Rondreizen door de USA #19 God bless our stars & stripes!

quote:

Op donderdag 19 september 2024 08:10 schreef Leatherface het volgende:
Heeft iemand ervaringen met de aanvraagprocedure voor Global Entry?

Ik weet dat je de Kmar moet machtigen tot een antecedentencheck via MijnOverheid. Nu, 24 uur na indienen aanvraag en betaling, heb ik nog altijd geen digitale post terwijl de Kmar stond aangevinkt als organisatie waarvan ik post kan ontvangen.

Iemand vergelijkbare ervaringen? En is dit een normale wachttijd?

quote:

Op maandag 23 september 2024 11:53 schreef matthijst het volgende:
Probeer doorgaans een combi van natuur en steden. en Portland leek wel een mooi einde van deze trip (samen met Boise). Maar dat viel dus nogal tegen.
[..]
Je hebt toch MPC tegenwoordig? Daarmee ben je ook in 5-10 min door de douane heen.

quote:

Op donderdag 19 september 2024 08:10 schreef Leatherface het volgende:
Heeft iemand ervaringen met de aanvraagprocedure voor Global Entry?

Ik weet dat je de Kmar moet machtigen tot een antecedentencheck via MijnOverheid. Nu, 24 uur na indienen aanvraag en betaling, heb ik nog altijd geen digitale post terwijl de Kmar stond aangevinkt als organisatie waarvan ik post kan ontvangen.

Iemand vergelijkbare ervaringen? En is dit een normale wachttijd?

quote:

Op vrijdag 4 oktober 2024 14:34 schreef Jor_Dii het volgende:

[..]
Bijna alle parken zijn er wel op ingericht dat je als een beginner wat kunt zien (dus vlakke, korte wandelingen) tot zeer vergevorderd hiker (klimmen, afdalen / overnachten).

quote:

Op vrijdag 11 oktober 2024 20:15 schreef LTVDK het volgende:
Van oost naar west

Weer terug van de reis, die zoals de titel al doet vermoeden van oost naar west ging. Omdat we nog nooit in het oosten waren geweest (South Dakota was voorheen het oostelijkst) besloten om maar eens aan de Atlantische kant te beginnen, namelijk in Boston. De reis was opgedeeld in ongeveer 3 delen, de eerste helft in het oosten langs de kust, daarna via Niagara en Canada naar de Great Plains in het binnenland en af te sluiten in de NP's in het noordwesten. Uiteindelijk hebben we in 3,5e week zo'n 5000 mijl gereden, gelukkig is de benzineprijs afgelopen jaar flink gedaald met prijzen (zeker in het oosten) vaak ruim onder de $3 per gallon. Met hulp van de flying blue miles zowel voor de heen- als terugreis zeer voordelige directe tickets kunnen scoren, dus geen gedoe met overstappen dit keer.

[ afbeelding ]

De vlucht op Boston was iets langer dan ik had verwacht, bijna net zo lang als de terugvlucht vanaf de andere kant van het land. Buiten dat weinig aan te merken op de vlucht en ook de luchthaven was prima, zelfs de douanebeambte was vrolijk en vriendelijk. Al kwam dat misschien ook omdat ze net voor ons een oudere dame die haar vragen niet helemaal goed begreep en ze uiteindelijk maar gewoon doorliet omdat het niet opschoot.

Op de koffers hoefden we niet lang te wachten en stonden binnen een half uurtje na het landen alweer in de parkeergarage om de huurauto uit te zoeken. Dit keer weer bij Hertz gehuurd waar we met onze 'status' weer zelf een auto mochten uitzoeken in het rijtje. Natuurlijk moest het weer een grote zijn, een Ford Explorer zoals een paar jaar geleden stond hoog op de verlanglijst maar stond helaas niet in de garage. Sterker nog er stond weinig interessants en het personeel dat ons zag ronddwalen kwam even vragen wat voor auto we zochten, nou ja iets groots en Amerikaans natuurlijk . En toen kwamen er plots een paar ietwat grotere auto's beschikbaar dat we opeens moesten twijfelen over een Chevy Suburban of een Ford Expedition Max. Uiteindelijk werd het de Ford, die had nog maar weinig op de teller (5800 mijl) en treeplanken om in te kunnen stappen in dit slagschip.

[ afbeelding ]

Daarna was het op weg naar het centrum van Boston, waar het opmerkelijk makkelijk was rond te rijden en ook parkeren in hartje centrum was een fluitje van een cent (of ja $20 voor een dagkaart dan). Dat is daar slim opgelost door de parkeergarage gewoon recht onder het park van Boston Common aan te leggen. Wat ook nog eens heel handig het startpunt is van de Boston Freedom Trail, het 'echte' begin van de vakantie.

[ afbeelding ]
_{(Voor wie Fallout 4 heeft gespeeld, ja ook in het echt loop je er regelmatig verkeerd of ben je het spoor kwijt )}

Normaal ben ik niet zo'n stadsmens, maar vond deze stad toch wel fascinerend om te zien. Vooral de grote contrasten tussen de oude gebouwen uit de tijd dat de VS nog moest worden opgericht en de grote glimmende moderne torens geven een bijzonder beeld.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Het eerste stuk van de Freedom Trail zit allemaal dicht bij elkaar, het laatste stukje is echter wat verder lopen naar Bunker Hill via de USS Constitution (het oudste oorlogsschip uit 1797 dat nog steeds in gebruik is). In de haven had je ook een mooi uitzicht op de stad zelf.

[ afbeelding ]

Uiteindelijk dan toch aangekomen bij Bunker Hill, en uiteraard ook 'even' naar boven geklommen

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

En toen was het tijd om maar eens een Nationaal Park te gaan bezoeken, dus op naar Acadia via de kustweg (waar je overigens bijzonder weinig kust ziet). Het park zelf is erg klein en ligt pal tegen Bar Harbor aan wat je ook uit bijna elke hoger gelegen plek ziet liggen. We hadden gelukkig een permit voor de Cadillac Summit Road weten te bemachtigen (die heb je nodig om die weg op te mogen en werkt met tijdsblokken van 30 minuten). Omdat je naar die weg kunt zonder langs een toegangspoort van de NPS te komen hadden we nog geen parkpas. Gelukkig was de ranger in een goede bui en mochten we verder omdat we de permit hadden en beloofden de pas te kopen zodra we in een visitor center kwamen, wat we uiteraard gedaan hebben.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Vervolgens was het weer even terug naar het zuiden voor een laatste dagje langs de kust bij Portland. Daar zijn we bij de oude haven gaan kijken, ook weer zo'n mooie mix tussen oude scheepswerven gecombineerd met nieuwe gebouwen. En natuurlijk de oude vismarkten die soms wel ietwat twijfelachtig bij elkaar worden gehouden.

[ afbeelding ]

Nog even een bezoekje brengen aan de hoofdstad van New York, Albany. Eigenlijk wist ik praktisch niks over deze stad, maar dit was wel een bijzondere ervaring. Zodra je aankomt bij het centrum met alle belangrijke gebouwtjes rijdt je eerst ook een soort metershoge stadsmuur af en zodra je bij het archief de trap op gaat kom je in een andere wereld terecht. Het had wat dystopisch, van die retro-futuristische grote betonnen gebouwen, en grote vijver in het midden en het oude State Capitol aan het einde er van.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Hoe groot is dan het contrast als je het State Capitol binnengaat dat ruim 30 jaar en diverse architecten heeft gekost om het af te maken. Vandaar dat er ook een bijzondere combinatie van 19e-eeuwse bouwstijlen door elkaar heenzitten met op zo'n beetje elke plek waar je kijkt unieke handgemaakte details.

[ afbeelding ]

En omdat het vooral gaat om overheidsgebouwen zijn de meesten ook vrij te betreden (ook het State Capitol met rondleiding). Dus kun je ook zomaar de hoge torens inlopen en de de lift naar de bovenste verdieping pakken.

[ afbeelding ]

Het werd tijd om eens wat meters richting het westen te maken, dus op naar de Niagara Falls. Omdat het op de grens van Canada ligt hebben we zowel een nachtje aan de Amerikaanse als de Canadese kant doorgebracht. Wat mij het meeste opviel (op die watervallen na dan ) is dat de Canadese kant zo hypertoeristisch en schreeuwerig is als een soort klein Las Vegas. Terwijl je dat eigenlijk zou verwachten aan de andere kant, waar het dan weer vrij ingetogen was. Je kunt het ook zien aan de skylines, de Canadese kant is die met allerlei hoge torens.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Na nog een ritje door Canada uiteindelijk weer bij Detroit de grens overgegaan, en daar ook weer snel doorgereden naar Chicago. Wederom een aparte stad, of eigenlijk een soort facade met een stad erachter (en eronder) verstopt. Het centrum zelf is opgebouwd uit meerdere lagen, onder de straten loopt een heel netwerk van wegen en parkeergarages.

[ afbeelding ]

In het centrum vooral bij de rivier in de buurt gebleven, ook omdat de regen met bakken de lucht uit kwam die dag. Langs de rivier loopt een heel net pad dat goed wordt onderhouden en een mooi uitzicht op de vele hoogbouw die er te zien is. Het ziet er mooi uit, maar zodra je een straat achter de promenade komt (of een blik hebt tussen de lagen van de stad) zie je dat er hoop armoede en verval in de stad is. Neemt niet weg dat het wel de moeite waard was om te bezoeken.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Eindelijk was het tijd om de drukte van het oosten achter ons te laten en op naar een paar lange reisdagen door de Great Plains richting Rapid City. En omdat je daar op de prairies zit heb je daar zoals de naam al doet vermoeden ook prairiehondjes.

[ afbeelding ]

Vorig jaar was het Badlands National Park zo'n aangename verrassing dat het nog een bezoekje waard was, en het was gelukkig nog net zo mooi.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

In en om Rapid City ook nog een aantal plekken bezocht waar we de vorige keer niet aan toekwamen. Waaronder het South Dakota Air & Space Museum waar de expositie binnen weer grotendeels toegankelijk is nadat het jarenlang dicht is geweest voor renovatie.

[ afbeelding ]

Ook nog een bezoekje gebracht aan het Dinosaur Park, ooit begonnen als een WPA-project tijdens de Great Depression. De dino's die er staan zijn zeg maar, eehm, bijzonder, maar daardoor heeft het ook wel zijn eigen charmes.

[ afbeelding ]

Dan wordt het tijd om nog verder naar het westen te trekken en de Rocky Mountains te betreden om Yellowstone weer een bezoek te brengen. Dit keer gingen we via de Beartooth Highway via de noordoost ingang het park binnen, de enige weg die we nog niet hadden gehad, en tevens een prachtige weg om te rijden.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Vervolgens door de Grand Canyon of the Yellowstone.

[ afbeelding ]

Langs de bizons en beren.

[ afbeelding ]

Net op tijd aangekomen bij ons hotel (of eigenlijk cabin) bij Yellowstone Lake voor de zonsondergang.

[ afbeelding ]

De cabins waren een stuk prettiger dan ik had verwacht (de reviews online zijn niet heel denderend), gewoon een prima badkamer, verwarming etc. Ja er is een totaal gebrek aan internet daar, maar daar kun je ook best wel een paar daagjes zonder mee. Plus je zit midden in het park waardoor je 's ochtends sterren kunt kijken in de duisternis.

[ afbeelding ]

En dan 's ochtends wakker worden met zo'n uitzicht over het meer.

[ afbeelding ]

Alle vulkanische en geothermale activiteit in het park blijft een fascinerend iets (en die zwaveldampen ook). Qua weer hadden we ondanks dat het het laatste weekend van september was wel geluk gehad, al merkte je wel dat de winter in aantocht is aan de nachttemperaturen onder het vriespunt.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Als afsluiter van de vakantie stonden er ook nog een paar dagen in Glacier National Park te wachten.

