R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Bij voorbaat sorry voor de lap tekst, maar ik wilde de situatie zo helder mogelijk schetsen.
Ik ben nooit officieel gediagnosticeerd, maar ben er altijd vanuit gegaan dat ik een burn-out had. Drie jaar geleden heb ik me na een reeks paniekaanvallen ziekgemeld van werk, waarna ik een paar dagen rust heb genomen en ben gaan bijslapen. Daardoor voelde ik me al snel sterker worden. Toch ging het elke keer mis als ik weer naar werk ging. De spanning werd me dan te veel en de paniekaanvallen kwamen terug, ik denk ook omdat het een nieuwe baan was. Ik heb het een paar maanden geprobeerd maar ik bleef heftige spanningsklachten houden, dus heb ik op een gegeven moment om mezelf volledige rust te geven besloten om er helemaal mee te stoppen. Ik heb dus ontslag genomen.
Na ongeveer twee maanden rust heb ik mijn eigen onderneming opgestart. Dat ging eigenlijk al heel snel heel goed. Omdat het werk is dat ik leuk vind, lukte het me om vrij snel op te bouwen. Een jaar nadat ik was uitgevallen werkte ik weer zo goed als fulltime. Ook fysiek ging het weer een stuk beter. Maar na een paar maanden relatief fit zijn gebeurde er iets in m’n leven waardoor ik een erge terugval kreeg. Ik lag een week lang met paniekaanvallen op de bank, tot niks in staat. Een broodje smeren of onder de douche stappen lokte al een nieuwe paniekaanval uit.
Ook toen ben ik weer gaan rusten, en ook toen merkte ik weer dat ik snel vooruitging. Ik heb nooit, zoals ik andere mensen vaak hoor zeggen, dagenlang geslapen of nachten van 12+ uur gemaakt. Een nacht van 7 à 8 uur was voor mijn lichaam genoeg. Ik herken me ook niet in de verhalen van mensen die simpelweg hun bed niet meer uit konden komen van de uitputting. Ik kon beide keren langere tijd niet functioneren, maar er was geen sprake van fysieke en mentale uitputting, meer van hevige spanningsklachten die compleet verlamden.
Ik heb ook nooit hele extreme cognitieve problemen gehad. Zeker, ik heb genoeg dagen gehad waarop er zoveel spanning en overprikkeling was dat ik niet kon nadenken en dus niet in staat was om te werken. Maar dat trok vaak ook wel weer snel bij. Ik wil mijn klachten verder niet bagatelliseren, want ik heb me heel vaak heel zwak en ellendig gevoeld, maar of het echt een burn-out is geweest? Ik betwijfel het soms.
Waarom ik dit wil weten? Omdat een overspannenheid misschien een andere aanpak nodig heeft dan een burn-out. Ik rust best veel, maar ondertussen zit ik al drie jaar met deze klachten. Ik kom niet echt vooruit. Misschien moet ik het over een andere boeg gooien en actiever dingen gaan opzoeken die me ontspannen. En meer sporten bijvoorbeeld, dat doe ik nu amper omdat mijn lichaam tijdens het sporten vaak verkrampt, wat ook weer paniekaanvallen uitlokt. Zelfs tijdens wandelen heb ik soms paniekaanvallen.
Mijn ‘burn-out’ is overigens nooit een gevolg geweest van te veel doen en te veel werken. Het was meer sluimerende stress van een aantal omstandigheden destijds die tijdens de eenzaamheid van de lockdown een dieptepunt bereikte. Ik weet inmiddels ook van mezelf dat ik een heel gevoelig stresssysteem heb, dus mijn lichaam reageert vrij heftig op ‘normale’ stressoren (vraag me soms af of het langdurig slikken van de pil hier misschien ook invloed op heeft?). Ik dacht voorheen altijd: als je aan de lopende band paniekaanvallen hebt, heb je een burn-out te pakken. Maar misschien raakt mijn lichaam gewoon snel in paniek, en hoeft dat helemaal niet te betekenen dat er sprake is van een burn-out.
