oogartsvraagjes+oogklachten

Ik heb een paar vraagjes over oogartsen en ben verder benieuwd of er hier mensen zijn die zich/ een ziekte herkennen in mijn oogklachten (want ze kunnen maar niks vinden)
Ik wil heel graag naar een echte goede oogspecialist om mijn ogen eens echt goed en grondig te laten onderzoeken, maar mijn huisarts zegt dat alleen oogartsen een doorverwijzing mogen geven naar oogspecialisten en/of naar oogartsen in een academisch ziekenhuis.
Ik heb nu dus een doorverwijzing naar een 'gewone' oogarts in het plaatselijk ziekenhuis (CWZ in Nijmegen) gekregen en dus geen doorverwijzing naar het Radboud of een ander meer gespecialiseerd oogcentrum (waar dan ook in Nederland).

Nu mijn vragen:

-Klopt het wat mijn huisarts zegt dat alleen oogartsen mogen doorverwijzen naar de 'betere' oogartsen/ specialisten?

-Als ik straks bij die oogarts kom en vraag dat ik doorverwezen wil worden (ook al wordt er door hem helemaal niks gevonden), mag hij dat dan weigeren als hij er het nut niet van inziet/ niks gevonden heeft?

-Kan de oogarts mij doorverwijzen naar de oogspecialist/ kliniek van mijn voorkeur, dus bijv aan de andere kant van het land ipv in Nijmegen of kan ik alleen in Nijmegen e.o. terecht?

-Kan ik aan de oogarts vragen of hij een gezichtsveldonderzoek wil doen en andere onderzoeken die ik graag wil of krijg ik echt alleen het standaardonderzoek van visus meten en oogspiegelen dmv een spleetlamp?
(ik weet niet over welke apparatuur een oogarts beschikt...of dat hetzelfde is als bij een oogspecialist of dat hij minder apparatuur en bevoegdheid heeft).

(Ik ben al onderzocht met een spleetlamp 5 jaar geleden en vorige week bij de huisarts zijn mijn ogen ook gespiegeld (denk ik dat dat heet...t was geen geavanceerde spleetlamp maar gewoon een dingetje wat ze in haar hand hield met een lampje erbij waar ze mn netvlies mee heeft bekeken en mn oogkamers). Er is daar niks uitgekomen (behalve een 'sluier' in mijn ogen en iets wat mijn lichtgevoeligheid voor een deel verklaart) dus heeft het misschien ook niet echt veel zin om nog eens mn netvlies te laten onderzoeken).

-Wie weet er een oogcentrum/ oogspecialist/ oogarts waar ze echt heel goed zijn en heel veel ervaring hebben...ik heb namelijk hele vreemde klachten dus ik wil echt naar iemand die heel veel ervaring heeft (zodat hij of zij ook wel eens zeldzame of rare dingen heeft gezien en misschien weet wat ik heb en/ of connecties heeft met neurologen of zo waar ik evt. naar doorverwezen kan worden) en ik zoek iemand die hele goede apparatuur en bevoegdheden heeft zodat ik grondig onderzocht kan worden.

-Zijn er andere wegen om bij een specialist terecht te komen dan via de oogarts of huisarts, zijn er oogcentra waar je zonder doorverwijzing terecht kunt
(als men je niet wil of kan doorverwijzen?)


Even nog mijn oogklachten in het kort (mocht iemand hier toevallig iets herkennen of er iets van weten). Reacties/ tips zijn erg welkom…

1.) 8 jaar geleden lang naar een gedeeltelijke zonsverduistering zitten turen.
S'middags nog niks aan de hand, s'avonds zag ik ineens gaten in de ondertiteling en als ik op iets of iemand focuste zat daar een zwart gat of een zwarte vlek zodat ik bijv. het gezicht of de ogen niet meer zag. Lezen ging moeilijk met al die happen eruit.
Na een aantal dagen, weken of maanden (?? weet ik niet meer precies) trok die zwarte vlek wel weg.
Ik heb wel (sinds de dag of een paar dagen na die zonsverduistering) een 'sneeuwgordijn' (ala testbeeld op TV) voor mn ogen, vooral in het donker of tegen een witte achtergrond zie ik 'sneeuw' (soort mouches volantes dus maar dan een speciaal soort verschijningsvorm ervan).
Mn ogen veranderden ook van vorm: boller en meer dooraderd naar mijn idee. Mijn hoornvlies werd echt een 'koepeltje' waar deze eerst nog meer plat was. Ik kon mijn ogen door dat koepeltje ook minder ver draaien (naar boven) want dan stootte dat koepeltje tegen mijn oogkas leek het.


2.) 5 jaar geleden zat ik in de bios en maakte iemand op 0,5 meter afstand een foto van me met flits:
Ik heb een paar uur lang grote rode vlekken gezien, toen dit over was had ik er ineens heel veel oogklachten bij die ik tot de dag van vandaag nog steeds heb:

-lichtbronnen lijken 10x zo sterk, zelfs een peertje van 40 watt of een stoplicht. Ook indirect licht lijkt feller (de zon die op water of op metaal schijnt bijv.).
Ik heb ook langer last van nabeelden als ik in een lichtbron kijk of in een indirecte lichtbron.

-Mijn pupillen zijn groter geworden. In fel licht zijn ze wel gewoon normaal, zoals ze waren (heel klein dus...toch heb ik dus wel sinds die dag last van licht maar dat ligt dus niet aan mijn veranderde pupillen want in fel licht zijn ze niet te groot) maar zodra de lichtintensiteit ook maar een beetje afneemt worden mijn pupillen abnormaal groot in vergelijking met vroeger en in vergelijking met normale mensen.
Alsof ik doorlopend aan de drugs zit of zo. Ik heb bij schemer of zelfs lichter dan schemer al pupillen alsof het pikkedonker zou zijn. Ze zijn dan echt op hun allergrootst zo’n beetje.

-In -en uitzoomen (accomoderen) gaat niet meer normaal bij mij,het lijkt met een soort knik of bocht lijkt te gaan en ik zie er bij dubbel.
Een voorbeeld ter illustratie:
Als je als normaal mens door je jaloezie naar de tuin kijkt zie je de tuin scherp en de jaloezie zie je wazig. Kijk je naar de jaloezie dan zie je de tuin wazig en de jaloezie scherp.
Maar als ik afwisselend accomodeer van jaloezie naar tuin en omgekeerd dan gaat dat heel raar, ik kan het helaas niet echt uitleggen want het is moeilijk te beschrijven maar het lijkt dus met een soort knik te gaan en ik zie de 2 ‘lagen’ (jaloezie en tuin erachter) dan een beetje dubbel soms..

-Ik zie dingen soms dubbel. Voorbeeld: het licht in de keuken of in de badkamer is aan en schijnt op mijn ontbijtbord of op de wasbak. Normaalgesproken zie je dan een bolletje licht in je ontbijtbord of de wasbak (de weerkaatsing van de lamp), ik zie er echter niet 1 maar 2. Wanneer ik 1 oog dichtknijp zie ik er wel gewoon 1. Het lichtschijnsel zit bij elk oog wel op een andere plek (wat wel logisch is want je ogen staan ook op een verschillende plek, alhoewel het verschil in plek van het lichtschijnsel bij mijn ogen wel groot is).

-Dingen die stilstaan lijken soms te buigen of te bewegen.


3.) Een maand geleden kreeg ik ineens last van een nieuwe mouche volante (‘vliegende mug’) in mijn oog, dit keer een zwart/ doorschijnend vlekje.
Kort erna (in de loop van een paar dagen) had ik de indruk dat ik ‘mijn blinde vlek steeds groter werd’:
Ik zag sommige dingen niet meer in mijn gezichtsveld, alsof ik meerdere 'blinde vlekken' in mijn oog heb zitten (visus is wel gewoon goed is gemeten bij opticien en bij huisarts, heb geen bril nodig en ook geen grote cilinder dus daar ligt het niet aan). Ik heb moeite met het geheel te zien. Dit uit zich trouwens op de grote schaal maar ook op de kleine schaal want als ik naar een foto kijk (klein iets) kan ik dat ook niet meer goed in 1 oogopslag zien..als daar 2 personen opstaan kan ik ze niet goed in 1 oogopslag meer zien.
Ik kan mensen en dingen niet meer in 1 blik goed zien. Ik moet mijn hele hoofd draaien om te zien wie er naast me zit etc.
Lezen gaat iets moeizamer omdat ik niet zo vlug meer kan lezen hierdoor. Vooral grote teksten op gebouwen en reclamezuilen is dus moeilijker.

-Sinds enkele weken (een week of zo na het verminderen van m’n gezichtsveld) begon ik ineens nog slechter tegen licht te kunnen dan ik al kon. Licht en indirect licht lijkt nu NOG feller. Ik zie nu gewoon nabeelden als ik vanuit de kamer naar het raam kijk op een bewolkte dag en als iemand voor het raam staat (zelfs al is het bewolkt) heb ik zo’n last van dat licht dat ik de persoon niet goed kan zien. De TV en de computer zijn zelfs aan de felle kant zodat ik soms zelfs binnenshuis maar een zonnebril draag. Of dit goed is of juist niet weet ik niet maar het geeft m’n ogen wel meer rust lijkt het.

-kleuren lijken (sinds ik minder goed tegen licht kan) feller te zijn soms. Ik vind het lezen heel moeilijk geworden als er bijv. een groene tekst op een rode achtergrond staat of ook bij andere kleuren. Het contrast is te fel, de letters lijken te zweven of van het blad af te springen van felheid.

-Ik heb meer last gekregen sinds een aantal weken van mouches volantes (vooral bij daglicht): het regent gewoon mouches volantes als ik buiten loop. Ook mijn ‘sneeuwgordijn’ (zie hierboven) wat ook een soort verschijningsvorm van mouches volantes is, is meer geworden: ik zie nu echt overal sneeuw.

-Als ik naar de structuur/ lijnen van bijv. de stoep of straat kijk dan lijken deze te trillen of bewegen een beetje, ik wordt er duizelig van zeg maar.

-Een week of 2 geleden keek ik s’avonds in de spiegel en zag dat mijn pupillen abnormaal groot waren. Toen ik met een spiegel erbij in het licht keek, bleven ze onveranderd even groot. Pas na een uurtje of zo kregen ze weer een wat meer normaal formaat.
Nog steeds heb ik af en toe dat mijn pupillen ineens veel te groot zijn (ze zijn sowieso al te groot bij mij, maar nu nog groter..of onveranderd als ik in het licht kom)…als ik dan een andere keer met hetzelfde licht in de spiegel kijk zijn ze wel wat normaler van vorm.
De dokter kan het niet verklaren. Het zou niet moeten kunnen maar toch gebeurt het.
Tja ik weet niet of er bepaalde afwijkingen in de parasympaticus ( te weinig acetylcloline??) of sympaticus ( teveel noradrenaline??) kunnen voorkomen die ervoor zorgen dat de pupilstand ineens vreemd wordt. Maarja dan zouden toch ook mijn hartslag en zo daar hinder van moeten ondervinden lijkt me en dat heb ik niet naar ik weet.

-Ik heb het idee dat mijn ogen van vorm en van stand veranderd zijn: ik kijk namelijk sneller op mijn neus dan voorheen wanneer ik naar links of rechts kijk (waar ik daar eerst nog een beetje overheen kon kijken) en ik kijk ook sneller tegen de bovenkant van mijn oogkas aan (de huid) zeg maar. Ook voelen ze anders als ik mijn ogen bevoel wanneer ik mijn ogen dicht heb.
Ik kom soms slecht in slaap omdat ik mn ogen zo anders aanvoelen of ik een soort druk voel of zo. Deze vormverandering en/of standverandering zou wellicht mijn gezichtsveldvermindering wel kunnen verklaren en mijn dubbelzien etc?? (op netvlies is niks gevonden)

Lezen gaat nu dus moeilijker om 3 redenen: t gaat langzamer vanwege die gezichtsveldvermindering, t gaat moeizamer vanwege het contrast/ lichtgevoeligheid, het gaat moeizamer vanwege meer mouches volantes die tussen de letters doorkrioelen.

Mijn netvlies is onderzocht door de huisarts en deze heeft niks afwijkends gevonden behalve dan een sluier voor mn ogen (wat dat sneeuwgordijn verklaart).
Ik vraag me zelf af of het niet met een veranderde bolling van mn ogen/ oogbol te maken kan hebben, want ik heb zelf echt het idee dat deze veranderd is: ze zien er anders uit, voelen anders, ik kan ze minder ver draaien als voorheen en ik wordt steeds begrensd in mijn kijken door mijn neus, waar ik daar eerst nog overheen kon kijken/ geen last van had.
Mijn huisarts zegt dat je ogen niet kunnen veranderen van bolling. Maar ik denk dat het wel kan: dat door spanning je ogen wel ietsjepietsje kunnen veranderen doordat je je oogspieren teveel aanspant of zo en verder geloof ik dat je ogen ook kunnen veranderen van bolling/vorm door het glasvocht in je oog, maarja ik ben geen dokter dus het zal dan wel niet.

Iedereen gelooft dat het komt door stress of dat ik het me inbeeld (er is immers niks gevonden), maar ik heb al 8 jaar lang last van mijn ogen en heb mijn klachten echt 24/7…lijkt me sterk dat ik al 8 jaar lang 24 uur per dag gestresst zou zijn. En ik zou zelf nooit zoiets kunnen verzinnen. Bovendien wel erg sterk dat mijn klachten ontstonden na een zonsverduistering (terwijl ik er niks van af wist dat dat gevaarlijk was dus ik heb het niet zelf kunnen verzinnen).
Maarja mijn klachten zijn dus erg vreemd…en erg tegenstrijdig: de ene klacht kan wijzen op dit-en-dat ziektebeeld, maar een andere klacht van mij sluit dat ziektebeeld juist weer uit etc.
Ik ken zelf geen ziektebeeld waar al mijn klachten bij passen….ik wordt er helemaal gek van dat er maar niks gevonden wordt en er dus niks zou moeten zijn maar mijn klachten intussen maar niet over gaan….iedereen zegt dat ik er gewoon niet aan moet denken en dat het dan ook weg zal gaan want het is immers maar een hersenspinsel van mezelf maar dat helpt niet…..dit is nu al de 3e verergering sinds 8 jaar…..en er wordt maar niks gevonden…..waar stopt het een keer? Wordt het straks nog erger? Wordt ik straks blind?

Nouja, mocht iemand antwoorden hebben op mijn vragen of zichzelf of een bepaald ziektebeeld herkennen in mijn verhaal, dan hoor ik het heel graag!

Lekker irritant, die 8123 or whatever steeds in mijn verhaal....maarja.....hoe komt dat daar nu ineens?

Tja ik was er ook echt heilig van overtuigd (in ieder geval tot op 5 jaar geleden) dat mijn oogklachten kwamen door het kijken in de zonsverduistering.
Ze ontstonden namelijk precies op die dag, zonder dat ik wist dat een zonsverduistering schadelijk was voor je ogen (dus ik heb het me niet kunnen inbeelden) en Ik had echt heel lang in de zon staan turen, een uur tot een paar uur toch wel: met mn blote ogen en ook een beetje door een videocamera omdat ik het gebeuren ook op film vast wou leggen (haha gaat je camera alleen maar van kapot maarja).
Kreeg diezelfde avond dus klachten: dat zwarte vlekje of gat wat precies op het 'brandpunt' van mijn ogen zat. Ik dacht dus echt dat ik een gat in mn netvlies had gebrand.
Dit 'zwarte gat' trok wel langzaamaan weg na verloop van weken, maar ik bleef erna met andere klachten zitten.
3 jaar na het kijken in die zonsverduistering ben ik naar de oogarts geweest, nadat mijn ogen voor de 2e keer achteruit waren gegaan door een fotoflits....eerder durfde ik niet naar de oogarts omdat ik als de dood was dat deze zou zeggen dat ik uiteindelijk blind zou worden.
De oogarts heeft echter niks afwijkends kunnen vinden aan mijn netvlies: geen gaatjes, geen littekens. Niks dat erop wees dat mijn ogen beschadigd zouden zijn door de zonsverduistering...
Zo'n 2 weken geleden heeft een huisarts mijn netvlies bekeken en deze kon ook niks afwijkends vinden.
Als er iets beschadigd is aan je ogen door een zonsverduistering moet je dat volgens mij heel duidelijk kunnen zien. Bij mij is niks te zien, dus zal ik het ook wel niet hebben.
Tja ik vind het ook heel vreemd, ik heb echt uren in die zon lopen turen maar toch geen netvliesschade opgelopen blijkbaar.
Mijn ogen hebben alleen een overdosis (UV) licht gekregen, waardoor ik een paar weken (ongeveer) zwarte vlekken/ gaten heb gezien...that's all.....
.
Zelf vraag ik me af wat die overdosis UV-licht dan heeft gedaan....of dat voor mutaties heeft kunnen zorgen in mijn oog (teveel UV licht op je huid kan volgens mij namelijk leiden tot mutaties -alhowel daar wel pigment voor nodig is geloof ik en dat hebben je ogen niet zoveel- dus waarom niet ook in je oog?) of voor veranderingen in mijn oogpigment (waardoor ik wellicht zo lichtgevoelig ben geworden) of dat mijn (oog)zenuwen een soort schok hebben gekregen en die schok hebben opgeslagen en dat ik toen ik 5 jaar geleden in die fotoflits keek mijn zenuwen door de schok van het licht (herinnering aan vorige 'schok') raar zijn gaan doen of zo.
Ik geloof dat het volgens de dokters niet kan allemaal maar ik zit er toch aan te denken...kweet het rare theorieeen maar je moet toch iets bedenken waar het door kan komen.

Over een maand ga ik weer naar een oogarts...zou dus liever naar een specialist gaan maarja we vragen daar wel een doorverwijzing dan als er niks uit het onderzoek komt....hopelijk willen ze me wel die doorverwijzing geven :-((

quote:

Op dinsdag 20 april 2004 22:01 schreef Taurus1978 het volgende:
Lijkt mij ook duidelijk dat dit door het kijken naar die zonsverduistering is geweest. Ik vraag me trouwens af hoe lang je maximaal in de zon kan kijken zonder blijvende schade in je ogen op te lopen. Heb wel eens per ongeluk in de zon gekeken, maar nooit langer dan een paar tellen. Dat hou ik niet eens vol...

Een zonsverduistering is schadelijker voor je ogen als je daarin kijkt dan als je gewoon in de zon kijkt geloof ik.
Dit komt omdat de zon steeds verder achter de maan verdwijnt waardoor het licht minder lijkt te worden maar het licht DAT er nog is wordt juist meer gebundeld geloof ik en is daardoor extra gevaarlijk (kweet niet zeker of dit waar is). Hoe verder de zon verduisterd is, hoe gevaarlijker het is om erin te kijken. Als hij bijna op zn hoogtepunt is, is dat beetje licht dus heel scherp gebundeld.
Of dit echt klopt met dat bundelen weet ik niet maar ik dacht het wel es ooit gehoord te hebben dat het zo werkt.

Een zonsverduistering is verder gevaarlijker dan een gewone zon omdat je geneigd bent er langer in te kijken dan in een gewone zon: het licht lijkt immers steeds minder fel te worden waardoor je er langer in kunt kijken (denk je). Bovendien is het toch iets fascinerends en daarom blijf je maar kijken. Normaal ga je nooit voor je lol lang in de zon staan staren, nu wel.
Je kijkt dus heel lang in de zon en dat is gevaarlijk. Misschien als die theorie van dat bundelen niet klopt is een zonsverduistering dus niet gevaarlijker dan een gewone zon, maar je bent gewoon geneigd er langer in te kijken en DAT is gevaarlijk.

Ik heb echt zo lang zitten staren dat ik de zon echt blauw en dan weer geel zag worden etc. Net zoals je de zon wel eens als een bewegende orangje bol ziet als je er maar lang genoeg in kijkt (doe ik dus niet meer, tis ook te fel voor me dus ik zie sowieso nooit meer die bol, alleen maar fel licht).

quote:

Op woensdag 21 april 2004 22:30 schreef piet24 het volgende:
Hallo Nijna,

Bedankt voor jouw nuttige aanvullingen. Ik ben het helemaal met jouw opmerkingen eens.
Optometristen kunnen veel meer oogaandoeningen aan een oog herkennen dan een opticien.
Glaucoom is, voor zover ik kan inschatten ook voor een optometrist moeilijk te herkennen. Hij kan wel aangeven of er een verhoogde kans op deze aandoening bestaat en je daarom eventueel doorverwijzen naar een oogarts.
(M.b.t. optiek heb je overigens meerdere specialisaties.)

Maar nogmaals bedankt voor jouw nuttige bijdrage.


Hoe kun je eigenlijk herkennen of je met een opticien of optometrist te maken hebt? Heet zo'n zaak dan anders (optometriek of zo in plaats van een opticien)? Hangt er een kwalifitcatiebordje aan de deur? Of kun je hier alleen achterkomen door het aan de man/ vrouw zelf te vragen?
Just wondering....

quote:

Op woensdag 21 april 2004 22:30 schreef piet24 het volgende:
Hallo Nijna,

Bedankt voor jouw nuttige aanvullingen. Ik ben het helemaal met jouw opmerkingen eens.
Optometristen kunnen veel meer oogaandoeningen aan een oog herkennen dan een opticien.
Glaucoom is, voor zover ik kan inschatten ook voor een optometrist moeilijk te herkennen. Hij kan wel aangeven of er een verhoogde kans op deze aandoening bestaat en je daarom eventueel doorverwijzen naar een oogarts.
(M.b.t. optiek heb je overigens meerdere specialisaties.)

Maar nogmaals bedankt voor jouw nuttige bijdrage.

Hoe kun je eigenlijk herkennen of je met een opticien of optometrist te maken hebt? Heet zo'n zaak dan anders (optometriek of zo in plaats van een opticien)? Hangt er een kwalifitcatiebordje aan de deur? Of kun je hier alleen achterkomen door het aan de man/ vrouw zelf te vragen?
Just wondering....

quote:

Op woensdag 21 april 2004 15:09 schreef kaputwiehund het volgende:
Ik ben zelf een aantal jaren geleden ook doorverwezen naar het CWZ (dr. Duvoraceck, of zoiets). Ik heb over de behandeling geen klachten. Ga er maar vanuit dat als zij het niet weten ze backup zoeken bij iemand die op jouw "aandoening" gespecialiseerd is. overigens sterkte. gekloot met je ogen is wel een van de laatste dingen die je wilt hebben. (ik spreek uit ervarng )

Hee daar moet ik nu ook heen :-) Zou eerst 21 mei as naar Dr. Nobacht (of zoiets) moeten, maar ik heb vandaag nog maar es gebeld of mijn afspraak ECHT niet eerder kon (omdat mijn klachten namelijk steeds erger worden) en nu mag ik 3 mei al terecht..dit keer bij dokter Duvoracek of zoiets (een vrouw).

Ik heb trouwens eens op internet rondgekeken en ik kwam erachter dat er in Rotterdam een oogziekenhuis is waar je zonder doorverwijzing van je huisarts (mits je particulier bent) terecht kunt. Heb je ziekenfonds heb je wel een verwijzing nodig, maarja je zit dan wel meteen in een oogziekenhuis dus meteen bij een 'specialist'.
Volgens mij zijn ze er wel goed omdat het echt een oogziekenhuis is en dus alleen over ogen gaat en volgens mij hebben ze daar in R'dam wel hele goede apparatuur (nieuwe snufjes) in vergelijking met de rest van het land...op dat gebied zijn ze daar denk ik wel goed.

Je krijgt daar echter eerst een standaard consult van visus meten en spleetlamponderzoek....daarna bepaald de oogarts daar of er een aanvullend onderzoek nodig is...dit kan echter niet op dezelfde dag maar daar moet je dan een nieuwe afspraak voor maken.
Tja dat is voor mij dan niet zo handig want ik woon aan de andere kant van het land en zo'n consult wat ik daar krijg is dus hetzelfde als wat de oogarts hier in Nijmegen ook al doet.

Ik vraag me nu wel af of ik mijn oogarts hier in nijmegen straks kan vragen om een doorverwijzing naar R'dam. En of ik dan in R'dam alsnog weer een beginconsult moet doen of dan, met die doorverwijzing, wel meteen doorkan naar een aanvullend onderzoek ipv weer netvliesonderzoek en visus meten te doen voor de zoveelste keer.

Wie weet dat? Zijn er hier mensen met ervaring in aanvullende onderzoeken in R'dam? Zijn ze daar goed?

quote:

Op woensdag 21 april 2004 16:12 schreef merdeka het volgende:
Zoek een goede oogarts in een academisch ziekenhuis. In Utrecht had ik een hele goede specialist.

Ik heb eerst gewoon het plaatselijke ziekenhuis gebeld voor een afspraak, omdat de toenmalige huisarts me niet wilde doorverwijzen. Bij die afspraak zei ik dat ik het doorverwijsbriefje vergeten was, en dat vond de arts helemaal niet vreemd. Hij heeft me toen dooverwezen naar een specialist in utrecht, omdat hijzelf nix kon vinden.
Die specialist vond later, mbv een neuroloog, een aandoening aan o.a. de oogzenuwen en een soort van migraine (maar dan zonder hoofdpijn). Dus ik ben blij dat ik toen 'illegaal' een afspraak heb gemaakt. De huisarts zei er later niets over trouwens.

Een aandoening aan de oogzenuwen kan veroorzaakt worden door een 'shock' voor je ogen, en dat is een zonsverduistering imo wel.

Ja, zoals ik hierboven ergens ook al melde (quote van mezelf: 'Zelf vraag ik me af wat die overdosis UV-licht dan heeft gedaan '.........' of dat mijn (oog)zenuwen een soort schok hebben gekregen en die schok hebben opgeslagen en dat ik toen ik 5 jaar geleden in die fotoflits keek mijn zenuwen door de schok van het licht (herinnering aan vorige 'schok') raar zijn gaan doen of zo.
Ik geloof dat het volgens de dokters niet kan allemaal maar ik zit er toch aan te denken...kweet het rare theorieeen maar je moet toch iets bedenken waar het door kan komen.') sluit ik een shock ook niet uit....gezien het feit dat ik toen weken lang vlekken heb gezien maar er niks aan mn netvlies is gevonden, wat dus duidt op een erge overbelichting -maar niet genoeg om schade aan mn netvlies te berokkenen dus- neem ik aan anders zie je niet zo lang vlekken voor je ogen.

Maar is zo'n aandoening van de oogzenuwen nog te genezen (STEL dat ik dat zou hebben, dat weet ik natuurlijk nog helemaal niet en ik ga er dan ook nog niet vanuit)? Is het progressief, wordt het steeds erger? Of kan het erger worden bij bepaalde situaties zoals met die fotoflits, dat zeg maar de vroegere ervaring weer naar boven komt in je zenuwen en ze dan raar gaan doen of zo (zie hierboven)?

Nou, vandaag dan eindelijk naar de oogarts geweest (dr. duvoracek).
Gewoon een standaard-1e consult-onderzoek gehad, allemaal heel standaard en snel/ kortaf. Had weinig tijd om mijn klachten uit te leggen en weinig tijd om vragen te stellen helaas.
Gelukkig heb ik wel de papieren waar ik mijn hele oogverhaal op had staan+een aantal vragen aan haar af kunnen geven, hopelijk leest ze het of laat ze het een andere oogarts lezen en weet er wellicht iemand waar mijn klachten aan kunnen liggen.

Tja uit de onderzoeken die ik vandaag had kwam niks verontrustends, en dat had ik ook wel verwacht want ik heb deze onderzoeken immers ook al min of meer bij de optcien en bij de huisarts gehad.

Visus was okee (nog geen bril nodig)
Oogdruk ook okee (17, later op de dag nog eens bij een opticien geweest en toen was het 12)
Aan netvlies enz. niks bijzonders te zien behalve glasvochttroebelingen maar das vrij normaal.

Er staan 2 vervolgonderzoeken gepland: 18 juni een onderzoek om te kijken of mijn ogen wel goed samenwerken, 22 juni een gezichtsveldonderzoek en meteen daarna een nabespreking met dr duvoracek waarin ze hopelijk vertelt wat ik mankeer....maar ik vrees dat zij het wellicht ook wel niet zal weten met al mijn vage klachten.
T enige onderzoek waar wat uitkomt zal wel dat gezichtsveldonderzoek zijn denk ik zo....en als dr duvoracek het ook niet weet dan zal t wel een nog langere weg worden die ik af mag leggen: eerst de specialist in het radboud waar lange wachttijden heersen, dan de neuroloog of iemand die over het overlappende gebied ogen/ hersenen gaat.....zucht over een jaar of zo weet ik misschien meer.....en god mag weten wat ik DAN nog zie....

Help nog 7 weken wachten :-(((( En t wordt maar erger en erger......ik kan nu niet eens meer goed lezen...

quote:

Op maandag 3 mei 2004 20:58 schreef merdeka het volgende:
Ik denk inderdaad dat het gezichtsveldonderzoek voor jou het meeste uithaalt. Op zich fijn dat ze wel vervolgonderzoeken plannen, dan heb je iig het idee dat ze het goed willen uitzoeken.

Maar om terug te komen op een eerdere vraag van je:
Als het iets van de oogzenuwen lijkt te zijn zullen ze je doorverwijzen naar een neuroloog. Ik heb daar MRI-scans etc gehad. Aan de vorm van migraine zonder hoofdpijn konden ze niets doen, hoewel het redelijk vaak voor schijnt te komen. Dat betekent dat ik tijdelijk gezichtsverlies blijf hebben gedurende enkele keren per maand. Meestal een paar uur, soms duurt het zelfs dagen.
De aandoening aan de oogzenuwen is slecht te behandelen en progressief, maar het gaat traag. De aantasting veroorzaakt een vernauwing van mijn gezichtsveld, maar het kan dus vertraagd worden. Het is overigens ontstaan uit een bacteriele infectie die op de oogzenuwen is geslagen, nadat ik bij een allergische reactie te vaak mijn ogen druppelde en wreef. Ook niet doen dus!

Veel, maar niet alle oogzenuwaandoeningen zijn redelijk te behandelen. Ik heb vernomen dat een 'shock' voor je ogen een zenuwaandoening kan verergeren, de flits zou er dus iets mee te maken kunnen hebben. Verder wordt het erger naarmate je je meer zorgen maakt, dat merk ik tenminste echt. Als ik erg gestresst ben kan mijn zicht behoorlijk wegvallen. Al die zorgen om je ogen lijken me dus niet erg bevorderlijk!

Vervelend is wel dat ALS er uit dat gezichtsveldonderzoek iets komt, je opzich nog niet echt iets weet. Je/ ze weten dan alleen DAT je inderdaad gezichtsvelduitval hebt en het dus geen inbeelding is. Maar wat het dan is weten ze dan nog niet, alhowel de locatie van het gezichtsvelduitval wel aanwijzingen kan geven in de richting waarin ze moeten zoeken...dus tja dat is dan toch een stapje voor mij denk ik, weten ze wel beter waar ze moeten zoeken. Of ik bij een oogarts moet blijven of naar een neuroloog moet worden doorverwezen bijv.

Ik hoop maar dat het iets is waar nog iets aan gedaan kan worden......ik wordt echt gek als dit niet meer overgaat. Minder kunnen zien of blind worden heeft me altijd al het ergste geleken wat je kan overkomen....en nu overkomt het me....ik word er echt heel erg depressief van.
Maargoed als ik eenmaal weet waar het aan ligt en ik weet hoe het ziekteproces zal verlopen (blijft het stabiel, wordt het langzaam erger, wordt het snel erger) dan kan ik me tenminste ergens op instellen en dan kan ik tenminste echt zeggen dat ik iets heb (moeten mensen me wel geloven) en dat kan ik nu niet. Ik kan op dit moment alleen maar lijdzaam toezien hoe mijn zicht met de dag vermindert en dat de dokters en mijn ouders niks vinden of me zelfs niet geloven.

Mja wat ik heb zit denk ik in ieder geval niet het begin van mijn oogzenuw wat uitkomt in je oog, de papil, want als deze afwijkend was van kleur of vorm zouden ze dat in 1 van die 3 onderzoeken van de afgelopen 5 jaar toch wel gezien moeten hebben denk ik.
t kan natuurlijk wel verderop in mijn oogzenuwen zitten, of t moet iets zijn wat niet te herkennen valt zo door er naar te kijken.
Ja ik denk zelf ook wel dat die flits misschien een shock was voor mijn oogzenuwen.

Vorig jaar heb ik ook een allergische reactie gehad (van hooikoorts neem ik aan), ik had toen echt heeeeeeeel opgezwollen ogen omdat ik er maar in bleef wrijven, t zag er echt niet uit, net 2 tomaten.
Oogdruppels heb ik nooit gebruikt daarna geloof ik.
Maargoed ik heb al 8 jaar lang klachten dus neem niet aan dat het een bacteriele infectie is.

Donderdag ga ik naar een vervangend huisarts, proberen of hij geen contact kan leggen met mijn oogarts om de (imo) ernst van de situatie aan te geven (want het wordt steeds erger) zodat ik misschien eerder terecht kan....nja weinig hoop op maar tis mn laatste hoop op eerder aan de beurt komen.
Ik heb ook al gebeld of ze me wilden bellen als er een gaatje vrijkwam en gebeld naar andere oogziekenhuizen/ oogafdelingen maar daar kan ik ook niet zomaar terecht en daar kampen ze ook met lange wachtlijsten.

Qua visus kan ik gewoon goed lezen: ik heb geen moeite met kleine lettertjes, ik kan verkeersborden vanaf redelijke afstand lezen etc.
Bij een visusonderzoek kan ik de letters en de cirkels etc. dus ook redelijk goed zien, alleen als er iets voor mijn oog zweeft dan zie ik niet waar de opening zit van het rondje of dat de letter nu een F of een E is, dat soort dingen.

T probleem zit hem erin dat ik heel veel last heb van dingetjes voor mijn ogen: glasvochttroebelingen en sneeuwbeeld. Sinds een paar dagen heb ik last van lichtpuntjes/ balletjes zien, waaronder een blauwig vlekje/ puntje/ balletje....deze belemmert mijn lezen als hij ervoor zit.
Ik zie gaten uit de tekst die ik lees een beetje zeg maar.
Ik zie ook steeds dingetjes/onderbroken lijntjes kringelen onder wat ik lees, of ik zie de letters een beetje dubbel lijkt het.

Verder kan ik slecht lezen omdat ik dus stukken gezichtsveld mis en niet meer snel 'in 1 oogopslag' kan lezen, ik moet echt stukje voor stukje lezen.

Nog een reden voor het slechte lezen is kleurcontrast: staat er iets groens op een rode achtergrond of iets paars op iets geels etc. dan leest dat voor mij heel moeilijk, de letters lijken van het blad te springen, te zweven.

Lezen gaat dus vooral moeilijk vanwege alle troep die ervoor zweeft en vanwege het feit dat er soms gaten in de letters lijken te zitten (zal wel door die troep komen).

Een gezichtsveldonderzoek krijg ik op 22 juni (hopelijk eerder)


Hoe hebben ze die oogzenuwaandoening trouwens bij jou gevonden? Bij jou kun je dus ook niet zomaar door een oogonderzoek met spleetlamp zien dat je iets aan je oogzenuw mankeert? Welke onderzoeken heb je allemaal gehad?

quote:

Op dinsdag 4 mei 2004 12:29 schreef Nijna het volgende:
Tulpje,

In welk opzicht zie je minder dan? Want je schrijft een stukje terug dat je visus wel goed is... Je oogdruk is ook niks mis mee (maar er bestaat volgens mij ook zoiets als low-tension glaucoom --> glaucoom bij een normale oogdruk), maar dat hadden ze dan waarschijlijk wel aan je papil (waar de zenuw het oog verlaat) gezien.

Heb je gezichtsvelduitval? En is dat al eens vastgelegd met een gezichtsveldonderzoek of wordt de komende keer de eerste keer dat je dat onderzoek krijgt?

Je klinkt in je berichten best wel wanhopig op zoek naar in elk geval een diagnose, begrijpelijk. Maar volgens mij ga je in je wanhoop overal maar proberen door een oogarts gezien te worden. Het is niet zo dat het ene centrum per definitie beter is dan het andere. Ik denk dat het prima is om een second opinion ergens anders te vragen. Maar niet ook nog een third en een fourth. Als er echt iets dramatisch mis is dan komt het er echt wel uit... lijkt me (maar misschien ben ik hier wel te nuchter in omdat het niet om mezelf gaat...).

Je schrijft eerder dat je bijna niet meer kan lezen, in welk opzicht bedoel je dat? Want je visus was wel goed schreef je...
Ik probeer een beetje mee te denken, maar heb niet zoveel kennis op dit gebied. Ben er wel benieuwd naar wat er aan de hand is...

Het enige wat ik bedenk bij je verhaal van in de zon kijken is dat je je netvlies beschadigd hebt. En volgens mij is dat niet iets wat weer hersteld, maar kan me ook niet zo goed voorstellen dat het dan verergerd ofzo...

Ik hoop voor je dat er in elk geval een oorzaak gevonden wordt, want dat zou je denk ik al wel wat gerust kunnen stellen.
Sterkte!

Ja klopt, er bestaat ook zoiets als lage oogdruk glaucoom....dus ik hoop maar dat ik dat niet heb....(omdat zo'n helderziende zei dat ik toch mijn oogdruk maar eens goed moest laten meten. Ik zei toen dat ik dat al gedaan had en dat dat gewoon goed was. Hij zei toen: ja maar dat kan wisselen en er is toch iets met spanning op je ogen, laat het maar eens nakijken).
Maarja dan zouden ze idd toch wel iets aan mijn papil hebben moeten zien of zelfs een netvliesbeschadiging (gezien mijn gezichtsvelduitval) maar dat is zowel door huisarts als oogarts niet gezien, dus dan zal het dat ook wel niet zijn denk ik.
Bovendien komt glaucoom nauwelijks voor op jonge leeftijd (ik ben 22).
Ik vroeg aan de oogarts of ze mijn trabekelsysteem kon/wilde bekijken (daar kun je ook aan zien of er hoge oogdruk is, verstoppingen enz.) maar ze zei toen dat ze daar geen reden toe zag en dat het een vervelend onderzoek was dus als het niet nodig was wou ze het ook niet doen.

Gezichtsveldonderzoek krijg ik dus 22 juni.

Tja aan mijn netvlies zijn geen beschadigingen of littekens gevonden wat er op zou wijzen dat ik in de zon zou hebben gekeken....hooguit dat er overbelichting heeft plaatsgevonden waardoor er misschien een shcok is ontstaan in mijn oogzenuw(en) of dat er door het overmatige UV-licht er mutaties van t een of ander hebben plaatsgevonden, dat zijn dan mijn theorieen maar ik weet niet eens of dat wel kan.

Ik ga mijn ogen niet tot in de oneindigheid laten nakijken.....ik heb nu in 5 jaar tijd 3 oogspiegelonderzoeken gehad, en als daar niks uitkomt geloof ik dat na 3 keer ook wel. T lijkt me ook niet echt gezond om zo vaak van die pupilverwijdende druppels in mn ogen te krijgen en dan dat licht erbij.

Wel ben ik nu aan het proberen of ik niet eerder aan de beurt kan komen met gezichtsveldonderzoek ed. Het vervelende is alleen dat dat niet zomaar kan in een ander ziekenhuis, je moet dan in dat betreffende ziekenhuis weer opnieuw je ogen laten spiegelen.

quote:

Op woensdag 5 mei 2004 22:38 schreef merdeka het volgende:

[..]

Ik heb een aantal standaard oogonderzoeken gehad (samenwerking tussen ogen, gezichtsveld, oogdruk/visus, kleuren, etc.) en wat aanvullende priegelonderzoeken. Ik weet niet precies hoe deze heetten, maar ze keken met mijn oog onder verdoving en ze trokken mijn oogleden bij zo'n onderzoek oa zover op dat ik ook zonder verdoving dat nog wel voelde. Ik heb onderzoeken in het lokale ziekenhuis, en later in het AMC Utrecht gehad. Toen ze daar niets bijzonders konden vinden ben ik naar een neuroloog in Amersfoort doorverwezen, en deze heeft een aantal scans (waaronder MRI) en tests (ze probeerden daarbij ook 'achter' mijn oog te kijken, heel vervelend) laten uitvoeren. Ik ben wel een klein beetje als proefkonijn uitgeprobeerd, denk ik achteraf. Het was voor hen vanaf het begin duidelijk dat er echt iets mis was, aangezien mijn visus en gezichtsveld bij de verschillende onderzoeken erg wisselden. Ik heb deze onderzoeken dan ook meerdere keren (veel!) gehad. Verder heb ik een onderzoek gehad waarbij mijn hersenactiviteit gemeten werd. Uiteindelijk hebben de neuroloog en de oogspecialist na overleg samen de diagnose gesteld, maar daar is alles bij elkaar bijna 2 jaar overheen gegaan.

Zucht....:-(( Dat geeft geen positief vooruitzicht.....ik vrees dat het bij mij ook nog wel even kan duren voordat ze iets gevonden hebben (en dan maar hopen dat mijn ouders het willen blijven betalen -zij vinden het onzin, geloven dat ik niks mankeer omdat er immers niks is gevonden bij het spleetlamponderzoek en mijn visus goed is etc.- en zoniet dat ik het zelf kan blijven betalen), zeker met de wachttijden van tegenwoordig. Ik wordt ook nog es niet gezien als een spoedgeval dus moet tocht telkens op zn minst een paar weken tot een paar maanden steeds wachten op het volgende onderzoek.
Ik wordt er helemaal gek van......tis nu zo erg dat ik zelfs niet meer wil leven....nouja ik wil niet dood, ik wil wel leven, maar ik KAN hier gewoon niet mee leven. Mijn gezichtsveld is in de afgelopen dagen weer kleiner geworden...en ik moet gewoon nog 2 maanden wachten.....god weet wat ik dan nog zie :-((( Ik kan niet leven met een visuele handicap...dat heeft me altijd al het ergste geleken wat me kon overkomen en nu overkomt het me.
Ik denk niet dat ik nog kan genieten van mn leven als ik niet meer of nog maar slecht kan zien.

Na veel gebeld te hebben heb ik dan gelukkig mijn afspraken bij de oogarts kunnen verzetten van 18 en 22 juni naar 11 mei en 8 juni.
Vandaag dus mijn eerste onderzoek: gezichtsveldonderzoek.
Nou daar kwam dus uit dat mijn gezichtsveld volkomen normaal is (???)....vaag hoor.
Aan de ene kant ben ik daar wel blij mee, aan de andere kant heb ik zoiets van 'okee leuk, maar mijn klachten zijn er nog steeds en nu weet ik nog steeds niks'.

Tegen de oogarts gezegd dat ik af en toe een soort druk op mn ogen ervaar. Zij stelde meteen voor om een schirmer-test te doen om te kijken of mijn ogen niet te droog zijn. M.i. heeft die druk op mijn ogen niks te makenmet droge ogen (want het zit achter mijn ogen) maargoed, ik grijp alles aan wat mijn arts voorstelt omdat ik wil weten wat ik heb.

Uit die test kwam dat ik iets te droge ogen heb (bij 1 oog zat er te weinig verdoving in dus heb 1 oog niet goed dicht kunnen houden want dat deed pijn. Bij dit oog kwam ook de droogste uitslag) dus heb nu druppels gekregen. Had als uitslag 14 of 10 links en 14 of 16 rechts (weet niet meer precies). Volgens mij valt het met die droogheid nog wel mee, heb ook geen klachten die in die richting wijzen maargoed,we proberen die druppels maar.

Weet iemand dit trouwens of heeft iemand hetzelfde probleem als ik:
Kunnen je oogbollen van vorm veranderen? En kan dit dan je zicht beinvloeden?

Ik weet dat je ogen een heel klein beetje groeien tijdens zo ongeveer je eerste 20 levensjaren, en dat daardoor bijziendheid met de jaren toe kan nemen (oog was al iets te lang en wordt door de groei vh oog steeds langer dus de bijziendheid neemt toe tijdens die 20 jaar), en verziendheid met de jaren (in je jeugd dan) af kan nemen (oog was iets te kort maar wordt gedurende die 20 jaar steeds langer waardoor de verziendheid steeds minder wordt).
Maar dat is niet wat ik bedoel denk ik....

Ik kijk de laatste tijd namelijk steeds tegen mijn neus en de boog boven mijn ogen/ neus aan. Als ik 1 oog dichthoud en met bijv. mijn linkeroog naar rechts kijk zie ik bijna alleen nog maar neus en boog, ik zie dus niet wat er rechts naast me staat, dat kan ik alleen zien met mijn rechteroog. Omgekeerd is het hetzelfde verhaal.
Als ik gewoon recht vooruit kijk zie ik ook nog mijn neus in beeld.
Ik kan minder ver naar boven kijken dan normaal (dan zie ik de bogen van mijn ogen) en als ik naar beneden kijk kan ik ook minder ver kijken/ zien dan normaal (ik kan bijv. niet zien welke ketting ik aan heb en ik zie als ik naar beneden kijk ook mijn neus en mijn onderste oogrand).
Mijn ogen voelen ook anders aan dan normaal als ik ze bevoel met mijn vingers (met mn ogen dicht).

Klinkt een beetje erg vaag, maar ik had dit tot op een maand/ 2 maanden geleden dus nog niet. Dan kon ik gewoon zien wat er naast me of schuinachter me bevond zonder voor 3/4 van het beeld alleen maar mijn neus te zien, en kon ik verder naar boven of beneden kijken.

Ik denk niet dat het gewoon stress/ moeheid is (en daardoor wat scheler gaan kijken misschien) of dat ik er teveel op let.
Ik kijk verder overigens ook niet scheel (tis niet te zien in ieder geval).

Hierdoor en doordat een helderziende tegen me heeft gezegd dat er iets met de bolling van mijn ogen niet goed zat heb ik dus echt het idee dat het door de bolling van mijn ogen komt. Dat ik daardoor steeds tegen mijn neus enz. aan zit te kijken.
Dat ik daardoor spanning op mijn ogen voel soms. Dat daardoor mijn ogen niet meer lekker voelen als ik ze dichtdoe (alsof mijn oogleden te klein zijn geworden om helemaal over mijn ogen te passen).

Nadat ik op mijn 14e in een zonsverduistering heb lopen kijken en daardoor klachten kreeg, veranderden in de dagen/ weken erna mijn ogen ook van vorm. Mijn hoornvlies was daarvoor altijd gewoon plat geweest, maar erna is het echt een soort 'koepeltje' geworden. Als je mij an profil ziet dan zie je zo'n doorzichtig koepeltje boven mijn pupil, dat is er dus ineens gekomen na die zonsverduistering.
Door dat hoornvlieskoepeltje kon ik mijn ogen ook minder ver draaien want dan stootte dat koepeltje tegen mijn oogkas aan.
Mijn ogen leken ook boller te zijn geworden verder toen.

En nu dus weer.....

Tja zelf vind ik het ook een beetje vaag...ALS ze verandert zijn moet dat dus in de breedte zijn denk ik en niet in de lengte dat ze korter of langer zijn geworden, want dan zou dat betekenen dat mijn visus ook beter of slechter zou worden en die is nog gewoon hetzelfde als 8 jaar geleden.

Kan je hele oogbol nog van vorm veranderen na je 20ste? Of alleen je hoornvlies?
ALS je ogen (na je 20ste) nog van vorm kunnen veranderen, wat kan daar dan de oorzaak van zijn?
Oogspieren die teveel aanspannen of te weinig? Iets achter je oog wat drukt? Stress? Glasvocht wat krimpt (maar dan worden ze juist niet boller maar minder bol lijkt me)? (door te weinig oogdruk kan het oog ook zijn vorm verliezen maar mijn oogdruk is normaal als het goed is?
Kan het ook weer goedkomen, dus dat mijn ogen weer gaan 'krimpen' tot hun oorspronkelijke vorm?

Nouja ik hoop dat iemand hier antwoord op weet, mijn consulten bij de oogarts zijn steeds te kort om vragen te kunnen stellen helaas :-/

Mocht niemand het hier weten, willen jullie dan vertellen wat jullie zien als jullie zien als je (met je hoofd stil houdend) naar rechts en naar links kijkt (met 1 oog dicht)...en hoever kunnen jullie naar onder en naar boven kijken?
Zien jullie ook vaak jullie neus in beeld?

Bedankt voor jullie reacties!
Het klopt dat ik er wel erg mee bezig ben...maar dat is omdat ik er zoveel hinder van ondervind...niet andersom (geloof ik toch echt op dit moment)...deze keer niet.
Ik merk echt dat ik mijn ogen steeds minder goed kan draaien en dat ik steeds meer neus/ oogkas zie dan ik normaal had.
Voorheen had ik ook wel eens van die dagen dat ik ineens heel veel last had van mijn neus in beeld (wel anders dan ik nu heb, niet zo erg, ik zag toen niet mn hele oogkasronding erbij enz.)...dat was toen s idd puur omdat ik er continu op zat te letten. Meestal was dat rond dagen dat we leuke dingen gingen doen zoals sinterklaas of kerst of iets anders. Dan liet ik mijn ogen de pret weer bederven (voor een deel).

Ja over die schildklierziekte (ziekte van Graves) heb ik ook wel gehoord. Ik denk niet dat ik dat heb omdat je ogen dan echt ook zichtbaar uitpuilen -geloof ik- en dat schijnt ook behoorlijk pijn te doen. Bovendien krijg je dan mbt het zien andere klachten als dat ik heb (geen blinde vlekken). Ik heb niet het idee dat mijn oogspieren ontstoken zijn, dan zou ik daar toch wel meer pijn voelen dan alleen maar een beetje spanning.
Die helderziende had het echter wel over een wisselende hoge en dan weer lage bloeddruk of zoiets en hij had het over dat ik me vaak duizelig voelde tgv lage bloeddruk/ te weinig ijzer of zoiets (heb helemaal niet zo'n last van duizelingen maar goed)..en dat er iets van spanning achter mn ogen zat wat niet goed is (maar oogdruk is vaak gemeten en telkens okee).

Toen ik 19 was (ben nu 22) heb ik mijn bloed eens laten onderzoeken op schildklierabnormaliteiten omdat ik toen heel erg last had van misselijkheid, hartkloppingen, duizeligheid etc. Er kwam toen niks uit, het bleek gewoon een soort hyperventilatie te zijn (maar dan zonder dat ik echt aan het hyperventileren was).

Nouja mochten ze 8 juni weer niks kunnen vinden en geen idee hebben waar ze verder nog op moeten zoeken dan zou ik dit nog eens kunnen laten onderzoeken...

Ja dat met die dure termen smijten dat klopt wel...toen ik bij de oogarts kwam voor mijn 1e onderzoek had ik mijn hele ogen-verhaal meegenomen (om evt. snel voor te kunnen lezen of om maar geen dingen te vergeten te noemen) en een blaadje met vragen (ik wou goed voorbereid naar de oogarts gaan. Alles eruithalen wat erin zat...want ik weet hoe lang de wachttijden zijn etc). Tussen mijn verhaal door had ik hypotheses gezet en op het vragenblaadje stonden een aantal vragen met dure termen er in.
Het was eigenlijk niet de bedoeling dat ik die blaadjes af zou geven aan mijn oogarts, maar omdat ik daar geen kans kreeg om uit te leggen waar ik last van had en mijn oogarts vroeg 'anders geef dat verhaal maar dan lees ik het wel een keer door' heb ik haar die blaadjes met mijn verhaal+vragen gegeven.
Toen ik laatst weer bij haar kwam zei ze 'nou je lijkt wel een oogarts, waar haal je al die kennis vandaan?'.
Ik vertelde dat ik mijn kennis van internet en een ogenboek had.
Ik denk dat ze het niet echt leuk vind idd, al helemaal dat vragenblaadje niet omdat ik daar op had staan welke onderzoeken ik wou etc. (was eigenlijk niet bedoeld om te laten lezen door haar maarja). Zij hebben er weet ik hoeveel jaar voor gestudeerd, volgens mij wel 10 jaar zo ongeveer (geneeskunde en dan nog oogspecialisatie) en dan komt er zo'n meisje aanzetten met allemaal vragen met dure termen alsof ze er alles vanaf weet en eisen om onderzoeken etc.
Daar worden zijn ook niet blij van...

Ik vrees dat mijn oogarts mij behalve irritant ook een ontzettende hypochonder zal vinden (wie gaat er anders zo veel info opzoeken etc. en er wordt toch steeds niks gevonden dus er is 'niks' aan de hand).

Bij de receptie van de oogpoli zijn ze me ook al beu omdat ik daar bijna dagelijks heen liep te bellen. die zullen ook wel denken (nu er weer niks uit het onderzoek gekomen is) dat ik een hypochonder ben en een verwende trut om te denken dat ik eerder aan de beurt zou kunnen komen, een voorrangsbehandeling zou mogen krijgen dan andere mensen met ook erge of spoedoogklachten.
Tja...

Over die migraine: ja ik heb van die vorm gehoord. Een halfjaar geleden heb ik nog heel veel op lopen zoeken op internet en in de bieb over migraine (en vooral de migraine-sans migraine vorm) omdat ik toen (dokter heeft het zo gediagnosticeerd althans) een migraine aanval heb gehad....dat was ook migraine sans migraine want ik had erna niet echt hoofdpijn. Het was geen aura zien wat ik toen had, maar scotomie of zoiets (dat delen van je gezichtsveld wegvallen).

Er was totaal geen aanleiding voor, ik was net bezig mn spulletjes op te ruimen en ik keek op naar de TV en ineens zag ik allemaal gaten in de ondertiteling. Toen ik om me heen keek zag ik ook gaten in teksten op dozen en dingen die op de grond lagen etc.
Ik schrok me dood omdat ik toen ik 14 was en in de zonsverduistering heb lopen kijken die avond ook gaten in de ondertiteling begon te zien....en sindsdien is het niet meer goedgekomen met mijn ogen maar alleen maar erger geworden. Ik was dus als de dood dat er weet iets mis was met mijn ogen.
De gaten breidden zich uit tot ik voor een deel gewoon niks meer zag, alleen nog zwart. Dit hield ongeveer een 20 minuten of zo aan en daarna trok het weg, wel hield ik nog een tijdje een beetje zwart/ trilling aan de zijkant van mijn beeld maar dat trok iets later ook weg.
Ik heb wel nog een hele poos een soort blauwig puntje gezien in mn centrale gezichtsveld. Heel irritant want dit puntje zat steeds precies bijv. op het gezicht van iemand zodat ik iemands gezicht niet goed kon zien. Dit puntje was volgens de huisarts trouwens geen onderdeel van migraine maar een mouche volante (m.i. zijn die dingen anders: meestal niet zo gekleurd en ze bewegen meestal mee en dat deed deze niet echt maargoed het zal wel want die dingen zijn er in veel verschillende verschijningsvomen).
Of dat puntje nog weg is gegaan of dat ik er simpelweg niet meer op lette weet ik neit meer, maar sinds een paar weken merk ik hem weer op.

Ik had nog nooit eerder migraine gehad, behalve dan die keer dat ik 19 was en een anticonceptiepil slikte die niet bij me paste (steeds kotsmisselijk ed), toen had ik op een ochtend ook dat mijn beeld voor 3/4 zwart werd en dit hield toen ongeveer een halfuur aan denk ik. Dit was ook migraine neem ik aan, maar dat kwam door die pil (stond ook in bijsluiter als bijwerking).

Die migraine aanval van een halfjaar geleden is nooit meer teruggekomen.
Ik denk niet dat ik momtenteel migraine-sans-migraine heb omdat ik mijn klachten nu al 2 maanden heb, 24/7. Een migraine aanval houdt geen maanden achtereen aan naar ik weet. Ik heb wel van gevallen gehoord waarbij het een paar dagen kon duren, maar 2 maanden is dan toch echt wat anders.
Verder heb ik al 8 jaar lang oogklachten, ook 24/7....
Maargoed migraine is er in vele soorten en maten. Er zijn net zo veel soorten migraine-belevingen als de mensen die eraan lijden geloof ik zo ongeveer. Misschien ben ik wel net dat ene zeldzame uitzonderingsgeval of zo.
Of heeft het ergens wel een link met migraine, mijn klachten.

Ik weet dat ik misschien maar blij moet zijn met dat er niks gevonden word, want dat zou dan inhouden dat mijn ogen gewoon goed zijn en het misschien dus ooit weer beter zal worden.
Maarja omdat ik al 8 jaar lang met oogklachten rondloop die alleen maar erger werden (5 jaar geleden en 2 maanden geleden) maar niet beter, heb ik er weinig hoop op dat ik het ineens nog beter zal gaan. Dat het weer weggaat.....hoe langer dit blijft hoe minder hoop ik heb.....8 jaar is toch best lang....ik weet dat er mensen zijn die ineens na jaren spontaan genezen van dingen, maar tis toch moeilijk om te geloven dat dat jou dan zal overkomen.

Ik hoor ook van mensen dat het een les is die ik moet leren en dat als ik de (achterliggende) les heb geleerd van mijn ziekte dat het dan weer overgaat want dan is het niet meer nodig.
en dat je het moet accepteren en geen weerstand moet beiden in de vorm van steeds denken:' ik wil niet, neem het weg'. Je moet je ziekte dankbaar aanvaarden en accepteren en de lessen ervan leren. Als dat lukt dan zou het weer weg kunnen gaan.
Nou dat accepteren zal voor mij nog wel moeilijk worden....

Nou vandaag het onderzoek bij de orthoptist gehad, mijn voorlopig laatste onderzoek (kreeg een gezichtsveldonderzoek vorige week en nu dit orthoptisch onderzoek). Eigenlijk zou ik pas 18 juni mogen, maar ik werd gisteren gebeld dat er een gaatje vrij was gekomen waardoor ik vandaag al kon. :-)
Het afsluitende gesprek met mijn oogarts is ook meteen verzet van 18 juni naar as vrijdag. (Of het echt het laatste gesprek wordt valt nog te bezien, maar zij zal er wel geen heil in zien nog verder te onderzoeken denk ik).

Uit het orthoptisch onderzoek kwam ook weer niks bijzonders. Tenminste niks wat mijn (primaire)klachten verklaart.
Mijn oogstand en alles was normaal, alleen mijn oogsamenwerking was vrij klein, dus daar heb ik nu oefeningen voor gekregen: moet nu 6 weken lang 3 keer per dag (en dan een keer of 7,8 achter elkaar) naar een pen gaan kijken die ik naar me toebeweeg en dan tot ik hem dubbel zie. Wanneer dat gebeurt moet ik proberen of ik hem toch niet normaal enkel kan zien etc.
Over 6 weken moet ik dan terugkomen bij de orthoptist.

Ze hebben trouwens ook meteen gekeken of mijn visus wel echt +0,50 en +0.75 is. Mijn ogen werden daarvoor gedruppeld met een goedje wat mijn pupillen verwijdde en mijn lens zeg maar platlegde (dit zijn dus niet dezelfde oogdruppels als bij een spleetlamponderzoek gebruikt worden. De druppels van vandaag waren sterker omdat deze niet alleen de pupillen verwijdden maar ook de lens ofzo platlegden..weet ik dat ook weer).
Na een halfuurtje inwerken werden mijn ogen objectief gemeten door zo'n computer en er werd ook nog gekeken met een lampje naar mijn ogen (en ik kreeg dan ook glaasjes voor). Ik denk dat dit ook een soort oogmeten was ??
Er kwam niks opvallends uit, volgens mij was mijn sterkte met die druppels in nagenoeg hetzelfde als zonder druppels (dit onderzoekje werd gedaan omdat het weleens voor kan komen bij verziende mensen met een kleine afwijkingen zoals ik, ze eigenlijk verziender zijn dan gemeten word...dit komt omdat je zelf dan de afwijking corrigeert door je lens aan te spannen...maar dit kan leiden tot bijv. hoofdpijnklachten en vermoeide ogen e.d geloof ik)
Dus zijn we daar ook weer achter ;-) Was wel blij dat ze dat onderzoekje ook deden want ik was er toch wel benieuwd naar geworden hoe dat bij mij zat na een discussie hierover op een ander forum over dit onderzoekje.

Ik werd trouwens onderzocht door een stagiare, een meisje van mijn leeftijd. Later ook nog heel even door de orthoptiste zelf.

Ik ben enerzijds blij dat er niks met mn ogen ernstig mis blijkt te zijn tot nu toe, maar anderzijds raak ik er wel gefrusteerd van dat er nog steeds niks gevonden word voor mijn klachten, en dan mn die 'blinde vlek'. Want die oogsamenwerkingsstoring kan ook niet leiden tot het niet zien van dingen zei de orthoptist.
Migraine kan het ook niet zijn want dat houdt geen 2 maanden achtereen aan naar mijn weten.
Hopelijk werken die oefeningen voor een deel maar volgens mij worden er alleen maar kleine afwijkingen gevonden (samenwerking, droge ogen) waar ik nooit last van heb gehad....voor mijn grote klachten nog altijd niks....alleen maar bijzaken die ik zelf niet eens had opgemerkt en die weinig met mijn hoofdklachten van doen hebben.

Ik hoop vrijdag bij de oogarts al mijn vragen te kunnen stellen die ik echt nog wil weten.
Misschien dat ik ze dadelijk ook wel even hier stel een aantal.
En ik hoop dat ik een doorverwijzing krijg naar het radboud en/ of naar een neuroloog of zo (en dan maar hopen dat ik uberhaupt aangenomen word bij het radboud, oogarts moet dan schriftelijke verwijzing geven en dan moet een arts daar in het radboud weer beoordelen of ik wordt aangenomen...die kans is gezien het feit dat er niks wordt gevonden bij mij neem ik aan niet erg groot. Ze zullen daar ook wel denken dat ik hypochonder of psychosomatisch ben of geen zin hebben tijd te verspillen aan iemand waarvan ze vantevoren al weten dat het waarschijnlijk moeilijk word iets te ontdekken).

Tja....wat betreft het vinden van kleine oogafwijkingen/ problemen (maar geen oorzaken voor het probleem waar ik voor kwam): ik denk dat als een willekeurig iemand naar een oogarts gaat en helemaal doorgelicht wordt er altijd wel iets gevonden wordt wat niet helemaal goed is. Bijna iedereen zal wel zoiets hebben. Iets te droge ogen, een kleine gezichtsveldafwijking, een visusafwijking, een vermindere oogsamenwerking en ga zo nog maar ff door.
Er zijn denk ik maar weinig mensen die 100% goede ogen hebben, dus wanneer je van top tot teen doorgelicht wordt komt daar altijd wel IETS uit over het algemeen (dingen waar je zelf nooit echt last van hebt ondervonden, niet over nadacht).

Bij mij is dat denk ik dus ook zo het geval, maar ik denk niet dat die dingen die ze vinden iets te maken hebben met mijn oogproblemen.
Ik bedoel: mijn laatste klachten heb ik sinds 2 maanden. Het lijkt me sterk dat ik in 2 maanden tijd ineens een verminderde oogsamenwerking krijg, zoiets is er al langer of ontstaat over langere tijd.

Ik heb even wat vragen opgeschreven waar ik vrijdag graag nog een antwoord op zou zien als ik bij de oogarts kom.
Ik zet deze vragen ook even hier neer, misschien dat jullie op sommige van de vragen ook wel een antwoord hebben. Ik weet natuurlijk ook wel dat jullie geen oogartsen zijn maar toch....ik krijg vrijdag waarschijnlijk niet de tijd al mijn vragen te kunnen stellen...en t zijn toch wel vragen waar ik graag nog een antwoord op zie.
t zijn toch niet te 'dure' vragen he? Dat ik mijn oogarts weer ga irriteren met lastige vragen?
Nou hier zijn ze dan:

-Bestaan er vormen van migraine waarbij je 2 maanden lang 24/7 een blinde vlek hebt?

-Als mijn blinde vlek zou komen door migraine, zou dit dan te zien moeten zijn bij een gezichtsveldonderzoek?

-Zijn er afwijkingen aan het netvlies waarbij je o.a last van een blinde vlek kan krijgen en die niet te zien zijn bij een standaard spleetlamponderzoek?
Zoja, welke?
Gaan deze nog over/ worden ze erger?

-Zijn er orthoptistische afwijkingen die kunnen zorgen voor blinde vlekken/ ‘samenpersing’ van het beeld? (even uitleg over die samenpersing: vroeger zag ik vaak nog wel wat er zich naast me bevond, ik zag het alleen niet in detail. Tegenwoordig zie ik het OF niet, OF ik zie wel DAT er iets is, maar ik kan absoluut niet zeggen wat het is. Daar kom ik pas achter als ik mn blik er op richt. Het lijkt in het laatste geval wel alsof ik er maar een heel klein deel van zie, alsof de persoon of het object wat naast me staat is samengeperst of zo....heel moeilijk uit te leggen maarja)

-Waar kan mijn blinde vlek nog door komen en wat kan ik uitsluiten (aan oogzenuw en netvlies immers niks te zien?)
Heb ik nog kans dat het overgaat bij de oorzaken waar het aan kan liggen?

-Weet u oogheelkundige of neurologische ziektes/ afwijkingen waarbij je in heel korte tijd ineens last krijgt van een forse blinde vlek (en andere klachten als lichtgevoeligheid etc.)? Of zou dat niet zo snel moeten kunnen?

-Vervangend huisarts had het erover dat door het kijken in die zonsverduistering er iets met mijn zenuwen in mijn netvlies (oid) gebeurt kan zijn (overbelicht ofzo waardoor ze uitgeschakeld worden oid) waardoor ik sindsdien sneeuwbeeld zie.
Hij zei dat dit weer over kan gaan als de zenuwen weer aangroeien (gebeurt niet bij iedereen en bij de een gebeurt het later dan bij de ander). Deze ‘afwijking’ zou niet te zien zijn bij een spleetlamponderzoek.
Klopt zijn verhaal?

-Kan door het dragen van mijn zonnebril waarbij ik steeds de neusrand (van die bril) in beeld zie, het zo zijn dat ik steeds meer scheel ga kijken omdat ik dan onbewust steeds op die neusrand let?

-Ik heb bij de drogist vorig jaar voor ongeveer 5 euro een zonnebril gekocht. Op die bril zat een stickertje met 'UV400' (je hebt deze stickertjes ook in UV100 en UV200 geloof ik).
Heb ik met deze bril op mn hoofd nu genoeg bescherming tegen Uv-stralen? (hier in nederland op straat en aan het strand). Zegt zo'n stickertje nu echt iets?
Of moet ik voor echte UV-bescherming toch echt een dure zonnebril aanschaffen bij de opticien en is zo'n stickertje maar nepperij/ weinig waard?

-Als je continu een zonnebril draagt, ook wanneer dit eigenlijk niet nodig is (weinig licht, binnen) kan dit kwaad voor je ogen of worden ze er alleen maar moe van?

-Als je continu een zonnebril draagt, kunnen je ogen dan op den duur minder tegen licht omdat ze gewend zijn aan minder licht? Worden de oogspiertjes die de pupilstand regelen om kleiner te worden dan wat luier of maakt dat niks uit?

-Kan het kwaad een zonnebril te dragen voor computer of TV (dat er meer straling je oog binnenkomt omdat je pupil groter wordt)?

-Kan het dragen van een zonnebril ervoor zorgen dat je op den duur juist meer last krijgt van mouches volantes?

-Kun je verblinding zien aan het netvlies?

-Wat kan de schade zijn die een te grote hoeveelheid UV-licht aanricht? Is dit zichtbaar? (heb gehoord dat je in je leven eigenlijk maar een bepaalde hoeveelheid UV-licht in je ogen kan verdragen en dat veel jongeren daar nu al overheen zitten).

-Wachttijd voor een neuroloog of voor zo iemand die over het overlappende gebied ogen/ hersenen gaat?

[quote]Op woensdag 19 mei 2004 14:16 schreef merdeka het volgende:

Volgens wat ik destijds bij dit onderzoek vernomen heb: nee, dat hoeft niet.
[..]

Tnx voor je reactie!
Ik zie nu alleen dat ik die vraag over migraine+gezichtsveldonderzoek nogal vaag heb gesteld, waardoor ik nu ook niet weet hoe ik jouw antwoord moet interpreteren....bedoel je dat er als je dan gezichtsveldonderzoek doet, er uit de uitslag kan komen dat je geen gezichtsvelduitval hebt, of bedoel je dat ze adhv die uitslag niet meteen kunnen zeggen dat je migraine hebt?

Zelf bedoelde ik met mijn vraag of het zo is dat als je gezichtsveldverlies hebt tgv migraine en je doet dan een gezichtsveldonderzoek, of het dan kan voorkomen dat er uit die test komt dat je geen gezichtsveldonderzoek hebt (omdat ik nu dus zelf die test heb gedaan en er uitkwam dat ik geen abnormale gezichtsvelduitval zou moeten hebben...).

Hmm, nu ik erover denk: zijn er trouwens vormen van gezichtsvelduitval waarbij uit een gezichtsveldonderzoek komt dat je geen gezichtsvelduitval hebt? Welke stoornissen/ oorzaken kunen hieraan ten grondslag liggen?

Volgens mij wil astigmatisme zeggen dat je een cilindrische afwijking hebt, en wil het niks zeggen over de samenwerking van je ogen (is het dus een andere term die je bedoelt) of vergis ik me??

quote:

Op donderdag 20 mei 2004 10:40 schreef Nijna het volgende:


Je visus is dat wat je ziet, een getal (bijvoorbeeld 100%). Wat jij schrijft, die +0,50 en +0,75 dat is de refractieafwijking (de sterkte).

Oja....hehe dat bedoel ik...

quote:

Dat met dat lampje en glaasjes heet skiaskopie. Daarmee meten ze inderdaad de sterkte van je oog.

Weten we dat ook weer ;-) Hoe doen ze dat dan? Kunnen ze je lens zien als ze met zo'n lampje in je oog schijnen of zo? Of weet je dat ook niet precies?

[ Bericht 12% gewijzigd door Brennie op 20-05-2004 13:49:48 ]

Klut, waren mislukken mijn quotes elke keer?

quote:

Op donderdag 20 mei 2004 10:54 schreef Nijna het volgende:

[..]

Volgens mij (maar pin me er niet op vast) zijn er geen orthoptische afwijkingen die kunnen zorgen voor die blinde vlekken/samenpersing waar je het over hebt. Ik denk dat ik wel ongeveer begrijp wat je bedoeld. Maar ik denk dat veel mensen dat hebben, dat ze wel zien wat er is in de richting waar ze naar kijken, maar dat ze de dingen die niet recht voor zijn niet goed/wazig/onduidelijk zien.
Je ziet wel iets, maar weet niet wat. (Ik denk dat dit een vrij normaal verschijnsel is eerlijk gezegd)
[..]

