F&S Films & Series
Flitsende films en spannende series, bespreek het hier met elkaar!
Moskwood Media zou 14 Bergman-films in Nederland gaan uitbrengen.
Het gaat over:
Det Sjunde Inseglet (The Seventh Seal)
Smultronstället (Wild Strawberries)
Sommarnattens leende (Smiles of a Summer Night)
Såsom i en spegel (Through A Glass Darkly)
Nattvardsgästerna (Winter Light)
Tystnaden (The Silence)
Jungfrukällan (The Virgin Spring)
Aus dem Leben der Marionetten (From the Life of the Marionettes)
Höstsonaten (Autumn Sonata)
Scener ur ett äktenskap (Scenes from a Marriage)
Törst (Three Strange Loves)
Riten (The Rite)
Viskningar och rop (Cries and Whispers)
Ansiktet (The Magician)
Het gaat over:
Det Sjunde Inseglet (The Seventh Seal)
Smultronstället (Wild Strawberries)
Sommarnattens leende (Smiles of a Summer Night)
Såsom i en spegel (Through A Glass Darkly)
Nattvardsgästerna (Winter Light)
Tystnaden (The Silence)
Jungfrukällan (The Virgin Spring)
Aus dem Leben der Marionetten (From the Life of the Marionettes)
Höstsonaten (Autumn Sonata)
Scener ur ett äktenskap (Scenes from a Marriage)
Törst (Three Strange Loves)
Riten (The Rite)
Viskningar och rop (Cries and Whispers)
Ansiktet (The Magician)
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Handig topic als je een werkstuk over Persona schrijft trouwens. .
.
O+ Audrey O+ (en, in iets mindere mate, O+ Gene Tierney O+)
De eerste 7 zijn ondertussen te koop. Voor wie het interesseert.quote:Op donderdag 30 september 2004 13:19 schreef SaintOfKillers het volgende:
Moskwood Media zou 14 Bergman-films in Nederland gaan uitbrengen.
Het gaat over:
Det Sjunde Inseglet (The Seventh Seal)
Smultronstället (Wild Strawberries)
Sommarnattens leende (Smiles of a Summer Night)
Såsom i en spegel (Through A Glass Darkly)
Nattvardsgästerna (Winter Light)
Tystnaden (The Silence)
Jungfrukällan (The Virgin Spring)
Aus dem Leben der Marionetten (From the Life of the Marionettes)
Höstsonaten (Autumn Sonata)
Scener ur ett äktenskap (Scenes from a Marriage)
Törst (Three Strange Loves)
Riten (The Rite)
Viskningar och rop (Cries and Whispers)
Ansiktet (The Magician)
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Weet je iets van extra's en beeldkwaliteit bij die uitgaves?quote:Op dinsdag 2 november 2004 18:09 schreef SaintOfKillers het volgende:
[..]
De eerste 7 zijn ondertussen te koop. Voor wie het interesseert.
O+ Audrey O+ (en, in iets mindere mate, O+ Gene Tierney O+)
Geen of nauwelijks extra's. Beeldkwaliteit is wel goed.quote:Op dinsdag 2 november 2004 18:11 schreef Sai het volgende:
[..]
Weet je iets van extra's en beeldkwaliteit bij die uitgaves?
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Vind dit niet zo nodig, vind naast Criterion die Tartan uitgaves ook nog steeds prima....quote:Op dinsdag 2 november 2004 18:17 schreef SaintOfKillers het volgende:
[..]
Geen of nauwelijks extra's. Beeldkwaliteit is wel goed.
Reprogram. Restructure. Resistance is futile. You will be assimilated.
* Skammen (Shame) (1968)
Jan en Eva Rosenberg vluchten voor de burgeroorlog in hun (niet nader genoemde) land naar een eilandje voor de kust. Hier leven ze rustig totdat een militair vliegtuig neerstort op het eilandje. Ze raken verwikkeld in een conflict en worden gearresteerd. De leider van de militairen is een oude vriend die hen wil laten gaan als Eva sex met hem heeft. Jan wordt gedwongen een vriend te doden. Het blijkt dat vluchten voor oorlog een relatief begrip is.
De film vormt samen met Vargtimmen en En Passion een losse trilogie. Alle drie de film spelen zich af op het eiland Fårö, een eilandje in de Oostzee. Vandaar dat deze wel de Fårö-trilogie genoemd wordt.
Voor de eerste en enige keer waagde Bergman zich aan een oorlogsfilm en levert gelijk één van de beste anti-oorlogsfilms af die er zijn. De film bekijkt de oorlog op heel persoonlijk niveau. Wat zijn de gevolgen voor een gezin? Hoe worden ze gebruikt? Wat doet oorlog met ze en met hun omgeving? Al deze vragen komen aan bod en worden in z'n algemeenheid behandelt. Nergens wordt namelijk aangeduid om welke oorlog het nou gaat en dat is ook helemaal niet nodig. Vaste Bergman-acteurs Liv Ullman en Max von Sydow schitteren weer in de twee hoofdrollen en ook de cinematografie van Sven Nykvist is dik in orde. Eén van z'n beste films.
Golden Globes 1969
Nominatie Best Foreign-Language Foreign Film
IMDb
Jan en Eva Rosenberg vluchten voor de burgeroorlog in hun (niet nader genoemde) land naar een eilandje voor de kust. Hier leven ze rustig totdat een militair vliegtuig neerstort op het eilandje. Ze raken verwikkeld in een conflict en worden gearresteerd. De leider van de militairen is een oude vriend die hen wil laten gaan als Eva sex met hem heeft. Jan wordt gedwongen een vriend te doden. Het blijkt dat vluchten voor oorlog een relatief begrip is.
De film vormt samen met Vargtimmen en En Passion een losse trilogie. Alle drie de film spelen zich af op het eiland Fårö, een eilandje in de Oostzee. Vandaar dat deze wel de Fårö-trilogie genoemd wordt.
Voor de eerste en enige keer waagde Bergman zich aan een oorlogsfilm en levert gelijk één van de beste anti-oorlogsfilms af die er zijn. De film bekijkt de oorlog op heel persoonlijk niveau. Wat zijn de gevolgen voor een gezin? Hoe worden ze gebruikt? Wat doet oorlog met ze en met hun omgeving? Al deze vragen komen aan bod en worden in z'n algemeenheid behandelt. Nergens wordt namelijk aangeduid om welke oorlog het nou gaat en dat is ook helemaal niet nodig. Vaste Bergman-acteurs Liv Ullman en Max von Sydow schitteren weer in de twee hoofdrollen en ook de cinematografie van Sven Nykvist is dik in orde. Eén van z'n beste films.
Golden Globes 1969
Nominatie Best Foreign-Language Foreign Film
IMDb
* Scener ur ett äktenskap (Scenes from a Marriage) (1973)
In tegenstelling tot hun vrienden Peter en Katarina hebben Marianne en Johan het perfecte huwelijk, althans zo lijkt het. In zes episodes volgen we dit huwelijk door de goede tijden in het begin, maar door de momenten dat Johan Marianne opeens verlaat voor een andere vrouw.
