Zo, dat was me even op alle mogelijke manieren een kutrit, zeg. We hadden vooraf al verwacht dat het een regelrechte blamage zou worden en we werden niet teleurgesteld. Direct vanuit het vertrek werd de vrees bevestigd, niemand had überhaupt zin om in de aanval te gaan. Rickaert en Mohoric gingen even voor de lol in de aanval en daarna deed ook Wellens even alsof, maar nee, niemand wilde in de vlucht. Dit zou hoe dan ook een dag voor de vluchters worden en het was ook nog eens de hele dag tegenwind, nee, zonde van je energie. Misschien is het ook zonde van mijn energie om me er nog over op te winden, maar dat we tijdens deze abominatie van een etappe ook nog even het Bos van Wallers in beeld gebracht zagen worden voelde wel als een dolksteek in de ziel van de sport. Ze weten wat ze hebben laten liggen, hopelijk herhalen ze deze fout niet. Gezien de windrichting hadden we echt een epische waaierrit gekregen als we de start- en finishplaats hadden omgewisseld. Gezien het uiteindelijke verloop van de rit hoeven we ook niet meer het argument aan te dragen dat kasseien gevaarlijk zijn, nee, dit was pas gevaarlijk. Het werd echt een kutrit, nog veel kutter dan gedacht. Geen kopgroep, geen kasseien, geen waaiers, niets. Ze weten van vorig jaar dat dit soort etappes heel erg kut zijn, ze weten gewoon dat zo'n rit gaat resulteren in een optocht. Het is het begin van de Tour, iedereen weet dat zo'n rit gecontroleerd gaat worden en daarom heeft niemand zin om energie te verspillen in de vlucht. Vorig jaar hadden we heel veel van dit soort ritten en ze waren allemaal even onkijkbaar, daarom werden de sprinters dit jaar afgestraft met een hoop heuvelritten. Die boodschap is alleen niet helemaal aangekomen, want die ene vlakke rit die men dan tussen de heuvelritten door heeft opgenomen levert precies hetzelfde koersgedrag op als vorig jaar. Ik zeg: volgend jaar helemaal geen vlakke ritten meer. Een vlakke rit in de eerste week, ook nog eens met tegenwind, zal altijd dit scenario opleveren. Dus hadden we kasseien moeten toevoegen, dan was het ineens een topdag geweest. Een blunder van de organisatie, vooral omdat iedereen dit had zien aankomen. Ze zijn bang voor valpartijen en bang dat favorieten tijd verliezen, maar met dit soort etappes moet je bang zijn dat niemand meer naar je koers wil kijken. We stierven met z'n allen van verveling voor de tv, dat is toch geen reclame voor de sport?
Over geen reclame voor de sport gesproken, het ergste moest nog komen. Tergend langzaam, nog niet eens aan 40 in het uur, reden we heel langzaam door het noorden van Frankrijk. Niemand had enige energie hoeven te verspillen en daarom kregen we een buitengewoon energie tussensprint. Iedereen zat nog op 100% en dus was iedereen ook mee aan het sprinten. Het leverde een gekwak van jewelste op, waarbij Philipsen eerst nog goed wegkwam. Maar bij de tweede kwakpartij ging het mis. Bryan Coquard reed tegen Laurenz Rex aan, schoot uit zijn pedaal en torpedeerde daardoor Philipsen van de fiets. Die had geen tijd om te reageren en viel vol op de grond, zijn Tour zat er meteen op. Van de hemel naar de hel, zo snel kan het in het wielrennen gaan. Twee dagen geleden de openingsrit gewonnen en de gele trui gepakt, twee dagen later lig je op het asfalt en kan er een streep door je naam. Alles ging perfect voor Alpecin-Deceuninck, maar door zo'n lullige tussensprint in een mensonterende floprit staat je Tour ineens op z'n kop. Twee ritten achter elkaar gewonnen, drijvend op een roze wolk, en dan ineens terug naar de realiteit. Wielrennen is keihard. Maakt het een mooie sport, maar dit soort dingen zijn nooit mooi. Een gebroken sleutelbeen en op z'n minst één gebroken rib is het verdict, niet gek als je die smak op het asfalt zag. Wel m'n bedenkingen bij Rickaert die daarna heel boos werd op Coquard omdat Coquard vaker risico's neemt bij dit soort tussensprints, het is toch wat lastig om dat soort dingen hardop te zeggen als we jou ook regelmatig gevaarlijke fratsen uit zien halen in de sprints, Ricky. Of het de schuld van Coquard was valt ook nog over de discussiëren, hij deed het niet heel handig maar bewust zal het ook niet zijn geweest. Hoe dan ook wel weer mooi ironisch natuurlijk, de kasseien overslaan want gevaarlijk en nu ben je bij een dom tussensprintje een van de beste sprinters en een van de grootste kanshebbers op de groene trui kwijt. Goed, het is geen klassementsrenner, maar ik kan me niet voorstellen dat ze hier bij ASO heel blij mee zijn. Zoals wij niet blij zijn met de ASO, wát een schofterig schandalige kutrit was dit.
Na de vreselijk nerveuze tussensprint werd alles weer rustig, uiteraard. We gingen weer wandelen, wat ergens natuurlijk heel dom is. Je kunt tijdens zo'n rit als ploeg nog beter tempo gaan rijden, dan worden de renners achter je misschien nog enigszins moe. Met een vol peloton naar zo'n sprint rijden is gekkenwerk, in zo'n rit moeten er altijd een paar punten zitten om de boel wat uit te dunnen. En nee, dat is niet Mont Cassel. Of nouja, het had gekund, maar dan had je een steilere kant moeten opzoeken. Nu gingen we heel geleidelijk omhoog naar Cassel, waardoor de gemiddelde FOK!ker de boel nog had kunnen volgen. Het ene bergpuntje in Cassel ging naar Tim Wellens, die even daarvoor in z'n eentje in de aanval was gegaan. Hij kon op die manier de bergtrui veroveren en dat scheelt Pogacar dan weer allerlei plichtplegingen. Niet iedere dag naar de podiumceremonie, met de energie die hij daardoor weet te besparen kan hij zijn voorsprong op Vingegaard die waarschijnlijk toch al zal uitkomen op een minuut of 10 uitbreiden naar 11. Fantastisch. Wellens liet zich na de klim weer inrekenen en toen gebeurde er nog steeds niets. Zelfs op een kilometer of 15 van het eind gebeurde er niets, nada, noppes. En dat is juist zo gevaarlijk, juist als iedereen rustig heeft gereden en nog vol energie zit krijg je zo'n gevaarlijke sprint. Iedereen is erbij, iedereen is gemotiveerd, iedereen is fris, iedereen denkt dat er wat te halen valt, iedereen heeft zin om te beuken, en daardoor eindig je dan massaal op de grond. Pas in de laatste 10 kilometer werd het tempo serieus opgekrikt en toen werd het meteen gevaarlijk in het peloton. Iedereen wilde naar voren, echt iedereen. Maar dat gaat niet. Helpt overigens ook niet mee dat er op een rechte weg van tien kilometer ineens een kunstmatige wegversmalling wordt aangebracht, die wegversmalling werd Jordi Meeus fataal. Het volgende momentje voor de samenvatting: een valpartij. Degenen die niet vielen reden verder naar de finish, in de laatste vijf kilometer bleef het ontzettend nerveus. Het was weer een wasmachine die op volle toeren aan het draaien was, vooral met die tegenwind was het lastig om de boel te controleren, laat staan de boel op een lint te trekken. De slotkilometer bevatte enkele flauwe bochten, ook al zo'n geweldige keuze. Ligt het aan het parcours of aan de renners? In dit geval beide. De renners zijn niet goed snik, maar deze aankomst met die bochten was ook echt idioot. In zo'n bocht krijg je dat renners over gaan steken van de ene naar de andere kant, dat is altijd gevaarlijk. Daardoor kregen we ook nog te maken met een extra valpartij, in de laatste bocht gingen Ballerini, Jeanniere, Coquard en Lie onderuit. Een erg lelijke val, toch wel dankzij het parcours. Ze vallen ook vaak zat op rechte wegen, zo is het ook wel weer, maar deze schrijf ik toch echt toe aan het parcours. Door de floprit een fris peloton en dan onnodige bochten aan het eind, ja, dan kun je wachten op de ellende. Van degenen die op hun fiets bleven zitten had Milan de zaken het beste voor elkaar, de sprint werd door zijn ploeg goed aangetrokken. Milan lag op schema om zijn eerste rit in de Tour te winnen, maar dat was buiten Tim Merlier gerekend. Merlier moest bijna alles zelf doen, maar hij is momenteel zo goed dat hij dat kan. Hij sprintte nog naar Milan toe en drukte zijn fiets net wat eerder over de streep, een toch behoorlijk straffe sprint. Het boeit me alleen niet echt, het is toch vooral de nare smaak van de valpartijen die blijft hangen. Volledig onnodig, er waren zoveel andere opties. De vraagt die resteert is: is dit het beeld dat je van je sport wil geven? Vijf uur lang groeiend gras en dan een paar vreselijke valpartijen. Geen reclame voor de sport, het was doodsaai en tegelijkertijd levensgevaarlijk. De allerslechtste combinatie denkbaar. Hopelijk volgend jaar geen enkele sprint meer, of alleen een sprint in een rit die verder nog wel een beetje uitdagend is. Wel nog geestig: Merlier pakte zijn tweede rit in de Tour, een dag nadat Van der Poel zijn tweede rit in de Tour pakte. Vier jaar geleden wonnen ze allebei hun eerste rit, toen ook Van der Poel tijdens de tweede rit en Merlier tijdens de derde. Ik weet niet wat jullie verder aan deze kennis hebben, dus gaan we maar snel door met de volgende rit. De derde rit was een catastrofale blunder van Gouvenou, tijdens de vierde rit probeert hij het goed te maken. Weer een heuvelrit, dit keer eentje met meer klimmetjes in de finale. We beginnen makkelijk en we eindigen heel moeilijk, dit gaat 100% een leukere rit worden dan rit drie. De tv mag weer aan, het liefst de hele dag lang.
Na een lekkere verplaatsing van 200 kilometer gaat de vierde rit van de Tour van start in Amiens, een stad met 134.000 inwoners in het departement van de Somme. Amiens is de hoofdstad van dit departement, het is een stad met een rijke geschiedenis. Een rijke Tourgeschiedenis ook, het wordt de 14e keer dat de Tourkaravaan hier passeert. In het verleden hebben grote namen gewonnen in Amiens, zoals Mario Cipollini, Marino Basso en Rudi Altig. Ook Johan Bruyneel won ooit in Amiens, tegenwoordig het meest bekend dankzij zijn boze tweetjes richting dikke youtubers. Verder is Amiens een stad die mensen die André heten gunstig gezind is. In 1932 won André Leducq in de straten van Amiens, in 1964 André Darrigade en bij een van de laatste aankomsten in Amiens, in 2015, ging de zege naar André Greipel. Drie jaar later keerden we nog eens terug naar Amiens, toen zou er op de Franse nationale feestdag een zo goed als vlakke rit eindigden in de straten van deze stad. Dat maakte de kans op Frans succes nogal klein, het werd uiteindelijk eerder een Nederlandse feestdag. De achtste etappe van die Tour werd gewonnen door Dylan Groenewegen, voor Peter Sagan en John Degenkolb. Sindsdien zijn we niet meer in Amiens geweest, althans niet in de Tour. De Vierdaagse van Duinkerke is hier in de tussentijd wel nog een keer gepasseerd, dit jaar zelfs. Een maand of twee geleden klopte Axel Zingle Tobias Lund Andresen en Stian Fredheim in deze stad. Amiens is een universiteitsstad, met 33.000 studenten wordt de stad aardig gedomineerd door die bevolkingsgroep. Het is ook een industriestad, waar ze het van oudsher vooral van de textielindustrie moesten hebben. Dat we een paar jaar geleden op 14 juli passeerden in Amiens kon te maken hebben gehad met het feit dat één bepaald persoon in deze stad geboren is. Amiens is de stad van niemand minder dan Emmanuel Macron, toen al de president van Frankrijk en nu nog steeds. Hij groeide hier ook op, al werd hij na een tijd wel door zijn ouders naar Parijs gestuurd. Dat is voor hem persoonlijk heel goed geweest, of de rest van Frankrijk er ook blij mee is, daar valt nog wat op af te dingen. Nog altijd aan de macht, maar wel dankzij de nodige kunstgrepen en met wat protesten van gele hesjes tussendoor. Een andere bekende Fransoos die te linken valt aan Amiens is de schrijvers Jules Verne, die leefde hier jarenlang. Met Pierre Choderlos de Laclos hebben ze hier ook nog een andere bekende schrijver uit ver vervlogen tijden afgeleverd. Amiens heeft ook wat bekende sporters voortgebracht. Vooral een aantal wielrenners. Franck Perque bijvoorbeeld, een baanwielrenner die ooit nog wereldkampioen puntenkoers werd. Iets bekender is Philippe Gaumont, de boezemvriend van Frank Vandenbroucke. Eigenlijk de persoon die min of meer verantwoordelijk wordt gehouden voor het mislukken van de carrière en het leven van VDB. Gaumont leefde totaal niet voor zijn sport, gooide alles naar binnen wat hij tegenkwam en die losbandigheid sloeg over op Vandenbroucke. Beide jongens kregen het daarom niet voor elkaar om iets van hun carrière te maken. Gaumont won nog wel ooit Gent-Wevelgem, maar zijn palmares had groter kunnen zijn. Na zijn carrière runde hij nog een tijd een café in Amiens, dat klinkt wel logisch eigenlijk. In 2013 betaalde hij waarschijnlijk de tol voor zijn levensstijl. Een hartaanval werd hem op 40-jarige leeftijd fataal. Met Clément Chevrier komt er ook nog een andere oud-prof uit Amiens, hij reed namens AG2R en het illustere IAM vrij weinig resultaten bij elkaar. Amiens is ook de stad van de onsterfelijke Robert Marchand, een man die uiteindelijk toch sterfelijk bleek te zijn. Een unieke man, die op 78-jarige begon leeftijd met fietsen en sindsdien fietste hij in iedere leeftijdscategorie records uit de boeken. Op 105-jarige leeftijd reed hij een nieuw werelduurrecord, in de categorie 105+. Deze krasse knar kreeg het voor elkaar om in een uur 22,457 kilometer af te leggen. De beste man, drie turven hoog, is uiteindelijk in 2021 op 109-jarige leeftijd overleden, hij was toen net een jaar of drie met pensioen. Amiens heeft ook een lokale voetbalclub die regelmatig te vinden is geweest in Ligue 1, Amiens SC. Maar goed, als je Amiens bezoekt dan kom je toch eerder voor de lokale bezienswaardigheden. Het hoogtepunt van de stad wordt gevormd door de kathedraal, een van de belangrijkste van Frankrijk. De lokale Notre-Dame is sinds 1981 opgenomen in de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Het is de grootste gotische kathedraal van Europa. Een ander hoogtepunt in Amiens is het circus Cirque Jules Verne, een van de zeven stenen circussen die Frankrijk bezit! Ik verzoek om dit gebouw voor de gelegenheid om te dopen tot Cirque Nils Politt. In het huis waar Jules Verne ooit woonde zit tegenwoordig een museum, uiteraard. De vader van de sciencefiction, zo noemen ze deze schrijver die in 1905 in de stad overleed ook wel. Reis om de wereld in 80 dagen, en meer boeken in dat genre. Het Musée de Picardie zou ook de moeite moeten zijn, een kicken kunstmuseum met ook archeologische vondsten, in een statig pand. Ook in Amiens vinden we een flink belfort, terwijl er met de Tour Perret ook een modernere toren te vinden is waar we dan weer iets minder gelukkig van worden.
.JPG)
Amiens ligt aan de Somme, maar in en rond Amiens vinden we ook de nodige kanalen, met in de buurt van die kanalen een heel moerasgebied dat ook de moeite waard is. De Hortillonnages, noemen ze dat. Het gebied bestaat uit talloze kleine volkstuinen, die van elkaar gescheiden zijn door middel van evenzo talloze smalle kanalen. De meeste van deze volkstuinen zijn slechts toegankelijk per boot. Er zit ook een ecomuseum bij voor de liefhebbers, het Musée des Hortillonnages. De rit gaat van start op de Rue de la République, langs de prachtige gevel van het Musée de Picardie. We rijden vervolgens een rondje door het centrum van de stad, waarna we uitkomen langs Somme, waar de straatjes prachtig zijn. Uiteraard passeren we ook langs de kathedraal, dat mag niet ontbreken. De citymarketing staat weer op punt, we passeren ook nog langs de lokale rechtbank die gevestigd is in een indrukwekkend pand. Na een tamelijk lange neutralisatie gaan we buiten de stad van start, maar niet voordat we ook nog eens langs het huis van Jules Verne zijn gereden. Op een mooie en brede weg in de bossen in de buurt van Salouël gaat Prudhomme met zijn vlag zwaaien en dan zijn we vertrokken voor een makkelijke start. Deze rit wordt in de finale buitengewoon lastig, maar het eerste deel van de rit stelt niets voor. In de eerste kilometer van de rit rijden we meteen langs het dorpje Vers-sur-Selles af, een dorpje waar met Jean-Claude Lefebvre een oud-prof woonde. Reed liefst zes keer de Tour tussen 1959 en 1966, indrukwekkend. Het begin van de rit is minder indrukwekkend, we verlaten snel de bossen en dan rijden we ook tijdens deze rit weer langs heel wat weilanden en akkers af. Het wonderbaarlijke is dat deze start juist heel goed uit kan pakken, het heeft er namelijk alle schijn van dat de wind in de eerste kilometers schuin in de rug zal staan. We rijden rechtdoor naar het zuiden en de wind komt uit het noordwesten, ideaal. Het is wel de vraag of het hard genoeg gaat waaien, maar het zou zomaar kunnen dat we direct vanuit het vertrek met waaiers te maken krijgen. Vanuit het vertrek de boel op de kant, een mens mag dromen. Na zes kilometer rijden we door het kleine dorpje Nampty, dit is de eerste plek waar er enige beschutting is. In de eerste kilometers gaat het continu rechtdoor langs de velden, in de komende tien kilometer tot aan Monsures komen we geen enkele beschutting tegen. Ik hoop dat het nog nét een tikje harder gaat waaien dan er nu wordt verwacht, dan krijgen we een buitengewoon spectaculair begin van de rit. Het terrein is licht glooiend, maar het is vooral heel vlak en heel recht in een omgeving met alleen maar landbouwactiviteiten. Met wat wind kan wat normaal een flopbegin zou zijn ineens het beste begin ooit worden, tijd om een winddans te doen. We verlaten even verderop de Somme en rijden de Oise binnen, waar al snel een passage in Croisy-sur-Celle volgt. In het centrum van dit dorpje zitten we dan eindelijk eens beschut, terwijl we ook eindelijk wat bochten tegenkomen. Buiten het dorp blijft de beschutting, we rijden een tijdje over een soort holleweg verder. Daar kan alles weer tot rust komen, na een eventueel nerveuze start. Enkele kilometers later komen we langs Fontaine-Bonneleau, we fietsen nu continu langs de bomen over een brede weg die een klein beetje slingert. We volgen steeds dezelfde weg, veel navigatiekunsten heb je hier niet nodig. Van Fontaine-Bonneleau rijden we via Catheux verder naar Crèvec½ur-le-Grand. In de dorpjes komen we een paar bochtjes en wat drempels tegen, maar verder botsen we op weinig obstakels. Buiten de dorpen in is de weg heerlijk breed. Een weg die wat lopende bochten kent, maar je mag stellen dat we voorlopig toch eigenlijk zo goed als rechtdoor rijden. Tussen Catheux en Crèvec½ur-le-Grand is het terrein wat meer open, al zijn de bomen ook nooit ver weg. Het begint wel iets glooiender te worden, in aanloop naar Crèvec½ur-le-Grand pakken we de eerste echte hoogtemeters van deze rit mee. Het is best een mooi gebied hier, al mag je je koerstechnisch gezien serieus afvragen of hier iets gaat gebeuren. Na 31 kilometer komen we uit in Crèvec½ur-le-Grand, een verder vrij nietszeggend plaatsje dat toch de show steelt wegens een kasteeltje in het midden van het centrum. We slingeren dwars door dit dorp heen en treffen bij die slingertocht ook een paar mooie vakwerkhuisjes aan, maar dat kasteel, met direct ernaast het gemeentehuis, is het pronkstuk.
.jpg)
In het centrum van Crèvec½ur-le-Grand slaan we rechtsaf bij een rotonde, we laten daarna dit plaatsje rap weer achter ons. Na een spaarzame rotonde bevinden we ons plotseling weer tussen de akkers in, we rijden nu tien kilometer zo goed als rechtdoor richting Marseille-en-Beauvaisis. Over een brede en licht glooiende weg fietsen we vooral door open gebied, maar de wind staat in dit stuk waarschijnlijk schuin op kop. Als we bijna Marseille-en-Beauvaisis bereiken komen we weer tussen de bomen terecht, over een enorm brede weg dalen we via wat bochtjes kort af naar dit dorpje, waarna er in het dorp zelf nog een paar bochten volgen. Buiten Marseilles volgt er een kort klimmetje over een brede weg, we gaan tijdens deze rit nog heel wat klimmetjes zien maar we beginnen met de meest geleidelijke hellingen. We komen boven op een plateau, waar we aan alle kanten weer omgeven zijn door akkers. Over de Route de Picardie gaat het ettelijke kilometers volledig rechtdoor verder, kilometers waarin we helemaal niets gaan tegenkomen. De wind zou hier eventueel geestig kunnen gaan doen, maar ik vraag me af of het hard genoeg gaat waaien en de wind staat hier toch ook vooral schuin tegen. Maar toch, met net iets andere omstandigheden is dit een ideale waaierweg, zeker zo op een leeg plateau. Na een kilometer of zes quasi rechtdoor over dit plateau gereden te hebben slaan we ineens rechtsaf een ander weggetje in, een weg met wat slechter asfalt. Deze weg loopt een kilometer of twee omlaag richting Songeons, een plaats die we na 50 kilometer gaan bereiken. Op het wat mindere asfalt na verder totaal geen lastige afdaling, we komen eigenlijk alleen maar één wat stevigere bocht naar links tegen. Vrij snel na die bocht slaan we ineens rechtsaf een smalle weg in, een weg die ons naar Gerberoy gaat brengen. Deze smalle weg loopt anderhalve kilometer aan 4,5% omhoog, het is het eerste klimmetje van de dag dat ik de moeite van het melden echt waard vind. Al stelt het natuurlijk alsnog niets voor, maar iedere hoogtemeter is in aanloop naar de finale alvast mooi meegenomen. De benen alvast enigszins vermoeien, om meer kans te maken op een spectaculaire finale. Al hadden ze vandaag nog veel meer klimmetjes kunnen opzoeken, maar dat zal gaandeweg wel blijken. Na 52 kilometer bereiken we de top van dit ongecategoriseerde klimmetje in het buitengewoon pittoreske Gerberoy, je snapt dat ze hier even een omweg hebben genomen om deze gemeenschap te tonen aan de wereld. In Songeons, aan de voet van de klim, beschikken ze over een mooie markthal, maar hier in Gerberoy beschikken ze over talloze vakwerkhuisjes, een oude molen, een oude poort en dan ook nog een oude boerderij in de vorm van een kasteel. In het dorpje wonen amper 100 mensen, maar het is toch een van de mooiste dorpjes van Frankrijk. Althans, het staat op de lijst van Les Plus Beaux Villages de France, en daar kunnen we op zich wel begrip voor opbrengen. Het dorp is verder vooral bekend vanwege de rozen die er geteeld worden, iedereen heeft een rozenstruik voor zijn deur en daardoor zou er in de zomer ook nog eens een bedwelmende geur in het dorp moeten hangen. We rijden langs alle fraaie vakwerkhuisjes af, iets dat we tijdens de Tour van 2018 ook deden. Toen waren we op weg naar Amiens, waar de rit vandaag van start is gegaan. We rijden nu praktisch in tegengestelde richting tijdens het eerste deel van deze rit, de passage in Gerberoy beviel blijkbaar nogal in 2018, dus zoeken we het toeristische dorpje nog maar eens op. Een of andere schilder schijnt hier ook ooit gewoond te hebben, er is hier een museum te vinden met zijn werk en zijn tuinen zijn te bezichtigen. Henri Le Sidaner, wie kent hem niet.
De lokale kerk is naar het schijnt ook de moeite waard, terwijl het blauwe huis de absolute eyecatcher is. Om het blauwe huis te zien moeten de renners wel goed kijken, het staat wat verder van de doorgaande weg af. Al zijn er alsnog genoeg mooie vakwerkhuisjes te zien langs die doorgaande weg. Na het klimmetje dalen we heel kort af over een wat smallere weg, maar eigenlijk komen we in dit stuk geen enkele bocht tegen. Even verderop gaat het naar rechts en dan rijden we weer een tijd over een brede weg verder. We laten het fraaie Gerberoy achter ons en we gaan koers zetten richting Normandië. We gaan dik 10 kilometer over dezelfde, brede weg rijden. Een weg met af en toe een flauwe bocht, maar in principe rijden we toch weer vooral rechtdoor, de eerste drie kilometer vals plat omhoog. Nadien gaat het een aantal kilometer vals plat omlaag, we denderen dan in volle vaart Gournay-en-Bray binnen, waar we beneden meteen op een tweetal rotondes botsen. Het terrein is hier overigens weer enorm open, je begint je onderhand af te vragen of er nog een stukje Frankrijk over is dat niet continu wordt omgeploegd. Wel een brede en goede weg, dus makkelijk fietsen. Tenzij de wind mee gaat doen, maar het zal nu wel rustig blijven. Na 64 kilometer komen we uit in Gournay-en-Bray, een stad die tijdens de Tweede Wereldoorlog plat werd gebombardeerd. Desondanks zijn er nog wel wat aardige gebouwen over, waaronder de lokale kapittelkerk. We bevinden ons nu dus in Normandië, waar de nodige bedrijvigheid is te vinden. Naast Gournay-en-Bray ligt Ferrières-en-Bray, hier komen we een grote fabriek van Danone tegen. Ergens in deze omgeving ligt ook het kasteel van Hannaches, de helikopter mag weer aan de bak. Gournay-en-Bray is een stad die wat geld opzij heeft gelegd voor de Tour, dat kunnen we merken aan het feit dat er na de passage op het lokale industrieterrein ook nog een tocht dwars door het centrum volgt. Dat doen ze alleen als je de portemonnee trekt. In het centrum komen we wat smallere straatjes en zelfs een paar verdwaalde kasseien tegen, maar dan komen we later op het lokale marktplein wel een van de weinige overgebleven hoogtepunten tegen, de Kursaal. Een bioscoop gevestigd in een oude boterfabriek, mooie gevel wel. Daarna rijden we nog langs de restanten van een oude stadspoort, dit was ooit een verstevigd plekje. Nu is het wat meer vergane glorie.
Voorbij de restanten van de oude stadspoort volgt er een flauwe bocht naar rechts, waarna we op een weg terecht gaan komen die we toch al snel een kilometer of 30 gaan volgen. Een brede weg en over het algemeen ook een rechte weg, maar geen weg die continu vlak gaat zijn. Enkele kilometers buiten Gournay-en-Bray rijden we door het gehucht Ernemont-la-Villette, hier komt met Marc Huiart een voormalig coureur vandaan. Hij reed in 1961 en 1962 de Tour, waarna hij later in dat jaar tijdens de GP Fourmies aangereden zou worden door iemand in een auto. Dat overleefde hij niet, waardoor hij slechts 26 werd. Net buiten Ernemont-la-Villette loopt de brede weg ineens een tijdje omhoog, met zelfs een heuse haarspeldbocht erbij. De weg loopt een dikke kilometer aan 5,5% omhoog, met in die haarspeldbocht een kort stukje aan 7%. Niet de lastigste klim, maar het is in ieder geval voor de renners alvast een moment om hun hartslag iets te verhogen. We rijden afwisselend door de bossen en langs de akkers, boven op dit klimmetje dat door de organisatie niet eens wordt erkend volgt er een passage over een plateau waar de wind weer eens vrij spel heeft. In de open velden loopt de brede weg rechtdoor steeds een beetje vals plat omlaag, amper merkbaar. Toch ook weer een paar stroken in stijgende lijn tussendoor, het is een glooiend en vooral erg leeg landschap hier. De wind staat ondertussen nog steeds schuin in de flank te blazen, maar toch wel nog steeds eerder schuin tegen dan mee. In principe staat de wind net niet lekker voor waaiers, maar in Gournay-en-Bray en omstreken verwachten ze net wat meer wind en dat kan dan weer net genoeg zijn om er toch een nerveuze rit van te maken. Het gebied is hier zo open dat we er stiekem in ons achterhoofd rekening mee mogen houden dat er eventueel iets zou kunnen gebeuren. Maar verwacht ook weer niet teveel, na 76 kilometer passeren we in Bézu-la-Forêt en de naam van dit plaatsje geeft al aan dat we ons hier in een bos bevinden. In Bézu-la-Forêt vinden we het Château de la Fontaine-du-Houx, een voormalig landhuis van de oude koningen van Frankrijk. Vooral Filips IV van Frankrijk vertoefde hier graag. Valt te snappen, dit is best een aardige omgeving en het château ziet er ook zeer goed uit. De helikopter is opnieuw aan zet.
We slingeren heerlijk door het bosachtige Bézu-la-Forêt, maar buiten dit plaatsje komen we al snel weer in een boerendecor terecht. Een paar boerderijen en verder eindeloos veel landbouwgrond, in ieder geval de volgende vier kilometer tot in het plaatsje Morgny. Het terrein blijft glooiend, de omgeving tamelijk leeg en de echte bochten volgen pas in zo'n dorpje als Morgny. Beetje slingeren door het centrum, en een wegversmalling ontwijken. Buiten Morgny komen we dan snel weer tussen de akkers terecht, de eindeloze leegte lonkt. Als de wind een beetje meewerkt wordt dit een geweldig deel van de rit, anders is het de kilometers aftellen tot we na 100 kilometer Les Andelys bereiken. Met ongunstige wind begint de rit daar pas, met gunstige wind heb je haast de hele dag spektakel. De komende zes kilometer tot in het dorpje Puchay is het weer volledig open, het zijn of net zulke trage kilometers als we de vorige rit hebben gezien of het gaat sneller voorbij dan we bij kunnen houden. Over een eindeloos plateau rijden we hier, her en der wel een paar knikjes op en af, maar geen enkele daadwerkelijke klim die een naam dient te krijgen. Had beter gekund, de geografie van deze regio kennende. Buiten Puchay rijden we opnieuw enkele kilometers langs groene velden af, we rijden drie kilometer rechtdoor over de brede weg naar Saussay-la-Campagne toe. Kaarsrecht, praktisch vlak, zonder beschutting. Die beschutting is er uiteraard wel weer in Saussay-la-Campagne, waar we na 90 kilometer koers passeren. In Saussay-la-Campagne zijn meerdere drempels te vinden, andere opzienbarende dingen komen we er niet tegen. Buiten het dorp rijden we om een rotonde heen en dan werken we de tien resterende kilometers af vooraleer we Les Andelys bereiken. Buiten Saussay-la-Campagne loopt de brede weg een kilometer of twee rechtdoor vals plat omhoog, daarna zal het een kilometer of zes zo goed als vlak zijn. Zo goed als leeg ook, de verkavelde grond biedt geen enkele beschutting. Omdat we nu net iets meer richting het zuiden fietsen zou de wind hier onderhand echt gunstig kunnen staan, al probeer ik mezelf ook maar wijs te maken dat het eerste deel van deze rit het kijken waard zal zijn. Tussendoor volgt er nog een passage in Frenelles-en-Vexin waar meerdere wegversmallingen te vinden zijn, geen idee waarom die nodig zijn in zo'n dorpje van niets. Buiten Frenelles-en-Vexin komen we ook nog een rotonde tegen, ze zijn zeldzaam in dit gebied waar weinig bewijs wordt geleverd van enige menselijke aanwezigheid. Na eindeloos veel kilometers over dit plateau gereden te hebben volgt er vlak voor we Les Andelys bereiken een afdaling, het gaat precies twee kilometer aan 5% omlaag over de weg die nog steeds mooi en breed is. Na nog lang wat laatste plukjes graan gereden te hebben dalen we door een wat meer bosrijke omgeving af richting het bijzonder fraaie Les Andelys. De afdaling zelf is ook bijzonder fraai, de renners komen onderweg wel enkele bochten tegen maar ze lopen allemaal ontzettend lekker en ze bevatten geen enkele verrassing. De lastigste bocht volgt als we bijna beneden zijn, we slaan daar rechtsaf het centrum in waarbij we wat vluchtheuvels moeten zien te ontwijken. Daarna rijden we na 101 kilomete koers door Les Andelys, de plek waar deze rit eigenlijk pas echt gaat beginnen. Les Andelys ligt beneden aan de Seine, in de omgeving van dit plaatsje zijn overal heuvels te vinden. Ik ben eigenlijk best teleurgesteld, we slaan voorlopig helaas de beste heuvels over. Les Andelys ligt in het departement Eure, in een streek die de Normandische Vexin genoemd wordt. Het stadje is ontstaan uit het samengroeien van Grand-Andely (de middeleeuwse stadskern, ontstaan op de plek van een klooster uit de 6e eeuw, gesticht door Clothilde, de vrouw van koning Clovis I) met het iets jongere, aan de rechteroever van de Seine gelegen Petit-Andely, dat ontstond als vissersplaats. Het stadsbeeld wordt gedomineerd door de imposante ruïnes van het Kasteel Gaillard, een stevige burcht die in 1196 gebouwd werd door Richard Leeuwenhart, hertog van Normandië en koning van Engeland, met de bedoeling zijn rivaal Filips Augustus uit te dagen en hem de doorgangsweg naar Rouen via de Seine te beletten. De bouw was reeds klaar na één jaar, wat Richard de uitroep ontlokte: "Wat is ze knap, mijn dochter van één jaar!". Uitstekend detail, vind ik wel. Filips Augustus waagde het aanvankelijk niet de burcht te bestormen, zo onwankelbaar leek ze hem toe. Maar toen koning Richard overleed en opgevolgd werd door zijn broer, de zwakke Jan zonder Land, waagde hij zijn kans. De aanval slaagde, maar de verdere details zal ik jullie besparen. In de 17e eeuw liet Kardinaal de Richelieu het kasteel gedeeltelijk slopen, maar wat er overbleef is nog steeds indrukwekkend. Wat er overbleef is inderdaad indrukwekkend, net als de gave van de parcoursbouwers om de klim naar het kasteel toe te negeren. Er loopt een weg omhoog naar het Château Gaillard, een vreselijk steile weg. Een heerlijke muur, een bereikbare muur ook. In het dagelijks leven rijden er bussen vol toeristen over deze muur om ze op een parkeerplaats vlak bij het kasteel af te zetten. Nou, die muur negeren we dus, net zoals we alle muren die er ten zuiden van Les Andelys liggen negeren. Wanbeleid, na een redelijk vlakke aanloop van een kilometer of 100 was ik ondertussen wel toe aan een muurtje.
