quote:Nee, mijn ex is geen homo.
Op dinsdag 27 januari 2004 19:59 schreef Justitia het volgende:[..]
is je ex homo?
. Er komen nog meer herinneringen bij me boven... maar ik ga er niet over uitwijden. Ok, voor mij is de lol er nu ook wel af
mijn zeer oprechte excuses
Maar datgene wat hij doet of wil doen in een relatie komt daar wel op neer. Het heeft namelijk ook heel erg met het slaapkamer gebeuren te maken.
Nogmaals, misschien zal ik uiteindelijk tot de conclusie moeten komen dat dit niet de juiste manier is. Op dit moment wil ik het graag zo proberen en hoe welkom advies ook is, ik wordt er liever niet om veroordeeld.
Leuk om te zien dat er ook steeds nieuwe verhalen komen, maar ook de oude garde verder gaat in hun leven met bijbehorende belevenissen. Toch wel duidelijk dat iedereen weer een stuk verder is dan in het begin.
Ergens las ik dat het loslaten makkelijk is als je maar wil. Ben ik het in principe mee eens, zo is het met de meeste dingen, maar daarvoor moet je wel beseffen dat het niet meer kan zijn zoals het was, iets wat niet altijd even makkelijk is. En dan moet je er nog maar toe komen dat je ook niet wilt dat het wordt zoals het was en dat is veel gevraagd... geloof me.... en ik denk dat veel mensen dat kunnen beamen, ik geef toe dat het met mij sinds dat besef er was, beter gaat.
Het klopt dat de wil er moet zijn, maar wie WIL er nu loslaten??? Okee dat heeft een tijdje nodig, maar ik kan me goed inleven in iedereen die zijn ex helemaal niet wil loslaten zeker in het begin....
Verder over contact en/of vriendschappelijk met je ex omgaan, ik zeg dat kan, net als vergeven enz. enz. enz. daar blijf ik bij maar dat is vaker besproken. Voor mij getuigt dat van echte kracht als je niet voor problemen en conflicten wegloopt juist dan laat je je ware gezicht zien. Je kunt het als trots van mijn kant zien en dat is het misschien ook wel een beetje, maar ik zou het gewoon wel stom, onvolwassen en vooral jammer vinden als we nooit meer iets van elkaar zouden horen, ze blijft bijzonder in haar eigen zin en ik vertrouw dat ik het aankan.
Time will tell.
Succes verder iemand en laten we vriendelijk blijven 
www.biopsychiatry.com
quote:
Op dinsdag 27 januari 2004 20:52 schreef Ambivalent het volgende:
Verder over contact en/of vriendschappelijk met je ex omgaan, ik zeg dat kan, net als vergeven enz. enz. enz. daar blijf ik bij maar dat is vaker besproken. Voor mij getuigt dat van echte kracht als je niet voor problemen en conflicten wegloopt juist dan laat je je ware gezicht zien.
quote:Dit is eigenlijk precies hoe ik het ook zie.
Je kunt het als trots van mijn kant zien en dat is het misschien ook wel een beetje, maar ik zou het gewoon wel stom, onvolwassen en vooral jammer vinden als we nooit meer iets van elkaar zouden horen, ze blijft bijzonder in haar eigen zin en ik vertrouw dat ik het aankan.
Time will tell.
Het zou toch in mijn ogen op z'n minst vreemd zijn als je na (in mijn geval) ruim 5 jaar ineens geen contact meer zou willen en niet meer geinteresseerd zou zijn in elkaar.
En ik ben ook idd van plan de uitzondering op de regel te worden.
En ik ben idd ook wel een beetje trots op de manier waarop we het nu doen.
En dan nu weer ontopic.
To be honest, ik dacht dat ik weer terug op nul zou zijn na onze hernieuwde poging, maar dat lijkt toch niet zo te zijn.
Ik heb zeker nog wel mijn dipjes maar het lijkt wel redelijk zijn gangetje te gaan.
quote:Ik denk dat dat gewoon komt doordat je nu sterker in je schoenen staat, weet hoe het is, hoe het voelt en wat je te doen staat. Ik weet zeker dat als ik opnieuw in zo'n situatie terecht zou komen, ik veel minder moeite zou hebben met loslaten, het zou makkelijker en sneller gaan, al doende leert men...
Op dinsdag 27 januari 2004 20:59 schreef Brighteyes het volgende:
En dan nu weer ontopic.To be honest, ik dacht dat ik weer terug op nul zou zijn na onze hernieuwde poging, maar dat lijkt toch niet zo te zijn.
Ik heb zeker nog wel mijn dipjes maar het lijkt wel redelijk zijn gangetje te gaan.
www.biopsychiatry.com
quote:Dat is het punt waar ik nu ook ben; ik heb zo mijn dipjes... Las in dat goeie boek wat ik het vorige topic ergens aanbeveel
Op dinsdag 27 januari 2004 20:59 schreef Brighteyes het volgende:[..]
[..]En dan nu weer ontopic.
To be honest, ik dacht dat ik weer terug op nul zou zijn na onze hernieuwde poging, maar dat lijkt toch niet zo te zijn.
Ik heb zeker nog wel mijn dipjes maar het lijkt wel redelijk zijn gangetje te gaan.
, dat je een afscheidsdag in kunt lassen. Met alleen maar spullen van je ex en 6 uur alleen maar aan je ex denken. Compleet jezelf verdrinken in je verdriet dus en dan hopen dat het dat was...Iemand ervaring mee? Ik wil er vanaf! Ik wil verder met mijn leven!
www.biopsychiatry.com
En in het weekend komt dan beetje bij beetje de ellende eruit. Ik heb het liever in een keer, ben ik ervan af!
Maar ik weet het; zo werkt het niet! Ik voel me op dit moment gewoon niet goed en zie het daardoor wat zwarter dan normaliter. gaat wel weer over hoop ik.. 
quote:Ik heb ook nog naar dat boek gekeken, maar ik vond de beschrijving op Bol daar niet echt denderend van. Had niet het idee dat dat het voor mij was.
Op dinsdag 27 januari 2004 21:09 schreef mickey71 het volgende:[..]
Dat is het punt waar ik nu ook ben; ik heb zo mijn dipjes... Las in dat goeie boek wat ik het vorige topic ergens aanbeveel
Iemand ervaring mee? Ik wil er vanaf! Ik wil verder met mijn leven!
Ik heb hier ook dat andere boek (tip van Blinky geloof ik) ook liggen. Iets van 'de kunst van het alleen zijn'.
Heb wel via de zoektocht naar dat boek van jou een ander boek gevonden 'Single' heet het volgens mij. dat gaat meer over het leren weer alleen leven, dat is meer waar ik heen wilde.
Zo'n 'duik' in je ex dag kan ik me niet zo veel bij voorstellen. Maar dat kan ook omdat ik het niet kan oproepen.
Afgelopen zaterdag zag ik het echt effe niet meer zitten en was behoorlijk verdrietig en de wanhoop nabij. Maar als ik daar nu aan denk dan kan ik me er niets bij voorstellen.
quote:Hoi Mickey,
Op dinsdag 27 januari 2004 21:24 schreef mickey71 het volgende:
Het probleem is nu juist dat ik dat doe; heb heel veel nieuwe dingen opgepakt, heb het megadruk en in de weekenden rust ik uit omdat ik bekaf ben van al die drukke dingen de hele week.En in het weekend komt dan beetje bij beetje de ellende eruit. Ik heb het liever in een keer, ben ik ervan af!
Maar ik weet het; zo werkt het niet! Ik voel me op dit moment gewoon niet goed en zie het daardoor wat zwarter dan normaliter. gaat wel weer over hoop ik..
Ook ik heb me het leplazerus gewerkt om maar niet alleen te zijn en om mijn gedachten te kunnen verzetten. En toch kwam het er uit, op mijn werk. Eerst zat ik me enorm in te houden, maar dat werkte niet lang. Mijn collega's wisten wel wat er aan de hand was en lieten me mijn gang gaan. Als ik wilde praten dan kon dat met een collega en de anderen kwamen heel af en toe een beetje informeren. Ik ben zo blij dat ik deze baan had...niet teveel nadenken en ik kon het zo druk maklen voor mezelf als ik wilde. Mijn baas heeft me die tijd mijn gang laten gaan, hoewel hij nu minder blij is met de overuren die ik nu nog heb staan en de vakantieuren. Maar beetje bij beetje komt dat ook goed. Ik hoop voor je dat je ook zo'n begripvolle baas hebt, die er niets van zegt als je naar het toilet loopt en er vervolgens 20 minuten blijft (en met rode ogen terugkomt). Gelukkig heb ik mezelf nu een stuk beter onder controle en gaat het echt een stuk beter. Wat ik heb geleerd is dat je vooral moet doen hoe JIJ het op dat moment prettig vindt. Het helpt (mij) niet als iemand zegt 'hoe ik het zou moeten doen'. Ik heb mijn verdriet ondergaan en dat laat ik nu nog gebeuren. Op de raarste momenten kan ik spontaan in tranen uitbarsten en daar is niets mis mee. Als je er klaar voor bent komt de rest vanzelf...als je er maar voor waakt dat je niet te lang blijft stilstaan en op tijd nieuwe uitdagingen aangaat (als je je er nu niet goed bij voelt hoe het nu gaat, weet je dat het anders moet en alleen door er goed over na te denken weet je vanzelf wel hoe je het anders kunt aanpakken). Het alleen maar haasten heeft (voor mij) geen zin want je wordt vanzelf teruggeworpen als je jezelf voorbij rent. Alles op zijn tijd...
Sterkte. 
uiteraard wil ik niemand mijn mening opleggen, het is alleen maar hoe ik het heb ervaren...wat mensen ermee doen is aan zichzelf
Daarnaast kan 't geen kwaad een beetje te experimenten met manieren van verwerken, dat heeft mij opzich wel geholpen.
www.biopsychiatry.com
quote:
Op dinsdag 27 januari 2004 21:25 schreef Retro het volgende:
Offtopic, Brighteyes je nickname, is die afkomstig van de band/artiest Bright Eyes?
overheen gelezenOm eerlijk te zijn heb ik nooit gehoord van die band 
Ik weet het niet helemaal zeker 
maar ik geloof dat het van het nummer van Watership Down komt.
Art Garfunkel, toch?
quote:Dit ken ik wel een beetje. Ik heb ook mijn dipjes....de ene keer wat meer dan de andere. Ze hebben alleen niet echt meer betrekking meer op het "vertrek" maar meer op het gedrag van mijn ex na het vertrek en op de rest van mijn leven daarna.
Op dinsdag 27 januari 2004 21:13 schreef Ambivalent het volgende:
Ik heb niet veel geleerd van de afgelopen periode over loslaten, behalve dat je er gewoon niet zo gek veel aan kan doen... Het enige is afleiding, zorgen dat andere dingen in je leven weer steeds belangrijker in je leven worden en je ex dus steeds minder, ga niet alleen zitten, zoek afleiding, nieuwe dingen en dan komt het goed (bij mij was dat eigenlijk het enige concrete wat werkte) verder had ik ook mijn dipjes en nog steeds maar het stelt nu niet veel meer voor !
Mijn ex mis ik iig niet echt meer. Waar ik nog veel moeite mee heb is het feit dat er geen vriendin meer naast je staat. Vrienden kunnen in dat geval een hoop betekenen (en gelukkig heb ik inmiddels een aantal mensen ontmoet waarmee ik heel goed kan praten en zo), maar ze zullen nooit een vervanging kunnen zijn voor een relatie.
Het is nu ruim anderhalf jaar geleden en dat is eigenlijk het enige wat me nog dwars zit. Na de laatste aanvaring met mijn ex was het echt over (aan beide kanten trouwens). Ik wil niets meer met haar te maken hebben.
Ik loop mezelf nu gek te maken met leuke dames op het werk. Ik weet af en toe niet meer wat wijsheid is. Actie ondernemen of niet? Wat voor actie dan? gewoon laten gaan en eerst eens aan mezelf werken (zoals voorgesteld door meerdere mensen)? Ik weet het af en toe niet meer en ik leef dan ook gewoon mijn leven en probeer mijn best te doen om elke dag weer een beetje lol te hebben.
Eigenlijk raak ik hier pas echt gefrustreerd van: het feit dat ik niet weet wat ik nou moet. Ik kan maar geen beslissing nemen. Ik wil actie maar weet niet wat.
Dat zijn mijn probleempunten nu dus eigenlijk 
Beetje off-topic maar goed.......
Ik wilde eerst zeggen 'doen!' maar ja, da's makkelijk gezegd als jij daar niet helemaal over uit bent.
Op het moment dat jouw interesse echt gewekt is merk je dat gauw genoeg.
Ik denk dat je vanzelf zal merken da je gedrag veranderd van een beetje dollen in een beetje serieuzer dollen etc. etc.
Een relatie van vier jaar gehad en we waren harstikke van plan om komende maand juli gaan samen wonen (einde van haar studies). We hebbne daar UREN EN UREN over gesproken en gepland, tot zelfs enkele zaken zoals een koffiezet en dergelijke gekocht. Met andere woorden, we hadden al veel gepland en in mijn ogen en geest was zij de persoon waar ik de rest van mijn leven van zou houden ALSOOK de persoon waar ik met VEEL PLEZIER elke dag zou wakker worden en een kusje geven elke ochtend.
Dit kan je ONMOGELIJK zomaar loslaten en vergeten. Toch niet als je nog steeds boordevol liefde hebt voor de persoon in kwestie. Dat is nu net het ding, mijn vriendin had PLOTS geen gevoelens meer, en dit gaat me te boven. Nou goed, dat is haar ding. Ik weet gewoon dat het 2 maanden is geleden en ik heb het nog steeds ontichlijk hard elke dag.
Ik heb zo een enorme vrees nooit iemand te vinden waar ik gelukkig mee zal zijn. Men hele leven staat op zijn kop en moet vanaf START heropgebouwd worden, COMPLEET anders als gepland of gedroomd. Ik vind dit zo pijnlijk dat ik moet lachen met jullie (of althans sommingen) hun theorie: "gewoon" loslaten en verder gaan 
quote:Dat is idd ook een moeilijk punt. Andere vrouwen (of mannen). Ik betraps mezelf erop als ik een dip heb dat ik aan anderen dames denk die ik ken (een leuk vind) om mezelf op te peppen dat er nog andere dames zijn dan men ex, maar als ik me een knuffel of een kus inbeeld met die andere meid wordt ik gemeend half misselijk
Op dinsdag 27 januari 2004 23:31 schreef Brighteyes het volgende:
Ik denk dat je het vanzelf merkt als je klaar bent voor andere vrouwen.Ik wilde eerst zeggen 'doen!' maar ja, da's makkelijk gezegd als jij daar niet helemaal over uit bent.
Op het moment dat jouw interesse echt gewekt is merk je dat gauw genoeg.
Ik denk dat je vanzelf zal merken da je gedrag veranderd van een beetje dollen in een beetje serieuzer dollen etc. etc.
quote:Waar ik heel bang voor ben, is dat ik nu interesse toon in een leuke meid enkel en alleen maar om het gemis van de voorbije relatie af te vangen.
Op dinsdag 27 januari 2004 23:31 schreef Brighteyes het volgende:
Ik denk dat je het vanzelf merkt als je klaar bent voor andere vrouwen.Ik wilde eerst zeggen 'doen!' maar ja, da's makkelijk gezegd als jij daar niet helemaal over uit bent.
Op het moment dat jouw interesse echt gewekt is merk je dat gauw genoeg.
Ik denk dat je vanzelf zal merken da je gedrag veranderd van een beetje dollen in een beetje serieuzer dollen etc. etc.
Verder spelen nog een aantal andere factoren (onzekerheid over mezelf oa. ) mee. Ik heb de afgelopen anderhalf jaar tweemaal een collega, die ik toch wel erg leuk vond, mee uit gevraagd. Beide pogingen zijn jammerlijk mislukt.
Waar ik uberhaupt bijvoorbeeld al moeite mee heb is om bij die mensen in de buurt te komen. Ik ben niet zo'n figuur die overal dapper op af stapt, maar juist iemand die probeert eerst indirect contact te krijgen (bijvoorbeeld tijdens een gezamelijk project of zo, zodat ze eerst eens aan me kunnen "wennen" 
).
Mijn probleem zit hem volgens mij in een algeheel gebrek aan zelfvertrouwen, wat zich uit in
en vast nog veel meer wat ik nu ff niet meer kan verzinnen.
Ik heb hier met meerdere mensen over gesproken en ik krijg van twee kanten te horen dat het verstandig is om eens met een professional te gaan praten. Dat is vooralsnog GEEN optie. Ik wil dat gewoon niet. Ik zie niet in wat zo'n iemand mij kan bieden.
Eigenlijk is dit best wel kut....ben je van je ex af, krijg je dit soort gezeik aan je kop!
Ik wilde alleen even toevoegen dat één van mijn ideeen over wat te doen tijdens het verwerken, is om je gevoel te volgen. Mijn ervaring is dat je in die situatie erg veel nadenkt (misschien wel te veel). Ook is er vaak een groot verschil tussen hetgeen wat je voelt en wat je denkt. Wanneer je voor keuzes komt te staan (en dat is dan vaak in mijn beleving), word je al snel besluiteloos (tenminste dat had ik). Wat bij mij geholpen heeft is om hoofdzakelijk datgene te doen waar ik me gelukkig(er) bij voelde; dus datgene wat me een beter gevoel gaf. Op die manier kwam ik er vanzelf achter welke weg ik in moest slaan en volgen.
Ook hielp het om veel te praten met anderen (heel erg veel) en hier op Fok! te posten. Je kan je ei kwijt en door de reacties van anderen kan je soms tot nieuwe inzichten komen. Erg nuttig!
Er zijn nog wel meer zaken die geholpen hebben met het verwerken. Maar de twee beschreven zaken (volg je gevoel en praten/posten) laten volgens mij blijken dat ieder op een eigen manier zijn of haar ex zal verwerken en dat het erg belangrijk is om hier op Fok! je ei kwijt te kunnen. Een ieder kan dus alleen beschrijven wat in zijn of haar situatie helpt of geholpen heeft. Er is geen standaard blauwdruk voor het verwerken. Dit topic is dus een topic waar je je ei kwijt kunt en om mensen te steunen of helpen met reacties.
Succes en sterkte allemaal!
Mijn ex had het 5 december uitgemaakt omdat ze niet meer verliefd op me was en nog meer dingetjes, maar we gingen nog die maand met elkaar om tot ong 1 januari, want ik was met nieuwjaar nog bij haar blijven slapen. Die maand december zijn we nog met elkaar omgegaan en hebben we nog gezoend enzo.
Maar toen haar zusje terug was van vakantie gedroeg ze zich alsof ze me zsm wilde dumpen en ze wilde geen contact meer enzo.
Nouja ik wilde dat niet want mijn gevoelens waren niet opeens verdwenen, zou wel handig zijn geweest maarja.
Nu heb ik het even kunnen volhouden dat we geen contact hadden maar ik ging laatst me spullen halen die nog bij haar lagen en toen d8 ik dat het wel weer goed zat... maar niet dus, maar twas wel knuffelen enzo en toen ik aanbelde deed haar zusje open en die zei dat ze me niet wilde zien, maar toen kwam ze toch nog naar de deur en hebben we even gepraat wat toch wel goed ging. Twas een beetje te intiem voor me, en dat wil ik juist voorkomen zodat we niet allebei dingen gaan denken over de ander(gevoelens enzo).
Wat ze ook deed wat ik vervelend vond is dat ze met haar neus tegen mijn neus, maar op dat moment dacht ik juist dat ze wilde zoenen
tenminste ik hoopte het niet perse want het zou me dan helemaal teveel worden. Maar nu heb ik der gisteravond gebeld enzo en dan wil ik duidelijkheid over dingen enzo, want ze gaat weer veel met der ex om en dan wil ik toch weten hoe wie wat en waar maar ook hoe ze over ons denkt en dat soort dingetjes zodat ik het makkelijker kan verwerken.En ik ben bang dat ik ook alleen maar op zoek ben naar iemand anders om het gevoel van een relatie terug te krijgen enzo, want ik mis het toch wel af en toe
Al met al, gaat het best klote
quote:*Totally agree*
Op dinsdag 27 januari 2004 23:50 schreef Bulls-Ass het volgende:
Ik moet toch ook even mijn mening kwijt i.v.m het loslaten van de liefde als een baksteen. Met alle respect maar de theorie, gewoon loslaten en verdergaan is erug mooi maar erug utopisch. De personen die dit denken zijn dujideljik nog nooit in een echte LIEFDESrelatie belandt.Een relatie van vier jaar gehad en we waren harstikke van plan om komende maand juli gaan samen wonen (einde van haar studies). We hebbne daar UREN EN UREN over gesproken en gepland, tot zelfs enkele zaken zoals een koffiezet en dergelijke gekocht. Met andere woorden, we hadden al veel gepland en in mijn ogen en geest was zij de persoon waar ik de rest van mijn leven van zou houden ALSOOK de persoon waar ik met VEEL PLEZIER elke dag zou wakker worden en een kusje geven elke ochtend.
Dit kan je ONMOGELIJK zomaar loslaten en vergeten. Toch niet als je nog steeds boordevol liefde hebt voor de persoon in kwestie. Dat is nu net het ding, mijn vriendin had PLOTS geen gevoelens meer, en dit gaat me te boven. Nou goed, dat is haar ding. Ik weet gewoon dat het 2 maanden is geleden en ik heb het nog steeds ontichlijk hard elke dag.
Ik heb zo een enorme vrees nooit iemand te vinden waar ik gelukkig mee zal zijn. Men hele leven staat op zijn kop en moet vanaf START heropgebouwd worden, COMPLEET anders als gepland of gedroomd. Ik vind dit zo pijnlijk dat ik moet lachen met jullie (of althans sommingen) hun theorie: "gewoon" loslaten en verder gaan
Wat ik niet begreep, was dat het voor mijn ex ook "ineens over" was... Hoe kun je nu viereneenhalf jaar samen iets opbouwen en het dan in één keer loslaten? Was alles wat we toen samen beleefden, meemaakten en als gezamenlijke herinnering deelden, maar tijdelijk? Moet ik me dan maar niet meer hechten aan iemand waarvan ik ervan uit ga dat het de moeite waard is om me aan te hechten?
In brieven heb ik geprobeerd mijn ex duidelijk te maken wat het allemaal voor mij betekende - en nog steeds betekent - maar tevergeefs. Hij vond het ook wel jammer allemaal, maar was er toch van overtuigd dat ik me er maar overheen moest zetten om echt te kunnen genieten van de kansen die het leven mij als vrijgezel te bieden heeft. In enkele weken tijd kon hij mij zien als "gewoon een meisje", iemand met wie hij een oppervlakkig kopje thee kan drinken, mij achterlatend met mijn grote hoop emoties die ik alléén met hem kon delen omdat ik ze alléén met hem had beleefd.
Hoe moet je in godsnaam op een goede, solide basis opnieuw beginnen met een relatie, als is gebleken dat het op een gegeven moment eigenlijk allemaal van minimale waarde is geweest? Hoe kun je inschatten of een volgende partner wèl in staat is enige vorm van verdriet te tonen om het verbreken van een band die je samen hebt opgebouwd? Hoe leer ik om mezelf opnieuw onvoorwaardelijk over te geven aan iemand, met het vertrouwen dat het voor altijd zou kunnen zijn?
Tot mijn schaamte moet ik toe geven dat ik hier niet zo lang meer in gemod heb. Ik heb de vorige deel gelezen en zag het geflame. Ik zal het beter in de gaten houden.
Mijn excuses
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
quote:Een gevoel dat iemand heeft, is niet (altijd) te verklaren. Dat is iets wat je heel goed moet onthouden en naleven.
Op woensdag 28 januari 2004 14:16 schreef N-joy het volgende:[..]
*Totally agree*
Wat ik niet begreep, was dat het voor mijn ex ook "ineens over" was... Hoe kun je nu viereneenhalf jaar samen iets opbouwen en het dan in één keer loslaten? Was alles wat we toen samen beleefden, meemaakten en als gezamenlijke herinnering deelden, maar tijdelijk? Moet ik me dan maar niet meer hechten aan iemand waarvan ik ervan uit ga dat het de moeite waard is om me aan te hechten?
Je zal nooit weten hoe het houden van ineens over is geraakt, hoe graag je het ook wilt.
quote:Ik herken mezelf heel goed in je reply, want ik heb de eerste paar maanden nadat het uit is geraakt ECHT in de put gezeten, maar op een gegeven moment MOET je deze gedachtes gewoon loslaten, anders kan je je nooit in een nieuwe relatie storten.
In brieven heb ik geprobeerd mijn ex duidelijk te maken wat het allemaal voor mij betekende - en nog steeds betekent - maar tevergeefs. Hij vond het ook wel jammer allemaal, maar was er toch van overtuigd dat ik me er maar overheen moest zetten om echt te kunnen genieten van de kansen die het leven mij als vrijgezel te bieden heeft. In enkele weken tijd kon hij mij zien als "gewoon een meisje", iemand met wie hij een oppervlakkig kopje thee kan drinken, mij achterlatend met mijn grote hoop emoties die ik alléén met hem kon delen omdat ik ze alléén met hem had beleefd.Hoe moet je in godsnaam op een goede, solide basis opnieuw beginnen met een relatie, als is gebleken dat het op een gegeven moment eigenlijk allemaal van minimale waarde is geweest? Hoe kun je inschatten of een volgende partner wèl in staat is enige vorm van verdriet te tonen om het verbreken van een band die je samen hebt opgebouwd? Hoe leer ik om mezelf opnieuw onvoorwaardelijk over te geven aan iemand, met het vertrouwen dat het voor altijd zou kunnen zijn?
Hij hield niet meer van je en dat is precies de reden geweest dat het ineens over was en misschien heeft hij nooit zoveel van je gehouden als jij van hem, maar daar hoef jij je nu niet meer druk om te maken. Het enige waar jij je eventueel druk om kan maken, is met het bedenken dat je het nooit eerder is opgevallen, zodat de pijn die je hebt geleden misschien minder was geweest.
Ik heb tegen mezelf op een gegeven moment gezegt van, 'blijkbaar was je niet goed genoeg voor haar, NOU FOK HAAR DAN! Dan tieft ze toch lekker op? Laat haar maar iemand vinden die beter is als ik, if that floats her boat.'. En ik ben weer leuke dingen gaan doen. En zie hier ik ben dolgelukkig met mijn leven nu en die relatie komt heus wel weer .
ik heb echt veel aan jullie reactie gehad en nog steeds...
ik ben bang dat mijn zwaarste tijd nog gaat komen... zekers in de weekenden... vorig weekend voor het eerst in 3jaar en 3 maanden alleen geweest ... 
niet gezellig
Een open deur vraagt nu eenmaal om ingeschopt te worden.
quote:Ach, op de een of andere manier heeft het zichzelf wel weer opgelost zonder echt in grote drama's uit te lopen.
Op woensdag 28 januari 2004 14:33 schreef zwaaibaai het volgende:
hoi, hier uw mod met ook een ex verleden.Tot mijn schaamte moet ik toe geven dat ik hier niet zo lang meer in gemod heb. Ik heb de vorige deel gelezen en zag het geflame. Ik zal het beter in de gaten houden.
Mijn excuses
Bij deze oko meten mijn excuses voor mijn ietwat heftige posts, maar ik voelde me behoorlijk aangevallen en dat kan ik nou net effe niet hebben. Is geen excuus, maar toch.