Origineel was dit een zesdelige televisieserie gemaakt voor de Zweedse tv, welke 5 uur duurde. Voor een bioscooprelease is dit natuurlijk te lang, dus werd hij ingekort tot 167 minuten. En dat is waarschijnlijk ook het minpunt van de korte versie. Het is een aaneenschakeling van de dramatische hoogtepunten uit de serie (naar het schijnt), waardoor de film te lang aanvoelt. In de serie hebben naar verluid bijrolspelers ook een iets grotere rol, zodat je wat ruimte geboden wordt om adem te halen.
Ondanks dit minpunt van deze versie is het nog steeds een geweldige film. Bergman laat vooral in deze film zien hoeveel je kunt vertellen met gezichten, mits je goede acteurs hebt om deze expressies te visualiseren. Liv Ullman en Erland Johansson zijn hier fantastisch in en brengen elke emotie pijnlijk over op het scherm. In de dialogen worden thema's als liefde en huwelijk op een sterk wijze ontbonden en aan de kaak gesteld. De korte versie is in elk geval niet Bergman's sterkste film, maar nog altijd dichter bij een meesterwerk dan veel andere regisseurs kunnen zeggen dat ze ooit geweest zijn.
#644 in de Greatest Films Top 1000 samengesteld door critici en regisseurs
BAFTA Awards 1976
Nominatie Best Actress (Liv Ullman)
Golden Globes 1975
Winnaar Best Foreign Film
Nominatie Best Motion Picture Actress - Drama (Liv Ullman)
IMDb
CC-DVD
In tegenstelling tot hun vrienden Peter en Katarina hebben Marianne en Johan het perfecte huwelijk, althans zo lijkt het. In zes episodes volgen we dit huwelijk door de goede tijden in het begin, maar door de momenten dat Johan Marianne opeens verlaat voor een andere vrouw.
Origineel was dit een zesdelige televisieserie gemaakt voor de Zweedse tv, welke 5 uur duurde. Voor een bioscooprelease is dit natuurlijk te lang, dus werd hij ingekort tot 167 minuten. En dat is waarschijnlijk ook het minpunt van de korte versie. Het is een aaneenschakeling van de dramatische hoogtepunten uit de serie (naar het schijnt), waardoor de film te lang aanvoelt. In de serie hebben naar verluid bijrolspelers ook een iets grotere rol, zodat je wat ruimte geboden wordt om adem te halen.
Ondanks dit minpunt van deze versie is het nog steeds een geweldige film. Bergman laat vooral in deze film zien hoeveel je kunt vertellen met gezichten, mits je goede acteurs hebt om deze expressies te visualiseren. Liv Ullman en Erland Johansson zijn hier fantastisch in en brengen elke emotie pijnlijk over op het scherm. In de dialogen worden thema's als liefde en huwelijk op een sterk wijze ontbonden en aan de kaak gesteld. De korte versie is in elk geval niet Bergman's sterkste film, maar nog altijd dichter bij een meesterwerk dan veel andere regisseurs kunnen zeggen dat ze ooit geweest zijn.
#644 in de Greatest Films Top 1000 samengesteld door critici en regisseurs
BAFTA Awards 1976
Nominatie Best Actress (Liv Ullman)
Golden Globes 1975
Winnaar Best Foreign Film
Nominatie Best Motion Picture Actress - Drama (Liv Ullman)
IMDb
CC-DVD
Enigzins kansloze zin....quote:De korte versie is in elk geval niet Bergman's sterkste film, maar nog altijd dichter bij een meesterwerk dan veel andere regisseurs kunnen zeggen dat ze ooit geweest zijn.
Nu kan ik net zo goed een Topic maken over Spielberg, Scott, Jackson enz en dat er ook bij zetten
Niets Is Sterker Dan Dat Ene Woord; Feyenoord! Mijn Feyenoord!
En wat houdt je tegen? Wat is je kritiek? Dit is gewoon m'n mening. Ik vond dit gewoon een fantastische film, maar het probleem bij Bergman is, dat hij zoveel meesterwerken gemaakt heeft en dat deze film in het licht daarvan iets tegenviel.quote:Op dinsdag 4 januari 2005 15:23 schreef Morpheus2002 het volgende:
[..]
Enigzins kansloze zin....
Nu kan ik net zo goed een Topic maken over Spielberg, Scott, Jackson enz en dat er ook bij zetten
Ik vind overigens dat zowel Spielberg, Scott als Jackson meesterwerken gemaakt hebben, maar dan op een andere filmisch vlak, wat zeker niet per se minderwaardig is. Schindler's List, Blade Runner en de Lord of the Rings-trilogie zijn allemaal films die in m'n persoonlijke top 50 staan, dus nog boven veel films van Bergman. Dat ik daar geen topic over maak wil niet zeggen dat ik ze niet waardeer, maar ze zijn hier al bekend genoeg zonder zo'n topic. Met deze topics probeer ik de ogen van mensen te openen voor een ander type films, dan wat er in de multiplexen draait. Een type film die ik in de afgelopen 2 jaar enorm ben gaan waarderen.
Ok! Bedankt voor je uitleg. Was me een beetje onduidelijk
Niets Is Sterker Dan Dat Ene Woord; Feyenoord! Mijn Feyenoord!
Deze heb ik dus vorige week besteld . Ga je over F&A ook nog een review schrijven, Gorro?quote:Op vrijdag 3 september 2004 12:49 schreef Eluc het volgende:
[..]
[afbeelding]
[afbeelding]
[afbeelding]
. Ga je over F&A ook nog een review schrijven, Gorro?
quote:Op dinsdag 4 januari 2005 18:39 schreef Eluc het volgende:
[..]
Deze heb ik dus vorige week besteld . Ga je over F&A ook nog een review schrijven, Gorro?
Verrek, die staat er nog niet bij. Tystnaden ook niet zie ik nu. Als ik zin heb, zal dat er vast een keer van komen
Erg mooie boxset trouwens. Heb hem al een tijdje.
* Ansiktet (The Magician) (1958)
Zweden, de negentiende eeuw. Een rondreizend gezelschap van entertainers, hypnotiseurs en goochelaars worden in een dorpje erg sceptisch ontvangen. Door vooraanstaanden uit het dorp worden ze uitgenodigd op een landhuis om hun kwaliteiten te bewijzen.
De film volgde op de twee meesterwerken Det sjunde inseglet en Smultronstället. Geen makkelijke opgave en de kwaliteit van die films haalt Bergman dan ook niet in deze film. De film opent wel heel sterk met een aantal prachtige shots van de koets in het bos. De film zit natuurlijk weer vol met typische dialogen over liefde, spiritualiteit en vooral de contradictie van het paranormale tegenover de wetenschap; het centrale thema van de film.
De uitwerking van dit thema is goed, maar maakt de verwachtingen die een film van Ingmar Bergman scheppen niet voor de volledige honderd procent waar. Desondanks is er nog genoeg te genieten, bijvoorbeeld de erg sterke performances van de vaste acteurs van Bergman, alsmede de ijzersterke scene op de zolder van het huis, waar een mooi spel met licht en schaduw gespeeld wordt.
BAFTA Awards 1960
Nominatie Best Film from any Source
Venice Film Festival 1959
Winnaar Special Jury Prize
Nominatie Golden Lion
IMDb
Zweden, de negentiende eeuw. Een rondreizend gezelschap van entertainers, hypnotiseurs en goochelaars worden in een dorpje erg sceptisch ontvangen. Door vooraanstaanden uit het dorp worden ze uitgenodigd op een landhuis om hun kwaliteiten te bewijzen.