Lang verhaal, maar hoop dat jullie er iets mee kunnen. Vooral aan de mensen die een burn-out hebben gehad wil ik vragen of dit voor jullie klinkt als een echte burn-out of dat het eerder neigt naar een langdurige overspannenheid (met betere periodes tussendoor). Mijn klachten waren en zijn voornamelijk paniekaanvallen, hevige overprikkeling en lichamelijke klachten (vooral nekpijn en rugpijn). Op cognitief gebied gaat het, op de slechte dagen na, best oké.
Ik ben nooit officieel gediagnosticeerd, maar ben er altijd vanuit gegaan dat ik een burn-out had. Drie jaar geleden heb ik me na een reeks paniekaanvallen ziekgemeld van werk, waarna ik een paar dagen rust heb genomen en ben gaan bijslapen. Daardoor voelde ik me al snel sterker worden. Toch ging het elke keer mis als ik weer naar werk ging. De spanning werd me dan te veel en de paniekaanvallen kwamen terug, ik denk ook omdat het een nieuwe baan was. Ik heb het een paar maanden geprobeerd maar ik bleef heftige spanningsklachten houden, dus heb ik op een gegeven moment om mezelf volledige rust te geven besloten om er helemaal mee te stoppen. Ik heb dus ontslag genomen.
Na ongeveer twee maanden rust heb ik mijn eigen onderneming opgestart. Dat ging eigenlijk al heel snel heel goed. Omdat het werk is dat ik leuk vind, lukte het me om vrij snel op te bouwen. Een jaar nadat ik was uitgevallen werkte ik weer zo goed als fulltime. Ook fysiek ging het weer een stuk beter. Maar na een paar maanden relatief fit zijn gebeurde er iets in m’n leven waardoor ik een erge terugval kreeg. Ik lag een week lang met paniekaanvallen op de bank, tot niks in staat. Een broodje smeren of onder de douche stappen lokte al een nieuwe paniekaanval uit.
Ook toen ben ik weer gaan rusten, en ook toen merkte ik weer dat ik snel vooruitging. Ik heb nooit, zoals ik andere mensen vaak hoor zeggen, dagenlang geslapen of nachten van 12+ uur gemaakt. Een nacht van 7 à 8 uur was voor mijn lichaam genoeg. Ik herken me ook niet in de verhalen van mensen die simpelweg hun bed niet meer uit konden komen van de uitputting. Ik kon beide keren langere tijd niet functioneren, maar er was geen sprake van fysieke en mentale uitputting, meer van hevige spanningsklachten die compleet verlamden.
Ik heb ook nooit hele extreme cognitieve problemen gehad. Zeker, ik heb genoeg dagen gehad waarop er zoveel spanning en overprikkeling was dat ik niet kon nadenken en dus niet in staat was om te werken. Maar dat trok vaak ook wel weer snel bij. Ik wil mijn klachten verder niet bagatelliseren, want ik heb me heel vaak heel zwak en ellendig gevoeld, maar of het echt een burn-out is geweest? Ik betwijfel het soms.
Waarom ik dit wil weten? Omdat een overspannenheid misschien een andere aanpak nodig heeft dan een burn-out. Ik rust best veel, maar ondertussen zit ik al drie jaar met deze klachten. Ik kom niet echt vooruit. Misschien moet ik het over een andere boeg gooien en actiever dingen gaan opzoeken die me ontspannen. En meer sporten bijvoorbeeld, dat doe ik nu amper omdat mijn lichaam tijdens het sporten vaak verkrampt, wat ook weer paniekaanvallen uitlokt. Zelfs tijdens wandelen heb ik soms paniekaanvallen.
Mijn ‘burn-out’ is overigens nooit een gevolg geweest van te veel doen en te veel werken. Het was meer sluimerende stress van een aantal omstandigheden destijds die tijdens de eenzaamheid van de lockdown een dieptepunt bereikte. Ik weet inmiddels ook van mezelf dat ik een heel gevoelig stresssysteem heb, dus mijn lichaam reageert vrij heftig op ‘normale’ stressoren (vraag me soms af of het langdurig slikken van de pil hier misschien ook invloed op heeft?). Ik dacht voorheen altijd: als je aan de lopende band paniekaanvallen hebt, heb je een burn-out te pakken. Maar misschien raakt mijn lichaam gewoon snel in paniek, en hoeft dat helemaal niet te betekenen dat er sprake is van een burn-out.
