Dacht toen ik vanmorgen net wakker werd dat er nog niks veranderd was qua zicht. Omdat de arts gisteren zei dat het vandaag merkbaar beter zou moeten zijn en ik dat niet merkte om 7 uur vanmorgen maakte ik me nogal een beetje ongerust.
Waarschijnlijk meer dan nodig en Waarschijnlijk ook meer vanwege alle eerdere lichamelijke kutzoois die nog steeds spelen en misschien nog wel meer vanwege alle psychische belasting die ik voor mijn kiezen heb gehad de laatste jaren.
Deze hele netvliesloslating, de operatie en alles hakt er psychisch ook nog eens even flink extra in.
Maargoed, dat ik gisteren de dag na de operatie weinig zou zien was mij duidelijk en ook verteld.
Er werd mij verteld het is alsof je over een luchtbel heen kijkt en dat gaat elke dag een beetje meer/beter.
Nou dat is dus totaal niet wat ik gisteren zag, ik zag in de onderste driekwart van mijn zichtveld wat gekleurde schimmen op zijn best.
Een hand vlak voor mijn ogen zag ik niet, behalve met bewegen, dan zag ik een hele vage vlek (vele malen vager dan mijn -4,75 die ik in dat oog heb zonder bril zie) een beetje op en neer gaan.
Het bovenste kwart van m'n zicht was pikzwart. Op de scheidslijn zag ik een soort golvende lijn die soms op een prikkeldraad leek. Het zicht eronder, het hele kleine beetje wat ik daar zie, 2% ofzo, is niet stabiel en wiebelt met elke beweging die mijn hoofd maakte. Dus redelijk superkut.
Anyway, dat vond ik in niks lijken op wat mij verteld werd en wat in de folders stond en wat ik zo 123 kon vinden op internet.
Nu ben ik een paar uur wakker en "zie" ik boven die trillende/golvende lijn bv wel mijn hand en hoeveel vingers ik opsteek. Behalve dan als ik er bewust naar kijk. Ik moet er dus onderdoor kijken en niet focussen op het bovenste zichtveld en dan zie ik vaag weer een klein beetje.
Zojuist vond ik deze tekst van iemand die dezelfde operatie gehad heeft en zij omschreef het wel treffend:
quote:
Tijdens de operatie hebben de artsen het glasvocht verwijderd. Deze werd niet meer door het oog aangemaakt. Het glasvocht is vervangen door een heldere vloeistof om het netvlies weer goed op zijn plek te krijgen.
Daarna is het netvlies gelaserd. Vervolgens werd haar oog gevuld met een soort luchtbel, die het netvlies op zijn plaatst drukt.
Esther: “Dat is een heel rare gewaarwording. Naarmate de luchtbel elke dag een stukje kleiner wordt, komt het beeld vanaf boven weer langzaam terug.
Het is net alsof je oog een aquarium is en deze langzaam leegloopt. Bij bewegingen zie je het lijntje ook golven.
Na ongeveer 10 dagen is deze bel verdwenen en kun je weer gewoon zien.”
Zo had ik het in de folders niet gezien. Deze info, samen met de geruststellende posts van gisteren geeft de burger weer een klein beetje moed. Dus ik ga vandaag nog even niet bellen en kijk morgen nog even aan of het weer ietsje beter gaat.
In elk geval ga ik sowieso tot wel terugkoppelen aan het ziekenhuis dat de info die zij meegeven en de info in de folder, in mijn geval dan toch, totaal niet overeekomrn met de werkelijkheid.
Wellicht dat ik mij dankzij dat gegeven ook meer zorgen maak dan nodig is.
En het is al niet zomaar iets, dat gewoon ineens je netvlies afscheuren en blijvende blindheid gewoon reëel op de loer ligt.
Dan mag er van mij wel wat duidelijker gecommuniceerd worden wat je kan verwachten.
Zo. Goedemorgen. Dat ook weer kwijt.
Opluchting voor nu een beetje.
Thanks voor de support.