De film volgde op de twee meesterwerken Det sjunde inseglet en Smultronstället. Geen makkelijke opgave en de kwaliteit van die films haalt Bergman dan ook niet in deze film. De film opent wel heel sterk met een aantal prachtige shots van de koets in het bos. De film zit natuurlijk weer vol met typische dialogen over liefde, spiritualiteit en vooral de contradictie van het paranormale tegenover de wetenschap; het centrale thema van de film.
De uitwerking van dit thema is goed, maar maakt de verwachtingen die een film van Ingmar Bergman scheppen niet voor de volledige honderd procent waar. Desondanks is er nog genoeg te genieten, bijvoorbeeld de erg sterke performances van de vaste acteurs van Bergman, alsmede de ijzersterke scene op de zolder van het huis, waar een mooi spel met licht en schaduw gespeeld wordt.
BAFTA Awards 1960
Nominatie Best Film from any Source
Venice Film Festival 1959
Winnaar Special Jury Prize
Nominatie Golden Lion
IMDb
Geen enkele film van Bergman spreekt mij op het eerste gezicht erg aan.
Behalve the seventh seal, Die wil ik wel erg graag een keer zien
Behalve the seventh seal, Die wil ik wel erg graag een keer zien
* Sommarlek (Summer Interlude) (1951)
Een volwassenen vrouw is niet erg gelukkig met haar leven. Als ze haar dagboek terugvind beluit ze de eilanden te bezoeken waar ze één gelukkige zomer doorbracht en komen de herinneringen over haar jeugdliefde weer boven.
Sommarlek is Jean-Luc Godard's favoriete film van Ingmar Bergman. Het is dan wellicht ook niet verwonderlijk dat ik tijdens het kijken van de film op sommige momenten aan de frivoliteit van Anna Karina in diens films moest denken. Dit speelse zien we in het latere werk van Ingmar Bergman niet vaak terug.
Volgens velen was dit de eerste film van hem waarin de stem van een groot artiest te horen was en dit wordt dan ook gezien als de film waarin Bergman zijn stijl gevonden heeft. Veel thema's die later ook belangrijke rol gaan spelen in zijn oeuvre zijn hier dan ook aanwezig; zelfreflectie, liefde en ook de geloofskwestie speelt even een rol. Het wordt allemaal nog niet zo sterk uitgewerkt als hij in latere films zou doen, maar de film is zeker de moeite waard.
IMDb
Een volwassenen vrouw is niet erg gelukkig met haar leven. Als ze haar dagboek terugvind beluit ze de eilanden te bezoeken waar ze één gelukkige zomer doorbracht en komen de herinneringen over haar jeugdliefde weer boven.
Sommarlek is Jean-Luc Godard's favoriete film van Ingmar Bergman. Het is dan wellicht ook niet verwonderlijk dat ik tijdens het kijken van de film op sommige momenten aan de frivoliteit van Anna Karina in diens films moest denken. Dit speelse zien we in het latere werk van Ingmar Bergman niet vaak terug.
Volgens velen was dit de eerste film van hem waarin de stem van een groot artiest te horen was en dit wordt dan ook gezien als de film waarin Bergman zijn stijl gevonden heeft. Veel thema's die later ook belangrijke rol gaan spelen in zijn oeuvre zijn hier dan ook aanwezig; zelfreflectie, liefde en ook de geloofskwestie speelt even een rol. Het wordt allemaal nog niet zo sterk uitgewerkt als hij in latere films zou doen, maar de film is zeker de moeite waard.
IMDb
* The Serpent's Egg (1977)
De film is gesitueert in het Berlijn van na de nederlaag van Duitsland in de 1e wereldoorlog. Nadat zijn broer zelfmoord heeft gepleegd, zoekt Abel onderdak in het apartement van een oude bekende, professor Veregus. Wanhopig om de eindjes aan elkaar te knopen in deze door oorlog vernieldde stad, neemt Abel een baantje aan in de kliniek van Veregus, waar hij de vreselijke waarheid ontdekt achter het werk van deze vreemde liefdadige professor en ontsluit het kille mysterie dat zijn broer tot zelfmoord dreef.
Deze enige Engelstalige film van Bergman is behalve de taal ook in andere opzichten een buitenbeentje in het oeuvre van de regisseur. De film wordt veel meer gedreven door het verhaal, waar zijn andere films het veel meer moeten hebben van de thema's en emotie. Daar ligt ook de kracht van Bergman en het is wellicht daarom niet zo verwonderlijk dat deze film niet helemaal in z'n opzet slaagt. De sfeer wordt wel goed gecreëerd door de mooie cinematografie van Sven Nykvist, maar er zijn nogal wat manco's. Het acteerwerk is matig, ook van Liv Ullman en de dialogen komen daardoor niet lekker uit de verf. Bergman was gewend met weinig (financiële) middelen z'n film te maken en was wellicht overwelmt door de mogelijkheden dat hij het zicht op het totaalbeeld verloor.
IMDb
De film is gesitueert in het Berlijn van na de nederlaag van Duitsland in de 1e wereldoorlog. Nadat zijn broer zelfmoord heeft gepleegd, zoekt Abel onderdak in het apartement van een oude bekende, professor Veregus. Wanhopig om de eindjes aan elkaar te knopen in deze door oorlog vernieldde stad, neemt Abel een baantje aan in de kliniek van Veregus, waar hij de vreselijke waarheid ontdekt achter het werk van deze vreemde liefdadige professor en ontsluit het kille mysterie dat zijn broer tot zelfmoord dreef.
Deze enige Engelstalige film van Bergman is behalve de taal ook in andere opzichten een buitenbeentje in het oeuvre van de regisseur. De film wordt veel meer gedreven door het verhaal, waar zijn andere films het veel meer moeten hebben van de thema's en emotie. Daar ligt ook de kracht van Bergman en het is wellicht daarom niet zo verwonderlijk dat deze film niet helemaal in z'n opzet slaagt. De sfeer wordt wel goed gecreëerd door de mooie cinematografie van Sven Nykvist, maar er zijn nogal wat manco's. Het acteerwerk is matig, ook van Liv Ullman en de dialogen komen daardoor niet lekker uit de verf. Bergman was gewend met weinig (financiële) middelen z'n film te maken en was wellicht overwelmt door de mogelijkheden dat hij het zicht op het totaalbeeld verloor.
IMDb
Vanaf 1 april tot eind mei draait er in Rotterdam, Amsterdam, Den Haag, Utrecht en Eindhoven een Ingmar Bergman retrospectief met de volgende 21 films:
Persona
Scenes from a Marriage
The Seventh Seal
Autumn Sonata
Cries and Whispers
Trollflojten
Fanny och Alexander
Ansikte mot Ansikte (Face to Face)
Hour of the Wolf (Vargtimmen)
Wild Strawberries
Tystnaden
Through a Glass Darkly
Efter Repetitionen
The Virgin Spring
Sommaren med Monika
Kris (Crisis)
The Serpent's Egg
Winter Light
Smiles of a Summer Night
Ansiktet (The Face)
En Lektion i Karlek
Jammer dat dit uiteraard weer niet naar Enschede komt. Ik had graag een aantal van z'n films op het witte doek willen zien, vooral m'n persoonlijke favoriet Persona.
Persona
Scenes from a Marriage
The Seventh Seal
Autumn Sonata
Cries and Whispers
Trollflojten
Fanny och Alexander
Ansikte mot Ansikte (Face to Face)
Hour of the Wolf (Vargtimmen)
Wild Strawberries
Tystnaden
Through a Glass Darkly
Efter Repetitionen
The Virgin Spring
Sommaren med Monika
Kris (Crisis)
The Serpent's Egg
Winter Light
Smiles of a Summer Night
Ansiktet (The Face)
En Lektion i Karlek
Jammer dat dit uiteraard weer niet naar Enschede komt. Ik had graag een aantal van z'n films op het witte doek willen zien, vooral m'n persoonlijke favoriet Persona.
Prachtig initiatief dit!quote:Op zondag 6 maart 2005 22:39 schreef Gorro het volgende:
Vanaf 1 april tot eind mei draait er in Rotterdam, Amsterdam, Den Haag, Utrecht en Eindhoven een Ingmar Bergman retrospectief met de volgende 21 films:
Persona
Scenes from a Marriage
The Seventh Seal
Autumn Sonata
Cries and Whispers
Trollflojten
Fanny och Alexander
Ansikte mot Ansikte (Face to Face)
Hour of the Wolf (Vargtimmen)
Wild Strawberries
Tystnaden
Through a Glass Darkly
Efter Repetitionen
The Virgin Spring
Sommaren med Monika
Kris (Crisis)
The Serpent's Egg
Winter Light
Smiles of a Summer Night
Ansiktet (The Face)
En Lektion i Karlek
N.B. Naast de vertoning van de bovenstaande films is er tevens een expositie over zijn leven (naast het filmhuis in Den Haag) en vindt er zondagmiddag 1 mei een debat plaats met als thema Bergman's preoccupatie met schoonheid en de dood.
Verdere info: www.ingmarbergman.nl
Reprogram. Restructure. Resistance is futile. You will be assimilated.
Deze film is geniaal (met name de fotografie).quote:Op zaterdag 24 januari 2004 23:27 schreef Gorro het volgende:
* Det Sjunde Inseglet (The Seventh Seal) (1957)
[afbeelding]
Speelduur 96 minuten
Cannes Film Festival 1957
Winnaar Jury Special Price
[ Bericht 3% gewijzigd door zodiakk op 19-03-2005 14:23:29 ]
Die ga ik vanavond zien in het Filmmuseum. Seventh Seal heb ik helaas gemist, maar binnenkort heb ik een kans om Persona te zien.quote:Op zondag 6 maart 2005 22:39 schreef Gorro het volgende:
Vanaf 1 april tot eind mei draait er in Rotterdam, Amsterdam, Den Haag, Utrecht en Eindhoven een Ingmar Bergman retrospectief met de volgende 21 films:
Wild Strawberries
'Paul McCartney krijgt een award van niemand minder dan Bono' - Beau van Erven Dorens.
http://www.last.fm/user/spacemangraig
http://www.last.fm/user/spacemangraig
Flinke schop omhoog voor dit prachtige topic.
Ik studeer Zweeds en voor een vak moet ik een essay schrijven over een onderwerp binnen de Scandinavische cultuur waarin ik op zoek ga naar de Zweedse 'nationale identiteit'. Ik wilde graag wat over films schrijven en kwam dus al vrij snel uit bij Ingmar Bergman, aangezien er kasten vol (wetenschappelijke) literatuur geschreven zijn over dit fenomeen.
Ik ga binnen een handjevol van Bergmans films dus op zoek naar sporen van de Zweedse identiteit (m.a.w. typisch Zweedse zaken, karaktereigenschappen etc.). Het probleem is dat ik nog nooit ook maar een film van hem heb gezien, ik ken hem en zijn films alleen maar van naam. Nu heb ik de volgende films uitgezocht om te gaan analyseren, puur op basis van bekendheid en gewonnen prijzen (nogal willekeurig dus):
Såsom i en spegel (1961) Through a Glas Darkly
Tystnaden (1963) The Silence
Persona (1966)
Fanny och Alexander (1982)
Mijn docente raadde Smultronstället (1957) ook nog aan, onder andere aangezien de titel (Wilde aardbeien) al op iets typisch Zweeds duidde.
In dit topic heb ik al gezien dat er enkele mensen zijn die veel films van Bergman hebben gezien, dus ik hoop dat jullie mij kunnen adviseren bij mijn filmkeuze. Denken jullie dat bovengenoemde films goed aansluiten bij mijn onderwerp of hebben jullie nog films die naar jullie mening hiervoor beter geschikt zijn?
Bij voorbaat dank!
Ik studeer Zweeds en voor een vak moet ik een essay schrijven over een onderwerp binnen de Scandinavische cultuur waarin ik op zoek ga naar de Zweedse 'nationale identiteit'. Ik wilde graag wat over films schrijven en kwam dus al vrij snel uit bij Ingmar Bergman, aangezien er kasten vol (wetenschappelijke) literatuur geschreven zijn over dit fenomeen.
Ik ga binnen een handjevol van Bergmans films dus op zoek naar sporen van de Zweedse identiteit (m.a.w. typisch Zweedse zaken, karaktereigenschappen etc.). Het probleem is dat ik nog nooit ook maar een film van hem heb gezien, ik ken hem en zijn films alleen maar van naam. Nu heb ik de volgende films uitgezocht om te gaan analyseren, puur op basis van bekendheid en gewonnen prijzen (nogal willekeurig dus):
Mijn docente raadde Smultronstället (1957) ook nog aan, onder andere aangezien de titel (Wilde aardbeien) al op iets typisch Zweeds duidde.
In dit topic heb ik al gezien dat er enkele mensen zijn die veel films van Bergman hebben gezien, dus ik hoop dat jullie mij kunnen adviseren bij mijn filmkeuze. Denken jullie dat bovengenoemde films goed aansluiten bij mijn onderwerp of hebben jullie nog films die naar jullie mening hiervoor beter geschikt zijn?
Bij voorbaat dank!
And there was much rejoicing.
Er zullen waarschijnlijk grotere Bergmankenners en -liefhebbers zijn dan ik, maar volgens mij snijdt Bergman eerder universele thema's aan (vereenzaming, religie, de dood, etc...) en gaan zijn films minder over Zweden en de Zweedse identiteit.
Maar misschien kan Gorro hier een beter antwoord op geven dan ik.
Maar misschien kan Gorro hier een beter antwoord op geven dan ik.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
De films hoeven ook niet direct over Zweden te gaan of als thema Zweed-zijn of de Zweedse identiteit te hebben. Zogauw er bijv. een Zweeds gerecht wordt gegeten, er een midzomernacht, Volvo, Saab of een shot van een uitgestrekt bos of iets dergelijks in de film voorkomt is het ook al voldoende.
Het klinkt allemaal een beetje vaag, maar door andere Zweedse films die ik heb gezien weet ik dat er altijd wel iets typisch Zweeds in voorkomt, ook al is het maar iets kleins.
Het klinkt allemaal een beetje vaag, maar door andere Zweedse films die ik heb gezien weet ik dat er altijd wel iets typisch Zweeds in voorkomt, ook al is het maar iets kleins.
And there was much rejoicing.
Heb ik niet gezien, dus kan ik niet over oordelen.quote:Op dinsdag 11 oktober 2005 21:38 schreef SuperSiem het volgende:Såsom i en spegel (1961) Through a Glas Darkly Tystnaden (1963) The Silence
Persona is misschien niet helemaal geschikt, omdat zowat de hele film over twee (eigenlijk één ) personages gaan, en typische nationale karaktereigenschappen zul je er waarschijnlijk niet in vinden. Fanny & Alexander en Wild Strawberries zijn beter geschikt denk ik.quote:Persona (1966) Fanny och Alexander (1982)
Mijn docente raadde Smultronstället (1957) ook nog aan, onder andere aangezien de titel (Wilde aardbeien) al op iets typisch Zweeds duidde.
) personages gaan, en typische nationale karaktereigenschappen zul je er waarschijnlijk niet in vinden. Fanny & Alexander en Wild Strawberries zijn beter geschikt denk ik.Overigens is Det Sjunde Inseglet (The Seventh Seal/Het Zevende Zegel) zijn bekendste film, en misschien ook wel zijn beste. Het probleem (?) met deze is wel dat de hele film een nogal godsdienstig thema heeft en dat het zich afspeelt in de Middeleeuwen. Daarom is deze misschien ook minder geschikt voor je onderwerp.
Ik denk dat Gorro (en dus ook dit topic) het beste advies kunnen geven.
Deze films worden over het algemeen door critici als zijn 5 beste gezien, en zijn dus wel een goed startpunt:
Wild Strawberries
The Seventh Seal
Persona
Cries & Whispers
Fanny Och Alexander
Deze films worden over het algemeen door critici als zijn 5 beste gezien, en zijn dus wel een goed startpunt:
Wild Strawberries
The Seventh Seal
Persona
Cries & Whispers
Fanny Och Alexander
Ik kan in Bergman weinig typisch Zweeds ontdekken. Misschien in Fanny och Alexander, heel misschien in Smultronstället (wat overigens wel de beste is ) maar in de rest... nee. Misschien weet Gorro nog wat.
Bij Moodysson kom je dat misschien meer tegen. Of bij de bekendere comedy's van de laatste tien jaar.
) maar in de rest... nee. Misschien weet Gorro nog wat.Bij Moodysson kom je dat misschien meer tegen. Of bij de bekendere comedy's van de laatste tien jaar.
Sheridana +1
Oh, en als je nog nooit een Bergmanfilm hebt gezien; wat is jouw algemene filmsmaak? Het zou je wel eens rauw op je dak kunnen vallen...
Sheridana +1
Bedankt voor de reply's allen!
Maar mijn docente, die ook vele Bergmanfilms heeft gezien, heeft ingestemd met mijn onderwerpkeuze, dus het lijkt me dat er wel iets te vinden moet zijn. Zoals ik al zei zijn er veel boeken over Bergman geschreven en heeft hij zelf ook boeken geschreven, dus mocht ik het zelf niet uit de films kunnen halen, dan zijn er altijd nog de publicaties van Bergman-kenners.
En tja, mijn filmsmaak: vrij breed. Hoewel ik uit bijv. de IMDB-top-250 niet veel heb gezien - en degenen die ik heb gezien zijn dan grotendeels mainstream films -, moeten de films van van Bergman wel heel extreem zijn, wil ik me er niet doorheen kunnen werken.
Ik heb ook overwogen om films van bijv. Moodysson en Fares te behandelen. Ten eerste omdat ik die al wel gezien heb en ten tweede omdat daar dus duidelijk wel typisch Zweedse dingen worden behandeld. Helaas is daar nog, zeker in verhouding met Bergman, nog weinig over gepubliceerd.quote:Op dinsdag 11 oktober 2005 22:38 schreef Sokolsky het volgende:
Ik kan in Bergman weinig typisch Zweeds ontdekken. Misschien in Fanny och Alexander, heel misschien in Smultronstället (wat overigens wel de beste is ) maar in de rest... nee. Misschien weet Gorro nog wat.
Bij Moodysson kom je dat misschien meer tegen. Of bij de bekendere comedy's van de laatste tien jaar.
Maar mijn docente, die ook vele Bergmanfilms heeft gezien, heeft ingestemd met mijn onderwerpkeuze, dus het lijkt me dat er wel iets te vinden moet zijn. Zoals ik al zei zijn er veel boeken over Bergman geschreven en heeft hij zelf ook boeken geschreven, dus mocht ik het zelf niet uit de films kunnen halen, dan zijn er altijd nog de publicaties van Bergman-kenners.
En tja, mijn filmsmaak: vrij breed. Hoewel ik uit bijv. de IMDB-top-250 niet veel heb gezien - en degenen die ik heb gezien zijn dan grotendeels mainstream films -, moeten de films van van Bergman wel heel extreem zijn, wil ik me er niet doorheen kunnen werken.
And there was much rejoicing.
Van dit lijstje zou ik sowieso Persona niet doen. Smultronstället lijkt me daar een prima vervanging voor. Det sjunde inseglet (The Seventh Seal) en Viskningar och rop (Cries and Whispers) zou ik ook niet doen, want die spelen zich in andere tijden af. Vooral En passion lijkt me nog een goede aanvulling en/of eventueel Nattvardgästerna (Winter Light), met name ook omdat die samen met Såsom i en spegel en Tystnaden een trilogie vormt.quote:Op dinsdag 11 oktober 2005 21:38 schreef SuperSiem het volgende:Såsom i en spegel (1961) Through a Glas Darkly Tystnaden (1963) The Silence Persona (1966) Fanny och Alexander (1982)
Mijn docente raadde Smultronstället (1957) ook nog aan, onder andere aangezien de titel (Wilde aardbeien) al op iets typisch Zweeds duidde.
Maar inderdaad zoals eerder gezegd zit er vrij weinig typisch Zweeds in z'n films bij mijn weten.
[ Bericht 2% gewijzigd door Gorro op 12-10-2005 01:01:38 ]
Hmm, dan worden het denk ik Smultronstället, Såsom i en spegel, Tystnaden, Nattvardgästerna en Fanny och Alexander, die zijn ook allemaal beschikbaar op dvd in de universiteitsbibliotheek dus dat komt mooi uit.
Gorro, waarom Persona niet overigens?
Gorro, waarom Persona niet overigens?
And there was much rejoicing.
De setting van de film is erg miniem en ik verwacht sowieso dat je mede daarom hier het minste uit kunt halen. Verder is er nog een belangrijke reden, maar dat zou een enorme spoiler zijn als ik die zou vertellen. Maar als hij toch ook in de universiteitsbibliotheek ligt; neem hem gewoon mee om een fantastische film te zien los van je opdracht en als je er dan toch iets uithaalt is dat mooi meegenomenquote:Op woensdag 12 oktober 2005 10:07 schreef SuperSiem het volgende:
Gorro, waarom Persona niet overigens?
Persona hebben ze ook, ik zal hem ook wel lenen.quote:Op woensdag 12 oktober 2005 10:22 schreef Gorro het volgende:
[..]
De setting van de film is erg miniem en ik verwacht sowieso dat je mede daarom hier het minste uit kunt halen. Verder is er nog een belangrijke reden, maar dat zou een enorme spoiler zijn als ik die zou vertellen. Maar als hij toch ook in de universiteitsbibliotheek ligt; neem hem gewoon mee om een fantastische film te zien los van je opdracht en als je er dan toch iets uithaalt is dat mooi meegenomen
Erg bedankt allemaal voor jullie hulp! Ik ga zo de dvd's halen, essay hoeft pas klaar te zijn met Kerst, maar ik zal tegen die tijd mijn bevindingen wel laten weten als daar prijs op wordt gesteld.
And there was much rejoicing.
Tof!quote:Op woensdag 12 oktober 2005 11:38 schreef SuperSiem het volgende:
[..]
Ik ga zo de dvd's halen, essay hoeft pas klaar te zijn met Kerst, maar ik zal tegen die tijd mijn bevindingen wel laten weten als daar prijs op wordt gesteld.
Deze trilogie is trouwens ook in boekvorm verschenen, onder de naam Filmtrilogie van Ingmar Bergman.quote:Op woensdag 12 oktober 2005 00:56 schreef Gorro het volgende:
[..]
Nattvardgästerna (Winter Light), met name ook omdat die samen met Såsom i en spegel en Tystnaden een trilogie vormt.
Ik heb 'em voor een prikkie bij de Slegte meegenomen afgelopen weekend.
Daarnaast is er de biografie van Liv Ullman, een van de vaste hoofdrolspeelster in de films van Bergman, met ook wat interessante achtergronden.
Grappig, stond er vandaag toevallig mee in m'n handen, leuk boekje maar toch laten liggen uiteindelijk. In plaats daarvan wel Bergman On Bergman gekocht en het alom geprezen Qu'est-ce que le cinema? (NL titel: Wat is film?) van André Bazin.quote:Op woensdag 12 oktober 2005 12:07 schreef Kolkus het volgende:
[..]
Deze trilogie is trouwens ook in boekvorm verschenen, onder de naam Filmtrilogie van Ingmar Bergman.
Ik heb 'em voor een prikkie bij de Slegte meegenomen afgelopen weekend.
Reprogram. Restructure. Resistance is futile. You will be assimilated.
Voor mij is Persona toch dč film van Bergman!
. . . i n t h e h o u s e . . .
. . . n e l l a c a s a . . .
. . . n e l l a c a s a . . .
* Aus dem Leben der Marionetten (1980)
Het verhaal van Katarina en Peter Egermann, een ruziend en kinderloos stel. Peter pleegt een geweldige misdaad in de eerste scene, de rest van de film bestaat uit niet-lineair onderzoek naar zijn motivaties, waaronder een psychologisch politie onderzoek, stukken uit zijn getrouwde leven en droom passages.
Ingmar Bergman zat ten tijde van deze film in een moeilijke periode. Omwille van belastingredenen had hij z'n toevlucht gezocht in Duitsland om daar voornamelijk in het theater te werken. Hij kon daar echter niet z'n gang gaan en er ontstonden fricties tussen hem en Duitse medewerkers van het theater, mede veroorzaakt door z'n matige beheersing van de Duitse taal.
Dit in het achterhoofd is het niet verwonderlijk dat dit niet één z'n beste films is. De vertelstructuur, waarin de hele tijd voorwaarts en achterwaarts in de tijd gesprongen wordt gescheiden door tussentitels, geeft een fragmentarische schets van de geplaagde geest van Peter, de hoofdpersoon die ook in een episode te zien is van Scener ur ett äktenskap. Door de fragmentarische opbouw is de film vrij taai om door te komen, maar beloningen zijn er genoeg. Vooral de droomsequenties zijn schitterend en daarin bewijzen Bergman en Nykvist het vakmanschap nog niet verleerd te zijn. Het blijft toch een beetje vreemd, een Bergman in het Duits.
IMDb
Het verhaal van Katarina en Peter Egermann, een ruziend en kinderloos stel. Peter pleegt een geweldige misdaad in de eerste scene, de rest van de film bestaat uit niet-lineair onderzoek naar zijn motivaties, waaronder een psychologisch politie onderzoek, stukken uit zijn getrouwde leven en droom passages.
Ingmar Bergman zat ten tijde van deze film in een moeilijke periode. Omwille van belastingredenen had hij z'n toevlucht gezocht in Duitsland om daar voornamelijk in het theater te werken. Hij kon daar echter niet z'n gang gaan en er ontstonden fricties tussen hem en Duitse medewerkers van het theater, mede veroorzaakt door z'n matige beheersing van de Duitse taal.
Dit in het achterhoofd is het niet verwonderlijk dat dit niet één z'n beste films is. De vertelstructuur, waarin de hele tijd voorwaarts en achterwaarts in de tijd gesprongen wordt gescheiden door tussentitels, geeft een fragmentarische schets van de geplaagde geest van Peter, de hoofdpersoon die ook in een episode te zien is van Scener ur ett äktenskap. Door de fragmentarische opbouw is de film vrij taai om door te komen, maar beloningen zijn er genoeg. Vooral de droomsequenties zijn schitterend en daarin bewijzen Bergman en Nykvist het vakmanschap nog niet verleerd te zijn. Het blijft toch een beetje vreemd, een Bergman in het Duits.
IMDb
* Till glädje (To Joy) (1950)
Een violist hoort dat zijn vrouw bij een ongeluk in huis om het leven is gekomen. Na de eerste schok herinnert hij zich hun allereerste kennismaking, het prille huwelijksgeluk, de conflicten, hun ontrouw en de uiteindelijke verzoening. Hij put zijn overlevingskracht uit de muziek.
De achtste film van Ingmar Bergman en één van de vier films van hem die nooit in de Amerikaanse bioscopen heeft gedraaid. De Zweedse critici waren vrij negatief over de film toen hij uitkwam. Zijn inzicht in de mens en het huwelijk zouden nogal kortzichtig zijn en verder godslasterend. Op zich kan ik me daar deels in vinden. Het huwelijk wordt inderdaad niet zo goed uitgediept als in zijn latere werk het geval zou zijn, maar slecht zou ik het zeker niet willen noemen.
Toch is de film zeker de moeite waard al was het maar om de hand van de meester te herkennen. Verschillende scenes zijn overduidelijk van Bergman en dat levert een aantal mooie momenten op, niet in de laatste plaats door het goede optreden van Victor Sjöström. Het geheel is een degelijke film over het huwelijk die echter nog niet zo diep graaft als zijn latere films. De orkest-scenes maken er echter een levendige film van en de muziek van Beethoven zorgt voor een prachtig einde aan de film.
IMDb
"But To Joy is also an impossible melodrama. A kerosene stove explodes portentously in the beginning of the film, and Beethoven's Ninth Symphony is shamelessly exploited. I do understand the techniques used in both melodrama and soap opera quite well."
Een violist hoort dat zijn vrouw bij een ongeluk in huis om het leven is gekomen. Na de eerste schok herinnert hij zich hun allereerste kennismaking, het prille huwelijksgeluk, de conflicten, hun ontrouw en de uiteindelijke verzoening. Hij put zijn overlevingskracht uit de muziek.
De achtste film van Ingmar Bergman en één van de vier films van hem die nooit in de Amerikaanse bioscopen heeft gedraaid. De Zweedse critici waren vrij negatief over de film toen hij uitkwam. Zijn inzicht in de mens en het huwelijk zouden nogal kortzichtig zijn en verder godslasterend. Op zich kan ik me daar deels in vinden. Het huwelijk wordt inderdaad niet zo goed uitgediept als in zijn latere werk het geval zou zijn, maar slecht zou ik het zeker niet willen noemen.
Toch is de film zeker de moeite waard al was het maar om de hand van de meester te herkennen. Verschillende scenes zijn overduidelijk van Bergman en dat levert een aantal mooie momenten op, niet in de laatste plaats door het goede optreden van Victor Sjöström. Het geheel is een degelijke film over het huwelijk die echter nog niet zo diep graaft als zijn latere films. De orkest-scenes maken er echter een levendige film van en de muziek van Beethoven zorgt voor een prachtig einde aan de film.
IMDb
"But To Joy is also an impossible melodrama. A kerosene stove explodes portentously in the beginning of the film, and Beethoven's Ninth Symphony is shamelessly exploited. I do understand the techniques used in both melodrama and soap opera quite well."
Heel asociale tvp dit...
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
* Trollflöjten (The Magic Flute) (1975)
Verfilming van Mozarts opera 'Die Zauberflöte' met libretto van Emanuel Schikaneder, waarin Tamino een jonge prinses steunt in haar strijd tegen haar ouders.
Verfilming van de opera Die Zauberflöte van de Mozart ter ere van het 50-jarig bestaan van de Zweedse radio. Een bijzondere film in het oeuvre van Bergman. Het verhaal is heel kinderlijk en zit vol met fantasierijke componenten en biedt nauwelijks ruimte voor de gebruikelijke zware thema's van zijn films. Het voelt dan ook veel meer aan dan een vrolijk uitje. Aan de kleurrijke sets en geinige filmische trucjes voel je dat hij veel plezier heeft gehad aan het maken van de film.
Dat hij de film ook heel serieus nam blijkt uit de sterke uitvoering van Mozart's opera. Acteurs met goede stemmen die ook nog eens goed kunnen acteren brengen het verhaal tot leven. Doordat Bergman ook steeds reacties van het publiek filmt, met name die van één jong meisje, worden we er steeds aan herinnert dat het om een sprookje gaat die geschikt is voor alle leeftijden. Al met al een leuke film en gelijk ook één van de beste opera-verfilmingen tot nu toe.
IMDb
Criterion Collection DVD
Verfilming van Mozarts opera 'Die Zauberflöte' met libretto van Emanuel Schikaneder, waarin Tamino een jonge prinses steunt in haar strijd tegen haar ouders.
Verfilming van de opera Die Zauberflöte van de Mozart ter ere van het 50-jarig bestaan van de Zweedse radio. Een bijzondere film in het oeuvre van Bergman. Het verhaal is heel kinderlijk en zit vol met fantasierijke componenten en biedt nauwelijks ruimte voor de gebruikelijke zware thema's van zijn films. Het voelt dan ook veel meer aan dan een vrolijk uitje. Aan de kleurrijke sets en geinige filmische trucjes voel je dat hij veel plezier heeft gehad aan het maken van de film.
Dat hij de film ook heel serieus nam blijkt uit de sterke uitvoering van Mozart's opera. Acteurs met goede stemmen die ook nog eens goed kunnen acteren brengen het verhaal tot leven. Doordat Bergman ook steeds reacties van het publiek filmt, met name die van één jong meisje, worden we er steeds aan herinnert dat het om een sprookje gaat die geschikt is voor alle leeftijden. Al met al een leuke film en gelijk ook één van de beste opera-verfilmingen tot nu toe.
IMDb
Criterion Collection DVD
* Sommaren med Monika (Summer with Monika) (1953)
De bittere romance tussen een negentienjarige jongen uit Stockholm en een wild meisje uit het arme deel van de stad.
Opvallend genoeg nog altijd de meest geziene film van Bergman in Amerika. Voor de release in Amerika werd namelijke een half uur uit de film geknipt en geëxploiteerd naast de films van Russ Meyer vanwege de toen baanbrekende, maar nu erg onschuldige naaktscenes.
Je merkt vooral dat Bergman hier nog zoekende is naar de stijl die zijn latere films kenmerken. Het eenvoudige maar doeltreffende liefdesverhaaltje bevat een aantal sterke scenes, maar het geheel is niet altijd even sterk gemonteerd. Sommige scenes had ik graag wat langer uitgerekt gezien bijvoorbeeld. Jammer ook dat ik Monika vanaf de eerste seconde al zo onsympathiek vond.
IMDb
De bittere romance tussen een negentienjarige jongen uit Stockholm en een wild meisje uit het arme deel van de stad.
Opvallend genoeg nog altijd de meest geziene film van Bergman in Amerika. Voor de release in Amerika werd namelijke een half uur uit de film geknipt en geëxploiteerd naast de films van Russ Meyer vanwege de toen baanbrekende, maar nu erg onschuldige naaktscenes.
Je merkt vooral dat Bergman hier nog zoekende is naar de stijl die zijn latere films kenmerken. Het eenvoudige maar doeltreffende liefdesverhaaltje bevat een aantal sterke scenes, maar het geheel is niet altijd even sterk gemonteerd. Sommige scenes had ik graag wat langer uitgerekt gezien bijvoorbeeld. Jammer ook dat ik Monika vanaf de eerste seconde al zo onsympathiek vond.
IMDb
* Hamnstad (Port of Call) (1948)
Berit is een jonge vrouw met problemen. Ze is depressief en suīcidaal. Omdat ze niet samen met haar moeder onder één dak kan leven heeft ze veel jaren in een inrichting doorgebracht. Ze heeft nu een fabrieksbaantje gekregen onder de voorwaarde dat ze weer bij haar moeder intrekt. Hun relatie is echter erg gespannen. Op een dag ontmoet ze in een dancing de dokwerker Gösta. Is hij in staat haar de steun te geven die ze nodig heeft?
Een vrij typische vroege film van Ingmar Bergman. Zoals veel van zijn films focust hij zich op de relatie tussen een man en vrouw. Tijdens de film moest ik regelmatig aan Sommaren med Monika denken. Ook in die film zien we twee jonge arme mensen die bij elkaar steun zoeken. De films verschillen echter wel in aanpakt. In Sommaren med Monika zien we de leuke momenten tussen twee geliefden. Van vrolijke momenten is in deze film nauwelijks sprake.
Dat is ook meteen het grootste kritiekpunt wat ik heb op de film. Bergman bezit hier nog niet de finesse waarmee hij later furore zou maken en daardoor voelt het melodrama nogal geforceerd aan. Daarnaast is de depressieve en suīcidale Berit nou niet bepaald een prettig hoofdpersonage. Empathie wekt ze nauwelijks op. Waar de film wel in slaagt is het nagestreefde realisme. Ook de manier waarop de rede waarom Berit geworden is zoals ze is, wordt goed gebracht.
IMDb
Berit is een jonge vrouw met problemen. Ze is depressief en suīcidaal. Omdat ze niet samen met haar moeder onder één dak kan leven heeft ze veel jaren in een inrichting doorgebracht. Ze heeft nu een fabrieksbaantje gekregen onder de voorwaarde dat ze weer bij haar moeder intrekt. Hun relatie is echter erg gespannen. Op een dag ontmoet ze in een dancing de dokwerker Gösta. Is hij in staat haar de steun te geven die ze nodig heeft?
Een vrij typische vroege film van Ingmar Bergman. Zoals veel van zijn films focust hij zich op de relatie tussen een man en vrouw. Tijdens de film moest ik regelmatig aan Sommaren med Monika denken. Ook in die film zien we twee jonge arme mensen die bij elkaar steun zoeken. De films verschillen echter wel in aanpakt. In Sommaren med Monika zien we de leuke momenten tussen twee geliefden. Van vrolijke momenten is in deze film nauwelijks sprake.
Dat is ook meteen het grootste kritiekpunt wat ik heb op de film. Bergman bezit hier nog niet de finesse waarmee hij later furore zou maken en daardoor voelt het melodrama nogal geforceerd aan. Daarnaast is de depressieve en suīcidale Berit nou niet bepaald een prettig hoofdpersonage. Empathie wekt ze nauwelijks op. Waar de film wel in slaagt is het nagestreefde realisme. Ook de manier waarop de rede waarom Berit geworden is zoals ze is, wordt goed gebracht.
IMDb
Tot nu toe heb ik Winter Light en The Seventh Seal gezien. Interessante films, verontrustend ook en zelfs meeslepend. Ik denk dat ik wel meer werken van Bergman ga zien.
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
* Saraband (2003)
32 jaar na hun scheiding (door de gebeurtenissen zoals verhaald in Scener ur ett äktenskap) komen Marianne, een succesvol advocate en haar ex-man Johan samen in zijn Zomer woning. Ze raakt erg betrokken bij het drama van hun kinderen en een zoon van Johan uit een eerder huwelijk.
De laatste film van Ingmar Bergman is een sequel op Scener ur ett äktenskap. Net als die film is dit een episodische vertelling, in dit geval over de 32 jaar na de scheiding tussen Marianne en Johan uit eerder genoemde film. Liv Ullman speelt Marianne weer fantastisch met geweldig gevoel voor subtiele emoties. De jonge Julia Dufvenius doet haar best, maar wordt wel overklast.
Ook de andere Bergman-veteraan Erland Josephson zet een mooie kwetsbare performance neer. Het is echter Börje Ahlstedt die de meeste lof verdient. Een prachtige uitbeelding van een gebroken man. Wat de film zelf betreft is het weer een mooi staaltje emotioneel familieleed wat Bergman heeft afgeleverd. Echter het episodische karakter breekt de film wel een beetje op. Opvallend is overigens dat hoewel het een vervolg is op Scener ur ett äktenskap de focus voornamelijk op de situatie rondom Henrik en Karin gaat.
IMDb
32 jaar na hun scheiding (door de gebeurtenissen zoals verhaald in Scener ur ett äktenskap) komen Marianne, een succesvol advocate en haar ex-man Johan samen in zijn Zomer woning. Ze raakt erg betrokken bij het drama van hun kinderen en een zoon van Johan uit een eerder huwelijk.
De laatste film van Ingmar Bergman is een sequel op Scener ur ett äktenskap. Net als die film is dit een episodische vertelling, in dit geval over de 32 jaar na de scheiding tussen Marianne en Johan uit eerder genoemde film. Liv Ullman speelt Marianne weer fantastisch met geweldig gevoel voor subtiele emoties. De jonge Julia Dufvenius doet haar best, maar wordt wel overklast.
Ook de andere Bergman-veteraan Erland Josephson zet een mooie kwetsbare performance neer. Het is echter Börje Ahlstedt die de meeste lof verdient. Een prachtige uitbeelding van een gebroken man. Wat de film zelf betreft is het weer een mooi staaltje emotioneel familieleed wat Bergman heeft afgeleverd. Echter het episodische karakter breekt de film wel een beetje op. Opvallend is overigens dat hoewel het een vervolg is op Scener ur ett äktenskap de focus voornamelijk op de situatie rondom Henrik en Karin gaat.
IMDb
* Gycklarnas afton (Sawdust and Tinsel) (1953)
Albert is een wat melancholische man die zijn leventje opgeeft om een vrijbuitersbestaan als circus-directeur te leiden. Hij heeft vrouw en kinderen achtergelaten, en krijgt een relatie met circus-artieste Anne. Zij op haar beurt wordt verliefd op een jongere acteur, die Albert bovendien belachelijk maakt. Een confrontatie kan niet uitblijven.
Deze vroege film van Ingmar Bergman speelt zich af in het circus. Thematisch en stylistisch vindt de film zijn roots in Varieté. Een Duitse silent van Ewald André Dupont uit 1925 en één van de belangrijkere films uit het Germaan Expressionisme. Bergman heeft deze film herhaaldelijk gezien op een eigen 9.5 mm kopie.
Met name in het begin brengt de film een ode aan deze film, door een gedeelte van de film als een stomme film zich te laten ontvouwen. De artiest in Bergman ontwaakt zich. Met mooie zwart-wit beelden werkt hij dit verhaal van een onmogelijke en verboden liefde uit tot één van de beste films van zijn periode voor zijn grote doorbraak in 1957. In Amerika had men daar natuurlijk geen oog voor en daar brachten ze deze film, net als Sommaren med Monika, uit in het exploitation-circuit. Ongetwijfeld in afgeslankte vorm met voornamelijk de scenes van Harriet Anderson in nauwsluitende korsetten.
#421 in de Greatest Films Top 1000 samengesteld door critici en regisseurs
IMDb
Albert is een wat melancholische man die zijn leventje opgeeft om een vrijbuitersbestaan als circus-directeur te leiden. Hij heeft vrouw en kinderen achtergelaten, en krijgt een relatie met circus-artieste Anne. Zij op haar beurt wordt verliefd op een jongere acteur, die Albert bovendien belachelijk maakt. Een confrontatie kan niet uitblijven.
Deze vroege film van Ingmar Bergman speelt zich af in het circus. Thematisch en stylistisch vindt de film zijn roots in Varieté. Een Duitse silent van Ewald André Dupont uit 1925 en één van de belangrijkere films uit het Germaan Expressionisme. Bergman heeft deze film herhaaldelijk gezien op een eigen 9.5 mm kopie.
Met name in het begin brengt de film een ode aan deze film, door een gedeelte van de film als een stomme film zich te laten ontvouwen. De artiest in Bergman ontwaakt zich. Met mooie zwart-wit beelden werkt hij dit verhaal van een onmogelijke en verboden liefde uit tot één van de beste films van zijn periode voor zijn grote doorbraak in 1957. In Amerika had men daar natuurlijk geen oog voor en daar brachten ze deze film, net als Sommaren med Monika, uit in het exploitation-circuit. Ongetwijfeld in afgeslankte vorm met voornamelijk de scenes van Harriet Anderson in nauwsluitende korsetten.
#421 in de Greatest Films Top 1000 samengesteld door critici en regisseurs
IMDb
Oké, ik meld me ook eens in dit topic, heb al verschillende Bergman-films gezien, en na Persona zat ik met een vraagje. Ik heb hem al op moviemeter gesteld, maar daar gaat niemand er op in.
Gorro, heb jij misschien enig idee?quote:Maar ja, rest nog de vraag, wie is dat kind in dat mortuarium? Het geaborteerde kind van Alma? De nietgewenste zoon van Elizabeth?
en dan stopt die godvergeten projector!
Poeh. Het is te lang geleden dat ik die film gezien heb om me dat nog te kunnen herinneren. Ik zal er op proberen te letten als ik hem nog eens zie, mocht je dan nog geen antwoord hebben.quote:Op zaterdag 21 juli 2007 13:50 schreef fratsman het volgende:
Oké, ik meld me ook eens in dit topic, heb al verschillende Bergman-films gezien, en na Persona zat ik met een vraagje. Ik heb hem al op moviemeter gesteld, maar daar gaat niemand er op in.
[..]
Gorro, heb jij misschien enig idee?
|
|