Lang verhaal, maar hoop dat jullie er iets mee kunnen. Vooral aan de mensen die een burn-out hebben gehad wil ik vragen of dit voor jullie klinkt als een echte burn-out of dat het eerder neigt naar een langdurige overspannenheid (met betere periodes tussendoor). Mijn klachten waren en zijn voornamelijk paniekaanvallen, hevige overprikkeling en lichamelijke klachten (vooral nekpijn en rugpijn). Op cognitief gebied gaat het, op de slechte dagen na, best oké.
Ben je al bij een arts geweest? Huisarts en verwijzing psycholoog of iets dergelijks?
Wie dit leest is een lezer van dit
Ja, arts gooide het op overspannen (maar dat doen ze vaker hoor ik om me heen, ook bij mensen die duidelijk in een ernstige burn-out zitten) en ik praat met een psycholoog. Ook mijn psycholoog wil er geen label op plakken, we focussen ons vooral op de onderliggende angsten en overtuigingen die mijn klachten veroorzaken.quote:Op woensdag 2 oktober 2024 08:46 schreef MissButterflyy het volgende:
Ben je al bij een arts geweest? Huisarts en verwijzing psycholoog of iets dergelijks?
Doe je nog wel leuke dingen? Beleef je daar plezier aan en heb je daar energie voor?
Wie dit leest is een lezer van dit
De achterliggende oorzaak is nog niet bekend, laat staan dat er wat aan gedaan is.
Zoek hulp om erachter te komen wat je energielek veroorzaakt en hoe je ermee om kunt gaan.
NB: er is een kans dat er bagger uit het verleden boven gaat komen waar je je on(voldoende )bewust van bent.
[ Bericht 0% gewijzigd door CarbonC op 02-10-2024 09:16:10 ]
Zoek hulp om erachter te komen wat je energielek veroorzaakt en hoe je ermee om kunt gaan.
NB: er is een kans dat er bagger uit het verleden boven gaat komen waar je je on(voldoende )bewust van bent.
[ Bericht 0% gewijzigd door CarbonC op 02-10-2024 09:16:10 ]
Te weinig eigenlijk. Ik wil ze wel graag doen maar ik heb er vaak geen energie voor. Daardoor voel ik me best eenzaam en ik denk dat dat de klachten ook weer versterkt.quote:
Doe je nog wel leuke dingen? Beleef je daar plezier aan en heb je daar energie voor?
Op basis van dit stukje klink je als iemand die behoorlijk neigt tot rationaliseren. Als je bij een psycholoog komt dan lijken me dit soort patronen toch al wel vrij snel duidelijk te moeten worden.
Uitvallen op werk en 2 maanden later een eigen onderneming starten? Op deze manier hou je je patronen ook wel een beetje in stand, lijkt me.
Uitvallen op werk en 2 maanden later een eigen onderneming starten? Op deze manier hou je je patronen ook wel een beetje in stand, lijkt me.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Ja dat klinkt misschien snel, maar ik ben destijds wel rustig begonnen. Eerst natuurlijk veel administratieve dingen moeten regelen, website opzetten etc. Dat waren op dat moment laagdrempelige klusjes die niet teveel van me vroegen, en het was fijne afleiding.quote:Op woensdag 2 oktober 2024 09:16 schreef ZarB het volgende:
Op basis van dit stukje klink je als iemand die behoorlijk neigt tot rationaliseren. Als je bij een psycholoog komt dan lijken me dit soort patronen toch al wel vrij snel duidelijk te moeten worden.
Uitvallen op werk en 2 maanden later een eigen onderneming starten? Op deze manier hou je je patronen ook wel een beetje in stand, lijkt me.
