[collega] heel openhartig mail-contact, is dat normaal?

quote:

Op dinsdag 1 maart 2005 11:30 schreef Quembel het volgende:
Dank je wel petitlapin,
ik weet dat ik hem moet laten gaan, ik kan niet opboksen tegen zijn onzekerheid.
(en tegen de liefde voor een kind dat hij nimmer los wilt laten, tegen welke prijs dan ook)

De liefde voor je kind is uiteraard immens ... maar het is niet eens ZIJN kind

wat uiteraard ook wel betekent, dat als hij het uitmaakt met de moeder, hij geen enkel recht kan laten gelden om het kindje nog te zien ...

Jij slaat de spijker op de kop, RM-rf.
Dat heb ik hem zaterdag ook voorgehouden, dat het een soort van veilig is om te doen wat hij doet, omdat hij weet hoe hij daar mee om moet gaan, ondanks dat het zoveel verdriet oplevert.
De angst om het anders te gaan doen werkt verlammend, dus verandert er niets aan de situatie.

En ja hoor hij heeft geaccepteerd dat hij zwak is, dat heeft hij al lang geleden gedaan maar dat wil je toch niet voor de persoon waar je zoveel om geeft? Je wilt toch dat zijn ogen een keer geopend worden, dat er voorbij die angst misschien hele mooie dingen liggen? Een leven waarin je jezelf mag zijn?
Ik kan hem daar kennelijk niet mee helpen en alleen al daarom moet ik hem loslaten. Het doet teveel pijn.

Nee Petitlapin, hij is niet de biologische vader maar deelt al ruim tien jaar de zorg.
En juist omdat hij geen rechten heeft als hij daar weg gaat en zij al meerdere malen gezegd/gedreigd heeft dat hij hem nooit meer mag zien durft hij dat risico niet te nemen.

je moet geen "medelijden" hebben met die man, quembel, en zijn pijn op jou nemen.

Hij is oud genoeg om zelf te beslissen, en als hij beslist om bij zijn vriendin en kind te blijven, zal hij daar wel zijn redenen voor hebben, waar jouw liefde niet tegen opweegt.

Dat is erg lastig om geen medelijden te hebben met de man die zichzelf zoveel ontneemt. En nee dan doel ik niet alleen op mijzelf, zo arrogant ben ik nou ook weer niet.
We hebben best gesprekken gehad dat hij eerst moet leren voor zichzelf te kiezen.

Misschien neem ik mijzelf wel kwalijk dat ik mij weer heb laten meeslepen terwijl ik op voorhand wist dat niets zou veranderen. Het contact dat ik (zo goed en zo kwaad als dat gaat tussen collega's) stilgelegd had werd door hem na slechts enkele weken weer doorbroken. Hoop doet leven? (dom kind)

quote:

Op dinsdag 1 maart 2005 12:46 schreef Quembel het volgende:

Misschien neem ik mijzelf wel kwalijk dat ik mij weer heb laten meeslepen terwijl ik op voorhand wist dat niets zou veranderen. Het contact dat ik (zo goed en zo kwaad als dat gaat tussen collega's) stilgelegd had werd door hem na slechts enkele weken weer doorbroken. Hoop doet leven? (dom kind)

Klinkt heel bekend, heb ook paar keer geprobeerd echt te minderen met het contact en me puur op werk te richten maar na tijdje stuur ik toch zelf weer een mailtje terwijl ik weet dat ik dan dingen kan horen die ik niet wil horen. Op het werk kan je inderdaad het contact ook niet echt stilleggen, komt elkaar daarvoor tevaak tegen. Ga soms zelf denken zegt ze nu express dat ze bijv. heel leuk weekend heeft gehad en met die en die leuke dingen gedaan, terwijl ze die dingen niet met mij wilde doen om mij niet te motiveren maar ondertussen wel constant contact op het werk blijven zoeken? Wat ben ik dan?

Begrijp jou verhaal heel goed, ieder berichtje is toch weer zou het nu dan anders zijn. Wordt voor mij ook echt tijd om los te laten (zover dat hier mogelijk is).

[quote]Op dinsdag 1 maart 2005 13:16 schreef mouzzer het volgende:

... ieder berichtje is toch weer zou het nu dan anders zijn.


Dat is nou juist de pest, ik weet het.

