Iemand daar wel eens therapie gehad?
Het wordt mij namelijk aangeraden als conclusie van een psychologisch onderzoek.
Wat voor therapie me daar precies wordt aangeraden, weet ik niet; daar moet ik dan nog met die mensen zelf over praten vooropgesteld dat ik er naartoe ga.
Die website ziet er veelbelovend uit in elk geval.
Ze hebben een ontzettende goede reputatie dus het zal wel snor zitten daar 
Sterkte met je probleem.... er zelf uitkomen is een optie maar kost je ongeveer 2 jaar. Dit zijn profs die het beste met je voor hebben.
Ik geloof dat het wel een bekend "instituut" is.
quote:Het is een van de bekendste.
Op dinsdag 3 juni 2003 07:37 schreef ThE_ED het volgende:
Ik ben er nooit geweest, maar de naam komt me wel bekend voor. Vast ergens gelezen in die stapels papier die ik nog steeds heb.Ik geloof dat het wel een bekend "instituut" is.
quote:Weet je er meer van? Is het groot?
[b]Op dinsdag 3 juni 2003 07:51 schreef Vampier het volgende:
Het is een van de bekendste.
Is het een open en vrije instelling, of lopen er juist alleen maar van die artsen-baasjes rond die geheimzinnig doen en je strak aan de regels houden?
Ken je vergelijkbare instellingen?
Zo van die vragen die ik op hun website niet terug kan vinden.
Heel veel sterkte.
Het gaat om klinische opname.
Ik zit er eens over te lezen op die website, maar het is niks voor mij..
Je slaapt op een slaapzaal met andere mensen!
Je mag geen bezoek ontvangen!
Je zit de hele dag op elkaars lip!
Je woont in een psychiatrisch ziekenhuis! (gewone baan kun je dus wel vergeten verder)
Internettoegang is er waarschijnlijk niet.
Je moet allemaal je gevoelens leren uiten... zie ik echt niet voor me.
Zeker allemaal boze, verdrietige en jammerende mensen om je heen de hele dag, die elkaar moeten helpen.
En dan die regels.. geen alcohol, okee daar kan ik me nog wat bij voorstellen.
Maar je mag niet zelf autorijden als je een weekend weggaat. Hoe kun je dat nou eisen?
Nee, ik denk dat het echt niks voor mij is..
[edit: nog even verder gekeken.
Er staan op de site bij de behandelprogramma's dagboeken van patienten. Maar de meeste van die dagboeken zijn fictief! Raar.
citaatje:
...De waarheid is dat ik bang ben om hoe ze op mij zullen reageren, dat ik te horen krijg dat het allemaal fout is wat ik doe. Ze noemen dat hier je vluchtgedrag en ik heb nu geleerd dat je maar beter al je trucjes en maniertjes kunt leren kennen, want dan kan je er zelf iets aan veranderen. Alle stafleden zijn altijd onwijs goed op de hoogte van waar je mee bezig bent. Ze luisteren heel zorgvuldig en denken met je mee over hoe je alles aanpakt, en dat kan gaan over de afwas, het koken of hoe je de groep vertegenwoordigt...
Dat is toch raar.. als behandelaar een fictief dagboek schrijven en dan over jezelf schrijven dat de stafleden zo onwijs goed op de hoogte zijn van waar je mee bezig bent 
Ligt het nou aan mij of is dit gewoon een fishy business..
[Dit bericht is gewijzigd door sushi-nori op 03-06-2003 17:10]
quote:hoezo generaliseren
Op dinsdag 3 juni 2003 14:24 schreef sushi-nori het volgende:Je moet allemaal je gevoelens leren uiten... zie ik echt niet voor me.
Zeker allemaal boze, verdrietige en jammerende mensen om je heen de hele dag, die elkaar moeten helpen.
Ik krijg namelijk wel het ideed dat je er aan wil werken.
Nog niet eens omdat ik geen therapie wil of niet wil veranderen, want iets in mij wil dat juist heel graag. Wat dat betreft zou ik zelfs met opname geen probleem hebben.
Alleen het stigma en de vernedering van opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis.. ik heb om me heen gezien wat dat kan aanrichten in een mensenleven. Daar wil ik niet aan.
Mensen die jaren en jarenlang inrichting in-inrichting uit gaan, waar het eigenlijk nooit goed mee gaat, die nooit meer een normale baan en nooit meer een normale relatie kunnen krijgen, omdat ze voor altijd "ex-psychiatrisch patient" zijn..
En dat terwijl je gedumpt bent door een ex waar je vreselijk veel van hield, die uiteindelijk al je vrienden en kennissen ging vertellen dat je geestesziek was en in een inrichting moest worden opgenomen, waardoor je vrienden je in de steek hebben gelaten omdat die haar kant kozen.
Terwijl ik toen helemaal niet in therapie hoefde, maar door de vernedering en het verdriet dat nota bene zij me heeft aangedaan, ben ik dus in de spiraal gekomen die is geeindigd in een "disthyme stoornis", zoals het nu officiëel heet: een langdurige matige tot zware depressie.
Die ex van me had waanideeën en verkondigde aan iedereen die het horen wilde dat ik een stalker was die haar achtervolgde, terwijl ik haar nooit meer gezien heb of gesproken, en dat ook niet probeerde. Maar zij wist daardoor wel op een heel geraffineerde manier mijn leven op afstand te verwoesten.
Ik zeg het niet gauw, maar wat heb ik een Kutleven zeg.
[Dit bericht is gewijzigd door sushi-nori op 03-06-2003 16:15]
Ik heb voor mezelf na de therapie nog maar een paar contacten over van die tijd , en daarnaast druk aan het opbouwen weer wat aardig lukt en betreft werk daar hebben ze ook begeleiding bij dat je het weer op kan bouwen .
En als je niet wilt, moet je er ook niet aan beginnen. 
quote:Mijn persoonlijk ervaring met de viersprong is zeer negatief.
Op dinsdag 3 juni 2003 07:02 schreef sushi-nori het volgende:
Iemand hier wel eens gehoord van De Viersprong?
Iemand daar wel eens therapie gehad?Het wordt mij namelijk aangeraden als conclusie van een psychologisch onderzoek.
Wat voor therapie me daar precies wordt aangeraden, weet ik niet; daar moet ik dan nog met die mensen zelf over praten vooropgesteld dat ik er naartoe ga.Die website ziet er veelbelovend uit in elk geval.
Wat een prutsers daar.
quote:Kun je zeggen wat er mis was dan?
Op dinsdag 3 juni 2003 16:05 schreef Juup© het volgende:
Mijn persoonlijk ervaring met de viersprong is zeer negatief.
Wat een prutsers daar.
Wat ik ook doe, ik wil het wel voor mezelf duidelijk hebben waarom ik het doe, en achter mijn keuze staan.
Klopt het wat er eerder gezegd werd over kinderachtigheid?
Wat viel je zo tegen?
[edit: ja wel een beetje veel vragen, ik weet het. Maar ik ben echt benieuwd.]
Ook ik zag ontzettend op tegen (vrijwillige) opname.
Ik ageerde net zo hard, zo niet harder dan jij, tegen al die regeltjes.
Maar wat ben ik blij dat ik me in deze niet heb laten leiden door mijn angsten en mijn vooroordelen.
Mijn opname in De Viersprong heeft echt voor een ommekeer in mijn leven gezorgd.
Het is heeel zwaar. Het is heel confronterend. En ik heb diverse malen gedacht: "Zak er maar in, ik zoek het zelf wel uit."
Maar je moet het aandurven om in de spiegel te kijken die je wordt voorgehouden. Om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gedrag. Het is keihard werken, maar als je dat ervoor over hebt, kan het je heel veel bieden. Je moet het echt zelf doen.
De Viersprong staat in het hulpverleningscircuit erg goed aangeschreven.
Ik heb me zelf waanzinnig goed leren kennen. Ik heb daar een basis gelegd voor de rest van mijn leven!
Ik heb er ook al in dit topic over geschreven. Maar wellicht ken je dat topic al...
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Dit zijn je eigen vooroordelen.
Op dinsdag 3 juni 2003 14:39 schreef sushi-nori het volgende:
Alleen het stigma en de vernedering van opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis.. ik heb om me heen gezien wat dat kan aanrichten in een mensenleven. Daar wil ik niet aan.Mensen die jaren en jarenlang inrichting in-inrichting uit gaan, waar het eigenlijk nooit goed mee gaat, die nooit meer een normale baan en nooit meer een normale relatie kunnen krijgen, omdat ze voor altijd "ex-psychiatrisch patient" zijn
Ik had ze ook hoor!
Maar ik ben erg open geweest op mijn werk. Ik kreeg alle respect. Mensen vonden het zelfs heel moedig dat ik opname aandurfde. 
Nou, dat had ik dus nooit verwacht.
Mijn huidige relatie is ook de allerbeste die ik ooit heb gehad.
En als ik niet naar De Viersprong was geweest, weet ik zeker dat ik nooit zo had kunnen functioneren als nu.
Ik beschouw mijzelf niet als 'ex-psychiatrisch patient'. Mijn omgeving trouwens ook niet. Men ziet mij als leuk, aardig, volwassen, stabiel, evenwichtig. En weet je hoe dat komt? Dat ben ik nu ook!
En ik heb alle mensen die met mij daar in de groep zaten zien opbloeien. Ze zijn anders in het leven gaan staan. Ze kunnen gelukkig zijn.
En ja, er zijn ook mensen voortijdig afgehaakt. Die konden de directheid van de therapie niet aan. Zij durfden niet in de spiegel te kijken die hen werd voorgehouden. Want het is echt niet altijd leuk wat je dan te zien krijgt.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ik neem aan dat je psycholoog het je aanraad, want zonder kom je daar niet binnen geloof ik... wat je zou kunnen doen is een andere vorm van ambulante hulpverlening kunnen zoeken... evt met behulp van je hulpverlener.
Op dinsdag 3 juni 2003 16:16 schreef sushi-nori het volgende:[..]
Kun je zeggen wat er mis was dan?
Wat ik ook doe, ik wil het wel voor mezelf duidelijk hebben waarom ik het doe, en achter mijn keuze staan.
Klopt het wat er eerder gezegd werd over kinderachtigheid?
Wat viel je zo tegen?[edit: ja wel een beetje veel vragen, ik weet het. Maar ik ben echt benieuwd.]
Er zitten een paar instanties die dit doen in zuid Limburg. Ik ben even de naam kwijt maar het staat me bij dat het regenereerende teraphie is (het confronteren met jezelf en je angsten en zo jezelf beter leren kennen)
Ik ben de wereld gaan verkennen en heb ene opleiding afgemaakt, heb me volgegoten met alcohol en ben even lekker zwaar aan wiet gegaan... ik heb mezelf goed leren kennen en heb geen spijt van de acties..... ik raad het je niet aan om je vol te gieten en aan de drugs te gaan maar op jezelf reizen door bijvoorbeeld Europa is lekker confronterend voor jezelf.
quote:
Op dinsdag 3 juni 2003 14:05 schreef sushi-nori het volgende:
Is het een open en vrije instelling, of lopen er juist alleen maar van die artsen-baasjes rond die geheimzinnig doen en je strak aan de regels houden?
Sorry, maar hier moet ik een beetje om lachen. En ik lach je niet uit.
Voor mij geldt, dat de volgende quote van de site echt volledig de lading dekt.
quote:
De KKP is bestemd voor mannen en vrouwen die gedurende langere tijd psychische problemen hebben zoals depressieve gevoelens of sterk wisselende stemmingen, lijden onder angst- en spanningsklachten, kampen met eetproblemen of seksuele problemen. Zij hebben gedragspatronen ontwikkeld die hen in conflict brengen met hun partner, kinderen, ouders, vrienden, werkomgeving en niet te vergeten met henzelf. Vaak hebben zij geleerd gevoelens te onderdrukken, soms echter zijn gevoelens te overheersend aanwezig. Kenmerkend zijn de herhalingspatronen die er voor zorgen dat zij vastlopen in intieme relaties of in relaties op het werk.De oorzaken van deze problemen en klachten kunnen geheel verschillend zijn, maar de wortels gaan vaak terug naar de (vroege) jeugd en zijn gerelateerd aan herhaalde en vaak voorkomende ervaringen rond (dreigend) verlies en verlating, maar kunnen ook te maken hebben met mishandeling, misbruik en andere psychische traumas.
De emotionele problemen leiden vaak tot lichamelijke klachten die ondanks frequent artsbezoek niet goed behandelbaar zijn.
De kortdurende behandeling op de KKP, waarbij u wordt opgenomen in ons centrum, biedt u de mogelijkheid om drie maanden intensief aan uw psychische problemen te werken. De behandeling is niet alleen intensief maar ook confronterend. U krijgt niet te maken met een zachte heelmeester. Voor een geslaagde behandeling is doorzettingsvermogen en een sterke wens om te veranderen noodzakelijk.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
En hoe verander je je gedrag dan
(met een voorbeeld?) <- hoeft niet van jezelf
En de geestelijke en "lichamelijke" klachten die mensen hebben, zoals spanning en depressie, verdwijnen die vanzelf als je jezelf "nieuw gedrag" aanmeet?
En die paar mensen die hier nogal gevallen zijn over de Viersprong, kun jij je voorstellen dat ze daar goede redenen voor hadden? Of is dat volgens jou om zelf geen gezichtsverlies te lijden.
[Dit bericht is gewijzigd door sushi-nori op 03-06-2003 20:20]
Dat is leuk voor die mensen, dan kunnen ze eens een keer een van die fictieve lofprijsverhalen vervangen door een echte
Nog betere reclame voor hun therapie zou me trouwens lijken als ze op zo'n site verhalen van de partners/vrienden enz. van een patient zetten..
quote:Ik ga niet allerlei details (voorbeelden) bespreken op het forum. Dat vind ik TE persoonlijk. (Ik ben al zo openhartig nu...
Op dinsdag 3 juni 2003 20:15 schreef sushi-nori het volgende:
Wat is er dan bijvoorbeeld zo confronterend aan?
En hoe verander je je gedrag dan
(met een voorbeeld?)
).Confronterend is bv, dat ze je teruggeven zoals jij overkomt op hen. En mede-bewoners doen dat ook. Als men het idee heeft dat je niet eerlijk bent over je echte gevoel, dat je (onbewust) smoesjes/uitvluchten zoekt, vertellen ze je dat. En dan is het aan jou om daar wat mee te doen. Ze kauwen het je echt niet voor. het is echt WERKEN aan jezelf. Actief dus.
Ze confronteren je met je gedragspatronen. En dat kan heel hard aankomen, als dat zo open en bloot in je gezicht wordt gezegd. Je wordt absoluut niet gespaard.
Jij moet zien wat en hoe je dat wil veranderen. Je krijgt daar wel begeleiding in hoor, maar jij bent en blijft verantwoordelijk.
quote:Ja hoor. Veel fysieke klachten zijn psychosomatisch.
En de geestelijke en "lichamelijke" klachten die mensen hebben, zoals spanning en depressie, verdwijnen die vanzelf als je jezelf "nieuw gedrag" aanmeet?
Geestelijke klachten verdwijnen, omdat je leert op een andere manier naar jezelf en naar de wereld te kijken. Omdat je l;eert voor jezelf te zorgen (op emotioneel vlak dus). Omdat je leert met gevoelens om te gaan.
quote:Daar kan en wil ik niet over oordelen.
En die paar mensen die hier nogal gevallen zijn over de Viersprong, kun jij je voorstellen dat ze daar goede redenen voor hadden? Of is dat volgens jou om zelf geen gezichtsverlies te lijden.
Ik snap je nieuwsgierigheid.
Dat had ik ook.
Maar ga maar gewoon een intake doen. Echt. 'Ze' zijn daar zeer deskundig.
Als het niets voor je is (omdat je bv die confrontaties niet aan zou kunnen), adviseren ze je over andere behandelingen.
Als zij denken dat je geschikt bent voor hun aanpak, dan krijg je een orientatiedag. Je loopt dan een dagje mee. Ik vond dat dus vre-se-lijk. Twijfelde daarna nog veel meer over al dan niet opname. Maar zij hebben mij heel goed in mijn keuze begeleid.
En kinderachtig? Nee hoor. Alle regels en structuren hebben een heel duidelijke reden en functie.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Proef ik hier cynisme in?
Op dinsdag 3 juni 2003 20:17 schreef sushi-nori het volgende:
p.s. moonah post anders je story ook even aan webmaster@deviersprong.net.
Dat is leuk voor die mensen, dan kunnen ze eens een keer een van die fictieve lofprijsverhalen vervangen door een echteNog betere reclame voor hun therapie zou me trouwens lijken als ze op zo'n site verhalen van de partners/vrienden enz. van een patient zetten..
Ze hebben geen reclame nodig. Ze hebben behoorlijke wachtlijsten. En da's niet voor niets.
Bovendien denk ik dat zo'n dagboek niet fictief is. Wel aangepast en ingekort.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik heb gelezen wat Moonah schrijft en maak daaruit op dat ze een heleboel structuur en zekerheden bieden en er uiteindelijk naar streven dat je je die eigen maakt, zodat je weer zelfstandig kunt functioneren.
De angst is heel logisch, maar het stempel van 'Wacko' heb je op dit moment toch al dankzij je vriendin, dus wat heb je te verliezen? Misschien een tip om er op een 'luchtige' manier tegenaan te kijken. De voors en de tegens tegenoverelkaar zetten en wat dat betreft luidt het spreekwoord nog steeds:
Baat het niet...
Suc6 met je beslissing (wat je ook wenst te kiezen).
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:Staat er zelf bij hoor..
Op dinsdag 3 juni 2003 20:33 schreef Moonah het volgende:
Bovendien denk ik dat zo'n dagboek niet fictief is. Wel aangepast en ingekort.
quote:Nee, dat stempel ben ik gelukkig juist kwijtgeraakt de afgelopen paar jaar. Behalve bij de paar zogenaamde vrienden die toen het contact met me verbroken hebben. Tja, dat doet pijn maar je doet er niks aan. Mensen waar je om geeft, die kunnen je kwetsen.
Op dinsdag 3 juni 2003 21:01 schreef R_ON het volgende:
De angst is heel logisch, maar het stempel van 'Wacko' heb je op dit moment toch al dankzij je vriendin, dus wat heb je te verliezen?
quote:Nou, schaden kan het wel, ben ik bang.
Misschien een tip om er op een 'luchtige' manier tegenaan te kijken. De voors en de tegens tegenoverelkaar zetten en wat dat betreft luidt het spreekwoord nog steeds:
Baat het niet...
In de eerste plaats het stigma, in de tweede plaats stel het is helemaal niks voor mij, dan heb ik er een flinke extra beschadiging bij te pakken.
Mensen die je eerst genadeloos zeggen wat je allemaal verkeerd doet, en je vervolgens afwijzen, omdat je niet bij hun therapie past. Nee, dat zou geen fijne ervaring zijn.
quote:Nee joh! Ze zijn hartstikke zorgvuldig en respectvol hoor! Natuurlijk waken zij ervaar dat ze je niet nog meer beschadigen!
Op dinsdag 3 juni 2003 21:10 schreef sushi-nori het volgende:
Nou, schaden kan het wel, ben ik bang.
In de eerste plaats het stigma, in de tweede plaats stel het is helemaal niks voor mij, dan heb ik er een flinke extra beschadiging bij te pakken.
quote:Ik ben niet helemaal duidelijk geweest denk ik.
Mensen die je eerst genadeloos zeggen wat je allemaal verkeerd doet, en je vervolgens afwijzen, omdat je niet bij hun therapie past. Nee, dat zou geen fijne ervaring zijn.
Punt 1: Er wordt je niet verteld of je al dan niet iets 'verkeerd' doet. Er wordt niet over je geoordeeld. Er wordt je een spiegel voorgehouden. Niet meer en niet minder. Wat je met het spiegelbeeld doet is aan jou. Je kunt de spiegel wegduwen. Je kunt ook ernaar kijken. En dan bezien wat je wil veranderen en hoe.
Punt 2: Bij de intake wordt je problematiek in kaart gebracht. En aan de hand daarvan kunnen zij inschatten of ze je iets te bieden hebben. Als je besluit de opname te doen, dan begint het echte confronteren pas. En dat gebeurt direkt en niet 'zalvend', maar wel heel zorgvuldig!
Men is er om je een goede weg te helpen vinden. Niet om je door het slijkt te halen.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Dat klopt volledig.
Op dinsdag 3 juni 2003 16:16 schreef sushi-nori het volgende:[..]
Kun je zeggen wat er mis was dan?
Wat ik ook doe, ik wil het wel voor mezelf duidelijk hebben waarom ik het doe, en achter mijn keuze staan.
Klopt het wat er eerder gezegd werd over kinderachtigheid?
Wat viel je zo tegen?[edit: ja wel een beetje veel vragen, ik weet het. Maar ik ben echt benieuwd.]
De "therapeuten" deden erg kinderachtig en net alsof ik een kind was dat bestraft c.q. geprezen diende te worden. Zo ga je niet met volwassenen om vind ik. Tevens was een fatsoenlijk gesprek met de meeste therapeuten niet mogelijk, en het was helemal al uit den boze om te vragen wat het doel van een bepaalde therapie c.q. handeling was want dat hoefde ik niet te weten en dat kwam later wel
Kortom zeer totaaaaaaaaaaaalll niet proffesioneel.
quote:Jouw ervaringen zijn dus totaaaaaaaaaaaallll verschillend van de mijne.
Op dinsdag 3 juni 2003 21:36 schreef Juup© het volgende:
Kortom zeer totaaaaaaaaaaaalll niet proffesioneel.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:Datt blijjjjjjjjjjjjkt.
Op dinsdag 3 juni 2003 21:40 schreef Moonah het volgende:[..]
Jouw ervaringen zijn dus totaaaaaaaaaaaallll verschillend van de mijne.
quote:Betutteling is nu juist een woord dat ik absoluut niet associeer met De Viersprong.
Op dinsdag 3 juni 2003 21:40 schreef R_ON het volgende:
Betutteling is idd heel vervelend. Dat heb je liever niet zeker niet in een kwetsbare positie.
Juist geen betutteling...
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Juup, het kan natuurlijk ook dat jij in een andere behandelvorm hebt gezeten.
Op dinsdag 3 juni 2003 21:40 schreef Juup© het volgende:[..]
Datt blijjjjjjjjjjjjkt.
Wellicht is het daar anders.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Als ik bij zo'n behandeling iets belangrijk vind is het wel om mijn menselijke waardigheid te behouden, juist omdat minachting en vernedering zo'n belangrijk deel heeft gespeeld in mijn ontstaansgeschiedenis.
Als ik door therapeuten als een kind behandeld zou worden of voor mijn gevoel gekleineerd zou worden (door bijvoorbeeld niet als volwassenen met elkaar te kunnen praten over oorzaken van problemen, werking, doel enzovoort van een behandeling) dan hadden ze mij daar voor het laatst gezien.
quote:Ik snap je angst en je weerstand wel.
Op dinsdag 3 juni 2003 23:42 schreef sushi-nori het volgende:
Als ik door therapeuten als een kind behandeld zou worden of voor mijn gevoel gekleineerd zou worden (door bijvoorbeeld niet als volwassenen met elkaar te kunnen praten over oorzaken van problemen, werking, doel enzovoort van een behandeling) dan hadden ze mij daar voor het laatst gezien.
Maar vertel het ze.
Vertel waar je bang voor bent.
Het is imo onderdeel van je problematiek. Dit bedoel ik niet beledigend of betuttelend.
Maar het valt me in je posts op, dat je geneigd bent eea negatief te benaderen. Dat lijkt te duiden op een patroon (let vooral op mijn voorzichtige omschrijving...). En juist dat soort patronen belemmeren je in je ontwikkeling. En die kun je leren doorbreken, en moeilijke/angstige/onzekere situaties anders leren benaderen.
Het kan toch nooit kwaad naar een intake te gaan?
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Dat zou idd kunnen ja, ik zat in een psychotherapeutisch dagcentrum. Althans "zat" er werd natuurlijk meer gedaan dan alleen maar zitten
Op dinsdag 3 juni 2003 21:52 schreef Moonah het volgende:[..]
Juup, het kan natuurlijk ook dat jij in een andere behandelvorm hebt gezeten.
Wellicht is het daar anders.
Het komt er op neer dat ik tegelijk een extraverte en introverte persoonlijkheid heb.
En ik maar vragen, maar de intakepsychologe draaide om de hete brij heen.
De hete brij? Ja, therapie helpt je waarschijnlijk toch niet. Maar we moeten toch iets adviseren.. heb ik dat
Ik heb echt gevraagd. Maar stel, dat ik dat zou doen en dat ik me er dan echt voor inzet. Heeft dat dan zin?
"nee sorry, daar kunnen we helemaal niets over zeggen.."
over een riem onder je hart gesproken 
[Dit bericht is gewijzigd door sushi-nori op 04-06-2003 00:16]
quote:
Op dinsdag 3 juni 2003 23:53 schreef Moonah het volgende:[..]
Ik snap je angst en je weerstand wel.
Maar vertel het ze.
Vertel waar je bang voor bent.
Het is imo onderdeel van je problematiek. Dit bedoel ik niet beledigend of betuttelend.
Maar het valt me in je posts op, dat je geneigd bent eea negatief te benaderen. Dat lijkt te duiden op een patroon (let vooral op mijn voorzichtige omschrijving...). En juist dat soort patronen belemmeren je in je ontwikkeling. En die kun je leren doorbreken, en moeilijke/angstige/onzekere situaties anders leren benaderen.Het kan toch nooit kwaad naar een intake te gaan?
Het kan idd nooit geen kwaad om naar een intake te gaan en idd jouw angsten duidelijk te maken.
Nee heb je, ja kun je krijgen.
Baat het niet dan schaadt het niet enz...
Maar wees wel eerlijk tegenover jezelf en de hulpverlener(s) want je hebt er alleen jezelf mee als je dat niet bent.
quote:Beetje wazig antwoord van hun vind ik
Op woensdag 4 juni 2003 00:12 schreef sushi-nori het volgende:
....Let vooral op het feit dat uit 't psychologisch onderzoek is gebleken dat ik waarschijnlijk met dezelfde problemen zou blijven zitten:Het komt er op neer dat ik tegelijk een extraverte en introverte persoonlijkheid heb.
En ik maar vragen, maar men draaide om de hete brij heen.
De hete brij? Ja, therapie helpt waarschijnlijk toch niet. Maar we moeten toch iets adviseren.. heb ik dat
Als therapie niet zou helpen, dan vind ik dat ze op z'n minst een alternatief moeten kunnen geven.
quote:tja hun antwoord was heel erg van: joh! je moet het niet van ons verwachten hoor!! je moet het zelf doen!
Op woensdag 4 juni 2003 00:16 schreef Juup© het volgende:
Beetje wazig antwoord van hun vind ik
eindresultaat dus dat je nog niks wist, na een maandenlang onderzoek.
Ik wil graag concreet horen wat dan het probleem is waardoor ik de symptomen heb die ik heb. En wat ik daaraan moet doen. En hoe dat kan.
Op deze manier blijft het een soort ganzebord.
quote:quod non.
Als therapie niet zou helpen, dan vind ik dat ze op z'n minst een alternatief moeten kunnen geven.
Ja, onderzoeksgesprekken, als aanloop voor groepsbehandeling of klinische behandeling. Maar dat is dus een andere naam voor hetzelfde beest. Waar ook nog eens werd bijgezegd: ja, dat is ons laagste bod. En waar de andere mensen, die me onder druk zetten om me te laten behandelen, over zeiden: ja, dat zal in elk geval nergens toe leiden.
Lekker motiverend.
ik begin nog een keer vol goede moed aan zoiets
quote:Ik heb zo het gevoel dat ze het zelf ook niet weten... ze hebben 1 techniek ontwikkeld die misschien voor 60% van de gevallen werkt.... dat is al met al een succes te noemen.
Op woensdag 4 juni 2003 00:16 schreef Juup© het volgende:[..]
Beetje wazig antwoord van hun vind ik
Als therapie niet zou helpen, dan vind ik dat ze op z'n minst een alternatief moeten kunnen geven.
Mij hebben ze echter nooit zover kunnen krijgen omdat ik toch niemand vertrouwde en of er ook maar een greintje zin in had. De viersprong is me wel geadviseerd maar omdat het in een stuk van Nederland ligt wat bij mij associaties van 'saaiheid' ben ik er nooit heen geweest voor een gesprek.
quote:Ik woonde er 5 minuten fietsen vandaan
Op woensdag 4 juni 2003 00:41 schreef Vampier het volgende:[..]
De viersprong is me wel geadviseerd maar omdat het in een stuk van Nederland ligt wat bij mij associaties van 'saaiheid' ben ik er nooit heen geweest voor een gesprek.
Dus ik woonde in een saai deel van nederland
quote:Het is daar een rustig bosrijk gebied dat tussen bergen op zoom en halsteren in ligt
Op woensdag 4 juni 2003 00:46 schreef sushi-nori het volgende:
erm, saaiheid van een deel van nederland is wel het laatste wat me interesseert als het hierover gaat
quote:Ik snap iets niet.
Op woensdag 4 juni 2003 00:12 schreef sushi-nori het volgende:
En ik maar vragen, maar de intakepsychologe draaide om de hete brij heen.De hete brij? Ja, therapie helpt je waarschijnlijk toch niet. Maar we moeten toch iets adviseren.. heb ik dat
Ik heb echt gevraagd. Maar stel, dat ik dat zou doen en dat ik me er dan echt voor inzet. Heeft dat dan zin?
"nee sorry, daar kunnen we helemaal niets over zeggen.."
over een riem onder je hart gesproken
Wie heeft dit gezegd?
De intakepsycholoog van De Viersprong?
Of de psycholoog die je heeft doorverwezen naar De Viersprong?
Ik had begrepen dat je nog geen enkel contact hebt gehad met De Viersprong.
Zij zijn idd geen voorstander van het benoemen van je stoornis. Hun opvatting is dat de naam niet uitmaakt. Het gaat erom wat je ermee doet.
Nou. Jouw diagnose weet je toch al? Die heb je hier laatst neergezet. Dus dat deel hoeven ze je ook niet meer te vertellen. Het enige dat zij je kunnen bieden (als je binnen hun 'profiel' past), is een behandeling. En het is logisch dat ze 'eisen' aan jou en je stoornis stellen. Ze kunnen niet op alle gebied gespecialiseerd zijn. Dus als zij je niets kunnen bieden, zeggen ze dat ook.
Maar feit blijft, dat je idd zelf moet werken aan verandering.
Dat zul je overal tegenkomen.
Iedereen moet altijd alles zelf doen.
En je kunt zelf kiezen.
Óf je waagt de stap in het onzekere. Omdat je nu niet gelukkig bent, en dat al heel lang niet bent. Je pakt al je moed bij elkaar en grijpt de kans die je geboden wordt. Je gaat naar De Viersprong, en bespreekt open en eerlijk met hen wat ze je kunnen bieden en hoe jij daartegenover staat.
Óf je blijft doorgaan op de weg die je tot nu toe hebt gekozen. Die is iig veilig. Je focust je op negatieve geluiden over De Viersprong. Ze zijn slecht, behandelen je als een kleuter. En je gaat niet. Je kiest je oude vertrouwde pad. Maar dat pad biedt kennelijk ook geen uitzicht op geluk. Anders had je het allang gevonden!
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Nee de intakepsychologe van de instelling die me getest heeft, en die me naar de viersprong willen doorverwijzen.
Op woensdag 4 juni 2003 13:58 schreef Moonah het volgende:
Ik snap iets niet.
Wie heeft dit gezegd?
De intakepsycholoog van De Viersprong?
Of de psycholoog die je heeft doorverwezen naar De Viersprong?
quote:Lijkt me toch vaak wel nuttig. Voor mensen die met hun verstand grip op de zaak willen krijgen zoals ik. Al is het maar om een beetje overzicht te hebben.
Zij zijn idd geen voorstander van het benoemen van je stoornis.
Hun opvatting is dat de naam niet uitmaakt. Het gaat erom wat je ermee doet.
quote:Nee, ik heb het ook niet over goeie diagnoses en het nut daarvan.
Nou. Jouw diagnose weet je toch al? Die heb je hier laatst neergezet. Dus dat deel hoeven ze je ook niet meer te vertellen. Het enige dat zij je kunnen bieden (als je binnen hun 'profiel' past), is een behandeling. En het is logisch dat ze 'eisen' aan jou en je stoornis stellen. Ze kunnen niet op alle gebied gespecialiseerd zijn. Dus als zij je niets kunnen bieden, zeggen ze dat ook.
Maar de diagnose van de instelling die me heeft onderzocht is dat er een inherent probleem is met mijn karakter, wat niet op te lossen valt met therapie of wat dan ook. Er werd in feite gezegd dat ik altijd met het probleem zou blijven zitten omdat mijn karakter inwendig tegenstrijdig is. Daarom stelde ik hen dus ook de vraag wat ik dan zou kunnen verwachten van een behandeling, en of het niet alleen maar een advies is omdat ze anders ook niet weten wat ze moeten zeggen.
quote:Ja logisch. Voor dit soort problemen heb je geen pil. Maar er moet wel iets aan te doen zijn! Als ik daar kom om aan mezelf te werken, zoals dat zo mooi heet, en er blijkt helemaal niks te veranderen, dan zal ik me ook lekker voelen..
Maar feit blijft, dat je idd zelf moet werken aan verandering.
Dat zul je overal tegenkomen.
Iedereen moet altijd alles zelf doen.
quote:geeft je zelfstandigheid op, zet je toekomst op het spel, terwijl al van te voren gezegd is dat het maar de vraag is of het iets op kan leveren, ik wil daar niet te makkelijk over praten!
En je kunt zelf kiezen.
Óf je waagt de stap in het onzekere. Omdat je nu niet gelukkig bent, en dat al heel lang niet bent. Je pakt al je moed bij elkaar en grijpt de kans die je geboden wordt. Je gaat naar De Viersprong, en bespreekt open en eerlijk met hen wat ze je kunnen bieden en hoe jij daartegenover staat.
quote:Dat zou voor mij zeker een reden zijn om er niet aan te beginnen. Maar ik ben heus niet alleen op zoek naar tegenargumenten, zoals je insinueert. Ik wil graag weten waarom mensen slechte ervaringen hebben met die instelling, maar ik begrijp ook wel dat kritiek op de viersprong ook een manier kan zijn om je gezicht te redden als je het niet aankon.
Óf je blijft doorgaan op de weg die je tot nu toe hebt gekozen. Die is iig veilig.Je focust je op negatieve geluiden over De Viersprong. Ze zijn slecht, behandelen je als een kleuter.
quote:Of het is er niet voor mij. En daar maak ik me dus zorgen om.
En je gaat niet. Je kiest je oude vertrouwde pad. Maar dat pad biedt kennelijk ook geen uitzicht op geluk. Anders had je het allang gevonden!
De mensen die me onderzocht hebben kunnen dat ook wel denken, maar het verzwijgen, omdat ze denken: dan grijpt ie het zeker aan als reden om er niet mee te beginnen.
Maar als het nou zo is?
Eerlijk gezegd denk ik dat.
quote:Is therapie dan alleen geschikt voor éénduidige mensen? Of is die tegenstelling bij jou van dien aard dat het gewoon zeer moeilijk/onmogelijk is? Er zijn zoveel mensen met tegenstellingen in hun karakter.
Op woensdag 4 juni 2003 16:08 schreef sushi-nori het volgende:
Er werd in feite gezegd dat ik altijd met het probleem zou blijven zitten omdat mijn karakter inwendig tegenstrijdig is.
quote:Wellicht kijkt de Viersprong daar anders tegenaan. Ik wil jouw probleem niet bagatelliseren, mar zij hebben echt heel veel ervaring met heel zware gevallen. En juist je intelligentie zal een pré zijn, omdat ze nogal cognitief werken. Via je gedachten leer je grip krijgen op je gevoel en leer je op een andere manier denken.
Op woensdag 4 juni 2003 16:08 schreef sushi-nori het volgende:
Maar de diagnose van de instelling die me heeft onderzocht is dat er een inherent probleem is met mijn karakter, wat niet op te lossen valt met therapie of wat dan ook. Er werd in feite gezegd dat ik altijd met het probleem zou blijven zitten omdat mijn karakter inwendig tegenstrijdig is. Daarom stelde ik hen dus ook de vraag wat ik dan zou kunnen verwachten van een behandeling, en of het niet alleen maar een advies is omdat ze anders ook niet weten wat ze moeten zeggen.
quote:Nee, dat lijkt me ook frustrerend. Maar nu heb je er bij voorbaat al geen vertrouwen in. En dat zal heus te maken hebben met het feit dat er gezegd is, dat jij niet te behandelen zou zijn.
Maar er moet wel iets aan te doen zijn! Als ik daar kom om aan mezelf te werken, zoals dat zo mooi heet, en er blijkt helemaal niks te veranderen, dan zal ik me ook lekker voelen..
quote:Jij praat te kort door de bocht.
geeft je zelfstandigheid op, zet je toekomst op het spel, terwijl al van te voren gezegd is dat het maar de vraag is of het iets op kan leveren, ik wil daar niet te makkelijk over praten!
Je geeft je zelfstandigheid niet op. Je zet je toekomst niet op het spel. Je kunt er gelukkig leren worden.
quote:Ik denk dat je eea te zwart ziet. Dat zal heus te verklaren zijn vanuit vanalles dat je hebt meegemaakt en wat je is verteld. En door de patronen die je hebt opgebouwd. En juist die patronen leren ze je daar doorbreken.
Of het is er niet voor mij. En daar maak ik me dus zorgen om.
De mensen die me onderzocht hebben kunnen dat ook wel denken, maar het verzwijgen, omdat ze denken: dan grijpt ie het zeker aan als reden om er niet mee te beginnen.
Maar als het nou zo is?Eerlijk gezegd denk ik dat.
Maar niet geschoten is altijd en bij voorbaat al mis.
Heus, De Viersprong is min of meer 'het neusje van de zalm' in de hulpverlening. Ook ik was zwaar hopeloos en dacht dat ik niet meer te redden zou zijn, dat het leven niet voor mij zou zijn weggelegd. Maar wat blijkt? Niets is minder waar.
En nu stop ik hiermee. Mijn mening is duidelijk.
Als jij (om wat voor reden dan ook) het niet ziet zitten, of het niet aandurft, dan zij het zo. Dan werkt het ook niet.
Maar ik vind het jammer.
Jammer als je een unieke kans laat varen door (imo) angst.
Succes verder.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Zo saai is het niet in de buurt van Halsteren. Bergen op Zoom ligt er aan vast en dat is een gewone stad net als ieder andere, waar je net zoveel kan doen als in een andere stad. En voordeel is, je bent niet ver van Anwerpen en Rotterdam vandaan, dus om de saaiheid, zoals Vampier het beschreef, hoef je het niet te laten.
Op woensdag 4 juni 2003 00:41 schreef Vampier het volgende:[..]
De viersprong is me wel geadviseerd maar omdat het in een stuk van Nederland ligt wat bij mij associaties van 'saaiheid' ben ik er nooit heen geweest voor een gesprek.
Maar dat moet als het goed is ook niet uitmaken, beter kan je bedenken of je iets aan je probleem wilt doen of dat je door wilt sudderen.
't Is niks voor mij.
Wat er dan gebeurt weet ik ook niet, maar dat zien we dan wel weer.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
quote:Geef het iig een kans, zo kun je toch niet oordelen?
Op woensdag 4 juni 2003 21:54 schreef sushi-nori het volgende:
Ik denk toch niet dat ik het doe. Het is te vreemd, en ik geloof er ook niet in.
't Is niks voor mij.Wat er dan gebeurt weet ik ook niet, maar dat zien we dan wel weer.
quote:Moest ik misschien maar doen, is misschien verstandig.
Op woensdag 4 juni 2003 22:00 schreef zwaaibaai het volgende:
Zou je niet eerst voor een gesprek gaan of zo iets?
Maar ik zie het echt niet voor me. Het staat zo ver van me af.
[Dit bericht is gewijzigd door sushi-nori op 04-06-2003 23:31]
Ik zou zoiets hebben van baat het niet dan schaadt het niet.
Aan de ene kant wil je ze vertellen hoe het echt zit, maar als het erop aankomt en ze in de goede richting denken...?
Weet je zelf nog wat echt is en wat niet tav jezelf?
Ik heb me afgevraagd wat je wilt bereiken met je diagnose op een forum zetten:
- Voorwerk verrichten? Proberen in te schatten wat je psychologen gaan zeggen en alvast het EFFECT van je eigen gedrag testen?
Wat is jouw grootste angst voor de Viersprong? Je noemt zelf:
- het zal weer geen effect hebben;
- het stigmatiserende beeld wat mensen daarna van je hebben;
of ben je bang dat de groep jou niet moet en je er alleen voor komt te staan?
(in 1 topic waarin jij schrijft dacht ik: my god! die kan zo in de rol van een psycholoog kruipen - zonder problemen).
Jij moet echt een crime zijn voor hulpverleners...zoveel is me wel duidelijk.
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Je zit er inderdaad intern en de groepen zijn ingedeeld per "stoornis".
Ik vond de begeleiding en de manier van werken zéér professioneel en had een behoorlijk hoge pet op van de daar aangeboden therapieën.
Mijn man besloot helaas aan het einde van het intake traject dat hij er toch niet heen wilde, dus de info die ik heb blijft summier.
quote:O hemel, wat heb jij een hoop narigheid meegemaakt, zeg.
Op dinsdag 3 juni 2003 14:39 schreef sushi-nori het volgende:
~ droevig verhaal ~
Logisch dat dat je niet in de koude kleren is gaan zitten.
Ik begrijp je angst voor stigmatisering wel hoor.
Zelf heb ik zeer waarschijnlijk borderline / ADHD en ga nu voor de 4e keer in therapie (ben 1x opgenomen geweest in een christelijk opvangcentrum genaamd De Hoop in Dordrecht, verder alleen dagbehandelingen gedaan.) Ik begrijp dus precies je bezwaren.
Toch blijf ik voor mezelf hoopvol dat therapie kan helpen, zeker als de juiste diagnose is gesteld.
Bij mij dachten ze altijd dat het "enkel" om een eetstoornis ging en nu ik weet dat er dus borderline meespeelt kan ik me daar gericht op richten.
Ik hoop dat je de juiste keuze zult maken, wat dat ook mag zijn, en dat je eroverheen zult komen.
Veel sterkte toegewenst
quote:Denk dat dat wel meevalt. Psychologen die goed zijn in hun vak weten heus wel wat voor vlees ze in de kuip hebben. Met name als ze je langer kennen en met name als je eerlijk bent.
Op donderdag 5 juni 2003 13:00 schreef R_ON het volgende:
Het lijkt me dat jij in de loop der jaren zoveel kennis hebt opgebouwd over de werkwijze en het gedrag van psychologen - mede omdat je er zoveel over gelezen hebt - dat je ze als geen ander om de tuin weet te leiden, met het gevolg dat je ze met een kluitje in het riet stuurt.
quote:Nee, ik ben niet bang voor de waarheid, ik ben alleen bang voor meer zinloos gepruts.
Aan de ene kant wil je ze vertellen hoe het echt zit, maar als het erop aankomt en ze in de goede richting denken...?
quote:'t is niet zo dat ik lieg, maar ik ben wel vervreemd van mezelf volgens de tests
Weet je zelf nog wat echt is en wat niet tav jezelf?
quote:Nee, gewoon mijn hart luchten zoals zoveel mensen hier. Ik vond het tamelijk ver gaan maar ik dacht wie a zegt moet ook b zeggen. Het is toch redelijk anoniem op dit forum.
Ik heb me afgevraagd wat je wilt bereiken met je diagnose op een forum zetten:
- Voorwerk verrichten? Proberen in te schatten wat je psychologen gaan zeggen en alvast het EFFECT van je eigen gedrag testen?
Ik schreef trouwens maar heel summier over die diagnose. Uitgebreid vertellen wat ik te horen kreeg zou ik niet doen hier.
quote:all of the above, en meer.
Wat is jouw grootste angst voor de Viersprong? Je noemt zelf:
- het zal weer geen effect hebben;
- het stigmatiserende beeld wat mensen daarna van je hebben;
of ben je bang dat de groep jou niet moet en je er alleen voor komt te staan?
quote:en dan nog kunnen functioneren he, dan heb je alles
(in 1 topic waarin jij schrijft dacht ik: my god! die kan zo in de rol van een psycholoog kruipen - zonder problemen).
quote:Nee dat valt wel mee. Ik ben eerlijk en ik heb inzicht in mezelf en mijn eigen situatie. Ik ben niet iemand die spannend doet over psychologen en hulpverleners en ze op het verkeerde been probeert te zetten en zichzelf dan da man vindt zoals je me afschildert..
Jij moet echt een crime zijn voor hulpverleners...zoveel is me wel duidelijk.
Maar ik ben niet makkelijk in een catalogus terug te vinden als je dat bedoelt. Net als heel veel mensen trouwens. Er zijn denk ik relatief weinig mensen met een probleem wat met een formulier in de hand in een hokje te plaatsen valt.
quote:Daar ben ik dus wel bang voor.
Op donderdag 5 juni 2003 13:16 schreef Noayla_ het volgende:
Mijn ex-man heeft daar 2 jaar geleden een langdurige intake procedure doorlopen. Je wordt er niet zomaar toegelaten; en moet zéér, zéér gemotiveerd zijn.
Ik ben namelijk niet "zeer zeer gemotiveerd" maar denk eerder laat mij nou maar aan mijn lot over.
Dus stel dat ik eraan zou beginnen dan krijg ik te horen: ja sorry bedankt. En dan zal ik me niet beter voelen.
quote:Dat is wel mooi, anders krijg je die schreeuwerds van de adhd en borderline groep samen met de stille willies van de depressieve groep.
Je zit er inderdaad intern en de groepen zijn ingedeeld per "stoornis".
quote:Ik hoop dat dat nog zo is, want ik wilde ze een paar vragen stellen per email en toen kreeg ik een bazig emailtje teruggestuurd van: contact met de intake gaat niet via email u dient eerst schriftelijk contact op te nemen met intake voor een intake. Erg kinderachtig.
Ik vond de begeleiding en de manier van werken zéér professioneel en had een behoorlijk hoge pet op van de daar aangeboden therapieën.
Volgens Mona is het wel het neusje van de zalm wat hulpverlening betreft dus ik ben wel benieuwd. Maar tegelijk redelijk skeptisch. Ik ben vooral benauwd dat ze er op een kinderachtige manier met mensen omgaan.
quote:Spijt me voor je.
Mijn man besloot helaas aan het einde van het intake traject dat hij er toch niet heen wilde, dus de info die ik heb blijft summier.
quote:De hoop is knudde, het is een erg slecht en onprofessioneel opvangcentrum. Ik zeg dat omdat ik een heel aantal mensen ken die er of opgevangen zijn of er gewerkt hebben, en ze zijn allemaal van een koude kermis thuisgekomen. Werknemers worden er echt psychologisch gemanipuleerd op een hele lelijke manier.
Op donderdag 5 juni 2003 14:44 schreef miendobbelsteen het volgende:(ben 1x opgenomen geweest in een christelijk opvangcentrum genaamd De Hoop in Dordrecht, verder alleen dagbehandelingen gedaan.) Ik begrijp dus precies je bezwaren.
Ze maken vooral veel reclame. Pagina's grote full colour advertenties met grote heroinespuiten. Openingen van hun nieuwe opvangcentrum door de koningin, dat is echt hun business. Maar of ze ook veel bereiken?
quote:Veel sterke.
Toch blijf ik voor mezelf hoopvol dat therapie kan helpen, zeker als de juiste diagnose is gesteld.
quote:
Op donderdag 5 juni 2003 17:47 schreef sushi-nori het volgende:
Dat is wel mooi, anders krijg je die schreeuwerds van de adhd en borderline groep samen met de stille willies van de depressieve groep.
Wat meer respect zou je niet misstaan. Maar dat heb ik al eerder ooit tegen je gezegd.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Dat heeft niet te maken met respect, maar met eerlijkheid.
Op donderdag 5 juni 2003 18:37 schreef Moonah het volgende:
Je kunt elkaar wel een mietje blijven noemen, maar als je zegt wat je denkt en de dingen die je bedoelt bij de naam noemt, bereik je meer. Laten we wel wezen.
Bij mij is geen sprake van minachting voor de genoemde groepen probleemgevallen.
Net zomin als ik mezelf minacht als het over mijn problemen gaat, ik kan af en toe ook wel lachen om mezelf
Was jij niet degene die zo te gek ging op hoe direct en eerlijk de therapeuten van de Viersprong alles bij de naam noemden?
quote:Nee, met alleen borderliners kun je lekker lachen.
Op donderdag 5 juni 2003 17:47 schreef sushi-nori het volgende:[..]
Dat is wel mooi, anders krijg je die schreeuwerds van de adhd en borderline groep samen met de stille willies van de depressieve groep.
[..]
quote:
Op donderdag 5 juni 2003 19:00 schreef Vampier het volgende:
sushi-nori ik snap op dit moment niet meer waarom het topic geopend hebt.
quote:Vampier, ik snap het wel. Lees bovenstaande quote.
Op donderdag 5 juni 2003 17:47 schreef sushi-nori het volgende:
Ik ben namelijk niet "zeer zeer gemotiveerd" maar denk eerder laat mij nou maar aan mijn lot over.
Jezelf wentelen in je ellende kan ook 'heerlijk' zijn, ook al doe je het niet bewust. Als dan uiteindelijk hulp wordt geboden die daar eens iets aan zou kunnen veranderen, dan is dat wel erg eng. Die ellende is tenslotte bekend en veilig. Dus TS wil imo negatieve verhalen horen, grijpt kleine negatieve opmerkingen van anderen aan, als excuus om niet aan zichzelf te hoeven werken. Om in de veilige ellende te kunnen blijven.
Geeft niets. Is ook een keuze om door het leven te gaan.
Ik vind alleen zo pathetisch om het hier te etaleren. Maar dat past weer wél bij de diagnose: oa. theatrale en vermijdende trekken.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Kom op man, waarom val je me zo aan? Jij was toch zo "volwassen" en "stabiel"?
Lees gewoon wat er staat en niet meer.
quote:Nee, je hebt niet mijn hart gewonnen.
Op donderdag 5 juni 2003 19:24 schreef sushi-nori het volgende:
Zo te horen heb ik in elk geval Moona's hart gewonnen
Kom op man, waarom val je me zo aan? Jij was toch zo "volwassen" en "stabiel"?
Lees gewoon wat er staat en niet meer.
Ik zeg hoe jij op mij overkomt.
En ja, ik ben stabiel en volwassen. Bovendien ook nog erg aardig, grappig en knap.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Voor mezelf heb ik nu de houding van stigma wat dan nog , ik vind mezelf ff wat belangrijker en mijn geestelijke gesteldheid dan de rest .
De vraag is die je naar jezelf moet stellen is blijf ik aan rommelen en gaat het steeds kutter , of werk ik eraan zodat ik beter voel .
Trouwens Borderliners zijn hele leuke aparte mensen hoor
quote:Ja je kan ook niet doen alsof, das helemáál niet verstandig lijkt mij.
Op donderdag 5 juni 2003 17:47 schreef sushi-nori het volgende:[..]
Daar ben ik dus wel bang voor.
Ik ben namelijk niet "zeer zeer gemotiveerd" maar denk eerder laat mij nou maar aan mijn lot over.
Ik geloof dat je het idd weet, maar jouw psychologen hebben dat vermoeden niet. Die denken blijkbaar dat je de weg kwijt bent.
Waar zit 'm dan de knoop? Dat je het moeilijk vindt om te accepteren dat je bent wie je bent?
[Dit bericht is gewijzigd door R_ON op 05-06-2003 23:47]
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:Dat is toch niet zo heel vreemd? Je ziet vaak genoeg mensen die slechts reageren in een bepaalde omgeving, omgevingsgevoelig zijn zeg maar, maar die min of meer nergens zijn zonder die omgeving. Het feit dat je dat weet en ook weet hoe je gedrag is etc. zegt iets over je zelfkennis, maar daarmee kan je nog wel vervreemd zijn van jezelf.
Op donderdag 5 juni 2003 23:41 schreef R_ON het volgende:
En toch vind ik het opvallend dat uit de tests blijkt dat je van jezelf vervreemd bent en vervolgens geef je aan dat je een goed inzicht hebt in wie je bent.Waar zit 'm dan de knoop? Dat je het moeilijk vindt om te accepteren dat je bent wie je bent?
Ik zeg btw hiermee niets over sushi-nori, meer in z'n algemeenheid.
quote:*zucht* Kon dat soms ook cynisch bedoeld zijn Moona?
Op donderdag 5 juni 2003 19:28 schreef Moonah het volgende:[..]
Nee, je hebt niet mijn hart gewonnen.
Ik zeg hoe jij op mij overkomt.
En ja, ik ben stabiel en volwassen. Bovendien ook nog erg aardig, grappig en knap.
Ik word er wel eens vervelend van hoor zoals jij elke keer breed moet uitmeten hoe geweldig je bent.
Terwijl je maar een tikje hoeft te hebben of je gaat op oorlogspad om op een hatelijke manier je gelijk te halen.
En als je er dan wat van zegt, kom je aan met "ja maar ik zeg gewoon hoe je op mij overkomt" daaag!
quote:De psychologe vond dat ik mezelf goed kende en ik vind dat ook.
Op donderdag 5 juni 2003 23:41 schreef R_ON het volgende:
En toch vind ik het opvallend dat uit de tests blijkt dat je van jezelf vervreemd bent en vervolgens geef je aan dat je een goed inzicht hebt in wie je bent. Die 2 spreken elkaar behoorlijk tegen.
Maar uit de tests (ellenlange vragenlijsten) kwam naar voren dat ik van mezelf vervreemd was.
Ik weet eerlijk gezegd niet precies wat dat betekent. Heb het dus ook gevraagd maar men kon het ook niet uitleggen.
quote:Nee dat is het probleem niet. En als ik eens wist wat het wel was liep ik hier nu niet te posten..
Waar zit 'm dan de knoop? Dat je het moeilijk vindt om te accepteren dat je bent wie je bent?
wat wil je dan doen? je hele leven blijven klagen dat het allemaal zo moeilijk is maar er ondertussen geen f*k aan doen?
Door je diagnose op internet te zetten kun je laten zien dat je een persoonlijkheid bent, niet 'zomaar' een simpele ziel. De wereld mag dat (eindelijk eens) weten en beseffen.
Zoals je zelf schrijft: een vervelende jeugd waar mensen je niet voor vol aanzagen. Daarna een vriendin die je kleineert en vervolgens neemt je hele omgeving je niet meer serieus door haar roddels.
En dan komen er, wat jij noemt, een stel "prutsers", die door je eigen kennis, inzicht en gedrag, van jou een complexe persoonlijkheid maken. De ene diagnose naar de ander volgt, maar je blijkt zo "ingewikkeld" dat ze je maar niet kunnen doorgronden. Voor jou weer een kans om te laten zien dat je iemand bent.
Het zou 'zomaar' een levenspatroon kunnen zijn en wie weet zit ik er niet eens zo ver naast?
(Stel dat het zou kloppen - je bent er handig genoeg in om het weer op een dwaalspoor te zetten), dus succes daarmee
[Dit bericht is gewijzigd door R_ON op 06-06-2003 14:17]
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
[Dit bericht is gewijzigd door R_ON op 06-06-2003 19:20]
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Ik weet wel dat hulpverlening alleen helpt als je geholpen wil worden . De vraag is dan ook wil je wel geholpen worden.
quote:Misschien is het wel meer onmacht dan onwil?
Op vrijdag 6 juni 2003 14:52 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Patronen zijn er om gebroken te worden maar het kan zijn dat op een of andere manier je lekker voelt in de patronen.
Ik weet wel dat hulpverlening alleen helpt als je geholpen wil worden . De vraag is dan ook wil je wel geholpen worden.
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:Zou dat van mij ook niet cynisch bedoeld kunnen zijn? Is je kennelijk ontgaan.
Op vrijdag 6 juni 2003 09:35 schreef sushi-nori het volgende:[..]
*zucht* Kon dat soms ook cynisch bedoeld zijn MoonaMoonah?
Ik word er wel eens vervelend van hoor zoals jij elke keer breed moet uitmeten hoe geweldig je bent.
quote:Jíj wordt persoonlijk onder het mom van 'open en eerlijk, want dat zijn ze op De Viersprong toch ook'.
Terwijl je maar een tikje hoeft te hebben of je gaat op oorlogspad om op een hatelijke manier je gelijk te halen.
Ik vind nog steeds niet dat ik hatelijk ben geweest. Mss wel hard.
Bovendien hoef ik absoluut mijn gelijk niet te halen.
Dat speelt niet zo'n rol in mijn leven.
quote:Luister goed. Ik ben in dit topic erg geduldig met je geweest. Ik heb je mijn uiterst positieve ervaringen geschetst. Als jij eea continu blijft 'zwartzien' of iig positieve opmerkingen bijna negeert, dan word ik daar een beetje moe van ja. Mijn geduld is niet eindeloos.
En als je er dan wat van zegt, kom je aan met "ja maar ik zeg gewoon hoe je op mij overkomt" daaag!
Ík heb mijn geluk gevonden, oa door heel hard te werken op De Viersprong. En ja, daar ben ik trots op.
Ik gun jou net zo goed je geluk. Juíst omdat ik eea herken in je verhaal.
Ik wilde jou duidelijk maken dat het de moeite waard kan zijn om over je angsten heen te stappen.
Kennelijk ben je daar niet aan toe.
Erg jammer voor je.
Maar verwijt mij geen dingen die niet bij mij horen.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Waarom zou het dom zijn?
Op vrijdag 6 juni 2003 16:38 schreef sushi-nori het volgende:
Nou Ron, je zit inderdaad op je praatstoel! verder weet ik niet zo goed wat ik er allemaal van moet denken.. is het misschien een beetje dom geweest om dit topic te openen? *zucht*
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Dat is idd een optie.
Op vrijdag 6 juni 2003 09:41 schreef -Artemis- het volgende:
wat wil je dan doen? je hele leven blijven klagen dat het allemaal zo moeilijk is maar er ondertussen geen f*k aan doen?
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Als Sushi niet naar De Viersprong wil dan is hij natuurlijk niet gelijk een zeur die z'n situatie niet zou willen veranderen.
Ik kan me ook verplaatsen in Sushi's situatie:
Je bent al jaren bezig met gesprekken, therapieën en behandelingen en elke keer probeert hij weer en draait het uit op niets. Dat werkt niet bepaald motiverend.
Er komt toch een moment dat je niet weeeeeer wilt "falen", want zo voel je dat vaak. Ik kan me de twijfel van Sushi goed voorstellen.
Niet elke groep, therapeut, mens is hetzelfde.
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:Nee, logisch toch om ervaringen te willen horen?
Op vrijdag 6 juni 2003 16:38 schreef sushi-nori het volgende:
Nou Ron, je zit inderdaad op je praatstoel! verder weet ik niet zo goed wat ik er allemaal van moet denken.. is het misschien een beetje dom geweest om dit topic te openen? *zucht*
Echter, als ik jou was zou ik denk ik m'n dossier willen inzien, kennelijk is het nog enigszinds vaag ofzo, wbt het psychologisch profiel (?) Als een psycholoog het niet goed kan uitleggen moet je zelf maar wat werk gaan doen lijkt mij.
Ook wbt doelstellingen aangaande therapie. Lijkt me niet zo vreemd in jouw situatie.
quote:heb ik je gevraagd om "geduldig met me te zijn" dan? je kunt me ook gewoon met rust laten.
Op vrijdag 6 juni 2003 16:47 schreef Moonah het volgende:
Luister goed. Ik ben in dit topic erg geduldig met je geweest. Ik heb je mijn uiterst positieve ervaringen geschetst. Als jij eea continu
quote:Je vroeg om ervaringen.
Op zaterdag 7 juni 2003 15:28 schreef sushi-nori het volgende:[..]
heb ik je gevraagd om "geduldig met me te zijn" dan? je kunt me ook gewoon met rust laten.
Die geef ik je.
Dat het niet hetgeen is dat je uiteindelijk wil horen, kan ik ook niets aan doen.
Je kunt ook zeggen: "Hey, Moonah, bedankt voor je verhaal. Wat fijn dat eea zo positief voor jou is geweest."
En dan zou ik kunnen zeggen: "Ja, sushi-nori, graag gedaan. Ik hoop dat het voor jou ook zo kan uitpakken."
Dat zou toch zo maar kunnen zeg. 
Maar weet je wat?
Ik ga je niet met rust laten, ik ga gewoon geen energie meer aan je verspillen.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Als je met rust gelaten wilt worden moet je niet met je problemen aankomen kakken op fok! waar bijna iedereen in dit topic je probeerd te helpen... kijk eens vanaf een afstandje wat je nu aan het doen bent... je bijt de hand die voedt.
Op zaterdag 7 juni 2003 15:28 schreef sushi-nori het volgende:[..]
heb ik je gevraagd om "geduldig met me te zijn" dan? je kunt me ook gewoon met rust laten.
Mijn advies... hulp zoeken of je gaat er aan kapot.
-laatste opmerking in dit topic-
[Dit bericht is gewijzigd door Vampier op 08-06-2003 00:34]
Dit zijn m'n gedachten erover.
Er wordt niet gezegd wat de behandeling inhoudt die me geadviseerd wordt. Niet door de psychologe die me heeft onderzocht en niet door de Viersprong.
Ik krijg te horen dat ik een intrapsychisch conflict heb zodat ik altijd een probleem zal hebben.
Ze kunnen er nadrukkelijk niks over zeggen of een behandeling zin zou hebben, ook al ga ik na de Viersprong en zet ik me voor honderd procent in.
Er wordt maar het zwaarste middel geadviseerd, voor mijn gevoel onder het motto baat het niet dan schaadt het niet.
Verschillende mensen zeggen dat ze slechte ervaringen hebben in de Viersprong omdat je er niet serieus wordt genomen. Dat deed bij mij wel alarmbellen rinkelen. Ik ben daar bang voor. Als ik niet als volwassene zou worden behandeld, zie ik mezelf daar binnen een dag vertrekken.
En wie weet wat voor wonden ze dan bij me opengehaald hebben.
Hard werken, pijn en moeite zie ik helemaal niet tegen op. Integendeel, ik geloof dat zo'n behandeling alleen maar waardevol kan zijn als het moeilijk is. Je kunt niet verwachten dat dit soort problemen passief opgelost kunnen worden zoals bijvoorbeeld een gebroken been wordt genezen. Maar dingen zoals niet serieus worden genomen, waardoor je in je waardigheid wordt aangetast, die kunnen me dus wel schelen.
Er wordt uiterst "professioneel" met je omgegaan. Je wordt gezien als een ziekte, en voor zover de therapeuten persoonlijk met je begaan zijn, laten ze dat niet merken omdat dat niet professioneel is.
Dat ze op resultaten uit zijn en onderzoeken doen onder hun patienten vind ik alleen maar goed, maar dat je als "geval" gezien en behandeld wordt, daar kan ik niet mee leven.
Wat mijn onderzoekspsychologe betreft, vind ik het bijvoorbeeld al heel vervelend dat ze niet aandringt op het advies dat ze geeft, maar alleen maar blijft benadrukken dat het mijn eigen keuze is en dat ik me niet door hen moet laten leiden. Als je een advies geeft, dan probeer je het toch te verkopen? En duidelijk te maken waarom het zo'n goed advies is? Maar niets van dat alles. En dan moet ik zeker wel enthousiast zijn..
Het stigma dat bij een psychiatrische opname hoort, weegt voor mij heel zwaar. Laten we er niet omheen draaien, een baas zit niet te wachten op ex-psychiatrisch patienten, en een minnares ook niet. Er wordt hier bij hoog en bij laag geroepen dat dat ontzettend meevalt, maar dan wel door mensen die dat stigma al hebben, dus ja, die kunnen niet anders.
Het opgeven van mijn zelfstandigheid en me te onderwerpen aan regels van een inrichting is iets waar ik bepaald niet naar uit zie. Ik denk zelfs vaak, ik ben liever ongelukkig en zelfstandig. Mijn zelfstandigheid en zelfbeschikking is het enige dat ik altijd gehad heb.
Ik vind het raar dat er niet gereageerd wordt op email. Ik vind het raar dat er op hun website vrijwel alleen "fictieve verhalen" van patienten staan. Ik vind het raar dat ze de regel hebben dat je niet met je auto van hun centrum naar huis mag rijden. Dat gaat me te ver in het aantasten van iemands eigen beslissingen. Dat ze het adviseren kan ik begrijpen, maar als regel?
Op nog een teleurstelling zit ik niet te wachten.
Dan vind ik liever mijn eigen weg. En als ik dan fouten maak, dan zijn het tenminste mijn eigen fouten waar ik zelf voor verantwoordelijk ben, en dan kan en zal ik ook niet naar een ander wijzen. Ga ik er dan aan kapot, dan is dat jammer, maar wel mijn eigen verantwoordelijkheid, en kom ik er bovenop, dan heb ik dat ook zelf bereikt.
Ik geloof trouwens nooit dat ik er toe zou worden gelaten, zelfs al zou ik beslissen om een intake te doen.
Je wordt dan tenslotte nog eens door de Viersprong gefileerd, en een van de dingen waar ze achter proberen te komen is hoe gemotiveerd je bent en hoe graag je wilt. Bij mij zouden ze er zo achter zijn dat ik eigenlijk helemaal niet wil.
-edit- persoonlijke aanval verwijdert
[Dit bericht is gewijzigd door Frenkie op 10-06-2003 13:31]
p.s. over dat stigma; volgens mij valt dat wel mee als je nadien je leven gewoon weer op kan pakken. Voor diegene die dat niet echt kunnen, ja die blijven altijd een soort zielepoot ofzo, daar blijft het wel aan kleven.
quote:En daar kom je nu mee. Daar had je dan wel eerder in de thread mee mogen beginnen, frenky
-edit- persoonlijke aanval verwijdert
fokje: nee, ik heb nu geen begeleiding. Heb daar ook niet om gevraagd en heb het op het moment ook niet nodig. Ik heb goede vrienden, dat is me op dit moment even duizend keer meer waard dan wat voor te gekke therapie dan ook
quote:Als je graag wil dat ik een en ander aanpas, kan je dat hier: [Centraal] Moderatie R&P aangeven of naar me mailen
Op woensdag 11 juni 2003 00:50 schreef sushi-nori het volgende:
En daar kom je nu mee. Daar had je dan wel eerder in de thread mee mogen beginnen, frenky
Ik kan je in ieder geval zeggen dat de KKP mij veel goeds heeft opgeleverd. In 2002 heb ik van mei t/m juli hier een traject gelopen en het is ook echt niet altijd fijn geweest. Ik vond het erg wennen om steeds in een groep te zijn en dat de dingen die je doet of zegt continu onder de loep worden genomen. Maar achteraf is dat wel een goede spiegel geweest, waardoor ik heel veel van mezelf heb kunnen leren. De eerste periode na zo´n traject gaat het ook niet fantastisch, maar ik ben inmiddels ruim een jaar verder en kan je zeggen dat ik het weer prima naar mijn zin heb. Ik heb veel meer zelfvertrouwen en -waardering gekregen, heb inmiddels een andere baan (dus ook dat is geen belemmering) en veel fijne vrienden.
Ik hoop dat ik je hiermee toch nog heb kunnen helpen. Veel succes en sterkte bij je keuze!
Tja Sushi- Nori,quote:Op dinsdag 3 juni 2003 14:24 schreef sushi-nori het volgende:
Waarschijnlijk heb je allang iets besloten of zit je al in therapie ergens maar toch voor jou en iedereen die nu hierover nadenkt of aan het dubben is, hetvolgende.
Het meest belangrijk voor het wel of niet slagen van een behandeling is het simpele:'klikt het of klikt het niet'. Je kunt overal therapien volgen maar een therapie die voor anderen heel goed werkt, hoeft voor jou niet per definitie te werken. De Viersprong biedt verschillende therapien, in verschillende settings (opgename, deeltijd, etcetc). Bij iedere therapiesoort gelden een aantal basisregels die overal hetzelfde zijn en een aantal additionele regels, toegespitst op de intensiviteit en behandelmethode van de specifieke invalshoeken van de therapie.
Ik heb zelf een jaar therapie gevolgd bij De Viersprong en heb er een erg slechte ervaring mee. Maar dat wil nog niet zeggen dat een ander dat ook zo zou ervaren. Mijn groepsgenoten verklaren allemaal dat het ze erg heeft geholpen om om te gaan met hun eigen gedrag en de reaktie van anderen. Dat kan voor jou ook gelden. Ga op gesprek en kijk of het klikt.
Blijf bij je gevoel en ga als je het niet weet, toch ook eens kijken bij een GGZ of een vrijgevestigde Psycholoog die aangesloten is bij het Nederlands Instituut voor Psychologen (erg belangrijk qua kwaliteit en patientenrechten/plichten!).
Zelf heb ik de negatieve ervaring van het 'niet serieus genomen' worden. Wel de kritiek van anderen uitpluizen en er achter komen dat de motivaties die anderen je toedichten toch niet de jouwe zijn, maar hierin niet geloofd worden. Welnu ik kan toch echt geen gedrag veranderen omdat anderen er motivaties in zien als ik die motivaties niet herken. Anderen zijn ook subjectief in hun waarneming namelijk. En kunnen het dus mis hebben. Ik kreeg bijna geen handvaten door de therapie (ook na een jaar nog niet) en trok aan de bel bij De Viersprong. Waar men mij puur therapeutisch benaderde: 'goh, hoe voelt dit nu voor jou, dat je je niet serieus genomen voelt / je je niet herkent in de therapie / je geen handvaten krijgt uit de therapie"....Men ging gewoon verder met IN therapie blijven, terwijl ik op meta niveau serieus OVER de werkzaamheid van de therapie voor mij, wilde praten. Telkens bleef mijn mij therapeutisch benaderen, men ging niet in op mijn vragen. Dit heeft mij uiteindelijk doen besluiten om een Second Opinion aan te vragen bij een psychiatrische afdeling van een gerenomeerd ziekenhuis.
Daar werd 'geen enkele psychiatrische stoornis of problematiek in engere zin' geconstateerd. Met andere woorden: niet alleen constateerde men geen Borderlineproblematiek of stoornis (terwijl er in De Viersprong een ernstige Borderlinsstoornis was geconstateerd. Ook constateerde de psychiater van het ziekenhuis dat er sprake was van 'geen enkele andere psychiatrische stoornis'. Dat je inmiddels 'genezen' zou zijn, is geen mogelijkheid volgens de psychiater. Omdat je zo'n stoornis al vanaf je jonste kindertijd hebt en deze met de DSM IV methode en door de expertise van de psychiater altijd naar voren komt. Gek is ook (volgens de UWV arts) dat men mij bij De Viersprong heeft gediagnostiseerd op een moment dat ik zwaar depressief was. Dan geef je namelijk je antwoord op de vragen die helpen om een diagnose te stellen, vanuit een bepaalde (donkere, radicale) invalshoek. Dit mag niet. De Viersprong was van deze depressie op de hoogte vanuit de Bedrijfshulpverlenings- doorverwijsbrief.
Daarnaast stelt men niet voor niets een diagnose. Je mag toch hopen dat diagnosestelling in de Psychiatrie alhoewel het niet om een 'gebroken been' gaat, WEL betrouwbaar en enigzins eenduidig bij verschillende instellingen gesteld kan worden. Waarvoor zouden er anders uberhaupt diagnoses afgenomen moeten worden? Dat zou betekenen dat iemand met een ernstige Borderlinestoornis in de ene kliniek een speciaal toegespitste ingrijpende behandeling kan ondergaan en in de andere kliniek kerngezond de deur uit (en de maatschappij in wordt gestuurd!). Dat betekent ook dat niet alleen ik maar ook anderen behandeld worden waarvan de diagnose en dus de noodzaak van behandeling in feite discutabel is!
Ikzelf ging met volle overtuiging en blijdschap dat het uberhaupt nog mogelijk was om therapie te kunnen volgen, de therapie in. Ik dacht dat het klikte. De Viersprong ziet er goed uit, modern, en ruimdenkend. Pas na een driekwart jaar intensieve therapie, begonnen de eerste twijfels te rijzen (zo kan het dus ook!). Ik ben er klein en onzeker uitgekomen. En heb nu (op eigen verzoek, de psychiater achtte het niet noodzakelijk maar raadde mij aan te doen wat ik zelf voelde dat nodig was) eens per 2 weken een gesprek met de psychiater die mijn second opinion heeft gedaan. Langzaam voel ik me weer zekerder worden en kom erachter dat ik hier wel de steun krijg die ik nodig heb: het gaat steeds beter met mij, ik voel me hier zeer serieus genomen en herken mijzelf in de gesprekken.
Kortom het belangrijkste is:
1. Loop je daadwerkelijk tegen dezelfde dingen aan, waardoor je grote moeite hebt met functioneren.
2. Is dit niet van andere (op te lossen) oorzaken afhankelijk (zoals bij mij: een depressie door veranderde omgevingsfactoren).
3.Heel belangrijk als je hulp zoekt: klikt het/blijft het klikken. Er is onderzoek gedaan naar de werkzaamheid van therapien, slecht 20% werkt en als het werkt is dit hier in hoge mate afhankelijk van of het 'klikt' met de behandelaar. Je moet jezelf wel kritisch in de gaten houden, zodat je niet gaat zeggen dat het niet klikt, zodra dingen niet gaan zoals jij dat had gewild. Maar blijft het gevoel aanhouden, dan moet je jezelf toch wel serieus nemen.
Neem dit mee Sushi Nori! En blijf vooral luisteren naar jouw eigen gevoel erbij.
Groetjes,
Doornroos
[ Bericht 1% gewijzigd door Doornroos op 30-05-2006 13:45:12 ]
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Mocht TS toch willen reageren, kan ze in het R&P feedback topic vragen om verwijdering van het slotje.
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
