R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Morgen ga ik het weer eens proberen
een gesprek bij een instelling voor psychotherapie.
Ik heb er helemaal geen zin in.
Maar aan de andere kant ook weer wel.
Want de dokter zegt dat psychotherapie het enige is dat me eventueel nog van mijn probleem zou kunnen afhelpen.
Tranquilisers en dergelijke zijn alleen maar belachelijke paardemiddelen en noodoplossingen.
Wat is mijn probleem?
Mijn keel wordt keihard dichtgeknepen
Mijn schouders zijn altijd opgetrokken
Er ligt een molensteen op mijn borst
En het doet erg pijn.
Dat 24 uur per dag. En het is echt niet leuk. Het belet me om normaal te kunnen leven en werken.
Ik weet ook wel waardoor het komt, het is begonnen na een plotseling verbroken relatie jaren geleden met iemand van wie ik heel erg veel hield.
En het is sindsdien alleen maar erger geworden met de pijn.
(Voordien wist ik niet dat psychische pijn zo makkelijk kon veranderen in puur lichamelijke pijn.
En dat je lichaam en geest zo één zijn.)
Ik praat er met niemand over omdat ik bang ben om te worden uitgelachen.
Wat ik wil vragen en nou wel eens echt wil weten.
Kan psychotherapie je helpen met het verwerken van pijn?
Ook als die heel intens en goed weggestopt is?
En jaren oud is?
Als je echt wilt?
En, misschien nog wel belangrijker,
Kan de lichamelijke pijn die je daardoor hebt, verdwijnen of minder worden als je de pijn verwerkt?
Als je je er voor inzet?
Of blijft dat gewoon voor altijd, omdat de wond zelf ook blijft?
Bestaat er zoiets als leren omgaan met zulke pijn? Ook als er geen oplossing voor komt?
Op het moment is het zo dat ik erg veel verdriet heb (al jarenlang.)
En dat ook voortdurend voel, als vloeibaar vuur in mijn buik, en vloeibare pijn die van mijn borst naar mijn vingertoppen beweegt en weer terug.
Maar dat niet kan uiten, en ook niet heb mogen uiten toen de relatie verbroken werd.
Hebben psychotherapeuten trucjes om dat zeg maar in te halen?
Kan dat überhaupt?
Ik hoop dat er hier een paar mensen zijn die ervaring hebben met psychotherapie en die me kunnen vertellen hoe of wat.
Hetzij positieve antwoorden, hetzij negatieve.
Als het maar eerlijk is.
Weet iemand wat?
een gesprek bij een instelling voor psychotherapie.
Ik heb er helemaal geen zin in.
Maar aan de andere kant ook weer wel.
Want de dokter zegt dat psychotherapie het enige is dat me eventueel nog van mijn probleem zou kunnen afhelpen.
Tranquilisers en dergelijke zijn alleen maar belachelijke paardemiddelen en noodoplossingen.
Wat is mijn probleem?
Mijn keel wordt keihard dichtgeknepen
Mijn schouders zijn altijd opgetrokken
Er ligt een molensteen op mijn borst
En het doet erg pijn.
Dat 24 uur per dag. En het is echt niet leuk. Het belet me om normaal te kunnen leven en werken.
Ik weet ook wel waardoor het komt, het is begonnen na een plotseling verbroken relatie jaren geleden met iemand van wie ik heel erg veel hield.
En het is sindsdien alleen maar erger geworden met de pijn.
(Voordien wist ik niet dat psychische pijn zo makkelijk kon veranderen in puur lichamelijke pijn.
En dat je lichaam en geest zo één zijn.)
Ik praat er met niemand over omdat ik bang ben om te worden uitgelachen.
Wat ik wil vragen en nou wel eens echt wil weten.
Kan psychotherapie je helpen met het verwerken van pijn?
Ook als die heel intens en goed weggestopt is?
En jaren oud is?
Als je echt wilt?
En, misschien nog wel belangrijker,
Kan de lichamelijke pijn die je daardoor hebt, verdwijnen of minder worden als je de pijn verwerkt?
Als je je er voor inzet?
Of blijft dat gewoon voor altijd, omdat de wond zelf ook blijft?
Bestaat er zoiets als leren omgaan met zulke pijn? Ook als er geen oplossing voor komt?
Op het moment is het zo dat ik erg veel verdriet heb (al jarenlang.)
En dat ook voortdurend voel, als vloeibaar vuur in mijn buik, en vloeibare pijn die van mijn borst naar mijn vingertoppen beweegt en weer terug.
Maar dat niet kan uiten, en ook niet heb mogen uiten toen de relatie verbroken werd.
Hebben psychotherapeuten trucjes om dat zeg maar in te halen?
Kan dat überhaupt?
Ik hoop dat er hier een paar mensen zijn die ervaring hebben met psychotherapie en die me kunnen vertellen hoe of wat.
Hetzij positieve antwoorden, hetzij negatieve.
Als het maar eerlijk is.
Weet iemand wat?
Wat betreft therapie is m'n ervaring schamel, ik ben ook net weer begonnen; maar opluchting door te praten over je problemen is evident.
Lichamelijk voel je je dan ook vaak beter. Sporten helpt ook!
Lichamelijk voel je je dan ook vaak beter. Sporten helpt ook!
Het gaat slecht, maar verder gaat het goed.
geen idee,
maar als ik het zo lees heb je niets te verliezen! ga er gewoon open in, als het niet bevalt kun je er weer mee stoppen.
Sporten is geen vreemde tip, er komen stoffen vrij die je opgewekt maken. Misschien doe je dat natuurlijk al,
veel sterkte in ieder geval.
maar als ik het zo lees heb je niets te verliezen! ga er gewoon open in, als het niet bevalt kun je er weer mee stoppen.
Sporten is geen vreemde tip, er komen stoffen vrij die je opgewekt maken. Misschien doe je dat natuurlijk al,
veel sterkte in ieder geval.
Mensen die opruimen zijn gewoon te lui om te zoeken.
fotoboek
fotoboek
Hoi Sushi-Nori
En, misschien nog wel belangrijker, je klinkt erg gedreven..
Ik heb het zo waarheidsgetrouw vanaf mijn kant opgeschreven.. Succes Sushi!!
edit: En ik sluit me inderdaad aan bij de tip over het sporten... Is gewoon lekker...
Hoeft niet joh....quote:Op dinsdag 30 maart 2004 03:11 schreef sushi-nori het volgende:
Ik praat er met niemand over omdat ik bang ben om te worden uitgelachen.
Heeft het bij mij wel gedaanquote:Wat ik wil vragen en nou wel eens echt wil weten.
Kan psychotherapie je helpen met het verwerken van pijn?
Ja .. mijn probleem heb ik ook jarenlang weggestopt...quote:Ook als die heel intens en goed weggestopt is?
Ja, speelt/speelde al vanaf mn 15e (12 jaar alweer dus)quote:En jaren oud is?
Jij wil echt wel Sushi noriquote:Als je echt wilt?
En, misschien nog wel belangrijker, je klinkt erg gedreven..
Als je je er voor inzet, wat je dus wel van plan bent.. Komt dat gewoon echt wel goed. Duurt even misschien. Maar je komt er gewoon sterker uitquote:Kan de lichamelijke pijn die je daardoor hebt, verdwijnen of minder worden als je de pijn verwerkt?
Waarom heb je dat nooit mogen mogen uiten als ik mag vragen?quote:Als je je er voor inzet?
Of blijft dat gewoon voor altijd, omdat de wond zelf ook blijft?
Bestaat er zoiets als leren omgaan met zulke pijn? Ook als er geen oplossing voor komt?
[quote]
Op het moment is het zo dat ik erg veel verdriet heb (al jarenlang.)
En dat ook voortdurend voel, als vloeibaar vuur in mijn buik, en vloeibare pijn die van mijn borst naar mijn vingertoppen beweegt en weer terug.
Maar dat niet kan uiten, en ook niet heb mogen uiten toen de relatie verbroken werd.
Moeilijk antwoord op te geven, aangezien we niet weten wat voor therapie je precies gaat krijgen.. Ik neem aan dat dit een eerste oriënterende gesprek is?quote:Hebben psychotherapeuten trucjes om dat zeg maar in te halen?
Kan dat überhaupt?
quote:Ik hoop dat er hier een paar mensen zijn die ervaring hebben met psychotherapie en die me kunnen vertellen hoe of wat.
Hetzij positieve antwoorden, hetzij negatieve.
Als het maar eerlijk is.
Ik heb het zo waarheidsgetrouw vanaf mijn kant opgeschreven.. Succes Sushi!!
edit: En ik sluit me inderdaad aan bij de tip over het sporten... Is gewoon lekker...
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
ja je kan ermee leren omgaan, ja je kan verwerken door te praten, te voelen en te delen..
maar bovenalles kost het veel tijd en wilskracht om door te zetten, oude emoties worden aangeraakt en losgemaakt, je moet dus wel volhouden en hier doorheen gaan, daarna kun je weer gaan opbouwen.
maar bovenalles kost het veel tijd en wilskracht om door te zetten, oude emoties worden aangeraakt en losgemaakt, je moet dus wel volhouden en hier doorheen gaan, daarna kun je weer gaan opbouwen.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Kleine tip:
geestelijke therapie levert ook een lichamelijke verbetering op. MAAR: lichamelijke therapie (sporten, trainen, 'gevoel' voor je eigen lichaam krijgen) levfert ook weer een geestelijke verbetering op.
Verder kan ikje niet helpen (hoewel ik je een beetje kan volgen; ik krijg pijn op de borst wanneer ik gestresst ben)
iig. veel suk6 met de therapie morgen!
geestelijke therapie levert ook een lichamelijke verbetering op. MAAR: lichamelijke therapie (sporten, trainen, 'gevoel' voor je eigen lichaam krijgen) levfert ook weer een geestelijke verbetering op.
Verder kan ikje niet helpen (hoewel ik je een beetje kan volgen; ik krijg pijn op de borst wanneer ik gestresst ben)
iig. veel suk6 met de therapie morgen!
Ik ga af op eigen ervaringen en op wat ik om me heen hoor en zie: ik geloof zeker dat psychotherapie kan helpen. Natuurlijk, je moet het zelf doen, maar therapie kan ervoor zorgen dat je dingen net even wat anders leert zien, en kan je dus helpen als je steeds in hetzelfde cirkeltje ronddraait, een blinde vlek hebt (of meerdere), je spanningen, zoals in jouw geval, zich uiten in lichamelijke klachten, of iets dergelijks.
Ik geloof niet in jarenlange therapieen, tenzij voor diegenen die echt 'gek' zijn en bijvoorbeeld geen zelfinzicht of geen geweten hebben. En daar helpt waarschijnlijk zelfs jarenlange behandeling niet, tenminste dat denk ik als ik hoor over TBS-ers en mensen in mijn omgeving die al tijden in behandeling zijn zonder vooruitgang te boeken. Voor die mensen zijn medicijnen denk ik maar gewoon het beste. Voor 'gewone' mensen geloof ik wel in therapie, als steuntje in de rug, om je op ideeen te brengen die je zelf niet had kunnen bedenken, om je tactieken aan te leren om met bepaalde dingen om te gaan, bepaalde vaste (denk-)patronen te doorbreken en ga zo maar door. Nadat je dat geleerd hebt, kun je het zelf en moet je het ook zelf doen anders gebeurt er niets.
Ik geloof niet in jarenlange therapieen, tenzij voor diegenen die echt 'gek' zijn en bijvoorbeeld geen zelfinzicht of geen geweten hebben. En daar helpt waarschijnlijk zelfs jarenlange behandeling niet, tenminste dat denk ik als ik hoor over TBS-ers en mensen in mijn omgeving die al tijden in behandeling zijn zonder vooruitgang te boeken. Voor die mensen zijn medicijnen denk ik maar gewoon het beste. Voor 'gewone' mensen geloof ik wel in therapie, als steuntje in de rug, om je op ideeen te brengen die je zelf niet had kunnen bedenken, om je tactieken aan te leren om met bepaalde dingen om te gaan, bepaalde vaste (denk-)patronen te doorbreken en ga zo maar door. Nadat je dat geleerd hebt, kun je het zelf en moet je het ook zelf doen anders gebeurt er niets.
Het helpt maar je moet wel écht willen en doorzetten want het is een moeizaam proces. Maar als je eenmaal door de zure appel heengebeten hebt, héb je ook wat!
En je moet niet verwachten dat je binnen een jaar klaar bent want dat is niet reëel. Je moet tot op de bodem gaan en vanuit daar kun je weer langzaamaan opbouwen en dingen op een andere manier bekijken/ervaren/doen/anders denken.
Zolang je in jezelf gelooft zijn er geen grenzen aan je mogelijkheden.
Sterkte SN, moedig dat je toch weer een poging wilt wagen.
Wees niet onzeker, doe het voor jezelf, gun jezelf een beter en fijner leven. Niemand behalve jijzelf kan verandering in je situatie brengen.
En je moet niet verwachten dat je binnen een jaar klaar bent want dat is niet reëel. Je moet tot op de bodem gaan en vanuit daar kun je weer langzaamaan opbouwen en dingen op een andere manier bekijken/ervaren/doen/anders denken.
Zolang je in jezelf gelooft zijn er geen grenzen aan je mogelijkheden.
Sterkte SN, moedig dat je toch weer een poging wilt wagen.
Wees niet onzeker, doe het voor jezelf, gun jezelf een beter en fijner leven. Niemand behalve jijzelf kan verandering in je situatie brengen.
#geen
PS
Psychotherapie in groepsvorm is zeer aan te bevelen. Je vindt er herkenning en krijgt feedback. Veiligheid, contact met anderen. Steun van anderen, het delen van ervaringen. Vooral omdat jij nogal onzeker bent en veel twijfelt, lijkt me dat een goede optie voor je.
Psychotherapie in groepsvorm is zeer aan te bevelen. Je vindt er herkenning en krijgt feedback. Veiligheid, contact met anderen. Steun van anderen, het delen van ervaringen. Vooral omdat jij nogal onzeker bent en veel twijfelt, lijkt me dat een goede optie voor je.
#geen
Psychotherapie.
Ik heb er negatieve ervaringen mee, maar ik ben niet een persoon die graag praat over problemen, vooral niet één op één, op afspraak, met iemand die je nauwelijks kent.
Mijn psychotherapeute heb ik ook altijd voorgelogen over hoe het ging met me, en ze heeft nooit er doorheen kunnen prikken. Veel te vroeg ben ik toen met de therapie gestopt. Na een terugval ben ik er nog twee of drie keer geweest, maar weer zonder dat het echt hielp.
Het ophalen van "oud zeer" daar zijn psychotherapeutes volgens mij op getraind, want de eerste paar sessies gingen bij mij alleen over "vroeger". Als je geen problemen daarmee had, worden ze bijna aangepraat. Naja, ik ben bevooroordeeld door mijn eigen negatieve ervaringen, de meeste psychotherapeuten zullen inderdaad wel "trucjes" hebben om onverwerkte problemen omhoog te halen en ermee te werken. Mijn schoonzus moest dit doen door een "ik-doos" te knutselen: een schoenendoos waar een aantal voorwerpen in zaten die precies weergaven hoe zij was.
Maar goed, dit is mijn ervaring... doe ermee wat je wilt
Ik heb er negatieve ervaringen mee, maar ik ben niet een persoon die graag praat over problemen, vooral niet één op één, op afspraak, met iemand die je nauwelijks kent.
Mijn psychotherapeute heb ik ook altijd voorgelogen over hoe het ging met me, en ze heeft nooit er doorheen kunnen prikken. Veel te vroeg ben ik toen met de therapie gestopt. Na een terugval ben ik er nog twee of drie keer geweest, maar weer zonder dat het echt hielp.
Het ophalen van "oud zeer" daar zijn psychotherapeutes volgens mij op getraind, want de eerste paar sessies gingen bij mij alleen over "vroeger". Als je geen problemen daarmee had, worden ze bijna aangepraat. Naja, ik ben bevooroordeeld door mijn eigen negatieve ervaringen, de meeste psychotherapeuten zullen inderdaad wel "trucjes" hebben om onverwerkte problemen omhoog te halen en ermee te werken. Mijn schoonzus moest dit doen door een "ik-doos" te knutselen: een schoenendoos waar een aantal voorwerpen in zaten die precies weergaven hoe zij was.
Maar goed, dit is mijn ervaring... doe ermee wat je wilt
offtopic: meis wat heb jij jezelf tekort gedaan...quote:Op dinsdag 30 maart 2004 20:28 schreef Christine het volgende:
Mijn psychotherapeute heb ik ook altijd voorgelogen over hoe het ging met me, en ze heeft nooit er doorheen kunnen prikken. Veel te vroeg ben ik toen met de therapie gestopt. Na een terugval ben ik er nog twee of drie keer geweest, maar weer zonder dat het echt hielp.
#geen
sluit ik me bij aan..... ze zijn er niet voor niets Christine...quote:Op dinsdag 30 maart 2004 23:17 schreef DuchessX het volgende:
[..]
offtopic: meis wat heb jij jezelf tekort gedaan...
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Helaas is dat ook mijn ervaring met psychotherapie en psychologen.quote:Op dinsdag 30 maart 2004 20:28 schreef Christine het volgende:
Mijn psychotherapeute heb ik ook altijd voorgelogen over hoe het ging met me, en ze heeft nooit er doorheen kunnen prikken.
