Bloeddonor

Ik geef geen bloed..
De reden dat ik geen bloed geef is dat ik in mijn broek schijt als ik naalden zie.
Ik weet 100 % procent zeker dat ik flauw val als ik bloed zou geven.
Ik kan al bang zijn als ik bij de tandarts een spuit moet krijgen, meestal kies ik er dan ook maar voor om zonder verdoving te behandelen.
Als ik niet zo bang was geweest dan had ik denk ik wel bloed gegeven (kweet niet of mensen blij zijn met mijn bloed )
Ben overigens wel donor hoor na mijn dood mogen ze alles van me hebben ..

p.s sterkte met je zusje !

Ik geef dus zelf al een paar jaar bloed (ben nu 22). Ik zat er al een tijdje aan te denken en op een gegeven moment had ik nix te doen op school, en wat doe je als je nix op school te doen hebt?
Juist, naar de bloedbank
Daar hebben ze een zooi buisjes afgenomen en ben ik "gekeurd".
Nu mag ik om de 4 a 5 maanden een keer een half uurtje langskomen. Ik vind het gewoon ene heel fijn idee: Ik kan er andere mensen mee helpen zonder dat het mij iets kost (behalve een beetje tijd). Tevens wordt nu iedere 4 a 5 maanden m'n bloed gecontroleerd, ik weet dus zeker dat ik geen enge bloedziekte heb (zoals AIDS of zo). Je hebt natuurlijk een hoop ziektes die niet in het bloed zitten, maar de ergere toch wel.

Dus: bovenal dat je een ander helpt heb je voor jezelf een grote zekerheid. (en je krijgt af en toe een zilveren lepeltje of iets dergelijks).
En niet te vergeten is de gratis koffie en koekjes die je krijgt als je klaar bent.

en wat die naalden betreft: je voelt heel ff ene prikje als ze dat ding erin zetten, maar t valt heel erg mee!!!!!!

DOEN DUS!

Ik val niet direct flauw als ik een naald zie, mar een keertje bloedprikken levert bij mij dus altijd een partijtje bijna flauwvalen op en me vraagt daarom ook altijd om te mogen liggen, just in case. Het iljkt mij daarom ook verre van verstandig om bloed te gaan geven, ik ben altijd al blij als ik klaar ben met tweee buisjes laat staan een halve liter. Maar na mijn dood mogen ze alles van me recyclen. En wens je zusje sterkte en ik hoop dat het helpt.

[Dit bericht is gewijzigd door Joepsta op 15-01-2001 11:00]

Ik geef geen bloed, omdat sterke medicijnen gebruik.
Vind ik helaas wel jammer, want ik zou ook best bloed willen geven.
Als ik geen medicijnen zou gebruiken, zou ik dus ook bloed geven..
T'ïs een kleine moeite en voor een ander misschien wel de redding van zijn leven!!

quote:

---

Op 15 januari 2001 01:00 schreef Koentje het volgende:
en wat die naalden betreft: je voelt heel ff ene prikje als ze dat ding erin zetten, maar t valt heel erg mee!!!!!!

DOEN DUS!

---

Ja makkelijk gezegd...Er moet heel wat gebeuren willen ze mij naar een bloedbank krijgen.
Ik zou wel naar een andere .....Bank willen gaan om te doneren maar Ja dat is de vraag niet
waarom moet je trouwens 18 jaar zijn om bloed te geven ??

hmmm

ik doe het niet maar ik vind 't eigenlijk wel een goed idee. heb het eigenlijk altijd al een goed idee gevonden..

waarom ik 't niet doe.. geen idee. ik denk dat ik er gewoon te lui ben om er voor naar het ziekenhuis te gaan (terwijl ik er maar 10 min van af woon [lopend])

Ik geef geen bloed, omdat sterke medicijnen gebruik.
Vind ik helaas wel jammer, want ik zou ook best bloed willen geven.
Als ik geen medicijnen zou gebruiken, zou ik dus ook bloed geven..
T'ïs een kleine moeite en voor een ander misschien wel de redding van zijn leven!!

Nee, hier in China geef ik dus geen bloed. Het is me net iets te riskant, ik ken net iets te veel Chinezen met hepatitis en heb net iets te weinig vertrouwen in het gebruik van steriele naalden, etc.

Wat we hier echter wel hebben is een data-base van buitenlanders en hun bloedgroep. Hoe het precies zat ben ik vergeten, maar het had te maken met de rhesus-factor. Ik geloof dat Chinezen zelden rhesus-positief hebben. Mocht een van ons dat dus nodig hebben, dan kunnen er mensen opgebeld worden...

Ik heb me ook al een tijdje geleden voorgenomen om bloed te geven is er alleen nog niet van gekomen.

Binnenkort maar weer 's zo'n boekie halen.
Belangrijk is natuurlijk hoeveel dagen tevoren mag je niet drinken, ik wil natuurlijk niet dat m'n bloed meteen verdampt/ontvlamt.

En mag je dan een aantal dagen niet sporten ofzo, ben je dan fysiek verzwakt, of is 't zaakie binnen een paar uur weer op peil?

Enige dat ik weet is dat je onder de 50 kilo niet mag geven. Gelukkig zit ik daar ruim boven

Hmmm Joene ..Probeert al vanaf zn 18e bloed te geven . Maar ik heb een ietswat te hoge hartslag en meestal durven ze het niet aan om bloed af te nemen...een enkele keer doen ze het wel ...dus blijf gewoon gaan!

Ik heb wel bloed gegeven, en volgens mij mag je vlak daarna niet sporten: je moet effe de tijd krijgen om het bloed weer op peil te krijgen..voor de rest,geen centje pijn! Kost 20 minuten van je tijd...

Ik was het in Nederland al van plan, maar heb het nooit gedaan. Een maand ofzo gelden ging een collega hier naar de mobiele bloeddonor middag (komt bij ons bedrijf langs) en vroeg aan iedereen of ze meegingen. Dat heb ik dus toen gedaan en ik dek dat ik me, als ik weer terugben in Nederland, ook daar ga aanmelden.

Het is niet eng, kost maar weinig tijd en is hard nodig.

Je hebt er trouwens maar heel even last van (moest even daar blijven zitten en wat eten/drinken) en wordt aangeraden niet die dag nog te gaan sporten.

Ik wil dolgraag bloedonor worden, maar ben/was panisch voor naalden
Vier jaar geleden was ik nog behoorlijk aan het janken als ik bloed moest laten prikken en trok ik meestal mn arm weg.

Ik haatte mezelf erom, vond het echt belachelijk want waar ben je nou bang voor?? Voor dat kleine prikje? Alsof het pijn doet!

De afgelopen jaren ben ik mezelf dus aan het trainen om over die angst heen te komen en, dat gaat goed!!
De laatste keer dat ik bloed moest laten prikken ben ik zo op die stoel gaan zitten, geen gedoe, naald erin bloed geven klaar!!
Ik was zo trots op mezelf!!
Ik verhuis binnen niet al te lange tijd en als dat achter de rug is ga ik me daar opgeven als bloeddonor.

Nou ik geef ook geen bloed... ik vind het namelijk gewoon smerig om te zien/er aan te denken/whatever... heb me op me werk ook een keer dik opengehaalt met een kapotte wijnfles (zo erg dat het bloed er bijna uitspoot) nou ik werd er gewoon niet goed van om me eigen bloed te zien.. echt een hele gekke ervaring. Dus nee ik bedank er voor.

Even voor de 'bloedangstmensen'. Je ziet je eigen bloed dus echt nauwelijks. Ik moest tenminste op m'n rug liggen en om het gaatje zat een verband en het slangetje liep direct naar beneden. Niks gezien dus.

Ik geef ook geen bloed vanwege het gebruik van medicijnen. Zou ik ze niet slikken, dan zou ik nog niet geven. Mijn bloed is niet goed. Afgekeurd dus. Jammer, want ik heb geen problemen met naalden of bloed zien, ik heb alleen een bloedafwijking.

quote:

---

Op 15 januari 2001 03:55 schreef beelzebub het volgende:
Belangrijk is natuurlijk hoeveel dagen tevoren mag je niet drinken, ik wil natuurlijk niet dat m'n bloed meteen verdampt/ontvlamt.

En mag je dan een aantal dagen niet sporten ofzo, ben je dan fysiek verzwakt, of is 't zaakie binnen een paar uur weer op peil?

---

Het is zo dat er niet een tijd voor staat dat je niet mag drinken (ben zelf ook student!), maar je moet natuurlijk niet onder invloed zijn als je gaat geven. Het lijkt mij dus gewoon dat je de avond ervoor geen alcohol moet "nuttigen". Tevens is het zo dat je gewoon een hoop vocht kwijt bent (1/12 gedeelte van je bloed) en dat je de rest van de dag gewoon veel koffie enzo moet drinken.
Als je 's avonds gaat stappen krijg je nog een leuk effect: omdat je lichaam zichzelf nog een beetje aan het herstellen is raak je ook eerder onder invloed

En wat het sporten betreft: omdat je een half litertje kwijt bent moet je lichaam gewoon heel hard werken om het weer snel op peil te brengen, dus ik zou niet echt dezelfde dag 30 kilometer gaan hardlopen

In een andere reactie werd er ook gesproken over:

quote:

---

Ik vind het eng om m'n eigen bloed te zien.