Ik zit nu in hetzelfde schuitje. Zij heeft al een jarenlange relatie (ook huis etc) en ik ben vrijgezel.
Ik ken haar nu al zo'n driekwart jaar. Eerst een halfjaar als gewone collega's. Toen ging ze naar een andere afdeling en begon 't mailen wat over ging in msn. Ook precies hetzelfde als in andere verhalen in dit topic, beetje spanning in de mails, beetje flirten, maar ook gewoon ontzettend open kunnen praten en heel veel lol hebben.
Nu is ze weer parttime terug bij ons en msn'en we zelfs met elkaar terwijl we tegenover elkaar zitten. Op de dagen dat ze er niet is vliegen er zo'n 30 sms'jes over en weer en sinds een paar weken ook in het weekend.
Ik vind haar echt helemaal het einde. Het beste wat me ooit is overkomen.

We hebben afgelopen week elkaar eens eerlijk verteld wat we van elkaar vinden en nu blijkt dat we elkaar heel erg leuk vinden. Als ze me niet ziet denkt bijna continu aan me en ik heb hetzelfde. Sinds die bekentenissen heb ik 'r nog niet live gezien, maar we hebben alletwee zoiets van 'Wat nu?'.

Ik heb er zelf toch moeite mee. Aan de ene kant heb ik zoiets van gewoon voor gaan. Aan de andere kant heb ik zoiets van ik moet niet iets gaan pushen bij iemand die een relatie heeft. Ik wil niet de boeman worden als er iets stuk gaat.
Zelf zit ze er ook ontzettend mee. Volgens mij heeft ze wel een goede relatie (weet ik niet zeker, ze praat er niet veel over) en toch is ze nu verliefd op me.

Hai Pinozo,

Het enige wat ik je kan adviseren, voor zover dat hout snijdt want kijk eens waar ik sta, stort je er niet volledig in.
Begin met de vraag hoe ze in haar huidige relatie staat.

Ik heb geleerd dat het verstand het van het gevoel wint. Als het hoofd zegt "kan niet" of "mag niet" dan zal er geen gevolg worden gegeven aan de verliefdheid
Pas als zij vrij is ligt de weg open naar meer.

Ik heb deze week eens goed gepraat met haar en gezegd dat ik niet midden in haar relatie wil gaan staan. Ze vertelde wel dat relatie niet meer zo goed gaat maar ze wist zelf ook niet goed hoe met de huidige situatie om te gaan. Misschien maken we het onszelf wel te moeilijk...

Lastig is wel dat ik volgende week voor 2 weken met haar naar azie moet voor het werk. Dit schept een behoorlijke gelegenheid....

Dat maakt het er zeker niet makkelijker op.
Ik hoop dat je je hoofd erbij houdt ook al geef je/jullie toe aan de verleidingen.
Het zou zomaar het begin kunnen zijn van iets samen maar nog is er een kans dat zij met schuldgevoelens een andere weg kiest. Ze woont samen Pinozo, daar stap je over het algemeen niet lichtvoetig uit.

Dat is zo.. je zou je ook de vraag anders kunnen stellen Pinozo... zou jij het leuk vinden als de situatie omgekeerd was. Dat jij zou samenwonen... hoe zou jij dan willen dat je vrijgezelle collegaatje deed?

Vandaag weer lang met haar gepraat.
Aangezien zij absoluut niet weet wat te doen ga ik zelf actie ondernemen.
Ik vind de hele situatie al niet zo prettig en ook in mijn ogen is iemand met een relatie 'hands off'.
Ik was een beetje verblind door gevoelens, maar het begint steeds duidelijker te worden wat ik gewoon moet doen: Afstand nemen en loslaten. Het zal best moeilijk zijn, maar dat is denk ik de beste oplossing.

Afstand nemen en loslaten, zo moeilijk als je samenwerkt en je constant elkaar opzoekt. Heb het geprobeerd beetje afstand nemen, zelf geen initiatief tonen en het leek te werken, contact bleef maar werd minder intens. Maar nu heeft ze me uitgenodigd voor haar verjaardagsfeestje, niet echt een feestje alleen haar familie en hele goede vriendin zijn er en ik dan dus. Het is niet makkelijk..

Mouzzer, als het je zwaar valt mag je nee zeggen ook al is het haar verjaardag.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2005 11:34 schreef Quembel het volgende:
Mouzzer, als het je zwaar valt mag je nee zeggen ook al is het haar verjaardag.

Het valt me niet zwaar het is meer onverwacht gezien we buiten het werk eigenlijk geen contact meer hebben. Moet gewoon oppassen dat ik er niet meer in zie dan het is, ze ziet me gewoon als goede vriend.

(en ik moet niet meer posten als ik net uit de kroeg kom )

Nou.... kleine update van mijn kant. Het is nu zo goed als over..... geen mails meer, geen smsjes. Ik kom haar alleen nog tegen op 't werk. Afgelopen week kwam ze me nog wel dagelijks opzoeken, maar ik denk dat dat nu ook wel gaat ophouden.

En.... ik vind het eigenlijk niet erg. Het geeft wel rust..... gewoon weer lekker met m'n werk bezig, lol maken met m'n directe collega's :-)

Wel jammer op zich, het had zo leuk en mooi kunnen zijn, maar helaas :-( Ik baal er nog wel van, maar het is wel beter zo.

quote:

Op vrijdag 1 april 2005 19:33 schreef Sjorz het volgende:
Da's jammer Tas... Het had leuk kunnen zijn. Voor mij nog een kleine update. Het gaat zo z'n gangetje, het is ondertussen eigenlijk op een echte sex-relatie uitgelopen. Af en toe heb ik het vermoeden dat zij meer wil, soms kan ze enorm verliefd doen (begint ze me midden op straat opeens te zoenen bijvoorbeeld, of me heel stevig vasthouden als we ergens lopen). Andere momenten is ze weer super-afstandig, maar goed, dat kan komen omdat ik diep in m'n hart weet dat ik een reboud-boy ben en waarschijnlijk wel zal blijven. Helaas. Ik probeer er van te genieten zolang het kan. Da's wel 's moeilijk, als ik per ongeluk na ga denken over dat het best binnen een maand voorbij kan zijn, dan krijg ik wel een terugvalletje. Maar voor de rest hoor je mij niet klagen.

ga je nu écht al je tijd steken die in een soort sexrelatie die toch geen lang leven beschoren is ?

zou je echt niet beter op zoek gaan naar een meisje waar je een volwaardige relatie mee kan aangaan ? tja ... ik begrijp hier niets van.

Tja, aan de ene kant is het spelen met vuur wat Sjors nu doet... als ze echt verliefd wordt op een ander dan doet het zeer als een motherfucker denk ik...
Aan de andere kant: na zo'n lange tijd fantaseren over haar is het prachtig om daar sex mee te kunnen hebben. Zeker als er voor beide zijden no strings attached zijn. Dus je kan ondertussen rustig verder kijken en experimenteren met anderen zonder je schuldig te hoeven voelen.

Ik denk dat ik mijn sex-relatie (nu nog) niet op zou geven als ik Sjorz was.

En weer een update van mijn kant.... owh my god.... net terug van stappen. Ik ben met een vriend van mij wat wezen eten, heel gezellig. Zit lekker bij te kletsen met hem over vrouwen, kijk ik op een gegeven moment naar buiten en zie ik een collega van mij. Dus ik zeg zo tegen die vriend van mij van heeee een collega..... kijk ik nog een keer, zie ik daar ook de bewuste vrouwelijke collega waar ik een relatie mee heb gehad!!!! Ze komen met z'n 4en naar binnen, en zien mij natuurlijk zitten. Zij blijft even hangen bij mij, gezellig wat gekletst en lopen door. Naja.... leuk natuurlijk :-) Ze zouden hier alleen even wat gaan drinken, en dan later bij een Italiaan wat gaan eten.

Net op het moment dat ik naar het toilet ben gaan zij weg..... slechte timing, dus ik zie haar niet meer. Ik had al redelijk wat alcohol op, dus ik stuur een smsje naar haar: jammer heb je net niet meer gezien, slechte tming. Nog een plek nodig om te slapen hier in de stad? :-) Kun je nog een wijntje drinken :-) Smsje was echt voor de lol bedoeld. Ik had eigenlijk geen antwoord verwacht.

Paar uur later, krijg ik een smsje van haar: zit je nog steeds bij de babbel? Dus ik stuur een smsje terug van ik zit er nog, kom je nog even langs? Zegt die vriend van mij gelijk van ze staat zeker voor de deur? Ik kijk naar buiten, zie ik haar staan!!!!

Dus komt ze binnen, en is lekker bij ons komen zitten. Die vriend van mij had al wat oogcontact met andere meiden, bied hun een drankje aan en loopt er naar toe. Dus ik zit alleen met haar, en heb de hele avond gezellig met haar zitten kletsen.

Ik heb nog geprobeerd of ze bij mij wou blijven slapen..... helaas niet gelukt :-( Ze hield op dat gebied toch echt afstand. Die vriend van mij heeft later ook nog geprobeerd om samen met mij haar te overtuigen, maar ze weet nu blijkbaar echt wel wat ze wil.

Conclusie..... errrg gezellige avond gehad, verder niks. Ik weet in ieder geval heel goed waar ik nu aan toe ben. Moeilijk was het af en toe wel. Ik had zoooooo de neiging om haar te zoenen, haar aan te raken, maar ik heb me in kunnen houden. Nu weer alleen thuis :-( Tja..... het was een leuke verrassende avond.... toch een beetje teleurgesteld dat het verder niks werd, maar dat had ik ook kunnen weten. Het blijft toch moeilijk, het blijft gewoon in je kop zitten.

quote:

Op vrijdag 1 april 2005 21:14 schreef HenryHill het volgende:

Zeker als er voor beide zijden no strings attached zijn.

Heel hard roepen, van beide partners dat ze elkaar 'toch vooral vrij laten' .. betekent nog niet altijd dat zo'n bewering ook werkelijk klopt ..
Het _kan_ ook zijn dat die bewering als een soort van mantra is gaan werken en beide personen niet durven een extra stap te zetten, juist uit angst dan meer te verliezen ... dat 'no-strings' is dan vooral een sort van binnen-een-relatie-in-je-schulp-blijven-zitten-uit-angst-door-de-ander-gekwetst-te-worden ...

Gekwetst wordt je toch, soms doordat de relatie breekt, soms echter ook omdat je verder altijd samenblijft, en je moet leren leven met datgene wat je daarmee ook opgeeft (je onafhankelijkheid, dromen over een 'perfecte' vrouw) ..

Ik heb een beetje het ide dat zowel Sjorz, als die vriendin eigenlijk wel verder zijn dan een sexrelatie, toch verder verwachtingen van elkaar gekregen hebben... maar beiden dit niet hardop durven te zeggen uit angst 'gekwetst' te worden, als blijkt dat de ander dat niet misschien zou willen

Long time... Voor mij is het definitief voorbij. Ben er zo rond valentijnsdag weer mooi ingetrapt. Het spreekwoord van die ezel en die steen klopt mijns inziens niet helemaal . Tot twee maal toe. Maar goed, je leert er van. We werken nog steeds op dezelfde afdeling en de temperatuur zakt tot ver beneden vriespunt als we elkaar tegen komen. Heb haar eind februari eens goed de waarheid vertelt. En gezellig hebben we het in ieder geval niet meer samen haha . Nee, andere gezelligheid komt van een dame die wel bereikbaar is. Wederom van werk... Het is nog pril, kan nog alle kanten op gaan. En als dat stopt dan voorlopig écht niemand meer van daar... haha... Begin me zo langzamerhand een slet te voelen en de leuke dames beginnen schaars te worden.

quote:

Op woensdag 6 april 2005 21:20 schreef Cancel het volgende:
We werken nog steeds op dezelfde afdeling en de temperatuur zakt tot ver beneden vriespunt als we elkaar tegen komen.

Dat hoop ik dus niet mee te maken al is de kans daarop zo goed als nihil.

Het gaat mij de meeste dagen inmiddels goed af, ik kan normaal bewegen in zijn omgeving al zijn er nog van die momenten dat ik het er wel eens moeilijk mee heb. Gisteren nog moesten we een aantal uur behoorlijk intensief samenwerken en dan word ik toch wel een beetje weemoedig.
We waren zo verliefd op elkaar.
En soms komt er uit zijn mond of de mijne een terloopse opmerking, ik denk dat het zoeken naar een bevestiging is. Dat het niet zomaar een bevlieging was.

Jeetje zeg.... zo'n beetje alles gebeurt wat ik totaal niet meer verwacht had. Vandaag is ze de hele dag bij me geweest. We zijn 's-middags samen de stad in geweest. We hadden allebei totaal geen plannen dit weekend, ik zei vrijdagavond tegen haar dat ik misschien nog ff door de stad zou gaan banjeren, en toen stelde zij voor om dat samen te gaan doen. Een soort help elkaar de zaterdag door actie ;-)

Nou.... 's-middags dus gezellig de stad in. Meeste van de tijd in cafeetjes gezeten, cappuchino's gedronken en ontzettend veel gekletst. Daarna samen boodschappen gedaan, bij mij thuis gezellig gegeten en de avond met elkaar doorgebracht. Ik kon het toch weer niet laten, heb haar gezoend en lagen al snel weer lang op de bank te flikflooien met elkaar. Voor de rest nog veel geouwehoerd, en ook de nodige serieuze gesprekken gehad en hele emotionele momenten. Wat een dag zeg..... ze is nu net weg, en ik voel me zo raar nu. Aan de ene kant vind ik haar nog zooooo geweldig, aan de andere kant weet ik gewoon dat het nooit wat kan worden tussen ons. Zo raar, dat heb ik nog nooit gehad.

