Sp00kverhalen

@ Keromane: je verhaal over de honden die je ziet bij het overlijden van dierbaren, herken ik enigszins. Volgens mij hebben honden en andere huisdieren het in principe meteen in de gaten wanneer hun baas overlijdt, maar ook het herkenbare element wat jij als betrokkene tegenkomt, gewoon een eenzame hond die uit het niets langsloopt, is typisch.

Ik ben zelf van Indonesische afkomst en ook onze cultuur is doorspekt met magische en soms spooky verhalen. Van klopgeesten die je moet laten kloppen om ze in hun waarde te laten, tot simpel bijgeloof - je tas niet op de grond zetten omdat je dan geld zult verliezen. Ik zal een paar typische of voor mij veelbetekenende anekdotes opschrijven.

Mijn oma was ervan overtuigd dat er geesten in haar huis zaten. En inderdaad, 's avonds hoorde ik vaak getik of ritmisch geklop tegen de muur, vanachter de bank of in een hoekje bij een kamerdeur. Zelf ben ik opgegroeid met het idee dat geesten, of "energieën" en hun manifestaties normaal zijn en er zijn om een boodschap over te brengen. Als ik nu terugdenk aan de quasi-klopgeesten bij mijn oma in huis, word ik er ook niet bang van. In latere situaties blijk ik dan ook in staat heel kalm te reageren op akelige voorvallen.

Ik werk bijvoorbeeld in een oud pand wat tegenwoordig als horecagelegenheid functioneert. Op de gevel staat het getal 1652 aangegeven, maar dat soort getallen zeggen vaak minder dan de èchte geschiedenis van een gebouw. Het is een vrij smal gebouw met op de begane grond het café, op de eerste verdieping de eetzaal, daarboven vergaderzalen en nog een etage hoger de zolder. Dit pand lééft. Niet alleen spreekt de constructie tot de verbeelding met de wenteltrappen en de oude krakende vloeren, maar er gebeuren ook merkwaardige dingen. Wanneer ik op de zolder kom, die nu wordt gebruikt als opslagruimte voor decoratiemateriaal, wéét ik gewoon dat er "iets" is. Ik heb geleerd om daar rustig mee om te gaan, om desnoods in het wilde weg hardop te vragen of het weg wil gaan, maar collega's zijn hier vaak witjes van teruggekomen. Deuren zwaaien dicht, raampjes klepperen, vloeren kraken op stille momenten op onberoerde plaatsen en er zijn een aantal mensen die zeggen iemand gezien te hebben.

De legende gaat dat hier een ridder woonde met zijn dochter, iets voor de 17e eeuw. Toen de ridder ooit terugkeerde van een van zijn vele tochten, trof hij zijn huis totaal leegeroofd aan, zijn schatten geplunderd en zijn dochter stervend aan de wonden die de rovers haar toegebracht hadden. Sindsdien bezoekt deze ridder het pand nog elke nacht, jagend op de moordenaars van zijn dochter. Een mooi en tot de verbeelding sprekend verhaal, maar slechts een legende.

Wat mij is bijgebleven is een avond waarop er een aantal vreemde dingen gebeurde. Ok, ik ben dan wel nuchter en probeer met onverklaarbare dingen om te gaan, maar ook ik zet mijn vraagtekens bij bepaalde gebeurtenissen. De kelder van het pand is omgeven door muren van mergel en ademt de middeleeuwse sfeer met zijn vele nisjes en kleine luikjes. Toen ik hier de voorraad kwam bijvullen, voelde ik dat er iemand bij me in de kelder was. Mijn collega's zijn nogal eens zo grappig om stiekem de kelder in te komen - er zijn twee ingangen - dus ik liep even rond om er zeker van te zijn dat er geen flauwe grap met me werd uitgehaald. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een schim staan bij de achteringang, waar een klein trapje omhoog naar het tuinterras leidt. Op het moment dat ik merkte dat er iemand was, kon ik hem al niet meer zien. Maar het gevoel dat er iemand was, bleef.

Later op die avond staat de afwasser in de keuken op de eerste verdieping zijn laatste taken af te maken. Het restaurant is leeg, alles is opgeruimd, de laatste cafégasten zijn de deur uit en de baas en ik drinken beneden aan de bar een afzakkertje. De afwasser schrobt de keuken en ruimt de laatste spullen op. De klapdeur naar het restaurant staat, gesteund door een wig, wijdopen. Op dat moment, rond één uur 's nachts, zwaait die zware houten deur met een enorme klap de keuken in. De afwasser, inmiddels op de hoogte van de leuke grapjes van de medewerkers, loopt, toch wel geschrokken, de eetzaal in om te kijken wie de deur dichtgooide. Leeg. Niemand. Hij checkt de brandtrap. Niemand. Hij daalt de wenteltrap af en kijkt door het kleine raampje op de overloop het café in. Daar zitten mijn baas en ik, rustig aan de bar, te relaxed na een lange avond werken om uberhaupt zachtjes naar boven te rennen, de wig onder de deur uit te wrikken en weer naar beneden te rennen. Op ons na is de zaak leeg. De klap hebben we wel gehoord. Witjes komt de afwasser beneden en vraagt ons enigszins nonchalant of wij de grap zelf leuk vonden. Na uitleg lopen we mee naar boven, om na te gaan of er een raam openstaat waardoor een vlaag wind de deur dichtwaaide. Niets. Sindsdien geeft het scharnier van de deur een klap als hij openzwaait. Niemand begrijpt hoe een deur met zo'n klap kan zwaaien als er niemand is die de wig verplaatst.

Lampen die uitgaan, deuren die dichtslaan, gekraak in het trappenhuis als de zaak leeg is. Er gebeurt veel en er spreekt veel tot de verbeelding, maar ik ben overtuigd van de aanwezigheid van een - of meerdere - geesten.

Dan een ander verhaal. Onze familie gaat heel intens om met overledenen. De periode van afscheid nemen en begraven is ontzettend belangrijk, ook voor de overledene. Wij geloven dat mensen "het al weten", zich voorbereiden op hun dood. Mijn oma woonde alleen en kwam na een avond in het casino om 23.00u met de taxi onaangekondigd aan bij mijn tante, waar ze 20 minuten later zonder reden in mekaar zakte. Die avond had ze haar volledige banksaldo opgenomen en in het casino nog meer gewonnen. Mijn moeder en ik arriveerden enkele minuten later. Tijdens de autorit vroeg ik mijn moeder wat zij verwachtte na het paniekerige telefoontje van mijn tante, en zij zei: "Ik voel al niets meer. We komen te laat." Tegelijk met ons draaide de ambulance de bocht om. Toen mijn oma's hartritme werd gezocht op het moment dat we binnenkwamen, bleek dat ze juist op dat moment stierf.

Die nacht belden we alle zonen en dochters (9 stuks in totaal) om te vragen of ze meteen wilden komen omdat het niet goed ging met oma. Als we zeggen dat ze dood is, kunnen er een aantal van ontzetting niet meer rijden, dachten we. Niemand van hen vroeg wat er dan aan de hand was. Zonder argwaan te krijgen reed iedereen direct naar ons toe. In twee uur had iedereen zich verzameld, zelfs de mensen die vanuit België moesten komen. De familie, die zo groot was dat feesten een jaar vantevoren gepland moesten worden, was die nacht zonder problemen bij elkaar gekomen. Mijn oma bleef warm tot 7.00u 's ochtends, wat volgens de artsen uitzonderlijk was.

Meteen toen we de volgende ochtend thuis kwamen, roken we een indringende bloemengeur. Niemand kon het meteen plaatsen omdat het geen poetsgeur was, maar ècht alsof er verse orchideeën in de woonkamer bloeiden.Vreemd was dat alleen de directe familie deze bloemengeur bij ons thuis rook. De aangetrouwde familie rook dus niets. Bij een tante van mij roken we de dag daarna dezelfde geur heel sterk in haar slaapkamer. Het schijnt dat het verspreiden van een rustgevende bloemengeur voor een overledene een manier is om afscheid te nemen.

In de week voorafgaand aan haar dood had ze heel plotseling al haar pannen weggegeven. De Indische cultuur is een eetcultuur en mijn oma kookte veel en vaak voor haar kinderen. Zonder aantoonbare reden gaf ze vrijwel al haar pannen weg aan haar zoon. Toen we haar huis binnenkwamen, stonden er een aantal dozen met spullen. Ze had opgeruimd, weggegooid, schoongemaakt. Het huis was fris gepoetst, de ijskast was leeg. Haar reservesleutels lagen verstopt in de lade van de wasmachine - daar hebben we twee dagen naar gezocht.

Alle ingelijste foto's van oma die we in die dagen oppakten, vielen en de glazen vensters braken. Stuk voor stuk, op het moment van oppakken of wanneer ze vervoerd werden. Er was slechts één foto die volgens het copy-centrum geschikt was voor op het overlijdenskaartje, en daarop was ze gefotografeerd met op de achtergrond een Indische ficus, een boom die volgens de overlevering dient als rustplaats voor de geesten van overledenen. Deze boom stond toen in onze woonkamer.

Op de dag van de begrafenis vond mijn broertje een dobbelsteen in zijn schoen. Niemand was uiteraard in de stemming geweest voor spelletjes en hij had zijn schoenen gewoon op de normale plaats gezet. Waar de dobbelsteen vandaan kwam was een raadsel, vooral omdat wij onze dobbelstenen altijd kwijt zijn. Omdat mijn oma haar sterfdag had doorgebracht in het casino, veronderstelde mijn moeder dat die dobbelsteen van haar zou komen. We namen de dobbelsteen mee om in haar kist te leggen als gedenkdingetje. Mijn moeder - en echt, hier was ik bij - drukte de dobbelsteen tussen de verstijfde vingers van mijn oma en draaide hem met de 6 naar boven. Want, de 6 is meestal het beste getal op de dobbelsteen. Constant bleven we bij de kist en zorgden ervoor dat iedereen zijn kleine dingetjes (beeldjes, foto's, brieven) bij oma kwijtkonden. Niemand kwam aan de dobbelsteen. Toen we de kist sloten, was hij op 2 gedraaid.

Mijn oma overleed op 20-02-2002.

wow, wat een verhaal...

Hmm als ik je verhaal zo lees denk ik puur toeval... Maar ik zeg niet dat ik het nep vind

wow wat een verhaal!

ik ben zelf van indische/molukse afkomst en daar herken ik idd een aantal dingen van terug in je verhaal

mijn vader had een paar jaar geleden nog maar een oom, het was al een vrij oude man en op een dag belandde deze in het ziekenhuis. het was een oom waar mijn pa heel goed mee overweg kon, en ondanks zijn hoge leeftijd haalde hij de idiootste geintjes uit vlak voordat hij het ziekenhuis inging haalde mijn pa ook een aantal grapjes met hem uit. Toen mijn pa hem op een dag wilde bezoeken in het ziekenhuis wilde hij het parkeerterrein oprijden, hij had bij de portier een kaartje gekocht en legde deze naast zich neer op de passagiersstoel. Een seconde of 20 later wilde mijn pa het kaartje gebruiken om onder de slagboom door te kunnen, hij keek opzij en zag geen kaartje. Mijn pa is gestopt en heeft de hele auto binnenstebuiten gekeerd om uiteindelijk het kaartje in de kofferbak (!) terug te vinden
Toen mijn pa eindelijk in het ziekenhuis kwam was zijn geliefde oom een kwartier daarvoor overleden

quote:

Op donderdag 22 april 2004 17:00 schreef N-joy het volgende:


De legende gaat dat hier een ridder woonde met zijn dochter, iets voor de 17e eeuw. Toen de ridder ooit terugkeerde van een van zijn vele tochten, trof hij zijn huis totaal leegeroofd aan, zijn schatten geplunderd en zijn dochter stervend aan de wonden die de rovers haar toegebracht hadden. Sindsdien bezoekt deze ridder het pand nog elke nacht, jagend op de moordenaars van zijn dochter. Een mooi en tot de verbeelding sprekend verhaal, maar slechts een legende.
. De kelder van het pand is omgeven door muren van mergel en ademt de middeleeuwse (1652??) sfeer met zijn vele nisjes en kleine luikjes.

Het jammere van zo'n verhaal over een pand is vaak dat er een legende is. mensen kennen het verhaal en 'voelen' dan opeens van alles. Overigens zelden zaken die objectief vast te stellen zijn.
In dit geval is het helemaal een beetje dubieus omdat ridders en rooftochten toch echt niet thuis horen in de 17e eeuw, maar een eeuw of 4 eerder, de enige echte middeleeuwen. De legende slaat dus al nergens op, wat de daaropvolgende gevoelens en interpretaties ook minder geloofwaardig maken.

Zo woon ik zelf in de buurt van een kasteel. Ik kom daar al van kinds af aan en ik vind het er prachtig en zit er vaak te genieten op zomerse dagen. Als puber kwam ik er ook wel eens 's avonds laat met mijn vriendje (om te praten natuurlijk). Nog nooit heb ik iets gemerkt van een aanwezigheid of een negatieve sfeer oid, terwijl ik behoorlijk perceptisch ben. En nu blijken er opeens een of twee geesten rond te dwalen, onderzocht door dr. Jack Lomax. En ja hoor, opeens voelt iedereen dingen 's avonds bij het kasteel, en opeens kunnen ze geen schoonmaker meer vinden die 's avonds in het kasteel wil schoonmaken. Ze zouden een aanwezigheid voelen en koude winden...ja duh! Het is een oud gebouw, groot leeg en tochtig, dat vind iedereen eng, met of zonder geesten voel je je ongemakkelijk!

Dat je grootmoeder aanvoelde dat ze zou sterven en alle gebeuretenissen daaromheen die je beschrijft zijn echter van een ander kaliber. Dat (oude) mensen aanvoelen wanneer ze sterven is een bekend fenomeen, ook bij artsen en verzorgers. Ik heb dat zelf ook gemerkt bij mijn grootmoeder toen die overleed. Zeker als de persoon in kwestie er vrede mee heeft (zoals jouw oma blijkbaar had) dan kan het heel troostrijk zijn

Ik ken een verhaal van een paar kennissen, in hun oude huis spookte het. Elke avond hoorde ze voetstappen(boven) Ook werd er soms weleens geklopt op het raam(er was niemand als je ging kijken, gebeurde ook boven). Ook een keer zag ze een Schim boven op zolder en hoorde ze daar heel hard geluid. Dit alles gebeurde nadat iemand er kwam inwonen..

[ Bericht 8% gewijzigd door Helioz op 25-04-2004 20:14:37 (iets toegevoegd) ]

Wow wat een mooie verhalen allemaal!!
Heb er echt enorm van genoten, ik heb wel ervaringen maar zijn meestal! of niet leuk, of de moeite waard van vertellen niet dus ik lees wel lekker mee.

quote:

Op maandag 3 november 2003 12:53 schreef StorieZnl het volgende:

[..]

Erg spooky zon huis. Ik denk dat ik niet eens in slaap had kunnen komen. En al helemaal niet meer na het vallen van de deur-klink! (Wat dus achteraf de deur-klink bleek te zijn! )
Wat je in de WC heb meegemaakt. Dat lijkt me nog enger. Ik heb ook bijna altijd het gevoel dat er iets / iemand naar mij kijkt. (Meestal in oude / donkere / vreemde plekken. Bijv. een WC hokje bij iemand thuis, een -donkere-hal, etc.! ) Ik sta dan ook altijd zo dat ik zicht heb op de gehele ruimte!
En dat zwarte gat. Wat moeten we ons daarbij voorstellen? Je vertelde er zo weinig over.

spooky is het zeker... om je verder te helpen kan ik je wel wat dingen uitleggen...
Het is namelijk zo dat iemadereen een aantal reizigers met zich meeneemt overal naartoe... maar als je in het donker bent... moet je mer op je andere zintuigen vertrouwen wat als resultaat heeft dat je meer dingen "voelt" ik voel en zie bijna alles om me heen dagelijks en ben er van overtuigd dat iedereen alles om zich heen kan voelen... ook emoties ed van andere... als een huis heel druk is of er zijn " ongewenste" gasten dan voelt bijna iedereen dat... op zo'n moment verzoek je ze vriendelijk om weg te gaan... ookal heb je het gevoel dat je tegen lucht staat te praten... er is wel dergelijk iemand... en als het een goedaardig persoon is zal hij zonder enig probleem weg zijn binnen een paar minuten... zo niet dan zou ik toch eens iemand die iets meer kan voelen en horen en zien als jou raadplegen... echt waar van deze mensen lopen er genoeg op de wereld en er zijn weinig mensen die je op deze vraag raar aan zullen kijken...

een reiniging duurt niet lang is makkelijk... je moet alleen even weten hoe... als je er erg veel last van hebt kun je ook gewoon je ervoor afsluiten... gevoelsmatig het gat dichten waar het door naar binnen komt... succes...

quote:

Op zaterdag 17 april 2004 04:01 schreef DiSiLLUSiON het volgende:

[..]

Het email adres is niet algemeen in gebruik, en ik heb het een hele tijd niet meer bekeken. Ik ga zo naar bed, maar ik zal morgen als ik tijd heb even kijken. Maar het moet niet onmogelijk zijn om een soort excursie te organiseren, als er nog mensen in geïnterreseerd zijn. Of die baas van die winkel er blij mee is is een 2e

En en en en en en en en? .

quote:

Op donderdag 22 april 2004 12:24 schreef rickywilliams het volgende:
uit de gelderlander van vandaag

Spook Doorwerth staat op video

[afbeelding]

DOORWERTH - Het spookt op Kasteel Doorwerth. Dat heeft de Britse spokenexpert Jack Lomax vastgesteld. Het kasteel rekent op extra toeloop van nieuwsgierig publiek. Maar lukt het nu nog wel om schoonmakers te vinden?

"The castle is haunted." Jack Lomax is een gerenommeerd onderzoeker bij de National Council for Paranormal Investigation in Engeland. Hij is ervan overtuigd dat op Kasteel Doorwerth minstens één, maar wellicht twee spoken huizen.

De eerste publiciteit rond de komst van de Engelse spokenexperts is eind februari niet ongemerkt aan het kasteel voorbijgegaan. "Nu Lomax heeft laten weten dat hij zelfs videobeelden heeft van een Doorwerths spook, is het helemaal een gekkenhuis", zegt Carine Faustinelli van de Stichting Geldersche Kasteelen. Ze laat zich er niet over uit of ze geloof hecht aan het verhaal. "Maar neem van mij aan, als je in je eentje in onze kastelen loopt, hoor en voel je soms dingen die moeilijk te verklaren zijn. Of het nu in Rozendaal, Hernen of Doorwerth is, er hangt kennelijk iets in de atmosfeer van die kastelen. Ik ben ervan overtuigd dat Lomax er zeker in gelooft en geen spelletje speelt."

TV Gelderland toont vanavond vanaf 18.00 uur exclusieve beelden van het spook in kasteel Doorwerth, zoals door Britse deskundigen gefotografeerd. Hieronder ziet u alvast een van de foto's.
De Britten waren in februari in Doortwerth op spokenjacht. Ze beweren het spook niet alleen op beeld te hebben, maar ook hebben ze metingen verricht die de aanwezigheid van ‘iets’ in het kasteel aantonen.
TV Gelderland Nieuws begint om 18.00 uur en wordt elk uur herhaald.

Witte schim links van de kast

Op de beelden van de Engelse onderzoekers Jack Lomax en Timothy Mulder is te zien hoe een verschijning zich manifesteert in de Ridderzaal van kasteel Doorwerth. De onderzoekers zaten op dat moment in de keldergewelven eronder. Uit het rapport van de twee onderzoekers blijkt bovendien, dat op het moment van de verschijning de temperatuur in de Ridderzaal met ruim anderhalve graad daalde. De foto’s zijn beelden afkomstig van de video-opnamen, die gemaakt werden tijdens het onderzoek eind februari dit jaar. Wie of wat de verschijning zou zijn is niet bekend. Als gevolg van de ontdekking komt het Engelse TV-programma The Most Haunted begin juli opnamen maken op kasteel Doorwerth.

http://www.omroepgelderland.nl/


Tsja, wat moet je hier nou van denken

quote:

Op donderdag 29 april 2004 22:28 schreef Adam18 het volgende:


Tsja, wat moet je hier nou van denken

Niks. Gewoon smullen van het verhaal en verder moet je lekker helemaal niks. .

*schopje voor de geinteresseerden*

Hier was dat spook dus. (twee posts naar boven). .

ja ik had t ook gelezen, maar goed.... dit is weer eenmalig en voor de rest hoor je er niks meer over ... das 1 ding wat zeker is

Het is een toevallig feit dat het net altijd in die kastelen is waar ze het onderzoeken en iets vinden.
Wat maakt een gevangenis, museum, ... zo onbelangrijker om te onderzoeken?

Als ik er even tussen mag..

kasteel dorwerth hebben ze het al jaren over een spook, ik geloof hier best in.
van de zomer word de video vrijgegeven en word hier een documentaire over gemaakt.. meer info zal nog volgen denk ik

Het spook van kasteel Doorwerth

En inmiddels toch een apart topic voor deze geest. .

worden spoken eigenlijk ook overdag waargenomen?
het is namelijk meestal iets dat wordt geassocieerd met donker (nacht).

quote:

Op maandag 3 mei 2004 02:20 schreef p-etr-a het volgende:
worden spoken eigenlijk ook overdag waargenomen?
het is namelijk meestal iets dat wordt geassocieerd met donker (nacht).

Er zijn verhalen bekend van spoken die overdag worden gesignaleerd.

Snachts is alleen de sfeer meer creepy dan overdag en dus letten mensen denk ik meer op hun omgeving. Zijn ze meer alert enzo. Staan misschien ook meer open voor andere dingen/zijn vermoeider (niet dat ik hiermee wil impliceren dat spoken puur slaapgebrek zijn). En misschien ook dat geesten gewoon meer opvallen tegen een donkere achtergrond.

ja, dat zal wel zo zijn inderdaad...

ik vind spoken en geesten maar iets vreselijk engs, en ben blij dat ik er nooit één tegen ben gekomen. brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr die verhalen hier.

quote:

Op maandag 3 mei 2004 13:22 schreef Keromane69 het volgende:
Bij mijn zus thuis, die woont in een 'rijtjeshuis' van rond 1910. Vroeger waren dit kleinere woningen met kleine kamers. Later heeft men woonruimtes bij elkaar gevoegd zodat er grotere 'appartementen' ontstonden. De vertrekken hebben allemaal een andere sfeer, net of je van het ene huis het andere binnenloopt..

Wat betreft de foto: de katten slapen meestal bovenaan de trap, maar soms komen ze naar beneden gerend. De hond kan soms minutenlang naar boven staren waarbij ie zachtjes jankt.

Ikzelf heb er nooit iets vreemds opgemerkt. Wel bij een vriendin die toevallig twee deuren verderop woont. 'Ik doe alsof het de katten zijn' zegt ze, wanneer ze vreemde geluiden hoort in de woning. Maar ze weet wel beter. In één kamertje hangt een bijzonder naargeestige sfeer. Ze heeft er kasten staan. Soms staan de deuren ineens open.

[afbeelding]

Heb ik ook wel eens

Ja relax eindelijk Ik w8 nog steeds in spanning!!!

Opmerkelijk over de honden!
Toen mijn oma stierf kwam ze even terug om afscheid te nemen. Een monnick heeft toen een Goldenretriever gezien die haar vergezelde. Het was haar lievelings hond (de hond van mijn moeder).

Voor de mensen die interesse hebben in het oud weeshuis uit Veere kunnen informatie opvragen bij het Zeeuws archief.

quote:

Op woensdag 5 mei 2004 21:11 schreef Sabbie het volgende:


Voor de mensen die interesse hebben in het oud weeshuis uit Veere kunnen informatie opvragen bij het Zeeuws archief.

Huh? Mis ik wat?