quote:bron op OOL
Er is in 2000 een goed opgezet prospectief onderzoek gedaan waarbij in week 37 door de gynaecologen besloten werd of het zinvol was om een vaginale stuitbevalling te proberen, of dat het beter was om de baby direct (nou ja, niet bij 37 weken, maar wat later) met een keizersnede te halen. Uit dit onderzoek blijkt dat van de kinderen waarbij besloten werd een keizersnede toe te passen 4 van de 1000 kinderen overleden. Dat heeft overigens niet zozeer te maken met het risico van de keizersnede, maar met het feit dat er aan het einde van een zwangerschap altijd kinderen in de baarmoeder overlijden. In de groep waarbij een vaginale bevalling werd geprobeerd (het is dus niet zo dat al die kinderen uiteindelijk ook vaginaal werden geboren, omdat het regelmatig voorkomt dat een vaginale bevalling alsnog in een keizersnede eindigt) waren dat 51 kinderen van de 1000 (als je dan het risico van het kind om tijdens de laatste weken van de zwangerschap te overlijden daarvan aftrekt, gingen er dus van de 1000 kinderen 47 kinderen meer dood bij een vaginale (proef)bevalling). Het risico voor het kind om te overlijden tijdens een vaginale bevalling is dus aanzienlijk vergroot, hoewel de kans dat het kind uiteindelijk levend ter wereld komt uiteraard nog steeds groter is (bijna 95%). Je kan deze cijfers en de toelichting daarop door de NVOG - Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie - nalezen op www.nvog.nl onder richtlijnen, dan weer richtlijnen en nr. 7 stuitbevalling. Een kleine persoonlijke mening over de mening van het NVOG dat het niet helemaal zeker is dat deze cijfers ook voor Nederland gelden - er zijn geen aanwijzingen dat dat niet zo is, en ik weet dat daar hardnekkig naar is gezocht.
Terecht hebben een aantal vrouwen erop gewezen dat een keizersnede voor dit kind wellicht wel veiliger is, maar voor een volgend kind meer risico met zich brengt. Dat komt omdat er een - kleine - kans is dat de baarmoeder scheurt tijdens de weeen. Hoewel ook dit risico vrijwel wegvalt als je bij een volgende zwangerschap weer voor een primaire keizersnede kiest, is er als je het dan wel vaginaal wilt proberen (en het kind goed ligt) een kans van 1 op de 1000 dat het kind dan tijdens de bevalling komt te overlijden als gevolg van een uterusruptuur - aanzienlijk minder dus dan die 51 nu. Je kan dit overigens aardig lezen in (de Nederlandse samenvatting van) het proefschrift van Kwee van 11 oktober 2005, te vinden op www.nvog.nl onder wetenschap, proefschriften en dan even scrollen naar die datum).
Beter dat ik ff moet herstellen dan het kleine ventje.quote:Op vrijdag 18 augustus 2006 00:09 schreef Rottdog het volgende:
Inky das idd wel snel
KS op zichzelf is me enorm meegevallen zou het zo weer doen alleen het duurt gewoon iets langer dat je weer op de been bent dan bij een vaginale bevalling.
Ik heb haar ook letterlijk gevraagd hoeveel ze er doet per jaar. En kreeg geen direct antwoord. "nog een paar". Dus vroeg hoeveel ze er totaal had gedaan "enkele honderden".quote:Op donderdag 24 augustus 2006 15:14 schreef chacama het volgende:
Inky volg je hart en doe wat het best is voor je beeb.....laat je niet leiden door de 'ervaring' van de gyn....vraag anders eens hoeveel stuitbevalling ze heeft gedaan. Hoeveel zijn er zonder problemen verlopen, hoeveel in een KS geeindigd en hoeveel in ........ Vaak onthouden mensen alleen de dingen die goed zijn gegaan. Oooooh, ik al zoveeeel stuitbevallingen gedaan....klinkt mooi, maar wat was het resultaat van die bevallingen is dan mijn tegenvraag.
Ja dat zei ik ook al, meredendeel moest alsnog. Maar ze was er van overtuigd dat dat niet nodig zou zijn.... Ze zei zelfs dat het persen niet meer dan 1,5 u zou zijn waarschijnlijk binnen het uur zou het klaar zijn. Is dat nou ervaring of overschat ze zichzelf en de situatie ?quote:Op donderdag 24 augustus 2006 16:07 schreef Martineke het volgende:
volgens mijn gyn eindigen 2/3 van alle stuitbevallingen alsnog in een ks.
vond ik best veel eigenlijk.
quote:Op vrijdag 16 juli 2004 16:21 schreef Sugar het volgende:
Ik had sinds gisteravond het gevoel dat ik "niet meer echt zwanger was", puur en alleen doordat ik de mogelijkheid heb om te beslissen dat ik niets mee zal maken van de natuurlijke gang van zaken rond een bevalling. En dat gevoel van ineens niet meer echt zwanger zijn, dat valt me heel zwaar. Juist nu ik 8 maanden zwanger ben, zou ik die spanning moeten en willen voelen van "het kan strakjes ineens zover zijn", "straks breken mijn vliezen", "komt ie vroeg of laat?", "hoe voelen weeën?", "hoe doen vriendje en ik dat zo samen".... Al die dingen vallen weg voor mijn gevoel, wanneer we nu beslissen het te plannen en dus via een ks doen. Dat vind ik echt heel moeiilijk. Het voelt alsof ik nu ineens voor "spek en bonen" zwanger zou zijn, ofzo. Ik kan dat maar moeilijk nu uit handen geven, bij voorbaat. Snapt iemand dat?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |