Ronduit bizar. Ik vraag me dan ook af waar mijn collega’s, de Amerikaanse forensisch psychologen en -psychiaters zijn.
Het eerste wat men zich moet realiseren is dat mensen meestal niet verkrachten of misbruiken omdat ze seksueel opgewonden zijn. Dergelijke ‘ingrepen’ veranderen zeer weinig tot niets aan iemands gedachtengang. Ik behandel zowel slachtoffers als daders van seksueel kindermisbruik. Mensen vergrijpen zich niet aan een kind omdat zij een bepaalde geaardheid of seksuele voorkeur hebben, maar wel vanuit allerlei motieven en meestal omdat zij allerlei problemen kennen. Het is ook een fabel dat alle plegers van seksueel kindermisbruik zich seksueel aangetrokken zouden voelen tot kinderen. Sterker nog: in Nederland is zo’n 85% van alle veroordeelde seksueel kindermisbruikers niet pedofiel, maar gewoon hetero of homo.
Het enige wat deze bizarre wet zal kunnen doen is daders en potentiële daders bang maken. Maar als jij al zo ver heen bent dat je een kind te grazen kan nemen dan zal deze ‘waarschuwing’ waarschijnlijk ook aan je voorbij gaan.
Wat wel helpt is wanneer mensen wat meer naar elkaar omkijken, ook naar onze medemens die eenzaam is of oogt en/of wellicht afwijkend gedrag vertoont. Daarnaast ontdekken in Nederland jaarlijks zo’n 2000 jongeren, meestal pubers, dat ze op kinderen vallen en dus pedofiel zijn. Jongeren die geen enkele intentie hebben om iets met die gevoelens te gaan doen maar daar wel mee moeten leren omgaan. Zoiets heeft vaak een enorme impact op zo’n iemands leven en ook daar ontbreekt vaak ondersteuning. Zolang we allemaal maar uit onwetendheid blijven roepen dat pedofilie strafbaar is (wat dus niet zo is) en dat alle pedofielen misdadigers zijn zullen deze mensen niet over hun gevoelens durven praten en wanneer nodig niet de juiste hulp gaan durven zoeken. En zoiets kan verkeerd aflopen. Laten we ons eens op deze dingen gaan richten.
Desondanks heel blij dat we in Nederland anders te werk gaan dan de Amerikanen.