[collega] heel openhartig mail-contact, is dat normaal?

quote:

Op dinsdag 1 maart 2005 11:30 schreef Quembel het volgende:
Dank je wel petitlapin,
ik weet dat ik hem moet laten gaan, ik kan niet opboksen tegen zijn onzekerheid.
(en tegen de liefde voor een kind dat hij nimmer los wilt laten, tegen welke prijs dan ook)

De liefde voor je kind is uiteraard immens ... maar het is niet eens ZIJN kind

wat uiteraard ook wel betekent, dat als hij het uitmaakt met de moeder, hij geen enkel recht kan laten gelden om het kindje nog te zien ...

Jij slaat de spijker op de kop, RM-rf.
Dat heb ik hem zaterdag ook voorgehouden, dat het een soort van veilig is om te doen wat hij doet, omdat hij weet hoe hij daar mee om moet gaan, ondanks dat het zoveel verdriet oplevert.
De angst om het anders te gaan doen werkt verlammend, dus verandert er niets aan de situatie.

En ja hoor hij heeft geaccepteerd dat hij zwak is, dat heeft hij al lang geleden gedaan maar dat wil je toch niet voor de persoon waar je zoveel om geeft? Je wilt toch dat zijn ogen een keer geopend worden, dat er voorbij die angst misschien hele mooie dingen liggen? Een leven waarin je jezelf mag zijn?
Ik kan hem daar kennelijk niet mee helpen en alleen al daarom moet ik hem loslaten. Het doet teveel pijn.

Nee Petitlapin, hij is niet de biologische vader maar deelt al ruim tien jaar de zorg.
En juist omdat hij geen rechten heeft als hij daar weg gaat en zij al meerdere malen gezegd/gedreigd heeft dat hij hem nooit meer mag zien durft hij dat risico niet te nemen.

je moet geen "medelijden" hebben met die man, quembel, en zijn pijn op jou nemen.

Hij is oud genoeg om zelf te beslissen, en als hij beslist om bij zijn vriendin en kind te blijven, zal hij daar wel zijn redenen voor hebben, waar jouw liefde niet tegen opweegt.

Dat is erg lastig om geen medelijden te hebben met de man die zichzelf zoveel ontneemt. En nee dan doel ik niet alleen op mijzelf, zo arrogant ben ik nou ook weer niet.
We hebben best gesprekken gehad dat hij eerst moet leren voor zichzelf te kiezen.

Misschien neem ik mijzelf wel kwalijk dat ik mij weer heb laten meeslepen terwijl ik op voorhand wist dat niets zou veranderen. Het contact dat ik (zo goed en zo kwaad als dat gaat tussen collega's) stilgelegd had werd door hem na slechts enkele weken weer doorbroken. Hoop doet leven? (dom kind)

quote:

Op dinsdag 1 maart 2005 12:46 schreef Quembel het volgende:

Misschien neem ik mijzelf wel kwalijk dat ik mij weer heb laten meeslepen terwijl ik op voorhand wist dat niets zou veranderen. Het contact dat ik (zo goed en zo kwaad als dat gaat tussen collega's) stilgelegd had werd door hem na slechts enkele weken weer doorbroken. Hoop doet leven? (dom kind)

Klinkt heel bekend, heb ook paar keer geprobeerd echt te minderen met het contact en me puur op werk te richten maar na tijdje stuur ik toch zelf weer een mailtje terwijl ik weet dat ik dan dingen kan horen die ik niet wil horen. Op het werk kan je inderdaad het contact ook niet echt stilleggen, komt elkaar daarvoor tevaak tegen. Ga soms zelf denken zegt ze nu express dat ze bijv. heel leuk weekend heeft gehad en met die en die leuke dingen gedaan, terwijl ze die dingen niet met mij wilde doen om mij niet te motiveren maar ondertussen wel constant contact op het werk blijven zoeken? Wat ben ik dan?

Begrijp jou verhaal heel goed, ieder berichtje is toch weer zou het nu dan anders zijn. Wordt voor mij ook echt tijd om los te laten (zover dat hier mogelijk is).

[quote]Op dinsdag 1 maart 2005 13:16 schreef mouzzer het volgende:

... ieder berichtje is toch weer zou het nu dan anders zijn.


Dat is nou juist de pest, ik weet het.

Ik zit nu in hetzelfde schuitje. Zij heeft al een jarenlange relatie (ook huis etc) en ik ben vrijgezel.
Ik ken haar nu al zo'n driekwart jaar. Eerst een halfjaar als gewone collega's. Toen ging ze naar een andere afdeling en begon 't mailen wat over ging in msn. Ook precies hetzelfde als in andere verhalen in dit topic, beetje spanning in de mails, beetje flirten, maar ook gewoon ontzettend open kunnen praten en heel veel lol hebben.
Nu is ze weer parttime terug bij ons en msn'en we zelfs met elkaar terwijl we tegenover elkaar zitten. Op de dagen dat ze er niet is vliegen er zo'n 30 sms'jes over en weer en sinds een paar weken ook in het weekend.
Ik vind haar echt helemaal het einde. Het beste wat me ooit is overkomen.

We hebben afgelopen week elkaar eens eerlijk verteld wat we van elkaar vinden en nu blijkt dat we elkaar heel erg leuk vinden. Als ze me niet ziet denkt bijna continu aan me en ik heb hetzelfde. Sinds die bekentenissen heb ik 'r nog niet live gezien, maar we hebben alletwee zoiets van 'Wat nu?'.

Ik heb er zelf toch moeite mee. Aan de ene kant heb ik zoiets van gewoon voor gaan. Aan de andere kant heb ik zoiets van ik moet niet iets gaan pushen bij iemand die een relatie heeft. Ik wil niet de boeman worden als er iets stuk gaat.
Zelf zit ze er ook ontzettend mee. Volgens mij heeft ze wel een goede relatie (weet ik niet zeker, ze praat er niet veel over) en toch is ze nu verliefd op me.

Hai Pinozo,

Het enige wat ik je kan adviseren, voor zover dat hout snijdt want kijk eens waar ik sta, stort je er niet volledig in.
Begin met de vraag hoe ze in haar huidige relatie staat.

Ik heb geleerd dat het verstand het van het gevoel wint. Als het hoofd zegt "kan niet" of "mag niet" dan zal er geen gevolg worden gegeven aan de verliefdheid
Pas als zij vrij is ligt de weg open naar meer.

Ik heb deze week eens goed gepraat met haar en gezegd dat ik niet midden in haar relatie wil gaan staan. Ze vertelde wel dat relatie niet meer zo goed gaat maar ze wist zelf ook niet goed hoe met de huidige situatie om te gaan. Misschien maken we het onszelf wel te moeilijk...

Lastig is wel dat ik volgende week voor 2 weken met haar naar azie moet voor het werk. Dit schept een behoorlijke gelegenheid....

Dat maakt het er zeker niet makkelijker op.
Ik hoop dat je je hoofd erbij houdt ook al geef je/jullie toe aan de verleidingen.
Het zou zomaar het begin kunnen zijn van iets samen maar nog is er een kans dat zij met schuldgevoelens een andere weg kiest. Ze woont samen Pinozo, daar stap je over het algemeen niet lichtvoetig uit.

Dat is zo.. je zou je ook de vraag anders kunnen stellen Pinozo... zou jij het leuk vinden als de situatie omgekeerd was. Dat jij zou samenwonen... hoe zou jij dan willen dat je vrijgezelle collegaatje deed?

Vandaag weer lang met haar gepraat.
Aangezien zij absoluut niet weet wat te doen ga ik zelf actie ondernemen.
Ik vind de hele situatie al niet zo prettig en ook in mijn ogen is iemand met een relatie 'hands off'.
Ik was een beetje verblind door gevoelens, maar het begint steeds duidelijker te worden wat ik gewoon moet doen: Afstand nemen en loslaten. Het zal best moeilijk zijn, maar dat is denk ik de beste oplossing.

Afstand nemen en loslaten, zo moeilijk als je samenwerkt en je constant elkaar opzoekt. Heb het geprobeerd beetje afstand nemen, zelf geen initiatief tonen en het leek te werken, contact bleef maar werd minder intens. Maar nu heeft ze me uitgenodigd voor haar verjaardagsfeestje, niet echt een feestje alleen haar familie en hele goede vriendin zijn er en ik dan dus. Het is niet makkelijk..

Mouzzer, als het je zwaar valt mag je nee zeggen ook al is het haar verjaardag.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2005 11:34 schreef Quembel het volgende:
Mouzzer, als het je zwaar valt mag je nee zeggen ook al is het haar verjaardag.

Het valt me niet zwaar het is meer onverwacht gezien we buiten het werk eigenlijk geen contact meer hebben. Moet gewoon oppassen dat ik er niet meer in zie dan het is, ze ziet me gewoon als goede vriend.

(en ik moet niet meer posten als ik net uit de kroeg kom )

Nou.... kleine update van mijn kant. Het is nu zo goed als over..... geen mails meer, geen smsjes. Ik kom haar alleen nog tegen op 't werk. Afgelopen week kwam ze me nog wel dagelijks opzoeken, maar ik denk dat dat nu ook wel gaat ophouden.

En.... ik vind het eigenlijk niet erg. Het geeft wel rust..... gewoon weer lekker met m'n werk bezig, lol maken met m'n directe collega's :-)

Wel jammer op zich, het had zo leuk en mooi kunnen zijn, maar helaas :-( Ik baal er nog wel van, maar het is wel beter zo.

quote:

Op vrijdag 1 april 2005 19:33 schreef Sjorz het volgende:
Da's jammer Tas... Het had leuk kunnen zijn. Voor mij nog een kleine update. Het gaat zo z'n gangetje, het is ondertussen eigenlijk op een echte sex-relatie uitgelopen. Af en toe heb ik het vermoeden dat zij meer wil, soms kan ze enorm verliefd doen (begint ze me midden op straat opeens te zoenen bijvoorbeeld, of me heel stevig vasthouden als we ergens lopen). Andere momenten is ze weer super-afstandig, maar goed, dat kan komen omdat ik diep in m'n hart weet dat ik een reboud-boy ben en waarschijnlijk wel zal blijven. Helaas. Ik probeer er van te genieten zolang het kan. Da's wel 's moeilijk, als ik per ongeluk na ga denken over dat het best binnen een maand voorbij kan zijn, dan krijg ik wel een terugvalletje. Maar voor de rest hoor je mij niet klagen.

ga je nu écht al je tijd steken die in een soort sexrelatie die toch geen lang leven beschoren is ?

zou je echt niet beter op zoek gaan naar een meisje waar je een volwaardige relatie mee kan aangaan ? tja ... ik begrijp hier niets van.

Tja, aan de ene kant is het spelen met vuur wat Sjors nu doet... als ze echt verliefd wordt op een ander dan doet het zeer als een motherfucker denk ik...
Aan de andere kant: na zo'n lange tijd fantaseren over haar is het prachtig om daar sex mee te kunnen hebben. Zeker als er voor beide zijden no strings attached zijn. Dus je kan ondertussen rustig verder kijken en experimenteren met anderen zonder je schuldig te hoeven voelen.

Ik denk dat ik mijn sex-relatie (nu nog) niet op zou geven als ik Sjorz was.

En weer een update van mijn kant.... owh my god.... net terug van stappen. Ik ben met een vriend van mij wat wezen eten, heel gezellig. Zit lekker bij te kletsen met hem over vrouwen, kijk ik op een gegeven moment naar buiten en zie ik een collega van mij. Dus ik zeg zo tegen die vriend van mij van heeee een collega..... kijk ik nog een keer, zie ik daar ook de bewuste vrouwelijke collega waar ik een relatie mee heb gehad!!!! Ze komen met z'n 4en naar binnen, en zien mij natuurlijk zitten. Zij blijft even hangen bij mij, gezellig wat gekletst en lopen door. Naja.... leuk natuurlijk :-) Ze zouden hier alleen even wat gaan drinken, en dan later bij een Italiaan wat gaan eten.

Net op het moment dat ik naar het toilet ben gaan zij weg..... slechte timing, dus ik zie haar niet meer. Ik had al redelijk wat alcohol op, dus ik stuur een smsje naar haar: jammer heb je net niet meer gezien, slechte tming. Nog een plek nodig om te slapen hier in de stad? :-) Kun je nog een wijntje drinken :-) Smsje was echt voor de lol bedoeld. Ik had eigenlijk geen antwoord verwacht.

