hij is woensdag gecremeerd in besloten kring.
Jasper is 14 jaar geworden. Hij was een goede vriend waar je altijd op kon rekenen. Ook altijd als je hulp nodig had bood hij zn hulp aan.
Ik, en alle andere vrienden, familie-leden, kennissen, en alle andere zullen hem erg missen.
dit wilde ik ff kwijt.
Rest In Peace my friend...
gecondoleerd
gecondoleerd. 
hebben jullie ooit zoiets zelf meegemaakt? en hoe gingen jullie daarmee om??
Dem, zoo ongelooflijk jong, nog een heel leven voor zich 
Maar hij heeft in ieder geval niet geleden...
And for once in my life I feel complete and I still want to ruin it.
quote:klinkt erg hard ja, maar het is wel waar.
Op donderdag 26 juli 2001 22:52 schreef FLIPNEUS het volgende:
Wat is de wereld oneerlijk zeg
als we op school onze boeken moeten gaan afhalen, 31ste, word er ook een soort herdenkings-gebeuren georgoniseert door school en op school.
quote:Mijn vriendin was overleden toen ze ik meen ook iets van 14 was..
Op donderdag 26 juli 2001 22:50 schreef dPyroSb het volgende:
bedankt voor jullie medeleven..
hebben jullie ooit zoiets zelf meegemaakt? en hoe gingen jullie daarmee om??
diepzucht maar dat was haar eigen keuze
Maar was ontzettend moeilijk.. dagen gehuild.. gewoon een beetje aan het idee wennen dat je die persoon nooit meer zult zien.. Gewoon alsof ie verhuist is naar een andere planeet ofzow.. klinkt stom maar heeft mij erg geholpen.. Maart blijft ongelovelijk
Des te indrukwekkender zijn je afscheidswoorden, ik denk dat je vriend trots zou zijn.
quote:Ik weet wel zeker dat hij trots op mij zou zijn...
Op donderdag 26 juli 2001 22:58 schreef tong80 het volgende:
dPyroSb, ik zie in je profiel dat jezelf pas 14 bent.Des te indrukwekkender zijn je afscheidswoorden, ik denk dat je vriend trots zou zijn.
quote:Is heel indrukwekkend geloof me... Bij mij op school was een jongen overleden aan botkanker en z'n laatste wens was om voor de laatste keer langs school te komen, dus had de hele school een erehaag gevormd langs de weg waar de begrafenisstoet langsreed, echt een van de indrukwekkendste momenten uit mijn leven
Op donderdag 26 juli 2001 22:54 schreef dPyroSb het volgende:[..]
klinkt erg hard ja, maar het is wel waar.
als we op school onze boeken moeten gaan afhalen, 31ste, word er ook een soort herdenkings-gebeuren georgoniseert door school en op school.
And for once in my life I feel complete and I still want to ruin it.
zelf heb ik zoiets nog nooit meegemaakt. Het enige wat er een beetje in de buurt komt, gebeurde een paar jaar geleden; na een auto-ongeluk, overleed een meisje uit een andere klas (kende haar verder niet). De ceremonie die voor haar in de aula van de school werd gehouden en de sfeer die er de dag na het ongeluk op school hing (complete stilte onder 750 pubers....huilende leerlingen en leraren die hun emoties ook maar moeilijk onder bedwang konden houden) heeft enorm veel indruk op me gemaakt.
Maar ik besef ook dat het nog veel moeilijker is en harder inslaat als het om iemand uit je directe gaat.
quote:Mijn vriend was 35 toen hij een hersenbloeding kreeg in zijn slaap en overleed. Hoe ik ermee om moet gaan, weet ik nog steeds niet. Ik geloof niet dat er manieren voor zijn. Ik praat er veel over.
Op donderdag 26 juli 2001 22:50 schreef dPyroSb het volgende:
bedankt voor jullie medeleven..
hebben jullie ooit zoiets zelf meegemaakt? en hoe gingen jullie daarmee om??
