Zwangerschapshormonen/ Hormonale gekte....

quote:

Op dinsdag 24 juni 2003 20:29 schreef dice het volgende:

hehehehe, ik heb NET de 1e uitvlieger gehad en meteen de kiem in gesmoord. Er wordt in dit huis niet ge-mind-fucked, want dankzij een minor in psychologie, snap ik de beginselen om het te stoppen meteen al.... En nu is vrouwlief beduusd haar uitbarstingen aan het overdenken. Life's great !!

Ik vind jou een beetje eng . En dat mag jij even gaan overdenken , met je minor in psychologie.

nou, ik had je ook nog het voordeel van de twijfel gegeven, maar nu wordt het scary idd...

Ja, want het is niet goed voor de beeb om gevoelens op te kroppen. Nee, die moet ze kunnen uiten. En jij moet dan zeggen....ja, hoor lief. Je hebt gelijk.....en vervolgens denken (stomme hormonen). Dan alleen komt ze namelijk zelf ook tot de conclusie dat wat ze gedaan heeft stom was en getriggerd door de hormonen. En dan is het daarna nog veeeeeel gezelliger in huis. .
Jaaaa, ook hier vroet je in het hol van de leeuw!!!

quote:

Op donderdag 24 augustus 2006 21:13 schreef hassanjassan het volgende:

[..]

hehehehe, ik heb NET de 1e uitvlieger gehad en meteen de kiem in gesmoord. Er wordt in dit huis niet ge-mind-fucked, want dankzij een minor in psychologie, snap ik de beginselen om het te stoppen meteen al.... En nu is vrouwlief beduusd haar uitbarstingen aan het overdenken. Life's great !!

Idd, wat verbeeldt ze zich allemaal niet, zeg
Ik bedoel, ze is alleen maar je babietje aan het brouwen. Dus geen gevoelens, geen hormonen, geen gezeik om ongezond eten. Heb je ook enig idee wat ze aan het overdenken is? Haar eigen uitbarsting of jouw lak aan begrip. Het kan allebei natuurlijk.

quote:

Op donderdag 24 augustus 2006 21:31 schreef miss_dynastie het volgende:
Heb je ook enig idee wat ze aan het overdenken is? Haar eigen uitbarsting of jouw lak aan begrip. Het kan allebei natuurlijk.

Ssssht, laat Mister Minor nou maar lekker in de waan.

quote:

Op donderdag 24 augustus 2006 21:13 schreef hassanjassan het volgende:

[..]

hehehehe, ik heb NET de 1e uitvlieger gehad en meteen de kiem in gesmoord. Er wordt in dit huis niet ge-mind-fucked, want dankzij een minor in psychologie, snap ik de beginselen om het te stoppen meteen al.... En nu is vrouwlief beduusd haar uitbarstingen aan het overdenken. Life's great !!

Lekker smoren die handel.. Gaat ze alles opkroppen en zich vreselijk ongelukkig voelen. Een depressie is zo geboren in zo'n toestand.
Laat haar ff lekker zwanger zijn man. En wees niet het type man dat zijn vrouwtje mooi onder zijn duipje wil houden.

Meesterlijk topic trouwens. Heb hard gelachen.
Vriendlief vind dat wij er ietwat laconiek over denken . Ik meldde dat hij zich niet moet aanstellen.

Ik ben vandaag 5 keer naar de supermarkt geweest en ben nog dingen vergeten.
Tevens moest ik naar de GAMMA voor Alebastine en kom terug met niets. Heb er alleen maar rond gekeken .

Huilbuien.... Gek word ik ervan. Poes zit weer eens in de gordijnen? Poes op het aanrecht? Ik jank.
Ik eergisteren verf gehaald bij de Praxis. Ik pak de pot uit de auto en wat denk je. Hengsel knapt af en valt op de grond. Wat verf springt eruit en zo op mijn nieuwe schoenen en broek.. janken

Ik kom thuis en vriendlief heeft "iets" ( maakt niet uit wat ) niet gedaan en * zucht-mopper-moet-ookalles-alleen-doen ) Sorry schat Maar houd wel van je

Ik vorige week aan de telefoon met een cliënt. Ik vraag de klant zijn huppelepup nummer anders kan ik het dossier niet zoeken. Nee heb ik niet bij de hand. Ging die beste man ( ) een hele discussie aan dat ik dat ook wel even kon opzoeken zonder dat nummer. Na drie keer zeggen dat dat niet mogelijk was een grote smoel opzetten " welk gedeelte van dat-kan/gaat-niet snapt u niet meneer? "


Normaal ben ik dus niet zo tegen klanten .

Ohhh, NIcky. Zoooo herkenbaar. Ik zit nu zo af en toe in de winkel de mensen weg te kijken vanaf mijn stekkie op kantoor. Neeee, niet binnenkomen, ik ben zoooo moe..... En vooral niet aan mijn kop zeuren.
Jankbuien.....jazeker!!! Net het huis schoon. Regen buiten, katten komen binnengestormd....alles weer een puinhoop. Weeeehhhh waar doe ik het voor.

Jankbuien - ja hoor, ook bij mij gearriveerd -
Woensdag: ketting van fiets - want hoe moet ik nu op het station komen, zo'n end lopen gaat niet meer
heeft mij en fiets gebracht met auto die we toevallig net geleend hadden (we hebben zelf niet één) en ik heb fiets afgeleverd bij de fietsenmaker op het station.

Gisteravond: ketting er weer af - en nu geen auto meer tot beschikking - ik kon die fietsenmaker wel wurgen!
Maar vanochtend ben ik toch maar naar het station gefietst/gestept, en het ging gelukkig nog

Wat een voorbarige reacties allemaal...pfff....we hebben het allemaal rustig uitgepraat, maar ik ga niet praten met iemand die over-emotioneel is, daar valt gewoon geen normaal gesprek mee te beginnen en hoe het ook zei, zwangerschap is geen, ik herhaal GEEN, valide reden om zomaar iemand aan te vallen.

Wat denk je van mijn geestelijke gesteldheid en mogelijke depressie. Ik heb een minor in psych, puur voor mijzelf zodat ik gestructureerd en vooral constructief mijn gedachten kan beheersen en daarmee dus ook mijn acties.

Ik lees over huisraad dat door de kamer vliegt, jankbuien, vergeetachtigheid, dat soort dingen. Nou als een zwangere vrouw dat lukraak mag doen, puur omdat ze zwanger is, dan snap ik wel waarom mannen en vrouwen elkaar niet begrijpen. Ik vind dat je moet komen tot een gezamenlijke overeenkomst, waarbij beiden zich aan moeten houden. Zonder afspraken heb je chaos en binnen de kortse keren oorlog.

Tja hassanjassan, heel veel succes tijdens de zwangerschap! Wat jij in je laatste alinea schrijft over een overeenkomst gaat ervan uit dat een vrouw tijdens de zwangerschap bewust huilt, vergeetachtig is enz. Maar dat is juist het probleem, het zijn de hormonen.
Ik heb wel eens gigantische huilbuien gehad terwijl ik tegelijkertijd dacht: "dit ben ik niet, ik wil niet huilen" maar door de hormonen gebeurde dat wel. Ook ben ik een tijdlang tegen het depressieve aan geweest. Kijk heel goed uit hoe je met je vrouw omgaat. Je zult het ongetwijfeld goed bedoelen, maar hou er rekening mee dat ze het niet met opzet doet en zichzelf er waarschijnlijk al schuldig genoeg over voelt.

haha ssanjassan. ben jij misschien een kloon? je klinkt zo bedacht.

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 12:29 schreef bixister het volgende:
haha ssanjassan. ben jij misschien een kloon? je klinkt zo bedacht.

een kloon? wasda? op wie lijk ik dan?

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 12:17 schreef hassanjassan het volgende:
Ik vind dat je moet komen tot een gezamenlijke overeenkomst, waarbij beiden zich aan moeten houden. Zonder afspraken heb je chaos en binnen de kortse keren oorlog.

En die overeenkomst is? Jij levert je zaadjes in en voor de rest moet ze je niet lastigvallen, niet zeuren, niet dik worden, etc.? Volgens mij heb je met af en toe laten razen minder gauw oorlog dan wanneer iemand een hele lange tijd alles op moet kroppen vanwege 'de overeenkomst'. Grote kans dat de boel een keer ernstig ontploft en dan ben je verder van huis. Maar hé, als jouw vrouw hier echt heel gelukkig mee is, dan is het prima.

Hassanjassan.....Jankbuien, en vergeetachtigheid horen echt bij een zwangerschap. Die worden veroozaakt door de hormonen. Net zoals diezelfde hormonen ervoor zorgen dat alles verweekt zodat de baby straks door het bekken kan. Dat die hormonen die voor de lichamelijk voorbereiding ook psychische gevolgen hebben, kunnen we helaas niet veranderen. De vergeetachtigheid wordt ook gerelateerd aan het feit dat het de bedoeling is dat de moeder alle ellende van de geboorte vergeet. Anders zouden er te weinig/ geen kinderen meer worden geboren....

Dat het niet echt normaal is dat huisraad door de kamer vliegt, ja daar kan ik je geen ongelijk in geven. Maar als het gebeurt zou ik je toch willen adviseren om te bukken. Vaak is een hormonale bui een uiting van de frustratie van de moeder-in-spe zelf. In de eerste 3 maanden raakt ze waarschijnlijk gefrustreerd om dat ze veel moe is. En dat is niet leuk als je voorheen vanalles wel kon doen. Verder is er natuurlijk de eventuele misselijkheid van de eerste periode (veroorzaakt door de hormonen) die je helemaal gek kan maken.

In het tweede trimester is het over het algemeen redelijk rustig. De baby groeit, maar door de aanmaak van meer bloed heeft de moeder ook meer energie. (als je mazzel hebt). Dit is de periode waarin de nesteldrang of schoonmaakwoede zich veel uit. Er moet rust heersen om haar heen en wanneer dit niet zo is verstoord het, waardoor wederom frustratie ontstaat. Aanvullingen welkom!!

In het laatste trimester voelt een moeder-spe zich vaak echt als een baby-fabriek. Tuurlijk heeft ze haar goede momenten, maar het is toch de baby die ze meezeult die veel van haar vergt. De druk op de blaas wordt enorm, het gewicht wat aan haar buik hangt haast ondragelijk en om over de verweking en de pijn van het indalen nog maar te zwijgen. Zijn er dus genoeg redenen om te klagen en gefrustereerd te raken met alles om haar heen.

En als partner zijnde ben jij dan het makkelijkste doelwit. Ik snap ergens wel dat je wilt dat ze redelijk blijft en 'normaal' blijft doen, maar je moet er toch rekening meehouden dat zij, hoe graag ze het kindje ook wilt, met haar gevoelens in conflict zal komen. En dan zal ze het op jou afreageren. Niet omdat jij niet lief bent, nee juist en alleen omdat jij er voor haar bent. En dat klinkt misschien stom maar zo werkt het.

Ik zou jullie beiden willen aanraden om een boek over de zwangerschap te kopen. Eentje met daarin de uitleg over hoe een zwangerschap is en wat het met je lichaam doet. En 1 voor je vrouw, waarin zij kan lezen wat er met haar gebeurt, maar ook zelf in kan schrijven hoe ze zich voelt en wat de zwangerschap met haar doet.

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 12:33 schreef hassanjassan het volgende:

[..]

een kloon? wasda? op wie lijk ik dan?

Op die ene engerd, met die stuiterende balletjes in zijn avatar

En je vrouw is net zwanger toch? hahahah...ik verkneukel me nu al op je psychische teloorgang

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 12:24 schreef cattie het volgende:
Tja hassanjassan, heel veel succes tijdens de zwangerschap! Wat jij in je laatste alinea schrijft over een overeenkomst gaat ervan uit dat een vrouw tijdens de zwangerschap bewust huilt, vergeetachtig is enz. Maar dat is juist het probleem, het zijn de hormonen.

Natuurlijk, maar je kan hormonen in controle houden. De geest kan heel wat meer verzetten dan alleen wat chemische reacties hoor. Je moet alleen wel willen en niet zomaar toegeven aan hormomen.

quote:

Ik heb wel eens gigantische huilbuien gehad terwijl ik tegelijkertijd dacht: "dit ben ik niet, ik wil niet huilen" maar door de hormonen gebeurde dat wel. Ook ben ik een tijdlang tegen het depressieve aan geweest. Kijk heel goed uit hoe je met je vrouw omgaat. Je zult het ongetwijfeld goed bedoelen, maar hou er rekening mee dat ze het niet met opzet doet en zichzelf er waarschijnlijk al schuldig genoeg over voelt.

JA dat klopt ook wel, en daarom praten we het uit, altijd elke ruzie, ter plekke en meteen. Ze is al eens depressief geweest en dat kwam omdat ze alles probeerde zelf op te lossen, wat dus niet kan.
Het is daarom handig om iemand in de buurt te hebben die ze helemaal vertrouwt en die dingen kan uitleggen en helpen/ondersteunen. Ik ben alleen geen arts zonder grenzen, die alles doet, belangeloos en zonder mokken. Nee, ik geloof in de goedheid en kracht van een mens en je zal het toch echt eerst zelf moeten proberen en als het niet lukt ook zo sterk zijn om hulp te willen vragen. Natuurlijk hou ik alles in de gaten, maar alleen voor niks gaat de zon op.

quote:

Op donderdag 24 augustus 2006 22:10 schreef nikky het volgende:
Ik vorige week aan de telefoon met een cliënt. Ik vraag de klant zijn huppelepup nummer anders kan ik het dossier niet zoeken. Nee heb ik niet bij de hand. Ging die beste man ( ) een hele discussie aan dat ik dat ook wel even kon opzoeken zonder dat nummer. Na drie keer zeggen dat dat niet mogelijk was een grote smoel opzetten " welk gedeelte van dat-kan/gaat-niet snapt u niet meneer? "


Normaal ben ik dus niet zo tegen klanten .

Waarschijnlijk had je dat ook best kunnen opzoeken aan de hand van zijn geboortedatum/postcode oid. Maar je bevestigd nu wel even mijn beeld van jou als typisch "paarse krokodil" figuur

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 12:35 schreef miss_dynastie het volgende:

[..]

En die overeenkomst is? Jij levert je zaadjes in en voor de rest moet ze je niet lastigvallen, niet zeuren, niet dik worden, etc.? Volgens mij heb je met af en toe laten razen minder gauw oorlog dan wanneer iemand een hele lange tijd alles op moet kroppen vanwege 'de overeenkomst'. Grote kans dat de boel een keer ernstig ontploft en dan ben je verder van huis. Maar hé, als jouw vrouw hier echt heel gelukkig mee is, dan is het prima.

opkroppen laat ik niet toe, laten we daar duidelijk over zijn, ik laat mensen gecontroleerd en beheerst stoom afblazen en niet de hele ketel in 1x te laten exploderen. Dat is mijn tactiek en werkt behoorlijk goed.

Ik denk dat die psychologische minor ook weinig zoden aan de dijk zal zetten. Vrouwen veranderen soms gewoon zo, ook al ben je al jaren samen, dat de vrouw zichzelf niet meer herkent, laat staan de echtgenoot.
En geloof me, op het moment zelf is de man die met rede de toestand probeert te sussen, NIET wat je nodig hebt.
Ga maar na wat er gebeurt, Chacama omschrijft het al vrij volledig.
Ik denk dat je je als partner moet voornemen je vrouw te steunen, wat niet alleen inhoudt dat je dingen overneemt als die te zwaar zijn(huishoudelijk werk bijvoorbeeld, of koken omdat ze misselijk is) maar ook haar de ruimte geeft als ze die nodig heeft. Ruimte om alleen te zijn, met tranen, scheldkannonades, eetbuien of andere dingen.
En misschien is het wel nodig dat je haar iets aanbiedt als een grens, maar dan geeft ze dat wel aan.

als je serieus bent heb ik medelijden met je vrouw...

En wat doe je als je vrouw zich zo schuldig voelt omdat ze het gevoel heeft dat ze al zo lastig is en geen hulp durft te vragen. Laat je d'r dan ook nog steeds aanmodderen?

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 12:40 schreef hassanjassan het volgende:

[..]

opkroppen laat ik niet toe, laten we daar duidelijk over zijn, ik laat mensen gecontroleerd en beheerst stoom afblazen en niet de hele ketel in 1x te laten exploderen. Dat is mijn tactiek en werkt behoorlijk goed.

Ik wil je niet aanvallen, maar ik denk dat je nog niet helemaal weet (en je vrouw misschien ook niet) hoe het is om zwanger te zijn. Bij nietzwangeren zal je tactiek meestal werken misschien, maar mensen blijven mensen.
En zwangere vrouwen willen NIET zomaar begrensd worden, zeker niet door partners in een boze bui. Explosies kunnen juist helpen je beter te laten voelen.En hoe een zwangere explodeert, is ook verschillend.

Eerst vond ik je nog redelijk overkomen, nu denk ik dat je misschien iets te veel een control freak wil zijn. En believe me, dat lukt niet met een zwangere om je heen en ik gok daarna met kinderen om je heen al helemaal niet meer.
Take life as it comes!

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 12:38 schreef hassanjassan het volgende:

Natuurlijk, maar je kan hormonen in controle houden. De geest kan heel wat meer verzetten dan alleen wat chemische reacties hoor. Je moet alleen wel willen en niet zomaar toegeven aan hormomen.

Sorry hoor, maar volgens mij heb jij een veel te gemakkelijk beeld van de hormonale veranderingen en hun gevolgen tijdens een zwangerschap. Alsof al die zwangere vrouwen die last hebben van hun hormonen het niet zouden willen. Geloof me, ik had er heel graag geen last van willen hebben en heb me er tegen verzet, maar dat hielp absoluut niet.

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 12:36 schreef Vivi het volgende:

[..]

Op die ene engerd, met die stuiterende balletjes in zijn avatar

En je vrouw is net zwanger toch? hahahah...ik verkneukel me nu al op je psychische teloorgang

hahaha, kijk maar es hoe lang ik al lid ben, kan onmogelijk een kloon zijn.

Kloon of niet, jij komt jezelf en je vrouw nog wel tegen de komende maanden.

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 12:42 schreef Belana het volgende:
als je serieus bent heb ik medelijden met je vrouw...

Hehehe, je moest es weten HOE niet serieus ik ben, maar als het moet ben ik dood-serieus. En bij ruzie is er geen plek voor geintjes en bagataliseringen, dan moet je de koe bij horens vatten en ermee omgaan.

gedver ik vind jou echt eng

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 12:42 schreef chacama het volgende:
En wat doe je als je vrouw zich zo schuldig voelt omdat ze het gevoel heeft dat ze al zo lastig is en geen hulp durft te vragen. Laat je d'r dan ook nog steeds aanmodderen?

Praten, praten praten, helpen, ondersteunen, confronteren, het eruit trekken, oplossen, praten, knuffelen, lief en attent zijn, etc...tot er weer gelachen kan worden.