[ afbeelding ]

Hopend dat dan eindelijk de Going-to-the-sun road een keer open zou zijn (3/4e poging), en hij was eindelijk open . Het had natuurlijk kunnen tegenvallen na zoveel pogingen, maar man wat was dat prachtig die weg omhoog, mede geholpen door de langzaam indalende bewolking die het nog even wat extra drama gaf

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

En als toetje kregen we aan het einde van de middag op de terugweg ook nog eens beren op langs de weg, na al die jaren heb ik eindelijk een beer mogen zien in het wild, en het waren er nog twee ook, een moeder met haar jong. En dan nog 's avonds bij de Mudman gegeten, dit was gewoon een perfecte dag

[ afbeelding ]

De dag er na was het een stuk warmer en zonniger weer, dus weer omhoog die berg op richting Hidden Lake.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Met als afsluiter weer dit fantastische uitzicht wat gewoon zo onwerkelijk blijft dat je het eigenlijk niet kunt omschrijven. Eigenlijk zijn alle vergezichten in Glacier nauwelijks te omschrijven, elke keer dat ik er ben blijft het me verwonderen. Ja ik denk dat dit park toch wel een van de mooiste parken is die iedereen ooit eens zou moeten hebben gezien.

[ afbeelding ]

Toen zat het er al weer op, 24 dagen gaan zo voorbij Op het vliegtuig terug was er nog wel wat vertraging, tijdens het taxiën had de piloot een paar lampjes branden die die niet vertrouwde. Dus na een paar pogingen ging die maar terug naar de gate en zijn er monteurs aan de slag gegaan om een en ander te vervangen. Dat duurde ongeveer een uurtje of twee maar daarna wel een goede vlucht gehad met niet al te veel vertraging dankzij de gunstige wind.

Eten:
Zoals elke keer weer de nodige nieuwe plekken ontdekt qua eten, de grote verrassing was dit keer de Texas Roadhouse, en dan met name die in Rapid City. Vooral de service daar was echt gewoon top, en ook de warme broodjes die je aan de lopende band krijgt aangevoerd met een smeuïge kruidige boter erbij zijn lekker. Later nog een keer bij een andere vestiging geweest, maar daar mistte heel die ervaring, het eten was prima maar dat was het ook wel. Mijn andere aanrader is eigenlijk een herontdekking, ook toevallig in Rapid City, de Thai Thai. Hier hadden ze een heel stuk smakelijker en authentieker Aziatisch eten dan in de meeste restaurants, een zeer smakelijke Thai iced tea en ook nog een zeer schappelijk geprijsd.

En ik gooide hem net al op, maar de Mudman in Columbia Falls (zit ook in Whitefish en Kalispell), wat zijn die burgers daar goddelijk lekker . Perfect sappig gebakken, goede lading spek en een heerlijke saus. Als je daar ooit in de buurt bent ga er heen, bestel de basisburger want die zit al ramvol en kun je een halve dag op leven.

Hotels:
Geen extreme bijzonderheden meegemaakt dit keer, wel een paar hotels die op hun eigen manier bijzonder waren. Zo was de Comfort Inn in Ellsworth prima verzorgd, het hotel was wat gedateerd maar de eigenaar probeerde wel zijn gasten tevreden te stellen. Zo stond er elke middag ijskoffie klaar die je naar eigen wens op smaak kon brengen met allerlei siropen, waren er koekjes, soep en kon je 's avonds nog een ijsje halen.

Wel blij dat we dit keer weer naar de Cedar Creek Lodge in Columbia Falls zijn gegaan, dat is een erg fijn hotel, zeker zo op de laatste dagen van de vakantie. Ook elke dag verse koekjes bij de receptie die je mocht pakken tot ze op waren (en natuurlijk de Mudman om de hoek ).

