Seksuele vrijheid wordt vaak gezien als iets positiefs: het recht om te kiezen met wie, wanneer en hoe je seks hebt, zonder dat de maatschappij zich daar teveel mee bemoeit. In veel moderne samenlevingen is deze vrijheid een soort ideaal geworden, een teken van vooruitgang en individuele autonomie.
Maar ik vraag me al langer af: hoe vrij is die “vrijheid” echt?
Bijvoorbeeld: hoeveel van onze seksuele voorkeuren zijn echt van onszelf, en hoeveel zijn (onbewust) gevormd door cultuur, media, opvoeding of zelfs algoritmes? Als je alleen nog maar op bepaalde lichamen valt omdat je hele leven bepaald beeld herhaald is in films en porno, ben je dan nog vrij, of geconditioneerd?
En wat met maatschappelijke verwachtingen? Zelfs in een ‘vrije’ cultuur wordt er vaak stiekem geoordeeld: over mensen die veel seks hebben, of juist geen seks, of die niet passen in het standaard plaatje. Is seksuele vrijheid soms niet gewoon een nieuwe set regels, verpakt als autonomie?