Heel veel sterkte.
Allerlei dingen gaan je straks confronteren met het feit dat hij er echt niet meer is.
ECHT besef hiervan, kan heel lang duren. Het heeft mij i.i.g. 17 jaar gekost om het overlijden van mijn moeder echt te beseffen. De roes dat ze miscchien nog terugkeert heeft me nooit helemaal verlaten.
Rouwen is heel individueel.
Veel praten en niet je tranen "opvreten"
heel veel sterkte.
quote:Allereerst, gecondoleerd!
Op donderdag 26 juli 2001 22:50 schreef dPyroSb het volgende:
bedankt voor jullie medeleven..
hebben jullie ooit zoiets zelf meegemaakt? en hoe gingen jullie daarmee om??
Een jongen bij mij in de klas is een aantal jaar ook overleden aan een hersenbloeding.. Hij was ook 14. We zijn met de hele klas de dag erna naar het strand geweest en naar de begrafenis.. De 2 jaren erna zijn we nog naar zijn graf terug geweest.
Ik kende die jongen niet zo heel goed, maar ik heb er wel verdriet van gehad. We besloten ook om met de hele klas een boek te maken voor zijn ouders, ik heb een gedicht geschreven. (is ook in de krant gekomen erna) Maar ik ben het gedicht kwijt geraakt.. Het is voor iedereen anders hoe je ermee omgaat. Sommigen schrijven erover, sommigen praten veel en anderen zeggen juist helemaal niets..
Heel veel succes ermee!
heel veel sterkte
* Nijntjuh is er stil van
..................The cats have never forgotten this.
Some times life is great and then suddenly stops.......
er is vast een reden voor dit soort onrechtvaardigheid.
Wie het weet mag het zeggen.
Ik voel me je mee.
ik heb het zelf ook meegemaakt met een meisje uit mijn klas (15 toen) die al een half jaar ongemerkt (soms wat vreemde buien) met een hersentumor rondliep, en toen ineens in 3 weken er aan tenonder is gegaan.
ik wens je echt heel erg veel sterkte toe, en probeer het niet te 'begrijpen', of er achter proberen te komen 'waarom', maar praat er wel over, met je ouders, school of vrienden.
Gecondoleerd, en sterkte.
in ieder geval heel veel sterkte!!
Ahhh wat erg gecondoleerd! *knuf geevt*
Shhh, hush your mouth
Silence when I spit it out, ... in your face
Open your mouth, give you a taste
Ik hoop dat jij, zijn familie en andere vrienden de komende tijd
steun bij elkaar kunnen vinden om dit te verwerken.
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
het is echt zo moeilijk om voor te stellen dat leeftijdgenoten al zo jong het leven laten...zoveel verwachtingen en dromen...in een klap weg
heel erg veel sterkte de komende periode...en daarna
ik kan het me goed voorstellen
Ik heb ongeveer 1 1/2 jaar geleden mijn beste vriend verloren. Dit kwam als een hele grote klap voor me want ik had niet eens meer afscheid van hem kunnen nemen.
Het enige wat er op te zeggen is
Hij was veels te jong
en praat erover opkroppen helpt niet kan ik uit ervaring vertellen
Wat een volwassen tekst voor een jongen van 14! Je vriend moet trots op je geweest zijn!
Sterkte.
Ik heb zelf toen ik 12 was een goede vriend verloren, die omgekomen was in het verkeer.
Ik denk zelf dat een begrafenis/ crematie die niet in besloten kring is beter is voor de kennissen en vriendenkring van de overleden persoon. Wij hadden zelf een goede steun aan elkaar tijdens de begrafenis, ik had er niet aan moeten denken dat ik geen "afscheid" had kunnen nemen, en mijn emoties later op had moeten kroppen, hoewel ik nu zelfs nog wel eens emotioneel ben als ik eraan terugdenk, ook al is het al weer een tijdje geleden.
Ik hoop dat je iig steun bij anderen kunt vinden. Nogmaals sterkte!
ik heb iets meer dan 2,5 jaar geleden een nichtje van (toen) 16 verloren door een stom ongeluk
<zucht>
quote:inmiddels vijf jaar geleden is een vriend van mij door een ongeluk om het leven gekomen....
Op donderdag 26 juli 2001 22:50 schreef dPyroSb het volgende:
bedankt voor jullie medeleven..
hebben jullie ooit zoiets zelf meegemaakt? en hoe gingen jullie daarmee om??
Ik heb nooit laten blijken hoe moeilijk ik het vond....Zelf schreef ik gedichten en heb een song tekst geschreven, maar ik heb er nooit over gesproken en na een maand heb ik het proberen te vergeten.
dit was gelukt.....dacht ik.....maar de laatste twee maanden (vijf jaar later dus) heb ik het er heel moeilijk mee....
deze manier raad ik je dus niet aan........
mijn tip: praat praat en nog eens praat en zoek steun bij elkaar
quote:ten eerste: gecondoleerd man... Minder ook, zow jong
Op donderdag 26 juli 2001 22:50 schreef dPyroSb het volgende:
bedankt voor jullie medeleven..
hebben jullie ooit zoiets zelf meegemaakt? en hoe gingen jullie daarmee om??
ten tweede:
ja meegemaakt.. Hoe ik et verwerkt heb ga ik maar niet vertellen, dat gun ik niemand dat ie dat na gaat doen
quote:Sterkte er mee joh...
Op donderdag 26 juli 2001 22:50 schreef dPyroSb het volgende:
bedankt voor jullie medeleven..
hebben jullie ooit zoiets zelf meegemaakt? en hoe gingen jullie daarmee om??
Ik heb zelf ruim een jaar geleden een vriend van me verloren aan een spierziekte. Op negentienjarige leeftijd in zn slaap. Hij was net klaar met zn examens, t kwam best wel onverwacht. Nou wist ik wel dat t er eens van moest komen, maar t komt toch als een klap. Gelukkig heb ik t goed kunnen verwerken, maar t blijft vervelend.
Hou je taai!
"Float like a butterfly, sting like a bee, look ridiculous." Rory the Roman
"It's smaller on the outside." Clara Oswin Oswald
het leven lijkt en is soms zo oneerlijk..
Tja meegemaakt
Een vriend van mij is toen hij 13 was door een verkeersongeluk om het leven gekomen.
3 maand geleden is mijn neef (meer een vriend voor me)
ook overleden aan de gevolgen van een verkeers ongeluk. Nouja ongeluk, hij viel van zijn fiets op zijn hoofd heeft 5 dagen in coma gelegen en is daarna overleden..
hoe je het moet verwerken. Tja ik praat er veel over nog steeds en gelukkig heb ik een goede vriend die er iedere keer weer naar wil luisteren....
succes met alles!!!
quote:Praat er over. Probeer mensen te vinden bij wie je je verhaal kwijt kan. Die willen luisteren.
Op donderdag 26 juli 2001 22:50 schreef dPyroSb het volgende:
bedankt voor jullie medeleven..
hebben jullie ooit zoiets zelf meegemaakt? en hoe gingen jullie daarmee om??
Schaam je je ook niet voor je emoties. Huil gewoon als je dat bij je bovenkomt, probeer het niet weg te stoppen.
Heb gelukkig zelf nooit zo'n jong iemand in mijn directe omgeving verloren. Wel ruim een half jaar geleden mijn vader. Nog steeds heb ik van die dagen dat ik het liefst de hele dag zou willen janken en niks doen.
En als de tranen dan komen, dan kijken mensen maar vreemd. Verstop het niet.
Verder, heel veel sterkte. Is er ook een 'plaats' waar je naar toe kan ter gedachtenis? Ik vind het een goed gevoel dat ik naar het kerkhof kan en daar in alle rust kan zitten/denken/praten en ook gewoon een potje janken.
|
|
