Die jongen stierf in 1974 maar 'tijdloos' is een plat understatement voor de kristallen emotie die hij muzikaal wist over te brengen.
Ik ken alleen zijn platen
'Five leaves left' (1969)
'Pink Moon'(1972)
maar ook de plaat daar tussen in
'Bryter Layter'
moet prachtig zijn. Geloof ik direct.
Nick Drake bezong de hemel vanaf een grauwe aarde.
als je van van akoestise gitaar muziek hou moet je Luka Bloom eens proberen.....als je hem nog nie kent
Volgens mij is Nick Drake tegenwoordig trouwens vele malen populairder dan tijdens zijn leven.
quote:Ja ik heb dus eergisteren Bryter Layter gekocht maar ik moet zeggen dat de plaat mij wat tegenviel in vergelijking met Five Leaves Left en Pink Moon. Iets teveel orchestratie en iets te weinig melodie. De songs op de andere twee platen zijn qua melodie toch net iets krachtiger, op Bryter Layter kabbelt het allemaal wat door. Vind ik dan, hoor, want zoals gezegd lopen de meningen uiteen.
Op 12 januari 2001 08:54 schreef Zanderrr het volgende:
... en omhoog! 'Bryter Layter' is inderdaad ook een geweldige plaat, ondanks de soms een beetje bombastische arrangementen.
quote:Absoluut. Volgens mij kan je zelfs spreken van een kleinschalige hype. Komt denk ik ook door het (relatieve) succes van Belle & Sebastian, die heel veel aan Nick Drake te danken hebben.
Volgens mij is Nick Drake tegenwoordig trouwens vele malen populairder dan tijdens zijn leven.
Trouwens: hoe vaker je naar Drake luistert, hoe meer artiesten je te binnen schieten die door hem beïnvloed zijn. Soms heel onverwachts: bepaalde songs van de Chili Peppers lijken heel erg op (vooral) de Nick Drake van Pink Moon.
Overigens is er ook nog een vierde plaat na zijn dood verschenen, maar die ken ik zelf niet. Schijnt in het verlengde te liggen van Pink Moon, dus moet ik zeker nog eens beluisteren...
[Dit bericht is gewijzigd door Zanderrr op 12-01-2001 13:13]
quote:Dat laatste kan vreemd genoeg inderdaad bepalend zijn... raar eigenlijk.
Op 12 januari 2001 13:11 schreef Zanderrr het volgende:
Bryter Layter is misschien in z'n geheel niet zijn beste plaat, maar persoonlijk vind ik 'At the chime of a city clock' en 'One of these things first' twee van zijn allermooiste nummers. Maar ik ben misschien ook niet helemaal objectief, want het was de eerste ND plaat die ik ooit hoorde...
Ik weet wel dat er posthuum behoorlijk wat nummers van Nick Drake zijn uitgebracht. Zal ik ook eens naar op zoek gaan. Er zijn ook heel wat artiesten geweest die Nick Drake gecoverd hebben, er zijn behoorlijk wat Tribute-cd's etc. Vast niet alles is goed, vermoed ik, maar... met name veel songs van Pink Moon lenen zich uitermate goed voor (bijv.) een versterkte uitvoering. Veel Pink Moon-songs hebben een onderhuidse rock-groove, vind ik, bijna grunge-achtig.
quote:Effe opgezocht in Amazon: de plaat heet Time Of No Reply. Deels bekende songs, deels onuitgebracht materiaal. Schijnt de moeite waard te zijn, maar ja: what's new?
Op 12 januari 2001 13:11 schreef Zanderrr het volgende:
Overigens is er ook nog een vierde plaat na zijn dood verschenen, maar die ken ik zelf niet. Schijnt in het verlengde te liggen van Pink Moon, dus moet ik zeker nog eens beluisteren...
Ik heb niet zo lang geleden z'n cd's gekocht (ja de geremasterde cd's, die klinken echt goed!). Echt prachtige muziek.
Wat zou hij nog meer gedaan hebben als hij nu nog zou leven? Echt diep triest.
Z'n mooiste nummer vind ik denk ik 'Things behind the sun', zo'n mooi gitaarspel: 't lijkt alsof er een hele band achter zit maar hij zit gewoon in z'n eentje te spelen..
[Dit bericht is gewijzigd door Theeboon op 12-01-2001 15:43]
Weet iemand wat er waar is van het gerucht dat 'fruit tree', de ND-boxset, opnieuw zal worden uitgebracht? Ik vind het een beetje zonde om nu alle cds te kopen als je ze binnenkort in een mooie box kan krijgen met extra info erbij.
quote:Ga je schamen! Ik luister tegenwoordig zo min mogelijk Nick Drake, omdat ik er extreem depri van wordt. Nu ik uit een lange depressie-periode ben merk ik pas hoe deprimerend dat eigenlijk is... Ik denk aan een 'Black Eyed Dog' (van Time of No Reply, het meest deprimerende nummer ooit gemaakt
Op 12 januari 2001 23:57 schreef bixister het volgende:
ik vind Pink Moon erg mooi - ken de rest nog niet. maar huilend op m'n knieen bij de boxen? nee, zover krijgt ie me niet.
)
[edit]
Usericon heb ik inmiddels veranderd...
[/edit]
[Dit bericht is gewijzigd door QyRoZ op 23-01-2001 11:36]
Schijnt dat er nieuwe onbekende opnames zijn gevonden enzo... en die heb ik dan dus niet!
Tenzij die ook los worden verkocht op een nieuwe Time of no Reply 
[Dit bericht is gewijzigd door Theeboon op 13-01-2001 22:12]
quote:Volgens mij staan die op het album Tanworth-in-Arden, die ik al bij de CD-uitleen Enschede heb zien liggen die zal ik dus binnenkort een keertje lenen. Evt MP3s op Napster zetten voor de geinteresseerden...
Op 13 januari 2001 22:12 schreef Theeboon het volgende:Schijnt dat er nieuwe onbekende opnames zijn gevonden enzo... en die heb ik dan dus niet!
Tenzij die ook los worden verkocht op een nieuwe Time of no Reply
quote:Die zijn al te vinden op Napster, de cd ligt ook bij de Plato in Apeldoorn, maar de meeste nummers zijn van zeer barre kwaliteit.
Op 14 januari 2001 15:57 schreef QyRoZ het volgende:
Volgens mij staan die op het album Tanworth-in-Arden, die ik al bij de CD-uitleen Enschede heb zien liggen die zal ik dus binnenkort een keertje lenen. Evt MP3s op Napster zetten voor de geinteresseerden...
quote:He, volgens je profile woon je wel erg dicht bij mijn ouderlijk huis..... it's a small Fok! after all...
Op 14 januari 2001 16:55 schreef Theeboon het volgende:
Die zijn al te vinden op Napster, de cd ligt ook bij de Plato in Apeldoorn, maar de meeste nummers zijn van zeer barre kwaliteit.
quote:Theo van Gogh leeft nog hoor.
Op 12 januari 2001 12:42 schreef Seestar het volgende:
Is een beetje het van Gogh verhaal he, pas na z'n dood de erkenning krijgen.
Ja ik heb dus eergisteren Bryter Layter gekocht maar ik moet zeggen dat de plaat mij wat tegenviel in vergelijking met Five Leaves Left en Pink Moon. Iets teveel orchestratie en iets te weinig melodie. De songs op de andere twee platen zijn qua melodie toch net iets krachtiger, op Bryter Layter kabbelt het allemaal wat door.
CORRECTIE GRAAG! Afgelopen weekend heb ik de plaat nog eens goed beluisterd, en je raadt het al: prachtig gewoon. Hoe KON ik zo grof zijn. Bryter Layter is gewoon net zo'n muzikale betovering als de andere twee. Het vervelende is alleen dat ik nu ECHT niet meer weet welke plaat ik het best vind.
Ach ik ben ook gek als ik ga kiezen...
quote:Ja, ga je schamen!
Op 15 januari 2001 11:13 schreef Ringo het volgende:
CORRECTIE GRAAG! Afgelopen weekend heb ik de plaat nog eens goed beluisterd, en je raadt het al: prachtig gewoon. Hoe KON ik zo grof zijn.
quote:Het duurt alleen even voordat je het door hebt, tot je gaat slapen en bedenkt dat het wel erg rustig is zonder Nick Drake...
Bryter Layter is gewoon net zo'n muzikale betovering als de andere twee.
quote:Daarom, ze zijn alle 3 even geweldig. De ene dag heb ik een voorkeur voor Pink Moon, de andere dag voor Bryter Layter. Een album voor elke dag (nu nog 3-daagse weken
Het vervelende is alleen dat ik nu ECHT niet meer weet welke plaat ik het best vind.
