Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 464

quote:

Op zondag 28 juli 2024 21:51 schreef Anne het volgende:
Oh.. En.. nieuwtje! Mijn kabouter durft eindelijk wat stapjes alleen en zonder hulp te zetten! Hij krijgt steeds meer zelfvertrouwen! Durft nu ook ineens op zijn loopfietsje en wiebel-lieveheersbeestje te stappen. Dat was de eerste paar dagen allemaal maar eng en huilen.

Ah leuk! Hier nog 0 interesse voor los lopen/staan. Hij kruipt als een razend en loopt langs muren, bank en tafel. En dat vindt ie voorlopig wel prima volgens mij. En z'n loopkar, daar rent ie bijna mee

quote:

Op zondag 28 juli 2024 21:52 schreef Anne het volgende:

[..]
Hoe ging het gisteren en vandaag?

Goed! Gelukkig even 2 goede vrolijke dagen met alle visite
Wat kun je als ouders trots zijn als je kind z'n armen in de lucht gooit als iedereen 'Hoera!' roept

En vandaag wordt hele dag met speen, paracetamol en bij mama op schoot vrees ik, arme jongen.

quote:

Op zondag 28 juli 2024 23:05 schreef Lokasenna het volgende:
R. vindt het erg interessant hoe de lichaamsdelen heten. Ze noemt de pink nu steeds 'pikkie'

Wij hebben een uitsprakenboekje liggen, voor als ie begint te praten. Heel benieuwd wat daar komende jaren in komt te staan

quote:

Op vrijdag 26 juli 2024 11:03 schreef alpeko het volgende:

[..]
Hier had ie met z'n eerste verjaardag pas 2 tandjes maar daarna gaat het snel. Nu 6 tanden. 3 onder en 3 boven en flink wat kiezen ook al. Alleen niet te tellen want hij laat dat niet toe.

Het is een late loper. Vandaag voor het eerst los gestaan. Hij klimt al wel de trap op en de woordjes gaan heel hard. Hij probeert alles na te zeggen en doet verschillende dieren na. O.a. een varken, koe en hond. Op verzoek dingen aanwijzen kan ie ook al bij heel veel woordjes.

Onze dreumes ontwikkelt zich ongeveer hetzelfde! Hij is ook een late loper.

Hij kan nu sinds 1,5 week vanuit gehurkte positie in staande positie komen, en kan dan zo een paar seconde blijven staan, balancerend alsof hij op een surfplank staat!

Met woordjes zeggen gaat het opeens razendsnel en hij kan al 12 blokjes stapelen! *trots* Hoger gaat niet als hij op zijn kont zit! :p

quote:

Op dinsdag 30 juli 2024 15:14 schreef alpeko het volgende:

[..]
Hier heeft hij vrijdagmorgen voor het eerst los gestaan. Tot 2x toe met de handen omhoog. Van zitten naar staan gaat prima inmiddels. Het is een klimgeit. Op onze eetstoelen, zijn Stokke, zijn stoeltje, de bank, de trap.

Ik vind dit zo’n schattige fase! Helemaal omdat ze dan ook zo trots op zichzelf kunnen zijn! (T. geeft zichzelf altijd een applausje als ie vindt dat hij iets bijzonders heeft gedaan!)

Hij loopt !

Ooh, wat goed Anne!

Ik denk dat we weer een nieuwe fase in zijn gegaan en ik vind hem lastig .
Herkent iemand het volgende misschien?

Onze dreumes van net 1 jaar huilt echt om alles wat (in zijn oogjes) mis gaat of niet mag.
Dus hij wijst ergens naar, wij snappen het dan denk ik niet of hij wijst naar iets wat niet kan/mag. Of hij wil bijvoorbeeld per se de hele tijd aan het handje lopen en als ik dan stop, is het zittend op de grond huilen, soms zelfs slaan of met dingen gooien. Maar vooral heel hard huilen, met de handjes in de lucht wapperen en meer van dat soort 'drama'. Gisteravond was het van 18:00 tot 19:30 uur alleen maar zo.

Ik dacht dat dit bij de peuterfase hoorde .

quote:

Op donderdag 1 augustus 2024 06:52 schreef Anne het volgende:
Hij loopt !

Wat goed

quote:

Op vrijdag 2 augustus 2024 08:36 schreef Anne het volgende:
Ik denk dat we weer een nieuwe fase in zijn gegaan en ik vind hem lastig .
Herkent iemand het volgende misschien?