Wat bedoel je in deze context precies met ‘neiging tot rationaliseren’? Dat ik weinig aandacht besteed aan m’n gevoel?
Je valt niet zomaar uit op je werk (of zijn je collega's ook allemaal uitgevallen?). Met rationaliseren bedoel ik idd dat je erg cognitief bezig bent en dingen probeert te begrijpen vanuit je verstand. Dat is vaak wel het recept om herhaaldelijk over je grenzen heen te gaan. Want als je dat bent gegaan dan klinkt het logisch om "even rustig op te starten met kleine klusjes", maar zo simpel is dat vaak niet als je niet eerst je onderliggende patronen hebt aangepakt (of op z'n minst onderzocht). Want wat jij nu ziet als klein klusje, wordt binnen no time waarschijnlijk weer iets veel groters en ben je weer terug bij af.quote:
[..]
Ja dat klinkt misschien snel, maar ik ben destijds wel rustig begonnen. Eerst natuurlijk veel administratieve dingen moeten regelen, website opzetten etc. Dat waren op dat moment laagdrempelige klusjes die niet teveel van me vroegen, en het was fijne afleiding.
Wat bedoel je in deze context precies met ‘neiging tot rationaliseren’? Dat ik weinig aandacht besteed aan m’n gevoel?
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Als jij weet wanneer iets te veel van je vraagt dan was je waarschijnlijk in eerste instantie niet uitgevallen.. het is dus de vraag hoe betrouwbaar je beoordelingsvermogen is (op dit moment, of iig de afgelopen tijd).quote:
[..]
Ja dat klinkt misschien snel, maar ik ben destijds wel rustig begonnen. Eerst natuurlijk veel administratieve dingen moeten regelen, website opzetten etc. Dat waren op dat moment laagdrempelige klusjes die niet teveel van me vroegen, en het was fijne afleiding.
Wat bedoel je in deze context precies met ‘neiging tot rationaliseren’? Dat ik weinig aandacht besteed aan m’n gevoel?
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Mijn ervaring: een paniekaanval overkomt je als je aan de top van je gespannenheid zit. Een soort topje van de ijsberg die zichtbaar wordt. Dus is de focus op óntspannen geblazen. Ik heb nog nooit een paniekaanval gehad als ik relaxed was.
Je he
Je hebt wel gelijk ja. Mijn werk begon de laatste maanden ook weer veel te veel ruimte in te nemen. Op zich ging dat lange tijd redelijk goed, maar toen kwam er één stressfactor bij en kreeg ik dus die tegenslag. Ik ben daar nu ook wel veel bewuster mee bezig, oude patronen herkennen en veranderen. Ik heb bijvoorbeeld mijn hele leven een enorme bewijsdrang gevoeld. Maar het sluipt er elke keer zo snel in en het zit in zulke kleine dingetjes, dat ik toch steeds weer op m’n bek ga. Ik denk dat ik ondertussen wel vooruitgang boek, maar ik denk ook dat het gewoon lange tijd nodig heeft om de ergste stress kwijt te raken. Op slechte dagen kan ik me soms weer net zo slecht voelen als op het begin, waardoor ik al helemaal het gevoel krijg dat ik niet vooruit kom.quote:
[..]
Je valt niet zomaar uit op je werk (of zijn je collega's ook allemaal uitgevallen?). Met rationaliseren bedoel ik idd dat je erg cognitief bezig bent en dingen probeert te begrijpen vanuit je verstand. Dat is vaak wel het recept om herhaaldelijk over je grenzen heen te gaan. Want als je dat bent gegaan dan klinkt het logisch om "even rustig op te starten met kleine klusjes", maar zo simpel is dat vaak niet als je niet eerst je onderliggende patronen hebt aangepakt (of op z'n minst onderzocht). Want wat jij nu ziet als klein klusje, wordt binnen no time waarschijnlijk weer iets veel groters en ben je weer terug bij af.
Misschien heb je wel een hersentumor
Je zal niet de eerste zijn die dacht een burn-out te hebben wat uiteindelijk een hersentumor bleek te zijn.
