* Federico Fellini
De tiende sterfdag aanstaande vrijdag van deze geweldige regisseur leek mij een mooie aanleiding om een topic over de beste man te maken. Het resultaat van die gedachtespinsel is dit topic geworden.
* Biografie
Op 20 januari 1920 was het zover. Urbano Fellini, een rondtrekkende verkoper, en Ida Barbiani brachten in Rimini, Italië een zoon ter wereld en gaven hem de naam Federico mee. Wat zij nog niet wisten en wij inmiddels wel is dat het één van de origineelste en grootste regisseurs zou worden.
Toen hij in 1939 naar de Universiteit van Rome ging, raakte hij daar in de ban van de journalisten in Amerikaanse films. Zo zeer zelfs dat hij het zelf ging proberen. Zijn artikelen, maar vooral de karikaturen en cartoons die hij daarbij tekende, trokken de aandacht van diverse editors. Van het één kwam het andere en op een gegeven moment kwam hij in contact, via kennissen en vrienden, met de filmwereld en begon met het schrijven van scenario's. De belangrijkste film waaraan hij meegewerkt heeft voor het script, was Roberto Rossellini's Roma, città aperta. Deze film was één van de grondleggers voor de Italiaanse neo-realisme stroming. Vijf jaar later zou hij zijn eerste film regisseren, Luci del varietà.
Erkenning kwam er echter pas bij zijn derde film, I Vitelloni (1953). Deze film was ook de start van de samenwerking met componist Nina Rota, die zou voortduren totaan diens dood in 1979. Zijn ster was rijzende, zeker toen hij vervolgens La Strada (1954) maakte, waarvoor hij zijn eerste Oscar in ontvangst mocht nemen. De hoofdrol in deze film wordt vervult door zijn vrouw Giuletta Masina, met wie hij in 1943 in het huwelijksbootje stapte. Zij zou ook in het vervolg regelmatig in andere films van Fellini op duiken. Samen met zijn twee volgende films, Il Bidone (1955) en Le Notti di Cabiria (1957), vielen zijn eerste films binnen de stroming van het Italiaans neo-realisme.
Met het maken van zijn volgende film, La Dolce Vita (1960), waarvoor hij zijn tweede Oscar kreeg, verschoof zijn manier van film maken. Waar eerst realisme het uitgangspunt was, kwam steeds meer de fantasie om de hoek kijken. Veel scenes ging hij baseren op dromen die hij gehad heeft en ging zich ook steeds minder aan het script houden. Hij ging ook steeds chaotischer te werk, hij verzon vaak ter plekke wat er moest gebeuren en wat er gezegd moest worden, dit vaak tot frustratie van de mensen met wie hij samenwerkte. Zijn volgende films staan dan ook bol van "Fellini's Magie". Veel bizarre personages, surrealistische scenes en een magische sfeer kenmerkten zijn films. Ze waren zo uniek dat men het woord "Felliniesque" uitgevonden heeft om ze te beschrijven.
Zijn eerste film, waarin deze "nieuwe" Fellini geheel tot uitdrukking komt is het geweldige Otto e Mezzo (1963), waarvoor hij zijn derde Oscar kreeg. Een film die in veel lijstjes van beste films allertijden voorkomt, en vaak gezien wordt als Fellini's ultieme meesterwerk. Hierna maakt hij 14 films, van afwisselende kwaliteit en met afwisselend succes. Hoogtepunten hieruit zijn Roma (1972) en de film waarvoor hij zijn vierde Oscar kreeg, Amarcord (1973), wat ook zijn grootste commerciële succes was. Met La voce della luna maakt hij in 1990 zijn laatste film. Op 31 oktober 1993 zou hij overlijden aan een hartaanval in zijn woonplaats Rome.
Hieronder zal ik nog zijn 5 grootste werken uitgebreid bespreken.
[Dit bericht is gewijzigd door Gorro op 29-10-2003 23:38]
Gelsomina (Giulietta Masina) is verkocht voor een aantal munten door haar erg arme moeder aan Zampano (Anthony Quinn), een rondtrekkende kermisworstelaar. Ze volgt hem op zijn tochten en helpt hem tijdens zijn shows. Zampano misbruikt haar echter. Dan ontmoet ze Il Matto (De Gek), een koorddanser. Ze wil graag samen met hem vertrekken, maar hij zaait verwarring door te opperen dat Zampano misschien eigenlijk wel verliefd op haar is.
La Strada is een klassiek voorbeeld voor het Italiaanse neorealisme, een beweging die ontstond na de Tweede Wereldoorlog, met films al Ladri di biciclette en Roma, città aperta. Het Italiaanse neorealisme wordt gekenmerkt door haar simpele en directe afbeelding van de lagere klassen in onze samenleving.
Met I Vitelloni brak vergaarde Fellini in 1953 naamsbekendheid in het internationale filmcircuit. Deze naamsbekendheid maakte hij waar met deze film om definitief door te breken. Het is de eerste film waarin zijn vrouw, Giulliette Masina, de hoofdrol speelt, wat ze later nog 4 keer zou herhalen. Met haar karakteristieke uiterlijk is zij perfect als Gelsomina.
Naast Giulietta Masina worden de andere twee belangrijkste rollen gespeeld door Anthony Quinn en Richard Basehart, twee Amerikanen dus. Omdat hun Italiaans nou niet egt om over naar huis te schrijven is, speelden zij hun rollen in het Engels. Deze werden later nagesynchroniseerd in het Italiaans.
De muziek is, zoals bij veel van Fellini's films, verzorgt door Nino Rota. De film maakte van Nino Rota één van de gewildste componisten van zijn tijd.
Ik vond het wel een mooie film, het verhaal is aandoenlijk, de sfeer is heel mooi en het acteerwerk is goed. De film heeft alleen één probleem en hoe raar het ook mag klinken, het is Giullietta Masina. Ze acteert heel erg goed, maar op één of andere manier irriteerde ik me een beetje aan haar. Van de vier films van Fellini die ik tot dit moment gezien heb ik het mijn minst favoriete.
Speelduur: 104 minuten
Academy Awards 1957
Winnaar Best Foreign Language Film
Nominatie Best Writing, Best Screenplay - Original
BAFTA Awards 1956
Nominatie Best Film from any Source
Nominatie Best Foreign Actress (Giulietta Masina)
Venice Film Festival 1954
Winnaar Silver Lion
Nominatie Golden Lion
Cabiria (Giulietta Masina) is een armoedzaaier, die haar nachten doorbrengt te midden van de prostituees. Ze bezit een klein huisje in een arme wijk van Rome, waar ze net als haar bankrekening erg trots op is. Ze droomt over een wonder, dat ze een man vindt die haar uit de armoede zal nemen.
Haar vorige vriend heeft 40.000 lire van haar gestolen en heeft haar daarbij ook nog eens bijna verdronken. Gedurende de nachten volgen we haar op zoek naar de man die haar zal bevrijden van het wrok der armoede en ongeluk in de liefde.
Net als in La Strada wordt de hoofdrol gespeeld door Giulietta Masina en weer doet ze dat met verve. De manier waarop ze Cabiria neerzet doet denken aan The Tramp van Chaplin, met name in de film City Lights. De manier waarop ze Cabiria neerzet als ze de filmster ontmoet is vergelijkbaar met de manier dat Chaplin The Tramp neerzet in City Lights, wanneer hij de millionaire ontmoet. Dit is niet geheel toeval, gezien City Lights één van de favoriete films is van Federico Fellini.
Le Notti di Cabiria is Fellini's laatste film uit het Italiaanse neo-realisme, een stroming die tegen het einde van de jaren '50 op z'n eind liep. Daarnaast geeft de film al een voorbode van de richting die Fellini hierna zou inslaan, haast het tegenovergestelde, de glamour en rijkdom van de hogere klasse in films als La Dolce Vita en Otto e Mezzo.
Net als La Strada is ook dit een mooie en aandoenlijke film. Hoewel Cabiria in het begin totaal geen sympathie bij mij op wist te wekken, transformeert ze in de loop van de film. Dat neemt niet weg dat ik nog steeds enige vorm van irritatie merkte door Masina. Dat is jammer, want het is wel een heel mooi verhaal over hoop en vertrouwen, op prachtige wijze neergezet door Fellini. De beste/mooiste scene uit de film is in de nachtclub. Daar komt de fantasie van Fellini voor het eerste echt naar buiten.
Speelduur: 110 minuten
Academy Awards 1958
Winnaar Best Foreign Language Film
BAFTA Awards 1959
Nominatie Best Film from any Source
Nominatie Best Foreign Actress (Giulietta Masina)
Cannes Film Festival 1957
Winnaar Best Actress (Giulietta Masina)
Winnaar OCIC Award - Special Mention
Marcello (Marcello Mastroianni) is een roddeljournalist/columnist. Gedurende één van zijn rondes, ontmoet hij een oude liefde, Maddalena (Anouk Aimee), na een lange tijd weer en belandt met haar in de slaapkamer van een hoer, om daar de nacht door te brengen. Wanneer hij thuis komt de volgende ochtend, vindt hij zijn huidige vriendin, Emma, dood aan. Ze heeft zichzelf vergiftigd. Later die dag, ontmoet hij de Amerikaanse filmster Sylvia (Anita Ekberg) en besloot daar een paar dagen met rond te trekken. Wat volgt in een verhaal van een decadente samenleving, waar geen normen en waarden meer heilig zijn, behalve alcohol en sex en geen oplossingen behalve zelfmoord.
Met La Dolce Vita slaat Federico Fellini een andere weg in. Het neo-realisme van zijn eerste films laat hij achter zich en hij begint voor het eerst richting de fantasie de neigen. Ook is het zijn eerste samenwerking met Marcello Mastronianni, een samenwerking die niet alleen deze film zou beslaan, maar ook nog 5 andere films, waaronder de ultieme Fellini film Otto e Mezzo.
Een van de karakters in deze film is genaamd Paparazzo, een hulpje en medejournalist van Marcello. Van zijn naam is de term "paparazzi" afgeleidt die nu synoniem staat voor de roddelpers. De film is hierop een satire.
Dit is Fellini op z'n best, de Fellini waar ik van hou. Een prachtige weergave van de "high society", met veel bizarre personages en dromerige, kleurijke scenes die alleen uit een film van Fellini kunnen komen. De film bestaat uit een serie van prachtige scenes, die je lang bijblijven. Neem bijvoorbeeld de scene met de prachtige Anita Ekberg in de Trevi-Fontein, de episode van het wonder, de scene in de nachtclub of het feestje op het eind met een striptease van Nadia Gray. Stuk voor stuk erg sterke scenes, om nog maar niet te spreken van het prachtige poëtische einde.
De muziek van Nino Rota is prachtig en typisch voor zijn oeuvre. Ook het acteerwerk is van de bovenste plank. Een film die je ondanks z'n lange speelduur van bijna 3 uur blijft boeien.
