quote:Hey ik weet het niet hoor, ik weet wel dat wanneer iemand niet wil dat dat nevernooit zal werken en dat is gewoon boerenverstand en ervaring. Verder weet ik niks en vind het belachelijk dat deskundigen niet met hem meedenken.
Op zondag 9 februari 2003 19:44 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Fokje kan het niet zo zijn , dat ze eerst willen zien hoe hij in een groep functioneert , zodat ze meer richting kunnen krijgen over hoe ze hem moeten behandelen ??
Ik ken mensen die ook via de dagtherapie naar meerdere gesprekken gegaan zijn in de week omdat het groepsverband juist niet ging en dus wel met de begeleiders verder gingen in prive gesprekken .
quote:Het is ook kort door de bocht.
Op zondag 9 februari 2003 19:42 schreef Graaljager het volgende:
Jouw recht om dat te vinden, al vind ik het ondoordacht en kort door de bocht.Het doet me veel pijn dat ik hier niks beters te horen krijg dan je hebt je best niet genoeg gedaan, je durft het niet aan, je bent passief en laat het van anderen afhangen.
Ik zal me verder niet meer met je bemoeien.
quote:Nee, ik woon alleen. Ik begrijp er ook niks van, ik ben ineens zonder uitleg zover naar beneden gegaan sinds vorige maand. Ik ga morgenochtend bellen met het gak. Het is een rot organisatie.
Op zondag 9 februari 2003 19:43 schreef fokje het volgende:
Je zit trouwens ver onder het bestaansminimum als je alleen bent, woon je met iemand samen? Kan die anders niet bijspringen? Anders klopt er iets niet, moet je aanvulling krijgen.
quote:Ik heb het al en er is mail als het goed is.
Op zondag 9 februari 2003 21:44 schreef Graaljager het volgende:
Vraag het wel even aan een moderator.
Waarom ze bij jou nog geen stempel hebben kunnen zetten met "dit heb je en dat kun je eraan doen" is erg naar, maar dat kunnen wij hier ook niet... Dat je er flink van baalt kan ik daarintegen erg goed begrijpen!
quote:Bedankt is aangekomen.
Op zondag 9 februari 2003 23:32 schreef fokje het volgende:
Ik heb het al en er is mail als het goed is.
Diegene zit ook niet te wachten op psychologiseren, lotgenotencontact, opname, zielig doen en dergelijke maar wil ook gewoon beter worden, net als ik.
Bij diegene werd na een hele tijd drama en ellende en onderzoeken en pruts diagnostisering vastgesteld dat het helemaal geen geestelijke ziekte was, maar iets puur lichamelijks.
Iets wat ik over mijn ziekte ook steeds meer begin te vermoeden en waarom ik ook steeds minder trek krijg in al het softe psychologische gezwets.
Maar gelukkig dat er dus ook mensen zijn die dat herkennen en die het niet alleen maar zo vreselijk moedig en te gek van zichzelf vinden dat ze zich hebben laten opnemen in een inrichting
Bedankt fokje.
quote:wat een walgelijke zin en wat haal je hiermee mensen naar beneden die wel hulp zoeken
Op maandag 10 februari 2003 22:56 schreef Graaljager het volgende:
Diegene zit ook niet te wachten op psychologiseren, lotgenotencontact, opname, zielig doen en dergelijke maar wil ook gewoon beter worden, net als ik.
quote:Duidelijk mee eens, wat is dat toch tegenwoordig, is het de tijd van laten we iedereen die het moeilijk heeft is gigantisch afzeiken?
Op maandag 10 februari 2003 22:58 schreef DarkElf het volgende:[..]
wat een walgelijke zin en wat haal je hiermee mensen naar beneden die wel hulp zoeken
Tja, het kon ook niet uitblijven..
quote:R-E-S-P-E-C-T- voor anderen is je nooit bijgebracht?
Op maandag 10 februari 2003 23:08 schreef Graaljager het volgende:
Mijn hemel, raak ik verzeild in een strijd met LPF-contrarevolutionairen!!Tja, het kon ook niet uitblijven..
quote:Naar mijn idee heb je het niet echt getroffen met die persoon. Mijn gevoel is dat deze inderdaad niet wist wat ie met je aanwilde, maar dit ook niet durfde toe te geven. Psychologen hebben ook zo hun neuroses.
Deze laatste deskundoloog heeft het speciaal verbruid bij me door niks te willen zeggen over een eventuele diagnose, of over een manier waarop ze mij dachten te gaan behandelen.. hij wist gewoon niet wat hij met me aan moest en daarom vond hij "opsluiten" maar het makkelijkste.. over een deskundig oordeel gesproken!
Daarnaast denk ik dat ze je inderdaad in de dagbehandeling wilde hebben om een goede diagnose te kunnen stellen. Ze houden wel degelijk rekening met je geschiedenis.
Mijn mening is wel dat jij het die mensen nu onmogelijk maakt om een diagnose te stellen door niet in dagbehandeling te gaan. Jou keuze.....
Daarnaast wil ik het alleen maar toejuichen dat hij na drie testjes jou geen diagnose geeft. Zou er niet aan moeten denken dat het invullen van 300 vragen (ja/nee-antwoorden) mijn zelfbeeld en mijn toekomst grotendeels kunnen veranderen. Ik vind dat hij/zij heel ethisch heeft gehandeld.
[Dit bericht is gewijzigd door dracoon op 10-02-2003 23:15]
quote:had je maar niet zo zielig moeten doen
Op maandag 10 februari 2003 23:08 schreef Graaljager het volgende:
Mijn hemel, raak ik verzeild in een strijd met LPF-contrarevolutionairen!!Tja, het kon ook niet uitblijven..
quote:Mijn mening over jou als pedant, arrogant, betweterig mannetje wordt door je laatste posts alleen maar versterkt.
Op zondag 9 februari 2003 19:47 schreef Moonah het volgende:
Ik zal me verder niet meer met je bemoeien.
Ik vind je ook nog eens vreselijk denigrerend doen tov mensen die hulp hebben gezocht, zich kwetsbaar opstellen en daarover vertellen.
En dan ook nog eens het gebruik van kotssmiley's....
Min ventje.
Voel je maar beter dan de rest omdat het bij jou iets 'fysiologisch' zou zijn.
Jij komt jezelf nog wel tegen in het leven, op jacht naar je graal DUH
quote:Let wel: na drie gesprekken, met zowel een psycholoog als een psychiater, en drie testen (geen testjes, maar 100+ open vragenlijsten.) Over de tijd van een dik half jaar, waarin ik behoorlijk heb zitten pushen ook, anders had het misschien wel 9 maanden tot een jaar geworden.
Op maandag 10 februari 2003 23:10 schreef dracoon het volgende:
Daarnaast wil ik het alleen maar toejuichen dat hij na drie testjes jou geen diagnose geeft. Zou er niet aan moeten denken dat het invullen van 300 vragen (ja/nee-antwoorden) mijn zelfbeeld en mijn toekomst grotendeels kunnen veranderen. Ik vind dat hij/zij heel ethisch heeft gehandeld.
Even niet de zaken gaan verdraaien he, of wou jij soms ook gaam solliciteren als psycho-deskundoloog.
Mijn excuses, ik heb zitten mutsen.
Wel wil ik vragen aan iedereen om hier wat vriendelijker met elkaar om te gaan,
de reacties op de openingspost zijn goedbedoeld nl.
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 11-02-2003 20:18]
quote:Oke dan gaan we hier weer verder. Ik wilde graag nog wel even op reageren nl.
Op maandag 10 februari 2003 23:25 schreef Graaljager het volgende:[..]
Let wel: na drie gesprekken, met zowel een psycholoog als een psychiater, en drie testen (geen testjes, maar 100+ open vragenlijsten.) Over de tijd van een dik half jaar, waarin ik behoorlijk heb zitten pushen ook, anders had het misschien wel 9 maanden tot een jaar geworden.
Even niet de zaken gaan verdraaien he, of wou jij soms ook gaam solliciteren als psycho-deskundoloog.
Oke, ik heb de zwaarte van de testen onderschat. Mijn excuus.
Dan nog blijf ik bij het punt dat ik liever de diagnose "uitgesteld" krijg, omdat ze het oprecht niet weten dan dat ik willekeurig een stempel opgedrukt krijg. Dat is mijn punt wat ik wilde maken. Ik hoop dat je daar nog op zou willen reageren....
En terzijde, ik ben al afgestudeerd psycholoog . En ik ben er trots op......
quote:Ja daar ben ik het mee eens.. liever eerlijk zeggen dat je het nog niet weet dan een diagnose krijgen om er vanaf te zijn. Dat laatste is dus een beetje zoals ik de psychiatrische gezondheidszorg heb leren kennen: alles om maar geen zwakheid of onwetendheid te hoeven toegeven. Heeft misschien iets te maken met de manier waarop artsen worden opgeleid: ze zijn in de opleiding/co-schappen keihard tegen elkaar heb ik wel gemerkt. "Ik weet het niet" of "ik twijfel" wordt niet getolereerd. Een zekere arrogantie wordt aangeleerd en gestimuleerd.
Op dinsdag 11 februari 2003 23:48 schreef dracoon het volgende:
Dan nog blijf ik bij het punt dat ik liever de diagnose "uitgesteld" krijg, omdat ze het oprecht niet weten dan dat ik willekeurig een stempel opgedrukt krijg. Dat is mijn punt wat ik wilde maken. Ik hoop dat je daar nog op zou willen reageren....
Maar dat was dus het jammere, er werd niet gezegd: we weten het nog niet, we willen wat meer van je zien of weten. Er werd geen enkele toelichting gegeven, en ik kreeg de indruk dat er werd gezegd: We weten niet wat we met je aanmoeten, dus je valt automatisch in de categorie zwaarste gevallen. Je kunt kiezen: opname of dagbehandeling, we raden je een opname aan. Wie weet kunnen we je op die manier nog helpen, maar iets anders zijn we niet van plan om nog te proberen.
Als jij geestelijk in de problemen zit maar verder volledig compus mentus bent hoef ik je niet uit te leggen hoe zo'n kwalificatie voelt.
Mochten ze daar moeilijk over doen als je er naar vraagt. Dan kan je altijd nog inzage vragen.
En je opmerking dat er zo gepushed wordt om maar een diagnose te stellen. Ja, daar heb je gelijk in, maar een gewetensvol arts zal dat nooit doen. Aan de andere kant, iedereen wil zijn werk toch goed doen, en het meest frustrerende is als je dat niet lukt; in jou geval een diagnose stellen.
quote:
Op woensdag 12 februari 2003 17:22 schreef yingyang het volgende:
Ik moet zeggen dat ik ook niet de psychiatrie blindelings volg. Ik geloof ook niet alles wat ze beweren. Ik denk zelf ook na of ze wel gelijk hebben wat ze zeggen.Het zijn ook maar mensen met een of andere opleiding die iedereen kan halen. Om psychiater of psycholoog te worden hoef je dus echt niet slim te zijn.
En fouten worden er gemaakt. Net zoals er ook fouten overal worden gemaakt. De mensheid maakt gewoon fouten.
Ik ben "slim" genoeg om te twijfelen aan de deskundigheid van de mensen die tegenover me zitten. Ik neem niet alles wat ze zeggen als waar aan.
En ik ben ook eigenwijs genoeg om zelf te weten wat te doen en te weten wat goed voor me is.
Wat gek is dat is dat vrienden en een paar mensen van mijn familie mij gelijk geven. Als ik uitleg hoe het eraan toe gaat dan geven ze mij gelijk.
Ook is het zo dat de hulpverleners zich vaak wat meer voelen en je als ziek en niet vol aanzien. Ik denk dat ze je bekijken via een bepaalde invalshoek en dat ze ook vooroordelen hebben. Zo van :" Ach...die zal nooit en te nimmer meer vol kunnen deelnemen aan het maatschappelijk verkeer".
Hoe ze met mij omgaan, merk ik dat vaker.
Op de dagbehandeling was het nog erger, daar werd je meer als dier aangezien die allerlei kunstjes moest doen zoals in een circus.
Mens onwaardig gewoon
quote:
Op woensdag 12 februari 2003 17:38 schreef Graaljager het volgende:
Kun je zeggen wat ze je voor "kunstjes" wilden laten doen dan op de dagbehandeling?
En waarom je je niet als mens behandeld voelde?Werd er wel of niet naar je geluisterd? Werrd je gezien als iemand op wie eerst met medicijnen geexperimenteerd moest worden?
En als het zo mensonwaardig was, ontstaat er toch een algehele sfeer van onvrede onder de patienten? Dat zijn toch geen monddode gekken? Of waren er ook mensen die zich prima vermaakten.
Ik wil graag weten hoe of wat. Dan kan ik beoordelen of het ook iets is waar je zelf iets tegen kunt doen als het je niet zint, of dat het gewoon een gegeven is als je op de dagbehandeling zit..
Wat ik ook erg graag zou zien; hoe ziet het rooster van een dag op de dagbehandeling er grofweg uit?
quote:
Op woensdag 12 februari 2003 17:55 schreef yingyang het volgende:
Nou mijn dagbehandeling bestond uit : Wandelen ( een keer per week), zwemmen, sporten, creatieve therapie en arbeidstherapie. Plus nog verplicht vertellen wat je in het weekend had gedaan ) op dinsdag. En wat je in het weekend gaat doen ( op donderdag)Vrijheid was er niet. Je moest overal aan meedoen. Tijdens het wandelen waren mijn nieuwe schoenen helemaal verprutst omdat ze zonodig door de modder moesten gaan.
Het zwemmen ging dan wel, maar duurde maar 20 minuten.
Sporten was van alles. Ook korfbal
Ik had er gewoon geen zin in.
Creatieve therapie daarbij moest je dingen maken met verf enzo. Of met gips. Ik vond en vind er geen bal aan. Omdat ik liever wat anders doe.
En dan nog arbeidstherapie. Waarbij je boekjes in elkaar moest zetten enzo. Heel saai werk. Meer gevangenis werk. Totaal geen uitdaging zat erin.
En dan moest je verplicht zeggen wat je in het weekend ging doen. Alles was verplicht.
Bij mij sloot het niet aan op mijn wensen. Misschien ben ik te verwend ofzo. En daarbij kwam kijken dat er veel mensen bijzaten die net van een opname afkwamen. De mensen die er zaten die zeiden niet veel. Ik vond het hele sfeertje niet leuk. Voelde me niet thuis daar. Na een maand dus gestopt ermee.
Mede doordat de begeleiders dom deden. Ze deden alsof het kinderen waren enzo. En je moest overal aan meedoen. Gewoon niet leuk was het.
Als ze nu meer in de aanbieding hadden dan was ik misschien door gegaan.
Voelde me een of ander dier daar. Die de instructies van de mensen moest opvolgen.
Dit wil niet zeggen dat het overal er zo aan toegaat. Dat was dus waar ik onder behandeling was zo.
quote:
Op woensdag 12 februari 2003 18:13 schreef Graaljager het volgende:[..]
Ik moet zeggen, ik las vorige week het dagprogramma van Volkert van der G. in het Pieter Baan centrum en dat zag er een stuk uitdagender en gezelliger uit. Wat deprimerend zeg.. boekjes in elkaar zetten..
[..]Daar hoeven ze bij mij in elk geval niet mee aan te komen. Wat is dat nou voor onzin. Als ik verplicht wil vertellen wat ik ga doen, ga ik wel in Noord Korea wonen!
Sorry, maar als dat hun interpretatie van menselijke vrijheid en waardigheid is, denk ik dat ik het met m'n intuitie heel goed aangevoeld heb dat ik daar niks te zoeken heb..
[..]En dat soort herinneringen blijf je ze dan terecht nog heel lang kwalijk nemen...
[..]Moet je daarvoor verwend zijn dan, om zelf te willen bepalen wat je ze vertelt? Ik dacht het niet.
Kreeg je eigenlijk ook gesprekstherapie of medicatie daar?
Zijn er nog mensen met positieve ervaringen met dagbehandeling eigenlijk?
't Is wel een beetje het verkeerde topic maar ja, de twee horen nu een beetje bij elkaar heh..
quote:
Op woensdag 12 februari 2003 18:39 schreef yingyang het volgende:
Gesprekstherapie heb ik niet gekregen daar. Dat werd wel aangevraagd door velen maar dat was niet mogelijkIk moest daar trouwens ook kladvelletjes papier afwegen, van die velletjes waar de doktoren aantekeningen op deden maken. 100 gram moesten die pakketten zijn. Erg uitdagend werk was dat
De een deed ze afwegen en de ander deed ze inpakken in een omhulsel.
En ze lieten me kalenders controlleren. Dan kreeg je een hele hoge stapel kalenders en toen moest je nagaan of het op volgorde lag. Als bijvoorbeeld de bladzijde februari onbrak moest je die toevoegen. En dat deed je dus 3 uur achter elkaar
En ze zeiden voordat ik daarheen ging op het riagg dat ik daar op de grafische afdeling terecht kwam. Ze vonden dat soort werk wel bij me passen omdat ik webdesign wilde gaan studeren
En toen ik tegen de begeleider van de groep van de dagbehandeling zei dat ik geen zin meer had in dat werk toen gingen ze dom doen en zeiden ze of de medicatie misschien niet verhoogd moest worden
Ik heb verdomme bijna de heao afgerond
( die laatste smiley is bedoeld voor al die prutsers van de dagbehandeling waar ik zat)
Toch nog 1 maand volgehouden heb ik het, dat vind ik een hele prestatie. Langer lukte niet gewoon.
Erg denigrerend gaan ze te werk heb ik gemerkt.
Ik zat in een huis met 6 andere mensen en de uiteindelijke bedoeling was, dat je elkaar (met of zonder therapeut) continu confronteert met elkaars gedrag. Zo word je je erg bewust van jezelf en de redenen van je gedrag. Hoe reageer je op anderen? Wat is jouw 'rol'? Waarom snauw je? Waarom lach je? Is dat nu wel 'echt' wat je nu zegt, of bedoel je eigenlijk wat anders? Wat is je motief om iets wel of juist niet te zeggen? Etcetc.
In het begin heb ik me vreselijk afgezet tegen alle structuren die er heersten. Want zoals Fokje noemde (in haar topic), jezelf eraan 'overgeven' gaat niet zo maar. Langzaam aan werd me het nut van die structuren helder, het zorgt voor (oa) ritme en duidelijkheid.
Hoe ziet een dag eruit?
3x per week psychotherapie, ook met je groep. Want het gaat om de interactie. Verder diverse therapieen: creatief, beweging, ed. Elke dag evaluatie, met elkaar. Maar ook het boodschappen doen, koken, eten, afwassen etc is therapeutisch. Juist uit die alledaagse interacties en bezigheden kan heel duidelijk worden hoe je functioneert en reageert op situaties.
Ik vond het ontzettend zwaar en heel confronterend. En ik heb ook wel eens op het punt gestaan van "Ik kap ermee". Maar uiteindelijk ben ik erg blij dat ik heb doorgezet. Ik heb mezelf zeer goed leren kennen, kan nu oude patronen herkennen en reacties/handelingen/gedragingen van mezelf ombuigen. Ook (en vooral) mijn gevoelsleven is blootgelegd. En daar ben ik heel blij om .
Je zit er niet voor je lol, maar wij hebben bij tijden ook ontzettend veel plezier met elkaar gehad.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |