[i] ja hoor ikke wel:
Deel1
Deel2
Deel3
In ieder geval: ik denk ook dat Gia gelijk heeft. Agressiviteit zit in je. En die dronkenschap doet hem zijn grenzen overschrijden.
Ondertussen nog niets gehoord. De brief die ik heb geschreven is denk ik vandaag bezorgd (heb m zondagavond laat gepost). Hij is nog aan t werk, hij zal m vanavond wel zien.
ik ben benieuwd of hij nog reageert.
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 16-01-2004 12:45]
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 13-01-2004 15:11]
- Beverly Sills
mijn vriend (half jaar) heeft mij dit weekend voor de tweede keer in een maand lichamelijk geweld aangedaan.
quote:
Op dinsdag 13 januari 2004 15:08 schreef Da_QQ het volgende:
Hier maar weer verder... weet alleen niet hoe linkjes toe te voegen. Iemand die dat kan doen?ja hoor ikke wel:
Deel1
Deel2
Deel3
In ieder geval: ik denk ook dat Gia gelijk heeft. Agressiviteit zit in je. En die dronkenschap doet hem zijn grenzen overschrijden.
Ondertussen nog niets gehoord. De brief die ik heb geschreven is denk ik vandaag bezorgd (heb m zondagavond laat gepost). Hij is nog aan t werk, hij zal m vanavond wel zien.
ik ben benieuwd of hij nog reageert.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
quote:Dat was een punt dat ik inderdaad op een hele vage manier ook trachtte te maken na het eerste voorval. Oftewel helemaal mee eens.
Op dinsdag 13 januari 2004 15:08 schreef Da_QQ het volgende:
...
In ieder geval: ik denk ook dat Gia gelijk heeft. Agressiviteit zit in je. En die dronkenschap doet hem zijn grenzen overschrijden.
Ondertussen nog niets gehoord. De brief die ik heb geschreven is denk ik vandaag bezorgd (heb m zondagavond laat gepost). Hij is nog aan t werk, hij zal m vanavond wel zien.
ik ben benieuwd of hij nog reageert.
Als je niet tot iets in staat bent zal je het ook niet doen als je onder invloed bent van welke stof dan ook. Vice versa geldt exact hetzelfde natuurlijk...
Da_QQ, mochten er reacties komen dan weet je ons te vinden.
Sterkte voorlopig, en even door bijten...
quote:Tja. Wordt het dan niet eens tijd om een punt achter deze relatie te zetten. Of zelfs aangifte te doen van mishandeling. Wordt alleen maar erger denk ik. Vent heeft hulp nodig.
Op dinsdag 13 januari 2004 15:12 schreef Da_QQ het volgende:
eh ja. daar komt t wel op neer.
mijn vriend (half jaar) heeft mij dit weekend voor de tweede keer in een maand lichamelijk geweld aangedaan.
ik ben benieuwd of hij daarop reageert en zo ja, hoe hij daarop reageert.
ik heb eerlijk gezegd geen idee van zijn gevoelens op dit moment. tegenover zijn broer maakt hij er een ietwat ander verhaal van dan de waarheid en tegenover een vriend ontkende hij dat hij me iets heeft aangedaan. zijn moeder heeft hij wel de waarheid verteld.
ik kan me voorstellen dat hij een ander verhaal vertelt uit schaamte maar voor hetzelfde geld denkt hij echt alleen aan zichzelf en is hij bang dat mensen slecht over hem gaan denken als ze dit horen. en maakt hij het uit omdat hij wil blijven vluchten voor zijn problemen en voor de waarheid.
hij krijgt mijn brief vandaag, ben benieuwd of en wanneer hij reageert.
ps weet niet of een aangifte doen zin heeft. heb geen blauwe plekken(wel pijnlijke) en wat doen ze er verder mee? niets...
quote:Die beslissing is natuurlijk helemaal aan jou. Je zal zeker ook wel zien wat de gevolgen van een aangifte voor hem kunnen zijn. Aan de andere kant, de aangifte (die puur administratief zal zijn lijkt me idd) staat dan wel in zijn dossier. Mocht hij het dan nog eens flikken (bij wie dan ook) kan het erg belangrijk zijn.
Op dinsdag 13 januari 2004 15:49 schreef Da_QQ het volgende:
.....
ps weet niet of een aangifte doen zin heeft. heb geen blauwe plekken(wel pijnlijke) en wat doen ze er verder mee? niets...
Deur dicht, slot erop en nooit meer opendoen.
quote:Niet helemaal mee eens.
Op dinsdag 13 januari 2004 14:04 schreef bankrupcy het volgende:[..]
Het zit in elke man en elke vrouw. Drank legt alleen de grenzen lager.
Ik ken helemaal géén agressie in mezelf.
Agressie! heb ik voornamelijk gezien bij mensen die het óf niet kunnen verkroppen dat de dingen niet gaan zoals ze willen ( eisen eigenlijk ) óf die een steekje los hebben of niet in staat zich verbaal uit te drukken. ( machteloosheid dus )
Sir Winston Churchill
quote:Ik heb tot nog toe eigenlijk alleen nog maar mee gelezen omdat het voor mij te pijnlijk was om het erover te hebben maar ik ga toch een poging wagen.
Op dinsdag 13 januari 2004 15:49 schreef Da_QQ het volgende:
in mijn brief heb ik ook geschreven dat hij hulp nodig heeft en dan niet van mij, maar van een professioneel iemand. gaat hij die niet nemen, dan is het wat mij betreft uit.ik ben benieuwd of hij daarop reageert en zo ja, hoe hij daarop reageert.
ik heb eerlijk gezegd geen idee van zijn gevoelens op dit moment. tegenover zijn broer maakt hij er een ietwat ander verhaal van dan de waarheid en tegenover een vriend ontkende hij dat hij me iets heeft aangedaan. zijn moeder heeft hij wel de waarheid verteld.ik kan me voorstellen dat hij een ander verhaal vertelt uit schaamte maar voor hetzelfde geld denkt hij echt alleen aan zichzelf en is hij bang dat mensen slecht over hem gaan denken als ze dit horen. en maakt hij het uit omdat hij wil blijven vluchten voor zijn problemen en voor de waarheid.
hij krijgt mijn brief vandaag, ben benieuwd of en wanneer hij reageert.ps weet niet of een aangifte doen zin heeft. heb geen blauwe plekken(wel pijnlijke) en wat doen ze er verder mee? niets...
Ook ik had een vriend die me mishandelde zowel psychisch als lichamelijk ook omdat meneer niet met zijn vingers van de coke en de drank kon blijven. Hij heeft me in totaal 4x besodemieterd in 3.5 jaar tijd en 4x over heb ik hem terug genomen 
De laatste keer heeft hij mij beterschap beloofd en zijn we samen op zoek gegaan naar hulp, wij zijn terecht gekomen bij het Tactus in Enschede daar heeft hij gesprekken gehad en op 5-12-2002 is hij intern opgenomen voor een maand. Dit ging allemaal goed, ik was er voor hem gaf hem geld en zorgde dat hij te eten had allemaal omdat zijn ouders en verdere familie niets met hem te doen wilde hebben vanwege mij. ( hij vertelde zijn ouders dat ik geld had gestolen en hem sloeg terwijl de rollen omgedraaid waren.) op 31 december heb ik hem uit dat huis opgehaald en samen hebben we oud en nieuw gevierd allemaal heel gezellig, hij heeft nieuwe beloftes gemaakt tegenover mij en we zouden er dit keer echt voor gaan.
Nou niet dus 
Meneer was in maart zover op de goede weg dat hij toch maar weer besloot om met een ander wicht het bed in te duiken, dit kreeg ik via via te horen en voelde me gigantisch genaaid.
Ik heb hem de deur uitgezet en verder nog 1x contact met hem gehad in het bijzijn van de politie om zijn spullen hier het huis te krijgen. 
Resultaat, hij van de zooi af en ik in de shit. dit heeft ruim een half jaar geduurd voor ik er een beetje aan gewend. ik heb toen een nieuwe relatie gekregen 
en toen pas merkte ik wat voor diepe sporen het bij me achtergelaten heeft, ik ben wantrouwend, geloof niets van de dingen die me vriend me verteld (nu gaat dat beter) ben bang met stoeien dat ie doorslaat en ga zo maar door.