Je zal niet de eerste zijn die dacht een burn-out te hebben wat uiteindelijk een hersentumor bleek te zijn.
I wanna go back with a club and attack
I wanna take to my guns and break you
I wanna take to my guns and break you
quote:
Misschien heb je wel een hersentumor
Je zal niet de eerste zijn die dacht een burn-out te hebben wat uiteindelijk een hersentumor bleek te zijn.
Wie dit leest is een lezer van dit
https://www.rtl.nl/rtl-ni(...)r-drie-jaar-mee-rondquote:
https://www.rtl.nl/rtl-ni(...)-was-een-hersentumor
I wanna go back with a club and attack
I wanna take to my guns and break you
I wanna take to my guns and break you
Les 1 als een psycholoog iets zegt: Elke diagnose die er gebruikt gaat worden is in principe door mensen bedacht. Psychische klachten zijn totaal iets anders dan een fysieke aandoening. Als iemand zegt dat je een burn-out hebt betekent dat woord bij jou voor 99 procent iets anders dan bij de buurman die dezelfde diagnose krijgt.
Mijn eigen visie is dat het bij dit soort dingen vaak beter is om te kijken naar wat mensen in het algemeen nodig hebben voor een mentaal gezonde geest dan eindeloos in jezelf te gaan graven naar dingen uit het verleden. Ga deze bullet points gewoon eens even na voor jezelf. Hoe goed doe je het hierop? Dat is veel nuttiger dan je te focussen op nieuwe diagnoses, levert je geen bal op.
• Doelgerichtheid: zingeving, motivatie, persoonlijke groei
• Sociale relaties: verbondenheid, steun, vriendschap, familie
• Autonomie: vrijheid, zelfbeschikking, controle over eigen leven
• Competentie: zelfvertrouwen, vaardigheden, succesvol voltooien van taken
• Mentale rust: ontspanning, balans, stressreductie
• Lichamelijke gezondheid: beweging, slaap, voeding
• Stressmanagement: mindfulness, meditatie, zelfreflectie
• Zingeving: levensfilosofie, religie, persoonlijke waarden
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-10-2024 10:46:50 ]
Mijn eigen visie is dat het bij dit soort dingen vaak beter is om te kijken naar wat mensen in het algemeen nodig hebben voor een mentaal gezonde geest dan eindeloos in jezelf te gaan graven naar dingen uit het verleden. Ga deze bullet points gewoon eens even na voor jezelf. Hoe goed doe je het hierop? Dat is veel nuttiger dan je te focussen op nieuwe diagnoses, levert je geen bal op.
• Doelgerichtheid: zingeving, motivatie, persoonlijke groei
• Sociale relaties: verbondenheid, steun, vriendschap, familie
• Autonomie: vrijheid, zelfbeschikking, controle over eigen leven
• Competentie: zelfvertrouwen, vaardigheden, succesvol voltooien van taken
• Mentale rust: ontspanning, balans, stressreductie
• Lichamelijke gezondheid: beweging, slaap, voeding
• Stressmanagement: mindfulness, meditatie, zelfreflectie
• Zingeving: levensfilosofie, religie, persoonlijke waarden
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-10-2024 10:46:50 ]
En wat heeft het dus van invloed op de behandeling of je het nu wel of niet burn-out noemt?quote:
[..]
Ja, arts gooide het op overspannen (maar dat doen ze vaker hoor ik om me heen, ook bij mensen die duidelijk in een ernstige burn-out zitten) en ik praat met een psycholoog. Ook mijn psycholoog wil er geen label op plakken, we focussen ons vooral op de onderliggende angsten en overtuigingen die mijn klachten veroorzaken.
Overspannen zijn is overigens een van de drie symptomen van een burn-out (de andere twee zijn dat de klachten langer dan 6 maanden al present zijn, en de derde is dat 'vermoeidheid' de overwegende klacht is en niet andere overspannenheids-symptomen als hartkloppingen, hoge bloeddruk, emotionele labiliteit, evenwichtstsoornissen of tinnitus).
