Het Miles Davis topic

Ah, duidelijk

Toch denk ik dat ik als beginnend Jazz-luisteraar eerst eens begin met mijn kleine collectie standaard albums eens wat uit te breiden, voordat ik dit soort boxets ga aanschaffen....

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2007 09:26 schreef Litpho het volgende:
Staat er ook het een en ander op richting de stijl van Agharta/Pangea?

Tja , ik ken ook nog niet alles , dus ik weet het ook niet precies.

De eerste 5 tracks van disk 5 zijn uit oktober/november 1974 , met bijna de zelfde bezetting als Pangaea en Agharta ( februari 1975). De studio-versie van het nummer Maiysha van Agharta staat ook op de box. Moet wel enige overeenkomst in zitten lijkt mij.

Hier staat nog een aardige review van de box, maar daar zien ze meer verschillen dan overeenkomsten :

quote:

Perhaps this previously unreleased studio material was buried because Miles didn't feel it represented the band at its best. Certainly, none of it has the balls-out ferocity of Dark Magus or the disorienting, Afro-psychedelic power of Agharta and Pangaea (two concerts recorded in a single day). Some of it's almost . . . ordinary, in a Funkadelic-meets-Louis-Armstrong-at- Hendrix's-gravesite kind of way. Maybe Miles figured if he couldn't spin your head all the way around Linda Blair–style, better to just get back on the road, blow the walls down, and let archivists dig this stuff up when he was gone and past caring. That's what happened. And while I can understand that way of thinking, I'm damn glad this music's finally slinking and strutting out into the daylight.

Voor geīnteresseerden, Fame in Amsterdam heeft de In a silent way boxset liggen voor ¤ 19,95.

Vandaag bij de post

Mooie box , ik ga hem binnenkort ook aanschaffen, zag hem al voor 55 euro aangeboden worden.

En is ie de aanschaf waard fripper?

Die wil ik ook wel hebben. Eens kijken hoeveel me dat gaat kosten.
Natuurlijk ben ik te ongeduldig om lang te wachten.

Damn, gisteren twee keer naast de box gegraaid.

Ja, hij bevalt goed

Veel materiaal van Get Up With It, wat de laatste tijd toch wel een van m'n favoriete Miles-albums is. Get Up With It en Big Fun ( uit de zelfde tijd ) worden vaak gezien als wat rommelige albums, gedeeltelijk opgebouwd uit left-overs. Maar ja, die overblijfsels zijn eigenlijk niet slechter dat het materiaal dat wel direct is uitgebracht. Een aantal nieuwe nummers op de box, waarvan het meeste ook behoorlijk goed is. Het is niet allemaal briljant natuurlijk - maar dat was ook wel te verwachten. In die tijd werd zo'n beetje alles opgenomen, en de beste stukken werden aan elkaar geplakt tot een album. Ik heb echter nooit het gevoel dat ik zit te luisteren naar ondermaats rest-materiaal.

Wat ze gelukkig ook niet hebben gedaan is de box vullen met de echte opnames , dus zonder edits. Als je ziet hoe sommige nummers zijn samengesteld ( zoals He Loved Him Madly ), dan levert dat materiaal op dat leuk is om een keer te horen, maar ook niet meer dan dat. Op een van de eerdere boxes (Miles Davis & Gil Evans: The Complete Columbia Studio Recordings) hebben ze dat wel gedaan, bergen met "alternate takes" en "rehearsal sequences" die voor mij niet zo veel toevoegen aan de originelen. Nee, dan bevalt de On the Corner box me een stuk beter

Mijn favorieten zijn Round the Corner en Jack Johnson.
Een mooie periode van Miles.

Die box is uitstekend als je die periode kan waarderen.

Afgelopen zaterdag heb ik drie cd's van Miles Davis gekocht, en ik ga dit topic eens doorlezen om te zien wat anderen van deze cd's vinden.

Welke drie heb je gekocht dwerg?

Round about midnight, Kind of blue en Birth of the cool. Geen ingewikkelde cd's, gewoon om een beeld te krijgen. Geselecteerd aan de hand van allmusic.com en naar aanleiding van een etentje bij vrienden.

Die box heb je inmiddels al, Nipeng? Ik heb 'm onlangs namelijk zien staan bij de Sounds in Rotterdam voglens mij. Just in case...

quote:

Op maandag 23 juni 2008 14:34 schreef dwerg het volgende:
Round about midnight, Kind of blue en Birth of the cool. Geen ingewikkelde cd's, gewoon om een beeld te krijgen. Geselecteerd aan de hand van allmusic.com en naar aanleiding van een etentje bij vrienden.

Zijn mooie albums.

Miles heeft diverse periodes gehad waarbij soms behoorlijk wat verschil tussen zat.
Hier heb je een overzicht: http://en.wikipedia.org/wiki/Miles_Davis

_{Mijn favoriete periode: Electric Miles (1968-1972).}

quote:

Op maandag 23 juni 2008 14:37 schreef Mar10Segovia het volgende:
Die box heb je inmiddels al, Nipeng? Ik heb 'm onlangs namelijk zien staan bij de Sounds in Rotterdam voglens mij. Just in case...

Die Complete "On the Corner" Sessions box? Ja die heb ik al weer een tijdje.

[ Bericht 4% gewijzigd door nipeng op 23-06-2008 15:24:10 ]

straks om 23:35 op Canvas ( belgie 2) de film L’ascenseur pour l’échafaud , met muziek van Miles Davis

Ja ik had hem ook al ontdekt....beetje oubollige film als je het mij vraagt, maar (mede dankzij Miles) met prima sfeer!

50 jaar oud alweer

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 22:55 schreef fripper het volgende:
straks om 23:35 op Canvas ( belgie 2) de film L’ascenseur pour l’échafaud , met muziek van Miles Davis

Lous Malle/Elevator to the Gallow/Miles Davis,Jeanne Moreau

Ik heb 'm op dvd en daarop staat ook een interview met René Untreger, de pianist van het Miles Davis kwinten, die uitlegt hoe de samenwerking tot stand kwam en wat de overeenkomsten zijn tussen de muziek van Miles Davis en de Nouvelle Vague; zeer de moeite waard .

Deze blijf ik subtiel vinden:

Dat ik dit topic niet volgde

tvp dan maar...

Misschien wel de grootste artiest allertijden, en er is 658 dagen niet in zijn topic gepost? Ongelooflijk....

Daarom even een lijstje van albums van Miles die ik heb (en tegelijkertijd ook goed vind, want ik heb wel 50 tot 60 albums van hem, die ga ik niet allemaal opschrijven )

In chronologische volgorde, en ik probeer een beetje de meeste stijlen van hem erin te betrekken:

Charlie Parker & Miles Davis - Bird & Miles
Heerlijk jazzalbum, zoals jazz behoort te zijn. Veel trompetwerk van Miles en zeer de moeite waard!

Birth of the Cool
Klassieke Miles Davis plaat. Een van zijn eerste, en terwijl ik niet weet of het nou zijn echte doorbraak was, is dit toch wel het eerste werk van hem dat echt de moeite waard is om te luisteren.

'Round About Midnight
Persoonlijk vind ik dit zijn beste straight-forward jazzplaat. Het titelnummer, waanzinnig vaak gecovered, origineel van Thelonius Monk, is echt ongelooflijk goed vertolkt door Miles. En ook Bye Bye Blackbird en Dear old Stockholm kennen hier hun beste versies ooit!

Miles Ahead
Een andere vorm van jazz neemt hij in deze reeks albums aan, beginnende bij Miles Ahead. Samen met Gil Evans heeft hij een paar bijzonder gelikte bijna orchestrale jazz albums gemaakt. De sound zit een beetje tussen de bovenstaande jazz en fusion in. Erg fijn album.

Porgy & Bess
Zelfde stijl als Miles Ahead, weer met Gil Evans opgenomen, maar dit keer wordt het beroemde theaterstuk vertolkt. En daar slaagt ie bijzonder goed in. Het album is een geheel met allemaal waanzinnige nummers. Erg veel absolute jazzklassiekers staan er op dit album

Kind of Blue
Aan dit album hoef ik denk ik geen aandacht te besteden. Het beroemdste jazz-album allertijden.

Sketches of Spain
Weer een samenwerkingsplaat met Gil Evans, en weer erg bijzonder en uniek. Dit keer worden Spaanse muziekstijlen in de plaat verwerkt. Een must-listen, weer een album dat volledig uniek is in zijn soort.

Nefertiti
Rond deze tijd zat Miles een beetje in een overgangsperiode. Hiervan getuigt het werk dat hij met Gil Evans heeft gedaan, maar ook de rits albums die hij gemaakt heeft waaronder Nefertiti. Het is noch fusion, noch echte rauwe jazz maar het is een zeer ontroerend emotionele plaat.