---

Dat is eigenlijk heel raar... Langs je ligt op een soort wiebelweegschaal een zakje met bloed erin, het bloed zie je wel, maar je het besef dat het bloed is heb je eigenlijk niet, daarvoor zit het zakje te vol geplakt met streepjescodes e.d. Ik zit meestal op het metertje te kijken hoeveel ik nog moet. Al met al ben je totaal ongeveer vijf minuten bezig met leeglopen, het gaat redelijk snel.

Ik geef nu al weer een aantal jaartjes bloed en ben blij dat ik het doe.

De argumenten die voor mij de doorslag hebben gegeven:
- M'n bloed wordt ieder half jaar gecontroleerd en dat vind ik wel een fijne gedachte
- Als je zelf eens bloed nodig hebt, dan ben je ook bijzonder blij als het er is! Dus laat ik zelf maar meehelpen met de voorraad in stand te houden!
- Ik kom altijd veel oude bekenden tegen als ik weer eens bloed ga geven (waar ik woon doen ze het eens in het half jaar in een zaaltje) en dat is best wel gezellig!

Ik verwacht trouwens dat ik de eerstkomende keer niet mag geven vanwege m'n recente DTP, Typhus en Hepatitus A inentingen!

Ik heb het wel vaak overwogen, maar tot nu toe steeds besloten het toch maar niet te gaan doen. Een vriendin van mij deed het wel, en als ze dan op woensdagmiddag bloed had gegeven was ze 's avonds HEEL moe, ging al om half 9 slapen, en toen we de volgende dag ('s avonds pas) gingen hardlopen viel ze na nog geen 500 meter bijna flauw. Ik ga er dus vanuit dat je echt pas na een dag of drie, vier weer fatsoenlijk kan gaan sporten en weer helemaal "fit" bent. En lullig misschien, maar dat heb ik er niet voor over. Ik wil wel kunnen gaan hardlopen als ik daar zin in heb.

Na mijn bevalling van onze dochter Anouk ,die met een keizersnede ter wereld is gekomen;
kreeg ik een paar dagen later een bloeding ,en mijn hb vloooogg naar beneden toe,zo erg snel dat ze mij een bloedtransfusie gegeven hebben.
Ikzelf heb bloedgroep a negatief en dat schijnt een zeldzame bloedgroep te zijn.
Toen ik in het ziekenhuis lag,zei ik als ik opgeknapt ben,wil ik bloeddonor worden
Tot mijn schande moet ik bekenen,nu 14 maanden later nog steeds niet gedaan heb.

Ik geef geen bloed om de doodeenvoudige reden dat ik gewoon allergisch ben voor ziekenhuizen en alles wat er mee te maken heeft in het algemeen, en voor injectienaalden in het bijzonder. Ik trek die shit echt niet...

Ben wel orgaandonor, na me dood mogen ze alles van me hebben, zelfs me lever (al vraag ik me af wat je daar dan nog voor nuttigs mee kunt doen)

quote:

---

Op 16 januari 2001 17:07 schreef DIGGER het volgende:
Ben wel orgaandonor, na me dood mogen ze alles van me hebben, zelfs me lever (al vraag ik me af wat je daar dan nog voor nuttigs mee kunt doen)

---

Ik denk dat de wetenschap daar nog veel nut uit haalt

Ik geef al een jaar of 18 bloed. Ik vind het gewoon noodzaak. Iemands leven kan er van afhangen. Het is echt een kleine moeite en vaak is het op de bloedbank erg gezellig. Zelf heb ik al een keer een pak of vier packed cells (zo heet dat bloed van de bloedbank) extra moeten hebben, na de bevalling van mijn dochter, toen ik spontaan 2 liter bloed verloor en in shock raakte. Als ik geen bloed had gekregen, was ik er nu niet meer geweest. De keuze om donor te worden had ik toen allang genomen en uitgevoerd.

* Mark is al 9 jaar donor
Voor de meeste mensen hier: ik ben dus ook bang voor injecties. Maar ik ben gegaan met het idee: als het niks is, kan ik altijd nog stoppen. Na verloop van tijd ben ik nu zover, dat ik alleen niet kijk als de naald ingebracht wordt, verder geen centje pijn.
Mooie boel als iedereen zo laks zou zijn......
Met andere woorden: probeer het nu, en als het niet lukt, kun je tenminste met reden stoppen.