Je kunt burn-out zien als een chronische vorm van het optreden van een vorm van 'overspannen-zijn' ... het aan je grenzen gaan van belastbaarheid ('over-spannen') en dit inweven in vaak beroepsmatige werkzaamheden omdat je een dwang voelt deze overbelasting voor je werk en binnen werkstructuren - tijden op te houden; en ook binnen een bepaalde beroepsmatige verantwoordelijkheid geen mogelijkheid hebben tussentijds soms extra rust in te plannen omdat je soms aan deadlines moet voldoen of er een overload aan werk voorligt (die anders op collega's zou terugvallen, en je ook een sociale plicht voelt naar hen toe; of soms een financiele plicht uit angst voor inkomensuitval)
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ja, of ze heeft een hartaandoening, vitamine b12 tekort, vitamine d tekort of dementie.quote:
Op Kunnen we via Google ook allemaal hits op vinden. Maar zal de kans groot zijn? Denk het niet.
Wie dit leest is een lezer van dit
Kans hoeft ook niet groot te zijn natuurlijkquote:
[..]
Ja, of ze heeft een hartaandoening, vitamine b12 tekort, vitamine d tekort of dementie.
Kunnen we via Google ook allemaal hits op vinden. Maar zal de kans groot zijn? Denk het niet.
I wanna go back with a club and attack
I wanna take to my guns and break you
I wanna take to my guns and break you
Heb je wel eens nagedacht om te gaan sporten onder medische begeleiding?
Heb meerdere keren het advies gekregen om te gaan sporten, maar ik vertrouwde mijn lichaam niet.
Na een paar keer zat er opeens zoveel progressie in mijn ontwikkeling, ondanks dat het op hetzelfde niveau ging als de andere 65+ mensen
Heb meerdere keren het advies gekregen om te gaan sporten, maar ik vertrouwde mijn lichaam niet.
Na een paar keer zat er opeens zoveel progressie in mijn ontwikkeling, ondanks dat het op hetzelfde niveau ging als de andere 65+ mensen
Hell To The Liars
Echt? Ik heb ook het idee dat sporten me goed zal doen, ik ben altijd fanatiek sporter geweest en dat ik nu naast wandelen helemaal niet beweeg voelt gewoon niet goed. Durf alleen niet te beginnen om de reden die jij noemt.quote:
Heb je wel eens nagedacht om te gaan sporten onder medische begeleiding?
Heb meerdere keren het advies gekregen om te gaan sporten, maar ik vertrouwde mijn lichaam niet.
Na een paar keer zat er opeens zoveel progressie in mijn ontwikkeling, ondanks dat het op hetzelfde niveau ging als de andere 65+ mensen
Dankjewel, ik ga hier eens over nadenkenquote:
Les 1 als een psycholoog iets zegt: Elke diagnose die er gebruikt gaat worden is in principe door mensen bedacht. Psychische klachten zijn totaal iets anders dan een fysieke aandoening. Als iemand zegt dat je een burn-out hebt betekent dat woord bij jou voor 99 procent iets anders dan bij de buurman die dezelfde diagnose krijgt.
Mijn eigen visie is dat het bij dit soort dingen vaak beter is om te kijken naar wat mensen in het algemeen nodig hebben voor een mentaal gezonde geest dan eindeloos in jezelf te gaan graven naar dingen uit het verleden. Ga deze bullet points gewoon eens even na voor jezelf. Hoe goed doe je het hierop? Dat is veel nuttiger dan je te focussen op nieuwe diagnoses, levert je geen bal op.
• Doelgerichtheid: zingeving, motivatie, persoonlijke groei
• Sociale relaties: verbondenheid, steun, vriendschap, familie
• Autonomie: vrijheid, zelfbeschikking, controle over eigen leven
• Competentie: zelfvertrouwen, vaardigheden, succesvol voltooien van taken
• Mentale rust: ontspanning, balans, stressreductie
• Lichamelijke gezondheid: beweging, slaap, voeding
• Stressmanagement: mindfulness, meditatie, zelfreflectie
• Zingeving: levensfilosofie, religie, persoonlijke waarden
Ik ervaarde een hoge hartslag als paniek, dus zodra mijn hartslag omhoog ging bij het sporten vond ik dat heel naar en dan komt er ook een stukje schaamte bij kijkenquote:
[..]
