R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Neem alleen al Fok als voorbeeld.quote:Op zondag 8 september 2024 09:05 schreef heywoodu het volgende:
[..]
Dat is ook weer niet een voldongen feit voor alle autisten hoor
By being a racing driver means - you are racing with other people. And if you no longer go for a gap, that exists, you are no longer a racing driver. Because we are competing. We are competing to win. And the main motivation to all of us is to compete for a victory. ~ Ayrton Senna
De 'neiging' te liegen bestaat an sich best bij autisten... enkel is het vertellen van een leugen (en vooral ervoor te zorgen dat anderen deze ook 'geloven') voor iedereen die werkelijk een autistische stoornis heeft (niet de gemakkelijke internet-zelfdiagnoses op basis van een enkel symptoompje) een vaak moeilijke en gecompliceerde opgave.quote:
[..]
Dat is ook weer niet een voldongen feit voor alle autisten hoor
Juist omdat succesvol liegen een goed inzicht vergt in de gevoelswereld van de andere persoon, het vergt een goed ontwikkeld communicatievermogen en vooral flexibiliteit en een snelle verwerking van informatie (om bv te voorkomen dat je jezelf tegenspreekt) .
Zaken waarmee iedere autist het moeilijk zal hebben en zeker niet 'natuurlijk' goed kan (al kan men ook gedrag aanleren of bv een poging den vanuit bv de 'sociale wenselijkheid' van leugens in sociale contacten het wel te pogen)
Topicstarter claimt al minimaal bijna 4 jaar een zeer gecompliceerd dubbelleven erop na te houden en beide partner door zijn leugens geheel in het 'onwetende' te houden...
Hij lijkt zelfs te suggereren dat het ook zelfs niet minimaal ooit tot verdenkingen geleid heeft, beide vrouwen helemaal gelukkig met hem zijn (iets dat wmb het hele verhaal moeilijk te geloven maakt, omdat dat zo onwaarschijnlijk is en grens aan een soort van 'zelfverherlijking, alsof TS wil opschepen hoe goed hij in zn gelieg is).
Als dat toch waar is, durf ik best een weddenschap erop af te sluiten dat hij met grote Zekerheid nooit een serieuze goed onderbouwde Autisme-diagnose kan hebben, omdat die gecomliceerdheid in je leven en zeker in de communicatie met merdere verschillende personen voor een autist de grootste hel zou zijn.
Aardmannetje gaf natuurlijk aan "een vorm van autisme" te claimen te hebben en dat als 'excuus' te gebruiken, specifiek voor die Anne om niet al teveel tijd met haar door te brengen en soms 's avond weer naar huis te willen...
Dan is dat vooral een handig 'uitvluchtje' dat hij uitnut... met daadwerkelijk autisme lijkt het weinig te maken te hebben.
Mogelijk dat verder hij een stevige Emotie Regulatie Stoornis heeft, weinig of niet kan praten over gevoelens en dit in zijn relaties al leidt tot een afstandelijkheid (die hij misschien zelf voorstelt als 'autisme' omdat dat een leuk uitvluchtje is voor zijn gebrekkige band met beide partners en gezinslevens)
Overigens, het viel me op dat er enige overeenkomsten tussen TS en de hoofdpersoon uit dit topic bestaan:
NWS / Man die eigen gezin vermoordde krijgt jaar langer tbs, maar
Ook die man uit dat topic had een vrouw en en klein gezinnetje met zeer jonge kinderen en ook deze had ernaast (zelfs meerdere) andere relaties waarbij hij beide partijen leugens vertelde ...
Wel kwam dat vermoedelijk dels ok voort uit een zware persoonlijkheidsstroonis van die persoon, dat hij terwijl hij een ander gezin had toch meermaals vreemdging, kan verklaard worden door zijn beperkte emotionele ontwikkeling, waardoor hij nooit een echte band met zijn partner opbouwde en tevens bleek deze persoon voroal in zijn eigen fantasiewereld te leven, die misliep toen die fantasiewereld niet meer met de realiteit in eenklang te brengen was, zonder daarbij ook iets te verliezen (de derde diagnose daar was 'verlatingsangst')
[ Bericht 0% gewijzigd door RM-rf op 09-09-2024 10:57:29 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Joehoe.
"Are we going to be friends forever?", asked Piglet. "Even longer", Pooh answered.
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
Op 
Te druk met school denk ikquote:
[..]
Ja, het is vrijdag. Had wel weer een post van TS verwacht
Totaal ongeloofwaardig gelul dit.
Mocht er toch >1% van waar zijn, sluit dan iig asap een bizar goede levensverzekering af voor je er tzt een einde aan maakt. Hebben ze tenminste nog iets aan je, zak hooi.
Mocht er toch >1% van waar zijn, sluit dan iig asap een bizar goede levensverzekering af voor je er tzt een einde aan maakt. Hebben ze tenminste nog iets aan je, zak hooi.
Bestuur tegen de muur. Met de groeten van Ron Vlaar :W
De bekende dubbeltroll, die kan zich in tweeën splitsen.quote:Op zaterdag 14 september 2024 08:43 schreef plesner het volgende:
Dat mensen hier serieus op reageren, dit is 100% een troll
Hadden we in het eerste deel al doorquote:
Dat mensen hier serieus op reageren, dit is 100% een troll
Maar toch is het leuk om te lezen en te speculeren.
Benieuwd wanneer er weer een update komt.
Life is a highway...let's ride it!
Ik heb zelf een relatie gehad met iemand die zo autistisch als een konijn bleek. Afgezien van die kinderen komt het verhaal mij wel bekend voor, met name dat geplande "op die dagen zie ik jou wel en op de andere dagen heb ik tijd nodig voor mezelf". Een relatie met zo'n iemand, is niet te vergelijken met een normale relatie. Ik kreeg de kans niet eens om te kunnen vragen hoe bepaalde zaken in elkaar zitten, want dan liep hij meteen weg.quote:
Totaal ongeloofwaardig gelul dit.
Mocht er toch >1% van waar zijn, sluit dan iig asap een bizar goede levensverzekering af voor je er tzt een einde aan maakt. Hebben ze tenminste nog iets aan je, zak hooi.
Ik denk dat je het het beste kunt vergelijken met dat als jouw partner waarmee je altijd een goede relatie hebt gehad, last krijgt van bijvoorbeeld een depressie of een burn-out of een andere psychische stoornis. Als jij dan jouw partner wilt helpen, geef je haar zoveel mogelijk de ruimte om te kunnen herstellen. Je accepteert dat jouw partner niet in staat is om te kunnen voldoen aan jouw verlangens, omdat je het veel relevanter vindt dat jouw partner zich gelukkiger gaat voelen.
In mijn geval duurde de relatie maar een half jaar. Hij biechtte op dat hij al een aantal maanden iets had met iemand anders. Hij bedacht zich daar helemaal niet bij dat ik mij belazerd zou voelen. Waar hij wel heel erg over in zat, was dat hij dat liet weten tijdens een dag die hij voor zichzelf had gepland: hij was bang dat ik om die reden heel erg boos zou kunnen worden. Hij bleek ook al met die ander samen te wonen en na alles wat hij mij vertelde erover ging ik mij vooral zorgen maken dat hij zich met iemand inliet die misbruik wilde maken van zijn kwetsbaarheid.
Nadat het uit was, ging ik mij realiseren dat ik met hem in een hele vreemde niet-realistische situatie terecht was gekomen. Ik vernam over mijn ex dat hij een half jaar later nadat hij het met mij had uitgemaakt met die persoon getrouwd was. Ik keek op zijn Facebook-pagina en ik schrok mij eerst de pleuris, omdat hij met die persoon allemaal dingen deed die hij met mij nooit wilde doen. Echter ik zag nergens foto's of wat dan ook van zijn kinderen uit een eerder huwelijk. Sterker nog, ik zag ook niks meer van alle sociale contacten die hij nog wel had toen wij nog bij elkaar waren. Verder vond ik het nogal verdacht dat hij zich compleet leek te onderwerpen naar zijn nieuwe liefde en heel veel complimentjes over die persoon postte in de trant van "Wat is mijn nieuwe liefde toch een geweldige getalenteerde vakkundige fotograaf met een uitmuntend inzicht voor compositie."
Voor mij is het uiteindelijk allemaal een wijze les geweest dat ik alleen maar een gelukkige relatie kan hebben met wie dan ook als ik eerst gelukkig met mezelf ben
Dag mensen,
Alweer even geleden dat ik een update plaatste. Ik ben deze week bij een psycholoog geweest. Twee keer zelfs, want hij wilde graag dat ik terugkwam om nog eens te praten, omdat hij wel aan me zag hoe hoog het me allemaal zat. Hij was eigenlijk aan de ene kant heel begripvol tegenover mij en zei dat hij eigenlijk best regelmatig mensen ziet die er in meer of mindere mate een dubbelleven op nahouden, hoewel het meestal niet zo ver gaat als bij mij. Tegelijkertijd heeft hij me ook duidelijk proberen te maken dat er een grote noodzaak is dat ik alles aan mijn partners uit de doeken doe en eerlijk opbiecht hoe het zit. Een andere optie is er volgens hem niet, want hiermee doorgaan maakt mij zelf kapot en mijn partners en kinderen ook, omdat ze niet 100% aandacht en liefde van me krijgen, en bijvoorbeeld een keuze maken en me dan bij de ander nooit meer laten zien ofzo gaat ook niet, vanwege de kinderen.
Hij denkt dat ik me door mijn autisme moeilijk kan inleven in hoe mijn partners zich voelen. Dat ik met andere woorden weinig empathie heb. Ik denk dat het wel klopt dat ik mijn gevoelens vooral heel rationeel beleef en vooral ook nadenk over de consequenties van dingen, maar minder over de impact op het gevoelsleven die mijn acties hebben, ook mijn eigen gevoelsleven, dat ik diep heb weggestoken. Hij zegt ook dat autisten vaak moeite hebben met liegen, maar hij denkt dat ik ten eerste maar een lichte vorm van autisme heb en ten tweede dat ik de twee werelden zo heb afgebakend met andere huizen, andere auto's, andere telefoons etc. dat ik de twee werelden compleet gescheiden houd in mijn hoofd en het daarom niet eens als liegen ervaar.
Momenteel zit ik in Duitsland, waar ik in mijn eentje een weekend weg ben, zogenaamd natuurlijk weer op zakenreis. In werkelijkheid heb ik een hotel genomen in het centrum van Berlijn en probeer ik met wat museumbezoek en andere afleidingen de zinnen wat te verzetten en de gedachten te ordenen, en ook eigenlijk wat moed te verzamelen om alles te gaan vertellen. Morgenochtend ga ik weer terug.
Ik wil komende week met de psycholoog (laten we hem René noemen) even concreet bespreken hoe ik dit ga aanpakken. Daar zijn we deze week nog niet aan toegekomen. Wie ik het bijvoorbeeld eerst ga vertellen en hoe ik het met de kinderen ga aanpakken. René vindt wel dat ik goed moet nadenken over hoe en wanneer ik het vertel en dat ik het wel op een verstandig moment moet doen, dus niet zomaar op een random moment.
Hier nog wat antwoorden op vragen die voorbijkwamen. Anne heb ik per toeval ergens ontmoet, maar hoe en waar precies wil ik liever niet zeggen. Het was niet via een datingapp ofzo. Wat ik met kerst doe, heb ik al wel zo'n beetje verteld, maar mijn beide partners weten dat ik niet zo van feestdagen en feesten houd. Met verjaardagen lukt het meestal ook allemaal wel, maar mijn kinderen met Anne zijn nog wel klein, dus dan maakt het ook niet uit als ik er niet precies op hun verjaardag ben maar een dagje later. Sinterklaas heb ik met Anne nog niet gevierd, maar dat kan inderdaad ook op een andere datum rond 5 december.
En bij de geboorte van de kinderen met Anne ... tsja daar ben ik natuurlijk wel wat meer bij Anne geweest en heb ik me bij Marieke in bochten moeten wringen en wat andere smoezen moeten bedenken om te zorgen dat ze geen argwaan kreeg.
Ik zal proberen deze week nog even een update te plaatsen.
Alweer even geleden dat ik een update plaatste. Ik ben deze week bij een psycholoog geweest. Twee keer zelfs, want hij wilde graag dat ik terugkwam om nog eens te praten, omdat hij wel aan me zag hoe hoog het me allemaal zat. Hij was eigenlijk aan de ene kant heel begripvol tegenover mij en zei dat hij eigenlijk best regelmatig mensen ziet die er in meer of mindere mate een dubbelleven op nahouden, hoewel het meestal niet zo ver gaat als bij mij. Tegelijkertijd heeft hij me ook duidelijk proberen te maken dat er een grote noodzaak is dat ik alles aan mijn partners uit de doeken doe en eerlijk opbiecht hoe het zit. Een andere optie is er volgens hem niet, want hiermee doorgaan maakt mij zelf kapot en mijn partners en kinderen ook, omdat ze niet 100% aandacht en liefde van me krijgen, en bijvoorbeeld een keuze maken en me dan bij de ander nooit meer laten zien ofzo gaat ook niet, vanwege de kinderen.
