Groenteboer moet weg want schreeuwt te hard

quote:

Groenteboer Marco moet weg door schreeuwen: ‘Honderden klanten namen in tranen afscheid’
‘Aaaaaaaaardbeien, 2 euro voor een bakkie!’ Het is in de regel niet zo ingewikkeld om op de markt de groenteboer te vinden. Je oren volgen, en je bent er. Zo ook bij Marco Nesselaar (54), die vijf jaar iedere zaterdag zijn courgettes, bloemkolen en appels verkocht in Amersfoort. Tot nu. Van de gemeente moet hij weg want... hij roept te hard. „Ik kan er toch moeilijk een kurk in stoppen?’’

Afgelopen vrijdagmiddag, rond half vier. Marco maakt zich op voor een hele zaterdag op de markt in Amersfoort, als plots de telefoon gaat. „Het was een ambtenaar van de gemeente”, zegt hij. „’Je standplaats wordt ingetrokken’, zei die man. Ik zou te veel overlast veroorzaken. Omdat het zo kort dag was, mocht ik die zaterdag nog één keer komen. ‘Daarna is het klaar’. Nou, daar sta je dan met je goeie gedrag!”

Wat is er aan de hand? Om dat te begrijpen moeten we een stukje terug in de tijd. Marco Nesselaar, geboren en getogen Utrechter, werkt al decennia in de groothandel, als hij in 2020 besluit ook op de markt te willen staan. „Ik wilde niet in mijn eigen stad aan de slag, daar lopen mijn klanten uit de groothandel immers ook rond. Dan ga je op zoek naar de dichtstbijzijnde grote stad, en kom je in Amersfoort uit.”

Op de parkeerplaats van wijkwinkelcentrum Emiclaer, in de wijk Kattenbroek, om precies te zijn. In het begin is er geen vuiltje aan de lucht. Maar dan komen er klachten van winkeliers. „Ik zou te veel parkeerplekken inpikken. Ik ben de beroerdste niet, dus ben verplaatst naar de ándere kant van het asfalt.”
Maar die nieuwe plek stuit ook weer op problemen. „Ik stond daar met mijn rug tegen de achtertuinen van huizen aan. En daar was niet iedereen gelukkig mee.”


Grootste euvel, zo hoort Marco meerdere malen van handhavers: zijn stem, die klinkt als een klok. „Ja, daar kan ik ook niets aan doen. Ik kan er moeilijk een kurk in stoppen. En ik moet toch mijn spullen verkopen? Maar goed, ik kan me voorstellen dat het niet fijn in de tuin ligt als iemand naast je ‘wie maakt me los!’ roept, dus ik heb echt mijn best gedaan het volume omlaag te brengen. Dat lukte zo goed, dat vaste klanten zich afvroegen of ik er überhaupt nog stond.”
Maar de inspanningen blijken dus niet voldoende. En zo was afgelopen zaterdag de laatste keer dat Marco zijn stellage mocht opbouwen op de parkeerplaats. „Het nieuws dat ik moest vertrekken ging klaarblijkelijk als een lopend vuurtje, want ik had gewoon negenhonderd veelal huilende klanten aan de kraam. Ik ben namelijk zeker de duurste niet: voor wat je bij mij voor 15 euro koopt tel je in de supermarkt zo 35 euro neer. ‘Waar moeten we nu heen?’, vroegen ze me.”

‘Meerdere klachten over groenteboer’
Het antwoord op die vraag heeft Marco ook niet. „Dat hangt helemaal van de gemeente Amersfoort af.” Die laat bij monde van een woordvoerder weten ‘in de regel’ niet op een individuele casus in te gaan, maar in dit geval er toch wel iets over te willen zeggen. ‘Dit weekend stond een ondernemer voor het laatst op een standplaats op Emiclaer, na meerdere klachten en een daaropvolgende formele klachtenprocedure. De gemeente vindt het belangrijk te benadrukken dat aan het ontzeggen van een standplaats meerdere overtredingen voorafgaan.’

Ook zijn volgens de gemeente meerdere gesprekken gevoerd, is de mogelijkheid op beterschap geboden en zijn zelfs alternatieve standplaatsen aangeboden. Marco bestrijdt dat niet. „Iets als een alternatieve standplaats klinkt leuk, maar hoe gaan mijn vaste klanten me daar dan vinden?”

Desondanks staat de groenteboer open voor een gesprek. „Ik hoop écht dat we er nog uit gaan komen met de gemeente, maar ik vrees het ergste.”