ONZ Onzin voor je leven!
Vrolijkheid troef in dit lieve forum vol humor.
Restaurant De Verdraagzaamheid
Het heeft even geduurd, maar hier is ie dan, de recensie van het mooie De Verdraagzaamheid. Jullie favoriete recensent zat even op een te laag pitje, maar wat in het vat zit verzuurt niet. Behalve zure haring. Die opmerking moet je met een korreltje zout nemen trouwens. Gewoon een kutsmoes. Over zure haring gesproken. Vaak langs De Verdraagzaamheid gefietst en zag er mensen op het terras zitten. Zelf ook op het terras plaatsgenomen. Was mooi weer weer. Bovendien heb je een geweldig uitzicht op de Waal.
De Verdraagzaamheid wordt tijdens carnaval gebruikt als feestzaal. Heb er mooie herinneringen aan. 's Ochtends om elf uur beginnen met een uitsmijter en 's nachts naar buiten gewerkt worden door een uitsmijter. De uitsmijter liet ik ditmaal links liggen. Niet dat ik hem had besteld en hem links liet liggen. Ik bedoel het spreekwoordelijk. Voor de goede orde. Er zaten meer mensen op het terras, allerlei nationaliteiten. Ze maakten soms een praatje in verschillende talen. Echt verdraagzaam.
Ik maakte een ijsbrekend grapje met de ober, dat ik het zo mooi vond dat het rolstoelvriendelijk was. Dat Koos Alberts hier een rolmops zou bestellen. Hij begreep de mop niet en ik liet het er maar bij zitten. Voor de rest liep het wel op rolletjes. Aperatiefje kwam al snel. Lekker koud biertje. Om de honger op te wekken. De menukaart was perfect in orde zonder taal-of spelfauten. Ik nam een goulashsoepje als voorgerecht. Mijn hoofdgerecht was asperges met saus en ham. Is een seizoensgerecht dus ik kon deze kans niet laten glippen. Het was lekker warm dus nagerecht werd chocolade-ijs met een vlaggetje.
Wel grappig dat ik vroeger tijdens Carnaval dronken op dit terras lag terwijl het nu zo schoon was dat je er van de grond kon eten. Destijds liet ik er voedsel achter. Niet te lang na mijn bestelling kwam de soep al op tafel. Mooie grote kommen om het morsen tegen te gaan. Je zou er zo een goudvis in laten zwemmen. Ik laat m'n eigen goudvis altijd buiten de bebouwde kom uit. De soep was heerlijk. Niet te dik en niet te dun. Na het nuttigen vroeg de ober of het gesmaakt had. 'Alsof er een engeltje over je tong fietst' zei ik.
Nu het hoofdgerecht. Het was te merken dat Herman de Blijker hier schijnbaar goed werk had verricht. Zelfs zolderkamerautisten met de ziekte van asperger zouden hierdoor de marathon gaan lopen. Het was duidelijk dat de kok des huizes ervaren was en iets unieks kon maken met een traditioneel recept. Er valt veel te verpesten aan asperges, te slap, te hard, niet gaar of te gaar. Ik vroeg aan de kelner of ie de complimenten over wilde brengen aan de kok. Nu het chocolade-ijs. Kon natuurlijk altijd nog het feestmaal verpesten. Ik merkte aan de andere gasten dat ze m'n glimlach waardeerden. Het vlaggetje zat er terecht op. Met vlag en wimpel geslaagd.
Hier ga ik vaker eten. Ook in de winter als je niet buiten kunt zitten. Of ik er ooit nog carnaval ga vieren lijkt me sterk. Als ik zuip heb ik een onbedwingbare behoefte om een peuk op te steken. Hoewel de steek bij Carnaval hoort is het vervelend om op een avond 20 keer in de kou te gaan staan om aan je verslavingsbehoefte te voldoen.
Een dikke 8. Met een rookpluim voor de kok.
Het heeft even geduurd, maar hier is ie dan, de recensie van het mooie De Verdraagzaamheid. Jullie favoriete recensent zat even op een te laag pitje, maar wat in het vat zit verzuurt niet. Behalve zure haring. Die opmerking moet je met een korreltje zout nemen trouwens. Gewoon een kutsmoes. Over zure haring gesproken. Vaak langs De Verdraagzaamheid gefietst en zag er mensen op het terras zitten. Zelf ook op het terras plaatsgenomen. Was mooi weer weer. Bovendien heb je een geweldig uitzicht op de Waal.
