Aangezien er een slotje is gezet op het vorige topic, hier dan het vervolg.
Inmiddels zo'n 6 Fokkers die interesse hebben in de meeting op 12 oktober, mailen kan nog steeds naar waterman1971@hotmail.com
quote:Thanks!
Op vrijdag 26 september 2003 15:23 schreef Goos300 het volgende:[..]
Volgens mij ben je wijs bezig, brighteyes. Afstand nemen helpt je niet steeds geconfronteerd te worden met hem. Take care!
Ik voel me ook goed op dit moment
Ik lees nu alweer een tijdje mee in de topics op R&P en vaak stond ik al op het punt om mijn verhaal te posten, maar het kwam er nooit echt van... maar nu werd het voor mij echt eens tijd om alles kwijt te kunnen.
Na een relatie van iets meer dan 5 maanden, vond mijn vriendin het nodig om op haar vakantie met een andere (veel oudere) jongen vreemd te gaan. Terwijl ik me thuis ongerust maakte ging zij vreemd en liet opeens niks meer van zich horen. Uiteidenlijk kreeg ik haar toch te spreken via iemand anders en ik wist wel dat er wat aan de hand was, toen vertelde ze het...
Ik kon het gewoon niet geloven dat zij dat zou doen, zo onverwachts we hadden het echt enorm leuk samen. Ik kon het gewoon niet begrijpen. ze zou nog een week op dat vakantieadres met die jongen zijn en in die tijd hebben we veel gebeld. Ze was erg afstandelijk en soms zelfs bot, ze had al langer twijfels en het zou wel nooit meer goed komen, ze kon haar gevoelens niet negeren en dat gebeurde ook niet zomaar, blablabla 
Op de dag dat ze terug kwam, veel gehuild, ook samen gehuild en op een gegeven moment begonnen we te zoenen. Ik heb haar toen gezegd dat ik het haar wel kon vergeven en dat ik het wilde proberen. Later ook nog seks gehad.
Verdere complicerende factor was dat zij in hetzelfde studentenhuis woonde, waardoor ik haar elke dag wel zag. Vroeger waren we ongeveer ook wel 24 uur per dag bij elkaar. (nooit goed geweest natuurlijk).
In ieder geval, nadat ze terug was gekomen ging ze de week erna naar haar ouderlijk huis, ook nog veel gebeld en het voelde eigenlijk heel goed en vertrouwd, soms wel verdrietig, maar verder met hoop op een toekomst met haar, ondanks dat we af hadden gesproken dat die ene keer echt als afscheid zou zijn.
Een week na die dag kwam ze dus weer terug, weer mekaar opzoeken, samen praten en toch weer seks hebben, verder die week erna hetzelfde, waarbij we steeds zeiden dat dit echt de laatste keer zou zijn...
Wel hadden we het er vaak over dat dit zo niet verder kon, en dat we echt afstand moesten nemen, omdat ik ook aangaf dat het me steeds pijn deed als ze weer weg ging, of als ik weg ging en dat ik niet naast haar kon slapen. Dat het gewoon niet meer hetzelfde was en voelde. Ik had ook wel het idee dat het niet goed was, maar het voelde steeds weer zo goed en vertrouwd als ik bij haar was, maar eigenlijk voelde ik me achteraf dan alleen maar slechter.
Ook kwamen er steeds meer irritaties, ik voelde me kwaad en gebruikt, hoe kon ze me nou zo slecht behandelen, ik miste haar gewoon. Vaker kregen we ruzie en het leek ons beter als zij ging verhuizen, haar idee overigens. Dan zouden we wel meer afstand kunnen houden.
De dag voor ze ging verhuizen wel een fijn gesprek gehad over hoe het verder moet tussen ons, eerst afstand houden en dan later als 'vrienden' verder. Ook nog seks gehad die dag. Ik vond het een moeilijke tijd, maar ook wel een opluchting, ze is deze week verhuisd, en ik sprak haar nog msn, heel positief allemaal.
Alleen vraag ik me nu af of ik wel dit contact wil op deze manier. Vanochtend kwam ik haar tegen bij de bushalte maar ze deed enorm afstandelijk, zei alleen 'hee' en liep door... Vaak vraag ik me af, waar ben ik mee bezig, waarom wil ik nog zoveel energie in haar steken als ze me zo behandeld, me steeds weer opnieuw kwetst en teleurstelt. Ik geef nog ontzettend veel om haar, maar mijn geduld is ook een keer op...
Ik heb soms echt zin om het contact voorgoed te verbreken, tegen haar te zeggen dat ik haar nooit meer wil zien... Ik weet niet meer goed wat ik ermee aanmoet, ookal is het al bijna 2 maanden uit. IS het nog wel verstandig om er op deze manier er energie in te steken?
Elke keer dat ik haar weer zie of spreek of wat dan ook doet het weer pijn en voelt het als een nieuwe afwijzing, maar als we later nog als 'vrienden ' met elkaar willen omgaan is het toch ook niet normaal om elkaar lange tijd te negeren, of als vage kenissen te behandelen zoals vanochtend...
Het belangrijkste uit dit verhaal is eigenlijk dat ik het nog erg moeilijk vind om haar los te laten, zelfs nadat ze verhuisd is en ik haar niet meer dagelijks tegenkom. Verder ben ik er ook nog erg mee bezig hoe het vroeger was en wat er allemaal is gebeurd en hoe het zou zijn als... Zeker als ik haar dus tegenkom en/of gesproken heb blijft ze erg door mijn hoofd spoken en is het moeilijk mijn gedachten ergens anders op te richten. Wie heeft hier tips voor???
[Dit bericht is gewijzigd door Ambivalent op 27-09-2003 11:18]
www.biopsychiatry.com
quote:Ik weet het niet. Het is een beetje een twijfelgevalletje denk ik. Aan de ene kant ben ik wel blij, aan de andere kant was het misschien niet zo'n goede zet. De kans is nl. toch wel groot aan het worden dat ze niet reageert en dat is weer een teleurstelling denk ik. Als hier niet op gereageerd wordt, dan ga ik denk ik maar geen mailtjes meer versturen.
Op vrijdag 26 september 2003 10:55 schreef Eisselstijn in het vorige topic het volgende:[..]
Hoe is het afgelopen, PdeHoog? Voel je je beter nu je die mail hebt gestuurd?
quote:Vrienden van mij zeiden dat ik mijn ex alleen een kaartje moest sturen als ik het echt meende. Ik heb nl. dezelfde overpeinzingen gehad en deze eens voorgelegd aan mijn beste vrienden.
[...]Ik zit nu bij mezelf te denken van: "Zal ik haar een kaart sturen? Is dat wel verstandig?" Maar ik vind het aan de andere kant niet meer dan normaal dat ik een kaartje stuur, omdat ik weet dat ze jarig is en haar gewoon een hele fijne dag wens.
Het voordeel van een kaartje is ook dat je daar geen verdere consequenties aan hoeft te hangen.
Je loopt nu waarschijnlijk veel of continue aan je ex loopt te denken ivm haar verjaardag. Ik had eigenlijk het gevoel dat ik, door haar een kaartje te sturen, haar weer uit mijn gedachten kon krijgen (althans...het verjaardagen-stuk, zeg maar) en dat was ook zo.
Ik hoop dat je wat aan dit onsamenhangende stukje tekst hebt. Sorry voor de late reactie, maar had ff weinig tijd en zo.
Maar aan de andere kant weet ik die jongen heeft zoveel problemen en trekt andere daarin mee , dus hoop ik dat die aan de andere kant ver uit mijn buurt blijft.
quote:Dat herken ik wel een beetje. Ik heb ook het gevoel dat het niet af is.....ik zou eigenlijk niet echt weten wat er dan af zou moeten zijn, maar dat gevoel heerst gewoon.
