quote:
De moslims in Irak lieten er geen twijfel over bestaan dat zij die overtuiging deelden. Islamitische terroristen bliezen bruggen op, ze overvielen Amerikaanse legerkampen en saboteerden olieleidingen. Op 22 juli 2004 werd het hoofdkwartier van het Amerikaanse gouvernement en van de Amerikaanse strijdkrachten, gehuisvest in de zuidvleugel van het Palestine Hotel in Baghdad, door de islamitische terroristengroepering Feyadeen opgeblazen. Bij die aanslag verloren 91 mensen het leven.
Paul Bremer, de hoogste Amerikaanse bestuurder in Irak, beklaagde zich over het 'onvermogen van het leger om zelfs maar zichzelf te beschermen'. De Amerikanen hadden het nog wel voor het zeggen, maar ze leefden in angst. Ze trokken zich terug in met betonblokken omgeven wijken en stuurden duizenden ambtenaren en hun gezinsleden naar huis. Op een gegeven moment bevonden er zich 135.000 Amerikaanse soldaten in Irak, die probeerden 26.000.000 moslims onder de duim te houden. Ze waren er niet toe in staat.
De Amerikaanse troepen en bestuursambtenaren kregen het consigne om hun versterkte woonwijken niet te verlaten, of op zijn minst in groepjes van vier of meer mensen en altijd met een gewapend escorte. Zelfs dat haalde niets uit. Vier Amerikaanse 'onderofficieren' gingen ongewapend naar een stad, waar ze werden verrast door Feyadeen-terroristen. Ze werden gelyncht en hun lijken bleven hangen, bij wijze van afschrikwekkend voorbeeld.
Hierna gooiden de Amerikanen de handdoek in de ring. De Verenigde Staten vroegen de Verenigde Naties om advies wat er kon worden gedaan.
Origineel:
De Joden in Palestina lieten er geen twijfel over bestaan dat zij die overtuiging deelden. Joodse terroristen bliezen bruggen op, ze overvielen Britse legerkampen en saboteerden spoorlijnen. Op 22 juli 1946 werd het hoofdkwartier van het Britse gouvernement en van de Britse strijdkrachten, gehuisvest in de zuidvleugel van het King David Hotel in Jeruzalem, door de Joodse terroristengroepering Irgun opgeblazen. Bij die aanslag verloren 91 mensen het leven.
Sir Alan Cunningham, de hoogste Britse bestuurder in Palestina, beklaagde zich over het 'onvermogen van het leger om zelfs maar zichzelf te beschermen'. De Engelsen hadden het nog wel voor het zeggen, maar ze leefden in angst. Ze trokken zich terug in met prikkeldraadversperringen omgeven wijken en stuurden duizenden ambtenaren en hun gezinsleden naar huis. Op een gegeven moment bevonden er zich 100.000 Britse soldaten in Palestina, die probeerden 600.000 Joden onder de duim te houden. Ze waren er niet toe in staat.
De Britse troepen en bestuursambtenaren kregen het consigne om hun versterkte woonwijken niet te verlaten, of op zijn minst in groepjes van vier of meer mensen en altijd met een gewapend escorte. Zelfs dat haalde niets uit. Twee Britse onderofficieren gingen ongewapend naar een café, waar ze werden verrast door Irgun-terroristen. Ze werden gelyncht en hun lijken bleven hangen, bij wijze van afschrikwekkend voorbeeld.
Hierna gooiden de Engelsen de handdoek in de ring. Groot-Brittanië vroeg de Verenigde Naties om advies wat er kon worden gedaan.