R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik hoop dat je zin hebt in een lange zit. Ik zag laatst een documentaire over deze bizarre psychiatrische stoornis. Sindsdien ben ik erdoor gegrepen, heb ik er meer over gelezen en wil ik jullie er graag wat over vertellen. Dit is naar mijn mening wel degelijk de moeite waard.
Body Dysmorphic Disorder
Een psychiatrische ziekte die nauwelijks bekend is vanwege de schaamte die ermee gepaard gaat. Deze ziekte, in het kort BDD genoemd, wordt ook wel eens vermeldt als 'ingebeelde lelijkheid', 'spiegelvrees' en 'dysmorfofobie'. BDD valt in het rijtje van de body image ziektes. Een andere ziekte uit dit rijtje is het meer bekende Anorexia Nervosa. Iemand die aan BDD lijdt ziet zichzelf niet zoals anderen hem of haar zien. Dit heeft vermoedelijk te maken met verschillende stoffen in de hersenen (chemische onbalansen), waarvan serotonine waarschijnlijk een grote invloed heeft. Bij mensen die lijden aan BDD zorgt het ervoor dat men zichzelf vaak als zó lelijk ziet, dat het die mensen belemmert om een normaal leven te kunnen lijden. Het 'pleziergehalte' van iemand met BDD is in een wetenschappelijk onderzoek vergeleken met die van mensen met andere psychiatrische stoornissen als depressies en verschillende fobia. De groep mensen met BDD scoorde het laagst. Dit is niet verwonderlijk als je bedenkt dat BDD vrijwel altijd gepaard gaat met een chronische depressie. De depressie is in dat geval zelfs slechts het tweede en kleinere probleem.
Mensen die aan deze stoornis lijden vermijden vaak contacten, durven geen relaties meer aan te gaan, verliezen hun baan, stoppen hun studie en raken hierdoor steeds meer in een sociaal isolement. Al bestaan er ook mildere vormen. In veel gevallen echter blijft men uit angst voor afwijzingen of uitgelachen te worden liever thuis. Men wordt vaak paranoïde. Wanneer een groep mensen lacht vermoedt men automatisch dat men uitgelachen wordt vanwege het uiterlijk. Dit gaat soms zo ver dat partners, met wie men al tientallen jaren een relatie had, niet meer vertrouwd worden vanwege een opmerking die met moeite gelinkt zou kunnen worden aan het uiterlijk.
Het suicide percentage bij 'BDD-ers' is behoorlijk hoog. Veel mensen met BDD doen uiteindelijk een poging, sommigen slagen. Ze voelen zich letterlijk te lelijk om geaccepteerd te worden, terwijl er volgens kennissen, familie of partner vaak niets vreemds te zien is. Aangezien het aantal slachtoffers hoog is, en men vaak suicide pleegt tijdens een paniekaanval (na bijvoorbeeld voor de spiegel te hebben gestaan) zonder een afscheidsbrief achter te laten waarop zou kunnen staan waarom de persoon in kwestie zich niet goed voelde, is het moeilijk te zeggen hoeveel mensen er daadwerkelijjk aan BDD lijden. Men vermoedt dat bijvoorbeeld ongeveer 2% van de Amerikaanse populatie BDD heeft, variërend van milde tot zeer zware BDD. Echter, door de schaamte en de geheimzinnigheid wordt er nauwelijks over gepraat, waardoor mensen met deze ziekte vaak een onjuiste diagnose te horen krijgen. "Je uiterlijk is niet je echte probleem, je houdt niet van jezelf." en "Je depressie is de oorzaak van dit alles." zijn veelgehoorde antwoorden na een bezoek aan de psychotherapeut. Wanneer men dan bijvoorbeeld voor een depressie wordt behandelt, blijft de wortel van het probleem voortbestaan, waardoor het lijden er in bijna alle gevallen niet veel minder op wordt.
Een duidelijke oorzaak van deze stoornis is er nog niet. Mogelijk ook verschilt deze van persoon tot persoon. Pas sinds ongeveer tien jaar geleden begint men zich meer en meer te richten op de wetenschappelijke kant van Body Dysmorphic Disorder. Onderzoeken worden gedaan. Er wordt druk gespeculeerd. Enkele mogelijke oorzaken zijn een gebrek aan bepaalde stoffen in de hersenen, erfelijkheid, trauma's, pesterijen, moeilijke gezinssituaties en ga zo maar door. Een oorzaak die veel gevolg heeft in de onderzoekswereld is die van de chemische onbalansen in de hersenen. Dit komt omdat behandelingen met zogenaamde SSRI's (Prozac bijvoorbeeld) lijken aan te tonen dat het wel degelijk om ongeregeldheden in de bovenkamer gaat. Veel patiënten die een behandeling met SSRI's combineerden met cognitieve gedragstherapie gingen er op vooruit.
De oplossing is echter niet zo simpel. Veel mensen hebben baat bij cognitieve gedragstherapie en SSRI's, maar bij sommige mensen slaat dit niet aan. Men onderzoekt de mogelijkheden voor deze mensen. Er wordt bijvoorbeeld gekeken naar een gebrek aan hormonen die voor de werking van neurotransmitters zorgen, die op hun beurt het serotoninepijl in stand moeten houden. Wanneer die hormonen nauwelijks aanwezig zijn, lijdt daar het serotoninepijl natuurlijk ook onder. Voor mensen die hier last van hebben bieden andere soorten medicijnen soms een uitkomst.
Maar waar richt de obsessie zich nou eigenlijk op? Deze lichamelijke obsessie kan zich richten op allerlei aspecten van een mens. Vaak gaat het echter om het gezicht. Veel genoemde punten zijn: De ogen, de neus, de haarlijn, dikte van het haar, de genitaliïen, wallen, kin, kaak, jukbeenderen, gespierdheid, lichaamshaar, acné en littekens. Maar ook andere delen van het lichaam vallen onder de mogelijkheden.
Hierdoor wordt het moeilijk een gesprek met iemand te voeren, aangezien men zich vaak aangekeken voelt. Wanneer dat niet gebeurd kijkt men vaak naar de kenmerken van het gezicht van die persoon waar men zelf mee zit. Er wordt veel vergeleken door mensen met BDD om zichzelf gerust te stellen. "Ah, hij heeft het ook. Ik ben niet de enige. Hij ziet er wel gelukkig uit, dan moet ik er toch ook mee kunnen leven?" Seks wordt lastig, als het al niet onmogelijk is geworden. Je geeft je lichaam letterlijk bloot, iets wat erg moeilijk kan zijn wanneer je walgt van één of meerdere lichaamsdelen die aan jezelf toebehoren. Sommige mensen durven niet meer in een auto te rijden uit angst om in een file terecht te komen. Men zou dan bekeken kunnen worden. "Ik moet hier weg, wat als hij mijn neus ziet?" De ziekte kan zeer bizarre en voor psychisch gezonde mensen onbegrijpelijke vormen aannemen.
Wanneer iemand zo ontevreden is over een lichaamsdeel, gaat men op zoek naar een oplossing. Veel mensen met BDD lezen dan ook veel over plastische chirurgie om zichzelf gerust te stellen dat er nog een kans is op een beter leven, en zoeken uiteindelijk op deze manier hulp. Dit lijdt in bijna alle gevallen tot een verergering van de obsessie. Het probleem zit tussen de oren, hierdoor zal bijna niemand met Body Dysmorphic Disorder tevreden zijn met de resultaten van een chirurgische ingreep. In één geval vermoordde een BDD-er zelfs zijn chirurg nadat hij de resultaten van de ingreep had gezien. Hij voelde zich nog erger verminkt dan voor de ingreep en plaatste de schuld bij de chirurg.
Het lastige aan deze ziekte is dat het grensgebied tussen ijdelheid en een obsessie nogal vaag is. Veel mensen met BDD durven er niet mee naar buiten te komen, uit angst om ijdel genoemd te worden. Bij mensen bij wie dit gebeurd, komt het vaak voor dat men het vanaf dat moment niet meer durft op te biechten. Er zijn zelfs gevallen bekend van mensen die meer dan 50 jaar met deze ziekte leefden en zich er zo voor schaamden dat zij het al die tijd nooit aan hun partner hebben durven vertellen.
Hopelijk heb ik jullie nu ingelicht over deze ziekte. Ten slotte wil ik afsluiten met de officiële definitie en de kenmerken van deze ziekte waardoor deze gemakkelijker herkend kan worden. Hopelijk lijdt dit niet tot de voor Fok! bekende taferelen waarbij ineens wel érg veel mensen een nieuwe hippe stoornis hebben (mijn excuses voor het cynisme).
http://www.infrapsych.com/root/1033/General/General_BDD.htm
http://www.bddcentral.com/mainpage2.aspx
http://www.planet.nl/plan(...)tid=472852/sc=70076a
http://www.psychnet-uk.com/dsm_iv/body_dysmorphic_disorder.htm
Een boek over BDD dat veel hulp kan bieden voor BDD-ers en mensen die met BDD-ers omgaan
Het verhaal van Neysa Jane Powley
Wie lijdt hier zelf aan? Ken je iemand die er aan lijdt?
Nog een prettige avond.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ogrefish op 31-05-2004 22:33:29 ]
Body Dysmorphic Disorder
Een psychiatrische ziekte die nauwelijks bekend is vanwege de schaamte die ermee gepaard gaat. Deze ziekte, in het kort BDD genoemd, wordt ook wel eens vermeldt als 'ingebeelde lelijkheid', 'spiegelvrees' en 'dysmorfofobie'. BDD valt in het rijtje van de body image ziektes. Een andere ziekte uit dit rijtje is het meer bekende Anorexia Nervosa. Iemand die aan BDD lijdt ziet zichzelf niet zoals anderen hem of haar zien. Dit heeft vermoedelijk te maken met verschillende stoffen in de hersenen (chemische onbalansen), waarvan serotonine waarschijnlijk een grote invloed heeft. Bij mensen die lijden aan BDD zorgt het ervoor dat men zichzelf vaak als zó lelijk ziet, dat het die mensen belemmert om een normaal leven te kunnen lijden. Het 'pleziergehalte' van iemand met BDD is in een wetenschappelijk onderzoek vergeleken met die van mensen met andere psychiatrische stoornissen als depressies en verschillende fobia. De groep mensen met BDD scoorde het laagst. Dit is niet verwonderlijk als je bedenkt dat BDD vrijwel altijd gepaard gaat met een chronische depressie. De depressie is in dat geval zelfs slechts het tweede en kleinere probleem.
Mensen die aan deze stoornis lijden vermijden vaak contacten, durven geen relaties meer aan te gaan, verliezen hun baan, stoppen hun studie en raken hierdoor steeds meer in een sociaal isolement. Al bestaan er ook mildere vormen. In veel gevallen echter blijft men uit angst voor afwijzingen of uitgelachen te worden liever thuis. Men wordt vaak paranoïde. Wanneer een groep mensen lacht vermoedt men automatisch dat men uitgelachen wordt vanwege het uiterlijk. Dit gaat soms zo ver dat partners, met wie men al tientallen jaren een relatie had, niet meer vertrouwd worden vanwege een opmerking die met moeite gelinkt zou kunnen worden aan het uiterlijk.
Het suicide percentage bij 'BDD-ers' is behoorlijk hoog. Veel mensen met BDD doen uiteindelijk een poging, sommigen slagen. Ze voelen zich letterlijk te lelijk om geaccepteerd te worden, terwijl er volgens kennissen, familie of partner vaak niets vreemds te zien is. Aangezien het aantal slachtoffers hoog is, en men vaak suicide pleegt tijdens een paniekaanval (na bijvoorbeeld voor de spiegel te hebben gestaan) zonder een afscheidsbrief achter te laten waarop zou kunnen staan waarom de persoon in kwestie zich niet goed voelde, is het moeilijk te zeggen hoeveel mensen er daadwerkelijjk aan BDD lijden. Men vermoedt dat bijvoorbeeld ongeveer 2% van de Amerikaanse populatie BDD heeft, variërend van milde tot zeer zware BDD. Echter, door de schaamte en de geheimzinnigheid wordt er nauwelijks over gepraat, waardoor mensen met deze ziekte vaak een onjuiste diagnose te horen krijgen. "Je uiterlijk is niet je echte probleem, je houdt niet van jezelf." en "Je depressie is de oorzaak van dit alles." zijn veelgehoorde antwoorden na een bezoek aan de psychotherapeut. Wanneer men dan bijvoorbeeld voor een depressie wordt behandelt, blijft de wortel van het probleem voortbestaan, waardoor het lijden er in bijna alle gevallen niet veel minder op wordt.
Een duidelijke oorzaak van deze stoornis is er nog niet. Mogelijk ook verschilt deze van persoon tot persoon. Pas sinds ongeveer tien jaar geleden begint men zich meer en meer te richten op de wetenschappelijke kant van Body Dysmorphic Disorder. Onderzoeken worden gedaan. Er wordt druk gespeculeerd. Enkele mogelijke oorzaken zijn een gebrek aan bepaalde stoffen in de hersenen, erfelijkheid, trauma's, pesterijen, moeilijke gezinssituaties en ga zo maar door. Een oorzaak die veel gevolg heeft in de onderzoekswereld is die van de chemische onbalansen in de hersenen. Dit komt omdat behandelingen met zogenaamde SSRI's (Prozac bijvoorbeeld) lijken aan te tonen dat het wel degelijk om ongeregeldheden in de bovenkamer gaat. Veel patiënten die een behandeling met SSRI's combineerden met cognitieve gedragstherapie gingen er op vooruit.
De oplossing is echter niet zo simpel. Veel mensen hebben baat bij cognitieve gedragstherapie en SSRI's, maar bij sommige mensen slaat dit niet aan. Men onderzoekt de mogelijkheden voor deze mensen. Er wordt bijvoorbeeld gekeken naar een gebrek aan hormonen die voor de werking van neurotransmitters zorgen, die op hun beurt het serotoninepijl in stand moeten houden. Wanneer die hormonen nauwelijks aanwezig zijn, lijdt daar het serotoninepijl natuurlijk ook onder. Voor mensen die hier last van hebben bieden andere soorten medicijnen soms een uitkomst.
Maar waar richt de obsessie zich nou eigenlijk op? Deze lichamelijke obsessie kan zich richten op allerlei aspecten van een mens. Vaak gaat het echter om het gezicht. Veel genoemde punten zijn: De ogen, de neus, de haarlijn, dikte van het haar, de genitaliïen, wallen, kin, kaak, jukbeenderen, gespierdheid, lichaamshaar, acné en littekens. Maar ook andere delen van het lichaam vallen onder de mogelijkheden.