Er over praten kan je tegen heel veel mensen met een beetje mazzel krijg je meer feedback dan bij een psycholoog. die wil dat jij praat en daardoor zelf met een oplossing komt.
Wat bij mij beter werkte was hypnotherapie.Die zijn er op getrained om je te laten ontspannen
(waardoor jouw lichamelijke reactie even afneemt) en jouw onderbewustzijn afstand kunnen laten nemen van die traumatische gebeurtenis.
In the beginning was the Void,
Teeming with infinite possibilities
of which you
are one....
Teeming with infinite possibilities
of which you
are one....
offtopic, maar wel enigzins belangrijk imhoquote:Op dinsdag 30 maart 2004 20:28 schreef Christine het volgende:
Ik heb er negatieve ervaringen mee, maar ik ben niet een persoon die graag praat over problemen, vooral niet één op één, op afspraak, met iemand die je nauwelijks kent.
Mijn psychotherapeute heb ik ook altijd voorgelogen over hoe het ging met me, en ze heeft nooit er doorheen kunnen prikken. Veel te vroeg ben ik toen met de therapie gestopt. Na een terugval ben ik er nog twee of drie keer geweest, maar weer zonder dat het echt hielp.
En hoe gaat het nu met je dan? Kan je niet teruggaan..... en gewoon open kaart spelen?
Ik heb daar in het begin ook moeite mee gehad, TOT mijn therapeut zei op een keer:"hee, NU stel je jezelf open...." Ze zijn er om je te helpen.... Maar je moet jezelf wel openstellen......
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Ja, kom eens met je snufferd buiten die stoffige molen..quote:Op dinsdag 30 maart 2004 03:11 schreef sushi-nori het volgende:
Wat is mijn probleem?
Mijn keel wordt keihard dichtgeknepen
Mijn schouders zijn altijd opgetrokken
Er ligt een molensteen op mijn borst
En het doet erg pijn.
Dat 24 uur per dag. En het is echt niet leuk. Het belet me om normaal te kunnen leven en werken.
Weet iemand wat?
Doe es nietquote:Op woensdag 31 maart 2004 01:11 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Ja, kom eens met je snufferd buiten die stoffige molen..
En jij reageerrt waarom??quote:Op woensdag 31 maart 2004 01:16 schreef Salvad0R het volgende:
mensen met issues zijn uncool.
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
zo naar het orientatiegesprek geweest
dat was nuttig en interessant
ook deze mensen moest ik echt uit de kast lokken voor ze een antwoord wilden geven op mijn uiterst simpele vraag.
kan psychosomatische pijn genezen?
Hun antwoord: tja. erm. soms. eh.. kan het.. erm dat we het, ja, zeg maar, hebben zien genezen. Soms he.
zal ik dat dan maar als een ja opvatten?
wat betreft de vraag die hier eerder werd gesteld knokkels waarom heb ik het niet mogen uiten?
Simpel omdat het een verbroken relatie van een half jaar was en mensen vonden dat ik me niet zo aan moest stellen. Terwijl ik wist dat het een diep ingrijpende jarenlange relatie was die zich in het verborgene had afgespeeld. Maar niemand wist dat dus iedereen vond al gelijk dat ik niet zo zielig moest doen, dus kon ik met het verdriet bij helemaal niemand terecht.
Bedankt hoor iedereen voor de reacties
dat was nuttig en interessant
ook deze mensen moest ik echt uit de kast lokken voor ze een antwoord wilden geven op mijn uiterst simpele vraag.
kan psychosomatische pijn genezen?
Hun antwoord: tja. erm. soms. eh.. kan het.. erm dat we het, ja, zeg maar, hebben zien genezen. Soms he.
zal ik dat dan maar als een ja opvatten?
wat betreft de vraag die hier eerder werd gesteld knokkels waarom heb ik het niet mogen uiten?
Simpel omdat het een verbroken relatie van een half jaar was en mensen vonden dat ik me niet zo aan moest stellen. Terwijl ik wist dat het een diep ingrijpende jarenlange relatie was die zich in het verborgene had afgespeeld. Maar niemand wist dat dus iedereen vond al gelijk dat ik niet zo zielig moest doen, dus kon ik met het verdriet bij helemaal niemand terecht.
Bedankt hoor iedereen voor de reacties
Het fijne van therapie is dat je je daar kunt uiten, en dat ze niet zullen zeggen dat je je niet moet aanstellen, zoals vrienden wellicht soms wel doen. Die hebben hun eigen sores, hebben hun hoofd er niet naar staan of kunnen er niet mee omgaan.
Antwoorden geven doen ze idd liever niet, de tactiek is dat je zelf de antwoorden op je vragen moet vinden en geven. Met je eigen antwoorden zul je het gauwer eens zijn dan met die van hun. Ze sturen je er in en proberen je te leiden naar voor jou het beste antwoord, want die kan voor iedereen anders zijn. Maar neem maar van mij aan dat je psychosomatische pijn weggaat of vermindert naarmate je je emotioneel beter gaat voelen. Als dat niet gebeurt zou het simpelweg het niet psychosomatisch zijn.
Antwoorden geven doen ze idd liever niet, de tactiek is dat je zelf de antwoorden op je vragen moet vinden en geven. Met je eigen antwoorden zul je het gauwer eens zijn dan met die van hun. Ze sturen je er in en proberen je te leiden naar voor jou het beste antwoord, want die kan voor iedereen anders zijn. Maar neem maar van mij aan dat je psychosomatische pijn weggaat of vermindert naarmate je je emotioneel beter gaat voelen. Als dat niet gebeurt zou het simpelweg het niet psychosomatisch zijn.
Het gaat slecht, maar verder gaat het goed.
quote:Op donderdag 1 april 2004 01:16 schreef sushi-nori het volgende:
zo naar het orientatiegesprek geweest
dat was nuttig en interessant
ook deze mensen moest ik echt uit de kast lokken voor ze een antwoord wilden geven op mijn uiterst simpele vraag.
kan psychosomatische pijn genezen?
Hun antwoord: tja. erm. soms. eh.. kan het.. erm dat we het, ja, zeg maar, hebben zien genezen. Soms he.
zal ik dat dan maar als een ja opvatten?
wat betreft de vraag die hier eerder werd gesteld knokkels waarom heb ik het niet mogen uiten?
Simpel omdat het een verbroken relatie van een half jaar was en mensen vonden dat ik me niet zo aan moest stellen. Terwijl ik wist dat het een diep ingrijpende jarenlange relatie was die zich in het verborgene had afgespeeld. Maar niemand wist dat dus iedereen vond al gelijk dat ik niet zo zielig moest doen, dus kon ik met het verdriet bij helemaal niemand terecht.
Bedankt hoor iedereen voor de reacties
Ahh ik snap het dan...
Denk je dat dit je gaat helpen??
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
*leest*quote:Op donderdag 1 april 2004 01:23 schreef FritsVanEgters het volgende:
Het fijne van therapie is dat je je daar kunt uiten, en dat ze niet zullen zeggen dat je je niet moet aanstellen, zoals vrienden wellicht soms wel doen. Die hebben hun eigen sores, hebben hun hoofd er niet naar staan of kunnen er niet mee omgaan.
Antwoorden geven doen ze idd liever niet, de tactiek is dat je zelf de antwoorden op je vragen moet vinden en geven. Met je eigen antwoorden zul je het gauwer eens zijn dan met die van hun. Ze sturen je er in en proberen je te leiden naar voor jou het beste antwoord, want die kan voor iedereen anders zijn. Maar neem maar van mij aan dat je psychosomatische pijn weggaat of vermindert naarmate je je emotioneel beter gaat voelen. Als dat niet gebeurt zou het simpelweg het niet psychosomatisch zijn.
Helemaal mee eens..
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Achteraf heb ik er ook spijt van idd...quote:Op dinsdag 30 maart 2004 23:17 schreef DuchessX het volgende:
offtopic: meis wat heb jij jezelf tekort gedaan...
Het is alweer 2 jaar geleden, nu gaat het wel goed De laatste weken gaat het overigens iets minder, maar teruggaan... lijkt me geen goede optie. Ik heb nog altijd nare ideeën erover.quote:Op dinsdag 30 maart 2004 23:54 schreef knokkels het volgende:
offtopic, maar wel enigzins belangrijk imho
En hoe gaat het nu met je dan? Kan je niet teruggaan..... en gewoon open kaart spelen?
Ik heb daar in het begin ook moeite mee gehad, TOT mijn therapeut zei op een keer:"hee, NU stel je jezelf open...." Ze zijn er om je te helpen.... Maar je moet jezelf wel openstellen......
Het is inderdaad zo dat je geholpen moet willen worden, voordat je geholpen kunt worden.
|
|
