Zou jij terug willen verhuizen naar je ouderlijke woning?

Nee, wat heb ik te zoeken in zo'n veel te groot leeg huis vol met herinneringen.

Nee, puur omdat die buurt de laatste 20 jaar hard is achteruit gegaan

Nee, staat in een dorp waar ik nooit zou willen wonen. Het is daarnaast ook stukken kleiner en erg gehorig.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2025 20:27 schreef Farenji het volgende:
Nee, wat heb ik te zoeken in zo'n veel te groot leeg huis vol met herinneringen.

Herinneringen dus. En het leven draait om herinneringen, als ik sommige mensen moet geloven.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2025 20:34 schreef Vonkenboer het volgende:

[..]
Woon je nu zoveel kleiner dan? Of heb je de ruimte gewoon niet nodig?

Allebei. Ik woon in een appartementje en het huis van mijn ouders is een gezinswoning met drie slaapkamers en een zolder en grote tuin. Moet er niet aan denken om in mijn eentje in zo'n huis te zitten met de herinneringen aan mijn ouders die er niet meer zijn. Heb er ook wel eens tijdelijk gewoond toen mijn ouders op vakantie waren en ik even zonder woonruimte zat, en ik werd er toen ook al vrij ongelukkig. Als het aan mij ligt gaat het meteen in de verkoop mochten mijn ouders er niet meer zijn.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2025 20:43 schreef Hyaenidae het volgende:

[..]
Herinneringen dus. En het leven draait om herinneringen, als ik sommige mensen moet geloven.

Tja er bestaan wel verschillende soorten herinneringen he.

Het huis staat in een ghetto wijk in 1 van de kutste buurten van Nederland en dat huis staat voor mij bol met trauma's en ellende. Dus nooit.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2025 20:47 schreef Farenji het volgende:

[..]
Tja er bestaan wel verschillende soorten herinneringen he.

Waarom word je ongelukkig in dat huis, heb je er slechte herinneringen aan?

Ben veel verhuisd als kind dus heb niet echt een ouderlijk huis. Maar één van de huizen zou ik best naar terug willen, een groot vrijstaand huis in een rustige straat met enorme tuin Zoveel leuke herinneringen aan Alleen staat het in het verkeerde land.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2025 20:49 schreef Hyaenidae het volgende:

[..]
Waarom word je ongelukkig in dat huis, heb je er slechte herinneringen aan?

Nee zeker niet. Goede herinneringen. Maar die herinneringen draag ik wel ergens anders bij me. Zo'n leeg huis verstoort de herinneringen alleen maar. Je kan ook niet echt herinneringen aan een goede vakantie hebben als je de rest van je leven in je vakantiehuis blijft hangen.

Mijn ouders zijn gescheiden en het huis waar ik het grootste gedeelte van mijn jeugd heb doorgebracht is helemaal uitgewoond door mijn vader met zijn vrouw en haar kinderen. Dus nee bedankt.

Het huis waar mijn ouders zijn overleden (en de laatste 20/30 jaar van hun leven hebben gewoond) is niet het huis waar ik ben opgegroeid. En ja, dát huis had ik graag aangehouden en dan mijn eigen huis verkopen

Maar helaas ......

Het huis waar ik ben opgegroeid is soortgelijk aan het huis waarin ik nu woon met vrouw en kind. Zal weinig schelen.
Alleen staat dat in een straat die niet meer bijgehouden is door de bewoners sinds wij daar weg zijn gegaan. Dus nee.

Het vorige huis van mijn ouders, dat een stuk groter is, staat in een betere wijk. Zou dat wel overwegen.
Het huidige huis niet. Een bejaardenflat zonder tuin.

Ik zou er op zich prima kunnen wonen. Fijne buurt, prachtige omgeving en gewoon een prima jaren 70 rijtjeshuis.
Wel mist het voor mij de belangrijkste ruimte: een garage. Dus op dat punt haak ik af, tenzij er in dezelfde periode in de buurt een garagebox te koop staat die ik weet te bemachtigen.

Maar dat staat los van het feit dat ik nu 150km verderop woon en werk. En ik zit hier prima, dus wederom een "nee, ik zal er niet gaan wonen". In elk geval niet in mijn huidige levensfase. Mocht het ooit zover zijn kan er op dit punt natuurlijk wel veel veranderd zijn.

De belangrijkste reden waarom ik, als de situatie zich voordoet dat ik overweeg om terug te verhuizen naar de regio waar ik ben opgegroeid én er op dat moment om de hoek ook nog een garagebox te koop staat voor een schappelijk bedrag, dan nog zal ik heel terughoudend zijn. Want als ik er ga wonen, dan zal ik er míj́n huis van willen maken. En dan zal er dus van binnen echt wel eea veranderen. Ik sta daar (althans dat verwacht ik) emotioneel heel nuchter in. Maar ik heb ook nog twee broers. Als zij mij het ouderlijk huis gunnen en ik dat naar mijn smaak ga maken, wil ik niet het verwijt maken dat ik ons ouderlijk huis heb "verpest" in hun ogen.

Dus wat dat betreft zeg ik: lekker direct verkopen die hut en dan de opbrengsten verdelen.

En ja, mocht ik in de toekomst terug willen verhuizen naar de regio waar ik ben opgegroeid, dan staat de wijk van mijn ouderlijk huis zeker hoog op het lijstje.

Naar mijn ouderlijk huis? Zeker niet. Dat is een stapel beton zonder karakter. Maar het huis waar mijn opa en oma woonden daar zou ik stiekem wel willen wonen. Niet dat dat groot was, maar het had sfeer. Karakter. En herinneringen.

Het huis waar mijn ouders woonden toen ik geboren werd niet, dat is een sociaal huurflatje en ik heb daar zelf bizar genoeg direct naast gewoond toen ik voor het eerst het huis uit ging. Dat is 5 minuten lopen van hun huidige woning en dat is nog steeds het huis dat ze kochten toen ik 5 was, dus dat is zeker het huis waar ik ben opgegroeid.

Of ik er zou willen wonen: ja en nee. Ja, want ik vind het nog altijd een mooi huis, het is in mijn geboortestad, er zijn 3 hele grote slaapkamer plus een werkkamer dus ruimte zat voor een gezin met 2 kinderen en ik voel me er gewoonweg nog altijd helemaal thuis als ik langs ga ondanks dat ik er al bijna 10 jaar niet meer woon en ze veel veranderd/vernieuwd hebben in die tijd. Ook is het de enige realistische mogelijkheid voor me om ooit een koophuis te hebben

Nee, omdat ik nu een uur verderop woon en mijn vrouw (die geboren en getogen is waar ik nu woon) door haar werk gebonden is aan deze regio. Ook denk ik dat als ik daar met mijn vrouw en dochtertje ga wonen het altijd zal blijven voelen als MIJN huis en niet als ONS huis. Dat laatste vind ik uiteindelijk denk ik het belangrijkst waardoor het vermoedelijk een "nee" zou worden.

Ik zelf op zich wel maar mn ene broer/zus heeft extreem slechte herinneringen aan die streek dus zou ik hem/haar we pijn doen daar te gaan wonen,... Lastig...

Nee ik ook niet. Op zich is het een fijn huis in een fijne, groene buurt maar door de trieste herinneringen wil ik daar niet meer wonen.

Was best een fijn huis, maar veel te veel herinneringen. Zou voelen als achteruitgang.

Verder ook niet praktisch: niet een wijk/stad die ik fijner vind dan waar we nu wonen.

En inmiddels een gepasseerd station, want het huis is een paar jaar geleden verkocht. Blij toe, want er bleek best wat achterstallig onderhoud.

Al zou ik het willen, het kan gewoon niet, want die hele wijk is decennia geleden al compleet met de grond gelijk gemaakt. Nu is daar een groot winkelcentrum met aan de ene kant een soort tuindorp en aan de andere kant een enorme parkeerplaats en een busstation.
Maar gelukkig heb ik de foto's nog.

Mijn ouders hopen dit jaar nog te verhuizen naar een huis waar ik dan nooit heb gewoond en wat meer gericht is op ouderen (slapen en badkamer beneden). Dus nee, ik zou dat nooit overnemen. Nog los van het feit dat ik dan 4 broers en zussen uit moet kopen.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2025 20:22 schreef Vonkenboer het volgende:
Na het overlijden van je ouders ?

Gewoon even een vraagje uit interesse, mede omdat dit in de afgelopen maanden bij mij _(helaas) is gaan spelen.

Als je de mogelijkheid zou (kunnen) krijgen, zou je dan je huidige woning verlaten om terug te kunnen verhuizen naar het huis waar je opgegroeid bent? En dan bedoel ik puur om het huis of de omgeving waarin het staat.

Waarom juist wel of waarom juist niet?

Nee, alle kinderen hebben buitengewoon onaantrekkelijke herinneringen aan het ouderlijke huis c.q. onze jeugd. Staat in wat je nu een gribesbuurt zou noemen. Bovendien klein, slecht onderhouden en oersaai.

Verkocht, hoofdstuk afgesloten. Van het geld leuke dingen doen.

Ik ben niet handig genoeg om zo een object uit 1668 op te knappen.