WLR Wielrennen
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
WK Rwanda 2025: Regenboogdromen op 1500 meter hoogte, met kasseien, controverse en klimmende chaos
Kigali, hoofdstad van Rwanda. Een plek waar de regenboogtrui dit jaar niet alleen wordt bevochten op asfalt, maar ook op geopolitiek sentiment, kasseien van koloniale makelij en hellingen die zelfs de Vuelta zouden doen blozen. Het WK wielrennen 2025 is geen Zwitsers precisiewerk of Belgisch bierfeest — dit is Afrika. Dit is Kigali. Dit is 5.475 hoogtemeters op een parcours dat is ontworpen door een sadist met een Garmin.
Het parcours: een martelgang in tropische luchtvochtigheid
De renners krijgen een 267,5 kilometer lange lijdensweg voorgeschoteld, met een eindeloze herhaling van de Côte de Kigali Golf (800m a 8,1%) en de Côte de Kimihurura (1,3 km a 6,3%, kasseien) — vijftien keer. Alsof dat nog niet genoeg is, krijgen ze ook de Mount Kigali (5,9 km a 6,9%) en de Muur van Kigali (400m a 11%, ook kasseien) op hun bord.
Hoogtepunt van de dag: 1.771 meter boven zeeniveau. De zuurstof is daar zo schaars dat zelfs de regenboogtrui begint te hallucineren.
Favoriet: Pogačar, de berggeit met regenboogambitie
Vergeet Skjelmose, vergeet Evenepoel, vergeet Bernal. Dit parcours is gemaakt voor Tadej Pogačar. De Sloveen verdedigt zijn titel en komt met een vorm die zelfs de Muur van Kigali doet sidderen. Hij heeft punch, uithoudingsvermogen, en een klimvermogen dat de zwaartekracht ontkent. Als hij op de tiende passage van de Côte de Péage demarreert, is het gedaan. De rest mag sprinten voor zilver.
De context: sportswashing met een regenboograndje
Maar het WK in Rwanda is meer dan koers. Het is ook een PR-campagne van een regime dat zich graag presenteert als stabiel, modern en toeristisch aantrekkelijk — terwijl critici spreken van sportswashing, mensenrechtenschendingen en Congolees bloed dat de Rwandese groei smeert. De regenboogtrui als diplomatiek instrument. De koers als façade. En de renners? Die trappen gewoon, want de benen zijn neutraal.
Parcours:
Profiel tijdrit:
🗓️ Programma WK Wielrennen 2025 – Kigali, Rwanda
Zondag 21 september
• Tijdrit Elite Vrouwen – 28,2 km – ca. 350 hm – Start: 10:10
• Tijdrit Elite Mannen – 42,4 km – ca. 600 hm – Start: 13:45
Maandag 22 september
• Tijdrit Vrouwen U23 – 28,2 km – ca. 350 hm – Start: 10:35
• Tijdrit Mannen U23 – 42,4 km – ca. 600 hm – Start: 13:35
Dinsdag 23 september
• Tijdrit Vrouwen Junioren – 14,0 km – ca. 180 hm – Start: 10:45
• Tijdrit Mannen Junioren – 22,0 km – ca. 300 hm – Start: 14:00
Woensdag 24 september
• Mixed Relay (gemengde ploegentijdrit) – 2×14 km – ca. 360 hm totaal – Start: 12:00
Donderdag 25 september
• Wegrit Vrouwen U23 – 124 km – ca. 2.100 hm – Start: 13:05
Vrijdag 26 september
• Wegrit Mannen Junioren – 108 km – ca. 1.800 hm – Start: 08:00
• Wegrit Mannen U23 – 172 km – ca. 3.200 hm – Start: 12:00
Zaterdag 27 september
• Wegrit Vrouwen Junioren – 72 km – ca. 1.200 hm – Start: 08:20
• Wegrit Elite Vrouwen – 154 km – ca. 2.800 hm – Start: 12:05
Zondag 28 september
• Wegrit Elite Mannen – 267,5 km – ca. 5.475 hm – Start: 09:45
Bron: WielerFlits
Kortom: het WK in Rwanda wordt een koers om in te lijsten — niet vanwege de schoonheid, maar vanwege de rauwheid. Een strijd op hoogte, in hitte, met geschiedenis in de achterzak en de regenboog in het vizier.
NB: Deze OP werd mede mogelijk gemaakt door een AI versie van RR, de opener van dit topic is nergens aansprakelijk voor.
Kigali, hoofdstad van Rwanda. Een plek waar de regenboogtrui dit jaar niet alleen wordt bevochten op asfalt, maar ook op geopolitiek sentiment, kasseien van koloniale makelij en hellingen die zelfs de Vuelta zouden doen blozen. Het WK wielrennen 2025 is geen Zwitsers precisiewerk of Belgisch bierfeest — dit is Afrika. Dit is Kigali. Dit is 5.475 hoogtemeters op een parcours dat is ontworpen door een sadist met een Garmin.
Het parcours: een martelgang in tropische luchtvochtigheid
De renners krijgen een 267,5 kilometer lange lijdensweg voorgeschoteld, met een eindeloze herhaling van de Côte de Kigali Golf (800m a 8,1%) en de Côte de Kimihurura (1,3 km a 6,3%, kasseien) — vijftien keer. Alsof dat nog niet genoeg is, krijgen ze ook de Mount Kigali (5,9 km a 6,9%) en de Muur van Kigali (400m a 11%, ook kasseien) op hun bord.
Hoogtepunt van de dag: 1.771 meter boven zeeniveau. De zuurstof is daar zo schaars dat zelfs de regenboogtrui begint te hallucineren.