Ik ben op de goede weg en ik ga er ook komen maar voor dat ik er ben heeft het nog heeeeeeeeeeeeeel veel tijd nodig.
Da_QQ: heb je al een reactie gekregen op jouw brief? Hoop dat je het allemaal een beetje trekt!
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik ben ook wel benieuwd naar de aangifte eigenlijk...
Dobbey, wat een verhaal! Maar heel herkenbaar, het lijkt soms wel (niet beledigend bedoeld, in geen enkele manier) of al deze verhalen tot op detailniveau overeenkomen. Ik zou bijna gaan geloven dat alle plegers van huiselijk geweld dezelfde standaard stoornis hebben of zo...
En Mirage, ik ben het grotendeels met bankrupcy eens. Bij sommige mensen zit de agressie dieper weggestopt, veelal bij vrouwen, maar als er diep genoeg gegraven word zijn we allemaal een stuk minder onschuldig dan we denken. Kijk maar eens hoe fel een moeder kan worden als je aan haar kroost komt bijvoorbeeld.
Iedereen heeft zijn grens, het is alleen in en in triest dat sommigen al door het lint gaan door een drankje of een snuifje. Mensen met zo'n lage drempel zouden zichzelf iets beter moeten leren kennen.
Ik heb een jaar lang iets met een jongen gehad waarvan ik het idee had dat "er iets niet klopte". Het 1ste teken was toen ik hem (aan het begin van onze relatie) negeerde tijdens een ruzie & hij een videorecorder op de grond smeet om aandacht te krijgen. Het was allemaal niet ernstig genoeg voor mijn gevoel.
Na een tijdje ging het uit & toen kwam hij bij mij langs. Hij vertelde me dat hij mijn hotmail had "gehackt" & in 1 van mails had gelezen dat ik was vreemdgegaan. Toen kreeg ik mijn 1ste klap (vlakke hand, op mijn wang).
Veel gepraat, belofte op verandering & ik besloot "mijn best te doen" (dacht dat het mijn schuld was). Daarna kregen we een keer ruzie & heeft hij mij het huis uitgesleurd & compleet uitgescholden.
Veel gepraat belofte op verandering. 1 maand geleden ging het goed fout. We kregen ruzie, ik wilde mijn spullen pakken & hij wilde mij er niet doorheen laten. Ik wilde de politie bellen, maar hij pakte mijn mobiel af. Toen begon ik op hem in te beuken, maar hij ging nog steeds niet uit de weg. Om hem te kwetsen (& mijn spullen te kunnen pakken) zei ik dingen over andere jongens. Hij begon te huilen voor een paar minuten, maar pakte daarna handboeien & gilde dat hij me zou verkrachten. Ik was radeloos, hysterisch, bang, vocht echt voor mijn leven. Na een half uur liet hij me los & zei dat hij mij wilde "terugpakken" voor al die dingen die ik had gezegd.
De 1ste week was ik niet van plan aangifte te doen. Toen ik van hem hoorde dat het veel erger was dat ik was vreemdgegaan begreep ik eindelijk dat hij absoluut niet begrijpt dat hij elke mogelijke grens had overschreden!
Heb toen aangifte gedaan, wat uiteindelijk een melding is geworden, omdat ik wilde dat hij hulp i.p.v. gevangenisstraf kreeg.
Om aan dit verhaal een einde te maken, wil ik wat advies geven aan degenen die met ongeveer hetzelfde probleem zitten.
1. Zodra je door hebt dat er over jouw grenzen wordt gewalst: wacht niet, neem jezelf in bescherming. Hij verandert niet, het wordt alleen maar erger, omdat hij zichzelf steeds meer ruimte biedt (& die geef jij hem!)
2. Bij mishandeling gelijk naar de dokter gaan, want dan kan je een verklaring krijgen voor het geval dat je aangifte wilt doen (maakt het allemaal makkelijker).
3. Je kan een maand na het incident nog aangifte doen.
4. Stel zoveel mogelijk mensen op de hoogte.
(mijn langste post!)
Aristoteles
Zoals al eerder opgemerkt, sommige dingen lijken tot in de details te kloppen... (brr).
Het meest ongelofelijke vind ik wat je allemaal pikt. Niet eens zozeer die ene klap, meer dat je bijna gaat geloven dat jíj degene bent die fout zit. dat je het 'uitgelokt' hebt (ja, ik weet ook wat ik vorige keer geschreven heb).
Voor mijzelf heeft de rust die ik nu heb, goed geholpen. Ik ben blij dat ik mijn brief nog in shock en boosheid heb geschreven. Hoewel ik de laatste twee dagen het er soms moeilijk mee had dat hij niet meteen voor de deur stond, ben ik nu blij dat ik niet aan mijn impuls heb toegegeven hem maar te bellen. Heb meer inzicht in wat er allemaal gebeurd is.
Vandaag belde zijn broer mij. Die vertelde dat mijn brief veel indruk heeft gemaakt op mijn (ex-)vriend. Hij had tegen zijn broer gezegd dat ik 'groot gelijk' had. Hij had weer een lange werkweek achter de rug, maar zowaar vandaag vrijgenomen. Volgens zijn broer om een en ander op een rijtje te zetten, te kijken waar hij hulp kan zoeken enz.
In mijn brief heb ik geschreven dat het uit blijft zolang hij niet serieus met zichzelf aan de slag gaat. Ik denk dat hij daar nu mee bezig is en geen contact opneemt zolang hij geen 'resultaat' (als in een afspraak met een psycholoog/ CAD) heeft bereikt.
Maar natuurlijk kan ik niet in zijn hoofd kijken. Misschien zit hij ook wel zichzelf heel zielig te vinden en denkt hij: zak jij maar de stront in met je brief...
Kortom, ik heb nog niets gehoord van hem, wel van zijn broer die merkte dat mijn (ex)vriend mijn brief z. serieus had genomen. Ik hou jullie posted.
Een man/jongen die aggressief gedrag vertoont tegenover zijn naasten (in dit geval jij) is opzich niets nieuws. Er zijn er meer dan je denkt. Ikzelf wordt stevig 'onder de duim gehouden' door mijn vader. Nu ik 18 ben (en 20cm langer dan hem) begint hij een soort dreiging te voelen, en probeert daar boven te blijven. Het is voor hem net een race: Wie het sterkst is, is de baas. Hij probeert me nu meer dan ooit onder de duim te houden.
Een voorbeeld van hoe mannen (en ik ook, dat besef ik) denken. Het willen 'heersen' over anderen is meestal een drijfveer om aggressie te gebruiken. Wellicht ook in jouw geval?
Ikzelf probeer altijd de kalmte zelf te blijven. Jammer genoeg heeft mijn zelfvertrouwen daardoor een hele deuk opgelopen. Soms uit zich dat in overdreven zelfmedelijden (als een meisje het uitmaakt tussen ons, ben ik de eerste week letterlijk ziek, ook al duurde de relatie maar 6 weken)en soms in zelfmutilatie, waar weinig mensen gelukkig wat van weten/zien. Ik verwacht echter dat als ik eenmaal op mezelf woon, dit allemaal overgaat, omdat ik dan de druk van mijn pa niet voel.
Wellicht schoot het bij jouw vriend de andere kant op: omdat hij zijn pa niet aan kon, zocht hij iemand anders om over te 'heersen'.
Natuurlijk keur ik zijn gedrag niet goed, maar ik vind wel dat hij geholpen moet worden met zijn aggressiviteit.
(En nee, zelf vind ik niet geholpen te hoeven worden
Ik doe niemand kwaad voor zover ik weet)
quote:Dat ex-vriendje van mij werd vroeger geslagen (naar eigen zeggen, weet niet of het zo = aangezien hij vaak liegt) door zijn vader totdat hij sterker werd idd. Elke X als mijn ex zijn zin niet kreeg of zich afgewezen voelde (wat heeeeeel snel gebeurde) deed hij radicale dingen. Met mijn mob. smijten, foto's verscheuren, mensen uitschelden, etc. De hele wereld (o.a. ik) kon dan de tering krijgen, hij ging voor alles. Maar hij straalt ontzettend veel zelfvertrouwen uit (arrogantie zelfs ) & = (tot het enge toe) intelligent. Ik snap dus niet dat hij niet kan inzien dat er met hem psychisch iets niet goed = & dat hij hulp nodig heeft. Heb je misschien advies, tips, verklaring, etc.?