Echt? Ik heb ook het idee dat sporten me goed zal doen, ik ben altijd fanatiek sporter geweest en dat ik nu naast wandelen helemaal niet beweeg voelt gewoon niet goed. Durf alleen niet te beginnen om de reden die jij noemt.
Na 2 maanden heb ik progressie geboekt, eet ik gelijk wat gezonder.en schaamte is helemaal niet nodig.
Enige wat die begeleiding bij moet doen is de oefeningen uitleggen en zorgen dat ik ze goed uitvoer op mijn eigen tempo.
Enige wat ik ze duidelijk gevraagd hebt om te doen in t begin om mij te reanimeren als ik neerval (nu lach ik erom, maar in R&P zullen er vast genoeg mensen zijn die de angst herkennen
)Bedoeling is dat ik nog 1 maand onder begeleiding train. Vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen en zelfstandig op mijn gemakkie verder kan
Hell To The Liars
Dit is wel herkenbaarquote:
[..]
Ik ervaarde een hoge hartslag als paniek, dus zodra mijn hartslag omhoog ging bij het sporten vond ik dat heel naar en dan komt er ook een stukje schaamte bij kijken
Na 2 maanden heb ik progressie geboekt, eet ik gelijk wat gezonder.en schaamte is helemaal niet nodig.
Enige wat die begeleiding bij moet doen is de oefeningen uitleggen en zorgen dat ik ze goed uitvoer op mijn eigen tempo.
Enige wat ik ze duidelijk gevraagd hebt om te doen in t begin om mij te reanimeren als ik neerval (nu lach ik erom, maar in R&P zullen er vast genoeg mensen zijn die de angst herkennen
Bedoeling is dat ik nog 1 maand onder begeleiding train. Vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen en zelfstandig op mijn gemakkie verder kan
Ik heb ook totaaaal geen conditie meer dus m'n hartslag gaat bij het minste geringste omhoog > ik durf nog minder want hoge hartslag leidt tot paniek > zit helemaal te vegeteren op de bank > etc.Ik heb het ook bij warmte, daar krijg ik ook een soort paniek van. Ik zal eens kijken naar medisch sporten. Ik heb totaal geen vertrouwen in mijn lijf.
Tap tap tap
10 jaar geleden zat je aan de XTC, gaat er nu geen lichtje branden?
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
7 a 8 uur slapen moet je gewoon elke nacht doen, niet alleen als je je overspannen voelt en gaat 'bijslapen'.quote:
Ook toen ben ik weer gaan rusten, en ook toen merkte ik weer dat ik snel vooruitging. Ik heb nooit, zoals ik andere mensen vaak hoor zeggen, dagenlang geslapen of nachten van 12+ uur gemaakt. Een nacht van 7 à 8 uur was voor mijn lichaam genoeg.
Sowieso zie je duidelijk dat het beter gaat als je meer rust, dus oplossing lijkt me duidelijk. Rust gewoon meer en neem meer tijd voor jezelf door bijvoorbeeld te sporten of te koken of muziek te luisteren. Je hoeft niet hetzelfde te kunnen/willen als andere mensen die 12 uur per dag aan hun eigen bedrijf besteden. Doe gewoon wat voor jou goed is.
Sporten is goed want als je je af en toe inspant dan voel je het ook beter als je daarna weer ontspant, je moet het alleen niet zo extreem gaan doen dat het je nog vermoeider gaat maken. Begin gewoon rustig met wandelen/fietsen/zwemmen. Dat kan altijd wel.
Burnout en overspannenheid is btw gewoon hetzelfde / of burnout is de ergste gradatie van overspannenheid afhankelijk van wie je het vraagt. Rr zit geen wezenlijk verschil tussen dus je hoeft niet bang te zijn voor een misdiagnose.