Ach ik ben ook gek als ik ga kiezen...
)
In het Schandalig ondergewaardeerde artiesten-topic schreef ik:
1. Nick Drake
Veel te jong overleden Britse folkzanger, gehuld in een nevel van mysterie. Alles aan hem was een tikje vreemd...van z'n stemmingen, met zulke diepe depressies dat hij soms maanden aaneen geen woord sprak, tot z'n gitaarstemmingen die nauwelijks te kopiëren zijn, maar waarmee hij de mooiste harmoniën uit z'n instrument wist te lokken.
Nick Drake was een fenomenaal gitarist, maar alleen echte kenners zullen dat horen, hij was geen show-off. Idem voor zijn lyrics. Poëzie, maar ingetogen, en stil. Hij zingt alsof hij verlegen was voor de microfoon, en naar hem luisteren is iets intiems.
Het mooiste vind ik de volledig akoestische plaat Pink Moon. Deze plaat is een sobere, sombere, soms licht psychedelische trip, luisteren bij kaarslicht en eventueel een genotsmiddel naar keuze.
Download tips: Things behind the sun, Pink Moon, Place to be, Road.
En een super megatip:
"Winter is Gone"
Aan de geluidskwaliteit te horen een onuitgebracht nummer, ik weet het niet zeker.
Dit is toch wel een van de deprimerendste nummers ever. Angstaanjagend, en angstaanjagend mooi.
quote:Vreemd, ik word dus nooit depressief van mooie muziek. Zou eerder in een depressie schieten als ik 24/7 naar DJ-Huppeldepup zou moeten luisteren of zo.
Op donderdag 11 april 2002 05:10 schreef Kwark het volgende:Dit is toch wel een van de deprimerendste nummers ever.
Depressies krijg je namelijk bijna altijd door te veel stress, wist je dat? 
Maarre, Nick Drake is idd mooi ja (net als de openingszin in dit topic overigens... 
).
Heb ze nu allemaal, incl. Time Of No Reply (staat een prachtige Thoughts Of Mary Jane op).
Hier wat favorieten:
time has told me
day is done
saturday sun
things behind the sun
en de absolute topper: Northern Sky!
).The Thoughts of Mary Jane is toch wel één van mijn favoriete nummers:
Who can know
What happens in her mind
Did she come from a strange world
And leave her mind behind
Her long lost sighs
And her brightly coloured eyes
Tell her story to the wind.
Ik ben na bovenstaande verhalen wel zeer benieuwd geworden naar de tweede cd. De eerste cd is soms al enigzins bombastisch, dus dat beloofd wat. Maar als Muse fan en moet ik wel raad weten met bombastische elementen in muziek.
quote:Deprimerend is zowieso niet het juiste woord.
Op donderdag 11 april 2002 07:11 schreef Nuoro het volgende:[..]
Vreemd, ik word dus nooit depressief van mooie muziek. Zou eerder in een depressie schieten als ik 24/7 naar DJ-Huppeldepup zou moeten luisteren of zo.
Depressies krijg je namelijk bijna altijd door te veel stress, wist je dat?
Maarre, Nick Drake is idd mooi ja (net als de openingszin in dit topic overigens...
Winter is Gone is niet zozeer deprimerend, maar het klinkt als een koude wind die door je heen blaast, als een spookopname. Nick Drake zingt dit nummer als als een dolende geest. Haunting.
:
quote:Nick Drake is nu hipper dan ooit. En nog steeds mijn grootste held aller tijden
Op donderdag 11 april 2002 23:53 schreef Theeboon het volgende:
Kweenie maar dat vergroeide, lange haar is niet zo hip meer tegenwoordig hoor
quote:Ik heb vandaag Pink Moon gekocht voor een vriendin, for sure dat zij ook voor de bijl gaat.
Op vrijdag 12 april 2002 01:00 schreef QyRoZ het volgende:[..]
Nick Drake is nu hipper dan ooit. En nog steeds mijn grootste held aller tijden
Ken jij Winter is gone, QyRoZ ?
[Dit bericht is gewijzigd door QyRoZ op 25-11-2003 11:08]
quote:(over late reacties gesproken)
Op vrijdag 12 april 2002 02:14 schreef Kwark het volgende:[..]
Ik heb vandaag Pink Moon gekocht voor een vriendin, for sure dat zij ook voor de bijl gaat.
Ken jij Winter is gone, QyRoZ ?
Ja, ik ken dat nummer, ik luister eigenlijk veel te weinig naar alle Tanworth-in-Arden-nummers. Ik heb nu net weer even Bryter Layter opgezet, imo het beste album aller tijden.
.
Ik moest wel even wennen aan Bryter Layter, Five Leaves Left is nu favoriet
quote:Zo zie je maar weer hoe snel mode hier gaat, tis nu inenen vrij populair
Op donderdag 11 april 2002 23:53 schreef Theeboon het volgende:
Kweenie maar dat vergroeide, lange haar is niet zo hip meer tegenwoordig hoor
Voor de mensen die hun single/albumtrack top100 nog niet hebben opgestuurd, zie hier een top voor in iig de top10 van datzelfde lijstje.
quote:Nou inderdaad. From The Morning doet het ook geweldig. Ik denk dat ik dat het mooiste Drake-nummer vind.
Op zaterdag 29 november 2003 19:12 schreef Grobbel het volgende:[..]
Die zet ik ook standaard op alle mixtapes/CD's die ik voor vrienden maak. Prachtig nummer, inderdaad.
Iemand destijds bij de vertoning van 'A Skin Too Few' in Paradiso geweest?
Five Leaves Left vind ik prachtig. Erg orkestraal en soms gaat dat ten koste van de muziek en roep het vooral nepsentiment op, maar hier past het perfect.
Pink Moon is dan weer van een ontzettend breekbare schoonheid. Die plaat moest ik wel een paar keer luisteren voor het kwartje viel.
Heeft zich destijds(per ongeluk?) gesuicideerd met Tryptizol .Is een anti-depressivum.
Het prachtige nummer Riverman wordt trouwens ook door Kate Bush gezongen.Ook erg mooi.Vond het op Kazaa.
Koud, kristalhelder, lauw zonlicht.
quote:En? Wat vind je er van?
Op woensdag 28 januari 2004 21:53 schreef Toffe_Ellende het volgende:
ik heb het er ook maar eens op gewaagd...
quote:Eensch.
Op zaterdag 29 november 2003 13:47 schreef Vork het volgende:
Het moge duidelijk zijn dat Things Behind the Sun toch een van de mooiste nummers ooit geschreven is. Hoe vaker ik 'm hoor, hoe mooier in 'm eigenlijk ben gaan vinden.
quote:ja, tof he!
Op woensdag 28 januari 2004 22:14 schreef QyRoZ het volgende:[..]
En? Wat vind je er van?
Klinkt zeer tijdloos en dat hoort natuurlijk ook zo te zijn.
Weet je trouwens waar Suicide is Painless op staat?
quote:Ik, als 18-jarige eerstejaarsstudente uit de provincie, zonder kamer in Amsterdam. Ik had Nick Drake net 1 of 2 maanden daarvoor ontdekt omdat KINK weleens "day is done" draaide. Ik wist dat ik naar die premiere moest.
Op zondag 30 november 2003 00:46 schreef bukgeit het volgende:Iemand destijds bij de vertoning van 'A Skin Too Few' in Paradiso geweest?
Die avond was niet alleen de premiere van "a skin too few", maar ook werden er Nick Drake nummers gespeeld (ik geloof door leden van het radio filharmonisch orkest ofzo) in de originele arrangementen van Robert Kirby,een vriend van Nick die ook aanwezig was.De gitaarpartijen werden gespeeld op Nicks eigen gitaar. Zang was weggelaten. Het was wat mij betreft het dichtste dat ik ooit bij een Nick Drake live-ervaring zal komen, niet veel mensen zullen dat hebben meegemaakt, ook niet tijdens zijn leven.
Ook werden er brieven van Nick voorgelezen door zijn zus. Verder was er nog een optreden door Ben en Jason (oa Pink moon) en Beth Orton speelde een set met oa een hartverscheurende versie van "blood red river". Samengevat : de hele avond was een geslaagd eerbetoon en een bijzondere ervaring.
Behalve "a skin too few" is er nog wel wat biografisch materiaal over Nick, een stukje "rock shrines" waarin wordt verteld wie hij was en dat er inderdaad nog steeds mensen zijn graf bezoeken, en "a stranger among us" dat voornamelijk bestaat uit interviews met vrienden/collega's. De biografie door Patrick Humphries is ook de moeite waard.
