Ik was alweer te laat om je succes te wensen
@Tele6 - hopelijk ben je door!
Wat ik met deze info zou doen is zelf nog eens nadenken of wat Cat zegt, in dat gesprek gespeeld kan hebben. En misschien ook bedenken dat het zou kunnen zijn dat hij uit die vorige periode sommige dingen die jij wel gedaan hebt, misschien niet op die manier gezien heeft. Dus dat jij wel heel erg je best gedaan hebt, maar niet alles wat jij deed, ook voor hem op die manier zichtbaar is geweest. Want ik vermoed dat jij er niet de persoon naar bent die aan hem uitgebreid gaat vertellen wat je allemaal gedaan hebt, maar eerder gewoon al die moeite doet en dan hem het resultaat laat zien zonder jezelf schouderklopjes te geven over hoeveel werk het was. Dat zie ik bij mijn stagestudenten ook best regelmatig gebeuren, en ben ik zelf ook regelmatig tegenaan gelopen (zowel werkgerelateerd als bij het hockey vrijwilligerwerk bv): dat ik niet begrijp waarom anderen niet zien wat ik allemaal doe, maar ik zelf ook daar geen 'ruchtbaarheid' aan geef verder, waardoor het ook eigenlijk niet zo goed zichtbaar is.
En als je die dingen hebt bedacht, en je een idee hebt of dat wel of niet meegespeeld kan hebben, dan zou ik het verder laten rusten en vooral meenemen dat iemand blijkbaar wel zodanig van je onder de indruk was dat die jou heeft gevraagd te solliciteren én een fantastische brief voor je heeft geschreven. En dat je dus soms best iets meer mag voelen én laten zien hoe capabel je bent

. Je reactie nu illustreert denk ik ook wel goed wat Cat bedoelt: je twijfelt meteen of dit werk dan toch niks voor jou is, ipv dat je denkt, misschien past deze plek/begeleider dan toch niet zo bij mij. Nou snap ik die gedachte wel, hoor, ik wilde immers ook de pabo gaan doen als ik niet aangenomen zou worden

maar hij is wel meteen vrij negatief richting jezelf.
Voor ik bij mijn postdoc begon, heb ik bij een vrij prestigieuze gesolliciteerd waar ik net 2e werd, omdat de ander al ervaring had met precies het soort analyses dat gedaan zou moeten worden en ik niet. En daarna bij eentje die echt op mijn lijf geschreven was qua onderwerp, en waar ik echt een leuke klik en leuk gesprek had, maar waar ook net iemand anders al ervaring had met de (vrij complexe en andersoortige dan 'normaal' gebruikelijke) analyses die ze wilden gaan doen en ik niet. En ik dus ook weer net tweede werd - maar die prof had me wel zelf gebeld om dat te vertellen, omdat hij het écht heel vervelend vond en het echt heel dicht bij elkaar zat en hij het dus goed wilde uitleggen, en dat ik niet zou denken dat ik niet geschikt zou zijn oid, en dat ik absoluut heel graag weer moest solliciteren als er nog een vacature kwam keer bij ze. Vooral die laatste heb ik echt tranen met tuiten om gehuild want zo echt 100% waar ik voor stond en wat ik wilde doen. En in Utrecht wilden ze me meteen hebben en was mijn sollicitatiegesprek een 'nou je kan 1 dec beginnen en bel even met PersoonB over salaris enzo en dit is wat we gaan doen en superfijn dat je wil komen'

.
Dus net 2e worden hoort er soms ook bij, hoe kut het is, maar het hoeft absoluut niks te zeggen over hoe capabel je bent. Soms heeft de ander net iets wat jij niet hebt, wat het inwerken korter maakt of iets anders makkelijker maakt of zoiets en kiezen ze dat. Of is de klik net beter met iemand anders, past een ander net beter in een team. En soms ben jij diegene die dat net heeft - bij mn PhD plek was het dus juist net andersom, ik werd daar 1e en iemand anders net 2e omdat ik net iets meer ervaring ergens mee had dan zij. En twee jaar later werd zij 1e op een nieuwe plek die we hadden
[ Bericht 1% gewijzigd door vlindertje89 op 18-07-2024 13:57:38 ]