Hierbij mijn reisverslag van een paar dagen Engeland eind vorige maand.
Dag 1 ArrivalsGelijk door vanuit m’n werk naar Schiphol. Nog ruim een uur de tijd na het snelle inchecken, geeft me mooi de tijd om nog even een koptelefoon voor m’n MP3 speler te kopen, omdat ik de originele vergeten was; ik moet namelijk altijd wel iets vergeten als ik op reis ga. En ook nog even tijd om de Mondriaan expositie in het Rijksmuseum te bezoeken.
Na een wandeling van 20 minuten bij gate D12 aangekomen, waar na een half uur iedereen verzocht werd naar buiten te gaan om nogmaals gecontroleerd te worden. Eenmaal in het vliegtuig aangekomen blijkt er nog een passagier zoek en zijn bagage moet dus van boord voor we vertrekken. Met een tiental minuten vertraging begint het volledig volle vliegtuig aan de 18 minuten durende taxirit naar de Polderbaan.
Na ruim drie kwarties vliegen landen we dan op Nottingham East Midlands Airport, alwaar je geheel in low-budget stijl met een trap uit het vliegtuig mag en over het platform naar de arrivals area gaat. Nog een keer paspoort controleren en bij de uitgang voor de keuze staan voor ‘Nothing to declare’ of ‘EU-citizens’. Maar voor Nothing to Declare gekozen, maar beide uitgangen komen uiteindelijk weer op dezelfde gang uit… Engelse luchthavenplanning…
Eenmaal aangekomen in tussen de winkels stond een vriend, die met een eerder vlucht uit Keulen kwam, mij al op te wachten en vertelde dat we net de bus gemist hadden. Nou ja 29 minuten om bij te praten dus.
Een uur later staan we dus in het centrum van Nottingham met de routebeschrijving en een kaart van het plaatselijke OV. “Steek de marktplaats schuin over en neem in de straat daarachter bus 68, 69, 70 of 71: maar niet 67” stond er te lezen in de routebeschrijving. Heel veel bushaltes, maar dus niet van één van deze bussen. Dan maar een stukje lopen, want de zon schijnt.
Wat meteen al opvalt aan Nottingham is de rust die er lijkt te heersen op straat. Geen druk verkeer, alleen wat mensen die rustig over straat lopen of op een terras zitten. We besluiten daarom ook maar te gaan lopen en ruim een half uur later bellen we aan bij onze gids voor de komende dagen.
Dag 2 Nottingham![]()
De zon schijnt, dus tijd voor een verkenningstocht van Nottingham. We kopen een dagkaartje voor het OV en gaan eerst maar eens die nieuwe tram gaan bekijken. De tram is hier echt een successtory; wordt meer gebruik dan verwacht, de huizenprijzen rondom de lijn zijn sterk gestegen en het is een impuls geweest om overal de openbare ruimte te moderniseren. Door afstemming met P+R plekken zorgt het ook nog voor veel minder verkeer in het centrum.
Na de tramlijn gezien te hebben, verder met de woonwijkjes; een mooi jaren 20 buurtje en wat moderne architectuur. Verder een wandelingetje langs het kanaal, langs de moderne architectuur van ‘The Inland Revenue Office” (ofwel belastingdienst) en the Magistrates Court, waarna het tijd is voor lunch op een terras aan het water in de zon : )
Hiervoor kiezen we het voormalige Canal Museum, dat tegenwoordig dienst doet als restaurant. Dat het een museum was, is nog te zien aan de inrichting, want er ligt nog een hele boot in het restaurant, compleet met water eromheen.
Na een Turkey mango chutney sandwich met een pint of Guinness wordt het tijd voor een rondje echte toeristische zaken; op naar het kasteel! En voor het kasteel staat het standbeeld van niemand minder dan Robin Hood. Die uiteraard ook in miniatuurvorm aangeschaft moet worden om de collectie souvenirs compleet te maken. Het kasteel zelf is niet heel erg bijzonder. De helft was gesloten vanwege wisseling van de expositie, maar ondertussen was het al weer tijd voor English Tea met een Cranberry Muffin op het terras van het kasteel met uitzicht over de stad. De tuin rond het kasteel was wel weer de moeite waard, maar dat kwam vooral door de vele bloemen die er nu bloeiden. Daarna is het tijd om boodschappen te gaan doen en de volgende reisgenoot op te gaan halen van de bushalte.
Dag 3 Sheffield en Derby![]()
Na nog een kort bezoek aan het kasteel ’s ochtends om reisgenoot 2 en 3 te vereeuwigen met Robin Hood, op naar de bushalte om reisgenoot 4 op te halen. En vervolgens naar het station waar we geconfronteerd worden met het spoorvervoer in Engeland. De trein is slechts 15 minuten te laat en veranderd slecht 2 keer van perron. Nou ja, dan is het tijd voor nog een muffin en thee en de krant. Eenmaal in de trein de laatste zitplaatsen kunnen bemachtigen, maar helaas niet in de buurt van elkaar. Dus daar zat ik tussen de Engelse plattelandsmeisjes die een weekend naar Manchester gingen. Ik ben dus geheel op de hoogte van hetgeen zij van plan waren te gaan doen in Manchester, wat ze vooral niet zouden doen en wat ze daarbij aan zouden trekken. De uitspraak van een van de dames dat ze er met meer make up uit zou zien als – en ik citeer – “ a French Victorian Hooker” zegt genoeg; ik zeg: zo zag ze er al uit met 3 doorzichtige rokje, kousen, een doorkijk topje en een geëxplodeerd kapsel. En zij was nog de best en meest geklede van de drie die ik gezien heb.
Goed, nog geen twee uur later stappen we uit in de bouwval die het station van Sheffield moet voorstellen. Uiteraard moet dit in de komende jaren een station van wereldklasse worden, maar nu nog even niet. Geeft niks we lopen verder het centrum in en zien ook hier weer verrassend moderne architectuur en we vinden een mooi parkje met een fontein en wat zon om te lunchen: baked patato w/ chicken curry dit keer, om nog een beetje in de Engelse stijl te blijven.
En wat is er dan nog meer in Sheffield naast dit parkje waar iedereen wil zijn rond lunchtijd.. ja, niet veel eigenlijk. Buiten de stad ligt het grote Meadowhall shoppingcentre (bekend van de dagtochtjes vanuit Nederland), dat snel bereikbaar is met de tram en daarom valt er in het centrum niet veel te beleven. Er zijn wat pogingen gedaan met een wintergarden en een klein winkelcentrum en voetgangerszones, maar echt bruisend zal het niet zijn als de zon ophoudt te schijnen. Opeens begrijp je dan wel de muziek van Pulp en soortgelijke bands uit deze omgeving.
We kijken nog even rond in Park Hill; een soort bijna leegstaande Bijlmerflats aan de andere kant van het station en pakken de trein terug via Derby. Deze stad staat in ‘The Rough Guide Britain’ beschreven als een plek waar je het beste langs kan rijden, tenzij je echt erg graag de kathedraal wil zien. Nou ja, er was ook nog een interessant woningbouwprojectje dat een aantal van ons wilde zien, dus dan toch ook maar even langs de kathedraal; die dus vanwege een dienst niet voor publiek toegankelijk was.
Dan maar een terrasje opzoeken, in de zon, maar niet aan het water, maar dit keer met foute muziek. Tijd voor Wexford Cream Ale… weer eens iets anders dan Guinness of Foster’s.
Terug in Nottingham even shoppen om vervolgens wat te gaan drinken in de kerk. In Amsterdam maken ze er een club van, maar in Nottingham zit er in een oude kerk een bar. En als vervolg hierop – om in de Engelse stijl te blijven – verder naar een Indiaas restaurant voor curry in alle soorten en scherpten. Om vervolgens de avond af te sluiten in de plaatselijke cocktailbar.
Dag 4 Manchester![]()
Wederom ’s ochtend vroeg naar het trainstation om er daar wederom achter te komen dat de trein én vertraagd was én van een ander spoor vertrok. Maar gelukkig hadden we dit keer wel redelijk zitplaatsen in een trein die na een uur volledig vol stond. Uitgestapt op Picadilly Rd in Manchester en dan valt het meteen al op dat je in een grote stad bent; een groot station, veel mensen en grote gebouwen. Tijd voor koffie nemen we niet, we willen meteen gaan lopen en dingen zien. Zo komen we bijvoorbeeld nog in een demonstratie terecht tegen de privatisering van het spoor. Mooie vlaggen en spandoeken, maar echt veel mensen waren het niet, ’t maakte niet echt indruk.
