Echo and the bunnymen, dat is voor mij de beste band allertijden. In hun oude bezetting een magische band, Ian McCulloch als uitzonderlijk zangtalent, Willy Sergeant een zwaar onderschat gitarist en Pete de Freitas als uitzonderlijk goede drummer.
Met Crocodiles zetten ze een verbluffend debuut neer. Het album is nog niet van het niveau van het latere werk, maar als je de songs goed beluisterd hoor je dat we hier te maken hebben met zeer getalenteerde muzikanten. Heaven up here is het eerste meesterwerkje. Het album bruist van de sfeer, de songs staan als een huis, McCulloch zingt als de beste en het drumwerk is van een uitzonderlijk hoge kwaliteit. De opvolger, Porcupine, is opnieuw meesterlijk en heeft toch een ander geluid dan de voorgangers. McCulloch zingt gekwelder dan ooit en de muziek heeft een Oosters tintje gekregen. Symbolisch voor de sfeerrijke albums zijn tevens de prachtige hoezen.
Hun vierde album, Ocean Rain, is wellicht het bekendst bij het grote publliek. Groots, met strijkers, en songs die buitenaards goed zijn. Ian McCulloch zit er niet eens ver naast wanneer hij The Killing Moon (tevens gebruikt in het meesterwerk Donnie Darko), de beste song allertijden noemt.
Zo hebben we 4 absolute topalbums, die ondanks dat ze helemaal verschillend klinken, mekaar qua kwaliteit naar de kroon steken.
Na Ocean Rain houden de Bunnies het even voor bekeken, om in 1987 hun vijfde album uit te brengen. Dit album, ook wel het grijze album genoemd, valt enigszinds tegen in vergelijking met de voorgangers, maar wordt wel hun grootste succes in Amerika, samen met de single 'Bring on the dancing horses'.
In 1989 komt Pete de Freitas jammer genoeg om het leven bij een auto-ongeval. De band split en McCulloch begint een weinig succesrijke solo-carriére. Midden jaren '90 komt de band terug samen. Sindsdien hebben ze al vijf albums uitgebracht. De muziek is veel rustiger geworden, maar de kwaliteit is gebleven. Ook nu blijft het verdiende succes uit, hoewel ze met songs als What are you going to do with your life en Nothing lasts forever niet hoeven onder te doen voor pakweg Oasis en Coldplay.
Het is mij een raadsel waarom de band nooit het verdiende succes gekregen heeft. Echo and the Bunnymen verdient minstens het statuut van tijdsgenoten Cure, U2 en Simple Minds.