Afsluiting:
Het is weer een veel te lang verhaal met veel foto's geworden zodat de pagina lekker lang kan laden . Maar kort samengevat, het was leuk om ook eens een keer de oostkant van het land te zien. Met name de unieke steden die elk hun eigen eigenaardigheden hebben waren interessant. Alleen de drukte aan die kant van het land vond ik wel wat minder prettig, ook in NP's als Acadia, het is er wat dat betreft een heel stuk Europeser. Wel een goede keuze geweest om de rit van oost naar west te rijden en niet andersom, zo konden we eindigen in de rust en pracht en praal van het noordwesten. Voor nu zit het er weer op, nu gaan aftellen voor de volgende reis!

quote:

Op vrijdag 11 oktober 2024 20:15 schreef LTVDK het volgende:
Van oost naar west

Weer terug van de reis, die zoals de titel al doet vermoeden van oost naar west ging. Omdat we nog nooit in het oosten waren geweest (South Dakota was voorheen het oostelijkst) besloten om maar eens aan de Atlantische kant te beginnen, namelijk in Boston. De reis was opgedeeld in ongeveer 3 delen, de eerste helft in het oosten langs de kust, daarna via Niagara en Canada naar de Great Plains in het binnenland en af te sluiten in de NP's in het noordwesten. Uiteindelijk hebben we in 3,5e week zo'n 5000 mijl gereden, gelukkig is de benzineprijs afgelopen jaar flink gedaald met prijzen (zeker in het oosten) vaak ruim onder de $3 per gallon. Met hulp van de flying blue miles zowel voor de heen- als terugreis zeer voordelige directe tickets kunnen scoren, dus geen gedoe met overstappen dit keer.

De vlucht op Boston was iets langer dan ik had verwacht, bijna net zo lang als de terugvlucht vanaf de andere kant van het land. Buiten dat weinig aan te merken op de vlucht en ook de luchthaven was prima, zelfs de douanebeambte was vrolijk en vriendelijk. Al kwam dat misschien ook omdat ze net voor ons een oudere dame die haar vragen niet helemaal goed begreep en ze uiteindelijk maar gewoon doorliet omdat het niet opschoot.

Op de koffers hoefden we niet lang te wachten en stonden binnen een half uurtje na het landen alweer in de parkeergarage om de huurauto uit te zoeken. Dit keer weer bij Hertz gehuurd waar we met onze 'status' weer zelf een auto mochten uitzoeken in het rijtje. Natuurlijk moest het weer een grote zijn, een Ford Explorer zoals een paar jaar geleden stond hoog op de verlanglijst maar stond helaas niet in de garage. Sterker nog er stond weinig interessants en het personeel dat ons zag ronddwalen kwam even vragen wat voor auto we zochten, nou ja iets groots en Amerikaans natuurlijk . En toen kwamen er plots een paar ietwat grotere auto's beschikbaar dat we opeens moesten twijfelen over een Chevy Suburban of een Ford Expedition Max. Uiteindelijk werd het de Ford, die had nog maar weinig op de teller (5800 mijl) en treeplanken om in te kunnen stappen in dit slagschip.

[ afbeelding ]

Daarna was het op weg naar het centrum van Boston, waar het opmerkelijk makkelijk was rond te rijden en ook parkeren in hartje centrum was een fluitje van een cent (of ja $20 voor een dagkaart dan). Dat is daar slim opgelost door de parkeergarage gewoon recht onder het park van Boston Common aan te leggen. Wat ook nog eens heel handig het startpunt is van de Boston Freedom Trail, het 'echte' begin van de vakantie.

[ afbeelding ]
_{(Voor wie Fallout 4 heeft gespeeld, ja ook in het echt loop je er regelmatig verkeerd of ben je het spoor kwijt )}

Normaal ben ik niet zo'n stadsmens, maar vond deze stad toch wel fascinerend om te zien. Vooral de grote contrasten tussen de oude gebouwen uit de tijd dat de VS nog moest worden opgericht en de grote glimmende moderne torens geven een bijzonder beeld.

Het eerste stuk van de Freedom Trail zit allemaal dicht bij elkaar, het laatste stukje is echter wat verder lopen naar Bunker Hill via de USS Constitution (het oudste oorlogsschip uit 1797 dat nog steeds in gebruik is). In de haven had je ook een mooi uitzicht op de stad zelf.
en ligt pal tegen Bar Harbor aan wat je ook uit bijna elke hoger gelegen plek ziet liggen.