What a day.....

quote:

Op zaterdag 9 april 2005 13:56 schreef Quembel het volgende:

[..]

En soms komt er uit zijn mond of de mijne een terloopse opmerking, ik denk dat het zoeken naar een bevestiging is. Dat het niet zomaar een bevlieging was.

Ac hja opmerkingen. Afgelopen week vroeg een collega of ik ook vroeg zou beginnen de volgende dag, ik zei voor de grap nee kan niet moet m'n kinderen naar school brengen (heb helemaal geen kinderen). Waarom zij zegt: jou kinderen? Je bedoelt onze kinderen! En dat dan waar collega's bij zijn stug blijven volhouden toen ik zei nee mijn kinderen.

En wat een interesse toen ik zei dat ik weer contact met een ex had maarja op zich gaat het wel z'n gangetje nu. Gewoon iedere dag vanuitgaan nee er is en zal niks zijn. Het mailen is nog altijd gezellig en wie weet ben ik over paar maanden daar wel weg.

Dat neem ik me ook elke dag weer voor..... er is en zal niks zijn, en dat werkt wel lekker :-) Ben er niet meer zo mee bezig, gewoon lekker aan 't werk. En als ze langskomt om te kletsen en een sigaretje te roken dan is dat weer mooi meegenomen :-)

Nou even een update..
Ik zit nu al 3 weken met haar in een warm land in azie en we hebben het een halve week volgehouden om vanaf elkaar af te blijven. Sindsdien heb ik geen nacht meer in mijn eigen hotelkamer geslapen...
We vliegen vandaag terug. Aan de ene kant heb ik echt een supergevoel. We hebben een ontzettend emotionele, passionele en intense tijd gehad, maar aan de andere kant ben ik bang voor wat er gaat gebeuren als we het vliegtuig uitstappen...

Wat er ook verder gaat gebeuren, het zal denk ik hoe dan ook moeilijk zijn. Misschien voor haar wel meer als voor mij

Ik neem aan dat je daar toch wel over gesproken hebt, wat nu?
Je kan toch niet zomaar over gaan tot de orde van de dag na dit gebeuren.

Nu alweer bijna 2 weken in nederland en onze gevoelens nemen alleen maar toe. De verliefdheid is al overgegaan in combi verliefdheid en houden van. Ze heeft nog steeds een relatie zodat onze relatie nu eigenlijk als een 'verhouding' bestempeld mag worden; Elkaar zoenen op het werk en af en toe een vurige nacht in een hotel.

Het is misschien raar, maar ik heb het er moeilijker mee dan zij. Ik wil haar helemaal!!. Haar relatie is langzamerhand wel echt over maar tis nog steeds niet definitief beeindigd. Ik wil haar niet voor het blok zetten en dat doe ik ook niet maar ik heb voor mezelf wel bepaald dat ik dit niet lang kan volhouden. Ik wacht nog max 4 weken en als er niets veranderd onderneem ik zelf actie.

Ik heb het wel zo'n beetje gevolgd, maar het blijft de hele tijd een beetje hetzelfde. Als ik moet afgaan op wat je allemaal geschreven hebt hier (en dat is ook het enige dat er is, dus da's makkelijk ), dan lijkt het me inmiddels toch wel pijnlijk duidelijk dat dit nooit iets serieus kan en zal gaan worden. Al is het alleen maar omdat er totaal geen balans in die hele 'relatie' zit. Jij loopt achter haar aan als een hongerig schoothondje en zij maakt daar gewoon gebruik (misbruik?) van, op het moment dat het haar goed uitkomt. Het klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, maar als ik jou was, dan zou ik gewoon eruithalen wat erin zit en verder totaal geen verwachtingen of hoop meer hebben. Mocht je dit niet willen of aankunnen, kap het dan gewoon af en ga verder met je leven.

Sjorz, zoek toch iemand die voor jou gaat in plaats van zo'n meisje die je gewoon gebruikt ...

