[i] ja hoor ikke wel:
Deel1
Deel2
Deel3
In ieder geval: ik denk ook dat Gia gelijk heeft. Agressiviteit zit in je. En die dronkenschap doet hem zijn grenzen overschrijden.
Ondertussen nog niets gehoord. De brief die ik heb geschreven is denk ik vandaag bezorgd (heb m zondagavond laat gepost). Hij is nog aan t werk, hij zal m vanavond wel zien.
ik ben benieuwd of hij nog reageert.
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 16-01-2004 12:45]
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 13-01-2004 15:11]
mijn vriend (half jaar) heeft mij dit weekend voor de tweede keer in een maand lichamelijk geweld aangedaan.
quote:
Op dinsdag 13 januari 2004 15:08 schreef Da_QQ het volgende:
Hier maar weer verder... weet alleen niet hoe linkjes toe te voegen. Iemand die dat kan doen?ja hoor ikke wel:
Deel1
Deel2
Deel3
In ieder geval: ik denk ook dat Gia gelijk heeft. Agressiviteit zit in je. En die dronkenschap doet hem zijn grenzen overschrijden.
Ondertussen nog niets gehoord. De brief die ik heb geschreven is denk ik vandaag bezorgd (heb m zondagavond laat gepost). Hij is nog aan t werk, hij zal m vanavond wel zien.
ik ben benieuwd of hij nog reageert.
quote:Dat was een punt dat ik inderdaad op een hele vage manier ook trachtte te maken na het eerste voorval. Oftewel helemaal mee eens.
Op dinsdag 13 januari 2004 15:08 schreef Da_QQ het volgende:
...
In ieder geval: ik denk ook dat Gia gelijk heeft. Agressiviteit zit in je. En die dronkenschap doet hem zijn grenzen overschrijden.
Ondertussen nog niets gehoord. De brief die ik heb geschreven is denk ik vandaag bezorgd (heb m zondagavond laat gepost). Hij is nog aan t werk, hij zal m vanavond wel zien.
ik ben benieuwd of hij nog reageert.
Als je niet tot iets in staat bent zal je het ook niet doen als je onder invloed bent van welke stof dan ook. Vice versa geldt exact hetzelfde natuurlijk...
Da_QQ, mochten er reacties komen dan weet je ons te vinden.
Sterkte voorlopig, en even door bijten...
quote:Tja. Wordt het dan niet eens tijd om een punt achter deze relatie te zetten. Of zelfs aangifte te doen van mishandeling. Wordt alleen maar erger denk ik. Vent heeft hulp nodig.
Op dinsdag 13 januari 2004 15:12 schreef Da_QQ het volgende:
eh ja. daar komt t wel op neer.
mijn vriend (half jaar) heeft mij dit weekend voor de tweede keer in een maand lichamelijk geweld aangedaan.
ik ben benieuwd of hij daarop reageert en zo ja, hoe hij daarop reageert.
ik heb eerlijk gezegd geen idee van zijn gevoelens op dit moment. tegenover zijn broer maakt hij er een ietwat ander verhaal van dan de waarheid en tegenover een vriend ontkende hij dat hij me iets heeft aangedaan. zijn moeder heeft hij wel de waarheid verteld.
ik kan me voorstellen dat hij een ander verhaal vertelt uit schaamte maar voor hetzelfde geld denkt hij echt alleen aan zichzelf en is hij bang dat mensen slecht over hem gaan denken als ze dit horen. en maakt hij het uit omdat hij wil blijven vluchten voor zijn problemen en voor de waarheid.
hij krijgt mijn brief vandaag, ben benieuwd of en wanneer hij reageert.
ps weet niet of een aangifte doen zin heeft. heb geen blauwe plekken(wel pijnlijke) en wat doen ze er verder mee? niets...
quote:Die beslissing is natuurlijk helemaal aan jou. Je zal zeker ook wel zien wat de gevolgen van een aangifte voor hem kunnen zijn. Aan de andere kant, de aangifte (die puur administratief zal zijn lijkt me idd) staat dan wel in zijn dossier. Mocht hij het dan nog eens flikken (bij wie dan ook) kan het erg belangrijk zijn.
Op dinsdag 13 januari 2004 15:49 schreef Da_QQ het volgende:
.....
ps weet niet of een aangifte doen zin heeft. heb geen blauwe plekken(wel pijnlijke) en wat doen ze er verder mee? niets...
Deur dicht, slot erop en nooit meer opendoen.
quote:Niet helemaal mee eens.
Op dinsdag 13 januari 2004 14:04 schreef bankrupcy het volgende:[..]
Het zit in elke man en elke vrouw. Drank legt alleen de grenzen lager.
Ik ken helemaal géén agressie in mezelf.
Agressie! heb ik voornamelijk gezien bij mensen die het óf niet kunnen verkroppen dat de dingen niet gaan zoals ze willen ( eisen eigenlijk ) óf die een steekje los hebben of niet in staat zich verbaal uit te drukken. ( machteloosheid dus )
quote:Ik heb tot nog toe eigenlijk alleen nog maar mee gelezen omdat het voor mij te pijnlijk was om het erover te hebben maar ik ga toch een poging wagen.
Op dinsdag 13 januari 2004 15:49 schreef Da_QQ het volgende:
in mijn brief heb ik ook geschreven dat hij hulp nodig heeft en dan niet van mij, maar van een professioneel iemand. gaat hij die niet nemen, dan is het wat mij betreft uit.ik ben benieuwd of hij daarop reageert en zo ja, hoe hij daarop reageert.
ik heb eerlijk gezegd geen idee van zijn gevoelens op dit moment. tegenover zijn broer maakt hij er een ietwat ander verhaal van dan de waarheid en tegenover een vriend ontkende hij dat hij me iets heeft aangedaan. zijn moeder heeft hij wel de waarheid verteld.ik kan me voorstellen dat hij een ander verhaal vertelt uit schaamte maar voor hetzelfde geld denkt hij echt alleen aan zichzelf en is hij bang dat mensen slecht over hem gaan denken als ze dit horen. en maakt hij het uit omdat hij wil blijven vluchten voor zijn problemen en voor de waarheid.
hij krijgt mijn brief vandaag, ben benieuwd of en wanneer hij reageert.ps weet niet of een aangifte doen zin heeft. heb geen blauwe plekken(wel pijnlijke) en wat doen ze er verder mee? niets...
Ook ik had een vriend die me mishandelde zowel psychisch als lichamelijk ook omdat meneer niet met zijn vingers van de coke en de drank kon blijven. Hij heeft me in totaal 4x besodemieterd in 3.5 jaar tijd en 4x over heb ik hem terug genomen 
De laatste keer heeft hij mij beterschap beloofd en zijn we samen op zoek gegaan naar hulp, wij zijn terecht gekomen bij het Tactus in Enschede daar heeft hij gesprekken gehad en op 5-12-2002 is hij intern opgenomen voor een maand. Dit ging allemaal goed, ik was er voor hem gaf hem geld en zorgde dat hij te eten had allemaal omdat zijn ouders en verdere familie niets met hem te doen wilde hebben vanwege mij. ( hij vertelde zijn ouders dat ik geld had gestolen en hem sloeg terwijl de rollen omgedraaid waren.) op 31 december heb ik hem uit dat huis opgehaald en samen hebben we oud en nieuw gevierd allemaal heel gezellig, hij heeft nieuwe beloftes gemaakt tegenover mij en we zouden er dit keer echt voor gaan.
Nou niet dus 
Meneer was in maart zover op de goede weg dat hij toch maar weer besloot om met een ander wicht het bed in te duiken, dit kreeg ik via via te horen en voelde me gigantisch genaaid.
Ik heb hem de deur uitgezet en verder nog 1x contact met hem gehad in het bijzijn van de politie om zijn spullen hier het huis te krijgen. 
Resultaat, hij van de zooi af en ik in de shit. dit heeft ruim een half jaar geduurd voor ik er een beetje aan gewend. ik heb toen een nieuwe relatie gekregen 
en toen pas merkte ik wat voor diepe sporen het bij me achtergelaten heeft, ik ben wantrouwend, geloof niets van de dingen die me vriend me verteld (nu gaat dat beter) ben bang met stoeien dat ie doorslaat en ga zo maar door.
Ik ben op de goede weg en ik ga er ook komen maar voor dat ik er ben heeft het nog heeeeeeeeeeeeeel veel tijd nodig.
Da_QQ: heb je al een reactie gekregen op jouw brief? Hoop dat je het allemaal een beetje trekt!
Ik ben ook wel benieuwd naar de aangifte eigenlijk...
Dobbey, wat een verhaal! Maar heel herkenbaar, het lijkt soms wel (niet beledigend bedoeld, in geen enkele manier) of al deze verhalen tot op detailniveau overeenkomen. Ik zou bijna gaan geloven dat alle plegers van huiselijk geweld dezelfde standaard stoornis hebben of zo...
En Mirage, ik ben het grotendeels met bankrupcy eens. Bij sommige mensen zit de agressie dieper weggestopt, veelal bij vrouwen, maar als er diep genoeg gegraven word zijn we allemaal een stuk minder onschuldig dan we denken. Kijk maar eens hoe fel een moeder kan worden als je aan haar kroost komt bijvoorbeeld.
Iedereen heeft zijn grens, het is alleen in en in triest dat sommigen al door het lint gaan door een drankje of een snuifje. Mensen met zo'n lage drempel zouden zichzelf iets beter moeten leren kennen.
Ik heb een jaar lang iets met een jongen gehad waarvan ik het idee had dat "er iets niet klopte". Het 1ste teken was toen ik hem (aan het begin van onze relatie) negeerde tijdens een ruzie & hij een videorecorder op de grond smeet om aandacht te krijgen. Het was allemaal niet ernstig genoeg voor mijn gevoel.
Na een tijdje ging het uit & toen kwam hij bij mij langs. Hij vertelde me dat hij mijn hotmail had "gehackt" & in 1 van mails had gelezen dat ik was vreemdgegaan. Toen kreeg ik mijn 1ste klap (vlakke hand, op mijn wang).
Veel gepraat, belofte op verandering & ik besloot "mijn best te doen" (dacht dat het mijn schuld was). Daarna kregen we een keer ruzie & heeft hij mij het huis uitgesleurd & compleet uitgescholden.
Veel gepraat belofte op verandering. 1 maand geleden ging het goed fout. We kregen ruzie, ik wilde mijn spullen pakken & hij wilde mij er niet doorheen laten. Ik wilde de politie bellen, maar hij pakte mijn mobiel af. Toen begon ik op hem in te beuken, maar hij ging nog steeds niet uit de weg. Om hem te kwetsen (& mijn spullen te kunnen pakken) zei ik dingen over andere jongens. Hij begon te huilen voor een paar minuten, maar pakte daarna handboeien & gilde dat hij me zou verkrachten. Ik was radeloos, hysterisch, bang, vocht echt voor mijn leven. Na een half uur liet hij me los & zei dat hij mij wilde "terugpakken" voor al die dingen die ik had gezegd.
De 1ste week was ik niet van plan aangifte te doen. Toen ik van hem hoorde dat het veel erger was dat ik was vreemdgegaan begreep ik eindelijk dat hij absoluut niet begrijpt dat hij elke mogelijke grens had overschreden!
Heb toen aangifte gedaan, wat uiteindelijk een melding is geworden, omdat ik wilde dat hij hulp i.p.v. gevangenisstraf kreeg.
Om aan dit verhaal een einde te maken, wil ik wat advies geven aan degenen die met ongeveer hetzelfde probleem zitten.
