Top 2000 Editie 2024 #268 We naderen de cliMex

Kleine inhaalslag na weekend weg:

Favoriete nummers uit het blokje 900-876:

877 Kate Bush - Wuthering Heights: Ah, herinneringen aan de allereerste Top 2000 door dit nummer. Samen met mijn ouders klaarzitten bij de radio om onze favorieten op te nemen op een cassettebandje, om die vervolgens in de auto te beluisteren in het nieuwe jaar. Al zou het ook kunnen dat het niet de eerste, maar de tweede of derde keer Top 2000 was dat we dit specifieke nummer op een cassettebandje hebben gezet. Hoe het ook zij, ik vond als kind de prachtige hoge zangstem van Kate Bush al intrigerend. Geen wonder dat ik een paar jaar later groot fan werd van Sharon den Adel, van wie altijd gezegd werd in die tijd dat haar stem zo op die van Kate leek (wat ook de reden was dat WT al ruim vóór de Q Music Sessions een ding waren Running Up That Hill heeft gecoverd overigens).
900 Nirvana - Come as You Are: Wie de riff ook heeft verzonnen, het is er in ieder geval eentje die meteen beklijft en tot het einde der tijden in je hoofd blijft hangen. Het is in dat kader een beetje een tegenhanger van Lithium, die ook geniaal is maar juist steviger leunt op de zang.
898 Queen - Bohemian Rhapsody: De eeuwige nummer 1, jawel. Bij mij is het de nummer 3 van dit blokje, dus ook ik vind dit niet hét beste nummer aller tijden. Maar wel een leuke traditie natuurlijk, en een uitstekende en lekker gevarieerde plaat, je kan het veel slechter treffen. Als fan van Coldplay moet ik zeggen dat ik niet hoop dat het naar hun maatstaven relatief middelmatige Fix You de koppositie overneemt dit jaar, en zelfs Magic van dezelfde artiest (ook in dit blokje) classificeer ik een stukje lager, al ben ik wel gecharmeerd van het onorthodoxe Ghost Stories als album.

Minst favoriete nummers uit het blokje 900-876:

889 Weezer - Buddy Holly: Genretechnisch zou dit me nog wel aardig moeten liggen, maar ik vind die zang in dit nummer echt niet mooi, neigend naar vals. Misschien is het gewoon de combinatie die hier net niet goed werkt, want bijvoorbeeld Island In The Sun vind ik wel een lekker plaatje van ze.
879 Beyoncé – Halo: Op zich inderdaad wel de minst slechte van Beyoncé, maar bij mij zou ze met geen enkel nummer in de buurt komen van de bovenste 2000. Het is een type overdreven gepolijste popmuziek waar ik niet bijzonder veel mee kan. Het helpt niet dat ik haar ook niet bijzonder sympathiek vind natuurlijk.
895 The Temptations - My Girl: Niet echt slecht, maar dat overgangsstuk met 'what can make me feel this way' vind ik niet zo mooi, een beetje te traag en te staccato.

Favoriete nummers uit het blokje 875-851:

865 Billie Eilish - Birds of a Feather: Net als The Emptiness Machine en The Door opnieuw een plaat die het uitzwaai-alarm misloopt wegens te recent. Dan moeten we het maar goedmaken als Everything I Wanted (hopelijk voorlopig nog niet) aan de beurt is. Ook dit is wel een van de betere van deze geweldige zangeres met haar breekbare en gevoelige stem.
871 Pearl Jam - Just Breathe: Niet alles wat Pearl Jam heeft gedaan verandert voor mij in goud, een nummer als Black heeft bij mij nooit zo goed kunnen landen (al vind ik hem ook weer niet zo mager dat hij in het lijstje hieronder opduikt). Maar deze vind ik wel echt heel mooi; de wat rustigere stijl, kabbelend op een manier zonder dat het verveelt, past in mijn optiek wat beter.
874 Frans Halsema & Jenny Arean - Vluchten kan niet meer: Ah, weer een favoriet van mijn pa, dat hebben we al een tijd niet meer gezien. Frans Halsema heb ik echt wel van huis uit meegekregen en mag ik nog steeds wel graag luisteren. Mijn favoriet, De Vroeg Grijze Generatie, heeft de Top 2000 helaas nooit gehaald, maar deze mag er ook zeer zeker zijn. De uitspraak 'mijn liefje, mijn liefje, wat wil je nog meer?' was bij ons thuis ook een gevleugelde uitdrukking.

Minst favoriete nummers uit het blokje 875-851:

858 Kendrick Lamar - King Kunta: Hadden we afgelopen winter niet een zeldzaam momentje van lichte onenigheid in deze normaal zo vreedzame topicreeks omtrent Kendrick? Ik vind het op zich niet erg dat dit erin staat hoor, goed voor de diversiteit in de lijst, maar mijn smaak is het niet. Qua hiphop ben ik altijd wel kieskeurig, het moet niet té stevig leunen op de rap alleen of té agressief klinken en liefst nog een beetje lekkere muzikale omlijsting hebben. Dan beland je al snel in de hoek van de cross-over of alternatieve platen met wat rap erin, niet bij de wat meer 'pure' hiphop a la Kendrick Lamar.
855 Ed Sheeran - Castle on the Hill: De altijd wisselvallige Edje Kroketje. In dit nummer vind ik de climax in het refrein niet zo lekker uitkomen, de opbouw is aanvankelijk nog wel aardig maar het refrein springt er net niet genoeg uit voor mij. Het moment dat de titel 'castle on the hill' wordt gezongen klopt gevoelsmatig ook niet helemaal, ik kan niet helemaal plaatsen of het een probleem met ritme of metrum is of... afijn.
853 Billy Joel - Scenes from an Italian Restaurant: Op zich niet slecht, maar ik vind hem wel een beetje aan de langdradige kant en ook wat eclectisch. Een Goodnight Saigon is ongeveer even lang, maar heeft een veel logischere opbouw en een prachtig refrein, en bovendien een veel indrukwekkender thema. Waar dit nu echt over gaat vind ik een beetje vaag. Al mag ik best graag een pizza met een glaasje wijn nuttigen.