Echt top hoor! 
quote:Zijn de andere verhalen echt gebeurd?
Op maandag 10 november 2003 22:28 schreef Keromane69 het volgende:
(c)2003 e.koreman @ caesar.nl (yep, dit was fictie)
quote:Halverwege het topic ergens beschrijft hij hoe hij dit alles ziet en meemaakt.
Op dinsdag 11 november 2003 20:41 schreef cup_a_soup het volgende:[..]
Zijn de andere verhalen echt gebeurd?
Het is welke draai je geeft aan gebeurtenissen en/of situaties. Ik gaf het al eerder aan: Het is de ervaring die telt, niet de droge uitleg achteraf. Tenminste niet als je enge verhalen wilt pennen. Iedereen is als kind wel eens bang in het donker geweest terwijl je nu weet dat er niets was. Maar dat maakt niets uit voor de ervaring. Wat Metallica zo treffend uitbeeldt in 'Enter Sandman' en 'Sad but True'.
Ik heb de verhalen geschreven vanuit het gevoel. De dingen die ik zelf meemaakte op de manier zoals ik ze toen voelde en hoe ik ze herinner(de). En zo ook dingen die ik hoorde van anderen. Vanzelf vul je dingen aan om het plaatje compleet te krijgen. Dat doet iedereen, anders heb je sowieso geen verhaal. Sterker nog, het is volgens mij de manier waarop spookverhalen ontstaan.
Een griezelverhaal op z'n tijd kan best leuk zijn. Persoonlijk ben ik veel te nuchter voor dit soort dingen, no offense aan mensen die er stellig in geloven hoor. Mijn mening erover: soms lijken dingen welliswaar té toevallig om waar te zijn, maar als je statistisch gaat kijken dan zou het juist vreemd zijn als die té toevallige dingen niet zouden voorkomen. Verder doet sfeer veel. Het is een bonte combinatie van factoren die een verhaal vormen.
Neem het huis in Amsterdam. Mooi pand, echt schitterend. Ik was onder de indruk van de grootsheid. Natuurlijk probeer je je voor te stellen wat er allemaal is gebeurd en natuurlijk voel je je een vreemde eend in de bijt. Zeker als je zomaar op bezoek bent. Maar pas toen anderen met verhalen kwamen ging ik me een beeld vormen. En daar heb je het over met anderen, en voor je het weet ben je elkaar in een wisselwerking aan het aanvullen terwijl er concreet gezien eigenlijk niets gebeurde. Een lamp kan gaan knipperen als de leidingen oud zijn en het is een bloedhete dag geweest. Batterijen kunnen leeg lijken door condensvorming. En als je vriendje sowieso een sloddervos is dan kunnen de sleutels ineens ergens anders liggen. Niet zo bijzonder. Maar al met al genoeg stof voor een spannend verhaal. Zonder bewust dingen te verzinnen hoor, het geheel maakte het tot een erg spannende belevenis. Totaan kippenvel in je nek, tenminste, als je alles op papier aan het zetten bent.
Wat betreft stervensgevallen in de familie, daar gaat een zwaar emotioneel aspect meetellen natuurlijk. Oude en/of zieke mensen die je dierbaar zijn zullen bewust of onbewust je voorbereiden op een einde. Dat dit zich vertaalt in dromen of gevoelens is helemaal niet zo vreemd. Zeker als je familie bent lijk je toch veel op elkaar. Onbewust en bewust weet je misschien meer van elkaar dan je denkt.
Het huis met de drie Duitsers: substitutie. Iemand heeft levensechte nachtmerries. Niet alleen in dat huis hoor, in zo'n beetje elk huis. Je vraagt aan een oude persoon of er ooit iets met een oud huis gebeurd is en 'wonder boven wonder' blijkt er in de afgelopen 100 jaar inderdaad wel iets te zijn gebeurd. Wat precies is niet duidelijk, maar genoeg stof voor een kippenvel verhaal.
Het verhaal van die kelder bij dat Chinese restaurant: als je in het donker in een straatlicht hebt gekeken en je gaat daarna een stikdonkere ruimte in kan zich (soms pas na enkele ogenblikken) een lichtvlek vormen op het netvlies. Probeer het maar eens uit met een bureaulamp in een donkere kamer: eerst een tijdje uit, dan even aan, en daarna uit. Als tiener maakte ik er een spelletje van: hoe precies ik het spookbeeld van de lamp ik kon zien op m'n netvlies in het stikkedonker. Nou ja, terug naar de Chinees, ben je sowieso een beetje zenuwachtig als meisje alleen in het donker en je ziet zo'n vlek, en het blijkt ook nog eens dat iemand anders 'ook al een gevoel had', en -zoals dat gaat met oude gebouwen- er blijkt ook nog eens ooit iets te zijn gebeurd, dan is er weer een nieuw verhaal geboren.
Het verhaal van Wageningen, dat is een urban legend die in essentie wereldwijd rondgaat in allerlei variaties. Denk bijv. aan 'Stille Willie', een hitje uit 1981 of zo. Een andere versie is er eentje uit de US waar lang geleden een verdwaalde wildvreemde mevrouw aanklopte in een saloon, een feestje bouwde met iedereen, en ten slotte dood neerviel. Is nog een programma op Discovery Channel over geweest. Het verhaal van Wageningen is een horrorstory die rondgaat bij studenten daar. De verhalen die ik hoorde waren eigenlijk heel saai. Iedereen had slechts een fragmentje zeg maar. De een zei dat je je op die weg bekeken voelt, de volgende zegt dat sommigen een vrouw hebben waargenomen die achterop wil en weer verdwijnt, weer iemand anders wist te vertellen dat een ontsnapte gestoorde ooit iemand gedood had in die bossen, weer iemand anders vertelde over Gerrit-Jan Heijn die er werd gevonden, etc. etc. In één versie hoorde ik zelfs dat de plaatselijke politie een dossier heeft van meldingen. Alsof meerdere mensen nog even langs het politiebureau gaan om aangifte te doen van het feit dat er iemand van je fiets is gesprongen. 
Nah, ik hoop niet dat het een domper is, maar mijn bedoeling met de verhalen was in de eerste plaats om te proberen of ik een bepaald gevoel kon weergeven. Waarom spookverhalen en kippenvel? Tja, voor hetzelfde geld waren het romances geweest, of verhalen over burenruzies of zo. En dan op een ander forum. Nee, het leek me leuk om de verhalen die ik kende eens neer te pennen, en dit was het resultaat. Echt goede spookverhalen zijn m.i. op een hand te tellen. Sixth sence vind ik een spannend verhaal bijvoorbeeld. En uiteraard de enge verhalen uit grootmoeders tijd of nog eerder. De mythes en sagen.
Het laatste verhaal was een poging om te zien of ik zelf een eng verhaal kon verzinnen, maar eerlijk gezegd vond ik het resultaat slecht. Dit soort 'horror' vind ik erg goedkoop. Een te hoog twilight zone gehalte. Geef mij maar mooie suspense met liefst een tedere afloop.
Ik hoop dat je iets aan het antwoord hebt. De meeste verhalen zijn dus waargebeurd, maar het zijn geen opeenstapeling van feiten. Het zijn ideeen en gevoelens van gehelen die een bepaald jasje zijn gestoken om er spannend leesvoer van te maken. Iedereen nogmaals bedankt voor de complimenten hoor.
Etienne
Groetjes Willeke en Michel.
is 6 uur aan allerhande materiaal.
Plaats svp een link naar jullie site, dan bookmark ik hem.
Van de week heb ik met die vrienden die er woonden gesproken, het huis is intussen verbouwd. 
Een aantal jaar geleden ging ik vaak naar mn tante om geesten op te roepen dmv schrijven.
Je stelt dus een vraag op papier en door jezelf te concentreren gaat de pen in je hand vanzelf schrijven.(Soort van glaasje draaien dus).
Aangezien ik zelf redelijk sceptisch sta / stond tegenover dit soort dingen, deed ik in het begin een beetje lacherrig erover.
Ik geloofde er ook niet echt in , ondanks dat ik zo af en toe een koude windvlaag lang me heen kreeg en het af en toe naast me ineens helemaal ijskoud was (Ramen waren abslúút gesloten, en kachel stond aan). Geloven deed ik er nog steeds niet in .
Het bewijs werd voor mij geleverd toen ik een willekeurige foto voor mij hield.( Een vakantie foto , 1 uit een stapel van tig foto's ) en tegenover mijn tante zat. Van uit het niets begon ze de foto op papier na te tekenen terwijl ze de foto niet kon zien en niet had gezien (Ook niet via spiegels enz)
Elke zondagavond gingen zij, samen met een tante en haar toenmalige vriend, geesten oproepen met zo'n boord en een glas.
In het begin vonden ze het allemaal wel spannend en bleven ze het doen. Zo had 'de geest' tegen mijn moeder gezegt dat ze mijn schommel na moest kijken. Ik had toendertijd een schommel in de huiskamer hangen, waarin je als klein kind dan heen en weer gewiebeld wordt. Maar goed, mijn moeder ging dus kijken naar deze schommel en wat bleek, er zat een haakje half los in het plafond. Nou had ik daar niet dood aangegaan wanneer deze los zou gaan, maar toch,,
Hierdoor vond het genootschap het leuk om hiermee door te gaan, zich niet bewust van de gevaren die het met zich meebrengt.
Totdat mijn tante vroeg hoe het met haar ex-man ging die in een verpleeghuis in Duitsland zit. Waarop de geest vertelde dat deze man van de trap gevallen was en zijn nek had gebroken. Totaal van de rel belde mijn tante de volgende dag naar het tehuis. Gelukkig bleek alles okay met hem en de geest had haar dus enkel bang gemaakt.
Twee weken later werd mijn tante gebelt door het tehuis. Der ex-man was van de trap gevallen en had zijn nek gebroken,,
Je zou het als je heel ongelovig bent aan toeval kunnen wijten, maar ik denk daar anders over. Zelf ben ik normaal gesproken vrij nuchter me dit soort verhalen, maar wanneer je bloed eigen moeder dit aan je vertelt ga je er anders over denken.
Enfin, ze waren er meteen mee gestopt want ze vonden het te gevaarlijk worden. Dit stoppen deden ze met gemengde gevoelens, want ze waren op een bepaalde manier toch verslaafd geraakt aan het glaasje draaien. Mijn moeder vertelt dat het rare dingen met je doet.
Maar nadat ze gestopt waren voelde mijn moeder zich niet meer lekker in der eigen huis. De al veel besproken aanwezigheid leek constant in de buurt. Mijn moeder heeft een goede vriendin die erg spiritueel is. Deze vrouw vertelde mijn moeder dat ze der raam open moest zetten en moest vertellen dat 'hij'' weg moest gaan..
Hierna voelde ze zich weer lekker..
Dit laatste kan natuurlijk tussen de oren zitten, maar toch,,
Dit was mijn verhaal.
Ik kan me voorstellen dat mensen die 'in to' geesten/religie/??? zijn dit op eenzelfde manier projecteren. Gewoon hun eigen gevoel eigenlijk.
en het het 11e gebod geld : gij zult niet gesnaaid worden
ik zie hier trouwens verhalen die precies op tripreports lijken www.dreamfish.nl/paddo 
daar heb je meer aan ken je zelf ook nog es proberen
[Dit bericht is gewijzigd door gl00winw00d op 27-11-2003 23:12]
(Eehm, relevantie: psychologie. Volgens mij maakt een goed verhaal gebruik van dezelfde principes die op de in de topic genoemde site staan)
Kippevel tot tussen mijn tenen...
Ik keek naar de ficus bij de bank en zag de bladeren bewegen. En door de plant heen zag ik het beeldscherm van de PC. Het trilde. Langzaam liep ik erop af met de koffie in mijn handen, nog steeds half slaapdronken, en ik ontwaarde teksten. Enorme teksten. En ik zag complimenten. Ik nam een slok en m'n dag was weer goed.
'Ze zouden eens moeten weten', dacht ik nog. Maar dat klonk wel heel erg cliché. Al was het dichter bij de waarheid dan ooit iemand zou kunnen bevroeden.
Ze is bij ons, het verleden. Ze woont bij ons in en weet van geen wijken. Ze wil niet weg, net als bij al die andere mensen. Ze zit verscholen in de instinctieve angsten die we hebben, ze zijn een last die we meedragen. De vertwijfeling, schuld. De gezamenlijke lasten zo je wilt, films en boeken worden ervan gemaakt. Smakeloos zelfs. Hetgeen waarmee we worden geconfronteerd als we iets minder zeker van onze zaken zijn. Als we met haar worden geconfronteerd. Daar staan we dan, vroeg of laat, oog in oog. En ze kijkt ons aan. Ze kent onze ziel, weet onze waarheden, voelt ons verstand. En ze weet immer de vertwijfeling aan te roepen. Dat is ze immers, ons verleden.
Kijk haar aan, de volgende keer. We zijn het zelf. In alle pracht en in alle gruwelijkheden. De boodschap van ieder spookverhaal. En er is geen ontsnappen aan.
ET
[Dit bericht is gewijzigd door Keromane69 op 07-12-2003 06:38]
http://members.chello.nl/~e.koreman
De footage moet nog komen, ben even bezig met belangrijkere zaken helaas.
Bedankt.
Gevoelig voor sfeer: goede eigenschap.
Kermit Q.
De verhalen staan nu op een aparte pagina. De oude pagina was veel te groot zag ik toen ik hem met een 56k modem probeerde te bekijken. Ik hoop binnenkort weer aan de slag te kunnen met annekdotes.
jaren later hoor ik van mn moeder dat zij het ook altijd zag... mensen die door muren liepen en een praatje met haar probeerde te maken...
later zijn we verhuisd naar een nieuwbouw wijk... daar voelde ik altijd een anwezigheid van een geest of entiteit... later bleek dat de polder waar de wijk in gebouwd was vroeger het landgoed van een heks is geweest... verhaal gaat dat zij in de middeleeuwen verbrand is en haar rust niet kon vinden en dus terug keerde naar haar landgoed... ze kon er schijnbaar niet tegen dat het niet meer van haar was en ging spoken...
op mijn werk waart een entiteit rond.. heb meerdere malen contact met haar gehad.. blijkt dat zij een vorrige bewoonster van het huis is geweest en de boel in de gaten houd...
quote:Mensen horen praten deed ik ook wel eens als ik op mijn vroegere zolderkamertje zat maar meestal waren dit de buren die je heel goed kon horen praten omdat we in een rijtjes woning wonen en al het geluid kan heel gemakkelijk door de muren omhoog en boven op de zolder is de muur dus weer los waardoor je het heel gemakkelijk hoort!
Op dinsdag 23 december 2003 03:30 schreef gl00winw00d het volgende:
Ik had een keer ee norb gezien in de badkamer en een keer dat de deur naast me werd dicht geslagen en deur op slot gedraaid terwijl ik op de plee zat en ngo wat dingetje dat vond ik niet erg maar het is nu half 4 snachts en ik hoorde beneden mensen vergadering? praten dit is eerste keer trouwens dit is nog steeds aan de gang ik zit op zolder je hoort het als je een trap naar beneen gaat en goed luister best eng we hebben en een hond en alarm dit is ech vaag!
Maar wellicht is er echt wat?
.. .ik ging maar pitte en toen het licht was was het doodstil (waren die geesten weg) en trouwens die nacht sliep hier een vriendin van me zusje en ik zweer je ik hoorde dingen soms zelf net zo duidelijk als dat iemand een paar meter naast je staat te praten, het is nu 2 uur snachts en ik hoor nu niets het is muis stil zo hoort het en die meid is weg best freaky deze shit
Op de hei zijn grafheuvels. Ik heb al genoeg mensen die affiniteit hebben met geesten en dat soort dingen horen praten over dat ze daar wel eens dingen 'gevoeld' hebben. Hoewel ik zelf op de hei dat soort dingen nog nooit heb meegemaakt, heb ik op andere locaties wel eens dingen gezien, gevoeld en gehoord. Ik ben dus iemand die tussen scepsis en geloof in hangt. Aan de ene kant kan ik dat soort dingen gewoonweg niet verklaren, en aan de andere kant kunnen ze uberhaupt niet gebeuren.
Deze nacht, liepen we over het fietspad richting het bos. Er zit op een gegeven moment een knik in het pad, waar een boom met een bankje stond. In eerste instantie had ik de neiging om even te gaan zitten, maar ik kreeg na die gedachte meteen een scheut in m'n nek. Alsof ik iets verrekte, zeg maar. Ik besloot dus door te lopen. Vriend van me vraagt of ik dat ook voelde. Ik vraag utieraard waar hij op doelt. 'Die rilling'. Ik zeg nee, maar dat ik wel het gevoel heb dat er iets niet lekker zit.
We lopen langs het bankje, en als we er langs zijn kijk ik nog even over mijn schouder terug. Op dat moment zie ik een figuur zitten op het bankje, man, rond de 30-40 ofzo, met vodden als kleren en een boerenpetje, die me boos aan zit te kijken. En dan bedoel ik niet 'je stond op mijn teen' boos, maar 'je hebt mijn kinderen vermoord' boos. In andere woorden; woorden die ik schreef, nadat ik thuis was gekomen;
"The guy on the bench was angry. Fucking hell he was angry. I only saw him for a split second, but if looks could kill I'd have been a spirit myself. A look full of contempt, anger, sadness, hatred, murderous rage, disappointment, self pity, helplessness, desperation and most of all; loneliness. Not blaming me, but wishing he could."
Ik heb me snel weer omgedraaid, ik was me dood geschrokken, maar toen ik weer terugkeek was hij weg. Een minuut later ofzo, vroeg ik m'n compaan waar hij dacht die rilling van gekregen te hebben. Hij zei 'van dat bankje, denk ik. Ik wilde voorstellen er te gaan zitten maar ik had het gevoel dat het beter was door te lopen'. Toen wist ik het zeker; er was iets mis.
We zijn doorgelopen, en hoewel ik verder niks gezien heb, hoor je op de hei, om 4 uur 's nachts, geen duidelijke voetstappen te horen, of het geruis en gehijg van iemand die in paniek op je afrent. We zijn niet lang daarna maar weer op huis aangegaan. Ik heb niet geslapen die nacht.