JA! Volledig. En ik word er afgelopen dagen ook doodmoe van
Want ook even weinig leuke momenten nu. Ook omdat ie flink handvoetmondziekte heeft (ook sneu), maar zo is het elke week weer wat. Sinds juni is ie geen volledige week op de opvang geweest, want dan weer ziek, dan weer tandjes, dan weer ziek etc.
En als ie dan een keer niet ziek of hangerig, is ie boos/gefrustreerd om wat ie wel wil, maar niet mag of kan. Zucht.

Vervelend hè! Maar ik vind het wel geruststellend dat jullie dat dus ook zo ervaren .
Wat doen jullie verder in die situaties? Ik probeer het te negeren, hem af te leiden met wat anders, hem soms uit te laten razen, want ik kan hem gewoonweg niet altijd zijn zin geven, maar soms gaat ie echt over een grens heen en dan word ik toch wel even boos al herpak ik mezelf gelukkig redelijk snel weer in die situaties.

[ Bericht 0% gewijzigd door Anne op 02-08-2024 10:43:17 ]

quote:

Op vrijdag 2 augustus 2024 09:37 schreef Anne het volgende:
Vervelend hè! Maar ik vind het wel geruststellend dat jullie dat dus ook zo ervaren .

Hehe ja, dat heb ik ook vaak hoor. Gedeelde smart...

Afleiden werkt hier vaak nog wel. Soms ook z'n zin geven (hij wil soms echt heeeel graag trapklimmen).
En avondeten is soms echt drama (gooien met lepels en bakjes etc.). En dan 1 grote kliederboel. Maar hem schoonmaken is ook alsof ie vermoord wordt.
En dan met slaaptekort is het lontje soms wel wat kort. Ik sluit me er dan ook wel voor af (negeren en gewoon doorgaan), maar dat is ook voor niemand leuk.

quote:

Op vrijdag 2 augustus 2024 09:47 schreef Piles het volgende:

[..]
Hehe ja, dat heb ik ook vaak hoor. Gedeelde smart...

Afleiden werkt hier vaak nog wel. Soms ook z'n zin geven (hij wil soms echt heeeel graag trapklimmen).
En avondeten is soms echt drama (gooien met lepels en bakjes etc.). En dan 1 grote kliederboel. Maar hem schoonmaken is ook alsof ie vermoord wordt.
En dan met slaaptekort is het lontje soms wel wat kort. Ik sluit me er dan ook wel voor af (negeren en gewoon doorgaan), maar dat is ook voor niemand leuk.

quote:

Op vrijdag 2 augustus 2024 10:29 schreef alpeko het volgende:

[..]
Ik zou willen dat ik rustig en begripvol kon blijven. Mijn vriendin lukt dat iets beter maar die heeft het er ook heel lastig mee. Het heeft flink wat invloed op onze eigen stemming en dat is natuurlijk niet goed maar lastig om het om te draaien. Het maakt je onzeker. Al helpt het wel door te horen dat anderen hier ook mee worstelen en dat het erbij hoort.

Neem een ochtend als vandaag. Vriendin haalt nog even wat van boven en laat de deur open. De kleine ziet meteen de kans schoon om de gang op te schieten dus ik corrigeer hem met als gevolg een huilende dreumes. Voor de 10e keer in dat uurtje dat we wakker zijn. Ik geïrriteerd over die deur en vervolgens heb je daar ruzie om

Heel herkenbaar dat het ook effect heeft op je eigen humeur en die van je partner.

_{Ik ben gisteren ook uitgevallen tegen mijn vriend die het juist even niet kan gebruiken . Hij kon het gehuil en geschreeuw echt niet meer hebben, gisteren was de spreekwoordelijke druppel en hij begon op een gegeven moment het bestek op de tafel te gooien bij het opdekken van de tafel. En ik bedoelde het eigenlijk wel goed, ik riep iets in de trant van "Ga asjeblieft iets doen wat je ontspant of doe je oordoppen in, of ga naar boven, maar doe in ieder geval iets", maar het kwam er alleen heel erg rot en boos uit.}

Oh mega herkenbaar. Wij zijn er weer redelijk uit ondertussen, maar het begon op een punt te komen dat ik niet meer naar buiten wilde gaan met haar omdat ik zo geen zin had in het drama van weer naar binnen moeten.
Hier leek/lijkt het te helpen als ik van tevoren kaders aan geef, en haar echt even de tijd geef voor de verandering. Dus niet 'we gaan nu' maar 'nog 2 boekjes en dan'. Haar laten kiezen hoe we naar binnen gaan (lopen/tillen), maar ook zeggen dat als zij niet kiest, ik kies. En hier werkt liedjes zingen heel goed om haar te kalmeren, dus ik zing wat af.
Maar ook; pick your battles. Bedenk of een grens op dat moment het je echt waard is, of dat je mee kan bewegen. Ik ben regelmatig volledig onnodig de trap op en af geweest, maar ze werd er wel blij van en het kon ook geen kwaad. In zo'n situatie als alpeko schetst zeg ik nu vaak 'oh wat gaan we doen op de gang?' en laat haar daar even haar ding doen, om haar dan weer de woonkamer in te lokken met een boekje oid. Al kan onze dreumes ondertussen gewoon bij de deurklinken dus is ze sowieso vaak te vinden op plekken waar ze eerst niet kwam hahaha.

Ohja ik probeer me ook altijd maar in te leven in haar, hoe frustrerend moet het zijn als je niet begrepen wordt en het je niet lukt om iets beter uit te leggen? "Ze doet niet moeilijk, ze heeft het moeilijk" enzo. Maar we hebben ook echt wel dagen gehad dat we maar gewoon even wat filmpjes gingen kijken omdat we het echt niet meer trokken. Want ook aan al dat begrip zit een einde als je oren pijn doen van het gegil.

Oh en het schoonmaken is hier ook draaama vaak. Haar het zelf laten doen/proberen helpt vaak, en een liedje zingen terwijl ik het doe maakt ook een wereld van verschil. Plus ze heeft altijd zo'n schort met lange mouwen aan, zodat schoonmaken in principe alleen handen en hoofd is, waarbij handen eventueel nog onder de kraan of in een bakje met water gewassen kunnen worden.

quote:

Op vrijdag 2 augustus 2024 10:59 schreef Anne het volgende:
Ik ben gisteren ook uitgevallen tegen mijn vriend die het juist even niet kan gebruiken .

Onze levens lijken eng op elkaar

Ik was gisteren de vriend die het ook ff niet kon hebben en ben toen boos/gefrustreerd gaan opruimen op zolder. En heb dat ook vrij hardhandig gedaan.
Toen m'n vriendin zei dat ik het ook ff moest laten, was ik weer gefrustreerd: want het moet tóch een keer.

Overigens is hier de tablet met Juf Roos volop in gebruik tijdens de moeilijke moment. Dan is ie helemaal in trance en kun je alles (met hem) doen.
Tot zover de principe van geen scherm bla bla

.
We hebben wel heel veel overeenkomsten inderdaad.

Oh ja @Bami! Hier doet muziek het ook heel erg goed. Daar stopten gisteren de drift- en huilbuien inderdaad mee.
Zingen en daarna echte muziek aan zorgde voor een dansende vrolijke kabouter. Maar ook echt instant .
Dus die ga ik vaker inzetten (en hopen dat het dan nog steeds werkt). Misschien ook iets voor jullie, @Piles? Ipv een scherm.

En ik probeerde gisteren ook de boel te sussen door te zeggen dat het voor de kabouter ook heel vervelend is als ie niet begrepen wordt. Maar daar had vriend even geen boodschap aan. En ook dat snap ik wel. Soms zit de emmer even te vol.

Ja hier hebben we ook van die muziekboekjes inderdaad. Werkt heel goed. Vanochtend zat ie zelf te 'dansen' (zittend oo de grond met zn armen in de lucht)

Nou, dreumes is weer thuis. Niet geslapen op de opvang en algeheel ongelukkig. Gelukkig is vriendin thuis, dus geen probleem. Maar toch.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ahh wat balen Piles. Hopelijk komt er een rustigere periode aan waarin ze weer wat tot zichzelf kan komen.

Ik bedacht me net nog, wat hier bijna altijd heel goed hielp en helpt met de-escaleren wanneer er eenmaal een driftbui is; woorden geven aan wat er gebeurde. "Oh ja lieverd ik snap dat je verdrietig bent, het is zo fijn buiten hè en nu moeten we naar binnen". Of als ik eigenlijk geen idee had wat er aan de hand was "Heb je het zo moeilijk meisje?". 9 van de 10 keer kwam er dan een heel sippe 'jaaaa' uit en was de grootste spanning er dan af. En dan nog een dikke knuffel natuurlijk.

@Anne Haha herkenbaar, hier was een liedje zingen een keer de instant overgang van mokkend op de stoep blijven zitten naar probleemloos mee naar huis lopen.

[ Bericht 2% gewijzigd door Bami op 02-08-2024 14:05:59 ]

Bij ons helpt vooral bumba

Woorden nog niet helaas, ze begrijpt ons sowieso nog niet erg goed en zodra ze boos is luistert ze helemaal nergens meer naar. Dus dan maar gewoon onder de arm mee naar huis en wachten tot ze is uitgeraasd.
Verder word ik er zelf niet snel geïrriteerd of ongeduldig van, zes jaar met demente bejaarden werken was prima training voor het leven met een eenjarige.

Ik vind dreumesen pittiger dan peuters. Ze willen vreselijk veel maar kunnen maar heel weinig, ze begrijpen je slecht en jij hen ook niet. Het zijn bommetjes energie die alle kanten op gaan zonder stuur of rem

Door mijn oudste ben ik inmiddels meester geworden in dingen aankondigen, afscheid nemen van leuke dingen en afleiden en verdragen dat er bij tijd en wijlen gewoon gegild wordt zonder dat je weet waarom de jongste lijkt wat geduldiger en als hij boos wordt, duurt het meestal maar eventjes (dramatisch op de grond storten, even gillen en klaar. Dat laatste zegt hij er soms ook zelf bij; 'So. Ka!' )

Ik geniet wel van die kleine prutser. Hij loopt echt soepel inmiddels, is voortdurend op avontuur. Hij begrijpt idioot veel (ik gaf hem laatst een stuk komkommer met de instructie 'breng dit maar even naar de cavia's' en ja hoor, daar ging hij). Hij praat nog niet zoveel zelf maar dat is vaak zo bij tweetalig opvoeden. Maar gisteren leerde hij dat koffie 'heiss' is en een paar uur later stond hij de deur van de droger te aaien 'heisssssss. Heissssss.' dus dat bleef blijkbaar hangen

Wat grappig, @Clubsoda , wij hebben hier ook een dreumes die tweetalig, Duits en Nederlands, opgroeit en die sinds kort ook het woordje heiß heel goed begrijpt, uitspreekt en begeleid met fanatiek geblaas op zijn eten (ook als het al lang koud is).

Ook zit hij nu met 16 maanden volop in de nein, oftewel nee fase. Wel spannend, want voor mijn gevoel is het opvoeden nu echt, echt begonnen!

Zijn er hier nog meer dreumesen die maar al te graag nee antwoorden?

[ Bericht 0% gewijzigd door margaretha_01 op 11-08-2024 23:51:02 ]

@margaretha_01 Zeker! Ze antwoordt regelmatig instinctief 'nee' om dat vervolgens snel naar 'ja' te veranderen wanneer ze de vraag geregistreerd heeft.

Jep . Hier ook eentje. Hij weet heel goed dat ie "nee" moet zeggen als ie iets niet wil.
Op zich handig bij bijvoorbeeld het eten; dan weten we dat ie vol zit (voorheen sloeg ie de lepel/vork met eten uit onze handen en zat het nog net niet op de muur, nu is het een "Naj, naj, naj").

Het praten/brabbelen komt nu ook een beetje op gang . Vooral de woorden met "ah"-klanken gaan hem goed af. Vandaar dat het ook geen "Nee", maar "Naj" is.

Verder hoor ik de hele dag "mah-ma".
Hij zingt ook al "ha ha ha" mee, met ik zag twee beren.
Hij aait tegenwoordig graag iedere hond die ie ziet, wijst dan ook en zegt "aj".
In de ochtend als ie nog even bij ons in bed komt en een van ons ligt er nog, zegt ie heel lief met een dikke glimlach "Haaaai".
En het woordje hebben kent ie ook, maar klinkt dan een beetje als "H-bah".
Voor de rest is het veel "da". En hij doet best vaak een binnenmonds geluid, zoiets als "KRG" en ik weet eigenlijk nog steeds niet wat het is. Volgens mij enthousiasme, maar als ie weer echt heeeel enthousiast is doet ie "Ohhhhh".