Hierdoor wordt het moeilijk een gesprek met iemand te voeren, aangezien men zich vaak aangekeken voelt. Wanneer dat niet gebeurd kijkt men vaak naar de kenmerken van het gezicht van die persoon waar men zelf mee zit. Er wordt veel vergeleken door mensen met BDD om zichzelf gerust te stellen. "Ah, hij heeft het ook. Ik ben niet de enige. Hij ziet er wel gelukkig uit, dan moet ik er toch ook mee kunnen leven?" Seks wordt lastig, als het al niet onmogelijk is geworden. Je geeft je lichaam letterlijk bloot, iets wat erg moeilijk kan zijn wanneer je walgt van één of meerdere lichaamsdelen die aan jezelf toebehoren. Sommige mensen durven niet meer in een auto te rijden uit angst om in een file terecht te komen. Men zou dan bekeken kunnen worden. "Ik moet hier weg, wat als hij mijn neus ziet?" De ziekte kan zeer bizarre en voor psychisch gezonde mensen onbegrijpelijke vormen aannemen.
Wanneer iemand zo ontevreden is over een lichaamsdeel, gaat men op zoek naar een oplossing. Veel mensen met BDD lezen dan ook veel over plastische chirurgie om zichzelf gerust te stellen dat er nog een kans is op een beter leven, en zoeken uiteindelijk op deze manier hulp. Dit lijdt in bijna alle gevallen tot een verergering van de obsessie. Het probleem zit tussen de oren, hierdoor zal bijna niemand met Body Dysmorphic Disorder tevreden zijn met de resultaten van een chirurgische ingreep. In één geval vermoordde een BDD-er zelfs zijn chirurg nadat hij de resultaten van de ingreep had gezien. Hij voelde zich nog erger verminkt dan voor de ingreep en plaatste de schuld bij de chirurg.
Het lastige aan deze ziekte is dat het grensgebied tussen ijdelheid en een obsessie nogal vaag is. Veel mensen met BDD durven er niet mee naar buiten te komen, uit angst om ijdel genoemd te worden. Bij mensen bij wie dit gebeurd, komt het vaak voor dat men het vanaf dat moment niet meer durft op te biechten. Er zijn zelfs gevallen bekend van mensen die meer dan 50 jaar met deze ziekte leefden en zich er zo voor schaamden dat zij het al die tijd nooit aan hun partner hebben durven vertellen.
Hopelijk heb ik jullie nu ingelicht over deze ziekte. Ten slotte wil ik afsluiten met de officiële definitie en de kenmerken van deze ziekte waardoor deze gemakkelijker herkend kan worden. Hopelijk lijdt dit niet tot de voor Fok! bekende taferelen waarbij ineens wel érg veel mensen een nieuwe hippe stoornis hebben (mijn excuses voor het cynisme).
quote:What is BDD?
Diagnostic criteria for 300.7 Body Dysmorphic Disorder:
A. Preoccupation with an imagined defect in appearance. If a slight physical anomaly is present, the person's concern is markedly excessive.
B. The preoccupation causes clinically significant distress or impairment in social, occupational, or other important areas of functioning.
C. The preoccupation is not better accounted for by another mental disorder (e.g., dissatisfaction with body shape and size in Anorexia Nervosa).
Voor meer informatie en uitgebreidere beschrijvingen van deze relatief onbekende ziekte kun je meer vinden op:quote:Typical Body Dysmorphic Disorder behaviours
- frequently checking the appearance of their face or another part of their body in mirrors or other reflective surfaces; or alternately avoiding mirrors altogether.
- continually comparing themselves unfavourably with other people
- camouflaging their perceived ‘defect’ with clothing, hats, makeup, hands or even body posture
- seeking surgery or treatment by a dermatologist or other medical treatment when doctors or other people have said that the ‘flaws’ are minimal or nonexistent or that such treatment is not necessary
- seeking reassurance about their perceived ‘flaw’ or attempting to convince others of it’s ugliness
- excessive grooming (hair combing, shaving, removing or cutting hair or applying makeup)
- touching the perceived ‘defect’
- picking their skin or pulling out their hair
- measuring the disliked body part
- excessive reading about the ‘defective’ body part
- avoiding social situations where the perceived defect may be exposed
- feeling anxious and self-conscious around other people because of the perceived defect.
http://www.infrapsych.com/root/1033/General/General_BDD.htm
http://www.bddcentral.com/mainpage2.aspx
http://www.planet.nl/plan(...)tid=472852/sc=70076a
http://www.psychnet-uk.com/dsm_iv/body_dysmorphic_disorder.htm
Een boek over BDD dat veel hulp kan bieden voor BDD-ers en mensen die met BDD-ers omgaan
Het verhaal van Neysa Jane Powley
Wie lijdt hier zelf aan? Ken je iemand die er aan lijdt?
Nog een prettige avond.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ogrefish op 31-05-2004 22:33:29 ]
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
wat is je bedoeling met dit topic aangezien je een megalap
tekst geeft, linkjes en verder niets. ?
tekst geeft, linkjes en verder niets. ?
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
.
Net even in de spiegel gekeken.
Geen last van.
Wel vervelend voor de mensen die het wel hebben.
Iemand? wie o wie?
Geen last van.
Wel vervelend voor de mensen die het wel hebben.
Iemand? wie o wie?
// Je bent zo mooi Anders
Niet meer of minder Anders
Maar zo mooi Anders.//
Niet meer of minder Anders
Maar zo mooi Anders.//
Heeft de TS soms last van BDD?
I am dead. As of this moment we are all dead. We go into battle to reclaim our lives. This we do gladly because we are Jem'Hadar. Remember, Victory is life."
Ik ga het niet allemaal lezen als je het niet erg vindt Ik weet er al genoeg vanaf.
Ik weet niet of ik er goed aan doe om het hier te melden (i.v.m. onbegrip, maar laat ik eens proberen wat begrip te kweken bij de mensen), maar ik heb BDD. Het is bij mij zo erg dat een normaal leven niet mogelijk is, want door mijn BDD heb ik straatvrees.
Ik vind het wel goed dat er wat aandacht voor komt, dat is hard nodig.
Het is pas sinds vorig jaar mogelijk een BDD-gerichte therapie te volgen in Nederland. Ik heb dus nooit hulp hierbij gehad, simpelweg om het feit dat er hier in Nederland niks over bekend was.
Het is te vergelijken met anorexia. Anorexia-patienten zien zichzelf als dik, ookal weten ze verstandelijk dat dit nooit het geval kan zijn.
Ik hoop dat er wat meer informatie komt in dit topic, want dit is een levensverziekend probleem!
Er zijn vast mensen met BDD die dit lezen, van die mensen hoop ik dat ze reageren zodat BDD uit de taboesfeer komt.
Ik heb de eerste stap hier gezet op Fok! Nu jullie.
Ik weet er al genoeg vanaf.Ik weet niet of ik er goed aan doe om het hier te melden (i.v.m. onbegrip, maar laat ik eens proberen wat begrip te kweken bij de mensen), maar ik heb BDD. Het is bij mij zo erg dat een normaal leven niet mogelijk is, want door mijn BDD heb ik straatvrees.
Ik vind het wel goed dat er wat aandacht voor komt, dat is hard nodig.
Het is pas sinds vorig jaar mogelijk een BDD-gerichte therapie te volgen in Nederland. Ik heb dus nooit hulp hierbij gehad, simpelweg om het feit dat er hier in Nederland niks over bekend was.
Het is te vergelijken met anorexia. Anorexia-patienten zien zichzelf als dik, ookal weten ze verstandelijk dat dit nooit het geval kan zijn.
Ik hoop dat er wat meer informatie komt in dit topic, want dit is een levensverziekend probleem!
Er zijn vast mensen met BDD die dit lezen, van die mensen hoop ik dat ze reageren zodat BDD uit de taboesfeer komt.
Ik heb de eerste stap hier gezet op Fok! Nu jullie.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Dat was wel een mooie actie ja.quote:Op maandag 31 mei 2004 21:53 schreef schatje het volgende:
En dan ook nog prettige avond zeggen .
.
TS wilde ons er gewoon even iets over vertellen zegt hij. Dus. Bij deze.
Bedankt.
Ja, die met de ballen in de bek.
Als jullie nou gewoon die informatie lezen en de sites bekijken die TS gaf, ipv lollig te doen over 1 opmerking die helemaal niks met het onderwerp te maken heeft...*zucht*
Maar het topic blijft wel actief zo.
Maar het topic blijft wel actief zo.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Al zegt IEDEREEN dat iets zo of zo is, toch kan het fout zijn. Vóór Galileo Galilei zei iedereen: de zon draait rond de aarde. Tegenwoordig weten we wel beter. En iedereen verklaarde hem gek, oerdom, enz. Toch had hij gelijk.
Want?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:06 schreef trueblue het volgende:
Als jullie nou gewoon die informatie lezen en de sites bekijken die TS gaf, ipv lollig te doen over 1 opmerking die helemaal niks met het onderwerp te maken heeft...*zucht*
Wat is de discussie waarde van een lap tekst?
Godver. Na al die tekst vergeten te vragen of mensen er hier zelf ook last van hebben. Niet te geloven. Bij deze.
Ja, ik lijd zelf aan Body Dysmorphic Disorder.
Ja, ik lijd zelf aan Body Dysmorphic Disorder.
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Nog iets zinnigs te melden?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:16 schreef Limsdealer het volgende:
Ik ben tot nu toe de enige die op het onderwerp is in gegaan
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Denk dat TS BDD onder de aandacht wil brengen...
bij deze gebeurd...
mag er dan nu een slotje op
bij deze gebeurd...
mag er dan nu een slotje op
*Zucht* waarom nou toch?
Ik mis je lieverd, tot over een paar weken.
Ik mis je lieverd, tot over een paar weken.
quote:Op maandag 31 mei 2004 22:18 schreef Ogrefish het volgende:
Ja, ik lijd zelf aan Body Dysmorphic Disorder.
*shakeshands*
Wil je er wat meer over kwijt?
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Mmm, ik vroeg het me ineens af he..
Vorig jaar hoorde ik een verhaal over een man die beide benen (gezonde benen) bewust zelf had geamputeerd omdat hij het idee had dat die niet bij zn lichaam hoorden. Hij walgde van zijn benen.
Is dat hetzelfde als wat ik nu net gelezen heb?
Vorig jaar hoorde ik een verhaal over een man die beide benen (gezonde benen) bewust zelf had geamputeerd omdat hij het idee had dat die niet bij zn lichaam hoorden. Hij walgde van zijn benen.
Is dat hetzelfde als wat ik nu net gelezen heb?
Schilder me rood, geef me de kleur van je hartstocht!
We're one, but we're not the same.
We're one, but we're not the same.
Ik wil mezelf niet dat etiket op gaan plakken, ik ben zeker niet tevreden met mijn uiterlijk, maar dat ik niet meer over straat durf
Nou, ik wil niet op de details ingaan. Maar als het goed is start mijn therapie binnenkort. Ik heb er veel over gelezen, hopelijk weet de psychotherapeut er zelf ook veel van. Want de vorige keer toen ik in therapie ging, en er zelf helaas nog niets over wist, durfde mijn psychotherapeut ook geen naam aan mijn probleem te geven. Hij kende de ziekte denk ik niet.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:21 schreef trueblue het volgende:
[..]
*shakeshands*
Wil je er wat meer over kwijt?
Dat is nog steeds een groot probleem.
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Nee, dat is wat anders. Hoe die ziekte heet weet ik niet meer...quote:Op maandag 31 mei 2004 22:23 schreef koala2002 het volgende:
Mmm, ik vroeg het me ineens af he..
Vorig jaar hoorde ik een verhaal over een man die beide benen (gezonde benen) bewust zelf had geamputeerd omdat hij het idee had dat die niet bij zn lichaam hoorden. Hij walgde van zijn benen.
Is dat hetzelfde als wat ik nu net gelezen heb?
Ik post hier teveel..
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Dat wordt vaak als BDD gezien, maar het schijnt door sommige mensen weer in een andere categorie geplaatst te worden, waarvan ik de naam kwijt ben. Dat wil nog niet zeggen dat BDD niet zulke dramatische gevolgen kan hebben. Er zijn helaas gevallen bekend van mensen die in alle wanhoop op zichzelf chirurgie hebben toegepast, uiteraard met dramatische gevolgen.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:23 schreef koala2002 het volgende:
Mmm, ik vroeg het me ineens af he..
Vorig jaar hoorde ik een verhaal over een man die beide benen (gezonde benen) bewust zelf had geamputeerd omdat hij het idee had dat die niet bij zn lichaam hoorden. Hij walgde van zijn benen.
Is dat hetzelfde als wat ik nu net gelezen heb?
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Ogrefish, hoe lang heb je er al last van?
Ik al zo'n 12 jaar..
Ik al zo'n 12 jaar..
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Ik kan me herinneren dat ik al vanaf ongeveer mijn 13e jaar al redelijk lang voor spiegels bleef hangen. Toen was het nog niet echt obsessief, maar ik denk dat ik in die tijd last kreeg van de eerste symptomen. Het werd pas echt erg rond m'n 17e. Ik ben nu 22, en ben er ongeveer anderhalf jaar geleden achtergekomen wat ik heb. Het heeft nog aardig lang geduurd voordat ik de stap heb durven nemen om hulp te zoeken.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:27 schreef trueblue het volgende:
Ogrefish, hoe lang heb je er al last van?
Ik al zo'n 12 jaar..
-edit- Ik ga nu slapen. Ik moet er morgen weer vroeg uit. Truste.
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Ja je staat zo een uurtje of 3 voor de spiegelquote:Op maandag 31 mei 2004 22:29 schreef Ogrefish het volgende:
-edit- Ik ga nu slapen. Ik moet er morgen weer vroeg uit. Truste.
Wel is op Discovery gezien
Vind het maar vreemd /
Vind het maar vreemd /
I'm sick of all this pooping stuff i'm getting my buttcheeks pierced together .
Is serieus reageren ook nog mogelijk?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:37 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ja je staat zo een uurtje of 3 voor de spiegel
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
doe es niet doen?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:37 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ja je staat zo een uurtje of 3 voor de spiegel
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ik heb er een documentaire over gezien een tijdje terug, een gast die daarin voorkwam had zichzelf van kant gemaakt. Ik geloof zeker dat er iets mis is in de hersenen van mensen met BDD.
Waarom vind je het vreemd? Okee, ja, het is wel vreemd ja, maar niet vreemder dan bijvoorbeeld eetstoornissen. En van eetstoornissen hoor ik mensen nooit zeggen dat ze het vreemd vinden.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:38 schreef Steve-O het volgende:
Wel is op Discovery gezien
Vind het maar vreemd /
Maar daar is dit topic voor, vinden mensen het straks misschien wat minder vreemd
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Wat is er niet serieus aan? Dat heeft toch betrekking op deze ziekte? Ik neem dus aan dat desbetreffende persoon langer bezig is 's morgens dan anderen.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:41 schreef trueblue het volgende:
[..]
Is serieus reageren ook nog mogelijk?
Wat?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:41 schreef DarkElf het volgende:
[..]
doe es niet doen?
Mijn god, jullie zijn naast alle andere kwalen ook Paranoia.
klopt paste zo goed bij mijn andere kwalen.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:45 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Wat?
Mijn god, jullie zijn naast alle andere kwalen ook Paranoia.
paste zo goed bij mijn andere kwalen.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Wat jij wil, het kwam iig over als een lullige opmerking. Doet er verder niet toe.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:44 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Wat is er niet serieus aan? Dat heeft toch betrekking op deze ziekte? Ik neem dus aan dat desbetreffende persoon langer bezig is 's morgens dan anderen.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Goed van je dat je hulp zoekt!quote:Op maandag 31 mei 2004 22:29 schreef Ogrefish het volgende:
[..]
Ik kan me herinneren dat ik al vanaf ongeveer mijn 13e jaar al redelijk lang voor spiegels bleef hangen. Toen was het nog niet echt obsessief, maar ik denk dat ik in die tijd last kreeg van de eerste symptomen. Het werd pas echt erg rond m'n 17e. Ik ben nu 22, en ben er ongeveer anderhalf jaar geleden achtergekomen wat ik heb. Het heeft nog aardig lang geduurd voordat ik de stap heb durven nemen om hulp te zoeken.
-edit- Ik ga nu slapen. Ik moet er morgen weer vroeg uit. Truste.
Ik heb het sinds mijn 14e. Ik wist wel wat er met me aan de hand was, maar durfde het niet te zeggen. Tot een paar jaar terug dacht ik echt dat ik de enige ter wereld was.
Ik kreeg straatvrees door mijn BDD, en daar ben ik weleens voor in therapie gegaan. Het lastige met straatvrees is dat je over straat moet om naar de psych te gaan Dat werd dus niks.
Dat werd dus niks.Ik zal eerst zelf wat aan mijn straatvrees moeten doen voor ik in therapie kan voor mijn BDD.
Daar ben ik wel mee bezig sinds een tijdje. Verdomd lastig om tegen jezelf te vechten, dat wel. Het gaat heel langzaam. Ik doe het met behulp van het BDD workbook. Ik moet mijn gedachtenkronkels eigenhandig wat normaler zien te krijgen. Soms heb ik een terugval, en moet ik weer opnieuw beginnen. Wel frustrerend, maar ik doe mijn best.
Ik heb inmiddels trouwens wel die lap tekst in de openingspost gelezen, goed stuk
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Hmmm ik weet het niet, als ik dit zo lees zou het best eens kunnen dat ik hier een lichte vorm van heb, hoewel ik zeer zeker niet onzeker ben over mijn uiterlijk .. integendeel . Mensen wijten het bij mij meestal aan narcisme maar hier heb ik toch ook wel ene aantal dingen van......
Spam uit sig verwijderd door FA, niet terug plaatsen.
Of ik echt BDD heb weet ik niet maar als ik mezelf in een spiegel of reflectie zie ga ik me echt klote voelen dus het lijkt er wel veel opquote:Op maandag 31 mei 2004 21:56 schreef La-Fosca het volgende:
Net even in de spiegel gekeken.
Geen last van.
Wel vervelend voor de mensen die het wel hebben.
Iemand? wie o wie?
Mja, ik weet ook wel dat ik niet echt knap ben, maar ik vind het zo homofiel staan om me er heel druk om te gaan maken. Ik ben liever een stoere, niet-knappe gast dan een ijdel mietje
ik denk dat ieder persoon als hij of zij in de spiegel kijkt, zichzelf met andere ogen bekijkt als dat andere mensen dat zien. Daar komt bij, dat als ik in de spiegel kijk, ik weet waar ik moet kijken om iets minder moois aan mijn lichaam meteen als opvallend te kenmerken.
Dat wil echter niet zeggen dat ik lelijk ben, of vind dat ik geen mooi lichaam heb, kritisch over mezelf ben ik wel, dan nog is het mijn vrije keuze om er wel of niet iets aan te doen.
Iemand die deze ziekte heeft, heeft redenen om zichzelf, en zijn of haar leven volledig stop te zetten door zijn of haar uiterlijk, of dat nu gegrond is of niet.
Gelukkig ontstaan er steeds meer methoden om iemand weer van de grond te tillen.
Helaas gaat het er veel mensen niet om hoe zij zichzelf zien, maar meer om hoe zij denken dat de buitenwereld naar hen kijkt.
Helaas is uiterlijk in deze samenleving niet onbelangrijk. Heb recentelijk nog meegemaakt met een vriendin van mij. Zij had een uitzonderlijk goed mailcontact met een aardige man. Toen zij haar foto naar hem stuurde, stuurde hij in de mail die daaropvolgde de mededeling dat hij de komende dagen druk zou zijn met werk, en hij heeft niets meer laten horen en heeft toch tijd gevonden om enkele fora te bezoeken.
Toch jammer dat het zo moet gaan.
Dat wil echter niet zeggen dat ik lelijk ben, of vind dat ik geen mooi lichaam heb, kritisch over mezelf ben ik wel, dan nog is het mijn vrije keuze om er wel of niet iets aan te doen.
Iemand die deze ziekte heeft, heeft redenen om zichzelf, en zijn of haar leven volledig stop te zetten door zijn of haar uiterlijk, of dat nu gegrond is of niet.
Gelukkig ontstaan er steeds meer methoden om iemand weer van de grond te tillen.
Helaas gaat het er veel mensen niet om hoe zij zichzelf zien, maar meer om hoe zij denken dat de buitenwereld naar hen kijkt.
Helaas is uiterlijk in deze samenleving niet onbelangrijk. Heb recentelijk nog meegemaakt met een vriendin van mij. Zij had een uitzonderlijk goed mailcontact met een aardige man. Toen zij haar foto naar hem stuurde, stuurde hij in de mail die daaropvolgde de mededeling dat hij de komende dagen druk zou zijn met werk, en hij heeft niets meer laten horen en heeft toch tijd gevonden om enkele fora te bezoeken.
Toch jammer dat het zo moet gaan.
uNf!~
Ik weet van mezelf dat ik er niet slecht uitzie, zeker niet als ik de boel een beetje opleuk. Er wordt ook veel met me geflirt op straat etc. en dat streelt je ego soms best wel. Maar als ik ongesteld ben heb ik wel eens een puist, en hoe hard iedereen dan ook roept dat ik me niet moet aanstellen, ik meld me het liefst een dagje ziek en kom het huis niet uit. Dat weekend ga ik dan ook echt niet weg oid.
Een paar weken terug was het heel erg: ik had een soort van allergische reactie waardoor mijn hele hoofd rood en bobbelig was geworden, van de ene op de andere dag. Toen heb ik me echt ziekgemeld en teruggetrokken, ik vond mezelf echt te lelijk om me te tonen. Zelfs mijn vriend mocht me niet lang aankijken. Misschien stelde ik mezelf aan, want hoewel het er niet erg fraai uitzag was het ook niet wereldschokkend lelijk. Maar was ben zo bang voor een negatieve reactie op mijn uiterlijk dat ik het risico gewoon niet wilde nemen, omdat ik weet dat ik me zo'n reactie vreselijk zou aantrekken. Ook heb ik ooit een uitheemse schimmelinfectie gehad waardoor ik over mijn hele lichaam rode uitslag kreeg. Ik heb elke avond een schietgebedje gedaan dat het niet op mijn gezicht zou komen en snel zou overgaan. Het kwam niet op mijn hoofd, maar het duurde maanden voordat het overging en ik voelde me diep ongelukkig, lelijk en ik vertoonde me bij voorkeur niet aan anderen, ging ook niet meer uit.
Het wisselt bij mij nogal: soms denk ik : mwah, best wel goed! als ik in de spiegel kijk, maar soms twijfel ik heel erg. Dan denk ik: god, misschien vind ik mezelf er nu wel goed uitzien maar denkt iedereen dat ik heel lelijk ben. Een rotgevoel is dat, en het lijkt me echt vreselijk als je zo erg denkt dat je lelijk bent dat je sociale leven en carriere niets meer voorstelt.
Ik weet wel dat ik een obsessie heb met mijn huid, en dat een pukkel oid mijn dag kan maken of breken, en dat vind ik eigenlijk heel naar. Stiekem vind ik mezelf belachelijk dat ik me ziekmeldde en een paar dagen niets (leuks) meer deed omdat ik mezelf lelijk vond. Maar het is moeilijk om je uitelijk te relativeren, het is nu eenmaal een belangrijke factor in deze maatschappij en je wordt er lullig genoeg op beoordeeld. Ik was dan ook zo ongelooflijk blij dat mijn velletje weer gaaf werd, dat ik spontaan een heleboel geld uit ging geven. En toen de eerste bouwvakker weer floot ging het weer helemaal goed met m'n zelfbeeld.
Maarja, het hoort misschien ook wel een beetje bij vrouwen, die obsessie voor het uiterlijk. Toch denk ik dat als gewone ijdelheid al zo belemmerend kan zijn voor je dagelijks leven, een stoornis als BDD ronduit verschrikkelijk is. Ik hoop dan ook echt voor iedereen met BDD dat deze er weer helemaal bovenop komt!
Een paar weken terug was het heel erg: ik had een soort van allergische reactie waardoor mijn hele hoofd rood en bobbelig was geworden, van de ene op de andere dag. Toen heb ik me echt ziekgemeld en teruggetrokken, ik vond mezelf echt te lelijk om me te tonen. Zelfs mijn vriend mocht me niet lang aankijken. Misschien stelde ik mezelf aan, want hoewel het er niet erg fraai uitzag was het ook niet wereldschokkend lelijk. Maar was ben zo bang voor een negatieve reactie op mijn uiterlijk dat ik het risico gewoon niet wilde nemen, omdat ik weet dat ik me zo'n reactie vreselijk zou aantrekken. Ook heb ik ooit een uitheemse schimmelinfectie gehad waardoor ik over mijn hele lichaam rode uitslag kreeg. Ik heb elke avond een schietgebedje gedaan dat het niet op mijn gezicht zou komen en snel zou overgaan. Het kwam niet op mijn hoofd, maar het duurde maanden voordat het overging en ik voelde me diep ongelukkig, lelijk en ik vertoonde me bij voorkeur niet aan anderen, ging ook niet meer uit.
Het wisselt bij mij nogal: soms denk ik : mwah, best wel goed! als ik in de spiegel kijk, maar soms twijfel ik heel erg. Dan denk ik: god, misschien vind ik mezelf er nu wel goed uitzien maar denkt iedereen dat ik heel lelijk ben. Een rotgevoel is dat, en het lijkt me echt vreselijk als je zo erg denkt dat je lelijk bent dat je sociale leven en carriere niets meer voorstelt.
Ik weet wel dat ik een obsessie heb met mijn huid, en dat een pukkel oid mijn dag kan maken of breken, en dat vind ik eigenlijk heel naar. Stiekem vind ik mezelf belachelijk dat ik me ziekmeldde en een paar dagen niets (leuks) meer deed omdat ik mezelf lelijk vond. Maar het is moeilijk om je uitelijk te relativeren, het is nu eenmaal een belangrijke factor in deze maatschappij en je wordt er lullig genoeg op beoordeeld. Ik was dan ook zo ongelooflijk blij dat mijn velletje weer gaaf werd, dat ik spontaan een heleboel geld uit ging geven. En toen de eerste bouwvakker weer floot ging het weer helemaal goed met m'n zelfbeeld.
Maarja, het hoort misschien ook wel een beetje bij vrouwen, die obsessie voor het uiterlijk. Toch denk ik dat als gewone ijdelheid al zo belemmerend kan zijn voor je dagelijks leven, een stoornis als BDD ronduit verschrikkelijk is. Ik hoop dan ook echt voor iedereen met BDD dat deze er weer helemaal bovenop komt!
Better to be hated for who you are than loved for who you're not
Wow Scotty - you can beam me up any time - with pleasure! ;)
Sooner or later your bf watches too much Fuse and stars in C movies...
Wow Scotty - you can beam me up any time - with pleasure! ;)
Sooner or later your bf watches too much Fuse and stars in C movies...
ik heb over dit onderwerp een illustratie gemaakt voor school. Het ging bij Discovery over iemand die benen wilde laten amputeren.
Heel herkenbaar bij mezelf....quote:Op maandag 31 mei 2004 21:41 schreef Ogrefish het volgende:
Al bestaan er ook mildere vormen. In veel gevallen echter blijft men uit angst voor afwijzingen of uitgelachen te worden liever thuis. Men wordt vaak paranoïde. Wanneer een groep mensen lacht vermoedt men automatisch dat men uitgelachen wordt vanwege het uiterlijk.
Doe es niet?
[ Bericht 97% gewijzigd door DarkElf op 03-06-2004 01:08:36 ]
[ Bericht 97% gewijzigd door DarkElf op 03-06-2004 01:08:36 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
ik ben echt te nuchter voor dit soort in mijn ogen ONZIN...
maar succes met het "herstel" en dat psychiator gedoe.
maar succes met het "herstel" en dat psychiator gedoe.
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
Ja onzin joh. Ik kom al jaren amper de deur uit door BDD, zeker onzin? Ik stel me aan zeker? Man, lul toch geen bullshit over iets waar je klaarblijkelijk niks van af weet.quote:Op donderdag 3 juni 2004 00:02 schreef mymoodfentje het volgende:
ik ben echt te nuchter voor dit soort in mijn ogen ONZIN...
maar succes met het "herstel" en dat psychiator gedoe.
Anorexia is zeker ook onzin in jouw ogen? Dat is praktisch hetzelfde als BDD.
Veel mensen met BDD lijden aan zware depressies en soms plegen ze zelfmoord, doen ze zeker omdat ze zich aanstellen
Dit is geen ijdelheid zoals zoveel onwetenden denken.
Omdat BDD bij de meeste mensen onbekend is willen ze het al gauw af doen als onzin. Trieste lui zijn jullie om mensen die aan BDD lijden zo te veroordelen. Jullie weten echt niet waar je het over hebt!
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Van ad.nl:
28-04-2004
Ingebeelde lelijkheid maakt uiterlijk tot obsessie
Ik ben zo lelijk...
Door Martine Boelsma
Uren achtereen voor de spiegel staan. De buitenwereld mijden uit schaamte voor je neus, billen of lichaamsgeur. Het Body Dysmorphic Disorder - ingebeelde lelijkheid - kan een leven volkomen verpesten.
,,En wie het heeft, hoort beslist niet thuis bij de plastisch chirurg", zegt klinisch psycholoog Theo Bouman. Met verbazing, fascinatie en grote zorg bekijkt hij de tv-programma's waarin mensen in korte tijd worden 'omgebouwd' door de cosmetisch chirurg. Zoals in het Amerikaanse Extreme Make-over.
,,Ik zou weleens willen weten hoe het het een paar jaar later met die mensen gaat'', zegt Theo Bouman, klinisch psycholoog aan de Rijksuniversiteit in Groningen. ,,Als je denkt dat je een gelukkiger mens wordt door een ander uiterlijk en dat je hele leven in één klap verbetert, hoor je niet thuis bij de plastisch chirurg. Een schoonheidsoperatie helpt niet tegen ongeluk.''
Bouman helpt sinds 1998 mensen die lijden aan het nog vrij onbekende Body Dysmorphic Disorder, kortweg BDD. Met individuele therapie, of voor minder ernstige gevallen met een korte, informatieve cursus die mensen leert zelf hun probleem aan te pakken. ,,Bij BDD is de patiënt ervan overtuigd dat een deel van zijn lichaam afwijkend is of ronduit misvormd, terwijl dat meestal niet het geval is, of in elk geval niet zo erg als hij of zij denkt.''
Hebben we dat niet allemaal een beetje?
,,Ja'', zegt Bouman,
,,bijna iedereen is wel
eens onzeker of ontevreden over een aspect van zijn uiterlijk. Zelfs topmodellen. Dat is normaal. We zijn sociale dieren en willen onszelf vergelijken met anderen om onze plek in de groep te bepalen. Jezelf vergelijken met anderen kan ook stimulerend zijn. Het hoort bij mensen.''
Bij BDD-patiënten loopt deze neiging echter volkomen uit de hand. Bouman: ,,Zij zijn altijd ontevreden en bovendien zijn ze extreem ontevreden. Hun obsessie kost zoveel tijd en energie en is emotioneel zo ontwrichtend dat hun sociale leven, hun werk en hun relaties in het gedrang komen.
,,Je moet denken aan mensen die acht uur per dag voor de spiegel staan, of die juist nooit in de spiegel durven te kijken, die niet meer naar buiten durven, of die denken dat iedereen praat over hun ingebeelde afwijking, die de hele dag haartjes epileren, meeëtertjes uitdrukken of nauwelijks zichtbare oneffenheden proberen te camoufleren.''
Er zijn ook extremere voorbeelden, waarbij mensen grote gezondheidsrisico's nemen om er 'beter' uit te zien. ,,Vrouwen en mannen die zelf aan de slag gaan met de nietmachine om hun huid achter de oren vast te nieten, omdat ze een strakker gezicht willen. Die bloed aftappen bij zichzelf omdat ze hun huid te rood vinden. Die hun neus breken en er een kippenbotje instoppen om er beter uit te zien, of die denken: liposuctie, dat kan ik zelf ook!''
Vergeleken met andere stoornissen als depressie is er nog maar weinig onderzoek gedaan naar het Body Dysmorphic Disorder. ,,Over BDD verschijnt pas de laatste jaren veel literatuur. Dat wil niet zeggen dat het vroeger niet voorkwam. Het werd al in 1891 beschreven door de Italiaanse psychiater Enrico Morselli, die de term dysmorfofobie gebruikte.''
Hoeveel mensen aan BDD lijden is onbekend, maar Bouman vermoedt dat hun aantal groeit. Omdat het belang van het uiterlijk toeneemt en omdat er steeds meer mogelijk is om het uiterlijk te veranderen.
,,Nederlandse cijfers zijn er niet. Wat wel bekend is: in de VS is het aantal schoonheidsoperaties verzestienvoudigd, van 400.000 cliënten in 1992 naar 6,5 miljoen in 2004. Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat zeven tot 15 procent van de mensen die een cosmetische ingreep ondergaan aan BDD lijdt.''
De juiste diagnose wordt zelden gesteld. ,,Dat komt ook doordat het zo'n onduidelijk beeld is. Een niet zo knap iemand die extreem onder zijn uiterlijk lijdt, een prachtige vrouw die tot het uiterste gaat om nóg mooier te worden of een uit de hand gelopen strijd tegen veroudering, het kan allemaal BDD zijn.
,,De zorgen betreffen soms dingen die anderen helemaal niet zien, zoals de schaamlippen, of bij mannen de grootte van de penis, waardoor een behandelend arts niet doorheeft wat de kern van het probleem is. Wat het ook ingewikkeld maakt: BDD gaat vaak samen met andere psychiatrische beelden, zoals angst en dwangstoornissen. Patiënten lopen niet alleen bij de chirurg, maar zitten ook vaak bij allerlei hulpverleners.''
Bouman heeft sinds de start van de cursus 50 BDD-patiënten behandeld. Als zijn cursisten voor het eerst bij elkaar zijn, probeert hij altijd te raden over welk lichaamsdeel zij zich zorgen maken. ,,Mijn score is nul. Het is altijd iets heel onverwachts. Zo was er vrouw die nogal lang en dun was. Dat bleek geen enkel probleem. Nee, haar volstrekt normale neus, daarmee was ze op de loop gegaan. Een andere vrouw zag er zó leuk en aantrekkelijk uit dat ik vermoedde dat ze als undercover-journaliste aan de cursus meedeed. Die bleek volstrekt geobsedeerd door haar achterwerk.''
Wat de patiënten gemeen hebben, zegt Bouman, is dat ze vaak een wat dwangmatige persoonlijkheid hebben. Bovendien zijn BDD'ers meestal piekeraars en perfectionisten. Maar niet iedereen met zo'n karakter krijgt BDD. ,,Van invloed is ook of je gepest bent in je jeugd, hoe veeleisend je ouders waren, of je het uiterlijk erg belangrijk vindt en of je een groot schaamtegevoel hebt ontwikkeld.''
Bouman vertelt over een jonge vrouw die gepreoccupeerd was met de haartjes op haar armen. ,,Harsen en epileren, daar draaide haar leven om. Een jongen had op school ooit terloops tegen haar gezegd: goh, wat heb jij harige armen! Die opmerking was een eigen leven gaan leiden.''
Bouman maakt gebruik van de cognitieve gedragstherapie. Dat betekent dat de patiënten niet hoeven te wroeten in het verleden, maar proberen met concrete gedragsveranderingen hun probleem aan te pakken.
,Wat heeft het voor zin om te weten waar je probleem vandaan komt?'' zegt Bouman, ,,Die jongen die de opmerking over die harige armen maakte, weet dat allang niet meer en bedoelde er waarschijnlijk niets mee. Voor die vrouw is het interessanter om te kijken hoe zij zelf haar obsessie in stand houdt, en hoe ze daarmee kan stoppen.''
Tijdens de cursus leren mensen wát BDD eigenlijk is, leren ze erkennen hoe diep ze in de sores ziten en hoe zij zelf elke dag bezig zijn om hun probleem in stand te houden. Pincet de deur uit, minder vaak in de spiegel kijken, weer onder de mensen komen, dingen doen die afleiden van het uiterlijk, anders gaan denken, dat zijn allemaal stappen die zoden aan de dijk zetten. ,,Soms kunnen deelnemers daarmee zelf aan de slag, soms is er meer nodig en gaan ze verder met individuele cognitieve gedragstherapie.''
Waarom zouden mensen niet van hun obsessie kunnen worden verlost met een cosmetische ingreep? Bouman: ,,De Amerikaanse onderzoeker David Sarwer heeft veel onderzoek gedaan naar de psychologische redenen en gevolgen van plastisch chirurgische ingrepen. In een overzichtsartikel uit februari 2004 haalt hij een aantal studies aan die laten zien dat de meerderheid van BDD-patiënten geen baat heeft bij plastische chirurgie omdat deze mensen ontevreden blijven met het resultaat. Onderzoek uit 1997 toonde al aan dat 83 procent van de ingrepen bij BDD-patiënten niet leidt tot een verandering of zelfs een verergering van BDD tot gevolg heeft. Kortom: het baat niet en het schaadt soms wél.''
Bouman heeft ze ook op televisie langs zien komen, in de veelbekeken make over-programma's. ,,Het zijn mensen die van hun ellendige gevoelens en gedachten proberen af te komen door een chirurgische ingreep. In feite willen ze een ander leven. Het is onethisch en onverantwoord zulke mensen te opereren. Uiteindelijk zijn ze slechter af, want hun persoonlijkheid verandert niet, de operatie kan ingrijpend zijn en is onomkeerbaar, ze hebben er een paar littekens bij en vaak vinden ze zichzelf een paar jaar na de operatie nóg lelijker dan daarvoor. Wat we op tv zien is maar een stukje van het verhaal.''
--
Het Body Dysmorphic Disorder valt onder de 'somatoforme stoornissen', ook wel stoornissen in de lichaamsbeleving genoemd.
Kenmerkend is het fanatisme waarmee de patiënten bezig zijn met hun eigen lichaam.
Andere somatoforme stoornissen zijn hypochondrie, waarbij de obsessie de gezondheid betreft, de onbegrepen pijnstoornis en de conversiestoornis, waarbij er een onverklaard verlies van bewegingsapparaat of zintuigen wordt gevonden. Een andere stoornis waarbij het lichaam een grote rol speelt is anorexia nervosa, dat vooral over de vrees gaat te zwaar te zijn.
28-04-2004
Ingebeelde lelijkheid maakt uiterlijk tot obsessie
Ik ben zo lelijk...
Door Martine Boelsma
Uren achtereen voor de spiegel staan. De buitenwereld mijden uit schaamte voor je neus, billen of lichaamsgeur. Het Body Dysmorphic Disorder - ingebeelde lelijkheid - kan een leven volkomen verpesten.
,,En wie het heeft, hoort beslist niet thuis bij de plastisch chirurg", zegt klinisch psycholoog Theo Bouman. Met verbazing, fascinatie en grote zorg bekijkt hij de tv-programma's waarin mensen in korte tijd worden 'omgebouwd' door de cosmetisch chirurg. Zoals in het Amerikaanse Extreme Make-over.
,,Ik zou weleens willen weten hoe het het een paar jaar later met die mensen gaat'', zegt Theo Bouman, klinisch psycholoog aan de Rijksuniversiteit in Groningen. ,,Als je denkt dat je een gelukkiger mens wordt door een ander uiterlijk en dat je hele leven in één klap verbetert, hoor je niet thuis bij de plastisch chirurg. Een schoonheidsoperatie helpt niet tegen ongeluk.''
Bouman helpt sinds 1998 mensen die lijden aan het nog vrij onbekende Body Dysmorphic Disorder, kortweg BDD. Met individuele therapie, of voor minder ernstige gevallen met een korte, informatieve cursus die mensen leert zelf hun probleem aan te pakken. ,,Bij BDD is de patiënt ervan overtuigd dat een deel van zijn lichaam afwijkend is of ronduit misvormd, terwijl dat meestal niet het geval is, of in elk geval niet zo erg als hij of zij denkt.''
Hebben we dat niet allemaal een beetje?
,,Ja'', zegt Bouman,
,,bijna iedereen is wel
eens onzeker of ontevreden over een aspect van zijn uiterlijk. Zelfs topmodellen. Dat is normaal. We zijn sociale dieren en willen onszelf vergelijken met anderen om onze plek in de groep te bepalen. Jezelf vergelijken met anderen kan ook stimulerend zijn. Het hoort bij mensen.''
Bij BDD-patiënten loopt deze neiging echter volkomen uit de hand. Bouman: ,,Zij zijn altijd ontevreden en bovendien zijn ze extreem ontevreden. Hun obsessie kost zoveel tijd en energie en is emotioneel zo ontwrichtend dat hun sociale leven, hun werk en hun relaties in het gedrang komen.
,,Je moet denken aan mensen die acht uur per dag voor de spiegel staan, of die juist nooit in de spiegel durven te kijken, die niet meer naar buiten durven, of die denken dat iedereen praat over hun ingebeelde afwijking, die de hele dag haartjes epileren, meeëtertjes uitdrukken of nauwelijks zichtbare oneffenheden proberen te camoufleren.''
Er zijn ook extremere voorbeelden, waarbij mensen grote gezondheidsrisico's nemen om er 'beter' uit te zien. ,,Vrouwen en mannen die zelf aan de slag gaan met de nietmachine om hun huid achter de oren vast te nieten, omdat ze een strakker gezicht willen. Die bloed aftappen bij zichzelf omdat ze hun huid te rood vinden. Die hun neus breken en er een kippenbotje instoppen om er beter uit te zien, of die denken: liposuctie, dat kan ik zelf ook!''
Vergeleken met andere stoornissen als depressie is er nog maar weinig onderzoek gedaan naar het Body Dysmorphic Disorder. ,,Over BDD verschijnt pas de laatste jaren veel literatuur. Dat wil niet zeggen dat het vroeger niet voorkwam. Het werd al in 1891 beschreven door de Italiaanse psychiater Enrico Morselli, die de term dysmorfofobie gebruikte.''
Hoeveel mensen aan BDD lijden is onbekend, maar Bouman vermoedt dat hun aantal groeit. Omdat het belang van het uiterlijk toeneemt en omdat er steeds meer mogelijk is om het uiterlijk te veranderen.
,,Nederlandse cijfers zijn er niet. Wat wel bekend is: in de VS is het aantal schoonheidsoperaties verzestienvoudigd, van 400.000 cliënten in 1992 naar 6,5 miljoen in 2004. Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat zeven tot 15 procent van de mensen die een cosmetische ingreep ondergaan aan BDD lijdt.''
De juiste diagnose wordt zelden gesteld. ,,Dat komt ook doordat het zo'n onduidelijk beeld is. Een niet zo knap iemand die extreem onder zijn uiterlijk lijdt, een prachtige vrouw die tot het uiterste gaat om nóg mooier te worden of een uit de hand gelopen strijd tegen veroudering, het kan allemaal BDD zijn.
,,De zorgen betreffen soms dingen die anderen helemaal niet zien, zoals de schaamlippen, of bij mannen de grootte van de penis, waardoor een behandelend arts niet doorheeft wat de kern van het probleem is. Wat het ook ingewikkeld maakt: BDD gaat vaak samen met andere psychiatrische beelden, zoals angst en dwangstoornissen. Patiënten lopen niet alleen bij de chirurg, maar zitten ook vaak bij allerlei hulpverleners.''
Bouman heeft sinds de start van de cursus 50 BDD-patiënten behandeld. Als zijn cursisten voor het eerst bij elkaar zijn, probeert hij altijd te raden over welk lichaamsdeel zij zich zorgen maken. ,,Mijn score is nul. Het is altijd iets heel onverwachts. Zo was er vrouw die nogal lang en dun was. Dat bleek geen enkel probleem. Nee, haar volstrekt normale neus, daarmee was ze op de loop gegaan. Een andere vrouw zag er zó leuk en aantrekkelijk uit dat ik vermoedde dat ze als undercover-journaliste aan de cursus meedeed. Die bleek volstrekt geobsedeerd door haar achterwerk.''
Wat de patiënten gemeen hebben, zegt Bouman, is dat ze vaak een wat dwangmatige persoonlijkheid hebben. Bovendien zijn BDD'ers meestal piekeraars en perfectionisten. Maar niet iedereen met zo'n karakter krijgt BDD. ,,Van invloed is ook of je gepest bent in je jeugd, hoe veeleisend je ouders waren, of je het uiterlijk erg belangrijk vindt en of je een groot schaamtegevoel hebt ontwikkeld.''