Hij denkt dat ik me door mijn autisme moeilijk kan inleven in hoe mijn partners zich voelen. Dat ik met andere woorden weinig empathie heb. Ik denk dat het wel klopt dat ik mijn gevoelens vooral heel rationeel beleef en vooral ook nadenk over de consequenties van dingen, maar minder over de impact op het gevoelsleven die mijn acties hebben, ook mijn eigen gevoelsleven, dat ik diep heb weggestoken. Hij zegt ook dat autisten vaak moeite hebben met liegen, maar hij denkt dat ik ten eerste maar een lichte vorm van autisme heb en ten tweede dat ik de twee werelden zo heb afgebakend met andere huizen, andere auto's, andere telefoons etc. dat ik de twee werelden compleet gescheiden houd in mijn hoofd en het daarom niet eens als liegen ervaar.
Momenteel zit ik in Duitsland, waar ik in mijn eentje een weekend weg ben, zogenaamd natuurlijk weer op zakenreis. In werkelijkheid heb ik een hotel genomen in het centrum van Berlijn en probeer ik met wat museumbezoek en andere afleidingen de zinnen wat te verzetten en de gedachten te ordenen, en ook eigenlijk wat moed te verzamelen om alles te gaan vertellen. Morgenochtend ga ik weer terug.
Ik wil komende week met de psycholoog (laten we hem René noemen) even concreet bespreken hoe ik dit ga aanpakken. Daar zijn we deze week nog niet aan toegekomen. Wie ik het bijvoorbeeld eerst ga vertellen en hoe ik het met de kinderen ga aanpakken. René vindt wel dat ik goed moet nadenken over hoe en wanneer ik het vertel en dat ik het wel op een verstandig moment moet doen, dus niet zomaar op een random moment.
Hier nog wat antwoorden op vragen die voorbijkwamen. Anne heb ik per toeval ergens ontmoet, maar hoe en waar precies wil ik liever niet zeggen. Het was niet via een datingapp ofzo. Wat ik met kerst doe, heb ik al wel zo'n beetje verteld, maar mijn beide partners weten dat ik niet zo van feestdagen en feesten houd. Met verjaardagen lukt het meestal ook allemaal wel, maar mijn kinderen met Anne zijn nog wel klein, dus dan maakt het ook niet uit als ik er niet precies op hun verjaardag ben maar een dagje later. Sinterklaas heb ik met Anne nog niet gevierd, maar dat kan inderdaad ook op een andere datum rond 5 december.
En bij de geboorte van de kinderen met Anne ... tsja daar ben ik natuurlijk wel wat meer bij Anne geweest en heb ik me bij Marieke in bochten moeten wringen en wat andere smoezen moeten bedenken om te zorgen dat ze geen argwaan kreeg.
Ik zal proberen deze week nog even een update te plaatsen.
Deze psycholoog is zeker vrijgevestigd en betaal je uurtje factuurtje? 
die denkt ook: vooral vaak uitnodigen zodat aardmannetje het idee heeft dat hij me nodig heeft. Katjieng.
Trap er niet in joh. Als jouw autisme, of wat het ook is, zodanig uit de klauwen loopt dat je volledig op de ratio 2 levens kan leiden dan heb jij wel wat meer hulp nodig. Als je tenminste een veranderwens hebt.
die denkt ook: vooral vaak uitnodigen zodat aardmannetje het idee heeft dat hij me nodig heeft. Katjieng. Trap er niet in joh. Als jouw autisme, of wat het ook is, zodanig uit de klauwen loopt dat je volledig op de ratio 2 levens kan leiden dan heb jij wel wat meer hulp nodig. Als je tenminste een veranderwens hebt.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Een psycholoog die in 1 week tijd twee keer tijd voor je heeft kan nooit een erg drukke praktijk met wachtlijsten hebben en dat levert bij mij weer vraagtekens op over de kwaliteit van deze psycholoog.quote:Ik ben deze week bij een psycholoog geweest. Twee keer zelfs, want hij wilde graag dat ik terugkwam om nog eens te praten, omdat hij wel aan me zag hoe hoog het me allemaal zat.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Een vrijgevestigde psycholoog (die je zelf moet betalen) heeft altijd tijd om knaken binnen te halen.quote:
[..]
Een psycholoog die in 1 week tijd twee keer tijd voor je heeft kan nooit een erg drukke praktijk met wachtlijsten hebben en dat levert bij mij weer vraagtekens op over de kwaliteit van deze psycholoog.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Dit is niet waar. De eerste week van mijn therapie moest ik ook twee keer komen en volgens mij was dat een standaard ding bij de praktijk. Wel is er een vast aantal sessies en die twee gingen uiteraard van mijn aantal sessies af.quote:
[..]
Een psycholoog die in 1 week tijd twee keer tijd voor je heeft kan nooit een erg drukke praktijk met wachtlijsten hebben en dat levert bij mij weer vraagtekens op over de kwaliteit van deze psycholoog.
Ik heb anderhalf jaar op de wachtlijst gestaan.
Een vast aantal sessies is niet standaard. Bij intensieve traumabehandelingen is meerdere keren per week gebruikelijk, maar als je voor t eerst een praktijk binnenstapt om met iemand te praten is meer dan 1 keer in de week niet gebruikelijk en niet nodig.quote:
[..]
Dit is niet waar. De eerste week van mijn therapie moest ik ook twee keer komen en volgens mij was dat een standaard ding bij de praktijk. Wel is er een vast aantal sessies en die twee gingen uiteraard van mijn aantal sessies af.
Ik heb anderhalf jaar op de wachtlijst gestaan.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Bullshitverhaal. Die uitspraken over autisten zijn ook ongeloofwaardig.
The love you take is equal to the love you make.
Ik zeg alleen maar dat ik hetzelfde had en dat het dus best kan kloppen. Wat andere praktijken doen kan me aan mijn reet roesten.quote:
[..]
Een vast aantal sessies is niet standaard. Bij intensieve traumabehandelingen is meerdere keren per week gebruikelijk, maar als je voor t eerst een praktijk binnenstapt om met iemand te praten is meer dan 1 keer in de week niet gebruikelijk en niet nodig.
Wat mij betreft herken ik wel wat in wat TS zegt, want het is min of meer hetzelfde als ik al eerder zei. Ik noemde het echter 'spelen in een toneelstuk.'quote:
Bullshitverhaal. Die uitspraken over autisten zijn ook ongeloofwaardig.
Compleet gescheiden.quote:Hij zegt ook dat autisten vaak moeite hebben met liegen, maar hij denkt dat ik ten eerste maar een lichte vorm van autisme heb en ten tweede dat ik de twee werelden zo heb afgebakend met andere huizen, andere auto's, andere telefoons etc. dat ik de twee werelden compleet gescheiden houd in mijn hoofd en het daarom niet eens als liegen ervaar.
En dan niet als liegen ervaren (want 'toneel').
Edit: en ik mag zelf meepraten over ASS. En "lichte ASS", en zelfs 'hoogfunctionerend ASS.'
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Je zegt "er is een vast aantal sessies", maar dat is dus niet zo. Tenzij je bedoelt "er was een vast aantal sessies bij mijn praktijk".quote:
[..]
Ik zeg alleen maar dat ik hetzelfde had en dat het dus best kan kloppen. Wat andere praktijken doen kan me aan mijn reet roesten.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Hoezo niet?quote:
Bullshitverhaal. Die uitspraken over autisten zijn ook ongeloofwaardig.
Life is a highway...let's ride it!
Allemaal veel te kort door de bocht, zeker als de therapeut TS nog maar 2 keer gesproken heeft.quote:
The love you take is equal to the love you make.
Maar de diagnose ASS was toch al eerder/elders gesteld?quote:
[..]
Allemaal veel te kort door de bocht, zeker als de therapeut TS nog maar 2 keer gesproken heeft.
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Kijk eens aan, je begint eindelijk te bewegen in de richting van de waarheid, en dat is verdomd hoog tijd. Goed om te horen dat je die psycholoog hebt opgezocht en dat hij je de spiegel voorhoudt die je allang nodig had. Hij heeft gelijk: er is geen enkel scenario waarin je door kunt gaan zoals je nu doet zonder iedereen—inclusief jezelf—kapot te maken. En laten we eerlijk zijn, je staat al op het randje van die afgrond.
Wat betreft dat autisme en empathie-verhaal: dat klopt waarschijnlijk wel, maar het geeft je geen vrijbrief om te doen wat je hebt gedaan. Het verklaart misschien waarom je zo lang in staat bent geweest om die gescheiden werelden te onderhouden, maar het maakt het niet minder destructief. Je bent er klaarblijkelijk in geslaagd om de gevolgen van je acties voor anderen te rationaliseren of volledig buiten beeld te houden. Maar nu dringt het tot je door dat die realiteit je uiteindelijk als een boemerang in je gezicht gaat slaan, en René heeft het bij het rechte eind door je aan te sporen die waarheid nu eens op tafel te gooien.
Je moet het aanpakken, en daar is moed voor nodig. Ik snap wel dat je in Berlijn zit om te "ontsnappen" aan de dagelijkse chaos en wat ruimte voor jezelf te vinden. Maar besef dat je dit uitstellen niet eindeloos kan blijven doen. En dat museumbezoek en al die afleidingen? Die zijn op dit moment niet meer dan vertragingsmanoeuvres. Het punt van geen terugkeer is in zicht, en hoe je het ook wendt of keert, de waarheid moet eruit.
Wat nu belangrijk is, is een plan. Het maakt niet uit wie je het eerst vertelt, zolang het maar eerlijk en open is, zonder extra lagen van leugens om de klap te verzachten. Beide vrouwen hebben het recht om de volle waarheid te weten, hoe pijnlijk het ook zal zijn. Je kinderen? Die zullen uiteindelijk ook antwoorden nodig hebben, maar dat komt later. Eerst moet je met je partners door deze storm heen, en dat gaat verre van soepel verlopen.
Goed dat René je aanraadt om te kiezen voor het juiste moment. Dit is geen gesprek voor tijdens het avondeten of zomaar een random dag. Maar tegelijkertijd moet je ook niet te lang wachten onder het mom van "het juiste moment zoeken," want als je dat doet, blijft het juiste moment altijd net buiten bereik. Wat jij echt zoekt is een manier om deze klap op een gecontroleerde manier te laten vallen, en dat zal nooit perfect zijn.
Wat betreft de praktische details die je noemt—Anne's verjaardagen, kerst, geboortes—dat zijn allemaal voorbeelden van hoe ver je bent gegaan om dit bedrog in stand te houden. Maar die smoezen en leugens zijn niets vergeleken met wat er gaat gebeuren als dit allemaal boven water komt. Dat is niet meer een kwestie van een dagje later Sinterklaas vieren, maar van het hele kaartenhuis dat je hebt opgebouwd, in één keer instorten.
Dus mijn advies? Gebruik die sessies met René goed, want dit is je kans om eindelijk die ballast van je af te gooien. Maar wees niet te traag of te voorzichtig, want hoe langer je wacht, hoe meer schade je aanricht. En hou jezelf niet voor de gek: er is geen scenario waarin dit zonder littekens eindigt. Maar littekens zijn beter dan de open, etterende wonden die je nu bij iedereen aanricht.
Zet het plan op, wees klaar voor de storm, en maak eindelijk die stap naar de waarheid.
Wat betreft dat autisme en empathie-verhaal: dat klopt waarschijnlijk wel, maar het geeft je geen vrijbrief om te doen wat je hebt gedaan. Het verklaart misschien waarom je zo lang in staat bent geweest om die gescheiden werelden te onderhouden, maar het maakt het niet minder destructief. Je bent er klaarblijkelijk in geslaagd om de gevolgen van je acties voor anderen te rationaliseren of volledig buiten beeld te houden. Maar nu dringt het tot je door dat die realiteit je uiteindelijk als een boemerang in je gezicht gaat slaan, en René heeft het bij het rechte eind door je aan te sporen die waarheid nu eens op tafel te gooien.
Je moet het aanpakken, en daar is moed voor nodig. Ik snap wel dat je in Berlijn zit om te "ontsnappen" aan de dagelijkse chaos en wat ruimte voor jezelf te vinden. Maar besef dat je dit uitstellen niet eindeloos kan blijven doen. En dat museumbezoek en al die afleidingen? Die zijn op dit moment niet meer dan vertragingsmanoeuvres. Het punt van geen terugkeer is in zicht, en hoe je het ook wendt of keert, de waarheid moet eruit.
Wat nu belangrijk is, is een plan. Het maakt niet uit wie je het eerst vertelt, zolang het maar eerlijk en open is, zonder extra lagen van leugens om de klap te verzachten. Beide vrouwen hebben het recht om de volle waarheid te weten, hoe pijnlijk het ook zal zijn. Je kinderen? Die zullen uiteindelijk ook antwoorden nodig hebben, maar dat komt later. Eerst moet je met je partners door deze storm heen, en dat gaat verre van soepel verlopen.
Goed dat René je aanraadt om te kiezen voor het juiste moment. Dit is geen gesprek voor tijdens het avondeten of zomaar een random dag. Maar tegelijkertijd moet je ook niet te lang wachten onder het mom van "het juiste moment zoeken," want als je dat doet, blijft het juiste moment altijd net buiten bereik. Wat jij echt zoekt is een manier om deze klap op een gecontroleerde manier te laten vallen, en dat zal nooit perfect zijn.
Wat betreft de praktische details die je noemt—Anne's verjaardagen, kerst, geboortes—dat zijn allemaal voorbeelden van hoe ver je bent gegaan om dit bedrog in stand te houden. Maar die smoezen en leugens zijn niets vergeleken met wat er gaat gebeuren als dit allemaal boven water komt. Dat is niet meer een kwestie van een dagje later Sinterklaas vieren, maar van het hele kaartenhuis dat je hebt opgebouwd, in één keer instorten.
Dus mijn advies? Gebruik die sessies met René goed, want dit is je kans om eindelijk die ballast van je af te gooien. Maar wees niet te traag of te voorzichtig, want hoe langer je wacht, hoe meer schade je aanricht. En hou jezelf niet voor de gek: er is geen scenario waarin dit zonder littekens eindigt. Maar littekens zijn beter dan de open, etterende wonden die je nu bij iedereen aanricht.
Zet het plan op, wees klaar voor de storm, en maak eindelijk die stap naar de waarheid.
Isn't it ironic, don't you think
Het had een stuk slechter kunnen zijn.
Het had een stuk slechter kunnen zijn.
Prima dat mensen het verhaal niet geloven, maar nu worden er steeds dingen bij gehaald die totaal niet kloppen om het verhaal te ontkrachten.
Autisme is heel breed. Ik heb een vriend die behoorlijk autistisch is maar dit is een variant die je minder vaak ziet. Hij is juist overdreven sociaal. En heeft in het verleden behoorlijk wat afgelogen met relaties.
Zelfde verhaal met die therapeut. Alsof dat niet zou kunnen.
Tuurlijk het zou prima kunnen dat TS het hele verhaal bij elkaar heeft verzonnen. Zoekt leuke aandacht en klaar. Maar volledig onrealistisch is het verhaal nou ook weer niet. Het vereist kapot veel energie en geregel, maar mensen zijn gewoontemensen en ook redelijk naïef/dom.
Ts zijn tweede relatie kent hem niet anders dan iemand die weinig tijd heeft en op zichzelf is. Er is voor haar dus geen sprake van afwijkend gedrag. Dit is wat ze gewend is
Het veranderende gedrag van TS zit vooral bij de eerste vrouw. Maar misschien was die al lang blij dat hij regelmatig even weg was. En nu weet ze ook niet beter.
Het feit dat iedereen dit verhaal onrealistisch vindt maakt het juist realistischer. Want dat betekent dat mensen dit nooit van hun partner zouden verwachten. En daarmee komen dit soort mannen er dus gemakkelijker mee weg.
Het enige wat ik dit verhaal iets is wat TS wel heel goed uitkomt is dat werk waar hij niets voor hoeft te doen en zomaar even tweede apartement heeft. Al zou deze situatie zonder tweede apartement ook heel goed voortgezet kunnen worden.
Maarja. Echt of niet. Het is wel vermakelijk.
Autisme is heel breed. Ik heb een vriend die behoorlijk autistisch is maar dit is een variant die je minder vaak ziet. Hij is juist overdreven sociaal. En heeft in het verleden behoorlijk wat afgelogen met relaties.
Zelfde verhaal met die therapeut. Alsof dat niet zou kunnen.
Tuurlijk het zou prima kunnen dat TS het hele verhaal bij elkaar heeft verzonnen. Zoekt leuke aandacht en klaar. Maar volledig onrealistisch is het verhaal nou ook weer niet. Het vereist kapot veel energie en geregel, maar mensen zijn gewoontemensen en ook redelijk naïef/dom.
Ts zijn tweede relatie kent hem niet anders dan iemand die weinig tijd heeft en op zichzelf is. Er is voor haar dus geen sprake van afwijkend gedrag. Dit is wat ze gewend is
Het veranderende gedrag van TS zit vooral bij de eerste vrouw. Maar misschien was die al lang blij dat hij regelmatig even weg was. En nu weet ze ook niet beter.
Het feit dat iedereen dit verhaal onrealistisch vindt maakt het juist realistischer. Want dat betekent dat mensen dit nooit van hun partner zouden verwachten. En daarmee komen dit soort mannen er dus gemakkelijker mee weg.
Het enige wat ik dit verhaal iets is wat TS wel heel goed uitkomt is dat werk waar hij niets voor hoeft te doen en zomaar even tweede apartement heeft. Al zou deze situatie zonder tweede apartement ook heel goed voortgezet kunnen worden.
Maarja. Echt of niet. Het is wel vermakelijk.
Eerst denken, dan typen
ASS kent vele vormen. En er zijn autisten die heel goed kunnen plannen en dingen kunnen "spelen".quote:
[..]
Allemaal veel te kort door de bocht, zeker als de therapeut TS nog maar 2 keer gesproken heeft.
Voor hen is het niet liegen maar een andere rol spelen.
Ik zie het bij mijn dochter en bij mijn zoontje, beiden ASS en beiden hebben ze op verschillende plekken verschillende maskers op.
Life is a highway...let's ride it!
TS zou zijn creativiteit moeten gebruiken om hier een boek van te maken. Wordt zeker een spannend verhaal.
Lijkt mij zwaar voor jou als ouder.quote:
[..]
ASS kent vele vormen. En er zijn autisten die heel goed kunnen plannen en dingen kunnen "spelen".
Voor hen is het niet liegen maar een andere rol spelen.
Ik zie het bij mijn dochter en bij mijn zoontje, beiden ASS en beiden hebben ze op verschillende plekken verschillende maskers op.
Ik heb zelf een moeder met autisme. Ik moet elke keer mijn best doen om mij in haar in te leven en mij naar haar aan te passen, maar andersom gaat nooit gebeuren. Als ik haar iets wil duidelijk maken, kan ik net zo goed tegen een plant ouwehoeren. Ik ben er mentaal helemaal door gesloopt.
Met de juiste hulp komen we al een heel end.quote:
[..]
Lijkt mij zwaar voor jou als ouder.
Ik heb zelf een moeder met autisme. Ik moet elke keer mijn best doen om mij in haar in te leven en mij naar haar aan te passen, maar andersom gaat nooit gebeuren. Als ik haar iets wil duidelijk maken, kan ik net zo goed tegen een plant ouwehoeren. Ik ben er mentaal helemaal door gesloopt.
Makkelijk is het zeker niet. De oudste heeft het naar naar buiten toe niet heel ernstig en zien we door haar maskers heen.
De jongste is een ander verhaal.
TS zal waarschijnlijk niet inzien welke schade hij aanricht als dit al echt is.
Life is a highway...let's ride it!
Fijn dat je die hulp wel hebt! Mijn moeder is zorg mijdend en ziet niet in dat ze daarmee niet alleen mij maar vooral zichzelf daarmee ten gronde richt. Ik heb haar los moeten laten en ben wat dat betreft ook veel harder geworden.quote:
[..]
Met de juiste hulp komen we al een heel end.
Makkelijk is het zeker niet. De oudste heeft het naar naar buiten toe niet heel ernstig en zien we door haar maskers heen.
De jongste is een ander verhaal.
TS zal waarschijnlijk niet inzien welke schade hij aanricht als dit al echt is.
Maar als mensen met ASS tijdens hun jeugd de zorg krijgen die ze nodig hebben, geloof ik absoluut dat ze daardoor als volwassene veel zelfredzamer, socialer en gelukkiger kunnen worden.
Als dit verhaal echt is, ziet hij inderdaad niet in wat hij ermee aanricht, anders was het nooit zover gekomen. Als die vrouwen het uiteindelijk maar in gaan zien. Je kan nog beter alleen zijn dan met zo'n iemand een relatie hebben.
Juist in DSM-V is bewust moeite gedaan een betere centrale diagnose voor autismespectrumstoornissen te creeren om te voorkomen dat die wilgroei aan mensen die allemaal daarmee gediagnosticeerd werden, zelfs met volledig tegenstrijdige symptomen, te doen stoppen.quote:
ER zijn strakke richtlijnen wat wel en wat niet onder de diagnose valt.
ASS kent twee 'gebieden' waarop de symptomen vastgesteld moeten worden (beide moeten toepasbaar zijn).
Een ervan is sociaal-emotioneel, iemand met een ASS diagnose dient aantoonbare structurele en blijvende tekorten in sociale interactie en communicatie te hebben.
Een stelling als "ik ken iemand met ASS, maar die is reuze sociaal en kan uitstekend met anderen omgaan en heeft veel sociale contacten" is hartstikke leuk voor die persoon, maar dat wijst er gewoon op dat aan het hoofddeeel van de diagnose deze persoon niet voldoet en mag een behandelaar eigenlijk nooit een ASS diagnose doen.
Het andere gebied richt zich op gedragspatronen en zintuigelijke prikkels, mensen met ASS zijn veelal zeer sterk gericht op repetitieve handelingen. Hun interessegebied is star en veelal beperkt, maar op dat beperkte aantal interessegebieden kunnen ze zich wel ongekend sterk focussen en concentreren.
Tevens hebben mensen met ASS veelal een grote mate van (over)gevoeligheid voor zintuigelijke prikkels, en soms moeite verschillende zintuigelijke ervaring te combineren of coordineren (ook bv evenwichtsgevoel, motoriek, smaak, geluid, of bv de toonhoogte van hun eigen stem)
In de tweede categorie is het wel voor een ASS-diagnose mogelijk dat een deel van de symptomen ontbreken of nauwelijks meetbaar/vaststelbaar zijn.
Maar er moet minimaal wel ook twee van zulke symptomenvormen vastgesteld worden, voor een ASS-diagnose.
Iemand die enkel een sociale beperkingen of gedragsstoornis heeft, maar geen problemen met prikkel-gevoeligheid of aantoonbare neiging tot repetitief gedrag, heeft zo goed als zeker geen Autismespectrumstoornis (er zijn bv andere stoornissen die ook van invloed zijn op sociaal gedrag, zoals bv een schizoide persoonlijkheidsstoornis, eenb Reactieve Hechtingsstoonis, welke ook leiden tot mensen die moeite hebben in het ontwikkelingen en onderhouden van sociale binding met anderen, die echter zeker niet onder ASS vallen ... vaak betreft het dan om aandoeningen die niet aangeboren of erfelijk zijn (autisme is dat wel)).
In geval van TS heeft hij aangegegeven dat zijn ouders jong gestorven zouden zijn, dat zou voor een psycholoog zeker aanleiding moeten zijn te kijken of een eventueel probleem in sociale binding niet eerder daarmee te maken kan hebben. (en dat is een essentieel verschil, of dit een aangeboren aandoening is of ontstaan door bepaalde omstandigheden)
Verder, een psycholoog die binnen twee zittingen met een autisme-diagnose komt, is gewoon weinig overtuigend... Een ASS-diagnose is normaal een langdurig proces van meerdere jaren, niet iets dat al binnen 1 of 2 zittingen eventjes vaststeld kan worden.
Tevens is het zacht gezegd nogal ongeloofwaardig dat een serieuze psycholoog zomaar een patient die hij net twee zittingen gezien heeft al een dusdanig ingrijpende opdracht geeft om alles op te biechten, aan leugens die deze gedurende meerdere jaren zijn partners verteld heeft en met veel moeite opgehouden heeft.
De realiteit hiervan zal zijn dat de kans groot is dat beide partners hem zullen verlaten, als TS enkel iets verteld 'omdat zijn psycholoog hem dat opgedragen heeft', is dat nogal een zware verantwoordelijkheid die de deze neemt.
Nog los ervan wat het in een persoon die vele, vele jaren volledig in leugens geleeft heeft onder stress zal komen te staan om 'zomaar' zeer snel _al_ zijn eerdere leugens op te gaan biechten, dat kan zelfs een zeer gevaarlijke escalatie oproepen.
Een psycholoog die dat risico aangaat en zelf actief gaat aanbevelen dat een patient gaat handelen zodat deze escalatie opgeroepen wordt, moet verdomd goed weten wat hij aan het doen is, dat kan nooit binnen twee zittingen.
Dat 'snel escaleren' is natuurlijk wel iets waarvan TS hoopt dat dat de lezers aantrekt en in spanning zal houden.
Een erg realistische vertelling over bepaalde diagnoses en gedragsproblemen, en het afgewogen en langdurig proces in contacten met behandelaars is lang niet zo spannend ..
Dan maar liever voor meer 'entertainment' een lekker extreem en escalerend verhaal vertellen waarin een langdurig behandelingsproces ook plots wordt samengevat in twee zittingen (die ook zomaar binnen nauwelijks een weekje plaatsvinden)
[ Bericht 0% gewijzigd door RM-rf op 16-09-2024 10:58:52 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Wat ik bedoel met vele vormen is de beleving naar buiten toe.quote:
[..]
Juist in DSM-V is bewust moeite gedaan een betere centrale diagnose voor autismespectrumstoornissen te creeren om te voorkomen dat die wilgroei aan mensen die allemaal daarmee gediagnosticeerd werden, zelfs met volledig tegenstrijdige symptomen, te doen stoppen.
ER zijn strakke richtlijnen wat wel en wat niet onder de diagnose valt.
ASS kent twee 'gebieden' waarop de symptomen vastgesteld moeten worden (beide moeten toepasbaar zijn).
Een ervan is sociaal-emotioneel, iemand met een ASS diagnose dient aantoonbare structurele en blijvende tekorten in sociale interactie en communicatie te hebben.