1. Zodra je door hebt dat er over jouw grenzen wordt gewalst: wacht niet, neem jezelf in bescherming. Hij verandert niet, het wordt alleen maar erger, omdat hij zichzelf steeds meer ruimte biedt (& die geef jij hem!)
2. Bij mishandeling gelijk naar de dokter gaan, want dan kan je een verklaring krijgen voor het geval dat je aangifte wilt doen (maakt het allemaal makkelijker).
3. Je kan een maand na het incident nog aangifte doen.
4. Stel zoveel mogelijk mensen op de hoogte.
(mijn langste post!)
Zoals al eerder opgemerkt, sommige dingen lijken tot in de details te kloppen... (brr).
Het meest ongelofelijke vind ik wat je allemaal pikt. Niet eens zozeer die ene klap, meer dat je bijna gaat geloven dat jíj degene bent die fout zit. dat je het 'uitgelokt' hebt (ja, ik weet ook wat ik vorige keer geschreven heb).
Voor mijzelf heeft de rust die ik nu heb, goed geholpen. Ik ben blij dat ik mijn brief nog in shock en boosheid heb geschreven. Hoewel ik de laatste twee dagen het er soms moeilijk mee had dat hij niet meteen voor de deur stond, ben ik nu blij dat ik niet aan mijn impuls heb toegegeven hem maar te bellen. Heb meer inzicht in wat er allemaal gebeurd is.
Vandaag belde zijn broer mij. Die vertelde dat mijn brief veel indruk heeft gemaakt op mijn (ex-)vriend. Hij had tegen zijn broer gezegd dat ik 'groot gelijk' had. Hij had weer een lange werkweek achter de rug, maar zowaar vandaag vrijgenomen. Volgens zijn broer om een en ander op een rijtje te zetten, te kijken waar hij hulp kan zoeken enz.
In mijn brief heb ik geschreven dat het uit blijft zolang hij niet serieus met zichzelf aan de slag gaat. Ik denk dat hij daar nu mee bezig is en geen contact opneemt zolang hij geen 'resultaat' (als in een afspraak met een psycholoog/ CAD) heeft bereikt.
Maar natuurlijk kan ik niet in zijn hoofd kijken. Misschien zit hij ook wel zichzelf heel zielig te vinden en denkt hij: zak jij maar de stront in met je brief...
Kortom, ik heb nog niets gehoord van hem, wel van zijn broer die merkte dat mijn (ex)vriend mijn brief z. serieus had genomen. Ik hou jullie posted.
Een man/jongen die aggressief gedrag vertoont tegenover zijn naasten (in dit geval jij) is opzich niets nieuws. Er zijn er meer dan je denkt. Ikzelf wordt stevig 'onder de duim gehouden' door mijn vader. Nu ik 18 ben (en 20cm langer dan hem) begint hij een soort dreiging te voelen, en probeert daar boven te blijven. Het is voor hem net een race: Wie het sterkst is, is de baas. Hij probeert me nu meer dan ooit onder de duim te houden.
Een voorbeeld van hoe mannen (en ik ook, dat besef ik) denken. Het willen 'heersen' over anderen is meestal een drijfveer om aggressie te gebruiken. Wellicht ook in jouw geval?
Ikzelf probeer altijd de kalmte zelf te blijven. Jammer genoeg heeft mijn zelfvertrouwen daardoor een hele deuk opgelopen. Soms uit zich dat in overdreven zelfmedelijden (als een meisje het uitmaakt tussen ons, ben ik de eerste week letterlijk ziek, ook al duurde de relatie maar 6 weken)en soms in zelfmutilatie, waar weinig mensen gelukkig wat van weten/zien. Ik verwacht echter dat als ik eenmaal op mezelf woon, dit allemaal overgaat, omdat ik dan de druk van mijn pa niet voel.
Wellicht schoot het bij jouw vriend de andere kant op: omdat hij zijn pa niet aan kon, zocht hij iemand anders om over te 'heersen'.
Natuurlijk keur ik zijn gedrag niet goed, maar ik vind wel dat hij geholpen moet worden met zijn aggressiviteit.
(En nee, zelf vind ik niet geholpen te hoeven worden
Ik doe niemand kwaad voor zover ik weet)quote:Dat ex-vriendje van mij werd vroeger geslagen (naar eigen zeggen, weet niet of het zo = aangezien hij vaak liegt) door zijn vader totdat hij sterker werd idd. Elke X als mijn ex zijn zin niet kreeg of zich afgewezen voelde (wat heeeeeel snel gebeurde) deed hij radicale dingen. Met mijn mob. smijten, foto's verscheuren, mensen uitschelden, etc. De hele wereld (o.a. ik) kon dan de tering krijgen, hij ging voor alles. Maar hij straalt ontzettend veel zelfvertrouwen uit (arrogantie zelfs ) & = (tot het enge toe) intelligent. Ik snap dus niet dat hij niet kan inzien dat er met hem psychisch iets niet goed = & dat hij hulp nodig heeft. Heb je misschien advies, tips, verklaring, etc.?
Op donderdag 15 januari 2004 23:08 schreef De_Delph het volgende:Een man/jongen die aggressief gedrag vertoont tegenover zijn naasten (in dit geval jij) is opzich niets nieuws. Ikzelf wordt stevig 'onder de duim gehouden' door mijn vader. Nu ik 18 ben (en 20cm langer dan hem) begint hij een soort dreiging te voelen, en probeert daar boven te blijven. Het is voor hem net een race: Wie het sterkst is, is de baas. Hij probeert me nu meer dan ooit onder de duim te houden.
Een voorbeeld van hoe mannen (en ik ook, dat besef ik) denken. Het willen 'heersen' over anderen is meestal een drijfveer om aggressie te gebruiken. Wellicht ook in jouw geval?
Ikzelf probeer altijd de kalmte zelf te blijven. Jammer genoeg heeft mijn zelfvertrouwen daardoor een hele deuk opgelopen. Soms uit zich dat in overdreven zelfmedelijden (als een meisje het uitmaakt tussen ons, ben ik de eerste week letterlijk ziek, ook al duurde de relatie maar 6 weken)en soms in zelfmutilatie, waar weinig mensen gelukkig wat van weten/zien. Ik verwacht echter dat als ik eenmaal op mezelf woon, dit allemaal overgaat, omdat ik dan de druk van mijn pa niet voel.
Wellicht schoot het bij jouw vriend de andere kant op: omdat hij zijn pa niet aan kon, zocht hij iemand anders om over te 'heersen'.
Natuurlijk keur ik zijn gedrag niet goed, maar ik vind wel dat hij geholpen moet worden met zijn aggressiviteit.
(En nee, zelf vind ik niet geholpen te hoeven worden
Voel me nu net zo'n "Lieve-Anne-wat-moet-ik-doen?"-meisje...
quote:Ik heet wel geen Anne maar zal toch een poging wagen
Op donderdag 15 januari 2004 23:24 schreef Rahja het volgende:[..]
Dat ex-vriendje van mij werd vroeger geslagen (naar eigen zeggen, weet niet of het zo = aangezien hij vaak liegt) door zijn vader totdat hij sterker werd idd. Elke X als mijn ex zijn zin niet kreeg of zich afgewezen voelde (wat heeeeeel snel gebeurde) deed hij radicale dingen. Met mijn mob. smijten, foto's verscheuren, mensen uitschelden, etc. De hele wereld (o.a. ik) kon dan de tering krijgen, hij ging voor alles. Maar hij straalt ontzettend veel zelfvertrouwen uit (arrogantie zelfs ) & = (tot het enge toe) intelligent. Ik snap dus niet dat hij niet kan inzien dat er met hem psychisch iets niet goed = & dat hij hulp nodig heeft. Heb je misschien advies, tips, verklaring, etc.?
Voel me nu net zo'n "Lieve-Anne-wat-moet-ik-doen?"-meisje...
Laten we er van uitgaan dat hij de waarheid spreekt (naïef als ik ben) en dat hij inderdaad vroeger is geslagen. Ik vind het dan eerlijk gezegd niet zo gek dat hij zijn gedrag als 'normaal' ervaart. Hij is immers zo opgevoed! En intelligentie verandert daar niet veel aan ben ik bang. Zelfvertrouwen kweek je natuurlijk al gauw als je merkt dat mensen bang voor je zijn (aldus zo redeneert hij).
Ikzelf zocht een 'normale omgeving' op, zoals mijn laatste vriendinnetje. Ze weet niet wat ze heeft aangericht door me te dumpen, want dan verval ik weer in mijn oude omgeving (ik ben erg op mezelf, zit veel thuis achter de pc bijvoorbeeld). Ik word God zei dank niet aggressief (tenminste niet waar ze bij is)... eerder heel erg verdrietig.
Ik denk dat ik je geen advies kan geven, behalve dan alle banden met hem te verbreken. Neem een andere telefoon, een ander mailadres en laat je ouders/huisgenoten niet opendoen voor hem of laat ze hem afpoeieren met 'ze is niet thuis' ofzo. Totale afzondering van hem is in dit geval het beste. Waarschijnlijk gaat hij dan denken, en dat brengt hem vanzelf op het idee dat HIJ misschien wel fout zou zitten.
quote:Ik geef je weinig kans, op het moment dat zo iemand in zijn kop heeft zitten dat de ander fout is geweest kan je praten als brugman maar het gaat er gewoon niet uit.
Op donderdag 15 januari 2004 23:51 schreef De_Delph het volgende:[..]
Waarschijnlijk gaat hij dan denken, en dat brengt hem vanzelf op het idee dat HIJ misschien wel fout zou zitten.
Ik kom zelf niet eens meer in de stad van me ex alleen al om de verhalen die hij heeft rondgestrooid over mij , mensen waarvan ik dacht dat ze kennissen waren die me niet meer aankeken of die in ene ruzie met me gingen maken, totdat ik er dus achter kwam wat er aan de hand was en probeer dan maar is het tegendeel te bewijzen. Ik had er uiteindelijk geen zin meer an, heb 3.5jr gevochten voor een relatie en als mensen mij niet wilden geloven dan moesten ze er zelf maar achter komen. 
Wat natuurlijk ook bij de meesten wel is gebeurd 
quote:Lieve Da_QQ, een paar dagen geleden vertelde de broer je nog dat jouw 'vriend' hem had gezegd dat jij hem had aangevallen. Nu hij jouw brief krijgt waarin van jouw kant ook nog een opening zit, gaat hij opeens wél mee in jouw verhaal...
Op donderdag 15 januari 2004 22:41 schreef Da_QQ het volgende:Vandaag belde zijn broer mij. Die vertelde dat mijn brief veel indruk heeft gemaakt op mijn (ex-)vriend. Hij had tegen zijn broer gezegd dat ik 'groot gelijk' had. Hij had weer een lange werkweek achter de rug, maar zowaar vandaag vrijgenomen. Volgens zijn broer om een en ander op een rijtje te zetten, te kijken waar hij hulp kan zoeken enz.
In mijn brief heb ik geschreven dat het uit blijft zolang hij niet serieus met zichzelf aan de slag gaat. Ik denk dat hij daar nu mee bezig is en geen contact opneemt zolang hij geen 'resultaat' (als in een afspraak met een psycholoog/ CAD) heeft bereikt.
En contact met het CAD of een therapeut is nog geen resultaat.
Dat is in het beste geval de eerste stap op weg naar resultaat!
Hij zal niet de eerste of de laatste zijn die er na een of twee sessies de brui aan geeft.
@ranhja en Dobbey: Hulde! Hulde dat jullie je verhaal kunnen en durven op te schrijven. Het is schreinend om te lezen, en ik hoop dat dit topic mischien ook andere mensen over de streep trekken om maatregelen te treffen: aangifte, weg gaan, hulp zoeken enz enz.