Bouman vertelt over een jonge vrouw die gepreoccupeerd was met de haartjes op haar armen. ,,Harsen en epileren, daar draaide haar leven om. Een jongen had op school ooit terloops tegen haar gezegd: goh, wat heb jij harige armen! Die opmerking was een eigen leven gaan leiden.''
Bouman maakt gebruik van de cognitieve gedragstherapie. Dat betekent dat de patiënten niet hoeven te wroeten in het verleden, maar proberen met concrete gedragsveranderingen hun probleem aan te pakken.
,Wat heeft het voor zin om te weten waar je probleem vandaan komt?'' zegt Bouman, ,,Die jongen die de opmerking over die harige armen maakte, weet dat allang niet meer en bedoelde er waarschijnlijk niets mee. Voor die vrouw is het interessanter om te kijken hoe zij zelf haar obsessie in stand houdt, en hoe ze daarmee kan stoppen.''
Tijdens de cursus leren mensen wát BDD eigenlijk is, leren ze erkennen hoe diep ze in de sores ziten en hoe zij zelf elke dag bezig zijn om hun probleem in stand te houden. Pincet de deur uit, minder vaak in de spiegel kijken, weer onder de mensen komen, dingen doen die afleiden van het uiterlijk, anders gaan denken, dat zijn allemaal stappen die zoden aan de dijk zetten. ,,Soms kunnen deelnemers daarmee zelf aan de slag, soms is er meer nodig en gaan ze verder met individuele cognitieve gedragstherapie.''
Waarom zouden mensen niet van hun obsessie kunnen worden verlost met een cosmetische ingreep? Bouman: ,,De Amerikaanse onderzoeker David Sarwer heeft veel onderzoek gedaan naar de psychologische redenen en gevolgen van plastisch chirurgische ingrepen. In een overzichtsartikel uit februari 2004 haalt hij een aantal studies aan die laten zien dat de meerderheid van BDD-patiënten geen baat heeft bij plastische chirurgie omdat deze mensen ontevreden blijven met het resultaat. Onderzoek uit 1997 toonde al aan dat 83 procent van de ingrepen bij BDD-patiënten niet leidt tot een verandering of zelfs een verergering van BDD tot gevolg heeft. Kortom: het baat niet en het schaadt soms wél.''
Bouman heeft ze ook op televisie langs zien komen, in de veelbekeken make over-programma's. ,,Het zijn mensen die van hun ellendige gevoelens en gedachten proberen af te komen door een chirurgische ingreep. In feite willen ze een ander leven. Het is onethisch en onverantwoord zulke mensen te opereren. Uiteindelijk zijn ze slechter af, want hun persoonlijkheid verandert niet, de operatie kan ingrijpend zijn en is onomkeerbaar, ze hebben er een paar littekens bij en vaak vinden ze zichzelf een paar jaar na de operatie nóg lelijker dan daarvoor. Wat we op tv zien is maar een stukje van het verhaal.''
--
Het Body Dysmorphic Disorder valt onder de 'somatoforme stoornissen', ook wel stoornissen in de lichaamsbeleving genoemd.
Kenmerkend is het fanatisme waarmee de patiënten bezig zijn met hun eigen lichaam.
Andere somatoforme stoornissen zijn hypochondrie, waarbij de obsessie de gezondheid betreft, de onbegrepen pijnstoornis en de conversiestoornis, waarbij er een onverklaard verlies van bewegingsapparaat of zintuigen wordt gevonden. Een andere stoornis waarbij het lichaam een grote rol speelt is anorexia nervosa, dat vooral over de vrees gaat te zwaar te zijn.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
zeg trueblue,
dat iemand zich er niets bij kan voorstellen betekent niet dat je een tirade moet gaan afsteken om iets duidelijk te maken.
Believe me, er staat genoeg info in dit topic maar als mensen het niet snappen is dat nu zo en mogen ze dat uiten.
ik snap dat het je allemaal hoog zit maar chill es ff joh. er werd niets verkeerd gezegd.
dat iemand zich er niets bij kan voorstellen betekent niet dat je een tirade moet gaan afsteken om iets duidelijk te maken.
Believe me, er staat genoeg info in dit topic maar als mensen het niet snappen is dat nu zo en mogen ze dat uiten.
ik snap dat het je allemaal hoog zit maar chill es ff joh. er werd niets verkeerd gezegd.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Dat iemand dit probleem afdoet als onzin terwijl er zoveel informatie in dit topic te vinden is vind ik toch wel behoorlijk verkeerd hoor!quote:Op donderdag 3 juni 2004 01:10 schreef DarkElf het volgende:
ik snap dat het je allemaal hoog zit maar chill es ff joh. er werd niets verkeerd gezegd.
Een bord voor je kop hebben heet zoiets.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
hee luister es, iets wat voor jou glashelder kan zijn kan voor iemand anders, heel anders zijn.quote:Op donderdag 3 juni 2004 01:15 schreef trueblue het volgende:
[..]
Dat iemand dit probleem afdoet als onzin terwijl er zoveel informatie in dit topic te vinden is vind ik toch wel behoorlijk verkeerd hoor!
Een bord voor je kop hebben heet zoiets.
Niets mis mee, zo is het nu eenmaal..............
Info betekent niet dat mensen het zomaar klakkeloos overnemen, zo werkt de menselijke geest niet en dat is zo mooi. Zoveel mensen/ zoveel meningen en zoveel gevoelens.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ik kan me iid bij sommige psychiatrische stoornissen weinig voorstellen, maar doe ik het daarom af als onzin? Nee.quote:Op donderdag 3 juni 2004 01:18 schreef DarkElf het volgende:
[..]
hee luister es, iets wat voor jou glashelder kan zijn kan voor iemand anders, heel anders zijn.
Niets mis mee, zo is het nu eenmaal..............
Info betekent niet dat mensen het zomaar klakkeloos overnemen, zo werkt de menselijke geest niet en dat is zo mooi. Zoveel mensen/ zoveel meningen en zoveel gevoelens.
Daar zit 'm nou net het verschil.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Juist Jij hebt recht op jouw mening en hij op de zijne,
ook al snappen jullie elkaar niet. Zie wat ik bedoel?
Lijkt me niet moeilijk te snappen:
Iemand hoeft niets te accepteren puur omdat jij het zegt en info geeft.
En nu heb ik mezelf duidelijk uitgelegd al meerdere keren, lijkt me duidelijk zo.
ook al snappen jullie elkaar niet. Zie wat ik bedoel?
Lijkt me niet moeilijk te snappen:
Iemand hoeft niets te accepteren puur omdat jij het zegt en info geeft.
En nu heb ik mezelf duidelijk uitgelegd al meerdere keren, lijkt me duidelijk zo.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ik snap dat iemand niet alles hoeft te accepteren wat ik zeg. Maar van BDD, wat voor mij en voor vele anderen een heel groot probleem is (wat uit dit topic wel blijkt) afdoen als ONZIN is totaal respectloos.quote:Op donderdag 3 juni 2004 01:23 schreef DarkElf het volgende:
Juist Jij hebt recht op jouw mening en hij op de zijne,
ook al snappen jullie elkaar niet. Zie wat ik bedoel?
Lijkt me niet moeilijk te snappen:
Iemand hoeft niets te accepteren puur omdat jij het zegt en info geeft.
En nu heb ik mezelf duidelijk uitgelegd al meerdere keren, lijkt me duidelijk zo.
Ik vind het okee als iemand zegt dat hij het allemaal niet zo goed begrijpt enzo, dat laat mensen met BDD tenminste ook in hun waarde. Als je iets onzin vindt kun je het ook anders formuleren, zodat het niet beledigend is.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
mensen doen zoveel af als onzin als ze er weinig vanaf weten, trek je dat soort dingen toch niet aan zeg, lekker vermoeiend, je hebt jouw waarheid en daar gaat het om, die hoeft niet bevestigd te worden om te mogen bestaan.
en ik vind zijn post niet beledigend, hoogstend onnodig. jij leeft met dit probleem dus trek jij het je meer aan, that's all.
en ik vind zijn post niet beledigend, hoogstend onnodig. jij leeft met dit probleem dus trek jij het je meer aan, that's all.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ook (zelfs!) Uma Thurman heeft BDD:
quote:May 15th, 2001 -- In Snow White, the princess’ evil stepmother gazes into the looking glass, asking, “Mirror mirror on the wall who’s the fairest of them all?” Here in the real world, a person who gazes into a mirror thinking, “Mirror, mirror on the wall, I know I’m the ugliest of them all,” may be suffering from BDD, or Body Dysmorphic Disorder - certainly something far more dangerous than the stepmother's vanity.
In a recent interview with Talk Magazine, even beauty goddess Uma Thurman admitted to struggling with the disorder - one that has its victims feeling that they are simply not attractive. The lanky 6-foot blonde admitted to "being troubled about her weight" ever since giving birth to her daughter, Maya, in July 1998. Thurman, whose beauty and bodacious body are celebrated world-wide, has recently been named the spokesmodel for Lancome's Miracle perfume. She also stars in a new movie released this week, Golden Bowl.
"I see myself as fat," Thurman confessed to Talk Magazine, adding that she has body dysmorphic disorder.
Thurman even reportedly threw a piece of bread back in the basket during her Talk interview, exclaiming in frustration, "I don't want to eat bread! Why am I doing it?"
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Ik ken 't ja.
Zag er gisteren helemaal niet uit zeg. Hield om een of andere duistere reden vocht vast rond m'n middel, zag er magertjes uit en had verder te weinig scherpte en hardheid...
Zag er gisteren helemaal niet uit zeg. Hield om een of andere duistere reden vocht vast rond m'n middel, zag er magertjes uit en had verder te weinig scherpte en hardheid...
Godfather Bodybuilding topic reeks
Denk dat meer een kenmerk is van het adonis complex is, denk niet daar jij daardoor moeite had met je huis uitgaan of dat het je normaal functioneren verhinderdequote:Op vrijdag 4 juni 2004 10:41 schreef Mr.J het volgende:
Ik ken 't ja.
Zag er gisteren helemaal niet uit zeg. Hield om een of andere duistere reden vocht vast rond m'n middel, zag er magertjes uit en had verder te weinig scherpte en hardheid...
True.
De post was ook me een knipoog bedoeld.
Offtopic:
Train nu rug icm traps en schouders icm triceps ipv andersom zoals jij ooit voorstelde. 't Bevalt me goed!
De post was ook me een knipoog bedoeld.
Offtopic:
Train nu rug icm traps en schouders icm triceps ipv andersom zoals jij ooit voorstelde. 't Bevalt me goed!
Godfather Bodybuilding topic reeks
Om 22.00 uur reportage op Discovery.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik vind zijn post wel beledigend en vooral zwaar irritant. Maar kennelijk mag je mensen met psychische klachten gewoon af doen als aanstellers. Als je tegen iemand met kanker zou roepen dat hij zich aanstelt dan kreeg je een ban aan je broek en allerlei reacties dat het belachelijk is en zo.quote:Op donderdag 3 juni 2004 01:34 schreef DarkElf het volgende:
mensen doen zoveel af als onzin als ze er weinig vanaf weten, trek je dat soort dingen toch niet aan zeg, lekker vermoeiend, je hebt jouw waarheid en daar gaat het om, die hoeft niet bevestigd te worden om te mogen bestaan.
en ik vind zijn post niet beledigend, hoogstend onnodig. jij leeft met dit probleem dus trek jij het je meer aan, that's all.
En dat is nou net een groot probleem in Nederland. Als je het kan zien dan heb je recht om zielig te zijn. Als het onzichtbaar is dan stel je je aan en moet je niet zo zeuren. Triest.
kennelijk...?
volgens mij wordt dat nergens gezegd? ik bijv. zeg alleen dat eenieder dus ook mensen die je niet snappen of willen snappen hoe vervelend dat ook is, ook recht hebben op hun mening en zolang die overgebracht wordt zonder schelden, flamen e.d. is er niets aan de hand, ja een flink verschil in meningen.
[ Bericht 7% gewijzigd door DarkElf op 29-06-2004 00:09:47 ]
volgens mij wordt dat nergens gezegd? ik bijv. zeg alleen dat eenieder dus ook mensen die je niet snappen of willen snappen hoe vervelend dat ook is, ook recht hebben op hun mening en zolang die overgebracht wordt zonder schelden, flamen e.d. is er niets aan de hand, ja een flink verschil in meningen.
[ Bericht 7% gewijzigd door DarkElf op 29-06-2004 00:09:47 ]
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Sorry DarkElf maar na jouw laatste posts hier in dit topic kon ik me niet langer stil houden.
Deze mensen hebben een ziekte, je ziet er aan de buitenkant misschien niets van, maar het is en blijft een ziekte. Ook nog eens een waarbij de mensen die eraan lijden de mening van anderen erg op zichzelf trekken.
En jouw functie hier is om de discussiewaarde op pijl te houden. En als je dan niet optreed tegen mensen met lullige opmerkingen en foute grappen trek ik jouw functioneren als mod in R&P in twijvel.
Deze mensen hebben een ziekte, je ziet er aan de buitenkant misschien niets van, maar het is en blijft een ziekte. Ook nog eens een waarbij de mensen die eraan lijden de mening van anderen erg op zichzelf trekken.
En jouw functie hier is om de discussiewaarde op pijl te houden. En als je dan niet optreed tegen mensen met lullige opmerkingen en foute grappen trek ik jouw functioneren als mod in R&P in twijvel.
Narcist
Ik heb het gezien, maar dat ging eigenlijk meer over die obsessie over geamputeerd willen worden. Ik meen een keer gehoord te hebben dat dat over het algemeen als een variant wordt gezien. Wel erg interessant trouwens. En als je dan ook nog eens hoort dat de mensen die zo'n operatie ondergaan hebben zich er ook echt gelukkiger door voelen, dan is het wrang om te zien hoe verschrikkelijk wanhopig die andere twee waren toen ze hoorden dat de operatie niet kon plaatsvinden.quote:Op maandag 28 juni 2004 21:55 schreef Moonah het volgende:
Om 22.00 uur reportage op Discovery.
op een discussieforum, worden discussies gevoerd. een kenmerk van een discussie is dat mensen wel eens een andere mening kunnen hebben.quote:Op dinsdag 29 juni 2004 01:50 schreef Magistic het volgende:
En jouw functie hier is om de discussiewaarde op pijl te houden. En als je dan niet optreed tegen mensen met lullige opmerkingen en foute grappen trek ik jouw functioneren als mod in R&P in twijvel.
en hierbij kun je ook zien dat mensen verschillen: de ene zijn stijl is om met lange zinnen mensen te overtuigen, terwijl anderen het liever kort houden. En dat is gewoon iets heel persoonlijks.
is dat een reden om die mensen die toegang te ontzeggen? om posts te deleten omdat het niet bevalt? nee zeker niet. doe je namelijk irl ook niet. je kan er wel voor kiezen er verder niets mee te doen als zo'n post je raakt maar iemands schrijfwijze bevalt je niet; je hoeft namelijk niet op alles te reageren, doe je irl ook niet.
en nee mensen zijn het niet altijd eens, en ja dat is heel vervelend maar het is geen ramp, want zolang er verschillende mensen zijn, zijn er verschillende meningen.
als jij mijn functioneren in twijfel wilt trekken door 1 post, moet je dat in het desbetreffende modtopic doen, dit is een ander gesprek. Ik heb mezelf duidelijk gemaakt, mocht je er lijnrecht tegenover staan vind ik dat prima, zoveel mensen zoveel meningen maar besef dat een mening niet een persoon als geheel is, het is slechts een fragment en iemand erop afrekenen is in mijn ogen lichtelijk kortzichtig.
[ Bericht 3% gewijzigd door DarkElf op 29-06-2004 11:26:11 ]
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ging het eindelijk wat beter de laatste tijd, krijg ik vandaag te horen dat mijn verzekering mijn therapie niet dekt, waardoor ik alles zelf kan betalen. Ik ben sindskort begonnen met Fluoxetine in combinatie met therapie. De therapie is tijdelijk stopgezet omdat ik nu ben overgeplaatst aangezien ik dan niet zo ver hoef te reizen. En de therapie gaat dus over ongeveer een maand verder op een andere locatie. Maar dat kan ik dus nooit betalen. En dat terwijl een combinatie van beide in bijna alle gevallen helpt. Ik baal hier flink van.
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Jeetje dat is wel balen, kan je niet bijverzekeren?quote:Op dinsdag 29 juni 2004 20:46 schreef Ogrefish het volgende:
Ging het eindelijk wat beter de laatste tijd, krijg ik vandaag te horen dat mijn verzekering mijn therapie niet dekt, waardoor ik alles zelf kan betalen. Ik ben sindskort begonnen met Fluoxetine in combinatie met therapie. De therapie is tijdelijk stopgezet omdat ik nu ben overgeplaatst aangezien ik dan niet zo ver hoef te reizen. En de therapie gaat dus over ongeveer een maand verder op een andere locatie. Maar dat kan ik dus nooit betalen. En dat terwijl een combinatie van beide in bijna alle gevallen helpt. Ik baal hier flink van.
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
Wat is precies jouw probleem? op welke lichaamsdelen focus jij je dan? je gezicht?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:00 schreef trueblue het volgende:
Ik ga het niet allemaal lezen als je het niet erg vindt Ik weet er al genoeg vanaf.
Ik weet niet of ik er goed aan doe om het hier te melden (i.v.m. onbegrip, maar laat ik eens proberen wat begrip te kweken bij de mensen), maar ik heb BDD. Het is bij mij zo erg dat een normaal leven niet mogelijk is, want door mijn BDD heb ik straatvrees.
Ik vind het wel goed dat er wat aandacht voor komt, dat is hard nodig.
Het is pas sinds vorig jaar mogelijk een BDD-gerichte therapie te volgen in Nederland. Ik heb dus nooit hulp hierbij gehad, simpelweg om het feit dat er hier in Nederland niks over bekend was.
Het is te vergelijken met anorexia. Anorexia-patienten zien zichzelf als dik, ookal weten ze verstandelijk dat dit nooit het geval kan zijn.
Ik hoop dat er wat meer informatie komt in dit topic, want dit is een levensverziekend probleem!
Er zijn vast mensen met BDD die dit lezen, van die mensen hoop ik dat ze reageren zodat BDD uit de taboesfeer komt.
Ik heb de eerste stap hier gezet op Fok! Nu jullie.
Ik heb het zelf niet, ik was wel ontevreden en heb op nogal bijzondere wijze een verandering (aan)gebracht in mijn uiterlijk, dat is alles wat ik erover ga zeggen hier.. was niet tevreden over me kin en kaak en wou die breder, en nog steeds heb ik de verslaving naar meer en meer.. het is niet meer genoeg, vooral als het even minder gaat in relatie sfeer ofzo val je wel terug en wil je weer een verandering maargoed..
ben benieuwd naar jouw probleem dan ik ga gewoon op straat en heb de grooteste lol in me leven gelukkig.
ik ga gewoon op straat en heb de grooteste lol in me leven gelukkig.
iets
Dat is kl*te zeg! Ik heb wel een tip voor je: het BDD workbook. Ik heb het zelf pakweg een half jaar geleden aangeschaft (besteld bij Bol of Amazon, 1 van de 2). Er staan manieren en oefeningen in om je gedachtenkronkels te omzeilen, om meer zelfinzicht te krijgen en dus om beter met je BDD te kunnen leren leven.quote:Op dinsdag 29 juni 2004 20:46 schreef Ogrefish het volgende:
Ging het eindelijk wat beter de laatste tijd, krijg ik vandaag te horen dat mijn verzekering mijn therapie niet dekt, waardoor ik alles zelf kan betalen. Ik ben sindskort begonnen met Fluoxetine in combinatie met therapie. De therapie is tijdelijk stopgezet omdat ik nu ben overgeplaatst aangezien ik dan niet zo ver hoef te reizen. En de therapie gaat dus over ongeveer een maand verder op een andere locatie. Maar dat kan ik dus nooit betalen. En dat terwijl een combinatie van beide in bijna alle gevallen helpt. Ik baal hier flink van.
Ik heb er veel baat bij. Het is nou niet opeens over ofzo. (Ik denk ook niet dat BDD ooit overgaat)
Maar ik heb bijvoorbeeld problemen met naar buiten gaan en dankzij het BDD workbook weet ik me nu beter te wapenen tegen triggers en de zogenaamde BDD-attacks. Ik durf nu veel meer naar buiten dan een tijd geleden. Ik ben dus op de goede weg.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Ik ben wel nieuwsgierig naar wat je hebt gedaan Plastische chirurgie soms?quote:Op donderdag 1 juli 2004 01:06 schreef Ickeane het volgende:
[..]
Wat is precies jouw probleem? op welke lichaamsdelen focus jij je dan? je gezicht?
Ik heb het zelf niet, ik was wel ontevreden en heb op nogal bijzondere wijze een verandering (aan)gebracht in mijn uiterlijk, dat is alles wat ik erover ga zeggen hier.. was niet tevreden over me kin en kaak en wou die breder, en nog steeds heb ik de verslaving naar meer en meer.. het is niet meer genoeg, vooral als het even minder gaat in relatie sfeer ofzo val je wel terug en wil je weer een verandering maargoed..
ben benieuwd naar jouw probleem dan ik ga gewoon op straat en heb de grooteste lol in me leven gelukkig.
Als dat het is, zal het bij mij weinig uithalen. Mijn probleem zit 'm namelijk in mijn bleke huid. Ik ben gewoon erg bleek. Ik kan wel bruiner worden, maar dat duurt heel erg lang en is ook niet gezond (huidkanker). Daarbij is mijn huid ook nog eens vrij dun waardoor je mijn aderen ziet lopen. Daar stoor ik me in het algemeen niet zo aan, maar je ziet ze ook onder mijn ogen, dat vind ik wel een stuk minder. Als kind en als tiener kreeg ik heel vaak opmerkingen over mijn witte huid. Vroegen ze of ik ziek was enzo. Als kind was ik me er daardoor al erg van bewust en is dat later in mijn leven overgegaan in BDD. Ze zeiden ook weleens dat ik lelijk was, en ik nam dan ook automatisch maar aan dat ze op mijn bleekheid doelde.
Natuurlijk zijn die opmerkingen alleen niet de oorzaak van mijn BDD. Je moet al wel een zwakke plek hebben willen zulke opmerkingen dit effect hebben. Het schijnt ook zo te zijn dat BDD'ers te weinig serotonine in hun hersenen aanmaken en dat ze daarom ontvankelijk waren om BDD te ontwikkelen.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Ja, vanaf 1 januari 2005 pas. En dat is een heel stuk duurder. Ik heb het even gecheckt gisteren en waar het op neer komt is dat een psycholoog niet gedekt wordt en een psychotherapeut wel. Ik ga dus straks naar een psycholoog, een klinisch psycholoog. Misschien dat dat dan wel weer gedekt wordt. Ik moet het even navragen.quote:Op woensdag 30 juni 2004 22:11 schreef Vava het volgende:
[..]
Jeetje dat is wel balen, kan je niet bijverzekeren?
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Poehee, ik heb het even doorgelezen en ik vrees dat ik ook BDD heb of heb gehad... Natuurlijk denken wel meer mensen dit dus ik ga er even niet vanuit maar ik herken echt onwijs veel van wat ik lees.
Vooral de obsessie met 1 deel van je lichaam/gezicht en elke raam/spiegel waar je langsloopt controleren hoe je eruitziet. Als je een foto van jezelf ziet waar naar jouw mening dat deel extreem overkomt of het duidelijk te zien is flip je en is minstens je hele dag verpest plus dat je meteen gaat denken dat je leven geen zin meer heeft... Als iemand er iets over zegt stort je wereld in elkaar ondanks dat je je er zelf dag en nacht op focust... Als iemand zegt dat je lelijk bent weet je waar het door komt, dat deel. Als mensen naar je kijken denk je dat ze zich focussen op dat deel van je. Als ze ergens over praten doen ze dat over hoe lelijk je bent.
Ik ben constant bezig met het streven naar perfectie, proberen controle te hebben over hoe ik eruitzie. Eind deze maand ga ik me eindelijk laten opereren aan het deel van mn lichaam waar ik me zo aan erger. De specialist is het trouwens wel met me eens dat er wat aan gedaan zou moeten worden, anders had ik het niet gedaan. Maar ik ben bang dat het tegen gaat vallen en ik daarna nog een ingreep wil laten doen, zoals je vaak hoort.
Gelukkig heb ik er de laatste 2 jaar een stuk minder last van... Als mensen me afwijzen om hoe ik eruitzie zijn zij mijn aandacht ook niet waard vind ik. Dit volhouden is wel lastig moet ik toegeven zolang je er van overtuigd bent dat er wat mis met je is...
Vooral de obsessie met 1 deel van je lichaam/gezicht en elke raam/spiegel waar je langsloopt controleren hoe je eruitziet. Als je een foto van jezelf ziet waar naar jouw mening dat deel extreem overkomt of het duidelijk te zien is flip je en is minstens je hele dag verpest plus dat je meteen gaat denken dat je leven geen zin meer heeft... Als iemand er iets over zegt stort je wereld in elkaar ondanks dat je je er zelf dag en nacht op focust... Als iemand zegt dat je lelijk bent weet je waar het door komt, dat deel. Als mensen naar je kijken denk je dat ze zich focussen op dat deel van je. Als ze ergens over praten doen ze dat over hoe lelijk je bent.
Ik ben constant bezig met het streven naar perfectie, proberen controle te hebben over hoe ik eruitzie. Eind deze maand ga ik me eindelijk laten opereren aan het deel van mn lichaam waar ik me zo aan erger. De specialist is het trouwens wel met me eens dat er wat aan gedaan zou moeten worden, anders had ik het niet gedaan. Maar ik ben bang dat het tegen gaat vallen en ik daarna nog een ingreep wil laten doen, zoals je vaak hoort.
Gelukkig heb ik er de laatste 2 jaar een stuk minder last van... Als mensen me afwijzen om hoe ik eruitzie zijn zij mijn aandacht ook niet waard vind ik. Dit volhouden is wel lastig moet ik toegeven zolang je er van overtuigd bent dat er wat mis met je is...
Leatherine: Als ik je verhaal zo lees zou het best kunnen. Maar het soms best moeilijk te diagnosticeren omdat er verschillende gradaties zijn, van licht tot zwaar. De vraag is wanneer houdt gewone bezorgdheid om een deel van je lichaam op, en wordt het BDD? Vooral bij lichte BDD is dat lastig.
Als je er meer over wilt weten kan ik je het boek The Broken Mirror van Katherine A. Phillips aanraden. Zij is gespecialiseerd in BDD en in het boek lees je alles wat erover te weten valt. Ook veel verhalen van mensen die lijden aan BDD. Het is wel in het Engels.
Als je er meer over wilt weten kan ik je het boek The Broken Mirror van Katherine A. Phillips aanraden. Zij is gespecialiseerd in BDD en in het boek lees je alles wat erover te weten valt. Ook veel verhalen van mensen die lijden aan BDD. Het is wel in het Engels.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
of ga naar een psychiater.
zelfhulpboeken helpen je van de wal in de sloot als je al bezorgd bent en leest dingen die je kan herkennen.
als je echt iets wilt weten ga je naar een arts, zo simpel is het.
zelfhulpboeken helpen je van de wal in de sloot als je al bezorgd bent en leest dingen die je kan herkennen.
als je echt iets wilt weten ga je naar een arts, zo simpel is het.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
en dan lijk je op het scherm ook nog eens 5 kilo zwaarderquote:Op vrijdag 4 juni 2004 07:10 schreef Disorder het volgende:
Dat zal wel moeilijk voor haar zijn dan, met al die camera's en paparazzi.
[b]Op vrijdag 7 november 2008 08:54 schreef santax het volgende:[/b]
[..]
Blij dat er nog mensen hier zijn waar ik me wel in herken.
U, meneer MikeyMo, bent mijn nieuwe FOK!-held _O_
[..]
Blij dat er nog mensen hier zijn waar ik me wel in herken.
U, meneer MikeyMo, bent mijn nieuwe FOK!-held _O_
Ja. Stom genoeg heet dat ook Body Dysmorphic Disorder (of Body Dysmorphia). Het valt dus onder BDD. Zelf snap ik daar niks van. Er zit toch een heel verschil tussen een deel van je lichaam zo lelijk vinden dat het je leven beinvloedt, en een immense afkeer hebben van ledematen (meestal de benen), zo erg dat je ze wilt laten amputeren.quote:Op donderdag 1 juli 2004 09:03 schreef Disorder het volgende:
Hoe heet die obsessie ook al weer waarbij je een ledemaat er af wil hebben? Valt dat onder BDD?
Ik denk eigenlijk dat mensen die ledematen willen laten amputeren zich comfortabel voelen in de slachtofferrol. Ik weet niet of het klopt, ik weet te weinig van die stoornis, maar als het op tv komt, komt dat idee altijd in me op.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
The Broken Mirror is geen zelfhulpboek. Het is een boek met veel informatie, behandelmogelijkheden en verhalen van BDD'ers. Het boek wordt ook vaak gelezen door psychologen die in hun praktijk met BDD te maken krijgen, zodat ze er meer over weten.quote:[b]Op donderdag 1 juli 2004 14:47 schreef DarkElf het volgende:[/b
zelfhulpboeken helpen je van de wal in de sloot als je al bezorgd bent en leest dingen die je kan herkennen.
Dit boek kan zeker helpen om erachter te komen of je BDD hebt.
Uiteraard is een bezoekje aan de psych wel wenselijk,
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
zelf erachter komen of je iets wel of niet misschien hebt vind ik zo
en-orm verkeerd!
je kan jezelf zo van alles aanpraten. puur omdat je denkt iets te herkennen,
terwijl diagnoses stellen of ook maar kijken naar symptomen van iets zo
en-orm delicaat is.
aanraden welke boeken je wel of niet kunt lezen teneinde dingen te herkennen horen dus ook niet thuis in renpee, dat doe je maar per mail.
en-orm verkeerd!
je kan jezelf zo van alles aanpraten. puur omdat je denkt iets te herkennen,
terwijl diagnoses stellen of ook maar kijken naar symptomen van iets zo
en-orm delicaat is.
aanraden welke boeken je wel of niet kunt lezen teneinde dingen te herkennen horen dus ook niet thuis in renpee, dat doe je maar per mail.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Pfff...dat boek staat bol van de informatie. Het is voor iedereen die meer wil weten over BDD een goed boek om te lezen. Ik raad het dan ook iedereen aan. Ik zeg niet dat je zelf een diagnose moet gaan stellen aan de hand van een boek. Ik zeg dat het kan helpen.quote:Op donderdag 1 juli 2004 15:04 schreef DarkElf het volgende:
zelf erachter komen of je iets wel of niet misschien hebt vind ik zo
en-orm verkeerd!
je kan jezelf zo van alles aanpraten. puur omdat je denkt iets te herkennen,
terwijl diagnoses stellen of ook maar kijken naar symptomen van iets zo
en-orm delicaat is.
aanraden welke boeken je wel of niet kunt lezen teneinde dingen te herkennen horen dus ook niet thuis in renpee, dat doe je maar per mail.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
ja zeker als je eerst naar een arts gaat ja.
hartstikke leuk boeken maar hulp van een echt persoon lijkt me noodzakelijker
hartstikke leuk boeken maar hulp van een echt persoon lijkt me noodzakelijker
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Het is misschien handig om eerst goed te weten wat BDD nou precies inhoudt voor je naar een psych stapt. Dat bedoel ik ermee, en niks anders.quote:Op donderdag 1 juli 2004 15:13 schreef DarkElf het volgende:
ja zeker als je eerst naar een arts gaat ja.
hartstikke leuk boeken maar hulp van een echt persoon lijkt me noodzakelijker
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
nee juist niet!
je hebt klachten, je hebt daar last van dus ga je naar een arts om te vertellen wat er is en of die je kan helpen.
je gaat dus niet eerst van alles lezen en al met een gekleurd beeld naar een arts toe, dat beinvloed je verhaal en zijn uiteindelijke kijk op je,
je hebt klachten, je hebt daar last van dus ga je naar een arts om te vertellen wat er is en of die je kan helpen.
je gaat dus niet eerst van alles lezen en al met een gekleurd beeld naar een arts toe, dat beinvloed je verhaal en zijn uiteindelijke kijk op je,
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Niks mis met een beetje inlezen. Dat is mijn mening. En jij hebt de jouwe. Zullen we nu maar ophouden?
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Ik zit al in psychotherapie btw, maar dat is meer een algemene therapie omdat ik wat issues heb die ik wil oplossen dan specifiek gericht op een slecht zelfbeeld ofzo.
Verder heb ik geen diagnose nodig, want dat lost niets op. Het is wel een erge opluchting om te weten dat waar ik mee worstel iets is waar meerdere mensen mee worstelen en dat de kans vrij groot is dat ik er zelfs ten onrechte mee worstel.
Ik vind het altijd interessant om ergens over te lezen, en wellicht heb ik wel wat aan die tips in die boeken zonder dat ik medicijnen nodig heb om me beter te voelen. Nooit geschoten is altijd mis. Ik ondervind er momenteel niet zoveel hinder van dat ik het ondragelijk vind.
Verder heb ik geen diagnose nodig, want dat lost niets op. Het is wel een erge opluchting om te weten dat waar ik mee worstel iets is waar meerdere mensen mee worstelen en dat de kans vrij groot is dat ik er zelfs ten onrechte mee worstel.
Ik vind het altijd interessant om ergens over te lezen, en wellicht heb ik wel wat aan die tips in die boeken zonder dat ik medicijnen nodig heb om me beter te voelen. Nooit geschoten is altijd mis. Ik ondervind er momenteel niet zoveel hinder van dat ik het ondragelijk vind.
Dat kan kloppen. Maar BDD is relatief onbekend. Bij mijn eerste bezoek aan de huisarts, toen ik dus nog geen officiële diagnose had gehad, werd ik verwezen naar een psychotherapeut. Die wist eigenlijk ook niet goed wat hij met me aan moest. Ik ben er toen zelf achtergekomen door middel van een artikel in de krant over zelfbeeld stoornissen. Mijn moeder herkende mij heel erg in de kenmerken van Body Dysmorphic Disorder, en zo is het balletje gaan rollen. Ik heb toen via de huisarts opnieuw een afspraak gemaakt, deze keer met een psycholoog. Daar heb ik heb voor de zekerheid nog niets verteld over BDD, maar eerst mijn klachten uitgelegd. Even later kwam de diagnose dat ik BDD zou hebben en dat snelle hulp noodzakelijk was.quote:Op donderdag 1 juli 2004 15:18 schreef DarkElf het volgende:
nee juist niet!
je hebt klachten, je hebt daar last van dus ga je naar een arts om te vertellen wat er is en of die je kan helpen.
je gaat dus niet eerst van alles lezen en al met een gekleurd beeld naar een arts toe, dat beinvloed je verhaal en zijn uiteindelijke kijk op je,
Het kan dus ook goed uitpakken, zo'n ziekte zelf ontdekken, maar ik weet ook wel dat het risico's met zich meebrengt. Een hypochonder bijvoorbeeld kan zichzelf helemaal lopen opwinden als hij een artikel leest over kanker en zich in slechts 1 van de kenmerken herkend. Maar dat is een beetje offtopic.
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Ik heb BDD sinds mijn 14e, en pas op mijn 23e las ik erover. Ik wist al die jaren natuurlijk wel dat ik me lelijk voelde, maar durfde daar niet voor uit te komen. Toen het zo erg werd dat ik amper meer naar buiten durfde ben ik in therapie gegaan voor straatvrees, dat is namelijk een "normale" stoornis. Ik had ooit eens op mijn 16e tegen mijn gezinsvoogd gezegd dat ik liever niet naar buiten ging omdat ik zo lelijk was, maar ze begreep me niet. Verder heb ik er nooit meer wat over gezegd uit angst raar gevonden te worden. Ik wist ook wel dat bijna niemand iets wist over deze stoornis waarvan ik toen zelf nog niet eens de naam wist en waarvan ik ook niet wist dat er meerdere mensen aan lijden.
Ik kwam toevallig een artikel tegen op internet en wist meteen dat ik dat had. Ja, ik heb mezelf gediagnosticeerd. Is dat slecht in mijn geval? Elke arts zal hetzelfde zeggen. Als je jaren amper de deur uit bent gekomen omdat je jezelf te lelijk vindt, hoe kan een arts dan zeggen dat je niet aan BDD lijdt?
De laatste paar jaar kom je steeds meer artikelen over BDD tegen in de media. Daarom heb ik toen de stap genomen om het aan mijn omgeving te vertellen. Voor iedereen vielen alle puzzelstukjes (mijn rare gedrag) opeens op hun plaats.
Het is zo dat de meeste psychologen niks tot weinig over BDD weten. Voor veel van hen ben je een studie-object. Zo iemand moet dan de diagnose BDD stellen? Ik denk dat BDD'ers het beter zelf kunnen, als je tenminste niet van alles in je hoofd haalt.
Ik kwam toevallig een artikel tegen op internet en wist meteen dat ik dat had. Ja, ik heb mezelf gediagnosticeerd. Is dat slecht in mijn geval? Elke arts zal hetzelfde zeggen. Als je jaren amper de deur uit bent gekomen omdat je jezelf te lelijk vindt, hoe kan een arts dan zeggen dat je niet aan BDD lijdt?
De laatste paar jaar kom je steeds meer artikelen over BDD tegen in de media. Daarom heb ik toen de stap genomen om het aan mijn omgeving te vertellen. Voor iedereen vielen alle puzzelstukjes (mijn rare gedrag) opeens op hun plaats.
Het is zo dat de meeste psychologen niks tot weinig over BDD weten. Voor veel van hen ben je een studie-object. Zo iemand moet dan de diagnose BDD stellen? Ik denk dat BDD'ers het beter zelf kunnen, als je tenminste niet van alles in je hoofd haalt.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Ben het wel met je eens dat zelfdiagnostiek in het geval van een duidelijke stoornis als deze geen kwaad kan. Want alles wat valt onder ingebeelde lelijkheid/afwijking en je dat zodanig aantrekken dat je daaronder lijdt en het je dagelijks leven nadelig beinvloedt, wordt in principe onder BDD geschaard. Als je wat over BDD leest en je denkt 'He, dat heb ik ook' is de kans erg groot dat je daadwerkelijk BDD hebt (want ingebeelde BDD zou wel een heel ingewikkelde aandoening zijn......)
Als je erg somber bent en het leven niet meer ziet zitten, dan is het toch ook niet zo raar dat je concludeert dat je depressief bent? Of als je snottert en hoest, dan is toch ook duidelijk dat je kou hebt gevat?
Sommige aandoeningen hebben een heel ingewikkelde diagnostiek, en sommige aandoeningen zijn nu eenmaal makkelijk te herkennen, vaak omdat de symptonen algemeen bekend zijn. Als iemand paranoia is, dan kan dat onder een hoop aandoeningen vallen en kan je dus zelf onmogelijk een diagnose stellen. Maar iemand waarbij ingebeelde lelijkheid zijn/haar functioneren ernstig belemmert, valt onder de noemer BDD. Een andere (verzamel)naam is er namelijk niet voor die aandoening.
En je moet er niet vanuit gaan dat je medemensen hypochonder zijn. Dat is een aandoening die ook makkelijk te beschrijven is, maar gelukkig maar weinig mensen hebben!
Als je erg somber bent en het leven niet meer ziet zitten, dan is het toch ook niet zo raar dat je concludeert dat je depressief bent? Of als je snottert en hoest, dan is toch ook duidelijk dat je kou hebt gevat?
Sommige aandoeningen hebben een heel ingewikkelde diagnostiek, en sommige aandoeningen zijn nu eenmaal makkelijk te herkennen, vaak omdat de symptonen algemeen bekend zijn. Als iemand paranoia is, dan kan dat onder een hoop aandoeningen vallen en kan je dus zelf onmogelijk een diagnose stellen. Maar iemand waarbij ingebeelde lelijkheid zijn/haar functioneren ernstig belemmert, valt onder de noemer BDD. Een andere (verzamel)naam is er namelijk niet voor die aandoening.
En je moet er niet vanuit gaan dat je medemensen hypochonder zijn. Dat is een aandoening die ook makkelijk te beschrijven is, maar gelukkig maar weinig mensen hebben!
Better to be hated for who you are than loved for who you're not
Wow Scotty - you can beam me up any time - with pleasure! ;)
Sooner or later your bf watches too much Fuse and stars in C movies...
Wow Scotty - you can beam me up any time - with pleasure! ;)
Sooner or later your bf watches too much Fuse and stars in C movies...
Mensen met deze ziekte krijgen heel vaak een verkeerde diagnose. Voor straatvrees, depressie, paniekaanvallen en dat soort afwijkingen. Terwijl het echte probleem dan onbehandeld blijft. BDD komt dan ook vaak met een soort 'totaalpakket'. Met andere woorden, BDD is de echte ziekte, die dan ook nog een depressie of sociale angsten met zich meebrengt.
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Een bleke huid is ook wel goed te verhelpen hoor d.m.v een soort airbrush behandelingen, ze kunnen een permanente kleur verandering dan tot stand brengen. maar over je hele lichaam is dit natuurlijk wel een heel gedoe..quote:Op donderdag 1 juli 2004 01:30 schreef trueblue het volgende:
[..]
Ik ben wel nieuwsgierig naar wat je hebt gedaan Plastische chirurgie soms?
Als dat het is, zal het bij mij weinig uithalen. Mijn probleem zit 'm namelijk in mijn bleke huid. Ik ben gewoon erg bleek. Ik kan wel bruiner worden, maar dat duurt heel erg lang en is ook niet gezond (huidkanker). Daarbij is mijn huid ook nog eens vrij dun waardoor je mijn aderen ziet lopen. Daar stoor ik me in het algemeen niet zo aan, maar je ziet ze ook onder mijn ogen, dat vind ik wel een stuk minder. Als kind en als tiener kreeg ik heel vaak opmerkingen over mijn witte huid. Vroegen ze of ik ziek was enzo. Als kind was ik me er daardoor al erg van bewust en is dat later in mijn leven overgegaan in BDD. Ze zeiden ook weleens dat ik lelijk was, en ik nam dan ook automatisch maar aan dat ze op mijn bleekheid doelde.
Natuurlijk zijn die opmerkingen alleen niet de oorzaak van mijn BDD. Je moet al wel een zwakke plek hebben willen zulke opmerkingen dit effect hebben. Het schijnt ook zo te zijn dat BDD'ers te weinig serotonine in hun hersenen aanmaken en dat ze daarom ontvankelijk waren om BDD te ontwikkelen.
Het moet toch allemaal nog wel meevallen? Hoe moet ik me dat voorstellen.. hoe oud ben je? Dat je nooit uitgaat en altijd binnen zit is ook niet echt goed voor je...
Mischien toch heel rustig af en toe een zonnebankje doen? desnoods koop je zelf zon ding en ga je dr heel rustig 1 keer per 3 dagen even onder..
Verder michien op je handen en gezicht zon zelfbruin doekje gebruiken? het zijn maar een paar ideen hoor om je uiterlijk even iets op te krikken. dat is altijd wel fijn voor je zelfvertrouwen. Heb je mischien een foto van een stukje huid of waar je onherkenbaar opstaat? Ik kan me namelijk nie voorstellen dat iemand zo wit is dat hij niet naar buiten durft..
Ik heb trouwens me kaak laten verbreden met implantaten omdat ik niet tevreden was erover, maar dat doen dr wel meer... Jhonny Depp heeft het bijvoorbeeld ook laten doen (Vandaar dat er zoveel meiden zijn die lopen te 'geilen' op zn koppie)
iets
Ik heb in miijn leven al alles geprobeerd om niet meer zo bleek te zijn. (ben 26)
Alle soorten zelfbruiners heb ik inmiddels gehad. Van zelfbruiners voor het lichaam ga ik me heel vies voelen, das dus niks. Zelfbruiners voor het gezicht ben ik na verschillende soorten waar mijn huid niet tegen kon (pukkels..ook dat nog) er eentje tegengekomen waar ik wel tegen kan. Maar daar wordt mijn gezicht ook niet bruin van, eerder wat minder wit.
Bruiningspillen waar caroteen inzit heb ik een tijd geslikt, hielp helemaal niks.
Ik heb sinds enkele jaren wel een zonnehemel. Ik moet er veel vaker onder dan is toegestaan om een lichtbruin kleurtje te krijgen. Soms doe ik dat wel, maar goed is het niet. Daarom doe ik het ook lang niet altijd. Als ik over 5 jaar doodga aan huidkanker schiet ik er ook niks mee op.
