Ik heb het boek bijna uit en het zijn toch echt bijna allemaal vrouwelijke minnaars van Alexander en weinig mannelijke. Barsine, Leptine, Bagoas om er maar een paar op te noemen. In de film wordt ie meer als een flikker neergezet dan ie eigenlijk was.quote:Op zaterdag 8 januari 2005 13:49 schreef HiZ het volgende:
Bagoas is overigens 100% historisch gegarandeerd de minnaar van Alexander geweest. Hij staat in diverse klassieke bronnen (o.a. Curtius) vermeld als zodanig. M.b.t. tot Hephaistos is dat niet zo heel erg zeker. Bagoas was een eunuch uit de harem van Darius (die niet gevonden werd in de harem, maar als geschenk aan Alexander werd gegeven door een van de mannen die Darius gedood hadden), die bekend stond om zijn danskunsten.
Dat de zaal in lachen uitbarstte als hij in beeld kwam kan ik me wel voorstellen, want al die lokkende blikken leidden tot totaal geen enkel herkenbaar vervolg (afgezien van die ene keer dat de suggestie wordt gewekt dat Alexander Bagoas in zijn bed roept).
Denk het niet. Een stuk over Alex's grote liefde:quote:Op zaterdag 8 januari 2005 16:35 schreef Steeven het volgende:
In de film wordt ie meer als een flikker neergezet dan ie eigenlijk was.
Bron: http://www.livius.org/he-hg/hephaestion/hephaestion.htmquote:Hephaestion (c.357-324):
Macedonian nobleman, closest friend and lover of king Alexander the Great. During the expedition against Persia, he served sometimes as a military commander, but he was probably a better organizer.
According to a document that is included in Arrian of Nicomedia's Indikê (quoted here), Hephaestion was born in the capital of ancient Macedonia, Pella. His father Amyntor must have been an important man, because his son was educated at the court of king Philip (360-336). The Greek name of Hephaestion's father suggests that he was one of the Greek mercenary leaders or intellectuals who came to Macedonia and received an honorable treatment. (The father of Alexander's admiral and friend Nearchus is another example.)
When he was still young, Hephaestion met the crown prince Alexander. Although an explicit connection between Hephaestion and the famous Macedonian scientist and philosopher Aristotle is not mentioned in our best sources, we may assume that Hephaestion, like Alexander, was educated by Aristotle, whose school at Mieza (below modern Naousa) was situated in one of the most beautiful and green parts of Macedonia. If we are to believe Diogenes Laertius, the author of an entertaining collection of Philosopher's lives, Aristotle published a collection of letters to Hephaestion, which suggests that the two wrote to each other during Alexander's Persian campaign. However, Diogenes is not always a reliable author.
Hephaestion is first mentioned at the very beginning of the histories of Alexander's Persian campaign, when the invaders reached Troy (May 334). He is never introduced as 'a friend' or 'a companion' of the king; he is simply mentioned, which suggests that the historians assumed that everybody knew Hephaestion's position as Alexander's lover. (We don't have to introduce Juliet once Romeo is on the stage.)
At Troy, Alexander venerated the ancient heroes. It is said that he went to the tomb of his legendary ancestor Achilles and that Hephaestion sacrificed to Achilles' friend Patroclus. Again, this suggests that Hephaestion was Alexander's lover, because in the fourth century, it was widely believed that the two legendary heroes had been lovers. (Homer states that they used to spend the night separately - a remark that is only meaningful when it was already taken for granted that the two were lovers.)
If the parallel between Achilles and Patroclus on the one hand and Alexander and Hephaestion on the other hand was really perfect, Hephaestion was -like Patroclus- older than his lover. Since Alexander was born in the summer of 356, we may assume that his friend was born in, say, 357.
After the visit to Troy, Hephaestion disappears for some time from our sources. This suggests that he was with Alexander and did not occupy commands worth mentioning. It is only after the battle of Issus (November 333) that we reencounter Hephaestion in our sources, in a famous anecdote. After the Macedonian victory, queen Statira was captured. She went to Alexander and kneeled down in front of Hephaestion, thinking that he was the king. Alexander saved her face by saying 'Don't worry, mother. Everywhere, he is Alexander too'.
It is possible that Hephaestion is depicted on the so-called Alexander sarcophagus (although some scholars think that the man represented is Antigonus). If the identification is correct, Hephaestion fought on horseback during the battle of Issus.
Alexander was now twenty-three and Hephaestion may have been twenty-four or older. According to the Macedonian and Greek ideas about love and sexuality, the time for homosexual affairs was over. The young men had to marry. Hephaestion could no longer be Alexander's lover, and had to find a new role, especially since the king accepted a Persian mistress, Barsine. However, the friendship between the two men remained very close.
Hephaestion was sent on a diplomatic mission to Sidon, where he had to appoint a new king. He chose a man named Abdalonymus. This was not a very important task, but it should be noted that he had not had earlier assignments. During the next year, he commanded the navy of the Phoenician towns that had sided with the conquerors; this meant that he had to supply the main force. This was a more important job. (It should be noted that these assignments are not mentioned in our most important source, Arrian.)
During Alexander's stay in Egypt (first half 331), Hephaestion was approached by a friend of the Athenian politician Demosthenes, an enemy of the Macedonians. The envoy said that he hoped that Hephaestion would put in a good word for Demosthenes with Alexander. It is unclear whether Hephaestion was persuaded, or, if he was, what was the result.
On October 31, 331, the Macedonians and Persians fought a large battle at Gaugamela in northern Mesopotamia. Hephaestion was now one of the members of Alexander's bodyguard, the somatophylakes. (In fact, these seven men were not real bodyguards but adjutants.) During this bloody battle, he was wounded in an arm.
Again, Hephaestion disappears from our sources for some time, except for an undated assignment as guard and protector of Persian captives. He becomes 'visible' again in October 330, when several soldiers conspired against Alexander. Almost immediately, it became clear that the commander of the Companion cavalry (the best soldiers in the Macedonian army), Philotas, had known of the plans and had not reported his discovery.
At first, Alexander forgave Philotas, but the next day, the accusations were renewed by the phalanx commanders Craterus and Coenus, Philotas' brother-in-law. It is not known whether they had a secret agenda, but we may be suspicious, as we see two infantry commanders accusing the leading cavalry commander. During the night, Philotas was arrested.
As the army exercised capital jurisdiction in Macedonia, Alexander organized a trial. He accused Philotas and the court found him guilty of conspiracy. However, the precise nature of the conspiracy was unclear. Hephaestion, Craterus and Coenus declared that torture should be employed to force the truth out of Philotas. He confessed that he and his father had wanted to kill Alexander to become kings themselves. After this confession, the commander of the Companions was executed.
What to make of this story? No one doubts that the first conspiracy was a fact, but the existence of the conspiracy of Philotas and Parmenion is another matter. The confession of the tortured man can, of course, not be taken as proof. On the other hand, it is strange that Philotas did not report the first conspiracy. It is possible that he wanted to see what happened: if the soldiers' attempt failed, nothing was lost, if it were successful, the army would chose him as its commander and king. He had much to gain, but the fact that he had a motive does not mean that he really did what he was accused of. We will never known what really happened.
The consequences of the murder were clear. In the first place, the execution of Philotas made the murder of his father Armenian inevitable - and in fact, he was killed. In the second place, the Companion cavalry was placed under two men: a safety measure against too powerful officers. The new commanders were Clitus, a trusted senior officer, and Hephaestion, who was still inexperienced.
The years 329, 328 and 327 saw fighting in Bactria and Sogdia, satrapies in the northeast of the Achaemenid empire. Since most of the fighting was done on horseback, we would expect the commander of the Companion cavalry to be prominent in our sources, but Hephaestion is conspicuously absent. The reason is that the unit of Hephaestion and Clitus was too large for the guerilla warfare in Sogdia. It was divided into smaller units, and Hephaestion commanded only one of them. (It should be noted that Alexander killed Clitus, which would have made Hephaestion the senior commander of the Companions, an assignment that was probably still above his powers.)
