LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Een topic waar Stali en Duderinnetje hun geweldige avonturen met mannen zullen opschrijven.
Andere vrouwen natuurlijk ook welkom om te posten.
Ik start alvast met het eerste gedeelte van mijn date met Antonio.
Mijn vriendin heeft afgelopen zomer op een tropisch eiland een Italiaanse liefde ontmoet. In tegenstelling tot de meeste vakantieliefdes is hij serieus en belt, smst, mailt haar de hele dag door. S Avonds tijdens een van die gebrekkige telefoongesprekken waarin ze afspraken dat hij het weekend erop naar Nederland zou komen. Vraagt ze waar ik bij zit aan hem om Antonio voor mij mee te brengen. Ik was met stomheid geslagen, maar uiteindelijk gierden we het uit met zijn 2en, want als het aan haar lag werd ik ter plekke uitgehuwelijkt aan een goede partij.
Antonio klonk inderdaad veelbelovend; 34 jaar, hij zag er goed uit, was leuk en fijn gezelschap geweest op dat eiland, hij werkte op een bank en was rijk, vrijgezel, en;. Hij sprak goed Engels. (dat is namelijk uitzonderlijk voor een Italiaan!). Blind dates en dan ook nog voor heel weekend te logeren zijn bepaald geen acties voor mij, maar op een lollige avond met een wijntje en een overtuigende vriendin vervagen je grenzen toch wel beetje.
Om niet als een idioot hakkelend onwennig op Schiphol te staan, stuurde ik Antonio alvast een e-mail om het ijs te breken. Inderdaad zijn engels was zeer goed, en we hadden gelijk leuke raakvlakken. Er ontstond bij toeval een spelletje d.m.v. favoriete klassieke schrijvers te noemen en dan in de volgende mail beroemde citaten of woordspelingen te maken met de titels.
Okay het klikte eigenlijk prima, ik maakte me totaal geen zorgen meer, totdat het die bewuste vrijdag was. De dag vrijgenomen om het hele huis te poetsen en boenen, hoe schoner het huis werd hoe meer spinnenwebben er in mijn hoofd ontstonden. Ik kreeg letterlijk koorts van de zenuwen. Mijn moeder belde: Joh je hoeft niet zo te cleanen hoor, Italianen schijnen ook niet zo proper te zijn. Ik reageerde verontwaardigd; MA!
De eerste ontmoeting was erg gezellig, vriend van vriendin was goedgekeurd, en thuis bij vriendin, en kregen we van Antonio een enorme zak Mozzarella, en kreeg ik daarbij een foto op zijn telefoon te zien van een koe. Ik begreep uit zijn verhaal dat hij boer was, op een bank werkte en dat hij met 34 jaar nog bij zijn Mama woonde. (tja een manier om rijk worden bedacht ik me cynisch)
Na een drankje zijn we uiteten gegaan bij het beste Italiaanse restaurant in Amsterdam. Zelf vond ik dat toen een nogal bespottelijk idee, inmiddels niet meer. Afijn heel lekker gegeten (al was het van die Mama beter) , de gesprekken waren geanimeerd, alleen wanneer ik Antonio wat probeerde te vertellen wat niet over hem ging luisterde hij totaal niet. Maar misschien leek het zo omdat de vriend van vriendin heel erg gebrekkig Engels sprak.
Maar eenmaal buiten slenterend naar het geijkte Leidseplein, bleek maar weer dat taal der liefde geen grenzen kent en die twee kleefden hun weg wel voort.
Net op het moment dat ik opzij wil kijken en mijn mond open doe om iets te zeggen tegen Antonio voel ik ineens een enorme lap vlees in mijn mond. Ik was zo overdonderd dat ik uit beleefdheid maar even terugzoende en me onmiddellijk van hem losmaakte en druk allerlei gebouwen begon aan te wijzen en heb hem daarna zo goed mogelijk en zelfs best met succes proberen te ontwijken.
Afijn allerlei tenten in geweest, waarvan ik in een erg leuke jongen ontmoette, die zag dat ik bepaald ongelukkig was en trok me van het gezelschap weg. Jaloezie en paniek onder de Italiaanse ego's maar de leuke jongen loste dat vindingrijk op door te zeggen dat wel oud collega's waren. Hij zou een pen regelen en mij een moment geven om stiekem mijn e-mail op te schrijven. En gelukt, blij want was de avond tenminste niet helemaal een ramp.
Uiteindelijk zijn we uitgeput weer naar huis gereden, the lovebirds naar huis van vriendin. En ik zat natuurlijk met die Antonio opgescheept, en die wilde ineens nog lang niet naar bed. Dus ik trok wel een fles wijn open maar zette niet-romantische- muziek op. Hij begon te dwepen dat ik zo mooi was en het echt leek alsof hij mij niet meer hoefde te leren kennen, welnee het was alsof wij eeuwenoude zielen waren die elkaar herontmoetten, zo vertrouwd dat hij vond echt al over liefde te kunnen spreken. Ik beantwoorde zijn zogenaamd zwoele blik met een spottende lach of hij misschien wilde douchen? Hij zei hierop heel serieus: no, I do not shower much! Hij verdween echter toch in de badkamer. Helaas duurde dit nog geen minuut want daar stond hij alweer op slippers in t-shirt met een groezelig grijsgewassen CK-shortje waarvan de ene helft al in zijn bilspleet was geschoven. Een penetrante zweetlucht vulde met zijn iele verschijning de hele woonkamer.
Hij kwam met grijpgrage dunne armpjes op me af, en met geloken ogen: Joe are purfect, Aai Lohove Joe! Ik stoof hierop onmiddellijk het keukengedeelte in om gauw maar nog meer wijn te pakken. Schonk hem helemaal vol en schoot snel richting badkamer.
Onder de douche schoot door mijn gedachten: hoever gaat een mens uit beleefdheid? Ik was zo overdonderd geweest door die vieze lap in mijn mond, dat ik hem in Amsterdam uit beleefdheid kort had teruggezoend. Ik zou toch verdorie niet uit beleefdheid met iemand naar bed gaan, slechts omdat iemand te gast is??? Maar ook jammer dat hij zo walgelijk was, had best zin in sex, maar niet met zo'n ranzig figuur. Het was niet dat hij lelijk was, maar zijn lichaamsgeur was voor mij zo afstotelijk, en dan die praatjes, ik walgde van hem en bleef zo lang mogelijk onder de warme stralen van verlossing om de tijd te rekken in de hoop dat hij in slaap zou zijn gevallen.
Eenmaal in badjas moest ik door de kamer naar boven een pyjama zien te vinden, want ik slaap nooit in pyjama's. Antonio lag met glas wijn en ogen dicht languit in de bank. Yess!! ik sloop zachtjes naar boven en vond inderdaad een paars satijnen geval. (Dat klinkt nog best sexy hè? Ik ben erin bevallen dus moet je nagaan hoe onaantrekkelijk wijd dat ding is.)
Sloop zachtjes weer naar beneden en daar stond meneer midden in de kamer naar me te grijnzen: joe are purfect, my bjoetiful aies, I loove joe!!
Ik vermande me, hij was immers bijna een kop kleiner en ik ben toch veel sterker bedacht ik me. Antonio, listen..ik vertelde hem dat het toch echt niet ging gebeuren, en dat hij moest ophouden met die onzin.
Hij zei steeds mij te respecteren, het te begrijpen maar bleef me belagen erger dan een spin bij een gevangen mug doet. Ik rende langs de eettafel, om de salontafel om hem te ontwijken. Hij rende erachteraan en zo renden we samen rond de salontafel, zijn piepeltje (ja hoor nog een cliché wat klopt over Italiaanse mannen! J ) kwam uit zijn tot string opgekropen broekje zetten. Toen liet hij zich in de bank neervallen alwaar hij kermend met beide handen in zijn kruis theatraal om zijn moeder begon te roepen: Mamamia, Mama, the ache, Mama the ache!!!
Ik bleef veilig achter de eettafel gierend van de lach roepen dat hij toch echt maar een koude douche moest nemen. Hij stond weer op en met zijn handen in zijn kruis schreeuwend om zijn moeder kwam hij weer recht op me af.
Ik liep nog een rondje en heb me opgesloten in de badkamer en net zolang gewacht tot hij naar bed ging en heb zelf toen ik niets meer hoorde op het logeermatras geslapen op de kamer van het kuiken. De kamer kan niet op slot dus was vastbesloten niet te slapen en te blijven luisteren.
[ Bericht 1% gewijzigd door Stali op 11-03-2004 16:59:35 (wordcodes weg) ]
Andere vrouwen natuurlijk ook welkom om te posten.
Ik start alvast met het eerste gedeelte van mijn date met Antonio.
Mijn vriendin heeft afgelopen zomer op een tropisch eiland een Italiaanse liefde ontmoet. In tegenstelling tot de meeste vakantieliefdes is hij serieus en belt, smst, mailt haar de hele dag door. S Avonds tijdens een van die gebrekkige telefoongesprekken waarin ze afspraken dat hij het weekend erop naar Nederland zou komen. Vraagt ze waar ik bij zit aan hem om Antonio voor mij mee te brengen. Ik was met stomheid geslagen, maar uiteindelijk gierden we het uit met zijn 2en, want als het aan haar lag werd ik ter plekke uitgehuwelijkt aan een goede partij.
Antonio klonk inderdaad veelbelovend; 34 jaar, hij zag er goed uit, was leuk en fijn gezelschap geweest op dat eiland, hij werkte op een bank en was rijk, vrijgezel, en;. Hij sprak goed Engels. (dat is namelijk uitzonderlijk voor een Italiaan!). Blind dates en dan ook nog voor heel weekend te logeren zijn bepaald geen acties voor mij, maar op een lollige avond met een wijntje en een overtuigende vriendin vervagen je grenzen toch wel beetje.
Om niet als een idioot hakkelend onwennig op Schiphol te staan, stuurde ik Antonio alvast een e-mail om het ijs te breken. Inderdaad zijn engels was zeer goed, en we hadden gelijk leuke raakvlakken. Er ontstond bij toeval een spelletje d.m.v. favoriete klassieke schrijvers te noemen en dan in de volgende mail beroemde citaten of woordspelingen te maken met de titels.
Okay het klikte eigenlijk prima, ik maakte me totaal geen zorgen meer, totdat het die bewuste vrijdag was. De dag vrijgenomen om het hele huis te poetsen en boenen, hoe schoner het huis werd hoe meer spinnenwebben er in mijn hoofd ontstonden. Ik kreeg letterlijk koorts van de zenuwen. Mijn moeder belde: Joh je hoeft niet zo te cleanen hoor, Italianen schijnen ook niet zo proper te zijn. Ik reageerde verontwaardigd; MA!
De eerste ontmoeting was erg gezellig, vriend van vriendin was goedgekeurd, en thuis bij vriendin, en kregen we van Antonio een enorme zak Mozzarella, en kreeg ik daarbij een foto op zijn telefoon te zien van een koe. Ik begreep uit zijn verhaal dat hij boer was, op een bank werkte en dat hij met 34 jaar nog bij zijn Mama woonde. (tja een manier om rijk worden bedacht ik me cynisch)
Na een drankje zijn we uiteten gegaan bij het beste Italiaanse restaurant in Amsterdam. Zelf vond ik dat toen een nogal bespottelijk idee, inmiddels niet meer. Afijn heel lekker gegeten (al was het van die Mama beter) , de gesprekken waren geanimeerd, alleen wanneer ik Antonio wat probeerde te vertellen wat niet over hem ging luisterde hij totaal niet. Maar misschien leek het zo omdat de vriend van vriendin heel erg gebrekkig Engels sprak.
Maar eenmaal buiten slenterend naar het geijkte Leidseplein, bleek maar weer dat taal der liefde geen grenzen kent en die twee kleefden hun weg wel voort.
Net op het moment dat ik opzij wil kijken en mijn mond open doe om iets te zeggen tegen Antonio voel ik ineens een enorme lap vlees in mijn mond. Ik was zo overdonderd dat ik uit beleefdheid maar even terugzoende en me onmiddellijk van hem losmaakte en druk allerlei gebouwen begon aan te wijzen en heb hem daarna zo goed mogelijk en zelfs best met succes proberen te ontwijken.
Afijn allerlei tenten in geweest, waarvan ik in een erg leuke jongen ontmoette, die zag dat ik bepaald ongelukkig was en trok me van het gezelschap weg. Jaloezie en paniek onder de Italiaanse ego's maar de leuke jongen loste dat vindingrijk op door te zeggen dat wel oud collega's waren. Hij zou een pen regelen en mij een moment geven om stiekem mijn e-mail op te schrijven. En gelukt, blij want was de avond tenminste niet helemaal een ramp.
Uiteindelijk zijn we uitgeput weer naar huis gereden, the lovebirds naar huis van vriendin. En ik zat natuurlijk met die Antonio opgescheept, en die wilde ineens nog lang niet naar bed. Dus ik trok wel een fles wijn open maar zette niet-romantische- muziek op. Hij begon te dwepen dat ik zo mooi was en het echt leek alsof hij mij niet meer hoefde te leren kennen, welnee het was alsof wij eeuwenoude zielen waren die elkaar herontmoetten, zo vertrouwd dat hij vond echt al over liefde te kunnen spreken. Ik beantwoorde zijn zogenaamd zwoele blik met een spottende lach of hij misschien wilde douchen? Hij zei hierop heel serieus: no, I do not shower much! Hij verdween echter toch in de badkamer. Helaas duurde dit nog geen minuut want daar stond hij alweer op slippers in t-shirt met een groezelig grijsgewassen CK-shortje waarvan de ene helft al in zijn bilspleet was geschoven. Een penetrante zweetlucht vulde met zijn iele verschijning de hele woonkamer.
Hij kwam met grijpgrage dunne armpjes op me af, en met geloken ogen: Joe are purfect, Aai Lohove Joe! Ik stoof hierop onmiddellijk het keukengedeelte in om gauw maar nog meer wijn te pakken. Schonk hem helemaal vol en schoot snel richting badkamer.
Onder de douche schoot door mijn gedachten: hoever gaat een mens uit beleefdheid? Ik was zo overdonderd geweest door die vieze lap in mijn mond, dat ik hem in Amsterdam uit beleefdheid kort had teruggezoend. Ik zou toch verdorie niet uit beleefdheid met iemand naar bed gaan, slechts omdat iemand te gast is??? Maar ook jammer dat hij zo walgelijk was, had best zin in sex, maar niet met zo'n ranzig figuur. Het was niet dat hij lelijk was, maar zijn lichaamsgeur was voor mij zo afstotelijk, en dan die praatjes, ik walgde van hem en bleef zo lang mogelijk onder de warme stralen van verlossing om de tijd te rekken in de hoop dat hij in slaap zou zijn gevallen.
Eenmaal in badjas moest ik door de kamer naar boven een pyjama zien te vinden, want ik slaap nooit in pyjama's. Antonio lag met glas wijn en ogen dicht languit in de bank. Yess!! ik sloop zachtjes naar boven en vond inderdaad een paars satijnen geval. (Dat klinkt nog best sexy hè? Ik ben erin bevallen dus moet je nagaan hoe onaantrekkelijk wijd dat ding is.)
Sloop zachtjes weer naar beneden en daar stond meneer midden in de kamer naar me te grijnzen: joe are purfect, my bjoetiful aies, I loove joe!!
Ik vermande me, hij was immers bijna een kop kleiner en ik ben toch veel sterker bedacht ik me. Antonio, listen..ik vertelde hem dat het toch echt niet ging gebeuren, en dat hij moest ophouden met die onzin.
Hij zei steeds mij te respecteren, het te begrijpen maar bleef me belagen erger dan een spin bij een gevangen mug doet. Ik rende langs de eettafel, om de salontafel om hem te ontwijken. Hij rende erachteraan en zo renden we samen rond de salontafel, zijn piepeltje (ja hoor nog een cliché wat klopt over Italiaanse mannen! J ) kwam uit zijn tot string opgekropen broekje zetten. Toen liet hij zich in de bank neervallen alwaar hij kermend met beide handen in zijn kruis theatraal om zijn moeder begon te roepen: Mamamia, Mama, the ache, Mama the ache!!!
Ik bleef veilig achter de eettafel gierend van de lach roepen dat hij toch echt maar een koude douche moest nemen. Hij stond weer op en met zijn handen in zijn kruis schreeuwend om zijn moeder kwam hij weer recht op me af.
Ik liep nog een rondje en heb me opgesloten in de badkamer en net zolang gewacht tot hij naar bed ging en heb zelf toen ik niets meer hoorde op het logeermatras geslapen op de kamer van het kuiken. De kamer kan niet op slot dus was vastbesloten niet te slapen en te blijven luisteren.
[ Bericht 1% gewijzigd door Stali op 11-03-2004 16:59:35 (wordcodes weg) ]
en toen en toen en toen???
Leuk!
Leuk!
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Het is een verhaal van eind vorig jaar maar dat maakt het niet minder leuk hoor.quote:Op donderdag 11 maart 2004 16:57 schreef DuchessX het volgende:
Goed gekopieerd
inderdaad die codes zijn irritant.
Wordt vervolgd
schopje nar GC
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
en verder?
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Heel hard hopen dat TS het topic heeft gebookmarked en terug kan vinden...quote:Op donderdag 11 maart 2004 17:36 schreef nikky het volgende:
en verder?
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
quote:Op donderdag 11 maart 2004 19:10 schreef SunChaser het volgende:
Een topic van 2 homo's over hun avonturen met mannen? Zitten we daar op te wachten?
Homo's?
Oh...
Nou ja, wat maakt het uit.
Als het net zo vermakelijk wordt als Armistead Maupin's Tales of the City boeken, zit ik klaar! [insert popcorn smiley]
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Tuurlijk wel, open maar, ik lees graag van jequote:Op donderdag 11 maart 2004 19:10 schreef SunChaser het volgende:
Een topic van 2 homo's over hun avonturen met mannen? Zitten we daar op te wachten?
De volgende morgen….
Ben verdorie toch voor ruim een uur in slaap gevallen, want werd wakker toen ik hem uit de badkamer hoorde komen, ineens ging zonder kloppen mijn kamerdeur open. Ik deed alsof ik sliep, maar mijn lichaam strak en klaar voor verdediging. De engerd bleef een hele poos stil in de kamer en ging toen zonder iets te zeggen weer weg. Ik snelde hierna de badkamer in, vliegensvlug, angstig voor de spin, gedoucht en aangekleed. (laatste zo onaantrekkelijk en zo moeilijk uit te pakken mogelijk).
In tegenstelling tot wat je zou verwachten bleef Mr. Patella me de volgende morgen belagen.
Tijdens het koffiezetten hing hij hijgend in mijn nek met de woorden: “Am I too hot for you”?.
Ik heb in wanhoop vriendin gebeld dat de tijd, 12.00 uur die we hadden afgesproken toch ernstig vervroegd zou moeten worden, en zo zaten we niet zo erg veel later samen gierend van de lach om mijn avonturen, met twee Italiaanse saggerijnen in de auto op weg naar zee. Antonio begon weer te kermen dat hij wagenziek was en dat hij serieus bang was dat hij zijn Mama nooit meer zou zien. In Zandvoort aangekomen bleek volgens Antonio toch echt alles beter in zijn Italië, de koffie, de terrassen, de mensen, de winkels, alles is mooier in Italië. De sfeer was bepaald. Pogingen om een nog een gesprek te beginnen bleek hopeloos, en mijn vermoeden dat hij gisteravond inderdaad niet luisterde bleek gegrond, want op een gegeven moment vertelde vriendin iets over haarzelf. Antonio onderbrak haar met de woorden: “I don’t care, I don’t listen (!)
De schoft liet in alles zijn verveling blijken en moest en zou op een waterfiets in Amsterdam. Dat begrepen vriendin en ik prima. Dus wij weer teruggereden naar de hoofdstad. Afijn we hebben de auto geparkeerd in Diemen en hebben Lijn 9 gepakt naar het centrum van Amsterdam. Maar daar had Antonio ineens geen zin meer om te waterfietsen. Dus hebben we in die snikhitte heel Amsterdam afgesjouwd. Nou in Italië is alles toch echt veel mooier en beter. En ook veel drukker met jonge mensen.
Het was een ramp van een weekend. Ik liep de hele dag en avond gespannen rond omdat ik alweer op zag tegen de avond.
Een kort staatje van dingen waar ik nog plezier uitgehaald heb:
- Reuze lol in het Nederlands met vriendin.
- Hem verschrikkelijk ver laten lopen, wat hij niet gewend was.
- ’s avonds naar een barbecuerestaurant waar meneer zuchtend en steunend moest zitten en de zweetdruppels langs zijn gezicht liepen.
- Ik hem die hele dag letterlijk niet meer aangekeken heb.
- We hebben ze ‘savonds in de auto laten zweten, door zonder lichten op een stikdonkere hei te gaan scheuren. (Antonio riep hierbij weer om zijn moeder!)
- Vriendin en ik samen een bloedhekel aan Antonio hadden gekregen.
Ergernissen:
- zijn gezucht en gesteun bij alles.
- Zijn onvermogen eens naar een ander te luisteren.
- Iedereen voortdurend op zich laten wachten en dan nog gerust een sigaret op steken.
- Sneuvelen van Revlonborstel
- Sneuvelen van toiletdoordrukknopje
- Tot de conclusie komen dat meneer geen toilettas had meegenomen, en doodleuk zei dat hij alles van mij gebruikt had.
- Ik hem niet met een eigen tandenborstel gezien had, maar me dit pas realiseerde toen meneer al lang en breed vertrokken was (!)
- Meneer hield niet van douchen, maar föhnde wel 2x achter elkaar zijn haar. Zo van boven bont…….
- Zijn snobistische gedrag.
We kwamen ‘snachts thuis, en mijn humeur had het dieptepunt bereikt. Hij probeerde me weer te zoenen, maar dit keer duwde ik hem hardhandig naar achteren, en met mijn allerwoeste blik zei ik dreigend: “don’t even think about it” En stormde weg naar de kamer van het kuiken.
Zondagmorgen brachten we ze om tien uur (veel te vroeg, maar we wilden van ze af) naar Schiphol.
Na heel ijzig afscheid te hebben genomen, stormden we de hal uit en hebben buiten letterlijk slap van het lachen op de motorkap gehangen om Antonio. En hebben de rest van de middag op deze manier onze ervaringen doorgenomen.
Wordt nog vervolgd, want volgt nog een hele staart
Ben verdorie toch voor ruim een uur in slaap gevallen, want werd wakker toen ik hem uit de badkamer hoorde komen, ineens ging zonder kloppen mijn kamerdeur open. Ik deed alsof ik sliep, maar mijn lichaam strak en klaar voor verdediging. De engerd bleef een hele poos stil in de kamer en ging toen zonder iets te zeggen weer weg. Ik snelde hierna de badkamer in, vliegensvlug, angstig voor de spin, gedoucht en aangekleed. (laatste zo onaantrekkelijk en zo moeilijk uit te pakken mogelijk).
In tegenstelling tot wat je zou verwachten bleef Mr. Patella me de volgende morgen belagen.
Tijdens het koffiezetten hing hij hijgend in mijn nek met de woorden: “Am I too hot for you”?.
Ik heb in wanhoop vriendin gebeld dat de tijd, 12.00 uur die we hadden afgesproken toch ernstig vervroegd zou moeten worden, en zo zaten we niet zo erg veel later samen gierend van de lach om mijn avonturen, met twee Italiaanse saggerijnen in de auto op weg naar zee. Antonio begon weer te kermen dat hij wagenziek was en dat hij serieus bang was dat hij zijn Mama nooit meer zou zien. In Zandvoort aangekomen bleek volgens Antonio toch echt alles beter in zijn Italië, de koffie, de terrassen, de mensen, de winkels, alles is mooier in Italië. De sfeer was bepaald. Pogingen om een nog een gesprek te beginnen bleek hopeloos, en mijn vermoeden dat hij gisteravond inderdaad niet luisterde bleek gegrond, want op een gegeven moment vertelde vriendin iets over haarzelf. Antonio onderbrak haar met de woorden: “I don’t care, I don’t listen (!)
De schoft liet in alles zijn verveling blijken en moest en zou op een waterfiets in Amsterdam. Dat begrepen vriendin en ik prima. Dus wij weer teruggereden naar de hoofdstad. Afijn we hebben de auto geparkeerd in Diemen en hebben Lijn 9 gepakt naar het centrum van Amsterdam. Maar daar had Antonio ineens geen zin meer om te waterfietsen. Dus hebben we in die snikhitte heel Amsterdam afgesjouwd. Nou in Italië is alles toch echt veel mooier en beter. En ook veel drukker met jonge mensen.
Het was een ramp van een weekend. Ik liep de hele dag en avond gespannen rond omdat ik alweer op zag tegen de avond.
Een kort staatje van dingen waar ik nog plezier uitgehaald heb:
- Reuze lol in het Nederlands met vriendin.
- Hem verschrikkelijk ver laten lopen, wat hij niet gewend was.
- ’s avonds naar een barbecuerestaurant waar meneer zuchtend en steunend moest zitten en de zweetdruppels langs zijn gezicht liepen.
- Ik hem die hele dag letterlijk niet meer aangekeken heb.
- We hebben ze ‘savonds in de auto laten zweten, door zonder lichten op een stikdonkere hei te gaan scheuren. (Antonio riep hierbij weer om zijn moeder!)
- Vriendin en ik samen een bloedhekel aan Antonio hadden gekregen.
Ergernissen:
- zijn gezucht en gesteun bij alles.
- Zijn onvermogen eens naar een ander te luisteren.
- Iedereen voortdurend op zich laten wachten en dan nog gerust een sigaret op steken.
- Sneuvelen van Revlonborstel
- Sneuvelen van toiletdoordrukknopje
- Tot de conclusie komen dat meneer geen toilettas had meegenomen, en doodleuk zei dat hij alles van mij gebruikt had.
- Ik hem niet met een eigen tandenborstel gezien had, maar me dit pas realiseerde toen meneer al lang en breed vertrokken was (!)
- Meneer hield niet van douchen, maar föhnde wel 2x achter elkaar zijn haar. Zo van boven bont…….
- Zijn snobistische gedrag.
We kwamen ‘snachts thuis, en mijn humeur had het dieptepunt bereikt. Hij probeerde me weer te zoenen, maar dit keer duwde ik hem hardhandig naar achteren, en met mijn allerwoeste blik zei ik dreigend: “don’t even think about it” En stormde weg naar de kamer van het kuiken.
Zondagmorgen brachten we ze om tien uur (veel te vroeg, maar we wilden van ze af) naar Schiphol.
Na heel ijzig afscheid te hebben genomen, stormden we de hal uit en hebben buiten letterlijk slap van het lachen op de motorkap gehangen om Antonio. En hebben de rest van de middag op deze manier onze ervaringen doorgenomen.
Wordt nog vervolgd, want volgt nog een hele staart
Ja, hoor SC. .quote:Op donderdag 11 maart 2004 19:10 schreef SunChaser het volgende:
Een topic van 2 homo's over hun avonturen met mannen? Zitten we daar op te wachten?
.
I´m back.
quote:Op donderdag 11 maart 2004 19:17 schreef Stali het volgende:
[..]
Tuurlijk wel, open maar, ik lees graag van je
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
jeetje wat erg! Een zwetend varken uit italia...de mannen schijnen daar wel vaker bij hun mamma te wonen tot de trouwdag
top verhaal
top verhaal
Too many men / There's too many people / Making too many problems / And not much love to go round / Can't you see This is a land of confusion - Genesis
Na zondagavond onmiddellijk de dekbedhoezen, de dekbedden zelf, de kussens alles zonder pardon in de wasmachine gedonderd te hebben, en alles weer van voren af aan gepoetst te hebben, om zo alle sporen van zijn aanwezigheid uit te hebben gewist, werd ik steeds bozer
Op mezelf omdat ik me zo heb laten behandelen in mijn eigen huis, maar toch echt vooral op die Antonio! Ik zou wraak nemen!!
En zo schreef ik hem op vrijdag 26 september de volgende brief (per mail)
My Dearest Antonio,
You must have been amazed that I send you after the weekend a text in which I let appeared how much I miss you, and how I couldn't express myself to you.
Today I have told to Claudia the truth about myself and she took it so very really well. that I wonder how stupidly I could have been just choosing to loose you instead of telling the truth, just letting you disappear out of shame. I just know you are a man with large understanding.
Cause the truth is, last weekend I was so happy to meet you and yes, I do agree with your own wonderful words Antonio, I felt that enormous joy able feeling precise as you, it was indeed as if we don't have to get to know each other, like you said it was like we know one another for a life time. Meeting you was like the comfort of coming home and sit in an easy chair.
Dear Antonio, we are just meant for each other. Today I heard also that when you arrived in Holland, you told Claudia that you were already in love with me before even meeting me. That is so very special, cause I felt just the same way!
My dearest Antonio, I feel so bad that I let you suffer the whole weekend, I hate myself to have let you just be, while crying with the ache and just wanted to be with your mom. And instead of relieving you of your pain, I was so hard on you. Antonio, straight from my heart, and please my love believe me when I say, inside I felt the same pain as you were suffering. It was you who I desired, but could not express any of my true deep feelings. The regret is hitting me while writing you this letter.
And all the time I just wanted to scream out to you, I felt really hurtful when you kept on interrupting me by saying, that you didn't listen and didn't care about what I have had to say to you. But now Antonio, I just realize that it was your understanding and it wasn't that you don't care about me, it was about you were accepting me for the woman I am. Without seeing it, I had already your unconditional love.
Today my psychiatrist told me that I should just tell you the truth, he also believes in that we love each other and thinks that our special love is something worth to really fight for. My truth is Antonio, I never want to lose you ever again. And really I have felt your loving lips and hands on my body, you loved me! So what does it really matter that I was born as a boy? I know you will easily understand how hard it was for me, being a boy while feeling a girl. how much I felt locked up in a masculine body. After my 18th birthday I got in the AMC hospital in Amsterdam, fore a project with the best surgeons to final my true self, to become as what I really am: a girl, a beautiful woman, and yes Antonio, that's when I became this beautiful woman, Your loving Stali. It is so fantastic in Holland cause for my definitive removing operation I regulated naturally as a true man my sperm and let it freeze in.
Almost four years ago my half-sister and I agreed that she would carry the egg and that's how she gave birth to little Femke. So for the record, I am really Femkes father and did my do to nature. But now I am her biological father, in mind I'm her mother. Unfortunately my family do not accept me for what I am and cast me out of their life's, I do not even exist for them anymore. My mother doesn't even wants to know her own grandchild!
That's why, as no other person, I just understand you so so very well! I just have a naturally understanding how much you are attached to your mother, Your Mama must be so very special, she must have such a big heart. Next weeks the weekend, and Antonio!! I am just so thrilled already, cause I am going to meet your mother!!!!!
Oh my love I would love to see the look on your face right now! You must be so happy, just so very happy as I feel! By surprise I did find your address on the Internet, (even found both of your addresses?) And My love next week we are getting close again!!
Antonio, I just miss you so very much, don't know how to survive the following days, just living my live until we will be reunited again. I promise to you Tony, I will you never ever treat you coldly or will refuse you. for your knowledge now you know the reason why I acted as I as did. And the only important truth is, my love my dearest Antonio, I love you so much!
Baci, Baci, Baci!!!
Cu only in seven days my love!!
Amore, yours Stali XXX
(heb alle namen even gefingeerd behalve die van Antonio)
[ Bericht 0% gewijzigd door Stali op 12-03-2004 18:38:33 (eigen naam vergeten te wijzigen ;)) ]
Op mezelf omdat ik me zo heb laten behandelen in mijn eigen huis, maar toch echt vooral op die Antonio! Ik zou wraak nemen!!
En zo schreef ik hem op vrijdag 26 september de volgende brief (per mail)
My Dearest Antonio,
You must have been amazed that I send you after the weekend a text in which I let appeared how much I miss you, and how I couldn't express myself to you.
Today I have told to Claudia the truth about myself and she took it so very really well. that I wonder how stupidly I could have been just choosing to loose you instead of telling the truth, just letting you disappear out of shame. I just know you are a man with large understanding.
Cause the truth is, last weekend I was so happy to meet you and yes, I do agree with your own wonderful words Antonio, I felt that enormous joy able feeling precise as you, it was indeed as if we don't have to get to know each other, like you said it was like we know one another for a life time. Meeting you was like the comfort of coming home and sit in an easy chair.
Dear Antonio, we are just meant for each other. Today I heard also that when you arrived in Holland, you told Claudia that you were already in love with me before even meeting me. That is so very special, cause I felt just the same way!
My dearest Antonio, I feel so bad that I let you suffer the whole weekend, I hate myself to have let you just be, while crying with the ache and just wanted to be with your mom. And instead of relieving you of your pain, I was so hard on you. Antonio, straight from my heart, and please my love believe me when I say, inside I felt the same pain as you were suffering. It was you who I desired, but could not express any of my true deep feelings. The regret is hitting me while writing you this letter.
And all the time I just wanted to scream out to you, I felt really hurtful when you kept on interrupting me by saying, that you didn't listen and didn't care about what I have had to say to you. But now Antonio, I just realize that it was your understanding and it wasn't that you don't care about me, it was about you were accepting me for the woman I am. Without seeing it, I had already your unconditional love.
Today my psychiatrist told me that I should just tell you the truth, he also believes in that we love each other and thinks that our special love is something worth to really fight for. My truth is Antonio, I never want to lose you ever again. And really I have felt your loving lips and hands on my body, you loved me! So what does it really matter that I was born as a boy? I know you will easily understand how hard it was for me, being a boy while feeling a girl. how much I felt locked up in a masculine body. After my 18th birthday I got in the AMC hospital in Amsterdam, fore a project with the best surgeons to final my true self, to become as what I really am: a girl, a beautiful woman, and yes Antonio, that's when I became this beautiful woman, Your loving Stali. It is so fantastic in Holland cause for my definitive removing operation I regulated naturally as a true man my sperm and let it freeze in.
Almost four years ago my half-sister and I agreed that she would carry the egg and that's how she gave birth to little Femke. So for the record, I am really Femkes father and did my do to nature. But now I am her biological father, in mind I'm her mother. Unfortunately my family do not accept me for what I am and cast me out of their life's, I do not even exist for them anymore. My mother doesn't even wants to know her own grandchild!
That's why, as no other person, I just understand you so so very well! I just have a naturally understanding how much you are attached to your mother, Your Mama must be so very special, she must have such a big heart. Next weeks the weekend, and Antonio!! I am just so thrilled already, cause I am going to meet your mother!!!!!
Oh my love I would love to see the look on your face right now! You must be so happy, just so very happy as I feel! By surprise I did find your address on the Internet, (even found both of your addresses?) And My love next week we are getting close again!!
Antonio, I just miss you so very much, don't know how to survive the following days, just living my live until we will be reunited again. I promise to you Tony, I will you never ever treat you coldly or will refuse you. for your knowledge now you know the reason why I acted as I as did. And the only important truth is, my love my dearest Antonio, I love you so much!
Baci, Baci, Baci!!!
Cu only in seven days my love!!
Amore, yours Stali XXX
(heb alle namen even gefingeerd behalve die van Antonio)
[ Bericht 0% gewijzigd door Stali op 12-03-2004 18:38:33 (eigen naam vergeten te wijzigen ;)) ]
Hij is meesterlijkquote:Op vrijdag 12 maart 2004 18:35 schreef Stali het volgende:
Na zondagavond <KNIP> briljante brief
Too many men / There's too many people / Making too many problems / And not much love to go round / Can't you see This is a land of confusion - Genesis
Whattah mistakah to makah!
- "Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed" Bruce Springsteen - War
- Door controle aan de landsgrenzen op te heffen kan men nu grenzenloos gaan controleren...
- Privacy Matters
- Door controle aan de landsgrenzen op te heffen kan men nu grenzenloos gaan controleren...
- Privacy Matters
Kuiken is mijn dochter van vierquote:Op zaterdag 13 maart 2004 00:12 schreef Dromer het volgende:
wie is kuiken?
Ja mis haar ookquote:Op zaterdag 13 maart 2004 02:09 schreef Ryan3 het volgende:
Duderina doe jij ook nog een duit in het zakje???
Ik had het gezicht van Antonio wel willen zien bij het lezen van die brief.
http://www.peaspictorial.com/ Foto's onthouden wat mensen vergeten.
haha ge-wel-dig
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Aha... dan zien die 'enge mannen' je vast als een makkelijke prooiquote:Op zaterdag 13 maart 2004 01:20 schreef Stali het volgende:
[..]
Kuiken is mijn dochter van vier
(vrouw met kind)
I am just a dreamer, but you are just a dream
Ehhh het kan natuurlijk aan mijn lichtelijk wereldvreemde opstelling t.o.v. vrouwen liggen Dromer, maar zodra ik erachter zou komen dat een vrouw die ik in 't vizier zou hebben (hardstikke hypothetisch, dat begrijp je ) een KIND zou hebben Nou dan zou ik niet weten hoe hard ik weg moest rennen.quote:Op zaterdag 13 maart 2004 19:13 schreef Dromer het volgende:
[..]
Aha... dan zien die 'enge mannen' je vast als een makkelijke prooi
(vrouw met kind)
maar zodra ik erachter zou komen dat een vrouw die ik in 't vizier zou hebben (hardstikke hypothetisch, dat begrijp je 
) een KIND zou hebben 
Salivili hipput tupput tapput äppyt tipput hilijalleen
Nou het grappige is dat het net zo erg is als voor de geboorte van kuiken. Ik verwachte altijd dat na het kuiken het zou afnemen maar dat gebeurde ook niet.quote:Op zaterdag 13 maart 2004 19:13 schreef Dromer het volgende:
[..]
Aha... dan zien die 'enge mannen' je vast als een makkelijke prooi
(vrouw met kind)
En he Dr. Flash, jou ken ik nog van OT ook. Sorry heb je niet meer teruggemailed, had er geen tijd voor.
Ooow ben jij het na ja okee komt wel weerquote:Op zaterdag 13 maart 2004 21:40 schreef Stali het volgende:
En he Dr. Flash, jou ken ik nog van OT ook. Sorry heb je niet meer teruggemailed, had er geen tijd voor.
Salivili hipput tupput tapput äppyt tipput hilijalleen
Haaahahaha daarom moest ik wel lachen om je schattige post hierboven.quote:Op zaterdag 13 maart 2004 21:43 schreef Dr_Flash het volgende:
[..]
Ooow ben jij het na ja okee komt wel weer
Zal zo even verder posten ontopic, moet het helaas zonder Dude doen geloof ik.
Leuk zo'n verjaardag, ongeveer de kloterigste ooit, dus heb de laptop er maar bijgepakt.
Ja Pea, ik ook hoor, al had ik eigenlijk niet verwacht dat iemand hier in zou trappen. Het leuke was dat de relatie tussen vriendin en haar Italian lover zich telefonisch nog even voortzette en ik dus alle details te horen heb gekregen via haar. Diezelfde morgen overlaadde ik Antonio met digitale liefdeskaartjes en schattige eternal love smsjes en intussen begon al lichte paniek uit te breken bij onze bank-mozarella-boer. Om even heel kort te gaan begon de paniek gedurende die week dusdanige vormen aan te nemen dat Antonio zijn e-mailadres veranderde, een ander mobiel telefoonnummer heeft genomen en uit angst dat ik spontaan met al mijn zogenaamde mannelijke liefde voor zijn deur zou staan, lees de deur van zijn ouders dat hij het uit ellende aan zijn ouders heeft moeten vertellen. In de Italiaanse cultuur is dit een enorme schande dus triompf voor mij dat hij het zo serieus nam. Verder is hij enorm gepest door zijn vrienden omdat hij namelijk nooit een vriendinnetje had en dit hem nu juist moest overkomen.quote:Op zaterdag 13 maart 2004 13:57 schreef pea4fun het volgende:
Ik had het gezicht van Antonio wel willen zien bij het lezen van die brief.
Hieronder wat e-mails die ik nog bewaard heb.
-----Oorspronkelijk bericht-----
Van: Antonio (even zo om zijn privacy)
Verzonden: vrijdag 26 september 2003 11:23
Aan: Vriendin (evenzo om haar privacy)
Onderwerp: RE: stop your friend
Ok the situation is that your friend is fixed with me
she thinks that I don't love her only because now I know her past
Belive me since the beginning I said something like I love you and other stupid things that an italian boy use to have a sex with a girl
Please think of me all You want but stop her she wanna come here thinking to stay with me but i don't like her more to have sex one night
Do it for your friend she wanna take ticket for Italy ... she could take a totally delusion that could do a real bad thing for her mind
Antonio
En email vervolg wat ik nog bewaard heb
My darling love,
I understand that you are a bit scared, but true love can be very scary sometimes.
I understand that you have to get used to it, but Antonio, I am so willing to fight for you.
This afternoon I am gonna pick up the ticket by the travelagency. I have no doubt that when we see eachother again, you will love me as much as I love you.
Yours,
xxxxx
-----Oorspronkelijk bericht-----
Van: Antonio (en zo)
Verzonden: vrijdag 26 september 2003 10:06
Aan: Stali (privacy van mij)
Onderwerp: sorry
It is too much for me I'm not scared but it's better to stop now forget me
since I said love and other things just because I was excited ...
I please You to stop with me now
Naturally I wish for You the best things in Your Life
Bye
en vervolg tussen mij en Antonio
I know you wanted to have sex with me, I want to have with you too. I really regret that i was afraid that weekend.
I have told my doctor about you, and he said I should go for you.
I believe you love me.
xxxx
-----Oorspronkelijk bericht-----
Van: Antonio (...)
Verzonden: vrijdag 26 september 2003 11:15
Aan:
Onderwerp: RE: sorry
Belive me I can ask for that because i never loved You I said to You some things just to have sex in a week end ....
Please stop You If You love yourself ... speak with ..(naam vriendin)
Don't fix your mind on me speak with your doctor
Please
Stali (privacyredenen) > wrote:
I cant stop loving you....how can you ask me that?
-----Oorspronkelijk bericht-----
Van: Antonio (..)
Verzonden: vrijdag 26 september 2003 10:47
Aan:
Onderwerp: RE: sorry
STOP YOURSELF!!!!!!!!!!!
[ Bericht 2% gewijzigd door Dr_Flash op 13-03-2004 22:44:25 ]
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Tja... ik bedoel dus een ander soort mannen... mannen die denken: makkelijk om even te 'gebruiken'. Die bestaan... helaas.quote:Op zaterdag 13 maart 2004 21:40 schreef Stali het volgende:
[..]
Nou het grappige is dat het net zo erg is als voor de geboorte van kuiken. Ik verwachte altijd dat na het kuiken het zou afnemen maar dat gebeurde ook niet.
En he Dr. Flash, jou ken ik nog van OT ook. Sorry heb je niet meer teruggemailed, had er geen tijd voor.
I am just a dreamer, but you are just a dream
Nee is gelukkig niet mijn ervaring maar dat zal nog wel blijken in verder stadium van dit topic.quote:Op zaterdag 13 maart 2004 22:38 schreef Dromer het volgende:
[..]
Tja... ik bedoel dus een ander soort mannen... mannen die denken: makkelijk om even te 'gebruiken'. Die bestaan... helaas.
(blijf hopen op komst van Dude trouwens)
De "finale" e-mail :-)
Hi Antonio,
How was your weekend my dear? Escaped well? Well my love I can’t believe that you have told them the truth: that you have been chasing a man, thinking it was a female, in his own house and how you were crying in pain for your mother.
No of course you didn’t. You have told them that you are THE hot man, and some crazy girl from Holland is chasing you because she can’t forget you, now didn’t you?
Indeed Antonio, how could I ever forget you? How can I forget how I’ve played with you the last 1,5 week, just how a cat plays with a mouse? It’s un imaginary how much fun I’ve had to see you crawling in despair. And trust me, I did not alone.
Of course my letter to you was crap but you believing all of the rubbish in it just proves how arrogant you are, believing the whole world is about you. How stupid can someone be? Well just as the dummy who believed everything I wrote: You my love.
The whole weekend you’ve spend in Holland, you abused my hospitality. You made me feel uncomfortable in my own house, chasing me like a rat. You gave me the feeling like wanting to escape my own home. You have treated me respect less and ruthless. And the further weekend you have behaved like a selfish spoiled sun of a bitch. I hated you, and didn’t leave that unnoticed.
After that, only al self-idolate person would believe my letter with all the unbelievable make ups. And that is what you are Antonio, nothing more than a spoiled self-centered idiot.
But it must be said, after all, I really enjoyed you. It was so much fun after calling you, how you called -vriendin- in despair, how you couldn’t take it. How we laughed ourselves in tears by reading your e-mails. It was so great to read how you have said that Italian men are sleaze balls, and how they just say everything to get a girl in bed. How you have told -vriendin- that you were even engaged!
Well Antonio, we both know that you only wish to be engaged now don’t we?
Here you are: Antonio Patella the greatest, 34 years, still living with his mother. You have said to us that you don’t miss her as a person, but you only did miss her as the person who does everything for you. You did even cry for her with your tiny hard one. Now does she really does everything for you??
Well, I can imagine how she encourage you to leave the nest, even I’m bored and have had my fun with you already.
Somehow I don’t think it’s likely that we will ever meet in Holland again, but I’m sure you will always remember me. Who knows maybe you might even be showing some respect for the people around you….. or you could start to take a shower more often. Do at least your mother a favor cause to be honest Antonio? You smell just like the dead played rat you are.
Goodbye,
Hi Antonio,
How was your weekend my dear? Escaped well? Well my love I can’t believe that you have told them the truth: that you have been chasing a man, thinking it was a female, in his own house and how you were crying in pain for your mother.
No of course you didn’t. You have told them that you are THE hot man, and some crazy girl from Holland is chasing you because she can’t forget you, now didn’t you?
Indeed Antonio, how could I ever forget you? How can I forget how I’ve played with you the last 1,5 week, just how a cat plays with a mouse? It’s un imaginary how much fun I’ve had to see you crawling in despair. And trust me, I did not alone.
Of course my letter to you was crap but you believing all of the rubbish in it just proves how arrogant you are, believing the whole world is about you. How stupid can someone be? Well just as the dummy who believed everything I wrote: You my love.
The whole weekend you’ve spend in Holland, you abused my hospitality. You made me feel uncomfortable in my own house, chasing me like a rat. You gave me the feeling like wanting to escape my own home. You have treated me respect less and ruthless. And the further weekend you have behaved like a selfish spoiled sun of a bitch. I hated you, and didn’t leave that unnoticed.
After that, only al self-idolate person would believe my letter with all the unbelievable make ups. And that is what you are Antonio, nothing more than a spoiled self-centered idiot.
But it must be said, after all, I really enjoyed you. It was so much fun after calling you, how you called -vriendin- in despair, how you couldn’t take it. How we laughed ourselves in tears by reading your e-mails. It was so great to read how you have said that Italian men are sleaze balls, and how they just say everything to get a girl in bed. How you have told -vriendin- that you were even engaged!
Well Antonio, we both know that you only wish to be engaged now don’t we?
Here you are: Antonio Patella the greatest, 34 years, still living with his mother. You have said to us that you don’t miss her as a person, but you only did miss her as the person who does everything for you. You did even cry for her with your tiny hard one. Now does she really does everything for you??
Well, I can imagine how she encourage you to leave the nest, even I’m bored and have had my fun with you already.
Somehow I don’t think it’s likely that we will ever meet in Holland again, but I’m sure you will always remember me. Who knows maybe you might even be showing some respect for the people around you….. or you could start to take a shower more often. Do at least your mother a favor cause to be honest Antonio? You smell just like the dead played rat you are.
Goodbye,
Whahahahaha...dit is een meesterlijk topic!
Hoe kom je erop om zoiets te gaan doen na zo'n vreselijk weekend?!?
Ik ben erg benieuwd naar Antonio's reactie (als ie die nog durft te geven ).
Hoe kom je erop om zoiets te gaan doen na zo'n vreselijk weekend?!?
Ik ben erg benieuwd naar Antonio's reactie (als ie die nog durft te geven ).
"...while I'm supposed to marry her brother, a renowned pillow biter." Cersei Lannister
"Float like a butterfly, sting like a bee, look ridiculous." Rory the Roman
"It's smaller on the outside." Clara Oswin Oswald
"Float like a butterfly, sting like a bee, look ridiculous." Rory the Roman
"It's smaller on the outside." Clara Oswin Oswald
Nee hij heeft geen reactie meer gegeven, verbaasd me ook niet. Maar denk niet dat hij ooit nog een meisje zo durft te belagen. Het is inmiddels ook uit tussen vriendin en die andere jongen die wel fatsoen had. Het laatste wat ik gehoord heb is dat de vader van Antonio heel zorgelijk die vriend heeft gebeld. En dat ik "vamoes" ben in Napoli en dat Antonio steeds door zijn vrienden gepest wordt.quote:Op zondag 14 maart 2004 09:33 schreef WheeleE het volgende:
Whahahahaha...dit is een meesterlijk topic!
Hoe kom je erop om zoiets te gaan doen na zo'n vreselijk weekend?!?
Ik ben erg benieuwd naar Antonio's reactie (als ie die nog durft te geven ).
Heb nog een heleboel dramadates meegemaakt hoor, terwijl ik niet aan daten doe. Het gebeurt gewoon. Ik ben toch niet de enige die vreselijke mannen treft? Wat zijn jullie ergste afspraakjes geweest met een man of vrouw?
Zo en dan nu eindelijk mijn bijdrage. Dagen heb ik zitten vorsen in mijn traumatische herinneringen aan de heerschappen die mij in dit leven met hun gezelschap kwamen verblijden. Het werden nachtmerrie-achtige dagen, met klam zweet, beelden die op mijn netvlies brandden als waren ze er met secondelijm op gemonteerd en warme douches om mijn verkilde, verbitterde lijf te verwarmen.
Zo uitgebreid als Stali haar verhaal doet, zal ik het nu (nog) niet doen. O, verhalen te over, maar simpelweg op dit moment geen tijd om ze tot in detail uit te diepen. Geen tijd, want na de nodige ervaringen met het manvolk heeft deze vrouw besloten het maar eens in haar eentje te gaan rooien. Dus ben ik een alleenstaande hardwerkende carrièrekraakster geworden, die ’s avonds haar net gekochte huis verbouwt en in het weekend nog een soort van huishouden én een sociaal leven probeert te voeren.
Maar genoeg zelfmeelij!
Ik heb besloten bij dit gebrek aan tijd jullie te voorzien van een lijstje korte anekdotes waarin de emotionele zwakzinnigheid van de gemiddelde man ruimschoots wordt bewezen.
Let wel: Dit hoeft wat mij betreft geen male-bashing-topic te worden. Laat ik de hand in eigen boezem steken: ik pik er waarschijnlijk gewoon steeds de sukkels tussenuit. Ik ken genoeg mannen die emotioneel zeer uitgebalanceerd zijn. Maar daar word ik dan steevast niet verliefd op. En laten we wel wezen: vrouwen kunnen er ook wat van! Wat dat betreft zullen de mannen onder ons ook een boekje kunnen opendoen over het emotionele (on)welzijn van het vrouwmens. Schroom niet heren, daarover een topic te openen!
Alá, daar gaan we wat de mannen betreft:
-Een nieuwe liefde keek mij eens heel verliefd aan, nam mij teder in zijn armen en fluisterde toen zuchtend van geluk in mijn oor: ,,Je bent dan misschien niet de leukste vriendin die ik ooit heb gehad, maar wel de knapste!’’
Waarna ik het uitgierde van de lach, hem er op wees dat zulks echt niet bevorderlijk is voor de romantiek en waarop hij stamelde: ,,Maar ik ben toch gewoon eerlijk, dat is toch goed?’’ Advies aan de heren: Eerlijkheid is een betrekkelijk begrip. Spring er selectief mee om!
-Een ontzettend leuke man aan wie ik mijn hart compleet verloren had, dumpte mij na een maand of zes voor een ander. Zijn dramatische verklaring, waarbij hij menig traantje wegpinkte, luidde als volgt: ,,Ja maar, het zit zo… ik hou gewoon té veel van je!’’
Yeh right! Ik weet dat alles waar ‘te’ voor staat niet goed is (behalve tequila), maar hier wordt wel erg creatief omgesprongen met de waarheid. Advies aan de heren: Dit is zo’n moment waarop eerlijkheid de zachtste heelmeester is. Klets geen onzin, we kunnen best tegen een stootje, al zijn we het zwakke geslacht.
-Een afgewezen minnaar, die ik na één nacht van betrekkelijke passie te verstaan gaf dat het tussen ons niet verder zou gaan dan dat, bleek daarop een hele stapel slipjes uit mijn kledingkast te hebben ontvreemd. Toen ik hem maande ze terug te bezorgen, heeft hij een week lang dagelijks een slipje aan de klink van mijn voordeur gehangen, met daarbij briefjes met teksten als: ,,Je hebt de lekkerste kont die ik ken’’ en ,,Ik wil je binnenstebuiten keren.’’ Brrrr… Gelukkig verhuisde ik daarna snel. Hij heeft geen adreswijziging ontvangen uiteraard. Advies aan de heren: Gooi die slipjes toch gewoon fatsoenlijk door de brievenbus!
-Twee dagen na het overlijden van mijn vader zat ik snotterend op de bank. Mijn toenmalige geliefde pakte de afstandsbediening, gooide het volume van de tv omhoog en riep: ,,Zeg, ben je er nou nog niet overheen? Dit is niet normaal hoor!’’ Advies aan de heren… ach, laat maar.
-Op mijn verjaardagen heb ik een aantal jaren achtereenvolgens van heerschappen ontvangen: Een strijkbout (ik strijk nooit!), een fiets-bandenplak-set (terwijl ik geen fiets bezat), een Harry Potter-stickerverzamelboek (moest ik bij de naburige lagere school plaatjes gaan staan ruilen in de pauzes of zo?), een slecht opgenomen casettebandje met punkmuziek (in het cd-tijdperk), een konijn (zonder hok, hooi of voer. Zit je daar ’s avonds laat met zo’n beestje op de bank), 50 euro in een propje met de woorden: ,,Ik zat nog te twijfelen of ik een sieraad zou kopen, maar dit leek me toch leuker’’ en een bos plastic bloemen (,,die gaan langer mee’’). Advies aan de heren: Bovenstaande is allemaal NIET GESCHIKT als verjaardagscadeau voor een geliefde!
-Een verder aimabele man die ik voor het eerst voorstelde aan mijn toen nog in leven zijnde ouders, riep bij het betreden van mijn ouderlijk huis (gewone rijtjeswoning): ,,Jezus, jullie zijn echt árm hé!’’ Hij kreeg geen koekje bij de koffie van mijn moeder. Scheelde toch al snel een half maandloon, zo verklaarde ze hem :-).
Tot zover wat losse ervaringen. Mochten aan mijn getergde brein nog meer anekdotes ontspruiten, dan zal ik het niet nalaten ze hier met jullie te delen.
Duderinnetje
Zo uitgebreid als Stali haar verhaal doet, zal ik het nu (nog) niet doen. O, verhalen te over, maar simpelweg op dit moment geen tijd om ze tot in detail uit te diepen. Geen tijd, want na de nodige ervaringen met het manvolk heeft deze vrouw besloten het maar eens in haar eentje te gaan rooien. Dus ben ik een alleenstaande hardwerkende carrièrekraakster geworden, die ’s avonds haar net gekochte huis verbouwt en in het weekend nog een soort van huishouden én een sociaal leven probeert te voeren.
Maar genoeg zelfmeelij!
Ik heb besloten bij dit gebrek aan tijd jullie te voorzien van een lijstje korte anekdotes waarin de emotionele zwakzinnigheid van de gemiddelde man ruimschoots wordt bewezen.
Let wel: Dit hoeft wat mij betreft geen male-bashing-topic te worden. Laat ik de hand in eigen boezem steken: ik pik er waarschijnlijk gewoon steeds de sukkels tussenuit. Ik ken genoeg mannen die emotioneel zeer uitgebalanceerd zijn. Maar daar word ik dan steevast niet verliefd op. En laten we wel wezen: vrouwen kunnen er ook wat van! Wat dat betreft zullen de mannen onder ons ook een boekje kunnen opendoen over het emotionele (on)welzijn van het vrouwmens. Schroom niet heren, daarover een topic te openen!
Alá, daar gaan we wat de mannen betreft:
-Een nieuwe liefde keek mij eens heel verliefd aan, nam mij teder in zijn armen en fluisterde toen zuchtend van geluk in mijn oor: ,,Je bent dan misschien niet de leukste vriendin die ik ooit heb gehad, maar wel de knapste!’’
Waarna ik het uitgierde van de lach, hem er op wees dat zulks echt niet bevorderlijk is voor de romantiek en waarop hij stamelde: ,,Maar ik ben toch gewoon eerlijk, dat is toch goed?’’ Advies aan de heren: Eerlijkheid is een betrekkelijk begrip. Spring er selectief mee om!
-Een ontzettend leuke man aan wie ik mijn hart compleet verloren had, dumpte mij na een maand of zes voor een ander. Zijn dramatische verklaring, waarbij hij menig traantje wegpinkte, luidde als volgt: ,,Ja maar, het zit zo… ik hou gewoon té veel van je!’’
Yeh right! Ik weet dat alles waar ‘te’ voor staat niet goed is (behalve tequila), maar hier wordt wel erg creatief omgesprongen met de waarheid. Advies aan de heren: Dit is zo’n moment waarop eerlijkheid de zachtste heelmeester is. Klets geen onzin, we kunnen best tegen een stootje, al zijn we het zwakke geslacht.
-Een afgewezen minnaar, die ik na één nacht van betrekkelijke passie te verstaan gaf dat het tussen ons niet verder zou gaan dan dat, bleek daarop een hele stapel slipjes uit mijn kledingkast te hebben ontvreemd. Toen ik hem maande ze terug te bezorgen, heeft hij een week lang dagelijks een slipje aan de klink van mijn voordeur gehangen, met daarbij briefjes met teksten als: ,,Je hebt de lekkerste kont die ik ken’’ en ,,Ik wil je binnenstebuiten keren.’’ Brrrr… Gelukkig verhuisde ik daarna snel. Hij heeft geen adreswijziging ontvangen uiteraard. Advies aan de heren: Gooi die slipjes toch gewoon fatsoenlijk door de brievenbus!
-Twee dagen na het overlijden van mijn vader zat ik snotterend op de bank. Mijn toenmalige geliefde pakte de afstandsbediening, gooide het volume van de tv omhoog en riep: ,,Zeg, ben je er nou nog niet overheen? Dit is niet normaal hoor!’’ Advies aan de heren… ach, laat maar.
-Op mijn verjaardagen heb ik een aantal jaren achtereenvolgens van heerschappen ontvangen: Een strijkbout (ik strijk nooit!), een fiets-bandenplak-set (terwijl ik geen fiets bezat), een Harry Potter-stickerverzamelboek (moest ik bij de naburige lagere school plaatjes gaan staan ruilen in de pauzes of zo?), een slecht opgenomen casettebandje met punkmuziek (in het cd-tijdperk), een konijn (zonder hok, hooi of voer. Zit je daar ’s avonds laat met zo’n beestje op de bank), 50 euro in een propje met de woorden: ,,Ik zat nog te twijfelen of ik een sieraad zou kopen, maar dit leek me toch leuker’’ en een bos plastic bloemen (,,die gaan langer mee’’). Advies aan de heren: Bovenstaande is allemaal NIET GESCHIKT als verjaardagscadeau voor een geliefde!
-Een verder aimabele man die ik voor het eerst voorstelde aan mijn toen nog in leven zijnde ouders, riep bij het betreden van mijn ouderlijk huis (gewone rijtjeswoning): ,,Jezus, jullie zijn echt árm hé!’’ Hij kreeg geen koekje bij de koffie van mijn moeder. Scheelde toch al snel een half maandloon, zo verklaarde ze hem :-).
Tot zover wat losse ervaringen. Mochten aan mijn getergde brein nog meer anekdotes ontspruiten, dan zal ik het niet nalaten ze hier met jullie te delen.
Duderinnetje
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Jezus wat een horken allemaal. ik snap niet hoe je ze allemaal hebt kunnen treffen.
Geweldige stukjes in dit topoc trouwens.
Geweldige stukjes in dit topoc trouwens.
niet de vervaarlijke schaduw
met zijn dikke pens vol pistolen
beiden ingevet als een locomotief onder nul
met zijn dikke pens vol pistolen
beiden ingevet als een locomotief onder nul
Sommige anekdotes behoren toe aan één en dezelfde hork hoor. Maar ik geef toe: Ik tref het over het algemeen niet :-)
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Wat zal ik zeggen... het valt me inderdaad vaker op dat vrouwen over een uitgesproken talent beschikken op de vreselijkste mannen te vallen en 'het betere spul' als een soort broertje te beschouwen.
En zeg zou zelf... Italianen...
En zeg zou zelf... Italianen...
I am just a dreamer, but you are just a dream
dit is echt een van de beste topics ooit!
Sommige van die dingen zeg je toch niet?
Ik ga nu bijna denken dat ik een erg fatsoenlijke jongen ben
Sommige van die dingen zeg je toch niet?
Ik ga nu bijna denken dat ik een erg fatsoenlijke jongen ben
.
..
...
....
..
...
....
dit dus via mail... dit is een user van fok
[ Bericht 92% gewijzigd door nikky op 15-03-2004 20:16:11 ]
[ Bericht 92% gewijzigd door nikky op 15-03-2004 20:16:11 ]
gedeeltelijk, voor de rest heb je prive reply.
Dat klinkt al anders. Ik geloof niet dat het met wel of niet evenwichtig zijn te maken heeft. Iemand die te lomp voor woorden is kan heel evenwichtig zijn hoor.
Wat is de tegenstrijdigheid bij ons type vrouw dan precies? Zelfstandigheid en toch een sterke zorgzame man willen? Ik kan alleen voor mezelf spreken maar ik heb ook best leuke types ontmoet waar ik wel op viel, mijn eerste grote liefde bjivoorbeeld. Maar ik verrekte het om bij mijn laatste ex te blijven. Is dat een gebrek van mij? (jij kent hem, ik post vanavond dat verhaal ook nog hier.)
Ps. Ik zie jou niet als broertje trouwens, maar vind je wel evenwichtig.
Ps.II. ik ren naar huis, lees geen zakelijke mail meer.
Dat klinkt al anders. Ik geloof niet dat het met wel of niet evenwichtig zijn te maken heeft. Iemand die te lomp voor woorden is kan heel evenwichtig zijn hoor.
Wat is de tegenstrijdigheid bij ons type vrouw dan precies? Zelfstandigheid en toch een sterke zorgzame man willen? Ik kan alleen voor mezelf spreken maar ik heb ook best leuke types ontmoet waar ik wel op viel, mijn eerste grote liefde bjivoorbeeld. Maar ik verrekte het om bij mijn laatste ex te blijven. Is dat een gebrek van mij? (jij kent hem, ik post vanavond dat verhaal ook nog hier.)
Ps. Ik zie jou niet als broertje trouwens, maar vind je wel evenwichtig.
Ps.II. ik ren naar huis, lees geen zakelijke mail meer.
Elk voordeel heeft zijn nadeel, bedoel ik. De mannen die jij aantrekt zijn geen boekhouderstypes. Dat zou jij te saai vinden. Past ook niet bij jou. Je trekt dus redelijk wat bad boys aan. Niet zelden lees je in R&P ook de klacht van allerlei brave jongentjes die net de bons hebben gekregen van een jonge dame, die weliswaar vrienden wil blijven (broertje-effect dus), maar geen relatie met hen aan wil gaan, om zich vervolgens in één moeite door in de armen te laten vallen van een rivaal waarvan je op afstand al ziet dat ie niet deugt. Hoe komt dit? Dit komt, omdat, hoewel er veel naars aan die gasten klijft (het nadeel), ze op hun goede momenten dus allercharmantst zijn. En goede, zelfverzekerde lovers zijn. Het voordeel dus. En zie daar het raadsel ontrafeld. Overigens die laatste ex was dus goedbeschouwd zo'n boekhouderstype. Weliswaar van het bètasegment, maar juist bij dit soort mensen speelt die ontnuchterende saaiheid en het gebrek aan fantasie en inlevingsgevoel ook vaak... Heb ik je trouwens al eens verteld.quote:Op maandag 15 maart 2004 17:33 schreef Stali het volgende:
gedeeltelijk, voor de rest heb je prive reply.
Dat klinkt al anders. Ik geloof niet dat het met wel of niet evenwichtig zijn te maken heeft. Iemand die te lomp voor woorden is kan heel evenwichtig zijn hoor.
Wat is de tegenstrijdigheid bij ons type vrouw dan precies? Zelfstandigheid en toch een sterke zorgzame man willen? Ik kan alleen voor mezelf spreken maar ik heb ook best leuke types ontmoet waar ik wel op viel, mijn eerste grote liefde bjivoorbeeld. Maar ik verrekte het om bij mijn laatste ex te blijven. Is dat een gebrek van mij? (jij kent hem, ik post vanavond dat verhaal ook nog hier.)
Ps. Ik zie jou niet als broertje trouwens, maar vind je wel evenwichtig.
Ps.II. ik ren naar huis, lees geen zakelijke mail meer.
PS nee ik ben ook meer je Ome Ryan. .
PS II tot zo. .
.
I´m back.
Ry, ik post vast het begin van mijn laatste ex.
Rest reageer ik later.
Tafel 20
Maandag 8 december 2003
Vriendin kwam vanmorgen stralend op kantoor binnen met: "Je hebt weer een aanbidder!"
Ik keek haar bevreemd en onderzoekend aan maar wist binnen een fractie van een seconde om wie het zou gaan.
zaterdag avond hebben we in het restaurant een Engels echtpaar te gast gehad, met in gezelschap een erg leuke meneer van ongeveer mjin leeftijd. (achteraf de zoon van de heer). Ik weet nog de bestelling: een biertje, een Spa en de vader vroeg zoals alle Engelsen doen, casual restaurant of niet, om de wijnkaart welke ik bracht. Nou jullie willen niet weten hoe dat achter de schermen gaat want het is een waar gok en zoekspel om vervolgens met een stralende lach en ongemerkt buiten adem de eerste slok aan te mogen bieden.
Na een paar rondjes gerend te hebben ging Stali eindelijk met gevonden waar de fles wijn aan de tafel openmaken, nerveus want bij hele rijpe wijnen wil de kurk nogal eens breken, en daarnaast was ik zelf nog beverig van overmatige consumptie van de Sinterklaasavond ervoor.
Ik klunste dan ook behoorlijk en opende de fles met een flinke knal zoals bij Champagne niet eens hoort. Intussen klikte het wel met de leuke meneer, we wisselden wat zinnen uit die achteraf nergens op sloegen, hij feliciteerde mij zelfs hartelijk om het feit dat ik daar werkte. En ik begon te lachen en we bleven aan de praat maar uiteindelijk nam ik beschaamd mijn latten naar de bar.
Werk is werk en wat ik deed kon niet, en gaf gelijk aan collega’tje door dat ik die tafel niet meer wilde bedienen ondanks (lees, juist om) leuk heerschap.
Afijn het bleef erg rustig die avond en vriendin en ik besloten om half negen zelf wat te gaan eten en dat het erna genoeg was voor die avond.
Toen we naar de auto liepen zag ik de leuke meneer opstaan en naar het toilet gaan en bedacht me nog dat hij leuk was, maar dat was wel de laatste gedachte over hem.
Maar de leuke meneer van tafel 20 is later op de avond naar een collega gegaan om het over mij te hebben en gegevens achter te laten want hij was op slag verliefd geweest. (prima wijn dus!)
30 jaar, single, erg leuk om te zien en hij belt met een half uur!! Heb hem nadat vriendin mij zjin nummer gaf spontaan gesmst dat hij weliswaar aan het werk zou zijn maar ik hem wilde laten weten dat ik op een leuke manier verrast ben.
Wordt vervolgd dus
21.00 uur
Ik leg het loodje van de zenuwen en anders wel door de hoeveelheid sigaretten het laatste uur weggerookt. Ik schat dat hij twaalf over negen gaat bellen. Negen uur is te stipt en tien voor half tien is te laat.
21.13 en een 10+ voor mijn inschattingsvermogen, leg namelijk net weer neer. De leuke meneer belde vanuit een stad, dineerde nog met een businesspartner en belt weer met een half uur, tenzij ik te moe ben. Vraag me af of hij een leuke serveerster bediend wordt
21.21 Stali tekent heel veel poppetjes.
21.30 en tekent op een nieuw vel oude bomen met een elfje op een parkbankje.
21.35het wordt zelfs een mooie tekening
Waarom ben ik in vredesnaam zo zenuwachtig?? Weet nu al dat het vast een kettingrokende workaholic is die op serveersters valt omdat deze rond etenstijd te druk zijn om te bellen waar hij blijft.
22.30 Hij klinkt LEUK!!!!!!!!!
Erg leuk gesprek gehad, hij heeft veel gevoel voor humor en komt totaal niet emotioneel gehandicapt over. Definitely Stali is going on a date! Donderdagavond aanstaande om half acht. Zie er heel erg naar uit.
Dit heb ik gisteravond op de Ipac geschreven, hebben daarna nog gesmst en vandaag nog gesproken en veel gemailed. Ben echt heel benieuwd verder
Rest reageer ik later.
Tafel 20
Maandag 8 december 2003
Vriendin kwam vanmorgen stralend op kantoor binnen met: "Je hebt weer een aanbidder!"
Ik keek haar bevreemd en onderzoekend aan maar wist binnen een fractie van een seconde om wie het zou gaan.
zaterdag avond hebben we in het restaurant een Engels echtpaar te gast gehad, met in gezelschap een erg leuke meneer van ongeveer mjin leeftijd. (achteraf de zoon van de heer). Ik weet nog de bestelling: een biertje, een Spa en de vader vroeg zoals alle Engelsen doen, casual restaurant of niet, om de wijnkaart welke ik bracht. Nou jullie willen niet weten hoe dat achter de schermen gaat want het is een waar gok en zoekspel om vervolgens met een stralende lach en ongemerkt buiten adem de eerste slok aan te mogen bieden.
Na een paar rondjes gerend te hebben ging Stali eindelijk met gevonden waar de fles wijn aan de tafel openmaken, nerveus want bij hele rijpe wijnen wil de kurk nogal eens breken, en daarnaast was ik zelf nog beverig van overmatige consumptie van de Sinterklaasavond ervoor.
Ik klunste dan ook behoorlijk en opende de fles met een flinke knal zoals bij Champagne niet eens hoort. Intussen klikte het wel met de leuke meneer, we wisselden wat zinnen uit die achteraf nergens op sloegen, hij feliciteerde mij zelfs hartelijk om het feit dat ik daar werkte. En ik begon te lachen en we bleven aan de praat maar uiteindelijk nam ik beschaamd mijn latten naar de bar.
Werk is werk en wat ik deed kon niet, en gaf gelijk aan collega’tje door dat ik die tafel niet meer wilde bedienen ondanks (lees, juist om) leuk heerschap.
Afijn het bleef erg rustig die avond en vriendin en ik besloten om half negen zelf wat te gaan eten en dat het erna genoeg was voor die avond.
Toen we naar de auto liepen zag ik de leuke meneer opstaan en naar het toilet gaan en bedacht me nog dat hij leuk was, maar dat was wel de laatste gedachte over hem.
Maar de leuke meneer van tafel 20 is later op de avond naar een collega gegaan om het over mij te hebben en gegevens achter te laten want hij was op slag verliefd geweest. (prima wijn dus!)
30 jaar, single, erg leuk om te zien en hij belt met een half uur!! Heb hem nadat vriendin mij zjin nummer gaf spontaan gesmst dat hij weliswaar aan het werk zou zijn maar ik hem wilde laten weten dat ik op een leuke manier verrast ben.
Wordt vervolgd dus
21.00 uur
Ik leg het loodje van de zenuwen en anders wel door de hoeveelheid sigaretten het laatste uur weggerookt. Ik schat dat hij twaalf over negen gaat bellen. Negen uur is te stipt en tien voor half tien is te laat.
21.13 en een 10+ voor mijn inschattingsvermogen, leg namelijk net weer neer. De leuke meneer belde vanuit een stad, dineerde nog met een businesspartner en belt weer met een half uur, tenzij ik te moe ben. Vraag me af of hij een leuke serveerster bediend wordt
21.21 Stali tekent heel veel poppetjes.
21.30 en tekent op een nieuw vel oude bomen met een elfje op een parkbankje.
21.35het wordt zelfs een mooie tekening
Waarom ben ik in vredesnaam zo zenuwachtig?? Weet nu al dat het vast een kettingrokende workaholic is die op serveersters valt omdat deze rond etenstijd te druk zijn om te bellen waar hij blijft.
22.30 Hij klinkt LEUK!!!!!!!!!
Erg leuk gesprek gehad, hij heeft veel gevoel voor humor en komt totaal niet emotioneel gehandicapt over. Definitely Stali is going on a date! Donderdagavond aanstaande om half acht. Zie er heel erg naar uit.
Dit heb ik gisteravond op de Ipac geschreven, hebben daarna nog gesmst en vandaag nog gesproken en veel gemailed. Ben echt heel benieuwd verder
Stali: Ge-wel-dig verhaal over die Antonio! Hulde voor je actie! Je hebt die arme man in de knop gebroken vrees ik, haha!
Er is bij mij inmiddels iets in gang gezet in mijn brein dat niet meer te stoppen is, geloof ik. Zojuist onder de douche schoten me nog veel meer traumatische herinneringen aan manvolk te binnen. Weer een lijstje:
-Een vriendje dat bij het vrijen steevast elke aanraking met mijn borsten ontweek, vroeg ik na een paar weken toch maar eens om een verklaring. ,,Ik vind het een beetje raar om aan borsten te komen’’, zei hij. ,,Die zijn toch eigenlijk voor voortplanting en baby’s bedoeld en om daar als man aan te zitten… tja, dan heb je een moedercomplex volgens mij.’’
Ja macho! En waar denk je dat de andere geslachtsorganen oorspronkelijk voor bedoeld zijn dan??? Advies aan de heren: gelukkig hebben veruit de meeste mannen hier geen enkel advies over nodig
-Na een relatie van een week of drie, wilde een geliefde eens even met mij praten. Ik was zo anders als ik in gezelschap was, dan dat ik was in louter zijn nabijheid, was zijn klacht. ,,Hoe bedoel je dat?’’, vroeg ik een beetje geschrokken. ,,Ben ik dan te druk, of vind je me te flirterig of zo?’’ ,,Nee’’, was zijn antwoord, ,,Als we met zijn tweeën thuis zijn praat je alleen met mij. Maar als er dan mensen bij komen, ga je plots ook gesprekken met andere mensen aan!’’
So much voor socializing! Advies aan de heren: Wij aanbidden de grond waarop jullie lopen en inderdaad, jullie zijn stuk voor stuk God’s gift to women. Maar héél soms communiceren wij ook wel eens met andere mensen. Geen reden tot paniek, blijf rustig en haal diep adem.
-De heer uit de eerste anekdote van dit lijstje, was een tamelijke conservatief in bed. Nou vond ik dat niet meteen een probleem. Hij was in meerdere opzichten ietwat geremd en dus gokte ik er op dat het allemaal wel los zou lopen met de tijd. Vroeg of laat zou hij zijn horizon wel verbreden, dacht ik.
En inderdaad. Op een avond, na een paar behoorlijke glazen wijn, gooide hij plots alle remmen los en fluisterde heel geil (dacht hij zelf): ,,Mag ik met mijn satelliet jouw sterretje verkennen vannacht?’’
Ik dacht dat ik er in blééf. ,,Nou, nu dus niet meer’’, was mijn antwoord. Advies aan de heren: Laat uw metaforen achterwege. Ook willen wij niets horen over ‘Kleine Willem’, of frases in de trant van: ‘O zuig mijn stootkanon’ en ‘schatje, wat dacht je van een robbertje fierljeppen, jij en ik?’
-Voor een kersverse geliefde dacht ik eens goed uit te pakken. Ik hees me in sexy lingerie, trok daar slechts een lange jas over aan, verzamelde al mijn moed en belde bij hem aan. Boven in zijn woning aangekomen liet ik mijn jas vallen en draaide wiegend met mijn heupen een rondje voor hem.
Zijn eerste reactie: ,,Jéé, jij hebt echt helemaal geen cellulitis!’’
Je raadt het al, het betreft hier dezelfde communicatief ontwrichte hork als degene die mij ‘niet bepaald zijn leukste vriendin noemde’. Toegegeven: ik heb wel veel om hem gelachen!
Advies aan de heren: Vrouw + lingerie + heupwiegen = wilde passie alstublieft. Het woord sinaasappelhuid en synoniemen dienen hierbij, hoe aardig bedoeld ook, niet te worden gebezigd!
-Bovenstaande hork - en nu begeef ik mij even buiten het relationele pad – had nog meer onhandige noten op zijn zang. Tegen een hoogzwangere vriendin van mij, die aangaf erg op te zien tegen de bevalling, wist hork met grote stelligheid te beweren: ,,Dat wordt erg overdreven door vrouwen hoor, die pijn. Ik heb gehoord dat het gewoon een klein krampje is en dan hup, komt de baby eruit.’’
Zo’n man gun je een enorme opblaasbare buttplug die hij er op maximaal volume uit dient te persen, waarna, als dat na uren van helse pijnen niet is gelukt, besloten wordt tot rectaal inknippen. Advies aan de heren: Don’t try this at home, by the way.
-Nou nog eentje dan uit de mond van mijn grootste zwakzinnigenmuze: Bovenstaand heerschap nam rijlessen. Kwam na één les thuis, was boos dat niet meteen het examen werd aangevraagd en zei in alle ernst: ,,Ik wil sowieso een andere instructeur, deze kan écht niet autorijden! Ik had steeds de neiging een ingreep te plegen!’’
Advies aan de heren: zelfoverschatting is een prachtige eigenschap en brengt de rest van de mensheid veel humor. Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd, so keep up the good work guys!
Meer verhalen over wandelende fiasco’s volgen ongetwijfeld!
Duderinnetje
Er is bij mij inmiddels iets in gang gezet in mijn brein dat niet meer te stoppen is, geloof ik. Zojuist onder de douche schoten me nog veel meer traumatische herinneringen aan manvolk te binnen. Weer een lijstje:
-Een vriendje dat bij het vrijen steevast elke aanraking met mijn borsten ontweek, vroeg ik na een paar weken toch maar eens om een verklaring. ,,Ik vind het een beetje raar om aan borsten te komen’’, zei hij. ,,Die zijn toch eigenlijk voor voortplanting en baby’s bedoeld en om daar als man aan te zitten… tja, dan heb je een moedercomplex volgens mij.’’
Ja macho! En waar denk je dat de andere geslachtsorganen oorspronkelijk voor bedoeld zijn dan??? Advies aan de heren: gelukkig hebben veruit de meeste mannen hier geen enkel advies over nodig
-Na een relatie van een week of drie, wilde een geliefde eens even met mij praten. Ik was zo anders als ik in gezelschap was, dan dat ik was in louter zijn nabijheid, was zijn klacht. ,,Hoe bedoel je dat?’’, vroeg ik een beetje geschrokken. ,,Ben ik dan te druk, of vind je me te flirterig of zo?’’ ,,Nee’’, was zijn antwoord, ,,Als we met zijn tweeën thuis zijn praat je alleen met mij. Maar als er dan mensen bij komen, ga je plots ook gesprekken met andere mensen aan!’’
So much voor socializing! Advies aan de heren: Wij aanbidden de grond waarop jullie lopen en inderdaad, jullie zijn stuk voor stuk God’s gift to women. Maar héél soms communiceren wij ook wel eens met andere mensen. Geen reden tot paniek, blijf rustig en haal diep adem.
-De heer uit de eerste anekdote van dit lijstje, was een tamelijke conservatief in bed. Nou vond ik dat niet meteen een probleem. Hij was in meerdere opzichten ietwat geremd en dus gokte ik er op dat het allemaal wel los zou lopen met de tijd. Vroeg of laat zou hij zijn horizon wel verbreden, dacht ik.
En inderdaad. Op een avond, na een paar behoorlijke glazen wijn, gooide hij plots alle remmen los en fluisterde heel geil (dacht hij zelf): ,,Mag ik met mijn satelliet jouw sterretje verkennen vannacht?’’
Ik dacht dat ik er in blééf. ,,Nou, nu dus niet meer’’, was mijn antwoord. Advies aan de heren: Laat uw metaforen achterwege. Ook willen wij niets horen over ‘Kleine Willem’, of frases in de trant van: ‘O zuig mijn stootkanon’ en ‘schatje, wat dacht je van een robbertje fierljeppen, jij en ik?’
-Voor een kersverse geliefde dacht ik eens goed uit te pakken. Ik hees me in sexy lingerie, trok daar slechts een lange jas over aan, verzamelde al mijn moed en belde bij hem aan. Boven in zijn woning aangekomen liet ik mijn jas vallen en draaide wiegend met mijn heupen een rondje voor hem.
Zijn eerste reactie: ,,Jéé, jij hebt echt helemaal geen cellulitis!’’
Je raadt het al, het betreft hier dezelfde communicatief ontwrichte hork als degene die mij ‘niet bepaald zijn leukste vriendin noemde’. Toegegeven: ik heb wel veel om hem gelachen!
Advies aan de heren: Vrouw + lingerie + heupwiegen = wilde passie alstublieft. Het woord sinaasappelhuid en synoniemen dienen hierbij, hoe aardig bedoeld ook, niet te worden gebezigd!
-Bovenstaande hork - en nu begeef ik mij even buiten het relationele pad – had nog meer onhandige noten op zijn zang. Tegen een hoogzwangere vriendin van mij, die aangaf erg op te zien tegen de bevalling, wist hork met grote stelligheid te beweren: ,,Dat wordt erg overdreven door vrouwen hoor, die pijn. Ik heb gehoord dat het gewoon een klein krampje is en dan hup, komt de baby eruit.’’
Zo’n man gun je een enorme opblaasbare buttplug die hij er op maximaal volume uit dient te persen, waarna, als dat na uren van helse pijnen niet is gelukt, besloten wordt tot rectaal inknippen. Advies aan de heren: Don’t try this at home, by the way.
-Nou nog eentje dan uit de mond van mijn grootste zwakzinnigenmuze: Bovenstaand heerschap nam rijlessen. Kwam na één les thuis, was boos dat niet meteen het examen werd aangevraagd en zei in alle ernst: ,,Ik wil sowieso een andere instructeur, deze kan écht niet autorijden! Ik had steeds de neiging een ingreep te plegen!’’
Advies aan de heren: zelfoverschatting is een prachtige eigenschap en brengt de rest van de mensheid veel humor. Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd, so keep up the good work guys!
Meer verhalen over wandelende fiasco’s volgen ongetwijfeld!
Duderinnetje
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
haha wat heb ik dan een saaie heren gehad.
Geweldig dit
Geweldig dit
This whole world is wild at heart and weird on top
Ik denk hè, ik denk, maar weet het niet zeker hoor, dat jij vast ook wel 1 of 2 leuke verhalen hebt over je voormalige lover. Ik heb er althans voldoende gehoord. Ik denk zelfs dat jij er een avondvullend programma over kunt houden. Maar goed dat denk ik dus hè.quote:Op dinsdag 16 maart 2004 08:26 schreef Lula het volgende:
haha wat heb ik dan een saaie heren gehad.
Geweldig dit
I´m back.
quote:Op dinsdag 16 maart 2004 08:26 schreef Lula het volgende:
haha wat heb ik dan een saaie heren gehad.
Geweldig dit
Nee, schat jij hebt altijd doodnormale vriendjes....
Stali: meesterlijke wraakactie...
Durderinnetje: Waar haal je dat soort horken vandaan? Een maat van mij is niet half zo bot en ik vind em al heel erg!
Durderinnetje: Waar haal je dat soort horken vandaan? Een maat van mij is niet half zo bot en ik vind em al heel erg!
Too many men / There's too many people / Making too many problems / And not much love to go round / Can't you see This is a land of confusion - Genesis
Het is alsof vlak voor mijn deur een blik horken is opengetrokken! Wat ik ook doe, het prins op het witte paard blijkt telkens weer een hork in schaapskleren. Maar veel anekdotes behoren wel bij één bepaalde hork hoor. Een soort superhork was hij! Maargoed, dankzij hem hebben we nu wel een leuk topic (hij moest eens weten zeg)quote:Op dinsdag 16 maart 2004 14:50 schreef Shark.Bait het volgende:
Stali: meesterlijke wraakactie...
Durderinnetje: Waar haal je dat soort horken vandaan? Een maat van mij is niet half zo bot en ik vind em al heel erg!
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Vrouwen kunnen ook zo dom en naief zijn he.
Feit; Als ik (als donkere Hollander) zeg dat ik een Italiaan ben, ben ik ineens een stuk interessanter voor ze.
Feit; Als ik (als donkere Hollander) zeg dat ik een Italiaan ben, ben ik ineens een stuk interessanter voor ze.
Scheelt dat ik het bij voorbaat al niets vond, maar je moet natuurlijk niet generaliseren he?quote:Op dinsdag 16 maart 2004 15:05 schreef Chooselife het volgende:
Vrouwen kunnen ook zo dom en naief zijn he.
Feit; Als ik (als donkere Hollander) zeg dat ik een Italiaan ben, ben ik ineens een stuk interessanter voor ze.
Ik heb trouwens wel een vriendin die de ene Italiaan na de andere had en ik begreep niet waarom.
Ik ben ook een hork. .quote:Op dinsdag 16 maart 2004 14:58 schreef Duderinnetje het volgende:
[..]
Het is alsof vlak voor mijn deur een blik horken is opengetrokken! Wat ik ook doe, het prins op het witte paard blijkt telkens weer een hork in schaapskleren. Maar veel anekdotes behoren wel bij één bepaalde hork hoor. Een soort superhork was hij! Maargoed, dankzij hem hebben we nu wel een leuk topic (hij moest eens weten zeg)
.Je moet het niet als belediging opvatten hoor, maar ik krijg toch een beetje de indruk bij jou dat een man helemaal niets goeds meer kan zeggen. Ik vond die uitspraak over die rij-instructeur wel leuk bijv. En zal ook als humor bedoeld zijn. En een keurende blik op de billen + commentaar, mits de dame in kwestie niet voorzien is van een sinasappelhuid, is toch alleen maar een complimentje? Vrouwen werken zich uit de naad om zulks te voorkomen en als je er dan niets van zegt is het ook niet goed. Dit alles uiteraard in het nette en even goede vrinden, dat spreekt.
I´m back.
Analyze this: Ik heb daarom aanbidders en laat hun alle moeite doen.quote:Op maandag 15 maart 2004 20:08 schreef Dromer het volgende:
Ik zou om 21.07 gebeld hebben.
(analyze that)
(dat ik ook weleens zenuwachtig ben daar hebben hun dan ook geen weet van he? Dat blijft hier onder ons ook.)
Nee echt Ryan, dit was een über-hork. Verder kunnen mannen veel goeds bij me doen hoor! Ben dol op ze. Maar ja, in dit topic behandelen we nu eenmaal de ernstige gevallen, en niet de charmante, intelligente, sociale varianten.quote:Op dinsdag 16 maart 2004 15:33 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Ik ben ook een hork. .
Je moet het niet als belediging opvatten hoor, maar ik krijg toch een beetje de indruk bij jou dat een man helemaal niets goeds meer kan zeggen. Ik vond die uitspraak over die rij-instructeur wel leuk bijv. En zal ook als humor bedoeld zijn. En een keurende blik op de billen + commentaar, mits de dame in kwestie niet voorzien is van een sinasappelhuid, is toch alleen maar een complimentje? Vrouwen werken zich uit de naad om zulks te voorkomen en als je er dan niets van zegt is het ook niet goed. Dit alles uiteraard in het nette en even goede vrinden, dat spreekt.
En oja, dat van die rij-instructeur was dus geen grap van hem.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Ik ken het fenomeen... Ik word vaak aangezien als het donkere mysterieuze mediteranee-type hork prinsquote:Op dinsdag 16 maart 2004 15:05 schreef Chooselife het volgende:
Feit; Als ik (als donkere Hollander) zeg dat ik een Italiaan ben, ben ik ineens een stuk interessanter voor ze.
Hoiquote:Op dinsdag 16 maart 2004 16:25 schreef Duderinnetje het volgende:
Verder kunnen mannen veel goeds bij me doen hoor! Ben dol op ze.
[ Bericht 14% gewijzigd door Shark.Bait op 17-03-2004 10:17:05 ]
Too many men / There's too many people / Making too many problems / And not much love to go round / Can't you see This is a land of confusion - Genesis
16 maart 2004
En na vorige post neem ik noodgedwongen, door het crashen van de iPAQ en daarmee dus ook mijn dagboek, een sprong in de tijd.
Op de eerste date bleek de man van tafel twintig een leuke Canadees en op de tweede afspraak een wel heel erg leuke Canadees. Alleen hadden we maar kort tijd om elkaar beter te leren kennen want hij ging gelijk al voor twee weken naar Engeland. Het klikte en het vertrouwen was dat ik in die tijd op zijn huis zou passen, wat mij ook weer erg goed uitkwam omdat ik niet erg goed met mijn mannelijke huisgenoot samen kon (ook materiaal voor een verhaal apart trouwens, want oi.....). Afijn dagelijks bellen, dat wil zeggen de Canadees belde dagelijks en de eerste week vond ik dat prachtig de tweede week vond ik het al irritant worden omdat de gesprekken nogal eentonig werden.
Ik bedoel het werd een beetje als de zoveelste maandagmorgen dat je op je werk de spectaculaire belevenissen van het weekend moet vertellen. Voor sommige collega's is je weekend ook pas geslaagd wanneer je vrijdagavond bent gaan diepzeeduiken op de Azoren, zaterdag doorgevlogen bent naar Egypte om daar alle piramides te bewonderen om zondagmiddag nog eventjes te gaan bungeejumpen in New York en dit terwijl je het hele weekend niets anders gedaan hebt dan in je pyama een beetje Fokken en filmpje gekeken hebt met de buurjongen.
Na een week kon ik dan ook weinig anders meer vertellen dan dat ik op een doordeweekse dag gewoon keihard gewerkt had en eigenlijk gewoon lekker met een boek uitgeblust in de bank ging hangen. En hij begreep het gelukkig wonderwel want beantwoorde alles met een begrijpend ja. Iedere dag weer, tot 1 avond, toen vertelde hij over zijn familie in Engeland. Die hadden hem zo verliefd gezien dat zijn pleegmoeder al gezegd had dat ze een huwelijk in het vooruitzicht zag en of ik geen zin had om met Oud en Nieuw naar Engeland te komen om zijn familie te ontmoeten. En trut dat ik ben heb ik ja gezegd terwijl de angst me om het hart sloeg omdat het allemaal wel erg serieus klonk terwijl bij mij de irritaties ontstonden en voor hem gebrek aan gevoelens van gemis ontstonden. Mijn moeder kletste toen op me in dat het normaal was hem niet te missen omdat het allemaal nog zo pril was en ik hem toch erg leuk vond en nog meer van dat "mama-knows-mama-push-blablaba".
Het leek aannemelijk maar helaas wist ik op het laatste moment toch even de boot naar Engeland te missen, want ik wilde niet. Ik wilde niet werkelijk zijn hele familie ontmoeten en die woorden over trouwen bleven zich nachtmerrieachtig in mijn gedachten herhalen. De nieuw aangeschafte galajurk hangt nog op zijn kledingrek. Ja zijn kledingrek inderdaad, want ik ben inmiddels bij hem weg. Anderhalve maand hebben we samengewoond omdat hij na zijn terugkomst te kennen gaf dat hij niet wilde dat ik nog weg zou gaan. Jeetje, hij hield al van me en sprak dat ook al regelmatig uit hetgeen ik spottend schaterlachend beantwoorde dat dat toch echt niet al mogelijk was. Maar goed het klikte de eerste week na zijn terugkomst nog steeds, we waren ook echt wel maatjes.
Tja maatjes inderdaad want meer was het niet. In het begin van een prille relatie mag je toch zeker wel verwachten dat je elkaar op sexueel gebied toch flink alle hoeken van de kamer laat zien. Maar het gebeurde gewoon niet en nee laat geen grapjas nu opmerken dat ik onaantrekkelijk ben. Noch was hij dat trouwens maar het klikte sexueel totaal niet. Maar goed dat moest misschien groeien hield ik mezelf voor en geestelijk leek het toch echt koek en ei. Knap hoor de Canadese meneer verbleef pas vijf jaar in Nederland en ik vond het bewonderenswaardig dat hij geen moeite met de taal had. Hij antwoordde op alles wat ik vertelde en zei op het juiste moment met ja en nee of hij reageerde begripvol. Alleen na een week begon het me op te vallen dat hij aan geheugenverlies leek te lijden. Beetje lullig als iemand niet onthoud dat bepaalde dierbaren niet meer inleven zijn, je langere tijd in het buitenland gewoond hebt, dodelijk ziek bent geweest.
Achteraf was het misschien de formule tot een succesvolle relatie omdat je elkaar natuurlijk altijd wat te vertellen houd maar ik voelde me een beetje vreemd. Alsof iemand maar ja ja ja zegt maar het niet daadwerkelijk belangrijk vind wat je te melden hebt, wat je voelt of hoe je in het leven staat. Maar ik hield me nog voor dat het nog een misverstand was, immers zijn Nederlands was uitmuntend. Hij kon uren praten over zijn werk, over geld, over zijn werk en over geld. Maar daar hielden zijn gespreksonderwerpen wel mee op eigenlijk, carriere en geld, ja dat omvatte het wel zonder overdrijven. Hij vond het serieus al nodig om zich al druk te maken om mijn kuiken van bijna vier jaar, en ook ik zou toch veel meer kunnen bereiken in het leven dan mijn huidige baan. (ik heb overigens een goede functie in een middelgroot bedrijf en werkte daarnaast nog eens bij in de horeca). Maar goed geen reden tot zorgen nog, totdat ik merkte dat hij er aardigheid in had mijn ouders te bellen, zomaar voor de gezelligheid.
Deze vonden hem de ideale schoonzoon en mijn moeder dreigde bij wijze van grap dat ze mijn benen zou breken als ik deze goede jongen zou laten gaan. Waarop ik lachte en zij ook. Grapje. Maar het klikte enorm goed tussen de Canadees en mijn ouders, zelfs zo goed dat Canadeeslief in het weekend alsmaar voorstelde gezellig langs mijn ouders te gaan. Wat ik dus met allerlei smoezen wist te ontwijken. Uiteindelijk ontvluchte ik hem door een weekend naar Lulu te gaan, (jawel de Lulu die hier ook op Fok! post), lieve Lulu begreep mijn wanhoop onmiddellijk en vond het ook een beetje bizar dat de lieve Canadees weer net zoals hij steeds bij mijn ouders had gedaan over het huwelijk begon. Ik begon er alleen langzaamaan achter te komen dat meneer totaal niet in me geinterresseerd was behalve in het huwelijk, want seks ontbrak, evenals geestelijk contact en geld was zo ontzettend belangrijk dat hij niet alleen de bonnetjes om te delen bewaarde van wat hij uitgaf, welnee zelfs de bonnetjes van wat ik uitgaf werden ongevraagd uit mijn handtasje geroust. Overal werd keurig opgeschreven waaraan wat werd uitgegeven en dat moest tot op de cent keurig verdeeld. (Ik weet zeker dat hij heeft staan juichen met de terugkomst van centen, want stel je toch eens voor).
Afijn het was een vreselijke man die dus amper Nederlands verstond maar er een tweede natuur van had gemaakt om op de juiste momenten ja en nee te zeggen. Mij puur wilde omdat ik een vrouw ben die wel in zijn plaatje van succesvolle zakenman had gepast. En na anderhalve maand met nog wat voorvallen heb ik een tas gepakt en ben spontaan weggegaan. Dit voelde slechts als een opluchting maar ik toen ik hem een paar dagen later belde om te vragen hoe het met hem ging, verwachte ik half dat hij het moeilijk zou hebben. Maar het liefje klonk uiterst opgewekt toen ik hem belde want wat bleek?! Hij was onderweg naar mijn ouders om een hapje te eten en even te babbelen. Ik was stomverbaasd want had mijn moeder eerder die dag gewoon aan de telefoon gehad en deze had niets gezegd. Halverwege die avond werd ik door mijn vader gebeld en deze vertelde met een ongewoon serieuze stem dat hij de ideale schoonzoon (niet met deze benaming natuurlijk) in de bank had zitten en dat het toch wel belangrijk was dat ik met hem zou praten. Ik vertelde hem daar geen behoefte aan te hebben en niet helemaal begreep waar deze idiotie vandaan kwam. Maar ik kreeg prompt de Canadees aan de telefoon en deze wist nauwelijks meer dan wat gestotter uit te brengen en toen klonk de stem van mijn vader weer, dat ik er toch echt goed over na moest denken en wat ik nu wilde.
Eerlijk? Ik denk nog na weet je dat? Ik denk nog steeds na over wat mijn ouders bezielt om zich op deze manier met mijn leven te bemoeien. Ze reageerden alsof ik een twaalfjarig huwelijk en vier kinderen met de Canadees had en dat het toch werkelijk nodig was om even te praten en de relatie te herzien.
Maar twee maanden vanaf ontmoeting was voor hun voldoende om hem binnen te halen als ideale schoonzoon en afgelopen dertien maart op mijn verjaardag gewoon niets te laten horen.
Er zijn dus niet alleen emotioneel gehandicapte mannen, welnee sommige ouders sporen ook niet wanneer ze iemand voor ogen hebben die bij jou lijkt te passen.
Het is me nog steeds een raadsel, werkelijk waar.
(ps. dit kan een belabberde post zijn, ik leest het morgen wel over op fouten)
edit ik heb ff wat alinea's gemaakt voor de leesbaarheid
[ Bericht 0% gewijzigd door nikky op 16-03-2004 22:36:14 ]
En na vorige post neem ik noodgedwongen, door het crashen van de iPAQ en daarmee dus ook mijn dagboek, een sprong in de tijd.
Op de eerste date bleek de man van tafel twintig een leuke Canadees en op de tweede afspraak een wel heel erg leuke Canadees. Alleen hadden we maar kort tijd om elkaar beter te leren kennen want hij ging gelijk al voor twee weken naar Engeland. Het klikte en het vertrouwen was dat ik in die tijd op zijn huis zou passen, wat mij ook weer erg goed uitkwam omdat ik niet erg goed met mijn mannelijke huisgenoot samen kon (ook materiaal voor een verhaal apart trouwens, want oi.....). Afijn dagelijks bellen, dat wil zeggen de Canadees belde dagelijks en de eerste week vond ik dat prachtig de tweede week vond ik het al irritant worden omdat de gesprekken nogal eentonig werden.
Ik bedoel het werd een beetje als de zoveelste maandagmorgen dat je op je werk de spectaculaire belevenissen van het weekend moet vertellen. Voor sommige collega's is je weekend ook pas geslaagd wanneer je vrijdagavond bent gaan diepzeeduiken op de Azoren, zaterdag doorgevlogen bent naar Egypte om daar alle piramides te bewonderen om zondagmiddag nog eventjes te gaan bungeejumpen in New York en dit terwijl je het hele weekend niets anders gedaan hebt dan in je pyama een beetje Fokken en filmpje gekeken hebt met de buurjongen.