DA_QQ: Ik ben ietsje minder blij met je. Niet te persoonlijk aantrekken a.u.b., ik ben slechts mod en geen persoonlijke vriend. Maar een virtuele schop onder uw achterste is wel op zijn plaats in mijn ogen. Ik lees namelijk tussen de regels door dat je hem terug wil, en daar kan ik niet bij. Hij heeft je tot twee keer toe mishandelt, voorgelogen, zwart gemaakt bij zijn broer, doorgesnoven ( te veel coke) . Ik weet dat je het niet vergeten bent, ik weet dat je onwijs veel van die jongen, ik weet dat je hulp voor hem wil hebben, ongeacht hoe de relatie afloopt.
maarrrrrrr: ik heb soms het gevoel dat je zo gemakkelijk over het feit heen stapt dat hij je nog al wat trauma's hebt bezorgd. mischien hou je onwijs veel van hem, maar ik heb het gevoel dat je nu verder moet gaan, wellicht alleen...
quote:Het gaat niet er niet om of zij er wat mee doet, dat is en blijft nog altijd haar eigen keus. Maar voor eventuele andere mensen is dit ook een goed topic om is na te denken waar of ze in godsnaam mee bezig zijn.
Op vrijdag 16 januari 2004 11:19 schreef Lemmeb het volgende:
Je opent nu zelf deel 4, maar heeft het nog nut om hier te posten ei'k? Luister je eigenlijk wel naar wat we te melden hebben?
quote:Gamma! doeland! Praxis!
Op vrijdag 16 januari 2004 11:34 schreef dobbey het volgende:[..]
Het gaat niet er niet om of zij er wat mee doet, dat is en blijft nog altijd haar eigen keus. Maar voor eventuele andere mensen is dit ook een goed topic om is na te denken waar of ze in godsnaam mee bezig zijn.
quote:Da's helemaal waar.
Op vrijdag 16 januari 2004 11:34 schreef dobbey het volgende:
Het gaat niet er niet om of zij er wat mee doet, dat is en blijft nog altijd haar eigen keus. Maar voor eventuele andere mensen is dit ook een goed topic om is na te denken waar of ze in godsnaam mee bezig zijn.
Ik maar ik ga er wel vanuit dat wanneer ze zelf deel 4 opent, ze daar zelf een bepaalde bedoeling mee heeft?
Als iedereen zo reageert als Da_QQ, dan heeft een dergelijk topic helemaal geen zin. Iedereen weet toch allang dat mensen die mishandelen continu in herhaling vallen, en toch gebeurt het iedere keer weer. Het probleem zit hem niet in de aanwezige kennis over het onderwerp (daar is al zat over te vinden, ook op dit forum), maar in de psyche van de mishandelde zelf.
Naïviteit, besluiteloosheid en emotionele afhankelijkheid los je niet op met een dergelijk topic.
quote:Oke ben ik met je eens maar als er bijvoorbeeld van de 100 mensen die dit lezen 99 er niets mee doen en 1 wel dan vind ik al dat dit topic nut heeft, maar goed dat is mijn mening.
Op vrijdag 16 januari 2004 11:39 schreef Lemmeb het volgende:[..]
Als iedereen zo reageert als Da_QQ, dan heeft een dergelijk topic helemaal geen zin. Iedereen weet toch allang dat mensen die mishandelen continu in herhaling vallen, en toch gebeurt het iedere keer weer. Het probleem zit hem niet in de aanwezige kennis over het onderwerp (daar is al zat over te vinden, ook op dit forum), maar in de psyche van de mishandelde zelf.
Naïviteit, besluiteloosheid en emotionele afhankelijkheid los je niet op met een dergelijk topic.
quote:
Op vrijdag 16 januari 2004 11:35 schreef zwaaibaai het volgende:[..]
Gamma! doeland! Praxis!
quote:Ik vind dat Da_QQ het fantastisch doet. En als jij haar: "Naïviteit, besluiteloosheid en emotionele afhankelijkheid" verwijt snap ik waarom zo veel relaties stranden. Blijkbaar is jezelf inzetten voor een relatie Not Done.
Op vrijdag 16 januari 2004 11:39 schreef Lemmeb het volgende:
[..]
Naïviteit, besluiteloosheid en emotionele afhankelijkheid los je niet op met een dergelijk topic.
quote:Jezelf inzetten voor een vooraf kansloze zaak (en nu helemaal) noem ik naïef en bovendien is er dan ook wat anders aan de hand, zoals emotionele afhankelijkheid en/of besluiteloosheid/
Op vrijdag 16 januari 2004 11:51 schreef bankrupcy het volgende:
Ik vind dat Da_QQ het fantastisch doet. En als jij haar: "Naïviteit, besluiteloosheid en emotionele afhankelijkheid" verwijt snap ik waarom zo veel relaties stranden. Blijkbaar is jezelf inzetten voor een relatie Not Done.
quote:Ja daar heb je wel gelijk in, natuurlijk.
Op vrijdag 16 januari 2004 11:43 schreef dobbey het volgende:
Oke ben ik met je eens maar als er bijvoorbeeld van de 100 mensen die dit lezen 99 er niets mee doen en 1 wel dan vind ik al dat dit topic nut heeft, maar goed dat is mijn mening.
Maar dan vraag ik me nog steeds af wat de persoonlijke bedoeling van Da_QQ was.
quote:Ik kan me levendig voorstellen dat Da_QQ niet over één nacht ijs gaat wat deze situatie betreft.
Op vrijdag 16 januari 2004 12:00 schreef Lemmeb het volgende:[..]
Jezelf inzetten voor een vooraf kansloze zaak (en nu helemaal) noem ik naïef en bovendien is er dan ook wat anders aan de hand, zoals emotionele afhankelijkheid en/of besluiteloosheid/
Natuurlijk is het slimmer om er een punt achter te zetten, zeker na deze tweede aanval. Maar emoties en verwarring drukken nu eenmaal een zwaar drempel op je. En die kleuren je beslissingen. Dan lijkt het me slimmer om die eerst voor jezelf op een rijtje te zetten.
Daarnaast heeft ze ondanks dit alles nog steeds veel gevoel voor haar 'vriend', dat zet je ook niet zomaar overboord.
Ik denk dat Da_QQ verstandelijk verdomd goed weet wat het beste is om te doen, maar het zal nog wel even duren eer het gevoel diezelfde mening is toegedaan.
Ik heb zelf in een relatie gezeten die mij meer pijn dan goed deed. Terwijl ik verstandelijk drommels goed wist dat die relatie slecht voor me was, heeft het qua gevoel nog een hele tijd geduurd om het kwartje te laten vallen.
En daarnaast hoeft ze ook niet elke 'wissewasje' en iedere gedachtengang met ons te delen.
quote:Fijn dat je haar vriend een kansloze zaak noemt. Voor mij is het een mens met een probleem. En soms wil je die helpen. Misschien naïef, maar altijd een poging waard.
Op vrijdag 16 januari 2004 12:00 schreef Lemmeb het volgende:[..]
Jezelf inzetten voor een vooraf kansloze zaak (en nu helemaal) noem ik naïef en bovendien is er dan ook wat anders aan de hand, zoals emotionele afhankelijkheid en/of besluiteloosheid/
Emotionele afhankelijkheid?: Sommigen noemen dat liefde. En bij sommigen gaat dat heel ver en heel diep.
Besluiteloosheid?: Zij heeft een besluit genomen, alleen niet het besluit wat de meesten haar adviseerden.
quote:waarschijnlijk zijn emoties je vreemd, maar na zo'n voorval is het verstandelijk denkvermogen nog al uitgeschakelt. Het is een centrifuge van emoties waar ze door heen gaat, wees blij DAT ze twijfelt
Op vrijdag 16 januari 2004 12:00 schreef Lemmeb het volgende:[..]
Jezelf inzetten voor een vooraf kansloze zaak (en nu helemaal) noem ik naïef en bovendien is er dan ook wat anders aan de hand, zoals emotionele afhankelijkheid en/of besluiteloosheid/
quote:Lemmeb, je laatste posts hier beginnen een beetje te lijken op een stellingname van: "ja, duh ik heb nou al tien keer gezegd wat je moet doen...". Dat lijkt me gezien het onderwerp nou niet iets wat de situatie op welke manier dan ook stimuleerd. Het enige dat je er mee doet is dat Topic van die gast die vond dat zijn vriendin zijn adviezen in de wind sloeg onderstrepen. Iedereen maakt zijn eigen beslissingen je kan alleen extra overwegingsfactoren aandragen. En anders doe je wat ikzelf ook even gedaan heb, gewoon even niet bijposten tot de situatie veranderd zo moeilijk is dat niet, wees eerlijk...
Op vrijdag 16 januari 2004 12:00 schreef Lemmeb het volgende:Jezelf inzetten voor een vooraf kansloze zaak (en nu helemaal) noem ik naïef en bovendien is er dan ook wat anders aan de hand, zoals emotionele afhankelijkheid en/of besluiteloosheid/
Da_QQ heeft aangegeven dat ze de relatie (op dit moment) beëindigd heeft, dat is al een hele stap vind ik zelf. En dat ze zoals bankrupcy (op de 1 of andere manier zijn we het eens ) al zegt doet Da_QQ haar uiterste best om te knokken voor een relatie waar zij veel waarde aan hecht.
Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar ik ben verre van perfect en als ik eens een relatie loop te frustreren zou ik het erg waarderen als mijn vriendin dezelfde vechtlust zou opbrengen...
Het is een stap van frustreren naar meppen natuurlijk maar vechten voor een relatie is een eigenschap die gewaardeerd dient te worden... (imho, uiteraard)
Dan denk ik dat dit topic (in alle 4 zijn delen) zeker meer bestaansrecht heeft dan de gemiddelde "ik snap vrouwen niet", "Waarom denken mannen altijd aan sex" of "Mijn relatie van drie dagen is kapot" topic.
quote:Ik noem haar relatie een kansloze zaak, niet haar vriend zelf. Dat ze die gozer probeert te helpen, prima, maar zorg dan wel eerst voor jezelf en verbreek die relatie.
Op vrijdag 16 januari 2004 12:11 schreef bankrupcy het volgende:
Fijn dat je haar vriend een kansloze zaak noemt. Voor mij is het een mens met een probleem. En soms wil je die helpen. Misschien naïef, maar altijd een poging waard.
Dit forum heeft heel veel waarde voor mij. Ik open het om mijn eigen problemen te bespreken, om te zien of er anderen soortgelijke ervaringen hebben, om te zien of ik nou gek ben en om raad te vragen.
Jullie reacties hielpen mij bijvoorbeeld om niet een zielige brief te schrijven (wat is er nou gebeurd en hoe moet het nou verder?) maar een hele duidelijke (dit is er gebeurd, en om daaruit te komen zijn dat de oplossingen).
Maar zoals Zwaaibaai al aangeeft: dit is wel een internetforum. Jullie kennen mij niet, jullie kennen mijn vriend niet, en vice versa. Ik kan - wat ik ook opschrijf! - altijd maar een deel van het verhaal vertellen.
De situatie is iets gecompliceerder dan alleen maar een gozer die zijn vriendin mept omdat ie zijn schoenen uit moet trekken of wat dan ook. Of een meisje dat totaal emotioneel afhankelijk is van haar vriend. Ik denk namelijk dat dat wel meevalt. Ik weet heel goed wanneer het tijd is om een punt achter een relatie te zetten.
En nu heb ik dat gevoel niet. Mijn vriend is normaal niet agressief en dat hij nu overgaat tot het gebruiken van fysiek geweld, dat komt ergens vandaan. Geweld gebruiken betekent dat je een situatie met woorden niet meer aankunt. Je hebt dus een probleem. Mijn vriend heeft er een heleboel. Dat praat niet goed dat hij mij slaat - het is echter wel een verklaring waar zijn gedrag vandaan komt.
Als iemand inziet dat hij een verkeerd pad bewandelt en graag wil terugkeren, dan wil ik diegene zeker helpen. Alleen heeft hij een profeesionele 'gids' nodig om hem uit het bos te halen en niet iemand die zegt: misschien moet je deze weg proberen. ik denk dat als mijn vriend inziet dat hij hulp nodig heeft (en ik acht die kans vrij groot), en hij neemt die hulp, dat er heel snel verbetering in zijn situatie en daarmee die van ons, komt.
[Dit bericht is gewijzigd door Da_QQ op 16-01-2004 12:55]
quote:Dat is niet duidelijk in je zinsopbouw.
Op vrijdag 16 januari 2004 12:47 schreef Lemmeb het volgende:
[..]
Ik noem haar relatie een kansloze zaak, niet haar vriend zelf.
quote:Als ze haar relatie onvoorwaardelijk verbreekt, dan heeft het voor hem geen zin meer om te stoppen met drinken. Waarom zou hij?
Dat ze die gozer probeert te helpen, prima, maar zorg dan wel eerst voor jezelf en verbreek die relatie.
Juist door de relatie te behouden, maar op een zeer laag pitje te zetten, krijgt hij een stimulans om te veranderen. Let wel: Ze zegt ook nergens dat ze onvoorwaardelijk terugkomt als hij van de drank af is.
Leuk wat van je te horen Da_QQ. Je hebt mail.
quote:Doe nou niet zo vervelend betweterig en miereneukerig. Jij hebt het over:
Op vrijdag 16 januari 2004 13:05 schreef bankrupcy het volgende:
Dat is niet duidelijk in je zinsopbouw.
quote:En ik zeg op een directe manier dat dat in dit geval een kansloze zaak is. Lijkt me toch duidelijk dat we het dan over die relatie hebben.
Blijkbaar is jezelf inzetten voor een relatie Not Done.
quote:Jahoor, dream on. Stoppen met drinken, roken, drugs, whatever doe je niet voor je relatie, maar voor jezelf. Als je dat als gebruiker niet inziet, kun je dat stoppen wel vergeten. Dit zijn de basics van het afkicken zegmaar.
Als ze haar relatie onvoorwaardelijk verbreekt, dan heeft het voor hem geen zin meer om te stoppen met drinken. Waarom zou hij?Juist door de relatie te behouden, maar op een zeer laag pitje te zetten, krijgt hij een stimulans om te veranderen. Let wel: Ze zegt ook nergens dat ze onvoorwaardelijk terugkomt als hij van de drank af is.
Beetje de omgekeerde wereld, als zij de relatie in stand moet houden (mogelijk met alle gevolgen van dien), zodat hij kan stoppen met drinken.
Zij hoeft zich, op grond van de info die ik tot nu toe heb, tot niets verplicht te voelen.
quote:Daar heb je naar mijn mening een goed punt, hij moet het natuurlijk ook wel zelf willen en op kunnen brengen. Het zou ook zeker niet zo horen te zijn dat hij niet uit de problemen zou kunnen komen zonder dat hij denkt aan het einde van de rit de relatie op te kunnen pakken.
Op vrijdag 16 januari 2004 14:12 schreef Lemmeb het volgende:Beetje de omgekeerde wereld, als zij de relatie in stand moet houden (mogelijk met alle gevolgen van dien), zodat hij kan stoppen met drinken.
Zij hoeft zich, op grond van de info die ik tot nu toe heb, tot niets verplicht te voelen.
Maar mensen met problemen hebben soms een zetje de goede kant op nodig. De vraag is dan hoever ga je daarin en daar heeft de TS volgens mij zelf een aardig idee van.
quote:Goede zaak! Blij dat we enigzins hebben kunnen helpen.
Op vrijdag 16 januari 2004 12:52 schreef Da_QQ het volgende:
Veel vragen, weet niet precies waar te beginnen dus ik schrijf maar gewoon.Dit forum heeft heel veel waarde voor mij. Ik open het om mijn eigen problemen te bespreken, om te zien of er anderen soortgelijke ervaringen hebben, om te zien of ik nou gek ben en om raad te vragen.
Jullie reacties hielpen mij bijvoorbeeld om niet een zielige brief te schrijven (wat is er nou gebeurd en hoe moet het nou verder?) maar een hele duidelijke (dit is er gebeurd, en om daaruit te komen zijn dat de oplossingen).
quote:Zijn problemen met drugs, drank en agressie zijn niet jou problemen. Dat je hem wilt helpen snap ik, ik snap echter niet dat je dat ten koste van jezelf doet. Die "professionele gids" waar je het over hebt, ben jij niet. Zal jij ook niet kunnen zijn. Daarom vind ik (slechts mijn mening) dat je dat ook niet moet proberen, en ik heb wel de indruk dat je dat probeert.
En nu heb ik dat gevoel niet. Mijn vriend is normaal niet agressief en dat hij nu overgaat tot het gebruiken van fysiek geweld, dat komt ergens vandaan. Geweld gebruiken betekent dat je een situatie met woorden niet meer aankunt. Je hebt dus een probleem. Mijn vriend heeft er een heleboel. Dat praat niet goed dat hij mij slaat - het is echter wel een verklaring waar zijn gedrag vandaan komt.Als iemand inziet dat hij een verkeerd pad bewandelt en graag wil terugkeren, dan wil ik diegene zeker helpen. Alleen heeft hij een profeesionele 'gids' nodig om hem uit het bos te halen en niet iemand die zegt: misschien moet je deze weg proberen. ik denk dat als mijn vriend inziet dat hij hulp nodig heeft (en ik acht die kans vrij groot), en hij neemt die hulp, dat er heel snel verbetering in zijn situatie en daarmee die van ons, komt.
Feit is en blijft nu eenmaal dat hij al 2 keer (!!!) geweld heeft gebruikt. Een keer zou je m.i. nog kunnen rechtvaardigen, maar 2 keer niet.
Dat is alleen maar een teken dat zijn problemen groter zijn dan dat hij én jij aankunnen.
Daarom zeg ik nogmaals: kies voor jezelf. Onvoorwaardelijk.
quote:Uit zelfbescherming zou ik dan zeggen: verbreek de relatie, maar houd wel zo nu en dan contact. Je kunt die jongen nu eenmaal ook niet aan z'n lot overlaten als hij een serieuze poging wil doen om van de drank/drugs te geraken.
Op vrijdag 16 januari 2004 15:01 schreef Alien-Intruder het volgende:
Daar heb je naar mijn mening een goed punt, hij moet het natuurlijk ook wel zelf willen en op kunnen brengen. Het zou ook zeker niet zo horen te zijn dat hij niet uit de problemen zou kunnen komen zonder dat hij denkt aan het einde van de rit de relatie op te kunnen pakken.Maar mensen met problemen hebben soms een zetje de goede kant op nodig. De vraag is dan hoever ga je daarin en daar heeft de TS volgens mij zelf een aardig idee van.
En dan kun je altijd later nog besluiten om weer wat met hem te beginnen.
Sorry, ik ben hierin misschien een beetje star, maar ik zie dit echt als de enige oplossing. Je moet er in dit soort gevallen altijd voor zorgen dat je zelf in elk geval niet de dupe wordt, dat je niet meegezogen wordt in de problemen van een ander. Want daar is uiteindelijk helemaal niemand bij gebaat.
Relaties zijn door dik en dun, maar er zijn grenzen. Mishandeling (fysiek of psychisch) is altijd zo'n grens.
Misschien dat dit een iets gemenere stelling is die je ogen nog wat wijder opent.
quote:Nee, niet gemeen, eerder ondoordacht (zie dat a.j.b. niet als een aanval, zo bedoel ik het niet).
Op vrijdag 16 januari 2004 15:44 schreef Mirage het volgende:
Het is niet alleen " kies voor jezelf ", maar ook nog eens "kies voor de mensen die jou naderhand weer op moeten lappen, kies voor je toekomstige partner die last heeft van jouw wonden, kies voor de mensen die het pijn doen als jij uiteindelijk bont en blauw rond loopt ".Misschien dat dit een iets gemenere stelling is die je ogen nog wat wijder opent.
Als je in zo'n situatie zit als Da_QQ dan moet je in de allereerste instantie aan jezelf denken, niemand anders. Want je staat er alleen voor. Niemand kan voelen wat jij voelt, niemand begrijpt dat je aan de ene kant bij hem weg wilt (omdat je verstand zegt: wegwezen, hier hebben de Dolle Mina's niet voor gedemonstreerd) & aan de andere kant hem nog een kans wilt geven (omdat je gevoel zegt: ja maar, hij = zo lief & we hebben zoveel mooie momenten gehad. Hij begrijpt me als geen ander, hij houdt van me! Ik kan hem veranderen, hem helpen.).
Ook al zegt je zus, je moeder, je oma, je beste vriendin, de postbode, zelfs een therapeut of nog erger: de politie: blijf bij hem weg... Het heeft geen zin zolang er bij jou geen knop omgaat van: "Er = geen hoop, hij = gestoord. & hij zal mijn zelfvertrouwen helemaal de grond inboren.". & ik heb niet het gevoel dat die omgegaan (bij mij heeft het een jaar geduurd, maar ik ben dan ook trager dan de meeste mensen 
).
Hou dus a.j.b. geen rekening met mensen om je heen wat betreft deze kwestie. Als ze je weer moeten oplappen: ze houden van je, het = jouw keuze. Het zou toch te gek voor woorden zijn dat jij om hun welzijn je de rest van je leven nog gaat afvragen: "Zou het toch niet misschien...?"
Je toekomstige partner? Het zal iig voor hem duidelijk zijn dat hij zulk soort dingen nooit mag doen, want jij hebt dan al de ervaring (denk ik) 1 misstap = de deur. Hij zal van je houden zoals je bent & rekening moeten houden met de bagage die jij met je meedraagt. Dat heb jij ook niet gewild, maar nogmaals: het = jouw keuze, laat je niet tegenhouden door medestanders. Anders krijg je er spijt van & = de kans nog groter dat je bij hem teruggaat. Het gaat om JOU.
quote:
Op vrijdag 16 januari 2004 16:48 schreef Rahja het volgende:[..]
Ik ben het helemaal met je "relaas" eens.
Míjn ervaring is echter dat je in de situatie van TS heel moeilijk " voor jezelf " kiest.
Je denkt aan de " redenen" van zijn gedrag, aan het verdriet dat de "eikel" heeft, aan de fouten ??? die jijzelf maakt/ hebt gemaakt...
Mijn ervaring is dat je jezelf in zo´n situatie tig dingen wijs kan maken waarmee het gedrag goed gepraat wordt en je hem de zoveelste kans geeft.
Míjn ervaring is ook dat " weggaan " voor het welzijn van een ander ( in mijn geval een kind ) wél de " doorslag " kan zijn.
Mijn post is dan ook bedoeld als " doe je het niet voor jezelf, VERZIN dan desnoods een andere reden waardoor je jezelf ertoe kan zetten definitief een punt achter de relatie te zetten.
Het belangrijkste is immers éérst helemaal van de persoon af te komen.