So, Alexander was skeptical about Hephaestion's capacities as commander, but this did not mean that his friend was out of favor. He is mentioned as the official who had to secure provisions during the winter, an important task. Moreover, Hephaestion acted as Alexander's best man when he married with the native princess Roxane (text). But Hephaestion rarely served as commander during a fight; when he commanded an army that was to see battle, he was always sharing the command with a more experienced officer (e.g., Clitus, Artabazus, Perdiccas).
Ik weet niet welk boek jij bijna uit hebt, maar de schrijver ervan had wellicht kunnen proberen om de klassieke bronnen over Alexander te raadplegen (de meest voor de hand liggende natuurlijk Curtius) , dan had jij nu deze onzin niet opgeschreven. Al in de oudheid had men zeer grote twijfels of Alexander überhaupt wel van vrouwen hield.quote:Op zaterdag 8 januari 2005 16:35 schreef Steeven het volgende:
[..]
Ik heb het boek bijna uit en het zijn toch echt bijna allemaal vrouwelijke minnaars van Alexander en weinig mannelijke. Barsine, Leptine, Bagoas om er maar een paar op te noemen. In de film wordt ie meer als een flikker neergezet dan ie eigenlijk was.
Imo werd hij in de film neergezet als een man die voldeed aan de verwachtingen van zijn maatschappij (trouwen / kind verwekken) maar die diep in zijn hart alleen van mannen hield. Wat voor mij in de film het meest tragische van Alexander was. De blik in de ogen van Hephaistos als Roxanne binnenkomt en de twee mannen ziet huilen...quote:Op zaterdag 8 januari 2005 19:34 schreef Steeven het volgende:
Imo werd ie in de film neergezet als een onzeker jongetje met meer homofiele dan bisexuele gevoelens.
Ik lees het boek waarop de film gebaseerd is, en de schrijven hanteert zeer veel en betrouwbare bronnen. De beste man houdt zeker wel van vrouwen, laat dat duidelijk zijn. Met mannen deelde hij een ander soort liefde, die van vriendschap. En dat ging nog wel eens over in een wat intiemere relatie, wat gewoon was in die tijd. In de film komt dit er heel slecht uit en anders moet je zelf het boek (trilogie, dus eigenlijk drie) zelf maar lezen van Manfredi.quote:Op zaterdag 8 januari 2005 19:39 schreef HiZ het volgende:
[..]
Ik weet niet welk boek jij bijna uit hebt, maar de schrijver ervan had wellicht kunnen proberen om de klassieke bronnen over Alexander te raadplegen (de meest voor de hand liggende natuurlijk Curtius) , dan had jij nu deze onzin niet opgeschreven. Al in de oudheid had men zeer grote twijfels of Alexander überhaupt wel van vrouwen hield.
Ik geef de voorkeur aan de historische bronnen als je het niet erg vindt. En verder was het - in het algemeen - tussen Grieken niet gebruikelijk dat twee volwassen mannen een sexuele relatie onderhielden.quote:Op zaterdag 8 januari 2005 21:33 schreef Steeven het volgende:
[..]
Ik lees het boek waarop de film gebaseerd is, en de schrijven hanteert zeer veel en betrouwbare bronnen. De beste man houdt zeker wel van vrouwen, laat dat duidelijk zijn. Met mannen deelde hij een ander soort liefde, die van vriendschap. En dat ging nog wel eens over in een wat intiemere relatie, wat gewoon was in die tijd. In de film komt dit er heel slecht uit en anders moet je zelf het boek (trilogie, dus eigenlijk drie) zelf maar lezen van Manfredi.
Hij is vergeten zijn huiswerk te makenquote:Op zondag 9 januari 2005 09:44 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
School roept? Op zondagmorgen om twee minuten voor drie?