Geen muurtjes in Les Andelys, we rijden simpelweg rechtdoor in het fraaie centrum van dit mooie dorpjes vol Normandische villa's. Het is een schilderachtige plek, waar ook daadwerkelijk enkele schilders vandaan komen. Ene Nicolas Poussin bijvoorbeeld, er is een museum te vinden ter ere van hem in het dorp. Ergens halverwege het centrum van Les Andelys slaan we rechtsaf en verlaten we dit fraaie plaatsje weer, wat eigenlijk opnieuw een blunder is. We hadden nog even wat verder rechtdoor moeten rijden, dan waren we uitgekomen langs de Seine en dan hadden we de renners langs de prachtige kliffen aldaar kunnen laten fietsen. Die komen nu niet in beeld, of de helikopter moet weer z'n ding doen. Een bijkomend voordeel was geweest dat we langs de Seine een paar stevige beklimmingen mee hadden kunnen pakken, we hadden deze rit heel makkelijk net een stukje zwaarder kunnen maken dan ie nu is. Ik ben zeer content met de finale van deze rit, maar de aanloop naar de finale had van mij net dat tikje zwaarder mogen zijn. In een rit van 175 kilometer was het ook geen gek idee geweest om er nog wat kilometers aan toe te voegen, het had het klassieke karakter van deze etappe net wat meer in de verf gezet. Voor de plaatjes was het ook mooier geweest, er wordt ons een schitterend uitzicht op de Seine ontnomen. Goed, geen Seine, en geen extra klimmetjes, maar geklommen moet er hoe dan ook worden. Na de bocht in het centrum van Les Andelys is het nog even zo goed als vlak, maar zodra we de laatste huizen van dit plaatsje achter ons laten loopt de weg alsnog omhoog. We duiken een bos in en de brede weg in het bos loopt drie kilometer aan 3,3% omhoog. Een wat steiler stukje in het begin, dan komen we ook wat bossen tegen, maar daarna loopt de weg een tijd veredeld vals plat verder omhoog naar Fresne-l'Archevêque. Wel een soort van klimmetje, maar niet echt boeiend. Terwijl we hier ook vanuit de Seine omhoog hadden kunnen over een veel mooier klimmetje met een mooi uitzicht over de rivier tegen anderhalve kilometer aan 7%, ik vind het een beetje een misser van de organisatie dat ze voor deze weg hebben gekozen. Uiteindelijk komen we op hetzelfde punt uit, hier is dus bewust voor de makkelijkere optie gekozen. Aan het eind van de rit maakt het waarschijnlijk weinig uit omdat alles toch vooral zal draaien om de laatste paar klimmetjes van de dag, maar goed, het middenrif van je rit hoeft niet altijd overgeslagen te worden. Hoe dan ook, na het wat lastigere stuk in het bos komen we weer bij wat akkers uit, hier loopt de weg vals plat omhoog, waarna we dwars door het nietige Fresne-l'Archevêque rijden. Voorbij dit dorp slaan we linksaf, waarna we meerdere kilometers af op een plateau af gaan werken, waar de wind weer volop zal blazen. Vooral tegenwind, dat zal de aanvalslust wellicht niet bevorderen, maar ook hier kan het na zo'n klimmetje misschien juist nog wel even op de kant worden gegooid als de wind een beetje in gunstige zin bij zal draaien. Een lichte slingerweg over het plateau, de wind zal allicht ergens een keer gunstig staan. Op het plateau is het volledig open, terwijl de weg lichtjes blijft glooien, helemaal vlak wordt het nergens. Onze tocht over het plateau brengt ons door Cuverville, waar een mooie chicane op de renners wacht, maar verder zijn er weinig obstakels te vinden. Voorbij Cuverville rijden we een tijdje over een wat smaller weggetje verder, vooraleer we in de buurt van Heuqueville een andere weg inslaan. Weer een bredere weg, tegelijkertijd een bochtige weg. We rijden een bos binnen en in dit bos slingeren we eerst een beetje omlaag, voor we even later een paar meter moeten klimmen om Heuqueville te bereiken. Een naam hoeft het allemaal niet te hebben, maar vlak is anders. We rijden door het kleine Heuqueville heen en komen buiten dit plaatsje in een ware bloemenzee terecht. Veel koolzaad hier, heb ik het idee. Hoe dan ook, vooral weer veel akkers dus. De wind kan blijven blazen, al zal ie nu zeker op kop staan. Weer een stukje verder op het plateau rijden we Amfreville-les-Champs binnen, een wel heel erg rustig dorpje. Buiten Amfreville, waar we toch moeten oppassen voor wat straatmeubilair, duiken we dan weer een bos in en in dat bos gaan we uiteindelijk na heel wat kilometers over dat plateau afdalen richting de voet van een voor de Fransen heilige helling. Zonder zich zwaar in te hoeven spannen dalen de renners af naar Pont-Saint-Pierre, de weg omlaag is enorm breed en we komen alleen maar een paar lopende bochten tegen. Na 120 komen we beneden uit in Pont-Saint-Pierre, een plaatsje waar met Marcel Berthet een voormalig werelduurrecordhouder vandaan komt. Berthet, met als bijnaam De Elegante, was groot specialist op de baan. Hij was iemand die zich zeer nauwgezet voorbereidde. Zo was hij een van de eerste renners die zijn benen schoor en overging tot het dragen van zijden in plaats van katoenen truien. Zeven jaar lang, tussen 1907 en 1914, streed Berthet met zijn concurrent en vriend Oscar Egg om het werelduurrecord. Om en om namen zij elkaar het record af, totdat Egg vanaf 1914 niet meer door Berthet overtroffen kon worden. In latere jaren ging hij zijn eigen fietsen ontwikkelen, waarmee hij nog sneller kon rijden. Een van zijn creaties lijkt haast op een vliegtuig. Daarmee zette hij weer een nieuw record neer, maar dat wilde de UCI niet erkennen. In die tijd al een lastige organisatie, blijkt maar weer. In Pont-Saint-Pierre rijden we beneden over het spoor, slaan we linksaf en dan rijden we een kort stukje verder naar Romilly-sur-Andelle, waar we aan iets speciaals gaan beginnen.
In Pont-Saint-Pierre is een kasteeltje te vinden, dat afgaande op de foto hierboven een opknappertje genoemd mag worden. Nadat we beneden zijn gekomen in Pont-Saint-Pierre slaan we even verderop in het centrum rechtsaf, waarna we enige tijd verder rechtdoor rijden in het dorp. Een kilometertje verderop verruilen we haast ongemerkt het grondgebied van Pont-Saint-Pierre voor dat van Romilly-sur-Andelle en zodra we officieel in Romilly-sur-Andelle zijn begint de weg al voorzichtig omhoog te lopen. We komen een paar meter later uit bij een kruispunt en op dat kruispunt heeft men op een vluchtheuvel een fiets geplaatst. Niet zonder reden, we beginnen na een bocht naar rechts aan een in Rouen en omstreken wereldberoemde klim. Op een bordje langs de kant van de weg staat het ook al, rechtsaf voor de Côte Jacques Anquetil. De Côte Jacques Anquetil is eigenlijk een klimmetje van niets, maar daar gaat het niet om. De komende 3,5 kilometer klimmen we aan 3,6% gemiddeld naar de top van dit klimmetje van vierde categorie. Over een prachtig onderhouden brede weg slingeren we in het begin van de Côte Jacques Anquetil dwars door een bos heen, in dit bos gaat het zowaar nog redelijk omhoog, we noteren twee kilometer aan 5% met een paar strookjes aan 6%. Niet wereldschokkend, maar we hebben vandaag nog niet veel zwaardere beklimmingen gezien. De eerste officiële van de dag, met reden. De Tour is altijd de koers van de verhalen, ze hebben hier weer een verhaal op het parcours gelegd. Na dik twee kilometer over die prachtige weg door het bos geslingerd te hebben eindigt de klim met een vals platte uitloper, in de resterende anderhalve kilometer gaat het buiten het bos aan 2% omhoog, met zelfs een klein stukje in dalende lijn tussendoor. Op het grondgebied van La Neuville-Chant-d'Oisel bereiken we na 128 kilometer de top van de Côte Jacques Anquetil, net nadat we het departement Eure ingewisseld hebben voor dat van de Seine-Maritime. Veel krijgen de renners er niet van mee, maar op de top rijden ze langs een bijzondere plek. Ze passeren langs het Château Anquetil. Ja, de top ligt niet zomaar op een plek, nee, de top van deze klim ligt op de plek waar Jacques Anquetil jarenlang heeft gewoond. Aan het eind van zijn carrière kocht Anquetil samen met zijn vrouw Janine een kasteel dat gelegen was in het dorp La Neuville-Chant-d'Oisel. Hier bezaten zij naast het kasteel 700 hectare landbouwgrond. Nadat hij in 1969 zijn carrière had beëindigd ging hij hier aan werken als boer. Ook was hij actief in zaken als akkerbouw, hield hij vee, bezat hij een grindgroeve en onroerend goed. In hun woning ontvingen Anquetil en Janine graag gasten, voor deze gasten waren twaalf logeerkamers beschikbaar. Fun fact: dit kasteel werd ooit in 1835 gebouwd door Jules de Maupassant, de grootvader van Guy de Maupassant, en dat is dan weer een bekende Franse schrijver. Bel-Ami als bekendste titel, zou ik zeggen. Guy de Maupassant verbleef ook wel eens in het kasteel, net als Gustave Flaubert. En later kocht Jacques Anquetil het dus. Hij woonde in het kasteel tot zijn dood, in 1987. Maagkanker, dat was dan weer jammer. Anquetil kwam aan zijn eind in een ziekenhuis in Rouen, terwijl hij in 1934 geboren werd in Mont-Saint-Aignan, een stad die tegen Rouen aan is gebouwd. Zijn hele leven verbleef hij dus in deze streek, Maître Jacques was een echte Normandiër. Maar wie was Anquetil dan? Nouja, een tamelijk goede wielrenner. In de jaren 50 en 60 won hij liefst vijf keer de Tour, daarnaast won hij ook eens de Giro en de Vuelta. Uiteraard won hij daarnaast nog veel meer koersen, maar hij is vooral opgenomen in het Franse collectieve geheugen dankzij zijn vijf zeges in de Tour. Haast onklopbaar in die jaren, hij nam acht keer deel en won dus bij meer dan de helft van zijn deelnames. Vooral zijn rivaliteit met Poulidor sprong daarbij in het oog. Poulidor was de noeste arbeider, de underdog, Anquetil was de gelikte man, ofschoon Anquetil ook uit een arbeidersgezin kwam en hij na zijn carrière doodleuk als boer aan de gang ging. Maar toch, er was een contrast tussen de twee. Anquetil was de winnaar, Poulidor de eeuwige tweede. Poulidor was in die jaren misschien wel populairder, maar Anquetil ging er met alle prijzen vandoor. Anquetil was vooral een sterke tijdrijder, hij werd niet voor niets Monsieur Chrono genoemd. Een van de beste wielrenners uit de Tourgeschiedenis, de Tour de France kan op deze manier een mooie ode aan hem brengen. Het klimmetje stelt weinig voor, het verhaal des te meer. Al leer je ook wel weer dingen die je misschien niet wilde weten door zo'n passage, het feit dat hij zijn stiefdochter heeft bezwangerd zal vast algemeen bekend zijn maar dat was aan mijn kennis nog even ontschoten. Maar goed, laten we daar vooral niet de nadruk op gaan leggen, we zijn hier om een Franse held te eren. Eentje die open was over zijn dopinggebruik en die koersen reed op een bodem van bier en champagne, goed man. Het kasteel op de top van de berg is nog steeds in het bezit van de familie Anquetil, je kunt er tegenwoordig een kamer huren en je kunt het kasteel afhuren om bijvoorbeeld je bruiloft te vieren.
/medias/l0xJtCR5nG/image/8207e504_f9ed_4f60_952b_0c14e766e3fe1751482526409-format4by3.jpg)
Saint-Adrien is een mooi plaatsje. Voorbij de tussensprint rijden we langs wat opvallende architectuur, terwijl we ook zicht hebben op de Seine en de prachtige krijtrotsen langs deze rivier. In de rotsen heeft men ooit een kapelletje weten te bouwen, terwijl er in deze omgeving ook nog een kasteeltje te vinden is op de top van een heuvel. Na de tussensprint zal het tempo niet zakken in het peloton, er is een tweede reden waarom de fraaie tocht langs de Seine zo belangrijk is. Er komt nu eindelijk een écht klimmetje aan. We gaan eindelijk de hoge percentages opzoeken en dus zal iedereen nu vooraan willen zitten. Eerst wat punten pakken voor de groene trui en dan toewerken naar de voet van de Côte de Belbeuf, de eerste serieuze muur van de dag. Voorbij de tussensprint is het maar twee kilometer fietsen tot de voet van de klim, het gaan twee razende kilometers worden. Langs de krijtrotsen en de bomen af gaat het volledig rechtdoor langs de Seine, over een enorm brede weg die lichtjes glooit. Wel tegenwind in deze strook, je wil hier dus eigenlijk ook weer niet te vroeg vooraan zitten. Je kunt in aanloop naar de muur die er nu zit aan te komen op het laatste moment nog ingehaald worden, timing is wel essentieel. We rijden rechtdoor het gehucht La Poterie binnen en hier volgt dan ineens uit het niets een bijzonder scherpe bocht naar rechts. We draaien pardoes een smallere straat in en die straat zal meteen steil omhoog gaan lopen. Iedereen gaat hier vooraan willen zitten, ook al is het dan nog dik 30 kilometer tot de finish. Het is geen moment om achteraan te lummelen, hier kan de koers pas echt gaan beginnen. De bocht naar rechts gaat wel een enge worden, er staat een gebouw aan de binnenkant van de bocht waardoor je eigenlijk amper kunt zien dat er überhaupt een bocht aan zit te komen. Een goede voorbereiding is hier wel nuttig, net zoals het ook geen kwaad kan om hier weer eens een vluchtheuveltje te verwijderen. Na deze waarschijnlijk hectische aanloop en chaotische bocht komen we terecht op de Chemin de la Poterie, een smalle weg die ons door een gezellig bos naar Belbeuf gaat brengen. We zijn direct begonnen aan de Côte de Belbeuf en dit is een klimmetje van de derde categorie, het gaat 1,3 kilometer aan 9% omhoog. Hier moet ik wel een pluim uitdelen aan de organisatie: na de tussensprint hadden we al eerder naar Belbeuf kunnen klimmen, er was een optie om drie kilometer aan een procent of drie te klimmen, maar we hebben die weg genegeerd, zijn wat langer langs de Seine blijven rijden en nu gaan we dus 1,3 kilometer aan 9% omhoog, dat scheelt nogal. We komen op hetzelfde punt uit, maar dan op een betere manier. De Côte de Belbeuf is een muur van belang, meteen na de scherpe bocht naar rechts gaat het al aan 9% omhoog, maar het wordt nog lastiger. De wat smallere weg loopt vooral rechtdoor omhoog en na 300 meter klimmen komen we een strook van bijna 700 meter tegen waarin er continu boven de 10% geklommen moet worden. Een beetje vergelijkbaar met de eerste van twee lastige klimmetjes die we in de finale van de tweede rit zagen. Op die klim bleven er vooraan maar zes man over, dat kan op deze muur ook zomaar het resultaat zijn als de renners er vol voor gaan. We noteren een piek tot 13%, dit is serieus een straf muurtje. Bijna boven komen we twee steile haarspeldbochten tegen, na deze twee bochten gaan we in het restant van deze muur aan 7% naar de top klimmen. Net wat makkelijker aan het eind, maar die fase in het midden kan echt schade gaan veroorzaken. Bijna op de top slaan we rechtsaf en daarna volgt er een flauwe bocht naar links, waarna we de hoofdweg in Belbeuf bereiken. Hier ligt na 146,6 kilometer de top van de klim op ons te wachten. Nog ongeveer 28 kilometer tot de finish na deze klim, we mogen hopen dat het bal hier al geopend wordt. Op de top rijden de renners langs het Château de Belbeuf, gelegen op een fraai landgoed met bij de toegangspoort een kicken torentje. De renners zien vooral het torentje, als ze na deze muur überhaupt nog iets kunnen zien.