Paar uur later, krijg ik een smsje van haar: zit je nog steeds bij de babbel? Dus ik stuur een smsje terug van ik zit er nog, kom je nog even langs? Zegt die vriend van mij gelijk van ze staat zeker voor de deur? Ik kijk naar buiten, zie ik haar staan!!!!

Dus komt ze binnen, en is lekker bij ons komen zitten. Die vriend van mij had al wat oogcontact met andere meiden, bied hun een drankje aan en loopt er naar toe. Dus ik zit alleen met haar, en heb de hele avond gezellig met haar zitten kletsen.

Ik heb nog geprobeerd of ze bij mij wou blijven slapen..... helaas niet gelukt :-( Ze hield op dat gebied toch echt afstand. Die vriend van mij heeft later ook nog geprobeerd om samen met mij haar te overtuigen, maar ze weet nu blijkbaar echt wel wat ze wil.

Conclusie..... errrg gezellige avond gehad, verder niks. Ik weet in ieder geval heel goed waar ik nu aan toe ben. Moeilijk was het af en toe wel. Ik had zoooooo de neiging om haar te zoenen, haar aan te raken, maar ik heb me in kunnen houden. Nu weer alleen thuis :-( Tja..... het was een leuke verrassende avond.... toch een beetje teleurgesteld dat het verder niks werd, maar dat had ik ook kunnen weten. Het blijft toch moeilijk, het blijft gewoon in je kop zitten.

quote:

Op vrijdag 1 april 2005 21:14 schreef HenryHill het volgende:

Zeker als er voor beide zijden no strings attached zijn.

Heel hard roepen, van beide partners dat ze elkaar 'toch vooral vrij laten' .. betekent nog niet altijd dat zo'n bewering ook werkelijk klopt ..
Het _kan_ ook zijn dat die bewering als een soort van mantra is gaan werken en beide personen niet durven een extra stap te zetten, juist uit angst dan meer te verliezen ... dat 'no-strings' is dan vooral een sort van binnen-een-relatie-in-je-schulp-blijven-zitten-uit-angst-door-de-ander-gekwetst-te-worden ...

Gekwetst wordt je toch, soms doordat de relatie breekt, soms echter ook omdat je verder altijd samenblijft, en je moet leren leven met datgene wat je daarmee ook opgeeft (je onafhankelijkheid, dromen over een 'perfecte' vrouw) ..

Ik heb een beetje het ide dat zowel Sjorz, als die vriendin eigenlijk wel verder zijn dan een sexrelatie, toch verder verwachtingen van elkaar gekregen hebben... maar beiden dit niet hardop durven te zeggen uit angst 'gekwetst' te worden, als blijkt dat de ander dat niet misschien zou willen

Long time... Voor mij is het definitief voorbij. Ben er zo rond valentijnsdag weer mooi ingetrapt. Het spreekwoord van die ezel en die steen klopt mijns inziens niet helemaal . Tot twee maal toe. Maar goed, je leert er van. We werken nog steeds op dezelfde afdeling en de temperatuur zakt tot ver beneden vriespunt als we elkaar tegen komen. Heb haar eind februari eens goed de waarheid vertelt. En gezellig hebben we het in ieder geval niet meer samen haha . Nee, andere gezelligheid komt van een dame die wel bereikbaar is. Wederom van werk... Het is nog pril, kan nog alle kanten op gaan. En als dat stopt dan voorlopig écht niemand meer van daar... haha... Begin me zo langzamerhand een slet te voelen en de leuke dames beginnen schaars te worden.

quote:

Op woensdag 6 april 2005 21:20 schreef Cancel het volgende:
We werken nog steeds op dezelfde afdeling en de temperatuur zakt tot ver beneden vriespunt als we elkaar tegen komen.

Dat hoop ik dus niet mee te maken al is de kans daarop zo goed als nihil.

Het gaat mij de meeste dagen inmiddels goed af, ik kan normaal bewegen in zijn omgeving al zijn er nog van die momenten dat ik het er wel eens moeilijk mee heb. Gisteren nog moesten we een aantal uur behoorlijk intensief samenwerken en dan word ik toch wel een beetje weemoedig.
We waren zo verliefd op elkaar.
En soms komt er uit zijn mond of de mijne een terloopse opmerking, ik denk dat het zoeken naar een bevestiging is. Dat het niet zomaar een bevlieging was.