Een stelling als "ik ken iemand met ASS, maar die is reuze sociaal en kan uitstekend met anderen omgaan en heeft veel sociale contacten" is hartstikke leuk voor die persoon, maar dat wijst er gewoon op dat aan het hoofddeeel van de diagnose deze persoon niet voldoet en mag een behandelaar eigenlijk nooit een ASS diagnose doen.
Het andere gebied richt zich op gedragspatronen en zintuigelijke prikkels, mensen met ASS zijn veelal zeer sterk gericht op repetitieve handelingen. Hun interessegebied is star en veelal beperkt, maar op dat beperkte aantal interessegebieden kunnen ze zich wel ongekend sterk focussen en concentreren.
Tevens hebben mensen met ASS veelal een grote mate van (over)gevoeligheid voor zintuigelijke prikkels, en soms moeite verschillende zintuigelijke ervaring te combineren of coordineren (ook bv evenwichtsgevoel, motoriek, smaak, geluid, of bv de toonhoogte van hun eigen stem)
In de tweede categorie is het wel voor een ASS-diagnose mogelijk dat een deel van de symptomen ontbreken of nauwelijks meetbaar/vaststelbaar zijn.
Maar er moet minimaal wel ook twee van zulke symptomenvormen vastgesteld worden, voor een ASS-diagnose.
Iemand die enkel een sociale beperkingen of gedragsstoornis heeft, maar geen problemen met prikkel-gevoeligheid of aantoonbare neiging tot repetitief gedrag, heeft zo goed als zeker geen Autismespectrumstoornis (er zijn bv andere stoornissen die ook van invloed zijn op sociaal gedrag, zoals bv een schizoide persoonlijkheidsstoornis, eenb Reactieve Hechtingsstoonis, welke ook leiden tot mensen die moeite hebben in het ontwikkelingen en onderhouden van sociale binding met anderen, die echter zeker niet onder ASS vallen ... vaak betreft het dan om aandoeningen die niet aangeboren of erfelijk zijn (autisme is dat wel)).
In geval van TS heeft hij aangegegeven dat zijn ouders jong gestorven zouden zijn, dat zou voor een psycholoog zeker aanleiding moeten zijn te kijken of een eventueel probleem in sociale binding niet eerder daarmee te maken kan hebben. (en dat is een essentieel verschil, of dit een aangeboren aandoening is of ontstaan door bepaalde omstandigheden)
Verder, een psychiater die binnen twee zittingen met een autisme-diagnose komt, is gewoon weinig overtuigend... Een ASS-diagnose is normaal een langdurig proces van meerdere jaren, niet iets dat een psychiater al binnen 1 of 2 zittingen eventjes vaststeld.
Tevens is het zacht gezegd nogal ongeloofwaardig dat een serieuze psycholoog zomaar een patient die hij net twee zittingen gezien heeft al een dusdanig ingrijpende opdracht geeft om alles op te biechten, aan leugens die deze gedurende meerdere jaren zijn partners verteld heeft en met veel moeite opgehouden heeft.
De realiteit hiervan zal zijn dat de kans groot is dat beide partners hem zullen verlaten, als TS enkel iets verteld 'omdat zijn psycholoog hem dat opgedragen heeft', is dat nogal een zware verantwoordelijkheid die de deze neemt.
Nog los ervan wat het in een persoon die vele, vele jaren volledig in leugens geleeft heeft onder stress zal komen te staan om 'zomaar' zeer snel _al_ zijn eerdere leugens op te gaan biechten, dat kan zelfs een zeer gevaarlijke escalatie oproepen.
Een psycholoog die dat risico aangaat en zelf actief gaat aanbevelen dat een patient gaat handelen zodat deze escalatie opgeroepen wordt, moet verdomd goed weten wat hij aan het doen is, dat kan nooit binnen twee zittingen.
Dat 'snel escaleren' is natuurlijk wel iets waarvan TS hoopt dat dat de lezers aantrekt en in spanning zal houden.
Een erg realistische vertelling over bepaalde diagnoses en gedragsproblemen, en het afgewogen en langdurig proces in contacten met behandelaars is lang niet zo spannend ..
Dan maar liever voor meer 'entertainment' een lekker extreem en escalerend verhaal vertellen waarin een langdurig behandelingsproces ook plots wordt samengevat in twee zittingen (die ook zomaar binnen nauwelijks een weekje plaatsvinden)
Wij zien het amper maar zij voelt het wel net zo hevig als een ander met ASS.
Mijn oudste gedraagt zich soms als een kameleon. Zij past haar gedrag aan aan degene die zij leuk vind en waar ze leuk door gevonden wilt worden. Als persoon A uitbundig is wordt dochter dat ook, is persoon B dat niet dan is dochter ook rustiger.
Is ze sociaal....nee want zij kopieërt gedrag, ziet niet in welke gevolgen haar gedrag kan hebben.
Prikkels....mjah daar heeft ze ietwat minder last van.
Mijn jongste laat iemand heel moeilijk toe, tolereert anderen om.zich heen en kan zijn emoties niet reguleren. En zijn prikkelverwerking is, voor hem, prut.
En TS kan best ASS hebben....ik ben zijn psych niet.
Het verhaal ansich blijft hoe dan ook wel ongeloofwaardig op vele andere punten.
Life is a highway...let's ride it!
Joehoe? Wanneer komt de volgende aflevering van de dramaserie ‘Dubbelleven - diep in de problemen’ online?
Na de real-life horrorserie ‘Algemene Politieke Beschouwingen 2024 - diep in de democratische problemen’ ben ik wel toe aan een verzetje.
Na de real-life horrorserie ‘Algemene Politieke Beschouwingen 2024 - diep in de democratische problemen’ ben ik wel toe aan een verzetje.
"Are we going to be friends forever?", asked Piglet. "Even longer", Pooh answered.
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
quote:Op vrijdag 20 september 2024 13:20 schreef Tokay het volgende:
Joehoe? Wanneer komt de volgende aflevering van de dramaserie ‘Dubbelleven - diep in de problemen’ online?
Na de real-life horrorserie ‘Algemene Politieke Beschouwingen 2024 - diep in de democratische problemen’ ben ik wel toe aan een verzetje.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Dag beste mensen,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een update geplaatst heb, ook omdat ik vond dat er wellicht niet zoveel te melden was. Ik ben inmiddels vrijwel elke week twee keer bij René geweest. Momenteel wil het nog niet zo vlotten; dat wil zeggen ik had misschien gedacht dat ik door het praten met René als vanzelf een manier zou vinden om met de situatie om te gaan of het aan mijn partners te vertellen, maar die manier heb ik nog niet gevonden. Misschien begint het besef een beetje in te dalen dat er geen juiste manier is om zoiets te vertellen. Althans, je moet er natuurlijk wel goed over nadenken hoe je het vertelt, maar pijnlijk gaat het sowieso worden. En ik had denk ik ook gehoopt dat ik het lef zou vinden om het te vertellen, maar het lijkt wel steeds moeilijker te worden naarmate ik er meer over nadenk. Het voelt alsof ik het op een gegeven moment maar gewoon moet gaan zeggen, zonder dat ik wacht tot er ergens magisch een gevoel van "lef" vandaan komt.
René is inderdaad een vrijgevestigde psycholoog en omdat hij wat ouder is, werkt hij volgens mij niet meer fulltime. Hij heeft in elk geval altijd redelijk veel plek en heeft meestal wel tijd op het tijdstip dat ik voorstel. Goedkoop is het inderdaad niet. Wel heel behulpzaam trouwens; ik merk dat het me echt goed doet dat ik dit eindelijk met iemand kan delen en dat die persoon er ook voor mij is en begrip heeft voor mijn situatie, want ik had nooit gedacht dat iemand hier begrip voor zou kunnen hebben behalve ikzelf in bepaalde mate. Hij gedraagt zich een beetje zoals een vader en laat ook echt zien dat hij met me meedenkt en -leeft. Als ik bij hem binnenkom, krijg ik vaak een hand en soms een klop op de schouder en laatst zei hij "Hey jongen, hoe is het?". Dat ontroerde me van binnen zo, want dat heb ik al heel lang niet meegemaakt.
Met René heb ik het verder ook niet over de diagnose autisme gehad, maar hij heeft dat van me aangenomen; ik ga uiteraard ook niet naar hem om te bepalen of ik nu autistisch ben of niet en zo ja, in welke mate of waar ik val op het spectrum, maar zoals René ook zegt gaat het nu even om de situatie die ontstaan is en hoe ik daar in de nabije toekomst mee om moet gaan; en als ik bij hem wil blijven praten nadat ik het verteld heb en daarbij ook meer op mezelf en mijn eigen verleden in wil gaan, dan ben ik ook van harte welkom.
René pusht mij overigens niet om het snel te vertellen, hoewel hij me wel op het hart drukt dat het eigenlijk in het belang van iedereen is dat deze situatie zo snel mogelijk beëindigd wordt, ook in mijn eigen belang, omdat ik er zelf ook wel heel erg onder begin te lijden. Op momenten dat ik alleen ben, kan ik soms niet meer van de bank of stoel af komen, dan voel ik zo'n berg verdriet van binnen die me echt bijna daadwerkelijk lijkt te verlammen. Huilen lukt overigens niet goed. Soms verlang ik daar zo enorm naar om eens flink te kunnen huilen. Ook bij René voel ik vaak dat diepe verdriet van binnen, maar tranen komen er maar moeilijk uit. Maar ja, dat is misschien wel typisch voor mij.
Ik heb wel voor mezelf bepaald dat dit wel een goede maand is om alles te vertellen; er is verder niemand jarig in deze maand, er zijn geen feestdagen en eigenlijk wil ik ook niet meer wachten tot Sinterklaas of de kerst. Ik weet alleen nog niet wie ik het het eerst ga vertellen en op welk moment precies. Misschien is een vrijdag wel een goede dag, dan hebben de kinderen de dag erna ook geen school. Niet dat ik per se weg wil bij de kinderen of wil dat zij op de hoogte worden gebracht, maar ik houd er wel rekening mee dat het onvermijdelijk is dat ik ze een tijdje niet zal zien en dat ik het huis zal moeten verlaten, dus dat moet dan wel worden uitgelegd.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een update geplaatst heb, ook omdat ik vond dat er wellicht niet zoveel te melden was. Ik ben inmiddels vrijwel elke week twee keer bij René geweest. Momenteel wil het nog niet zo vlotten; dat wil zeggen ik had misschien gedacht dat ik door het praten met René als vanzelf een manier zou vinden om met de situatie om te gaan of het aan mijn partners te vertellen, maar die manier heb ik nog niet gevonden. Misschien begint het besef een beetje in te dalen dat er geen juiste manier is om zoiets te vertellen. Althans, je moet er natuurlijk wel goed over nadenken hoe je het vertelt, maar pijnlijk gaat het sowieso worden. En ik had denk ik ook gehoopt dat ik het lef zou vinden om het te vertellen, maar het lijkt wel steeds moeilijker te worden naarmate ik er meer over nadenk. Het voelt alsof ik het op een gegeven moment maar gewoon moet gaan zeggen, zonder dat ik wacht tot er ergens magisch een gevoel van "lef" vandaan komt.
René is inderdaad een vrijgevestigde psycholoog en omdat hij wat ouder is, werkt hij volgens mij niet meer fulltime. Hij heeft in elk geval altijd redelijk veel plek en heeft meestal wel tijd op het tijdstip dat ik voorstel. Goedkoop is het inderdaad niet. Wel heel behulpzaam trouwens; ik merk dat het me echt goed doet dat ik dit eindelijk met iemand kan delen en dat die persoon er ook voor mij is en begrip heeft voor mijn situatie, want ik had nooit gedacht dat iemand hier begrip voor zou kunnen hebben behalve ikzelf in bepaalde mate. Hij gedraagt zich een beetje zoals een vader en laat ook echt zien dat hij met me meedenkt en -leeft. Als ik bij hem binnenkom, krijg ik vaak een hand en soms een klop op de schouder en laatst zei hij "Hey jongen, hoe is het?". Dat ontroerde me van binnen zo, want dat heb ik al heel lang niet meegemaakt.
Met René heb ik het verder ook niet over de diagnose autisme gehad, maar hij heeft dat van me aangenomen; ik ga uiteraard ook niet naar hem om te bepalen of ik nu autistisch ben of niet en zo ja, in welke mate of waar ik val op het spectrum, maar zoals René ook zegt gaat het nu even om de situatie die ontstaan is en hoe ik daar in de nabije toekomst mee om moet gaan; en als ik bij hem wil blijven praten nadat ik het verteld heb en daarbij ook meer op mezelf en mijn eigen verleden in wil gaan, dan ben ik ook van harte welkom.
René pusht mij overigens niet om het snel te vertellen, hoewel hij me wel op het hart drukt dat het eigenlijk in het belang van iedereen is dat deze situatie zo snel mogelijk beëindigd wordt, ook in mijn eigen belang, omdat ik er zelf ook wel heel erg onder begin te lijden. Op momenten dat ik alleen ben, kan ik soms niet meer van de bank of stoel af komen, dan voel ik zo'n berg verdriet van binnen die me echt bijna daadwerkelijk lijkt te verlammen. Huilen lukt overigens niet goed. Soms verlang ik daar zo enorm naar om eens flink te kunnen huilen. Ook bij René voel ik vaak dat diepe verdriet van binnen, maar tranen komen er maar moeilijk uit. Maar ja, dat is misschien wel typisch voor mij.
Ik heb wel voor mezelf bepaald dat dit wel een goede maand is om alles te vertellen; er is verder niemand jarig in deze maand, er zijn geen feestdagen en eigenlijk wil ik ook niet meer wachten tot Sinterklaas of de kerst. Ik weet alleen nog niet wie ik het het eerst ga vertellen en op welk moment precies. Misschien is een vrijdag wel een goede dag, dan hebben de kinderen de dag erna ook geen school. Niet dat ik per se weg wil bij de kinderen of wil dat zij op de hoogte worden gebracht, maar ik houd er wel rekening mee dat het onvermijdelijk is dat ik ze een tijdje niet zal zien en dat ik het huis zal moeten verlaten, dus dat moet dan wel worden uitgelegd.
Laat het nou vandaag toevallig vrijdag zijn, dus wat let je om het vandaag maar allemaal te vertellen?quote:
Misschien is een vrijdag wel een goede dag, dan hebben de kinderen de dag erna ook geen school. Niet dat ik per se weg wil bij de kinderen of wil dat zij op de hoogte worden gebracht, maar ik houd er wel rekening mee dat het onvermijdelijk is dat ik ze een tijdje niet zal zien en dat ik het huis zal moeten verlaten, dus dat moet dan wel worden uitgelegd.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Het begint langzaam door te dringen, hè? Dat er nooit een perfect moment gaat komen om dit alles op te biechten. Je zit vast in die illusie dat je ooit de moed zult vinden, maar hier is de realiteit: er is geen magisch moment waarop je jezelf volledig dapper gaat voelen. Die dapperheid moet je forceren, en je gaat dit niet oplossen door eindeloos te wachten op het perfecte gevoel. Het feit dat je nu zo vaak verlamd voelt door verdriet en niet eens meer van de bank kunt komen, is je lijf dat schreeuwt dat je deze shit niet langer kan volhouden. Je bent jezelf aan het uitputten, emotioneel en mentaal, en dat gaat je uiteindelijk volledig kapotmaken als je het niet aanpakt.
René heeft gelijk: er is geen makkelijke manier om dit te vertellen, en de schade die je aanricht zal niet minder worden naarmate je langer wacht. Sterker nog, hoe langer je het uitstelt, hoe harder de klap zal zijn voor iedereen. Ja, het wordt een pijnlijke confrontatie. Ja, er zullen tranen vloeien en mensen zullen gekwetst worden. Maar elke dag dat je dit geheim in stand houdt, groeit die pijn alleen maar. Je partners voelen al dat er iets mis is. Ze weten dat er een gat zit in je aandacht, dat je emotioneel niet beschikbaar bent. Het voelt misschien alsof je ze op de een of andere manier beschermt door te zwijgen, maar je bedriegt ze nog meer door deze illusie voort te zetten.
Dat verdriet dat je niet kunt uiten, dat je van binnenuit verteert? Dat komt omdat je al die jaren gevoelens hebt weggestopt. Je hebt alles gecontroleerd en gerationaliseerd, maar emoties laat je blijkbaar niet makkelijk toe. Die tranen die je niet kunt laten vloeien, zijn het gevolg van jarenlange onderdrukking. En ik denk dat zodra je eindelijk deze waarheid naar buiten brengt en de spanning loslaat, die tranen vanzelf zullen komen. Het verdriet dat je voelt, komt voort uit een dubbele leven dat niet houdbaar is, en de enige manier om die last te verlichten is door te stoppen met liegen.
Goed dat je hebt besloten het deze maand te doen, maar nu moet je de daad bij het woord voegen. Geen uitstel meer, geen eindeloze gesprekken in je hoofd over wanneer het juiste moment is. Kies een dag, bereid je voor, en vertel het aan één van je partners. Als je het moeilijk vindt te beslissen wie je het eerst vertelt, begin dan met degene waarvan je denkt dat die het het beste aankan. Maar eerlijk gezegd maakt het niet uit wie het eerst weet—zodra je begint, komt er een kettingreactie. Je moet gewoon die eerste stap zetten.
En wat betreft je kinderen: je hoeft ze niet alles direct te vertellen, maar besef wel dat ze iets zullen merken, vooral als jij tijdelijk het huis verlaat. Ze zullen vragen hebben. Bereid je daarop voor, maar concentreer je nu eerst op het eerlijk zijn tegenover je partners. Die waarheid komt vroeg of laat toch uit. Dus liever nu dan straks, als je nog verder bent afgedreven en de schade onherstelbaar is.
Pak je verdriet bij de kladden, zet je schrap voor die storm, en gooi die waarheid eruit. Je zult het moment nooit perfect voelen, dus creëer het gewoon. Het wordt verdomd pijnlijk, maar daarna krijg je eindelijk de kans om weer adem te halen zonder dat het voelt alsof je verdrinkt.
René heeft gelijk: er is geen makkelijke manier om dit te vertellen, en de schade die je aanricht zal niet minder worden naarmate je langer wacht. Sterker nog, hoe langer je het uitstelt, hoe harder de klap zal zijn voor iedereen. Ja, het wordt een pijnlijke confrontatie. Ja, er zullen tranen vloeien en mensen zullen gekwetst worden. Maar elke dag dat je dit geheim in stand houdt, groeit die pijn alleen maar. Je partners voelen al dat er iets mis is. Ze weten dat er een gat zit in je aandacht, dat je emotioneel niet beschikbaar bent. Het voelt misschien alsof je ze op de een of andere manier beschermt door te zwijgen, maar je bedriegt ze nog meer door deze illusie voort te zetten.
Dat verdriet dat je niet kunt uiten, dat je van binnenuit verteert? Dat komt omdat je al die jaren gevoelens hebt weggestopt. Je hebt alles gecontroleerd en gerationaliseerd, maar emoties laat je blijkbaar niet makkelijk toe. Die tranen die je niet kunt laten vloeien, zijn het gevolg van jarenlange onderdrukking. En ik denk dat zodra je eindelijk deze waarheid naar buiten brengt en de spanning loslaat, die tranen vanzelf zullen komen. Het verdriet dat je voelt, komt voort uit een dubbele leven dat niet houdbaar is, en de enige manier om die last te verlichten is door te stoppen met liegen.
Goed dat je hebt besloten het deze maand te doen, maar nu moet je de daad bij het woord voegen. Geen uitstel meer, geen eindeloze gesprekken in je hoofd over wanneer het juiste moment is. Kies een dag, bereid je voor, en vertel het aan één van je partners. Als je het moeilijk vindt te beslissen wie je het eerst vertelt, begin dan met degene waarvan je denkt dat die het het beste aankan. Maar eerlijk gezegd maakt het niet uit wie het eerst weet—zodra je begint, komt er een kettingreactie. Je moet gewoon die eerste stap zetten.
En wat betreft je kinderen: je hoeft ze niet alles direct te vertellen, maar besef wel dat ze iets zullen merken, vooral als jij tijdelijk het huis verlaat. Ze zullen vragen hebben. Bereid je daarop voor, maar concentreer je nu eerst op het eerlijk zijn tegenover je partners. Die waarheid komt vroeg of laat toch uit. Dus liever nu dan straks, als je nog verder bent afgedreven en de schade onherstelbaar is.
Pak je verdriet bij de kladden, zet je schrap voor die storm, en gooi die waarheid eruit. Je zult het moment nooit perfect voelen, dus creëer het gewoon. Het wordt verdomd pijnlijk, maar daarna krijg je eindelijk de kans om weer adem te halen zonder dat het voelt alsof je verdrinkt.
Isn't it ironic, don't you think
Het had een stuk slechter kunnen zijn.
Het had een stuk slechter kunnen zijn.
Een uitgebreide reactie op een verzonnen verhaalquote:
Het begint langzaam door te dringen, hè? Dat er nooit een perfect moment gaat komen om dit alles op te biechten. Je zit vast in die illusie dat je ooit de moed zult vinden, maar hier is de realiteit: er is geen magisch moment waarop je jezelf volledig dapper gaat voelen. Die dapperheid moet je forceren, en je gaat dit niet oplossen door eindeloos te wachten op het perfecte gevoel. Het feit dat je nu zo vaak verlamd voelt door verdriet en niet eens meer van de bank kunt komen, is je lijf dat schreeuwt dat je deze shit niet langer kan volhouden. Je bent jezelf aan het uitputten, emotioneel en mentaal, en dat gaat je uiteindelijk volledig kapotmaken als je het niet aanpakt.
René heeft gelijk: er is geen makkelijke manier om dit te vertellen, en de schade die je aanricht zal niet minder worden naarmate je langer wacht. Sterker nog, hoe langer je het uitstelt, hoe harder de klap zal zijn voor iedereen. Ja, het wordt een pijnlijke confrontatie. Ja, er zullen tranen vloeien en mensen zullen gekwetst worden. Maar elke dag dat je dit geheim in stand houdt, groeit die pijn alleen maar. Je partners voelen al dat er iets mis is. Ze weten dat er een gat zit in je aandacht, dat je emotioneel niet beschikbaar bent. Het voelt misschien alsof je ze op de een of andere manier beschermt door te zwijgen, maar je bedriegt ze nog meer door deze illusie voort te zetten.
Dat verdriet dat je niet kunt uiten, dat je van binnenuit verteert? Dat komt omdat je al die jaren gevoelens hebt weggestopt. Je hebt alles gecontroleerd en gerationaliseerd, maar emoties laat je blijkbaar niet makkelijk toe. Die tranen die je niet kunt laten vloeien, zijn het gevolg van jarenlange onderdrukking. En ik denk dat zodra je eindelijk deze waarheid naar buiten brengt en de spanning loslaat, die tranen vanzelf zullen komen. Het verdriet dat je voelt, komt voort uit een dubbele leven dat niet houdbaar is, en de enige manier om die last te verlichten is door te stoppen met liegen.
Goed dat je hebt besloten het deze maand te doen, maar nu moet je de daad bij het woord voegen. Geen uitstel meer, geen eindeloze gesprekken in je hoofd over wanneer het juiste moment is. Kies een dag, bereid je voor, en vertel het aan één van je partners. Als je het moeilijk vindt te beslissen wie je het eerst vertelt, begin dan met degene waarvan je denkt dat die het het beste aankan. Maar eerlijk gezegd maakt het niet uit wie het eerst weet—zodra je begint, komt er een kettingreactie. Je moet gewoon die eerste stap zetten.
En wat betreft je kinderen: je hoeft ze niet alles direct te vertellen, maar besef wel dat ze iets zullen merken, vooral als jij tijdelijk het huis verlaat. Ze zullen vragen hebben. Bereid je daarop voor, maar concentreer je nu eerst op het eerlijk zijn tegenover je partners. Die waarheid komt vroeg of laat toch uit. Dus liever nu dan straks, als je nog verder bent afgedreven en de schade onherstelbaar is.
Pak je verdriet bij de kladden, zet je schrap voor die storm, en gooi die waarheid eruit. Je zult het moment nooit perfect voelen, dus creëer het gewoon. Het wordt verdomd pijnlijk, maar daarna krijg je eindelijk de kans om weer adem te halen zonder dat het voelt alsof je verdrinkt.
!!!
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
Misschien kun je naast René, er een tweede therapeut naast nemen, waar je dan stiekem ook langsgaat, zonder dat je dat René vertelt?quote:
Momenteel wil het nog niet zo vlotten; dat wil zeggen ik had misschien gedacht dat ik door het praten met René als vanzelf een manier zou vinden om met de situatie om te gaan of het aan mijn partners te vertellen, maar die manier heb ik nog niet gevonden.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
quote:Op vrijdag 4 oktober 2024 14:00 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Misschien kun je naast René, er een tweede therapeut naast nemen, waar je dan stiekem ook langsgaat, zonder dat je dat René vertelt?
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Hé jongen, zullen wij een kopje koffie drinken samen?quote:
Als ik bij hem binnenkom, krijg ik vaak een hand en soms een klop op de schouder en laatst zei hij "Hey jongen, hoe is het?". Dat ontroerde me van binnen zo, want dat heb ik al heel lang niet meegemaakt.
Deze maand?
Misschien moeten we een poll maken voor je?
Vrijdagavond lijkt me een goede tijd, dan kunnen je vriendinnen steun zoeken bij vrienden en familie de rest van het weekend. Als je het vanavond nog niet gedaan hebt, heb je nog 3 vrijdagen (11, 18, 25).
Misschien moeten we een poll maken voor je?
Vrijdagavond lijkt me een goede tijd, dan kunnen je vriendinnen steun zoeken bij vrienden en familie de rest van het weekend. Als je het vanavond nog niet gedaan hebt, heb je nog 3 vrijdagen (11, 18, 25).
Aardmannetje44, ik heb even een belangrijk stuk gequote van jcdragon.
Je moet de waarheid vertellen, voor de twee gezinnen die je hebt, en belangrijk, voor jezelf.
Je moet de waarheid vertellen, voor de twee gezinnen die je hebt, en belangrijk, voor jezelf.
quote:
Goed dat je hebt besloten het deze maand te doen, maar nu moet je de daad bij het woord voegen. Geen uitstel meer, geen eindeloze gesprekken in je hoofd over wanneer het juiste moment is. Kies een dag, bereid je voor, en vertel het aan één van je partners. Als je het moeilijk vindt te beslissen wie je het eerst vertelt, begin dan met degene waarvan je denkt dat die het het beste aankan. Maar eerlijk gezegd maakt het niet uit wie het eerst weet—zodra je begint, komt er een kettingreactie. Je moet gewoon die eerste stap zetten.