De rest van de rit zal het bijna continu op en af gaan, de finale is nu echt in volle gang. Al volgt nu wellicht het laatste makkelijkere deel van de rit, na de muur van Belbeuf rijden we dwars door Belbeuf en in dit plaatsje rijden we een tijd over een plateau. We nemen een interessante route, vrij snel na de top volgt er een bocht naar links, met in die bocht een hoop vluchtheuvels. Daarna komen we kort achter elkaar twee rotondes tegen, bij beide rotondes gaat het schuin naar links. Weer vrij kort daarna gaat het bij de volgende rotonde dan weer naar rechts, waarna we in een straatje terechtkomen waar de weg een beetje omhoog zal lopen. Aan het eind van deze straat slaan we linksaf om dan op een enorm brede weg terecht te komen. We rijden nu door Le Mesnil-Esnard, als we rechtdoor blijven rijden over deze brede weg fietsen we zo Bonsecours binnen, maar dat gaan we nu nog niet doen. De organisatie heeft een lusje voor ons in petto, een lusje dat we alleen maar toe kunnen juichen. Anderhalve kilometer rijden we volstrekt rechtdoor over deze waanzinnig brede en ook ontzettend vlakke weg, dan volgt er een bocht naar links. Na deze bocht naar links gaan we over een net zo brede weg kort afdalen, het gaat 2,5 kilometer omlaag naar de voet van de volgende klim. Deze afdaling is betrekkelijk eenvoudig, we dalen continu aan een procent of drie af en de weg is dus breed. We komen wel de nodige bochten tegen, maar het zijn brede bochten en ze lopen allemaal goed. We bevinden ons hier in stedelijk gebied, maar tijdens deze afdaling rijden we toch even door een bos heen. Tussen de bomen in is er af en toe een mooi uitzicht, we zien in de verte de voorsteden van Rouen liggen. Een beetje draaien en keren, maar op een vrij elegante manier. Vlak voor we beneden zijn zie ik één scherpere bocht naar rechts, daarna draait het weer simpel weg naar links voor we helemaal beneden wel een bijzonder scherpe bocht naar rechts nemen. In de bocht begint de volgende klim al meteen, met een vliegende vaart beginnen we aan de Côte de Bonsecours. Direct na de afdaling gaat het met een klap in het gezicht over een onvoorstelbaar brede weg omhoog. De Côte de Bonsecours heeft wat weg van een Waalse klim, de hele omgeving doet denken aan de Waalse Pijl, inclusief de percentages. De komende 900 meter gaat het aan 7,7% omhoog, meteen na de stevige bocht naar rechts volgt er alvast een goede strook aan 9%. De brede weg, voorzien van paaltjes, weer zoiets Waals, slingert tot aan de top via een paar haarspeldbochten steeds zo rond de 8% omhoog, het is zeker in combinatie met die muur daarnet behoorlijk zwaar. De brede weg nodigt wel iets minder uit tot aanvalswerk, maar daar is het de organisatie ook niet eens zozeer om te doen. Na de tweede haarspeldbocht rijden we rechtdoor Bonsecours binnen en daar treffen we na 154,4 kilometer, op 20 kilometer van het eind, de top van deze klim van vierde categorie aan. Op de top vinden we een monument, de belangrijkste reden dat we de Côte de Bonsecours met een bezoekje vereren. Natuurlijk, het combineert lekker met de Côte de Belbeuf, maar we zijn hier vooral om verhalen te vertellen. En over de Côte de Bonsecours valt zeker een verhaal te vertellen. Het is een klim die eigenlijk langer is, je moet eigenlijk vanaf de Seine omhoog, wij sluiten op deze manier zo'n beetje halverwege de klim aan. In de Tour van 1947, de eerste Tour na de Tweede Wereldoorlog, kwam de Côte de Bonsecours wel in z'n geheel voor en de klim zou een beslissende rol spelen in die ronde. Het was een ronde waarin lang de Fransman René Vietto op weg leek naar de eindzege. Hij zou de eerste Tourwinnaar na de oorlog worden, maar in de laatste dagen van de Tour beleefde hij een enorme inzinking. Dat gebeurde in die jaren nog wel eens, koersen zonder al dat professionele gedoe waren in ieder geval alvast minder voorspelbaar. De Italiaan Pierre Brambilla profiteerde van de inzinking van Vietto, hij nam de gele trui over na een individuele tijdrit van liefst 139 kilometer. In de achtergrond was Jean Robic zich dan weer warm aan het draaien. Kort voor de Tour de France van 1947 trouwde hij en hij beloofde zijn bruid de gele trui mee te brengen als bruidsschat, maar dat wilde nog niet helemaal vlotten. Voor de Pyreneeën keek hij tegen een achterstand van 23 minuten aan, maar in de Pyreneeën pakte hij dan weer een kwartier terug. Alsnog niet genoeg om in de buurt van het geel te komen, dus moest hij iets verzinnen om zijn belofte waar te kunnen maken. Op de laatste dag van de Tour reed het peloton van Caen naar Parijs. Ja, ze reden van Caen naar Parijs. De kortste weg tussen die twee plaatsen via Bonsecours is al op z'n minst 270 kilometer, maar in die tijd keken ze niet naar een kilometer meer of minder. Jean Robic was een klein mannetje, tot dat moment had hij nog niet veel gewonnen, maar hij bekokstoofde een plan. Hij huurde een andere renner in om met hem mee naar Parijs te rijden. Vroeg op de dag, ze waren pas net vertrokken vanuit Caen, trok Robic samen met Edouard Fachleitner in de aanval. Brambilla, een Franse Italiaan, had deze aanval niet verwacht. Hij liet zich verrassen, maar hij waagde alsnog een poging om het gat te dichten. Hij sloeg op zijn beurt een gat met het peloton, maar dat gat werd gedicht door een van zijn ploeggenoten. Dat was het begin van het einde, de moed zakte Brambilla in de schoenen en Fachleitner en Robic stoomden samen door naar Parijs. In Parijs kwamen ze aan met een voorsprong van 12 minuten op Brambilla, waardoor Robic de Tour won en Fachleitner nog op kon schuiven naar de tweede plaats. Zonder de hele Tour lang ook maar één dag het geel gedragen te hebben was Robic uiteindelijk toch de eindwinnaar, een prestatie die alleen Jan Janssen hem heeft nagedaan. En dat begon allemaal met een aanval op de Côte de Bonsecours, op de allerlaatste dag van de ronde. De rit won hij overigens niet, die ging naar Briek Schotte, maar dat maakte verder niet uit. De allereerste Tourwinnaar na de Tweede Wereldoorlog werd geheel onverwachts Jean Robic, ter ere van hem vinden we nu een monument op de top van de Côte de Bonsecours. De Stèle Jean Robic, ter ere van een bijzondere renner die op die dag in 1947 een wel heel bijzondere prestatie leverde. Over Robic vallen ook nog duizend verhalen te vertellen, zo zal hij bijvoorbeeld voor altijd de eerste wereldkampioen veldrijden blijven. Een renner die in die tijd al met een soort van helm reed, eentje die hij zelf in elkaar had gezet, gemaakt van een paar leren bandjes. Hij was een paar keer op zijn hoofd gevallen en probeerde zichzelf op die manier te beschermen. Zo'n helm had hij in 1980 goed kunnen gebruiken. Toen stapte hij na een door Joop Zoetemelk georganiseerd feestje dronken in zijn auto en knalde hij tegen een oplegger aan. Hij overleefde het niet. Twintig jaar na dato werd het monument in Bonsecours onthuld, weer 25 jaar later komt de Tour op bezoek om de gedenkwaardige figuur Robic te herdenken. Iedereen in het peloton had een teringhekel aan hem, maar het blijft de allereerste winnaar na de Tweede Wereldoorlog en het blijft iemand die de Tour heeft weten te beslissen met een aanval ver van de finish. Dat zijn voorbeeld gevolgd mag worden.
Na de top van de Côte de Bonsecours, voorbij het monument ter ere van Robic, rijden we rechtdoor verder over de brede weg, de stad in. Er volgt een korte uitloper, de weg loopt na de klim nog wat vals plat verder omhoog. Vrij snel volgt er een scherp bochtje naar links, een smaller straatje in. In dit straatje gaat het nog eens flauw naar links en daarna komen we een kleine chicane tegen, terwijl we uitzicht hebben op een flinke zendmast. Aan het eind van deze straat gaan we naar rechts, duiken we een bos in en slaan we nog eens linksaf, waarna een afdaling van 2,5 kilometer begint. Het gaat niet heel steil omlaag, hooguit aan een procent of vier, maar het is toch een enigszins linke afdaling. We rijden door een bos over een weg die niet enorm breed is en waarvan het asfalt niet overal perfect is. In het bos komen we een paar bochtjes tegen, maar het grootste gevaar van deze afdaling volgt pas als we beneden zijn. Bijna beneden gaat het scherp naar links en dan direct weer naar rechts, waarna we wel een wat bredere weg bereiken. Maar even later slaan we scherp linksaf een weg in die volledig wordt gedomineerd door vluchtheuvels. Ik mag hopen dat er hier weer wat straatmeubilair verwijderd gaat worden, anders loopt deze bocht niet goed af. Na de bocht is er continu sprake van een middenberm, de renners hebben slechts één rijbaan om gebruik van te maken, terwijl we heel snel aan het toewerken zijn naar de volgende klim. Een paar flauwe bochten verderop slaan we bij een rotonde schuin linksaf een straat in die wel weer breed is, onder een spoorbrug door. Aan het eind van deze brede straat volgt er weer een soort van chicane, na die chicane slaan we bij een volgend kruispunt rechtsaf een industrieterrein op, waar we een paar meter later bij een rotonde opnieuw naar rechts gaan, een versmalling tegemoet. Voorbij de lokale Lidl slaan we daarna nog eens rechtsaf, om bij de volgende rotonde een paar hectometer later linksaf te slaan. We rijden door een tunneltje heen en aan de andere kant van de tunnel begint de volgende klim, de Côte de la Grand'Mare. Over de brede Avenue de la Grand'Mare rijden we volgens de organisatie 1,8 kilometer aan 5% omhoog. Het is een enorm brede weg, die in het begin voorzien is van twee wat steilere haarspeldbochten. Het is een hele puzzel om dit klimmetje überhaupt te bereiken, het is draaien en keren in Rouen, dat was ik dan nog even vergeten te melden. We hebben onze finishplaats bereikt, maar voor de rit daadwerkelijk eindigt gaat er eerst nog flink geklommen moeten worden in de stad. Heel veel bochten, heel veel vluchtheuvels, maar nu zijn we dus aan de klim van Grand'Mare begonnen en in het gedeelte met de twee haarspeldbochten gaat het eventjes aan 7% omhoog. Nadien loopt de weg die zo nu en dan ook wordt gesplitst door een vluchtheuvel een tijd aan 6% omhoog, terwijl we ons tijdens deze klim tussen de bomen bevinden. De tweede klim op rij met een brede weg omhoog, dat kan de aanvalslust wat dempen. Al helpt het vast ook niet mee dat er hierna nog een zware muur volgt, het kan zijn dat we pas op die muur actie gaan zien. Al is het ook wel weer zo dat er tussen de Côte de Belbeuf, de Côte de Bonsecours en deze klim amper de tijd is om een achtervolging op poten te zetten. Het gaat bijna continu op en af, met vooral tussen de Côte de Bonsecours en deze Grand'Mare in amper een rechte meter. Van bocht naar bocht, met een hoop straatmeubilair tussendoor, ideaal om aan te vallen. Ik vind het een beetje een vreemde aanloop, eerlijk gezegd. Als hobbyist heb ik zelf een keer een veiligere aanloop gevonden toen ik een ritje aan het bedenken was in Rouen, maar de luxe van de Tour is dan weer dat ze de lokale autoriteiten kunnen dwingen her en der een vluchtheuvel weg te halen. Enfin, na 162 kilometer bereiken we de top van de brede Côte de la Grand'Mare, maar eigenlijk hebben we de top van nog helemaal niet bereikt. Een klimmetje van de vierde categorie van 1,8 kilometer aan 5%, dat is niet het hele verhaal. Na het punt dat door de organisatie is aangewezen als top volgt er een kort stukje in dalende lijn. Rechtdoor omlaag over die brede weg tussen de bomen in, maar dat stuk in dalende lijn duurt hooguit een meter of 300. Daarna gaat het opnieuw omhoog, we pakken een uitsmijter mee van een halve kilometer met daarin zelfs nog een strookje tot 7%. In totaal gaat het drie kilometer omhoog aan 4,5%, toch een belangrijke nuance. Op 12 kilometer van de streep zijn we volgens de organisatie boven, maar de echte top ligt dus nog een kilometertje verderop. Nog maar 11 kilometer te gaan hierna, met in die 11 kilometer twee klimmetjes.
Op de echte top van de Côte de la Grand'Mare slaan de renners bij een grote rotonde linksaf, waarna ze bijna direct daarna schuin linksaf de volgende weg in zullen slaan. Hierna beginnen we aan een korte maar krachtige afdaling, een afdaling die in de eerste meters vooral lastig is omdat we een paar drempels en vluchtheuvels tegenkomen. Zodra die obstakels uit beeld verdwijnen wordt het dan juist weer bochtig, we slaan in een woonwijk linksaf en vanaf dat moment wordt de afdaling een heuse achtbaan. Bijna direct na de bocht naar links komen we tussen de huizen door drie haarspeldbochten tegen achter elkaar, met na de derde haarspeldbocht ook nog een lange doordraaiende bocht naar rechts. Na dit bochtenwerk krijgen de renners een kleine kilometer om bij te komen, de weg loopt een meter of 800 vrijwel rechtdoor, bijzonder stevig omlaag. Aan het eind van deze rechte strook van bijna een kilometer slaan we scherp linksaf, om bijna direct daarna rechtsaf een smaller weggetje in te slaan. Weer een paar meter later gaat het naar links en na die bocht komen we in een straatje terecht waar er een paar meter geklommen moet worden. Aan het eind van dit korte knikje omhoog slaan we linksaf weer een nieuwe weg in en deze weg buigt niet lang daarna in dalende lijn af naar rechts. We zitten nu in de laatste meters van de afdaling, een afdaling die even verderop abrupt eindigt met een zeer scherpe bocht naar rechts. Is dit te volgen? Lijkt me niet, maar dat gaat voor de renners dus ook een probleem zijn. Dwars door een woonwijk afdalen over een weg die alle kanten opgaat, ondanks het feit dat de afgelopen klimmetjes misschien geen ideaal terrein bieden om aan te vallen ben je in de tussenliggende afdalingen als aanvaller sowieso in het voordeel. Hier valt amper een scheve situatie recht te zetten, het is pure ongecontroleerde chaos. Alhoewel, na de laatste bocht van de afdaling volgt er toch nog even een klein strookje waar iets gedaan worden. Na de afdaling rijden we een kilometer rechtdoor over een brede en vlakke weg, een weg met zo nu en dan ook weer een vluchtheuvel. Een kilometer is ook maar een kilometer, voor we het weten is dit strookje voorbij en botsen we aan het eind van de straat op een rotonde waar we rechtsaf moeten slaan. Een bijzonder belangrijke bocht, want nu begint bijna de laatste muur van de dag. De voorlaatste helling komt eraan, de zwaarste van de dag. Na de bocht naar rechts moeten we een paar meter later schuin rechtsaf slaan, een ventweggetje in. Dit ventweggetje luistert naar de naam Rampe Saint-Hilaire, men heeft besloten om de laatste gecategoriseerde klim van de dag te vernoemen naar deze straat, ofschoon dit pas het begin van de ellende is. De weg loopt langzaam alvast omhoog, nog voor de echte klim begint noteren we al een aanloop van 500 meter aan 4%. De klim wordt echter pas echt interessant als we enkele meters later rechtsaf slaan, de brede Avenue Georges Métayer in. De laatste officiële klim van de dag begint na die bocht en is er eentje van de derde categorie, het gaat na de bocht 800 meter omhoog aan 10,6%. We kunnen deze muur min of meer in tweeën knippen. We beginnen met 400 meter rechtdoor over een enorm brede weg, waarin er aan ongeveer 9% geklommen moet worden. Zwaar, maar nog te doen. Dat het rechtdoor omhoog gaat zal bijzondere beelden opleveren, maar het rechte stuk houdt na 400 meter op. Dan volgt er een chicane, we slaan linksaf een smal straatje in en een paar meter later slaan we rechtsaf nog een smalle straat in. Een straat waar de rit mogelijk beslist gaat worden, in de resterende 400 meter van de klim gaat het veel steiler omhoog. Het gaat in het tweede deel van deze muur doodleuk aan 14% omhoog, met zelfs een piek tot 17%. Een smalle weg, loodrecht omhoog, midden in een woonwijk. Dit worden fascinerende taferelen, hier kan het verschil echt wel gemaakt worden. Een soort Muur van Huy, deze Rampe Saint-Hilaire. Een stuk lastiger dan je vooraf zou verwachten, die bochten helpen ook wel lekker om de snelheid eruit te halen vlak voor je aan het steilste stuk begint. Wij weten wel wie hier zittend weg gaat rijden van de tegenstand. Na 169 kilometer, op vijf kilometer van de finish, bereiken we aan de achterkant van de monumentale begraafplaats van Rouen de top van deze muur van derde categorie. Je moet tijdens deze rit een beetje geduld hebben, maar het spektakel komt vanzelf naar je toe. Het venijn zit in de staart, dit is waarschijnlijk de klim waar iedereen op gaat wachten.