Naderhand kan je je prio´s en beweegredenen wel bijschaven.
quote:Ik heb hem echt drie keer moeten lezen, maar hij is scherp
Op vrijdag 16 januari 2004 15:44 schreef Mirage het volgende:
Het is niet alleen " kies voor jezelf ", maar ook nog eens "kies voor de mensen die jou naderhand weer op moeten lappen, kies voor je toekomstige partner die last heeft van jouw wonden, kies voor de mensen die het pijn doen als jij uiteindelijk bont en blauw rond loopt ".Misschien dat dit een iets gemenere stelling is die je ogen nog wat wijder opent.
quote:Vergis je niet. Hij heeft niet zo maar een probleem, hij heeft een aantal fikse problemen.
Op vrijdag 16 januari 2004 12:52 schreef Da_QQ het volgende:
ik denk dat als mijn vriend inziet dat hij hulp nodig heeft (en ik acht die kans vrij groot), en hij neemt die hulp, dat er heel snel verbetering in zijn situatie en daarmee die van ons, komt.
Kort vervolg op mijn verhaal:
-Gewelddadige ex kickt bij volgende partner af van de drank, mbv CAD en AA
-Relatieproblemen, toch weer drinken
-Nieuwe partner, weer minder drank, immers vol goede moed
-Weer relatieproblemen, dus weer meer drank. Geen fysieke agressie (voor zover ik weet), wel erg veel verbale agressie, ook tegen hun kind.
Triest, heel triest.
En ik dank mijzelf op mijn blote knietjes dat ik indertijd dat zinkende schip heb verlaten.
volgens mij klein misverstand: met een professionele gids bedoelde ik niet mijzelf, maar een therapeut!
De voorwaarden zijn duidelijk: als hij ervoor gaat om zijn leven drastisch om te gooien, een streep te zetten onder zijn huidige patronen en de confrontatie met zichzelf durft aan te gaan in therapie, dan vwil ik graag met hem verder. Want dan kiest hij ervoor om zijn problemen onder ogen te zien en daar iets aan te doen.
Kiest hij ervoor om 'het zelf op te lossen' of 'ik zoek later wel hulp' dan heb ik geen andere keuze hem te verlaten. Dit heb ik hem ook letterlijk zo meegedeeld in mijn brief. Evenals dat ik vind dat hij geen therapie moet nemen om mij te behouden, maar omdat híj wil veranderen. Ik kan hem niet veranderen. En dat ben ik ook geenszins van plan. Ik kan hem wel helpen en steunen als hij besluit zijn problemen aan te gaan.
N.B. moonah, een vreselijk verhaal. wat deed je besluiten je ex definitief te verlaten?
quote:Dit is verder een goed standpunt maar je mag en moet 2 dingen nooit uit het oog verliezen:
Op vrijdag 16 januari 2004 21:54 schreef Da_QQ het volgende:
aloha,
volgens mij klein misverstand: met een professionele gids bedoelde ik niet mijzelf, maar een therapeut!
De voorwaarden zijn duidelijk: als hij ervoor gaat om zijn leven drastisch om te gooien, een streep te zetten onder zijn huidige patronen en de confrontatie met zichzelf durft aan te gaan in therapie, dan vwil ik graag met hem verder. Want dan kiest hij ervoor om zijn problemen onder ogen te zien en daar iets aan te doen.
Kiest hij ervoor om 'het zelf op te lossen' of 'ik zoek later wel hulp' dan heb ik geen andere keuze hem te verlaten. Dit heb ik hem ook letterlijk zo meegedeeld in mijn brief. Evenals dat ik vind dat hij geen therapie moet nemen om mij te behouden, maar omdat híj wil veranderen. Ik kan hem niet veranderen. En dat ben ik ook geenszins van plan. Ik kan hem wel helpen en steunen als hij besluit zijn problemen aan te gaan.
1 Hij is de enige die zichzelf kan helpen, jij kan hem daar wel bij steunen maar hij moet het toch voor 130% zelf doen.
2 Hou er goed rekening mee dat zo iemand na de therapie onwijs kan veranderen in zijn gedrag, karakter etc. omdat hij zijn problemen heeft overwonnen en kan inzien waar het fout is gegaan en waarom. Er is dan een grote kans dat HIJ zoiets heeft van dat ie met jou niet verder wil omdat ie in gaat zien dat ie zich aan je vast heeft geklampt om iemand om zich heen te hebben en het geen echte liefde is, maar voor jou kan het ook zo wezen dat hij na de verandering helemaal niet meer interessant voor je is omdat je een compleet ander persoon tegen over je hebt staan.
Ik zeg niet dat standpunt 2 jou kan overkomen maar van de mensen die ik in de afkick kliniek heb gezien met vriend(in) zijn er nog maar enkele bij de vriend(in) van toen omdat 1 van de 2 niet meer happy was met de persoon die ze tegen over zich hadden staan, er ging een compleet andere wereld voor ze open.
quote:3 oplossingen:
Op dinsdag 13 januari 2004 15:12 schreef Da_QQ het volgende:
eh ja. daar komt t wel op neer.
mijn vriend (half jaar) heeft mij dit weekend voor de tweede keer in een maand lichamelijk geweld aangedaan.
1) weg gaan bij je vriend
2) karatelessen nemen en hem verrot slaan
3) bij je vriend blijven en mishandeld blijven worden
Ik heb alle andere topics gevolgd (teminste, jouw posts). Ik ga je niet vertellen wat je zou moeten doen, je kan wel raden wat ik ervan vind maar je moet doen wat jou het verstandigste lijkt.
Maar meis, pas goed op jezelf, en als je je kut voelt gooi het er hier of elders uit, en alvast een hele dikke knuf want dit is echt heel erg naadje kut!! 
hij is hier gisteren geweest. zijn er voor het grootste deel wel uit. hij gaat vanaf deze week in therapie, (gaat zo bellen voor afspraak bij particuliere psych) en gaat een stuk rustiger aan doen met zijn werk. ook aan zijn drankgebruik gaat hij werken.
op deze manier heb ik veel vertrouwen in onze toekomst samen. wij gaan er weer voor. uiteraard iedereen (weer) bedankt voor de troostende, opbeurende en kritische reacties. ik hoop dat ik dit topic voor eeuwig gesloten kan laten!
.Post over een half jaartje maar weer eens hoe het ermee gaat.
Hopelijk lukt het hem zijn problemen goed aan te pakken! Therapie is de eerste stap, in ieder geval.
Heel veel succes en ik hoop samen met je dat dit topic een stille dood mag sterven, wat jouw persoonlijke bijdrages betreft!
1) je bent geen therapeut
2) dit is niet het topic om alles te analiseren
3) niet dat het er toe doet, maar je praat uit je nek
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 20-01-2004 13:02]
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 20-01-2004 13:03]
quote:Ik zag op tijd in dat al zijn mooie praatjes over therapie en afkicken uiteindelijk geen zoden aan de dijk zouden zetten voor mij.
Op vrijdag 16 januari 2004 21:54 schreef Da_QQ het volgende:
N.B. moonah, een vreselijk verhaal. wat deed je besluiten je ex definitief te verlaten?
Toen hij in eerste instantie clean (met hulp dus van CAD en AA) bij een nieuwe liefde zat, voelde ik me ontzettend verraden. Het was heel zuur te zien dat het bij haar wél leek te lukken.
Tot daar uiteindelijk ook de politie er aan te pas moest komen...
Da_QQ, ik lees dat je zeer optimistisch bent. Dat is je goed recht, en mss ook wel logisch. Hoop is immers de vader van de gedachte. Maar weet je nog wat je in eerdere topics zei? Eén keer, maar nooit weer. En je grens is nu reeds verlegd. Wees je daar aub van bewust. Vele vrouwen voor jou hebben een vergelijkbare weg bewandeld, en zijn daar niet gelukkig van geworden.
Ik gun het je, dat jullie weg positief verloopt...
quote:Helemaal mee eens. Vooral het vetgedrukte.
Op dinsdag 20 januari 2004 12:41 schreef Moonah het volgende:[..]
......
Da_QQ, ik lees dat je zeer optimistisch bent. Dat is je goed recht, en mss ook wel logisch. Hoop is immers de vader van de gedachte. Maar weet je nog wat je in eerdere topics zei? Eén keer, maar nooit weer. En je grens is nu reeds verlegd. Wees je daar aub van bewust. Vele vrouwen voor jou hebben een vergelijkbare weg bewandeld, en zijn daar niet gelukkig van geworden.
Ik gun het je, dat jullie weg positief verloopt...
En, hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt volgens mij.
quote:Ik had de post nog voor het editten gelezen. Triest verhaal Rahja.
Op dinsdag 20 januari 2004 08:15 schreef Rahja het volgende:
[Edit: reactie op edit
Gaat het nu goed met je?
Dit mag toch wel even Zwaaibaai?
quote:Lief dat je het vraagt, het gaat wel ok. Ik heb mijn allerbest gedaan om hem te helpen (zijn ouders opgebeld, politie, etc.), dus voor mijn gevoel = het totaal afgesloten. Helemaal geen "ja, maars" meer.
Op dinsdag 20 januari 2004 13:09 schreef Moonah het volgende:[..]
Ik had de post nog voor het editten gelezen. Triest verhaal Rahja.
Gaat het nu goed met je?
Dit mag toch wel even Zwaaibaai?
Het grote probleem = eigenlijk dat hij bepaalde dingen "getriggerd" heeft die mij dwarszitten & het = vooral dat wat ik hem kwalijk. Nu vertrouw ik mensen in het algemeen niet meer, maar dat komt wel, ik moet er open voor staan. Pas als je afstand neemt zie je in met wat voor "soort" iemand je een jaar lang te maken mee hebt gehad. & dat = het enge.
Ok, lang verhaal kortmaken: ff rust van relaties, "bezinningstijd" & genoeg lieve mensen om me heen die mijn chronische ongesteldheidsbuien moeten doorstaan.
@Moonah: Oei wat heftig. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me echt een onwijze aanstelster voel met mijn gezeur over slaan als ik sommige andere verhalen in dit topic lees. Dan denk ik steeds: wat stelt die ene klap en duw van mij nou voor?
In ieder geval: in jouw geval heel verstandig dat je ermee gekapt bent. misschien is dat in mijn geval ook zo, maar toch wil ik het heel graag met hem proberen.
natuurlijk blijf ik hier wel posten. ik merk dat het me de laatste keer goed geholpen heeft om mijn eisen heel duidelijk op papier te zetten. en mijn grenzen te stellen. denk dat ik zonder julie'l terechte verontwaardigde reacties misschien net als de eerste keer alleen had willen goedmaken. kortom, ik denk dat het met die 'glijdende schaal' wel meevalt, ook omdat hij me de eerste keer echt geslagen en geschopt heeft, de vorige keer alleen geduwd en bewust niet geslagen om erger te voorkomen.
quote:
kortom, ik denk dat het met die 'glijdende schaal' wel meevalt, ook omdat hij me de eerste keer echt geslagen en geschopt heeft, de vorige keer alleen geduwd en bewust niet geslagen om erger te voorkomen.
Jammer dat je zelf niet ziet dat je je grenzen al danig hebt verlegd en zaken vergoeilijkt die je niet zou mogen goedpraten.
Ik hoor exact mezelf van zo'n 14 jaar geleden.
Bij mij zijn de littekens (letterlijk en figuurlijk) door de tijd geheeld maar ik kan bijna niet aanzien dat jij vrijwel zeker ook die kant opgaat.
O en ook ik dacht overtuigd te zijn van onze "liefde" en mensen die me waarschuwden "wisten natuurlijk niet hoe gevoelig hij diep van binnen was en hoe moeilijk hij het had....." 