Op zaterdag 27 september 2003 15:11 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Weet je het is bij mij heel dubbel , aan een kant zou ik hem wel weer tegen willen komen omdat er een boel onaf is , en ik echt gewoon heel erg het gevoel heb dat als ik net over hem heen ben en iemand anders heb hem weer tegenkom [...]
Ik weet dat het over is: zeker van haar kant en ik moet haar eigenlijk ook niet meer na wat ze me geflikt heeft. Ik kan haar gewoon niet meer vertrouwen. Toch blijf ik een raar gevoel (spijt? teleurstelling?) houden als ik aan haar denk.
quote:Belangerijk is om geen hoop meer hebben op een 'nieuwe start'. Vergeet niet wat ze je allemaal heeft aangedaan!! Het lijkt niet zo erg omdat je nog gevoelens voor haar hebt, maar ik vind het erg laag van haar
Op vrijdag 26 september 2003 19:21 schreef Ambivalent het volgende:Het belangrijkste uit dit verhaal is eigenlijk dat ik het nog erg moeilijk vind om haar los te laten, zelfs nadat ze verhuisd is en ik haar niet meer dagelijks tegenkom. Verder ben ik er ook nog erg mee bezig hoe het vroeger was en wat er allemaal is gebeurd en hoe het zou zijn als... Zeker als ik haar dus tegenkom en/of gesproken heb blijft ze erg door mijn hoofd spoken en is het moeilijk mijn gedachten ergens anders op te richten. Wie heeft hier tips voor???
.Probeer je te concentreren op andere zaken (hobby werk sport studie) en als je haar ziet, probeer haar te behandelen als een 'goeie vriendin'.
Zijn er geen andere leuke studiebolletjes in je buurt dan..dan ben je zo over haar heen!!! Damn..was ik nog maar student 
Suc6 BTW!!
Ajax kampioen 2003-2004
quote:Dankjewel! Ik weet ook wel dat ik geen hoop moet hebben, ze is wel duidelijk daarin. ondanks wat er allemaal gebeurd is nadat ze is teruggekomen... Maar ik geef gewoon nog veel om haar en mis de situatie zoals het was. Dat vind ik moeilijk om achter me te laten en los te laten.
Op zaterdag 27 september 2003 19:38 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
Belangerijk is om geen hoop meer hebben op een 'nieuwe start'. Vergeet niet wat ze je allemaal heeft aangedaan!! Het lijkt niet zo erg omdat je nog gevoelens voor haar hebt, maar ik vind het erg laag van haar
Probeer je te concentreren op andere zaken (hobby werk sport studie) en als je haar ziet, probeer haar te behandelen als een 'goeie vriendin'.Zijn er geen andere leuke studiebolletjes in je buurt dan..dan ben je zo over haar heen!!! Damn..was ik nog maar student
Suc6 BTW!!
Verder weet ik wel dat ik goed bezig ben, nieuwe mensen leren kennen, veel met vrienden afspreken, maar toch blijven de vervelende gedachten op sommige momenten maar door mijn hoofd spoken.
www.biopsychiatry.com
quote:Dit komt mij ook weer bekend voor. Bij mij is de ervaring dat elke keer als ik weer contact met mijn ex heb gehad, ik erna erg mee bezig ben wat er is gezegd en gebeurd en dat het ook wel als een afwijzing of teleurstelling voelt, omdat je er dan nogmaals mee geconfronteerd dat het ECHT VOORBIJ IS.
Op zaterdag 27 september 2003 16:00 schreef PdeHoog het volgende:[..]
Dat herken ik wel een beetje. Ik heb ook het gevoel dat het niet af is.....ik zou eigenlijk niet echt weten wat er dan af zou moeten zijn, maar dat gevoel heerst gewoon.
Ik weet dat het over is: zeker van haar kant en ik moet haar eigenlijk ook niet meer na wat ze me geflikt heeft. Ik kan haar gewoon niet meer vertrouwen. Toch blijf ik een raar gevoel (spijt? teleurstelling?) houden als ik aan haar denk.
Je weet dan weer dat je niet kan blijven en dat je ex er niet meer voor je kan zijn op de manier waarop dat vroeger wel kon...
DAAROM is het volgens mij beter dat je geen contact hebt, totdat je elkaar hebt losgelaten en eventueel normaal met elkaar kan omgaan, waarmee ik niet wil zeggen dat dat altijd kan of moet.
www.biopsychiatry.com
Voor mij is het ook een ingewikkeld verhaal want het hij was eerste jongen na vervelende ervaring vroeger en dat kwam toen weer op , maar hij was zelf manisch depressief en in mijn tijd heeft die besloten te kappen met medicatie , wat ik niet wist en wel vermoedde want hij was af en toe echt net 2 personen als ik met hem praatte .
Aan een kant ben ik blij dat ik van hem af ben , maar ik ben echt als de dood dat die weer op de proppen kom als ik een nieuw iemand zou hebben. Juist omdat die ook in verband staat met een periode die heel confronterend voor me was.
quote:Dit is wel een mooi verhaal om aan te halen.
Op vrijdag 26 september 2003 19:21 schreef Ambivalent het volgende:
Mijn verhaal:
quote:Misschien zit het niet kunnen loslaten dan ook wel in het onvermogen om iets te kunnen of willen zien zoals het is. Open je ogen.
Na een relatie van iets meer dan 5 maanden, vond mijn vriendin het nodig om op haar vakantie met een andere (veel oudere) jongen vreemd te gaan. Terwijl ik me thuis ongerust maakte ging zij vreemd en liet opeens niks meer van zich horen. Uiteidenlijk kreeg ik haar toch te spreken via iemand anders en ik wist wel dat er wat aan de hand was, toen vertelde ze het...
Ik kon het gewoon niet geloven dat zij dat zou doen, zo onverwachts we hadden het echt enorm leuk samen. Ik kon het gewoon niet begrijpen.
quote:Je had hoop op een toekomst met iemand die geen integriteit heeft?
ze zou nog een week op dat vakantieadres met die jongen zijn en in die tijd hebben we veel gebeld. Ze was erg afstandelijk en soms zelfs bot, ze had al langer twijfels en het zou wel nooit meer goed komen, ze kon haar gevoelens niet negeren en dat gebeurde ook niet zomaar, blablablaOp de dag dat ze terug kwam, veel gehuild, ook samen gehuild en op een gegeven moment begonnen we te zoenen. Ik heb haar toen gezegd dat ik het haar wel kon vergeven en dat ik het wilde proberen. Later ook nog seks gehad.
Verdere complicerende factor was dat zij in hetzelfde studentenhuis woonde, waardoor ik haar elke dag wel zag. Vroeger waren we ongeveer ook wel 24 uur per dag bij elkaar. (nooit goed geweest natuurlijk).
In ieder geval, nadat ze terug was gekomen ging ze de week erna naar haar ouderlijk huis, ook nog veel gebeld en het voelde eigenlijk heel goed en vertrouwd, soms wel verdrietig, maar verder met hoop op een toekomst met haar, ondanks dat we af hadden gesproken dat die ene keer echt als afscheid zou zijn.
Iemand die iets destructiefs deed van wie je dat nooit had verwacht? En toch bleef je in haar geloven?
quote:Zie je niet in dat jij een belangrijke rol in jouw eigen probleem hebt gespeeld?
Een week na die dag kwam ze dus weer terug, weer mekaar opzoeken, samen praten en toch weer seks hebben, verder die week erna hetzelfde, waarbij we steeds zeiden dat dit echt de laatste keer zou zijn...
Wel hadden we het er vaak over dat dit zo niet verder kon, en dat we echt afstand moesten nemen, omdat ik ook aangaf dat het me steeds pijn deed als ze weer weg ging, of als ik weg ging en dat ik niet naast haar kon slapen. Dat het gewoon niet meer hetzelfde was en voelde. Ik had ook wel het idee dat het niet goed was, maar het voelde steeds weer zo goed en vertrouwd als ik bij haar was, maar eigenlijk voelde ik me achteraf dan alleen maar slechter.
quote:Ze kon jou zo behandelen omdat jij het toegelaten hebt. Op het moment dat ze duidelijk bewees niet te vertrouwen te zijn, had jij beter moeten weten. Alleen een sado-masochist of een wanhopige laat zich daarna nog zo gebruiken.