Speelduur: 176 minuten
Academy Awards 1962
Winnaar Best Costume Design, Black-and-White
Nominatie Best Art Direction-Set Decoration, Black-and-White
Nominatie Best Director
Nominatie Best Writing, Story and Screenplay - Written Directly for the Screen
BAFTA Awards 1961
Nominatie Best Film from any Source
Cannes Film Festival
Winnaar Golden Palm
Guido (Marcello Mastroianni) is een regisseur, die na het succes van zijn vorige film probeert te relaxen. Hij kan echter geen moment rust vinden. Hij wordt van alle kanten lastiggevallen door zijn producers, acteurs, actrices en andere mensen waarmee hij eerder gewerkt heeft over wat zijn nieuwe project gaat worden. Hij worstelt met zijn geweten, maar hij is niet in staat om met een idee te komen voor een nieuwe film. Hij trekt zich terug in zijn dromen en fantasie en herinnert zich daarbij gebeurtenissen uit zijn leven.
Met Otto e Mezzo levert Fellini een auto-biografische film af. De hoofdpersoon, een geweldige rol weer van Marcello Mastroianni, komt in vele opzichten overeen met Fellini zelf. Fellini worstelde zelf ook met problemen voor een nieuwe film na het succes van zijn vorige film, La Dolce Vita. Hij besloot toen een film te maken over het proces van het ontstaan van de film, een opzet die pas ook nog gebruikt is in Adaptation. Toen Fellini begon aan Otto e Mezzo was er totaal geen script. Hij had een contract en een cast, maar wist nog totaal niet waar de film over zou gaan. Oorspronkelijk was het personage een schrijver, maar daarmee kwam hij vast te zitten, want was is er nou boeiend aan een schrijver met een writersblock. Op een gegeven moment besloot hij Guido te veranderen in een regisseur, en vanaf dat moment was Otto e Mezzo geboren.
Meteen vanaf de eerste scene wist ik het, deze film is een meesterwerk. Het zet een goede toon voor de rest van film, vreemd, bizar en vooral magisch. De film zit boordevol magische momenten en elke scene kan alleen uit een film van Fellini afkomstig zijn.
De film zit vol verwijzingen naar zichzelf, het is een film met zichzelf als onderwerp. Alles wat Guido zegt over de film die hij probeert te maken, zien we later terug in Otto e Mezzo. De screentests die we zien in de film zijn eigenlijk screentests voor rollen in Otto e Mezzo en die acteurs/actrices zien we later dus ook weer in een rol opduiken.
Mede door deze geniale details, alswel het erg goede acteerwerk en de magische sfeer is dit mijn persoonlijke favoriet. "ASA NISI MASA"
Speelduur: 138 minuten
Academy Awards 1964
Winnaar Best Foreign Language Film
Winnaar Best Costume Design, Black-and-White
Nominatie Best Director
Nominatie Best Writing, Story and Screenplay - Written Directly for the Screen
Nominatie Best Art Direction-Set Decoration, Black-and-White
De plot bestaat uit een serie gebeurtenissen in Rimini, een stadje aan de Middellandse Zee, in de jaren '30. Veel bizarre situaties en personen komen daarbij aan bod.
Fellini ontkent dat deze satire op het Italiaanse provinciale leven in de jaren 30, het hoogte punt van het fascisme, gebaseerd is op zijn kindertijd, maar geeft wel toe dat er veel overeenkomstige personages en gebeurtenissen zijn. Deze personages en gebeurtenissen staan vaak bol van fantasie en platvloerse humor. Dankzij deze platvloerse humor was dit destijds Fellini's meest succesvolle film. Niet alleen bij het publiek was de film populair, ook bij de critici, wat blijkt uit Fellini's vierde Oscar.
Een leuk weetje is nog dat het de allereerste film was die verkrijgbaar was in 4:3 formaat.
De vele absurde personages en situaties zorgen vaak voor een lach. Vooral de schoolscenes in het begin zijn erg leuk. Verder sleept de film je mee in een fantasievolle wereld, zoals alleen Fellini deze kan creeëren. Ik vind de Fellini, zoals we die zien in La Dolce Vita en Otto e Mezzo beter, maar ook deze absurdistische kant kan ik waarderen.
Speelduur: 127 minuten
Academy Awards 1975
Winnaar Best Foreign Language Film
Academy Awards 1976
Nominatie Best Director
Nominatie Best Writing, Original Screenplay
Golden Globes 1975
Nominatie Best Foreign Film
quote:niet door mij iig, veel te veel leesvoer en het dan nog verplicht stellen ook
Op woensdag 29 oktober 2003 17:39 schreef Smots het volgende:
Mijn hulde voor deze openingsposts, maar ik vraag me af of deze hommage door de gemiddelde fok-joeser op waarde zal worden geschat....
van die onbekende regisseurs die dan omdat ze niet-engelstalige films maken opeens goed moeten zijn terwijl de gemiddelde FTR-user de naam geeneens kent
maar qua post (stijl, plaatjes, text etc) mooie post hoor 
quote:Verplicht? Er is niks verplicht.
Op woensdag 29 oktober 2003 18:01 schreef REFUSED het volgende:[..]
niet door mij iig, veel te veel leesvoer en het dan nog verplicht stellen ook
quote:Geloof, me dat ligt dan eerder aan 'de gemiddelde FTR-user' dan aan meneer Fellini hoor. Fellini is niet bepaald onbekend.
van die onbekende regisseurs die dan omdat ze niet-engelstalige films maken opeens goed moeten zijn terwijl de gemiddelde FTR-user de naam geeneens kent
quote:
maar qua post (stijl, plaatjes, text etc) mooie post hoor
GorroAlweer zo'n mooi topic.
Fellini is natuurlijk algemeen beschouwd één van de grootmeesters.
Het is niet helemaal mijn smaak (ben sowieso niet zo'n fan van surrealisme, en dat komt in een aantal films toch wel vaak aan bod) maar enkele films zijn pareltjes.
8 1/2 en vooral La Dolce Vita zijn mijn favorieten. Meesterlijk hoe Fellini sfeer weet te creeëren. Al die drukke personages er omheen en wat triestige hoofdpersonen die zich door het verhaal heen worstelen.
quote:dan heb je ten tijde van het Tarkovski-topic niet het topic van #FTR gezien
Op woensdag 29 oktober 2003 18:26 schreef Smots het volgende:
Verplicht? Er is niks verplicht.
maar ok, ik dacht dat er nu ook verplicht bij stond, maar er stond alleen maar "LEESVOER!" sorry mijn fout
) zou FTR toch wel mogen worden opgenomen in het archief van het Filmmuseum... 'Gelukkig' heb ik op Amarcord na al deze films gezien, zodat ik de komende weken wat minder 'werk' zal hebben als bij je Tarkovsky-topic.
Roma is op één scene na (de kerkelijke-modeshow 
) ook erg leuk trouwens, schitterende eindscene ook.Twee vroagjes: welke film is de mezzo? En wat bedoel je met 'Een leuk weetje is nog dat het de allereerste film was die verkrijgbaar was in 4:3 formaat.'? Op video in 4:3, de eerste pan&scan video dus? In de bios als alternatieve versie?
quote:Nee, hij is goed omdat hij goede films maakt. Het is toch niet zo raar dat je films kijkt in een andere taal? Als je alleen engelstalige films kijkt sluit je een hele hoop prachtige films uit.
Op woensdag 29 oktober 2003 18:01 schreef REFUSED het volgende:
[..]
van die onbekende regisseurs die dan omdat ze niet-engelstalige films maken opeens goed moeten zijn terwijl de gemiddelde FTR-user de naam geeneens kent
Maar dat is niet mijn probleem.
quote:Volgens mij is L'Amore in città de mezzo. Dit is een verzameling van 6 korte films van, geregisseerd door 6 verschillende regisseurs, waarvan Fellini één short heeft geregisseerd.
Op woensdag 29 oktober 2003 19:58 schreef Sai het volgende:Twee vroagjes: welke film is de mezzo? En wat bedoel je met 'Een leuk weetje is nog dat het de allereerste film was die verkrijgbaar was in 4:3 formaat.'? Op video in 4:3, de eerste pan&scan video dus? In de bios als alternatieve versie?
En ik bedoel inderdaad verkrijgbaar als Home Video.
"The first movie ever released on home video in the "letterbox" format (on an RCA SelectaVision CED videodisc, January, 1984), preceding the letterbox laserdisc release of Woody Allen's Manhattan by 8 months."
Fellini is een held, ben echt fan van 'm geworden het afgelopen jaar
Wat wordt je volgende hommage? Kubrick?
quote:Ik zat te denken aan Ingmar Bergman. Maar daar wil ik eerst nog Fanny och Alexander van zien. Daarna wil ik ook nog Luis Buñuel doen, maar daar heb ik allen Cet Obscur Object du desir en Un Chien Andalou van gezien. Daar wil ik eerst ook nog een aantal films van zien. Deze twee wil ik eerst nog eens doen, wat daarna komt weet ik nog niet en wanneer ze komen al helemaal niet
Op woensdag 29 oktober 2003 21:32 schreef BJB het volgende:Wat wordt je volgende hommage? Kubrick?
quote:Otto e Mezzo
Op woensdag 29 oktober 2003 21:57 schreef Jeroenus het volgende:
Nog niks van de beste man gezien maar ik las ergens dat 8 1/2 de beste was van hem (Bfi volgens mij). Alleen staat hij er niet bij, of heeft de film een andere naam?
quote:Klopt, die was afgelopen zondag, maar wordt as. zaterdagmiddag herhaald, 12:02 - 12:53 op Nederland 1.
Op woensdag 29 oktober 2003 19:11 schreef spacemangraig het volgende:
Komt er binnenkort geen docu over hem op Ned1?
Gorro, mooi topic weer 
.
Ik heb nog nooit iets van Fellini gezien 
, maar gelukkig is daar het Filmmuseum 
. Die wijden, ook n.a.v. zijn tiende sterfdag, een programma aan hem.
Ten eerste komt er een gerestaureerde print van Otto E Mezzo (8 1/2) uit, in Filmmuseum Cinerama in Amsterdam en Filmhuis Den Haag. Deze gaat morgen in première.
Verder draait het Filmmuseum een aantal van Fellini's andere films en een aantal documentaires over hem, en presenteren ze een fototentoonstelling, 'Fellini in foto's', die nog loopt tot 1 februari.
De films van Fellini die getoond worden zijn: Lo Sceicco Bianco, La Strada, Fellini's segment uit Boccaccio '70, Satyricon, Roma en E La Nave Va.
As. zaterdag, 1 november, is er zelfs een Fellini-dag, met achtereenvolgens La Strada en Lo Sceicco Bianco (beide ingeleid door Frans Weisz), het Boccaccio '70 segment (60 min.), E La Nave Va en Otto E Mezzo. (Ook afzonderlijk te bezoeken .)
Voor het hele programma kun je het best kijken op www.filmmuseum.nl.
Fellini, Pasolini, Tarkovsky, Bergman, Kurosawa, Kubrick, Visconti........deze grootmeesters kom ik hier amper tegen. Leuk initiatief dus. Ik heb Fellini's grootste werken in ieder geval gezien en ik durf hier makkelijk te zeggen dat deze grootmeester zeker 5 meesterwerken heeft gemaakt.
Mijn Fellini top:
1 Amarcord
2 Otto e mezzo
3 Notti di Cabiria
4 La Dolca Vita
5 La Strada
6 Satyricon
7 Roma
Ik heb I Vitelloni en Giulietta Degli Spiriti nog op dvd liggen en Il Bidone nog op tape....(ik vind Masina trouwens een geweldige actrice)
Verder verheug ik me op je Bergman-topic.
Mijn favo regisseur is Tarkovsky, nauw gevolgd door Kurosawa en Bergman.......daar kan al die nieuwe shit (sequels, remakes en duf commercieel werk) absoluut niet aan tippen. Maar ik hoop stilletjes op een klassieker-revival!
quote:Op zich wel, hoewel er van La Strada en Otto e Mezzo hele mooie Criterion Collection DVDs verkrijgenbaar zijn met unieke extra's en uitstekende beeld-/geluidskwaliteit.
Op maandag 10 november 2003 19:07 schreef SaintOfKillers het volgende:
Ik heb net een DVD-box zien staan met "I Vitelloni", "La Strada", "Otto e Mezzo" en "Giulietta Degli Spiriti". Ik neem aan dat dit dan een aanrader is?
quote:Waar?
Op maandag 10 november 2003 19:07 schreef SaintOfKillers het volgende:
Ik heb net een DVD-box zien staan met "I Vitelloni", "La Strada", "Otto e Mezzo" en "Giulietta Degli Spiriti". Ik neem aan dat dit dan een aanrader is?
Begonnen met La dolce Vita en Otto e Mezzo, en de afgelopen weken/ maanden kunnen genieten van zijn films op de ARD. Maar ondertussen ook veel gehuurd (want films kijken in het Duits is ook niet alles, he?): Satyricon, Casanova, Roma, La Strada, Le Notti di Cabiria en Giulietta degli spiriti.
Verder gezien:
I Vitelloni, Il Bidone, Intervista, la Citta Delle Donne, La Voce della Luna en Ginger e Fred (deze films alleen va de ARD).
Mijn lievelingsfilm is nog steeds Otto e Mezzo.
GEWELDIG, die chaos! Maar alles zo prachtig, sensueel, liefdevol.
IJzersterk zijn ook La Strada en Le Notti di Cabiria.
Meest onderschat vindt ik zelf waarschijnlijk La Citta Delle Donne en vooral Giulietta degli spiritizeker kijken als je de kans hebt. Een van zijn meest dromerige films met prachtige fotografie. Beide films zijn echt mooi.
Volgens critici is I Vitelloni ook een van zijn meest onderschatte films, dus ik denk dat die box met vier nieuwe films (waar ik helaas het geld niet voor heb op dit moment, verd**me) de echte liefhebber wel op zijn wenken bediend met twee van zijn beste films en twee onderschatte pareltjes (I vitelloni en Giulietta degli spiriti).
Oh ja, mijn Fellini-Odyssee is met veertien films bijna op zijn einde.
Maarik heb nog een film te gaan, en laat dat nu net (geen toeval hoor) zijn volgens velen mooiste film zijn: Amarcord.
Hmmmm
1 Otto e Mezzo
2 Amarcord
3 Le Notti di Cabiria
4 La Strada
5 Roma
La Dolce Vita
7 Giulietta degli spiriti
La citta Delle Donne
Geweldige regisseur, die fantast!
La Dolce Vita was veruit de eerste film van hem die ik zag; moest duidelijk nog wennen toen, blijkbaar. Want na veertien andere Fellini's te hebben gezien kan ik deze film veel beter in het goede perspectief zien...
Personages die me een jaar geleden niet zo bevielen (zoals die Frankie Stout), en scene's die ik toen te lang vond (zoals met de media-optocht t.a.v. de heilige Madonna)...ik kan er nu in geheel van genieten. Bovendien zien we Mastroianni op zijn best en doet de rest van de cast ook weer mee op een heerlijke kijkbeurt te garanderen. Plus natuurlijk de dromerige scene's, beeldige fotografie enzovoorts.
Vind Fellini misschien wel op zijn best in die momenten, waarin hij eerst de volle chaos creeert, om plotsklaps tot volledige rust/ verstildheid te komen. Transcendentie na de gekte, zeg maar. Echt zijn handelsmerk. Zie voor goede voorbeelden o.a. Amarcord en Roma.
In La Dolce Vita: in bijvoorbeeld de vereringsscene van de Madonna: na de massa-aandacht de eenzame vrouw, lamenterend...
Schuift een plaatsje op, samen met Roma en La Strada gedeeld vierde in de Fellini-top acht.
Er liggen er nog meer van Meneer op stapel...
quote:Op maandag 23 februari 2004 22:44 schreef kinky_queen het volgende:
heb laatst 8 1/2 gezien en is een absoluut meesterwerk
Er liggen er nog meer van Meneer op stapel...
Zekers een Meesterwerk!
Maar nou wil ik namen weten, scene's, beelden- wat vond je het mooist (behalve de vrouwen natuurlijk).
quote:http://forum.fok.nl/topic/493091/2/50Op maandag 23 februari 2004 22:46 schreef Sanvean het volgende:
[..]
Zekers een Meesterwerk!
Maar nou wil ik namen weten, scene's, beelden- wat vond je het mooist (behalve de vrouwen natuurlijk).
vond het begin denk ik het mooist, die dream sequence, en verder die scenes in de tuin dat die camera 380 graden draait
Wist ik nie.
Zelf: idd die droomsequentie, "zwevende" Cardinale in tuin, rumba met kindertjes & natuurlijk de scene met als ingredienten Mastroianni, een zweep en zeven-en-een-half vrouw. Super!
Lievelingsscene van een Felini voor mij. (na 15 films, dus het kan nog veranderen hoor)
Kan niet w88 tot ik meer van de man zie
met daarin:
Deze collectie is R3 en is te koop op www.koreandvds.com
[ Bericht 17% gewijzigd door Gorro op 14-10-2004 12:37:54 ]
De al oudere oplichter Augusto, werkt samen met twee jongere mannen, met allebei een nogal uiteenlopende levensstijl. Augusto vermijdt zich met hun problematische leventjes te bemoeien en leeft het goede leven. Wanneer hij plotseling zijn eigen dochter weer ziet en het blijkt dat zij geld nodig heeft, heeft hij dilemma. Zijn jongere partners zijn weg en hij besluit een klusje uit te voeren met onbekenden. Deze blijken niet zo goedaardig te zijn als hij had gehoopt.
Samen met La Strada en Le Notti di Cabiria vormde deze film een trilogie over eenzaamheid. Net als die twee films is dit nog niet de Fellini waar de uitdrukking "Fellinesque" zijn oorsprong in vindt. De film vindt z'n wortels in het Italiaanse neo-realisme. Het begin van de film is heel lichtvoetig, mede door de leuke muziek van Nino Rota, maar naarmate de film vordert legt Fellini diepgaande thema's zoals eenzaamheid bloot.
Het levert een mooi verhaal op, waar je toch mee gaat leven met de personages, ondanks dat het een stelletje oplichters zijn. Dit komt mede door het best goede acteerwerk van de cast. De cast bestond, zoals wel vaker bij Italiaanse film, deels uit Amerikanen die geen woord Italiaans spreken. Via nasynchronisatie werd dit probleem opgelost en dat de lippen dan niet synchroom lopen, had men toen maling aan.
Venice Film Festival 1955
Nominatie Golden Lion
#753 in de Greatest Films Top 1000 samengesteld door critici en regisseurs
IMDb
Is dit een aanrader, hij lijkt me wel interessant en over-the-top?
quote:O ja, daar moet ik nog steeds een post over maken, net als van Roma, die ik net iets beter vond.Op donderdag 25 november 2004 20:50 schreef Kolkus het volgende:
Is dit een aanrader, hij lijkt me wel interessant en over-the-top?
Aangezien het een verfilming is van een boek waar alleen nog maar fragmenten van over zijn, is de verhaallijn uiterst rommelig. Tog vond ik het een leuke film. Fellini leeft zich uit en dat levert een aantal erg mooie, fantasierijke scenes op. De film verveelt dus ook niet. Zeker de moeite waard wat mij betreft, maar het is niet z'n beste film.
Dus toen ben ik weer naar de videotheek gegaan om otte e mezzo te huren. Ik kon de film echter niet echt waarderen. Ik vond alles vrij saai en ik begreep de karakters niet echt goed. Daarnaast heb ik mede door andere invloeden de film halverwege moeten stopzetten.
Ik vind dit best vreemd want normaal vind ik trage films waar niet zoveel in gebeurt best leuk. Ook de taal is het probleem niet.
Zal ik het nog een keer proberen en het deze keer helemaal afkijken of zal ik eerst een andere film van Fellini kijken om er een beetje in te komen?
'Vitelloni' staat voor jongeren met grote dromen maar zonder moed. Ze feesten en grappen, maar stellen slechts hun volwassenheid uit. Het verhaal handelt over vijf van dit soort jongens die opgroeien in een Italiaans kustplaatsje. Ze zijn allen jong en hebben een grote mond, maar ze prefereren de veiligheid van hun dorpje in plaats van het verwezenlijken van hun dromen.
Fellini's derde film die hij ooit maakte is een erg sfeervolle en ook één van z'n betere. Zijnde misschien wel de meeste neo-realistische uit z'n oeuvre, biedt deze film een aantal momenten uit het leven van vijf jongens met grote idealen, waar haast niets van terecht komt. De montage hangt ook nauw samen met deze idealen. Wanneer ze enthousiast over hun dromen vertellen is deze heel snel, maar wanneer de idealen vervlogen zijn vertraagd deze weer. Het sterkste aspect van de film is toch de prettige en relaxte sfeer die er hangt.
Academy Awards 1958
Nominatie Best Writing, Story and Screenplay - Written Directly for the Screen
Venice Film Festival 1953
Winnaar Silver Lion
Nominatie Golden Lion
#286 in de Greatest Films Top 1000 samengesteld door critici en regisseurs
IMDb
Juli 1914, een luxueus passagiersschip verlaat de kust van Italië met aan boord de as van de overleden operazangeres Tetua. Aan boord van het schip bevinden zich vele van haar vrienden, operazangers, acteurs en andere exotische mensen. Het leven op het schip is de eerste dagen zeer aangenaam, maar de sfeer neemt een radicale wending op het moment dat de kapitein een groep servische schipbreukelingen opneemt. Schipbreukelingen die de eerste tekenen van de op handen zijnde Eerste Wereldoorlog ontvluchten.
Het latere werk van Federico Fellini staat niet bekend als zijn beste. Des te groter was de verrassing dat dit, naar mijn mening, één van z'n beste films blijkt te zijn. Het begin vat de ontwikkeling van de technische kant van het filmmedium op een leuke wijze samen. Het is opgenomen, of in elk geval wordt die illusie gewekt, met een van de eerste type camera's, zonder geluid, alleen het ratelen van een projector is te horen. Dan komen de geluiden van de omgeving erbij, tussentitels, dialogen en tenslotte kleur.
De film is weer een feest voor het oog. Fellini heeft een neusje voor karakteristieke gezichten en onvergetelijke scenes. Het glasconcert, het hypnotiseren van de kip en de "opera-battle" in de machinekamer zijn moeilijk te vergeten. De sets zien er fantastische uit en vormen een mooi decor voor dit alles. De film is iets aan de lange kant en mist uiteindelijk misschien inhoud om hier een echt bijtende satire van te maken, maar de film is een plezier om naar te kijken. Opvallend trouwens dat Catherine Breillat één van de schrijvers is geweest, dat mens wat ons nu lastig valt met porno onder de noemer "kunst".
#766 in de Greatest Films Top 1000 samengesteld door critici en regisseurs
IMDb
Criterion DVD
quote:Voor liefhebbers van Fellini's 8½, zoals ik, wel interessant dacht ik.Nine - de Musical
Deze zomer in Openluchttheater Amersfoort, in september in Luxor Theater Rotterdam!
De muziektheaterproductie 'Nine' is een theatrale bewerking van de film 8½ van de Italiaanse regisseur Federico Fellini. De musical, over een gefrustreerde filmmaker die compleet wordt opgeslokt door alle vrouwen die hun rol opeisen in zijn leven, werd voor het eerst uitgevoerd in New York, in 1982 en beleefde in 2003 een revival op Broadway, met Antonio Banderas in de hoofdrol. NINE werd geschreven door Arthur Kopit, de muziek is van Maury Yeston.
Deze zomer is NINE voor het eerst in Nederland te zien, met in de hoofdrollen ondermeer René van Zinnicq Bergmann, Frédérique Sluyterman van Loo, Marleen van der Loo en Tine Joustra. NINE is een productie van Stichting Op naar het Bos en Festival ETCETERA, in coproductie met Luxor Theater Rotterdam.
Speeldata: van 23 juni (try-out) tot en met 24 juli staat NINE in het unieke Amersfoortse openluchttheater, van 13 t/m 17 september is de musical te zien in Luxor Theater Rotterdam.
En dat vond ik best een leuke film
Weet iemand hier meer van??
Als een vrouw vermoedt dat haar echtgenoot vreemdgaat, huurt ze een detective in die dit moet controleren. Als hij haar vermoedens bevestigt, komt ze voor de moeilijke keuze te staan haar man te verlaten of niet.
Voor z'n eerste film in kleur pakt Fellini meteen flink uit. De decors en kostuums zien er prachtig en kleurrijk uit en de Oscar nominaties daarvoor zijn dan ook zeer terecht. Met deze uitbundige decors en kostuums creëert Fellini een fantasievolle en surrealistische wereld van dromen en herinneringen, zoals hij dat ook deed in 8½, maar dan nog een stapje verder.
Net als 8½ is deze film ook voor een groot deel autobiografisch. Masina speelt eigenlijk haarzelf en Giorgio, de man van Masina's karakter, moet Fellini zelf voorstellen. Veel van de dromen waren dan ook daadwerkelijk dromen van Fellini. De film was toentertijd zowel financieel als bij de critici een flop, maar heeft later meer erkenning vergaard. De film is soms wat in onbalans, maar je weet nooit wat je te wachten staat en dat maakt de film erg leuk om naar te kijken.
Academy Awards 1967
Nominatie Best Art Direction-Set Decoration, Color
Nominatie Best Costume Design, Color
Golden Globes 1966
Winnaar Best Foreign-Language Foreign Film
#826 in de Greatest Films Top 1000 samengesteld door critici en regisseurs
IMDb
Criterion Collection DVD
Vond 'em in visueel opzicht overdonderend, maar het verhaal kon me totaal niet boeien en ik vond de meeste karakters vooral irritatie opwekken.
Nu ik meer van Fellini gezien heb, weet ik wat ik kan verwachten en ben ik het meer gaan waarderen.
Trouwens, nogmaals, weet iemand of Fellini's Casanova op DVD uitgebracht is, kan 'em nergens vinden??
quote:Het is een standbeeld van een slang waar die vrouw tussen kronkelt. Komt inderdaad uit een droom/hallucinatie.Op dinsdag 31 mei 2005 20:10 schreef Sokolsky het volgende:
Maar wat is dat zwarte ding nu? Het komt uit een droomscène ofzo?
quote:Bij mij weten is die inderdaad nog niet op DVD verschenen...Op dinsdag 31 mei 2005 19:43 schreef Kolkus het volgende:
Trouwens, nogmaals, weet iemand of Fellini's Casanova op DVD uitgebracht is, kan 'em nergens vinden??
Wie weet komt 'ie binnenkort alsnog op dvd uit...
quote:En bovendien extreem kitschOp dinsdag 31 mei 2005 19:43 schreef Kolkus het volgende:
Vond 'em in visueel opzicht overdonderend, maar het verhaal kon me totaal niet boeien en ik vond de meeste karakters vooral irritatie opwekken.
. quote:Ik zag Casanova vanmiddag (bij Plato nota bene) op DVD liggen, dus heb 'em meteen meegenomenOp dinsdag 31 mei 2005 20:34 schreef Gorro het volgende:
[..]
Bij mij weten is die inderdaad nog niet op DVD verschenen...
Ik ben benieuwd, heb hem zelf nog niet gezien.
quote:Vanavond dus.Op donderdag 21 juli 2005 13:05 schreef Gorro het volgende:
Aanstaande zondag komt na zomergasten Casanova op tv als keuze van Cees Nooteboom.
23:30 uur
Nederland 3
Fellini’s kijk op het leven en de mythe van Casanova, een libertijn die leefde in de 18e eeuw en uit was op het verzamelen van zoveel mogelijk sexuele veroveringen.
Nina Rota zou voor deze film zijn laatste filmscore schrijven. Het lijkt alsof hij dit van te voren wist, want in plaats van z'n gewoonlijke haast carnavalesque stijl, komt hij hier met een prachtige melancholische score op de proppen, die in contrast staat tot de bombarie op het scherm.<br>
Zoals veel van z'n late films is ook hier de samenhang ver zoek, zoals ook blijkt uit de volgende quote: "Ik weiger te gehoorzamen aan twee wetten van de klassieke cinema: de identificatie met het hoofdpersonnage en het chronologische verloop van het verhaal met zijn dramatische vooruitgang." Wellicht ook de reden waarom hij ook deze film zo goed als zonder script te schieten. Grappig dat hij juist daarvoor een Oscar-nominatie in de wacht sleepte met deze film.
De film is typerend voor het latere werk van Fellini. Een bombastisch, extravagant en kleurrijk rariteiten kabinet doorspekt met surrealisme, humor en fantasie. De sets en kostuums zien er prachtig uit en de acteurs hebben alleen een heel karakteristieke kop. Een bij tijden haast onherkenbare Donald Sutherland speelt de titelrol en voelt zich daarin nooit helemaal in op z'n gemak. De film gaat met horten en stoten vooruit en blijkt uiteindelijk te leeg te zijn om echt te boeien. Toch is de film zeker de moeite waard, al was het maar om de lachwekkende mechanische seksscenes en de mooie melancholische filmscore van Nina Rota.
Academy Awards 1977
Nominatie Best Writing, Screenplay Based on Material from Another Medium
Nominatie Best Costume Design
BAFTA Awards 1978
Winnaar Best Costume Design
Winnaar Best Production Design/Art Direction
Nominatie Best Cinematography
#310 in de Greatest Films Top 1000 samengesteld door critici en regisseurs
IMDb
quote:Bedankt voor de tip, ga ik zeker kijken/opnemen!Op woensdag 24 augustus 2005 14:43 schreef Gorro het volgende:
Vanavond 23:30 komt op Nederland 1 bij AVRO Close up een documentaire over Fellini.
Ander vraagje, heeft iemand Innervista gezien??
De enige latere Fellini-film die er door de critici nog genadig vanaf komt.
Ben ik erg benieuwd naar, maar heb 'em nog nooit op dvd zien liggen.
quote:Hij is in R1 te krijgen, met de lelijkste DVD-hoes ooit geproduceerd.Op woensdag 24 augustus 2005 16:36 schreef Kolkus het volgende:
[..]
De enige latere Fellini-film die er door de critici nog genadig vanaf komt.
Ben ik erg benieuwd naar, maar heb 'em nog nooit op dvd zien liggen.
Ik heb Casanova, Notte di Caberia en Giulietta degli spiriti nog klaarliggen voor de komende maand. Smakelijk.
.quote:Ik had 'em opgenomen en gisteravond gekeken.Op woensdag 24 augustus 2005 14:43 schreef Gorro het volgende:
Vanavond 23:30 komt op Nederland 1 bij AVRO Close up een documentaire over Fellini.
Leuke documentaire, met helaas te weinig filmbeelden naar mijn mening.
Grappig vooral dat Fellini zonder een script werkte en de acteurs ter plekke moesten improviseren en vaak pas bij de nasynchronisatie teksten kregen.
Zo gaf Donald Sutherland aan bij Casanova vaak hardop tot tien te tellen tijdens de dialogen, om die later, dus niet passend bij de mondbewegingen, pas met tekst in te spreken.
E la nave va
Ginger et Fred
La dolce Vita
6,95 per stuk
quote:La Dolce Vita, ik had hem al eens gezien en nu dus ook gekochtOp vrijdag 17 februari 2006 14:11 schreef Pietverdriet het volgende:
Voor de Fans, er zijn 3 films van Fellini in de aanbieding bij de Aldi op DVD.
E la nave va
Ginger et Fred
La dolce Vita
6,95 per stuk
verder heb ik Amarcord ook op DVD. Echt geweldig mooie films! En de muziek 
Amarcord is wat wisselvallig maar zeker de moeite waard, zeker op het witte doek
Komedie uit de beginperiode van Fellini. Wanda en Ivan zijn net getrouwd en op huwelijksreis in Rome. Ivan wil familie, de paus en de bekende bezienswaardigheden bezoeken en heeft het verblijf dan ook tot op de minuut uitgestippeld. Wanda heeft echter andere bedoelingen. Zij droomt ervan de held uit een populaire fotoroman, de blanke sjeik, te zien te krijgen.
Oorspronkelijk was Michelangelo Antonioni bezig met dit verhaal. Hij werd echter ziek en verkocht het verhaal aan een producer, die het overgaf aan Fellini. Het zou Fellini's eerste film zijn als solo-regisseur, na Luci del varietà die hij samen regisseerde met Alberto Lattuada en overigens ook de favoriete film van Orson Welles uit het oeuvre van Fellini.
Het resultaat is een leuke comedy waarin vooral de film-shoot op het strand een heerlijke scene is. De chaos, de kitsch en de magische manier waarop "catta" herhaalt wordt, begeleid door de muziek van Nina Rota zijn een voorbode voor de dingen die zouden volgen in de rest van zijn carrière. Overigens duikt Giullietta Masino ook nog even op als de prostituee Cabiria, die later met Le notti di Cabiria haar eigen film zou krijgen.
IMDb
Criterion Collection DVD
Maar de frisheid van deze film spat er van af. De manier waarop de familie van Ivan semi-begripvol blijft over de afwezigheid van Wanda is ook noemenswaardig, naast de ontknoping natuurlijk.
Tot nog toe de beste Fellini die ik heb gezien. Ik sta nu op 11.
http://www.cinemien.nl/sites/homescreen.php?taal=nl&land=nl&page=synopsis&barcode=8717249476023
quote:Jammergenoeg niet in de buurt, anders was ik zeker gegaan.Op dinsdag 8 september 2009 21:49 schreef Timo20 het volgende:
Voor de liefhebbers (en de mensen die in de buurt wonen): op woensdag 23 september draait in filmhuis Lumiere in Maastrich Otto e Mezzo
Wat een mooie film is dat.
quote:Waarschijnlijk dezelfde release als de al bestaande versie, alleen in een andere verpakking...Op woensdag 9 september 2009 00:33 schreef Toad het volgende:
Er komt een nieuwe release van La Dolce Vita aan btw:
http://www.cinemien.nl/sites/homescreen.php?taal=nl&land=nl&page=synopsis&barcode=8717249476023