Hey
@MisterFox,
Een lurker hier, maar ik wilde graag hierop reageren omdat ik je verhaal herken.
Allereerst wil ik gezegd hebben dat ik dapper vind dat je je verslaving erkent en toegeeft.
Zoals ik al zei, ik herken me in je verhaal. Ik was (/ben want eigenlijk blijf je voor altijd verslaafd) ook cannabisverslaafd. Ik kan mijn eerste high ruim 10 jaar geleden ook nog steeds goed herinneren en het was een fijne ervaring. In die periode zat ik niet goed in mijn vel en achteraf gezien was het niet de goede keuze om aan de nieuwsgierigheid toe te geven. Al gauw werd ik steeds meer en vaker afhankelijk van cannabis en kwam ik mijn dagen door met blowen. Er zijn dagen geweest dat ik 's morgens vroeg vlak voor openingstijd al voor de coffeeshop stond omdat ik mijn drugs nodig had. In tussentijd ging mijn leven gewoon door en functioneerde ik redelijk tot goed (maw: ik deed en haalde mijn opleiding en werkte daarnaast).
Na een paar jaar ben ik hulp gaan zoeken bij de verslavingszorg en na meerdere aanmeldingen, terugvallen en weer opstaan ben ik nu ruim 4 jaar clean van cannabis. Het was niet makkelijk om een bepaalde knop in mijn hoofd eindelijk om te draaien en niet meer aan het stemmetje toe te geven. Wellicht hielp ook dat ik voor een lange periode nuchter moest zijn en blijven om een persoonlijkheidstest te kunnen/mogen doen. Daaruit kwam de diagnose autisme. Toen vielen veel puzzelstukjes op hun plek en was het niet zo heel gek dat ik alles wilde dempen met cannabis. Rond die periode had ik mijn PTSS en depressie al aangepakt wat het nuchter blijven makkelijker maakte.
De moeilijkste heb je gehad (detoxen voor cannabis duurt 2 weken, de rest van de drugs 1 week) en de cravings zullen uiteindelijk verdwijnen. Af en toe heb ik nog wel een verleiding als ik bv. langs een coffeeshop loop, maar ik probeer er geen aandacht aan te geven en door te lopen. Als ik ergens wietlucht ruik, dan houd ik mijn adem in. Ik heb een tijdje naast een buurman gewoond die blowde op balkon en ik merkte dat ik er gek van werd en zelfs begon te denken dat ik de wietlucht rook terwijl de geur er niet was. Uiteindelijk ben ik verhuisd.
Ik las ergens in je posts waar je zegt geen zorg nodig te hebben. Ik twijfel of dat een goede insteek is, want daar leer je o.a. hoe je je cravings kunt "surfen" (het is een golf die max 1,5 minuut duurt en dat kun je surfen waarna de craving verdwijnt), wat je zelfcontrole-maatregelen en noodmaatregelen zijn en hoe je ze in de praktijk kunt toepassen. Onderzoeken hebben aangetoond dat de behandelingen bij de verslavingszorg effectief zijn en tegen mij is vaker gezegd dat geen behandeling volgen geen zin heeft en de kans op terugval groot is. Hiermee wil ik niet zeggen dat het niet mogelijk is, dan heb ik alleen maar respect voor je.
Overigens heb ik in de zorg de volgende zin geleerd: "één is te veel, duizend nooit genoeg". Vergeet dat niet, want ongetwijfeld komt er een moment waarin je denkt dat je vast wel eentje kan, maar dat kan dus niet (want dat resulteert in die duizend joints). Dat de zin klopt kan ik bevestigen.
NA-meetings heb ik ook bijgewoond. Het kan helpen en opzich is het fijn om te zien dat je er niet alleen voor staat. Wel zijn ze heel erg gericht op de God en het 12 stappen-model, dat moet je wel liggen. Er zijn ook groepen die daarop niet zijn gericht, bv. de Buitenveldertgroep.
Tip: download I Am Sober-app (of iets dergelijks) en kijk er af en toe op hoeveel dagen je nuchter bent. Dat motiveert (althans voor mij).
Tip 2: beloon jezelf op iets leuks/lekkers als je een mijlpaal hebt bereikt (in mijn geval was een Hema-rookworst, want dat eet je niet iedere dag) en verzin een klusje waar je een hekel aan hebt en moet gaan doen als je een terugval hebt (in mijn geval was dat de badkamer schoonmaken). Dit zijn overigens ook dingen die je leert met therapie bij de verslavingszorg.
Cannabis is inderdaad - zoals je al zei - allesbehalve een onschuldig incidenteel middel: het is een heel gemeen goedje dat mensen heel erg onderschatten. Ik vind het onbegrijpelijk dat er coffeeshops zijn en je eenvoudig kunt kopen. Ik erger me bont en blauw aan de toeristen die hierheen komen om te kunnen blowen, maar ja, ze komen er vanzelf achter denk ik dan maar.
Goed bezig en blijf volhouden.