Get out while you can is mijn advies maar ik weet ook uit ervaring dat je dat vrijwel zeker niet gaat opvolgen. Omdat je denkt dat het bij jullie allemaal hééél anders is. 
en natuurlijk hoop ik gewoon dat jullie ongelijk hebben omdat jullie hem (en mij) niet persoonlijk kennen. logisch toch? ik ben verliefd en ik wil graag in deze relatie geloven en niet zomaar wegrennen...
quote:Ben je gek? Bagatelliseer hetgeen jou is overkomen niet! Neem het serieus, dat ís het namelijk ook.
Op dinsdag 20 januari 2004 17:37 schreef Da_QQ het volgende:
@Moonah: Oei wat heftig. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me echt een onwijze aanstelster voel met mijn gezeur over slaan als ik sommige andere verhalen in dit topic lees. Dan denk ik steeds: wat stelt die ene klap en duw van mij nou voor?
Ik vertel mijn verhaal niet om 'indruk te maken' ofzo. Ik vertel het je, om je te laten zien hoe het ook kan.
quote:Tja...
Op dinsdag 20 januari 2004 18:00 schreef Noayla_ het volgende:
Get out while you can is mijn advies maar ik weet ook uit ervaring dat je dat vrijwel zeker niet gaat opvolgen. Omdat je denkt dat het bij jullie allemaal hééél anders is.
Da_QQ heeft natuurlijk het recht om haar eigen keuzes te maken. Ze heeft ook het recht om te geloven in de goedheid van haar partner. Ze heeft ook het recht om dezelfde soort fouten als zo vele anderen te maken. Niemand kan en mag haar daar om veroordelen.
Als de tijd daar is om bij hem weg te gaan, zal ze dat doen. Nu is ze daar niet klaar voor. En heeft ze (logisch!!) de hoop dat dat ook helemaal niet nodig zal zijn.
quote:Ik vind jouw keuzes niet dom. Ik begrijp ze. Maar blijf idd vooral posten hoe het gaat.
Op dinsdag 20 januari 2004 19:26 schreef Da_QQ het volgende:
ja, dat denk ik inderdaad. en misschien is dat heel dom, maar het scheelt dat het posten op dit forum me wel heel wakker en alert houdt.en natuurlijk hoop ik gewoon dat jullie ongelijk hebben omdat jullie hem (en mij) niet persoonlijk kennen. logisch toch? ik ben verliefd en ik wil graag in deze relatie geloven en niet zomaar wegrennen...
quote:Ik vind je niet dom maar heb ook in jouw situatie gezeten. In mijn geval is dat na jaren volkomen en op extreme wijze geëscaleerd.
Op dinsdag 20 januari 2004 19:26 schreef Da_QQ het volgende:
ja, dat denk ik inderdaad. en misschien is dat heel dom, maar het scheelt dat het posten op dit forum me wel heel wakker en alert houdt.en natuurlijk hoop ik gewoon dat jullie ongelijk hebben omdat jullie hem (en mij) niet persoonlijk kennen. logisch toch? ik ben verliefd en ik wil graag in deze relatie geloven en niet zomaar wegrennen...
Ik vergelijk het wel eens met een kreeft die langzaam en levend wordt gekookt; de temperatuur wordt zo geleidelijk opgevoerd dat het dier niet door heeft dat het op zijn noodlot afstevent.
Ik herken je uitspraken zo ontzettend en wil gewoon niet dat jou het zelfde gebeurt als mijzelf. En wat Moonah zegt klopt idd; je maakt ergens pas een einde aan als voor JOU de maat vol is.
Ik hoop alleen echt dat je verschrikkelijk alert blijft Da_QQ.
quote:Ja, ik had al "hulp" zeg maar. Het = ook prettig om met ze te praten aangezien ze zat mensen zoals ik voorbij hebben zien komen & weten hoe ze moeten reageren. Vaak zijn mensen ZO ignorant (maar ik ben ook vrij moeilijk wat betreft reacties
Op dinsdag 20 januari 2004 17:37 schreef Da_QQ het volgende:
@Rahja: ik heb je eerste edit niet gelezen, maar deze reactie is wel heftig. heb je hulp gezocht voor de gevoelens die die jongen bij je heeft losgemaakt? Dat je niemand meer vertrouwt?
), dat je geen eens meer zin hebt om te praten. Het enige wat ik je mee kan geven = weet dat dit je niet in de koude kleren gaat zitten. Het = niet: hup, gewoon doorgaan, ben sterk. Vergeet jezelf AJB niet in deze wervelwind. Het = chaos op dit moment & probeer net te doen alsof je vanaf een dak naar het hele schouwspel kijkt (om zo objectief mogelijk te zijn). Ik klink als Dalai Lama, ik weet het...
Oh ja, bedenk wat jij zou willen dat jouw zus (verzin er maar 1) deed als ze in jouw positie was (met alle kennis die je nu hebt).
quote:Typisch
Op dinsdag 20 januari 2004 01:29 schreef middelkoop het volgende:
Edit:
1) je bent geen therapeut
2) dit is niet het topic om alles te analiseren
3) niet dat het er toe doet, maar je praat uit je nek
quote:Overigens
Op dinsdag 20 januari 2004 01:29 schreef middelkoop het volgende:
Edit:
1) je bent geen therapeut
2) dit is niet het topic om alles te analiseren
3) niet dat het er toe doet, maar je praat uit je nek
1) Iedereen is hier een huiskamer therapeut
2) AnalYseren
3) Er zitten enkele tegenstrijdigheden in haar verhaal & ik word spuugziek van die onzin dat mannen altijd zo fout bezig zijn, maar over het slechte gedrag van vrouwen hoor je nooit iemand. Daar mogen ze ook wel op aangesproken worden, anders moet je niet zeuren.
quote:Lieverd, deze discussie wil je niet aangaan, ok? Het = MIJN verhaal, hoe ongenuanceerd jij hem wel niet mag vinden. Dit = Da_QQ d'r topic, ik leverde mijn bijdrage & nou hoef ik geen kritiek of analyse van 1 of een ander moraalridder die blijkbaar vroeger door zijn moeder geslagen = ofzo.
Op woensdag 21 januari 2004 18:19 schreef middelkoop het volgende:[..]
Overigens
1) Iedereen is hier een huiskamer therapeut
2) AnalYseren
3) Er zitten enkele tegenstrijdigheden in haar verhaal & ik word spuugziek van die onzin dat mannen altijd zo fout bezig zijn, maar over het slechte gedrag van vrouwen hoor je nooit iemand. Daar mogen ze ook wel op aangesproken worden, anders moet je niet zeuren.
Wat jij in je vorige post schreef was vrij pijnlijk & ondoordacht. Ik heb daar ook best heftig op gereageerd (vandaar dat die ook weggehaald = volgens mij). Als jij het over vrouwen die mannen mishandelen (op wat voor soort manier dan ook) wil "praten" open dan daar een aparte topic over. Maar haal mijn verhaal daar niet bij, want daar was die niet voor bedoeld.
quote:1) iedereen die hier post heeft op een of ander manier er mee te maken gehad, mischien op jou na. Men vertelt hier ervaringen en ideeen om er mee om te kunnen gaan. Er zit niks therapeutisch bij, als je het betrekt op diagnostiek.
Op woensdag 21 januari 2004 18:19 schreef middelkoop het volgende:[..]
Overigens
1) Iedereen is hier een huiskamer therapeut
2) AnalYseren
3) Er zitten enkele tegenstrijdigheden in haar verhaal & ik word spuugziek van die onzin dat mannen altijd zo fout bezig zijn, maar over het slechte gedrag van vrouwen hoor je nooit iemand. Daar mogen ze ook wel op aangesproken worden, anders moet je niet zeuren.
2) Je analyseert ons nu, pot - ketel - zwart
3) Verdiep je je eens in dit topic, zo niet, lees eens anderen door. Je praat op dit moment uit je nek.
quote:Onzin
Op woensdag 21 januari 2004 18:26 schreef Rahja het volgende:nou hoef ik geen kritiek of analyse van 1 of een ander moraalridder die blijkbaar vroeger door zijn moeder geslagen = ofzo.
Edit: en een typische reactie die wel het beeld bevestigd wat ik van je begin te krijgen. Ik kan net zo goed tegen jou zeggen "kan je niet tegen een stootje, mauwert" maar dat zou ook onzinnig en harteloos zijn.
quote:Vond het wel toepasselijk. Zal er niet verder op ingaan omdat dat toch geen nut heeft met het soort mensen wat hier schijnbaar rondhangt.
Op woensdag 21 januari 2004 18:26 schreef Rahja het volgende:Als jij het over vrouwen die mannen mishandelen (op wat voor soort manier dan ook) wil "praten" open dan daar een aparte topic over. Maar haal mijn verhaal daar niet bij, want daar was die niet voor bedoeld.
[Dit bericht is gewijzigd door middelkoop op 21-01-2004 18:50]
@middelkoop: er zullen best tegenstrijdigheden in mijn verhaal zitten. ik teken het op als persoon, en natuurlijk heb je dan dat je door de tijd of door gesprekken met anderen dingen anders gaat zien of je afvraagt of je je het wel goed herinnert. je kent vast wel de voorbeelden van drie mensen vragen wat ze bij een aanrijding hebben gezien en alledrie een ander verhaal vertellen. ik wil hier niet worden vastgepind op details, of hij mij met zijn linkerhand of zijn rechterhand duwde. ik denk ook dat het daar niet om gaat, het gaat erom dat de echt belangrijke zaken kloppen. wie zei wat, wat gebeurde er, wat voor reactie volgde daarop.
ik hoop dat ik hiermee je analytische () twijfels heb weggenomen over de oprechtheid van mijn verhaal.
@moonah en rahja: tja, heel diep van binnen heb ik natuurlijk ook mijn twijfels. want hoe graag ik ook met hem verder wil, natuurlijk ben ik wel bang dat mijn vertrouwen in hem nog eens geschaad zal worden of erger, dat hij een volgend weekend weer doorslaat. vanmorgen heb ik mijn twijfels ook weer bij hem neergelegd. hij reageerde heel oke. hij zei dat hij heel goed weet dat zijn reactie van vorige keer echt niet kon, en dat hij daar hulp voor gaat zoeken. ook doet hij het rustiger aan met werk (hij denkt zelfs aan een switch naar een ander, wat rustiger, vakgebied). drugs heeft ie al een tijdje niet meer gebruikt.
hij reageerde iig erg rustig, was niet beledigd over mijn twijfels en dat stelde mij ook weer gerust.
i'll keep you posted....
N.B. Rahja, je verhaal klinkt onwijs heftig. dit hier is niet per se 'mijn' topic hoor - ik heb het toevallig gestart maar dat betekent niet dat het alleen maar over mij mag gaan. ook anderen hebben hier hun verhaal gepost en dat heeft mij juist geholpen.
quote:Ik heb alleen gereageerd op het verhaal van Rahja. Over jouw stuk heb ik niks gezegd.
Op woensdag 21 januari 2004 18:57 schreef Da_QQ het volgende:
eh ja... ik heb die posts van middelkoop en rahja gemist, dus dat laat ik even 'liggen', misschien een goed idee als we dat allemaal doen.@middelkoop: er zullen best tegenstrijdigheden in mijn verhaal zitten. ik teken het op als persoon, en natuurlijk heb je dan dat je door de tijd of door gesprekken met anderen dingen anders gaat zien of je afvraagt of je je het wel goed herinnert. je kent vast wel de voorbeelden van drie mensen vragen wat ze bij een aanrijding hebben gezien en alledrie een ander verhaal vertellen. ik wil hier niet worden vastgepind op details, of hij mij met zijn linkerhand of zijn rechterhand duwde. ik denk ook dat het daar niet om gaat, het gaat erom dat de echt belangrijke zaken kloppen. wie zei wat, wat gebeurde er, wat voor reactie volgde daarop.
ik hoop dat ik hiermee je analytische (
quote:Zoals ik al eerder postte (& ik doe het niet nog een X):
Op woensdag 21 januari 2004 18:43 schreef middelkoop het volgende:[..]
Onzin
Edit: en een typische reactie die wel het beeld bevestigd wat ik van je begin te krijgen. Ik kan net zo goed tegen jou zeggen "kan je niet tegen een stootje, mauwert" maar dat zou ook onzinnig en harteloos zijn.
[..]Vond het wel toepasselijk. Zal er niet verder op ingaan omdat dat toch geen nut heeft met het soort mensen wat hier schijnbaar rondhangt.
drop it. Begin serieus te twijfelen of jij niet mijn ex bent, 1ste post & gelijk "kritiek" op mijn karakter + handelingswijze. Of je hebt gewoon hele goede mensenkennis...
Maar goed, ik ga het goede voorbeeld geven & jouw posts laten voor wat ze zijn. Hopelijk vice versa.
Het liefste zou ik je een klap op je hoofd geven als wake up call
( natuuuuurlijk figuurlijk ), maar dat zou dan de vrouw in mij zijn die heel wat heeft meegemaakt op dit gebied en niet de meer objectievere Mirage.
Misschien ben jij wel in staat om de situatie goed in te schatten... en is het de goede keuze om bij hem in de buurt te blijven...
ikzelf zou je in ieder geval niet adviseren dit te doen.
Wat áls....
Is het het waard ? Het risico ?
Jij vind van wel blijkbaar.... ik hoop voor je dat het goed komt !
:¨* succes
quote:oh, zie je, er waren al verbeteringen te zien en dat zonder therapie!
Op dinsdag 20 januari 2004 17:37 schreef Da_QQ het volgende:
kortom, ik denk dat het met die 'glijdende schaal' wel meevalt, ook omdat hij me de eerste keer echt geslagen en geschopt heeft, de vorige keer alleen geduwd en bewust niet geslagen om erger te voorkomen.
nogmaals iedereen bedankt voor de steun/ kritiek/ de figuurlijke trappen onder mijn kont/ etc etc.
quote:Dat is al lekker snel!
Op vrijdag 23 januari 2004 14:31 schreef Da_QQ het volgende:
de eerste afspraak is woensdag. en nee, ik heb niet voor hem hoeven bellen. ik vind dit wel een belangrijke stap en daarom wilde ik het jullie even melden. goed nieuws voor het begin van het weekend toch?nogmaals iedereen bedankt voor de steun/ kritiek/ de figuurlijke trappen onder mijn kont/ etc etc.
Goed om te lezen dat het niet, door smoesje zus en uitstel zo, op de lange baan geschoven is!
Een heel prettig weekend, dan maar!
quote:Ik ben benieuwd hoe het hem is bevallen. Vertelt hij je hoe het ging? Of houdt hij eea voor zichzelf?
Op vrijdag 23 januari 2004 14:31 schreef Da_QQ het volgende:
de eerste afspraak is woensdag.
En hoe gaat het inmiddels met jou? Ben je een beetje bekomen? Of speelt het nog constant door je hoofd/lijf? Zien jullie elkaar, of juist niet?
De therapie is een week verschoven. Let wel: door de therapeute! Ongelofelijk maar waar: haar moeder was opgenomen in het ziekenhuis met een hartinfarct en zij wilde haar graag bezoeken. De afspraak is nu volgende week donderdag.
Drank en drugs: drugs gebruikt hij niet (nauwelijks?). Hij drinkt nog steeds graag een biertje na zijn werk, maar niet meer zes of acht op een avond.
Verder is hij rustiger gaan leven. Werkt minder, gaat minder uit en neemt meer tijd voor zichzelf.
Ook zonder therapie hebben die laatste dingen al een grote verbetering gebracht. Omdat hij een normaler werkritme heeft en 's avonds de tijd neemt om tot rust te komen en goed te eten, zit hij duidelijk beter in zijn vel. Natuurlijk is hij - net als elk ander mens - nog weleens chagrijnig of boos, maar dat staat niet in verhouding tot de weken hiervoor, toen hij echt bij het minste of geringste uit zijn vel sprong.
Bovendien: als hij chagrijnig is, richt hij dat niet op mij, maar vertelt hij wat er aan de hand is en probeert hij de oorzaak aan te pakken. En niet mij.
Ik vind het erg fijn om te merken dat hij heel serieus met zichzelf aan de slag is gegaan. Hij probeert niet mijn liefde te kopen met mooie cadeaus of extra lief gedrag, maar hij heeft ingezien dat hij echt te ver ging en doet daar iets aan. Ik heb daardoor weer vertrouwen in onze toekomst.
Tot slot: de therapie is dan wel uitgesteld, maar zeker niet afgesteld. Toen de therapeute hem een nieuwe afspraak voorstelde in de middag, was zijn eerste reactie natuurlijk dat hij moest werken. Daarna zei hij: maar dit is wel belangrijker dan werk. Plan me maar in op dat moment.
Dat gaf mij zeker het idee dat hij het echt serieus meent - had hij er onderuit gewild, dan had dat met het voorgestelde tijdstip zeker gekund.
En tot slot: met mij gaat het oke. wat er is gebeurd, speelt niet meer constant door mijn hoofd, maar ik ben nog wel gevoelig. Van de week waren we aan het stoeien en zei hij: 'zal ik eens laten zien wie hier de sterkste is?'
Dat was niet zo'n handige opmerking. Ik zat meteen in de hoek van de bank te huilen, waarop hij heel oprecht zei dat ie er echt geen moment bij had stilgestaan dat die opmerking me weleens kon kwetsen. En daaraan toevoegde dat als ik liever niet wilde stoeien omdat... het ook niet hoefde. Hij bleef een beetje onhandig naast me zitten, niet wetend of ie me nou een knuffel moest geven of niet.
Heb maar even heel diep ademgehaald, toen brak er een lachje door en gaf ik hem een zoen. Kreeg onmiddellijk dikke knuffel. Ben blij dat we er dus over kunnen praten en hij niet meer - zoals de eerste keer - met allerlei excuses en rechtvaardigingen kwam.
[Dit bericht is gewijzigd door Da_QQ op 30-01-2004 19:18]
quote:Vind je dit echt zo vreemd? Stel dat het je eigen moeder zou zijn....
Op vrijdag 30 januari 2004 19:12 schreef Da_QQ het volgende:
De therapie is een week verschoven. Let wel: door de therapeute! Ongelofelijk maar waar: haar moeder was opgenomen in het ziekenhuis met een hartinfarct en zij wilde haar graag bezoeken. De afspraak is nu volgende week donderdag.
Fijn te lezen dat je je goed voelt en dat je vertrouwen hebt.
Ik blijf sceptisch, maar daar hoef je je niets van aan te trekken.
quote:Zo bedoelt ze dat volgens mij niet.
Op vrijdag 30 januari 2004 19:55 schreef Moonah het volgende:[..]
Vind je dit echt zo vreemd? Stel dat het je eigen moeder zou zijn....
Fijn te lezen dat je je goed voelt en dat je vertrouwen hebt.
Ik blijf sceptisch, maar daar hoef je je niets van aan te trekken.
Het is ongelofelijk dat de therapeute het (met goede reden) uitstelt en niet, zoals men wellicht verwacht had, de patient
En ik ben en blijf ook zeer sceptisch en daar hoef je je wel wat van aan te trekken
quote:Las de opmerking van Da_QQ ook op deze wijze...
Op vrijdag 30 januari 2004 22:04 schreef milagro het volgende:[..]
Zo bedoelt ze dat volgens mij niet.
Het is ongelofelijk dat de therapeute het (met goede reden) uitstelt en niet, zoals men wellicht verwacht had, de patientEn ik ben en blijf ook zeer sceptisch en daar hoef je je wel wat van aan te trekken
Ik ben en blijf soms sceptisch, soms vol vertrouwen... wie de stemming past, trekke hem aan...
Inmiddels begrijpen we elkaar een stuk beter, doordat we praten en vooral luisteren naar elkaar, rustiger reageren en elkaar met respect behandelen. Ook helpt het dat we niet meer continu op elkaar letten.
Natuurlijk ben ik nog weleens geirriteerd als hij veel drinkt, maar zolang hij niet straalbezopen door de woonkamer rent, is het ook een beetje 'leven en laten leven'. Met deze instelling zijn we allebei relaxter en we hebben nu al een tijdlang geen heftige ruzies meer gehad.
quote:Was je bang (of alert) dat er iets fysieks zou gebeuren?
Op maandag 16 februari 2004 14:41 schreef Da_QQ het volgende:
Een tijdje geleden hebben we nog een keer flinke ruzie gehad, maar daar kwam geen geweld bij aan te pas.
.Ik zou het zelf anders gedaan hebben, maar da's niet zo belangrijk.
Ik weet niet goed wat ik moet doen... Misschien dat hij veranderd is, denk ik steeds. Hoe zou het met hem gaan? Ik zou graag weer eens met hem praten. En aan de andere kant, ben ik als de dood om hem ooit weer in mijn leven toe te laten. Ik snap er niks van! Hoe kan ik de man die mijn leven zo verstierd heeft, zo ontzettend missen?! Ik lijk wel gek... Kent iemand dit probleem? En hoe kun je er mee omgaan?
quote:Dit is het standaardprobleem van de vrouw die op foute mannen valt.Op woensdag 25 februari 2004 17:31 schreef sterre1981 het volgende:
Ik weet niet goed wat ik moet doen... Misschien dat hij veranderd is, denk ik steeds. Hoe zou het met hem gaan? Ik zou graag weer eens met hem praten. En aan de andere kant, ben ik als de dood om hem ooit weer in mijn leven toe te laten. Ik snap er niks van! Hoe kan ik de man die mijn leven zo verstierd heeft, zo ontzettend missen?! Ik lijk wel gek... Kent iemand dit probleem? En hoe kun je er mee omgaan?
En nee, hij is niet veranderd. Maar dat wil je toch niet horen.
ik kan gewoon niet begrijpen dat andere mannen dit doen... ik zelf probeer mijn vriendin met alle respect te behandelen..! maar dat doet niets af aan het feit dat jullie dit hebben moeten doormaken..
Ik zie dat sommige hier reageren door bepaalde acties Naief te noemen. Ik zie ze juist meer als daden uit liefde.. en liefde maakt blind..
Ik hoop dat alles beter zal gaan!!... persoonlijk geloof ik er niet in dat die mannen echt veranderen...
quote:Dat wil ik best horen, sterker nog dat weet ik prima. Maar verstand en gevoel druisen hierbij tegen elkaar in. Ik ben sterk genoeg om de neiging op hem af te stappen te onderdrukken, dat doe ik immers al anderalf jaar lang.Op vrijdag 27 februari 2004 10:30 schreef Lemmeb het volgende:
[..]
Dit is het standaardprobleem van de vrouw die op foute mannen valt.
En nee, hij is niet veranderd. Maar dat wil je toch niet horen.
Het standaard probleem van vrouwen die op foute mannen vallen? Wat is dat dan, zou ik weleens willen weten. Daar zijn zelfs psychologen nog niet helemaal over uit. Vandaar dat dit zo'n hot topic is op dit moment.