Na deze loodzware, bizar steile muur volgt er niet direct een afdaling. Dat is misschien nog wel interessanter, er volgt een vlakke uitloper van een kilometer na deze muur. Vlak na de top slaan we linksaf de Rue de la République in, weer een smal weggetje midden in een woonwijk. We bevinden ons in Bihoral, overal rond Rouen liggen allerlei dorpjes en steden die tegen de grote stad aan zijn gaan groeien. De Rue de la République loopt bijna 500 meter rechtdoor op een vlakke manier, wel zit er een kleine chicane in deze straat. Aan het eind van deze straat volgt er een lopende bocht naar rechts, na die bocht loopt de weg even een paar meter omhoog. Een meter of 100 daarna slaan we dan weer linksaf een andere weg in, een weg die een meter of 400 rechtdoor zal lopen, nog steeds op een vlakke manier. Op wat paaltjes na komen we weinig obstakels tegen, tot de volgende bocht naar links genomen moet worden. Na deze scherpe bocht rijden we weer eens 500 meter bijna volledig rechtdoor, inmiddels in licht dalende lijn. Als je op de klim vertrokken bent zien ze je niet snel meer terug, dat is inmiddels wel al mijn conclusie. Veel bochtenwerk, veel smalle straatjes, de aanvaller is in het voordeel. Het is ook ideaal terrein om van achteruit aan te vallen als je net gelost bent op de muur maar wel kunt terugkeren. Na nog een bocht naar links bereiken we op 3,5 kilometer van de finish een enorm brede weg, hier gaat de afdaling echt beginnen. Er gaat gedaald worden tot op een kilometer van de streep, maar het gaat een bijzonder eenvoudige afdaling worden. Na de klim rijden we op een vrij vlakke manier dwars door allerlei smalle straatjes van Bihorel heen, maar zodra er echt gedaald moet worden doen we dat over een driebaansweg. Een driebaansweg die dan ook nog eens alleen maar geleidelijke bochten kent, we draaien een keertje heel soepeltjes naar rechts en daarna volgt er een enorm brede haarspeldbocht naar links. Goed, die laatste bocht is dan nog wel eentje waar je echt wel moet sturen, maar na die bocht mag je dan weer rechtdoor rijden tot op iets meer dan twee kilometer van de streep. Het gaat wel nog steeds vrij serieus omlaag, zo aan een procent of zes. Hoge snelheid in aanloop naar de absolute slotfase, de scherpe bocht naar rechts die we op iets meer dan twee kilometer van het eind gaan nemen zal wel piepende remmen veroorzaken. Na de bocht volgen we een halve kilometer een brede boulevard, nog steeds in dalende lijn. We komen een paar flauwe bochten tegen, maar de volgende bocht van belang is de bocht die op ongeveer 1500 meter van het eind volgt. Linksaf rijden we het centrum van Rouen binnen, nog steeds dalen we af. Een meter of 300 later volgt er een brede en soepele bocht naar links, waarna we even verderop de vod van de laatste kilometer zien hangen. Via een brede straat met wat drempels in het centrum van Rouen rijden we de slotkilometer binnen, het wordt een lastige slotkilometer. In de slotkilometer rijden we bijna rechtdoor vol tegen het stadhuis aan, en een standbeeld van Napoleon. Zodra we bijna op deze bouwwerken botsen moeten we opnieuw linksaf slaan, we slaan heel wat linksaf aan het eind. Na deze brede en niet lastige bocht loopt de weg 500 meter aan 5% omhoog. We pakken een piek tot 7% mee, dit laatste klimmetje midden in Rouen is duidelijk niet het lastigste klimmetje, maar het kan wel voor een mooie sprint gaan zorgen. Een eventuele aanvaller kan hier stilvallen en bij de lurven worden gegrepen, of de voorbereiding op de eindsprint begint hier. De renners rijden rechtdoor omhoog in een brede weg, waarna ze schuin rechtsaf gaan slaan zodra ze bijna een prachtige fontein omver fietsen. Na die schuine bocht naar rechts volgt er op 250 meter van het eind de laatste bocht van de dag. Weer slaan we rechtsaf, ditmaal een stuk steviger. Lastig bochtje, waarna we in de laatste meters over een waanzinnig brede weg rechtdoor naar de finish mogen rijden. Het venijn zit in het eerste deel van deze laatste kilometer, daarna volgt er een uitloper tot aan de finish. Al lijkt het er optisch gezien ook wel op alsof de laatste 200 meter in licht dalende lijn worden verreden. Dat moet in dit geval dan maar kunnen, aangezien er waarschijnlijk niet veel renners meer bij elkaar zullen zitten. Het gaan kleine groepjes worden, vooral dankzij de muur van Saint-Hilaire. De laatste klim is dan weer minder lastig, maar met alles wat we daarvoor al hebben gezien kan die strook van 500 meter aan 5% net het verschil maken. Alsnog gek om dan in licht dalende lijn te eindigen, maar bon, als het misgaat kunnen ze altijd de renners nog de schuld geven. Na 174 kilometer is deze lastige heuvelrit dan voorbij. We hadden 'm makkelijk nog wat lastiger kunnen maken, maar deze tocht door zo'n beetje alle straten van Rouen zal op deze manier ook al wel de moeite waard zijn. Wel een keer een atypische aankomst. We zijn altijd gewend aan vlakke aankomsten of aankomsten bergop, dit is een keer een klimmetje met daarna een vlakke uitloper. Timing is hier helemaal belangrijk, voor zover er al niet lang en breed eentje vertrokken is.
Rouen (Nederlands, verouderd: Rouaan of Rowaan) is de hoofdstad van de regio Normandië en het departement Seine-Maritime. Voor 1 januari 2016 was het alleen de hoofdstad van Haute-Normandie maar op die datum werd de regio samengevoegd met Basse-Normandie en werd Rouen de hoofdstad van heel Normandië.Het is een van de belangrijkste havens van Frankrijk, de vierde haven naar Marseille, Le Havre en Duinkerke. We hebben blijkbaar iets met havens, deze Tour. De stad ligt aan de Seine, een rivier die de stad doorsnijdt. Het oude centrum ligt op de rechteroever (ten noorden van de Seine). Het industriegebied bevindt zich voornamelijk op de linkeroever (ten zuiden van de Seine). De gemeente telde 116.331 inwoners op 1 januari 2022. De agglomeratie van Rouen telt 527.170 inwoners. Die agglomeratie is best groot, dat merken we wel tijdens de finale van de rit als we door plaatsen als Bonsecours en Bihorel rijden. Even verderop ligt ook Mont-Saint-Agnan, maar daar rijden we net niet doorheen. Dat is eigenlijk het wielerbolwerk van de streek. Daar komt Jacques Anquetil oorspronkelijk vandaan, maar daar is ook onder meer de non-valeur Jerome Pineau uit afkomstig. We missen zijn B&B-bagger niet. Ook Sandy Dujardin komt uit Mont-Saint-Agnan, helaas voor Sandy is hij er niet bij in deze Tour. Matis Louvel doet dan wel weer mee, namens de ploeg die niet genoemd mag worden. Uit Rouen zelf is Alexis Gougeard afkomstig, een voormalig prof van AG2R en Cofidis die nu met pensioen is. Hij reed ook nog een tijdje voor VC Rouen, de lokale amateurclub waar ook ene Kevin Vauquelin ooit voor reed. Met Louvel, Toumire, Guerin, Pierre Barbier en Axel Huens reden er meer huidige en voormalig profs voor deze amateurclub, Rouen vormt dan toch zo'n beetje het hart van het Normandische wielrennen. Dat zien we ook terug in de aanwezigheid van de stad in de Tour, dit wordt alweer de 19e keer dat we Rouen vereren met een bezoekje. Het is alleen wel relatief lang geleden dat we hier nog eens waren, de laatste aankomst in de stad dateert van 2012. Toen was er sprake van een totaal andere rit, men ontweek toen vakkundig alle drempels en dus kregen we te maken met een massasprint, beneden aan de kade bij de Seine. Langs de Seine was Andre Greipel de snelste, voor Alessandro Petacchi en godbetert Tom Veelers. Daags nadien ging de volgende rit van start in Rouen, een rit die uiteindelijk ook gewonnen zou worden door Greipel. Teveel sprintwerk, terwijl je hier dus prachtig heuvelwerk kunt neerleggen. In 2002 won het fenomeen Jaan Kirsipuu in de stad, voor Michael Sandstod en de helaas recent overleden Ludo Dierckxsens. Jaan won de sprint van een klein groepje, het was warempel geen massasprint. In 1997 vond de Grand Départ plaats in Rouen, een proloog in de stad werd gewonnen door Chris Boardman en de eerste rit in lijn die vertrok van Rouen was uiteindelijk een prooi voor Cipollini. In een verder verleden was Rouen van ONS, met Jan Raas, Fedor den Hertog en Gerrit Solleveld wonnen er liefst drie Nederlanders in de stad. Of het iets zegt voor de rit van vandaag durf ik niet te zeggen. Rouen is een stad met een hoop geschiedenis, ontstaan in de Gallo-Romeinse periode, geplunderd door de Noormannen, en dan kwam Jeanne d'Arc hier ook nog eens aan haar eind. Nadat deze Franse helden in Compiègne (kennen we) gevangen werd genomen werd ze door de hertog van Bourgondië verkocht aan Jan van Bedford, die toevallig uit Rouen kwam. Hij liet haar opsluiten in de gevangenis en er begon een religieus proces tegen haar wegens ketterij. Onder leiding van Pierre Cauchon, de bisschop van Beauvais en de voorzitter van de inquisitierechtbank werd Jeanne ter dood veroordeeld. Op 30 mei 1431 stierf ze op de brandstapel op de Place du Vieux-Marché in Rouen. In de finale rijden we over de Rue de Jeanne d'Arc, terwijl we ook heel dicht langs de Donjon van Rouen passeren, de toren die resteert van het kasteel uit het begin van de 13e eeuw waar Jeanne d'Arc opgesloten werd. Het lijkt me niet iets om trots op te zijn dat Jeanne d'Arc hier aan haar einde kwam, maar schaamte is een begrip dat de Fransen niet kennen. Door die hele toestand met Jeanne d'Arc verloor de Franse koning Karel VII zelfs zijn recht op de Franse troon, kun je nagaan. In de eeuwen nadien ging het wel goed in Rouen, tot het midden van de 17e eeuw was er door de handel en textielnijverheid sprake van economische bloei; Rouen was zelfs korte tijd met 75.000 inwoners de op twee na grootste stad van Frankrijk. Daarna volgde er ook wel weer een neergang, maar Rouen is altijd een stad van enig belang gebleven. Vanuit deze stad werd het Vrijheidsbeeld als bouwpakket naar Amerika verscheept, ik bedoel maar. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de stad dan weer zwaar getroffen door alle gevechten, maar gelukkig zijn er nog steeds genoeg hoogtepunten te vinden in de stad. Het Palais de Justice een gerechtsgebouw in laatgotische bijvoorbeeld. Maar zelf zijn ze vooral fier op Le Gros-Horloge, een renaissancegebouw dat een van de referentiepunten van Rouen vormt. Het bestaat in feite uit een grote poortboog die de Rue du Gros-Horloge volledig overspant, met een uurwerk aan de voorzijde. De poort verschaft toegang tot de Place-du-Vieux-Marché. Het uurwerk heeft een mechaniek uit de 15e eeuw, schijnt nog steeds te werken. Aan het gebouw bevindt zich het belfort van de stad, ook nog eens. Zelfs de onderkant van de poort is van versieringen voorzien, je kunt in Rouen genoeg zien. Ook op de Place du Vieux-Marché, rond dit plein staan allemaal vakwerkhuizen en vakwerkhuizen zijn altijd fantastisch. In het midden van het plein staan de overdekte markthallen en de moderne Sint-Jeanne d'Arc-kerk. In de middeleeuwen diende deze marktplaats ook als terechtstellingsruimte voor misdadigers en andere veroordeelden. Op dit plein werd Jeanne d'Arc op 30 mei 1431 op de brandstapel gezet. Kicken plein, dus. Rouen beschikt ook over een kicken kathedraal in gotische stijl. Naar goed Frans gebruik fikte deze kathedraal vorig jaar bijna af, de toren stond in de fik. Daarnaast is er ook nog de memorabele kerk van Saint-Maclou in laatgotische én flamboyante stijl! De abdijkerk van Saint-Ouen heb je ook nog, het bulkt hier van de imponerende gebedshuizen. Er is een Musée des Beaux-Arts en een Musée de la Ceramique, dat lijkt me alles bij elkaar wel voldoende informatie over de stad waar met Gustave Flaubert, Francois Hollande en David Trezeguet toch wel wat bekende personen zijn geboren.
"Vijf of zes eeuwen geleden moet Rouen een van de mooiste steden van Frankrijk zijn geweest; maar nu is alles naar de kloten. Alles is goor, smerig, slecht onderhouden, verpest door de permanente aanwezigheid van auto's, lawaai en vervuiling." Zomaar een quote van iemand die geen fan is. Als je maar in het middeleeuwse centrum blijft, dan kun je hier echt wel je lol op hoor. In finishplaats Rouen wordt het vandaag 19 graden, nog niet vaak meegemaakt dat het zo fris is in de Tour. Er staat in Rouen een klein beetje wind uit het noordwesten, maar dat mag niet zo gek veel invloed hebben. Wel wat tegenwind in de finale, vooral op de klimmetjes, maar het valt te betwijfelen of de renners daar veel van gaan merken. Een droge dag, dat is dan wel weer mooi meegenomen. In startplaats Amiens ongeveer hetzelfde verhaal, ook 19 graden overdag, droog en wind uit het noordwesten. Wel net iets meer wind in het binnenland, maar de kans op waaiers in de openingsfase lijkt gering. We komen mooie waaierzones tegen, maar het gaat niet hard genoeg waaien en ook niet uit de goede richting. De vierde rit van de Tour begint om 13:15. Na een neutralisatie van 20 minuten begint de rit om 13:35 pas echt, wie de rit in z'n geheel wil zien is aangewezen op de diensten van Eurosport en Sporza. De NOS is er om 14:25 bij, Sporza om 13:30 en Eurosport om 13:00, zowel de stream van HBO MAX als meteen live op Eurosport 1. De aankomst van deze rit wordt verwacht tussen 17:22 en 17:44. Het kan de moeite lonen om in te schakelen zo rond het moment dat we aan de Côte Jacques Anquetil beginnen, rond 16:00 moet je op z'n minst toch wel op de afspraak zijn. Het einde van deze rit gaat de moeite zijn.
Een rit in twee delen. De eerste 100 kilometer is het zo makkelijk als wat en komen we geen enkele klim van enig belang tegen. In de resterende 70 kilometer gaat het dan weer op en af, veel korte klimmetjes die gaandeweg steeds lastiger worden. Het lastigste spul zit in de finale, waardoor we mogen verwachten dat daar alles gaat gebeuren. Dit wordt geen rit waar de renners heel vroeg oorlog gaan maken, alles komt hier waarschijnlijk aan op de Rampe Saint-Hilaire. Als we geluk hebben maken ze oorlog op de Côte de Belbeuf, daarna is het eigenlijk continu draaien en keren, op en af, waardoor geloste renners het lastig zullen krijgen om nog terug te keren. De klimmetjes van Bonsecours en Grand'Mare zijn eigenlijk niet geschikt voor aanvalswerk dankzij al die brede wegen, maar de stukken tussen die klimmetjes in zijn dan weer niet ideaal om een achtervolging te organiseren en dat kan wellicht helpen bij de aanvalslust op die klimmetjes. Het beste scenario is actie vanaf de Belbeuf, de realistische verwachting is dat we met z'n allen alles op de Rampe Saint-Hilaire gaan zetten. Parijs is nog ver, er komt hierna een tijdrit aan, er zijn argumenten om vandaag niet te gek te doen. Even een inspanning van een paar minuten aan het eind, en dat was het dan. Die muur is wel meteen dusdanig lastig dat we automatisch naar de klassementsrenners gaan kijken, met een verdwaalde klassiekerrenner tussendoor. Net wat meer klimmetjes in de finale van deze rit, wat het iets moeilijker gaat maken voor Mathieu, en die Rampe Saint-Hilaire zoekt heel erg de limieten van zijn mogelijkheden op. Het is een finale die net wat meer op het lijf van Pogacar is geschreven, ik vrees een saai einde, helaas. Als je een gat weet te slaan op de Rampe Saint-Hilaire zien ze je daarna niet meer terug, dat lijkt me wel duidelijk. En laat het maar aan die ene gozer over om al zittend een gat te slaan. Benieuwd wel of alles qua veiligheid hier goed zal gaan, het is best een chaotisch einde van de rit. Een beetje een Amstel Gold Race on steroids, met in de vorm van die Rampe Saint-Hilaire een Keutenberg on steroids. De aankomst is dan wel weer makkelijker dan de Cauberg, daar gaat het verschil niet worden gemaakt. Gezien de aankomst in licht dalende lijn moeten we sowieso hopen dat de beslissing al eerder valt. Het kan een leuke finale worden, maar in de finale van de finale wordt het waarschijnlijk wegzappen wegens de enorm voorspelbare uitkomst. Het zou overigens ook nog een ritje voor de vlucht kunnen worden, maar ik verwacht dat er zo in het begin van de Tour nog genoeg ploegen gaan zijn die willen controleren. Om te beginnen Alpecin, laat dat maar aan Dillier over.
1. Pogacar. Onze enige redding is dat hij niet wil winnen omdat hij dan de tijdrit moet rijden in een trui van de organisatie. Hij gaf niet voor niets de bergtrui weg tijdens de vorige rit, dat zou een reden kunnen zijn om nu niet voor de zege te gaan. Als hij wint, en vooral solo, dan krijgt hij natuurlijk ook meteen het geel. Hoeft geen probleem te zijn, maar na zijn wat mindere tijdrit in het Dauphiné zal hij deze tijdrit het liefst in zijn eigen pak afwerken. Het vertrouwen zal op dat vlak een klein deukje hebben gekregen, maar ik denk dat hij er in de finale van deze rit uiteindelijk weinig rekening mee gaat houden. Een steile muur lonkt, en daar kun je al zittend je tegenstanders belachelijk maken. Te verleidelijk om dat te laten liggen. Solo weg en ze zien hem niet meer terug, zoals we nog wel vaker mee gaan maken deze Tour.
2. Van der Poel. Hij gaat het hier lastiger krijgen dan in Boulogne-sur-Mer, maar als hij echt zijn absolute topvorm te pakken heeft moet hij wel om de zege mee kunnen doen vandaag. Als Pogacar vertrekt op een stuk van 400 meter aan 15% dan kan hij niet mee, maar in de achtervolging moet hij wel kunnen aanhaken en dan kan hij aan het eind mooi zijn sprintje inzetten.
3. Vingegaard. We hanteren zo'n beetje de uitslag van Boulogne-sur-Mer. Het zou me niet verbazen als Vingegaard vandaag weer initiatief gaat tonen, waarna hij vervolgens wel mooi met een uppercut krijgt af te rekenen. Een tikje, vlak voor de tijdrit, maar dan kan hij daarna wel mooi een tik terug gaan geven.
4. Vauquelin. In bloedvorm, beangstigend goed. En we zijn nu in zijn Normandië, dicht bij huis. De zesde rit gaat helemaal zijn rit worden, maar ook tijdens deze rit gaat hij zichzelf weer tonen. Als hij wil winnen moet hij anticiperend rijden, hij moet dus de klimmetjes voor de Rampe Saint-Hilaire gaan gebruiken. En dat zie ik hem nog wel doen ook. Zal wel weer niet lukken, maar dan heeft hij uiteindelijk nog genoeg energie over om naar een mooie ereplaats te sprinten. En dat allemaal bij Arkea, dit kan echt wat gaan worden bij een serieuze ploeg.
5. Grégoire. Ik zou zeggen dat deze rit net iets lastiger is dan de tweede rit in Boulogne-sur-Mer, maar we gaan het uiteindelijk toch met dezelfde namen doen. De klimmers en de punchers, met Van der Poel als verdwaalde tientonner. Kleiner groepje wel in de slotkilometer, laten we het op een mannetje of 15 houden.
Naar eigen zeggen had ie slechte benen afgelopen weekend. Zal ook wel iets betere benen nodig hebben vandaag.
Wel benieuwd wie er gaat controleren als er vandaag wel een sterke kopgroep probeert weg te rijden. Op zich hoeft Alpecin het alleen maar binnen schot te houden. Dan doet de stress in het peloton de rest.
Etappe 1 reed Pogacar verrassend afwachtend, maar als vingegaard weer aanvalt moet hij mee natuurlijk. Misschien heeft Alan Peiper hem overtuigd dat hij niet te overmoedig moet zijn en een beetje spaarzaam niet koersen.
Maar dat klimmetje is wel zwaarder, dus als Pogacar daar oorlog gaat maken zal zelfs Matje het misschien wel moeilijk krijgen.
Marginal gains voor de tijdrit
Zijn 5 punten ervoor te pakken, als Pogacar op laatste klim als eerste boven komt heeft hij er ook 5.
Dus of iemand met punten (Wellens/Thomas/Leknessund, Vingegaard en Vauquelin zijn niet realistisch) moet in de vlucht meezitten, of er moet sowieso een vlucht het tot het einde volhouden wil Pogacar niet in de bolletjestrui terecht komen (als hij wilt aanvallen).
Of natuurlijk het scenario; vlucht vroeg ingelopen, Wellens rijdt 2 a 3 heuveltjes op kop en gaat als eerste over de top en behoudt zo de bollen.
Als hij er niet in wilt rondrijden tijdens de tijdrit, dan moet hij er zich juist wel om drukmaken dat hij hem niet binnenhaaltquote:Op dinsdag 8 juli 2025 09:20 schreef Dr_Flash het volgende:
De bolletjes vandaag zijn voor de kruimelkleuters. Geen Pogacar die zich daar druk om maakt.
Misschien duwtje uitdelen in een bergsprint voor minpunten?quote:
[..]
Als hij er niet in wilt rondrijden tijdens de tijdrit, dan moet hij er zich juist wel om drukmaken dat hij hem niet binnenhaalt
https://sporza.be/nl/2025(...)-lift~1751952432245/
quote:
quote:“Na een eerste check zijn er geen breuken of serieuze verwondingen vastgesteld bij Jordi en Laurence. Zij worden dinsdag aan de start verwacht, maar we houden het nauwlettend in de gaten”, deelt Red Bull-BORA-hansgrohe mee op sociale media. Evenepoel kwam ook met de schrik vrij na deze val.
Waarschijnlijk wel dusquote:Zijn landgenoot Emilien Jeannière bleef wel enige tijd liggen en kwam met een bebloed gezicht over de finish. “Emilien kampt met een hoofdwond die niet al te ernstig lijkt, heeft kneuzingen opgelopen bij zijn schouders en een aantal wonden die inmiddels zijn gehecht. Onze medische staf zal dinsdagochtend een nieuwe evaluatie maken”, klinkt het op X.
De ASO moet dit toch ook niet willen, een vernederende strijd om maar geen trui te hoeven dragen?
Gouvenouquote:Op dinsdag 8 juli 2025 09:05 schreef mitt het volgende:
Weer een leuke finale, doet de Tour goed tegenwoordig.
Maar als het al losgaat op de Belbeuf, dan is er nog steeds een grote kans dat hij hem 'per ongeluk' pakt.quote:
De bolletjes vandaag zijn voor de kruimelkleuters. Geen Pogacar die zich daar druk om maakt.
en goed geslapen heeft zo zonder Jasper naast hem.quote:Op dinsdag 8 juli 2025 10:31 schreef DeeBee het volgende:
Als Mathieu wederom Veloviewer heeft geopend is dit gespeeld
Visma heeft dat in het verleden geprobeerd, maar de ASO geeft daar geen toestemming voor.quote:Op dinsdag 8 juli 2025 09:53 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:
Ik snap trouwens niet dat ze gezien de budgetten en de belangen niet even om de tafel gaan met de ASO voor de mogelijkheden om als team zelf een geel truitje te maken, alle eventuele sponsoreisen van de ASO dienende?
De ASO moet dit toch ook niet willen, een vernederende strijd om maar geen trui te hoeven dragen?
Hij kan Wellens op kop laten zetten op Belbeuf en Bonsecours. Dan kan hij zelf los op Saint-Hillaire. Daar moet hij dan wel weer Mathieu meenemen en hem laten winnen zowat.quote:
[..]
Maar als het al losgaat op de Belbeuf, dan is er nog steeds een grote kans dat hij hem 'per ongeluk' pakt.
Maar de sponsoreis is dat het een trui is van Santini.quote:
Ik snap trouwens niet dat ze gezien de budgetten en de belangen niet even om de tafel gaan met de ASO voor de mogelijkheden om als team zelf een geel truitje te maken, alle eventuele sponsoreisen van de ASO dienende?
De ASO moet dit toch ook niet willen, een vernederende strijd om maar geen trui te hoeven dragen?
Veel zin in deze etappe naar de slentertocht van gisteren
quote:
[..]
Visma heeft dat in het verleden geprobeerd, maar de ASO geeft daar geen toestemming voor.
Dan zou ik een subtiele informatieoorlog beginnen en vaak benoemen hoe prut de truitjes zijn (als dat verschil echt zo groot is).quote:
[..]
Maar de sponsoreis is dat het een trui is van Santini.
(niet geheel onterecht natuurlijk).Maar goed ze liggen ook bij de tussensprint en bij het 3km punt en we beginnen bij F1 crashes toch ook niet over de baan die te gevaarlijk is.quote:
Thijs Z. was weer ziedend over de finish van gisteren en de ASO/UCI
Tjaa, ik weet het Tietema stom enzo. Maar dat kind met dat boek
Loopt ie nou door omdat dat kind een contract voorhoudt of omdat ie t boek laat vallen en Mathieu geen zin heeft om te wachten?quote:
https://www.instagram.com/p/DL14zN6MOnq/
Tjaa, ik weet het Tietema stom enzo. Maar dat kind met dat boek
Vaak terecht maar dit was een beetje overdrevenquote:
Thijs Z. was weer ziedend over de finish van gisteren en de ASO/UCI
Nah ik trek Thijs en het gelik aan de ballen van Thijs door Hidde heel slecht maar in dit geval vond ik t zeer terecht. ASO geeft gewoon grote middelvinger naar de renners, jaar na jaar.quote:
[..]
Vaak terecht maar dit was een beetje overdreven
Overigens valt Jip met erg positief op in de podcast. Hoor haar uitsluitend zinnige dingen zeggen
Ik vind ook dat Jip het prima doet. Ze heeft haar snoetje mee, maar is daarnaast ook gewoon goed ingevoerd en durft haar mening te geven. Veel beter dan Rox, al is daar ook weinig voor nodig.quote:
[..]
Nah ik trek Thijs en het gelik aan de ballen van Thijs door Hidde heel slecht maar in dit geval vond ik t zeer terecht. ASO geeft gewoon grote middelvinger naar de renners, jaar na jaar.
Overigens valt Jip met erg positief op in de podcast. Hoor haar uitsluitend zinnige dingen zeggen
In het eerste jaar, of de eerste jaren dat de bolletjestrui zijn intrede deed, wilde niemand in het peloton voor schut fietsen in zo'n trui.quote:
Ik snap trouwens niet dat ze gezien de budgetten en de belangen niet even om de tafel gaan met de ASO voor de mogelijkheden om als team zelf een geel truitje te maken, alle eventuele sponsoreisen van de ASO dienende?
De ASO moet dit toch ook niet willen, een vernederende strijd om maar geen trui te hoeven dragen?
quote:Verontwaardiging over Tour-fans die op grafzerken staan om renners beter te zien: “Totaal respectloos”
Om de finale van de tweede rit van de Ronde van Frankrijk zo goed mogelijk te kunnen zien, gingen tientallen fans op grafzerken staan in Saint-Etienne-au-Mont. “Totaal respectloos”, klinkt het.
Met nog acht kilometer te gaan passeerden de renners Saint-Etienne-au-Mont, aan de Opaalkust in Noord-Frankrijk. Daar, op een beklimming van derde categorie, zou het allemaal gebeuren, zo werd vooraf voorspeld. Dus stroomden er duizenden supporters samen die allemaal de beste plaats zochten om de renners te zien en beelden te kunnen schieten.
Een groep wielerfans vond er zelfs niets beter op dan dat van op het kerkhof te doen. Meer nog, toen de renners in aantocht waren, gingen ze gewoon op de grafzerken staan om een beter zicht te hebben.
Aanvankelijk was het hele dorp in euforie door het hele Tourcircus dat passeerde. Maar toen beelden van het kerkhof op sociale media begonnen te circuleren, nam de verontwaardiging de bovenhand. Vooral bij nabestaanden die een familielid op het kerkhof hebben liggen. Aan de straatzijde waar fans zonder enige respect op de marmeren grafstenen en kruisen gingen staan. “Ik kon mijn ogen niet geloven”, zegt een ex-leerkracht van het plaatselijke schooltje.
Afval
Een dag later blijkt dat er zelfs schade zou zijn veroorzaakt door de respectloze toeschouwers en dat er vooral ook veel afval is achtergelaten tussen de graven.
“Een totaal gebrek aan respect, dit is de schande voorbij”, getuigde een oudere vrouw maandag in Franse lokale media.
Poort
Maar ook het gemeentebestuur van Saint-Étienne-au-Mont, in het Franse departement Pas-de-Calais, krijgt ervan langs van de inwoners van het dorp. “Waarom hebben ze de poort van het kerkhof niet gewoon gesloten? Iedereen wist toch dat dit hier een hotspot was. Dat hier een massa fans zouden samentroepen om de ontknoping te zien. ”
“Tot aan mijn pensioen eind vorig jaar kwam ik het kerkhof elke avond sluiten. Nu blijft het dag en nacht open”, zegt de vroegere grafdelver in Franse media. Ook hij vindt dat ze het kerkhof hadden moeten afsluiten.
De burgemeester heeft nog niet gereageerd. Op de Facebookpagina van de gemeente wordt teruggeblikt op een fantastische dag, maar over het kerkhofincident geen woord.
Volgens mij loopt hij alvast door omdat het te lang duurt, maar ik kan mij helemaal voorstellen dat je als kind nerveus bent in een moment als dit.quote:
[..]
Loopt ie nou door omdat dat kind een contract voorhoudt of omdat ie t boek laat vallen en Mathieu geen zin heeft om te wachten?
Raymond Kerckhoffs was daar een scoop aan het zoeken?quote:
Nog nooit van Pijnen gehoordquote:
Dit viel mij ook gelijk op. Ik ook niet trouwens.quote:
2x geshined in de ronde van Spanje begin jaren 70quote:
Ja ik lees het (ik dacht eerst dat het om gele truien ging), maar die naam kwam mij absoluut niet bekend voor.quote:
[..]
2x geshined in de ronde van Spanje begin jaren 70
Wel slecht, want ook OLUMPISCH kampioen op het absolute godenonderdeel 100 kilometer ploegentijdrit, dit mag gelijk weer terug op het programma.
Hij schreeuwt in ieder geval niet om de haverklap. Ze hebben hem met Joris geruild en die heeft wel het stemvolume van Jacques Chappel vroeger, maar niet het overzicht, hij ziet nooit welke renner op dat moment vooraan zit.quote:
Na een paar dagen moet ik wel toegeven dat Andries een tikje saai is, maar goed verder wel oke.
Ik ook niet eerst, dacht misschien dat het pre WO2 zou zijn. Maar gaat dus om Ronde van Spanje 1970-72. Wel raar dat zoveel mensen hier nooit van Pijnen hadden gehoord.quote:
[..]
Dit viel mij ook gelijk op. Ik ook niet trouwens.
Van de groene trui is nog slechts een polsbandje overgeblevenquote:
Was vooral een zesdaagse renner, hield ook niet zo van grote rondes vanwege de lange wandeletappes en het betrekkelijk lage salaris ivm de pistesquote:
Pijnen won in 1971 nog 3 etappes in de Vuelta. Waren toen 3 tijdritten; van 4,2 KM om mee te beginnen, etappe 11b van 2,6km en de slotrit in Madrid (17b) van 5,3km. Pijnen won de proloog en slottijdrit
Ja net als eergisteren. En dan gauw weer Wim Tellens de volgende pukkeltjes over jagen.quote:
[..]
Maar als het al losgaat op de Belbeuf, dan is er nog steeds een grote kans dat hij hem 'per ongeluk' pakt.
Ik zou zeggen vanaf 16:15 à 16:30.quote:
Vanaf hoe laat verwachten we spektakel?
Ja eens, ik besefte gister ook opeens hoe belangrijk onderling chemie / dynamiek is, ondanks dat beide commentatoren prima kerels zijn.quote:
Na een paar dagen moet ik wel toegeven dat Andries een tikje saai is, maar goed verder wel oke.
Ik wil ook wel eens wat.quote:
Breda, Amersfoort of Arnhem zijn groter.
Ja en overmorgen zeker weer. Als ie dat wil heb ik een tip voor hem: Koop een staatslot.quote:
Snel m'n poultje aanpassenquote:
en ik wil een avondje met Sydney Sweeney.quote:
In dit soort etappes/koersen is Mathieu 90 procent van de tijd boven Wout geëindigd heb ik het idee. Wout is klasse, maar net niet het niveau van VD Poelquote:
Ik zou het wel mooi vinden als Wout weer op niveau Mathieu zou komen
Je hebt nog 10 minuten joh.quote:
Geen gouden koppel maar wel een zilveren koppel.quote:
[..]
Ja eens, ik besefte gister ook opeens hoe belangrijk onderling chemie / dynamiek is, ondanks dat beide commentatoren prima kerels zijn.
Matje heeft 2 ritzeges in de Tour en 1 in de Giro, Van Aert heeft 9 ritzeges in de Tour en 1 in de Giro. Van Aert heeft wel 2 Tourdeelnames meer. Matje heeft natuurlijk geen Vuelta gereden en Wout 1, daar heeft hij ook 3 ritzeges.quote:
[..]
In dit soort etappes/koersen is Mathieu 90 procent van de tijd boven Wout geëindigd heb ik het idee. Wout is klasse, maar net niet het niveau van VD Poel
Nu is Wout op dit moment niet meer de Wout van 2020-2022.
quote:
Amiens Métropole? Dan verwacht je iets van 13.500.000 inwoners maar het zijn er 100x zo weinig.
Breda, Amersfoort of Arnhem zijn groter.
quote:A métropole (French pronunciation: [metʁɔpɔl] ⓘ; French for "metropolis") is an administrative entity in France, in which several communes cooperate, and which has the right to levy local tax, an établissement public de coopération intercommunale à fiscalité propre. It is the most integrated form of intercommunality in France, more than the communauté urbaine, the communauté d'agglomération and the Communauté de communes. The métropoles were created by a law of January 2014.
Oh, hier staat Amiens niet eens tussen. Het is een communauté d'agglomération. Waarvan akte.
[ Bericht 2% gewijzigd door hhh38 op 08-07-2025 13:35:36 ]
Maar hoe veel van dit soort etappes. Heuvelachtig, punchie, hebben ze tegen elkaar gereden waarin Wout boven Mathieu eindigde? Dat was meer mn punt. En gewoon eendagswedstrijden. Heb t idee dat een strijd VD Poel-Van Aert vaak in t voordeel van VD Poel wordt beslist als ze er allebei hun zinnen op hebben gezet.quote:
[..]
Matje heeft 2 ritzeges in de Tour en 1 in de Giro, Van Aert heeft 9 ritzeges in de Tour en 1 in de Giro. Van Aert heeft wel 2 Tourdeelnames meer. Matje heeft natuurlijk geen Vuelta gereden en Wout 1, daar heeft hij ook 3 ritzeges.
Nu is Wout op dit moment niet meer de Wout van 2020-2022.
Maar bij UAE blijven we net als fraud Froome lekker het winkelwagentje duwen.
En dan straks op Quatorze Juillet naar de Mont-Dore weer 2 uur lang slag om slinger demarreren met 80 man.quote:
Zelfs in een heuvelrit wil eigenlijk niemand in de aanval.
Jantje Ullrich stond ook bijna nooit. Zittend standje mijnwerkerquote:Op dinsdag 8 juli 2025 13:41 schreef DeeBee het volgende:
Benieuwd of de e-bike vandaag al volledig opgeladen gaat zijn, in etappe 2 ook alweer gelachen om dat zittende klimmen, terwijl het hele peloton uit het zadel gaat op 10+% zoals elke wielrenner doet.
Maar bij UAE blijven we net als fraud Froome lekker het winkelwagentje duwen.
In die etappe zou ik ook in aanval gaan.quote:
[..]
En dan straks op Quatorze Juillet naar de Mont-Dore weer 2 uur lang slag om slinger demarreren met 80 man.
Verspreking kan gebeuren. De Giro blijft toch de echte liefde.quote:
Op Heb ik dat moeten missen door een reclame van Tempo Teamquote:
We noteren het handkusje van de dag.
Moet kunnenquote:
Mooie finale, broekje in weer uit vanmiddag. Jammer alleen dat ik op kantoor zit…
Ja, alleen stond Pogi hiervoor altijd gewoon wel tijdens aanvallen, zoals in de intro van de video al te zien is. Maar natuurlijk loog hij daar alweer over tijdens de Dauphine door te zeggen dat hij 'altijd zittend' rijdt. Stukje compulsief liegen, we kijken uit naar de brommer op de laatste 400 meter van de Rampe Saint-Hilarioquote:
[..]
Jantje Ullrich stond ook bijna nooit. Zittend standje mijnwerker
Bekijk deze YouTube-video
Laat je collega's je niet tegen houden en gewoon broekje uit!quote:
Mooie finale, broekje in weer uit vanmiddag. Jammer alleen dat ik op kantoor zit…
MBO min min.quote:
Ik dacht dat ik met mn betaalde abonnement geen reclame zou krijgen...
Maar ja, dan kom je wellicht in een kopgroep met 30 man, waarvan er 20 beter kunnen klimmen. Niet per se een garantie voor succes.quote:
[..]
In die etappe zou ik ook in aanval gaan.
Nee dat klopt. Maar voor rittenkapen moet je toch echt naar Giro of Vuelta vrees ik. In de Tour is de controle zodanig strak dat je bijna geen kans krijgt. Zeker niet als B-garnituur vluchter.quote:
[..]
Maar ja, dan kom je wellicht in een kopgroep met 30 man, waarvan er 20 beter kunnen klimmen. Niet per se een garantie voor succes.
Wellens was gisteren uiteraard ook alleen maar vooruit om wat nieuwe instellingen en updates van het motortje te testen.quote:
[..]
Ja, alleen stond Pogi hiervoor altijd gewoon wel tijdens aanvallen, zoals in de intro van de video al te zien is. Maar natuurlijk loog hij daar alweer over tijdens de Dauphine door te zeggen dat hij 'altijd zittend' rijdt. Stukje compulsief liegen, we kijken uit naar de brommer op de laatste 400 meter van de Rampe Saint-Hilario
Bekijk deze YouTube-video
[..]
Laat je collega's je niet tegen houden en gewoon broekje uit!
Ja werken is nooit populair geweest in Frankrijk.quote:
Mooie beelden van Anquetil en Poulidor, ook die gigantische mensenmassa's toen langs de kant.
In 1990 eindigde in Rouen de laatste etappe boven de 300 kilometer, jeetje.
En dan te bedenken dat alles boven de 200 tegenwoordig al zeldzaam is.
quote:
[..]
Ja werken is nooit populair geweest in Frankrijk.
20 minuten lang deze video gekeken en geen enkele plausibele verklaring gehoordquote:Op dinsdag 8 juli 2025 14:08 schreef Pistolero het volgende:
[..]
Wellens was gisteren uiteraard ook alleen maar vooruit om wat nieuwe instellingen en updates van het motortje te testen.
Als dit echt zo efficient was zou het halve peloton wel minimaal zo rijden...Head of performance bij UAE is ook Jeroen Swart, dat is zo'n fraud dat hij zich zelfs liet betalen door Michelle Cunt om tests te doen op Froome om zogenaamd te bewijzen dat hij clean was.
https://velo.outsideonlin(...)-and-what-comes-next
Heeft nu dus hetzelfde baantje bij UAE om een mooi verhaaltje te verzinnen waarom alle prestaties geloofwaardig zijn.
quote:
[..]
20 minuten lang deze video gekeken en geen enkele plausibele verklaring gehoord
Head of performance bij UAE is ook Jeroen Swart, dat is zo'n fraud dat hij zich zelfs liet betalen door Michelle Cunt om tests te doen op Froome om zogenaamd te bewijzen dat hij clean was.
https://velo.outsideonlin(...)-and-what-comes-next
Heeft nu dus hetzelfde baantje bij UAE om een mooi verhaaltje te verzinnen waarom alle prestaties geloofwaardig zijn.
Voor de afwisseling zouden een paar van die monsteretappes wel eens leuk zijn, maar er moeten wel wat obstakels in, anders zit je naar een twee keer zo lange marteling als gisteren te loerenquote:
[ x ]
In 1990 eindigde in Rouen de laatste etappe boven de 300 kilometer, jeetje.
En dan te bedenken dat alles boven de 200 tegenwoordig al zeldzaam is.
Jeroen Swart is de ultieme fraud inderdaad. Al jaren bij UAE, al jaren alles goed aan het praten.quote:
[..]
20 minuten lang deze video gekeken en geen enkele plausibele verklaring gehoord
Head of performance bij UAE is ook Jeroen Swart, dat is zo'n fraud dat hij zich zelfs liet betalen door Michelle Cunt om tests te doen op Froome om zogenaamd te bewijzen dat hij clean was.
https://velo.outsideonlin(...)-and-what-comes-next
Heeft nu dus hetzelfde baantje bij UAE om een mooi verhaaltje te verzinnen waarom alle prestaties geloofwaardig zijn.
Je moet er maar net van houden. Dan heb je wel een VIP-golden showerquote:
Die Cofidis renner gaf die mensen bij de caravan een golden shower
Piss Cee Ass camperquote:
Die Cofidis renner gaf die mensen bij de caravan een golden shower
Goed idee, maak etappes zoals gisteren 3km of 300km. Alles ertussen is niet interessant.quote:
[..]
Voor de afwisseling zouden een paar van die monsteretappes wel eens leuk zijn, maar er moeten wel wat obstakels in, anders zit je naar een twee keer zo lange marteling als gisteren te loeren
Dan zat hij inderdaad in deel 1 van het peloton want dat dat loopt t/m 92.quote:
Wout van Aert is kanshebber want "hij zat er zondag ook al bij" aldus Jeroen Stomphorst. Van Aert werd 80ste op 3.39 min.
Ik snap niet waarom ze niet weer a en b etappes doen op dezelfde dag.quote:
[..]
Goed idee, maak etappes zoals gisteren 3km of 300km. Alles ertussen is niet interessant.
Korte sprintrit van A naar B, korte tijdrit in plaats B. Kan qua tijd makkelijk en je krijgt meer dan 2x zoveel entertainment.
Ach Sven1
Ik geloof dat dit überhaupt niet meer is toegestaan.quote:
[..]
Ik snap niet waarom ze niet weer a en b etappes doen op dezelfde dag.
Korte sprintrit van A naar B, korte tijdrit in plaats B. Kan qua tijd makkelijk en je krijgt meer dan 2x zoveel entertainment.
Ja zoiets kon ik me ook herinneren, maar dan stel ik voor dat ze dat snel weer toe gaan staan.quote:
[..]
Ik geloof dat dit überhaupt niet meer is toegestaan.
Ze hebben het wel vorig jaar in de vrouwentour gedaan (met dispensatie ofzo want het mag inderdaad niet), waarbij men dacht dat het een soort van proef was of ze zoiets ook weer zouden willen bij de mannen.quote:
[..]
Ik geloof dat dit überhaupt niet meer is toegestaan.
Was daar de pilot bij de meisjes niet voor bedoeld vorig jaar om te kijken of dit weer mogelijk is?quote:
[..]
Ik geloof dat dit überhaupt niet meer is toegestaan.
Hebben ze daar ergens in de jaren 80 niet een einde aan gemaakt, na een staking van de renners onder leiding van Bernard Hinault?quote:
[..]
Ik snap niet waarom ze niet weer a en b etappes doen op dezelfde dag.
Korte sprintrit van A naar B, korte tijdrit in plaats B. Kan qua tijd makkelijk en je krijgt meer dan 2x zoveel entertainment.
oh daar was dat knopje voorquote:
Welke Fok-er! saboteert ter plekke de verbinding?
Met een race zoals gisteren doe je ook niemand een plezierquote:
Voor de kijker is dat toch ook niet praktisch? Of het moet in het weekend zijn.
Jawel, de mensen die een dagje niet kunnen kijken.quote:
[..]
Met een race zoals gisteren doe je ook niemand een plezier
Gisteren was de finish vrij laat, maar om 17u finishen is toch ook niet praktisch op een werkdag? Kan je net zo goed een rit in lijn van 11:00 tot 14:00 en een tijdrit van 16:00 tot 19:00 doen. Of andersom.quote:
Voor de kijker is dat toch ook niet praktisch? Of het moet in het weekend zijn.
en dan mogen de renners rond middernacht eindelijk een keertje gaan eten?quote:
[..]
Gisteren was de finish vrij laat, maar om 17u finishen is toch ook niet praktisch op een werkdag? Kan je net zo goed een rit in lijn van 11:00 tot 14:00 en een tijdrit van 16:00 tot 19:00 doen. Of andersom.
Oke Steefquote:1986
17/07 Restday
18/07 Friday Stage 14 | Luchon - Blagnac 154
18/07 Friday Stage 15 | Carcassonne - Nîmes 225.5
19/07 Saturday Stage 16 | Nîmes - Gap 246.5
20/07 Sunday Stage 17 | Gap - Col du Granon 190
20/07 Sunday Stage 18 | Briançon - l'Alpe d'Huez 162.5
21/07 Restday
22/07 Restday
Driekwart van fok!ers die werk hebben kijkt gewoon de hele,koers op het werk.quote:
[..]
Gisteren was de finish vrij laat, maar om 17u finishen is toch ook niet praktisch op een werkdag? Kan je net zo goed een rit in lijn van 11:00 tot 14:00 en een tijdrit van 16:00 tot 19:00 doen. Of andersom.
Broddelwerk.quote:
Ik zat trouwens even te kijken op PCS hoe vaak dat voorkwam vroeger, maar die schema's van oude Tours kloppen voor geen meter
[..]
Oke Steef
Als hij met een motor rijdt dan heeft hij een groot probleem tijdens een lange zware rit want het lijkt me lastig opladen, zo'n ding.quote:
[..]
Ja, alleen stond Pogi hiervoor altijd gewoon wel tijdens aanvallen, zoals in de intro van de video al te zien is. Maar natuurlijk loog hij daar alweer over tijdens de Dauphine door te zeggen dat hij 'altijd zittend' rijdt. Stukje compulsief liegen, we kijken uit naar de brommer op de laatste 400 meter van de Rampe Saint-Hilario
Bekijk deze YouTube-video
[..]
Laat je collega's je niet tegen houden en gewoon broekje uit!
Landaquote:
[..]
Jantje Ullrich stond ook bijna nooit. Zittend standje mijnwerker
Is Sven voor Lidl-Trek ?quote:
Sven verwacht Hindley vooraan vandaag.
Aten ze gisteren rond 22:30u dan? Zonder lange verplaatsing de dag erna kan dit prima.quote:
[..]
en dan mogen de renners rond middernacht eindelijk een keertje gaan eten?
Hier kun je nog beter Wikipedia voor gebruiken.quote:
Ik zat trouwens even te kijken op PCS hoe vaak dat voorkwam vroeger, maar die schema's van oude Tours kloppen voor geen meter
[..]
Oke Steef
de truc is natuurlijk dat ding niet constant te gebruiken maar alleen op de belangrijke momenten in te schakelenquote:
[..]
Als hij met een motor rijdt dan heeft hij een groot probleem tijdens een lange zware rit want het lijkt me lastig opladen, zo'n ding.
.Danny zit lekker in de wedstrijd.
Kijk nu pas, maar vermoed Dommy Danny.quote:
'Anders ga ik naar huis, ook goed.'
Danny zit lekker in de wedstrijd.
Die heeft een klein kindje thuis, dus snap het wel
Volgens mij moet die nog geboren worden. Maar zal niet lang meer duren.quote:
[..]
Kijk nu pas, maar vermoed Dommy Danny.
Die heeft een klein kindje thuis, dus snap het wel
Na het NK had hij het erover dat 'het waar is dat het hebben van een kind je sneller maakt'quote:
[..]
Volgens mij moet die nog geboren worden. Maar zal niet lang meer duren.
Dat zeg je normaliter niet als het kind er nog niet is
AIquote:Nee, Danny van Poppel is niet zwanger. Er is geen enkele aanwijzing of melding dat hij zwanger is. De verwarring kan ontstaan doordat er in de media gesproken wordt over Danny van Poppel in relatie tot de verwachting van "chaos in de Tour de France". Dit heeft echter betrekking op zijn rol als wielrenner in de Tour en niet op een persoonlijke zwangerschap. Danny van Poppel is een wielrenner en heeft een relatie met autocoureur en F1-pitreporter Stéphane Kox.
quote:
[..]
Na het NK had hij het erover dat 'het waar is dat het hebben van een kind je sneller maakt'
Dat zeg je normaliter niet als het kind er nog niet is
Dat was de exacte quote overigens. Zou zoiets enkel zeggen als je vader bent en niet wordt. Maar het blijft Domme Danny.quote:Ze zeggen vaak dat je vliegt als je vader wordt. Dat klopt
Ach, volgens velen kan je ook twee of meerdere keren vader wordenquote:
[..]
[..]
Dat was de exacte quote overigens. Zou zoiets enkel zeggen als je vader bent en niet wordt. Maar het blijft Domme Danny.
.Ex aequo kan ik me ook niet voorstellen.quote:
Ik denk dat Pogacar en Vingegaard achter elkaar in de uitslag gaat eindigen
Bij de samenstelling van de groep staat het wel volledigquote:
Sinds wanneer staat er Tête de course ipv Tête de la course op de TV?
Of 10 jaar.quote:
Men zou eens een Tour de France moeten organiseren zonder Massasprints. Gewoon een jaartje proberen.
https://carrieres.aso.fr/#jobsquote:
Men zou eens een Tour de France moeten organiseren zonder Massasprints. Gewoon een jaartje proberen.
https://nos.nl/collectie/(...)-moet-risico-s-nemenquote:
[..]
[..]
Dat was de exacte quote overigens. Zou zoiets enkel zeggen als je vader bent en niet wordt. Maar het blijft Domme Danny.
In dit interview zo rond 1:00 hoor je het hem zeggen.
Op de grond.
"De grond."
"Ja op de grond"
Hankok en Remco
Dat ze dat precies introduceren na het afscheid van Herbert
Ze hadden het op zijn minst door Herbert in kunnen laten sprekenquote:
Die kasteeltoeter
Dat ze dat precies introduceren na het afscheid van Herbert
.Toch prima tijdens dit soort momenten?quote:
Er zitten wel veel items in de etappe-uitzendingen
Zolang ze maar niet een item van 3 minuten doen in de finale van de Ventoux als ze daar langs het Simpson monument rijden
Studio Rubriekjes strikes againquote:
Er zitten wel veel items in de etappe-uitzendingen
In de buurt van dit kasteel liggen dus allemaal steile hellingen, we worden wederom bestolen.
Er viel niet te takken want de verbinding viel meermaals weg.quote:
De radio kneuzen zijn al geweest? Iemand getakt?
Waardeloos.quote:
[..]
Er viel niet te takken want de verbinding viel meermaals weg.
De heuvelzone begint nu min of meer ja, maar de eerste lastige heuvel laat nog enige tijd op zich wachten.quote:
Ben ik op tijd voor heuvelzone? Te vroeg zelfs.
Is dit een vraag?quote:
Ben ik op tijd voor heuvelzone? Te vroeg zelfs.
Echt hequote:
heeft op school geleerd dat je de reclame zo irritant mogelijk moet maken zodat men je ook onthoudtquote:
En niemand anders die het verder doet. Want in principe kan je er een minuut of vijf mee winnen op een lange klim dus flink veel nobuddies kunnen dan ineens Pogacar en vingegaard verslaanquote:
[..]
de truc is natuurlijk dat ding niet constant te gebruiken maar alleen op de belangrijke momenten in te schakelen
En op vrouwenjachtquote:
Toen hadden ze nog een beetje respect voor hun eigen levens.quote:
Lekker hobbelige weg richting de streep daar
Niet dat ik een elektrische fiets heb, maar dit werkt bij mij alleen maar averechts.quote:
Als je 15 km van werk woont, wat zou je doen?quote:
[..]
Niet dat ik een elektrische fiets heb, maar dit werkt bij mij alleen maar averechts.
Dat gaat inderdaad niet werken in het linkse bolwerk van TDF/WLRquote:
[..]
Niet dat ik een elektrische fiets heb, maar dit werkt bij mij alleen maar averechts.
Goede fiets kopen?quote:
[..]
Als je 15 km van werk woont, wat zou je doen?
Prima busverbinding hier.quote:
[..]
Als je 15 km van werk woont, wat zou je doen?
Auto natuurlijkquote:
[..]
Als je 15 km van werk woont, wat zou je doen?
Meestal zijn de fietssponsoren van NOS.nl een (paar) jaar later failliet.quote:
[..]
heeft op school geleerd dat je de reclame zo irritant mogelijk moet maken zodat men je ook onthoudt
Leasewagened.quote:
[..]
Als je 15 km van werk woont, wat zou je doen?
Valcherquote:
Twee keer dat Vercher vol in beeld valt al?
Vocsnor vlogje
Prof. Dr. Ing. Jorgenson.quote:
https://www.instagram.com/p/DL2Xx9othiP/
Vocsnor vlogje
Misschien handig als ie een helper krijgt. Trentin? Storer? HGHirschi?quote:
Lollerflip gaat vandaag voor de dramatische poging van ver lijkt het. Plof gegarandeerd.
A la Chaves.quote:
Lollerflip gaat vandaag voor de dramatische poging van ver lijkt het. Plof gegarandeerd.
Van Wilder
Bol
Moeten ze het volhouden tot een met de laatste klim. Anders kan het voor Pogacar zijnquote:
Ze kunnen voorin sowieso wel voor de bolletjestrui gaan.
Tientonner Jonas gaat dit karretje in de poep rijden.quote:
Lenny wil de bollen omdat hij dat aan opa beloofd heeft.
Het doel is in Parijs!quote:
[..]
Tientonner Jonas gaat dit karretje in de poep rijden.
Dan is vandaag niet de dag dat je mee moet zitten.quote:
3 punten kan genoeg zijn om de bolletjestrui te dragen als Pogacar wint vandaag.quote:
[..]
Moeten ze het volhouden tot een met de laatste klim. Anders kan het voor Pogacar zijn
En het masterplan om dat te bereiken is door in dit soort etappes in het rood te gaan voor wat in het allerbeste geval 5 of 6 puntjes zijn?quote:
Het zijn geen genieën bij Bahrain.
Terwijl je 3 dagen geleden nog totaal niet fit was en beter aan kunt sterken.quote:
[..]
En het masterplan om dat te bereiken is door in dit soort etappes in het rood te gaan voor wat in het allerbeste geval 5 of 6 puntjes zijn?
Het zijn geen genieën bij Bahrain.
Mooi was die tijd
Nou ja, Alaphilippe was in de eerste etappe ook rotslecht en de dag erna wordt hij gewoon vijfde.quote:
[..]
Terwijl je 3 dagen geleden nog totaal niet fit was en beter aan kunt sterken.
Etappe 10 toch pas de eerste nieuwe serieuze optie.quote:
[..]
En het masterplan om dat te bereiken is door in dit soort etappes in het rood te gaan voor wat in het allerbeste geval 5 of 6 puntjes zijn?
Het zijn geen genieën bij Bahrain.
Hoe kan dat? Ik heb dat de laatste tijd echt nooit zo extreem gezien.quote:
[..]
Nou ja, Alaphilippe was in de eerste etappe ook rotslecht en de dag erna wordt hij gewoon vijfde.
Toch vraag ik mij af wat ze in het peloton dan deden als iemand wint na een solo van 300 km.quote:
Niet veel waarschijnlijk.quote:
[..]
Toch vraag ik mij af wat ze in het peloton dan deden als iemand wint na een solo van 300 km.
Vrouwentactics, stel ik me zo voor.quote:
[..]
Toch vraag ik mij af wat ze in het peloton dan deden als iemand wint na een solo van 300 km.
Meer van dit.
quote:
[..]
Hoe kan dat? Ik heb dat de laatste tijd echt nooit zo extreem gezien.
Miguel Indurain vindt dit niet leuk.quote:
Een Floyd Landisje doen?quote:
Ook de enige logische verklaring toch?quote:
quote:
Ook al weer 15 jaar geleden.
Alleen gebeurde er in deze etappe helemaal niks volgens mij.quote:
[..]
[ afbeelding ]
Ook al weer 15 jaar geleden.
Gilbert de vijfde klassieker door de neus geboordquote:
Matthew Goss, over dieven gesproken.
Klopt, het was voor Pau-specialist Fedrigo.quote:
[..]
Alleen gebeurde er in deze etappe helemaal niks volgens mij.
Benieuwd wat een bepaalde schrijver van Voorbeschouwingen hiervan had gevonden.quote:
[..]
[ afbeelding ]
Ook al weer 15 jaar geleden.
Op korte klimmen is Jorgenson waarschijnlijk beter maar op lange klimmen in derde week zal Almeida ver bovenuit steken.quote:
Vandaag als er gekoerst wordt lijkt mij het te zwaar voor Mathieu. Ik ben vooral benieuwd hoe sterk Jorgensen is, en of hij sterker is dan Almeida, want dan kan Visma weer oude slooptactieken omhoog halen.
Ik hoop dat we dit jaar voor de 19de etappe weer een mooie meltdown krijgen in de voorbeschouwing. Tonijnverkrachters!quote:
[..]
Benieuwd wat een bepaalde schrijver van Voorbeschouwingen hiervan had gevonden.
Als de hoge heren echt willen zijn ze gewoon met 6 of 7 weg. Misschien dat een Vauquelin of Onley nog kan aanklampen.quote:
Vandaag als er gekoerst wordt lijkt mij het te zwaar voor Mathieu. Ik ben vooral benieuwd hoe sterk Jorgensen is, en of hij sterker is dan Almeida, want dan kan Visma weer oude slooptactieken omhoog halen.
Heel snel daarna de steile muur van Belbeuf, de rit gaat beginnen!
Geef die jongen gewoon een nieuwe fiets
Daar zat geen motor in waarschijnlijkquote:
Duurt lang
Geef die jongen gewoon een nieuwe fiets
Cancellara vindt dit geen leuke opmerking van jou.quote:
[..]
Daar zat geen motor in waarschijnlijk
quote:
[..]
Benieuwd wat een bepaalde schrijver van Voorbeschouwingen hiervan had gevonden.
quote:Parcours
Voor wie het ontgaan is, de Tour van 2010 staat in het teken van de Pyreneeën. Honderd jaar geleden waren de Zuid-Franse bergen er voor het eerst bij, en sindsdien zijn beklimmingen de belangrijkste obstakels voor het klassement. Vandaar dat bijvoorbeeld de Tourmalet dit jaar twee keer aan bod komt. Vandaag voor het eerst, vanuit oostelijke richting, morgen nog eens vanaf de andere kant. Eigenlijk gaat het peloton met de rit van vandaag de Pyreneeën uit, richting vaste aankomststad Pau waar morgen wordt gerust. De laatste Bagnères-de-Luchon – Pau over de Tourmalet was in 1973 een prooi voor Bernard Thévenet. Deze klassieke rit werd ook een aantal keren in omgekeerde richting gereden, voor het laatst in 1998. Toen won Albeto Elli.
Tenue
Bron: letour.fr
De etappe van donderdag mag dan worden gekenmerkt als koninginnenrit, wie het programma van deze rit bekijkt kan moeilijk concluderen dat het hier om een minder zware etappe gaat. Liefst vier beklimmingen staan de renners te wachten, alle vier even legendarisch. Achter elkaar volgen de Col de Peyresourde, Col d’Aspin, Col du Tourmalet en Col d’Aubisque. Dat betekent twee keer 1e categorie en twee keer buitencategorie. Dat betekent vier maal tot boven de 1490 meter, en dat alles binnen 138 kilometer. Want na de laatste van vier toppen wachten ruim zestig dalende kilometers naar Pau. En dat laatste gegeven maakt dat deze rit niet de koninginnenrit van deze Tour wordt genoemd.
Tenue
Bron: letour.fr
De opeenvolgende beklimmingen nodigen uit tot een geschiedenisles. De Col de Peyresourde, die vanuit de start wordt beklommen, was er in 1910 bij en is een vaste klant in de Ronde van Frankrijk. Gemiddeld komt de karavaan hier om de twee jaar langs – de laatste keer in 2008 toen Sebastian Lang op avontuur ging. Voor de nabijgelegen Col d’Aspin gelden dezelfde statistieken. Na Octave Lapize in het beginjaar volgden nog vele grote namen die deze top als eerste bedwongen, waaronder Gerben Karstens in 1976.
Dan volgt de klim van de Tourmalet naar 2115 meter hoogte, inmiddels vernoemd naar Jacques Goddet die liefst vijftig jaar Tourdirecteur was. Het slotstuk van dit zware Pyreneeëndrieluik was er ook al in 1910 bij. Slechts éénmaal was de finish van een etappe op de top, zoals dat donderdag zal gebeuren. Vaker wordt er gekeuzen voor een finish in La Mongie, of rijdt het peloton gewoon verder. Zo ook in 2008, toen Rémy di Gregorio de top als eerste bereikte, maar zijn voorsprong niet kon volhouden tot de finish. Die lag toen op de Hautacam en ging naar een duo van Saunier Duval. Vorig jaar gingen de renners na de passage op de Tourmalet direct door naar Pau, zonder de Col d’Aubisque te beklimmen. Die staat vandaag wel op het programma. De berg van Wim van Est (die hier in het ravijn viel) en Lucien Aimar (die zuurstof tekort kwam).
Ook de Aubisque viert de honderdste verjaardag, en kende net als de Tourmalet slechts één keer een eigen aankomst: in 2007, toen Rasmussen won en zijn Tourzege definitief leek te hebben binnengehaald, gezien zijn ruime voorsprong die dag op zijn naaste belagers (Contador op 35 seconden, bijvoorbeeld). Diezelfde avond eindigde Rasmussens Tour om bekende redenen. De Tour heeft enkele jaren de tijd gekregen om te bekomen van deze kwestie, want sindsdien liet de organisatie deze berg links liggen. Van de vier bergen van vandaag is de Aubisque de langste en meest grillige. Het bestaat eigenlijk uit drie beklimmingen achter elkaar, met korte afdalinkjes ertussen. Niet voor niets werd deze berg een aantal keren slechts tot de 2e categorie gerekend. Dit jaar, als klim van de buitencategorie, begint de weg omhoog officieel op 29,2 kilometer van de top. Dit is wel inclusief de Col du Soulor, die voor het gemak niet apart wordt geclassificeerd. De negen laatste kilometers zijn met maximaal 7,2% wat minder zwaar dan de Soulor, maar worden uiteraard gereden met twintig zware klimkilometers in de benen.
En dan is het plots gedaan met het spektakel. Na vier legendarische cols moeten de renners nog een flink eind afleggen tot aan de finish. Gelukkig voor hem is dat in dalende lijn, want Pau ligt anderhalve kilometer lager dan de top van de Aubisque, op 210 meter boven zeeniveau, maar deze laatste zestig kilometer leveren hoogstwaarschijnlijk toch nog een kleine anderhalf uur koers op. Er is dus veel tijd en ruimte voor renners om opgelopen schade ongedaan te maken, terug te keren in belangrijke groepjes en zich op te maken op een groepssprint. In 2009 bleven twee man een aanstormende peloton nog wel voor, maar in de grote groep zaten nog gewoon sprinters als Freire, Rojas en Van Avermaet. Goed, er zijn dit jaar twee keer zo veel zware bergen te verteren, maar de lange afdaling zal er wellicht voor zorgen dat de klassementsmannen elkaar in deze rit niet gaan verrassen.
Beklimmingen
Km 11.0 – Col de Peyresourde (1569m) – 11.0 km á 7.4 % – 1e categorie
Km 42.5 – Col d’Aspin (1490m) – 12.3 km á 6.3 % – 1e categorie
Km 72.0 – Col du Tourmalet (2115m) – 17.1 km á 7.3 % – Buitencategorie
Km 138.0 – Col d’Aubisque (1709m) – 29.2 km á 4.2 % – Buitencategorie
Favorieten
Met een lange afdaling naar de finish toe zul je snel denken aan de beste daler van het peloton. Bij de NOS zullen ze misschien denken dat Cancellara of Hushovd dat is, maar de echte wielervolgers weten dan dat ze de gouden helm van Samuel Sánchez in de gaten moeten houden. De Spanjaard staat echter zeer goed in het klassement, en zal dus niet makkelijk wegkomen van de andere favorieten – zeker niet met nog zestig kilometer voor de boeg. Met twee geslaagde vluchtpogingen achter de rug lijkt het er meer op dat een clubje avonturiers – sterk genoeg om vier reuzenbeklimmingen te overleven – met voorsprong aan de slotkilometers zal beginnen. Tientallen gegadigden komen hiervoor in aanmerking – zelfs een goed klimmende sprinter als de eerder genoemde Hushovd. De slagingskans van de vluchtgroep zal, net als de vorige dagen, wellicht afhangen van de bereidheid van Radioshack of Caisse d’Epargne om deze te laten gaan, met het oog op het ploegenklassement. Misschien sturen de klassementsmannen weer pionnen mee. Garaté zou kunnen voor Rabobank, en Mario Aerts zal het misschien weer proberen voor OmegaPharma-Lotto.
Na het goede nieuws dat Bbox Bouygues Télécom langer in het peloton blijft zullen de renners van deze ploeg, gisteren ook al aan de champagne, opnieuw gemotiveerd zijn deze goede lijn door te zetten. Sowieso doen de Franse aanvallers het weer goed deze Tour, waardoor het ook uitkijken is naar mannen van FDJ of Cofidis. Misschien kan Christophe Moreau nog eens verrassen – dit zal één van zijn laatste echte kansen op een ritzege zijn in zijn carrière. En gaat Milram nou nog eens iets laten zien?
Veel kanshebbers, bijna onmogelijk om er een paar aan te wijzen. Maar we doen het toch. Al was het maar voor de discussie die daarop volgt…
Favorieten volgens WielerFlits
**** Rémi Pauriol
*** Sandy Casar, Christophe Moreau
** Pierrick Fédrigo, Julien El Fares, George Hincapie
* Damiano Cunego, Sylvain Chavanel, Rubén Plaza, Juan Manual Garaté
Denk dat veel renners ook geen kaart durven pakken hier.quote:
Wow, rustig sprintje in het peloton.
Als je al een gele kaart hebt zal dat vast een mentale blok veroorzaken bij sommige rennersquote:
[..]
Denk dat veel renners ook geen kaart durven pakken hier.