Favoriet: Pogačar, de berggeit met regenboogambitie
Vergeet Skjelmose, vergeet Evenepoel, vergeet Bernal. Dit parcours is gemaakt voor Tadej Pogačar. De Sloveen verdedigt zijn titel en komt met een vorm die zelfs de Muur van Kigali doet sidderen. Hij heeft punch, uithoudingsvermogen, en een klimvermogen dat de zwaartekracht ontkent. Als hij op de tiende passage van de Côte de Péage demarreert, is het gedaan. De rest mag sprinten voor zilver.
De context: sportswashing met een regenboograndje
Maar het WK in Rwanda is meer dan koers. Het is ook een PR-campagne van een regime dat zich graag presenteert als stabiel, modern en toeristisch aantrekkelijk — terwijl critici spreken van sportswashing, mensenrechtenschendingen en Congolees bloed dat de Rwandese groei smeert. De regenboogtrui als diplomatiek instrument. De koers als façade. En de renners? Die trappen gewoon, want de benen zijn neutraal.
Parcours:
Profiel tijdrit:
🗓️ Programma WK Wielrennen 2025 – Kigali, Rwanda
Zondag 21 september
• Tijdrit Elite Vrouwen – 28,2 km – ca. 350 hm – Start: 10:10
• Tijdrit Elite Mannen – 42,4 km – ca. 600 hm – Start: 13:45
Maandag 22 september
• Tijdrit Vrouwen U23 – 28,2 km – ca. 350 hm – Start: 10:35
• Tijdrit Mannen U23 – 42,4 km – ca. 600 hm – Start: 13:35
Dinsdag 23 september
• Tijdrit Vrouwen Junioren – 14,0 km – ca. 180 hm – Start: 10:45
• Tijdrit Mannen Junioren – 22,0 km – ca. 300 hm – Start: 14:00
Woensdag 24 september
• Mixed Relay (gemengde ploegentijdrit) – 2×14 km – ca. 360 hm totaal – Start: 12:00
Donderdag 25 september
• Wegrit Vrouwen U23 – 124 km – ca. 2.100 hm – Start: 13:05
Vrijdag 26 september
• Wegrit Mannen Junioren – 108 km – ca. 1.800 hm – Start: 08:00
• Wegrit Mannen U23 – 172 km – ca. 3.200 hm – Start: 12:00
Zaterdag 27 september
• Wegrit Vrouwen Junioren – 72 km – ca. 1.200 hm – Start: 08:20
• Wegrit Elite Vrouwen – 154 km – ca. 2.800 hm – Start: 12:05
Zondag 28 september
• Wegrit Elite Mannen – 267,5 km – ca. 5.475 hm – Start: 09:45
Bron: WielerFlits
Kortom: het WK in Rwanda wordt een koers om in te lijsten — niet vanwege de schoonheid, maar vanwege de rauwheid. Een strijd op hoogte, in hitte, met geschiedenis in de achterzak en de regenboog in het vizier.
NB: Deze OP werd mede mogelijk gemaakt door een AI versie van RR, de opener van dit topic is nergens aansprakelijk voor.
quote:Waarom het Afrikaanse wielrennen, ondanks alle initiatieven, toch niet scoort op het WK in Rwanda: “Om eerlijk te zijn: het systeem moet veranderen”
Bij het WK in Rwanda haalt het wielrennen één van zijn favoriete oneliners van onder het stof: ‘Een mijlpaal voor het Afrikaanse wielrennen.’ We zeiden het eerder ook al bij de bollentrui van Daniël Teklehaimanot of het groen van Biniam Girmay. Maar zet alle Afrikaanse mijlpalen op een rij en wat je ziet is toch vooral een doodlopende straat: “Om eerlijk te zijn: het systeem moet veranderen.”
“Do you have a pomp to pomp up my tyres?” Afrikaans wielrennen begint voor ons in 2004, op VTM. Roger De Vlaeminck brengt vijf renners uit Zimbabwe de basis van het veldrijden bij. Het taalgebruik van toen doet vandaag de tenen krullen, het Engels van De Vlaeminck nog het minst van allemaal. Het verhaal van “de zwarte parels van Roger” krijgt van in het begin véél kritiek. “Het doet me denken aan Expo ‘58 toen Congolezen in Tervuren als curiosum werden tentoongesteld”, zegt Bogdan Vanden Berghe, op dat moment nog directeur van 11.11.11.
Ongeveer wanneer Allez Allez Zimbabwe in 2007 in Vlaanderen van de buis verdwijnt – “geen verhaallijnen meer”, vindt VTM - ontstaat in Zuid-Afrika een project dat wél veel zal bijdragen aan de emancipatie van het Afrikaanse wielrennen. Doug Ryder begint met het MTN Energade Road Team, dan nog op continentaal niveau. Ryder is een Zuid-Afrikaanse oud-renner die erbij was op de Spelen van Atlanta ’96. Hij zag daar landgenoot Josia Thugwane de marathon winnen en bedacht zich dat Afrikanen ook in uithoudingssport wielrennen moeten kunnen uitblinken.
MTN-Qhubeka groeit in de jaren die volgen uit tot liefdadigheidsproject en succesvolle wielerploeg in één. Wanneer Gerald Ciolek in 2013 Milaan-Sanremo wint, tweet het team: “Weet je waarom Ciolek vandaag reed? Om kinderen als deze een fiets te geven.” We zien dan een foto van een Afrikaans kindje dat een ‘Buffalo Bike’ overhandigd krijgt. Charity Qhubeka – Zulu voor opwaarts bewegen – wil één miljoen Afrikanen op de fiets. Wie een fiets heeft, geraakt makkelijker op school. Doug Ryder verwoordt het ook wel een keer grimmiger: ‘Meisjes die op de hoofdweg aan twintig kilometer per uur voortbewegen lopen minder risico om verkracht te worden.”
Het verhaal van Qhubeka opent veel deuren: in 2014 mag de ploeg al naar de Vuelta, in 2015 naar de Tour. Maar het engagement ten aanzien van Afrika is oprecht. Serge Pauwels rijdt van 2015 tot en met 2018 voor de ploeg en krijgt vandaag nog kippenvel als hij terugdenkt aan de bike-handover: “Ik gaf een fiets aan een meisje van twaalf, die me vertelde: ‘Nu kan ik naar school fietsen én kan ik mijn broertje achterop mee nemen.’ Dat was hartverwarmend. Voor die kinderen was school soms tien, vijftien kilometer ver. Zonder fiets houd je dat niet vol.”
Doug Ryder spreekt ook ambitieuze sportieve plannen uit: een Afrikaanse wereldkampioen. In de Tour van 2015 stelt hij zichzelf tot doel om “binnen de vijf jaar een renner uit (sub-Sahara) Afrika op het podium te hebben.”
Aan talentvolle Afrikanen is er op dat moment geen gebrek. Daniel Teklehaimanot wint de bollentrui in de Dauphiné. Merhawi Kudus eindigt vijfde in de Route du Sud. Serge Pauwels praat met ontzag over de fysieke mogelijkheden van zijn Afrikaanse ploegmaats van toen: “Ik herinner mij Mekseb Debesay. In de Abu Dhabi Tour hadden we de aankomst bergop op Jebel Hafeet. Ploegleider Jean-Pierre Heynderickx begreep er niks van. Hij was van achter in het peloton naar voor beginnen rijden, haalde groepje na groepje in, maar nergens zag hij Mekseb. Hij dacht ‘hij zal toch niet gevallen zijn?’ Wat bleek? Mekseb reed in de kopgroep, naast Vicenzo Nibali en Alberto Contador. Hij is uiteindelijk derde geëindigd. Wat een talent heb je dan? Zo’n klim is natuurlijk nooit een lucky shot.”
Bij MTN-Qhubeka blinken vooral renners uit Eritrea uit, omdat het land als voormalige Italiaanse kolonie affiniteit met wielrennen heeft. De ploeg rekruteert ook in Rwanda, waar de Amerikaanse oud-prof Jock Boyer met Team Rwanda een onwaarschijnlijk verhaal schrijft. De documentaire Rising From the Ashes kan u zien op You Tube.
Quasi terzelfdertijd loopt ook in Kenia het ‘Kenyan Riders’-project. Het vertrekpunt is hetzelfde als bij MTN-Qhubeka: waarom zouden Kenianen, die de lange afstand domineren in het atletiek, ook niet uitblinken op de fiets?
Een marathon in 2u15
Eén van de eerste trainers van het project, de Fransman Jérôme Casagrande getuigt: “In onze groep van tien hadden we atleten die een marathon liepen in 2u15. In Kenia haal je daarmee de nationale selectie niet, maar het wil wel zeggen dat je ongelofelijke fysieke mogelijkheden hebt. We hebben met onze Keniaanse renners labo-testen gedaan op de hometrainer en die resultaten waren enorm. In Kenia deden we een veldtest op een klim van 25 kilometer met vermogensmeter. Die waarden waren op het niveau van de Europese profs.”
Het lijkt op dat moment alsof het Afrikaanse wielrennen op de rand van de doorbraak staat, maar net het omgekeerde gebeurt. In 2015 geloofden we in een Afrikaan op het Tourpodium binnen de vijf jaar, maar van dat optimisme blijft vandaag weinig overeind. In 2014 waren er 23 Afrikaanse renners met een profcontract. Vandaag zijn dat er minder dan tien. Op dit WK in Kigali doet voorlopig geen enkele Afrikaanse renner mee voor de prijzen.
Waar is het fout gelopen? Om te beginnen bestaat het project MTN-Qhubeka vandaag niet meer. De ploeg is min of meer ten onder gegaan aan zijn eigen succes. In 2017 zette het team de stap naar de World Tour en nam het gevestigde Europese renners als Mark Cavendish en Mark Renshaw onder contract. “Daar is voor een stuk de identiteit van het team verloren gegaan”, aldus Serge Pauwels. “Je kan niet een half Afrikaans team opleiden en beter maken en tegelijk een volledig World Tour programma rijden met Down Under en Baskenland en drie grote rondes. Op dat moment is de Afrikaanse droom een beetje begraven.”
In Kenia is het idee van bikes for spikes – wielrennen in plaats van atletiek – ook nooit helemaal van de grond gekomen. “Lopen en fietsen zit biomechanisch anders in elkaar”, aldus trainer Casagrande. “Ook in peloton rijden is moeilijk. Als we in Europa kwamen koersen, reden onze renners vaak achter in plaats van in het peloton. Ik heb vaak gezegd: ‘vandaag wil ik krijgers zien’, maar die eigenschap zie je bij weinig Kenianen. Ze werken hard, maar het zit niet in de cultuur om echt hun plaats af te dwingen. Ze hebben doorgaans niet het agressieve dat je in de koers soms nodig hebt.”
Wielrennen is op alle mogelijke manieren een sport met een hoge instapdrempel. “Het moeilijkste aan wielrennen in Afrika is nog om goed materiaal ter plaatse krijgen”, aldus Casagrande. “En eens het er is, zijn er geen goeie mechaniekers om het te onderhouden.”
Politieke dimensie
Er is ook een politieke dimensie aan het verhaal. Eritrea is het land dat het hoogste aantal succesvolle renners heeft voortgebracht, maar Eritrese renners kampen vaak met visumproblemen. Serge Pauwels herinnert zich dat Mekseb Debesay, de held die in Abu Dhabi sneller klom dan Contador en Nibali, “bij een tussenlanding in Soedan een keer drie weken vastgezeten heeft in een hotelkamer omdat zijn visum niet in orde was.”
Afrikaanse wielerfederaties zijn ook heel politieke omgevingen. Team Rwanda heet ondertussen Team Africa Rising, nadat het in 2022 brak met de Rwandese federatie omwille van corruptie. Na zijn werkzaamheden bij ‘Kenyan Riders’ ging Jérôme Casagrande aan de slag als bondscoach van Gabon. Wanneer we vragen naar de invloed van de politiek op de federatie, zegt hij; “Daar haalt u een gevoelig punt aan. Ik denk dat het voor mij om die reden is opgehouden.”
Uiteraard zijn er Afrikaanse succesverhalen. Strikt genomen heeft een Afrikaan sinds 2013 vier keer de Tour gewonnen: Chris Froome is geboren in Nairobi, als kind van Britse ouders. Hij had ook een tijd de Keniaanse nationaliteit. Voor het verhaal heeft hij niet de juiste genen, maar Froome moest zich ook wel opwerken buiten alle Europese structuren. Hij begon te fietsen onder de vleugels van Keniaans kampioen David Kinjah, in het Kikuyu-township.
Hij had in Kenia geen federatie ter beschikking die hem onder de vleugels kon nemen, zo bewijzen twee anekdotes. Om als Keniaanse renner op het WK in Salzburg 2006 te geraken moest hij het mailaccount van de Keniaanse bondsvoorzitter Julius Mwangi hacken, om op die manier zichzelf te kunnen voordragen.
In de Vuelta vertelde Froome ooit hoe hij de nationale kampioen van Kenia was geworden. Toen hij bij de federatie informeerde wanneer het kampioenschap plaats vond, hoorde hij dat zo’n wedstrijd niet bestond. Wat hij dan moest doen om kampioen van Kenia te worden? “Als je zelf een truitje ontwerpt in onze kleuren en het zelf in elkaar naait, mag jij de nationale kampioen noemen”, zo meldde de federatie.
Froome werkte zich op via het UCI World Cycling Centre (WCC), een geesteskind van Hein Verbruggen, waarbij renners uit wieler-ontwikkelingslanden de kans krijgen om op internaat in Aigle te leven als prof en Europese koersen te rijden. Froome verbleef er in 2007 vijf maanden en leerde het vak van coach Michel Thèze.
Ook de meest succesvolle Afrikaanse renner van zijn generatie passeerde via het WCC. Biniam Girmay verhuisde op zijn zeventiende naar Zwitserland, nadat hij gescout was op het Afrikaanse kampioenschap mountainbike. Terwijl hij als junior in Aigle verbleef won hij de eerste etappe van Aubel–Thimister–Stavelot, voor Remco Evenepoel. Zes jaar later won hij drie ritten en de groene trui in de Tour.
Amper Afrikaanse koersen
Op dit moment werkt WCC samen met vijfendertig Afrikaanse federaties. Als we directeur Jacques Landry vragen waarom we daar op dit WK weinig resultaten van zien, wijst hij op één pijnpunt in het bijzonder: “Er zijn op dit moment te weinig wedstrijden op de kalender. We hebben nog de Tour of Rwanda of de Tour du Bénin, maar Chris Froome of Biniam Girmay konden veel meer Afrikaanse wedstrijden rijden vooraleer ze de stap naar Europa zetten. Nu moeten renners van kleine, Afrikaanse koersen meteen naar de grote Europese peloton. Dat is zwaar. Met meer wedstrijden krijgen we meer Afrikaanse renners, meer goeie mechaniekers en bijvoorbeeld ook meer Afrikaanse juryleden.”
Eind vorig jaar volgde nog een zware klap voor het Afrikaanse wielrennen. Na de hoofdmacht drie jaar eerder, hield in 2024 ook het kleinere feederteam van Qhubeka op te bestaan. Teammanager Kevin Campbell schreef toen een vlammend betoog op Substack: “We hebben al snel beseft dat wielrennen niet wakker ligt (van Afrikaanse renners). Ja, sommige renners zorgen voor goeie marketing en foto-gelegenheden, maar de sport en de business wielrennen ligt er niet wakker van.”
”Campbell besloot: “De realiteit is dat het Afrikaanse wielrennen niet aan het opkomen is, het verdwijnt.”
STEEF gaat er met gestrekt been in, maar wordt meteen op zijn plek gezet:
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Om mezelf eens ostentatief in te dekken en zoals reeds gememoreerd in aanloop naar de tijdrit: niet iedereen is er, waaronder mijn wereldkampioen Noah Lindholm. We zijn ook last-minute Anatol Friedl nog kwijtgeraakt, ook wel belangrijk voor deze race. Nog belangrijker in deze wegrit denk ik dat de jongens van Auto Eder er nu alleen voor staan. Geen extreem overwicht, niet kunnen leunen op een waanzinnige ploeg. Ze moeten het nu alleen doen. Zoals te doen gebruikelijk zijn de sterren verdeeld op basis van wie ik denk dat de grootste winstkans heeft. Iemand met 4 sterren eindigt niet per definitie boven iemand met 2 sterren, met Roberto Capello als voornaamste voorbeeld. Ik probeer zoveel mogelijk te spreiden en, tenzij het echt niet anders kan (i.e. Italië), proberen overlap tussen renners van hetzelfde land te voorkomen.