Na een week kon ik dan ook weinig anders meer vertellen dan dat ik op een doordeweekse dag gewoon keihard gewerkt had en eigenlijk gewoon lekker met een boek uitgeblust in de bank ging hangen. En hij begreep het gelukkig wonderwel want beantwoorde alles met een begrijpend ja. Iedere dag weer, tot 1 avond, toen vertelde hij over zijn familie in Engeland. Die hadden hem zo verliefd gezien dat zijn pleegmoeder al gezegd had dat ze een huwelijk in het vooruitzicht zag en of ik geen zin had om met Oud en Nieuw naar Engeland te komen om zijn familie te ontmoeten. En trut dat ik ben heb ik ja gezegd terwijl de angst me om het hart sloeg omdat het allemaal wel erg serieus klonk terwijl bij mij de irritaties ontstonden en voor hem gebrek aan gevoelens van gemis ontstonden. Mijn moeder kletste toen op me in dat het normaal was hem niet te missen omdat het allemaal nog zo pril was en ik hem toch erg leuk vond en nog meer van dat "mama-knows-mama-push-blablaba".
Het leek aannemelijk maar helaas wist ik op het laatste moment toch even de boot naar Engeland te missen, want ik wilde niet. Ik wilde niet werkelijk zijn hele familie ontmoeten en die woorden over trouwen bleven zich nachtmerrieachtig in mijn gedachten herhalen. De nieuw aangeschafte galajurk hangt nog op zijn kledingrek. Ja zijn kledingrek inderdaad, want ik ben inmiddels bij hem weg. Anderhalve maand hebben we samengewoond omdat hij na zijn terugkomst te kennen gaf dat hij niet wilde dat ik nog weg zou gaan. Jeetje, hij hield al van me en sprak dat ook al regelmatig uit hetgeen ik spottend schaterlachend beantwoorde dat dat toch echt niet al mogelijk was. Maar goed het klikte de eerste week na zijn terugkomst nog steeds, we waren ook echt wel maatjes.
Tja maatjes inderdaad want meer was het niet. In het begin van een prille relatie mag je toch zeker wel verwachten dat je elkaar op sexueel gebied toch flink alle hoeken van de kamer laat zien. Maar het gebeurde gewoon niet en nee laat geen grapjas nu opmerken dat ik onaantrekkelijk ben. Noch was hij dat trouwens maar het klikte sexueel totaal niet. Maar goed dat moest misschien groeien hield ik mezelf voor en geestelijk leek het toch echt koek en ei. Knap hoor de Canadese meneer verbleef pas vijf jaar in Nederland en ik vond het bewonderenswaardig dat hij geen moeite met de taal had. Hij antwoordde op alles wat ik vertelde en zei op het juiste moment met ja en nee of hij reageerde begripvol. Alleen na een week begon het me op te vallen dat hij aan geheugenverlies leek te lijden. Beetje lullig als iemand niet onthoud dat bepaalde dierbaren niet meer inleven zijn, je langere tijd in het buitenland gewoond hebt, dodelijk ziek bent geweest.
Achteraf was het misschien de formule tot een succesvolle relatie omdat je elkaar natuurlijk altijd wat te vertellen houd maar ik voelde me een beetje vreemd. Alsof iemand maar ja ja ja zegt maar het niet daadwerkelijk belangrijk vind wat je te melden hebt, wat je voelt of hoe je in het leven staat. Maar ik hield me nog voor dat het nog een misverstand was, immers zijn Nederlands was uitmuntend. Hij kon uren praten over zijn werk, over geld, over zijn werk en over geld. Maar daar hielden zijn gespreksonderwerpen wel mee op eigenlijk, carriere en geld, ja dat omvatte het wel zonder overdrijven. Hij vond het serieus al nodig om zich al druk te maken om mijn kuiken van bijna vier jaar, en ook ik zou toch veel meer kunnen bereiken in het leven dan mijn huidige baan. (ik heb overigens een goede functie in een middelgroot bedrijf en werkte daarnaast nog eens bij in de horeca). Maar goed geen reden tot zorgen nog, totdat ik merkte dat hij er aardigheid in had mijn ouders te bellen, zomaar voor de gezelligheid.
Deze vonden hem de ideale schoonzoon en mijn moeder dreigde bij wijze van grap dat ze mijn benen zou breken als ik deze goede jongen zou laten gaan. Waarop ik lachte en zij ook. Grapje. Maar het klikte enorm goed tussen de Canadees en mijn ouders, zelfs zo goed dat Canadeeslief in het weekend alsmaar voorstelde gezellig langs mijn ouders te gaan. Wat ik dus met allerlei smoezen wist te ontwijken. Uiteindelijk ontvluchte ik hem door een weekend naar Lulu te gaan, (jawel de Lulu die hier ook op Fok! post), lieve Lulu begreep mijn wanhoop onmiddellijk en vond het ook een beetje bizar dat de lieve Canadees weer net zoals hij steeds bij mijn ouders had gedaan over het huwelijk begon. Ik begon er alleen langzaamaan achter te komen dat meneer totaal niet in me geinterresseerd was behalve in het huwelijk, want seks ontbrak, evenals geestelijk contact en geld was zo ontzettend belangrijk dat hij niet alleen de bonnetjes om te delen bewaarde van wat hij uitgaf, welnee zelfs de bonnetjes van wat ik uitgaf werden ongevraagd uit mijn handtasje geroust. Overal werd keurig opgeschreven waaraan wat werd uitgegeven en dat moest tot op de cent keurig verdeeld. (Ik weet zeker dat hij heeft staan juichen met de terugkomst van centen, want stel je toch eens voor).
Afijn het was een vreselijke man die dus amper Nederlands verstond maar er een tweede natuur van had gemaakt om op de juiste momenten ja en nee te zeggen. Mij puur wilde omdat ik een vrouw ben die wel in zijn plaatje van succesvolle zakenman had gepast. En na anderhalve maand met nog wat voorvallen heb ik een tas gepakt en ben spontaan weggegaan. Dit voelde slechts als een opluchting maar ik toen ik hem een paar dagen later belde om te vragen hoe het met hem ging, verwachte ik half dat hij het moeilijk zou hebben. Maar het liefje klonk uiterst opgewekt toen ik hem belde want wat bleek?! Hij was onderweg naar mijn ouders om een hapje te eten en even te babbelen. Ik was stomverbaasd want had mijn moeder eerder die dag gewoon aan de telefoon gehad en deze had niets gezegd. Halverwege die avond werd ik door mijn vader gebeld en deze vertelde met een ongewoon serieuze stem dat hij de ideale schoonzoon (niet met deze benaming natuurlijk) in de bank had zitten en dat het toch wel belangrijk was dat ik met hem zou praten. Ik vertelde hem daar geen behoefte aan te hebben en niet helemaal begreep waar deze idiotie vandaan kwam. Maar ik kreeg prompt de Canadees aan de telefoon en deze wist nauwelijks meer dan wat gestotter uit te brengen en toen klonk de stem van mijn vader weer, dat ik er toch echt goed over na moest denken en wat ik nu wilde.
Eerlijk? Ik denk nog na weet je dat? Ik denk nog steeds na over wat mijn ouders bezielt om zich op deze manier met mijn leven te bemoeien. Ze reageerden alsof ik een twaalfjarig huwelijk en vier kinderen met de Canadees had en dat het toch werkelijk nodig was om even te praten en de relatie te herzien.
Maar twee maanden vanaf ontmoeting was voor hun voldoende om hem binnen te halen als ideale schoonzoon en afgelopen dertien maart op mijn verjaardag gewoon niets te laten horen.
Er zijn dus niet alleen emotioneel gehandicapte mannen, welnee sommige ouders sporen ook niet wanneer ze iemand voor ogen hebben die bij jou lijkt te passen.
Het is me nog steeds een raadsel, werkelijk waar.
(ps. dit kan een belabberde post zijn, ik leest het morgen wel over op fouten)
edit ik heb ff wat alinea's gemaakt voor de leesbaarheid
[ Bericht 0% gewijzigd door nikky op 16-03-2004 22:36:14 ]
Je post leest lekker weg hoor Stali ik wist hier al de helft van maar het is goed dat je je hart lucht, maar je opmerking tussen () onderaan heeft wel een spelfoutje
Van dit soort mensen zijn ook vrouwelijke vormen!
Heb ooit met een meisje gehad, en die was zeg maar de vrouwelijk vorm van de Canadees.
Ze was eigenlijk alleen goed in ja knikken, en dr best doen om door iedereen aardig gevonden te worden, maar als je het ergens met haar over had gehad was ze het de volgende dag wel weer vergeten.
En toch heb ik er pas na 8 maanden een punt achter gezet......
Heb ooit met een meisje gehad, en die was zeg maar de vrouwelijk vorm van de Canadees.
Ze was eigenlijk alleen goed in ja knikken, en dr best doen om door iedereen aardig gevonden te worden, maar als je het ergens met haar over had gehad was ze het de volgende dag wel weer vergeten.
En toch heb ik er pas na 8 maanden een punt achter gezet......
.
..
...
....
..
...
....
Sorry ik ben Yo zo gewend enzoquote:Op dinsdag 16 maart 2004 22:31 schreef Lula het volgende:
Lula schatje
hee laatste nachtje he? Sterkte meis.
Hee Shin, moest even denken maar dat van oud en nieuw speelde idd ten tijde van OT.quote:Op dinsdag 16 maart 2004 22:34 schreef Shinadul het volgende:
Je post leest lekker weg hoor Stali ik wist hier al de helft van maar het is goed dat je je hart lucht, maar je opmerking tussen () onderaan heeft wel een spelfoutje
Hee Sandertjequote:Op dinsdag 16 maart 2004 22:39 schreef Sandertje21 het volgende:
Van dit soort mensen zijn ook vrouwelijke vormen!
Heb ooit met een meisje gehad, en die was zeg maar de vrouwelijk vorm van de Canadees.
Ze was eigenlijk alleen goed in ja knikken, en dr best doen om door iedereen aardig gevonden te worden, maar als je het ergens met haar over had gehad was ze het de volgende dag wel weer vergeten.
En toch heb ik er pas na 8 maanden een punt achter gezet......
jeetje acht maanden nog? Waarom openen jij en de rest van mannen in dit topic geen tegenhanger van dit topic? Lijkt me leuk om te lezen.
Ps. Nikky, ik kan mijn eigen post niet meer wijzigen, vind dat niet erg prettig, nogmaals ik heb het nog niet overgelezen en kan de fouten er nu niet meer uithalen.
(edit- je kunt mij of een mod van LIT mailen met het goede stuk hoe je het wou plaatsen en dan vervangen we die alsnog )
[ Bericht 5% gewijzigd door nikky op 17-03-2004 00:19:18 ]
zie gc moderatie topic....quote:Op dinsdag 16 maart 2004 22:58 schreef Stali het volgende:
[..]
Hee Sandertje
jeetje acht maanden nog? Waarom openen jij en de rest van mannen in dit topic geen tegenhanger van dit topic? Lijkt me leuk om te lezen.
Ps. Nikky, ik kan mijn eigen post niet meer wijzigen, vind dat niet erg prettig, nogmaals ik heb het nog niet overgelezen en kan de fouten er nu niet meer uithalen.
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
En gvd, rot mijn topic uit!!quote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:28 schreef Gajus het volgende:
[..]
post was geedit".
Ik blijf uit het jouwe, heb je vriendelijk gevraagd mij met rust te laten, donder gewoon op!!!!!!!!!!
[ Bericht 40% gewijzigd door yvonne op 17-03-2004 00:10:17 ]
sorry? mag ik even vragen wat hier aan de hand is?quote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:35 schreef Stali het volgende:
[..]
En gvd, rot mijn topic uit!!
Ik blijf uit het jouwe, heb je vriendelijk gevraagd mij met rust te laten, donder gewoon op!!!!!!!!!!
en het mag ook via mail
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Het hoeft niet via de mail, ik word gek van die man. En blijf maar vriendelijk vragen om me met rust te laten en hij doet het gewoon niet. Blijft maar vergelijkingen zoeken. Ik ben deze man zo spuugzat met zijn obsessieve stalkgedrag.quote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:37 schreef nikky het volgende:
[..]
sorry? mag ik even vragen wat hier aan de hand is?
en het mag ook via mail
En sorry schoot uit mijn slof.
als jij niet tegen mods fa's of admins verteld wat er aan de hand is ( zodat men kan ingrijpen ) moet je je ook niet zo laten gaan in een topic. schelden in not done hier in gcquote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:39 schreef Stali het volgende:
[..]
Het hoeft niet via de mail, ik word gek van die man. En blijf maar vriendelijk vragen om me met rust te laten en hij doet het gewoon niet. Blijft maar vergelijkingen zoeken. Ik ben deze man zo spuugzat met zijn obsessieve stalkgedrag.
En sorry schoot uit mijn slof.
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
dacht dat het al redelijk bekend was, maar ik stuur je een email.quote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:45 schreef nikky het volgende:
[..]
als jij niet tegen mods fa's of admins verteld wat er aan de hand is ( zodat men kan ingrijpen ) moet je je ook niet zo laten gaan in een topic. schelden in not done hier in gc
keequote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:46 schreef Stali het volgende:
[..]
dacht dat het al redelijk bekend was, maar ik stuur je een email.
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Als je een beetje tussen de regels leest dan begrijp je best wel wat er aan de hand is. Stali voelt zich op dit punt enigszins gestalkt door Gajus. Het is misschien ook beter voor een ieders gemoedsrust dat Gajus verder niet meer reageert op Stali. Wat begonnen is met een vriendelijk woord van Gajus in een topic en een vriendelijk woord in een e-mail van Stali terug, lijkt nu op één of andere manier een beetje uit de hand gelopen te zijn. Ik denk dat de reactie van Stali daarvan getuigt.quote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:45 schreef nikky het volgende:
[..]
als jij niet tegen mods fa's of admins verteld wat er aan de hand is ( zodat men kan ingrijpen ) moet je je ook niet zo laten gaan in een topic. schelden in not done hier in gc
I´m back.
nee ze zegt dat ze word achtervolgd door hem... dit is zijn enige reactie in dit topic.... en voor de rest zou ik niet weten dat ik hem ergens heb gezien. hij komt me niet bekend voor ofzoquote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:51 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Als je een beetje tussen de regels leest dan begrijp je best wel wat er aan de hand is. Stali voelt zich op dit punt enigszins gestalkt door Gajus. Het is misschien ook beter voor een ieders gemoedsrust dat Gajus verder niet meer reageert op Stali. Wat begonnen is met een vriendelijk woord van Gajus in een topic en een vriendelijk woord in een e-mail van Stali terug, lijkt nu op één of andere manier een beetje uit de hand gelopen te zijn. Ik denk dat de reactie van Stali daarvan getuigt.
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Ryan ik vind het van jou nogal zwak ook. Je weet ook wat ik eraan gedaan heb en ik vind dit geen gezond gedrag meer en durf het zonder meer obsessief en stalken te noemen. Heb meerdere keren vriendelijk gevraagd me met rust te laten. Vriendelijk, boos, vriendelijk, Ik ben deze man zo spuugzat. Hoe duidelijk kan een mens verdomme zijn.quote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:54 schreef nikky het volgende:
[..]
nee ze zegt dat ze word achtervolgd door hem... dit is zijn enige reactie in dit topic.... en voor de rest zou ik niet weten dat ik hem ergens heb gezien. hij komt me niet bekend voor ofzo
Ps. Nikky, mail zojuist verstuurd.
Ja, hij reageert ook elders en hij heeft ook al in dit topic gereageerd, als ik me niet vergis. En dat doe ik niet. Verder zijn er ook nog een hoop e-mails. Stali schoot even uit haar slof en als je haar e-mail met uitleg leest dan kun je dat wel begrijpen. Mijn stukje text geeft de nette weergave weer. Ik hoop dat dit voldoende is.quote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:54 schreef nikky het volgende:
[..]
nee ze zegt dat ze word achtervolgd door hem... dit is zijn enige reactie in dit topic.... en voor de rest zou ik niet weten dat ik hem ergens heb gezien. hij komt me niet bekend voor ofzo
I´m back.
Schijnheil dat je er bent, sinds wanneer op verzoek van Stali???quote:Op dinsdag 16 maart 2004 23:28 schreef Gajus het volgende:
Dat heb je voorgaande keren ook niet gedaan. Smeerlap, zoek een andere obsessie!
oke dit topic gaat ff op slot... ik ga wat verwijderen. stali krijgt zo een mailtje van me terug. en dan gaat het in overleg naar LIT.
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
oke is weer open en staat in LIT
ik geloof ryann3 dat je hier wel mails mag openbaren maar dit is dan ook LIT en geen GC.
ik heb hier wat dingen verwijdert en dat is met een reden gedaan dus begin er niet weer over anders zit het zo op slot.
veel plezier nog en ik zal nog wel lurken hier
ik geloof ryann3 dat je hier wel mails mag openbaren maar dit is dan ook LIT en geen GC.
ik heb hier wat dingen verwijdert en dat is met een reden gedaan dus begin er niet weer over anders zit het zo op slot.
veel plezier nog en ik zal nog wel lurken hier
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Dude, sorry maar ik stop ermee. Niet om Gajus al te veel eer namelijk en ach ik kan zo gauw geen topic van Jam vinden om er werkelijk een leuk 69-einde aan te breien.
Hoe dan ook, zet jij het voort & tot mails.
Hoe dan ook, zet jij het voort & tot mails.
Rustig meissie. Ik mail je.quote:Op woensdag 17 maart 2004 02:07 schreef Stali het volgende:
Dude, sorry maar ik stop ermee. Niet om Gajus al te veel eer namelijk en ach ik kan zo gauw geen topic van Jam vinden om er werkelijk een leuk 69-einde aan te breien.
Hoe dan ook, zet jij het voort & tot mails.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Hee, jammer. Er kwamen nu een paar verhalen die ik nog niet kende. Maar snappen doe ik het wel.
Op donderdag 9 september 2004 14:04 schreef Duderinnetje het volgende:
Bert, ik kan over jou maar een ding zeggen: ik hou nu al van je. Ik weet niet wat het is. Jij roept dat gewoon op bij mensen.
Bert, ik kan over jou maar een ding zeggen: ik hou nu al van je. Ik weet niet wat het is. Jij roept dat gewoon op bij mensen.
Okay, we gaan gewoon door, ik post zodra ik uit de allerergste male-bashmood ben.quote:Op woensdag 17 maart 2004 10:13 schreef Duderinnetje het volgende:
[..]
Rustig meissie. Ik mail je.
ps. moet even weg, mail je later.
[ Bericht 0% gewijzigd door Stali op 17-03-2004 11:56:33 (kon van nijd niet uit mijn woorden komen) ]
quote:Op zondag 14 maart 2004 13:02 schreef Stali het volgende:
[..]
Nee hij heeft geen reactie meer gegeven, verbaasd me ook niet. Maar denk niet dat hij ooit nog een meisje zo durft te belagen. Het is inmiddels ook uit tussen vriendin en die andere jongen die wel fatsoen had. Het laatste wat ik gehoord heb is dat de vader van Antonio heel zorgelijk die vriend heeft gebeld. En dat ik "vamoes" ben in Napoli en dat Antonio steeds door zijn vrienden gepest wordt.
Heb nog een heleboel dramadates meegemaakt hoor, terwijl ik niet aan daten doe. Het gebeurt gewoon. Ik ben toch niet de enige die vreselijke mannen treft? Wat zijn jullie ergste afspraakjes geweest met een man of vrouw?
[ Bericht 36% gewijzigd door Francesca op 17-03-2004 13:35:12 ]
ik woon in Napoli, che fortuna, en las zojuist dat deze topic weer doorgaat! Jouw Antonio was heel herkenbaar en toch ook weer niet, want een Napolitaan die Engels spreekt, laat staan schrijft en het ook nog BEGRIJPT?? Een Napolitaanse man is zoals een panino Napoletana, dat vult ook niet...
Ik kijk uit naar het vervolg....
Ik kijk uit naar het vervolg....
Jeetje dus jij bent dagelijks omringt met Italiaanse mannen?quote:Op woensdag 17 maart 2004 13:35 schreef Francesca het volgende:
ik woon in Napoli, che fortuna, en las zojuist dat deze topic weer doorgaat! Jouw Antonio was heel herkenbaar en toch ook weer niet, want een Napolitaan die Engels spreekt, laat staan schrijft en het ook nog BEGRIJPT?? Een Napolitaanse man is zoals een panino Napoletana, dat vult ook niet...
Ik kijk uit naar het vervolg....
Heb je leuke verhalen dan?
Ps.I. En TaraS ben jij de Tara die ik ken? kom even hierheen 30s/40s SB is net een trein, hij dendert door... Ik mis je namelijk maar had een ban, dus kon niet meer posten.
Ps.II Zal niet meer slowchatten enzo.
jazeker, weet ik leuke dingen over Napolitaanse mannen... Moet me even bezinnen, zo'n verhaal is niet 1,2, 3 geschreven, maar wel een uitdaging! kom snel weer terug...
Toen ik pas in Napoli arriveerde, wist ik niet veel van het gedrag van de Napolitaanse mannen. Ach, hoe onschuldig was ik nog! (nou ja, een beetje zelfspot kan geen kwaad)
Langs de Domitiana, op verschillende plekken, zag ik dagelijks jonge meisjes staan, wachtend, maar waarop? Op hun vriendjes misschien …? Wat een lef, maar tegelijkertijd vond ik het ook gevaarlijk.
Hoe attent, maar ook een beetje opdringerig, waren de mannelijke automobilisten die om de haverklap stopten, hun raampjes opendraaiden of hun portier opengooiden. Wellicht kregen zij het ook Spaans benauwd bij de gedachte wat die arme meisjes allemaal kon overkomen.
Hoe onverstandig vond ik het, die liftende meisjes die meteen hun onschuldige hoofdjes door het raampje staken en hun billenpracht schijnbaar achteloos naar achteren duwden, onwetend van de verkeerschaos die zij veroorzaakten. (ja, ja)
Tegenwoordig weet ik beter. Op een dag bevond ik mij min of meer gedwongen langs diezelfde weg, autopech. Wachtend op mijn geliefde wederhelft, had ik tientallen klanten kunnen bedienen. Of ik er ordinair uitzie, onbewust gewillig of hoerig misschien? Welnee, ik zie er heel “gewoon” uit, kort rokje, zwarte kousen, hoge laarzen, strak truitje, dat is tegenwoordig toch heel normaal?
Een Napolitaanse man ziet het verschil niet. Iedere alleengaande vrouw met een verzorgd uiterlijk is een “prooi”. Hij zal altijd proberen om haar aandacht te trekken. Sommigen voelen zich gevleid. En ik? Ik neem het de Napolitaanse mannen ook niet kwalijk, hoor.
Napels… mooie stad, zon, zee en langgerekte stranden, ideaal voor lange wandelingen… zorg wel dat je niet alleen bent, want je hebt zo een geïnteresseerde man achter je aan.
De jonge moderne Napolitaanse man is zich heel erg bewust van zijn uiterlijk; hij volgt de mannenmode op de voet, draagt graag een stoere zonnebril, zorgt dat zijn haar goed zit en haalt met zijn auto of scooter halsbrekende toeren uit, vooral wanneer er meiden in de buurt zijn, zij dringen zich schaamteloos aan je op en ach, het lijkt vaak heel wat… maar word maar eens boos, dan blijkt dat de opvoeding van la mamma niet voor niets is geweest.
Het zijn inventieve minnaars, vooral wanneer thuis te weinig ruimte is… diezelfde mamma een streng oogje in het zeil houdt en er heel veel nieuwsgierige broertjes en zusjes zijn.
Een vriendin maakte het mee, aan den lijve… maar niet getreurd…samen met haar Napolitaanse vriendje trok ze erop uit, met zijn snelle auto reden zij naar een romantisch plekje met een adembenemend uitzicht, ahhhh daar was het….Lago d’ Averno!! Het was al donker… er werd een romantisch muziekje opgezet, daarna wierpen zij samen een blik op de lichtjes in de verte alsmede op de sterren die uitbundig aan de hemel flonkerden… en toen…?
…toen werd haar een stapel kranten en een rol plakband overhandigt, daarmee mocht zij de autoraampjes blinderen en kon het liefdesspel beginnen…
Moet stoppen nu. Ciao, ciao!!
Langs de Domitiana, op verschillende plekken, zag ik dagelijks jonge meisjes staan, wachtend, maar waarop? Op hun vriendjes misschien …? Wat een lef, maar tegelijkertijd vond ik het ook gevaarlijk.
Hoe attent, maar ook een beetje opdringerig, waren de mannelijke automobilisten die om de haverklap stopten, hun raampjes opendraaiden of hun portier opengooiden. Wellicht kregen zij het ook Spaans benauwd bij de gedachte wat die arme meisjes allemaal kon overkomen.
Hoe onverstandig vond ik het, die liftende meisjes die meteen hun onschuldige hoofdjes door het raampje staken en hun billenpracht schijnbaar achteloos naar achteren duwden, onwetend van de verkeerschaos die zij veroorzaakten. (ja, ja)
Tegenwoordig weet ik beter. Op een dag bevond ik mij min of meer gedwongen langs diezelfde weg, autopech. Wachtend op mijn geliefde wederhelft, had ik tientallen klanten kunnen bedienen. Of ik er ordinair uitzie, onbewust gewillig of hoerig misschien? Welnee, ik zie er heel “gewoon” uit, kort rokje, zwarte kousen, hoge laarzen, strak truitje, dat is tegenwoordig toch heel normaal?
Een Napolitaanse man ziet het verschil niet. Iedere alleengaande vrouw met een verzorgd uiterlijk is een “prooi”. Hij zal altijd proberen om haar aandacht te trekken. Sommigen voelen zich gevleid. En ik? Ik neem het de Napolitaanse mannen ook niet kwalijk, hoor.
Napels… mooie stad, zon, zee en langgerekte stranden, ideaal voor lange wandelingen… zorg wel dat je niet alleen bent, want je hebt zo een geïnteresseerde man achter je aan.
De jonge moderne Napolitaanse man is zich heel erg bewust van zijn uiterlijk; hij volgt de mannenmode op de voet, draagt graag een stoere zonnebril, zorgt dat zijn haar goed zit en haalt met zijn auto of scooter halsbrekende toeren uit, vooral wanneer er meiden in de buurt zijn, zij dringen zich schaamteloos aan je op en ach, het lijkt vaak heel wat… maar word maar eens boos, dan blijkt dat de opvoeding van la mamma niet voor niets is geweest.
Het zijn inventieve minnaars, vooral wanneer thuis te weinig ruimte is… diezelfde mamma een streng oogje in het zeil houdt en er heel veel nieuwsgierige broertjes en zusjes zijn.
Een vriendin maakte het mee, aan den lijve… maar niet getreurd…samen met haar Napolitaanse vriendje trok ze erop uit, met zijn snelle auto reden zij naar een romantisch plekje met een adembenemend uitzicht, ahhhh daar was het….Lago d’ Averno!! Het was al donker… er werd een romantisch muziekje opgezet, daarna wierpen zij samen een blik op de lichtjes in de verte alsmede op de sterren die uitbundig aan de hemel flonkerden… en toen…?
…toen werd haar een stapel kranten en een rol plakband overhandigt, daarmee mocht zij de autoraampjes blinderen en kon het liefdesspel beginnen…
Moet stoppen nu. Ciao, ciao!!
Een geweldige draad.
en wat een handige tips om dames zelf tot de conclusie te kunnen laten komen dat het met mij niets wordt om hen een tijdrovende, stalkende investering te besparen...
en wat een handige tips om dames zelf tot de conclusie te kunnen laten komen dat het met mij niets wordt om hen een tijdrovende, stalkende investering te besparen...
Niets is dommer te censureren dan hetgeen men niet begrijpt.
Anders dan deze topic doet vermoeden trek ik niet alleen maar zwakzinnigen aan. Maar soms gebeuren er van die dingen in je leven waar je jaren later pas de ware betekenis van begrijpt. Indertijd was ik vol onbegrip, verdriet en boosheid. Ik voelde me als zijnde niet goed genoeg voor de meneer met wie ik bijna elf maanden erg gelukkig ben geweest zonder een echte reden aan de kant geschoven. Zomaar, zonder ruzie zette hij er ineens abrupt een punt achter. Na een fijn weekend in België pakte hij op de laatste avond ineens mijn gezicht met beide handen vast en sprak me heel ernstig toe dat onze werelden niet samen gingen. Zijn zorgelijke gelaatsuitdrukking staat als een foto nog steeds in mijn geheugen gegrift. Ik wist dat hij het meende, het was over.
Ik was er echt kapot van. Een week lang heb ik niets anders uitgevoerd dan huilend op de bank zitten, onmogelijke hoeveelheden wijn naar binnenslobberend met heel veel brekende muziek. Ik begreep er echt niets van en na een week werd ik boos want hoezo was ik niet goed genoeg? Hij was verdorie degene met de verkeerde reputatie wat bezigheden buiten de wet en met vrouwen ging hij volgens de spookverhalen ook niet goed om. Ik merkte daar nooit wat van, hij was een behoorlijk stuk ouder en beschermde me altijd, ook tegenover zijn "vrienden" als ze vervelend werden dan was het "nee, van dit meisje blijf je af". Na twee weken na ontmoeting waren we eigenlijk onafscheidelijk, hij had een eenmanszaak met een hoop BV’s waarvan een hoop leeg en wat het precies inhield was me een raadsel eigenlijk. Toen ik voor hem begon te werken werd er steeds meer duidelijk, maar het werk was leuk. Het waren bizarre maanden en ik heb in die tijd in meer bruidsuites doorgebracht dan Liz Taylor in het huwelijk is getreden. Ook spannende dingen trouwens want op een avond was ik alleen in het kantoor en bleek de ingang dichtgemetseld te zijn, telefonische bedreigingen waren ook meer regel dan uitzondering en schrok daar dan ook niet meer van. Je went eraan ook hoe zijn zaken geleidelijk maar achteraf toch in stroomversnelling gingen. Hoezo paste ik van de één op andere dag niet meer bij hem? Toch heb ik het van binnen meteen geweten wat de reden was natuurlijk anders had het ik nooit geaccepteerd. En toch ben ik woedend geweest dat hij die keuze voor mij gemaakt had. Na die avond belde hij nog 1 keer bij me aan met een envelop met geld omdat ik natuurlijk ook plotsklaps zonder werk zat. Hij was zo zakelijk en gevoelloos en ik voelde me beledigd door dat geld, vond het een afkoopsom en voor hij het kon overhandigen smeet ik de deur voor zijn neus dicht. Daarna heb ik hem nooit meer gezien.
Acht maanden later belde hij me op om te vragen hoe het met me ging en dit heeft hij jarenlang gedaan. 1 keer per jaar altijd op dezelfde datum. Waar ik ook zat, waar hij ook verbleef hij wist me te vinden en dan belde hij me op. Die datum is me tot op de dag van vandaag een raadsel want het was geen datum die van beiden van betekenis was.
Tot een niet nader te noemen jaar, en sindsdien heb ik niets meer van hem vernomen.
Achteraf denk ik dat hij allerminst in deze topic past, maar daar dacht ik indertijd anders over.
Ik was er echt kapot van. Een week lang heb ik niets anders uitgevoerd dan huilend op de bank zitten, onmogelijke hoeveelheden wijn naar binnenslobberend met heel veel brekende muziek. Ik begreep er echt niets van en na een week werd ik boos want hoezo was ik niet goed genoeg? Hij was verdorie degene met de verkeerde reputatie wat bezigheden buiten de wet en met vrouwen ging hij volgens de spookverhalen ook niet goed om. Ik merkte daar nooit wat van, hij was een behoorlijk stuk ouder en beschermde me altijd, ook tegenover zijn "vrienden" als ze vervelend werden dan was het "nee, van dit meisje blijf je af". Na twee weken na ontmoeting waren we eigenlijk onafscheidelijk, hij had een eenmanszaak met een hoop BV’s waarvan een hoop leeg en wat het precies inhield was me een raadsel eigenlijk. Toen ik voor hem begon te werken werd er steeds meer duidelijk, maar het werk was leuk. Het waren bizarre maanden en ik heb in die tijd in meer bruidsuites doorgebracht dan Liz Taylor in het huwelijk is getreden. Ook spannende dingen trouwens want op een avond was ik alleen in het kantoor en bleek de ingang dichtgemetseld te zijn, telefonische bedreigingen waren ook meer regel dan uitzondering en schrok daar dan ook niet meer van. Je went eraan ook hoe zijn zaken geleidelijk maar achteraf toch in stroomversnelling gingen. Hoezo paste ik van de één op andere dag niet meer bij hem? Toch heb ik het van binnen meteen geweten wat de reden was natuurlijk anders had het ik nooit geaccepteerd. En toch ben ik woedend geweest dat hij die keuze voor mij gemaakt had. Na die avond belde hij nog 1 keer bij me aan met een envelop met geld omdat ik natuurlijk ook plotsklaps zonder werk zat. Hij was zo zakelijk en gevoelloos en ik voelde me beledigd door dat geld, vond het een afkoopsom en voor hij het kon overhandigen smeet ik de deur voor zijn neus dicht. Daarna heb ik hem nooit meer gezien.
Acht maanden later belde hij me op om te vragen hoe het met me ging en dit heeft hij jarenlang gedaan. 1 keer per jaar altijd op dezelfde datum. Waar ik ook zat, waar hij ook verbleef hij wist me te vinden en dan belde hij me op. Die datum is me tot op de dag van vandaag een raadsel want het was geen datum die van beiden van betekenis was.
Tot een niet nader te noemen jaar, en sindsdien heb ik niets meer van hem vernomen.
Achteraf denk ik dat hij allerminst in deze topic past, maar daar dacht ik indertijd anders over.
Na bovenstaande affaire belande ik van het ene drama in het andere met de zogenaamd leuke heren.
Mijn enige one-nightstand ooit was een vergissing van teveel drank in de kroeg, ik kon me de volgende morgen de nacht ervoor nauwelijks meer herinneren maar toen ik zag wat er naast me lag te knorren vroeg ik me echt af wat me bezield had om dat mee naar huis te genomen te hebben. De heer in kwestie dacht ware liefde gevonden te hebben en naïef als ik toen was maakte ik uit gastvrijheid een heerlijk ontbijt voor hem klaar maar wel in de hoop dat hij erna meteen op zou krassen maar hij las nog even de krant, ja ik geloof werkelijk dat hij de zaterdagkrant uitgespeld heeft want hij was de deur niet uit te krijgen maar uiteindelijk ging hij aan het eind van de middag dan toch. De hele week hoorde ik tot mijn opluchting niets van hem. En het weekend erop ging ik weer aan de boemel met vriendin. Toen ze mij tegen dageraad weer thuis afzette zagen we een gestalte zitten voor mijn huis en ook die enorme tas die het figuur bij zich had. Vriendin remde af en doofde haar lichten en we herkende hem als de plakker van de week ervoor.
Wie weet hoelang die idioot al voor mijn deur gezeten heeft. Ik brulde alleen nog maar “GAS”! En we zijn langs mijn huis gescheurd en ik heb de resterende nacht bij vriendin geslapen. Ik heb hem niet meer teruggezien.
Niet lang erna werd ik gebeld door een ene Paul, hij had via via mijn nummer gekregen en vroeg of ik zin had om een keer bij hem te komen eten. Paul had op mij kennelijk geen indruk gemaakt maar hij klonk erg leuk door de telefoon dus ach wat kan eten nu voor kwaad? Een paar dagen later toog ik naar zijn huis en belande daar in een wereld van Bordeaux, Roze en bloemetjes, ik wist niet wat nou overheerste de bloemetjes of de zee van roze. Maar goed onder het eten vertelde hij dat het uit was met zijn vriendin dus ik dacht wel te begrijpen waar zijn interieur vandaan kwam.
Na de macaronischotel stak hij gezellig het open haardje aan en hij trok me tegen zich aan op de bank met de woorden of ik dit niet ultieme romantiek vond. Bijtend op mijn lip staarde ik naar het potpourribrandertje op de tafel met het roze kleedje afbiest met een randje van bloemetjes. Reuze romantisch ja, erg aromatisch ook. Ik besloot even naar de wc te gaan waar ik werkelijk het toppunt van een omabadkamer aantrof. Vol lavendel, nog meer bloemetjes, roosjes en zeepjes en geurtjes en alles was roze. Tot de toiletbril aan toe. Toen ik mijn gezicht weer in de plooi had liep ik terug naar de woonkamer en vroeg Paul terloops hoelang zijn ex eigenlijk al weg was. Toen hij vertelde dat ze er nooit had gewoond ben ik niet lang erna vertrokken.
Vlak na de ramp Pinky Paultje volgde een date met een jongen die ik ook in het uitgaansleven had leren kennen. Rick, een ontzettend leuke jongen om te zien. En ik sprak dan ook graag met hem af. Rick wist nog wel een leuke kroeg waar hij zo af en toe wel een gezellige avond had gehad. Dus op onze eerste avond samen gingen we daarheen. Bij de bar vroeg hij wat ik wilde drinken dus ik antwoordde een biertje.
Hij begon te lachen en twee minuten later kreeg ik een glaasje Fanta in mijn handen geduwd en hij stelde me voor aan drie vrouwen die achterin aan de hoek van de bar zaten.
En hij ging, zo bleek na een uur, al wijzend op mij zijn vrienden vertellen dat ik zijn nieuwe vriendin was. Het bleek zijn stamkroeg en ik heb in het halletje een vriendin gebeld om me te komen halen en ik heb hem nooit meer willen zien. Kreeg nog wel een kaartje dat hij niet begreep waarom niet.
Heb er nog meer hoor, maar raak in tijdnood, komt vanavond wel.
Mijn enige one-nightstand ooit was een vergissing van teveel drank in de kroeg, ik kon me de volgende morgen de nacht ervoor nauwelijks meer herinneren maar toen ik zag wat er naast me lag te knorren vroeg ik me echt af wat me bezield had om dat mee naar huis te genomen te hebben. De heer in kwestie dacht ware liefde gevonden te hebben en naïef als ik toen was maakte ik uit gastvrijheid een heerlijk ontbijt voor hem klaar maar wel in de hoop dat hij erna meteen op zou krassen maar hij las nog even de krant, ja ik geloof werkelijk dat hij de zaterdagkrant uitgespeld heeft want hij was de deur niet uit te krijgen maar uiteindelijk ging hij aan het eind van de middag dan toch. De hele week hoorde ik tot mijn opluchting niets van hem. En het weekend erop ging ik weer aan de boemel met vriendin. Toen ze mij tegen dageraad weer thuis afzette zagen we een gestalte zitten voor mijn huis en ook die enorme tas die het figuur bij zich had. Vriendin remde af en doofde haar lichten en we herkende hem als de plakker van de week ervoor.
Wie weet hoelang die idioot al voor mijn deur gezeten heeft. Ik brulde alleen nog maar “GAS”! En we zijn langs mijn huis gescheurd en ik heb de resterende nacht bij vriendin geslapen. Ik heb hem niet meer teruggezien.
Niet lang erna werd ik gebeld door een ene Paul, hij had via via mijn nummer gekregen en vroeg of ik zin had om een keer bij hem te komen eten. Paul had op mij kennelijk geen indruk gemaakt maar hij klonk erg leuk door de telefoon dus ach wat kan eten nu voor kwaad? Een paar dagen later toog ik naar zijn huis en belande daar in een wereld van Bordeaux, Roze en bloemetjes, ik wist niet wat nou overheerste de bloemetjes of de zee van roze. Maar goed onder het eten vertelde hij dat het uit was met zijn vriendin dus ik dacht wel te begrijpen waar zijn interieur vandaan kwam.
Na de macaronischotel stak hij gezellig het open haardje aan en hij trok me tegen zich aan op de bank met de woorden of ik dit niet ultieme romantiek vond. Bijtend op mijn lip staarde ik naar het potpourribrandertje op de tafel met het roze kleedje afbiest met een randje van bloemetjes. Reuze romantisch ja, erg aromatisch ook. Ik besloot even naar de wc te gaan waar ik werkelijk het toppunt van een omabadkamer aantrof. Vol lavendel, nog meer bloemetjes, roosjes en zeepjes en geurtjes en alles was roze. Tot de toiletbril aan toe. Toen ik mijn gezicht weer in de plooi had liep ik terug naar de woonkamer en vroeg Paul terloops hoelang zijn ex eigenlijk al weg was. Toen hij vertelde dat ze er nooit had gewoond ben ik niet lang erna vertrokken.
Vlak na de ramp Pinky Paultje volgde een date met een jongen die ik ook in het uitgaansleven had leren kennen. Rick, een ontzettend leuke jongen om te zien. En ik sprak dan ook graag met hem af. Rick wist nog wel een leuke kroeg waar hij zo af en toe wel een gezellige avond had gehad. Dus op onze eerste avond samen gingen we daarheen. Bij de bar vroeg hij wat ik wilde drinken dus ik antwoordde een biertje.
Hij begon te lachen en twee minuten later kreeg ik een glaasje Fanta in mijn handen geduwd en hij stelde me voor aan drie vrouwen die achterin aan de hoek van de bar zaten.
En hij ging, zo bleek na een uur, al wijzend op mij zijn vrienden vertellen dat ik zijn nieuwe vriendin was. Het bleek zijn stamkroeg en ik heb in het halletje een vriendin gebeld om me te komen halen en ik heb hem nooit meer willen zien. Kreeg nog wel een kaartje dat hij niet begreep waarom niet.
Heb er nog meer hoor, maar raak in tijdnood, komt vanavond wel.
Wist je dat er echt een paar jaren zijn geweest dat ik niet eens meer wist wanneer ik jarig was, omdat ik een x aantal jaar een relatie had met een meneer die uit principe geen verjaardagen vierde. Lees: mijn verjaardagen, de zijne waren altijd wel leuke feestjes waar ik met drankjes en hapjes op mocht rond sloven. En op zijn feestjes vierde ik meteen ook maar Kerst en bij het proosten op zijn verjaardag wenste ik hem in gedachten alvast een heel gelukkig nieuwjaar toe. Want je kon dan al op je vingers na tellen dat we tijdens die feestdagen niet samen waren. Hij kon namelijk niet erg goed tegen de laatste dagen van de decembermaand en dat betekende ieder jaar 1 dag voor kerstmis ruzie.
Na het verlaten van dat liefdesnest had ik niet lang erna een date om te gaan borrelen na kantoortijd met een leuke meneer. En het klikte en de avond duurde en duurde dat mijn maag heel hard begon te grommen dat er toch echt een keer gegeten moest worden. Ik stelde dat ook een paar keer voor bij de leuke meneer, deze leek dan wat bedenkelijk en praatte er gewoon overheen. Na een zalige afscheidskus zei hij met een serieus gezicht dat ik was goedgekeurd, dat hij dat namelijk eerst had willen weten alvorens geld aan me had willen spenderen. Hij ging nog even langs de Mac en liet mij verbijsterd achter op de stoep.
Dus dat was de reden geweest dat ik de hele avond honger had zitten lijden, had het verdorie zelf betaald maar zou in gezelschap nooit alleen eten. Hij heeft nog eindeloos mijn nummer gebeld maar ik heb hem steevast weggedrukt.
Niet lang daarna werd ik in de supermarkt aangesproken door een erg mooie grote man. Ik kwam hem vaker tegen en als hij lachte, lachte ik brutaal terug al liep ik erna op wiebelbenen van zoveel mannelijk moois richting de kassa. Hij vroeg me te eten bij hem thuis, overdonderd zei ik natuurlijk wel meteen ja. Bij binnenkomst geen spoor van roze te bekennen, het was een leuk huis en mooi ingericht ook, hij was terecht trots en ik werd aan mijn arm meteen voor een rondleiding door alle kamers gesleurd. Alleen bij de slaapkamer ging er toch iets ernstig mis, hij duwde me in zitstand op zijn bed en kwam met een grote blauwe doos aan en tot mijn verbazing haalde hij daar een paar leuke tarzans, dildo’s en ander vaag uitziend speelgoed uit, echt het hout van mijn eigen nachtkastlade zou spontaan groen gaan uitslaan. Maar de grijns op zijn gezicht met de woorden dat hij wel wist wat de vrouwtjes lekker vonden en dat ik die (lees tweedehandsjes of hemel weet hoeveelste handsjes) van hem allemaal wel even mocht proberen bij wijze van voorgerecht tja ik daarvoor en ook gelijk voor alle gangen bedankt.
De absolute klapper van zwakzinnige zwijnigheid maakte ik recent mee. Meende toch wel iets met een bijzonder heersschap te hebben gedeeld. Verhoudingsgewijs vond ruim de helft van de mensheid het al een hork, echter hoe beter ik hem leerde kennen hoe gekker ik op hem werd. En hoe gelukkig hij zei meerdere keren ook om mij te geven.
Het botste weliswaar 1 keer per maand en op twee keer na was dat voor hem ook iedere keer aanleiding om er meteen even definitief een punt achter te zetten. En toch kwam het altijd wel weer goed tot de laatste keer. Toen heeft deze meneer me echt tot op het bot gekwetst, mijn gevoelens volledig belachelijk gemaakt en degradeerde wat we hadden tot nul. Twee dagen ben ik heel boos geweest maar toen begon het gemis zich als een ijsklomp in mijn maag te nestelen. En wat deed ik op advies van een vriendin en in een vlaag van verstandsverbijstering? Ik stuurde hem een bericht waarin ik vroeg of die ruzie alsjeblieft uit de weg geruimd kon worden omdat het me dwars zat en hem heel erg miste.
Zijn reactie was omvatte slechts 1 zin die luidde als volgt:
Wat mij betreft hebben we geen ruzie.
Met vriendelijke groet
“Alsof je verdorie een kennisje bent die hij vaag kent” was de verontwaardigde reactie van weer een andere vriendin. Zo voelde het inderdaad, harteloos zwijn en daar heb ik nou mijn hele ziel en zaligheid mee gedeeld. Spijt, ik kon wel onder de tafel kruipen van de spijt! Ik moet eerlijk zeggen dat het de liefste hork was die ooit ben tegengekomen, maar zoveel ijs ineens, er leek geen ontdooien meer aan. En of ik ooit iets voor hem betekend heb of dat het slechts spielerei geweest is zal altijd wel een raadsel blijven.
Ik heb het hem nooit meer gevraagd omdat ik bang was voor het antwoord.
Na het verlaten van dat liefdesnest had ik niet lang erna een date om te gaan borrelen na kantoortijd met een leuke meneer. En het klikte en de avond duurde en duurde dat mijn maag heel hard begon te grommen dat er toch echt een keer gegeten moest worden. Ik stelde dat ook een paar keer voor bij de leuke meneer, deze leek dan wat bedenkelijk en praatte er gewoon overheen. Na een zalige afscheidskus zei hij met een serieus gezicht dat ik was goedgekeurd, dat hij dat namelijk eerst had willen weten alvorens geld aan me had willen spenderen. Hij ging nog even langs de Mac en liet mij verbijsterd achter op de stoep.
Dus dat was de reden geweest dat ik de hele avond honger had zitten lijden, had het verdorie zelf betaald maar zou in gezelschap nooit alleen eten. Hij heeft nog eindeloos mijn nummer gebeld maar ik heb hem steevast weggedrukt.
Niet lang daarna werd ik in de supermarkt aangesproken door een erg mooie grote man. Ik kwam hem vaker tegen en als hij lachte, lachte ik brutaal terug al liep ik erna op wiebelbenen van zoveel mannelijk moois richting de kassa. Hij vroeg me te eten bij hem thuis, overdonderd zei ik natuurlijk wel meteen ja. Bij binnenkomst geen spoor van roze te bekennen, het was een leuk huis en mooi ingericht ook, hij was terecht trots en ik werd aan mijn arm meteen voor een rondleiding door alle kamers gesleurd. Alleen bij de slaapkamer ging er toch iets ernstig mis, hij duwde me in zitstand op zijn bed en kwam met een grote blauwe doos aan en tot mijn verbazing haalde hij daar een paar leuke tarzans, dildo’s en ander vaag uitziend speelgoed uit, echt het hout van mijn eigen nachtkastlade zou spontaan groen gaan uitslaan. Maar de grijns op zijn gezicht met de woorden dat hij wel wist wat de vrouwtjes lekker vonden en dat ik die (lees tweedehandsjes of hemel weet hoeveelste handsjes) van hem allemaal wel even mocht proberen bij wijze van voorgerecht tja ik daarvoor en ook gelijk voor alle gangen bedankt.
De absolute klapper van zwakzinnige zwijnigheid maakte ik recent mee. Meende toch wel iets met een bijzonder heersschap te hebben gedeeld. Verhoudingsgewijs vond ruim de helft van de mensheid het al een hork, echter hoe beter ik hem leerde kennen hoe gekker ik op hem werd. En hoe gelukkig hij zei meerdere keren ook om mij te geven.
Het botste weliswaar 1 keer per maand en op twee keer na was dat voor hem ook iedere keer aanleiding om er meteen even definitief een punt achter te zetten. En toch kwam het altijd wel weer goed tot de laatste keer. Toen heeft deze meneer me echt tot op het bot gekwetst, mijn gevoelens volledig belachelijk gemaakt en degradeerde wat we hadden tot nul. Twee dagen ben ik heel boos geweest maar toen begon het gemis zich als een ijsklomp in mijn maag te nestelen. En wat deed ik op advies van een vriendin en in een vlaag van verstandsverbijstering? Ik stuurde hem een bericht waarin ik vroeg of die ruzie alsjeblieft uit de weg geruimd kon worden omdat het me dwars zat en hem heel erg miste.
Zijn reactie was omvatte slechts 1 zin die luidde als volgt:
Wat mij betreft hebben we geen ruzie.
Met vriendelijke groet
“Alsof je verdorie een kennisje bent die hij vaag kent” was de verontwaardigde reactie van weer een andere vriendin. Zo voelde het inderdaad, harteloos zwijn en daar heb ik nou mijn hele ziel en zaligheid mee gedeeld. Spijt, ik kon wel onder de tafel kruipen van de spijt! Ik moet eerlijk zeggen dat het de liefste hork was die ooit ben tegengekomen, maar zoveel ijs ineens, er leek geen ontdooien meer aan. En of ik ooit iets voor hem betekend heb of dat het slechts spielerei geweest is zal altijd wel een raadsel blijven.
Ik heb het hem nooit meer gevraagd omdat ik bang was voor het antwoord.
Ik heb dit stukje text linksom en rechtsom bekeken, maar volgens mij willigt dat emotioneel zwakzinnige zwijn waar je het over hebt het verzoek, dat je bij hem indient, alleen maar in. Jij vraagt of de ruzie uit de weg geruimd kan worden, het zwijn antwoordt dat dit kan. Zie het probleem niet zo.quote:De absolute klapper van zwakzinnige zwijnigheid maakte ik recent mee. Meende toch wel iets met een bijzonder heersschap te hebben gedeeld. Verhoudingsgewijs vond ruim de helft van de mensheid het al een hork, echter hoe beter ik hem leerde kennen hoe gekker ik op hem werd. En hoe gelukkig hij zei meerdere keren ook om mij te geven.
Het botste weliswaar 1 keer per maand en op twee keer na was dat voor hem ook iedere keer aanleiding om er meteen even definitief een punt achter te zetten. En toch kwam het altijd wel weer goed tot de laatste keer. Toen heeft deze meneer me echt tot op het bot gekwetst, mijn gevoelens volledig belachelijk gemaakt en degradeerde wat we hadden tot nul. Twee dagen ben ik heel boos geweest maar toen begon het gemis zich als een ijsklomp in mijn maag te nestelen. En wat deed ik op advies van een vriendin en in een vlaag van verstandsverbijstering? Ik stuurde hem een bericht waarin ik vroeg of die ruzie alsjeblieft uit de weg geruimd kon worden omdat het me dwars zat en hem heel erg miste.
Zijn reactie was omvatte slechts 1 zin die luidde als volgt:
Wat mij betreft hebben we geen ruzie.
Met vriendelijke groet
“Alsof je verdorie een kennisje bent die hij vaag kent” was de verontwaardigde reactie van weer een andere vriendin. Zo voelde het inderdaad, harteloos zwijn en daar heb ik nou mijn hele ziel en zaligheid mee gedeeld. Spijt, ik kon wel onder de tafel kruipen van de spijt! Ik moet eerlijk zeggen dat het de liefste hork was die ooit ben tegengekomen, maar zoveel ijs ineens, er leek geen ontdooien meer aan. En of ik ooit iets voor hem betekend heb of dat het slechts spielerei geweest is zal altijd wel een raadsel blijven.
Ik heb het hem nooit meer gevraagd omdat ik bang was voor het antwoord.
I´m back.
Verzoeken indienen, verzoeken inwilligen. Kort bondig onpersoonlijk en zakelijk taalgebruik zoals meestal na welk soort scheiding dan ook. Ik schreef trouwens een lief emotioneel zwakzinnig zwijn zoals je ongetwijfeld al links- en rechtsom lezend ook zal zijn opgevallen. Maar of hij had bar weinig sjoege van vrouwen of ik schatte het wel degelijk goed in.quote:Op zondag 21 maart 2004 23:38 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Ik heb dit stukje text linksom en rechtsom bekeken, maar volgens mij willigt dat emotioneel zwakzinnige zwijn waar je het over hebt het verzoek, dat je bij hem indient, alleen maar in. Jij vraagt of de ruzie uit de weg geruimd kan worden, het zwijn antwoordt dat dit kan. Zie het probleem niet zo.
Het zwijn drukt zich misschien aldus het beste uit. Overigens maak jij een denkfout door aan te nemen dat als iets over is dat het dan ook geen betekenis gehad heeft, dat is natuurlijk niet zo. Ik geef je dan ook het advies het zwijn nog een tijdje in zijn zwijnigheid te laten wentelen. Verder proposeer je dat het zwijn weinig sjoege heeft van vrouwen. Ik vind dit op zich een curieuze vaststelling. Generaliseer jij je eigen identiteit zozeer dat-ie samenvalt met alle andere vrouwen? En wat als we de zaak eens omdraaien dan. Heb jij zoveel sjoege van mannen? Ik weet niet waarom het zwijn zijn kont tegen de kribbe gooide, maar heeft dit misschien niet iets te maken met het feit dat het zwijn, net als de meeste mannen, niet zo goed tegen sterk wisselende stemmingen kan? Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus etc.? Hetgeen overigens vaak weer gezien wordt als emotioneel gehandicapt, afstandelijkheid, bindingsangst of wat dies meer zij, maar wat het in feite niet is... Het is de zucht naar overzichtelijkheid, voorspelbaarheid en rust in het privé-domein, in een samenleving die op zich al chaotisch genoeg is. Ik noem maar wat hoor. Puur theoretisch allemaal.quote:Op maandag 22 maart 2004 00:16 schreef Stali het volgende:
[..]
Verzoeken indienen, verzoeken inwilligen. Kort bondig onpersoonlijk en zakelijk taalgebruik zoals meestal na welk soort scheiding dan ook. Ik schreef trouwens een lief emotioneel zwakzinnig zwijn zoals je ongetwijfeld al links- en rechtsom lezend ook zal zijn opgevallen. Maar of hij had bar weinig sjoege van vrouwen of ik schatte het wel degelijk goed in.
Btw ondergetekend zwijn3 gaat knorren. .
I´m back.
Of ik de identiteit van alle vrouwen vertegenwoordig staat of valt nog onduidelijk door stilte. Weliswaar gelezen stilte maar het dreigt alweer een Staal en Ryan3 topic te worden en dan hoeven we beiden nooit op bijval te rekenen wel? Maar Ryan, fijn dat jij de duistere zwijnenpoel van mijn toch wel exgeliefde iets weet te toe te lichten.
Het is voor mij niet zo dat wanneer iets over gaat het meteen betekenisloos is, integendeel natuurlijk, dat zou mij immers nog ongevoeliger maken dat het genoemde harteloze zwijn.
Ik kan alleen niet begrijpen hoe hij iedere ruzie aangreep om onze band te bagatelliseren tot iets wat niet werkelijk bestond, mijn gevoelens voor iedereen belachelijk maakte om erna veilig gepantserd weer in zijn bunker terug te kruipen.
Jij zegt dat hij dat vermoedelijk deed uit zucht naar overzichtelijkheid en rust. Als dat hem rust gaf kan ik niet anders concluderen dan dat ik het juist heb in geschat.
Grappig hoe mannen vrouwen met wisselende stemmingen bestempelen zodra ze haar ook maar even niet kunnen volgen. John Gray levenslang bespottend behalve wanneer in conflict met een vrouw. Ha! Dan smijt het belezen gajes je om de oren met “vrouwen van Venus en mannen van Mars”. Een boek geschreven door een man als alles begrijpende handleiding voor een vrouw. De Oprah-man lijkt geboren.
Maar sodemieter toch een eind op zeg!
Het is maar net hoe het uitkomt. Maar wat een fantastisch excuus om haar in alle opzichten definitief te verstoten. Wat een rust moest het hem theorie toch gegeven hebben! En welja ik liet hem rondwentelen in zijn eigen zwijnigheid want ik verrekte het hem weer terug te halen en daarmee voor altijd zijn Furby te worden. Laat hem maar onverschillig zwijgen en wie weet duikt hij over een poos weer op, en dan natuurlijk zoals altijd alles in het nette zal hij me beleefd groeten als oude vage kennis en vragen hoe het gaat. Werkelijk om te zoenen zoveel overzicht. .
Het is voor mij niet zo dat wanneer iets over gaat het meteen betekenisloos is, integendeel natuurlijk, dat zou mij immers nog ongevoeliger maken dat het genoemde harteloze zwijn.
Ik kan alleen niet begrijpen hoe hij iedere ruzie aangreep om onze band te bagatelliseren tot iets wat niet werkelijk bestond, mijn gevoelens voor iedereen belachelijk maakte om erna veilig gepantserd weer in zijn bunker terug te kruipen.
Jij zegt dat hij dat vermoedelijk deed uit zucht naar overzichtelijkheid en rust. Als dat hem rust gaf kan ik niet anders concluderen dan dat ik het juist heb in geschat.
Grappig hoe mannen vrouwen met wisselende stemmingen bestempelen zodra ze haar ook maar even niet kunnen volgen. John Gray levenslang bespottend behalve wanneer in conflict met een vrouw. Ha! Dan smijt het belezen gajes je om de oren met “vrouwen van Venus en mannen van Mars”. Een boek geschreven door een man als alles begrijpende handleiding voor een vrouw. De Oprah-man lijkt geboren.
Maar sodemieter toch een eind op zeg!
Het is maar net hoe het uitkomt. Maar wat een fantastisch excuus om haar in alle opzichten definitief te verstoten. Wat een rust moest het hem theorie toch gegeven hebben! En welja ik liet hem rondwentelen in zijn eigen zwijnigheid want ik verrekte het hem weer terug te halen en daarmee voor altijd zijn Furby te worden. Laat hem maar onverschillig zwijgen en wie weet duikt hij over een poos weer op, en dan natuurlijk zoals altijd alles in het nette zal hij me beleefd groeten als oude vage kennis en vragen hoe het gaat. Werkelijk om te zoenen zoveel overzicht. .
Zwyan3 geeft onmiddelijk toe geen gepassioneerd liefhebber te zijn van de Amerikaanse zelfhulp psychologie van de koude grond, maar, net als "ik ben o.k., jij bent o.k." enkele decennia geleden, is "mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus" wel een leuke catch phrase. En er zit natuurlijk ook een kern van waarheid in. In hun emotionele overdaad zeggen en doen vrouwen menigmaal dingen, zoals bijv. finalistische conclusies trekken, die mannen idd niet helemaal kunnen volgen. Niet dat hun emotionele leven een waste land is of dat ze geen manieren zouden hebben. Nee, zij reserveren hun emoties voor andere dingen. Uiteraard mag je je normaal gesproken nooit bezondigen aan dit soort generalisaties en je moet dit dan ook als niet gezegd beschouwen. Nader bepaald echter schat ik in dat het zwijn na de zoveelste emotionele overdaad jouwerzijds, terwijl hij alleen maar de helpende hand toereikte nav weer een ander zwijn ('t begint langzaam op Animal Farm te lijken), het even niet meer zag zitten en gevolg gaf aan de finalistische conclusie die jezelf trok. Kan gebeuren. Even een gepaste distantie in het heetst van de strijd, als het ware. Beschouw deze komedie maar als een Echternachse processie: 2 stappen vooruit, 1 stap achteruit etc. Zo beroerd zijn zwijnen niet hoor. Het zijn verdorie net mensen...
I´m back.
Een ex van mij dacht mij ook ooit eens heel schattig een compliment te geven, maar aangezien dat een vergelijking was met een ex vriendin van hem, waar ik niet zo best uit kwam, lukte dat niet echt. Heb hem toen ook verteld dat het misschien best leuk bedoeld was maar dat het er niet zo uit kwam. En hoe harder ik begon te lachen des te harder probeerde hij zich eruit te kletsen waarbij hij zich er steeds meer in draaide.
Ik ben helaas de preciese bewoordingen kwijt, maar we kunnen er wel nog steeds samen om lachen als we elkaar spreken.
Ik ben helaas de preciese bewoordingen kwijt, maar we kunnen er wel nog steeds samen om lachen als we elkaar spreken.
***
Waarmee? Met het zwijn? (O, en btw, duidt mij voortaan maar aan als Zwyan3 hoor. Mag wel...)quote:Op maandag 22 maart 2004 16:47 schreef Stali het volgende:
Ik hoop dat je gelijk hebt Ryan .
I´m back.
Ja natuurlijk met het zwijn, ik hou je wel op de hoogte hier.quote:Op maandag 22 maart 2004 16:59 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Waarmee? Met het zwijn? (O, en btw, duidt mij voortaan maar aan als Zwyan3 hoor. Mag wel...)
Zwyan3? Zal het onthouden mocht ik in dit topic nog eens over jou posten.
En Dude?! Ik mis je!
Dr. Zwyan3 zal het doorgeven aan het zwijn als-tie hem spreekt...quote:Op maandag 22 maart 2004 17:07 schreef Stali het volgende:
[..]
Ja natuurlijk met het zwijn, ik hou je wel op de hoogte hier.
Zwyan3? Zal het onthouden mocht ik in dit topic nog eens over jou posten.
En Dude?! Ik mis je!
I´m back.
Dude meldt zich? Maar is wat ziekig en bleh, je kent het wel. Ik post snel weer hoor!
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Oké en weer verder. Heb er nog eentje:
Op een personeelsfeest werd ik zo'n vier jaar geleden halsoverkop verliefd op een collega. We lieten het die avond uit de hand lopen bij mij thuis, maar omdat we dat allebei niet zo'n deugdelijke start vonden, nodigde hij me heel keurig uit voor een etentje bij hem thuis. Hij zou uitgebreid voor me koken.
In vol diner-ornaat toog ik naar Rotterdam. Hij had me verteld dat hij, ondanks zijn leeftijd (ong. 30) nog steeds op een zolderkamer in een studentenhuis woonde. Niets op tegen an sich.
Tot mij na binnenkomst toch wel de ravage overviel. Overal lagen vieze kleren, er stonden stapels van ontelbare kranten en de gezamenlijke wc... enfin.
Maar desalniettemin was het een heerlijke avond. Hij draaide mooie klassieke muziek, was uiterst onderhoudend, serveerde een amuse, een heerlijk voorgerecht een soepje vooraf.
Het hoofdgerecht was werkelijk subliem. Deze jongen kon echt koken. Hem complimenterend over zijn culinaire talent zag ik plots op de kleine eettafel iets bewegen vanuit mijn ooghoek. Hij zag mij kijken, keek ook, nam zijn vork op die op zijn bord rustte en... plette recht voor mijn ogen een enorme kakkerlak die besloten had de oversteek over de tafel te maken.
Geïntrigeerd bekeek deze jongen vervolgens zijn vangst, alsof hij dagelijks een exemplaar aan zijn vork reeg.
Ik moest lachen. Van de zenuwen. Om de absurditeit van zijn routinematige gebaar richting kakkerlak. Uit ongeloof. Uit pure afschuw.
En zei dat ik vol zat. Een een toetje?... nou nee, ik ben niet zo'n toetjesmens.
Dit verhaal is inmiddels anekdotisch geworden in mijn vriendenkring. Vooral omdat ik (noem het een jeugdzonde) na deze avond ruim twee jaar verschrikkelijk verliefd ben gebleven op voorgenoemd heerschap. Enige maanden na het kakkerlak'incident'(?) kocht hij een appartement en had hij nog slechts last van muizen die in zijn espressoautomaat woonden (ja, dat is mogelijk dames en heren! Een heel gezin!).
Pas toen me, na twee naieve jaren, duidelijk werd dat de toiletreiniger, de stofzuiger en de allesreiniger nimmer van hun plek verschoven, heb ik er een punt achter gezet. Overigens woonde ik niet met hem samen en zag ik hem (en zijn vuiligheid) slechts maximaal twee keer per maand. Veel liever vertoefde hij in mijn (propere) huis. Daar ben ik, zeker achteraf, alleen maar blij mee.
Tot zo ver voor nu!
Op een personeelsfeest werd ik zo'n vier jaar geleden halsoverkop verliefd op een collega. We lieten het die avond uit de hand lopen bij mij thuis, maar omdat we dat allebei niet zo'n deugdelijke start vonden, nodigde hij me heel keurig uit voor een etentje bij hem thuis. Hij zou uitgebreid voor me koken.
In vol diner-ornaat toog ik naar Rotterdam. Hij had me verteld dat hij, ondanks zijn leeftijd (ong. 30) nog steeds op een zolderkamer in een studentenhuis woonde. Niets op tegen an sich.
Tot mij na binnenkomst toch wel de ravage overviel. Overal lagen vieze kleren, er stonden stapels van ontelbare kranten en de gezamenlijke wc... enfin.
Maar desalniettemin was het een heerlijke avond. Hij draaide mooie klassieke muziek, was uiterst onderhoudend, serveerde een amuse, een heerlijk voorgerecht een soepje vooraf.
Het hoofdgerecht was werkelijk subliem. Deze jongen kon echt koken. Hem complimenterend over zijn culinaire talent zag ik plots op de kleine eettafel iets bewegen vanuit mijn ooghoek. Hij zag mij kijken, keek ook, nam zijn vork op die op zijn bord rustte en... plette recht voor mijn ogen een enorme kakkerlak die besloten had de oversteek over de tafel te maken.
Geïntrigeerd bekeek deze jongen vervolgens zijn vangst, alsof hij dagelijks een exemplaar aan zijn vork reeg.
Ik moest lachen. Van de zenuwen. Om de absurditeit van zijn routinematige gebaar richting kakkerlak. Uit ongeloof. Uit pure afschuw.
En zei dat ik vol zat. Een een toetje?... nou nee, ik ben niet zo'n toetjesmens.
Dit verhaal is inmiddels anekdotisch geworden in mijn vriendenkring. Vooral omdat ik (noem het een jeugdzonde) na deze avond ruim twee jaar verschrikkelijk verliefd ben gebleven op voorgenoemd heerschap. Enige maanden na het kakkerlak'incident'(?) kocht hij een appartement en had hij nog slechts last van muizen die in zijn espressoautomaat woonden (ja, dat is mogelijk dames en heren! Een heel gezin!).
Pas toen me, na twee naieve jaren, duidelijk werd dat de toiletreiniger, de stofzuiger en de allesreiniger nimmer van hun plek verschoven, heb ik er een punt achter gezet. Overigens woonde ik niet met hem samen en zag ik hem (en zijn vuiligheid) slechts maximaal twee keer per maand. Veel liever vertoefde hij in mijn (propere) huis. Daar ben ik, zeker achteraf, alleen maar blij mee.
Tot zo ver voor nu!
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Geweldig verhaal Duderinnetje! Ik vind het trouwens niet vreemd dat je twee jaar met hem gedeeld hebt.
Zou het zelfde doen wanneer ik iemand leuk vind. Blijft een feit dat zo iemand onvolwassen is en niet daadwerkelijk voor zichzelf kan zorgen en is het toekomstbeeld vooruit te schetsen.
Dude, net als jij heb ik ook niet slechts mijn eenmalige dramadates gepost maar ook de krankzinnigheid binnen relaties, langdurige relaties zelfs. Wat mankeert ons, twee sterke vrouwen, om keer op keer toch als een blok te vallen op het zwijntype en wijzen we de lieve leuke mannen af voor de onbereikbare stoicijnse gevoelloos lijkende man. Ze lijken nooit daadwerkelijk om je te geven, dat blijkt pas wanneer je er voorgoed een punt achter zet.
En nog steeds zeg ik naief "lijken", want is dat het soms? Het geloof in wat iemand lijkt te zijn maar niet daadwerkelijk is? Voel ik me iemand die een koud iemand wel weet los te maken en is dit de uitdaging om iedere keer tegen beter weten aan te gaan? Ik vraag me oprecht af waarom ik voor een verkeerd type man val in welke gedaante dan ook, het blijken keer op keer toch weer arrogante gevoelloze zwijnen.
Zou het zelfde doen wanneer ik iemand leuk vind. Blijft een feit dat zo iemand onvolwassen is en niet daadwerkelijk voor zichzelf kan zorgen en is het toekomstbeeld vooruit te schetsen.
Dude, net als jij heb ik ook niet slechts mijn eenmalige dramadates gepost maar ook de krankzinnigheid binnen relaties, langdurige relaties zelfs. Wat mankeert ons, twee sterke vrouwen, om keer op keer toch als een blok te vallen op het zwijntype en wijzen we de lieve leuke mannen af voor de onbereikbare stoicijnse gevoelloos lijkende man. Ze lijken nooit daadwerkelijk om je te geven, dat blijkt pas wanneer je er voorgoed een punt achter zet.
En nog steeds zeg ik naief "lijken", want is dat het soms? Het geloof in wat iemand lijkt te zijn maar niet daadwerkelijk is? Voel ik me iemand die een koud iemand wel weet los te maken en is dit de uitdaging om iedere keer tegen beter weten aan te gaan? Ik vraag me oprecht af waarom ik voor een verkeerd type man val in welke gedaante dan ook, het blijken keer op keer toch weer arrogante gevoelloze zwijnen.
De tranen schieten in mijn ogen zeg. Maar goed even serieus, ligt het dan helemaal niet aan jullie, denk je?quote:Op dinsdag 23 maart 2004 21:05 schreef Stali het volgende:
Geweldig verhaal Duderinnetje! Ik vind het trouwens niet vreemd dat je twee jaar met hem gedeeld hebt.
Zou het zelfde doen wanneer ik iemand leuk vind. Blijft een feit dat zo iemand onvolwassen is en niet daadwerkelijk voor zichzelf kan zorgen en is het toekomstbeeld vooruit te schetsen.
Dude, net als jij heb ik ook niet slechts mijn eenmalige dramadates gepost maar ook de krankzinnigheid binnen relaties, langdurige relaties zelfs. Wat mankeert ons, twee sterke vrouwen, om keer op keer toch als een blok te vallen op het zwijntype en wijzen we de lieve leuke mannen af voor de onbereikbare stoicijnse gevoelloos lijkende man. Ze lijken nooit daadwerkelijk om je te geven, dat blijkt pas wanneer je er voorgoed een punt achter zet.
En nog steeds zeg ik naief "lijken", want is dat het soms? Het geloof in wat iemand lijkt te zijn maar niet daadwerkelijk is? Voel ik me iemand die een koud iemand wel weet los te maken en is dit de uitdaging om iedere keer tegen beter weten aan te gaan? Ik vraag me oprecht af waarom ik voor een verkeerd type man val in welke gedaante dan ook, het blijken keer op keer toch weer arrogante gevoelloze zwijnen.
I´m back.
Moet jij overal wat zeggen??quote:Op dinsdag 23 maart 2004 21:48 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
De tranen schieten in mijn ogen zeg. Maar goed even serieus, ligt het dan helemaal niet aan jullie, denk je?
Dat is toch juist wat ik me afvraag? Dat het juist wel aan mij ligt.
(En Ryan3, jij gaat hier niet slowchatten! *dreigend*)
Dit is een poging om er een discussie bij op te starten, dat wilde je toch? Volgens mij schreef je dat je uit een soort medelijden op dat soort mannen viel. Omdat jij denkt dat jij wel degene bent die dat soort mannen aan kan. In principe ligt het echter aan de emotioneel zwakbegaafde zwijnen zelf. Ik waag dit dus in twijfel te trekken. Zoals ik eerder al vertelde blijf je dit soort problemen houden tussen mannen en vrouwen. Dat Mars en Venus verhaal slaat ook op de dominantie van respectievelijk linker- en rechterhersenhelft. Ook andere vrouwen klagen hierover. Alleen kunnen ze daar wat beter mee overweg of zo. En moet ik me overal mee bemoeien? Er is geen gebod dat zegt dat ik dat niet mag, bovendien voel ik me enigszins aangesproken. Ik durf nl. in tegenstelling tot wat jij over mij beweert te stellen dat ik helemaal niet emotioneel gehandicapt ben...quote:Op dinsdag 23 maart 2004 22:04 schreef Stali het volgende:
[..]
Moet jij overal wat zeggen??
Dat is toch juist wat ik me afvraag? Dat het juist wel aan mij ligt.
(En Ryan3, jij gaat hier niet slowchatten! *dreigend*)
I´m back.
Nee niet uit medelijden, maar meer verwarring waarom ik op van die ontoegankelijke mannen val en nooit op die alleen maar aardige lieve man. Dit maakt namelijk net het verschil en alles afdoen met Mannen van Mars en Vrouwen van Venus vind ik te kort door de bocht. En omdat jij een man bent die in mijn leven voorkomt en net zo stoïcijns en alles tot op het bot rationaliserend bent wil ik het dus niet met jou bespreken maar met de andere vrouw met wie ik deze topic begonnen ben.
Wat ik in jou denk te herkennen Stali, is dat je op mannen valt die emotioneel sterk zijn. Althans, wij áchten hen in eerste instantie emotioneel sterk. Later vinden we ze onbenaderbaar, stoïcijns. Wij zijn beiden vrouwen van de Grote Gevoelens, van uitersten. En als tegenwicht zoeken we naar stabiele persoonlijkheden om ins heen. We hopen misschien dat zij rust brengen. Of dat zij juist onze grillige persoonlijkheden aankunnen.
Maar dan blijkt keer op keer dat we bijkans gék worden van de stoïcijnse heerschappen. Zij geven ons geen rust, maar maken juist het ergste in ons los: We storten ons compleet op zo'n heerschap. Met heel ons hart. En als dat naar ons idee onvoldoende wordt beantwoord, is onze reactie al even heftig en slingert van enorm verdriet naar bijna haat.
Het probleem is dat het stoïcijnse, waar we in eerste instantie op vallen, niet kan samengaan met de grote passie (het storten op iemand/in een relatie) zoals wij die voelen. Ergo: de teleurstelling is onvermijdelijk. Een stoïcijn zal zich niet zo maar geven, niet zijn hele hart aan je geven. En dus voelen we ons al snel onbeantwoord in de liefde. Feitelijk zal zo'n man in onze ogen altijd in gebreke blijven.
We maken het onszelf dus behoorlijk onmogelijk door eigenschappen verenigd te willen zien in een man, die niet verenigbaar zijn.
Andersom zullen mannen ook een teleurstelling voelen. Volgens mij zijn wij beiden onafhankelijke vrouwen die hun eigen boontjes doppen. Dat willen we ook graag zijn en zo stellen we ons ook op. Ik merk dat ik de stoïcijnen daarom aantrek. Zij verwachten dat ik een compleet uitgebalanceerde vrouw ben, want ik heb mijn leven zo keurig op de rails. Eigen huis, goede baan etc. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Maar juist als ik verliefd ben, laat ik de andere kant zien: die van de grote emoties. Onafhankelijkheid is prima, maar ergens in mij is er een hang naar emotionele verbintenis. Juist omdát de rest van mijn leven zo van zelfstandigheid doorspekt is.
En ik stort me dus op zo'n man en streef naar een mentale samensmelting bijna. De man in kwestie schrikt zich rot, is helemaal niet voorbereid op de emotionele eisen die ik aan hem stel. Trekt zich daardoor nog meer terug in zijn eigen hoofd, wordt nóg onbenaderbaarder. En het cirkeltje is rond: Ik raak daardoor nog meer teleurgesteld.
Prima, zou je zeggen. Dan maak je het uit, dan laat je hem los. Maar dat is ons probleem denk ik: we hebben ons zo met volle overgave op zo'n man gestort en vinden dat we zo veel van onszelf hebben gegeven (wat we niet bij iedereen doen) dat we niet kunnen/willen loslaten. Zo werkt het in elk geval bij mij. Ik heb mijn stoïcijn met zo veel overtuiging in mijn leven toegelaten, dat hij in mijn systeem zit. Ik haat hem en ik hou van hem.
Ik denk dat je alleen iemand kunt haten als je ook om iemand geeft. Haten kost veel energie en die investeer je niet in iemand die je onverschillig laat. Haten is ook een manier om iemand bij je te houden, in je gedachten, in je wezen.
En zo blijkt dat wat mannen vaak betitelen als 'je hebt stemmingswisselingen', in feite onzin is. Haten en houden van zijn twee symptomen van hetzelfde. Twee reacties op eenzelfde gevoelen, namelijk dat je heel erg veel om iemand geeft en er in feite emotioneel afhankelijk van bent (en er, als doorgaans 'vrouw van de wereld' die alles wel in haar eentje redt, ook stiekem naar verlangt dat van iemand te zijn).
Ach ja. We maken het onszelf niet gemakkelijk misschien. Maar toch zou ik niet willen ruilen met een stoïcijn. Doe maar maar diepe dalen en grote hoogten. Dan voel ik tenminste dat ik leef.
Maar dan blijkt keer op keer dat we bijkans gék worden van de stoïcijnse heerschappen. Zij geven ons geen rust, maar maken juist het ergste in ons los: We storten ons compleet op zo'n heerschap. Met heel ons hart. En als dat naar ons idee onvoldoende wordt beantwoord, is onze reactie al even heftig en slingert van enorm verdriet naar bijna haat.
Het probleem is dat het stoïcijnse, waar we in eerste instantie op vallen, niet kan samengaan met de grote passie (het storten op iemand/in een relatie) zoals wij die voelen. Ergo: de teleurstelling is onvermijdelijk. Een stoïcijn zal zich niet zo maar geven, niet zijn hele hart aan je geven. En dus voelen we ons al snel onbeantwoord in de liefde. Feitelijk zal zo'n man in onze ogen altijd in gebreke blijven.
We maken het onszelf dus behoorlijk onmogelijk door eigenschappen verenigd te willen zien in een man, die niet verenigbaar zijn.
Andersom zullen mannen ook een teleurstelling voelen. Volgens mij zijn wij beiden onafhankelijke vrouwen die hun eigen boontjes doppen. Dat willen we ook graag zijn en zo stellen we ons ook op. Ik merk dat ik de stoïcijnen daarom aantrek. Zij verwachten dat ik een compleet uitgebalanceerde vrouw ben, want ik heb mijn leven zo keurig op de rails. Eigen huis, goede baan etc. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Maar juist als ik verliefd ben, laat ik de andere kant zien: die van de grote emoties. Onafhankelijkheid is prima, maar ergens in mij is er een hang naar emotionele verbintenis. Juist omdát de rest van mijn leven zo van zelfstandigheid doorspekt is.
En ik stort me dus op zo'n man en streef naar een mentale samensmelting bijna. De man in kwestie schrikt zich rot, is helemaal niet voorbereid op de emotionele eisen die ik aan hem stel. Trekt zich daardoor nog meer terug in zijn eigen hoofd, wordt nóg onbenaderbaarder. En het cirkeltje is rond: Ik raak daardoor nog meer teleurgesteld.
Prima, zou je zeggen. Dan maak je het uit, dan laat je hem los. Maar dat is ons probleem denk ik: we hebben ons zo met volle overgave op zo'n man gestort en vinden dat we zo veel van onszelf hebben gegeven (wat we niet bij iedereen doen) dat we niet kunnen/willen loslaten. Zo werkt het in elk geval bij mij. Ik heb mijn stoïcijn met zo veel overtuiging in mijn leven toegelaten, dat hij in mijn systeem zit. Ik haat hem en ik hou van hem.
Ik denk dat je alleen iemand kunt haten als je ook om iemand geeft. Haten kost veel energie en die investeer je niet in iemand die je onverschillig laat. Haten is ook een manier om iemand bij je te houden, in je gedachten, in je wezen.
En zo blijkt dat wat mannen vaak betitelen als 'je hebt stemmingswisselingen', in feite onzin is. Haten en houden van zijn twee symptomen van hetzelfde. Twee reacties op eenzelfde gevoelen, namelijk dat je heel erg veel om iemand geeft en er in feite emotioneel afhankelijk van bent (en er, als doorgaans 'vrouw van de wereld' die alles wel in haar eentje redt, ook stiekem naar verlangt dat van iemand te zijn).
Ach ja. We maken het onszelf niet gemakkelijk misschien. Maar toch zou ik niet willen ruilen met een stoïcijn. Doe maar maar diepe dalen en grote hoogten. Dan voel ik tenminste dat ik leef.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Jezus wat is dat verhaal herkenbaar Duderinnetje. Schrik gewoon van de waarheid die erin zit
This whole world is wild at heart and weird on top
Heb het godzijdank nog maar één keer zo hevig meegemaakt. Weet wel dat het je helemaal kapot kan maken en dat in mijn geval ik dat mezelf ook aandeed, gewoon door dat niet kunnen loslaten.
Je bent bijna bang om weer voor een man te gaan alleen al uit angst voor herhaling.
Je bent bijna bang om weer voor een man te gaan alleen al uit angst voor herhaling.
This whole world is wild at heart and weird on top
Ik neem me telkens weer voor dat ik mezelf déze keer niet verlies. Soms lukt dat, maar dan blijkt de relatie ook niet goed te gaan en ben ik simpelweg niet zo verliefd. Mijn 'grote' liefdes zijn echter toch weer, ondanks alle voornemens, mannen waarin ik me wel verlies.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Dus die emotioneel zwakbegaafde zwijnen zijn in principe stabiele, door jullie gedrag steeds stoïcijnser wordende mannen?
En Luul afgaande van jouw verhalen was die bepaalde ex-geliefde van jou nou niet bepaald het schoolvoorbeeld van flegma zeg, verre van zelfs, en Stali jouw ex ook niet volgens mij...
En Luul afgaande van jouw verhalen was die bepaalde ex-geliefde van jou nou niet bepaald het schoolvoorbeeld van flegma zeg, verre van zelfs, en Stali jouw ex ook niet volgens mij...
I´m back.
Er staat hier nergens dat stoïcijnse mannen stabiele persoonlijkheden zijn hoor. Slechts dat het tegenpolen zijn van, laat ik voor mijzelf spreken, mijn persoonlijkheid. Ik heb dus ook gezegd dat ik niet zou willen ruilen met een stoïcijn. Ik zeg slechts dat wij er op vallen.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
quote:Op donderdag 25 maart 2004 14:18 schreef Duderinnetje het volgende:
Er staat hier nergens dat stoïcijnse mannen stabiele persoonlijkheden zijn hoor. Slechts dat het tegenpolen zijn van, laat ik voor mijzelf spreken, mijn persoonlijkheid. Ik heb dus ook gezegd dat ik niet zou willen ruilen met een stoïcijn. Ik zeg slechts dat wij er op vallen.
quote:Wat ik in jou denk te herkennen Stali, is dat je op mannen valt die emotioneel sterk zijn. Althans, wij áchten hen in eerste instantie emotioneel sterk. Later vinden we ze onbenaderbaar, stoïcijns.
I´m back.
Na verloop van tijd maken jullie hen ook helemaal gek ja, dat lees ik...quote:Op donderdag 25 maart 2004 18:43 schreef Duderinnetje het volgende:
áchten.............
I´m back.
Wat is precies je vraag/probleem Ryan3? Ik heb volgens mij aangegeven dat wij liefde en haat als symptomen ervaren van hetzelfde. Zoals je kunt huilen van geluk, zo kunnen wij haten uit liefde. Dat probeer ik uit te leggen. Wat wil je verder van mij horen nav. je opmerkingen? Als je je op de een of andere manier aangesproken voelt, a la. Maar ik kan jou verder geen toelichting geven of verantwoording aan jou afleggen over mijn situatie. Ik ken je helemaal niet. Dus of je draagt iets bij aan dit topic en legt jouw situatie voor, of je zegt niets.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Zo werkt dat dus niet op een forum, mevr. de duderina. Op een forum doen mensen hun ideeën en argumentatie uitwisselen. Zoals ik deed. Overigens is daarbij het gegeven dat je je elkaar vaker wel dan niet niet kent. Ik lees uit je stukje dat de conclusie dus is dat die stabiele, emotioneel sterke mannen gelijk staan aan de emotioneel zwakbegaafde zwijnen in jullie topic en de topictitel, omdat ze niet kunnen leven met de stemmingswisselingen die jullie ervaren. Hun sereniteit en flegma maakt jullie woest, waardoor zij zich nog meer terugtrekken en de relatie derailleert. Waar ik dus op wijs is dat juist de zwijnen niet emotioneel gehandicapt zijn, maar jullie, tenzij je die bipolariteit als prettig ervaart natuurlijk. Maar dan is mijn advies is om niet te vallen voor stabiele, emotioneel sterke mannen, maar op labiele, niet zelfverzekerde types, die met jullie mee kunnen op de woelige baren van je emoties.quote:Op donderdag 25 maart 2004 22:25 schreef Duderinnetje het volgende:
Wat is precies je vraag/probleem Ryan3? Ik heb volgens mij aangegeven dat wij liefde en haat als symptomen ervaren van hetzelfde. Zoals je kunt huilen van geluk, zo kunnen wij haten uit liefde. Dat probeer ik uit te leggen. Wat wil je verder van mij horen nav. je opmerkingen? Als je je op de een of andere manier aangesproken voelt, a la. Maar ik kan jou verder geen toelichting geven of verantwoording aan jou afleggen over mijn situatie. Ik ken je helemaal niet. Dus of je draagt iets bij aan dit topic en legt jouw situatie voor, of je zegt niets.
I´m back.
Hè hè, dat is dus wél een reactie zoals ik bedoelde en die wat verder gaat dan gejoel vanaf de zijlijn. Dank Ryan.
Maar ik zou het leuk vinden als je er nog een persoonlijke ervaring aan zou willen toevoegen. Immers, we kunnen elkaar wel becommentariëren, maar dit topic is er juist om ervaringen uit te wisselen.
De posters hier stellen zich over het algemeen kwestbaar op. Wij onderzoeken onszelf. Het is geen topic voor polemiek. Dus voel je niet aangevallen waar dat niet nodig is, maar lever je bijdrage. Graag!
Groet, Duderinnetje.
Maar ik zou het leuk vinden als je er nog een persoonlijke ervaring aan zou willen toevoegen. Immers, we kunnen elkaar wel becommentariëren, maar dit topic is er juist om ervaringen uit te wisselen.
De posters hier stellen zich over het algemeen kwestbaar op. Wij onderzoeken onszelf. Het is geen topic voor polemiek. Dus voel je niet aangevallen waar dat niet nodig is, maar lever je bijdrage. Graag!
Groet, Duderinnetje.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Waarschijnlijk is het bewust op de grote hoop gooien om mijn haren recht overeind te krijgen. En ergens begrijpelijk want gezien de topictitel maak ik me daar ook schuldig aan. Maar even 1 ding duidelijk, ik hou er niet van wanneer er conclusies over mij getrokken worden, alsof het hier om wij en zij gaat. En Ryan ik pik het van jou niet dat je voortdurend over “jullie” praat terwijl het om een post gaat die niet door mij geschreven is. Las het vroeg in de avond al, maar ik lees met verbijstering dat er doorgepost is en je inmiddels niet alleen over “jullie” praat maar zelfs bijna van een bipolaire stoornis durft te spreken.
Ik vraag me af waar je het lef vandaan haalt en daarnaast had ik gehoopt dat je mij beter kende en we ook een andere band hadden. Als dit jouw gedachten zijn dan ben ik er bijzonder snel klaar mee. Want in tegenstelling tot wat in de tekst van Duderinnetje staat hou ik niet vast aan dingen waar geen heil meer in te vinden is.
Juist niet meer. In die relatie van zeven jaar wel trouwens maar dat kwam omdat er externe factoren meespeelden en ik hoopte dat ik die weg zou kunnen krijgen.
Desalniettemin het bleek zonde van de jaren, want veranderen deed het niet. En dat was trouwens de laatste keer dat ik ergens zo lang aan vast gehouden heb. Mijn probleem is nu meer dat ik het niet meer kan, omdat ik het simpelweg niet meer opbreng.
Misschien dat het komt omdat ik de laatste jaren de ene dreun na de andere krijg en geen energie meer over heb om überhaupt een relatie aan te gaan. En dan bedoel ik een echte, iemand die ‘savonds thuis komt en nog even het laatste restje energie uit je weet te zuigen. Ik breng het niet meer op. Even de bespottelijke dates, welke ik beschreef in dit topic buiten beschouwing gelaten. Wanneer ik bijvoorbeeld echt eerlijk ben, rammelden de motieven van de Canadees aan alle kanten maar was het een goed iemand maar kwam ik er te snel achter dat het geen match was. En in plaats van dapper gelijk op te stappen, bleef ik nog een paar weken bij hem en hield ik me onder zijn neus iedere avond met een andere man bezig. Alles behalve netjes te noemen.
Wat de tekst van Duderinnetje betreft? Het is in zoverre op mij van toepassing dat ik geen masker draag. Ik ben een open boek wat stemming en gemoed betreft, ik uit mijn gevoelens. Zelfs wanneer ik daarmee gepakt word, dan nog voel ik me sterker dan iemand die alleen een keer wat liefs zegt na een glas wijn. Ik uit mijn gevoelens en voornamelijk in privé-sfeer. Daar buiten moet ik al genoeg toneelspelletjes opvoeren en verschuil ik me wel degelijk achter een masker. Dat wil niet zeggen dat ik mannen gek maak of ze tot het uiterste drijf binnen een relatie. Dat zou niet rijmen met dat ik juist de gene ben geweest die tot nu toe elke relatie heeft verbroken. En wat een feest, dan kan er ineens wel gevoel getoond worden. Dan kan het ineens wel.
Ik ben er daarom allerminst van overtuigd dat emotioneel sterk gelijk staat aan emotieloos lijken. Ik geef weliswaar niet snel op en al blijft het pijnlijk, ik ben nooit degene die uiteindelijk verdrietig achterblijft,
Het blijft voor mij een raadsel waarom ik me tot die types aangetrokken blijf voelen. Wanneer ik kijk naar mijn ouders, is mijn vader ook de nuchtere stoïcijnse man en heb ik het temperament van mijn moeder. Vermoed dat daar eerder de grondslag ligt. En in het beginstadium met een zogenaamd gevoelloos iemand kun je nog gissen dat hij wel om je moet geven. Maar later wanneer logischer wijs zelfs die affectie wat afneemt en alles vanzelfsprekend wordt genomen dat is het moment dat ik me eenzaam ga voelen en het gevoel krijg dat ik liefde moet gaan aftroggelen. Mijn hartelijke dank maar ik verdien meer dan dat.
Of ik mannen misschien teleurstel omdat er in een sterk karakter ook een kwetsbare gevoelige vrouw steekt neem ik ter harte aan. Maar dat bevestigt dat de relatie op voorhand gedoemd is te mislukken en daarom hou ik er steeds minder lang aan vast.
Zou wensen op een ander type man te vallen, maar het aardige doetje verdient beter, ik heb tegengas nodig. Nou ja gezien deze tekst zal ik wel alleen blijven. Jammer maar het zij zo, ik weiger te vluchten in iets anders wat me nog ongelukkiger maakt.
Rommelige post misschien, ik lees het ook niet meer over, maar ik vind iedere vrouw belachelijk maken als iemand met moodswings wel erg simpel. Actie reactie en vice versa. Het is nog altijd zo dat een deel van je gedrag bepaald word door het gedrag van de ander.
Ik vraag me af waar je het lef vandaan haalt en daarnaast had ik gehoopt dat je mij beter kende en we ook een andere band hadden. Als dit jouw gedachten zijn dan ben ik er bijzonder snel klaar mee. Want in tegenstelling tot wat in de tekst van Duderinnetje staat hou ik niet vast aan dingen waar geen heil meer in te vinden is.
Juist niet meer. In die relatie van zeven jaar wel trouwens maar dat kwam omdat er externe factoren meespeelden en ik hoopte dat ik die weg zou kunnen krijgen.
Desalniettemin het bleek zonde van de jaren, want veranderen deed het niet. En dat was trouwens de laatste keer dat ik ergens zo lang aan vast gehouden heb. Mijn probleem is nu meer dat ik het niet meer kan, omdat ik het simpelweg niet meer opbreng.
Misschien dat het komt omdat ik de laatste jaren de ene dreun na de andere krijg en geen energie meer over heb om überhaupt een relatie aan te gaan. En dan bedoel ik een echte, iemand die ‘savonds thuis komt en nog even het laatste restje energie uit je weet te zuigen. Ik breng het niet meer op. Even de bespottelijke dates, welke ik beschreef in dit topic buiten beschouwing gelaten. Wanneer ik bijvoorbeeld echt eerlijk ben, rammelden de motieven van de Canadees aan alle kanten maar was het een goed iemand maar kwam ik er te snel achter dat het geen match was. En in plaats van dapper gelijk op te stappen, bleef ik nog een paar weken bij hem en hield ik me onder zijn neus iedere avond met een andere man bezig. Alles behalve netjes te noemen.
Wat de tekst van Duderinnetje betreft? Het is in zoverre op mij van toepassing dat ik geen masker draag. Ik ben een open boek wat stemming en gemoed betreft, ik uit mijn gevoelens. Zelfs wanneer ik daarmee gepakt word, dan nog voel ik me sterker dan iemand die alleen een keer wat liefs zegt na een glas wijn. Ik uit mijn gevoelens en voornamelijk in privé-sfeer. Daar buiten moet ik al genoeg toneelspelletjes opvoeren en verschuil ik me wel degelijk achter een masker. Dat wil niet zeggen dat ik mannen gek maak of ze tot het uiterste drijf binnen een relatie. Dat zou niet rijmen met dat ik juist de gene ben geweest die tot nu toe elke relatie heeft verbroken. En wat een feest, dan kan er ineens wel gevoel getoond worden. Dan kan het ineens wel.
Ik ben er daarom allerminst van overtuigd dat emotioneel sterk gelijk staat aan emotieloos lijken. Ik geef weliswaar niet snel op en al blijft het pijnlijk, ik ben nooit degene die uiteindelijk verdrietig achterblijft,
Het blijft voor mij een raadsel waarom ik me tot die types aangetrokken blijf voelen. Wanneer ik kijk naar mijn ouders, is mijn vader ook de nuchtere stoïcijnse man en heb ik het temperament van mijn moeder. Vermoed dat daar eerder de grondslag ligt. En in het beginstadium met een zogenaamd gevoelloos iemand kun je nog gissen dat hij wel om je moet geven. Maar later wanneer logischer wijs zelfs die affectie wat afneemt en alles vanzelfsprekend wordt genomen dat is het moment dat ik me eenzaam ga voelen en het gevoel krijg dat ik liefde moet gaan aftroggelen. Mijn hartelijke dank maar ik verdien meer dan dat.
Of ik mannen misschien teleurstel omdat er in een sterk karakter ook een kwetsbare gevoelige vrouw steekt neem ik ter harte aan. Maar dat bevestigt dat de relatie op voorhand gedoemd is te mislukken en daarom hou ik er steeds minder lang aan vast.
Zou wensen op een ander type man te vallen, maar het aardige doetje verdient beter, ik heb tegengas nodig. Nou ja gezien deze tekst zal ik wel alleen blijven. Jammer maar het zij zo, ik weiger te vluchten in iets anders wat me nog ongelukkiger maakt.
Rommelige post misschien, ik lees het ook niet meer over, maar ik vind iedere vrouw belachelijk maken als iemand met moodswings wel erg simpel. Actie reactie en vice versa. Het is nog altijd zo dat een deel van je gedrag bepaald word door het gedrag van de ander.
Wat een open, eerlijke en oprechte post zeg! Knap dat je dat zo hier neer durft te plempen.quote:Op vrijdag 26 maart 2004 00:18 schreef Stali het volgende:
Een heel verhaal...
Ik heb je afgelopen jaren een klein beetje leren kennen en ik herken veel in het verhaal wat je hier neer zet. Één ding ben ik het echter niet mee eens... Het komt zeker wel goed met je, daar ben ik van overtuigd. En mijn gevoel zegt zelfs met leuke man.
Op donderdag 9 september 2004 14:04 schreef Duderinnetje het volgende:
Bert, ik kan over jou maar een ding zeggen: ik hou nu al van je. Ik weet niet wat het is. Jij roept dat gewoon op bij mensen.
Bert, ik kan over jou maar een ding zeggen: ik hou nu al van je. Ik weet niet wat het is. Jij roept dat gewoon op bij mensen.
Binnen de text van la duderina wordt toch duidelijk een vergelijk getrokken tussen haar en jou. In zoverre die vergelijking correct was spreek ik dan ook van "jullie" over haar en jou.
Jij zegt verder ik draag geen maskers. Maar suggereer je nu dat stoïcijnse mensen een masker sragen???
Verder ben ik het uiteraard eens met Bertje, net zoals hij uiteindelijk de juiste partner gevonden heeft, zal jij dat ook doen...
Jij zegt verder ik draag geen maskers. Maar suggereer je nu dat stoïcijnse mensen een masker sragen???
Verder ben ik het uiteraard eens met Bertje, net zoals hij uiteindelijk de juiste partner gevonden heeft, zal jij dat ook doen...
I´m back.
Dat is helemaal niet knap hoor, dat doe ik namelijk ook al jaren.quote:Op vrijdag 26 maart 2004 11:57 schreef Bertje het volgende:
[..]
Wat een open, eerlijke en oprechte post zeg! Knap dat je dat zo hier neer durft te plempen.
Ik heb je afgelopen jaren een klein beetje leren kennen en ik herken veel in het verhaal wat je hier neer zet. Één ding ben ik het echter niet mee eens... Het komt zeker wel goed met je, daar ben ik van overtuigd. En mijn gevoel zegt zelfs met leuke man.
Het verbaasd me eigenlijk wel hoe aardig jij altijd tegen mij blijft en ook alles blijft volgen. Al moet ik zeggen dat ik me er meestal rot aan irriteer, en kom op zeg wie noemt zijn sloep nu "Witte boon in Tomatensaus"?
Ik ben wat minder aardig dan jij maar afijn dat weet je ook al jaren.
Of het goed komt met mij? Is dat afhankelijk van een meneer? Mijn moeder denkt dat ook. Dat je pas gelukkig bent met een partner. Zij stelt het nog een beetje erger ook namelijk dat je pas gelukt bent voor haar buren met een partner. Maar ik moest ook weer niet iedere veertien dagen een ander meenemen want dat stond ook weer een beetje vreemd.
Maar goed, ik vind het niet erg zaligmakend allemaal.
[ Bericht 98% gewijzigd door Stali op 26-03-2004 19:13:28 ]
Dus jouw mening over iemand wordt bepaald door een ander?quote:Op vrijdag 26 maart 2004 15:58 schreef Ryan3 het volgende:
Binnen de text van la duderina wordt toch duidelijk een vergelijk getrokken tussen haar en jou. In zoverre die vergelijking correct was spreek ik dan ook van "jullie" over haar en jou.
Jij zegt verder ik draag geen maskers. Maar suggereer je nu dat stoïcijnse mensen een masker sragen???
Verder ben ik het uiteraard eens met Bertje, net zoals hij uiteindelijk de juiste partner gevonden heeft, zal jij dat ook doen...
Ik geloof werkelijk dat jij mij beter kent dan Duderinnetje. Of was het toch zo dat het "jullie" er gewoon wat leuker uitkwam om mij flink op de kast te krijgen?
Ja veel stoicijnse mensen uitten hun gevoelens niet.
Of zou het zo zijn dat ze werkelijk emotieloos en koud zijn? Jij weet het waarschijnlijk wel als beste te beantwoorden niet waar?
Dank je wel Ryan.
[ Bericht 94% gewijzigd door Stali op 26-03-2004 18:59:09 ]
|
|