En wat betreft je kinderen: je hoeft ze niet alles direct te vertellen, maar besef wel dat ze iets zullen merken, vooral als jij tijdelijk het huis verlaat. Ze zullen vragen hebben. Bereid je daarop voor, maar concentreer je nu eerst op het eerlijk zijn tegenover je partners. Die waarheid komt vroeg of laat toch uit. Dus liever nu dan straks, als je nog verder bent afgedreven en de schade onherstelbaar is.
Zou ook wel wat zijn, dat Aardmannetje ermee komt dat dit allemaal een grap is.quote:Op vrijdag 4 oktober 2024 13:40 schreef Falco het volgende:
[..]
Een uitgebreide reactie op een verzonnen verhaal
Rene zou er helemaal niet moeten zijn om begrip te tonen, je vader te spelen of oude jongens krentenbrood achtige dynamieken te laten ontstaan. Geen wonder dat je er niks mee opschiet. Of Rene is een prutser of jij interpreteert jullie behandelrelatie helemaal verkeerd.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
En?
Hoe gaat het verder met deze soap?
Alles al opgebiecht aan de vrouwen?
Hoe gaat het verder met deze soap?
Alles al opgebiecht aan de vrouwen?
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Aardmannetje is van het aardbodempje verdwenen …
"Are we going to be friends forever?", asked Piglet. "Even longer", Pooh answered.
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
Waar blijven je updates?quote:
Omdat ik zie dat er toch wel behoefte is om verder te praten open ik een tweede deel. Bij mij is die behoefte er in elk geval ook wel, want ik merk dat het me echt goed doet om dit hier neer te pennen. Ik wil de mensen die hebben gereageerd ook hartelijk bedanken voor het meedenken, zelfs als de reacties soms hard of negatief zijn. Ik snap ook dat mensen het een ongelooflijk verhaal vinden in de letterlijke zin van het woord. Ik zou het zelf ook niet geloofd hebben denk ik als ik niet mijn eigen leven had beschreven. Soms kan de werkelijkheid echt vreemd zijn. Ik weet zelf ook niet goed hoe ik hierin verzeild ben geraakt.
Ik zal de komende tijd nog wat updates plaatsen.
To BG or not to BG!
Wat een onzettend heftig verhaal. Je zou verwachten dat je ergens wel door de mand zou vallen. De meeste vrouwen (niet alle, nee, niet alle) zijn erg scherp en hebben hiervoor een soort van instinct. Je moet zoveel leugens in leven houden en tracken. Dat is niet te doen.
²
²
Misgun niemand zijn profijt, laat elk op hoope bouwe. Ofschoon wie mij ook benijdt, fortuin moet zijn loop behouden.
Bansheeboy: Fok!ker van de week!
[Without heart we would be mere machines]
Bergkamp, Zlatan, Van Persie, Ziyech, Quaresma
Bansheeboy: Fok!ker van de week!
[Without heart we would be mere machines]
Bergkamp, Zlatan, Van Persie, Ziyech, Quaresma
Of over de geloofwaardigheid van dit verhaal. Zijn schrijftstijl lijkt verdacht veel op die van die usertjes die hier accounts komen registreren om eenmalig een gek verhaal te posten.quote:
[..]
Een psycholoog die in 1 week tijd twee keer tijd voor je heeft kan nooit een erg drukke praktijk met wachtlijsten hebben en dat levert bij mij weer vraagtekens op over de kwaliteit van deze psycholoog.
²
Misgun niemand zijn profijt, laat elk op hoope bouwe. Ofschoon wie mij ook benijdt, fortuin moet zijn loop behouden.
Bansheeboy: Fok!ker van de week!
[Without heart we would be mere machines]
Bergkamp, Zlatan, Van Persie, Ziyech, Quaresma
Bansheeboy: Fok!ker van de week!
[Without heart we would be mere machines]
Bergkamp, Zlatan, Van Persie, Ziyech, Quaresma
Ja oud topic, ik weet het. Maar zou TS nog voor het einde van het jaar een update geven? Bij wie van de twee (of drie/vier..) vrouwen zou hij Kerst en Oud en Nieuw gaan vieren?
@:Aardmannetje nu willen we wel de climax lezen hoor.
@:Aardmannetje nu willen we wel de climax lezen hoor.
En hoe Sinterklaas is verlopen ....quote:
Of tenminste hoe je je Kerst hebt gepland @:Aardmannetje44 Toch wel een uitdaging zo.
Die laat niks meer van zich horen. Of hij is inmiddels vermoord. Uit een raam of van de trap gevallen of zo.
Te druk met vrouw drie.quote:
Die laat niks meer van zich horen. Of hij is inmiddels vermoord. Uit een raam of van de trap gevallen of zo.
Wellicht leeft hij nu gewoon samen met twee vrouwen en delen ze alle kosten. En hoeft alleen TS nog te werken. Win win voor iedereen.
Laatste bezoek 80 dagen en 7 uur geleden volgens zijn profiel. Zeg @:Aardmannetje44, je laat ons toch niet in de steek he?
hoe doe je dat ook alweer met een mention?
hoe doe je dat ook alweer met een mention?
Beste mensen,
Allereerst excuses dat mijn volgende update zolang heeft geduurd. Ik ben niet van de aardbodem verdwenen maar ben helaas wel een tijd opgenomen geweest in een kliniek vanwege psychische problemen.
Vorig jaar oktober heb ik op een bepaald moment alles aan Marieke opgebiecht; ik heb haar verteld van het huis, van Anne, van mijn andere auto en telefoon. Van mijn andere kinderen. Marieke raakte op dat moment volledig in paniek. Ik ben vervolgens naar de auto gerend, maar ben daar achter het stuur blijven zitten zonder iets te doen. Blijkbaar heb ik daar meer dan een halfuur lang roerloos achter het stuur gezeten. Een van de kinderen kwam vroeger thuis en vond mij daar en is zijn moeder gaan halen. Uiteindelijk hebben ze (Marieke en een buurman) me later uit de auto gehaald en naar de huisarts gebracht. Ik herinner me dat zelf helemaal niet. Ik was op dat moment mijzelf niet meer. Het lijkt erop dat ik een psychotische aanval heb gehad waarbij ik het bewustzijn van mezelf en mijn omgeving kwijt ben geraakt.
Ik heb daarna een tijd moeten herstellen in een kliniek. In de spiegel herkende ik mezelf nauwelijks. Marieke en de kinderen kwamen mij daar vaak bezoeken. Na verloop van tijd lukte het me wel weer om op een normale en bekende manier met ze te praten en ging ik mezelf ook weer meer voelen en herkennen.
Als Marieke alleen kwam, hebben we het na verloop van tijd ook wel gehad over mijn dubbelleven. Marieke is gaan twijfelen of het wel klopte wat ik allemaal verteld heb. Ze heeft in de tussentijd gespeurd naar bewijs van mijn dubbelleven maar dit niet kunnen vinden. Mijn eigen appartement is blijkbaar gewoon verhuurd. Ik krijg daar ook al jaren maandelijks het geld voor op mijn rekening. Bewijs van een tweede auto heeft ze niet kunnen vinden. Op naam van de BV heb ik ook geen auto staan. Wel heeft ze op de navigatie van mijn auto kunnen zien dat ik kort voor de episode nog naar mijn appartement ben gereden vanaf het adres van een klant. Maar het lijkt erop dat ik daar dan gewoon in de auto ben blijven zitten. Mogelijk ben ik daar vaker heen gereden, maar heb ik daar ook dat soort episodes gehad als na mijn bekentenis en ben ik daarna terug naar huis gereden.
Ik ben veel aan het praten geweest met mijn psychiater en het lijkt erop dat Anne alleen in mijn hoofd bestaat. Het is absurd, ik weet het, maar in mijn herinnering, die nog steeds vaag is, lijkt Anne heel erg op mijn moeder die zo jong is overleden. De kinderen die ik samen met Anne dacht te hebben staan dan volgens mijn psychiater symbool voor mij en mijn broer. Mijn psychiater denkt dat ik al heel lang op het randje van een soort depersonalisatie of derealisatie zweef, misschien wel sinds de dood van mijn ouders. Dit heb ik emotioneel nooit kunnen verwerken. Daarom heb ik Anne verzonnen, om uiting te geven aan deze emoties. Ze geloven ook niet dat ik echt autisme heb, maar denken dat die symptomen ook veroorzaakt zijn door het onverwerkte trauma.
Ik heb nadat ik uit de kliniek ben gekomen geprobeerd Anne te vinden door de route te rijden die ik altijd reed of dacht te rijden naar haar huis. Ik heb daar aangebeld maar er deed een vrouw met een hoofddoek open die geen Nederlands of Engels sprak en die mij niets kon vertellen. Ik heb andere buren gevraagd of ze een Anne met jonge kinderen kende maar die wisten ook niks.
Ik ben inmiddels weer thuis en de relatie met Marieke is eigenlijk verbeterd sinds het hele gebeuren. Ze is zorgzamer dan ooit. Ze zegt dat ze nu begrijpt waarom ik soms zo kil overkom en heeft medelijden met me dat ik zulke fantasieën had vanwege mijn onverwerkte trauma. Ik ben ergens heel blij met hoe het nu gaat, maar ben ook wel geschrokken van de hele situatie en ben bang dat het weer kan gebeuren. Ik ben ook voorzichtig weer aan het werk gegaan, maar nog wel veel vanuit huis. De kinderen hebben er verrassend goed op gereageerd. Ze weten ook niet alle details natuurlijk. We hebben ze alleen verteld dat ik een soort aanval heb gehad en dat ze rustig aan moeten doen met me. Ze doen echt enorm hun best voor me.
Ik begrijp natuurlijk dat er misschien nog vragen zijn van jullie uit... ik schaam mij een beetje als ik alles zo teruglees wat ik hier geschreven heb omdat het blijkbaar allemaal een soort waan was. Vanuit mijn begeleiding wordt wel altijd gezegd dat ik me vooral niet moet schamen en dat ik er allemaal niks aan kan doen, maar dat is toch best lastig. Ik heb Marieke natuurlijk ook opgezadeld met heel veel pijn en vragen. Gelukkig krijgt ze zelf nu ook psychische begeleiding.
Allereerst excuses dat mijn volgende update zolang heeft geduurd. Ik ben niet van de aardbodem verdwenen maar ben helaas wel een tijd opgenomen geweest in een kliniek vanwege psychische problemen.
Vorig jaar oktober heb ik op een bepaald moment alles aan Marieke opgebiecht; ik heb haar verteld van het huis, van Anne, van mijn andere auto en telefoon. Van mijn andere kinderen. Marieke raakte op dat moment volledig in paniek. Ik ben vervolgens naar de auto gerend, maar ben daar achter het stuur blijven zitten zonder iets te doen. Blijkbaar heb ik daar meer dan een halfuur lang roerloos achter het stuur gezeten. Een van de kinderen kwam vroeger thuis en vond mij daar en is zijn moeder gaan halen. Uiteindelijk hebben ze (Marieke en een buurman) me later uit de auto gehaald en naar de huisarts gebracht. Ik herinner me dat zelf helemaal niet. Ik was op dat moment mijzelf niet meer. Het lijkt erop dat ik een psychotische aanval heb gehad waarbij ik het bewustzijn van mezelf en mijn omgeving kwijt ben geraakt.
Ik heb daarna een tijd moeten herstellen in een kliniek. In de spiegel herkende ik mezelf nauwelijks. Marieke en de kinderen kwamen mij daar vaak bezoeken. Na verloop van tijd lukte het me wel weer om op een normale en bekende manier met ze te praten en ging ik mezelf ook weer meer voelen en herkennen.
Als Marieke alleen kwam, hebben we het na verloop van tijd ook wel gehad over mijn dubbelleven. Marieke is gaan twijfelen of het wel klopte wat ik allemaal verteld heb. Ze heeft in de tussentijd gespeurd naar bewijs van mijn dubbelleven maar dit niet kunnen vinden. Mijn eigen appartement is blijkbaar gewoon verhuurd. Ik krijg daar ook al jaren maandelijks het geld voor op mijn rekening. Bewijs van een tweede auto heeft ze niet kunnen vinden. Op naam van de BV heb ik ook geen auto staan. Wel heeft ze op de navigatie van mijn auto kunnen zien dat ik kort voor de episode nog naar mijn appartement ben gereden vanaf het adres van een klant. Maar het lijkt erop dat ik daar dan gewoon in de auto ben blijven zitten. Mogelijk ben ik daar vaker heen gereden, maar heb ik daar ook dat soort episodes gehad als na mijn bekentenis en ben ik daarna terug naar huis gereden.
Ik ben veel aan het praten geweest met mijn psychiater en het lijkt erop dat Anne alleen in mijn hoofd bestaat. Het is absurd, ik weet het, maar in mijn herinnering, die nog steeds vaag is, lijkt Anne heel erg op mijn moeder die zo jong is overleden. De kinderen die ik samen met Anne dacht te hebben staan dan volgens mijn psychiater symbool voor mij en mijn broer. Mijn psychiater denkt dat ik al heel lang op het randje van een soort depersonalisatie of derealisatie zweef, misschien wel sinds de dood van mijn ouders. Dit heb ik emotioneel nooit kunnen verwerken. Daarom heb ik Anne verzonnen, om uiting te geven aan deze emoties. Ze geloven ook niet dat ik echt autisme heb, maar denken dat die symptomen ook veroorzaakt zijn door het onverwerkte trauma.
Ik heb nadat ik uit de kliniek ben gekomen geprobeerd Anne te vinden door de route te rijden die ik altijd reed of dacht te rijden naar haar huis. Ik heb daar aangebeld maar er deed een vrouw met een hoofddoek open die geen Nederlands of Engels sprak en die mij niets kon vertellen. Ik heb andere buren gevraagd of ze een Anne met jonge kinderen kende maar die wisten ook niks.
Ik ben inmiddels weer thuis en de relatie met Marieke is eigenlijk verbeterd sinds het hele gebeuren. Ze is zorgzamer dan ooit. Ze zegt dat ze nu begrijpt waarom ik soms zo kil overkom en heeft medelijden met me dat ik zulke fantasieën had vanwege mijn onverwerkte trauma. Ik ben ergens heel blij met hoe het nu gaat, maar ben ook wel geschrokken van de hele situatie en ben bang dat het weer kan gebeuren. Ik ben ook voorzichtig weer aan het werk gegaan, maar nog wel veel vanuit huis. De kinderen hebben er verrassend goed op gereageerd. Ze weten ook niet alle details natuurlijk. We hebben ze alleen verteld dat ik een soort aanval heb gehad en dat ze rustig aan moeten doen met me. Ze doen echt enorm hun best voor me.
Ik begrijp natuurlijk dat er misschien nog vragen zijn van jullie uit... ik schaam mij een beetje als ik alles zo teruglees wat ik hier geschreven heb omdat het blijkbaar allemaal een soort waan was. Vanuit mijn begeleiding wordt wel altijd gezegd dat ik me vooral niet moet schamen en dat ik er allemaal niks aan kan doen, maar dat is toch best lastig. Ik heb Marieke natuurlijk ook opgezadeld met heel veel pijn en vragen. Gelukkig krijgt ze zelf nu ook psychische begeleiding.
Goed verhaal, maar hoe zit dit precies dan:
Succes!
En ga nou niet vertellen dat je die vriend ook bedacht had en dat hij net als Anne niet bestaat. Je moet echt beter dan dat doen wil je het nog remotely geloofwaardig houden.quote:
Ik heb een paar goede vrienden en de meesten weten niet van Anne. Eén goede vriend weet het wel en dekt mij. Hij heeft Anne ook ontmoet.
Succes!
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Ik denk dat TS een student literatuur of psychologie is die een project meest doen. Of gewoon een hobbyschrijver. Erg creatief en goede commitment, zou boek misschien wel kopen.
Fluitbekzeenaalden zijn verwant aan de zeenaalden, de zeepaardjes en de trompetzeenaalden.
Van die laatste groep onderscheiden ze zich door de draadvormige verlenging van de middelste staartvinstralen (die bij de trompetzeenaalden ontbreken).
Van die laatste groep onderscheiden ze zich door de draadvormige verlenging van de middelste staartvinstralen (die bij de trompetzeenaalden ontbreken).
Petje af, wel goede commitment aan je schrijfoefening, om een jaar later nog een vervolg te maken. Vind het wel erg vermakelijk leesvoer dus ga vooral zo door! Zou nog wel wat uitdieping zien in je relatie met Anne als gevolg van onverwerkt trauma graag. 
En misschien heeft hij Marieke ook wel bedacht.quote:
En ga nou niet vertellen dat je die vriend ook bedacht had en dat hij net als Anne niet bestaat.
Het herinnert me enorm aan A beautiful mind.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
PLOTTWIST!!!quote:
[..]
En misschien heeft hij Marieke ook wel bedacht.
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Leuk verhaal jammer dat het niet waterdicht is.
jammer dat het niet waterdicht is.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Dat op zoek gaan naar Anne doet het filmisch wel vrij goed, maar ik zou het toch anders inkleden. Dit komt nu nadat je uit de kliniek ontslagen bent, maar als je ontslagen bent zou je op dat moment al niet meer in die waan geloven.
Beter ergens tijdens een verlofweekend terwijl je nog in behandeling bent.
Beter ergens tijdens een verlofweekend terwijl je nog in behandeling bent.
The love you take is equal to the love you make.
Ik zou het helemaal leuk vinden als er aan het einde dan nóg een plottwist is, dat je Anne ergens op een onbekende locatie dit topic ziet lezen ofzoquote:Op donderdag 7 augustus 2025 10:00 schreef fluitbekzeenaald2.0 het volgende:
Ik denk dat TS een student literatuur of psychologie is die een project meest doen. Of gewoon een hobbyschrijver. Erg creatief en goede commitment, zou boek misschien wel kopen.
Ik moet niks, ik wil jou, ik moet gaan
Ik weet dat ik naïef ben.. maar buiten wat kleine haakjes is dit verhaal ook niet onmogelijk.
Ik vind het op zich dan ook wel jammer dat het wat belachelijk wordt gemaakt.
De hersenen van de mens kunnen rare dingen doen...
Ik vind het op zich dan ook wel jammer dat het wat belachelijk wordt gemaakt.
De hersenen van de mens kunnen rare dingen doen...
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Daarom moet hij het hier en daar nog een beetje bijschaven.quote:
Ik weet dat ik naïef ben.. maar buiten wat kleine haakjes is dit verhaal ook niet onmogelijk.
Ik vind het op zich dan ook wel jammer dat het wat belachelijk wordt gemaakt.
De hersenen van de mens kunnen rare dingen doen...
The love you take is equal to the love you make.
Dag mensen,
Ik snap wel dat mijn bericht wellicht meer vragen oproept dan dat het antwoorden biedt.
Deze vriend die Anne zou hebben ontmoet ... het aparte daaraan is dat dat een kennis van mij is die dus in mijn appartement woont. Ik ben eigenlijk niet echt goed met hem bevriend. Marieke is bij hem geweest toen ik in de kliniek zat en heeft hem ook gevraagd hoe of wat. Hij heeft ook aangegeven van niets te weten, en dat hij mij in de afgelopen tijd helemaal niet gezien heeft. En een Anne kent hij ook niet zegt hij. Hij betaalt ook al jaren de huur netjes maandelijks op mijn rekening.
De reden dat ik toch naar het huis van Anne op zoek ben gegaan is dat ik ook ergens aan mijzelf wilde bewijzen dat het allemaal maar een waan was geweest. Dit is mij trouwens wel afgeraden door mijn psychiater, want ze wilden niet dat ik toch weer in een soort waan zou belanden. Ik kon echter de verleiding niet weerstaan ... Ik had in elk geval herinneringen aan een bepaald huis en dat huis kon ik vrij gemakkelijk terugvinden met de auto. Er deed dus iemand anders open maar ik herinnerde me bijvoorbeeld wel het laminaat in de woning. Uiteindelijk heb ik geconcludeerd dat ik misschien om een andere reden eens in het huis ben geweest, wellicht heel vroeger, en dat ik dat gewoon niet meer weet, zoals ik wel meer niet meer weet.
Ik snap wel dat mijn bericht wellicht meer vragen oproept dan dat het antwoorden biedt.
Deze vriend die Anne zou hebben ontmoet ... het aparte daaraan is dat dat een kennis van mij is die dus in mijn appartement woont. Ik ben eigenlijk niet echt goed met hem bevriend. Marieke is bij hem geweest toen ik in de kliniek zat en heeft hem ook gevraagd hoe of wat. Hij heeft ook aangegeven van niets te weten, en dat hij mij in de afgelopen tijd helemaal niet gezien heeft. En een Anne kent hij ook niet zegt hij. Hij betaalt ook al jaren de huur netjes maandelijks op mijn rekening.
De reden dat ik toch naar het huis van Anne op zoek ben gegaan is dat ik ook ergens aan mijzelf wilde bewijzen dat het allemaal maar een waan was geweest. Dit is mij trouwens wel afgeraden door mijn psychiater, want ze wilden niet dat ik toch weer in een soort waan zou belanden. Ik kon echter de verleiding niet weerstaan ... Ik had in elk geval herinneringen aan een bepaald huis en dat huis kon ik vrij gemakkelijk terugvinden met de auto. Er deed dus iemand anders open maar ik herinnerde me bijvoorbeeld wel het laminaat in de woning. Uiteindelijk heb ik geconcludeerd dat ik misschien om een andere reden eens in het huis ben geweest, wellicht heel vroeger, en dat ik dat gewoon niet meer weet, zoals ik wel meer niet meer weet.
Toch ook fijn om te lezen dat jij de adviezen van jouw psychiater zo goed opvolgt.
Het wachten is dus op jouw volgende psychose en waanbeelden.
Het wachten is dus op jouw volgende psychose en waanbeelden.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Helemaal mee eens.quote:
Ik weet dat ik naïef ben.. maar buiten wat kleine haakjes is dit verhaal ook niet onmogelijk.
Ik vind het op zich dan ook wel jammer dat het wat belachelijk wordt gemaakt.
De hersenen van de mens kunnen rare dingen doen...
Zelf tweemaal een psychose meegemaakt, en ik weet nog wel wat dingen van wat ik deed, maar ik besefte het eigenlijk niet. Of kon in elk geval niet logisch meer handelen.
Het was... alsof ik in een film zat. Zo gingen de dingen langs me heen.
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Mogelijk heeft hij medicatie gekregen?quote:Op donderdag 7 augustus 2025 18:34 schreef golfer het volgende:
Toch ook fijn om te lezen dat jij de adviezen van jouw psychiater zo goed opvolgt.
Het wachten is dus op jouw volgende psychose en waanbeelden.
Want die kreeg ik ook.
Inmiddels al jaren geleden naar 0 afgebouwd.
Maar nog wel uitkijken dat ik niet meer in een burn-out beland, want dat is wel een beetje een trigger om over de rand te gaan. In combinatie met mezelf dagenlang uit de slaap houden.
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Ik heb je verhaal met belangstelling gevolgd, en ook ik had twijfels of iemand dit vol zou kunnen houden.quote:
Beste mensen,
Allereerst excuses dat mijn volgende update zolang heeft geduurd. Ik ben niet van de aardbodem verdwenen maar ben helaas wel een tijd opgenomen geweest in een kliniek vanwege psychische problemen.
<knip>
Ik dacht wel aan iemand met een bepaalde vorm van autisme die dit heus wel uit elkaar zou kunnen houden (ik heb zelf een aantal dingen die ik prima uit elkaar kan houden, als een soort filmscenario's waarin ik acteer - elke keer een andere houding of instelling. Dat kan in een seconde switchen).
Maar toen je hier in deze post iets zei over een psychose, vielen er puzzelstukjes in elkaar. Zoals ik al zei heb ik zelf 2 episodes meegemaakt, maar daarvoor al in herstelwerkgroepen gezeten waar anderen over hun psychoses vertelden - dingen die ze deden waarvan ik zelf dacht: hoe kan dát nou?!
Maar toen maakte ik zelf ook wat mee, dus.
En wat @Lenny77 ook net zei, is ook mijn stelregel geworden:
"Ik wist niet dat mijn hersenen dat met mij konden uithalen."
Waarschijnlijk bij mij ook vanuit jeugdtrauma's ontstaan.
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Mogelijk is ook dat alleen in jouw hoofd het geval geweest.quote:
Dag mensen,
Ik snap wel dat mijn bericht wellicht meer vragen oproept dan dat het antwoorden biedt.
Deze vriend die Anne zou hebben ontmoet ... het aparte daaraan is dat dat een kennis van mij is die dus in mijn appartement woont. Ik ben eigenlijk niet echt goed met hem bevriend.
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
En werkte je in die periode gewoon door, en merkte verder niemand iets aan je? Niet op je werk, niet in je gezin, geen enkel teken dat je wat vergeetachtig of warrig overkwam bijvoorbeeld? Ik vind het moeilijk te geloven dat iemand voor zijn omgeving volledig normaal kan functioneren en tegelijkertijd regelmatige episodes heeft waarbij hij volledige levens en gebeurtenissen bij elkaar verzint.quote:
[..]
Helemaal mee eens.
Zelf tweemaal een psychose meegemaakt, en ik weet nog wel wat dingen van wat ik deed, maar ik besefte het eigenlijk niet. Of kon in elk geval niet logisch meer handelen.
Het was... alsof ik in een film zat. Zo gingen de dingen langs me heen.
Fluitbekzeenaalden zijn verwant aan de zeenaalden, de zeepaardjes en de trompetzeenaalden.
Van die laatste groep onderscheiden ze zich door de draadvormige verlenging van de middelste staartvinstralen (die bij de trompetzeenaalden ontbreken).
Van die laatste groep onderscheiden ze zich door de draadvormige verlenging van de middelste staartvinstralen (die bij de trompetzeenaalden ontbreken).
Dat zegt hij ook.quote:
[..]
Mogelijk is ook dat alleen in jouw hoofd het geval geweest.
Fluitbekzeenaalden zijn verwant aan de zeenaalden, de zeepaardjes en de trompetzeenaalden.
Van die laatste groep onderscheiden ze zich door de draadvormige verlenging van de middelste staartvinstralen (die bij de trompetzeenaalden ontbreken).