Bitches Brew
Het begin van de jazz-rock. Ofwel: fusion. Wellicht een erg ontoegankelijke plaat, maar dat neemt niet weg dat dit het begin is van een volledig nieuwe genre binnen de jazz, en Miles is er mee begonnen. Ongekend. Ga er eens echt voor zitten en probeer de samenhang tussen de verschillende delen van de muziekstukken te horen. ik deed er zelf een tijd over, maar het is me dan toch echt gelukt. Meesterlijk album.

In A Silent Way
Ook een vernieuwend album, in de jazzrock stijl van Bitches Brew. Wel heel wat toegankelijker en dit album is dan ook een erg relaxed album dat je altijd kan luisteren. Maar dat maakt het niet "makkelijk" of "simpel". Het is een pracht van een plaat en een van mijn absolute alltime favorieten. De trompet van Miles is hier slechts op hele subtiele wijze aanwezig, maar domineert volop!

A Tribute to Jack Johnson
In (wat mij betreft) exact dezelfde stijl als In A Silent Way. Maar waar bovenstaand album misschien een ballad zou kunnen voorstellen is A Tribute meer een absolute rocker. Heerlijk gitaarwerk van John McLaughlin en een groove waar menig rockster jaloers op zal zijn. En dat op een jazzalbum. Heb ik al eens gezegd dat Miles een fenomeen is? Ik vind dit misschien niet het beste Miles album, maar wel het indrukwekkendste.

Get Up With It
Toegankelijke fusion. Het zet een volledige op zichzelf staande atmosfeer neer. Het rockt een beetje, heeft invloeden van vele verschillende muziekgenres en is een van zijn meest hypnotiserende albums. Met Herbie Hancock, Keith Jarrett en alle beroemde jazz giganten.

Amandla
Ik maak even een sprong naar de jaren 80. Puur om nog even aan te tonen dat hij ook later in zijn carriere nog pareltjes heeft uitgebracht. Amandla is een soort van eclectisch, fusion achtig jazz album en vind ik ook een mustlisten in Miles zijn oeuvre. Weer volstrekt anders dan al het andere werk. Ik vind Miles dan ook een van de weinige die zich, zelfs na zijn hoogtepunt, nog heeft durven ontwikkelen en nog verbijsterend overtuigend en nieuw werk heeft weten te produceren. Ik zal het over zijn hiphop albums (waar hij zelf niet op rapt hoor) maar niet gaan hebben.

Ik hoop hier een kleine samenvatting gemaakt te hebben van mijn favoriete Miles platen. Maar er zijn er natuurlijk nog heel veel meer, en die mogen de andere users wel even gaan posten hier! Mijn respect voor hem is in ieder geval groot!

In A Silent way is ook mijn favoriet ja

quote:

Op maandag 23 juni 2008 14:34 schreef dwerg het volgende:
Round about midnight, Kind of blue en Birth of the cool. Geen ingewikkelde cd's, gewoon om een beeld te krijgen. Geselecteerd aan de hand van allmusic.com en naar aanleiding van een etentje bij vrienden.

Geen ingewikkelde CD's? Round About heb ik een tijdje over gedaan.

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 23:46 schreef Norrage het volgende:

[...]

Birth of the Cool is heel mooi... swingt lekker en klinkt helemaal goed. Heel subtiel soms, dat vind ik mooi. En ja Dear Old Stockholm klinkt echt te gek. Je vergeet soms dat er ook andere jazz muziek is dan alleen Miles Davis.

Ja dat is het bizarre van Miles Davis, hij heeft vrijwel elk genre binnen de Jazz gedaan en ontdekt, alle andere jazz-giganten hebben allemaal met hem opgetreden..dus als je jazz wilt luisteren en een goed beeld wilt krijgen hoef je eigenlijk alleen maar Miles te luisteren

Vandaag mijn eerste Miles Davis LP binnen. Kind of Blue, remastered. Leuke bijkomstigheid: Limited Edition (# 924/3000) en hij is op blauw vinyl.

Heb hem nu op staan en wat een geweldige plaat.

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 23:46 schreef Norrage het volgende:
Misschien wel de grootste artiest allertijden, en er is 658 dagen niet in zijn topic gepost? Ongelooflijk....

John Coltrane is beter.

Zonder gekheid, Miles Davis is zeker niet mijn favoriet. Kan er mijn vinger niet op liggen maar weet maar nooit tot in mijn core te raken. Al zijn cd's die ik goed vind daar vind ik meestal iemand anders (meestal John Coltrane) de show stelen.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 23:29 schreef Os__ het volgende:

[..]