Klopt, veel mensen hebben dat zoals ik het uitleg. Het klinkt het allemaal vrij normaal, maar toch is het anders dan voorheen. Dingen vallen gewoon echt weg uit mn beeld (of voor de helft soms). Als ik in de spiegel kijk kan ik mezelf niet eens in 1 oogopslag redelijk goed zien en als ik naar een foto kijk zie ik alleen hetgeen ik naar kijk, de rest eromheen valt weg of zie ik niet goed. Ik kan foto's ook niet in een oogopslag meer bekijken.
Ja ik weet het ook dat klinkt nog vrij logisch: je kijkt met je centrale gezichtsveld en wat er in het perifere gebied valt zie je wel (vaag/ wazig) maar je kan niet zo goed onderscheiden wat. Maar dat bedoel ik niet helemaal. Bij mij is het erger dan voorheen en dingen vallen ook echt weg. Voorheen kon ik een foto of tekening WEL in 1 oogopslag redelijk goed zien (tuurlijk is niet alles dan even scherp).
Ik wou dat ik het uit kon leggen......t klinkt steeds alsof ik gewoon teveel me zit te fixeren op dat ik met het perifere gebied nu eenmaal minder zie (wat iedereen heeft) of dat ik teveel op mijn blinde vlek zit te letten (wat ook iedereen heeft). Maar dat is het niet!
Mensen vallen gewoon weg uit mn beeld, delen van dingen of mensen etc.


Volgens mij kan je niet scheel gaan kijken van het dragen van een (zonne)bril. De rand kan je wel irriteren, maar er scheel van gaan kijken lijkt mij zeer onwaarschijnlijk. Zeker gezien het feit dat de orthoptist je oefeningen mee heeft gegeven om je ogen te trainen in het convergeren (naar de neus toe met beide ogen). Ze zou dit niet doen als je al een neiging hebt tot scheel zien (naar binnen toe).
[..]

Ja daar zat ik ook al aan te denken. Ik vond het al zo gek dat ik die oefening meekreeg terwijl ik juist het idee heb dat ik al zo op mijn neus zit te kijken....ga ik alleen nog maar meer doen als ik die oefeningen moet doen denk ik dan. Maarja het zal wel goed zijn. Scheel zal ik dus wel niet kijken volgens de orthoptiste.


[..]

Lijkt me niet logisch.

Nee leek mij ook al niet....want de afgelopen dagen heb ik het idee dat oa een zwart vlekje waar ik sinds 2 maanden last van had weg is gegaan of minder opvalt (ik heb hem in ieder geval niet meer voorbij zien komen afgelopen paar dagen maar ik loop dan ook steeds met zonnebril op). Heb echt t idee dat mijn mouches volantes beetje minder zijn geworden (maar ik kan me vergissen).


Ik blijf erbij dat je er toch wel heel erg mee bezig bent, waarmee ik niet gelijk wil zeggen dat je een hypochonder bent ofzo. Maar het klinkt of je er 24/7 mee bezig bent.
Natuurlijk zijn je klachten ook enorm lastig, maar door er zo gefixeerd mee bezig te zijn denk ik dat je er alleen maar nieuwe dingen bij zal krijgen. Ga je je zorgen maken om alles wat je ziet of juist niet ziet.

Ja ik ben er idd heel erg mee bezig. Teveel denk ik....maar toch vind ik het aan de andere kant wel logisch dat ik er zo mee bezig ben...tis toch een belangrijk zintuig en als daar ineens heel veel aan veranderd kan ik dat niet zomaar even naast me neerleggen. Dan wil ik ook uitzoeken wat het is.
Zolang ik niet weet wat het is kan ik het niet naast me neerleggen.
Mouches volantes zijn hinderlijk (als je er op gaat letten al helemaal) maar daarvan weet ik wat het zijn en dat ik me er niet superdruk over hoef te maken, maar van dat stukken gezichtsveld missen weet ik nog altijd niet wat het is en het maakt me echt bang. Ik wil hier niet mee leven, tis zo eng om gewoon steeds dingen niet te zien of maar half. Om mezelf niet eens meer goed te kunnen zien, om de gezichten van mensen niet meer goed te kunnen zien.
Als ik dans bijv. zie ik stukken van mezelf niet (ja okee klinkt ook weer logisch maar ik bedoel dat ik minder van mezelf zie dan normaal (arm valt uit beeld...dit klinkt ook weer logisch maar zo bedoel ik het niet etc) en dat werkt vervreemdend, ik kan me er ook minder goed door coordineren.

In ieder geval totdat ik alle onderzoeken heb gehad...nouja niet alle want dan kunnen we eeuwig doorgaan natuurlijk maar iets meer antwoord op mn vragen..dat ik echt erg zeker kan zijn dat er niets met mn ogen is....ik heb nu nog steeds het idee dat die gezichtsveldonderzoek-uitslag niet helemaal klopt...dat die test niet goed past bij mijn soort gezichtsvelduitval...testuitslag klopt natuurlijk wel (ik heb wel het idee dat ik niet helemaal recht in dat lampje heb zitten turen omdat ik bang ben voor fel licht...maar dat meet zo'n computer als het goed is wel op dus dat moet dan weer niet uitmaken misschien) maar ik heb het idee dat als ik een ander soort test had gedaan er dan wel iets uit was gekomen of zo omdat die bal waar je in kijkt maar klein is, omdat ik maar naar 1 punt moest kijken heel centraal waardoor misschien die gezichtsvelduitval net niet opvalt (als ik iets hoger of lager had gekeken had die 'uitvalsplek' misschien net wel over het beeld gelegen...nu in die bal was die plek er ook wel, maar viel hij niet op omdat die bol maar klein is, viel die plek buiten de bol of zo...nee dat klinkt ook weer niet logisch want die test onderzoekt alle kijkrichtingen etc maar toch).

Sterkte

Thnx!!

quote:

Op donderdag 20 mei 2004 13:24 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ff denken hoor... Die skiaskoop heeft een lichtbundel als een streep zeg maar je beweegt die streep dan heen en weer en dan kan je (als onderzoeker) die streep dezelfde richting op zien bewegen of in tegengestelde richting of je ziet een "flits". Aan de hand van de beweging ga je glaasjes voor het oog houden net zolang totdat je een flits ziet. Dan doe je hetzelfde ook nog een keer in de richting er loodrecht op en zo kan je de sterkte bepalen.
Dit is zo ongeveer de beknopte uitleg...
Ze kijken dus niet naar je lens ofzo. Het is puur en alleen om de sterkte te bepalen.

Weten we dat ook weer :-) Thanx! Zo, nu maar hopen dat deze quoot eens is gelukt....

Oei :-( Dat klinkt niet erg hoopvol....

Ff kort, kan me niet concentreren op wat ik schrijf: vandaag bij oogarts geweest en ze wil me niet doorverwijzen naar het radboud of naar een neuroloog (want ze hebben niks kunnen vinden).
Ze denkt dat ik er teveel mee bezig ben en dat het komt door stress.
Ik heb het weer niet goed uit kunnen leggen dus ze denkt nu dat ik me teveel op mijn blinde vlek (die iedereen heeft) zit te focussen of dat ik last heb van een grote mouche volante maar dat is niet zo.
Ik wil toch verder laten onderzoeken, me niet zomaar laten afschepen want m.i. kan je van stress vele dingen krijgen, maar geen gezichtsvelduitval/ blinde vlekken of hoe je het ook mag noemen.

Bovendien heb ik al 8 jaar lang oogklachten. En die klachten zijn er continu en zijn nooit meer weggegaan. Ze zijn ontstaan na een zonsverduistering (diezelfde dag) terwijl ik niet eens wist dat dat gevaarlijk was toen, dus je maakt mij niet wijs dat het maar inbeelding is of stress.
Stress kan veel met een mens doen, je kan er van gaan hyperventileren of hartkloppingen krijgen, maar niet dit.

Hoe moet ik nu in godsnaam naar een neuroloog of specialist?? BIj wie kan ik daarvoor terecht. Mijn huisarts wil me ook niet doorverwijzen naar een neuroloog, en naar het radboud kan hij me niet doorverwijzen omdat alleen een oogarts mag doorverwijzen naar het radboud.

Wie kan mij doorverwijzen?? Ik ben particulier verzekerd, zou ik dan ook zelf een afspraak kunnen maken met een neuroloog?
Kan ik mijn zorgverzekeraar bellen dat ik hier geen genoegen mee neem, dat ik weet dat dit geen stress is en dat ik grondig onderzocht wil worden?

Ik ben ten einde raad.....ik wil niet meer leven zo......

quote:

Op vrijdag 21 mei 2004 20:12 schreef Red_Avenger het volgende:
Ik word altijd een beetje moe als ik dit soort verhalen lees.
Het komt erop neer dat je al naar verschillende specialisten (oogartsen) bent geweest en allemaal vinden ze geen afwijkingen in je oog. Wanneer houd je er dan eindelijk eens mee op hier de zielepiet uit te hangen en maar te zeuren dat ze je niet voor de 10e keer naar een ander willen sturen. Je bent het er immers toch nooit mee eens wat ze ook zeggen.
Kortom je bent een enorme misbruiker van het gezondheidssysteem en zorgt in je eentje al voor wachtlijsten bij oogartsen en dan voor mensen die wel wat hebben en geholpen willen worden.

Jjij wilt duidelijk niet geholpen worden en tevreden word je al helemaal niet, misschien moet je eens naar een psycholoog, want wat jij hebt noemen ze ook wel hypochondrie...waarschijnlijk iets wat je niet wilt horen, maar als ik het allemaal zo lees het enige dat jou zou helpen.

Verder vertel je ook steeds andere dingen merk ik. Dan weer af en toe klachten en nu vertel je opeens dat je altijd en continue klachten hebt....doe niet zo doorzichtig

Ik zou jou eens moeten horen als jij in mijn schoenen stond...
En ik heb mijn klachten CONTINU, 24/7...dat heb ik al vaak zat gemeld. Tis alleen maar net wat ik doe hoeveel last ik er van heb. Nu ik achter de compu zit heb ik minder hinder van mijn 'blinde vlekken' dan als ik naar mensen moet kijken, maar dat wil niet zeggen dat het nu WEG is...dat is niet zo. Als ik moet lezen of dingen bekijk dan zie ik daar ook dingen niet van.
En nee, uitleggen is niet mijn sterkste punt. Tis niet voor niks dat de oogarts me niet wil doorsturen, dat komt omdat ik zo slecht kan uitleggen dat ik ECHT iets anders mankeer dan dat ik gewoon last zou hebben van de blinde vlek die iedereen heeft etc.

Ik wil juist geholpen worden, daarom ga ik ook naar een oogarts. Ik ben niet naar verschillende specialisten geweest, slechts 1 oogarts. (ja, 5 jaar geleden een keer naar een andere oogarts, dit maar dit was voor de klachten van 5 jaar geleden, toen had ik nog geen gezichtsvelduitval) Deze heeft mij doorverwezen naar de orthoptist (van hetzelfde ziekenhuis) omdat een oogarts dat soort dingen niet uitvoert maar overlaat aan orthoptisten, net zoals ze gezichtsveldonderzoeken overlaten aan assistenten.
Maar het valt allemaal onder beheer van 1 oogarts.

Het kan best zijn dat er niks aan mijn oog is (na een onderzoek bij een specialistisch oogarts en wat diepgaandere onderzoeken zou ik dat echt wel geloven), zolang er dan maar gekeken wordt naar wat DAN de oorzaak van mijn klachten is. Als het mijn ogen niet zijn kunnen het mijn hersenen zijn of mijn oogzenuwen. Ik vind dat ik recht heb om dit te laten onderzoeken. Ze doen verdorie maar een beetje hun best, ik betaal ook niet voor niks! Ik heb geen leven meer zo.
Ik kan mijn studie momenteel niet meer afmaken en mijn rijlessen ook niet, ik wordt continu met mijn klachten geconfronteerd waar ik het doodsbenauwd van krijg. Dan is het toch logisch dat ik een oorzaak wil zien? Wat is er mis mee om daar zelf achteraan te gaan?
Artsen en huisartsen schepen wel heel snel mensen af met 'ach, tis vast stress' als ze niks kunnen vinden....terwijl dan later blijkt dat die mensen wel degelijk iets blijken te hebben bij een diepgaander onderzoek of een onderzoek vanuit een totaal andere hoek.

Je gaat mij niet zeggen dat ik me al 8 jaar lang dingen in loop te beelden. Dat ik me maar in loop te beelden dat ik nabeelden krijg als ik naar de zon kijk, dat ik me maar inbeeld dat de zon 1 witte verblindende massa is, dat ik me maar inbeeld dat ik dingen uit mijn beeld wegvallen.
Dikke neus dus, zeker omdat mijn klachten ontstonden na een zonsverduistering (zelfde dag nog)...dat moet dan toch enig verband houden dacht ik zo.
Kan best zijn dat psychische dingen mijn klachten ook nog es verergeren of in de hand werken, maar je kan het onmogelijk alleen maar op stress gooien en dat er nooit iets lichamelijks is gebeurd.
Ik was niet eens gestresst toen ik last kreeg van mijn klachten.
De 2e verergering vond plaats na een fotoflits, dit had ook absoluut geen ruk met stress te maken.

Hypochondrie is trouwens dat je als je iets leest meteen denkt dat jij dat ook hebt. Ik bezit voldoende gezond verstand om dingen uit te sluiten die ik zeker niet kan hebben.
en ik ben nog geen hypochonder omdat ik alles grondig onderzocht wil zien. Het is een feit dat je last kunt krijgen het zien door a.) ogen b.) oogzenuwen c.) hersenen.
Mijn ogen zijn me belangrijk genoeg om stap voor stap dingen uit te sluiten.

Psychiaters heb ik al bij gelopen, trainingen heb ik al gevolgd....dat helpt voor geen ruk. Ik geloof niet meer in het nederlandse hulpsysteem.
Als deze klachten blijven wil ik idd niet geholpen worden. Ik wil dan alleen nog maar dood.