Nou, daar heeft 'ie dan nog de hele zondag voor. Maar misschien is 'ie net zo'n typ als een vroeger ex-vriendje van me dat zijn schoolwerk 's nachts placht te doen.quote:
Een bekend en veelvoorkomend probleempje. Je hebt de hele kerstvakantie om iets te doen en je doet het op de zondag voordat je weer naar school moet.quote:
Mee eens. De acteerprestaties van Farrel vind ik niet tegenvallen, wel wordt Alexander door Stone nogal hysterisch en huilerig gemaakt.quote:Op woensdag 5 januari 2005 17:12 schreef Steeven het volgende:
Na de film kreeg ik niet het beeld of idee dat Alexander zo groot was. Integendeel. Hoewel Farrel het imo niet slecht doet als Alexander, komt de Alexander mij toch te emotioneel over.
Oliver Stone heeft er voor gekozen vooral de persoonlijkheidsontwikkeling in beeld te brengen en de tragedies in het leven van Alexander. Hoe hij als ambitieuze overwinnaar die zijn vader wil overtreffen er achter komt dat de schaduw van zijn vader hem blijft achtervolgen en dat al die veroveringen niet leiden tot de droom die hij voor zich zag toen hij begon. Dat is op zich wel een mooie lijn in het verhaal: alle grote helden zijn tragisch en sterven jong. Door deze keuze is er weinig ruimte voor Alexander als strateeg en veroveraar. En dat terwijl dit toch voor een groot deel zijn leven heeft bepaald. Bij belangrijke veldslagen wordt amper de tijd genomen goed in beeld te brengen hoe Alexander nu precies te werk ging. En dat terwijl er wel weer veel tijd was voor Hopkins en zijn langdradigheid. Ik vond dat ook jammer, evenals die clichematige scenes waarin ze feestvieren etc.quote:Daarnaast belicht Stone de verkeerde punten van zijn leven. Ik zie constant allerlei feesten met oninteressante dialogen, terwijl er over zijn jeugd amper wat vertelt wordt, of over zijn veldslagen. In de film wordt gezegd dat Alexander nooit een slag verloor, dat klopt ook, maar het springt er niet uit. In de gevechten lijkt het er juist op dat het niet door Alexander komt dat ze winnen. En daarom was hij zo groot: zijn geniale strategische inzicht en zijn enorme verovering. Als je iemand neerzet die van het ene moment in Babylon zit en het andere op de grens bij India, komt dat gewoon niet over als een veroveraar. Meer iemand die op reis is.
Het kan zijn dat ik wat afgeleid werd door Farrel en niet zo goed heb opgelet, maar wordt in de film niet juist de mogelijkheid geopperd dat Olympias betrokken was bij de moord? In een cruciale scene tussen Alexander en zijn moeder, vlak na de dood van zijn vader, zie je dat Alexander gek wordt van het idee dat zijn moeder verantwoordelijk is voor de moord. Hij heeft zijn moeder daarna nooit meer gezien. Ergens in de film wordt ook nog gesuggereerd dat Alex op de vlucht is voor z'n moeder.quote:Op maandag 10 januari 2005 11:45 schreef HiZ het volgende:
Nee, de moord is nooit 'opgelost', maar de filmmakers hebben voor de minst waarschijnlijke opdrachtgever gekozen (als er al een opdrachtgever was). Het is veel waarschijnlijker dat Olympias Pausianus heeft aangezet tot de moord, of iemand anders met de hoop Phillipos op te kunnen volgen nu Alexander niet zo heel sterk stond.
Ja, dat hij op de vlucht is voor zijn moeder. Maar Darius wordt expliciet genoemd als de man die Pausianus opdracht heeft gegeven tot de moord.quote:Op maandag 10 januari 2005 17:51 schreef RaisinGirl het volgende:
[..]
Het kan zijn dat ik wat afgeleid werd door Farrel en niet zo goed heb opgelet, maar wordt in de film niet juist de mogelijkheid geopperd dat Olympias betrokken was bij de moord? In een cruciale scene tussen Alexander en zijn moeder, vlak na de dood van zijn vader, zie je dat Alexander gek wordt van het idee dat zijn moeder verantwoordelijk is voor de moord. Hij heeft zijn moeder daarna nooit meer gezien. Ergens in de film wordt ook nog gesuggereerd dat Alex op de vlucht is voor z'n moeder.
In de film worden meerdere mogelijkheden aangegeven. Alexander beschuldigt zijn moeder in die scene waar ik al over schreef. Olympias vervolgens ontkent noch bevestigt dat zij bij de moord betrokken is, maar wijst Alexander er op dat zijn vader meerdere vijanden had, ook in eigen kring, en dat het dus wachten was op het onvermijdelijke. Alexander twijfelt echter en is niet gerustgesteld. Die twijfel blijft. De mensen om Alexander heen twijfelen ook. Ergens in de film, naar het einde toe, komt naar voren dat de bevelhebbers Alexander verdenken van betrokkenheid. Kortom, we zien vooral de twijfel en verwarring, die leiden tot verdachtmakingen en speculaties. De suggestie dat in de film Darius als expliciete moordenaar wordt aangewezen, zoals jij die doet, klopt dus naar mijn idee niet. Stone laat het zo veel mogelijk in het midden.quote:Op maandag 10 januari 2005 20:02 schreef HiZ het volgende:
Ja, dat hij op de vlucht is voor zijn moeder. Maar Darius wordt expliciet genoemd als de man die Pausianus opdracht heeft gegeven tot de moord.
Misschien zei Alexander dat vooral om de (eigen) twijfel tegen te gaan? Of is het één van de vele mogelijkheden, naast de andere opties die ook in de film naar voren komen?quote:Op dinsdag 11 januari 2005 11:37 schreef HiZ het volgende:
Tja, de 'spanning' erin houden alsof het een krimi is werkt niet zo goed bij een historische persoon. Dus ook deze 'verklaring' maakt het niet beter. We wisten zelfs al voor het moment dat de film opgenomen was dat de moord niet opgelost zou kunnen worden, dan moet de filmer de kijker ook niet opzadelen met het idee dat het wel opgelost kan worden door losjes referenties te geven. In de film zegt Alexander expliciet dat Darius de moordenaars van zijn vader heeft betaald.
Precies. Ik had liever een trilogie of mini-serie gezien. Of een beter lopend verhaal.quote:Stone zit met een massieve hoeveelheid historisch materiaal dat hij er in drie uur doorheen moet jagen..
quote:Op dinsdag 11 januari 2005 11:54 schreef RaisinGirl het volgende:
want ik zou het begot niet weten."
dittoquote:Op woensdag 12 januari 2005 01:37 schreef Dutch_Courage het volgende:ingekort
Conclusie:
Erg jammer deze film. Er had veel meer ingezeten. Met een beter uitgewerkt verhaal was het al heel wat beter te pruimen geweest. Afgezien van de slag bij Gaugamela kent de film weinig hoogtepunten. De slag in India is niet onaardig maar van een totaal andere schaal als die bij Gaugamela.
Ik hoop dat de andere film over Alexander het historische figuur wat meer eer aan doet want de ongekende presaties (en de daarbij behorende psychopathische trekjes) van Alexander verdienen beter.
Ik ben het met je eens op alle drie de puntenquote:Op zondag 9 januari 2005 17:14 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Ik vind het nog steeds een leuke film. En Hephaistion en Bagoas zijn geil.
Hier schat:quote:Op zaterdag 8 januari 2005 14:25 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Er is op het hele Internet geen foto te vinden van Bagoas (Francisco Bosch).Er is een fansite, maar die heeft maar één foto.
Je bent geweldig! Deze zelfde foto staat om IMDB Pro, maar je moet lid worden om hem te kunnen bekijken.quote:
Ik vind hem wel een stuk mooier met dat lange haar en zijn leuke Perzische pakje aan. Ik wil ook een eunuch op mijn verjaardag!quote:Op zondag 16 januari 2005 13:13 schreef Ang3l het volgende:
Wat de knop print screen al niet kan doen he
Sorry? Troy vond ik dus echt een baggerfilm. Het hele verhaal verkracht, gatverdamme. Ik vond Alexander vele malen beter.quote:Op dinsdag 18 januari 2005 19:27 schreef thaleia het volgende:
of gewoon een nieuwe Troy hadden willen zien.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |