[POL-SC 328] EP #3 The morning after

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 00:23 schreef Ype het volgende:
Net nog een 'stem donderdag tien juli voor de Europese verkiezingen'-reclame.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 00:57 schreef du_ke het volgende:

[..]

Mogen we dan al weer .

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 01:07 schreef Monolith het volgende:
D66 Jammer van de PvdD, had ze wel een zeteltje gegund.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 01:09 schreef Ype het volgende:

[..]

Inderdaad ja. Zonde.
What ya gonna do about it?
Blokje kaas met mosterd iemand?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 01:09 schreef Ype het volgende:

[..]

Inderdaad ja. Zonde.
What ya gonna do about it?
Blokje kaas met mosterd iemand?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 01:09 schreef Ype het volgende:

[..]

Inderdaad ja. Zonde.
What ya gonna do about it?
Blokje kaas met mosterd iemand?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 01:11 schreef UnderWorld_ het volgende:

[..]

Ik ga slapen

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 01:11 schreef du_ke het volgende:

[..]

we hebben erg lekkere moster. (biermosterd uit de nijmeegse stadsbrouwerij).

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 01:17 schreef Ype het volgende:

Dan moet ik ook maar zeker right?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 01:18 schreef du_ke het volgende:

[..]

Niks moet .

Lang leve het Nederlandse gedoogbeleid .

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 01:20 schreef Ype het volgende:

[..]

Maar voor wie moet ik dan nog opblijven?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 01:21 schreef du_ke het volgende:

[..]

Je kan een gezellige discussie tusen SCH en DennisMoore volgen

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 02:04 schreef Ype het volgende:
Daar heb IK voor gezorgd.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 02:10 schreef Aaahikwordgek het volgende:

[..]

Post je verslag eens.

quote:

Naam van Ype
Studentennummer van Ype

Mentorgroep opdracht 8
Propedeuseproef

Inleiding
Aan het eind van het studiejaar aankomende, schrijf ik dit laatste verslag met het blije idee dat het zal gaan leiden tot de definitieve overgang van mijzelf alszijnde een individu met hersenstructuren die ervoor zorg dragen dat ik dit kan schrijven, maar nu met de wetenschap van de werking van steeds meerdere van deze structuren. Dit in mijn hoofd (waar anders?) houdende zal ik in dit verslag informatie proberen te verstrekken over delen van deze opgedane kennis. Ook zal ik proberen in te gaan op mijn studiesituatie en de potentiele gevolgen hiervan voor onze maatschappij plus de wereld in zijn algemeenheid.

Thema 1: ‘Biologische en sociaal-culturele determinanten van gedrag’
Biologische psychologie alszijnde het vakgebied waar mijn interesse ligt, is een vakgebied waarover ik uren zou kunnen praten. Dit zal ik echter niet doen, maar ik zal proberen kort en bondig proberen uit te leggen hoe ik bepaalde subthema’s hierin zie.
De vraag of biologische of sociale determinanten een grootste rol spelen in het gedrag is erg moeilijk te beantwoorden. Er zou gesteld kunnen worden dat je genetische samenstelling ook kan leiden tot het bevinden van jouzelf in bepaalde situaties die weer invloed hebben op je gedrag. Maar ook kan er gesteld worden dat juist die situatie jou verandert. Wat natuurlijk het meest logisch lijkt hierin, is dat het gewoon een samenstelling van deze twee factoren is. Dit is dan ook het gangbare idee bij vele psychologen (o.a. Gray, 2001, Kalat, 2004).
Het belang van de neurowetenschappen voor de analyse van psychologische processen en van het menselijk gedrag lijkt me erg duidelijk aanwezig. Door te bepalen wat voor hersenstructuren ten grondslag liggen aan gedrag, kun je hierop anticiperen met bijvoorbeeld medicijnen of chirurgische ingrepen om bepaald gedrag te stimuleren of juist af te leren. Het zou ethisch misschien als onjuist kunnen worden opgevat, maar als je al ziet hoeveel stofjes in voedingsstoffen, lucht e.d. directe invloed hebben op het gedrag, is te stellen dat medicijnen dergelijke gewenste effecten zouden kunnen versterken, of ongewenste effecten kunnen verminderen. In de praktijk blijkt dit dan ook al te gebeuren (psychiatrische instellingen, huisarts). Ik acht het daarom erg belangrijk dat dergelijk onderzoek gedaan wordt en ben ‘blij’ dat mensen als Lurija hiervoor de mogelijkheden hebben opengesteld met dank aan Ljova Zasetski (“De man met een kogel in zijn hoofd”).
Nu over naar het idee dat menselijke gedragingen universeel danwel cultuurgebonden zijn. Ik vermoed dat je niet kunt stellen dat dergelijke fenomenen als een of-of-situatie gekenschetst mogen worden. Uiteraard zijn er gedragingen die universeel zijn, en daardoor kan gesteld worden dat dergelijke gedragingen genetisch zijn vastgelegd. Ook zie je veel dat bepaalde werelddelen statistisch gezien meer individuen tellen met een bepaald gedrag dan de rest van de aarde. Dit is dan een redelijk bewijs voor het cultuurgebonden zijn van bepaalde gedragingen. Hiermee moet je altijd voorzichtig zijn natuurlijk, want het kan ook precies andersom gesteld worden. Dat het bepaalde gedrag dat in een bepaalde cultuur veel voorkomt, de cultuur juist grotendeels heeft gevormd. Ook kan het zijn dat individuen met bepaalde genen die van belang zijn bij bepaalde gedragingen gewoon meer in bepaalde gebieden voorkomen door de evolutie (bijvoorbeeld omdat ze zich er door milieuomstandigheden beter in stand konden houden) en op die manier de cultuur is gevormd. Daarentegen moet je met dergelijke uitspraken voorzichtig zijn, omdat je dan ziet dat mensen hier snel verkeerde conclusies aan willen verbinden (rassenhaat e.d.).
Bij deze drie voorbeelden wilde ik het houden in dit thema. Omdat ik me wil gaan specialiseren in biologische psychologie (en vooral neuropsychologie), kan ik de geboeide lezer later mogelijk nog van meer literatuur van mijn hand voorzien.

Thema 2: Het gevaar van statistieken
Bij een eerdere mentoropdracht hebben we al een stuk moeten schrijven over het nut of onnut van statistiek binnen de psychologie. Hierop wil ik nu doorgaan door een stuk te schrijven over het gevaar van statistiek in onze maatschappij.
Zoals Mark Twain al stelde: “There are three kinds of lies; lies, damned lies and statistics.” Waarom is statistiek dan een gevaar voor onze maatschappij? Omdat er enorm veel conclusies getrokken kunnen worden uit getallen. Zo had de VS laatst bepaald dat seks met tienermeisjes nu alleen seks met tienermeisjes heet als het meisje jonger dan16 jaar is. Eerst was dit 18 jaar. De conclusie die hier automatisch uit naar voren komt is natuurlijk dat er minder seks met tienermeisjes voorkomt. Nu is dit specifieke voorbeeld niet echt als een gevaar te beschrijven, maar zie het als een opstapje naar mijn punt.
Hierin is dus beschreven dat het veranderen van de factoren die je onderzoekt, uiteraard je conclusies ook verandert. Maar op het moment dat je dergelijke factoren uit beschouwing laat in het onderzoek, zie je resultaten die enorm misleidend zijn.
Maar statistieken zijn de laatste tijd enorm toegenomen in ons dagelijks leven. De omzet van bedrijven die de onderzoeken doen, is de afgelopen tien jaar verdubbeld. We lezen de krant, surfen op het internet, kijken televisie en lopen gewoon op straat en overal vliegen de statistieken ons om de oren. We zijn als het ware ‘cijfertjesgeil’ geworden. Argumenten geef je tegenwoordig ook aan de hand van getallen (zoveel procent van de bevolking is dit of dat, de kans dat je eerder doodgaat als je dit of dat doet is zoveel, etc.).
De psychologie werkt hier heel erg aan mee. Mensen moeten gecategoriseerd worden, alle eigenschappen moeten in getallen worden opgeschreven. Het leven moet bijna geformuleerd worden aan de hand van statistieken. Testjes in verschillende bladen zoals Psychologie magazine geven aan hoe oud je waarschijnlijk zult worden, wat de beste partner voor je is, en hoeveel van welke persoonseigenschap je bezit.
Nu is dat opzich niet zo erg, als je het maar bekijkt in de context. Wat ik hierin steeds meer zie ontbreken is juist die context. Er worden conclusies getrokken over personen aan de hand van de getallen die hen vormt. Iemand woont in een wijk waarin 50% van de bewoners werkloos is, dus is er 50% kans dat die persoon ook werkloos is. Dit is natuurlijk niet waar. Je zou eigenlijk gewoon naar het individu moeten kijken en wat diens eigenschappen zijn in hun algemeenheid. Want door middel van getallen mis je een heleboel in mijn optiek.
Om nog een voorbeeld hierbij te geven wil ik ingaan op een onderzoek beschreven in Psychology van Peter Gray zoals dit ook in mijn vorige mentorgroepopdracht stond: Het beroemde (of beruchte) Harvard Educational Review. Hierin werd uitgegaan van het idee dat autistische mensen, welke vrijwel geen mogelijkheid hebben om zich te uiten (zeker niet op emotioneel vlak), dit wel zouden kunnen door met een vinger op een toetsenbord te drukken. Hierbij werd hun hand vastgehouden, zodat (volgens de onderzoekers Crossley en Biklen) de hand rustig gehouden zou worden en voorkomen zou worden dat de proefpersonen niet constant op één toets zouden blijven drukken (autisten hebben namelijk de neiging om acties te blijven herhalen).
Uit dit onderzoek kwam toendertijd naar voren dat autisten zich wel konden uiten; een conclusie waarin het vermoeden van de onderzoekers vooraf werd bevestigd. Maar sceptici twijfelden over het resultaat, en terecht. Bij een volgend onderzoek bleek namelijk dat niet de autisten, maar de personen die hun hand vasthielden, de woorden intypten doordat ze onbewust de hand stuurden naar wenselijke uitkomsten.
Dergelijke voorbeelden tonen aan dat er veelal fouten ontstaan als je zoveel dingen in getallen wilt uitdrukken. Hoewel je best kunt stellen dat het veelal leidt tot overzicht en ongetwijfeld meestal goed onderzocht wordt, zullen er altijd fouten optreden en deze kunnen grote gevolgen hebben (Irakoorlog, ‘war on terror’). Ik vermoed dat dit in de toekomst zeker nog vaker zal gaan gebeuren, maar ik hoop op een beter algemeen beeld ten opzich van het hele fenomeen.

Analyse van de eigen studiesituatie, studie- en studeerklimaat
Na het eerste jaar van psychologie volledig te hebben verprutst en helemaal opnieuw te zijn begonnen, kan ik nu terugkijken op een redelijk geslaagd jaar. Hoewel er nog steeds enkele vakken door mij niet zijn behaald, kan ik zeer waarschijnlijk gewoon doorgaan naar het tweede jaar. Hierin zal ik mij vooral gaan richten op ‘Overzicht van de Psychologie’, omdat het het enige hoofdvak is die ik nog niet heb gehaald. De rest van de vakken zou ik potentieel volgend jaar nog over kunnen doen.
Ik heb erg veel bijgeleerd op het gebied van psychologie. Ik heb al bepaald welke richting ik ermee op wil, neuropsychologie, zoals ik hierboven ook al had beschreven. Dit omdat de werking van hersenstructuren en de effecten hiervan op het leven (of eigenlijk, de creatie van het leven) me enorm boeien. Hoewel ik meerdere gebieden van psychologie razend interessant vind, moet ik als lid van onze maatschappij (ook wel ‘het systeem’) keuzes maken die leiden tot een baan in die maatschappij. Daarom wil ik toch hetgene doen waar mijn interesses voor het grootste gedeelte liggen. Ik hoop dan ook dat ik het onderzoek zal gaan aanvullen met mijn kennis en dat deze manier van leven tot een nobelprijs zal gaan leiden (wat er natuurlijk zeker in zal zitten).
Maargoed, terug naar het afgelopen jaar. Ik moet zeggen dat ik nog steeds alles met een minimale inspanning heb bereikt. Aan de ene kant is dit fijn, omdat het laat zien dat ik beschik over een redelijk gezond verstand. Daarentegen is er ook een andere, negatieve kant, omdat ik steeds meer gewend raak aan het weinig moeite doen voor dingen. Omdat een tentamen schijnbaar al te halen is met het één keer doorlezen van een boek, of zelfs nog minder, zie ik mijzelf terechtkomen in een soort van neerwaartse spiraal van minimale inzet. Ik zie dit echter wel goedkomen volgend jaar, want ik zal dan meer te doen hebben, en meer te doen hebben in het algemeen leidt bij mij gelukkig ook tot meer doen buiten de gewone studietijden om.
De studie zelf is dus tot nu toe redelijk makkelijk. Daarom is het soms betuttelende karakter van sommige vakken ook vrij ergerlijk. Het persé aanwezig moeten zijn bij bepaalde vakken waarbij ik zie dat ik er nauwelijks wezenlijk wat van opsteek en het maken van referaten ‘om maar iets te moeten doen’ voor bepaalde vakken dragen hier zeker aan bij. En hoewel ik me kan voorstellen dat het voor anderen zeker nuttig zal zijn, wil ik ook de kwaadste niet zijn en daar dieper op ingaan, ook omdat het gelukkig redelijk weinig voorkomt.
De mentorgroepbijeenkomsten moet ik wel kenmerken als zeer nuttig en ook aangenaam. Omdat je een paar keer in het jaar samenkomt en de studie tot dan toe en vanaf dat moment kunt bespreken, krijg je een goed overzicht van de studie in zijn algemeenheid en je leert ook mensen kennen waardoor je potentiele momenten van schaamte kunt voorkomen omdat je, mocht je zelf iets vergeten zijn, je dergelijke informatie nog bij studiegenoten kunt bemachtigen. Dit is natuurlijk ook het geval met de verschillende practica.
Al met al kan ik dus tevreden zijn over de studie en ben ik blij volgend jaar aan dezelfde studie te kunnen doorgaan.

Samenvatting
Ondanks de niet ideale omstandigheden bij het maken van dit verslag, hoop ik dat het toch een verhelderend beeld geeft over mijn kijk op de studie. Wat jammer is bij dergelijke verslagen, is dat je niet diep in kunt gaan op bepaalde thema’s door het maximaal aantal woorden. Doch kan het wel leiden tot betere inzichten op de huidige vakken en ik denk dat dat toch wel zwaar genoeg weegt om tot een positieve kijk te leiden.
Wat je veelal ziet, zoals ook in dit verslag, is dat de verschillende gebieden van psychologie in elkander overlopen. Dit zie je ook in het dagelijks leven. Je kunt de opgedane kennis uit deze studie vaak gebruiken in bepaalde omstandigheden (zoals het versieren van potentiële partners in het uitgaansleven). Ook vormt dergelijke kennis een fijn gespreksonderwerp met vrienden en kennisen.
Nu zijn de twee thema’s die ik hier heb beschreven op het blote oog misschien niet samenhangend, maar als je er dieper op ingaat zie je toch dat het in elkander verweven zit. Dit is (objectief) een leuk fenomeen binnen de psychologie.

Literatuurlijst

- Gray P. Psychology 2002, Worth Publishers.
- Kalat J.W. Biological Psychology 2004, Wadsworth Thomson Learning Inc.
- Lurija A.R., Zasetski L. The Man with a Shattered World 1987 Harvard University Press.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 02:26 schreef Aaahikwordgek het volgende:
Okay, lees ik over een 8-tal uurtjes.