Ook kwamen er steeds meer irritaties, ik voelde me kwaad en gebruikt, hoe kon ze me nou zo slecht behandelen, ik miste haar gewoon.
quote:Het werd blijkbaar haast een parodie op een echte relatie.
Vaker kregen we ruzie en het leek ons beter als zij ging verhuizen, haar idee overigens. Dan zouden we wel meer afstand kunnen houden.
De dag voor ze ging verhuizen wel een fijn gesprek gehad over hoe het verder moet tussen ons, eerst afstand houden en dan later als 'vrienden' verder.
quote:Je hebt alles laten gebeuren. Je hebt overal aan meegewerkt (behalve aan haar ontrouw natuurlijk). De enige die jij wat kan verwijten is jezelf en dat je niet datgene had gedaan wat je nu misschien wat meer zelfrespect had gegeven: de relatie beëindigen toen je wist dat ze vreemdging.
Ook nog seks gehad die dag. Ik vond het een moeilijke tijd, maar ook wel een opluchting, ze is deze week verhuisd, en ik sprak haar nog msn, heel positief allemaal.
quote:Ik ben even zo vrij om je een dwaas te noemen, ambivalent. Denk eens goed na. Je steekt er sowieso veel energie in en je verwacht van haar iets waarvan allang duidelijk is dat ze het nooit zal kunnen geven. En vervolgens leg je de schuld bij haar neer. Alsof jij er niks aan kan doen dat zij de kans krijgt om jou zo te behandelen. Alsof het je allemaal maar overkomt en zij de 'bad girl' is.
Alleen vraag ik me nu af of ik wel dit contact wil op deze manier. Vanochtend kwam ik haar tegen bij de bushalte maar ze deed enorm afstandelijk, zei alleen 'hee' en liep door... Vaak vraag ik me af, waar ben ik mee bezig, waarom wil ik nog zoveel energie in haar steken als ze me zo behandeld, me steeds weer opnieuw kwetst en teleurstelt. Ik geef nog ontzettend veel om haar, maar mijn geduld is ook een keer op...
Wat zegt dit nou over jou? Jij zegt min of meer tegen haar: het maakt me niet uit wat je doet, ik blijf toch wel om je geven. Misschien vinden anderen dat een mooie eigenschap? Romantisch? Ik niet. Ik vind het een teken van zwakte.
quote:Nee.
Ik heb soms echt zin om het contact voorgoed te verbreken, tegen haar te zeggen dat ik haar nooit meer wil zien... Ik weet niet meer goed wat ik ermee aanmoet, ookal is het al bijna 2 maanden uit. IS het nog wel verstandig om er op deze manier er energie in te steken?
En zegt de zin die je soms voelt om het contact te verbreken al niet genoeg? Waarom doe je het dan niet? Wat houdt je tegen? Waarom zoveel twijfels?
quote:Dat wat zij heeft gedaan is al niet normaal. Alles wat daar verder op gebouwd wordt kan ook niet normaal zijn. Maar goed... niet normaal is het als jij het niet normaal vindt. Normaal is eigenlijk een slecht woord hiervoor. Het gaat er meer om wat jij wilt. Als het zo sterk niet overeenkomt met jouw wil en jouw idee van een relatie of hoe je met elkaar omgaat, is dat het dus niet waard. Waarom vraag je wanhopig van een kat om te blaffen in plaats van voor een hond te gaan?
Elke keer dat ik haar weer zie of spreek of wat dan ook doet het weer pijn en voelt het als een nieuwe afwijzing, maar als we later nog als 'vrienden ' met elkaar willen omgaan is het toch ook niet normaal om elkaar lange tijd te negeren, of als vage kenissen te behandelen zoals vanochtend...
Als jij het niet erg zou vinden om een ontrouwe vriendin te hebben, heb je er niets aan dat ik zeg dat het niet normaal is.
quote:Tip: Wees eens wat meer met jezelf bezig en wat minder met haar. Jij leeft jouw leven en zij leeft haar leven. Ga nou niet háár leven leiden door teveel aan haar te denken. En ga jezelf verder ontwikkelen. Stel doelen en werk daaraan in plaats van dat meisje tot levensdoel te maken. Het is duidelijk dat zij delen van jouw opgebouwde persoonlijkheid met haar mee heeft genomen en zover had het al nooit mogen komen.
Het belangrijkste uit dit verhaal is eigenlijk dat ik het nog erg moeilijk vind om haar los te laten, zelfs nadat ze verhuisd is en ik haar niet meer dagelijks tegenkom. Verder ben ik er ook nog erg mee bezig hoe het vroeger was en wat er allemaal is gebeurd en hoe het zou zijn als... Zeker als ik haar dus tegenkom en/of gesproken heb blijft ze erg door mijn hoofd spoken en is het moeilijk mijn gedachten ergens anders op te richten. Wie heeft hier tips voor???
Ten tweede geef je al aan moeite te hebben met het contact , dat geeft toch al aan dat je het moet verbreken , juist doordat je het contact aanhoud maak je het jezelf alleen maar moeilijker.
Richt je op nieuwe dingen en laat haar voor wat het is. Zij heeft geleerd van wat er tussen jullie gebeurd en jij ook laat het daarbij. Soms is afstand doen heel goed.
Ook al laat ik het los...dan pakt't mij wel weer vast....
*ZUCHT*
I won't go down in history, but I will go down on your sister...
Freedom is just another word for missing someone...
Satisfaction is the death of desire...
quote:Een hele eer...
Op zondag 28 september 2003 13:32 schreef Bombie het volgende:
Dit is wel een mooi verhaal om aan te halen.
quote:Ik zeg hiermee dat ik het toen gewoon niet KON geloven, inmiddels zie ik wel echt in dat het voorbij is.
Misschien zit het niet kunnen loslaten dan ook wel in het onvermogen om iets te kunnen of willen zien zoals het is. Open je ogen.
quote:Ik vind wel dat iemand een tweede kans verdient. Het is erg wat ze gedaan heeft, maar dat betekent niet dat ik dan niets meer voor iemand voel. Zeker als ze zegt dat ze nog steeds heel veel om mij geeft, wat ook zo is.
Je had hoop op een toekomst met iemand die geen integriteit heeft?
Iemand die iets destructiefs deed van wie je dat nooit had verwacht? En toch bleef je in haar geloven?
quote:Dat zie ik zeker in, doordat dit gebeurd is, of doordat ik dit heb laten gebeuren (zoiets komt nog altijd van twee kanten), is de situatie veel complexer geworden. Max don't have sex with your ex, it will make your life complex
Zie je niet in dat jij een belangrijke rol in jouw eigen probleem hebt gespeeld?
quote:Op deze manier komt het over dat ze erop uit was om mij nog eens extra te kwetsen, ik verdedig haar hier niet, maar dat was gewoon niet zo. Natuurlijk heb ik het toegelaten, als iets zo vertrouwd voelt en niet tegen je gevoel ingaat, dan is de verleiding wel erg groot. Trouwens, zij heeft het van haar kant ook gewoon toegelaten.
Ze kon jou zo behandelen omdat jij het toegelaten hebt. Op het moment dat ze duidelijk bewees niet te vertrouwen te zijn, had jij beter moeten weten. Alleen een sado-masochist of een wanhopige laat zich daarna nog zo gebruiken.
quote:Dit is ook precies wat ik in de eerste instantie heb gedaan. Wat er is gebeurd sinds ze terug kwam staat voor mij buiten een relatie. Het is niet zo dat ik haar verwijt dat alles zo is gelopen, laten we dat misverstand uit de wereld helpen. Ik weet heel goed dat ik hier zelf voornamelijk schuldig aan ben. Maar dat heeft verder niets te maken met het verdriet wat het me heeft gedaan en het feit dat ik het soms moeilijk vind om haar los te laten.
Je hebt alles laten gebeuren. Je hebt overal aan meegewerkt (behalve aan haar ontrouw natuurlijk). De enige die jij wat kan verwijten is jezelf en dat je niet datgene had gedaan wat je nu misschien wat meer zelfrespect had gegeven: de relatie beëindigen toen je wist dat ze vreemdging.
quote:Dat beeld heb ik niet proberen te scheppen met mijn verhaal. Ik denk dat het niet zo vreemd is dat je om iemand blijft geven met wie je zoveel gedeeld hebt. Voor mij is dat geen teken van zwakte. Ik denk dat dat echte onvoorwaardelijke liefde is. En dit moet je dan weer niet zien in het oogpunt dat ik haar graag terug wil... Daar ben ik wel uit, dat wil ik niet, we zijn toch te verschillend. Maar kan je daarom niet meer om iemand geven??
Ik ben even zo vrij om je een dwaas te noemen, ambivalent. Denk eens goed na. Je steekt er sowieso veel energie in en je verwacht van haar iets waarvan allang duidelijk is dat ze het nooit zal kunnen geven. En vervolgens leg je de schuld bij haar neer. Alsof jij er niks aan kan doen dat zij de kans krijgt om jou zo te behandelen. Alsof het je allemaal maar overkomt en zij de 'bad girl' is.
Wat zegt dit nou over jou? Jij zegt min of meer tegen haar: het maakt me niet uit wat je doet, ik blijf toch wel om je geven. Misschien vinden anderen dat een mooie eigenschap? Romantisch? Ik niet. Ik vind het een teken van zwakte.
quote:Het contact is nu als het ware wel verbroken. Maar voor mij is het niet ondenkbaar dat wel over een aantal maanden wel een keer samen wat leuks kunnen gaan doen, als VRIENDEN.
Nee.
En zegt de zin die je soms voelt om het contact te verbreken al niet genoeg? Waarom doe je het dan niet? Wat houdt je tegen? Waarom zoveel twijfels?
quote:Hier heb je heel erg gelijk in. Ik ben er de laatste tijd gewoon achter gekomen dat wij toch te verschillend zijn en niet echt bij elkaar passen. Voornamelijk het feit dat zij nog niet toe is aan een serieuze relatie. Daarom zou het ook niet goed gaan als we in een relatie verder gaan. Het gaat er dan niet zozeer om dat ze ontrouw is geweest, want ik denk dat als je allebei 100% achter een relatie staat, je er alles aan probeert te doen om samen uit moeilijke tijden te komen. Dit was bij haar blijkbaar niet het geval en daarom horen wij niet bij elkaar.
Dat wat zij heeft gedaan is al niet normaal. Alles wat daar verder op gebouwd wordt kan ook niet normaal zijn. Maar goed... niet normaal is het als jij het niet normaal vindt. Normaal is eigenlijk een slecht woord hiervoor. Het gaat er meer om wat jij wilt. Als het zo sterk niet overeenkomt met jouw wil en jouw idee van een relatie of hoe je met elkaar omgaat, is dat het dus niet waard. Waarom vraag je wanhopig van een kat om te blaffen in plaats van voor een hond te gaan?Als jij het niet erg zou vinden om een ontrouwe vriendin te hebben, heb je er niets aan dat ik zeg dat het niet normaal is.
quote:Dat is zeker zo, ben ik nu ook zeker goed mee bezig.
Tip: Wees eens wat meer met jezelf bezig en wat minder met haar. Jij leeft jouw leven en zij leeft haar leven. Ga nou niet háár leven leiden door teveel aan haar te denken. En ga jezelf verder ontwikkelen. Stel doelen en werk daaraan in plaats van dat meisje tot levensdoel te maken.
quote:Hoe bedoel je deze zin precies?? Verklaar je nader...
Het is duidelijk dat zij delen van jouw opgebouwde persoonlijkheid met haar mee heeft genomen en zover had het al nooit mogen komen.
In ieder geval bedankt voor de tips en het inzicht.
www.biopsychiatry.com
Loop alweer twee dagen te huilen en gefrustreerd en gemeen tegen hem te doen. Het lukt even niet zo met het loslaten.
quote:Klopt, ik heb het de kans gegeven, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat contact mij, en haar ook, geen goed doet. Dat is op dit moment, maar hoe het in de toekomst zal gaan, daar ben ik nog niet echt mee bezig.
Op zondag 28 september 2003 13:42 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Ik denk inderdaad dat je jezelf ook in het verhaal moet zien waar 2 kijven hebben 2 schuld .
Ten tweede geef je al aan moeite te hebben met het contact , dat geeft toch al aan dat je het moet verbreken , juist doordat je het contact aanhoud maak je het jezelf alleen maar moeilijker.
Richt je op nieuwe dingen en laat haar voor wat het is. Zij heeft geleerd van wat er tussen jullie gebeurd en jij ook laat het daarbij. Soms is afstand doen heel goed.
www.biopsychiatry.com
quote:
Op zondag 28 september 2003 15:17 schreef Ambivalent het volgende:[..]
Een hele eer...
quote:Maar accepteer je het ook? Accepteer je de consequenties en het onvermijdelijke lijden?
Ik zeg hiermee dat ik het toen gewoon niet KON geloven, inmiddels zie ik wel echt in dat het voorbij is.
quote:Als jij daarin gelooft is dat jouw goed recht.
Ik vind wel dat iemand een tweede kans verdient. Het is erg wat ze gedaan heeft, maar dat betekent niet dat ik dan niets meer voor iemand voel. Zeker als ze zegt dat ze nog steeds heel veel om mij geeft, wat ook zo is.
quote:Seks met je ex is niet per definitie slecht en hoeft dingen niet complexer te maken, zolang je allebei maar weet wat je er van wilt en mag verwachten en zolang die opvattingen van beide personen hetzelfde zijn. Kortstondige hartstocht hoeft geen probleem te zijn, zolang je er maar geen hoogdravende verwachtingen aan koppelt en dingen accepteert zoals ze zijn.
Dat zie ik zeker in, doordat dit gebeurd is, of doordat ik dit heb laten gebeuren (zoiets komt nog altijd van twee kanten), is de situatie veel complexer geworden. Max don't have sex with your ex, it will make your life complex[..]
quote:Het maakt eigenlijk niet zoveel uit of zij je wel of niet extra heeft willen kwetsen. Ze hééft je gekwetst en het is aan jou om te besluiten hoe je daarmee omgaat. Jij bent er op jouw manier mee omgegaan. Alles wat ik zeg werkt voor mij, maar hoeft niet voor jou te werken. Daarom moet je ten eerste gewoon eerlijk zijn tegenover jezelf en je afvragen wat je wilt en of je dingen toelaat. Niets gebeurt zomaar. Je bent er altijd zelf bij en als je seks hebt met je ex, en nu spreek ik uit ervaring, kan dat zijn omdat je hóórt te vinden dat het niet kan, maar tegelijkertijd het stiekem wel wilt. Vervolgens kies je ervoor om het toch te doen. Een keuze dus.
Op deze manier komt het over dat ze erop uit was om mij nog eens extra te kwetsen, ik verdedig haar hier niet, maar dat was gewoon niet zo. Natuurlijk heb ik het toegelaten, als iets zo vertrouwd voelt en niet tegen je gevoel ingaat, dan is de verleiding wel erg groot. Trouwens, zij heeft het van haar kant ook gewoon toegelaten.
quote:Het verdriet is er inderdaad niet minder om en de moeite om los te laten ook niet. Waar ik zelf nogal eens een handje van had is om me voor te stellen wat ze nu allemaal aan het doen zou zijn. En met wie? Maar wat doet het ertoe? Vanwaar de zelfkwelling. Nu sluit ik dat soort gedachten van zelfmedelijden gewoon buiten en ik kan door met m'n leven. Zo simpel kan het zijn. Ik zit er nog wel aan te denken om eenmaal goed op te schrijven hoe de relatie was en wat er nu goed en fout ging. Een soort 'postmortem' dus.
Maar dat heeft verder niets te maken met het verdriet wat het me heeft gedaan en het feit dat ik het soms moeilijk vind om haar los te laten.
Je wilt immers toch leren van je fouten en kracht putten uit de dingen die je wél al goed deed. Maar dat is niet iets wat je zo even kan doen. Daar is een moment voor.quote:Ik ben geen voorstander van onvoorwaardelijke liefde. Jij wel. Ik wás het ook, ooit, omdat mensen zeiden dat dat hoorde. Ondertussen klinkt het me zo belachelijk in de oren. Als je geen voorwaarden stelt, kun je met iedere vrouw uit je omgeving wel een relatie beginnen en elke nieuwe stelt telkens weer net zo weinig voor, vanwege de verwachtingen die je niet mag hebben. Maar iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Het is puur mijn idee daarover.
Dat beeld heb ik niet proberen te scheppen met mijn verhaal. Ik denk dat het niet zo vreemd is dat je om iemand blijft geven met wie je zoveel gedeeld hebt. Voor mij is dat geen teken van zwakte. Ik denk dat dat echte onvoorwaardelijke liefde is.
quote:Natuurlijk niet. Maar als ik een relatie aanga met iemand die vreemd gaat of mij in de steek laat op bepaalde vlakken, kom ik tot de conclusie dat ik mij heb vergist. Dat verandert helemaal niks aan mijn persoonlijkheid. Ik laat niet toe dat de fouten van een ander mijn persoonlijkheid (en vragen waaróm ze me zoiets aan kon doen) kunnen aantasten. Ik moet er wel bij zeggen dat ik dat voorheen wél deed, maar dan meer in de zin dat ik er vantevoren al vanuit ging dat mijn vriendin onbetrouwbaar was omdat ik de eventuele mogelijkheid van ontrouw niet aan zou kunnen. Aangezien dat dus, logischerwijs, een enorm fiasco is geworden, weet ik nu wel beter. Ik moet niet vanuit dat soort mogelijkheden uit gaan. Als ze gebeuren is dat niet iets wat met mijn persoonlijkheid te maken heeft, maar met dat van een ander waar je geen vat op hebt. Je kunt alleen naar je eigen persoonlijkheid kijken en je afvragen: Heb ik zélf iets gedaan waar ik het eigenlijk niet achter stond?
En dit moet je dan weer niet zien in het oogpunt dat ik haar graag terug wil... Daar ben ik wel uit, dat wil ik niet, we zijn toch te verschillend. Maar kan je daarom niet meer om iemand geven??
Meer niet.
quote:Mooi als het kan. Als jij een vriend van haar wilt zijn en het niet erg vindt om ook geconfronteerd te worden met haar eventuele nieuwe vriend, is dat zeker een goede mogelijkheid.
Het contact is nu als het ware wel verbroken. Maar voor mij is het niet ondenkbaar dat wel over een aantal maanden wel een keer samen wat leuks kunnen gaan doen, als VRIENDEN.
quote:Ik moet mezelf nog even afvragen hoe moeilijke tijden tot stand komen en wat voor aandeel ik daar zelf in zou hebben. Tot die tijd kan ik daar weinig zinnigs over zeggen.
Hier heb je heel erg gelijk in. Ik ben er de laatste tijd gewoon achter gekomen dat wij toch te verschillend zijn en niet echt bij elkaar passen. Voornamelijk het feit dat zij nog niet toe is aan een serieuze relatie. Daarom zou het ook niet goed gaan als we in een relatie verder gaan. Het gaat er dan niet zozeer om dat ze ontrouw is geweest, want ik denk dat als je allebei 100% achter een relatie staat, je er alles aan probeert te doen om samen uit moeilijke tijden te komen.
quote:
Dat is zeker zo, ben ik nu ook zeker goed mee bezig.
quote:Ik denk dat jij bepaalde aspecten van jouw eigen persoonlijkheid op haar hebt gebouwd en nu zij weg is, zijn ook die opgebouwde aspecten verloren. Dat zou impliceren dat jij emotioneel afhankelijk bent van haar omdat zij de bevestiging van jouw emoties bij zich draagt. Ik ben zelf dus ook voorstander van complete eigenwaarde en zelfkennis die niet afhankelijk is van anderen. Als je vanuit dát perspectief een relatie begint met een ander heb je, en dat vind ik, zo enorm veel meer te bieden en geen risico meer om te verliezen.
Hoe bedoel je deze zin precies?? Verklaar je nader...
Je vriendin kun je niet kwijtraken. Ze is nooit van jou geweest. Haar liefde voor jou kun je wel kwijtraken en het contact met haar ook. Dat is allemaal heel pijnlijk, maar niet zo kwalijk als wanneer je een deel van jezelf kwijtraakt door haar afwezigheid. Daarom zou ik dus ook proberen te voorkomen dat ik mijn persoonlijkheid bouw op mijn partner. Iets wat ik in het verleden verkeerd heb gedaan. Sterker nog, breken met mijn meest recente ex-vriendin zorgde voor dat soort problemen. Mijn persoonlijkheid stond niet los van haar en haar doen en laten. Als ik er nu op terugkijk, is het allemaal heel duidelijk voor me. Daarom weet ik ook zeker dat ik het in mijn volgende relatie niet zo snel meer zal laten gebeuren en belangrijker nog, dat ik geen volgende relatie begin als daar geen reden voor is. Net zoals dat ik geen vriendschappen meer aanga tenzij er geen enkele twijfel voor mij is dat die vriendschap er hoort te zijn. Geen overbodige vriendelijkheden meer, geen dingen meer doen die niet absoluut onderdeel van mijn persoonlijkheid zijn. Alleen vanuit dat perspectief kan ik 100% integer zijn. En integer wil ik zijn, ten koste van alles. Genoeg over mij nu.
quote:Ik accepteer dit nu wel, ik accepteer dat ik me nu voel zoals ik me voel. Dat heeft een tijd geduurd, maar dat kan ik nu wel zeggen.
Op zondag 28 september 2003 16:07 schreef Bombie het volgende:
Maar accepteer je het ook? Accepteer je de consequenties en het onvermijdelijke lijden?
quote:Klopt, maar in mijn situatie is het wel op deze manier gebeurd en heeft het onze relatie wel ingewikkelder gemaakt.
Seks met je ex is niet per definitie slecht en hoeft dingen niet complexer te maken, zolang je allebei maar weet wat je er van wilt en mag verwachten en zolang die opvattingen van beide personen hetzelfde zijn. Kortstondige hartstocht hoeft geen probleem te zijn, zolang je er maar geen hoogdravende verwachtingen aan koppelt en dingen accepteert zoals ze zijn.
quote:Ik ben het met je eens dat dat een keuze is, maar ik wil hier verder niet over spreken in definities als goed/fout, verstandig/onverstandig, het is op deze manier gegaan en dat accepteer ik.
Het maakt eigenlijk niet zoveel uit of zij je wel of niet extra heeft willen kwetsen. Ze hééft je gekwetst en het is aan jou om te besluiten hoe je daarmee omgaat. Jij bent er op jouw manier mee omgegaan. Alles wat ik zeg werkt voor mij, maar hoeft niet voor jou te werken. Daarom moet je ten eerste gewoon eerlijk zijn tegenover jezelf en je afvragen wat je wilt en of je dingen toelaat. Niets gebeurt zomaar. Je bent er altijd zelf bij en als je seks hebt met je ex, en nu spreek ik uit ervaring, kan dat zijn omdat je hóórt te vinden dat het niet kan, maar tegelijkertijd het stiekem wel wilt. Vervolgens kies je ervoor om het toch te doen. Een keuze dus.
quote:Dit herken ik ook wel, ik denk dat het heel verstandig is om stil te staan bij hoe het was, de vervelende dingen, maar vooral ook de dingen die heel goed gingen en de dingen die ik een volgende keer anders ga doen.
Het verdriet is er inderdaad niet minder om en de moeite om los te laten ook niet. Waar ik zelf nogal eens een handje van had is om me voor te stellen wat ze nu allemaal aan het doen zou zijn. En met wie? Maar wat doet het ertoe? Vanwaar de zelfkwelling. Nu sluit ik dat soort gedachten van zelfmedelijden gewoon buiten en ik kan door met m'n leven. Zo simpel kan het zijn. Ik zit er nog wel aan te denken om eenmaal goed op te schrijven hoe de relatie was en wat er nu goed en fout ging. Een soort 'postmortem' dus.
quote:Onvoorwaardelijke liefde betekent voor mij niet dat ik geen voorwaarden heb aan een relatie en dat ik alles maar slik en voor lief neem. Ik bedoel ermee dat ik mensen kan vergeven als ze je kwetsen. Maar in elke relatie bestaan er voorwaarden, gewoon bepaalden normen en waarden waar je je aan houdt.
Ik ben geen voorstander van onvoorwaardelijke liefde. Jij wel. Ik wás het ook, ooit, omdat mensen zeiden dat dat hoorde. Ondertussen klinkt het me zo belachelijk in de oren. Als je geen voorwaarden stelt, kun je met iedere vrouw uit je omgeving wel een relatie beginnen en elke nieuwe stelt telkens weer net zo weinig voor, vanwege de verwachtingen die je niet mag hebben. Maar iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Het is puur mijn idee daarover.
quote:Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik een relatie met haar heb gehad, het was een hele mooie tijd en dat neemt niemand me meer af. Het is inderdaad eigenlijk niet van belang 'waarom' ze is vreemdgegaan, maar toch vraag je je het af, maar het is inderdaad zoals je zegt: een deel van een ander waar je geen vat op hebt. Ik accepteer dat we gewoon verschillend zijn in bepaalde dingen en dat we daarom niet goed bij elkaar passen in een relatie. Bepaalde dingen overkomen je, zoals in de steek gelaten worden, maar vervolgens is het wel mijn keuze hoe ik hier mee omga en wat ik er mee doe, of ik er iets van leer...
Natuurlijk niet. Maar als ik een relatie aanga met iemand die vreemd gaat of mij in de steek laat op bepaalde vlakken, kom ik tot de conclusie dat ik mij heb vergist. Dat verandert helemaal niks aan mijn persoonlijkheid. Ik laat niet toe dat de fouten van een ander mijn persoonlijkheid (en vragen waaróm ze me zoiets aan kon doen) kunnen aantasten. Ik moet er wel bij zeggen dat ik dat voorheen wél deed, maar dan meer in de zin dat ik er vantevoren al vanuit ging dat mijn vriendin onbetrouwbaar was omdat ik de eventuele mogelijkheid van ontrouw niet aan zou kunnen. Aangezien dat dus, logischerwijs, een enorm fiasco is geworden, weet ik nu wel beter. Ik moet niet vanuit dat soort mogelijkheden uit gaan. Als ze gebeuren is dat niet iets wat met mijn persoonlijkheid te maken heeft, maar met dat van een ander waar je geen vat op hebt. Je kunt alleen naar je eigen persoonlijkheid kijken en je afvragen: Heb ik zélf iets gedaan waar ik het eigenlijk niet achter stond?
Meer niet.
quote:Ik denk dat het niet onmogelijk is, maar ik denk dat het nu nog te vroeg is om te zeggen of ik dat later wel kan en vooral of ik daar behoefte aan heb.
Mooi als het kan. Als jij een vriend van haar wilt zijn en het niet erg vindt om ook geconfronteerd te worden met haar eventuele nieuwe vriend, is dat zeker een goede mogelijkheid.
quote:Ik was in die zin afhankelijk van haar dat zij (maar ik denk dat dat in een relatie algemeen geldt) me veel zelfvertrouwen gaf, natuurlijk is dit niet in een keer verdwenen, maar het heeft wel een deuk opgelopen.
Ik denk dat jij bepaalde aspecten van jouw eigen persoonlijkheid op haar hebt gebouwd en nu zij weg is, zijn ook die opgebouwde aspecten verloren. Dat zou impliceren dat jij emotioneel afhankelijk bent van haar omdat zij de bevestiging van jouw emoties bij zich draagt. Ik ben zelf dus ook voorstander van complete eigenwaarde en zelfkennis die niet afhankelijk is van anderen. Als je vanuit dát perspectief een relatie begint met een ander heb je, en dat vind ik, zo enorm veel meer te bieden en geen risico meer om te verliezen.
Natuurlijk is het het mooist als je complete eigenwaarde en zelfkennis hebt, maar ik denk dat je, om dat te bereiken, toch wel een aantal minder leuke dingen moet meemaken waar je van kan leren.
quote:Zoals je al aangeeft, je hebt een hoop geleerd van vorige relaties. Ik denk dat ik me nu ook op een punt bevind waar ik stil moet staan bij wat er gebeurd is en waar ik van moet leren. Misschien is het wel zo dat ik een deel van mezelf kwijt ben geraakt, dit betekent niet dat het weg is, het moet alleen weer terug gevonden worden en dan weet ik zeker dat ik hier alleen maar sterker en wijzer uitkom dan ik ooit was.
Je vriendin kun je niet kwijtraken. Ze is nooit van jou geweest. Haar liefde voor jou kun je wel kwijtraken en het contact met haar ook. Dat is allemaal heel pijnlijk, maar niet zo kwalijk als wanneer je een deel van jezelf kwijtraakt door haar afwezigheid. Daarom zou ik dus ook proberen te voorkomen dat ik mijn persoonlijkheid bouw op mijn partner. Iets wat ik in het verleden verkeerd heb gedaan. Sterker nog, breken met mijn meest recente ex-vriendin zorgde voor dat soort problemen. Mijn persoonlijkheid stond niet los van haar en haar doen en laten. Als ik er nu op terugkijk, is het allemaal heel duidelijk voor me. Daarom weet ik ook zeker dat ik het in mijn volgende relatie niet zo snel meer zal laten gebeuren en belangrijker nog, dat ik geen volgende relatie begin als daar geen reden voor is. Net zoals dat ik geen vriendschappen meer aanga tenzij er geen enkele twijfel voor mij is dat die vriendschap er hoort te zijn. Geen overbodige vriendelijkheden meer, geen dingen meer doen die niet absoluut onderdeel van mijn persoonlijkheid zijn. Alleen vanuit dat perspectief kan ik 100% integer zijn. En integer wil ik zijn, ten koste van alles. Genoeg over mij nu.
www.biopsychiatry.com
quote:Misschien is het nog wel het meest wenselijk als je kunt zeggen ik heb het op deze manier gedaan ipv het is op deze manier gegaan.
Op zondag 28 september 2003 16:36 schreef Ambivalent het volgende:Ik ben het met je eens dat dat een keuze is, maar ik wil hier verder niet over spreken in definities als goed/fout, verstandig/onverstandig, het is op deze manier gegaan en dat accepteer ik.
quote:Oké.. dan hebben we allebei een verschillende interpretatie van onvoorwaardelijke liefde.
Onvoorwaardelijke liefde betekent voor mij niet dat ik geen voorwaarden heb aan een relatie en dat ik alles maar slik en voor lief neem. Ik bedoel ermee dat ik mensen kan vergeven als ze je kwetsen. Maar in elke relatie bestaan er voorwaarden, gewoon bepaalden normen en waarden waar je je aan houdt.
Je kunt echter ook iemand vergeven voor wat die persoon heeft gedaan en tóch besluiten om de relatie te beëindigen. Vergiffenis betekent niet altijd de situatie herstellen.
quote:Inderdaad. En je hebt, naast datgene dat je overkomt, ook nog eens zelf de mogelijkheid om zélf de relatie ook te beëindigen. Ook al ben je allang aan de kant gezet. Sommige mensen houden voor zichzelf en hun gevoel de relatie achteraf alsnog in stand, wat betekent dat ze altijd de mogelijkheid open houden dat hun ex ze terugwil en daar dan ook aan toegeven. Je ex had dan de relatie verbroken, maar jij niet. Aangezien je ex je terug wilt, had zij het misschien ook niet echt verbroken, maar daar moet je daarvóór niet vanuit gaan. Je zult dus zelf al dan wel of niet een relatie moeten verbreken nadát je aan de kant gezet bent. Als je dat niet doet, heb je dan wel het recht om eventueel een nieuwe relatie te beginnen en eerlijk tegenover jezelf te blijven?
Bepaalde dingen overkomen je, zoals in de steek gelaten worden, maar vervolgens is het wel mijn keuze hoe ik hier mee omga en wat ik er mee doe, of ik er iets van leer...
quote:Ik vind het gewoon gevaarlijk dat je van je zelfvertrouwen afhankelijk wordt van een ander. Wat voor soort zelfvertrouwen gaf ze je dan? Had jij haar bevestiging nodig dat je iets was? Dat je iets waard was? Het is niet aan haar om te bepalen dat jij iets waard bent. Dat is aan jou. Als 100 andere mensen zeggen dat jij niks waard bent, en je gelooft dat, ben je niks waard. Omdat jij dat gelooft. Omdat jij meer waarde hecht aan hun mening dan aan je eigen mening. Wie zegt dat zij gelijk hebben? Omdat ze in de meerderheid zijn? Omdat ze betere mensen zijn dan jij? Omdat jouw gelijk ondergeschikt is aan dat van anderen? Het is een gevaarlijke val om in gelokt te worden.
Ik was in die zin afhankelijk van haar dat zij (maar ik denk dat dat in een relatie algemeen geldt) me veel zelfvertrouwen gaf, natuurlijk is dit niet in een keer verdwenen, maar het heeft wel een deuk opgelopen.
Mijn eerste echte relatie kwam tot stand toen ik uit de diepste stront kwam. Ik had geen eigenwaarde en ik voelde me niets. Daar was zij. Zelf ook niet onbekend met problemen en ik voelde me begrepen en ik had gevoel dat iemand van me hield en dat ik iets was. Wat daarop gebeurde was dus dat ik emotioneel een junk werd van haar. Zij bevestigde mijn eigenwaarde. Toen ze het uitmaakte, nou ja.. laat ik het zo zeggen, het was de ergste tijd uit mijn leven tot nu toe en ik voelde me zo hulpeloos als het maar kan. Toch is het goed dat het gebeurd is. Ik nam wel de pijn en het onbegrip mee naar de volgende relatie en dat was een stomme fout. Ik ging dat gevoel van niet kunnen vertrouwen ook in verband brengen met mijn nieuwe vriendin, terwijl ik meer naar mezelf had moeten kijken.
Maar goed... voor alles een tijd blijkbaar.
quote:Ik denk persoonlijk dat je het kunt bereiken door niet op zoek te zijn naar status en erkenning van anderen. Je geeft op die manier anderen de mogelijkheid om jou te maken of te breken. Zij zeggen dat je dit bent dus ben je dit. Zij zeggen vervolgens dat je dat bent dus ben je dat. Wees gewoon jezelf en onderga lijden dat anderen jou proberen toe te brengen omdat ze je niet kunnen maken tot wat zij willen dat je bent. Verlies alles, maar niet jezelf en waar je voor staat. Maar goed.. dit gaat verder dan alleen maar een relatie, maar is wél nauw verbonden aan eigenwaarde en integriteit.
Natuurlijk is het het mooist als je complete eigenwaarde en zelfkennis hebt, maar ik denk dat je, om dat te bereiken, toch wel een aantal minder leuke dingen moet meemaken waar je van kan leren.
quote:Zeker. Je moet altijd willen blijven leren. Maar niet omdat ik zeg dat het moet, maar omdat je het zelf wilt. Ik kan me niet voorstellen, als ik je zo hoor, dat je dat niet uit jezelf zou willen. Vandaar.
Zoals je al aangeeft, je hebt een hoop geleerd van vorige relaties. Ik denk dat ik me nu ook op een punt bevind waar ik stil moet staan bij wat er gebeurd is en waar ik van moet leren.
quote:Inderdaad. En niet door middel van een ander persoon, maar door middel van jezelf.
Misschien is het wel zo dat ik een deel van mezelf kwijt ben geraakt, dit betekent niet dat het weg is, het moet alleen weer terug gevonden worden en dan weet ik zeker dat ik hier alleen maar sterker en wijzer uitkom dan ik ooit was.
[Dit bericht is gewijzigd door Bombie op 28-09-2003 17:24]
quote:Mee eens, ik vind het belangrijk om te kunnen vergeven, maar iemand vergeven betekent voor mij niet dat ik in een onwerkzame relatie verder wil gaan.
Op zondag 28 september 2003 17:23 schreef Bombie het volgende:
Je kunt echter ook iemand vergeven voor wat die persoon heeft gedaan en tóch besluiten om de relatie te beëindigen. Vergiffenis betekent niet altijd de situatie herstellen.
quote:Dat denk ik ook en ik denk dat de manier om dat te doen is: te accepteren dat het uit is, nadat wat er gebeurd is.
Inderdaad. En je hebt, naast datgene dat je overkomt, ook nog eens zelf de mogelijkheid om zélf de relatie ook te beëindigen. Ook al ben je allang aan de kant gezet. Sommige mensen houden voor zichzelf en hun gevoel de relatie achteraf alsnog in stand, wat betekent dat ze altijd de mogelijkheid open houden dat hun ex ze terugwil en daar dan ook aan toegeven. Je ex had dan de relatie verbroken, maar jij niet. Aangezien je ex je terug wilt, had zij het misschien ook niet echt verbroken, maar daar moet je daarvóór niet vanuit gaan. Je zult dus zelf al dan wel of niet een relatie moeten verbreken nadát je aan de kant gezet bent. Als je dat niet doet, heb je dan wel het recht om eventueel een nieuwe relatie te beginnen en eerlijk tegenover jezelf te blijven?
quote:Ik bedoelde niet precies dat ik voor mijn zelfvertrouwen afhankelijk van haar was, ik bedoelde dat ze me dat wel gaf en dat ik me er goed door voelde. Nadat het uit was, was het gewoon een rotperiode voor mij met minder zelfvertrouwen. Dit betekent niet dat ik nu minder zelfvertrouwen heb. Afhankelijkheid is niet het goede woord hiervoor, maar het lijkt me logisch dat als je gewaardeerd wordt voor wie je bent, je je beter voelt dan wanneer je afgewezen wordt.
Ik vind het gewoon gevaarlijk dat je van je zelfvertrouwen afhankelijk wordt van een ander. Wat voor soort zelfvertrouwen gaf ze je dan? Had jij haar bevestiging nodig dat je iets was? Dat je iets waard was?
quote:Als ik het zo hoor, heb ik wel het idee dat de situatie bij mij niet zoo erg is zoals jij hier schetst. Het is niet zo dat ik me opeens veel zelfverzekerder voelde toen ik iets met haar kreeg. In die zin denk ik niet dat ik echt 'afhankelijk' van haar was voor het me goed voelen. Het was voor mij echt een enorme rottijd toen het uitging. Je voelt je afgewezen en ik denk dat zo'n afwijzing nou eenmaal niet goed is voor je eigenwaarde. Dat heeft verder weinig met afhankelijkheid te maken.
Mijn eerste echte relatie kwam tot stand toen ik uit de diepste stront kwam. Ik had geen eigenwaarde en ik voelde me niets. Daar was zij. Zelf ook niet onbekend met problemen en ik voelde me begrepen en ik had gevoel dat iemand van me hield en dat ik iets was. Wat daarop gebeurde was dus dat ik emotioneel een junk werd van haar. Zij bevestigde mijn eigenwaarde. Toen ze het uitmaakte, nou ja.. laat ik het zo zeggen, het was de ergste tijd uit mijn leven tot nu toe en ik voelde me zo hulpeloos als het maar kan. Toch is het goed dat het gebeurd is. Ik nam wel de pijn en het onbegrip mee naar de volgende relatie en dat was een stomme fout. Ik ging dat gevoel van niet kunnen vertrouwen ook in verband brengen met mijn nieuwe vriendin, terwijl ik meer naar mezelf had moeten kijken.Maar goed... voor alles een tijd blijkbaar.
quote:Is een interessant discussieonderwerp, daar wil ik het best een andere keer met je over hebben, maar laten we nu niet tever afdwalen.
Ik denk persoonlijk dat je het kunt bereiken door niet op zoek te zijn naar status en erkenning van anderen. Je geeft op die manier anderen de mogelijkheid om jou te maken of te breken. Zij zeggen dat je dit bent dus ben je dit. Zij zeggen vervolgens dat je dat bent dus ben je dat. Wees gewoon jezelf en onderga lijden dat anderen jou proberen toe te brengen omdat ze je niet kunnen maken tot wat zij willen dat je bent. Verlies alles, maar niet jezelf en waar je voor staat. Maar goed.. dit gaat verder dan alleen maar een relatie, maar is wél nauw verbonden aan eigenwaarde en integriteit.
quote:Misschien komt dat op deze manier niet zo goed over, maar ik wil zeker wel leren van wat er is gebeurd en wat ik heb gedaan. Ik zie dat echt als een uitdaging om te groeien. Dat wil ik echt zelf doen.
Zeker. Je moet altijd willen blijven leren. Maar niet omdat ik zeg dat het moet, maar omdat je het zelf wilt. Ik kan me niet voorstellen, als ik je zo hoor, dat je dat niet uit jezelf zou willen. Vandaar.
quote:By Myself;
Inderdaad. En niet door middel van een ander persoon, maar door middel van jezelf.
www.biopsychiatry.com
quote:Toch lees ik hier dat je er wél van afhankelijk lijkt te zijn of te zijn geweest. Je zelfvertrouwen heeft een deuk gekregen omdat je afgewezen bent door een ander. Ik weet niet uit ervaring of het mogelijk is om dat niet zo te ervaren, maar het lijkt me wel een heel erg rijke ervaring. Je bent dan afgewezen en het doet geen afbreuk aan wie jij bent of hoe je je voelt over jezelf. Je kon niet zijn zoals een ander wilde dat je was, maar je was wel hoe jij zelf wilde zijn. Als je dan minder zelfvertrouwen krijgt in zo'n periode, hecht je dus eigenlijk meer waarde aan de keuze van een ander die in jouw nadeel uitvalt, dan aan je eigen persoonlijkheid. Dat is iets waar ik nog lang over wil nadenken en een situatie waar ik zelf naar streef. Maar om dat te bewerkstelligen moet je dus wel precies zijn wie je wilt zijn en doen waar je voor staat. Anders heeft het geen zin. Bovendien ben je anders misschien zelfs wel afgewezen als iemand die je eigenlijk niet bent. Dat zou echt onvergefelijk zijn.
Op zondag 28 september 2003 17:47 schreef Ambivalent het volgende:[..]
Ik bedoelde niet precies dat ik voor mijn zelfvertrouwen afhankelijk van haar was, ik bedoelde dat ze me dat wel gaf en dat ik me er goed door voelde. Nadat het uit was, was het gewoon een rotperiode voor mij met minder zelfvertrouwen. Dit betekent niet dat ik nu minder zelfvertrouwen heb. Afhankelijkheid is niet het goede woord hiervoor, maar het lijkt me logisch dat als je gewaardeerd wordt voor wie je bent, je je beter voelt dan wanneer je afgewezen wordt.
quote:In theorie zou het wel mogelijk moeten zijn dat een afwijzing geen afbreuk doet aan wie je bent of hoe je je voelt, maar ik vraag me af of dat in de praktijk wel echt mogelijk is, gewoon omdat er zoveel meer gevoelens en gedachten bij komen kijken dan alleen die afwijzing. Ik denk dat het altijd tijd nodig heeft voordat je het op zo'n manier kan ervaren. Ik denk dat het zeker in de eerste tijd na een afwijzing in het algemeen, groot of klein, even duurt om te relativeren en alles te accepteren zoals het is en zoals je ermee bent omgegaan.
Op zondag 28 september 2003 18:01 schreef Bombie het volgende:[..]
Toch lees ik hier dat je er wél van afhankelijk lijkt te zijn of te zijn geweest. Je zelfvertrouwen heeft een deuk gekregen omdat je afgewezen bent door een ander. Ik weet niet uit ervaring of het mogelijk is om dat niet zo te ervaren, maar het lijkt me wel een heel erg rijke ervaring. Je bent dan afgewezen en het doet geen afbreuk aan wie jij bent of hoe je je voelt over jezelf. Je kon niet zijn zoals een ander wilde dat je was, maar je was wel hoe jij zelf wilde zijn. Als je dan minder zelfvertrouwen krijgt in zo'n periode, hecht je dus eigenlijk meer waarde aan de keuze van een ander die in jouw nadeel uitvalt, dan aan je eigen persoonlijkheid. Dat is iets waar ik nog lang over wil nadenken en een situatie waar ik zelf naar streef. Maar om dat te bewerkstelligen moet je dus wel precies zijn wie je wilt zijn en doen waar je voor staat. Anders heeft het geen zin. Bovendien ben je anders misschien zelfs wel afgewezen als iemand die je eigenlijk niet bent. Dat zou echt onvergefelijk zijn.
Voor mij is het ook zeker iets om wel bij stil te staan en over na te denken. Te zijn wie je wilt zijn en te doen wat je wilt doen, eerlijk te zijn tegenover jezelf is het hoogste streven van ieder mens. Het is een goede manier om te leven.
www.biopsychiatry.com
quote:Ik zal het je laten weten als het zover is.
Op zondag 28 september 2003 18:20 schreef Ambivalent het volgende:[..]
In theorie zou het wel mogelijk moeten zijn dat een afwijzing geen afbreuk doet aan wie je bent of hoe je je voelt, maar ik vraag me af of dat in de praktijk wel echt mogelijk is, gewoon omdat er zoveel meer gevoelens en gedachten bij komen kijken dan alleen die afwijzing.
quote:Dát waag ik te betwijfelen. Maar dat is waarschijnlijk iets waar we in verschillen.
eerlijk te zijn tegenover jezelf is het hoogste streven van ieder mens.
quote:Voor mij de enige. Dat besef is in de loop der jaren in slaap gesust, maar onlangs weer heftig wakker geschud. En het heeft sloten koffie op.
Het is een goede manier om te leven.
quote:Haha, ik hoop dat zeker zelf ook een keer te ervaren, misschien ben ik je wel voor
Op zondag 28 september 2003 18:28 schreef Bombie het volgende:
Ik zal het je laten weten als het zover is.
quote:Eigenlijk bedoelde ik: te zijn wie je wil zijn en te doen wat je wil doen is het hoogste streven...
Dát waag ik te betwijfelen. Maar dat is waarschijnlijk iets waar we in verschillen.
quote:Waarom moeten er dan toch vaak vervelende dingen gebeuren voordat je dat weer inziet, het is voor mij ook zo dat ik er de laatste tijd veel over nadenk.
Voor mij de enige. Dat besef is in de loop der jaren in slaap gesust, maar onlangs weer heftig wakker geschud. En het heeft sloten koffie op.
Haha, we worden wel erg filosofisch op deze manier
www.biopsychiatry.com