John Coltrane is beter.

Zonder gekheid, Miles Davis is zeker niet mijn favoriet. Kan er mijn vinger niet op liggen maar weet maar nooit tot in mijn core te raken. Al zijn cd's die ik goed vind daar vind ik meestal iemand anders (meestal John Coltrane) de show stelen.

Ik heb dan weer niks met John Coltrane, maar dat komt vooral omdat ik niks heb met een alt- of tenor-saxofoon...Vind dat geluid zo nasaal, en zenuwachtig.. En je kan van alles zeggen, maar Miles heeft voor de jazz toch meer ontwikkelt en meer verschillende stijlen verkend dan Coltrane...Maar alle respect voor hem hoor, ik probeer hem hier niet af te kraken. Ik hou gewoon van Miles

Kan John het helpen dat hij nogal wat jaren eerder doodging.

Laat ik het anders stellen. Miles Davis zijn creatieve brein is inderdaad van wereldklasse, geen twijfel over mogelijk. Maar zijn trompetspel... is het nou echt zoveel beter dan een Clifford Brown, een Lee Morgan, een Christian Scott van nu? Waarschijnlijk wel, maar ik kan het alleen niet zien.

Denk overigens dat jij Christian Scott wel heel erg kan waarderen. Vooral als jij zo'n fan bent van crossovers tussen jazz en rock. (Youtube maar is op Litany Against Fear).

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 00:19 schreef Os__ het volgende:
Kan John het helpen dat hij nogal wat jaren eerder doodging.

Laat ik het anders stellen. Miles Davis zijn creatieve brein is inderdaad van wereldklasse, geen twijfel over mogelijk. Maar zijn trompetspel... is het nou echt zoveel beter dan een Clifford Brown, een Lee Morgan, een Christian Scott van nu? Waarschijnlijk wel, maar ik kan het alleen niet zien.

Denk overigens dat jij Christian Scott wel heel erg kan waarderen. Vooral als jij zo'n fan bent van crossovers tussen jazz en rock. (Youtube maar is op Litany Against Fear).

Haha, daar dacht ik ook aan toen ik het postte. RIP Coltrane Heeft het niet lang volgehouden. En ik vind Miles zijn trompetspel er inderdaad meestal niet helemaal tussenuit springen. Een paar uitzonderingen zijn er wel te maken, zo vind ik zijn Sketches of Spain spel wel erg fenomenaal. En ook bij Round about Midnight en In A Silent Way krijg ik er wel kriebels van. Maar ik begrijp ten zeerste wat je bedoelt. Hij is vooral een muzikaal genie en een fantastisch bandleider. En ik heb sowieso een zwak voor trompet

Persoonlijk vind ik Dizzy Gillespie trouwens ook een indrukwekkend trompetspeler, ook misschien wel beter dan Miles, maar ook niet altijd. het verschilt vaak...Ik vind het sowieso lastig om kwaliteit van jazz te beoordelen. Ben niet zo'n detailfreak.

Enne, ik zal eens Christian Scott uitproberen. Heb wel wat van hem liggen, maar ik heb zoveel jazz dat ik veel niet luister.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 00:19 schreef Os__ het volgende:
Kan John het helpen dat hij nogal wat jaren eerder doodging.

Laat ik het anders stellen. Miles Davis zijn creatieve brein is inderdaad van wereldklasse, geen twijfel over mogelijk. Maar zijn trompetspel... is het nou echt zoveel beter dan een Clifford Brown, een Lee Morgan, een Christian Scott van nu? Waarschijnlijk wel, maar ik kan het alleen niet zien.

Denk overigens dat jij Christian Scott wel heel erg kan waarderen. Vooral als jij zo'n fan bent van crossovers tussen jazz en rock. (Youtube maar is op Litany Against Fear).

Die Christian Scott is inderdaad alleraardigst! Heb dat album Anthem gehaald, en dat is zeker vermakelijk! Dank voor de tip

Ja mensen, het is wel heel lang geleden dat hier gepost is. Het zou toch zonde zijn als dit topic ineens dichtvalt!

Dit jaar is er nog een reissue geweest van een concert uit 1967.
http://rateyourmusic.com/(...)otleg_series_vol__1/

Zelf nog niet geluisterd maar wel een hele mooie uitgebreide setlist dus misschien iets voor kerst.