De bedrijfseconomische klucht continues en de overheid................. is machteloos in de soap van de goddelijke komedie.
quote:De samenleving gebouwd op drijfzand wanneer worden het bedrijfsleven, overheid en samenleving wakker?
AMSTERDAM - UPC heeft zijn financieel directeur Charlie Bracken vorig jaar een bonus van 816.750 euro gegeven, vooral omdat zijn opties niets meer waard zijn. Dit blijkt uit stukken die het kabelbedrijf heeft gedeponeerd bij de Amerikaanse beurstoezichthouder SEC.Charlie Bracken blijkt bij zijn aanstelling een garantie van 1 miljoen dollar te hebben bedongen voor het geval zijn optierechten waardeloos zouden worden.
Zo'n garantie is heel ongebruikelijk omdat opties juist zijn bedoeld om de beloning van topbestuurders te koppelen aan het rendement van gewone beleggers. De bestuurders van UPC zijn in opspraak geraakt nadat het bedrijf miljardenverliezen had geleden. Het aandeel van UPC kelderde van 83 euro in maart 2000 tot 0,04 euro afgelopen vrijdag.
Bron: Volkskrant
De tijd zal het leren.
Waarom weigeren we hier voor de voorwaarden te creëren?
quote:
Dit is geen kapitalisme, dit is inhaligheidVolkskrant 25 juli 2002, pagina Forum, Robert Hemsley,
De beurscrises heeft het vertrouwen in het Amerikaanse kapitalisme geschokt, zegt Robert Hemsley. De top heeft zich verrijkt, nu betalen de werknemers de prijs.
IK BEDIEN een machine in een papierfabriek die eigendom is van een multinationaal bedrijf. De fabriek werd gebouwd in de jaren twintig, toen de beurskoersen explodeerden, F. Scott Fitzgerald schreef over de rijken en Babe Ruth homeruns sloeg voor de Yankees, Ik krijg per uur betaald en begrijp niets van de markt. Ik ben geen lid van een country club en heb geen pak.
Mijn fabriek heeft de crises van de jaren dertig overleefd, een oorlog en zelfs een paar kleinere aardbevingen. Maar ik betwijfel of zij de huidige crises overleeft, die begon met gesjoemel bij energiebedrijf Enron. Kleine beleggers zoals ik staken het spaargeld voor hun pensioen in de aandelenmarkt, aangemoedigd door politici, financieel adviseurs en het financiele tv-kanaal CNBC. Maar ik vraag me af of die markt wel eerlijk is. Topmensen hebben zich jarenlang verrijkt. Nu het systeem instort, betalen kleine beleggers de prijs.
In 2001 verdiende de gemiddelde Chief Executive Officer (CEO) 11 miljoen dollar, volgens Pearl Meyer & Partners, een consultancy bedrijf op het gebied van de beloning voor topmanagers. De salarissen van topmanagers zijn de afgelopen decennia gestaag omhoog gegaan, veel sneller dan de lonen van de werknemers. Twintig jaar geleden kregen CEO's ongeveer 40 keer zoveel als een gemiddelde werknemer. Nu is dat meer dan 500 keer zo veel.
Vorig jaar verdiende de CEO van mijn bedrijf 592 keer meer dan ik. Ik vraag me dan af of hij te veel krijgt of ik te weinig. Onlangs vroeg het management de werknemers om loon in te leveren, anders liepen ze het risico dat zij hun baan zouden verliezen. In de herfst deden we consessies, maar in de lente ontving de CEO een aandelenpakket ter waarde van 1,4 miljoen dollar.
Dit is geen kapitalisme, dit is gierigheid. Ik ben niet naief. Ik ken de verhalen over de robber barons aan het einde van de negentiende eeuw. In de loop der geschiedenis hebben ook de anderen het systeem misbruikt. Maar nog nooit is de kloof tussen managers en werknemers zo groot geweest. Deze ongelijkheid bedreigt het kapitalistische syteem zelf. Als de werknemers inleveren, terwijl de managers een bonus nemen, worden de banden van het gemeenschappelijke doel verbroken.
Vergelijk dat eens met het Marine Corps. Dat is zo gestructureerd dat recruten en officieren samen aan een gemeenschappelijk doel werken. De commandant van het Marine Corps is verantwoordelijk voor een organisatie van 172 duizend mannen en vrouwen. Hij verdient 163 duizend dollar per jaar, slechts 13 keer zoveel als een recruut in het opleidingskamp. Het systeem is succesvol vanwege een traditie van gedeelde risico's en beloningen.
Alle werknemers willen dat hun bedrijf succesvol is. Ik ben trots op mijn werk. Ik geloof ook dat mijn zorg over de aandelenkoers van mijn bedrijf even groot is als die van mijn CEO. Een deel van mijn pensioengeld is belegd in geld van mijn eigen bedrijf. Ik erken ook dat mijn bedrijf winst moet maken als ik mijn baan wil houden.
Maar ik vraag me af of managers de rol van werknemers wel op aarde schatten. De vrije markt is een systeem van risico's en beloningen. Zoals het nu gaat, lopen de werknemers de risico's, terwijl de topmanagers de beloningen incasseren.Robert Hemsley is lid van de Association of Pulp and Paper Workers Union. Copywright: New York Times Syndicate.
Waarom weigeren we hier voor de voorwaarden te creëren?
Maar wat ik me afvraag is wie kent die bonussen toe en hoe wordt de hoogte daarvan bepaald?
quote:Een 'subtiel' spel van raad van toezicht commissarissen en CEO, maar uiteindelijk via de simpele wetten van het kapitaal, waarbij kapitaal, kapitaal wil zien. Een goede CEO die veel winst kan maken, is een zegen voor de aandeelhouder. En dus kan een CEO veel geld eisen als hij in staat is veel winst te maken (ten koste van vooruitgeschoven millieu posten en de citoenpers van de faktor arbeid
Op maandag 5 mei 2003 11:33 schreef Fester het volgende:
duidelijk stukje text hierboven.Maar wat ik me afvraag is wie kent die bonussen toe en hoe wordt de hoogte daarvan bepaald?
)Voor de samenleving als geheel betekent dit echter uiteindelijk een loose/loose situation.
De vraag is wanneer we dit willen gaan inzien?
Waarom weigeren we hier voor de voorwaarden te creëren?
Opties waren bedoeld als bonus die bij een goed bedrijfsresultaat een dividend zouden opleveren door het verschil tussen de koers van de optie en waarde op einddatum. Als een bedrijf in waarde verminderd of gelijk blijft zijn de opties dus in feite niets waard.
Het hele systeem om managers opties te geven en dan te gaan compenseren als de opties niets waard blijken is natuurlijk compleet idioot en gaat tegen het hele idee in van opties.
quote:Dit zal ook alleen maar lukken wanneer mensen weer verantwoordelijk worden gemaakt voor de samenleving waarin ze leven in plaats van nu 'het systeem' te aanvaarden. Het systeem is hierbij de fatale niet geintegreerde combinatie van Kapitalisme en Communisme.
Op maandag 5 mei 2003 12:06 schreef Vuur het volgende:
Ook dit is weer een simpel stukje "Vraag en Aanbod". Als men een top-manager wil, dan zal je geld moeten bieden. Of anderen die manager dan wel of niet top vinden is dus niet aan de orde. Ook niet of het bereikte resultaat wel of niet positief is. Die bedrijfseconomische klucht zal voorlopig dus nog wel doorgaan hoor. Dit nog zolang het door Peter Hoopman gewenste economisch/politieke systeem nog niet uitgevonden is en internationaal aanvaard en ingevoerd wordt.
Alleen door deze beide te integreren welke met één simpele maatregel kan geschieden, worden mensen zelf weer verantwoordelijk en dit geeft weer de mogelijkheid om kleur. diversiteit, cultuur en identiteit in de samenleving wortel te laten schieten
Maar Vuur, dat zal alleen maar gebeuren wanneer mensen weer zelf verantwoordelijk wensen te zijn. 
Dus voorlopig heb je helemaal gelijk. 
[Dit bericht is gewijzigd door Peter_Hoopman op 05-05-2003 23:27]
Waarom weigeren we hier voor de voorwaarden te creëren?
|
|