Mijn probleem is in ieder geval dat mijn herinneringen aan die periode zo moeilijk te achterhalen zijn, dat ik niet goed meer weet wat er is gebeurd. Daardoor kun je de tijdslijn en dus de oorzaak-gevolg-situaties niet goed meer plaatsen. Hierdoor zie je de goede kanten van hem en de slechte kanten van hem zo los van elkaar dat je alles alleen nog zwart-wit ziet. Of je haat hem, of je mist hem. Maar ik wil niet meer haten, daar word ik zo moe van. Ik wil ook niet meer missen, want dat is te gevaarlijk.
quote:Nouja, hòt...Op vrijdag 27 februari 2004 14:17 schreef sterre1981 het volgende:
Het standaard probleem van vrouwen die op foute mannen vallen? Wat is dat dan, zou ik weleens willen weten. Daar zijn zelfs psychologen nog niet helemaal over uit. Vandaar dat dit zo'n hot topic is op dit moment.
Toen bleek dat maar weinigen enige em- en sympathie voor dit probleem konden opbrengen, is de aandacht een beetje verdwenen.
Magoed, het probleem zelf is vrij 'standaard' ja. Alleen de oorzaak is niet altijd zo duidelijk.
quote:Regel nou maar gewoon een andere vent. Dan hoef je niet meer te 'haten' en niet meer te 'missen'. En jezelf ook geen sprookjes meer wijs te maken.Mijn probleem is in ieder geval dat mijn herinneringen aan die periode zo moeilijk te achterhalen zijn, dat ik niet goed meer weet wat er is gebeurd. Daardoor kun je de tijdslijn en dus de oorzaak-gevolg-situaties niet goed meer plaatsen. Hierdoor zie je de goede kanten van hem en de slechte kanten van hem zo los van elkaar dat je alles alleen nog zwart-wit ziet. Of je haat hem, of je mist hem. Maar ik wil niet meer haten, daar word ik zo moe van. Ik wil ook niet meer missen, want dat is te gevaarlijk.
Studeer je zelf psychologie trouwens?
quote:Nou, in sommige gevallen is er toch echt sprake van naiviteit hoor!Op vrijdag 27 februari 2004 13:00 schreef SwithleR het volgende:
Ik zie dat sommige hier reageren door bepaalde acties Naief te noemen. Ik zie ze juist meer als daden uit liefde.. en liefde maakt blind..
En ik denk dat liefde vaak wordt verward met een gevoel van afhankelijkheid. De ander vult een leegte bij je op. En men denkt dat dat liefde is. Maar cliché, liefde doet geen pijn...
quote:Op woensdag 25 februari 2004 17:31 schreef sterre1981 het volgende:
Ik voel me zo leeg!
quote:Het lijkt mij, dat Sterre beter eerst haar eigen leegte kan 'opvullen' ipv zich op weer een ander man te storten. Mét de kans dat ook dan eea mis gaat. Immers, als je een man zoekt/hebt om je innerlijke leegte niet te hoeven voelen, zijn de motieven en gevoelens imo niet oprecht.Op vrijdag 27 februari 2004 14:30 schreef Lemmeb het volgende:
Regel nou maar gewoon een andere vent. Dan hoef je niet meer te 'haten' en niet meer te 'missen'. En jezelf ook geen sprookjes meer wijs te maken.
quote:Dat komt doordat het zo gecompliceerd is, en de mensen die zelf in zo'n relatie hebben gezeten er ook geen zak van begrijpen. Daardoor is het voor mensen die het zelf nooit hebben meegemaakt natuurlijk helemaal niet te begrijpen.Op vrijdag 27 februari 2004 14:30 schreef Lemmeb het volgende:
[..]
Nouja, hòt...
Toen bleek dat maar weinigen enige em- en sympathie voor dit probleem konden opbrengen, is de aandacht een beetje verdwenen.
quote:Daar heb je wel gelijk in, maar toch blijft het vreemd dat het probleem zich blijft voordoen. Juist doordat tijden anders zijn, mensen elkaar makkelijker verlaten en relaties niet meer voor t leven zijn, zou je verwachten dat mensen meteen weggaan. Het is een sluipende ontwikkeling waarbij grenzen beetje bij beetje verlegd worden, totdat het besef van realiteit vervaagd en er een nieuwe werkelijkheid ontstaat, waarbij je geen uitweg meer ziet. Het voelt alsof je geen kant meer op kan.Magoed, het probleem zelf is vrij 'standaard' ja. Alleen de oorzaak is niet altijd zo duidelijk.
[..]
quote:Graag! Maar ik weet niet of ik daar al aan toe ben. Ik ben veel te bang dat ik me weer laat opslokken in een relatie. Ik vertrouw mezelf niet meer, omdat ik het gevoel heb dat ik het ook heb laten gebeuren, en dus blijkbaar niet geschikt ben voor het hebben van een relatie waarbinnen ik mezelf behoudt.Regel nou maar gewoon een andere vent. Dan hoef je niet meer te 'haten' en niet meer te 'missen'. En jezelf ook geen sprookjes meer wijs te maken.
quote:Wat denk je zelf?Studeer je zelf psychologie trouwens?
Groetjes!
quote:Nou, even voor de duidelijkheid. Ik heb daarvoor twee relaties gehad waarin dit hele probleem niet aan de orde was. Dat ging gewoon prima, waren leuke kerels, alleen uit elkaar gegroeid na een tijd. Je gaat studeren in een andere stad, blabla. Dus daar was niets aan t handje. Een leegte heb ik hiervoor nooit gevoeld. Die is ontstaan door deze relatie, en dat heeft ermee te maken, dat je de relatie in 1 keer beeindigd, terwijl je allebei nog verliefd bent. Alleen uit zelfbehoud moet je gewoon bij hem weg. En dat is raar, weggaan bij iemand waarvan je houdt, waarop je verliefd bent, maar die je niet meer vertrouwd, omdat hij aggressieve kanten heeft, die je niet in je leven wil hebben.Op vrijdag 27 februari 2004 16:18 schreef Moonah het volgende:
Het lijkt mij, dat Sterre beter eerst haar eigen leegte kan 'opvullen' ipv zich op weer een ander man te storten. Mét de kans dat ook dan eea mis gaat. Immers, als je een man zoekt/hebt om je innerlijke leegte niet te hoeven voelen, zijn de motieven en gevoelens imo niet oprecht.
quote:Ah, oké.Op vrijdag 27 februari 2004 16:31 schreef sterre1981 het volgende:
Een leegte heb ik hiervoor nooit gevoeld. Die is ontstaan door deze relatie, en dat heeft ermee te maken, dat je de relatie in 1 keer beeindigd, terwijl je allebei nog verliefd bent.
Maar dan nog blijft het feit bestaan dat je nú een leegte voelt en dat je je ernstig moet bedwingen geen contact te zoeken (knap trouwens!). Zaak dus om weer in balans te komen en het gevoel van leegte weg te werken, voordat je wellicht in een patroon zou gaan belanden.
quote:Helemaal mee eens. Duurt alleen zo lang...Op vrijdag 27 februari 2004 16:36 schreef Moonah het volgende:
[..]
Zaak dus om weer in balans te komen en het gevoel van leegte weg te werken, voordat je wellicht in een patroon zou gaan belanden.
Het is in feite hetzelfde proces als bij iedereen die zijn relatie verliest. Het komt alleen langzamer op gang omdat sommige dingen wat heftiger spelen.Maar als je kijkt naar relaties waarbinnen de man vreemdgaat bijvoorbeeld, roepen ook veel vrouwen dat ze dan niet meer terug zouden gaan bij hun man. Toch doen ze het als puntje bij paaltje komt vaak wel... Terwijl vreemdgaan binnen een relatie ook als een vorm van geestelijke mishandeling gezien zou kunnen worden. Het creeert evengoed scheve verhoudingen, minderwaardigheidsgevoelens, afhankelijkheid, twijfelgevoelens, verwarring, enz... Erg lastig allemaal. En dan is het net zo moeilijk om alles te verwerken, omdat dan niet alleen het einde van de relatie, maar de hele relatie nog verwerkt moet worden.
Ik neem mijn tijd. (Af en toe een verzetje hoort er wel bij, maar dat is weer een ander verhaal.
)quote:Laten we nu niet overdrijven en net doen of het een zeer ingewikkelde psychologische aandoening àla schizofrenie is oid. Want dat is het niet. Het past gewoon in het rijtje van al die andere gedragingen waarmee mensen zichzelf bewust fysiek of psychisch pijn doen.Op vrijdag 27 februari 2004 16:22 schreef sterre1981 het volgende:
Dat komt doordat het zo gecompliceerd is, en de mensen die zelf in zo'n relatie hebben gezeten er ook geen zak van begrijpen. Daardoor is het voor mensen die het zelf nooit hebben meegemaakt natuurlijk helemaal niet te begrijpen.
quote:Tijden zijn anders, maar de menselijke psyche is nauwelijks veranderd. En het feit dat velen relaties tegenwoordig zien als een consumptieartikel, maakt de zaken er juist alleen maar erger en ingewikkelder op.Daar heb je wel gelijk in, maar toch blijft het vreemd dat het probleem zich blijft voordoen. Juist doordat tijden anders zijn, mensen elkaar makkelijker verlaten en relaties niet meer voor t leven zijn, zou je verwachten dat mensen meteen weggaan. Het is een sluipende ontwikkeling waarbij grenzen beetje bij beetje verlegd worden, totdat het besef van realiteit vervaagd en er een nieuwe werkelijkheid ontstaat, waarbij je geen uitweg meer ziet. Het voelt alsof je geen kant meer op kan.
Overigens heeft lang niet iedereen 'last' van dit probleem.
quote:Er is maar één manier om erachter te komen of je daar geschikt voor ben. Door een relatie aan te gaan.Graag! Maar ik weet niet of ik daar al aan toe ben. Ik ben veel te bang dat ik me weer laat opslokken in een relatie. Ik vertrouw mezelf niet meer, omdat ik het gevoel heb dat ik het ook heb laten gebeuren, en dus blijkbaar niet geschikt ben voor het hebben van een relatie waarbinnen ik mezelf behoudt.
En met wie je dat doet heb je zelf in de hand, de keuze maak je toch echt zelf. Er zijn zat fatsoenlijke mannen die je wel in je waarde laten. Dus als je weer een klootzak kiest, is dat misschien omdat je stiekem een klootzak wilt
.Bij mijzelf is nu twee keer geweld binnen de relatie voorgekomen, de eerste keer na een halfjaar en toen nog eens, een paar weken later. Concluderend kan ik zeggen dat het de eerste keer ging om een zwaar uit de hand gelopen ruzie, waar een van de partijen teveel drank - en wellicht drugs - had gebruikt. De tweede keer was het geweld helemaal aan hem te danken, maar heeft mij niet geslagen, alleen geduwd. In mijn geval is hij daarvan wel zo geschrokken dat hij in therapie is gegaan en zijn drank-en drugsgebruik drastisch omlaag heeft geschroefd. Geweld komt bij ons sindsdien niet meer voor, ruzies vele malen minder.
Maar bij het overgrote deel van de relaties loopt het niet zo - lees de topics en de verhalen maar na. Tijdelijke verbeteringen ja, totdat de man in kwestie maar weer eens 'los' ging.
en waarom blijft een vrouw bij zo'n man? Een paar maanden geleden vond ik dat te idioot voor woorden - nu snap ik er iets meer van. Hoewel.. in de brief die ik hem na de tweede keer heb geschreven, heb ik wel duidelijk gemaakt dat het of veranderen was, of exit - ook al deed me dat óók pijn. Kortom: toen was mijn geduld op. Maar voor veel vrouwen is dat niet zo. Ik sprak vanmorgen een vriendin die al drie jaar lijdt onder de geestelijke mishandeling van haar 'vriend'. Over weggaan denkt ze niet: ik hou van hem...