De Verdraagzaamheid wordt tijdens carnaval gebruikt als feestzaal. Heb er mooie herinneringen aan. 's Ochtends om elf uur beginnen met een uitsmijter en 's nachts naar buiten gewerkt worden door een uitsmijter. De uitsmijter liet ik ditmaal links liggen. Niet dat ik hem had besteld en hem links liet liggen. Ik bedoel het spreekwoordelijk. Voor de goede orde. Er zaten meer mensen op het terras, allerlei nationaliteiten. Ze maakten soms een praatje in verschillende talen. Echt verdraagzaam.
Ik maakte een ijsbrekend grapje met de ober, dat ik het zo mooi vond dat het rolstoelvriendelijk was. Dat Koos Alberts hier een rolmops zou bestellen. Hij begreep de mop niet en ik liet het er maar bij zitten. Voor de rest liep het wel op rolletjes. Aperatiefje kwam al snel. Lekker koud biertje. Om de honger op te wekken. De menukaart was perfect in orde zonder taal-of spelfauten. Ik nam een goulashsoepje als voorgerecht. Mijn hoofdgerecht was asperges met saus en ham. Is een seizoensgerecht dus ik kon deze kans niet laten glippen. Het was lekker warm dus nagerecht werd chocolade-ijs met een vlaggetje.
Wel grappig dat ik vroeger tijdens Carnaval dronken op dit terras lag terwijl het nu zo schoon was dat je er van de grond kon eten. Destijds liet ik er voedsel achter. Niet te lang na mijn bestelling kwam de soep al op tafel. Mooie grote kommen om het morsen tegen te gaan. Je zou er zo een goudvis in laten zwemmen. Ik laat m'n eigen goudvis altijd buiten de bebouwde kom uit. De soep was heerlijk. Niet te dik en niet te dun. Na het nuttigen vroeg de ober of het gesmaakt had. 'Alsof er een engeltje over je tong fietst' zei ik.
Nu het hoofdgerecht. Het was te merken dat Herman de Blijker hier schijnbaar goed werk had verricht. Zelfs zolderkamerautisten met de ziekte van asperger zouden hierdoor de marathon gaan lopen. Het was duidelijk dat de kok des huizes ervaren was en iets unieks kon maken met een traditioneel recept. Er valt veel te verpesten aan asperges, te slap, te hard, niet gaar of te gaar. Ik vroeg aan de kelner of ie de complimenten over wilde brengen aan de kok. Nu het chocolade-ijs. Kon natuurlijk altijd nog het feestmaal verpesten. Ik merkte aan de andere gasten dat ze m'n glimlach waardeerden. Het vlaggetje zat er terecht op. Met vlag en wimpel geslaagd.
Hier ga ik vaker eten. Ook in de winter als je niet buiten kunt zitten. Of ik er ooit nog carnaval ga vieren lijkt me sterk. Als ik zuip heb ik een onbedwingbare behoefte om een peuk op te steken. Hoewel de steek bij Carnaval hoort is het vervelend om op een avond 20 keer in de kou te gaan staan om aan je verslavingsbehoefte te voldoen.
Een dikke 8. Met een rookpluim voor de kok.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
quote:Op zaterdag 2 november 2024 09:04 schreef Socios het volgende:
Hier vindt op zaterdag 30 november a.s. de “viering” van 25 jaar FOK! plaats.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Links de eigenaar, rechts Ivo de kok........Broer van Ada. Maar die was net ff zwemmen in de Waal. Althans, volgens Wim.quote:Op zaterdag 2 november 2024 09:52 schreef Jahr00n het volgende:
Doe er ff een foto van het eten bij zodat ik het beter kan beoordelen
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Daarom heten de parken in Bommel De Wallen.quote:
Weer lustopwekkend geschreven, Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dat zijn weer andere lustenquote:
[..]
Daarom heten de parken in Bommel De Wallen.
Hier hangt Iggy Pop aan de muur. Qua lust......quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
