De "KUNST" van het loslaten van een ex...
De "KUNST" van het loslaten van een ex (deel 2)
Ik ben wel benieuwd hoe alle 'vaste' mensen (maar ook anderen) uit deze topicreeks het nu vergaat, hoever iedereen al is met het loslaten en of hij/zij de "KUNST" van het loslaten al verstaat.
Ikzelf denk dat ik een heel eind ben met het loslaten van mijn ex. Ook al ruim een week geen contact meer gehad, op een paar woordjes op msn na, maar dat zal ook niet meer gebeuren.
Wel weet ik dat ik nog niet over haar heen ben en dat contact voorlopig niet goed is en dat het ook wel moeilijk zal zijn als ik haar tegenkom. Verder denk ik nog veel aan haar, soms ook op zo'n geforceerde manier, dan denk ik: sow nu heb ik alweer een tijdje niet aan haar gedacht, en dan denk ik er dus juist aan...
Maar eigenlijk gaat het verder wel heel goed... ik ben er niet zoveel meer mee bezig en ik weet ook dat het zo wel goed is, ik heb er meer rust in gevonden.
www.biopsychiatry.com
Ik denk nog steeds heel veel aan haar 
IK heb haar vanaf dinsdag niet meer gesproken of gezien (ook niet via msn tot op gisteren.
Ja en dan komt toch naar voren dat ik haar mis en ze mist mij ook 
IK vind het allemaal best wel moeilijk 
quote:jaja, we lullen hier wel wat af
Op zondag 2 november 2003 11:34 schreef Ambivalent het volgende:
Deel drie alweer... jeetje...
quote:Volgens mij gaat het met mij best redelijk. Sinds de laatste "confrontatie" is het leven voor mij een stuk simpeler geworden. Had ik dit maar een jaar eerder gehad
Ik ben wel benieuwd hoe alle 'vaste' mensen (maar ook anderen) uit deze topicreeks het nu vergaat, hoever iedereen al is met het loslaten en of hij/zij de "KUNST" van het loslaten al verstaat.
En of ik de "KUNST" van het loslaten al versta? Ik vraag me af of ik die kunst wil leren: als je nl. de kunst kent, zal het de volgende keer alleen maar makkelijker worden. Ik vraag me dan af of het geen invloed gaat hebben op je relatie en op je hele gedrag gaat hebben (ben er nog niet helemaal achter hoe ik het precies moet omschrijven).
quote:Dit onderschrijf ik volledig. Heb precies hetzelfde gevoel. Het helpt natuurlijk ook wel dat ik eigenlijk gewoon geen tijd heb om aan haar te denken
Maar eigenlijk gaat het verder wel heel goed... ik ben er niet zoveel meer mee bezig en ik weet ook dat het zo wel goed is, ik heb er meer rust in gevonden.
naja volgende keer weer wat beter misschien. ik hoop het iig want zo is het niet erg prettig. je gaat je er nogal erg eenzaam van voelen. tenminste ik dan.
mijn gezwets voor zover dan. 
quote:Ik krijg geen goed gevoel bij het idee dat jij, je ex, en wellicht zijn nieuwe vlam elkaar gaan tegen komen op een avond die 'knuppeltjesavond' heet.
Op zondag 2 november 2003 00:32 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Ik zie hem zowieso volgende week nog op de knuppeltjes-avond bij de Honkbal vereniging en ik ga hem wel van te voren vragen of hij haar van plan is mee te nemen, want dan sla ik maar een jaartje over denk ik. Ik geloof niet dat ik daar zin in heb.
...
Vrees dat je dan niet een jaar overslaat, maar een hersenpan inslaat.... 
quote:
Op zondag 2 november 2003 19:04 schreef Hihat het volgende:[..]
Ik krijg geen goed gevoel bij het idee dat jij, je ex, en wellicht zijn nieuwe vlam elkaar gaan tegen komen op een avond die 'knuppeltjesavond' heet.