In de zomer ga ik onder de zonnehemel en gebruik ik afentoe een zelfbruiner voor mijn gezicht. Ik ben dan ook letterlijk minder wit, maar niet bruin.
Acceptatie is het sleutelwoord.
Ik vind wit niet lelijk ofzo. Maar het staat bij mij gewoon niet, dat is het hele probleem
Alle soorten zelfbruiners heb ik inmiddels gehad. Van zelfbruiners voor het lichaam ga ik me heel vies voelen, das dus niks. Zelfbruiners voor het gezicht ben ik na verschillende soorten waar mijn huid niet tegen kon (pukkels..ook dat nog) er eentje tegengekomen waar ik wel tegen kan. Maar daar wordt mijn gezicht ook niet bruin van, eerder wat minder wit.
Bruiningspillen waar caroteen inzit heb ik een tijd geslikt, hielp helemaal niks.
Ik heb sinds enkele jaren wel een zonnehemel. Ik moet er veel vaker onder dan is toegestaan om een lichtbruin kleurtje te krijgen. Soms doe ik dat wel, maar goed is het niet. Daarom doe ik het ook lang niet altijd. Als ik over 5 jaar doodga aan huidkanker schiet ik er ook niks mee op.
In de zomer ga ik onder de zonnehemel en gebruik ik afentoe een zelfbruiner voor mijn gezicht. Ik ben dan ook letterlijk minder wit, maar niet bruin.
Acceptatie is het sleutelwoord.
Ik vind wit niet lelijk ofzo. Maar het staat bij mij gewoon niet, dat is het hele probleem
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Daar wil ik nog even op reagerenquote:Op vrijdag 2 juli 2004 12:36 schreef Ickeane het volgende:
[..]
Ik kan me namelijk nie voorstellen dat iemand zo wit is dat hij niet naar buiten durft..
Dat is waar BDD om draait. Andere mensen zien het defect niet, het is er simpelweg niet, of het valt ze niet op, of ze vinden het niet zo erg.
BDD'ers beelden zich vaak in dat er iets is aan hun uiterlijk wat er ontzettend lelijk uitziet. Iemand kan bijvoorbeeld vinden dat hij een lelijke neus heeft, maar voor de rest van de wereld heeft hij een hele normale, of zelfs mooie neus.
Soms is er wel sprake van een "afwijking" , maar wordt dat door de BDD'er enorm opgeblazen.
Ik wijk dus af van de rest doordat ik witter ben dan de rest. Ben ik dan automatisch lelijk? Nee, natuurlijk niet, maar zo voel ik me wel. Moet ik mij daarom schamen? Nee. Iedereen heeft dingen die minder mooi zijn. Niemand is perfect.
Ik weet wel dat het onzin is om hier zo'n probleem mee te hebben dat het mijn leven verpest, maar dat is nou juist de ziekte BDD.
Maar ik kan BDD de laatste tijd steeds meer het hoofd bieden, want ik heb het er helemaal mee gehad. Ik wil gewoon mijn leven terug, en dat lukt ook wel.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Er is ook een aflevering van Crime Scene Investigation waar een meisje BDD heeft. Ze at heel veel en kotste later alles uit, gebruikte laxeermiddelen en zorgde ervoor dat alles wat ze at, er ook weer uit kwam. Op de kilo na. Was echt heel eng.
Ik kan begrijpen dat het voor artsen heel moeilijk is om BDD te diagnoseren. Wanneer vindt iemand zichzelf "gewoon" lelijk en wanneer is het BDD? Vooral omdat het nogal een onbekende ziekte is. Veel succes in ieder geval, trueblue en Ogrefish.
Ik kan begrijpen dat het voor artsen heel moeilijk is om BDD te diagnoseren. Wanneer vindt iemand zichzelf "gewoon" lelijk en wanneer is het BDD? Vooral omdat het nogal een onbekende ziekte is. Veel succes in ieder geval, trueblue en Ogrefish.
Nah, als de specialist die mening is toegedaan, dan zal 'dat deel van je lichaam' kennelijk óók objectief gezien (dus niet alleen in jouw beleving) afwijken van de middelmaat. Dan lijkt het me niet dat je aan BDD lijdt.quote:Op donderdag 1 juli 2004 11:03 schreef Leatherine het volgende:
Eind deze maand ga ik me eindelijk laten opereren aan het deel van mn lichaam waar ik me zo aan erger. De specialist is het trouwens wel met me eens dat er wat aan gedaan zou moeten worden, anders had ik het niet gedaan.
Zo groot lijkt dat verschil me niet. Bij beide vormen gaat het om een ingebeelde afkeer van het eigen lichaam. Alleen de mate waarin het zich manifesteert varieert.quote:Op donderdag 1 juli 2004 14:57 schreef trueblue het volgende:
Ja. Stom genoeg heet dat ook Body Dysmorphic Disorder (of Body Dysmorphia). Het valt dus onder BDD. Zelf snap ik daar niks van. Er zit toch een heel verschil tussen een deel van je lichaam zo lelijk vinden dat het je leven beinvloedt, en een immense afkeer hebben van ledematen (meestal de benen), zo erg dat je ze wilt laten amputeren.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Boulimia?quote:Op vrijdag 2 juli 2004 16:49 schreef sleepflower het volgende:
Er is ook een aflevering van Crime Scene Investigation waar een meisje BDD heeft. Ze at heel veel en kotste later alles uit, gebruikte laxeermiddelen en zorgde ervoor dat alles wat ze at, er ook weer uit kwam. Op de kilo na. Was echt heel eng.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
volgens mij heb ik die afl. gezien, en was het idd Boulimia, niet genoemd bij naam en toenaam maar wel via alle denkbare kenmerken.quote:Op vrijdag 2 juli 2004 22:47 schreef Moonah het volgende:
[..]
Boulimia?
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Het was niet boulimia...het is al een tijd geleden en het was (volgens die mensen in de serie dan ) BDD, verder stond ze vaak voor de spiegel en prikte en trok aan haar huid, aan de oneffenheden enz. Haar probleem was niet alleen het eten.quote:Op vrijdag 2 juli 2004 23:07 schreef DarkElf het volgende:
[..]
volgens mij heb ik die afl. gezien, en was het idd Boulimia, niet genoemd bij naam en toenaam maar wel via alle denkbare kenmerken.
Yep, dat klinkt idd heel erg als BDD ja.quote:Op zaterdag 3 juli 2004 00:32 schreef sleepflower het volgende:
[..]
Het was niet boulimia...het is al een tijd geleden en het was (volgens die mensen in de serie dan ) BDD, verder stond ze vaak voor de spiegel en prikte en trok aan haar huid, aan de oneffenheden enz. Haar probleem was niet alleen het eten.
Ik heb hier nog een link met goede en beknopte info naar de site van DE BDD-dokter van Europa, Dr. Veale: http://www.veale.co.uk/BDDINFO.HTM
Interessant vond ik dit: Other conditions that frequently exist in combination with BDD or are confused with BDD include:
- Apotemnophilia. This is desire to have a disabled identity in which sufferers with healthy limbs request one or two limb amputations. Some individuals are driven to DIY amputation such as putting their limb on a railway line. Very little is known about this bizarre and rare condition. However there are significant differences between apotemnophilia and BDD as cosmetic surgery is rarely successful in BDD.
Vooral de eerste zin. Het is dus géén BDD, het komt wel vaak in combinatie met BDD voor, en het wordt vaak verward met BDD.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Hmm.. heb dit topic praktisch helemaal doorgelezen. Ik vind dat er te veel nadruk wordt gelegd op de kenmerken van BDD en of iets wel of niet onder BDD valt, met alle discussies van dien.
BDD is i.m.o. heel simpel gezegd eigenlijk niets meer dan een eigen waarneming van je eigen lichaam, die *totaal niet* overeenkomt met hoe de gemiddelde omstander dat ziet en die onnodig veel beperkingen in je leven legt, tot in het overdrevene aan toe (alleen de mate in hoeverre het ingrijpt en de manier waarop, verschilt tussen BDD'ers onderling).
Mensen die aan zoiets als BDD lijden kunnen zeer knappe en aantrekkelijke mensen zijn; alleen zien zij zichzelf totaal niet zo en dit stuit al gauw op veel onbegrip bij de omgeving, omdat de omgeving vindt dat ze zich enorm aanstellen en niet zo'n ijdeltuiten moeten zijn.
Bij BDD'ers gaat het duidelijk 'niet' om een 'begrijpelijke' onvrede met het lichaam, maar echt een *ingebeelde* lelijkheid, die voor de BDD'er in kwestie zo reëel is, dat zelfs vele oprechte complimenten van omstanders niets of niet veel aan dit beeld kunnen veranderen.
Een BDD'er zit dus opgescheept met een totaal verkeerd zelfbeeld en zal dus moeten leren ontdekken hoe hij/zij dit zelfbeeld kan corrigeren. Het vervelende is dat het zelfbeeld iets is dat in een periode van jaren is opgebouwd en vaak al is begonnen te ontwikkelen tijdens de jeugd. Wil je dus iets aan dit zelfbeeld veranderen, dan zul je de fases die je in je leven hebt doorgemaakt moeten herbeleven en de 'lessen' die je destijds hebt opgedaan moeten bijstellen. Je moet je zelf als het ware *herprogrammeren*...
Dit is een heel ingewikkeld en ingrijpend proces, waarin veel mensen gebaat zijn bij psychiatrische hulp. Het grote probleem is echter dat heel veel psychiaters zelf dergelijke problematiek nog niet goed begrijpen/in kaart hebben, temeer als ze iemand tegenover hun hebben zitten die er hardstikke normaal, of zelfs knap uit ziet! Menig psychiater reageert dan ook botweg van: "ja maar er is toch helemaal niks mis met je? Je ziet er toch goed uit? Ik zie echt geen probleem hoor, laten we het liever over andere zaken hebben"...
Ook is het een behoorlijk tijdsintensieve aangelegenheid om jezelf hier doorheen te worstelen. Persoonlijk ben ik dan ook van mening dat de BDD'er zelf nog zijn/haar beste heelmeester is, al is enige hulp van buitenaf wel zeer wenselijk, aangezien veel BDD'ers van nature wat sterker geneigd zijn onnodig in een isolement te raken. Die hulp van buitenaf zie ik dan als mensen die met de BDD'er een goede vertrouwensband/vriendschap hebben en helpen proberen het zelfbeeld bij te schaven.
edit: ik vergeet nog een heel belangrijke praktische tip:
Er zijn gelukkig vele manieren om je zelfbeeld bij te schaven; je hoeft niet 'alles' in het psychologische te zoeken. Ook gewoon dingen doen waar je zelf trots op kan zijn, kan helpen en meer bewegen, sporten!
[ Bericht 6% gewijzigd door Escaflowne op 03-07-2004 15:38:18 ]
BDD is i.m.o. heel simpel gezegd eigenlijk niets meer dan een eigen waarneming van je eigen lichaam, die *totaal niet* overeenkomt met hoe de gemiddelde omstander dat ziet en die onnodig veel beperkingen in je leven legt, tot in het overdrevene aan toe (alleen de mate in hoeverre het ingrijpt en de manier waarop, verschilt tussen BDD'ers onderling).
Mensen die aan zoiets als BDD lijden kunnen zeer knappe en aantrekkelijke mensen zijn; alleen zien zij zichzelf totaal niet zo en dit stuit al gauw op veel onbegrip bij de omgeving, omdat de omgeving vindt dat ze zich enorm aanstellen en niet zo'n ijdeltuiten moeten zijn.
Bij BDD'ers gaat het duidelijk 'niet' om een 'begrijpelijke' onvrede met het lichaam, maar echt een *ingebeelde* lelijkheid, die voor de BDD'er in kwestie zo reëel is, dat zelfs vele oprechte complimenten van omstanders niets of niet veel aan dit beeld kunnen veranderen.
Een BDD'er zit dus opgescheept met een totaal verkeerd zelfbeeld en zal dus moeten leren ontdekken hoe hij/zij dit zelfbeeld kan corrigeren. Het vervelende is dat het zelfbeeld iets is dat in een periode van jaren is opgebouwd en vaak al is begonnen te ontwikkelen tijdens de jeugd. Wil je dus iets aan dit zelfbeeld veranderen, dan zul je de fases die je in je leven hebt doorgemaakt moeten herbeleven en de 'lessen' die je destijds hebt opgedaan moeten bijstellen. Je moet je zelf als het ware *herprogrammeren*...
Dit is een heel ingewikkeld en ingrijpend proces, waarin veel mensen gebaat zijn bij psychiatrische hulp. Het grote probleem is echter dat heel veel psychiaters zelf dergelijke problematiek nog niet goed begrijpen/in kaart hebben, temeer als ze iemand tegenover hun hebben zitten die er hardstikke normaal, of zelfs knap uit ziet! Menig psychiater reageert dan ook botweg van: "ja maar er is toch helemaal niks mis met je? Je ziet er toch goed uit? Ik zie echt geen probleem hoor, laten we het liever over andere zaken hebben"...
Ook is het een behoorlijk tijdsintensieve aangelegenheid om jezelf hier doorheen te worstelen. Persoonlijk ben ik dan ook van mening dat de BDD'er zelf nog zijn/haar beste heelmeester is, al is enige hulp van buitenaf wel zeer wenselijk, aangezien veel BDD'ers van nature wat sterker geneigd zijn onnodig in een isolement te raken. Die hulp van buitenaf zie ik dan als mensen die met de BDD'er een goede vertrouwensband/vriendschap hebben en helpen proberen het zelfbeeld bij te schaven.
edit: ik vergeet nog een heel belangrijke praktische tip:
Er zijn gelukkig vele manieren om je zelfbeeld bij te schaven; je hoeft niet 'alles' in het psychologische te zoeken. Ook gewoon dingen doen waar je zelf trots op kan zijn, kan helpen en meer bewegen, sporten!
[ Bericht 6% gewijzigd door Escaflowne op 03-07-2004 15:38:18 ]
Als je neus maar goed zit
Body Dysmorphic Disorder:
selectieve aandacht of esthetiek?
Body Dysmorphic Disorder:
selectieve aandacht of esthetiek?
quote:Summary
Body Dysmorphic Disorder
S. Mulkens, A. Jansen
Body Dysmorphic Disorder is an intriguing disturbance.
Research into the etiology, maintaining mechanisms and
treatment of the disorder is scarcely out of the egg. Individuals
who suffer from it are characterized by the idea that
one or more of their bodily features are disfigured, whereas
outsiders most often don’t notice anything strange. In
this article we will first describe what is known about this
disorder. After that, we will try to find an answer to the question
as to what is wrong with BDD patients: do they suffer
from a perceptual disorder? Or are they right and do others
simply not observe them properly? Are they just too aesthetical?
Or is there something else? New research questions
result from this search.
|
|
