Als vers kantoormens vraag ik mij af; menen jullie het nou? Even los van mijn mening over de vorm van de humor, het kan toch niet zo zijn dat je zo vaak zķ luidkeels lacht, wanner je een bij benadering gezonde baseline hebt? Misschien is het anders als je een cabaretier naar jouw smaak op de werkvloer hebt rondlopen, maar zelfs hij zal je snel genoeg vervelen, laat staan de gemiddelde burger die al 5 á 10 jaar je collega is, voor 40 uur per week. Wordt alles grappiger naarmate je werk je meer begint te vervelen? Is het de onnatuurlijk groepsdynamiek (dat is natuurlijk wat opgesloten zitten met een aantal vreemden in de hand werkt)? Zijn het gewoon sociaal gestoorden die zich dit (uit onderdanigheid) hebben aangeleerd?
“My soul is impatient with itself, as with a bothersome child; its restlessness keeps growing and is forever the same. Everything interests me, but nothing holds me.” ― Fernando Pessoa