Van die malloten die tijdschriften in de bibliotheek als een soort veredelde leesmap behandelen, wat is mis met je

Ik ben dus best wel een TV-gek en doe daarom graag research, zo ook zoals vandaag in de koninklijke bibliotheek van Den Haag. Daar was ik vanmiddag en bij het openen van een (aangevraagde) map met nummers van een oud tijdschrift over Nederlandse televisie, duikt daar ineens een exemplaar op van een totaal ander blad, een (verkeerd teruggeplaatste) TROS Kompas uit 1993. Maar heel gek - er is een tweetal pagina's uitgescheurd, die volgens de cover gingen over de serie Vrouwenvleugel. Tsja, kan gebeuren.
Schetst mijn verbazing als verderop in deze zelfde map, uit een nummer van het blad dat ik aanvroeg ķķk weer een stuk uitgescheurd blijkt te zijn. En verdomd, nu wordt het raar! Want bij het blad wat ik vervolgens beethad bleken OOK bladzijden te missen die gingen over diezelfde serie 'Vrouwenvleugel'!
Hoe totaaldebiel kan je zijn? Dat je obsessed met een serie bent is één ding, maar dat je niet gewoon even een kopietje trekt of een scan maakt (of voor mijn part een foto) en zoiets doet en daarbij oude bladen onherstelbaar beschadigt en incompleet achterlaat, dan ben je gewoon een lul.
En vooral als je dan ook nog Ricardo heet, wat een mislukte teelbal ben je dan.
Nee, het leven spaart je niet. Geloof me.