Van die laatste groep onderscheiden ze zich door de draadvormige verlenging van de middelste staartvinstralen (die bij de trompetzeenaalden ontbreken).
Ik vind het moeilijk te geloven dat TS in zijn waan/psychotische toestand precies zo helder formuleerde als nu hij daar kennelijk uit zou zijn.
The love you take is equal to the love you make.
Die psychose was bij mij een gevolg van een burn-out. Edit: ja, ik werkte en ik werkte mezelf de vernieling in. /editquote:
[..]
En werkte je in die periode gewoon door, en merkte verder niemand iets aan je? Niet op je werk, niet in je gezin, geen enkel teken dat wat vergeetachtig of warrig overkwam bijvoorbeeld? Ik vind het moeilijk te geloven dat iemand voor zijn omgeving volledig normaal kan functioneren en tegelijkertijd regelmatige episodes heeft waarbij hij volledige levens en gebeurtenissen bij elkaar verzint.
En bij mij was het wel van het ene op de andere een snap, en werd ik afgevoerd in poltiewagen en de tweede keer vrijwillig in een ambulance gestapt, naar een opnamekliniek 'afgevoerd'.
Er is bij TS mogelijk ook sprake van dissociatie ((hij noemt depersonalisatie of derealisatie). Dat was bij mij niet, of minder (al heb ik daar nooit echt over gesproken in de gesprekken met de GGZ die ik na mijn opname in de klinieken had. Ik keek wel op de een of andere manier van buiten naar mijzelf, en dat kreeg ik wel mee als fotografisch beeld. Maar of ik echt dissociatief was, is niet besproken).
edit2: ik woonde toen alleen, dus niemand anders merkte verder iets aan me. Ik had wel gesprekken bij ggz, en ik werkte - in het reguliere bedrijfsleven waar ik aan een hoog ideaal probeerde te voldoen. Wel een vriend, maar LAT.
En dat was het, niet echt iemand die dicht op me stond, het grootste deel van de dag.
[ Bericht 3% gewijzigd door Sally op 08-08-2025 14:25:49 ]
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Oké, maar als in het goed begrijp was dat dus niet een situatie zoals TS beschrijft, dus langdurig episodes hebben waarbij je een heel extra leven en allerlei personages verzint zonder dat iemand verder wat aan je merkt.quote:
[..]
Die psychose was bij mij een gevolg van een burn-out. Edit: ja, ik werkte en ik werkte mezelf de vernieling in. /edit
En bij mij was het wel van het ene op de andere een snap, en werd ik afgevoerd in poltiewagen en de tweede keer vrijwillig in een ambulance gestapt.
Er is bij TS mogelijk ook sprake van dissociatie ((hij noemt depersonalisatie of derealisatie). Dat was bij mij niet, of minder (al heb ik daar nooit echt over gesproken in de gesprekken met de GGZ die ik na mijn opname in de klinieken had. Ik keek wel op de een of andere manier van buiten naar mijzelf, en dat kreeg ik wel mee als fotografisch beeld. Maar of ik echt dissociatief was, is niet besproken).
Er zijn geloof ik wel films waarin zulke dingen gebeuren. Misschien kan het ook wel in het echt. Maar ik vind het moeilijk te geloven.
Fluitbekzeenaalden zijn verwant aan de zeenaalden, de zeepaardjes en de trompetzeenaalden.
Van die laatste groep onderscheiden ze zich door de draadvormige verlenging van de middelste staartvinstralen (die bij de trompetzeenaalden ontbreken).
Van die laatste groep onderscheiden ze zich door de draadvormige verlenging van de middelste staartvinstralen (die bij de trompetzeenaalden ontbreken).
Niet voor deze post, maar ik had nog een edit gedaan, op je eerdere vraag:quote:
[..]
Oké, maar als in het goed begrijp was dat dus niet een situatie zoals TS beschrijft, dus langdurig episodes hebben waarbij je een heel extra leven en allerlei personages verzint zonder dat iemand verder wat aan je merkt.
Er zijn geloof ik wel films waarin zulke dingen gebeuren. Misschien kan het ook wel in het echt. Maar ik vind het moeilijk te geloven.
edit2: ik woonde toen alleen, dus niemand anders merkte verder iets aan me. Ik had wel gesprekken bij ggz vóór ik de eerste psychose kreeg, en ik werkte - in het reguliere bedrijfsleven waar ik aan een hoog ideaal probeerde te voldoen. Wel een vriend, maar LAT.
En dat was het, niet echt iemand die dicht op me stond, het grootste deel van de dag. /Edit
Wat heet 'langdurig'?
En was het een psychose?
Een snelle Google leert me (ja... AI antwoord bovenaan tegenwoordig...):
De Parnassia groep heeft een vergelijkbaar antwoord:quote:Een psychose kan variëren in duur, maar duurt meestal enkele weken tot maanden. Sommige mensen hebben slechts een korte periode van psychose, terwijl anderen er langer last van kunnen hebben. De precieze duur is afhankelijk van verschillende factoren, zoals de oorzaak van de psychose en of er behandeling wordt ingezet.
Over dissociatie staat er dit (AI)quote:Hoelang duurt een psychose?
Een psychotische periode duurt meestal weken tot maanden. Sommige mensen krijgen één keer een psychose terwijl anderen vaker een psychotische periode doormaken.
Ik geloof heus dat er een complete andere wereld kan bestaan in het hoofd van iemand die psychotisch is, of dissocieert.quote:Een dissociatie kan variëren van enkele seconden tot minuten, maar het kan ook uren, weken of zelfs maanden aanhouden, afhankelijk van de persoon, de oorzaak en de omstandigheden. Soms is dissociatie een eenmalige ervaring, terwijl het bij anderen een terugkerend patroon kan zijn, vooral bij mensen met een traumatische achtergrond.
Om voorbeelden te noemen van wat ik uit verhalen kreeg:
- op een kerkhof midden in de nacht de boel kort en klein slaan en er de volgende dag niets van weten (maar wel opgepakt worden door de politie ervoor).
- denken dat je je buurman moet redden omdat hij zijn kunstgebit ingeslikt heeft.
- denken (en ruiken..!) dat er brand is in het flatgebouw en vervolgens op de deuren gaan bonken om half zes in de ochtend om de buren te redden.
- denken dat als je op de grond geduwd bent dat er beneden aan de voordeur van de flat een scherpschutter staat en in je voet schiet.
Om maar wat wanen op te noemen. En de acties, dus.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sally op 08-08-2025 09:25:46 (Einde edit aangegeven ) ]
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Er is een hele hoop wat je kan doen als 'coping' en ook zeker 'hoog functionerend'.quote:
Ik vind het moeilijk te geloven dat TS in zijn waan/psychotische toestand precies zo helder formuleerde als nu hij daar kennelijk uit zou zijn.
Ik denk ook wanneer je dat altijd al zo doet, dat dit meehelpt om je op een dergelijke manier te uiten.
Ik dacht echt dat ik in een film speelde hoor, zag dingen zó voor me. En ik heb ook alles, of anders toch heel veel ervan onthouden. Mss omdat ik een goed geheugen heb, mss omdat ik een fotografisch (en 'audiografisch') geheugen heb.
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Ja, voor jou in je waan was het geloofwaardig. Maar als je dat toen zo gedetailleerd aan iemand had verteld of had opgeschreven zoals TS ons heeft geïnformeerd in augustus- oktober vorig jaar, was het voor een buitenstaander waarschijnlijk een onsamenhangend verhaal geweest.quote:
[..]
Er is een hele hoop wat je kan doen als 'coping' en ook zeker 'hoog functionerend'.
Ik denk ook wanneer je dat altijd al zo doet, dat dit meehelpt om je op een dergelijke manier te uiten.
Ik dacht echt dat ik in een film speelde hoor, zag dingen zó voor me. En ik heb ook alles, of anders toch heel veel ervan onthouden. Mss omdat ik een goed geheugen heb, mss omdat ik een fotografisch (en 'audiografisch') geheugen heb.
The love you take is equal to the love you make.
Ik denk het niet, want ik kon het prima vertellen aan de hulpverleners en mijn toenmalige vriend.quote:
[..]
Ja, voor jou in je waan was het geloofwaardig. Maar als je dat toen zo gedetailleerd aan iemand had verteld of had opgeschreven zoals TS ons heeft geïnformeerd in augustus- oktober vorig jaar, was het voor een buitenstaander waarschijnlijk een onsamenhangend verhaal geweest.
En heb het later opgeschreven als verhaal van wat ik had beleefd.
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
En was dat ook echt een verhaal waarvan iemand zou hebben geloofd dat het waar was als die niet had geweten dat je toen psychotisch was?quote:
[..]
Ik denk het niet, want ik kon het prima vertellen aan de hulpverleners en mijn toenmalige vriend.
En heb het later opgeschreven als verhaal van wat ik had beleefd.
The love you take is equal to the love you make.
Om te delen!!quote:
En heb het later opgeschreven als verhaal van wat ik had beleefd.
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Nee.quote:
Het was een beschrijving van wat ik had 'meegemaakt'. Het was mijn vriend, en bovendien hulpverleners die vaker met dat bijltje hakten, dus waarom zou men mij niet geloven?quote:
[..]
En was dat ook echt een verhaal waarvan iemand zou hebben geloofd dat het waar was als die niet had geweten dat je toen psychotisch was?
Maar nee, er was feitelijk geen brand en geen buurman die stikte ook al hoestte hij heel vaak (die voorbeelden waren van mijzelf). Dat konden de buren en mijn vriend ook wel zien.
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Wie zegt dat het hele psychotische dubbel leven lang heeft geduurd? Wie weet lag zijn eerste post hier ook aan de start van de psychose.quote:
[..]
Oké, maar als in het goed begrijp was dat dus niet een situatie zoals TS beschrijft, dus langdurig episodes hebben waarbij je een heel extra leven en allerlei personages verzint zonder dat iemand verder wat aan je merkt.
Er zijn geloof ik wel films waarin zulke dingen gebeuren. Misschien kan het ook wel in het echt. Maar ik vind het moeilijk te geloven.
Ik zie wel eens mensen met een psychose via mijn werk. Ze zijn erg overtuigend en 100% zeker van wat hun dan over komt.
Zeer moeilijk om door te dringen.
De psychose hoeft ook niet spectaculair opvallend te zijn zoals afluisteren via de tv en gifgassen via de stopcontacten.
Zeer complexe materie!
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Ik heb toch het idee dat we een beetje langs elkaar heen praten. Het gaat mij om het verschil tussen hoe ‘echt’ een psychose voelt voor degene die het doormaakt en hoe mensen om die persoon heen het verhaal ervaren dat diegene vertelt.
Ik heb ooit een huisgenoot met psychoses meegemaakt. Die kwam aanzetten met verhalen waar ze 100% van overtuigd was, maar die voor ons duidelijk echt niet klopten.
Mijn punt is dat bij TS ineens na maanden niks die draai komt dat het al die tijd ging om zijn psychotische beleving i.p.v. een echt dubbelleven. Maar als je dat verhaal terug leest, lees je een logisch opgezet verhaal waarin allerlei details heel netjes kloppend zijn (gemaakt) die het geloofwaardig maken. Dat leest niet als het relaas van iemand in een psychose.
Ik heb ooit een huisgenoot met psychoses meegemaakt. Die kwam aanzetten met verhalen waar ze 100% van overtuigd was, maar die voor ons duidelijk echt niet klopten.
Mijn punt is dat bij TS ineens na maanden niks die draai komt dat het al die tijd ging om zijn psychotische beleving i.p.v. een echt dubbelleven. Maar als je dat verhaal terug leest, lees je een logisch opgezet verhaal waarin allerlei details heel netjes kloppend zijn (gemaakt) die het geloofwaardig maken. Dat leest niet als het relaas van iemand in een psychose.
The love you take is equal to the love you make.
Lijkt mij een beetje een aanname dat er geen mensen zijn in een psychose die dat kunnen, het zijn ook maar een paar posts dus het is niet zo dat het verhaal over langere tijd consistent hoeft te zijn geweest.quote:
Ik heb toch het idee dat we een beetje langs elkaar heen praten. Het gaat mij om het verschil tussen hoe ‘echt’ een psychose voelt voor degene die het doormaakt en hoe mensen om die persoon heen het verhaal ervaren dat diegene vertelt.
Ik heb ooit een huisgenoot met psychoses meegemaakt. Die kwam aanzetten met verhalen waar ze 100% van overtuigd was, maar die voor ons duidelijk echt niet klopten.
Mijn punt is dat bij TS ineens na maanden niks die draai komt dat het al die tijd ging om zijn psychotische beleving i.p.v. een echt dubbelleven. Maar als je dat verhaal terug leest, lees je een logisch opgezet verhaal waarin allerlei details heel netjes kloppend zijn (gemaakt) die het geloofwaardig maken. Dat leest niet als het relaas van iemand in een psychose.
Het staat je vrij om wel mee te gaan in dat verhaal. Persoonlijk geloof ik er geen snars van.quote:
[..]
Lijkt mij een beetje een aanname dat er geen mensen zijn in een psychose die dat kunnen, het zijn ook maar een paar posts dus het is niet zo dat het verhaal over langere tijd consistent hoeft te zijn geweest.
The love you take is equal to the love you make.
|
|