Ik probeer ook wat meer afstand in te bouwen, niet altijd meegaan roken en minder mailen. En het heeft gelijk effect, ze is helemaal teleurgesteld als ik niet meega roken en gaat dan zelf ook niet meer roken. Ze zei al snel dat ze het geeneens meer doet om te roken maar om gewoon ff lekker te praten. En dan was er ook nog een heel gedoe over een video voor het kantoor in spanje waar ze iets over mij op wilde zeggen. Zulke dingen gebeuren nog te vaak dat ik toch denk van waarom doe of zeg je dit? Besef me goed dat er toch niks meer inzit dan een hele goede vriendschap en door iets meer afstand te nemen hoop ik dat het ook voor mij meer richting dat gevoel gaat, just friends. Contact verbreken zit er niet in en wil ik ook niet.

quote:

Op zondag 1 mei 2005 19:11 schreef Sjorz het volgende:

Wat moet ik daar nou weer mee? Gloort er licht aan de horizon? Of beeld ik me weer dingen in die ik te graag wil? Nou ja, hoe dan ook, het was weer een superweekend.

nee, om eerlijk te zijn, komt dit verhaal weer heel bekend over ... net zoals de laatste keer geef je alle macht uit handen, je plaatst je volledig in dienst van die vrouw en 'volgt' haar, doet alles 'zoals zij dat wil'...

Waarom zou zij dan nog iets veranderen? zij heeft het prima zo, als zij extra stappen in jouw richting zou doen, kan ze er enkel aan verliezen, want dan geeft ze juist de 'controle' uit handen ...
Nu heeft ze haar betrouwbare 'hondje' die alles voor haar doet, en haar alle 'speleregels' laat bepalen...

In zo'n situatie heb je niks te verwachten, zoalng je zelf passief blijft, en alles laat gebeuren 'zoals zij het wil'....
bedenk een ding en dat veel vrouwen misschien van een partner ook soms juist verwachten dat die niet 'passief' wacht totdat zij iets willen, maar iemand die zelf de regels duidelijk stelt en hen laat dansen naar zijn pijpen, een 'alpha-mannetje' ... als je dat absoluut niet wil of kan zijn, loop je de kans altijd een 'hond-aan-een-lijntje' bij vrouwen te zijn, de zwakkere positie in te nemen en door hen 'misbruikt' te worden voor hun eigen genot ...
Dat kan misschien een keuze zijn, maar die keuze moet je ook niet beklagen, want in je gedrag kies je er zelf ook heel duidelijk voor die positie in te nemen.

quote:

Op zaterdag 30 april 2005 09:41 schreef Sjorz het volgende:

[..]

How's it going nu? Blijft lastig he?

Het blijft lastig inderdaad, en ik weet zelf niet waarom eigenlijk. Het is in ieder geval duidelijk dat er niks meer gaat gebeuren, en daar heb ik me ook wel bij neergelegd. Ze blijft alleen in m'n kop zitten, heel irritant. We hebben nog steeds regelmatig contact met elkaar. Als ik op het werk ben komt ze me altijd wel even opzoeken op een sigaretje te roken. Mailen doen we bijna niet meer, zo af en toe nog wel eens een smsje. Afgelopen week ben ik naar Las Vegas geweest voor het werk, en toen kreeg ik toch zo af en toe nog wel eens een smsje van haar. Voor de rest is gewoon niks meer..... aan de ene kant wil ik ook echt niks meer met haar vanwege wat ze me allemaal wel niet geflikt heeft, aan de andere kant blijft ze gewoon zo ontzettend leuk. Klinkt heel vaag, ik weet het ;-)

Via via weet ik dat ze in September gaat samenwonen met haar vriend. Leuk voor haar, maar ik denk zelf dat het niet gaat werken. Ik heb haar vriend inmiddels ontmoet, en zover ik het kan inschatten denk ik niet dat samenwonen gaat werken. Hij is een type die graag alles samen wil doen, zij is een type die haar vrijheid nodig heeft. Maar goed, we zullen zien.

Tevens weet ik via wat andere bronnen dat ze al weer een nieuw "speeltje" heeft, terwijl ze het dus over samenwonen met haar vriend heeft. Dat is een dus andere reden waarom ik denk dat het samenwonen niet gaat lukken. Aan de andere kant zegt het mij weer dat ik beter af ben zonder haar...... de afgelopen periode heeft ze er blijkbaar niks van geleerd, wat ze fout heeft gedaan doet ze gewoon zonder blikken of blosen weer opnieuw.

Ik blijf alleen nog wel met haar in m'n kop zitten..... waarom? ik weet zelf ook niet. Ik heb in ieder geval in Vegas the time of my life gehad :-) Elke nacht uitgeweest, leuke meiden ontmoet, waarvan ik hoop dat ik met eentje nog via email contact blijf houden.