Ja, lazen mensen maar meer linkedin posts, dan zouden ze vast gelukkiger zijnquote:
Les 1 als een psycholoog iets zegt: Elke diagnose die er gebruikt gaat worden is in principe door mensen bedacht. Psychische klachten zijn totaal iets anders dan een fysieke aandoening. Als iemand zegt dat je een burn-out hebt betekent dat woord bij jou voor 99 procent iets anders dan bij de buurman die dezelfde diagnose krijgt.
Mijn eigen visie is dat het bij dit soort dingen vaak beter is om te kijken naar wat mensen in het algemeen nodig hebben voor een mentaal gezonde geest dan eindeloos in jezelf te gaan graven naar dingen uit het verleden. Ga deze bullet points gewoon eens even na voor jezelf. Hoe goed doe je het hierop? Dat is veel nuttiger dan je te focussen op nieuwe diagnoses, levert je geen bal op.
• Doelgerichtheid: zingeving, motivatie, persoonlijke groei
• Sociale relaties: verbondenheid, steun, vriendschap, familie
• Autonomie: vrijheid, zelfbeschikking, controle over eigen leven
• Competentie: zelfvertrouwen, vaardigheden, succesvol voltooien van taken
• Mentale rust: ontspanning, balans, stressreductie
• Lichamelijke gezondheid: beweging, slaap, voeding
• Stressmanagement: mindfulness, meditatie, zelfreflectie
• Zingeving: levensfilosofie, religie, persoonlijke waarden
Ik denk hier serieus weleens over na, of die periode misschien ook heeft bijgedragen aan een angstigere persoonlijkheid. Nu heb ik dat angstige altijd wel in me gehad, maar kan natuurlijk goed dat dat het heeft versterkt. Het was best een heftige periode en ik heb dat nooit bewust verwerkt.quote:
10 jaar geleden zat je aan de XTC, gaat er nu geen lichtje branden?
Zijn er manieren om zoiets op latere leeftijd alsnog te verwerken? EMDR ofzo?
Het is best wel een rare loop van omstandigheden, zelf ontslag genomen bij werk en vervolgens als ondernemer begonnen?
is het nu ook niet zo ,na zo'n lange tijd, dat je compleet ontwent bent van alles? Heb je daadwerkelijk paniek of alleen het beeld dat er paniek is?
Heb je in die tijd wel geprobeerd om weer te gaan werken ( of op andere manier dagelijks bezig te zijn)?
Aan het einde van het verhaal is het hoogstwaarschijnlijk iets in je psyche, en niet iets wat fysiek aan de hand is (aanname). Dus heb je zelf ook in handen hoe je er mee om gaat.
is het nu ook niet zo ,na zo'n lange tijd, dat je compleet ontwent bent van alles? Heb je daadwerkelijk paniek of alleen het beeld dat er paniek is?
Heb je in die tijd wel geprobeerd om weer te gaan werken ( of op andere manier dagelijks bezig te zijn)?
Aan het einde van het verhaal is het hoogstwaarschijnlijk iets in je psyche, en niet iets wat fysiek aan de hand is (aanname). Dus heb je zelf ook in handen hoe je er mee om gaat.
Lachen joh.
Huh?quote:
[..]
Ja, lazen mensen maar meer linkedin posts, dan zouden ze vast gelukkiger zijn
Dat lijkt me de enige logische aanpak. In mijn beleving lijkt het geen “klassieke burn-out”, maar de vraag is of het relevant is.quote:
[..]
ik praat met een psycholoog. Ook mijn psycholoog wil er geen label op plakken, we focussen ons vooral op de onderliggende angsten en overtuigingen die mijn klachten veroorzaken.
Overigens is het ook het overwegen waard of medicatie een Optie is. Waarbij het dan vaak niet zozeer “de oplossing” is, maar wel een hulpmiddel richting de oplossing.
Laag gedoseerde antidepressiva of antipsychotica kunnen vaak erg behulpzaam zijn bij angst/stress/paniekklachten.
Bestuur tegen de muur. Met de groeten van Ron Vlaar :W
|
|