Eten:
Zoals elke keer weer de nodige nieuwe plekken ontdekt qua eten, de grote verrassing was dit keer de Texas Roadhouse, en dan met name die in Rapid City. Vooral de service daar was echt gewoon top, en ook de warme broodjes die je aan de lopende band krijgt aangevoerd met een smeuïge kruidige boter erbij zijn lekker. Later nog een keer bij een andere vestiging geweest, maar daar mistte heel die ervaring, het eten was prima maar dat was het ook wel. Mijn andere aanrader is eigenlijk een herontdekking, ook toevallig in Rapid City, de Thai Thai. Hier hadden ze een heel stuk smakelijker en authentieker Aziatisch eten dan in de meeste restaurants, een zeer smakelijke Thai iced tea en ook nog een zeer schappelijk geprijsd.

En ik gooide hem net al op, maar de Mudman in Columbia Falls (zit ook in Whitefish en Kalispell), wat zijn die burgers daar goddelijk lekker . Perfect sappig gebakken, goede lading spek en een heerlijke saus. Als je daar ooit in de buurt bent ga er heen, bestel de basisburger want die zit al ramvol en kun je een halve dag op leven.

Hotels:
Geen extreme bijzonderheden meegemaakt dit keer, wel een paar hotels die op hun eigen manier bijzonder waren. Zo was de Comfort Inn in Ellsworth prima verzorgd, het hotel was wat gedateerd maar de eigenaar probeerde wel zijn gasten tevreden te stellen. Zo stond er elke middag ijskoffie klaar die je naar eigen wens op smaak kon brengen met allerlei siropen, waren er koekjes, soep en kon je 's avonds nog een ijsje halen.

Wel blij dat we dit keer weer naar de Cedar Creek Lodge in Columbia Falls zijn gegaan, dat is een erg fijn hotel, zeker zo op de laatste dagen van de vakantie. Ook elke dag verse koekjes bij de receptie die je mocht pakken tot ze op waren (en natuurlijk de Mudman om de hoek ).

Afsluiting:
Het is weer een veel te lang verhaal met veel foto's geworden zodat de pagina lekker lang kan laden . Maar kort samengevat, het was leuk om ook eens een keer de oostkant van het land te zien. Met name de unieke steden die elk hun eigen eigenaardigheden hebben waren interessant. Alleen de drukte aan die kant van het land vond ik wel wat minder prettig, ook in NP's als Acadia, het is er wat dat betreft een heel stuk Europeser. Wel een goede keuze geweest om de rit van oost naar west te rijden en niet andersom, zo konden we eindigen in de rust en pracht en praal van het noordwesten. Voor nu zit het er weer op, nu gaan aftellen voor de volgende reis!

quote:

Op vrijdag 11 oktober 2024 20:26 schreef Dr_Flash het volgende:
Je hebt het in ieder geval geweldig getroffen met het weer

quote:

Op vrijdag 11 oktober 2024 21:36 schreef SV-tje het volgende:

[..]
Mijn eerste (en enige) ervaring met Amerika is 10 dagen Boston (met een dagtocht in de bus naar NY) 20 jaar geleden (toen de red sox wonnen). Sinds die tijd wil ik terug om een rondreis te maken en deze foto’s maken dat ik dat nu nog liever wil.

quote:

Op vrijdag 11 oktober 2024 21:42 schreef LTVDK het volgende:

[..]
Op een dagje regen in Chicago na wel goed weer gehad ja
[..]
Ik zou zeggen, doen

quote:

Op vrijdag 11 oktober 2024 21:42 schreef LTVDK het volgende:

[..]
Op een dagje regen in Chicago na wel goed weer gehad ja
[..]
Ik zou zeggen, doen

quote:

Op dinsdag 15 oktober 2024 00:47 schreef superkimmi het volgende:
@:LTVDK sommige mensen zijn voor het geluk geboren. @:kapiteiniglo is voor het eerst in haar leven in een Nationaal Park in Amerika (Smokey Mountains). En tadaaaa:

[ link | afbeelding ]

Voor mij was dit beer nummer 3 (of 5 eigenlijk). In Yellowstone een paar jaar gelden al het geluk gehad om op dag 1 een zwarte beer te zien en de dag erna een Grizzly met 2 jongen.