Zoals Sjors al zegt..... time to meet other women :-)

Precies! time to meet other women. Heb het nu helemaal gehad, ze was weekendje in buitenland o.a. een jongen opzoeken die ze vorig jaar had ontmoet. Ze had me al verteld en berichten laten lezen dat hij helemaal gek van d'r is. Ik had al gezegd nou die gaat vanalles romantisch plannen maar dat geloofde ze niet. En ja hoor vanalles gepland en nadat ze mailtje vol had geschreven hoe leuk hij wel niet was etc. na de 5de keer hij is echt leuk heb ik gezegd dat ik niet zo'n vriend voor haar kan en wil zijn. Dat ik het leuk voor haar vond maar niet meer hoefde te weten, voor me eigen bestwil. Haar antwoordt daarop was dat ze dat begreep en dat ze het ook raar zou vinden als ik een meisje leuk vond en er dat dingen tussen ons zouden veranderen.

Nu draait ze beetje allemaal kanten op, eerst dat ze het vertelde omdat ze het anders het gevoel was dat ze zou liegen. En nu verdedigend van we hebben geen relatie, hij woont zover en is helemaal niet zo groot als je denkt, ik zei alleen dat hij misschien naar nederland komt zodat jij straks niet hebt van wat is dit. Nou alsof ik daar iets mee te maken heb, dat is tussen hun twee en dat heb ik ook gezegd. Maar nu is het dus dat ze zulke dingen aan d'r beste vriendinnen verteld en het dan raar is om dat dan weer niet aan mij te vertellen omdat we zulke goede vrienden zijn. Nou dat weet je wel waar je staat Game over insert new coin.

Hoe vergeet je iemand die je 8 uur per dag ziet??

quote:

Op maandag 9 mei 2005 13:24 schreef mouzzer het volgende:
Hoe vergeet je iemand die je 8 uur per dag ziet??

Dat is dus ook mijn grote probleem..... ik zie haar gewoon dagelijks. Gelukkig niet continue, maar meestal toch wel zo'n 2 a 3 keer per dag. In het begin vond ik het best wel leuk, maar ik begin er nu steeds meer en meer van te balen.

Vandaag ook weer gezellig met haar zitten kletsen, heel leuk natuurlijk, maar zo blijft ze gewoon in m'n kop zitten. Misschien dat "goede vrienden" toch niet zo lekker werkt. Ik zit er sterk aan te denken om tegen haar te zeggen dat ze me maar niet meer moet opzoeken.....

Geen handige keuze, een relatie beginnen met een collega. Als het goed gaat is het misschien hartstikke leuk, maar zoals nu, als het niks is geworden is het gewoon zwaar klote :-(

Trouwens... goede keuze! Ik kan me erg goed voorstellen dat je op deze manier geen vrienden kunt blijven. Dat soort verhalen van haar kant zit je inderdaad helemaal niet op te wachten.

quote:

Op maandag 9 mei 2005 18:03 schreef TasmanianDevil het volgende:
Trouwens... goede keuze! Ik kan me erg goed voorstellen dat je op deze manier geen vrienden kunt blijven. Dat soort verhalen van haar kant zit je inderdaad helemaal niet op te wachten.

Des te meer ik erover nadenk des te meer besef ik dat dit eigenlijk de enige keuze is, maar hoe? Het is toch een hele goede vriendschap. In ieder geval niet meer mee roken en minder mailen ( geen 30 per dag meer) voor de rest geen idee. Het rare is dat haar eerste reactie was, in omgekeerde situatie zou ik het ook raar vinden omdat er toch dingen tussen ons veranderen. Hallo er is geen ons?? naja misschien wil ik daar gewoon dingen in lezen die er toch niet zijn, daar wordt je ook gek van.

En dan nog mij ook smsjes sturen vanuit het buitenland dit weekend anders dan ze normaal doet )doet ze eigenlijk nooit buiten werk) en dat 'goedpraten' opeens was het helemaal niks bijzonders. Je wordt zo heen en weer geslingerd, zonder echt duidelijk iets te horen te krijgen. Heb haar nu duidelijk gezegd dat ik niet het 'broertje' kan en wil zijn. Voor de rest weet ik het ook niet meer, was het maar zomer lekker maand naar Australie.

quote:

Op maandag 9 mei 2005 13:24 schreef mouzzer het volgende:
Hoe vergeet je iemand die je 8 uur per dag ziet??

Niet acht uur per dag maar als Tas toch wel twee, drie, vier keer.
Ik denk er serieus over om naar een andere baan uit te gaan kijken wat ik al heel eng vind. Ik zit daar al mijn hele werkbare leventje en dat zijn al heel wat jaartjes, geloof me.

Die aantrekkingskracht verdwijnt maar niet. Het kloterige ervan is dat ik het moment zelf, al is het maar een praatje, heel erg fijn vind, maar zodra ik thuiskom overspoeld wordt door verdriet.
Ik wil het nog een paar maandjes aankijken voor ik echt dat soort drastische stappen ga zetten.

[ Bericht 1% gewijzigd door Quembel op 11-05-2005 07:50:13 ]

Dat lijkt me idd geen leuke situatie.

Ik ken het..... ik vind het ook heel erg fijn om haar dagelijks even te zien, altijd gezellig om even een praatje te maken. Maar inderdaad, als ik thuis ben dan voel ik me meestal ook down.

Vanavond is ze zelfs bij me thuis geweest, samen lekker gegeten. Daarna de foto's van vakantie naar Las Vegas laten zien, en uiteindelijk weer samen in elkaars armen op de bank belandt. Elkaar ook nog weer gezoend, eigenlijk al vanaf 't moment dat ze binnen kwam.

En owh god, wat was het weer lekker om haar vast te houden, maar aan de andere kant vraag ik me gelijk weer af van waar ben ik toch in vredesnaam mee bezig zeg :s

Ik weet het ook niet meer hoor. Vanaf morgen is ze in ieder geval twee weken weg..... geeft een beetje rust

't is stil geworden hier zeg..... iedereen verlost van z'n 'werkprobleempjes'? :-)

Bij mij gaat 't wel lekker, heb alle hoop opgegeven en geniet er nog van als we samen zijn. Deze week is ze sinds lange tijd weer een keer bij me blijven slapen, en hebben de schade goed ingehaald.

Alle hoop opgegeven, maar toch blijft ze nog wel in m'n kop zitten. Maar dat is meer dromen van een ideale situatie die gewoon niet bestaat.

Nou verlost niet maar wel actie ondernomen. Gezegd dat de vriendschap voor mij zoals het ging niet werkte, eerst begreep ze het niet. Schoot gelijk weer in de verdediging van ja maar er is helemaal niks tussen mijein die jongen en verwacht dat contact met hem toch wel zal verwateren. Toen uitgelegd dat het veel meer was, bijv. ook het verschil tussen tijdens en na het werk en dat zo'n onduidelijke vriendschap voor mij gewoon niet werkt, ik kan en wil niet zo'n beste vriend zijn als er voor mij meer gevoel speelt omdat ik haar leuk vind en zij mij dus klaarblijkelijk niet. Ze zei: dat ik je helemaal niet leuk vindt is natuurlijk bullshit en toen begon ze heel verhaal over dat ze nog voor niemand openstond en nog niet over d'r ex heen was en relaties nog als gevangenis beschouwde. Ik zei ik heb het niet over relaties ik heb het over vriendschap die zo niet werkt en lijkt mij beter als ze wat minder contact hebben.

Nu gaan we niet meer samen roken en mailen is ook stuk minder, is niet altijd even makkelijk want gaat tegen me gevoel in. Wil haar niet compleet laten vallen en helemaal links laten liggen kan ook niet als je samen werkt, dus nu is het gewoon allemaal wat minder. Vorige week was ze wel voor het eerst mee stappen Italiaanse vriendin van haarwas over en heel toevallig zou ze naar me stamkroeg gaan want dat vond die vriendin leuk, zelf was ze er nog nooit geweest. Toen ik zei dat ik er die avond waarschijnlijk niet was zou ze wel die avond bij mij langskomen om iets terug te brengen dan konden we samen naar de kroeg, allemaal zo doorzichtig zeg dan gewoon dat je graag wilt dat ik je beste vriendin ontmoet. Naja uiteindelijk in de kroeg afgesproken en was leuke avond maar voor de rest proberen afstand te houden wat niet altijd makkelijk is. Maar merk dat de ergste dip nu wel voorbij is en dit weekend lekker naar Rock Am Ring, even helemaal weg

Er wordt dus niet geneukt?

Verlost? Bij lange na niet.
Ik moet proberen om afstand te bewaren want die valkuil ken ik inmiddels wel. Maar ik voel dat ik mij langzaam aan weer op het hellend vlak begeef: dingen zeggen die je beter voor je kunt houden, uitdagen op de gang, in het voorbij gaan zijn arm of rug strelen.
Ik ben stom bezig! Ik weet dat het niet kan, ik weet ook wat voor een verdriet het doet, maar toch.
Die verdomde aantrekkingskracht.