Nee heb geen MRI scan gehad. Ga van de week naar dokter (voor kalmeringsmiddelen dus o.a.), misschien dat ik dan meteen een doorverwijzing ga vragen naar een neuroloog.
Ik vrees echter dat ie dat niet wil geven, vorige keer voordat ik naar de oogarts ben geweest ook al gevraagd en toen zei ie ook 'nee' omdat hij me sowieso niet gelooft en de oogarts ziet er ook al geen noodzaak in, wou ook geen doorverwijzingen meer geven en zij heeft bovendien mijn hele dossier van wat is onderzocht etc. terug opgestuurd naar de huisarts (zal ie nu misschien al wel binnen hebben).

quote:

Op woensdag 19 mei 2004 13:48 schreef tulpje6 het volgende:

-Bestaan er vormen van migraine waarbij je 2 maanden lang 24/7 een blinde vlek hebt?

-Als mijn blinde vlek zou komen door migraine, zou dit dan te zien moeten zijn bij een gezichtsveldonderzoek?

-Zijn er afwijkingen aan het netvlies waarbij je o.a last van een blinde vlek kan krijgen en die niet te zien zijn bij een standaard spleetlamponderzoek?
Zoja, welke?
Gaan deze nog over/ worden ze erger?

-Zijn er orthoptistische afwijkingen die kunnen zorgen voor blinde vlekken/ ‘samenpersing’ van het beeld? (even uitleg over die samenpersing: vroeger zag ik vaak nog wel wat er zich naast me bevond, ik zag het alleen niet in detail. Tegenwoordig zie ik het OF niet, OF ik zie wel DAT er iets is, maar ik kan absoluut niet zeggen wat het is. Daar kom ik pas achter als ik mn blik er op richt. Het lijkt in het laatste geval wel alsof ik er maar een heel klein deel van zie, alsof de persoon of het object wat naast me staat is samengeperst of zo....heel moeilijk uit te leggen maarja)

-Waar kan mijn blinde vlek nog door komen en wat kan ik uitsluiten (aan oogzenuw en netvlies immers niks te zien?)
Heb ik nog kans dat het overgaat bij de oorzaken waar het aan kan liggen?

-Weet u oogheelkundige of neurologische ziektes/ afwijkingen waarbij je in heel korte tijd ineens last krijgt van een forse blinde vlek (en andere klachten als lichtgevoeligheid etc.)? Of zou dat niet zo snel moeten kunnen?

-Vervangend huisarts had het erover dat door het kijken in die zonsverduistering er iets met mijn zenuwen in mijn netvlies (oid) gebeurt kan zijn (overbelicht ofzo waardoor ze uitgeschakeld worden oid) waardoor ik sindsdien sneeuwbeeld zie.
Hij zei dat dit weer over kan gaan als de zenuwen weer aangroeien (gebeurt niet bij iedereen en bij de een gebeurt het later dan bij de ander). Deze ‘afwijking’ zou niet te zien zijn bij een spleetlamponderzoek.
Klopt zijn verhaal?

-Kan door het dragen van mijn zonnebril waarbij ik steeds de neusrand (van die bril) in beeld zie, het zo zijn dat ik steeds meer scheel ga kijken omdat ik dan onbewust steeds op die neusrand let?

-Ik heb bij de drogist vorig jaar voor ongeveer 5 euro een zonnebril gekocht. Op die bril zat een stickertje met 'UV400' (je hebt deze stickertjes ook in UV100 en UV200 geloof ik).
Heb ik met deze bril op mn hoofd nu genoeg bescherming tegen Uv-stralen? (hier in nederland op straat en aan het strand). Zegt zo'n stickertje nu echt iets?
Of moet ik voor echte UV-bescherming toch echt een dure zonnebril aanschaffen bij de opticien en is zo'n stickertje maar nepperij/ weinig waard?

-Als je continu een zonnebril draagt, ook wanneer dit eigenlijk niet nodig is (weinig licht, binnen) kan dit kwaad voor je ogen of worden ze er alleen maar moe van?

-Als je continu een zonnebril draagt, kunnen je ogen dan op den duur minder tegen licht omdat ze gewend zijn aan minder licht? Worden de oogspiertjes die de pupilstand regelen om kleiner te worden dan wat luier of maakt dat niks uit?

-Kan het kwaad een zonnebril te dragen voor computer of TV (dat er meer straling je oog binnenkomt omdat je pupil groter wordt)?

-Kan het dragen van een zonnebril ervoor zorgen dat je op den duur juist meer last krijgt van mouches volantes?

-Kun je verblinding zien aan het netvlies?

-Wat kan de schade zijn die een te grote hoeveelheid UV-licht aanricht? Is dit zichtbaar? (heb gehoord dat je in je leven eigenlijk maar een bepaalde hoeveelheid UV-licht in je ogen kan verdragen en dat veel jongeren daar nu al overheen zitten).

-Wachttijd voor een neuroloog of voor zo iemand die over het overlappende gebied ogen/ hersenen gaat?

Ik heb afgelopen vrijdag mijn vragen proberen te stellen aan mijn oogarts, dit is gedeeltelijk gelukt. Op de meeste vragen heb ik nog steeds geen duidelijk antwoord.
Zal haar antwoorden -op chronologische volgorde- hier nog ff neerzetten voor de geinteresseerde, weten we dat ook weer...

-niet dat zij weet

-tijdens een aanval wel

-weet ik niet meer wat ze zei

-geloof dat ze zei van niet

-ze kan niks vinden. En volgens haar heeft ze alle onderzoeken gedaan omdat ze niet het risico wou lopen dat ze iets over het hoofd zou zien. (op de vraag zelf dus niet echt een antwoord)

-migraine/ spasmen van de bloedvaten (=dus ook bij migraine geloof ik)

-nee, dat is onzin. (maar misschien dat ze mijn verhaal wel verkeerd heeft begrepen...ik had het over 'zenuwen' omdat ik vergeten was welk woord de huisarts daarvoor ook weer gebruikte, maar misschien dat de huisarts het wel niet over zenuwen heeft gehad en dat ze daardoor mijn verhaal verkeerd heeft begrepen...mja en zoniet dan weer lekker vaag dat de huisarts het een zegt en de oogarts het ander)

-geen antwoord, geloof het niet

-dat weet ze niet, maar ze gelooft dat je van een brilletje van 5 euro niet teveel mag verwachten (maar dat weet ze dus niet)

-geen antwoord

-Ja de oogspiertjes kunnen inderdaad lui worden waardoor je minder tegen licht kan op den duur (ik geloof -heeft ze niet gezegd- dat dat na verloop van tijd zonder zonnebril te hebben gelopen weer bij kan trekken maar dat weet ik niet zeker, het lijkt me wel logisch in ieder geval)

-nee dat kan volgens haar geen kwaad

-vraag niet gesteld

-geen antwoord

-geen antwoord

tja veel zinnigs is het weer niet....

Ik heb trouwens nog een aantal 'nieuwe' vraagjes (die had ik met pen nog ff op dat blaadje voor de oogarts erbij geschreven voordat ik naar haar toe ging).
Mocht iemand daar een antwoord op hebben, dan weer graag......t zijn wel vragen die ik hier volgens mij al eerder heb gesteld, waar jullie al wel een antwoord hebben proberen op te geven soms. Beetje dubbel dus soms.......maarja....komen ze:

-kan je oogsamenwerking van de ene op de andere dag veel slechter worden (lijkt mij niet) of is het eerder zo dat dat een langzaam proces is waar je je op den duur van bewust wordt?

-Of is een verminderde oogsamenwerking tijdens de jeugd ontstaan en dus bij mij al heel lang hetzelfde?

-Zijn er vormen van gezichtsvelduitval waarbij uit een gezichtsveldonderzoek geen gezichtsvelduitval komt (behalve migraine)?

-als ik zowel hooikoortsoogdruppels als gewone oogdruppels (voor droge ogen) gebruik op 1 dag of vlak na elkaar, kan dat kwaad?

-kan het kwaad oogdruppels te gebruiken (voor droge ogen) als je ze eigenlijk niet echt nodig hebt? Worden je ogen dan 'lui' in het maken van traanvocht, dat ze op den duur wennen aan die druppels en minder traanvocht aan gaan maken?

-kan je door psychische klachten gezichtsvelduitval krijgen?

-minder goed kijken, kan dat komen door een verminderde oogsamenwerking?

-kan een glasvochtvertroebeling leiden tot blinde vlekken (en dan bedoel ik niet dat er dan een vlek is die de dingen bedekt, maar dat je gewoon niks ziet op die plek, dat dingen wegvallen?)

-Kunnen mijn klachten (blinde vlek, lichtgevoelig en al die andere klachten) komen door het kijken in de zonsverduistering (overbelicht, teveel UV-licht, mutaties in het oog, zenuwshock, psyche die het nog eens verergert, die de geshockte zenuwen weer heractiveerd of zo, zoiets??)

Da was m.

quote:

Op zondag 23 mei 2004 19:15 schreef Lexi het volgende:
heb je mensen in je familie met een oogziekte? bij mij is dit nmlk het geval en de kans is zeer groot het zelf ook te hebben, (stukjes van mn netvlies brokkelen af, waardoor ik steeds zwarte vlekjes zie/stukjes van mn beeld mis)

Brr wat akelig. Is dat ook blijvend (lijkt mij wel)?

Nee in mijn familie komen zover ik weet geen oogziektes voor (gelukkig).
Wel is mijn vader toen ik 4 was overspannen en alles geweest en had hij oogklachten. Ik weet niet of die oogklachten er nu eerder waren of die overspannendheid er eerder was.
Hij was toen in ieder geval vreselijk bang om blind te worden/ dacht dat ie iets ernstigs had en heeft allerlei onderzoeken doorlopen (tot de hoogste professor aan toe).
Iedereen zei wat anders (nee we kunnnen niks vinden u bent prima gezond/ ik denk dat u MS heeft/ volgens mij heeft u een hersentumor) dus die arme man werd alleen maar meer gek dan ie al was en begon steeds meer op zn ogen te letten (zie je wel, ik heb MS/ oei ik heb hoofdpijn, vast die hersentumor).
Uiteindelijk heeft ie al zn geplande onderzoeken maar afgezegd en is ie gaan accepteren dat zijn ogen in korte tijd erg achteruit waren gegaan (maar dat ie bij lange na niet blind zou worden).

Ik denk dat als huisartsen/ oogartsen dit weten, ze bij mij ook wel zullen denken dat ik zo iemand ben, iemand die zich dingen in loopt te beelden of gewoon teveel loopt te stressen.
Mijn vader denkt in ieder geval dat het allemaal stress is, mijn klachten die ik al 8 jaar lang heb. Hij gelooft ook niet dat ik mijn klachten 24/ 7 heb (terwijl ik al tig keer heb uitgelegd dat dat wel zo is en wanneer mijn klachten zijn ontstaan).
Zegt ie bijv. 'nou dat moment dat je ogen weer beter werden na die zonsverduistering (vlekken die ik toen een paar weken/ maanden heb gezien die langzaam wegtrokken) dat is vast een moment geweest waarop je beter in je vel zat, en toen lette je er niet meer op'. Dit is dus absoluut niet zo.
Mijn geestestoestand had (in ieder geval bij de eerste serie klachten) absoluut niks met mijn ogen te maken, ik heb gewoon te lang in de zon gekeken en zag daardoor een paar weken/ maanden lang vlekken, punt.
En toen ik ergere klachten kreeg door die fotoflits kwam dat ook niet door stress, maar door die flits (misschien dat er onbewust in mijn ogen een soort trauma is opgeslagen nav die zonsverduistering, dat dat toen terugkwam en het erger werd).

Beide ouders hebben verder een cilinderafwijking. Mijn ouders zijn nu rond de 50 en hebben sinds een paar jaar behoefte aan een leesbril (ze hebben er sinds een jaar of zo allebei 1, mijn vader heeft sinds kort een nieuwe -dit keer een multifocale- bril dus hij heeft nu geen leesbril meer nodig)

Nijna en Merdeka (iedereen verder natuurlijk maar Nijna en Merdeka in het bijzonder) overigens heel erg bedankt voor al jullie reacties tot nu toe!! (en veel sterkte met het omgaan met je oogklachten Merdeka, ik mag idd misschien maar blij zijn dat er geen enge diagnose uit is komen rollen).

Nog een vraagje Merdeka: Bij mij is er van alle onderzoeken tot nu toe weinig nuttigs gekomen (m.b.t. mijn klachten dan, wel is verminderde oogsamenwerking gevonden maar dat heeft volgens mij niet echt iets met mijn -laatste- klachten te maken) naar aanleiding daarvan (en ik denk ook naar aanleiding van het beeld dat ze van me hebben, denk dat ze me behoorlijk gestresst/ hypochondrisch vinden -antidepressiva gebruikt, bij een psych gelopen, op een leeftijd waarin veel mensen onder druk staan dus t zal wel stress zijn, een vader die zich ook te druk zat te maken om zn ogen, het vele bellen van mij naar de oogpoli of er geen gaatje vrij was gekomen -omdat ik zo bang was-, het steeds aankomen met hele vragenlijsten met dure termen er in etc.) heeft mijn oogarts dan ook besloten dat ze niet verder wil zoeken.
Ze had zoiets van 'je bent toch een mooie meid, ga lekker genieten van het leven' En 'ja op die leeftijd komt er ook zoveel op je af- ouders, studie etc. dat geeft stress'

Hoe was dat bij jou? Kwam er bij jou net zo weinig uit de eerste onderzoeken als bij mij of waren er toch wel afwijkende dingen te zien maar wisten ze alleen bij god nog niet wat het was en is er dus steeds verder gezocht?
Of was er bij jou ook niks afwijkends gevonden in het begin (geen afwijkende visus, geen afwijkend gezichtsveld etc.) maar hebben ze niet gedacht aan stress maar je wel op je klachten gelooft?

Ik baal toch een beetje dat ze het zo snel op stress hebben gegooid, ik heb tenslotte al 8 jaar lang klachten, en dat allemaal begonnen na het kijken in de zon. M.i. moet daar toch een verband mee te trekken vallen (misschien is een deel van mijn klachten wel psychisch, maar lang niet alles...tis wel ooit met overbelichting of zo begonnen).
Heb voor geen van mijn klachten een antwoord. Ook niet voor bijv. mijn te grote pupillen, hoe dat dan komt.
Ze begrijpen ook vaak helemaal niet wat ik bedoel, erg frusterend.
Ik weet dat er nog zoveel onderzoeken zijn die ze kunnen doen. En dan baal ik dat ik blijkbaar niet geloofwaardig overkom om die onderzoeken nog te doen. Bij sommige andere mensen met onverklaarbare klachten waar ook niks gevonden wordt kijken ze (blijkbaar) wel verder. Misschien dat als ik 40 was geweest ze wel verder hadden gezocht, maar nu ik een adolescent ben word alles maar stress gegooid.

Maargoed, misschien heb ik het mis dat ze andere mensen wel doorverwijzen. Is er bij die mensen (waaronder jij) vanaf begin af aan wel al te zien dat er iets mis was (alleen wist men dan niet wat). En dat is bij mij nu eenmaal niet zo.
Misschien moet ik er maar op vertrouwen dat als ze geen aanwijzingen zien me door te verwijzen, er ook niks te vinden meer valt verder. Tenminste dat daar geen grote kans op is.

Ja, ben vandaag naar de huisarts geweest samen met mijn moeder. Eerst gevraagd of ik toch geen doorverwijzing kon krijgen voor neuroloog of radboud, maar naar het radboud kan hij me sowieso niet doorverwijzen zei ie weer en van een neuroloog ziet ie het heil niet in, omdat mijn klachten niet op iets neurologisch wijzen (zelf denk ik ook dat ik het eerder bij mijn ogen zelf moet zoeken in combinatie met psychische klachten dan misschien). Uit het gezichtsveldonderzoek en alle onderzoeken kwam immers niks, dus volgens de dokter zijn zowel mijn ogen als de informatieverwerking van de beelden prima in orde en hij ziet dan ook geen reden me door te verwijzen.

Ik vertelde aan hem welke dingen ik niet zag als ik op een bepaalde manier keek en toen zei hij 'Dat kan niet, je moet dat gewoon kunnen zien, anders zou een gezichtsveldonderzoek dat hebben moeten aantonen en dat is niet zo'. Ik zei dat ik het toch echt niet zag en dat dit al 2 maanden zo was.
Maar dat ik bij het gezichtsveldonderzoek heel centraal maar naar 1 punt heb moeten kijken en dat het kan dat ik dan net wel alles heb gezien, of in ieder geval: dat ik een klein stukje van het lichtje zag (soort 'samenpersing'). Want soms lijkt het dat als ik heel centraal kijk ik wel redelijk normaal zie, maar kijk ik net iets hoger dan vallen er veel dingen weg.
Gedurende een dag kijk ik niet recht naar 1 centraal punt, maar alle kanten op, en heb dan ook de hele dag door last van mijn klachten. Maar het is supermoeilijk ze aan een ander te beschrijven..tis niet 1 heel goed aanwijsbare plek waar de uitval zit, tenminste zo merk ik het niet, dus is het dan heel lastig uitleggen. Ik weet het zelf nog niet eens hoe het zit, alleen DAT het er zit en dat ik er heel veel hinder van ondervind.

Ik vroeg of het niet mogelijk was toch nog een keer dat gezichtsveldonderzoek over te laten doen dan, of een soort vervangend gezichtsveldonderzoek (dat ik gewoon kan vertellen wat ik niet zie, maar ja daar krijg je geen leuk overzichtje met uitslagen van dus dat is voor die oogartsen geen doen en gezichtsveldonderzoek behoort toch betrouwbaar te zijn), een second opinion ergens of zo, want ik vind het echt raar dat ik gewoon echt continu dingen mis uit mn beeld maar dat dat uit het gezichtsveldonderzoek niet naar voren is gekomen.
Ik zit wel zelf te denken: Ik heb bij dat onderzoek ook een aantal keer gedrukt terwijl ik een lampje maar half zag (of niet scherp, maar dat laatste is normaal neem ik aan) en ik heb volgens mij niet echt midden in het lampje waar je naar moest kijken gekeken omdat ik bang ben voor licht (maar dat moet dat apparaat wel gemeten hebben als t goed is maar toch).
Ik wil het toch nog een keer overdoen, voor de zekerheid (en dan ga ik alleen nog maar drukken als ik het lampje in zn geheel zie ipv maar half of zo, en ga ik recht in dat lampje waar je naar moet kijken staren....vorige keer ben ik er immers ook niet blind van geworden hehe)

Nouja de huisarts zei dus dat ik maar eens naar Vissers optometristen moest gaan, dat ze daar ook gezichtsveldonderzoeken deden dacht hij. Ik vragen of ik dan alvast toch geen doorverwijzing mocht hebben voor het geval ze daar toch geen gezichtsveldonderzoeken deden (want ik geloofde er niks van dat ze dat daar deden) maar hij weer dat hij niet zo snel wou doorverwijzen, zo zonder echt bewijs.
Ik dus naar Vissers gefietst nadat ik bij de dokter ben geweest, maar nee hoor, geen gezichtsveldonderzoek. Ik word morgen gebeld of ze iets doen wat er op lijkt, maar volgens hen niet.
Ik dus thuis maar weer naar CWZ gebeld voor een afspraak met Dr. Devoracek, om toch eens te praten over een 2e gezichtsveldonderzoek of een andere manier om mijn gezichtsveld te onderzoeken......dat is 7 juni dat ik daar heen kan.
Waarschijnlijk laat ze het me toch niet doen, laat ik me weer overrompelen dat het toch echt allemaal in mijn hoofdje zit, maar ik hoop echt dat het lukt.....want ik vertrouw het gewoon niet, er zit iets echt niet goed.....zo vreemd dat dat niet uit dat onderzoek is gekomen.....des te meer ik dus ga denken nu dat het aan de bolling van mijn ogen ligt: zie steeds neus+oogrand in beeld (had ik eerst ook maar niet in deze mate), kan ogen moeilijker -doet beetje pijn- en minder ver draaien en ik mis dus stukken beeld....en dit laatste is heel vaag, ik kan het gewoon niet uitleggen maar ik denk wel dat het met een veranderde oogbolling te maken kan hebben.
Mn netvlies is btw al ZO vaak onderzocht en als er dan uit al die onderzoeken ook niks komt dan lijkt mij dat het niet mijn netvlies is omdat je afwijkingen daar aan meteen ziet over het algemeen.

Goed, we zien het wel.....ik kan het toch niet loslaten.....ik weet het ik ben er teveel op gericht en te irritant voor die mensen en al die mensen die ook iets aan hun ogen hebben, en ik lijk een hypochonder maarja.....tis aan de andere kant ook weer voor mn eigen gemoedsrust. Ik wil het gewoon goed onderzocht hebben en stiekem hoop ik nog steeds uiteindelijk bij het radboud binnen te komen (vanwege die helderziende ook hoe stom het ook mag zijn).
Het zinnetje dat ik me niet met een kluitje in het riet moet laten sturen dreunt nog door in mn kop....stel dat ie eens gelijk heeft...? (t was tenslotte een hele bekende/ goeie)

Verder eens geinformeerd naar iets als kalmeringsmiddelen. Ook die heb ik niet gekregen, want ik vertelde dat ik thuis nog een heel pakje paroxetine had liggen, en toen zei de dokter dat ik daar maar mee moest beginnen.
Ik twijfelde er dus aan of het ook zou helpen bij angst-met-een-reden, maar volgens hem werkt het voor alle soorten angsten, dus niet alleen bij sociale angst of irrationele angst.
Kalmeringsmiddel heb ik dus niet meer gekregen (shit, paroxetine werkt pas na 2 weken ongeveer, dus nog 2 weken met die klote-angst rondlopen).

Ik baal wel een beetje dat ik weer moet beginnen met die seroxat....weer chemische troep in mn lijf....en zolang ik dit slik hebben 'alternatieve' of 'diepgaande' therapie-vormen denk ik geen zin (ik wil dit keer ECHT diep afdalen zodat ik mn leven eens echt verander en eens echt achter de oorzaken van mijn klachten kom, dit kan niet -vind ik zelf- met AD) en kan ik ook niet meedoen aan bepaalde trainingen. Je word toch voor een deel 'afgesloten'.
ik moet het volgens de arts minstens een halfjaar gaan gebruiken, daar zie ik dus ook wel tegenop.
Maarja als het maar helpt, daar gaat het nu even om....dan maar een halfjaar lang even geen therapieen volgen, in ieder geval geen alternatieve therapieeen.

Zucht, gedoe allemaal.....bah wat een hel is dat toch, door de medische molen te moeten/ willen.....kan nu toch wel meeleven met een hoop mensen die ook van onderzoek naar onderzoek en van wachtlijst naar wachtlijst hobbelen en van het kastje naar de muur...;-)

Ah, vandaag gebeld door Vissers...ze doen toch iets wat op gezichtsveldonderzoek lijkt :-)
Ga er dus toch heen donderdag...ben benieuwd of daar hetzelfde uitkomt (=dus niks) als uit het gezichtsveldonderzoek bij het CWZ.
Vind het wel fijn dat het een ander soort onderzoek is dan bij het CWZ, heb ik meer kans dat deze het net wel meet of zo. Het onderzoek wat Vissers doet is meer digitaal heb ik begrepen geloof ik.

Mijn afspraak met Dvoracek laat ik nog maar even staan, sowieso tot donderdag. Als er bij Vissers dan iets uitkomt heb ik tenminste en afspraak bij het CWZ staan en komt er niks uit dan kan ik overwegen de afspraak bij het CWZ toch maar af te zeggen, want waarschijnlijk zegt Dvoracek hetzelfde als de laatste keer dat ik er was en is het totale verspilling van mijn, haar en andere patienten hun tijd. En als ik al na zo'n korte tijd opnieuw aan kom zetten zal zij ook wel niet denken.

Verder vandaag mijn 1e seroxatje geslikt. (1 pil van 20 mg). We zullen zien of t werkt.... ik hoop dat ik geen bijwerkingen ga krijgen die op mijn ogen gaan slaan (acuut glaucoom, maar dit is een zeldzame bijwerking, en verminderde gezichtsscherpte wat nog redelijk vaak voorkomt). Ben toch een beetje bang dat mijn ogen steeds meer mijn zwakke plek aan het worden zijn en dingen dus snel op mijn ogen kunnen slaan. Maargoed, laat ik me daar maar geen zorgen over proberen te maken dat schiet niet op.

22, en de laatste dagen drink ik regelmatig VItality (waar ook wortel in zit) ehum...;-p

Op dit moment zit ik dus aan de seroxat (vanochtend 1e pil genomen van 20 mg) en ik ben best bang, omdat ik me nu de hele tijd zorgen zit te maken of de seroxat mijn klachten niet kunnen verergeren.
Het staat niet in de bijwerkingen en het zal ook wel niet dat het erger kan worden, maar toch ben ik er bang voor. Seroxat kan wel op je ogen werken namelijk: droge ogen, acuut glaucoom, of verminderde gezichtsscherpte/ waziger zien.
Ik denk ook dat mijn ogen mijn 'zwakke' plek zijn geworden en als ik dan veel stress of heel veel stress onderdruk dmw seroxat, dat het dan op mijn ogen kan schieten. En dat die chemische troep ook op mijn ogen kan werken.

Bij alles wat ik nu zie denk ik 'had ik dit nu al of is dit pas sinds net'?
Nu met die bijwerkingen staan al mijn spieren strak aangespannen, ook mijn oogleden trillen best wel (vooral als ik 1 oog dichtknijp en de ander openhoud, dan knijpt dat dichte oog helemaal samen/ loopt te trillen). Mijn pupillen zijn soms erg groot of maken grote bewegingen (wat logisch is want mijn hele zenuwstelsel gaat volgens mij tekeer, het ene moment erger dan het andere).
Mijn angst is anders geworden, en elke keer als ik nu ECHT bang wordt dan voel ik niet zozeer de angst die ik normaal voel, maar voel ik hete prikkelingen of zo, het lijkt wel een beetje op/ onder mijn huid.
Ik kan niet ff lekker gaan liggen met muziek aan en liggen doezelen om zo weer tot rust te komen, daarvoor heb ik teveel last van mijn oogleden en teveel last van mijn angst dat ik mijn ogen niet meer dicht durf te doen omdat ik bang ben dat als ik ze opendoe ik minder zie dan voorheen.
Ik kom door dat chemische goedje ook niet meer bij mezelf, voel me anders. Heb ook best last van alle bijwerkingen, maar dat boeit me niet zo.....ergste vind ik dat ik nu weer zo bezig ben met of die seroxat het erger maakt/ kan maken.

Ik ben al heel erg bang voor vanavond als ik in bed lig, dat ik net als een maand geleden niet in slaap kom vanwege dat ik mn oogleden teveel zit samen te knijpen of mn oogspieren of zo.
En ik ben reuze bang om morgen mijn ogen open te doen....stel dat het morgen erger is geworden door die seroxat??

Ik vraag me af wat ik nu moet doen: morgen wel of geen seroxat nemen? Stoppen of doorgaan? Hoe later ik ga stoppen des te moeilijker het wordt....ik heb er nu nog maar 1 in mijn lichaam dus misschien vallen de afkickverschijnselen dan nog mee.....
Of toch proberen vol te houden, omdat het waarschijnlijk toch onzin is dat het op mijn ogen kan werken?
Help ik weet niet wat ik moet doen :-(( Ik wil mijn ogen niet nog verder verneuken....

Het liefst zou ik het zonder de seroxat doen, dan voel ik me ook meer bij mezelf en dat voelde juist zo goed de afgelopen tijd, bovendien kan ik dan in therapie (alternatieve), dat kan niet goed zolang ik aan de seroxat zit, maarja dan krijg ik weer last van die angsten en me kut voelen.
Niet dat ik me nu dus vrolijk voel, t wordt er niet beter op, maargoed het werkt pas over 2 weken ongeveer.
Ik ben zo bang dat de seroxat kwaad kan voor mijn oogjes....:-((

Hellllllllllllllllllllllllllllllllllllllp ik weet het niet meer. Wat moet ik nu doen? Ik weet dat een dokter zal zeggen dat het echt niet op mn ogen kan slaan, maarja ze hebben voor mijn oogklachten al niks kunnen vinden en als het dan toch al een connectie heeft met het psychische, kan het best wel weer op mijn ogen slaan denk ik.