De ontdekkingsreis van Benja Noval in de tijdrit werd een behoorlijke sof, waarbij de verzachtende omstandigheid ter oren kwam dat hij pas heel laat zijn tijdritfiets kreeg. Het hele jaar heeft hij, ondanks een akkoord met INEOS, op zijn MMR gereden, maar plots was daar een pikzwarte Pinarello. Ondanks die teleurstelling geef ik Benja de maximale score hier in de wegrit. Een extreme rouleur als hij moet hier perfect zijn ei kwijt kunnen en hij heeft toch wel een sterke ploeg met zich mee. Goed werk van RFEC door gewoon een volledig vijftal te sturen, want met Ibai Villate, Enaut Urkaregi en Javier Cubillas kom je echt een heel eind. Mario Cordero is wat lastiger te peilen. In eigen land erg goed, maar hij heeft nog nooit buiten het Iberisch schiereiland gereden tegen een internationaal peloton. We zouden voor de tweede keer in korte tijd een eerstejaars in de regenboog kunnen krijgen.
De Italianen zijn titelverdediger, zijn ondanks dat maar met drie, maar alle drie extreem gevaarlijke klanten. Zoals gezegd probeer ik overlapping te voorkomen, maar het zou nergens op slaan om Agostinacchio of Capello te negeren. Met een beetje fantasie kun je ook Rosato nog ergens wel een sterretje geven, maar dat laat ik achterwege. Agostinacchio krijgt hier een parcours dat hem enorm moet liggen. En ondanks dat zijn ervaring best gering is ten opzichte van de anderen, denk ik niet dat dit ook maar enige belemmering gaat vormen. Capello is zoals de vorige keer benoemd meer klimmerstype, maar die gaat gewoon aanwezig zijn in de finale. Er zit een groot verschil tussen de twee heren en dat is dat Capello zo’n beetje niemand mee naar de streep kan nemen. Die moet waarschijnlijk solo winnen, terwijl Agostinacchio dat minder heeft. Er zijn niet superveel renners waar hij wakker van hoeft te liggen in een selectieve sprint. Het is met andere woorden wel duidelijk wie van de twee hoger gaat scoren in de piramide.
De Belgen krijgen net als de Italianen meer dan één renner met een ster. Sterker nog, eigenlijk ben ik verplicht er minstens drie te noemen en misschien zelfs wel vier. Edouard Claisse, Seff Van Kerckhove en Mats Vanden Eynde zijn renners die ik verplicht ben op te nemen. In de breedte toch wel de sterkste ploeg, denk ik. Van Kerckhove hebben we in de tijdrit gezien, die is goed in vorm. Vanden Eynde kwam daar minder voor de dag, maar dat is gewoon geen tijdrijder. Hij was er omdat Thor Michielsen forfait moest geven. Edouard Claisse vind ik eigenlijk een van de grotere teleurstellingen van dit jaar omdat ik had verwacht dat hij verder zou staan. Maar teleurstelling is relatief en teleurstelling staat niet gelijk aan slecht. Intrinsiek is dit namelijk gewoon een van de beste renners in dit peloton.
De Duitsers kwamen in de tijdrit niet goed voor de dag en dat lag in de lijn der verwachting. Het was bij hen wachten op de wegrit, want daar leveren ze een behoorlijk kanon af: Karl Herzog. Inderdaad, het broertje van. Herzog is wel lastig te peilen. We hebben het over de winnaar van Ruebliland en de nummer twee van Valromey. Hoe moeten we dit inschatten? Lastig, want hij reed beide wedstrijden voor Auto Eder. Hij werd in Ruebliland vergezeld door, inderdaad, een renner van Auto Eder en een renner van Auto Eder. In Valromey, waar hij dus 2e werd, eindigde hij achter ……….. Auto Eder. Dan zou je zeggen dat dit gewoon een product van is, maar niets is minder waar. In de Vredeskoers won hij namelijk de koninginnenrit naar Olbernhau en eindigde hij wederom als 2e in het klassement, namens de Duitse equipe. Dit is een potentiële wereldkampioen, als eerstejaars.
Kijkende naar het parcours, geef ik Gijs Schoonvelde de beste kans namens de Oranjejongens. Hier plaats ik echter direct een * achter, want zijn tijdrit was erbarmelijk. De kans is groot dat hij heeft laten lopen, maar al bij TP1 was het niks. Ik heb begrepen dat Schoonvelde op hoogtestage is geweest en daar ziek is geworden. Anders zal Daan Dijkman de honneurs waar moeten nemen. Ondanks de aankondiging zoveel mogelijk te willen spreiden, zie ik hier ook wel een twee à drie sterrenman in. Moet even kijken of ik hem op neem in de piramide, maar Dijkman is een heel gevaarlijke outsider. Nederland heeft heel realistische medaillekansen en het is zielig dat ze het met drie moeten doen, terwijl godbetert Sam Oomen wel mag deelnemen om in dienst te rijden van de 18e plek voor Mollema.
Omdat ik geen zin heb mezelf in grote lijnen te moeten herhalen over pak ‘m beet Jackowiak, zal ik het laten bij nog onbenoemde renners en dan komen we uit bij de voormalig triatleet Johan Blanc van de Fransen. Het nieuwe project van Madiot. Kreeg geen ster in de tijdrit want dat kan hij niet, krijgt wel een ster in de wedstrijd. Hij won de laatste twee etappes in Lunigiana en dan kun je gerust zeggen dat je in vorm bent. Ook de Amerikanen gaan een rol van betekenis spelen. In de tijdrit was het lastig om Beckam Drake te plaatsen, daar hij voornamelijk in eigen land heeft gereden. Dat probleem speelt minder bij Braden Reitz, die voor AG2R rijdt. De nummer 2 van Aubel - Stavelot, goed in vorm. Ze brengen uiteraard ook Ashlin Barry. Ik vermoed dat dit parcours te zwaar gaat zijn, maar dat dacht ik ook in Zurich en toen werd hij uit m’n hoofd 4e. Het zal altijd een gevaarlijke zijn, dus toch een sterretje.
Tot mijn verbazing deed hij niet mee aan de tijdrit, maar in de wegrit zal hij wel op de afspraak zijn: Harry Hudson. Dit is de wereldrecordhouder op de achtervolging. Reed ene Brennan met 4 seconden uit de geschiedenisboeken. De winnaar van Luik - Bastenaken - Luik en weer terug. Zij het met enig fortuin omdat zijn concurrent aldaar, Leander De Gendt, even de hekken in werd gereden door een motard. Lucas Stevenson zal de Australische eer hoog moeten gaan houden. Begin dit jaar deed hij dat met verve, toen hij prompt even de koninginnenrit in Zwitserland won. Op basis daarvan denk ik dat het meer een klimmerstype is dan een explosief beest, maar we geven hem een sterretje om de landenverdeling eerlijk te houden. We zagen Soderqvist wereldkampioen worden, Reinhold reed een heel verdienstelijke tijdrit en ook vandaag dreigde er heel even een Zweed met de titel te gaan lopen. Ik kan het dus niet laten om ze even te benoemen en dat doe ik in de vorm van Elias Wandel, die graag een loopje neemt met de concurrentie. Tot slot wil ik nog even een lans breken voor de Namibiër genaamd Roger Suren. Dit is de vice-wereldkampioen XCO en reed, op een wegfiets nota bene, een heel verdienstelijke tijdrit. Zijn ervaring op de weg is nihil, maar leuk om te volgen is het wel.
* * * * * Benja Noval
* * * * Mattia Agostinacchio, Karl Herzog
* * * Seff Van Kerckhove, Gijs Schoonvelde // Daan Dijkman, Janek Jackowiak
* * Roberto Capello, Edouard Claisse, Braden Reitz, Johan Blanc
* Ashlin Barry, Georgs Tjumins, Harry Hudson, Lucas Stevenson, Mats Vanden Eynde
[ Bericht 1% gewijzigd door Koffieplanter op 25-09-2025 19:22:17 ]
De ontdekkingsreis van Benja Noval in de tijdrit werd een behoorlijke sof, waarbij de verzachtende omstandigheid ter oren kwam dat hij pas heel laat zijn tijdritfiets kreeg. Het hele jaar heeft hij, ondanks een akkoord met INEOS, op zijn MMR gereden, maar plots was daar een pikzwarte Pinarello. Ondanks die teleurstelling geef ik Benja de maximale score hier in de wegrit. Een extreme rouleur als hij moet hier perfect zijn ei kwijt kunnen en hij heeft toch wel een sterke ploeg met zich mee. Goed werk van RFEC door gewoon een volledig vijftal te sturen, want met Ibai Villate, Enaut Urkaregi en Javier Cubillas kom je echt een heel eind. Mario Cordero is wat lastiger te peilen. In eigen land erg goed, maar hij heeft nog nooit buiten het Iberisch schiereiland gereden tegen een internationaal peloton. We zouden voor de tweede keer in korte tijd een eerstejaars in de regenboog kunnen krijgen.
De Italianen zijn titelverdediger, zijn ondanks dat maar met drie, maar alle drie extreem gevaarlijke klanten. Zoals gezegd probeer ik overlapping te voorkomen, maar het zou nergens op slaan om Agostinacchio of Capello te negeren. Met een beetje fantasie kun je ook Rosato nog ergens wel een sterretje geven, maar dat laat ik achterwege. Agostinacchio krijgt hier een parcours dat hem enorm moet liggen. En ondanks dat zijn ervaring best gering is ten opzichte van de anderen, denk ik niet dat dit ook maar enige belemmering gaat vormen. Capello is zoals de vorige keer benoemd meer klimmerstype, maar die gaat gewoon aanwezig zijn in de finale. Er zit een groot verschil tussen de twee heren en dat is dat Capello zo’n beetje niemand mee naar de streep kan nemen. Die moet waarschijnlijk solo winnen, terwijl Agostinacchio dat minder heeft. Er zijn niet superveel renners waar hij wakker van hoeft te liggen in een selectieve sprint. Het is met andere woorden wel duidelijk wie van de twee hoger gaat scoren in de piramide.
De Belgen krijgen net als de Italianen meer dan één renner met een ster. Sterker nog, eigenlijk ben ik verplicht er minstens drie te noemen en misschien zelfs wel vier. Edouard Claisse, Seff Van Kerckhove en Mats Vanden Eynde zijn renners die ik verplicht ben op te nemen. In de breedte toch wel de sterkste ploeg, denk ik. Van Kerckhove hebben we in de tijdrit gezien, die is goed in vorm. Vanden Eynde kwam daar minder voor de dag, maar dat is gewoon geen tijdrijder. Hij was er omdat Thor Michielsen forfait moest geven. Edouard Claisse vind ik eigenlijk een van de grotere teleurstellingen van dit jaar omdat ik had verwacht dat hij verder zou staan. Maar teleurstelling is relatief en teleurstelling staat niet gelijk aan slecht. Intrinsiek is dit namelijk gewoon een van de beste renners in dit peloton.
De Duitsers kwamen in de tijdrit niet goed voor de dag en dat lag in de lijn der verwachting. Het was bij hen wachten op de wegrit, want daar leveren ze een behoorlijk kanon af: Karl Herzog. Inderdaad, het broertje van. Herzog is wel lastig te peilen. We hebben het over de winnaar van Ruebliland en de nummer twee van Valromey. Hoe moeten we dit inschatten? Lastig, want hij reed beide wedstrijden voor Auto Eder. Hij werd in Ruebliland vergezeld door, inderdaad, een renner van Auto Eder en een renner van Auto Eder. In Valromey, waar hij dus 2e werd, eindigde hij achter ……….. Auto Eder. Dan zou je zeggen dat dit gewoon een product van is, maar niets is minder waar. In de Vredeskoers won hij namelijk de koninginnenrit naar Olbernhau en eindigde hij wederom als 2e in het klassement, namens de Duitse equipe. Dit is een potentiële wereldkampioen, als eerstejaars.
Kijkende naar het parcours, geef ik Gijs Schoonvelde de beste kans namens de Oranjejongens. Hier plaats ik echter direct een * achter, want zijn tijdrit was erbarmelijk. De kans is groot dat hij heeft laten lopen, maar al bij TP1 was het niks. Ik heb begrepen dat Schoonvelde op hoogtestage is geweest en daar ziek is geworden. Anders zal Daan Dijkman de honneurs waar moeten nemen. Ondanks de aankondiging zoveel mogelijk te willen spreiden, zie ik hier ook wel een twee à drie sterrenman in. Moet even kijken of ik hem op neem in de piramide, maar Dijkman is een heel gevaarlijke outsider. Nederland heeft heel realistische medaillekansen en het is zielig dat ze het met drie moeten doen, terwijl godbetert Sam Oomen wel mag deelnemen om in dienst te rijden van de 18e plek voor Mollema.
Omdat ik geen zin heb mezelf in grote lijnen te moeten herhalen over pak ‘m beet Jackowiak, zal ik het laten bij nog onbenoemde renners en dan komen we uit bij de voormalig triatleet Johan Blanc van de Fransen. Het nieuwe project van Madiot. Kreeg geen ster in de tijdrit want dat kan hij niet, krijgt wel een ster in de wedstrijd. Hij won de laatste twee etappes in Lunigiana en dan kun je gerust zeggen dat je in vorm bent. Ook de Amerikanen gaan een rol van betekenis spelen. In de tijdrit was het lastig om Beckam Drake te plaatsen, daar hij voornamelijk in eigen land heeft gereden. Dat probleem speelt minder bij Braden Reitz, die voor AG2R rijdt. De nummer 2 van Aubel - Stavelot, goed in vorm. Ze brengen uiteraard ook Ashlin Barry. Ik vermoed dat dit parcours te zwaar gaat zijn, maar dat dacht ik ook in Zurich en toen werd hij uit m’n hoofd 4e. Het zal altijd een gevaarlijke zijn, dus toch een sterretje.
Tot mijn verbazing deed hij niet mee aan de tijdrit, maar in de wegrit zal hij wel op de afspraak zijn: Harry Hudson. Dit is de wereldrecordhouder op de achtervolging. Reed ene Brennan met 4 seconden uit de geschiedenisboeken. De winnaar van Luik - Bastenaken - Luik en weer terug. Zij het met enig fortuin omdat zijn concurrent aldaar, Leander De Gendt, even de hekken in werd gereden door een motard. Lucas Stevenson zal de Australische eer hoog moeten gaan houden. Begin dit jaar deed hij dat met verve, toen hij prompt even de koninginnenrit in Zwitserland won. Op basis daarvan denk ik dat het meer een klimmerstype is dan een explosief beest, maar we geven hem een sterretje om de landenverdeling eerlijk te houden. We zagen Soderqvist wereldkampioen worden, Reinhold reed een heel verdienstelijke tijdrit en ook vandaag dreigde er heel even een Zweed met de titel te gaan lopen. Ik kan het dus niet laten om ze even te benoemen en dat doe ik in de vorm van Elias Wandel, die graag een loopje neemt met de concurrentie. Tot slot wil ik nog even een lans breken voor de Namibiër genaamd Roger Suren. Dit is de vice-wereldkampioen XCO en reed, op een wegfiets nota bene, een heel verdienstelijke tijdrit. Zijn ervaring op de weg is nihil, maar leuk om te volgen is het wel.
* * * * * Benja Noval
* * * * Mattia Agostinacchio, Karl Herzog
* * * Seff Van Kerckhove, Gijs Schoonvelde // Daan Dijkman, Janek Jackowiak
* * Roberto Capello, Edouard Claisse, Braden Reitz, Johan Blanc
* Ashlin Barry, Georgs Tjumins, Harry Hudson, Lucas Stevenson, Mats Vanden Eynde
[ Bericht 1% gewijzigd door Koffieplanter op 25-09-2025 19:22:17 ]
Put these foolish ambitions to rest.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Golazo en ASO organiseren het samen.quote:
Maar inderdaad, Frans is sowieso de taal van de UCI en dus van het WK. Stukje internationale sportbond.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Bijzondere koers gezien wel. Heel passief, maar als je zo'n Bunel in de laatste ronde ineens ziet uitpakken snap je die passiviteit ook nog eens.
Die klimmetjes hakken er wel in, meermaals een koploopster die in 800 meter bergop doodleuk 40 seconden verliest. Ik weet niet of deze beelden gaan helpen om de komende dagen een meer open koers te zien.
Die klimmetjes hakken er wel in, meermaals een koploopster die in 800 meter bergop doodleuk 40 seconden verliest. Ik weet niet of deze beelden gaan helpen om de komende dagen een meer open koers te zien.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Bijzondere verzameling tokkietatoeages van Gery ook wel, stukje vlinder op je borst.
Schrikbarende haarlijn tevens.
Schrikbarende haarlijn tevens.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Bij de mannen zou je zeggen dat de Fransen en Italianen toch wel vroeg wat moeten gaan proberen.quote:Op donderdag 25 september 2025 20:20 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Bijzondere koers gezien wel. Heel passief, maar als je zo'n Bunel in de laatste ronde ineens ziet uitpakken snap je die passiviteit ook nog eens.
Die klimmetjes hakken er wel in, meermaals een koploopster die in 800 meter bergop doodleuk 40 seconden verliest. Ik weet niet of deze beelden gaan helpen om de komende dagen een meer open koers te zien.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Morgen heb ik goede hoop dat Keven Teklemariam zich gaat tonen. Het nieuwe Eritrese wonderkind, met een stage in Frankrijk in de benen waar hij zelfs een keer een koersje kon winnen moet hij hier toch een eind kunnen komen.
Als het om de Afrikanen gaat kijken we verder naar Roger Suren uit Namibië, Alexander Erasmus uit Zuid-Afrika en Tristan Hardy uit Mauritius. Hardy heeft als eerstejaars al mooie dingen laten zien in Frankrijk, dat is er echt wel eentje om in de gaten te houden. Vandaag niet gelukt, maar morgen gaan er zowaar een paar Afrikanen de finish halen.
Als het om de Afrikanen gaat kijken we verder naar Roger Suren uit Namibië, Alexander Erasmus uit Zuid-Afrika en Tristan Hardy uit Mauritius. Hardy heeft als eerstejaars al mooie dingen laten zien in Frankrijk, dat is er echt wel eentje om in de gaten te houden. Vandaag niet gelukt, maar morgen gaan er zowaar een paar Afrikanen de finish halen.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Wat is dit een heerlijk selectief parcours. Ook in dat herstelstuk van 8km na de finish gaat het continu op en af. Bovendien is er voor beide klimmen een scherpe bocht waardoor je er met weinig snelheid aan kunt beginnen. Bij de meisjes vandaag kon (of wilde) geen ploeg de koers hard maken; desondanks was het een gigantische afvalrace.
Avg. speed winner: 35.014 km/h zegt ook wel genoeg. Zondag wordt het epische WK van 1995 in Duitama overtroffen.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Ben nog even de mixed aan het terugkijken, maar wie was die hoofdschudder van Rwanda? Wat een eikel man, ploeggenoot rijdt zich he-le-maal kapot in zijn wiel (maar is gewoon minder goed, tja), trekt zich de longen uit het lijf en had zo te zien geen eens nog een idee hoe hij überhaupt heet, en dan ga je constant misbaartjes maken, hoofdschudden, etc 
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Wat zegt het dan precies?quote:
Avg. speed winner: 35.014 km/h zegt ook wel genoeg. Zondag wordt het epische WK van 1995 in Duitama overtroffen.
Put these foolish ambitions to rest.
Dat aeropakken bij de U23 dames op hoogte een beetje overdone zijn.quote:
[..]
Wat zegt het dan precies?
The world outside is burning with a brand new light but it isn't one that makes me feel warm. Don't go mistaking your house burning down for the dawn - Frank Turner
Stilaan weer op topniveau na jaren als fietsende hamburger
Stilaan weer op topniveau na jaren als fietsende hamburger
Dat het best wel zwaar is. Anders zouden ze wel sneller fietsen.quote:
[..]
Wat zegt het dan precies?
De elites gingen in het relatief vlakke Bergen niet veel harder. En in Wollongong ook niet. En in Glasgow ook niet.quote:
[..]
Dat het best wel zwaar is. Anders zouden ze wel sneller fietsen.
[ Bericht 11% gewijzigd door Koffieplanter op 25-09-2025 21:48:52 ]
Put these foolish ambitions to rest.
37.2 km/h en 38.2 km/h is significant sneller. Bovendien gingen die races over meer dan 150km. Bergen is bovendien 10 jaar geleden; nu rijdt iedereen veel sneller (dankzij betere fietsen en voedingsschema's).quote:
[..]
De elites gingen in het relatief vlakke Bergen niet veel harder. En in Wollongong ook niet. En in Glasgow ook niet.
We hebben vandaag, tot tweemaal toe nota bene, een renster gezien die tot driemaal toe gelost is, ver vanuit de achtergrond zo terug kan keren en vervolgens nog een minuut cadeau krijgt ook. Twee rensters wier niveau dusdanig laag ligt dat ze diezelfde minuut in 20 seconden weer kwijt waren. Ligt de gemiddelde snelheid dan aan het parcours of aan het koersgedrag?quote:
[..]
37.2 km/h en 38.2 km/h is significant sneller. Bovendien gingen die races over meer dan 150km. Bergen is bovendien 10 jaar geleden; nu rijdt iedereen veel sneller (dankzij betere fietsen en voedingsschema's).
Ik denk dat een vrouwenkoers vrij weinig zegt over hoe het zich bij de iets meer genivelleerde mannen gaat verhouden.
Put these foolish ambitions to rest.
Ik was even aan het kijken, en Imola is duidelijk de langzaamste, met een gemiddelde van 34.3 gemiddeld. Ook langere klimmen, dat scheelt ook in het gemiddelde.quote:
[..]
37.2 km/h en 38.2 km/h is significant sneller. Bovendien gingen die races over meer dan 150km. Bergen is bovendien 10 jaar geleden; nu rijdt iedereen veel sneller (dankzij betere fietsen en voedingsschema's).
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Dat ligt aan het koersgedrag, maar ook in Bergen en Wollongong was het het niet altijd vol koers; 35km/h is gewoon best traag met de hedendaagse fietsen. In Duitama reden ze 30 jaar geleden in een koers van 90km 33.6 km/h.quote:
[..]
We hebben vandaag, tot tweemaal toe nota bene, een renster gezien die tot driemaal toe gelost is, ver vanuit de achtergrond zo terug kan keren en vervolgens nog een minuut cadeau krijgt ook. Ligt de gemiddelde snelheid dan aan het parcours of aan het koersgedrag?
Een triatleet die niet kan tijdrijden 
Weten we gelijk waarom hij ermee gestopt is...
Leuke voorbeschouwing
Weten we gelijk waarom hij ermee gestopt is...Leuke voorbeschouwing
Jack does it in real time...
Mannen kunnen niet sturen?quote:
We beginnen met een zware valpartij.
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Op 