Wederom mooi weer, maar helaas in het centrum geen terras te bekennen, dus dan maar lunchen in een typische pub, waar de open haard altijd aanstaat, er altijd oude mannen met hoeden bier drinken aan de bar hangen en er bovendien geen stoel hetzelfde is.
Manchester is zoals gezegd een grote stad, en is dus ook opvallend duurder als Sheffield of Nottingham. Maar het is ook zeker een stad om nog eens naar toe terug te gaan om te winkelen of voor een concert. (zeker nu je er vrij goedkoop kan komen met jet2.com, waarvoor je in de hele stad reclame ziet).
Tijd voor een beetje moderne architectuur, dus met de tram naar de Harbour City. Even gepraat met de mensen van de
projectontwikkelaar en een modelwoning bekeken. Beetje duur, geen bijzonder uitzicht, maar wel mooie locatie. Een kort bezoek aan The Lowry factory outlet centre en een drankje op het terras van
The Lowry Art Centre volgden voor een bezoek aan het door
Daniel Libeskind ontworpen Imperial War Museum. Dit museum is nauwelijks museum te noemen; het is meer een multimedia spektakel waar je heel even in de oorlog zelf terecht komt. Door grote projecties op de muren van de tentoonstellingszaal wordt je gedurende een tiental minuten meegenomen in de oorlog. Daarna gaat het licht weer aan en is het dus weer gewoon een tentoonstellingsruimte. Erg speciaal. Ook speciaal is de lift die je kan nemen naar het uitkijkplatform.. alleen voor mensen zonder hoogtevrees.
Na deze belevenissen was het tijd voor een hapje en een drankje, dus terug naar het centrum waar we een betaalbaar Japans restaurant hadden gezien nabij het treinstation. Wij dachten hier snel te kunnen eten, maar daar dacht de bediening anders over. Na bijna een uur met alleen wat soep en Japans bier, kwam er iemand op de tafel naast ons het eten klaar maken op gasbrandertjes. Waarschijnlijk was de keuken te klein of mochten de gerechten voor de voordeelkelder waar we zaten niet boven in het echte restaurant klaar gemaakt worden.
Omdat we door de trage bediening we de trein gemist hadden, besloten we om maar even een rondje te lopen door het nabijgelegen uitgaansdistrict om daar nog wat te drinken (niet op een terras, want de zon was al weg). De plek waar we waren bleek echter het gay-district te zijn, maar dat maakte reisgenoot vier niets uit en dus stonden we even later met muziek van Eurythmics en Rick Astley een pint te drinken in een gay bar.
De trein terug reed gelukkig zonder vertraging, maar dat deerde niemand, want na een paar minuten sliep vrijwel iedereen.
Dag 5 Nottingham en de terugreis![]()
Na afscheid genomen te hebben van de helft van het reisgezelschap was het tijd om te gaan winkelen. Want ook in Engeland zijn de meeste winkels tegenwoordig op zondag open. Echter is het dan weer niet zo’n goed idee om een semi- tweedehands muziekwinkel in te lopen. Want daar vind je natuurlijk net die cd’s en dvd’s die je in Nederland niet kan krijgen of een vermogen voor betaalt. Tijd voor een late lunch bij de all-you-can-eat chinees, dat echt boven verwachting goed was en vervolgens nog een Carling's in de zon op een terras voordat de bus ons weer naar het vliegveld bracht om nog geen vier uur later al weer thuis te zijn.
ConclusieDe Engelse steden zijn echt geen saaie industriesteden. Voor een weekendje weg kun je makkelijk Nottingham en Sheffield combineren. Je kan er goed winkelen en er is cultuur en natuur in de omgeving. Eten en drinken zijn vrijwel dezelfde prijs of soms nog wat goedkoper als in Nederland. Vooral eten in pubs kan goedkoop zijn. Het is leuk om deze steden te bezoeken als je wel een citytrip wil maken, maar niet in een erg grote stad wilt zitten.
Manchester is een echte citytrip bestemming op zich en ik kan aanraden om daar een lang weekend voor uit te trekken. Er is veel te zien en voor iedereen wel wat te doen. Het is een wel een drukke stad. Eventueel is deze stad te combineren met een bezoek aan Liverpool.