Vrees dat je dan niet een jaar overslaat, maar een hersenpan inslaat....
Ja, die gedachten is me idd ook door mijn hoofd geschoten. Genoeg knuppels aanwezig op zo'n avond!Maar nee, zoals je al in mijn mail hebt gelezen is er meer (en in zeker zin ook minder) aan de hand dan alleen maar een ander en hoef ik voorlopig niet bang te zijn dat hij een nieuwe vriendin ergens mee naar toe gaat nemen.
We hebben lang en uitgebreid gesproken vandaag. En van waar ik bang voor was is vooralsnog geen sprake, het was dus zeg maar een goeie 'generale repetitie' voor als het echt een keer gaat gebeuren.
Ik kan hier helaas voor de trouwe meekijkertjes niet al te veel uitweiden over de nieuwe ontwikkelingen en perikelen omdat er een goeie kans is op meelezers, dus dat doen we maar niet.
In ieder geval is vandaag nogmaals onomstoten vast komen te staan dat een hernieuwde poging er niet in zit. En zoals al eerder gezegd, ik weet ook nog steeds niet of ik dat nou wel wilde. Maar het was dus hoe dan ook een zeer energie-vretend en slopend weekend. Gelukkig nu weer een 'rustige' werkweek voor de boeg.
quote:Ik droom er praktisch elke nacht nog over. En natuurlijk alleen de leuke dingen zodat ik me heel erg klote voel als ik wakker word. 2 maanden vind ik redelijk vers. Ik woon nu drie maanden alleen en ik merk geen verbetering, alleen maar dat het slechter gaat eigenlijk.
Op zondag 2 november 2003 00:53 schreef Brighteyes het volgende:
Geen idee of hij in mijn dromen verschijnt, maar zoals je hierboven kan lezen is het bij mij nog redelijk vers (is 2 maanden vers?). In ieder geval beheerst 'het' nog een behoorlijk deel van mijn dagelijks leven, dus het zou ook niet raar zijn als dromen ook gewoon mee deden.
Dus of het een van de laatste stukjes is kan ik je niet zeggen.Dussss, waarom reageer je dan?
maar dat ligt misschien alleen aan mij, dus wanhoop niet
Vandaar ook dat ik naar een psycholoog wil, omdat ik er zelf gewoon niet uitkom. Hoop dat het op korte termijn kan gaan lukken.
Het zou zoveel makkelijker zijn als ze gewoon heel bot zegt dat ze mij niet wil. Maar ze 'twijfelt'...
Wat nu echter begint te spelen is dat ik het vrijgezellenbestaan nu al weer FLINK zat ben...
Ik zal me dus meer moeten bezighouden met de kunst van het naar m'n zin hebben als vrijgezel. Ook de kunst van het niet overhaast een nieuwe vriendin willen zoeken zal ik even onder de knie moeten krijgen.
Tips?
quote:Ik heb de laatste 2 weken het gevoel dat ik min of meer over mijn ex heen ben (het is sinds half juni uit). Ik merk dit vooral aan het feit dat ik me goed voel. Ook vind ik mijn huidige situatie fijn. Ik heb weer een glimlach op mijn gezicht en voel me weer de "oude" (maar dan mentaal sterker
Op maandag 3 november 2003 09:19 schreef Goldmember het volgende:
Op zich gaat het loslaten steeds beter, de KUNST hierachter heb ik echter nog niet helemaal onder controle.
Wat nu echter begint te spelen is dat ik het vrijgezellenbestaan nu al weer FLINK zat ben...
Ik zal me dus meer moeten bezighouden met de kunst van het naar m'n zin hebben als vrijgezel. Ook de kunst van het niet overhaast een nieuwe vriendin willen zoeken zal ik even onder de knie moeten krijgen.
Tips?
). Ik denk heel af en toe nog wel eens aan haar, maar dat is denk ik normaal. Het geeft me iig geen klote gevoel meer.Al met al best frappant. Het was voor mij de eerste serieuze relatie. Ik had vaak een uitzichtloos gevoel, maar kennelijk komt het wel goed. Het is ook geen kunstje, denk ik. Het moet echt slijten. Het moet verwerkt worden. Je moet het ook de tijd geven. Niet te snel willen gaan. Vaak als ik me even weer goed voelde dan kwam er weer een klote periode. Heel verwarrend allemaal! Ik wist dan niet waar ik aan toe was...
Maar uiteindelijk ben ik dus zoveel mogelijk leuke dingen gaan doen. Ik heb me verder op m'n studie gestort (waar ik eindelijk zonder extra belasting mee verder kan). Op een gegeven moment besefte ik me heel goed dat een relatie met haar er niet meer in zit, maar dat ik wel ontzettend veel van de tijd met mijn ex geleerd heb. Ook van de laatste maanden trouwens. Dat gaf me uiteindelijk een ontzettend goed gevoel, wat ik sindsdien niet meer kwijtgeraakt ben. Ik voel me goed en straal dat kennelijk ook uit, want ik heb meer sjans en ontmoet meer mensen. Niet dat ik nu een partner wil. Ik vind mijn huidige situatie zalig. Het blijft bij flirten en lol maken en ik geniet er van.
Zoals Goldmember schrijft, is er wel een kunst van het leren leven als vrijgezel. Ik voelde me echt intens klote als ik bijv. op zaterdagavond niets te doen had. Waarom? Ik voelde me dan eenzaam. Maar uiteindelijk sta je overal in je eentje voor. Je moet het in je eentje naar je zin proberen te hebben. Dat is gelukt. Ik ben dus ook niet wanhopig op zoek naar een nieuwe partner. Ik probeer het naar mijn zin te hebben en vooral plezier te hebben. Ik denk dat alles dan vanzelf wel weer komt.
Het is natuurlijk niet zo dat ik alle wijsheid heb of dat het bij anderen ook zo is of gaat. Bij mij is het iig zo gegaan. Misschien voel ik me nog wel eens klote over mijn ex, maar daar maak ik me nu niet druk om. Ik geniet van het moment.
Leuk dat het met sommigen ook goed gaat. En voor de anderen, veel geluk en sterkte!
quote:Heb je het AMW al gebeld? Ik heb echt het idee dat je bij een maatschappelijk werker veel sneller terecht kan dan bij een psycholoog en dat deze je zeker op de korte termijn minstens net zo goed kan helpen...
Op maandag 3 november 2003 08:59 schreef Blinky het volgende:
Vandaar ook dat ik naar een psycholoog wil, omdat ik er zelf gewoon niet uitkom. Hoop dat het op korte termijn kan gaan lukken.
IIG succes!
www.biopsychiatry.com
quote:Ja, dat heb ik vanochtend gedaan. Ik kan over 2 weken terecht voor een intake gesprek en mijn huisarts was heel schappelijk en had veel begrip voor de sitautie, vond het ook een goed plan dat ik er op korte termijn met iemand over kon gaan praten.
Op maandag 3 november 2003 17:03 schreef Ambivalent het volgende:[..]
Heb je het AMW al gebeld? Ik heb echt het idee dat je bij een maatschappelijk werker veel sneller terecht kan dan bij een psycholoog en dat deze je zeker op de korte termijn minstens net zo goed kan helpen...
IIG succes!
quote:Ik ken het idee. Het loslaten ging bij mij pas echt beginnen toen ik voor mezelf zekerheid had door de beslissing zélf te nemen. Ik wilde zo niet meer verder, niet meer aan het lijntje gehouden worden, voor mezelf kiezen en verder gaan met mijn leven. Achteraf kan ik alleen maar zeggen dat ik wilde dat ik dat eerder had gedaan...
Op maandag 3 november 2003 09:03 schreef Priem het volgende:
Het schiet niet echt op. Het stomme is dat ik zelf wel snap dat ik haar moet loslaten, maar gevoelsmatig kan ik dat nog helemaal niet.Het zou zoveel makkelijker zijn als ze gewoon heel bot zegt dat ze mij niet wil. Maar ze 'twijfelt'...
Zolang zij nog tijfelt hou je toch hoop en daar schiet je niet veel mee op. Op een gegeven moment moet je toch beslissen of je door wilt gaan met iets dat eerder ook niet werkte en waarover de andere partij twijfels heeft of dat je voor jezelf kiest en het voor jezelf afsluit en dat je het dan loslaat...
www.biopsychiatry.com
T'is heel moeilijk soms
I won't go down in history, but I will go down on your sister...
Freedom is just another word for missing someone...
Satisfaction is the death of desire...
quote:Misschien iets voor een vervolgtopic: 'De "KUNST" van het naar de zin hebben als vrijgezel'
Op maandag 3 november 2003 09:19 schreef Goldmember het volgende:
Op zich gaat het loslaten steeds beter, de KUNST hierachter heb ik echter nog niet helemaal onder controle.
Wat nu echter begint te spelen is dat ik het vrijgezellenbestaan nu al weer FLINK zat ben...
Ik zal me dus meer moeten bezighouden met de kunst van het naar m'n zin hebben als vrijgezel. Ook de kunst van het niet overhaast een nieuwe vriendin willen zoeken zal ik even onder de knie moeten krijgen.
Tips?
Maar ik heb het eerlijk gezegd best wel naar m'n zin, ben ook niet overhaast op zoek naar een nieuwe vriendin, maar ik sta er wel voor open...
www.biopsychiatry.com
quote:En dan maar hopen dat zij ook open staat
Op maandag 3 november 2003 17:15 schreef Ambivalent het volgende:[..]
Misschien iets voor een vervolgtopic: 'De "KUNST" van het naar de zin hebben als vrijgezel'
Maar ik heb het eerlijk gezegd best wel naar m'n zin, ben ook niet overhaast op zoek naar een nieuwe vriendin, maar ik sta er wel voor open...
Maar inderdaad, goed idee 
I won't go down in history, but I will go down on your sister...
Freedom is just another word for missing someone...
Satisfaction is the death of desire...
quote:
Op maandag 3 november 2003 17:05 schreef Blinky het volgende:[..]
Ja, dat heb ik vanochtend gedaan. Ik kan over 2 weken terecht voor een intake gesprek en mijn huisarts was heel schappelijk en had veel begrip voor de sitautie, vond het ook een goed plan dat ik er op korte termijn met iemand over kon gaan praten.
Goedzo, dat lijkt me ook wel belangrijk, om er op korte termijn met iemand over te kunnen praten. Hou ons op de hoogte...
www.biopsychiatry.com
quote:Mooi Blinky! Ik ben erg blij voor je dat je nu sneller met iemand kunt praten en je uit "de knoop raakt". Sterkte!
Op maandag 3 november 2003 17:05 schreef Blinky het volgende:[..]
Ja, dat heb ik vanochtend gedaan. Ik kan over 2 weken terecht voor een intake gesprek en mijn huisarts was heel schappelijk en had veel begrip voor de sitautie, vond het ook een goed plan dat ik er op korte termijn met iemand over kon gaan praten.
[Dit bericht is gewijzigd door Eisselstijn op 03-11-2003 18:14]
Daar ben ik dan! Tis nu bijna 3 maand geleden dat het uit ging. Onderhand al ontiegelijk veel verschillende buien gehad van vreugde naar verdriet naar eenzaamheid naar vrij en ga maar door. Fysiek mis ik het nog steeds. Het aanraken en het zoenen... Mentaal? Tja dat is nogal 50/50 mijn gedachten en rationele denken zegt weg ermee! Maar mijn gevoel wil haar nog steeds terug en dan ook weer niet... Ik denk elke dag nog wel aan haar en ik wordt het onderhand beetje zat. Wil gewoon verder met mijn leven. Kijk al naar andere vrouwen maar dat klote gevoel zit er nog steeds
Hoe zit dat bij jullie en gaat dat ooit helemaal over, of wordt het alleen maar minder.
Zelf merk ik dat het wel minder wordt en dat het ook op een andere manier is nu, minder vervelend, meer als zijnde: het is nu eenmaal zo...
www.biopsychiatry.com
quote:Dat heb ik ook hoor! Het is bij mij ook in de vorm van herinneringen. Op een gegeven moment is het rotgevoel bij die herinneringen weggegaan. Ik kijk er iig niet meer met weemoed op terug. Acceptatie maakt daar een groot deel van uit. Of het ooit weg zal gaan, weet ik niet. Het is net als met andere herinneringen denk ik. Degene met enige impact en betekenis blijf je je altijd wel herinneren.
Op maandag 3 november 2003 18:29 schreef Ambivalent het volgende:
BTW ik vroeg me nog iets af: zelf denk ik nog best wel veel (vind ik zelf) aan mijn ex. Toch zeker wel meerdere malen per dag. Vaak gewoon zomaar, en dan denk ik bij mezelf 'goh nu had ik echt al de hele middag niet aan haar gedacht', maar soms ook als ik ergens kom waar ik herinneringen met haar samen aan heb.
Hoe zit dat bij jullie en gaat dat ooit helemaal over, of wordt het alleen maar minder.
Zelf merk ik dat het wel minder wordt en dat het ook op een andere manier is nu, minder vervelend, meer als zijnde: het is nu eenmaal zo...
quote:Of je moet haar zo ver krijgen dat ze gewoon 'ja' of 'nee' zegt. Geen getwijfel.. Maar ja..
Op maandag 3 november 2003 17:07 schreef Ambivalent het volgende:[..]
Ik ken het idee. Het loslaten ging bij mij pas echt beginnen toen ik voor mezelf zekerheid had door de beslissing zélf te nemen. Ik wilde zo niet meer verder, niet meer aan het lijntje gehouden worden, voor mezelf kiezen en verder gaan met mijn leven. Achteraf kan ik alleen maar zeggen dat ik wilde dat ik dat eerder had gedaan...
Zolang zij nog tijfelt hou je toch hoop en daar schiet je niet veel mee op. Op een gegeven moment moet je toch beslissen of je door wilt gaan met iets dat eerder ook niet werkte en waarover de andere partij twijfels heeft of dat je voor jezelf kiest en het voor jezelf afsluit en dat je het dan loslaat...
Echt alsof ik volledig door de mangel gehaald ben. Beetje versufd in mijn hoofd.
Heb een beetje gelezen over wat het nou is dat mijn ex doet en hoewel ik het niet kan begrijpen maakt het het wel makkelijker. Verder veel met hem gemailed hierover vandaag en weer wat meer duidelijk gekregen. Dit iets is dus ook een van de main reasons voor hem om het uit te maken wat het voor mij dan wel weer wat makkelijker maakt, want dit is iets waar ik absoluut niet in mee kan gaan en hij kan niet zonder, dus houd het voor mij op. Beetje zoals het zou zijn als hij erachter was gekomen dat hij homo was geweest. Daar kan ook verder niemand iets aan veranderen en dan is het gewoon een kwestie van accepteren een doorgaan.
Maar blijft het punt staan dat ik mijn leven opnieuw in moet gaan richten in mijn eentje, en ik moet zeggen dat me dat op zich wel aardig af gaat. Heb een aantal hele fijne vrienden waar ik mijn hart kan uitstorten en weet mezelf ook in de weekenden wel aardig bezig te houden.
Hoewel het soms nog retezeer kan doen gaat het langzaam de goeie kant op.
En toch nog steeds een beetje heel veel Soms zou ik de klok voor een half uurtje even terug willen draaien en dan gewoon effe samen knus alsof er niets aan de hand is. Zonder complicaties en zo. Maar maar voor een half uurtje, en dan weer terug naar nu.
