Spiritualiteit en Maatschappij

Ik merk bij mezelf dat ik een beetje ontmoedigd raak door de maatschappij, al die onwetende mensen en hun voorspelbare groepsgedrag, het motiveert me allemaal niet erg om bijvoorbeeld aan mijn studie te werken... Misschien zou ik inderdaad ook liever op een berg gaan zitten, maar ik besef me ook dat ik niet voor niets in de maatschappij geboren ben en dat de hele dag niets zitten doen niet hetgene is dat mijn ontwikkeling nodig heeft... Zo af en toe heb ik natuurlijk ook met de maatschappij te maken maar ik merk dat ik mijzelf eigenlijk vrijwel nooit hierin verlies, ik ben altijd mezelf en heb mijn eigen gedachten en niet de gedachten die de maatschappij van mij verlangt

Hoi RC!

quote:

Op zaterdag 6 maart 2004 16:41 schreef ReCreative het volgende:
Een aantal mensen onder ons heeft de afgelopen jaren ontdekt hoe deze dingen werkelijk in elkaar zitten. Ontdekt dat angst niet bestaat, dat het voortkomt uit niet-weten. Ontdekt dat je zorgen maken een laag-constructieve handeling is die geen resultaat oplevert en slecht is voor je fysieke gesteldheid. Ontdekt dat het leven geen hel hoeft te zijn, en dat de hemel, waar zovelen naar streven, gewoon hier kan zijn.

Weten of beter gezegd, denken te weten is iets anders als er naar handelen. Handel jij naar deze wetenschap, RC?

quote:

Want ik wist eerst (min of meer) niet beter dan dat de maatschappij het levensdoel was: goede opleiding = leuk werk = veel geld = succes = dus geluk. Nu weet ik dat deze dingen illusies zijn. Door ons geschapen en voor velen fanatiek in stand gehouden. Geluk heeft geen donder met geld en succes te maken. Geluk is in jou, in iedereen.

Toch lees ik even verderop dat je wél een doorsnee baan hebt... Leg uit!

quote:

En nu mijn punt: is het mogelijk dat mensen zoals ik, die meer bewust en spiritueel door het leven gaan (vergeef me mijn "hokjes", da's ter verduidelijking), kunnen blijven participeren in de maatschappij zoals hij nu is? Of kunnen meer bewuste mensen een aanzienlijk deel van de totale herinnering nìet ervaren wanneer zij ìn de maatschappij zitten?

Het hele punt van die bewustwording is dat je verandert. Zodra je je bewust wordt van de toestand van de natuur, zul je niet meer achteloos papier in de vuinisbak gooien, of boodschappen doen zonder je eigen stoffen tas mee te nemen (om maar een paar simpele voorbeeldjes te noemen). Maar wanneer jij verandert, móet je omgeving wel meeveranderen. Zo zat ik bij een werkgever waar ik dagelijks enorm veel papierafval had, maar waar ik dus geen andere plaats had om het weg te werpen, behalve de gewone vuilnisbak. Dit en meer van dit soort dingetjes, frustreerden mij zo erg dat ik mijn baan daar heb opgezegd. Als iedereen dit zou doen of van hogerhand verandering zou eisen, kan een hoop veranderen. Als je vanuit angst beredeneert dat je door in opstand te komen je baan zou kunnen verliezen, heb je oftewel je eigen les niet door oftewel je bent niet bewust.

quote:

Sluiten deze twee elkaar uit, is herinnering alleen te bewerkstelligen door op een berg te gaan zitten en je te laten leiden door het zonlicht, of kùn je de maatschappij als instrument gebruiken jezelf te ontdekken en je te herinneren wie je nou eigenlijk bent?

Alles om je heen is een spiegel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Vanuit reïncarnatie gezien heb jij zelf mede deze wereld geschapen. Je mag nu dus ook wel je verantwoordelijkheid nemen om hem weer in originele, liefdevolle staat terug te brengen. Enne, zoals ik gister al in #TRU zei, jij bent gekozen voor dit werk omdat je er klaar voor bent, omdat je het kunt Laat twijfel dus niet toeslaan

quote:

TS begint: ik heb een niet al te slechte baan en heb financieel behoorlijk wat vrijheid. Hoewel ik het als een fantastische ervaring ervaar de gesprekken die ik heb op mijn werk in mijn "meer bewuste" daglicht te plaatsen en er lering uit te trekken, merk ik dat ik in een aantal gevallen tòch verval in een toneelspel, mee doe met de mensen, meelachen, meedenken, doen alsof ik niet weet. Hoe dat komt? Ik heb geen idee. Het lijkt wel niet wenselijk de maatschappij er doorlopend op te wijzen dat het veel "minder-constructieve" handelingen verricht. Dan irriteer je mensen, want je tast hun "wereldje" aan. En dat wil ik òòk niet, ik gun die mensen graag de vrijheid van hun eigen creatie. Mij valt het bij tijd en wijle zwaar hier een weg in te vinden.

Er is maar een weg, ik denk dat je wel weet hoe die loopt. Je hebt het in je derde en vierde alinea al uitstekend verwoord. Nu de uitvoering nog, hè

quote:

Ben zeer benieuwd naar de ervaring van anderen die òòk bezig zijn met het proces van bewustwording.

Ik heb het even verbeterformuleerd, als je het niet erg vindt Mijn ervaringen... daar moet ik nog even op douchen

quote:

Op zondag 7 maart 2004 16:36 schreef ReCreative het volgende:
Nee. Althans niet voor de volle 100 procent. Zoals ik gisteren al heb uitgelegd ben ik in staat geweest veel kennis te verzamelen over de afgelopen jaren. Maar kennis is de wijsheid van anderen. Waar ik nù mee bezig ben, is deze kennis toe te passen in mijn eigen bestaan in mijn eigen situatie. Wijsheid is toegepaste kennis, je bent pas wijs als je de kennis die je hebt hebt toegepast. En dat is een weg die ik nu bewandel. Er is een verschil tussen weten en handelen. Er is een verschil tussen weten en ervaren.

Waarom streef jy zo naar wysheid, RC? Denk jy dat het belangryk is? Dat je daardoor meer waard bent? Laat ik je een ding zeggen Ik heb je leren kennen als een wys mens, waar het fyn mee "praten" is Zoals ik al zei, je bent misschien eigenwys maar niet koppig... Als iemand anders een beter idee heeft, geef je dat ook toe, daar heb je veel kracht voor nodig! Kracht om boven je ego uit te stygen Weet je wat het is, Koen? Des te meer je weet, des te meer er van je verwacht wordt... En wysheid zit niet altyd in thoeriën in boeken, zoals je gemerkt hebt. Dus leef, ervaar en besef dat je alle wysheid al bezit... Je bent in deze mensvorm deels afgesloten van die bron om wat ervaringen op te doen.. dat heb je 25 jaar geleden gekozen Ga d'rvoor

quote:

Soms lopen twee sporen in je leven parallel aan elkaar. Mijn keuze voor de baan die ik heb is een bewuste, met de kennis die ik toen had. Dat je eventueel later meer kennis op doet en daarom mogelijk een ander keuze zou maken, dat is wat anders. Ik ben in heroverweging, momenteel.

Ik snap het... Al verder gekomen in je heroverweging?

quote:

Zoals ik hierboven uitgelegd heb, is dit het resultaat van een eerdere keuze. Ik ben niet bang een baan te verliezen, ik ben geïnteresseerd of ik mijn bewustwording kan voortzetten door juist in deze maatschappij te functioneren.Jùist omdat ik deze wereld mede geschapen heb, wìl ik deze ervaren, als maatschappij, hoe het werkt. Het is geen toeval dat ik nu hier ben, dat ik dit ervaar en dat ik deze keuzes heb. Ik weet ook dat ik op elk moment een àndere keuze kan maken. Het resultaat uiteindelijk is hetzelfde. Het gaat mij om die constructieve weg.

Nou je bent al heel goed op weg Je overweegt tenminste alternatieven. En os012 zegt het prachtig: {Ideas are nouns that are the potential of verbs}

Wat ik een beetje proef, RC, is dat je nu liever op het eindstation had gezeten... (als dit niet op jou slaat, lees er dan overheen natuurlyk ) Waarom? Om de zekerheid die dat jou biedt? Waarom ben je niet zeker dat wat je nu doet, goed is? Alles is goed, RC, twyfel niet aan de goedheid van het universum... Elke stap die je zet leert je weer wat meer. En het eindstation is er, dat bestaat, maar het ziet er iets anders uit dan jy denkt Het eindstation is in myn opinie die trein waar je inzit... Die trein waarvan je zelf hebt bepaald waar die heengaat en wiens bestemming je leuk vindt. Want als je het leven niet leuk vindt, dan is er inderdaad niets aan Dus zorg dat je weet in welke trein je zit, maar weet ook dat die trein zyn eindstop niet jouw eindstop is... jouw reis gaat door en weet er zyn mensen die in dezelfde trein zitten. Het enige wat je hoeft te doen is even een stoel opschuiven om een praatje te maken

Liefs,

BM7

RC, ik snap wat je bedoelt, om het heel simpel te zeggen:

Je wilt niet alleen de waarheid weten, maar ook de waarheid leven.
Geld ook voor mij.

Het weten is niet zozeer belangrijk in het leven, maar het handelen.
kWilde het maar effe kwijt

Verder wat betreft spiritualiteit en maatschappij.................... ik denk zelf dat wanneer je een job hebt waarbij je met mensen omgaat je zeker een deel van je spirituele denk en gevoelswijze kunt "gebruiken", soms echter zijn er zaken waarin je dit nu eenmaal niet kwijt kunt. Ik denk soms weleens dat ik in 2 werelden leef daardoor. Maar probeer toch zoveel mogelijk te zijn zoals ik ben.
Wat ik zeker niet doe is mijn gedachten en gevoelens aan anderen kenbaar maken, mits ze hiernaar vragen. Dan ben ik een "open boek" wat betreft mijn geloofsovertuiging. Mensen zien en voelen aan me wie ik ben en wat ik uitstraal en dat vind ik veel en veel belangrijker.

Wat ik doe, ik kijk hoeveel ik kan vertellen bij verschillende personen. Verwoording is ook erg belangrijk, je kunt het 'spiritueel populair' verwoorden, of 'down to earth' welke beide toch hetzelfde kunnen betekenen.
Doordat ik ook door een paar bewustzijns staten ben gegaan, vind ik het ook niet erg om raar aangekeken te worden. Want daardoor ben ik mijzelf van de onmetelijke schoonheid bewust, en ik voel de aanwezigheid van mijn pure zelf. Zo krachtig, en voelt zich niemands meerdere, en niemands mindere.

Tegenwoordig probeer ik zo openlijk te zijn als het onderwerp bijvoorbeeld naar boven komt. zowel in mijn vrije tijd, als op mijn werk, als op mijn school.

"verbergen" wie je bent, is een ego-trekje, en dat is niet erg, maar ik ben juist op weg om volledig mezelf te zijn. Ik begrijp, dat je bij je eigen carriëre het niet zo gemakkelijk kunt behandelen als dat ik dat doe, omdat ze daar een zekere verwachting van je hebben qua gedrag, en nuchterheid. En omdat er daar meer op het spel staat is het niet verwonderlijk dat men tracht zichzelf te verbergen.

Hoe ik mijn toekomst zie, is vrij simpel, een saddhu's achtig bestaan leiden, lijkt mij prachtig. En eens in de tijd men leren/vertellen, over allerlei zaken welke ik 'te weten' ben gekomen, of wat men op weg kan helpen. Totale overgave, is de meest prachtige gewaarwording voor mij persoonlijk tot nu toe.

[quote]Op zaterdag 20 maart 2004 16:38 schreef Choices het volgende:
Wat ik doe, ik kijk hoeveel ik kan vertellen bij verschillende personen. Verwoording is ook erg belangrijk, je kunt het 'spiritueel populair' verwoorden, of 'down to earth' welke beide toch hetzelfde kunnen betekenen.[quote]


[...] Het is ook belangrijk om gewoon lekker down to earth te blijven, mijn spreuk is dan ook "doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg" [....]


[quote]Doordat ik ook door een paar bewustzijns staten ben gegaan, vind ik het ook niet erg om raar aangekeken te worden. Want daardoor ben ik mijzelf van de onmetelijke schoonheid bewust, en ik voel de aanwezigheid van mijn pure zelf. Zo krachtig, en voelt zich niemands meerdere, en niemands mindere. .[quote]


[...] Niks (n)iemands meerdere of mindere......... bah........ Juist door jezelf te zijn, beseffende en in verwondering over deze onmetelijke schoonheid ben je krachtig!! Dan maar zo nu en dan "gek" aangekeken worden............ pffffff, jammer dan .......... this is me [...]


.[quote]Tegenwoordig probeer ik zo openlijk te zijn als het onderwerp bijvoorbeeld naar boven komt. zowel in mijn vrije tijd, als op mijn werk, als op mijn school. .[quote]

[...] Met openheid is niets mis mee, alleen zal ik zelf niet zo gauw het "onderwerp" in spreekwoordelijke zin aankaarten, maar juist door mijn levenshouding..... Het doen is hierin belangrijker dan het spreken over........... als je begrijpt wat ik bedoel [...]


.[quote]"verbergen" wie je bent, is een ego-trekje, en dat is niet erg, maar ik ben juist op weg om volledig mezelf te zijn. Ik begrijp, dat je bij je eigen carriëre het niet zo gemakkelijk kunt behandelen als dat ik dat doe, omdat ze daar een zekere verwachting van je hebben qua gedrag, en nuchterheid. En omdat er daar meer op het spel staat is het niet verwonderlijk dat men tracht zichzelf te verbergen..[quote]


[...] In mijn dagelijks leven verberg ik mezelf JUIST niet, maar goed als je bovenstaande reactie gelezen hebt begrijp je wel wat ik daarmee wil zeggen. [...]


.[quote]Hoe ik mijn toekomst zie, is vrij simpel, een saddhu's achtig bestaan leiden, lijkt mij prachtig. En eens in de tijd men leren/vertellen, over allerlei zaken welke ik 'te weten' ben gekomen, of wat men op weg kan helpen. Totale overgave, is de meest prachtige gewaarwording voor mij persoonlijk tot nu toe..[quote]

[...] Totale overgave waaraan?? Het leven? Je spirituele groei??? Ikzelf zie, voel en ervaar dit als 1 geheel. Ik ben wat ik ben, rijk aan ervaringen, strevende naar het allerhoogste in verbinding met het Al!!! [...]

@ syl;
totale overgave aan alles dat is. , de rest van je post is duidelijk . ik probeerde niet op jouw post te reageren hoor syl, ik probeerde gewoon algemeen te praten. Maargoed .

quote:

Op zaterdag 20 maart 2004 17:26 schreef Choices het volgende:
@ syl;
totale overgave aan alles dat is. , de rest van je post is duidelijk . ik probeerde niet op jouw post te reageren hoor syl, ik probeerde gewoon algemeen te praten. Maargoed .

Hahaha, ja Choices dat had ik wel begrepen....... Maar ik dus ook he, algemene reactie.... Kon alleen heel mooi reageren op jouw post..... (ter verduidelijking van mijn eigen gedachten en gevoelens)

quote:

Op zaterdag 6 maart 2004 16:41 schreef ReCreative het volgende:
En nu mijn punt: is het mogelijk dat mensen zoals ik, die meer bewust en spiritueel door het leven gaan (vergeef me mijn "hokjes", da's ter verduidelijking), kunnen blijven participeren in de maatschappij zoals hij nu is? Of kunnen meer bewuste mensen een aanzienlijk deel van de totale herinnering nìet ervaring wanneer zij ìn de maatschappij zitten?

alles kan, waarom niet?
Voor mijzelf vind ik mensen om me heen nog altijd interessant, ieder mens. De beweegredenen begrijpen van andere mensen begrijpen kan best een dagtaak zijn. Zo snap ik beter hoe de wereld in elkaar zit door naar anderen te kijken en me afvragen waarom ze dat doen en dan een antwoord beredeneren.

quote:

Sluiten deze twee elkaar uit, is herinnering alleen te bewerkstelligen door op een berg te gaan zitten en je te laten leiden door het zonlicht, of kùn je de maatschappij als instrument gebruiken jezelf te ontdekken en je te herinneren wie je nou eigenlijk bent?

alles kan, het is maar net wat jij wil doen. De zon die je vanaf de berg ziet is dezelfde als de zon die hier naar Nederland straalt. Een voordeel van in een maatschappij bewuster worden (alhoewel ik geen vergelijkingsmateriaal heb) is dat je een uitdaging hebt om na te denken. Op een berg is er niet echt veel uitdaging tenzij je lastig wordt gevallen door een muskiet ofzo. Hier wordt je elke dag geconfronteerd met leed (bv. junkies op straat) en dat is voor mij een drive om over échte problemen na te denken. Zo begrijp ik meer van deze maatschappij en dus de wereld. Een uitdaging maakt dat een mens verder gaat zoeken naar mogelijkheden wat een eye-opener is.

Aan de andere kant ga ik het andere uiterste wel uitproberen, van een drukbevolkt, weinig natuur land als Nederland naar een dunbevolkt, natuurrijk land als bv. Nieuw Zeeland of Australië.

quote:

TS begint: ik heb een niet al te slechte baan en heb financieel behoorlijk wat vrijheid. Hoewel ik het als een fantastische ervaring ervaar de gesprekken die ik heb op mijn werk in mijn "meer bewuste" daglicht te plaatsen en er lering uit te trekken, merk ik dat ik in een aantal gevallen tòch verval in een toneelspel, mee doe met de mensen, meelachen, meedenken, doen alsof ik niet weet. Hoe dat komt? Ik heb geen idee. Het lijkt wel niet wenselijk de maatschappij er doorlopend op te wijzen dat het veel "minder-constructieve" handelingen verricht. Dan irriteer je mensen, want je tast hun "wereldje" aan. En dat wil ik òòk niet, ik gun die mensen graag de vrijheid van hun eigen creatie. Mij valt het bij tijd en wijle zwaar hier een weg in te vinden. Ben zeer benieuwd naar de ervaring van anderen die òòk bezig zijn met het zoeken naar bewustzijn.

Herkenbaar probleem
Ik heb het opgelost door begrip te kweken voor mensen die niet zo bewust zijn, door me in te leven in hun situatie. Ik tast mensen stukje voor stukje aan in hun "wereldje" laagje na laagje (oogklep na oogklep) secuur oplossen...
Eigenlijk heb ik veel geleerd over verschillende vormen van communicatie omdat ik hetzelfde dilemma had als bovenstaand. Ik werd "gedwongen" min of meer om een andere manier mensen bewust te maken... want gewoon met je vinger op een slechte eigenschap wijzen van een ander wordt idd als "niet-gewenst" ervaren. Dan maar met soort onzichtbare vinger

We leven met z'n allen op deze wereld, als een ander mens besluit om zichzelf niet te ontwikkelen en met een soort wegwerp-verspil instelling te functioneren dan zal die gehele wereld eronder lijden, want alles is met elkaar verbonden. Dus

quote:

ik gun die mensen graag de vrijheid van hun eigen creatie.

"hun" creatie beinvloedt deze maatschappij en daar leef ik ook in, dus ben ik ook onderdeel van hun "eigen" creatie of iemand dat nu wil of niet. Als die persoon het volgens zijn wereldje niet erg vind een bananeschil op straat te gooien en die handelt daarnaar kan het gebeuren dat iemand anders uitglijd op die bananeschil. En die iemand anders komt in het ziekenhuis, en de verpleegsters daar moeten die persoon helpen waardoor een andere patient die het misschien meer nodig had even niet geholpen kan worden en die geneest daardoor pas later of minder goed, en hey, het ziekenfonds betaalt en dat zijn jij en ik en nog tig anderen.
Als je verder redeneerd zie je dat alles en iedereen met elkaar verbanden heeft of je dat nu wil of niet.

Die les leerde ik toen ik op mijn 11e in Zeeland op vakantie was. Heerlijk groot meer, ik was jong dus ik dacht dat het meer zo groot was dat het vast helemaal helder zou zijn en schoon, soort vrijheidsgevoel etc. Dus ik lekker zwemmen en duiken, opeens drijft er een drol voor mijn neus
omdat iemand anders het naliet om niet naar de wc te gaan maar gewoon in het meer "want ach die is toch zó groot, who cares" ik heb daarna nooit echt meer met plezier in dat meer kunnen zwemmen (de vrijheid was eraf), soort drol-trauma ontwikkeld en daardoor kwam ik iedere vakantie (naar diezelfde camping) wat minder uitgerust thuis van vakantie, besloot niet daar te gaan zwemmen, deed niet de dingen die ik daarvoor altijd leuk vond enz enz.

Dat "herinneren wie we waren", daar hebben ik en jij moeite mee. In de maatschappij leer je dingen die er eerst niet waren, hierdoor vergeet je jezelf nogal eens, deze is dan ook niet zo belangrijk hier.

We kunnen zien dat mensen vaak het bedrijfsleven napraten en zo efficient als mogelijk hun leven indelen met behulp van tips en hints van anderen die al ervaren zijn in de algmene bedrijvigheid. Opzich zeer bewust en zinnelijk maar het kan ook anders. Dit is een kwestie van zelf doen. Erover praten betekent vanuit onzekerheid andermans meningen over jouw 'levensovertuiging' vragen. Je doet in principe het zelfde als de mensen die het bedrijfleven najagen als levensovertuiging, alleen sta jij alleen met jouw levensovertuiging.

Gespreken op kantoren en bedrijfs -en openbareruimte horen luchtig en lichtzinnig te zijn, want anders wek je inderdaad irritaties bij elkaar op. Deze irritaties komen door de stellige overtuiging over de diepe onderwerpen waarmee sommige mensen komen aandraven op momenten waarin daar gewoon geen tijd en ruimte voor is... Geen tijd voor contemplatie op het werk, en ook wanneer je je in een groep mensen begeeft, in je vrije tijd of op je werk.

Zelfontwikkeling hoort bij jezelf. Je ontwikkeld bovendien alleen met de mensen die jij interessant vind, niet met anderen (hou daar dan ook geen diepzinnige gesprekken mee! ;-)

[ Bericht 0% gewijzigd door Colour op 21-03-2004 00:54:05 ]

quote:

Op zondag 21 maart 2004 00:47 schreef Colour het volgende:
Erover praten betekent vanuit onzekerheid andermans meningen over jouw 'levensovertuiging' vragen. Je doet in principe het zelfde als de mensen die het bedrijfleven najagen als levensovertuiging, alleen sta jij alleen met jouw levensovertuiging.

of het betekend dat je je visie wil delen en benieuwd bent hoe anderen daar op reageren, misschien geeft iemand je input die jij weer kan integreren in je visie.

Je doet misschien in principe hetzelfde als het bedrijfsleven (als je je geest als "bedrijf" beschouwt) maar het doel is heel anders; geld & winst tegenover niets & een tevreden gevoel.

quote:

Gespreken op kantoren en bedrijfs -en openbareruimte horen luchtig en lichtzinnig te zijn, want anders wek je inderdaad irritaties bij elkaar op. Deze irritaties komen door de stellige overtuiging over de diepe onderwerpen waarmee sommige mensen komen aandraven, op momenten waarin daar gewoon geen tijd en ruimte voor is... Geen tijd voor contemplatie op het werk, en ook wanneer je je in een groep mensen begeeft, in je vrije tijd of op je werk.

tja dat ligt toch aan de bedrijfscultuur? Als je alleen maar werkt worden mensen juist chagarijnig (stress) en als je dan even de geest op iets heel anders concentreert kan dat juist ontspannend werken... voor de een is koetjes en klafjes ontspannend, voor de ander het ontstaan van een ster of het leven van de Boeddha.

zo lul ik best vaak met een collega over allerlei "diepe" dingen en we hebben daar beiden plezier in en gaan daarna met een smile weer aan het werk.

quote:

Zelfontwikkeling hoort bij jezelf. Je ontwikkeld bovendien alleen met de mensen die jij interessant vind, niet met anderen (hou daar dan ook geen diepzinnige gesprekken mee! ;-)

maar je leeft met z'n allen in dezelfde wereld... tuurlijk het is ieders keus om visies te delen en met wie maar eigenlijk kan je alleen zeggen dat zelfontwikkeling bij jezelf hoort als je op een onbewoond eiland woont. Zelfs anderen met wie je je niet bewust ontwikkeld beinvloeden je wel onbewust.

quote:

Op zondag 21 maart 2004 00:58 schreef The_Shining het volgende:

[..]

tja dat ligt toch aan de bedrijfscultuur? Als je alleen maar werkt worden mensen juist chagarijnig (stress) en als je dan even de geest op iets heel anders concentreert kan dat juist ontspannend werken... voor de een is koetjes en klafjes ontspannend, voor de ander het ontstaan van een ster of het leven van de Boeddha.

Als er een collega is die helemaal niet gediend is van Boeddha, dan loop je het risico iets door tijdgebrek niet goed uit te praten. Dan lopen jullie niet met een smile naar huis... Waarom over het leven hebben op je werk? Het is een te groot onderwerp om te behandelen tijdens het werk.

Je bent in wezen asociaal bezig als je in een kort tijdbestek iets groots probeerd te doorgronden met je collega's. Je ontneemt een ander zijn of haar beurt om te reageren en eveneens met iets groots te komen. Hierdoor ontstaan irritaties, ook al is de bedrijfscultuur in principe gezond.

quote:

Op zondag 21 maart 2004 00:58 schreef The_Shining het volgende:

maar je leeft met z'n allen in dezelfde wereld... tuurlijk het is ieders keus om visies te delen en met wie maar eigenlijk kan je alleen zeggen dat zelfontwikkeling bij jezelf hoort als je op een onbewoond eiland woont. Zelfs anderen met wie je je niet bewust ontwikkeld beinvloeden je wel onbewust.

Verkoop mij aub geen complexen, wil je? Met dat 'onbewoond eiland'...

Anderen beinvloeden je onbewust op een manier welke je tegenhoudt. Ik raad je aan om wat meer een eigen weg te volgen. Hij is gratis...

quote:

Op zaterdag 20 maart 2004 18:06 schreef The_Shining het volgende:
Voor mijzelf vind ik mensen om me heen nog altijd interessant, ieder mens. De beweegredenen begrijpen van andere mensen begrijpen kan best een dagtaak zijn. Zo snap ik beter hoe de wereld in elkaar zit door naar anderen te kijken en me afvragen waarom ze dat doen en dan een antwoord beredeneren.

Besef je dat je díe situaties om je heen aantrekt die jou laten zien waar je by jezelf nog werkt te verrichten hebt? Ik heb gemerkt dat je niet echt de diepte in wil gaan, als het om contacten gaat. Ook op Fok merk ik dat je wegblyft zodra het te confronterend wordt
Het gaat niet om de ander Shinning, het gaat om jou. De wereld om jou heen is een weerspiegeling van jouw innerlyke wereld...

quote:

Op zaterdag 20 maart 2004 20:09 schreef ReCreative het volgende:
Ik streef naar wijsheid omdat je de kennis die je hebt dan pas goed hebt geïmplementeerd. ... Ik wil graag mensen helpen en dan tegen ze zeggen dat wat ik "verkondig" ook zelf heb toegepast en dat het goed werkt.

Dan zou je heel veel ervaringen moeten opdoen in 1 leven.... Bovendien reageert iedereen weer anders in een situatie en reageert de situatie weer anders afhankelyk van het persoon... Wysheid is al doende leert men.. Wysheid is dat elke stap in je ontwikkeling mooi is... Wysheid is dat je jezelf, het leven niet serieus neemt, het blyft zien als een groot spel waarvan velen de spelregels zyn vergeten.

quote:

Ik ben ook erg blij dat ik in staat ben gebleken dit zo te doen ...

quote:

Ja, ik weet . Maar ik herinner me het niet zo goed. Daar ben ik nu mee bezig .

En dan ontmoet je weer mensen en situaties die je helpen herinneren... Blyf gewoon vragen of weet het...

quote:

Trein is wel een mooie metafoor . Ik gebruik altijd het pad of de weg, maar die zijn zo afgezaagd. Trein is een mooie .

_{Ik ga verschrikkelyk offtopic nu.. Treinen en ik hebben wat met elkaar. Ik ben altyd gek op treinen en reizen met treinen geweest... en ben dat nog steeds Ik was ook heel bly toen ik een modelspoorbaan kreeg... Een jaartje terug droomde ik nog met regelmaat dat ik steeds op stations ronddoolde, in verkeerde treinen zat... te laat was enz enzzz Nu heb ik daar geen last meer van. ZIt ik toch op het goede spoor, denk ik dan}

quote:

En ik ben me ook heel goed bewust van deze trein, de weg, en alle stappen die ik hier in zet. Ik weet dat mijn vraagstelling, de reacties en deze discussie niet gebaseerd is op toeval. Maar als ik de vraag NIET had gesteld in mijn leven, was dat OOK geen toeval geweest.

Euhm... dan had je hier ook niet by stil gestaan... Ontken alsjeblieft niet waar je nu bent en hoe bewust je al bent... Bepaalde fases moet je nu eenmaal doorlopen om tot een nieuw inzicht te komen. Anders gezegd... Ik denk niet dat er een andere manier is om jouw leven te leiden dan zoals je dat nu doet, omdat jy de keuzes maakt en duidelyk ook bewust keuzes maakt.

quote:

Ik ben me bewust van het eindstation en ik weet ook dat ik er nog niet ben, als ik het einddoel voorstel als totale herinnering, waarvan de reis erheen idd belangrijker is dan het einddoel. Dat ik het einddoel nastreef, is mi wel een mooi streven. Het is niet zo dat ik er liever al ben, de reis boeit me zo. Maar ik reis liever met wijsheid dan met een boek .

Hmmm... Verlangen naar iets wat je denkt niet te hebben? Een wysheid voor jou: vertrouw op jezelf, weet dat je nu goed bent zoals je bent, je hoeft niets meer te weten, meer te kunnen. Alles wat je "toevallig" op je pad tegenkomt neem je tot je, maar ga er niet naar op zoek, dat wordt een geforceerd iets afdwingen dat geen afdwingen nodig heeft

quote:

Op zaterdag 20 maart 2004 20:20 schreef ReCreative het volgende:
Nou da's ook ongeveer mijn verhaal idd. Maar kun je die twee werelden allebei gebruiken voor je ontwikkeling? Of frustreert die ene je ontwikkeling een beetje?

Ik denk dat jouw ontwikkeling gelegen is in het wryvingspunt tussen die twee werelden... Om myzelf als voorbeeld te nemen, ik schryf muziek, iets wat de maatschappy nou niet bepaald als productief ziet (althans niet zolang ik niet in limo's rondryd maar nog van een uitkering rond probeer te komen.. ) Maar dat is nu net waar ik over schryf, waar myn muziek over gaat: dat onbegrip by de vele mensen, de onmogelykheid voor my om hierin gelukkig te zyn, dat soort dingen...

quote:

Nou, ik kan het soms niet laten er wèl iets van te zeggen, maar idd, meestal doe ik mee met het "spel" (wat voor mij een spel is en voor anderen de harde werkelijkheid) en ga ik niet lopen vertellen wat iedereen allemaal verkeerd doet. Ze doen niet iets verkeerd, niemand doet iets verkeerd. Alleen ik zie sommige mensen echt lijden onder hun zelf gekozen weg, terwijl er zo'n mooie weg te bewandelen is. En dat raakt me toch wel.

Hmm... Bewust een rol spelen vind ik toch minder. Het doet my verdriet te horen dat mensen bewust een masker opzetten... Ik zelf weet niet eens wat myn echte ik is, ik ben zo gevormd door myn "lieve" ouders dat ik by god niet zou weten wat van my is en wat aangeleerd is of als zelfverdedigingsmechanisme dient... En in een wereld vol mensen die bewust een rol spelen, wordt het voor my niet makkelyker om te zien wat puur gedrag zou kunnen zyn... Als jullie hart nog wel tot jullie spreekt, hoorbaar is voor jullie, waarom zou je er dan niet naar luisteren? Het enige argument dat ik keer op keer hoor is dat wanneer mensen stoppen met hun rol, ze niet langer zouden kunnen functioneren zoals ze doen. Dus hebben we met zyn allen een schynwereld gecreëerd waarin een ieder een rol dient te spelen teneinde overleving te garanderen. De rol van het chique restaurant dat niet zou overleven zonder het op de kaart zetten van "foie gras", de rol van de ziekenverzorgster die niets meer extra's durft te doen voor de oudjes omdat ze daardoor scheef aan gekeken wordt door haar collega's, de rol van de jongen die merkkleding draagt omdat ooit op school door de een of andere wazige idioot bedacht is dat je er alleen dan toe doet... en de rol van die vele werknemers die niets doen aan misstanden in hun werkomgeving omdat ze bang zyn voor de consequenties van het zyn van klokkeluider... En omdat niemand de eerste stap zet, zal het altyd zo blyven... Besef allen alsjeblieft dat dit een situatie is die je niet alleen voor je eigen "overleving" in stand hioudt, maar ook het toekomstbeeld maakt voor je kinderen en andermans kinderen... De jeugd heeft de toekomst, maar wy bepalen NU hoe die toekomst eruit ziet. ^{<-- verband}

quote:

Maar als mensen er naar vragen, dan vertel ik wel wat . En vaak volgt dan een mooie discussie en gaan we allemaal blij naar huis (om 8 uur ). Ze noemen me trouwens de filosoof .

_{Hehehe, ook al zo'n plakker}

quote:

Op zondag 21 maart 2004 00:47 schreef Colour het volgende:
Dat "herinneren wie we waren", daar hebben ik en jij moeite mee. In de maatschappij leer je dingen die er eerst niet waren, hierdoor vergeet je jezelf nogal eens, deze is dan ook niet zo belangrijk hier.

Wat denk je van de maatschappy helpen herinneren wie het is?

quote:

... een kwestie van zelf doen. Erover praten betekent vanuit onzekerheid andermans meningen over jouw 'levensovertuiging' vragen. Je doet in principe het zelfde als de mensen die het bedrijfleven najagen als levensovertuiging, alleen sta jij alleen met jouw levensovertuiging.

Ik ben het met je eens dat men kan doorschieten in het rationaliseren van spiritualiteit, soms moet je gewoon doen en zien waar je terechtkomt.. Desalniettemin kan erover praten ook een manier zyn om dingen voor jezelf helder te krygen. Een erg hedonistische insteek, dat wel, dat een ander jouw relaas moet aanhoren, zodat je zelf de chaos een beetje geordend kan krygen, maar heck als iedereen bly naar huis gaat, was zou daar dan mis mee zyn?

quote:

Gespreken op kantoren en bedrijfs -en openbareruimte horen luchtig en lichtzinnig te zijn, want anders wek je inderdaad irritaties bij elkaar op. Deze irritaties komen door de stellige overtuiging over de diepe onderwerpen waarmee sommige mensen komen aandraven op momenten waarin daar gewoon geen tijd en ruimte voor is... Geen tijd voor contemplatie op het werk, en ook wanneer je je in een groep mensen begeeft, in je vrije tijd of op je werk.

Yeah Laten we allen een robot worden Zonder maatschappykritisch denken dat wel eens van grote invloed zou kunnen zyn op die zelfde maatschappelyke instelling die ons nu zo benauwt...

quote:

Zelfontwikkeling hoort bij jezelf. Je ontwikkeld bovendien alleen met de mensen die jij interessant vind, niet met anderen (hou daar dan ook geen diepzinnige gesprekken mee! ;-)

Zoals ik jou hoor, werk je enkel uit noodzaak en zie je geen diepere lagen in jouw (werk)omgeving. Jammer... Erg jammer! ......

*zuchtje*

quote:

Op zondag 21 maart 2004 01:09 schreef Colour het volgende:
Als er een collega is die helemaal niet gediend is van Boeddha, dan loop je het risico iets door tijdgebrek niet goed uit te praten.

als als als. Je voorbeeld is niet van toepassing op hetgeen ik schreef. Niet goed uitpraten? We wisselen onze standpunten en we laten elkaar verder in waarde.

mensen praten met elkaar, komen erachter dat ze gezamelijke interesses hebben en gaan daarover verder praten... ik vermoedde dat die collega in kwestie net als ik in boeddhisme geinteresseerd is omdat hij een boeddha beeldje op zijn buro had staan.. dan praten we soms over boeddhistische verhaaltjes.

quote:

Dan lopen jullie niet met een smile naar huis... Waarom over het leven hebben op je werk? Het is een te groot onderwerp om te behandelen tijdens het werk.

Waarom niet? Ik leef immers ook op mijn werk hoor. Soms kan je best een goede relatie opbouwen met je collega's.

quote:

Je bent in wezen asociaal bezig als je in een kort tijdbestek iets groots probeerd te doorgronden met je collega's. Je ontneemt een ander zijn of haar beurt om te reageren en eveneens met iets groots te komen. Hierdoor ontstaan irritaties, ook al is de bedrijfscultuur in principe gezond.

We hebben niet de illusie om iets groots te doorgronden... we wisselen elkaars standpunten uit en misschien leren we iets van elkaar.

quote:

Besef je dat je díe situaties om je heen aantrekt die jou laten zien waar je by jezelf nog werkt te verrichten hebt? Ik heb gemerkt dat je niet echt de diepte in wil gaan, als het om contacten gaat. Ook op Fok merk ik dat je wegblyft zodra het te confronterend wordt

Barbamama, je hebt helemaal gelyk!

quote:

Op zondag 21 maart 2004 10:18 schreef Barbamama het volgende:

Yeah Laten we allen een robot worden Zonder maatschappykritisch denken dat wel eens van grote invloed zou kunnen zyn op die zelfde maatschappelyke instelling die ons nu zo benauwt...
[..]

Zoals ik jou hoor, werk je enkel uit noodzaak en zie je geen diepere lagen in jouw (werk)omgeving. Jammer... Erg jammer! ......

Ik zie de diepere lagen juist wel! En zie dat het werk geen plek is om diepere lagen uit te werken, vandaar mijn reakties.

Ik zie mijn collega's het ondertussen wel gewoon proberen hoor, over wereldse problemen hebben zonder dat ze er dieper en genuanceerd op in kunnen gaan. Ik denk dat dat komt omdat niemand de tijd neemt om de achterliggende gescheidenis er bij te halen, door tijdsgebrek. Ik heb meer het idee dat mensen eventjes snel hun ideeen kwijt willen en graag ja en amen willen zien van hun collega's. Van mij krijgen ze die ja en amen dan ook, want ik kan bijna niet anders reageren, of ik moet er later nog op terug komen in precies de zelfde situatie... maar dat lschiet niet op...

Nee,ik hou het gewoon simpel op het werk. Ik zeg daar wel dat psychologie mij interesseert, maar reageer heel licht op vragen daarover. Je weet wel, antwoorden met: "Het ligt eraan, het kan zus en zo maar ook zo..." "Oja, oja...", door met werken....

[ Bericht 33% gewijzigd door Colour op 21-03-2004 20:21:52 ]

quote:

Op zondag 21 maart 2004 16:36 schreef The_Shining het volgende:
*zuchtje*
[..]

als als als. Je voorbeeld is niet van toepassing op hetgeen ik schreef. Niet goed uitpraten? We wisselen onze standpunten en we laten elkaar verder in waarde.

mensen praten met elkaar, komen erachter dat ze gezamelijke interesses hebben en gaan daarover verder praten... ik vermoedde dat die collega in kwestie net als ik in boeddhisme geinteresseerd is omdat hij een boeddha beeldje op zijn buro had staan.. dan praten we soms over boeddhistische verhaaltjes.

Ok, maar dan keuvel je over buddha, je gaat er niet erg diep op in neem ik aan. Je zit op je werk namelijk...

quote:

Waarom niet? Ik leef immers ook op mijn werk hoor. Soms kan je best een goede relatie opbouwen met je collega's.

Dat je op je werk leef ok, jouw probleem. Ik heb geen tijd voor keuvelen over levensbeschouwingen op mijn werk. Ik heb het liever over mijn werk op mij werk, het werk kan ook altijd verbeterd worden...

quote:

We hebben niet de illusie om iets groots te doorgronden... we wisselen elkaars standpunten uit en misschien leren we iets van elkaar.

Heel misschien dat je wat leert. Als je wat meer tijd hebt heb je daar meer kans op. Althans, ik leer heel langzaam... Tot dan heb ik meer kans op irritatie wegens tijdsgebrek (er moet ook gewerkt worden)

quote:

Barbamama, je hebt helemaal gelyk!

Pardon????
Dit kan je beter in een aparte post aan barbamama gericht plaatsen, in plaats van dit in jouw reaktie op mijn post te zetten! Scheelt mij wat verwarring...

Tot zover, de liefde...

[ Bericht 1% gewijzigd door Colour op 21-03-2004 20:00:26 ]

Spiritualiteit is iets dat je gewoonweg niet moet forceren. Dat je zelf spiritueel bent maakt je niet meer dan een ander en dat is wat ik op dit forum soms 'ruik'. Anderen staan er niet snel voor open, omdat spiritualiteit zweverig en niet waar te nemen is ((ik schiet mezelf in mn voet, maar ik ga toch maar de clausule in gebruik nemen:) voor de meesten onder ons). Daarom heeft het geen significante plaats in onze samenleving, en ik vind ook niet dat het iets is om op te focussen. Men kan beter concrete problemen aanpakken dan spiritualiteit stimuleren.

De Nederlandse maatschappy is niet bepaald spiritueel ingesteld. Heeft zeker te maken met de scheiding van staat en kerk en de angstbeelden die we ons herinneren, van een spiritueel instituut waar we ooit onze macht (om zelf na te denken) aan weggaven. Gelukkig hebben velen met de individualisering nu een zelfbewustzyn gekregen, hopelyk blyven we voor onszelf denken, maar zonder een afwyzing van het een of het andere. Beide werelden bestaan by de gratie van elkaar. Aanvaarden dat elke stap die je zet goed is, als je maar een stap zet, omdat dat een wens is die je hebt uitgesproken vind ik zelf ook een revolutionair standpunt. Dit nummer verwoordt het zo goed voor my:

<sup>Judie Tzuke - Parallel lives


Have you ever had one of those days
When nothing goes the way you planned it?
Fate takes you down a different road
When you look in the mirror
It's another face that looks out at you
You forget everything you've been told

I frighten myself when I see what's inside of me
The parallel lives leave me mystified
Did I ask the right questions?
Did I get the right the right answers?
Am I living the right life inside?

Like living out part of a dream
When you never really know for certain
What is real and what is not
And no matter how much you believe
That the day you went is the day you started
You can never be sure of what you've got

I'll dance to the rhythm of confusion
I'll dance to set my mind at ease
I'll dance till my feet can't take the weight of me
I'll dance till I get some relief

I frighten myself,
Nothing goes the way you planned it
I frighten myself,
With the parallel lives.</sup>

quote:

Op zondag 28 maart 2004 16:48 schreef ReCreative het volgende:
Conformeren is wegkwijnen. Doen wat iedereen doet is afstand doen van jezelf. En waarom doen mensen dat? Voor die veiligheid? Voor dat geld, de rust, de "zekerheid"? Of doen ze dat omdat ze bang zijn deze zekerheden te verliezen zodra ze er uit stappen? Ben je bang voor het oordeel van anderen?

Leuke retorische vragen... Zoals ik al zei, vraag ik me af hoe die mensen met zichzelf kunnen leven... Hoe we met elkaar kunnen leven... Veel relaties (of dat nu een band met je werk, je omgeving of je familie is) worden in stand gehouden onder het mom van beter iets dan niets en misstanden worden bedekt om de lieve vrede met de mantel der liefde en blah.. Dit nummer geeft weer op welke basis ik mijn leven leid... Ik was er eerder dan dit lied natuulijk.. maar goed, je snapt um wel, denk ik..

<sup>DICHTERBIJ DAN OOIT

Liever kwijt zijn waar je echt van houdt
Dan iets houden wat je toch niet mist
Liever buiten ook al is het koud
Dan naar binnen als daar niets meer is
Hier is niets om voor te blijven
Hier is alleen nog wat er was
En dat neem ik mee voor altijd
Voor altijd
Wie legt me uit hoe alles werkt
Hoe groot het gat is tussen nu en nooit
En hoe het komt dat ik nu merk
Jij bent weg, maar dichterbij dan ooit
Liever vragen naar de langste weg
Dan een antwoord dat je stil doet staan
Liever zeggen wat ik zelden zeg
Dan verzwijgen dat ik door moet gaan
Ik hoef jou niets te vertellen
Wat ik niet al had gezegd
Met mijn mond of met mijn ogen
Voor altijd
Wie legt me uit hoe alles werkt
Hoe groot het gat is tussen nu en nooit
En hoe het komt dat ik nu merk
Jij bent weg, maar dichterbij dan ooit
Liever lachen om wat is geweest
Dan iets vrezen wat nog komt, misschien
Liever houden van een grote geest
Dan iets haten wat je niet kunt zien
Ik hoef jou niets uit te leggen
Het ligt hier open tussenin
En ik maak een laatste buiging
Voor altijd
Wie legt me uit hoe alles werkt
Hoe groot het gat is tussen nu en nooit
En hoe het komt dat ik nu merk
Jij bent weg, maar dichterbij dan ooit</sup>

quote:

Dat is inderdaad de crux, voor veel mensen, het idee dat ze fouten kunnen maken. Een stap zetten die niet in het boekje staat is een foute stap, zo schijnt het. En doe je het toch, dan kijkt de hele groep je aan alsof je iets engs doet. Resultaat: schuldgevoel. Spijt. Terwijl je zo zeker was, toen je die stap zette.

Ja we hadden het al over kruisigen, stenigen en brandstapels.. Op fora als deze kennen we ook nog het fenomeen ban en selectief editten en verwijderen van berichten.. Naar de mond praten wordt verlangd..

quote:

Onze maatschappij kan een ontzettend mooi instrument zijn om bepaalde facetten van jezelf te leren kennen. Maar veel mensen gebruiken het niet meer als instrument, maar als doel. Als ze maar niks over m'n haar zeggen vandaag. Veel mensen zijn hoofdzakelijk bezig met iedereen blij te houden en verliezen zichzelf uit het oog.

Omdat velen naar anderen kijken... Ik probeer het naar anderen kijken zo veel mogelijk te vermijden.. Ik weet hoe makkelijk het is om kritiek op anderen te leveren... Iets over splinter - oog - balk enzo...

quote:

Een prachtige tekst. Ik verbaas me soms over de toepasbaarheid van songteksten, alsof ze geschreven worden met een ander doel dan wij denken .

Divine inspiration..

quote:

Op zaterdag 6 maart 2004 16:41 schreef ReCreative het volgende:

En nu mijn punt: is het mogelijk dat mensen zoals ik, die meer bewust en spiritueel door het leven gaan (vergeef me mijn "hokjes", da's ter verduidelijking), kunnen blijven participeren in de maatschappij zoals hij nu is? Of kunnen meer bewuste mensen een aanzienlijk deel van de totale herinnering nìet ervaring wanneer zij ìn de maatschappij zitten?

Sluiten deze twee elkaar uit, is herinnering alleen te bewerkstelligen door op een berg te gaan zitten en je te laten leiden door het zonlicht, of kùn je de maatschappij als instrument gebruiken jezelf te ontdekken en je te herinneren wie je nou eigenlijk bent?

Ik heb heel lang om dit topic heen gedraaid, maar ik ga nu eindelijk eens even reageren.

We leven in een maatschappij gevuld met oordeel, meningen, verwachtingen en onvervulde behoeftes. Mensen maken zich meer zorgen over de economische recessie dan hongerlijdende kinderen in derdewereldlanden. Mensen sterven aan gebrek aan kansen naast de deur van de miljonair die nog niet eens de resten zijn diner van gister wil weggeven. Mensen slaan op straat elkaar de hersens in, puur uit verveling. Mensen hebben relaties op basis van het elkaar nodig hebben ipv houden van. Men is bezig van hot naar her te rennen zonder dat ze ook maar één moment nadenken waarom ze dat doen.

Vergeef me mijn generalisatie, maar dit is mijn mening. De vraag is nu of je in deze maatschappij nog kunt ontdekken en herinneren wie je werkelijk bent. Dat is een intrigerende vraag. Ik denk dat het kan. Het is een middel. Maar dit brengt bij mij een andere vraag naar boven: zodra je weet wie je bent, mag je dat dan wel uitdragen van die maatschappij?

Ik weet niet beter dan dat ik mijn hele leven toneel speel. Voor de ene persoon speel ik dit, voor de andere speel ik dit. Ik heb al te vaak te veel verschillende rollen gehad. Ik lijd nu dan ook aan de klassieke tweelingidentiteitscrisis (etiketjes zijn tof). Dit houdt in: als ik al die rollen niet ben, wie ben ik dan?

Ik heb nooit iets anders naar mijn hoofd gehad dan oordeel. Mensen die je in hokjes willen stoppen. Je bent zus of zo. Je bent dit of dat. Ik wil dat je zo bent. Nee maar ik wil dat ze juist zo is. En je probeert al die mensen tevreden te stellen. Maar waarom eigenlijk? Bang voor het oordeel? Bang om weer net als vroeger als je er net niet helemaal bij hoort gelijk verstoten te worden door de hele groep? Is het angst? Bang om jezelf te zijn?

Ok, dus het is angst. Hoe overwin je zoiets als je jezelf niet kent? Welke rol ben ik dan? Of ben ik geen rol? Waren alle rollen nep of ligt de ene rol dichter bij mijn ware zelf dan de ander? Ik zie het verschil niet meer! De grens is weg. De afgelopen maanden is er een soort intern conflict begonnen tussen al mijn toneelrollen en die ene ware ik. Ik weet wel wie gaat winnen, maar dat maakt de strijd niet minder heftig. Minder pijnlijk. Minder eenzaam.

Wat er al maanden (misschien wel jaren) aan zat te komen, is nu in alle hevigheid los gebarsten. De strijd wordt nu niet meer intern, maar extern uitgevochten. Ik zal weer helemaal opnieuw moeten beginnen en bij elke keuze, hoe klein dan ook, moeten nadenken of ik dit wel werkelijk ben. Ik ben het altijd uit de weg gegaan. Nu kan dat niet meer. Ik heb een stap vooruit genomen, ik kan niet meer terug. De keus is gemaakt. De chaos ligt voor mijn voeten uitgespreid. Ik ben de enige die er wat orde in kan scheppen en er één soort identiteit uit kan vissen die ik naar alle mensen in mijn omgeving uit kan dragen zodat ik niet langer voor elke persoon een ander soort Gearts ben.

Maar hoe draag je jezelf uit als je in een wereld leeft waarin je ouders je in een hokje stoppen, je vrienden je niet willen zien veranderen omdat ze je anders niet meer begrijpen? Ik leef doordeweek in een wereld waarin mensen je voor laten gaan in de bus als je de 'juiste' schoenen aan hebt. En als ik de dag erna toevallig ietsie sjofel erbij loop opeens aan de kant wordt gedrukt en ze me liever niet zien staan. Ben ik dan werkelijk anders als ik een ander paar schoenen aan doe?!?! Ben ik opeens een ander persoon als ik een blauw sjaaltje om doe ipv een roze? Of als ik uberhaupt zo'n &%(#$ sjaaltje om doe?

Van mijn part ga ik op zaterdagmiddag in mijn ochtendjas en pantoffels door de Herestraat huppelen! I don't -censuur- care!

Ik word er gek van! Oordeel, hokjes en verwachtingen! Ik heb er naar geleefd. Het komt me nu de strot uit. Je ouders willen dat je een lief klein onschuldig meisje bent. Op school moet je teamgeest hebben. Familie ziet je als het iemand die boven hen staat omdat je toevallig ietsje intelligenter bent dan hen. Je vrienden willen dezelfde interesses met je delen omdat je anders niks hebt om over te praten. Moeten moeten moeten verwachtingen en oordeel.

Er zijn hier mensen op fok die me beter kennen dan mijn eigen vrienden. Op de laatste truthmeet ben ik sinds tijden weer eens meer mezelf geweest dan ooit tevoren. Ik weet nog goed hoe ik in het raam keek in de bus en mijn eigen spiegelbeeld zag. Ik herkende mezelf niet eens. Want welke rol was dit? Ik kon er geen etiketje op plakken. Misschien was ik het zelf wel! Tjee dat zou nou eng zijn..

Ken je dat nog van vroeger? Dat je gewoon in het gras kon liggen zonder dat je je zorgen maakte over dat je kleren vuil werden. Dat je dan omhoog staarde naar de blauwe licht met fantastische wolkenpartijen. Dat je niets had om je over zorgen te maken. Dat er niks was wat jou op dat moment kon schaden. Intens genieten. Werkelijk geluk. Jezelf zijn precies op dat ene mooie moment. En dat dan niemand aan je vraagt waar je in hemelsnaam mee bezig bent en waarom je niet je belastingformulieren zit in te vullen ipv hier in het gras te liggen. En je dan niet gaan schamen. Geen spijt hebben. Niet blozen, of je betrapt voelen.

Ik mis dat gevoel. Ik ben er weer naar op zoek en precies daarom kan ik het maar niet vinden. Dat gevoel van werkelijk intens genieten. Werkelijk mezelf zijn ben ik erg lang geleden kwijt geraakt. Hell, ik kon zelfs niet eens meer huppelen! Totdat een paar mensen hier op fok erover begonnen kwam ik pijnlijk tot de conclusie dat ik dat in geen jaren meer had gedaan en misschien niet eens meer kon. Ik heb het moeten oefenen! Nou vraag ik je! Huppelen oefenen in de huiskamer. Het is de absurd voor woorden (maar ik kan het nu wel weer!). Het begint allemaal weer een beetje terug te komen. Springen van blijdschap. Zwaar grijnzen en weer onder de tafel liggen van het lachen om werkelijk geen reden. Tjee wat is dat allemaal lang geleden. Weg gestopt door een maatschappij waar mensen elkaar gek maken met stress, burn-outs, verzekeringen, anorexia, geld en oordeel.

Het toneelspel is over. Ik heb er genoeg van. Ik ben het zat. Het doek is gevallen. Tijd om weer eens mezelf te zijn.

Als dit voorbij is zal voor mij wel blijken of je jezelf kan herontdekken in de maatschappij. Maar als je jezelf ook zo totaal niet kan zijn zoals ik dat heb gedaan, dan moet het tegenovergestelde ook mogelijk zijn. We zullen zien. Laten we het hopen.

quote:

Op zondag 9 mei 2004 12:56 schreef Geartsjuh het volgende:
Teveel om zo in een keer te quoten

Ja Geartje Je weet hoe ik er over denk. Be freeeeeeeeeeeeeee

En zodra je begon te vertellen over schaamte, kwam bij mij direct het verhaal van dé appel in mij op, waardoor we dachten te weten wat goed en fout was, waardoor het leven ineens pijnlijk (en) zwaar werd... Kennelijk hebben we daar zelf voor gekozen, het is niet voor niets dat we in dit verwende, arrogante landje geboren zijn. If you're not with us, then you're against us. Het wordt hier wel niet met woorden gezegd, maar des te meer met het hart uitgedragen, lijkt het wel. Andersdenkend, we belijden het met de mond, maar laat het vooral niet te dicht bij ons in de buurt komen...

Maar goed, dat is geloof ik ook ons, we're in this together, dus we moeten er samen ook weer uit zien te komen. Geen uitsluitingen. Geen afkeuring van de mensen die niet bewust en wél oordelend bezig zijn... De moeilijkste taak die er te bedenken is... Maar ik ben blij eindelijk mensen gevonden te hebben die ook over de "rand" durven te kijken Het zilveren randje aan de rouwbrief zeg maar

Love you all

(quote]Op zondag 18 april 2004 19:56 schreef EleanorGoesCrazy het volgende:

[..]

Dit nummer geeft weer op welke basis ik mijn leven leid... Ik was er eerder dan dit lied natuulijk.. maar goed, je snapt um wel, denk ik..

[sup]DICHTERBIJ DAN OOIT...[/quote]

Deze twee hebben er nog wel meer liedjes gemaakt waar je wat levenswijsheden uit kan halen.
Acda en de Munnick kunnen het inderdaad goed verwoorden hoe het, voor mijn gevoel iig, zou moeten zijn.

Even wat anders, muziek kan heel veel invloed hebben op het functioneren van de maatschappij, daar zou een mooi begin liggen om wat verandering te brengen. Bij de media.... je mag blijven dromen toch

Je kan wel leuk op een berg gaan zitten, en dan kan je makkelijk jezelf zijn. Nu is het juist de uitdaging om jezelf te zijn, het is een stuk moeilijker in deze maatschappij. Zonder invloed van anderen is het denk ik niet mogelijk om niet jezelf te zijn. De mensen die compleet zichzelf kunnen zijn, ook al is er een enorme invloed door anderen, die mensen zijn juist het sterkste. Jullie hebben ervoor gekozen om in deze tijd, in dit leven, jezelf te ontdekken, met als doel jezelf te zijn. Het is inderdaad geen makkelijke taak. Maar als het je lukt, en je kan het naar de omgeving uitstralen dan ben je . Dus we gaan ervoor!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Verder komt daar ook nog is het volgende bij: Deze maatschappij stinkt gewoon aan vele kanten. Dat zullen genoeg mensen met me eens zijn. Ga gewoon de confrontatie aan met deze stink maatschappij. Want als iedereen dat uit de weg gaat dan komt er nog geen verandering in. Dus gewoon niet opgeven en dan gaan we er met z'n allen verandering in brengen. Nee dat gaat niet een twee drie, maar geloof me er zullen zich kansen voor doen om dit te bewerkstelligen. Verder is het gewoon een proces. En hoe meer je met de huidige maatschappij te maken krijgt hoe beter, ook al lijkt het rot. Wie zijn vijand goed kent weet ook beter hoe deze te bestrijden.....

Als je ECHT jezelf bent, dan zullen mensen dat op een of andere wazige manier aanvoelen (ook al zijn ze totaal niet bezig met spiritualiteit of zelfontwikkeling). Het heeft toch een of andere impact en dat heb ik gemerkt. Mensen kunnen op die manier zelfs bang van je worden! (eigenlijk bang voor datgene in zichzelf) Zullen ze waarschijnlijk niet laten merken, maar toch voelen ze aan dat je iets hebt bereikt waar hun diep in zichzelf 9 kleuren stront om schijten. Beetje overdreven misschien maar sterk in je schoenen staan, vanuit alleen jezelf, dat is iets wat niet veel mensen tegenwoordig kunnen. Velen denken sterk in de schoenen te staan omdat anderen ze accepteren etc. maar uiteindelijk moet het uit jezelf komen en dat breekt het zekere wereldje van sommige mensen af als ze zien dat jij daartoe wel in staat bent. Het is iets wat ze gewoonweg niet kennen. Die mensen zijn daarom niets minder hoor, ik denk echt niet dat ik beter ben dan anderen.

Vele mensen zullen de komende tijd gaan ontwaken, en ook het zelfontwikkelingsproces in gang zetten.

Dit was ff algemeen

Nu voor gearts:

Je hebt het over rollen spelen, dat deed ik vroeger ook altijd. Nu af en toe nog steeds omdat het geen nut heeft om bij sommige mensen jezelf te proberen te zijn. Ik kan ook wel aan iedereen gaan vertellen wat ik allemaal aan inzichten heb gekregen en hoe ik over spiritualiteit denk etc. Maar dat heeft totaal geen zin. Op die manier zullen de meeste mensen het juist nog meer afstoten. Af en toe moet je gewoon een rol aannemen, of maar een gedeeltje van jezelf laten zien. En op zo'n manier speel je de rol niet voor jezelf, maar voor die mensen. Als je maar weet dat je een rol speelt vanuit je eigen licht, en niet dat de rol voortkomt uit een eigen angst.

Verder kan het misschien ook wel zo zijn, dat het aannemen van rollen juist bij jezelf hoort? Mocht dit zo zijn, dan moet je alleen niet jezelf erin verliezen en vergeten dat het een rol is die je speelt. Het weten dat je een rol speelt met een bepaald doel is dan genoeg om te voorkomen dat je jezelf erin verliest, toch?

Misschien sla ik de plank wel helemaal mis maar zo denk ik er op het moment over.

verder wil ik nog wat kwijt:

Ik weet soms ook niet waar ik in godsnaam mee bezig ben. Maar ik weet gewoon wat leuke dingen, zoals:

bijv dat het al vaststaat dat het licht zal groeien, zich sterk maken, om daarna de ultieme confrontatie met de duisternis aan te gaan, welke het licht bij voorbaat al wint

en dat wat er ook moge komen op mijn pad, ik zal nooit confrontaties uit de weg gaan, want niets zal me in de weg staan naar mijn eigen streven.... Uiteindelijk zal ik bereiken wat ik wil.

En ik ben gewoon tof

En deze drie kleine weetjes/inzichten maken me gewoon sterk. Kom maar op!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!! !!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!

Verder komt het allemaal wel goed.....

Dus mensen maak je sterk! Doe wat je wilt, probeer jezelf te zijn, maar pak het wel slim aan!

De maatschappij zoals ie nu is gaat gewoon veranderen en niemand die dat kan voorkomen. Resistance is FUTILE!!!!!!!!! Onthoud dat.

Ik hoop dat er wat mensen zijn die hier wat kracht uit kunnen putten anders zit ik ook me tijd te verdoen, ach ja al is dat zo dat maakt niet uit, ik put er zelf kracht uit dus t zal me eigenlijk worst wezen, want ik help zowiezo mezelf

Liefs, iiispje

[ Bericht 7% gewijzigd door psiii op 10-05-2004 05:20:58 ]

Psiii!!! I love you

_{Enne, pssst.. Rooderick, het was van Blof}

ok slaap lekker

[ Bericht 93% gewijzigd door psiii op 10-05-2004 05:13:52 ]

quote:

Op maandag 10 mei 2004 04:52 schreef psiii het volgende:
liefje heb je zin om op irc te komen?

Sorry, moet gaan slapen... ivm dochter

Hallo RC.

Ik wil graag een bijdrage leveren aan jou Topic.

Toen z’n 8 jaar geleden cru uit mijn winterslaap werd gewekt heb ik zeer veel aanpassingsproblemen gehad.
Op een dag, toen ik in huis, diep in gedachten stond te stofzuigen, kreeg ik ineens een zeer heldere herinnering, niet zo zeer en herinnering eigenlijk, maar meer een herbeleving van iets wat zich heeft afgespeeld toen ik een baby van 8 maanden oud was. Ik wist niet wat mij overkwam en wist nog net de stofzuiger uit te zetten. Ik viel op de grond en huilde, ik denk dat ik zeker een uur lang huilend, jankend, brullend op de vloer heb gelegen, onderwijl het gehele drama in mijn hoofd afspelend van hetgeen gebeurde toen ik een 8 maanden oude baby was. Beeld, geur, kleur, gevoel en emotie, het was een totale herbeleving van mijn bijna dood ervaring als klein baby’tje. Op dat moment was ik mezelf als baby, ik wist precies wat ik toen ‘dacht’. De details van mijn wiegje, de gehaakte motiefjes, de geur op mijn kamertje, het stucwerk op het plafond, dat typisch fluitende vogeltje, waar ik mijn leven lang een onverklaarbaar emotioneel gevoel bij kreeg wanneer ik dat vogeltje hoorde,
Elk detail zag ik, voelde ik, beleefde ik. Een baby kan niet denken? Een baby onthoudt niets? Forget It!
Het enige dat een baby niet beheerst is controle over zijn hersenen. Ik wist dat mijn hele leven was gebaseerd op die ene ervaring. Op het moment dat ik mijn ouders hard nodig had, doordat ik lag dood te gaan, waren ze er niet, ik hoorde ze beneden lachen en praten, het enige dat ik kon doen was huilen, hard huilen in de hoop dat ze mij zouden horen, maar ze hoorden mij niet….toen ging het lichtje uit….(achteraf bleek dat mijn ouders mij wel hadden gehoord en net op tijd met mij in het ziekenhuis waren, het had niet een paar min later moeten zijn) Niemand was er op dat moment voor mij…
Voortaan zou ik alles zelf doen, de muren werden opgetrokken en werd een eenling. Elk detail in mijn leven was gebaseerd op die ene gebeurtenis…

Weken na deze herbeleving, kreeg ik herbelevingen op het moment van dood gaan uit verschillende levens, één als Amerikaanse soldaat tijdens de eerste wereldoorlog, één als een gewone oude man, herbelevingen uit lang vervlogen dagen, zoals de maya’s en aboriginals. Tevens kreeg ik herbelevingen ten tijde toen ik een Duitse soldaat was uit de tweede wereldoorlog…ik heb mezelf schuldig gemaakt aan gruwelijke praktijken, ik was toen dader.
Al deze herbelevingen deden mij het handelen in dit leven inzien.

Al snel diende zich mijn gidsen in mijn dromen aan, vooraf kondigde zij aan dat ik in contact zou komen met mijn gidsen en hogere dimensies.
Veel en veel meer is daarna gebeurd, het ene inzicht na het andere.
Alles in enkele weken tijd….van niets naar iets…
Mijn proces was begonnen, de eenzame reis naar bewustwording, de eenzame weg naar verlichting.


Maatschappij en spiritualiteit,

Hier begint eigenlijk mijn verhaal pas. Bewustwording op zich is mooi, maar het leven ervan is moeilijk. Ik kan best zeggen dat je hier een flinke hoeveelheid dapperheid en lef voor nodig hebt om vanuit je hart te gaan leven.
Beslissingen moeten genomen worden, knopen doorgehakt, en telkens weer de vraag, is dit een actie vanuit angst, of is dit een actie vanuit liefde.
Mijn intentie was om vanaf dat punt elke beslissing gebaseerd op angst uit mijn leven te bannen, Jezus…wat zou dat moeilijk blijken te zijn…
Het is ongelooflijk hoeveel beslissingen op angst zijn gebaseerd! Daar kom je pas achter wanneer je gaat letten op elke stap die je zet. Hoe diep je eigenlijk bent weggezakt in het moeras merk je pas wanneer je aan de kant staat te kijken naar jezelf…
Bewustwording betekent een andere kijk op eigenlijk alles…alles wat voorheen ‘normaal’ was, moest aan een hertaxatie worden ondergaan.. Vrienden verdwenen, ik verwisselde van baan, mensen welke ik voorheen nog tegen op keek, zag ik nu als gelijke, zelfs de verhouding met mijn ouders, broer en zus werd compleet anders.
Mensen welke jou voorheen raad gaven, begon ik nu zelf raad te geven, ik gaf hen de raad hun raad voortaan voor zich te houden….Ik begon heel erg kritisch te worden met het uitzoeken van vrienden…De relatie met mijn toenmalige vriendin liep stuk. Ze begreep er allemaal geen snars meer van, ze kon mij niet meer volgen…en ik mezelf niet…Onze basis leende het niet meer om op verder te bouwen.
Waar stond ik, alles om mij heen leek om te vallen, alles stortte in…ik zocht naar nieuwe referentiekaders.
Hierin hebben mijn Gidsen mij enorm mee geholpen. Zij hebben bijgedragen aan een totaal nieuw zelfbeeld, een beeld waarin het mogelijk bleek van mezelf te houden, op een onvoorwaardelijke manier. Dit betekende totale zelfacceptatie.
Doordat ik onvoorwaardelijk van mezelf ging houden, kon ik ook van de mensen om mij heen houden. Toen bemerkte ik pas dat het zinnetje ‘ik hou van jou’ een enorm diepe betekenis heeft.

Maatschappij en spiritualiteit, eigenlijk is het maatschappij en jezelf. Je bent een spiritueel wezen, dus hoe zie jij jezelf in de maatschappij staan.
Wanneer ik naar mezelf kijk heb ik veel moeite gehad met mezelf een plek te geven binnen de door onze gedeelde collectieve maatschappij. Dit met name doordat ik veel moeite heb gehad met het integreren van mijn gidsen, ze waren immer prominent aanwezig, daarvoor nooit (in bewuste zin)
Ik zette me tegen alles af, op zoek naar balans, op zoek naar mijn plek, dit heeft jaren geduurd. Door mijn nieuwe inzichten kreeg ik een afkeur tegen vele ‘aardse’ zaken, zoals koken op elektriciteit, de magnetron, chemische bestrijdingsmiddelen, veel voedingsmiddelen, mobiele telefoons, zendmasten, de stad, auto’s, zeikende zeurende mensen, honden, katten, nou ja, veel van die dingen welke op de een of andere manier ‘vervuilend’ voor geest en lichaam konden zijn.
Door mijn nieuwe allesomvattende inzichten kon ik het bijvoorbeeld ook niet meer opbrengen om te lachen om grapjes, televisieprogramma’s gingen helemaal nergens over, politici begrepen er ook allemaal niets van, kwebbelende wijven, nietszeggende schooljeugd met hun stomme problemen, de buurvrouw die zich om de kat van de buren druk kon maken en domweg zomaar de kroeg in duiken en een biertje of wat te drinken, meisjes versieren, wat was dat allemaal stom geworden….Daar ging het leven toch niet om??
Ik voelde me in die jaren net een Alien die net geland was en alleen maar aan het schouwen was, opgemerkt door niemand.
Mijn vrienden hebben zich kapot gelachen toen ik over mijn nieuwe inzichten vertelde…vol passie vertelde ik over de komende grote wereldveranderingen en onze plek binnen dit universum…..achteraf was ik ook erg lachwekkend…en misschien nog wel, voor sommigen.

Maar goed…tegenwoordig heb ik mijn balans gevonden en (her)ontdekt dat het heerlijk toeven is temidden van giebelende meiden, zeurende buurvrouwen, kijken naar Idols, biertje drinken. Ik zie het mooie in van alles, ik ben in staat zo veel liefde op te brengen voor de zeurende buurvrouw dat ik haar in gedachte een knuffel geef en tegen haar zeg dat het goed is…kennis, spiritualiteit, gidsen en alle ‘vreemde’ ervaringen geïntegreerd.
Ware spiritualiteit is jou leven te leven, temidden van de samenleving, tussen de mensen.

Tegenwoordig zie ik dat men onderdeel is van die maatschappij, Ik vergelijk de maatschappij wel eens als een schilderij, je bent slechts een onderdeel van dat schilderij, een goed schilderij bestaat uit donkere en lichte penseelstreken, tezamen vormt zich een geheel en iedereen is daarin vertegenwoordigd. Ook de zeurende buurvrouw, ook zij neemt haar cruciale plek in het schilderij in. Leef het leven door het te leven, dus door actie, de ervaring aan te gaan. Pas dan dien je als voorbeeld voor anderen.
Mijn oom zei altijd, ‘Rob, van lullen alleen wordt je niet geil’…en daar had ie helemaal gelijk in, hij ging altijd de confrontatie aan en kwam hierdoor in de meest leuke situaties terecht, dit soort mensen blijven je meer na, dan mensen die alleen maar praten.
Dit ben ik toen ook gaan doen, de (positieve) confrontatie aan gaan met de maatschappij. Pas dan leer je alle facetten van spiritualiteit (en jezelf) kennen en dat kan best eng zijn.
Tegenwoordig hebben wij (ik en mijn huidige vriendin) al heel wat hoge ogen gescoord in onze omgeving door de acties die wij hebben ondernomen, niet dat wij het voor die hoge ogen doen, maar het valt wel op dat je pas mensen triggert wanneer je zelf laat zien hoe het ook (anders) kan. En weet je, de uitdaging aangaan werkt verslavend……
Mensen zijn zo snel geneigd te veronderstellen dat iets niet kan, of zelfs onmogelijk is, ze werpen zichzelf allerlei overtuigingen op, of tradities welke slechts vasthouden aan het oude.
De confrontatie aan gaan met angstige situaties blijkt minder erg te zijn dan de films die je vooraf in je hoofd van deze situatie hebt gemaakt.

Kortom, het leven in onze huidige maatschappij is prachtig en voor een ieder onder ons, is er een grote taak weggelegd……leef je leven zonder je daarbij door angst te laten leiden….leef jou passie, ongeacht waar die jou naar toe leidt.

Ik heb mijn plek in het schilderij opgeeist en weet je, het is een hele mooie plek en wanneer ik zo naar dat ene plekje kijk, dan is dat net die ene cruciale penseelstreek, die niet in dat schilderij ontbreken kan.... net zoals die van jou....

goed verhaal YourGuardian, dank!
Idd, ongelovelijk veel beslissingen zijn gebaseert op angst, danwel gebaseert ter compensatie van 'iets' wat je kennelijk -bewust of onbewust- mist of hebt gemist. Volledige zelfacceptatie -en daarmee ook de acceptatie van je omgeving- is een zwaar proces en ik vermoed dat ik er een leven lang over zal moeten doen. Wie ben je en wie ben je tov je omgeving? Met alles wat je meemaakt, met alles wat je door de jaren heen hebt verloren, lijkt er een flinterdun schilletje over te zijn van wat er over is van jezelf. En toch ben jíj het, niet perfect, nooit geweest ook. Take that. En je omgeving ook.

quote:

Op dinsdag 11 mei 2004 12:53 schreef YourGuardian het volgende:
Prachtverhaal....

* EleanorGoesCrazy loves YG as well!!

Veel herkenning overigens ook in jouw verhaal weer, vooral over het alienated voelen....

Hm, tjee, zijn wat nieuwe posts erbij... *stil is van.
Kan alleen maar zeggen, dat ik er aardig wat in herken en dat ik zelf dus ook weer de laatste tijd (even hopelijk, hm of niet even, wie weet komt het in vlagen, duurt het gewoon lang..omdat ik wat verschil met de maatschappij soms) wat aan het strugglen ben. Al is het niet eens meer gewoon strugglen, want ik maak de beslissingen, heb er al velen gemaakt ook gedurende mijn levensloop. Alleen verontrust het mezelf soms omdat het niet de makkelijkste weg is die ik kies, maar telkens weer de moeilijkste. En dat brengt mij soms aan het twijfelen en maakt me soms ook wat verdrietig en eenzaam, alleen als ik dan naar de zon en de wolken kijk of naar de maan en de sterren dan weet ik weer waarvoor ik het doe. Voornaamste reden om te leren (van het) leven.

Wat mij dus erg opvalt en waarvan ik dus zoiets heb van 'jeetje', is dat er zoveel keuzes zijn, zoveel mogelijkheden. En om als voorbeeld de makkelijke weg of de moeilijke weg te nemen, dan is de verleiding van de makkelijkste weg nemen soms groot, omdat het gewoon allemaal een stuk makkelijk maakt (simpel ). Alleen doordat ik dat denk weet (dat die opties er zijn), kies ik (daarom oa ook) voor de moeilijkste weg. Moeilijk moeilijk ben ik gewoon. Naja, we should see how everythings turns out.

_{en voor de rest..huppelen is ok}

Geweldig verhaal, YG. (Eerlijk gezegd heb ik het hele topic nog niet gelezen, dus ik kan er ook niet op reageren. Behalve de post van YG, want ik voelde dat ik die moest lezen. Geen idee waarom )

quote:

Op woensdag 12 mei 2004 01:09 schreef EleanorGoesCrazy het volgende:
Veel herkenning overigens ook in jouw verhaal weer, vooral over het alienated voelen....

And I second that..

En YG dit is gewoon bijna freaky wat je allemaal vertelt, zelfs over die buurvrouw herken ik _{je wilt niet weten wat voor zeur de mijne is} ..maar zelfs nu voel ik een soort liefde voor haar een soort van 'het maakt niet uit', een soort van 'ik begrijp het' en ik vind er dus helemaal niet zo'n zeur meer, vind het zelfs wel aandoenlijk op één of andere manier. Net alsof amper iemand meer wat fout kan doen. Ik snap het eigenlijk allemaal wel, vooral dat gevoel voelt gewoon logisch, maar aan de andere kant snap ik er geen jojo meer van .

Mooi verhaal YG
't zou leuk zijn als je een keertje op irc komt :d

quote:

Op woensdag 12 mei 2004 03:16 schreef psiii het volgende:
Mooi verhaal YG
't zou leuk zijn als je een keertje op irc komt

Hehehe, pcies!

Tja daar ben ik weer es, t is alweer een tijdje geleden... Toen zag ik dit topic. Ik heb niet álles gelezen, maar ik wil toch graag even mijn verhaaltje doen. Ik ben veel bezig met spiritualiteit, en ik denk er ook vaak over na hoe dit in praktische zin tot uiting komt. Ik weet van mezelf dat ik heel bewust ben, maar ik weet ook dat ik niet in alles wat ik doe mijn spirituele ik naar buiten komt. Mijn spirituele ontwikkeling is iets in MIJ, en wat heeft dat eigenlijk met onze maatschappij te maken? Ik snap de vraag heel goed. Ik voelde me eerst altijd alleen en onbegrepen, juíst doordat ik met spiritualiteit bezig was, ik zoch begrip, herkenning, een band. Nu weet ik (en dit is iets wat voor mij geldt, misschien wel niet voor een ander) dat ik al deze dingen niet buiten mezelf moet zoeken, maar in mezelf. Want dan heb je die dingen (bevestiging?) toch niet meer van een ander nodig? Of van de maatschappij? Je bent sterker dan je denkt, zeg ik altijd...
Daarnaast heb ik ook niet altijd de behoefte aan diepe spirituele gesprekken. Op mijn werk kan ik ongelooflijk met collega's ouwehoeren, ik kan mezelf zijn bij ze, maar echt diep gaat het niet, al is er wel openheid. Deze momenten zijn pure ontspanning voor mij. Ook met andere contacten gaat dat zo, zolang ik maar mezelf ben. Ik ben er mee opgehouden teveel van anderen en mijn omgeving te verwachten. Voor mijzelf ben ik pas echt spiritueel verlicht wanneer ik die (h)erkenning, diepe gesprekken, begrip en dergelijke niet meer nodig heb, dat ik niet meer denk dat ik wou dat er meer mensen 'zoals ik' waren.
Het zit allemaal in jezelf.
PS tuurlijk is het fijn dat je je interesses met anderen kunt delen, maar op dat gebied zie ik het niet als meer dan dat, een interesse... Gelukkig heb ik ook nog andere interesses
PS 2 ik sluit niet uit dat ik nu nog zoveel in mijn eigen ontwikkeling zit dat ik nu misschien nog niet klaar ben voor diepe spirituele gesprekken met verlichte zielen (in spé)

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:39 schreef Flipperr het volgende:
[knip]

Zoals jij het beschrijft, lijkt het of spiritualiteit een hobby is... Ik zie het toch écht als iets dat uitdagende situaties oplevert die je niet kunt vermijden, wanneer je naar je hart luistert.

