MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Een woke topic? Misschien. maar wel het beste woke topic dat zelfs @EttovanBelgie wel zou kunnen waarderen.
Ik begin met een in 1924 opgenomen ragtimenummer van 'The Versatile four' uit New York.
Bekijk deze YouTube-video
Dit is wat alle ritmische muziek is in een notendop. Het is vergelijkbaar met de muziek waar later in de tijd hammond orgels voor naar de kloten werden gespeeld. Qua sensatie en energie dan.
Het is díe geweldige band die groepen mensen samenbrengt 's avonds in de clubs. Urenlang de "beuk erin". Hier zou ik wel voor naar New York willen gaan in zo'n tijd. Dít is ragtime als schakel tussen afrikaanse ritmes, de blues en de vroegste Jazz. (Jass). Dezelfde energie als die van The Doors en vele anderen.
Maar, wat is er van ragtime over? Scott Joplin.
Bekijk deze YouTube-video
Scott Joplin is wat er over is van Ragtime in de geschiedenisboekjes.
En nee, Scott Joplin was niet blank. Maar hij schreef keurig met de metronoom erbij wat standards als The Entertainer en Maple leaf rag. Bekakte kitsch voor festiviteiten en voor in de muziekboekjes die voldoen aan de normen van geordendheid. Het was wellicht de soort ragtime die volledig blanke Dixielandbandjes als 'The original Dixieland Jass band' toepasten, die alleen voor blank publiek optraden. Maar dat is niet de hoofdlijn.
De ragtime van Joplin is de ragtime die iedere nieuwe beginner die net iets vordert demonstreert tot de oneindigheid. Het is "beschaafd en niet bedreigend". Het overstijgt de briljante klassieke blanke componisten niet en het is beschaafder dan wat The Versatile four demonstreerden; dus prima.
Waarom werden dit soort bands als bovengenoemde vergeten?
Omdat hevige ritmes zwart en des duivels waren. Alles moest netjes en geordend, anders zou het seksuele energie losmaken. (Jass zou er ook een verwijzing naar zijn) En dat soort muziek werd vakkundig buiten de deur van de radio en de geschiedenis gehouden. Tot blanke muzikanten ermee aan de haal gingen. Toen werd het geaccepteerd als 'groundbreaking' voor de tijd dat de blanke bands het demonstreerden.
Bekijk deze YouTube-video
Een Dave Brubeck wordt vaak genoemd als een 'Jazz popularizer'. En terecht. Maar buiten dat Take Five een afwijkende maatsoort had en albums vol afwijkende maatsoorten stonden, vond men het ook fijn dat het allemaal hoofdzakelijk blank was, enigszins klassiek georienteerd was, en niet al te wild was.
Iemand als Elvis is beroemd geworden met veel covers van zwarte artiesten en bracht Elvismania. Maar we doen nog steeds alsof hij een donderslag was in de ontstaansgeschiedenis van losbandige muziek.
Bekijk deze YouTube-video
We doen ook net alsof er voor Elvis en later The Beatles geen beatmuziek bestond van bands die volle zalen trokken. Vóór de Beatles 'de beatmuziek' "uitvonden" trokken de Tielman Brothers al volle zalen.
Bekijk deze YouTube-video
Hiermee wil ik vooral The Beatles niet te kort doen (hun latere werk heeft enorm veel bijgedragen aan de moderne geschiedenis). Maar laatst hoorde ik een bekende muzikant (ik meende Roger Waters) min of meer claimen dat er bijna niets voor de Beatles was. Wat niet klopt.
Zwarte artiesten hadden het over het algemeen ook zwaarder. Werden soms onderbetaald en konden de bak in omdat ze voor blank publiek (met tere zieltjes (?)) speelden. Het publiek werd niet de bak in gegooid.
Onze king of pop, Michael Jackson, deed letterlijk aan whitewashing om stadions vol blank publiek aan te boren. Of misschien degenen die hem als product beheerden.
Ja, hij had ook een huidziekte. Maar er is veel meer aan zijn lichaam gedaan dan nodig was in de jaren '80 en later en zijn succes als legende is hier mede aan te danken geweest. Het moest allemaal kloppen.
leuk gerucht / bijna feit: het karakter van Depp's Willie Wonka lijkt op Michael Jackson gebasseerd qua uiterlijk (linksonder) en manier van spreken en doen.
Vul het gerust aan, want er zullen best nog wat gaten in het topic zitten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Beathoven op 22-08-2025 10:02:09 ]
Ik begin met een in 1924 opgenomen ragtimenummer van 'The Versatile four' uit New York.
Bekijk deze YouTube-video
Dit is wat alle ritmische muziek is in een notendop. Het is vergelijkbaar met de muziek waar later in de tijd hammond orgels voor naar de kloten werden gespeeld. Qua sensatie en energie dan.
Het is díe geweldige band die groepen mensen samenbrengt 's avonds in de clubs. Urenlang de "beuk erin". Hier zou ik wel voor naar New York willen gaan in zo'n tijd. Dít is ragtime als schakel tussen afrikaanse ritmes, de blues en de vroegste Jazz. (Jass). Dezelfde energie als die van The Doors en vele anderen.
Maar, wat is er van ragtime over? Scott Joplin.
Bekijk deze YouTube-video
Scott Joplin is wat er over is van Ragtime in de geschiedenisboekjes.
En nee, Scott Joplin was niet blank. Maar hij schreef keurig met de metronoom erbij wat standards als The Entertainer en Maple leaf rag. Bekakte kitsch voor festiviteiten en voor in de muziekboekjes die voldoen aan de normen van geordendheid. Het was wellicht de soort ragtime die volledig blanke Dixielandbandjes als 'The original Dixieland Jass band' toepasten, die alleen voor blank publiek optraden. Maar dat is niet de hoofdlijn.
De ragtime van Joplin is de ragtime die iedere nieuwe beginner die net iets vordert demonstreert tot de oneindigheid. Het is "beschaafd en niet bedreigend". Het overstijgt de briljante klassieke blanke componisten niet en het is beschaafder dan wat The Versatile four demonstreerden; dus prima.
Waarom werden dit soort bands als bovengenoemde vergeten?
Omdat hevige ritmes zwart en des duivels waren. Alles moest netjes en geordend, anders zou het seksuele energie losmaken. (Jass zou er ook een verwijzing naar zijn) En dat soort muziek werd vakkundig buiten de deur van de radio en de geschiedenis gehouden. Tot blanke muzikanten ermee aan de haal gingen. Toen werd het geaccepteerd als 'groundbreaking' voor de tijd dat de blanke bands het demonstreerden.
Bekijk deze YouTube-video
Een Dave Brubeck wordt vaak genoemd als een 'Jazz popularizer'. En terecht. Maar buiten dat Take Five een afwijkende maatsoort had en albums vol afwijkende maatsoorten stonden, vond men het ook fijn dat het allemaal hoofdzakelijk blank was, enigszins klassiek georienteerd was, en niet al te wild was.
Iemand als Elvis is beroemd geworden met veel covers van zwarte artiesten en bracht Elvismania. Maar we doen nog steeds alsof hij een donderslag was in de ontstaansgeschiedenis van losbandige muziek.
Bekijk deze YouTube-video
We doen ook net alsof er voor Elvis en later The Beatles geen beatmuziek bestond van bands die volle zalen trokken. Vóór de Beatles 'de beatmuziek' "uitvonden" trokken de Tielman Brothers al volle zalen.
Bekijk deze YouTube-video
Hiermee wil ik vooral The Beatles niet te kort doen (hun latere werk heeft enorm veel bijgedragen aan de moderne geschiedenis). Maar laatst hoorde ik een bekende muzikant (ik meende Roger Waters) min of meer claimen dat er bijna niets voor de Beatles was. Wat niet klopt.
Zwarte artiesten hadden het over het algemeen ook zwaarder. Werden soms onderbetaald en konden de bak in omdat ze voor blank publiek (met tere zieltjes (?)) speelden. Het publiek werd niet de bak in gegooid.
Onze king of pop, Michael Jackson, deed letterlijk aan whitewashing om stadions vol blank publiek aan te boren. Of misschien degenen die hem als product beheerden.
Ja, hij had ook een huidziekte. Maar er is veel meer aan zijn lichaam gedaan dan nodig was in de jaren '80 en later en zijn succes als legende is hier mede aan te danken geweest. Het moest allemaal kloppen.
leuk gerucht / bijna feit: het karakter van Depp's Willie Wonka lijkt op Michael Jackson gebasseerd qua uiterlijk (linksonder) en manier van spreken en doen.
Vul het gerust aan, want er zullen best nog wat gaten in het topic zitten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Beathoven op 22-08-2025 10:02:09 ]
Dank je, ik had de Tielman Brothers gisteren vergeten toe te voegen. Nog even gedaan, maar het zal nog lang duren voor het onderwerp compleet is.quote:Op vrijdag 22 augustus 2025 00:49 schreef Hiddendoe het volgende:
Leuk onderwerp.
Zal kijken of ik morgen iets kan bijdragen.
Als ik terugdenk aan de jaren '80 en hoe Michael Jackson als product beheerd werd door zn management, dan heeft men best wat offers gemaakt. De beste producers en sessiemuzikanten, de duurste georkestreerde shows (die een veelvoud opleverden) en dat hij zn huid bleekte met chemicalien en verder moest gaan, zal ongetwijfeld ook deel van die hele contractuele megamachine zijn geweest.
Goed topic, idem voor de OP. Geheid is er, met name in de jaren 50 en 60, sprake geweest van racisme bij het waarderen en populair maken van muziek. Maar er zijn toch ook de nodige artiesten met donkere huidskleur die destijds doorbraken, zoals Louis Armstrong, James Brown, Fats Domino, Nina Simone en Little Richard.
Michael Jackson boekte veel van zijn grootste successen (grofweg alles tot aan het album Bad) in de tijd dat hij nog een donkere huidskleur had. Toen de man op z'n blankst was, was zijn succes ook alweer tanende.
Tot slot: de tekortkomingen van destijds worden anno nu meer dan voldoende gecompenseerd vanwege de opmars van hiphop, een genre dat wordt gedomineerd door artiesten met een donkere huidskleur. Heel wat muziek van blanke artiesten is de afgelopen decennia gesampled.
Michael Jackson boekte veel van zijn grootste successen (grofweg alles tot aan het album Bad) in de tijd dat hij nog een donkere huidskleur had. Toen de man op z'n blankst was, was zijn succes ook alweer tanende.
Tot slot: de tekortkomingen van destijds worden anno nu meer dan voldoende gecompenseerd vanwege de opmars van hiphop, een genre dat wordt gedomineerd door artiesten met een donkere huidskleur. Heel wat muziek van blanke artiesten is de afgelopen decennia gesampled.
Dank je wel, er zijn zeker artiesten geweest die met name later breder doorbraken. Maar voor een aantal is het niet makkelijk geweest en was het vooral eens een hitje dat ze groot maakte. Een Armstrong brak pas door na al een lange carriere en heeft dezelfde tijden geleefd als Ella Fitzgerald die we hierboven in de cel zien. Discriminatie was doodgewoon. In de jaren '90 nog halve voetbalstadions die Ajaxspelers apen noemden met Menzo die 'oeh oeh oeh' toegeroepen kreeg toen hij even wat minder presteerde.quote:
Goed topic, idem voor de OP. Geheid is er, met name in de jaren 50 en 60, sprake geweest van racisme bij het waarderen en populair maken van muziek. Maar er zijn toch ook de nodige artiesten met donkere huidskleur die destijds doorbraken, zoals Louis Armstrong, James Brown, Fats Domino, Nina Simone en Little Richard.
Thriller en Bad waren de kathedralen in de jaren '80. Over 'off the wall' hoor je weleens wat, maar dat was niet zn doorbraak bij het allergrootste publiek. Voor Thriller was hij al wat lichter qua kleur en had ie z'n haar ontkroest.quote:Michael Jackson boekte veel van zijn grootste successen (grofweg alles tot aan het album Bad) in de tijd dat hij nog een donkere huidskleur had. Toen de man op z'n blankst was, was zijn succes ook alweer tanende.
Sampling is iets dat buiten kleur omgaat en voor bepaalde langere samples is links of rechtsom afgedragen.quote:Tot slot: de tekortkomingen van destijds worden anno nu meer dan voldoende gecompenseerd vanwege de opmars van hiphop, een genre dat wordt gedomineerd door artiesten met een donkere huidskleur. Heel wat muziek van blanke artiesten is de afgelopen decennia gesampled.
En ik denk niet dat zoiets compensatie kan worden genoemd. Wij compenseren met ons werk en door te bestaan niet voor blanke slachtoffers die er zijn geweest. Een Bill Gates compenseert niet voor Nikola Tesla en een Puff Daddy niet voor verschopte zwarte artiesten in een verleden.
[ Bericht 3% gewijzigd door Beathoven op 22-08-2025 13:08:36 ]
Ik ga graag nog een paar decennia verder terug in de tijd.quote:Op donderdag 21 augustus 2025 22:04 schreef Beathoven het volgende:
Ik begin met een in 1924 opgenomen ragtimenummer van 'The Versatile four' uit New York.
[...]
Vul het gerust aan, want er zullen best nog wat gaten in het topic zitten.
Bekijk deze YouTube-video
Op woensdag 27 december 2012 schreef robdriessen het volgende:
Als Leo Blokhuis ooit onder een auto terecht komt en gaat hemelen, wil ik MyTiredFeet als nieuwe nationale muziekprofessor.
Als Leo Blokhuis ooit onder een auto terecht komt en gaat hemelen, wil ik MyTiredFeet als nieuwe nationale muziekprofessor.
|
|
