LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Niet echt een gedicht; wel even mooi als waar.
Het is de Soldaat
het is de soldaat, niet de jurist
die ons het recht op een eerlijk proces gaf.
Het is de soldaat, niet de jounalist
die ons de vrijheid van de pers gaf.
Het is de soldaat, niet de schrijver
die ons de vrijheid van menigsuiting gaf.
het is de soldaat, niet de student
die ons het recht op demonstreren gaf.
Het is de soldaat, niet de politicus
die onze grondwet beschermt en verdedigt.
Het is de soldaat
die zijn saluut brengt aan de vlag,
die dient onder de vlag,
wiens doodskist wordt bedenkt met de vlag
en demomstranten de vrijhed geeft
voor het verbranden van de vlag.
Het is de soldaat,
de eenvoudige soldaat,
die aan de basis staat
van onze vrijheid!
auteur onbekend
Het is de Soldaat
het is de soldaat, niet de jurist
die ons het recht op een eerlijk proces gaf.
Het is de soldaat, niet de jounalist
die ons de vrijheid van de pers gaf.
Het is de soldaat, niet de schrijver
die ons de vrijheid van menigsuiting gaf.
het is de soldaat, niet de student
die ons het recht op demonstreren gaf.
Het is de soldaat, niet de politicus
die onze grondwet beschermt en verdedigt.
Het is de soldaat
die zijn saluut brengt aan de vlag,
die dient onder de vlag,
wiens doodskist wordt bedenkt met de vlag
en demomstranten de vrijhed geeft
voor het verbranden van de vlag.
Het is de soldaat,
de eenvoudige soldaat,
die aan de basis staat
van onze vrijheid!
auteur onbekend
Jawohl Herr Kaloin!
Daan Zonderland:
Er woonde in Jemeppe
[Een plaatsje dicht bij Luik]
Een graaf die Vlaams enFrans sprak
en bovendien nog buik.
Vlaams sprak hij met de boeren
En Frans met de pastoor
En met zijn knechten sprak hij Vlaams
Met Frans er tussendoor.
Doch buik sprak hij uitsluitend
In zijn studeervertrek
Als hij behoefte voelde
Aan een intiem gesprek.
Er woonde in Jemeppe
[Een plaatsje dicht bij Luik]
Een graaf die Vlaams enFrans sprak
en bovendien nog buik.
Vlaams sprak hij met de boeren
En Frans met de pastoor
En met zijn knechten sprak hij Vlaams
Met Frans er tussendoor.
Doch buik sprak hij uitsluitend
In zijn studeervertrek
Als hij behoefte voelde
Aan een intiem gesprek.
iedere engel heeft een duivelse kant.
Jotie 'T Hooft - En wat dan?
Op een dag zal ik weg zijn en
wat dan? Verdwenen zonder een
teken te geven of te nemen en
het puin dat ik achterlaat is
niet langer lachwekkend.
Want wie zoals ik nooit heeft
gebouwen laat niets achter dan
verwachting en verwarring en
wat dan?
Wellicht in uw herinnering zal ik
stollen verstijven, niet lang meer
blijven maar verbleken tot verleden
en wat toen? Te doen?
'Het was waar' zult gij zeggen 'hij speelde
met woorden als geen ander maar wat
heeft dat te betekenen.' Zo bleek zal
ik zijn.
In u ...
En wat dan...?
Op een dag zal ik weg zijn en
wat dan? Verdwenen zonder een
teken te geven of te nemen en
het puin dat ik achterlaat is
niet langer lachwekkend.
Want wie zoals ik nooit heeft
gebouwen laat niets achter dan
verwachting en verwarring en
wat dan?
Wellicht in uw herinnering zal ik
stollen verstijven, niet lang meer
blijven maar verbleken tot verleden
en wat toen? Te doen?
'Het was waar' zult gij zeggen 'hij speelde
met woorden als geen ander maar wat
heeft dat te betekenen.' Zo bleek zal
ik zijn.
In u ...
En wat dan...?
The captain has NO need for biscuits!