Jammer dat die achterlijke bullshit bestaat

quote:

Op maandag 17 mei 2004 05:28 schreef RoelRoel het volgende:
frusti-reactie

Dat zie jij zo omdat jij geen liefde kunt voelen voor al wat is. Omdat je het niet snapt, ga je er tegen aan trappen. Iemand anders hier heeft een leuke sig. Zo uit mijn hoofd, is de strekking dat men zijn toevlucht neemt tot geweld, wanneer je het met je hoofd niet meer kunt bolwerken...

quote:

Op maandag 17 mei 2004 05:04 schreef EleanorGoesCrazy het volgende:

[..]

Zoals jij het beschrijft, lijkt het of spiritualiteit een hobby is... Ik zie het toch écht als iets dat uitdagende situaties oplevert die je niet kunt vermijden, wanneer je naar je hart luistert.

Ik geloof dat je me niet goed heb begrepen, ik probeerde juist uit te leggen dat het iets in mezelf is, en dat ik juist sinds ik deze ontwikkeling doormaak steeds minder behoefte heb aan herkenning op dit gebied bij anderen. Veel mensen voelen een 'leegte' en proberen die op te vullen, ik ben nu bezig zelf mijn leegte op te vullen (dit klinkt niet helemaal zoals ik het bedoel, maar beter kan ik het niet uitleggen). Dat bedoel ik mee dat ik geen anderen nodig heb ter bevestiging. Wat ik zei over dat het altijd leuk is om interesses te delen, heeft daar dus niks mee te maken.
In het begin van mjin 'spirituele reis' voelde ik me erg alleen en onbegrepen, nu weet ik dat ik dit in mezelf moet zoeken en niet in anderen en mijn omgeving.
Spiritualiteit is voor mij zeker geen hobby, ik hoop dat je het nu begrijpt. Het is voor mij de ontdekking en ontwikkeling van mijn wezen, mijn zijn, hoe je het maar wilt noemen. Ik ben op zoek naar de ik, die in mij zit zonder de invloed van anderen. Naar mijn mening maakt het niet uit in welke maatschappij je leeft om deze ontwikkeling door te maken, afgezien natuurlijk van landen met oorlog en honger en dergelijke, waar mensen alleen maar proberen te overleven.
In deze maatschappij zjin bijna bij iedereen alle primaire behoeften bevredigd (onderdak, eten, werk, noem maar op, denk aan de behoeftepyramide van maslow), en dat bied ons dus juist een unieke kans om je spiritualiteit te ontdekken.

quote:

Op dinsdag 18 mei 2004 11:47 schreef Flipperr het volgende:
Ik geloof dat je me niet goed heb begrepen, ik probeerde juist uit te leggen dat het iets in mezelf is, en dat ik juist sinds ik deze ontwikkeling doormaak steeds minder behoefte heb aan herkenning op dit gebied bij anderen.

Ik heb het nergens gehad over herkenning bij anderen. Waar ik het over heb, is dat je geen spirituele vrijheid hebt in deze maatschappij. Ik begrijp natuurlijk dat dat juist ten dele doel van het spel is, anderzijds mag ik wel verlangen naar meer vrijheid voor dat doel. Met andere woorden, je staat niet los van je omgeving, het is een wisselwerking, waarbij de omgeving mij beínvloedt in hoeverre ik mij spiritueel kan uiten. Om een voorbeeld te noemen, ik kan niet ineens als indiaan een tipi opzetten in een groen weilandje en dan lekker autarkisch gaan leven. Moet je 's kijken hoeveel problemen er worden gemaakt van woonwagenparken. Iedereen moet maar lekker in een rijtjeswoning gaan zitten, teevee kijken, krantje lezen, op naar het werk voor acht uur en vooral niet klagen.

quote:

Naar mijn mening maakt het niet uit in welke maatschappij je leeft om deze ontwikkeling door te maken, afgezien natuurlijk van landen met oorlog en honger en dergelijke, waar mensen alleen maar proberen te overleven.
In deze maatschappij zjin bijna bij iedereen alle primaire behoeften bevredigd (onderdak, eten, werk, noem maar op, denk aan de behoeftepyramide van maslow), en dat bied ons dus juist een unieke kans om je spiritualiteit te ontdekken.

Met de huidige recessie en bezuinigingen kun je nu niet bepaald stellen dat je zeker bent van (niet zombiemakend) werk, laat staan een toereikend inkomen. Voor een beetje woning sta je vijf tot tien jaar op de wachtlijst. En als je een beetje te maken krijgt met INSTANTIES * ril * heb je een dagtaak aan het invullen van formulieren, toekijken op juiste afhandeling van je case en vervolgens de klachtprocedure. Die primaire behoeften zijn dus niet voor een ieder bevredigd.

Deze trouwens voor BFQRS68

<sup>Tori Amos ~ Flying Dutchman

hey kid, i've got a ride for you
they say your brain is a comic book tattoo
and you'll never be anything

"what will you do with your life"
oh, that's all you hear from noon till night

take a trip on a rocket ship, baby
where the sea is the sky
i know the guy who runs the place
and he's out of sight

flying dutchman, are you out there
flying dutchman, are you out there
flying dutchman, are you out there

straight suits, they don't understand
she tried, that one, with the alligator boots
but the other side drew her in

heart falling fast when she left
even the milky way was dressed in black

take a trip on a rocket ship, baby
the sea is the sky
i know the guy who runs the place
and he's out of sight

flying dutchman, are you out there
flying dutchman, are you out there
flying dutchman

'cause they can't see what you're born to be
they can't see me

they can't be what they can't believe
they can't see what you see

they'll keep the boys spinning in their own little world
ahhh ahhh
time up and so we won't say a word
ahhh ahhh
they'll keep the boys spinning in their own little world
so afraid he'll be what they never were

take a trip on a rocket ship, baby
the sea is the sky
i know the guy who runs the place
and he's out of sight

flying dutchman, are you out there
flying dutchman, are you out there
flying dutchman

'cause they can't see
'cause they can't see
'cause they can't see
are you still out there</sup>

quote:

Op woensdag 19 mei 2004 20:10 schreef EleanorGoesCrazy het volgende:

[..]

Ik heb het nergens gehad over herkenning bij anderen. Waar ik het over heb, is dat je geen spirituele vrijheid hebt in deze maatschappij. Ik begrijp natuurlijk dat dat juist ten dele doel van het spel is, anderzijds mag ik wel verlangen naar meer vrijheid voor dat doel. Met andere woorden, je staat niet los van je omgeving, het is een wisselwerking, waarbij de omgeving mij beínvloedt in hoeverre ik mij spiritueel kan uiten. Om een voorbeeld te noemen, ik kan niet ineens als indiaan een tipi opzetten in een groen weilandje en dan lekker autarkisch gaan leven. Moet je 's kijken hoeveel problemen er worden gemaakt van woonwagenparken. Iedereen moet maar lekker in een rijtjeswoning gaan zitten, teevee kijken, krantje lezen, op naar het werk voor acht uur en vooral niet klagen.
[..]

Ik weet dat ik erg slecht ben in dingen uitleggen en verwoorden... Maar wat ik dus steeds probeer uit te leggen is dat het in JEZELF zit (voor mij dan) en dus niet in bepaalde handelingen zoals doen wat je wilt wanneer je dat wilt. Ik heb geen indianentent nodig om een sprituele ontwikkeling door te maken, dat lukt tot nu toe prima in mijn appartementje... Mijn vader is de meest spiritueel ontwikkelde persoon die ik ken, hij woont in een rijtjeshuis en heeft een gewone baan, maakt dat echt wat uit?
Het kan natuurlijk heel goed dat jij daar heel anders over denkt, dat kan voor iedereen anders zijn. Daar wil ik verder ook niet over in discussie gaan. Ik heb alleen steeds het idee dat je niet helemaal begrijpt wat ik probeer te zeggen...

quote:

Met de huidige recessie en bezuinigingen kun je nu niet bepaald stellen dat je zeker bent van (niet zombiemakend) werk, laat staan een toereikend inkomen. Voor een beetje woning sta je vijf tot tien jaar op de wachtlijst. En als je een beetje te maken krijgt met INSTANTIES * ril * heb je een dagtaak aan het invullen van formulieren, toekijken op juiste afhandeling van je case en vervolgens de klachtprocedure. Die primaire behoeften zijn dus niet voor een ieder bevredigd.

Mijn persoonlijke mening, uitgezonderingen daargelaten: wij mogen niet klagen... Daarnaast zie ik echt niet in hoe deze dingen je kunnen belemmeren in je persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Ik weet niet hoeveel geld jij nodig hebt om jezelf persoonlijk te kunnen ontwikkelen, maar kan ik zo een aantal personen opnoemen die van een bijstand leven en zeer zelfbewuste en sprituele mensen zijn...

Waar ik eigenlijk wel erg benieuwd naar begin te raken is, wat betekent spiritualiteit voor jou? Of misschien beter: wat bedoel je ermee?

quote:

Op woensdag 19 mei 2004 21:20 schreef Flipperr het volgende:

Het kan natuurlijk heel goed dat jij daar heel anders over denkt, dat kan voor iedereen anders zijn. Daar wil ik verder ook niet over in discussie gaan. Ik heb alleen steeds het idee dat je niet helemaal begrijpt wat ik probeer te zeggen...

Ik begrijp je zeer wel. Mijn bezwaar is echter dat het systeem en spiritualiteit niet samen gaan. Of jij en je pa moeten bezig zijn de systemen te veranderen

quote:

Ik weet niet hoeveel geld jij nodig hebt om jezelf persoonlijk te kunnen ontwikkelen, maar kan ik zo een aantal personen opnoemen die van een bijstand leven en zeer zelfbewuste en sprituele mensen zijn...

Omdat ze geen weerstand ondervinden van het systeem..

quote:

Waar ik eigenlijk wel erg benieuwd naar begin te raken is, wat betekent spiritualiteit voor jou? Of misschien beter: wat bedoel je ermee?

Harmonie, natuur(lijk), leven, vrijheid, kunst, waarheid, liefde... Die dingen tot uiting kunnen brengen in elk detail van je bezigheden zo op een dag