Dubbelleven: diep in de problemen

Dag mensen,

Excuses dat ik een tijdje niet meer gereageerd heb. Zoals jullie zullen snappen, is het met twee "levens" met vijf kinderen en nog wat werk hier en daar niet zo eenvoudig om tijd vrij te maken om hier te reageren, of überhaupt om tijd vrij te maken voor iets. Vrijdag is meestal een handige dag voor me wat dat betreft. Anne denkt dat ik vandaag op zakenreis ga en Marieke denkt dat ik op mijn werk ben, dus ik ben even thuis aan het uitrusten van alles en me aan het beraden over wat ik ga doen.

Ik heb de afgelopen week gemerkt dat het me goed heeft gedaan om mijn verhaal hier zo te vertellen maar dat er ook veel is losgekomen. Ik voel eigenlijk voor het eerst hoeveel verdriet de hele situatie me doet en hoe kapot ik ben om deze twee levens te managen. En om altijd maar te moeten liegen om een situatie te behouden die helemaal niet functioneert, inmiddels ook voor mijn twee vrouwen niet meer, want Anne wil eigenlijk meer van me, samenwonen, trouwen, de hele mikmak, en Marieke vraagt zich misschien ook wel af waarom ik weinig thuis ben, altijd maar zoveel werk en wat er mis is met ons huwelijk. Daar praat ze niet zo open over, maar ik weet wel dat ze het wel denkt en voelt.

Ik heb van de week iets gedaan wat niet zo netjes is maar me wel geholpen heeft om te kijken hoe zij erover denken. Ik heb namelijk van beiden de telefoon gecontroleerd om te zien of ze iets doorhebben, of ze over me praten met vriendinnen of dat ze wellicht zelf buiten de deur eten. Eigenlijk heb ik daar geen enkel bewijs voor gezien, maar ik merk wel dat er bij beiden soms wat opmerkingen zijn richting vriendinnen dat ik veel weg ben en ook emotioneel niet zo toegankelijk ben en dat ze allebei af en toe lijken te twijfelen of ik wel echt van ze houd.

Dit heeft me wel gesterkt in het idee dat ik iets aan de situatie moet doen, al weet ik nog niet hoe ik dat moet aanpakken. Ik heb in elk geval een afspraak gemaakt bij een psycholoog bij me in de buurt en ik hoop dat hij mij kan helpen om wat duidelijkheid te scheppen en met een plan te komen hoe ik dit het beste kan aanpakken. De eerste afspraak is komende week.

Verder heb ik nog wat antwoorden op jullie vragen. Ik heb mijn kinderen met Anne inderdaad niet erkend. Dat wilde ze wel graag en ik heb beloofd dat ik dat nog ging doen maar ik heb haar overtuigd dat het handiger is om het niet te doen omdat ze dan meer toeslagen krijgt voor kinderopvang e.d. Ik denk dat dat niet helemaal klopt omdat we toch niet samenwonen, maar zij vindt het ook aannemelijk en dat was dus wel een goede uitkomst voor me. Omdat we niet samenwonen e.d. hebben we officieel niks met elkaar te maken. Kinderbijslag en toeslagen e.d. krijgt zij dus gewoon op haar naam. Met Marieke ben ik natuurlijk getrouwd en woon ik officieel samen, dus daar zijn ook geen problemen. Belastingaangiftes en andere officiële zaken heb ik altijd gedaan, maar verder is er ook niks van mijn andere relatie te merken in de papieren. Het enige dat ze zou kunnen zien is dat ik geen huurinkomsten uit mijn appartement heb, maar zoals gezegd doet zij niks met de financiën en dan nog is het allemaal wat te gecompliceerd om dat zomaar te zien.

Ik zal jullie laten weten hoe de afspraak met de psycholoog ging.