Een vrouw beminnen
Een vrouw beminnen is de dood ontkomen,
weggerukt worden uit dit aards bestaan,
als bliksems in elkanders zielen slaan,
te zamen liggen, luisteren en dromen,
meewiegen met de nachtelijke bomen,
elkander kussen en elkander slaan,
elkaar een oogwenk naar het leven staan,
ondergaan en verwonderd bovenkomen.
'Slaap je al?' vraag ik, maar zij antwoordt niet;
woordeloos liggen we aan elkaar te denken:
twee zielen tot de rand toe vol verdriet.
Ver weg de wereld, die ons niet kan krenken,
vlakbij de sterren, die betoovrend wenken.
't Is of ik dood ben en haar achterliet.
Ed Hoornik
Een vrouw beminnen is de dood ontkomen,
weggerukt worden uit dit aards bestaan,
als bliksems in elkanders zielen slaan,
te zamen liggen, luisteren en dromen,
meewiegen met de nachtelijke bomen,
elkander kussen en elkander slaan,
elkaar een oogwenk naar het leven staan,
ondergaan en verwonderd bovenkomen.
'Slaap je al?' vraag ik, maar zij antwoordt niet;
woordeloos liggen we aan elkaar te denken:
twee zielen tot de rand toe vol verdriet.
Ver weg de wereld, die ons niet kan krenken,
vlakbij de sterren, die betoovrend wenken.
't Is of ik dood ben en haar achterliet.
Ed Hoornik
mooi he, alles
Gloriana
She is a God,
She is a sun,
Gloriana, Gloriana, you make me die forever,
Gloriana, Gloriana, you take my heart away.
A window is a woman,
A queen is a curtain,
Gloriana, Gloriana, your lips are as soft as leopard's skin,
Gloriana, Gloriana, your eyes are like shiny pearls,
You come in the room and I feel warm ande fuzzy inside,
your voice is sweet like an angel.
Gloriana, Gloriana, you are my queen forever.
By Ravi Mehta, (age 13)
She is a God,
She is a sun,
Gloriana, Gloriana, you make me die forever,
Gloriana, Gloriana, you take my heart away.
A window is a woman,
A queen is a curtain,
Gloriana, Gloriana, your lips are as soft as leopard's skin,
Gloriana, Gloriana, your eyes are like shiny pearls,
You come in the room and I feel warm ande fuzzy inside,
your voice is sweet like an angel.
Gloriana, Gloriana, you are my queen forever.
By Ravi Mehta, (age 13)
Jean Pierre Rawie:
Kleine Liefdesverklaring
Ik ben al bijna dood, en ik
zal nooit aan mensen wennen;
zo meen ik ook geen ogenblik
je werkelijk te kennen,
maar soms, tezamen in het huis
en in éen bed tezamen,
met het behoedzame geruis
van regen langs de ramen,
heb ik wel eens een kort moment
gedacht dat ik doorgrondde
hoe ondoorgrondelijk je bent,
en dat al veel gevonden.
Kleine Liefdesverklaring
Ik ben al bijna dood, en ik
zal nooit aan mensen wennen;
zo meen ik ook geen ogenblik
je werkelijk te kennen,
maar soms, tezamen in het huis
en in éen bed tezamen,
met het behoedzame geruis
van regen langs de ramen,
heb ik wel eens een kort moment
gedacht dat ik doorgrondde
hoe ondoorgrondelijk je bent,
en dat al veel gevonden.
Ananassen
Stofzuigerzakken
Printerinkt
Wormgaten
Stofzuigerzakken
Printerinkt
Wormgaten
Wie kan even vertalen?quote:Op zondag 4 april 2004 17:11 schreef Locusta het volgende:
Even wat anders...
J'attendrai le jour et la nuit,
J'attendrai toujours ton retour.
Maurice Chevalier 1939
__________
zie sig.
Het is trouwens Carmen 85 van Catullus (Romein die leefde rond of iets voor het begin van de jaartelling) en betekent:
Ik haat en ik heb lief
waarom ik dit doe, vraag je misschien.
Ik weet het niet, maar ik voel dat het gebeurt maar ik word erdoor gekweld.
Maar in het Latijn is het wel veel mooier.
Het is trouwens Carmen 85 van Catullus (Romein die leefde rond of iets voor het begin van de jaartelling) en betekent:
Ik haat en ik heb lief
waarom ik dit doe, vraag je misschien.
Ik weet het niet, maar ik voel dat het gebeurt maar ik word erdoor gekweld.
Maar in het Latijn is het wel veel mooier.
Odi et amo.
Quare id faciam, fortasse requiris.
Nescio, sed fieri sentio et excrucior.
Quare id faciam, fortasse requiris.
Nescio, sed fieri sentio et excrucior.
quote:Op vrijdag 4 juni 2004 20:38 schreef Internationalist het volgende:
[..]
Wie kan even vertalen?
quote:ik zal dag en nacht wachten
ik zal steeds/altijd op je terugkeer wachten
The captain has NO need for biscuits!
After great pain, a formal feeling comes --
The Nerves sit ceremonious, like Tombs --
The stiff Heart questions was it He, that bore,
And Yesterday, or Centuries before?
The Feet, mechanical, go round --
Of Ground, or Air, or Ought --
A Wooden way
Regardless grown,
A Quartz contentment, like a stone --
This is the Hour of Lead --
Remembered, if outlived,
As Freezing persons, recollect the Snow --
First -- Chill -- then Stupor -- then the letting go --
Van Emily Dickinson, allicht.
The Nerves sit ceremonious, like Tombs --
The stiff Heart questions was it He, that bore,
And Yesterday, or Centuries before?
The Feet, mechanical, go round --
Of Ground, or Air, or Ought --
A Wooden way
Regardless grown,
A Quartz contentment, like a stone --
This is the Hour of Lead --
Remembered, if outlived,
As Freezing persons, recollect the Snow --
First -- Chill -- then Stupor -- then the letting go --
Van Emily Dickinson, allicht.
-Titel en auteur onbekend-
One day in the middle of the night,
two dead boys got up for a fight.
Back to back they faced each other,
drew their swords and shot each other.
A deaf policeman heard the noise
and came to shoot the two dead boys.
If you don't believe this lie is true,
ask the blind man who saw it too.
One day in the middle of the night,
two dead boys got up for a fight.
Back to back they faced each other,
drew their swords and shot each other.
A deaf policeman heard the noise
and came to shoot the two dead boys.
If you don't believe this lie is true,
ask the blind man who saw it too.
Love Poem
John Frederick Nims
My clumsiest dear, whose hands shipwreck vases,
At whose quick touch all glasses chip and ring,
Whose palms are bulls in china, burs in linen,
And have no cunning with any soft thing
Except all ill-at-ease fidgeting people:
The refugee uncertain at the door
You make at home; deftly you steady
The drunk clambering on his undulant floor.
Unpredictable dear, the taxi drivers' terror,
Shrinking from far headlights pale as a dime
Yet leaping before apopleptic streetcars—
Misfit in any space. And never on time.
A wrench in clocks and the solar system. Only
With words and people and love you move at ease;
In traffic of wit expertly maneuver
And keep us, all devotion, at your knees.
Forgetting your coffee spreading on our flannel,
Your lipstick grinning on our coat,
So gaily in love's unbreakable heaven
Our souls on glory of spilt bourbon float.
Be with me, darling, early and late. Smash glasses—
I will study wry music for your sake.
For should your hands drop white and empty
All the toys of the world would break.
John Frederick Nims
My clumsiest dear, whose hands shipwreck vases,
At whose quick touch all glasses chip and ring,
Whose palms are bulls in china, burs in linen,
And have no cunning with any soft thing
Except all ill-at-ease fidgeting people:
The refugee uncertain at the door
You make at home; deftly you steady
The drunk clambering on his undulant floor.
Unpredictable dear, the taxi drivers' terror,
Shrinking from far headlights pale as a dime
Yet leaping before apopleptic streetcars—
Misfit in any space. And never on time.
A wrench in clocks and the solar system. Only
With words and people and love you move at ease;
In traffic of wit expertly maneuver
And keep us, all devotion, at your knees.
Forgetting your coffee spreading on our flannel,
Your lipstick grinning on our coat,
So gaily in love's unbreakable heaven
Our souls on glory of spilt bourbon float.
Be with me, darling, early and late. Smash glasses—
I will study wry music for your sake.
For should your hands drop white and empty
All the toys of the world would break.
Karin Giphart
WARE HET NIET
Je bent lief, zegt ze, maar je bent de Ware niet.
Ze ligt in mijn armen en verroert zich niet.
Ik staar naar haar borsten, maar zie ze niet.
Ik ben de Ware niet? Ik ben de Ware niet?
22 jaar, met nog zoveel jaren in 't verschiet
33 jaar, met jouw geur aan mijn handen
En jouw lippen om mijn verdriet
Want ik ben de Ware niet,
Ik ben weer eens de Ware niet.
Dat dat überhaupt al speelde wist ik niet.
3 weken de lusten believen is te kort
Voor zo'n voorbarige conclusie, vind je niet?
Je kent me niet, zeg ik, je kent me niet.
Of jij de Ware bent, weet ik ook echt niet.
Ik weet het wel, maar ik geloof het niet.
Misschien morgen wel, maar nu nog niet.
WARE HET NIET
Je bent lief, zegt ze, maar je bent de Ware niet.
Ze ligt in mijn armen en verroert zich niet.
Ik staar naar haar borsten, maar zie ze niet.
Ik ben de Ware niet? Ik ben de Ware niet?
22 jaar, met nog zoveel jaren in 't verschiet
33 jaar, met jouw geur aan mijn handen
En jouw lippen om mijn verdriet
Want ik ben de Ware niet,
Ik ben weer eens de Ware niet.
Dat dat überhaupt al speelde wist ik niet.
3 weken de lusten believen is te kort
Voor zo'n voorbarige conclusie, vind je niet?
Je kent me niet, zeg ik, je kent me niet.
Of jij de Ware bent, weet ik ook echt niet.
Ik weet het wel, maar ik geloof het niet.
Misschien morgen wel, maar nu nog niet.
Ananassen
Stofzuigerzakken
Printerinkt
Wormgaten
Stofzuigerzakken
Printerinkt
Wormgaten
Hmm, even een topic omhoog. Ik las gister dit gedicht en vond het erg mooi:
EN ALS ER NIETS MEER IS
Als er niets meer is is er toch
nog die hand die schrijft dat er
niets meer is is er toch nog
het woord dat zegt dat er niets
meer is is er toch nog de leegte
van het papier die schreeuwt
dat er niets meer is is er toch
nog de dood om er niet meer te
zijn is er toch nog altijd dat
ene woord, dat over alles heen
in het niets geschreven staat.
Leopold M. van den Brande
EN ALS ER NIETS MEER IS
Als er niets meer is is er toch
nog die hand die schrijft dat er
niets meer is is er toch nog
het woord dat zegt dat er niets
meer is is er toch nog de leegte
van het papier die schreeuwt
dat er niets meer is is er toch
nog de dood om er niet meer te
zijn is er toch nog altijd dat
ene woord, dat over alles heen
in het niets geschreven staat.
Leopold M. van den Brande
M A X I M A A L
Geen reden geen verhaal, waarvoor
ik naar de bron van spreken boor,
dan om in het koeweit van mijn taal,
finaal! totaal! banaal!
te delven naar de spankracht
van je lijf. zoals dat nacht na nacht
anaal! radicaal! helemaal!
verbeelding tart, en moeheid van metaal
naast zich legt in mijn persoon,
en dan daarna, gewoon! ten toon!
unknown!, de ogen sluit als armen
en besluit mij slapend te verwarmen
Geen reden geen verhaal, dan om jou
te besluipen te bezingen. Opdat je zou
blijven, en opdat je blijven zou. Doordat
er iemand van jou schrijven zou:
'Mijn maxi-, maxi-, mijn gemaal
Mijn mannenmaat, mijn prins der
dingen. Mijn hartslag uit de tijd
toen mensen dieren
met hun handen vingen.'
T. Lanoye.
[ Bericht 0% gewijzigd door R_ON op 19-06-2005 18:48:52 ]
Geen reden geen verhaal, waarvoor
ik naar de bron van spreken boor,
dan om in het koeweit van mijn taal,
finaal! totaal! banaal!
te delven naar de spankracht
van je lijf. zoals dat nacht na nacht
anaal! radicaal! helemaal!
verbeelding tart, en moeheid van metaal
naast zich legt in mijn persoon,
en dan daarna, gewoon! ten toon!
unknown!, de ogen sluit als armen
en besluit mij slapend te verwarmen
Geen reden geen verhaal, dan om jou
te besluipen te bezingen. Opdat je zou
blijven, en opdat je blijven zou. Doordat
er iemand van jou schrijven zou:
'Mijn maxi-, maxi-, mijn gemaal
Mijn mannenmaat, mijn prins der
dingen. Mijn hartslag uit de tijd
toen mensen dieren
met hun handen vingen.'
T. Lanoye.
[ Bericht 0% gewijzigd door R_ON op 19-06-2005 18:48:52 ]
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Ergens, in een trein misschien, kust je een
silhouet. Zweet staat op je bovenlip.
Het glinstert in de lage maan,
Tot je tong het weglikt.
Boksma.
Hoe ik het overleef, ik weet het niet:
Het Experiment compleet leeggeschreven,
De traditionelen hypocriet,
En wat heeft men ons in de plaats gegeven?
Een modieus en trutterig verdriet,
Zo knus dat ik ervan moet overgeven...
kome er: Vuilnis, kome: Lelijkheid!
Weg met het fatsoen! Gedaan met het gezeik!
[ Bericht 52% gewijzigd door R_ON op 19-06-2005 18:48:19 ]
silhouet. Zweet staat op je bovenlip.
Het glinstert in de lage maan,
Tot je tong het weglikt.
Boksma.
Hoe ik het overleef, ik weet het niet:
Het Experiment compleet leeggeschreven,
De traditionelen hypocriet,
En wat heeft men ons in de plaats gegeven?
Een modieus en trutterig verdriet,
Zo knus dat ik ervan moet overgeven...
kome er: Vuilnis, kome: Lelijkheid!
Weg met het fatsoen! Gedaan met het gezeik!
[ Bericht 52% gewijzigd door R_ON op 19-06-2005 18:48:19 ]
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Zou Karin de Phileine zijn? Uit: Phileine zegt sorry.quote:
Tis iig wel lekker.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
De tuinman en de dood
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: 'Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!' -
Van middag -lang reeds was hij heengespoed-
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.
'Waarom,' zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
'Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?'
Glimlachend antwoordt hij: 'Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan.'
__
P.N. van Eyck
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: 'Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!' -
Van middag -lang reeds was hij heengespoed-
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.
'Waarom,' zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
'Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?'
Glimlachend antwoordt hij: 'Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan.'
__
P.N. van Eyck
Love it!quote:Op zondag 4 april 2004 17:06 schreef kamstra het volgende:
Voor een dag van morgen
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens,
ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
zo lief had als ik jou.
Hans Andreus
Zelf vind ik het volgende van Lut de Block erg lief:
Trois allumettes
Met jou
slapen
in een
lucifer-
doosje
moet wel
heel
gevaarlijk
zijn
jij
die mij
in vuur
en vlam zet
ik
die al
brand
van verlangen
------------------------------------------------------------------------
Boom, roos, vis - Sjoerd Kuyper
Ik leerde boom:
een b, en dan twee
rondjes. Zo: oo.
Dan nog de m
en daar stond boom.
Ik kocht een schrift
en in het schrift
schreef ik een boek.
Boom, schreef ik,
boom, boom, boom
- op ieder blad
een boom.
Het stond zó vol
met bomen,
dat ik dacht:
dit is een boek
over een bos.
Ik leerde roos:
de r en weer
die oo en dan
de s van Sjoerd.
En ik kocht
nóg een schrift
en ik schreef
wéér een boek.
Roos, schreef ik,
roos, roos, roos,
en dacht: een boek
zó vol met rozen
is een boek
over een tuin.
Dat was boek twee.
Daarna schreef ik
een boek over de zee.
Ik ben iemand die houdt van hele simpele gedichtjes, en vind deze dus natuurlijk geweldig
Still a little bit of your face I haven't kissed.
Deze is inderdaad mooi. Het gaat niet om de simpelheid, het kan vreselijk ontroerend zijn... deze vind ik ook wel leuk, niet superquote:Op zondag 19 juni 2005 20:14 schreef DevilsAndDust het volgende:
Ik ben iemand die houdt van hele simpele gedichtjes, en vind deze dus natuurlijk geweldig
Woorden in de nacht
Voel je hoe ik naar je toe kom?
Je bent naakt in den nacht
Wacht, ik doe eerst een doek om.
Nog niet, nog niet
Liefkoos mij, zacht
Zeg dat je mij mooi vindt
En alleen door te strelen
In 't donker, mij ziet
Zulken wij spelen,
Dat wie 't eerste lacht,
Moet ondergaan,
Wat de ander bedacht?
O, laat het doorgaan,
Totdat wij doodgaan.
Alles wat hierna komt
Is niets dan dood, vermomd
In schijn van leven.
Neem mij weer, wacht nog even.
J.J. Slauerhoff
Voel je hoe ik naar je toe kom?
Je bent naakt in den nacht
Wacht, ik doe eerst een doek om.
Nog niet, nog niet
Liefkoos mij, zacht
Zeg dat je mij mooi vindt
En alleen door te strelen
In 't donker, mij ziet
Zulken wij spelen,
Dat wie 't eerste lacht,
Moet ondergaan,
Wat de ander bedacht?
O, laat het doorgaan,
Totdat wij doodgaan.
Alles wat hierna komt
Is niets dan dood, vermomd
In schijn van leven.
Neem mij weer, wacht nog even.
J.J. Slauerhoff
Please don't sit on my imaginary friend
Ik schreef je dat je geen illusies…
ik heb het je meteen gezegd, de eerste keer,
ik had het bij op een briefje,
en ik schreef het op de rand van een krant
en op de kalender aan je muur,
en ik zei het in je oor, in de deuropening,
en op straat, aan de kade,
ik riep het naar je over het water
in het licht van een zwiepende straatlantaarn,
en jij riep terug:
"Ik ook van jou!"
ik heb het je meteen gezegd, de eerste keer,
ik had het bij op een briefje,
en ik schreef het op de rand van een krant
en op de kalender aan je muur,
en ik zei het in je oor, in de deuropening,
en op straat, aan de kade,
ik riep het naar je over het water
in het licht van een zwiepende straatlantaarn,
en jij riep terug:
"Ik ook van jou!"
Please don't sit on my imaginary friend
Ik weet bijna niks van Nederlandse poëzie ( ) maar ik vind Marsman wel mooi.
Vlam
Schuimende morgen
en mijn vuren lach
drinkt uit ontzaggelijke schalen
van lucht en aarde
den opalen dag
Lex Barbarorum
Geef mij een mes.
ik wil deze zwarte zieke plek
uit mijn lichaam wegsnijden.
ik heb mij langzaam recht overeind gezet.
ik heb gehoord, dat ik heb gezegd
in een huiverend, donker beven:
ik erken maar éen wet:
léven.
allen, die wegkwijnen aan een verdriet
verraden het en dat wìl ik niet.
Verder ken ik bijna alleen maar Engelstalige gedichten. Een van mijn favorieten is deze van George Herbert.
George Herbert- Deniall
When my devotions could not pierce
Thy silent eares;
Then was my heart broken, as was my verse;
My breast was full of fears
And disorder:
My bent thoughts, like a brittle bow,
Did flie asunder:
Each took his way; some would to pleasures go,
Some to the warres and thunder
Of alarms.
As good go any where, they say,
As to benumme
Both knees and heart, in crying night and day,
Come, come, my God, O come,
But no hearing.
O that thou shouldst give dust a tongue
To crie to thee,
And then not heare it crying! all day long
My heart was in my knee,
But no hearing.
Therefore my soul lay out of sight,
Untun’d, unstrung:
My feeble spirit, unable to look right,
Like a nipt blossome, hung
Discontented.
O cheer and tune my heartlesse breast,
Deferre no time;
That so thy favours granting my request,
They and my minde may chime,
And mend my ryme.
En een Duits gedicht wat ik mooi vind:
Erich Kästner - Ein Kubikkilometer genügt
Ein Mathamatiker hat behauptet,
daß es allmählich an der Zeit sei,
eine stabile Kiste zu bauen,
die tausend Kilometer lang, hoch und breit sei.
In diesem einen Kubikkilometer
hätten,schrieb er im wichtigsten Satz,
sämtliche heute lebenden Menschen
(das sind zirka sechs Milliarden!) Platz!
Man könnte also die gesamte Menschheit
in eine Kiste steigen heißen
und diese, vielleicht in den Kordilleren,
in einen der tiefsten Abgründe schmeißen.
Da lägen wir dann, fast unbemerkbar,
als würfelformiges Paket.
Und Gras könnte über die Menschheit wachsen.
Und Sand würde daraufgeweht.
Kreischend zögen die Geier Kreise.
Die riesigen Städte stünden leer.
Die Menschheit läg in den Kordilleren.
Doch das wüßte dann keiner mehr.
Vlam
Schuimende morgen
en mijn vuren lach
drinkt uit ontzaggelijke schalen
van lucht en aarde
den opalen dag
Lex Barbarorum
Geef mij een mes.
ik wil deze zwarte zieke plek
uit mijn lichaam wegsnijden.
ik heb mij langzaam recht overeind gezet.
ik heb gehoord, dat ik heb gezegd
in een huiverend, donker beven:
ik erken maar éen wet:
léven.
allen, die wegkwijnen aan een verdriet
verraden het en dat wìl ik niet.
Verder ken ik bijna alleen maar Engelstalige gedichten. Een van mijn favorieten is deze van George Herbert.
George Herbert- Deniall
When my devotions could not pierce
Thy silent eares;
Then was my heart broken, as was my verse;
My breast was full of fears
And disorder:
My bent thoughts, like a brittle bow,
Did flie asunder:
Each took his way; some would to pleasures go,
Some to the warres and thunder
Of alarms.
As good go any where, they say,
As to benumme
Both knees and heart, in crying night and day,
Come, come, my God, O come,
But no hearing.
O that thou shouldst give dust a tongue
To crie to thee,
And then not heare it crying! all day long
My heart was in my knee,
But no hearing.
Therefore my soul lay out of sight,
Untun’d, unstrung:
My feeble spirit, unable to look right,
Like a nipt blossome, hung
Discontented.
O cheer and tune my heartlesse breast,
Deferre no time;
That so thy favours granting my request,
They and my minde may chime,
And mend my ryme.
En een Duits gedicht wat ik mooi vind:
Erich Kästner - Ein Kubikkilometer genügt
Ein Mathamatiker hat behauptet,
daß es allmählich an der Zeit sei,
eine stabile Kiste zu bauen,
die tausend Kilometer lang, hoch und breit sei.
In diesem einen Kubikkilometer
hätten,schrieb er im wichtigsten Satz,
sämtliche heute lebenden Menschen
(das sind zirka sechs Milliarden!) Platz!
Man könnte also die gesamte Menschheit
in eine Kiste steigen heißen
und diese, vielleicht in den Kordilleren,
in einen der tiefsten Abgründe schmeißen.
Da lägen wir dann, fast unbemerkbar,
als würfelformiges Paket.
Und Gras könnte über die Menschheit wachsen.
Und Sand würde daraufgeweht.
Kreischend zögen die Geier Kreise.
Die riesigen Städte stünden leer.
Die Menschheit läg in den Kordilleren.
Doch das wüßte dann keiner mehr.
|
|