Op donderdag 15 januari 2004 23:08 schreef De_Delph het volgende:Een man/jongen die aggressief gedrag vertoont tegenover zijn naasten (in dit geval jij) is opzich niets nieuws. Ikzelf wordt stevig 'onder de duim gehouden' door mijn vader. Nu ik 18 ben (en 20cm langer dan hem) begint hij een soort dreiging te voelen, en probeert daar boven te blijven. Het is voor hem net een race: Wie het sterkst is, is de baas. Hij probeert me nu meer dan ooit onder de duim te houden.
Een voorbeeld van hoe mannen (en ik ook, dat besef ik) denken. Het willen 'heersen' over anderen is meestal een drijfveer om aggressie te gebruiken. Wellicht ook in jouw geval?
Ikzelf probeer altijd de kalmte zelf te blijven. Jammer genoeg heeft mijn zelfvertrouwen daardoor een hele deuk opgelopen. Soms uit zich dat in overdreven zelfmedelijden (als een meisje het uitmaakt tussen ons, ben ik de eerste week letterlijk ziek, ook al duurde de relatie maar 6 weken)en soms in zelfmutilatie, waar weinig mensen gelukkig wat van weten/zien. Ik verwacht echter dat als ik eenmaal op mezelf woon, dit allemaal overgaat, omdat ik dan de druk van mijn pa niet voel.
Wellicht schoot het bij jouw vriend de andere kant op: omdat hij zijn pa niet aan kon, zocht hij iemand anders om over te 'heersen'.
Natuurlijk keur ik zijn gedrag niet goed, maar ik vind wel dat hij geholpen moet worden met zijn aggressiviteit.
(En nee, zelf vind ik niet geholpen te hoeven worden
Voel me nu net zo'n "Lieve-Anne-wat-moet-ik-doen?"-meisje...
Aristoteles
quote:Ik heet wel geen Anne maar zal toch een poging wagen
Op donderdag 15 januari 2004 23:24 schreef Rahja het volgende:[..]
Dat ex-vriendje van mij werd vroeger geslagen (naar eigen zeggen, weet niet of het zo = aangezien hij vaak liegt) door zijn vader totdat hij sterker werd idd. Elke X als mijn ex zijn zin niet kreeg of zich afgewezen voelde (wat heeeeeel snel gebeurde) deed hij radicale dingen. Met mijn mob. smijten, foto's verscheuren, mensen uitschelden, etc. De hele wereld (o.a. ik) kon dan de tering krijgen, hij ging voor alles. Maar hij straalt ontzettend veel zelfvertrouwen uit (arrogantie zelfs ) & = (tot het enge toe) intelligent. Ik snap dus niet dat hij niet kan inzien dat er met hem psychisch iets niet goed = & dat hij hulp nodig heeft. Heb je misschien advies, tips, verklaring, etc.?
Voel me nu net zo'n "Lieve-Anne-wat-moet-ik-doen?"-meisje...
Laten we er van uitgaan dat hij de waarheid spreekt (naïef als ik ben) en dat hij inderdaad vroeger is geslagen. Ik vind het dan eerlijk gezegd niet zo gek dat hij zijn gedrag als 'normaal' ervaart. Hij is immers zo opgevoed! En intelligentie verandert daar niet veel aan ben ik bang. Zelfvertrouwen kweek je natuurlijk al gauw als je merkt dat mensen bang voor je zijn (aldus zo redeneert hij).
Ikzelf zocht een 'normale omgeving' op, zoals mijn laatste vriendinnetje. Ze weet niet wat ze heeft aangericht door me te dumpen, want dan verval ik weer in mijn oude omgeving (ik ben erg op mezelf, zit veel thuis achter de pc bijvoorbeeld). Ik word God zei dank niet aggressief (tenminste niet waar ze bij is)... eerder heel erg verdrietig.
Ik denk dat ik je geen advies kan geven, behalve dan alle banden met hem te verbreken. Neem een andere telefoon, een ander mailadres en laat je ouders/huisgenoten niet opendoen voor hem of laat ze hem afpoeieren met 'ze is niet thuis' ofzo. Totale afzondering van hem is in dit geval het beste. Waarschijnlijk gaat hij dan denken, en dat brengt hem vanzelf op het idee dat HIJ misschien wel fout zou zitten.
quote:Ik geef je weinig kans, op het moment dat zo iemand in zijn kop heeft zitten dat de ander fout is geweest kan je praten als brugman maar het gaat er gewoon niet uit.
Op donderdag 15 januari 2004 23:51 schreef De_Delph het volgende:[..]
Waarschijnlijk gaat hij dan denken, en dat brengt hem vanzelf op het idee dat HIJ misschien wel fout zou zitten.
Ik kom zelf niet eens meer in de stad van me ex alleen al om de verhalen die hij heeft rondgestrooid over mij , mensen waarvan ik dacht dat ze kennissen waren die me niet meer aankeken of die in ene ruzie met me gingen maken, totdat ik er dus achter kwam wat er aan de hand was en probeer dan maar is het tegendeel te bewijzen. Ik had er uiteindelijk geen zin meer an, heb 3.5jr gevochten voor een relatie en als mensen mij niet wilden geloven dan moesten ze er zelf maar achter komen. 
Wat natuurlijk ook bij de meesten wel is gebeurd 
quote:Lieve Da_QQ, een paar dagen geleden vertelde de broer je nog dat jouw 'vriend' hem had gezegd dat jij hem had aangevallen. Nu hij jouw brief krijgt waarin van jouw kant ook nog een opening zit, gaat hij opeens wél mee in jouw verhaal...
Op donderdag 15 januari 2004 22:41 schreef Da_QQ het volgende:Vandaag belde zijn broer mij. Die vertelde dat mijn brief veel indruk heeft gemaakt op mijn (ex-)vriend. Hij had tegen zijn broer gezegd dat ik 'groot gelijk' had. Hij had weer een lange werkweek achter de rug, maar zowaar vandaag vrijgenomen. Volgens zijn broer om een en ander op een rijtje te zetten, te kijken waar hij hulp kan zoeken enz.
In mijn brief heb ik geschreven dat het uit blijft zolang hij niet serieus met zichzelf aan de slag gaat. Ik denk dat hij daar nu mee bezig is en geen contact opneemt zolang hij geen 'resultaat' (als in een afspraak met een psycholoog/ CAD) heeft bereikt.
En contact met het CAD of een therapeut is nog geen resultaat.
Dat is in het beste geval de eerste stap op weg naar resultaat!
Hij zal niet de eerste of de laatste zijn die er na een of twee sessies de brui aan geeft.
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
@ranhja en Dobbey: Hulde! Hulde dat jullie je verhaal kunnen en durven op te schrijven. Het is schreinend om te lezen, en ik hoop dat dit topic mischien ook andere mensen over de streep trekken om maatregelen te treffen: aangifte, weg gaan, hulp zoeken enz enz.
DA_QQ: Ik ben ietsje minder blij met je. Niet te persoonlijk aantrekken a.u.b., ik ben slechts mod en geen persoonlijke vriend. Maar een virtuele schop onder uw achterste is wel op zijn plaats in mijn ogen. Ik lees namelijk tussen de regels door dat je hem terug wil, en daar kan ik niet bij. Hij heeft je tot twee keer toe mishandelt, voorgelogen, zwart gemaakt bij zijn broer, doorgesnoven ( te veel coke) . Ik weet dat je het niet vergeten bent, ik weet dat je onwijs veel van die jongen, ik weet dat je hulp voor hem wil hebben, ongeacht hoe de relatie afloopt.
maarrrrrrr: ik heb soms het gevoel dat je zo gemakkelijk over het feit heen stapt dat hij je nog al wat trauma's hebt bezorgd. mischien hou je onwijs veel van hem, maar ik heb het gevoel dat je nu verder moet gaan, wellicht alleen...
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"I never let my schooling interfere with my education." — Mark Twain
|
|
